BARTNICKI Adam 1 DĄBROWSKA Agnieszka 2 Środek logistyczny o dużej pojemności transportowej dla zabezpieczenia sytuacji kryzysowych WSTĘP Destrukcyjny charakter klęsk żywiołowych, spustoszenia i zniszczenia jakie niosą ze sobą, proces usuwania i likwidacji ich skutków, nabiera szczególnego znaczenia w obliczu rosnącej częstotliwości występowania tego typu zdarzeń. Podczas powodzi, zniszczeniu ulegają między innymi drogowe ciągi komunikacyjne, przeprawy mostowe, wały przeciwpowodziowe, domostwa, obiekty użyteczności publicznej, zalane zostają znaczne obszary pól uprawnych i tereny zurbanizowane. Odcięte od świata mogą być wówczas miasta i wioski, a jedynym sposobem dotarcia do powodzian są niejednokrotnie środki pływające, których nasycenie na terenie kraju jest dalece niewystarczające w obliczu tego typu klęsk żywiołowych. 1. LOGISTYCZNE ZABEZPIECZENIE DZIAŁAŃ W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH Zadania logistycznego zabezpieczenia działań związanych z niesieniem pomocy poszkodowanym w wyniku klęsk żywiołowych, jak również likwidacją ich skutków, a także zapobieganiem rozprzestrzeniania się zjawiska, spoczywają zarówno na służbach cywilnych jak i wojskowych. Możliwość użycia pododdziałów Sił Zbrojnych RP w sytuacjach kryzysowych niemilitarnych, gdy użycie innych sił i środków jest niemożliwe lub może okazać się niewystarczające, normują stosowne przepisy i rozporządzenia, zgodnie z którymi wojewoda województwa objętego stanem klęski żywiołowej zwraca się z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej za pośrednictwem Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego o wydzielenie stosownych sił i środków ze struktur Sił Zbrojnych RP do walki z żywiołem [6] (rys.1). Rys. 1. Struktura zarządzania w sytuacjach kryzysowych [3] 1 Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego, Wydział Mechaniczny, Katedra Budowy Maszyn; 00-908 Warszawa; ul. Gen. S. Kaliskiego 2. Tel: + 48 22 683-93-88, Fax: + 48 22 683-96-16, E-mail: abartnicki@wat.edu.pl 2 Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego, Wydział Mechaniczny, Katedra Budowy Maszyn; 00-908 Warszawa; ul. Gen. S. Kaliskiego 2. Tel: + 48 22 683-74-16, Fax: + 48 22 683-96-16, E-mail: adabrowska @wat.edu.pl 83
W realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego mogą uczestniczyć oddziały wojskowe, stosownie do ich przygotowania specjalistycznego, zgodnie z wojewódzkim planem zarządzania kryzysowego. Do zadań tych należy: współudział w monitorowaniu zagrożeń, wykonywanie zadań związanych z oceną skutków zjawisk zaistniałych na obszarze występowania zagrożeń, wykonywanie zadań poszukiwawczo-ratowniczych, ewakuowanie poszkodowanej ludności i mienia, wykonywanie zadań mających na celu przygotowanie warunków do czasowego przebywania ewakuowanej ludności w wyznaczonych miejscach, współudział w ochronie mienia pozostawionego na obszarze występowania zagrożeń, izolowanie obszaru występowania zagrożeń lub miejsca prowadzenia akcji ratowniczej, wykonywanie prac zabezpieczających, ratowniczych i ewakuacyjnych przy zagrożonych obiektach budowlanych i zabytkach, prowadzenie prac wymagających użycia specjalistycznego sprzętu technicznego lub materiałów wybuchowych będących w zasobach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, usuwanie materiałów niebezpiecznych i ich unieszkodliwianie, z wykorzystaniem sił i środków będących na wyposażeniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, likwidowanie skażeń chemicznych oraz skażeń i zakażeń biologicznych, usuwanie skażeń promieniotwórczych, wykonywanie zadań związanych z naprawą i odbudową infrastruktury technicznej, współudział w zapewnieniu przejezdności szlaków komunikacyjnych, udzielanie pomocy medycznej, wykonywanie zadań sanitarnohigienicznych i przeciwepidemicznych; Należy uzmysłowić sobie fakt, iż zadania logistycznego zabezpieczenia działań w sytuacjach kryzysowych są prowadzone pod presją wywołaną, m.in. rozprzestrzenianiem się zagrożenia, ryzykiem utraty zdrowia bądź życia, czy oczekiwaniami ludności poszkodowanej. Zatem prowadzenie działań w tak specyficznych warunkach musi się opierać na zastosowaniu zarówno dalece wyspecjalizowanego sprzętu, maszyn i urządzeń, a także właściwie wyszkolonego personelu. Najbardziej istotnymi ze względu na sytuacje kryzysowe procesami logistycznymi będą [2]: wykorzystanie infrastruktury, likwidacja zniszczeń i jej odbudowa, opieka medyczna, zaopatrywanie w środki techniczne i materiałowe, użytkowanie urządzeń technicznych, transport. Rozpoznanie najistotniejszych przyczyn powstawania zagrożeń, określenie sił i środków koniecznych do wykonania zadań stawianych jednostkom ratowniczym oraz odpowiednie zabezpieczenie logistyczne pozwolą na skuteczne przeciwdziałanie skutkom występowania tego typu zdarzeń, których destrukcyjne działanie może nieść ze sobą znaczne straty na wielu płaszczyznach i w długich okresach czasu. 2. PODODDZIAŁY SIŁ ZBROJNYCH RP PRZEWIDZIANE DO DZIAŁAŃ W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH W latach 90-tych w strukturach jednostek inżynieryjno-saperskich Sił Zbrojnych RP utworzono bataliony ratownictwa inżynieryjnego między innymi dla potrzeb zabezpieczenia działań ratowniczologistycznych na wypadek sytuacji kryzysowych, w tym klęsk żywiołowych. Bataliony te wydzielono z jednostek znajdujących się w pobliżu terenów najbardziej narażonych na sytuacje kryzysowe (klęski żywiołowe) i rozmieszczono na terenie całego kraju: a. 1 Batalion ratownictwa inżynieryjnego Krosno Odrzańskie, b. 2 Batalion ratownictwa inżynieryjnego Brzeg, c. 3 Batalion ratownictwa inżynieryjnego Nisko, 84
d. 4 Batalion ratownictwa inżynieryjnego Głogów, e. 5 Batalion ratownictwa inżynieryjnego Dęblin. Bataliony te były jednostkami wsparcia bojowego oraz inżynieryjnego funkcjonującymi na podstawie etatu pokojowo-wojennego. Przeznaczone były do wykonywania zadań ewakuacyjnoratowniczych oraz zadań związanych z likwidacją skutków wynikających z wystąpienia sytuacji kryzysowych, samodzielnie lub we współdziałaniu z siłami układu pozamilitarnego. W chwili obecnej bataliony ratownictwa inżynieryjnego funkcjonują jako bataliony inżynieryjne (Brzeg, Nisko i Głogów) oraz batalion drogowo-mostowy wzmocniony o kompanię ratownictwa (Dęblin). Wśród wielu zadań realizowanych przez bataliony na rzecz szeroko pojętego bezpieczeństwa w sytuacjach kryzysowych należy wyróżnić: realizację zadań ewakuacyjno-ratowniczych, ewakuacji ludzi i mienia z terenów zagrożonych i objętych kataklizmem, prowadzenie prac inżynieryjnych związanych z odtwarzaniem sprawności obiektów infrastruktury komunikacyjnej w rejonach dotkniętych żywiołem, prowadzenie prac inżynieryjnych związanych z doraźną naprawą i wzmocnieniem wałów przeciwpowodziowych, wykonywanie przepraw mostowych przez wąskie przeszkody terenowe przy wykorzystaniu mostów towarzyszących oraz przepraw desantowych przy wykorzystaniu pływających transporterów gąsienicowych PTS i łodzi desantowych ŁD. Bataliony utrzymują w gotowości do działania siły i środki wydzielane zgodnie Planem użycia pododdziałów OW w przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych : w działaniach antyterrorystycznych i utrzymaniu porządku publicznego, w izolowaniu zagrożonego obszaru oraz działaniach zabezpieczających, ratowniczych i ewakuacyjnych przy zagrożonych obiektach budowlanych i zabytkach, w naprawie i odbudowie zniszczonej infrastruktury technicznej oraz zapewnieniu przejezdności szlaków komunikacyjnych. Batalion tworzą trzy kompanie (jedna kompania ewakuacyjna i dwie kompanie ratownictwa inżynieryjnego), pluton remontowy, pluton zaopatrzenia, pluton medyczny i sekcja służby zdrowia. Etatowa ilość żołnierzy przedstawia się następująco: Tab. 1. Etatowa ilość żołnierzy batalionu ratownictwa inżynieryjnego OFICERÓW PODOFICERÓW SZEREGOWYCH OGÓŁEM WOJSKOWYCH PRACOWNIKÓW WOJSKA etat P 19 45 144 208 5 etat W 32 84 333 449 - Realizacja zadań stawianych pododdziałom ratownictwa inżynieryjnego możliwa jest jedynie w przypadku właściwego ich ukompletowania w sprzęt, narzędzia i środki materiałowe [1]. Gdyby przyjrzeć się etatowemu wyposażeniu batalionu, to w sumie stanowi ono kilkaset pozycji począwszy od dużych jednostek sprzętu, a więc pływających transporterów gąsienicowych PTS, mostów towarzyszących na podwoziu czołgowym, kutrów KH-200, łodzi desantowych ŁD, po drobny sprzęt wykorzystywany w zadaniach ratownictwa i ewakuacji topory, piły, oskardy. 85
3. PŁYWAJĄCY TRANSPORTER GĄSIENICOWY PTS JAKO ŚRODEK LOGISTYCZNY Jednym z najbardziej istotnych sprzętów biorących udział w akcjach niesienia pomocy poszkodowanym w wyniku powodzi, są środki przeprawowe o dużej pojemności ewakuacyjnej i bardzo dobrych właściwościach trakcyjnych, które powinny zapewnić im możliwość poruszania się zarówno w trudnodostępnym terenie, jak i pływania na obszarach zalanych wodą. Wszystkie te kryteria spełniają w zasadzie jedynie pływające transportery gąsienicowe PTS (rys. 2), które wielokrotnie sprawdzały się w tego typu zadaniach. PTS to dwuśrubowa jednostka pływająca na podwoziu gąsienicowym przeznaczona do przepraw desantowych m.in. artylerii, kołowych i gąsienicowych ciągników artyleryjskich, transporterów opancerzonych, pododdziałów desantowych, samochodów oraz innych ładunków lub desantu złożonego z 72 żołnierzy z pełnym ekwipunkiem [4]. Rys. 2. Szybkobieżny gąsienicowy transporter pływający PTS [5] Jest to szybkobieżny pojazd gąsienicowy o masie 17,7 t, przeznaczony do transportowania na lądzie ładunków o masie do 5 000 kg oraz do pokonywania przeszkód wodnych z ładunkiem o masie do 10 000 kg. Wysoką efektywność i elastyczność przewozów zapewnia ładownia o szerokości 2,6 m i długości 7,9 m. Pociąga to jednak za sobą znaczne wymiary transportera jego długość wynosi 11,5 m, a szerokość 3,3 m. Silnik o mocy 257,6 kw wraz z mechanicznym układem napędowym jazdy o 5 przełożeniach (rys. 3) umożliwia rozwinięcie prędkości maksymalnej vjmax = 40 km/h. Zapewnia to na osiąganie prędkości przejazdowych rzędu 25-30 km/h po drogach utwardzonych i 15-20 km/h na drogach gruntowych. Pokonywanie przeszkód wodnych może odbywać się z maksymalną prędkością pływania vpmax = 10,6 km/h dzięki wykorzystaniu do napędu układu dwóch śrub. Wykorzystanie gąsienic jako pędników jest mało efektywne i dopuszczalne tylko podczas pokonywania mielizn, łącznie z napędem śrubowym. Umożliwia to efektywną pracę na przeszkodach o prędkości prądu do 2,5 m/s. 86
Rys.3. Schemat układu napędowego transportera PTS: 1 wciągarka, 2 koło napędowe, 3 przekładnia boczna, 4 planetarny mechanizm skrętu, 5 wał napędowy wciągarki, 6 skrzynia biegów, 7,16 pompa odwadniająca, 8 wał napędowy pompy odwadniającej, 9 skrzynia rozdziału mocy, 10 sprzęgło z kołem zamachowym, 11 wał główny, 12 wał napędu śruby, 13 łożysko o smarowaniu wodnym, 14 śruba napędowa, 15 silnik napędowy, 17 wał napędu gąsienic Transporter cechuje się wysokim zapasem pływalności (rzędu 60 % przy pełnym obciążeniu), co zapewnia bezpieczeństwo pływania nawet w złych warunkach pogodowych przy wysokości fali do 0,5 m oraz wykonywanie zadań w warunkach morskich. Podstawowym zadaniem transportera jest przewóz ładunków przez przeszkody wodne. Załadunek oraz rozładunek odbywa się na lądzie, przez rampę rufową. Można w tym celu wykorzystać wciągarkę transportera o maksymalnej sile w linie 50 kn. Rejony przeładunków powinny być zlokalizowane w odległości do 3 km od przeszkody. W pełni obciążony pojazd w tym przypadku nie powinien poruszać się z prędkościami większymi od 15 km/h. Wjazd i wyjazd z przeszkody wodnej powinien odbywać się po twardym gruncie (piasku) o pochyleniu nie przekraczającym 15 (26,7 %). Układ bieżny transportera zapewnia wywieranie niskich nacisków jednostkowych na grunt. Naciski średnie na grunt, w zależności od obciążenia wynoszą p śr = 38,2 58,2 kpa. Wskaźnik MMP (z ang. Mean Maximum Presure uśrednione naciski maksymalne pod gąsienicą) lepiej od nacisków średnich charakteryzujący zdolność pokonywania terenu, wynosi dla nieobciążonego transportera zaledwie 130 kpa, a dla w pełni obciążonego (10 000 kg) 200 kpa, podczas gdy dla czołgów oscyluje on wokół wartości 250 300 kpa. Zapewnia to wysoką zdolność pokonywania terenu i poruszania się w terenie o niskiej nośności np.: rozlewiskach, terenach podmokłych oraz bagiennych. Zespół tych cech powoduje, że transporter posiada unikalne możliwości robocze szeroko wykorzystywane zarówno w operacjach wojskowych jak i cywilnych zwłaszcza podczas zwalczania klęsk żywiołowych. Zastosowane rozwiązania konstrukcyjne typowe dla lat 60-tych powodują jednak jego techniczne i moralne zużycie. Wobec braku perspektyw wprowadzenia nowych typów sprzętu przeprawowego wskazana jest jego modernizacja np. przy okazji wykonywania naprawy głównej. Ponieważ wykonywanie zakładanych zadań ogranicza przede wszystkim przestarzały układ napędowy, główny nacisk należy położyć właśnie na jego modernizację. 87
Dotychczas, dla potrzeb realizacji zadań ewakuacyjnych w ramach działań batalionów ratownictwa inżynieryjnego dokonano pewnych modernizacji i adaptacji konstrukcyjnych transportera i wyposażono go w dodatkowe elementy ułatwiające poruszanie się, pływanie w terenie zurbanizowanym, cumowanie do budynków, przyjmowanie do przestrzeni ładunkowej żywego inwentarza, a także zwiększenia pojemności ewakuacyjnej ludności cywilnej, czy umożliwienia transportu chorych lub rannych na noszach. Na rysunku 4 przedstawiono niektóre z elementów adaptacyjnych transportera PTS dla potrzeb realizacji zadań ewakuacji ludności, inwentarza, pojazdów i urządzeń. Rys. 4. Niektóre z elementów adaptacyjnych transportera PTS dla potrzeb realizacji zadań ewakuacji ludności, inwentarza, pojazdów i urządzeń Zagrożenie powodziami na terenie naszego kraju powoduje, iż zasadnym wydaje się pozostawienie tychże transporterów na wyposażeniu Sił Zbrojnych RP jako środków logistycznych o dużej pojemności transportowej. Częstotliwość występowania tego typu klęsk żywiołowych (lipiec 1997, czerwiec 2001, lipiec 2004, lipiec 2008, maj 2010) uzasadnia ich utrzymywanie w pełnej gotowości do działań i modernizowanie dla potrzeb zadań ewakuacji. W tym celu można wykorzystać projekt modernizacji układu napędowego transportera (opracowany w Katedrze Budowy Maszyn WAT w latach 90-tych), który pozwoliłby na jeszcze bardziej efektywne wykorzystanie go w jakże skrajnie trudnych warunkach niesienia pomocy w terenie zurbanizowanym. WNIOSKI W dobie coraz częstszych zagrożeń kataklizmami, w tym klęskami żywiołowymi, do których niewątpliwie można zaliczyć powodzie, pojawiające się ze wzrastającą częstotliwością na terenie naszego kraju, niosąc liczne spustoszenia i zniszczenia zarówno materialne jak i mentalne, zasadnym wydaje się podjęcie problemu poszukiwania stosownych sił i środków do realizacji zadań logistycznego zabezpieczenia działań związanych z prewencją sytuacji kryzysowych, a kiedy one już wystąpią działań niesienia pomocy i likwidacji ich skutków. W chwili obecnej na terenie naszego kraju funkcjonują trzy bataliony inżynieryjne i jeden batalion drogowo-mostowy wyposażony dodatkowo w kompanię ratowniczą. Pozostałe zostały pomniejszone do etatu kompanii, a więc zmniejszył się także zakres prac przez nie realizowanych. Stąd też kolejne poczynania powinny być ukierunkowane z jednej strony na odbudowę likwidowanych pododdziałów ratownictwa inżynieryjnego, a z drugiej strony na rozbudowę istniejących i powoływanie kolejnych. Wnikliwa analiza zadań realizowanych przez te jednostki w czasie klęsk żywiołowych, doświadczenia z lat ubiegłych pozwalają określić ich strukturę i wyposażenie w odpowiedni sprzęt, w szczególności środki logistyczne o dużej pojemności transportowej (np. zmodernizowane szybkobieżne gąsienicowe transportery pływające PTS). 88
Streszczenie Złożoność zadań wynikających z niesienia pomocy poszkodowanym w klęskach żywiołowych wymusza wyposażenie jednostek ratowniczych w środki logistyczne o dużej pojemności transportowej. Jednym z takich środków jest pływający transporter gąsienicowy PTS, który umożliwia ewakuację ludności i mienia zarówno na lądzie jak i na przeszkodach wodnych. Kończące się resursy użytkowania transporterów wymuszają konieczność podjęcia problematyki konstrukcji i budowy nowego środka przeprawowego lub modernizacji transportera będącego obecnie na wyposażeniu jednostek inżynieryjnych. Ponadto, w referacie przedstawiono problematykę użycia sił i środków w sytuacjach kryzysowych. Skupiono się nad możliwością wykorzystania pododdziałów Sił Zbrojnych RP w zadaniach niesienia pomocy poszkodowanym w wyniku wystąpienia klęsk żywiołowych. Przedstawiono strukturę jednostek inżynieryjnych wykorzystywanych do zabezpieczenia działań ratowniczo-logistycznych na wypadek sytuacji kryzysowych, w tym klęsk żywiołowych, stawiane im zadania oraz podjęto problematykę ich wyposażenia w sprzęt specjalistyczny. The logistic mean of transport with large carrying capacity for support in crisis situations Abstract The complexity of tasks concerning helping victims of natural disasters forces equipping rescue units with logistic means of transport with large carring capacity. One of such means is amphibian tracked transporter PTS that enables evacuation of people and belongings on land and on water. Service-life of these transporters is nearing to an end hence, there is a necessity to carry out study regarding construction of a new logistic mean of fording or modernization of existing transporter. Moreover, this paper presents the problem of using forces and resources in crisis situations. It is focused on the potential use of units of the Polish Armed Forces during helping victims of disasters. It also presents the structure of engineer battalions, the tasks assigned to them in crisis situation and the issues concerning their specialist equipment. BIBLIOGRAFIA 1. Nowak E.: Logistyka w sytuacjach kryzysowych, Warszawa: AON 2009. 2. Nowak E., Nowak W.: Szmigiel Z., Kosmatka R., Podstawy logistyki w sytuacjach kryzysowych z elementami zarządzania logistycznego, Warszawa: WAT 1998. 3. Piątek Z.: Procedury i przedsięwzięcia systemu reagowania kryzysowego. Warszawa: AON 2006. 4. Praca zbiorowa: Technika Wojska Polskiego. Warszawa: Bellona 1998. 5. Strona internetowa http://www.2mpsap.wp.mil.pl/. 6. Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, Dziennik Ustaw nr 89 z 2007 r. 89