Rotmistrz Witold Pilecki Urodził się 13 maja 1901 w Ołońcu na północy Rosji, zmarł 25 maja 1948 w Warszawie rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, współzałożyciel Tajnej Armii Polskiej, żołnierz Armii Krajowej, więzień i organizator ruchu oporu w KL Auschwitz- Birkenau. Oskarżony i skazany przez władze komunistyczne Polski Ludowej na karę śmierci. Zabity w 1948 r. Wyrok został w całości anulowany w 1990 r. Kawaler m.in. Orderu Orła Białego. Autor pierwszych na świecie raportów o Holokauście, tzw. Raportów Pileckiego.
Dzieciństwo i młodość Urodził się w północnej Rosji, dokąd rodzina Pileckich została przesiedlona przez władze rosyjskie w ramach represji za udział w powstaniu styczniowym. Jego dziadek, Józef Pilecki, siedem lat spędził na zesłaniu na Syberii. Pochodził z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Leliwa. Ojciec Witolda, Julian Pilecki po ukończeniu studiów w Instytucie Leśnym w Petersburgu, przyjął posadę leśnika w Karelii. Po wstąpieniu w związek małżeński z Ludwiką Osiecimską zamieszkali w Ołońcu. Tam urodziło się im pięcioro dzieci: Maria, Józef /zmarł w wieku 5 lat/, Witold, Wanda i Jerzy. Od 1910 Pileccy mieszkali w Wilnie, gdzie Witold uczył się w szkole handlowej. Od 1914 należał do zakazanego przez władze rosyjskie harcerstwa (w 1916 założył zastęp harcerski). Z raportu Komendy Harcerskiej w Kownie z 1919 wynika, że był drużynowym VIII drużyny im. Adama Mickiewicza w Wilnie. Maturę zdał w 1921 roku.
We wrześniu 1926r. przejął od rodziców zarządzanie majątkiem Sukurcze, który modernizował. Specjalizował się w produkcji nasion koniczyny. W 1929r. poznał Marię Ostrowską, młodą nauczycielkę miejscowej szkoły, pochodzącą z Ostrowi Mazowieckiej. 7 kwietnia zawarli związek małżeński i zamieszkali w Sukurczach, gdzie urodził się im syn Andrzej, a następnie córka Zofia.
Poza pracą w swoim majątku, Witold Pilecki rozwijał także działalność społeczną. Był naczelnikiem Ochotniczej Straży Pożarnej, prezesem mleczarni, wspólnie z miejscowymi rolnikami założył kółko rolnicze, zorganizował Konne Przysposobienie Wojskowe Krakus. W 1937r. za swoje zaangażowanie w sprawy publiczne otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi.
W latach 1918-1921 służył w Wojsku Polskim, walczył podczas wojny z bolszewikami. Jako kawalerzysta brał udział w obronie Grodna. 5 sierpnia 1920 wstąpił do 211 pułku ułanów i w jego szeregach walczył w bitwie warszawskiej i brał udział w wyzwoleniu Wilna. Dwukrotnie odznaczony został Krzyżem Walecznych. Po wojnie zdemobilizowany. W 1934 był podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 300 lokatą. Pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Lidzie z przydziałem mobilizacyjnym do 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Baranowiczach.
II wojna światowa W sierpniu 1939 został ponownie zmobilizowany. Walczył w kampanii wrześniowej jako dowódca plutonu w szwadronie kawalerii dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty Armii "Prusy", a następnie w 41 Dywizji Piechoty na przedmościu rumuńskim. Pod jego dowództwem w trakcie prowadzonych walk ułani zniszczyli 7 niemieckich czołgów oraz 3 samoloty. Ostatnie walki jego oddział prowadził jako jednostka partyzancka. Pilecki rozwiązał swój pluton 17 października 1939 roku i przeszedł do konspiracji.
Konspiracja W listopadzie 1939r. w Warszawie nawiązał kontakt z mjr. Janem Włodarkiewiczem, z którym podjął wspólne działania w celu utworzenia organizacji podziemnej kontynuującej walkę niepodległościową. Tak powstała Tajna Armia Polska (TAP), której dowódcą został mjr. Jan Włodarkiewicz, a ppor. Witold Pilecki ps. Witold pełnił funkcje szefa sztabu i inspektora pionu organizacyjnego. Pilecki ukrywał się pod fałszywym nazwiskiem Tomasz Serafiński.
Pobyt w KL Auschwitz Aresztowania wśród żołnierzy TAP, osadzanie coraz większej liczby osób w założonym przez Niemców obozie koncentracyjnym Auschwitz i rozszerzająca się zła sława tego miejsca, skłoniły dowództwo TAP do podjęcia decyzji o przeprowadzeniu działań wywiadowczych na terenie obozu. Za wiedzą Komendanta Głównego Związku Walki Zbrojnej gen. Stefana Roweckiego Grota, do wypełnienia tej misji ochotniczo zgłosił się ppor. Witold Pilecki i 19 września 1940r., podczas łapanki na warszawskim Żoliborzu, jako Tomasz Serafiński pozwolił się aresztować.
Będąc więźniem obozu koncentracyjnego, organizował wśród więźniów konspiracyjny Związek Organizacji Wojskowej. Pilecki wyznaczył stworzonej przez siebie organizacji następujące cele: * podtrzymywanie na duchu kolegów * przekazywanie współwięźniom wiadomości z zewnątrz obozu * potajemne zdobywanie żywności i odzieży oraz jej rozdzielanie * przekazywanie wiadomości poza druty KL Auschwitz * przygotowanie własnych oddziałów do opanowania obozu podczas ew. zaatakowania go z zewnątrz przez oddziały partyzanckie, z równoczesnym zrzutem broni i siły żywej (desant)
Opracowywał pierwsze sprawozdania o ludobójstwie w KL Auschwitz przesyłane do dowództwa w Warszawie i przez komórkę "Anna" w Szwecji dalej na Zachód. Jako więzień obozu, w listopadzie 1941 został awansowany do stopnia porucznika przez gen. Stefana Grota-Roweckiego.
Ucieczka z KL Auschwitz Zagrożony aresztowaniem, po dwóch latach i siedmiu miesiącach, w nocy z 26/27 kwietnia 1943r. zbiegł z obozu wraz z dwoma współwięźniami (Jan Redzej i Edward Ciesielski). Po ucieczce Witold Pilecki spotkał prawdziwego Tomasza Serafińskiego (został ojcem chrzestnym córki Serafińskiego). Serafiński skontaktował go z oddziałami AK, którym przedstawił swój plan ataku na obóz w Oświęcimiu. Jego projekt ataku na obóz nie zyskał jednak aprobaty dowództwa, ponieważ został uznany za nierealny na lokalne siły.
Po ucieczce z obozu brał udział w działaniach konspiracyjnych w Komendzie Głównej AK oraz opiekując się rodzinami żyjących i tych, którzy zginęli więźniów KL Auschwitz.
Powstanie Warszawskie Rotmistrz Pilecki walczył w Powstaniu Warszawskim początkowo jako szeregowy żołnierz zgrupowania Chrobry II, a po ujawnieniu stopnia jako dowódca kompanii. Broniony przez niego teren zyskał nazwę Reduta Witolda i był jedną z najdłużej bronionych redut powstańczych, nigdy nie zdobyta przez Niemców. Po upadku Powstania trafił do oflagu w Muranau, skąd został wyzwolony 28.04.1945r. Z obozu dotarł do II Korpusu Polskiego i zameldował się do służby.
Działalność po powrocie do kraju Będąc oficerem II Korpusu Polskiego dotarł do Polski. Od grudnia 1945r. do marca 1947r. przekazywał do sztabu Korpusu informacje na temat aktualnej sytuacji w kraju. W czerwcu 1946r. za pośrednictwem kurierki otrzymał rozkaz gen. Władysława Andersa, natychmiastowego wyjazdu na Zachód z powodu zagrożenia aresztowaniem. Rotmistrz nie chciał wyjeżdżać nie miał komu przekazać działalności, w kraju pozostawiłby rodzinę.
Aresztowanie,proces i wyrok Rotmistrz Witold Pilecki został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa MBP 8 maja 1947r. Przeszedł ciężkie śledztwo - podczas widzenia z żoną zmaltretowany szepnął: Oświęcim to była igraszka. Proces trwający od 3 marca 1948r. do 15 marca 1948r. został zakończony wydaniem wyroku kary śmierci. Prezydent Bolesław Bierut nie korzystał z prawa łaski.
Rehabilitacja rotmistrza Pileckiego W dniu 1 października 1990r. rotmistrz Witold Pilecki został uniewinniony przez Izbę Wojskową Sądu Najwyższego w Warszawie haniebny i zbrodniczy wyrok z 1948r. został w całości anulowany. Po ogłoszeniu wyroku uniewinniającego ze wszystkich zarzutów, przewodniczący składu sądzącego, płk. Kosmal zakończył rozprawę słowami: tak więc mec. Zabłocki będzie mógł złożyć swój ostatni meldunek rotmistrzowi Pileckiemu... Niech to będzie meldunek od wszystkich uczciwych żołnierzy.
Odznaczenia rotmistrza Witolda Pileckiego 1. Srebrny Krzyż Zasługi (1938r.); 2. Warszawski Krzyż Powstańczy (1990r.); 3. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1995r.); 4. Członkostwo Honorowe Związku Więźniów Politycznych Skazanych na Karę Śmierci w Okresie Reżimu Komunistycznego (1996r.); 5. Order Orła Białego (2006r.); 6. Krzyż Walecznych dwukrotnie; 7. Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata; 8. Krzyż Oświęcimski.
Angielski historyk, profesor Michael Foot, w książce Six Faces of Courage zaliczył rtm. Witolda Pileckiego do sześciu najodważniejszych ludzi walczących w ruchu oporu podczas II wojny światowej. Wśród polskich bohaterów, rtm. Witold Pilecki jest największym bohaterem. Jego życie to kwintesencja patriotyzmu: gdy Ojczyzna była zagrożona waleczny żołnierz, gdy nastawał pokój oddany gospodarz, mąż, ojciec, sąsiad. Podmiotem, któremu służył Witold Pilecki był zawsze człowiek w potrzebie.