WTOREK, 8 LIPCA 2008

Transkrypt

1 WTOREK, 8 LIPCA 2008 PRZEWODNICZY: HANS-GERT PÖTTERING Przewodniczący 1. Otwarcie posiedzenia (Posiedzenie zostało otwarte o godz. 9.00) Carl Schlyter (Verts/ALE). - (SV) Panie przewodniczący! Gdyby znalazł się pan wczoraj w kuluarach Parlamentu, zobaczyłby pan na podłodze mnóstwo naklejek organizacji lobbujących za europejskim przemysłem chemicznym. Jeszcze dzisiaj widać resztki. Jestem ciekaw, czy kwestorzy, zezwalając na wystawę, pozwolili tym organizacjom na rozrzucanie naklejek po całej podłodze. Jeśli tak, uważam tę decyzję za błędną. Jeśli kwestorzy nie dali takiego pozwolenia, uważam, że Cefic jako lobbysta wyraźnie naruszył swoje zobowiązania i dlatego też powinien zostać pozbawiony przepustki, a przynajmniej powinien zostać surowo upomniany. Liczę, że sprawdzi pan, co zaszło, i zagwarantuje niezwłoczne usunięcie tych naklejek. Przewodniczący. Oczywiście, panie pośle, sprawa ta zostanie zbadana. 2. Składanie dokumentów: patrz protokół 3. Debaty na temat przypadków łamania praw człowieka, demokracji i państwa prawa (ogłoszenie złożonych projektów rezolucji): patrz protokół 4. Oddziaływanie środowiskowe planowanego gazociągu bałtyckiego, mającego łączyć Rosję i Niemcy (debata) Przewodniczący. Kolejnym punktem porządku obrad jest sprawozdanie (A6-0225/2008) autorstwa pana posła Libickiego w imieniu Komisji Petycji, w sprawie wpływu planowanej budowy tzw. gazociągu bałtyckiego łączącego Rosję i Niemcy na środowisko naturalne Morza Bałtyckiego (petycje 0614/2007 i 0952/2007) (2007/2118(INI)). Marcin Libicki, sprawozdawca. Panie Przewodniczący! Odbywamy dzisiaj debatę, która ma specyficzny charakter dlatego, że jest to debata oparta wprost na wnioskach zwykłych obywateli Unii Europejskiej. Witam obecnych tutaj na galerii tych, którzy są autorami petycji, która stała się podstawą do naszej dzisiejszej debaty. Jest tam pan Krzysztof Mączkowski, przedstawiciel wielu towarzystw ekologicznych, zdaje się, że jest pani Morkunaite z Litwy. Petycja została podpisana przez blisko osób. Te podpisy ciągle jeszcze napływają do Komisji Petycji. Ta debata jest dzisiaj niewątpliwie obserwowana przez kilkadziesiąt milionów ludzi, przez opinię publiczną wszystkich krajów bałtyckich. Historia tej petycji w Parlamencie Europejskim była taka, że najpierw w Komisji Petycji odbyliśmy szereg całych debat na ten temat. Te debaty zostały oparte na niesłychanie sugestywnej prezentacji dokonanej przez autorów petycji. Tych debat mieliśmy w sumie pięć. Był również zorganizowany przez nas public hearing. W czasie tego public hearing światowej sławy specjaliści wskazywali i podtrzymali to, co powiedzieli składający petycję: zagrożenie dla środowiska naturalnego Bałtyku jest ogromne i jest kwestią czy w ogóle jest warte ryzyka prowadzenie tak wielkiej inwestycji. W czasie, kiedy toczyła się ta dyskusja

2 w Komisji Petycji i kiedy Parlament Europejski zgodził się na to, żeby przedstawić tę sprawę pod publiczną debatę, która dzisiaj się odbywa, odbyły się również debaty na temat opinii w komisjach ITRE i AFET. W Komisji Petycji i w obu tych komisjach przedstawione do zatwierdzenia przez nie teksty uzyskały dziewięćdziesięcioprocentowe poparcie. Dopiero wtedy, nagle, ujawniła się jakaś ogromna aktywność przeciwników i krytyków tego raportu i tez w nim zawartych. Nagle spłynęło 180 poprawek do Komisji Petycji wszystkie prawie zostały odrzucone. Podobnie stało się w komisjach opiniodawczych. Widać było niesłychaną ofensywę trzeba powiedzieć sobie wprost Nord Stream'u. Myśmy dostali wskazówki do głosowania przygotowane przez Nord Stream, to było w Komisji Petycji. Cztery lata jestem tu w Parlamencie Europejskim i pierwszy raz mi się zdarzyło, żeby ktoś, kto lobbuje, wprost wskazywał posłom jak głosować i przedstawiał poprawkę po poprawce: tu się wstrzymać, tu głosować za, tu głosować przeciw. Nasza debata jest oparta dzisiaj na czterdziestu różnych opiniach i ekspertyzach. Proszę Państwa, mamy trzy strony w tej sprawie: zwykłych obywateli Unii, wielki kapitał zaangażowany pod względem politycznym i gospodarczym oraz Parlament Europejski. Parlament Europejski musi dzisiaj opowiedzieć się po stronie zwykłych obywateli Unii. Weźmy sobie jako nauczkę to, co się stało z referendami we Francji, w Holandii i w Irlandii. My chcemy zbudować zaufanie zwykłych obywateli do Unii Europejskiej i mam nadzieję, że taki będzie stosunek wszystkich posłów tego Parlamentu. Chciałbym podziękować tym, którzy w istotny sposób przyczynili się do tego, że dzisiaj możemy odbyć tę debatę. Chciałem podziękować pani Foltyn-Kubickiej, która przygotowała wspaniałą wystawę tu, w Parlamencie Europejskim, na temat Bałtyku, panu posłowi Cashmanowi, który jest pierwszym wiceprzewodniczącym Komisji Petycji i panu Beazleyowi, który jest przewodniczącym intergrupy bałtyckiej w Parlamencie Europejskim. Chciałem podziękować też sekretariatowi Komisji Petycji z Davidem Lowe, Karen Chioti i Silvii Cannalire, a także tym, którzy mi doradzali, pomagali, współpracowali: Szymonowi Szynkowskiemu, Norbertowi Napierajowi, Wojciechowi Daneckiemu, Witoldowi Ziobrze i Michałowi Krupińskiemu. To są ci, którzy wnieśli największy wkład w tę pracę. Stavros Dimas, komisarz. (EL) Panie przewodniczący! Chciałbym podziękować panu posłowi Libickiemu, przewodniczącemu Komisji Petycji, za jego sprawozdanie, które umożliwi nam omówienie oddziaływania na środowisko tego ogromnego projektu, naturalnego gazociągu o długości 1200 km, który przetnie płytkie Morze Bałtyckie. Nie chodzi tylko o to, że jest to ważny projekt, wzbudzający wątpliwości co do bezpieczeństwa środowiska regionu nadbałtyckiego, chodzi również o to, że najwyraźniej jest to pierwszy z wielu podobnych projektów, planowanych na przyszłość. W ciągu ostatnich kilku miesięcy projekt zwracał już powszechną uwagę mediów i polityków z regionu nadbałtyckiego. Był omawiany na wielu forach i w wielu krajach zainteresowanych. Jak zauważył pan poseł Libicki był on też omawiany w Parlamencie Europejskim podczas styczniowego wysłuchania publicznego, zorganizowanego przez Komisję Petycji, w którym brałem udział razem z moim kolegą komisarzem Piebalgsem, który odpowiada za kwestie energetyczne. Komisarz Piebalgs przedstawił przegląd prognoz Unii Europejskiej dotyczących gazu ziemnego i podkreślił rosnące zapotrzebowanie Unii Europejskiej na gaz oraz dramatyczny spadek produkcji gazu w UE i coraz mniejsze zapasy.

3 Nasza polityka energetyczna dla Europy naświetla pilną potrzebę promowania poprawy w zakresie efektywności energetycznej i odnawialnych źródeł energii. Zdążamy do tego celu. Istotny wzrost przywozu gazu ziemnego będzie jednak nadal potrzebny Europie, by pokryć jej zapotrzebowanie energetyczne w nadchodzących dziesięcioleciach. Dodatkowa infrastruktura, obejmująca m.in. gazociągi i terminale płynnego gazu ziemnego, odegra istotną rolę w pokryciu zapotrzebowania konsumentów w Europie i zagwarantowaniu stałych dostaw. Rurociąg Nord Stream umożliwi wzrost dostaw gazu ziemnego z Rosji. Jak państwo wiecie, potrzeba budowy nowej infrastruktury transportowej dla gazu z Rosji do Unii Europejskiej została uwzględniona przez Parlament Europejski i Radę w wytycznych dotyczących transeuropejskich sieci energetycznych, przyjętych we wrześniu 2006 r. Mam tu zwłaszcza na myśli decyzję nr 1364/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady. W wytycznych określono pewne priorytetowe projekty, a przedmiotowy projekt został zaklasyfikowany jako projekt stanowiący przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania, a tym samym jako wysoce priorytetowy projekt. Zważywszy, że badanie oddziaływania na środowisko dało pozytywne wyniki, rurociąg Nord Stream będzie projektem stanowiącym przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania. W trakcie styczniowego wysłuchania w Parlamencie Europejskim podtrzymywałem przede wszystkim, że na etapie opracowania, wdrożenia i monitorowania przedmiotowy projekt, tak, jak każdy inny projekt, musi spełniać wszelkie odnośne przepisy środowiskowe prawa międzynarodowego i wspólnotowego. Chciałbym podtrzymać to również i dzisiaj. I tak zgodnie z prawem międzynarodowym i wspólnotowym właściciel projektu Nord Stream AG musi złożyć wniosek o zezwolenie na wdrożenie lub o zezwolenie na budowę w krajach właściwych dla planowanych prac, to jest w Niemczech, Danii, Finlandii i Szwecji. Przyznanie zezwolenia na wdrożenie dla takich projektów podlega jednak procedurze oceny oddziaływania na środowisko. Zostało to również określone w wytycznych dotyczących transeuropejskich sieci energetycznych, wspomnianych przeze mnie wcześniej. Procedura oceny oddziaływania na środowisko została ustanowiona zarówno w prawie wspólnotowym, jak i międzynarodowym. Istnieje zarówno stosowna dyrektywa UE, jak i konwencja z Espoo na szczeblu transgranicznym. Konwencja z Espoo jest częścią dorobku prawnego Wspólnoty, zważywszy, że zarówno Wspólnota, jak i jej państwa członkowskie są stronami tej konwencji. W przedmiotowym wypadku zastosowanie znajdują zarówno procedury prawa wspólnotowego, jak i procedury prawa krajowego. Transgraniczny charakter projektu oznacza, że należy przestrzegać postanowień konwencji z Espoo, a zanim zainteresowane państwa członkowskie przyznają zezwolenie na wdrożenie, muszą właściwie wdrożyć postanowienia dyrektywy dotyczącej oceny oddziaływania na środowisko. Procedura oceny oddziaływania na środowisko, wywodząca się z konwencji z Espoo, rozpoczęła się z chwilą ujawnienia projektu pod koniec 2006 r. Zgodnie z danymi zgromadzonymi przez Komisję, liczne badania, sprawozdania i kwestie omawiano na rozmaitych forach i posiedzeniach zarówno z przedstawicielami społeczeństwa, jak i z właściwymi organami wielu państw członkowskich. Na mocy konwencji z Espoo wykonawca lub właściciel projektu musi zagwarantować właściwą dokumentację dotyczącą oddziaływania na środowisko. Jednocześnie kraj,

4 właściwy dla wydania zezwolenia na wdrożenie, kraj pochodzenia czy strona pochodzenia zgodnie z nazewnictwem stosowanym w konwencji z Espoo ma dwa obowiązki. Po pierwsze, musi prowadzić rozmowy z organami ds. środowiska i z przedstawicielami narażonego społeczeństwa. Po drugie, musi rozpocząć rozmowy ze stroną lub stronami, narażoną(-ymi), tj. z krajami sąsiadującymi, które mogą podlegać transgranicznemu oddziaływaniu projektu. W tym wypadku, stronami narażonymi są trzy kraje nadbałtyckie i Polska. Dlatego też zagwarantowanie właściwej zgodności z procedurą dotyczącą oddziaływania na środowisko oznacza, że wszystkie wątpliwości, pytania i istotne kwestie, takie jak wspomniane w omawianym dziś sprawozdaniu, muszą podlegać ocenie i dyskusji zarówno w ramach właściwych organów, jak i społeczeństw. Na obecnym etapie podkreślanie możliwego negatywnego oddziaływania na środowisko, którego nie można ograniczyć lub uniknąć, zgodnie z postanowieniami prawodawstwa w sprawie oddziaływania na środowisko, jest z mojej strony przedwczesne. W rzeczywistości nie opracowano jeszcze ostatecznego sprawozdania dotyczącego oceny oddziaływania na środowisko. Dlatego też organy ds. środowiska nie uzyskały dotychczas szansy, by przeanalizować i ocenić ogół danych technicznych, potrzebnych, by odpowiedzieć na te wszystkie w pełni uprawnione pytania. Kraje pochodzenia mają prawo żądać uzupełniających informacji, które uznają za słuszne w celu umożliwienia im przyznania, wedle ich własnej decyzji, zezwolenia na wdrożenie. Na przykład Szwecja już tak uczyniła, gdy właściciel projektu przedłożył formalny wniosek w celu dostosowania się do wymogów prawa krajowego. Jednak strony narażone również mają prawo do gwarancji uzyskania wszelkich informacji, koniecznych do zaspokojenia ich potrzeb. Poinformowano mnie, że zainteresowane strony zarówno strony pochodzenia, jak i strony narażone odbywają regularne posiedzenia i dyskusje dotyczące rozwiązań w zakresie procedury oceny oddziaływania na środowisko, wywodzącej się z konwencji z Espoo. Oczekuje się, że ostateczne sprawozdanie dotyczące oddziaływania na środowisko będzie gotowe do końca roku. Po jego złożeniu odbędą się formalne rozmowy, które określą kształt ostatecznej decyzji w sprawie przyznania zezwolenia na wdrożenie. Liczę, że właściwe organy państw członkowskich, będących stronami konwencji z Espoo, spełnią swoje obowiązki i w należyty sposób przyjmą na siebie zobowiązania. Rosja, która podpisała konwencję z Espoo, ale nie jest stroną konwencji, zgodziła się jednak przestrzegać jej postanowień. Podsumowując, chciałbym podkreślić, że kontrolujemy rozwiązania i kontaktujemy się z odpowiedzialnymi stronami konwencji z Espoo, ze stronami zainteresowanymi i z wykonawcą. Co się tyczy wykonawcy, organy Komisji jasno stwierdziły, że należy przestrzegać wszystkich zobowiązań dotyczących koniecznych informacji i wymaganej przejrzystości. (Oklaski) Christopher Beazley, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Spraw Zagranicznych. (DE) Panie przewodniczący, panie komisarzu, panie pośle Libicki, panie i panowie!

5 Przedmiotowe sprawozdanie jest ważne nie tylko dla tej Izby, ale również dla całego społeczeństwa, jak już zauważył pan poseł Libicki. sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Spraw Zagranicznych podpisów świadczy o trosce o wybrzeże Morza Bałtyckiego, akwenu wymierającego z powodu zanieczyszczeń. Morze jest bardzo płytkie, a na jego dnie spoczywają okręty wojenne z czasów drugiej wojny światowej. Pytanie brzmi: czy rurociąg energetyczny poprowadzony po morskim dnie w tej szczególnej części Unii Europejskiej jest najrozsądniejszym rozwiązaniem? Miałem zaszczyt sporządzić opinię dla Komisji Spraw Zagranicznych. Oprócz kwestii środowiskowych rozpatrzonych przez Komisję Petycji martwi nas również charakter badania w sprawie oceny środowiskowej, o którym właśnie wspominał przedstawiciel Komisji Europejskiej. Panie komisarzu! Czy w swojej odpowiedzi mógłby pan potwierdzić aprobatę dla ust. 20 parlamentarnego sprawozdania pana posła Libickiego, który wzywa pana i Komisję do przeprowadzenia niezależnej oceny środowiskowej? Istnieje wątpliwość, czy ocena środowiskowa zlecona przez autorów wniosku będzie obiektywna. Wzywamy ponadto wszystkich dziewięć państw nadbałtyckich, w tym Rosję, do udziału we wszystkich konsultacjach i do pełnego zaangażowania w obsługę i zabezpieczenie każdego rurociągu, który zostanie zbudowany. Komisja podkreśliła już wagę przestrzegania prawa międzynarodowego i wspólnotowego. Należy do tego dodać odpowiedzialność przedmiotowej spółki. Powinna ona wykupić odpowiednie ubezpieczenie w celu pokrycia ewentualnego ryzyka lub szkód spowodowanych przez projekt zarówno na etapie budowy, jak i później. Na koniec, kładziemy nacisk na zasadę wzajemności. Wczorajsza nieudana próba usunięcia dyrektora wykonawczego spółki BP-TNK przez rosyjskich wspólników narusza wzajemne porozumienie między spółkami z Europy a spółkami z Rosji. Oczekujemy harmonijnej współpracy, ale oczekujemy również, by Komisja zachowała ostrożność w odniesieniu do przedmiotowego projektu. Jak wspomniał pan sprawozdawca oraz dwaj komisarze, biorący udział w wysłuchaniu, obecny wniosek przedłożony przez Nord Stream jest niesatysfakcjonujący. Na zakończenie chciałbym podkreślić, że moja grupa będzie głosowała za przyjęciem sprawozdania autorstwa pana posła Libickiego. Andres Tarand, sprawozdawca komisji opiniodawczej Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii. (ET) Jedynym wątpliwym aspektem budowy gazociągu bałtyckiego, który pozostaje nierozwiązany jest aspekt dotyczący ochrony środowiska. Szwajcarska spółka Nord Stream nie zdołała w terminie przedłożyć oceny oddziaływania na środowisko, zmuszając tym samym Parlament Europejski do głosowania w ciemno. Ponadto wyraźnie widać, że ocena oddziaływania na środowisko zlecona przez Nord Stream zawiera nowe problemy badawcze, określone już po tym, jak Parlament wskazał istotne niedociągnięcia w jej planach badawczych. Najważniejszym problemem związanym z oceną oddziaływania na środowisko są wraki dziesiątków okrętów wojennych, zatopionych wraz z amunicją podczas działań wojennych prowadzonych w Zatoce Fińskiej w sierpniu 1941 r. Przyznał to jedynie deputowany do Dumy Andrej Klimow dziesięć dni temu.

6 Jednak w ubiegłym roku sprawozdano, że trasa została w całości oczyszczona. Należy zwrócić szczególną uwagę na fosfor uwalniany w momencie naruszenia osadów dennych: chociaż w ocenie oddziaływania na środowisko nie stwierdzono związku z eutrofizacją, to istnieją szkoły, głoszące wprost przeciwne opinie. Musimy się przygotować na uwolnienie dioksyn i metali ciężkich. Te ostatnie są istotne z punktu widzenia przetwarzania żywności z ryb, które zawierają substancje toksyczne dla człowieka. Wiadomo już, że poziomy tych substancji i radioaktywności są najwyższe w wodach Morza Bałtyckiego. Rihards Pīks, w imieniu grupy PPE-DE. (LV) Panie przewodniczący! Dziękuję. Co się tyczy projektu i sprawozdania pana posła Libickiego, chciałbym podkreślić znaczenie trzech aspektów ogólnych. Po pierwsze aspektu gospodarczego. Zasoby energetyczne są oczywiście potrzebne zarówno Niemcom, jak i całej Europie i z tego punktu widzenia gazociąg z Rosji jest konieczny, ponieważ Rosja dysponuje zasobami gazu. Po drugie aspektu politycznego. Mam tu na myśli sposób przygotowania projektu. Wszyscy wiemy, że odbywało się to w atmosferze przedwyborczych manipulacji politycznych i że nie skonsultowano się z państwami, które mogą być narażone z gospodarczego i środowiskowego punktu widzenia. Po drugie, jak wiemy, zgodnie ze wspólnotową strategią energetyczną wprowadzono przepis gwarantujący kompatybilność kanałów energetycznych. W przedmiotowym wypadku nic takiego nie miało miejsca, więc w rzeczywistości nie ma mowy o zgodności ze wspólnotową strategią solidarności energetycznej i bezpieczeństwa energetycznego, którą właśnie przyjęliśmy. Po trzecie, mamy do czynienia z problemem środowiskowym, co zostało szczególnie uwzględnione w sprawozdaniu pana posła Libickiego. Jak wiemy, zgodnie ze sprawozdaniem Funduszu na rzecz Globalnego Środowiska (GEF), siedem z dziesięciu najbardziej zanieczyszczonych miejsc w oceanach światowych zlokalizowano na Morzu Bałtyckim. Z tego punktu widzenia wydaje się, że debata była niedostateczna. Oczywiście muszę przyznać, że spółki wdrażające projekt przeprowadziły wyliczenia i dyskusje, jednak nie przeprowadzono debaty publicznej na temat rozwiązań alternatywnych, tj. gazociągu na lądzie. Ułatwiłoby to osiągnięcie zgodności i w rzeczywistości rozwiązałoby dwa problemy środowiskowy i strategiczno-polityczny. Dziękuję. Lasse Lehtinen, w imieniu grupy PSE. (FI) Panie przewodniczący! Petycja omawiana w sprawozdaniu dotyczy środowiska, jednak w trakcie trwającej dyskusji mogliśmy usłyszeć, że projekt gazociągu wiąże się z problemami niezwiązanymi ze środowiskiem. Parlament powinien zadbać o to, by w rezolucji trzymać się faktów. A faktem jest, że UE potrzebuje rosyjskiego gazu, a Rosja bardzo potrzebuje konsumentów w Europie. Drugim faktem jest, że obecnie negocjowany projekt został zatwierdzony przez UE jako część programu TEN. To ogromny projekt budowlany, którego wdrożenie może zaszkodzić ekosystemowi Morza Bałtyckiego. W związku z tym należy opracować bezstronne sprawozdania dotyczące środowiska, co umożliwiłoby ustalenie ryzyka i jego zależności z korzyściami. Nie ma projektów bez ryzyka. Poprawki do sprawozdania wniesione przez naszą grupę opierają się na zasadzie, że środowiska nie można koncesjonować i że nie można też tworzyć sztucznych przeszkód.

7 Faktem jest również, że największe problemy środowiskowe, które dotykają obecnie Morza Bałtyckiego, wiążą się z rolnictwem w krajach nadbałtyckich oraz z coraz powszechniejszym transportem ropy drogą wodną i stanowią prawdziwe ryzyko. Jednak w przedmiotowym sprawozdaniu nie omawiamy tych problemów. Faktem jest również, że negocjacje w sprawie rurociągu zostały tak bardzo upolitycznione, iż istnieje niebezpieczeństwo, że istota rzeczy stała się sprawą drugorzędną. Uwaga byłego prezydenta Putina, że flota rosyjska również musi bronić interesów finansowych nie pomaga stworzyć klimatu zaufania. Wykorzystywanie energii jako narzędzia nacisków politycznych nie jest cywilizowaną metodą prowadzenia dialogu międzynarodowego. Finlandia odczuła naciski Rosji w postaci ceł na drzewo, jednak przynajmniej na razie władze finlandzkie nie powiązały tej kwestii z projektem gazociągu. Rosja nie ratyfikowała konwencji z Espoo w sprawie Morza Bałtyckiego. Należy tego od niej wymagać przed rozpoczęciem budowy rurociągu. Diana Wallis, w imieniu grupy ALDE. Panie przewodniczący! Jest to niezwykle ważne wszechstronne sprawozdanie, omawiające wiązkę bardzo złożonych problemów europejskich, niezwiązanych tylko ze środowiskiem. Warto zauważyć, że zostało ono sporządzone przez Komisję Petycji. Właśnie jej zawdzięczamy zebranie opinii z różnych środowisk zgromadzonych w tej Izbie, poprzez wysłuchania i przedmiotowe sprawozdanie, w celu uzyskania syntetycznej perspektywy. Przewodnią zasadą mojej grupy podczas rozpatrywania przedmiotowego sprawozdania było przede wszystkim podjęcie próby przyjęcia europejskiego zestawu odpowiedzi na europejskie problemy. Rurociąg podkreśla przede wszystkim potrzebę, której pewnie nie trzeba podkreślać, dotyczącą stworzenia europejskiego podejścia do dostaw energii. To niewłaściwe, że różne kraje robią różne rzeczy z różnymi partnerami. Potrzebujemy odpowiedzi Wspólnoty, opierającej się na zasadzie solidarności. Powiedziano wiele o środowisku, a komisarz udzielił kilku cennych odpowiedzi związanych z prawem ochrony środowiska w Europie i międzynarodowymi zobowiązaniami prawnymi, jednak musimy zbudować zaufanie w tym zakresie, w miarę możliwości musimy zagwarantować, że normy europejskie będą przestrzegane i że podejście europejskie do kwestii środowiskowych będzie skoordynowane i spójne. Następnie oczywiście przechodzimy do niezwykle złożonego tematu stosunków UE-Rosja. Mamy niepowtarzalną szansę: w regionie państw nadbałtyckich, na dalekiej Północy wypracowaliśmy partnerstwo na rzecz północnego wymiaru. Wykorzystajmy ten środek, który jest jednym z sukcesów stosunków UE-Rosja, do pomocy. Na koniec chciałabym wprowadzić trochę optymizmu. W moim okręgu wyborczym w Yorkshire leży mała wioska, która za pośrednictwem największego gazociągu podmorskiego leżącego na dnie Morza Północnego nawiązała współpracą z małą wioską w Norwegii. Zbudowało to długotrwałe relacje międzyludzkie. To pozytywne. David Hammerstein, w imieniu grupy Verts/ALE. (ES) Panie przewodniczący! Chciałbym podziękować sprawozdawcy, panu posłowie Libickiemu, przewodniczącemu Komisji Petycji. Mamy tu z pewnością do czynienia z petycją obywateli Europy, reprezentującą tysiące ludzi zatroskanych budową gazociągu łączącego Rosję i Niemcy.

8 Szczególnie wątpliwy jest dwustronny charakter porozumienia między Rosją a Niemcami, obejmującego takie spółki jak Gazprom czy E.ON, w celu budowy jednego z dłuższych rurociągów na świecie. Intencją jest zbudowanie rurociągu pośrodku Morza Bałtyckiego tak, by omijał on Polskę i kraje bałtyckie. Rzeczywiście jest to związek polityczny i rzeczywiście jest to związek, który ignoruje ewentualne problemy polityczne związane z budową na lądzie, ale który również pokazuje skrajną pogardę dla wspólnotowej polityki energetycznej i osłabia jej pozycję w stosunkach z Rosją. Dwustronne porozumienia energetyczne z Rosją ze znikomą koordynacją UE również są złą informacją dla solidnej polityki zagranicznej UE i mówienia jednym głosem. Projekt przewiduje przecięcie wrażliwego morza, które już teraz jest zanieczyszczone przez substancje toksyczne i ma skrajnie ograniczony wskaźnik naturalnej wymiany wód. Konsekwencje ewentualnych wypadków będą katastrofalne dla wszystkich państw granicznych. Ponadto powinniśmy naciskać na rozstrzygające zastosowanie zasady ostrożności w połączeniu z wyczerpującą oceną środowiskową dotyczącą wszystkich możliwości i ze ścisłą zgodnością ze wszystkimi regulacjami międzynarodowymi. Najlepszą metodą zagwarantowania bezpieczeństwa energetycznego jest opracowanie skoordynowanej polityki UE obejmującej najsurowsze wymogi środowiskowe. Eva-Britt Svensson, w imieniu grupy GUE/NGL. (SV) Panie przewodniczący! Gazociąg na dnie Morza Bałtyckiego oznacza wzrost emisji wpływających na zmiany klimatu i poważne ryzyko środowiskowe dla wrażliwego ekosystemu bałtyckiego. Istnieje ryzyko naruszenia równowagi biologicznej. Co się stanie z minami zalegającymi na dnie morskim? Projektowany rurociąg jeśli zostanie ukończony zgodnie z planem oznacza dalekie odejście od pustego zobowiązania, które często jest podejmowane przez polityków w trakcie dyskusji na temat klimatu. Jednak wszystkie rozmowy dotyczące kwestii klimatycznych należy brać poważnie i przekształcać w konkretne działania i środki. Każde przedsiębiorstwo inwestujące miliardy w gaz ziemny opóźnia pożądane inwestycje w alternatywne źródła energii odnawialnej i przeczy deklarowanym celom ponownego przemyślenia polityki w sprawie środowiska i zahamowania zmian klimatu. Należy zwrócić uwagę na Morze Bałtyckie i kwestie klimatu, w związku z czym żądamy, by spółka Nord Stream sprawdziła inne możliwości wytyczenia gazociągu na lądzie zanim podejmie jakąkolwiek decyzję o przyszłej budowie. Jest to w pełni zgodne z lutową decyzją rządu szwedzkiego. Sylwester Chruszcz (NI). - Panie Przewodniczący! Nie dziwię się Rosjanom, bo oni nie należą do Unii Europejskiej i mają interes gospodarczy w budowie rury na dnie Bałtyku i uniezależnieniu się od pośredników. To co robi rząd federalny Niemiec w Berlinie, to skandal i łamanie solidarności europejskiej. Niemcy, którzy stoją za projektem Unii Europejskiej, a ostatnio unijnej konstytucji, zdają się traktować słowo wspólnota bardzo wybiórczo. Na to naszej zgody być nie może. Także Pan, Panie Przewodniczący Pöttering, jako najważniejszy Niemiec w Unii Europejskiej, nic nie zrobił w tej sprawie. Zamiast jeździć na zjazdy ziomkostw, może zająłby się Pan tym, żeby nikt nie antagonizował narodów Europy? András Gyürk (PPE-DE). - (HU) Panie przewodniczący! Dziękuję za udzielenie mi głosu. Panie i panowie! Gazociąg na Morzu Bałtyckim jest jedną z bardziej spornych kwestii opracowywanej właśnie wspólnej polityki energetycznej. Wielu ludzi obawia się, że rurociąg

9 zamiast zwiększyć bezpieczeństwo dostaw na kontynent, wzmoże naszą bezradność wobec Rosji. Nie da się przewidzieć, czy ceny staną się bardziej przystępne dla konsumentów, czy też wystrzelą w górę na skutek ogromnych nakładów inwestycyjnych. Ponadto brak jasnej odpowiedzi na pytania dotyczące obecnego planu działania: jakie konsekwencje projekt spółki Nord Stream przyniesie dla środowiska? Według mnie istotne jest, by właściwa ocena oddziaływania poprzedziła planowane zatopienie rurociągu. Należy określić dostawy energii dla Europy na nadchodzące dziesięciolecia, w tym te pochodzące od Nord Stream. Oczywiście wszystko należy objąć oceną oddziaływania na środowisko. W naszym wypadku niestety brak wszechstronnej i bezstronnej oceny, która uwzględniałaby prognozy środowiskowe. Jednak przedmiotowe sprawozdanie naświetla problemy środowiskowe związane z rurociągiem bałtyckim. Źle się stało, iż nie przeprowadzono drobiazgowej oceny oddziaływania na środowisko potencjalnego naruszenia 1200-kilometrowego odcinka dna morskiego. Nie określono również zagrożeń wiążących się z niewybuchami z czasów drugiej wojny światowej, które nadal się tam znajdują. Dodatkowo rurociąg może oznaczać zanieczyszczenie morza niebezpiecznymi chemikaliami. Są to tak istotne kwestie, iż uważam, że brak jasnej i wiarygodnej reakcji przed wprowadzeniem projektu w życie oznacza brak odpowiedzialności. Ochrona środowiska i zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego wzajemnie się wykluczają. Jeśli Parlament Europejski naprawdę pragnie stać się instytucją bliską obywatelom, musi uwzględnić podpisów złożonych pod rozmaitymi petycjami, które zwracają uwagę na zagrożenia środowiskowe związane z gazociągiem bałtyckim. Należy udzielić prawdziwej odpowiedzi na zadane pytania. Dziękuję. Proinsias De Rossa (PSE). - Panie przewodniczący! Przedmiotowe sprawozdanie stało się wypadkową petycji Europejczyków. Komisja Petycji odegrała już nieocenioną rolę, wprowadzając to zagadnienie do europejskiego planu działania. Obywateli należy koniecznie przekonać, że działamy z nimi i dla nich. Dlatego też szczególną wagę trzeba przyłożyć do oddziaływania przedmiotowego wniosku na środowisko. W związku z tym ciężkie brzemię spoczywa na barkach komisarza Dimasa. Musimy pokazać, że potrafimy chronić zdrowie obywateli i trwałość środowiska. Niezwykle konieczny rozwój zasobów energetycznych i zakupy zasobów energetycznych muszą podlegać zasadom trwałości. Poprawki wprowadzone przez moją grupę do przedmiotowego sprawozdania mają na celu skupienie się, a raczej ponowne skupienie się, na tych właśnie zasadach. Wzywam Parlament do poparcia. Jak zauważył komisarz Dimas, ocena oddziaływania na środowisko jest potrzebna i konieczna, jeśli zezwolenia mają być nadane legalnie. Metoda rozwiązania tej kwestii ustali przyszłe postępowanie, więc musimy już dziś osiągnąć stan równowagi. Henrik Lax (ALDE). - (SV) Panie przewodniczący! Podjęcie tematu Nord Stream przyniosło co najmniej dwa pozytywne rezultaty. Dzięki styczniowemu dochodzeniu publicznemu w Komisji Petycji możemy oczekiwać od Nord Stream podjęcia bezstronnej i wszechstronnej oceny oddziaływania na środowisko. Drugim pozytywnym rezultatem jest fakt, iż debata powinna wyjaśnić właścicielom Nord Stream i przedstawicielom władz rosyjskich, że zezwolenie na budowę gazociągu uzyskają

10 jedynie wtedy, gdy również Rosja ratyfikuje konwencję z Espoo. Wzięcie odpowiedzialności za ewentualne naruszenia jest warunkiem koniecznym. Jednak, jak słyszymy, inne środki budowy zaufania również są potrzebne, jeżeli przedmiotowy projekt ma, zgodnie z nadziejami, stworzyć silną więź między UE a Rosją. Gazprom musi między innymi być w stanie zademonstrować publicznie swoje praktyczne zdolności spełnienia zobowiązań w sprawie przyszłych dostaw. Helmuth Markov (GUE/NGL). (DE) Panie przewodniczący! Oczywiście zarówno budowa ropociągu, jak i gazociągu będzie oddziaływać na środowisko. Nie ma tu znaczenia, czy konstrukcja przebiega przez Morze Północne z Ekofisk do Emden, jak to ma miejsce dzisiaj, czy też z Rosji do Niemiec przez Polskę, jak również to ma miejsce. Należy przeprowadzić kontrolę oddziaływania na środowisko. Należy również zaplanować oceny zezwoleń. Zostało to uregulowane w prawie międzynarodowym. W konwencji z Espoo zapisano, że kraje, które użyczają swego terytorium pod budowę rurociągu, odpowiadają za ocenę możliwości przeprowadzenie prac. Ufam krajom zaangażowanym i wierzę, że będą one przestrzegać konwencji. Jedynie wtedy będziemy mogli prowadzić debatę na temat innych możliwych tras. Obecne wydarzenia przypominają o podziałach politycznych. Ponieważ dysponujemy wpływami politycznymi, to zdecydujemy o przebiegu gazociągu. Oznacza to omijanie oceny oddziaływania na środowisko. Proszę, aby kraje i władze krajowe mogły decydować, czy wymogi środowiskowe są spełniane, czy też nie. Jako Europejczycy mamy obowiązek podkreślać nasze zaufanie do zaangażowanych państw członkowskich. Ria Oomen-Ruijten (PPE-DE). (NL) Panie przewodniczący! Dzisiejsza debata jest wynikiem obaw obywateli i rządów odnośnie do budowy przedmiotowego rurociągu. Obawy te wiążą się z zagrożeniem środowiska we wrażliwym Morzu Bałtyckim. Jednak debata ta uległa ogromnemu upolitycznieniu, Wszyscy się zgodzą, że musimy szanować wszelkie konwencje międzynarodowe i środowiskowe, zwłaszcza jeżeli mowa o wrażliwym obszarze nadbałtyckim. Panie przewodniczący! Obserwowane upolitycznienie nie ma z tym nic wspólnego. Trzeba przyznać, że potrzebujemy energii produkcja krajowa, np. w Niderlandach, nadal spada, więc potrzebujemy gazu z innych źródeł. Ten gaz pochodzi z Rosji. Dużo lepiej transportować gaz drogą lądową, ale stało się to niemożliwe. Musimy przebrnąć przez ten wrażliwy obszar. Dlatego też chciałabym przede wszystkim podkreślić wątpliwości związane ze wszelkimi konwencjami międzynarodowymi i środowiskowymi. Ponadto a mam nadzieję, że niektórzy zwrócili już na to uwagę chciałam zauważyć, że sprawozdanie dotyczące oddziaływania na środowisko musi prowadzić do wydania zezwoleń. Zezwolenia ten muszą zostać wydane przez Niemcy, Danię, Szwecję oraz przez Finlandię. A my będziemy musieli wygłosić swoją opinię w terminie późniejszym, pod koniec roku. Potrzebujemy również pewnego poziomu wzajemności. Zależymy od rosyjskiego gazu, a Rosjanie zależą od naszej chęci do jego zakupu. Liczę, że ta wzajemność zostanie niebawem właściwie uregulowana w umowie o partnerstwie, pozbawionej emocji politycznych, które powstają na tle tego projektu. Wtedy będziemy zdolni do rozwiązania wielu problemów.

11 Victor Boştinaru (PSE) - (RO) Przedmiotowe sprawozdanie dotyczy kwestii środowiskowych, jednak nie może i nie mogło odnosić się jedynie do kwestii środowiskowych. Po pierwsze, chciałbym podkreślić, że musimy wspierać ten projekt, który może poprawić dostawy energii w Europie. W związku z tym dotychczasowy brak wspólnej polityki energetycznej UE uznać należy za godny ubolewania. Unia Europejska wymaga wspólnych norm środowiskowych i innych w wypadku projektów o takiej skali, co projekt Nord Stream. Podobne projekty są planowane w innych częściach Europy i normy, które mają być uzgodnione, powinny być wdrażane wszędzie. Nordstream będzie istotnym precedensem i musimy zagwarantować, że podążamy we właściwym kierunku. Przedmiotowe sprawozdanie stanowi odpowiedź Parlamentu Europejskiego na petycję ponad trzydziestu tysięcy obywateli. Nie możemy ignorować ich opinii. Historia ludzkości, a zwłaszcza rozwój ery przemysłowej, jest pełna zaniedbań w sprawie katastrof środowiskowych. Parlament Europejski, w Europie 2008 r., nie może powtarzać błędów przeszłości. Johannes Lebech (ALDE). (DA) Panie przewodniczący! Morze Bałtyckie jest bardzo wrażliwym morzem, a rurociąg Nord Stream naruszy dno morskie i bioróżnorodność w regionie. Dlatego też jestem przekonany, że wszystkie kraje przybrzeżne powinny razem kontrolować bezpieczeństwo środowiska, a Nord Stream powinien pokryć wszelkie roszczenia, które ewentualnie powstaną w związku z tym gazociągiem. Jednak problem środowiskowy to nie jedyny problem Nord Stream. Brakuje również zaufania między Rosją a krajami nadbałtyckimi. Rosja słynie z wielokrotnego wykorzystywania polityki energetycznej w charakterze narzędzia politycznego. Ponadto liczne kraje obszaru nadbałtyckiego uznają Nord Stream za wyraźną próbę objęcia ich izolacją Rosji, która chce bezpośrednio wkroczyć na rynek Europy Zachodniej. Poza tym Nord Stream można rozumieć jako przykład porozumienia dwustronnego między Rosją a państwem członkowskim UE. Dlatego też Europa ma szczególny i podstawowy interes co do Nord Stream, ponieważ, w zakresie dostaw energii, ważne jest, by UE zjednoczyła się w ramach wspólnej polityki energetycznej i by poszczególne państwa członkowskie nie zawierały porozumień dwustronnych. W takim razie, ważne jest, by Rosja wykazała dobrą wolę i przystąpiła do wszelkich porozumień międzynarodowych. Urszula Gacek (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Projekt bałtyckiego rurociągu Nord Stream wzbudza kontrowersje od dnia, w którym były kanclerz Niemiec objął wyższe stanowisko kierownicze w spółce zarządzającej przedsięwzięciem. Wzbudziło to uzasadnione wątpliwości co do bezpieczeństwa energetycznego kilku krajów leżących wokół Morza Bałtyckiego. To klasyczny przykład spaczenia zasady solidarności europejskiej. Nie ma wątpliwości co do geopolitycznej wagi projektu Nord Stream dla Rosji. Jednak dzisiaj nie zajmujemy się tymi sprawami. Dzisiaj omawiamy inny ważny aspekt rurociągu Nord Stream: jego oddziaływanie na środowisko. Dlatego też byłam bardzo zdumiona, gdy komisarz Dimas podkreślił przede wszystkim wagę dostaw energii i aspekty gospodarcze projektu, a dopiero na drugim miejscu wskazał oddziaływanie na środowisko. Od komisarza ds. środowiska spodziewałam się innej hierarchii wartości.

12 Jesteśmy zgodni co do tego, że Morze Bałtyckie to niepowtarzalne i wrażliwe środowisko. Liczni eksperci podzielają obawy autorów petycji i zachowują podejrzliwość względem sprawozdania dotyczącego oddziaływania na środowisko opracowanego przez ekspertów Nord Stream. Proszę zauważyć, kraje nadbałtyckie odczuwające nieśrodowiskowe zagrożenia ze strony rurociągu będą również cierpieć z powodu bezpośrednich szkód środowiskowych. Przyjęcie poprawek, które zagrożenia dla środowiska traktują drugorzędnie, będzie, szczerze mówiąc, szkodliwe i obraźliwe. Vural Öger (PSE). (DE) Panie przewodniczący! Oczywiście w interesie całego społeczeństwa UE, a zwłaszcza w interesie obywateli państw nadbałtyckich leży zagwarantowanie bezpieczeństwa środowiska. Jednak po usunięciu wszystkich problemów środowiskowych nic innego nie powinno stać na przeszkodzie rurociągu bałtyckiego, ponieważ UE jest uzależniona zarówno od dywersyfikacji źródeł energii, jak i od dywersyfikacji dróg tranzytu. Od 2012 r. Unia będzie musiała zapewnić wwóz dodatkowych 200 miliardów metrów kwadratowych gazu rocznie. Każdy rurociąg jest istotny dla UE, jeśli mamy zabezpieczyć przyszłe dostawy energii: rurociąg bałtycki stanowi dodatkową trasę dostaw energii i dlatego nie powinien być traktowany jako konkurencja dla innych projektów. Argumenty polityczne nie powinny stawać na przeszkodzie interesów gospodarczych UE. Wszelkie rozbieżności między państwami członkowskimi z Zachodu i Wschodu należy wcześniej wyjaśnić. W przyszłości zadanie można powierzyć europejskiemu ministrowi ds. energetycznych. Nieporozumień można z góry uniknąć poprzez koordynację, przejrzystość i wymianę informacji. Przedmiotowa dyskusja znowu naświetla potrzebę opracowania wspólnej i skoordynowanej polityki zagranicznej UE. Grażyna Staniszewska (ALDE). - Panie Przewodniczący! Gazociąg północny i sposób podchodzenia do gazociągu północnego przez Unię Europejską jest dla mnie testem na jakość Wspólnoty Europejskiej, na to, czy rzeczywiście Unia Europejska podejmuje działania oparte o zasadę solidarności. Jest to test także na podchodzenie do ochrony środowiska. Jeżeli w dużo mniejszych projektach o znacznie mniejszym zagrożeniu dla przyrody i ludzi wymaga się kilku alternatywnych projektów po to, żeby wybrać najbardziej optymalny, to w tym potężnym projekcie, który potencjalnie może być silnym zagrożeniem nie tylko dla przyrody ale i dla ludzi, tym bardziej powinno się zażądać od pomysłodawców kilku alternatywnych rozwiązań i dopiero z tych kilku alternatywnych rozwiązań powinno się wybrać najkorzystniejsze i najmniej szkodliwe dla ludzi i dla środowiska. Dziwne jest, że przy tym potężnym projekcie takiej drogi zaniechano. Vytautas Landsbergis (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Liczę, że żaden z przywódców z UE nie był zachwycony, gdy w Chanty-Mansyjsku nowy prezydent Rosji kpił z europejskiej solidarności. Obecnie stoimy przed kolejnym problemem: czy uzasadnione wątpliwości mniejszych państw przybrzeżnych są szanowane czy naruszane. Jeśli te pograniczne społeczności nie są respektowane, a ich przyszłość jest marginalizowana, oznacza to, że nowa Europa ugrzęzła w bagnie neokolonializmu. Jeśli Parlament zagłosuje przeciw prawdziwie niezależnej ocenie oddziaływania na środowisko i odrzuci ideę zapobiegania prawdziwym zagrożeniom ze względu na buńczuczne oświadczenia finansistów, według których nie ma mowy o ryzyku katastrofy, wygłaszane po pilnych propozycjach stanowisk jednego z ugrupowań krajowych, sama UE w swej europejskości ryzykuje wyrzucenie na toksyczne śmietnisko.

13 Koledzy! Spytajcie duchów Adenauera, Schumana i De Gasperiego, jak powinniście głosować, zwłaszcza w sprawie pięciu pierwszych poprawek Gazpromu. Jeśli o mnie chodzi, uścisnę dłoń każdemu szacownemu niemieckiemu posłowi w tej Izbie, który odda głos przeciw tym poprawkom 41 posłów. Ci, którzy zbłądzili, mogą naprawić swój błąd, wstrzymując się od głosu. Niech Europa pozostanie naszym priorytetem. (Oklaski) Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (PSE). - Panie Przewodniczący! Planowany gazociąg północny łączący Rosję i Niemcy ma być najdłuższym podmorskim dwukanałowym gazociągiem na świecie, a jednocześnie najpłycej położonym, co czyni go szczególnie narażonym na ewentualne uszkodzenia. Nie ulega wątpliwości, że skala długotrwałych prac na rozległym obszarze Morza Bałtyckiego jest poważnym zagrożeniem dla środowiska naturalnego, bioróżnorodności i liczby siedlisk, dla bezpieczeństwa i płynności żeglugi, a w razie katastrofy ekologicznej także dla zdrowia mieszkańców krajów nadbałtyckich. Na mocy konwencji z Espoo oraz ze względu na poważne zagrożenia dla środowiska naturalnego w pierwszej kolejności powinny być analizowane alternatywne trasy instalacji gazociągu, nie naruszające środowiska morskiego, w tym przypadku lądowe trasy gazociągu. Inwestycja na dnie Bałtyku nie jest bilateralną sprawą Niemiec i Rosji, gdyż w przypadku katastrofy ekologicznej ucierpią wszystkie państwa nadbałtyckie. Tak poważne przedsięwzięcie powinno być realizowane tylko w duchu solidarności europejskiej i za zgodą wszystkich państw nadbałtyckich po przeprowadzeniu dogłębnej i niezależnej oceny oddziaływania gazociągu na środowisko. Adam Bielan (UEN). - Panie Przewodniczący! Chciałbym zacząć od podziękowań, które kieruję na ręce autora tego sprawozdania pana przewodniczącego Marcina Libickiego, który przygotował to sprawozdanie w niezwykle trudnych warunkach, bo stawił czoła niezwykle silnemu lobbingowi przedstawicieli konsorcjum, budującego tę kontrowersyjną inwestycję. Mam nadzieję, że ostateczny kształt tego sprawozdania udowodni, że czasy, w których to lobbyści mieli olbrzymi wpływ na kształt prawa stanowionego w Unii Europejskiej, odchodzą do przyszłości. Przechodząc do meritum, chciałbym podkreślić, że Unia Europejska niezależnie od przedsięwzięcia, które bezpośrednio dotyczy jej członków, powinna stosować obiektywne standardy ochrony środowiska. Dzisiejsze sprawozdanie jest testem tego obiektywizmu. Budowa Nord Stream, jak wszyscy doskonale wiemy, będzie miała katastrofalny wpływ na środowisko naturalne Morza Bałtyckiego. Nie możemy pozwolić, by bez zgody jednej czwartej członków Unii Europejskiej była przeprowadzana na jej terytorium tak niebezpieczna inwestycja. Naszym celem powinno być osiąganie konsensusu, a nie forsowanie wbrew woli członków Unii niebezpiecznych ekologicznie i wątpliwych ekonomicznie projektów przez gigantyczne koncerny energetyczne. Gazociąg Północny jest nieekonomiczny ponad trzykrotnie droższy od inwestycji lądowej. Według ostatnich szacunków projekt pochłonie kilkanaście miliardów euro. Alternatywny rurociąg lądowy to około trzech miliardów euro. Oznacza to, że przesyłany gaz będzie musiał mieć wyższą cenę, co spowoduje natychmiastowy wzrost kosztów importu gazu dla całej Unii Europejskiej.

14 Drugim aspektem tej niezwykle kontrowersyjnej inwestycji jest bezpieczeństwo energetyczne Unii Europejskiej. Budowa Nord Stream drastycznie naruszy to bezpieczeństwo. Unia Europejska powinna w odpowiedzi na działania Rosji rozszerzać dostęp państw członkowskich do zasobów ropy i gazu w Azji Środkowej, a nie, jak to się w tej chwili dzieje, uzależniać się jeszcze bardziej od dostaw gazu z Gazpromu. Działania Kremla mają zapobiec dywersyfikacji dostaw gazu w Europie i właśnie temu celowi służy Nord Stream. Projekt, jak wcześniej wspomniałem, bez absolutnie żadnego ekonomicznego uzasadnienia. Budowa Nord Stream demonstruje możliwości Kremla w monopolizowaniu rynku gazu w Europie. W tym samym czasie problemy z europejskim projektem Nabucco są przykładem niezdolności Unii do zagwarantowania własnego bezpieczeństwa energetycznego. W tym momencie nasuwa się pytanie: dlaczego Niemcy kraj, który nie tak dawno był zagorzałym zwolennikiem wolności i bezpieczeństwa dla krajów byłego Bloku Wschodniego teraz podejmują działania, które narażają te kraje na ponowną utratę suwerenności? Wspierając działania Kremla dążące do całkowitej dominacji energetycznej w Europie Wschodniej, Niemcy narażają te państwa na możliwość rosyjskiego szantażu politycznego. Wzywam wszystkie grupy parlamentarne do poparcia dzisiejszego sprawozdania ze względu na możliwość uniknięcia olbrzymiej katastrofy ekologicznej oraz na uszanowanie prawa do wyrażenia zgody na tego typu inwestycje przez wszystkie kraje przybrzeżne. To, czego Unia Europejska potrzebuje w tej chwili, to solidarność w każdym aspekcie, zarówno bezpieczeństwa energetycznego, jak i ochrony środowiska. PRZEWODNICZY: MIGUEL ANGEL MARTÍNEZ MARTÍNEZ Wiceprzewodniczący Tunne Kelam (PPE-DE). - Panie przewodniczący! Uważam, że przedmiotowe sprawozdanie to egzamin sprawdzający, czy Parlament Europejski służy przede wszystkim interesom obywateli a obywatele są naprawdę zatroskani czy też ulega presji gigantów gospodarczych, zatrważającej presji. Z przykrością stwierdzam, że problem ten został bardzo upolityczniony. Należy to przypisać dwustronnym umowom, które zapoczątkowały ten proces, i ignorowaniu interesów wszystkich stron zainteresowanych. Potrzebujemy całkowicie zgadzam się z panią poseł Wallis skoordynowanego i spójnego podejścia UE i ścisłego przestrzegania prawa wspólnotowego. Warunkiem wstępnym dla budowy rurociągu powinno być prawdziwie niezależne badanie oddziaływania na środowisko pod nadzorem Komisji, które określiłoby podmiot odpowiedzialny za potencjalne szkody, oraz ratyfikowanie przez Rosję konwencji z Espoo. (Przewodniczący wyłączył mikrofon) Danutė Budreikaitė (ALDE). (LT) Państwa UE nadal planują wdrażanie projektów, które mogą być katastrofalne w skutkach, jednocześnie omawiają oddziaływanie działań człowieka na środowisko. Wczoraj rurociąg Nord Stream był przedsięwzięciem gospodarczym dwóch krajów Niemiec i Rosji. Dzisiaj to priorytet UE.

15 Rurociąg Nord Stream ma zostać położony na dnie płytkiego morza, które jest najbardziej zanieczyszczonym morzem na świecie, morza, którego dno jest pełne broni chemicznej z czasów drugiej wojny światowej i zanieczyszczeń z rosyjskich baz wojskowych. Ma on przecinać obszar objęty programem Natura Musimy konieczne przeprowadzić niezależne dochodzenie w sprawie ewentualnego oddziaływania na środowisko. W razie katastrofy mieszkańcy tego obszaru odczują bezpośrednio jej skutki. Ucierpi także gospodarka tych krajów i środowisko w ogóle. Kto poniesie za to odpowiedzialność? Obszar nadbałtycki zamieszkują obywatele dziesięciu państw, a nie tylko Niemiec i Rosji, tj. krajów, które jak wiemy z historii ingerowały w losy innych narodów. Wzywam Europę do jednomyślnego poszukiwania innych możliwości, takich jak rurociąg na lądzie, i do rozważenia opcji związanej z energią atomową, a nie gazem która to opcja jest przyjazna dla środowiska i może zagwarantować UE bezpieczeństwo energetyczne. Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk (UEN). - Panie Przewodniczący! Na przestrzeni ostatnich kilkunastu miesięcy zadałem Komisji kilka pytań w tej sprawie, zawsze otrzymując ogólnikowe i niejasne odpowiedzi. W tej debacie chciałbym zwrócić uwagę na trzy kwestie. W zasadzie wszystkie kraje nadbałtyckie zgłaszają poważne zastrzeżenia do tej inwestycji, przewidując jej negatywny wpływ na środowisko naturalne basenu Morza Bałtyckiego. Po drugie, koszty realizacji tej inwestycji, które nawet według inwestora gwałtownie rosną początkowo szacowano je na 4,5 miliarda euro, obecnie już na 8 12 miliardów euro. Można by powiedzieć, że jest to problem inwestora, ale przecież w rezultacie te koszty zostaną w przyszłości przerzucone na odbiorców gazu. Jest to tym bardziej zastanawiające w sytuacji, kiedy istnieją alternatywne, lądowe przebiegi gazociągu dwu-trzykrotnie tańsze. Po trzecie wreszcie, jest to inwestycja godząca wprost w ideę wspólnej polityki energetycznej Unii Europejskiej. Trudno sobie wyobrazić realizację tej idei w przyszłości w sytuacji, kiedy inwestycja gazociągu (...) (Przewodniczący odebrał mówcy głos) Carl Schlyter (Verts/ALE). - (SV) Panie przewodniczący! Projekt gazociągu opiera się na trzech podstawowych błędach. Jest niewłaściwy ze względu na środowisko: miliardy są inwestowane w spaliny, a nie w energię odnawialną, i wpłynie destrukcyjnie na środowisko, wzniecając ogromne ilości osadów. Gdy zbudowano 10-kilometrowy most Öresund, ilość toksycznych osadów, które trzeba było wywieźć, przekroczyła prognozy. A ten gazociąg ma mieć 1000 km długości. To będzie katastrofa dla środowiska z PCB, DDT i pestycydami chemicznymi na dnie. Opiera się on na samolubności, a nie solidarności. Niemcy i Rosja działają ponad głowami innych krajów, które nie uzyskają dostępu do zasobów gazu to ohydne. A nawet gorzej to przeczy demokracji. Rurociąg zostanie położony w morzu tak, aby właściciele gruntów nie mogli zablokować jego budowy. Zostanie położony w morzu, ponieważ zapewne nieliczne rządy będą w stanie powiedzieć nie, gdy przetnie on ich wody terytorialne. Panie komisarzu! Zgodnie z konwencja z Espoo to pan ma prawo bronić pozaterytorialnych wód Bałtyku. To właśnie pan, na mocy konwencji z Espoo, może stanąć w obronie praw właścicieli gruntów i żądać wytyczenia innych tras. Laima Liucija Andrikienė (PPE-DE). (LT) Wielokrotnie wspominano dzisiaj o konwencji z Espoo, głównie w odniesieniu do potrzeby krajów zainteresowanych, by przestrzegać międzynarodowych norm ochrony środowiska. Panie i panowie! Problem polega na tym, iż Rosja nie ratyfikowała konwencji z Espoo. Obietnice przestrzegania

16 norm zawartych w tym dokumencie, bez jego ratyfikacji, są niewiarygodne. Tak podpowiada nam doświadczenie, które zgromadziliśmy w przypadku karty energetycznej. Grupa kolegów posłów zaproponowała poprawki do dzisiejszego dokumentu. Przez cztery lata mojej pracy w tym Parlamencie nigdy nie zaobserwowałam tak nasilonych działań lobbingowych, prowadzonych przez jedną spółkę. Jesteśmy w pełni świadomi potrzeby niezależnej oceny oddziaływania na środowisko, ale podnoszony przez niektórych pomysł, by przeprowadziła ją tylko jedna spółka, jest niedopuszczalny. Popieram sprawozdanie pana posła Libickiego i wzywam kolegów posłów, by uczynili to samo. Marios Matsakis (ALDE). - Panie przewodniczący! Omawiamy ten projekt tak, jakby nikt wcześniej nie poprowadził gazociągu po dnie morskim. A przykłady takich podmorskich gazociągów są liczne i nie sprawiają żadnych problemów. Dysponujemy obecnie technologią dostaw gazu i energii do obszarów, które tego potrzebują, a miliony obywateli Niemiec potrzebują gazu i to pilnie. Musimy uczciwie stwierdzić, że celem tego sprawozdania nie jest zatrzymanie dostaw gazu do Niemiec czy UE, ale zatrzymanie budowy gazociągu po dnie Morza Bałtyckiego i przeniesienie jej na ląd. W ust. 25 wyraźnie ujęto, że istnieje możliwość transportu drogą lądową, która przecinałaby terytorium Polski, z czysto politycznych i gospodarczych pobudek. Musimy uczciwie to przyznać. Wykorzystanie problemów środowiskowych w celu osiągnięcia celów politycznych jest nieetyczne i dlatego będę głosował przeciw. Konrad Szymański (UEN). - Panie Przewodniczący! Chciałbym odpowiedzieć komisarzowi Dimasowi, który skupił się na politycznych i gospodarczych aspektach, pomijając niejako kwestie środowiskowe. Wszyscy wiemy, że Rosja nie ma zamiaru stosować się do zasady wzajemności w zakresie inwestycji na rynku energetycznym. Będzie w najlepszym wypadku reglamentować dostęp do swojego rynku, wyrzucając w każdej chwili każdego europejskiego inwestora. Dlatego gospodarczo projekt Nord Stream wzmacnia pozycję Rosji i jest szkodliwy dla Europy. Wszyscy wiemy, że Rosja nie zamierza wycofać się z używania energii jako instrumentu nacisku politycznego. Dziś dotyczy to głównie Ukrainy. Realizacja projektu Nord Stream sprawi, że każdy kraj Unii Europejskiej będzie niejako otwarty na tego typu naciski, będzie mógł być szantażowany. Oczekujemy uwzględnienia negatywnego stanowiska krajów bałtyckich w tej sprawie. Komisarz Dimas może lekceważyć te względy. Możemy nawet sfinansować z europejskich środków ten projekt. Ale proszę się nie dziwić, jeżeli kolejne grupy obywateli europejskich odwrócą się od procesu integracji. Jedni powiedzą, że jest to projekt im obojętny, a inni powiedzą, że jest to projekt po prostu szkodliwy. Árpád Duka-Zólyomi (PPE-DE). - (HU) Panie przewodniczący! Dziękuję. Nord Stream jest jednym z planów, mających zaspokoić zapotrzebowanie energetyczne UE. Jednak wzbudza on wiele wątpliwości. Istniejące zagrożenia dla środowiska wymagają specjalistycznego badania oddziaływania z udziałem ośmiu narażonych krajów. Bez tego nie ma mowy o rozpoczęciu etapu planowania. Plan, który do tej pory miał charakter dwustronny, ma również szersze skutki dla energetycznego bezpieczeństwa całej Europy. Unia nie może tego ignorować. Zgodnie ze wspólnym stanowiskiem z 2006 r. w sprawie wspólnej polityki energetycznej, udział Komisji w projekcie jest istotny w celu zapewnienia kryterium solidarności Unii.

17 Niedobrze się stało, że projekt został opracowany bez wcześniejszego uzgodnienia z państwami nadbrzeżnymi. Plan ten wiąże się z zagrożeniem dla środowiska, obejmującym jedną trzecią państw członkowskich Unii, a lądowa wersja projektu wydaje się rozsądniejsza (Przewodniczący wyłączył mikrofon). Olle Schmidt (ALDE). - Panie przewodniczący! Mojemu koledze, panu posłowi Matsakisowi chciałbym powiedzieć, że mieszkam niedaleko Bałtyku, a on nie. W imię solidarności na rzecz środowiska, powinien wykazać się on również pewną troską o Bałtyk. (SV) Panie przewodniczący! Czasem w tej Izbie słyszymy przemówienia, których należy wysłuchać. Mam tu na myśli wystąpienie Vytautasa Landsbergisa. Doświadczenie pana posła Landsbergisa w zakresie wstępnych warunków polityki regionalnej, które trzeba kształtować w atmosferze bezpieczeństwa, sprawia, że należy wysłuchać jego słów. Chciałbym się zwrócić do pana komisarza Dimasa i całej Komisji. Nie pojmują, dlaczego ani UE, ani pan, panie komisarzu, ani reszta Komisji, nie zareagowaliście na ten ogromny projekt w zakresie polityki bezpieczeństwa, polityki energetycznej czy polityki środowiskowej. Stawiałem to pytanie wielokrotnie i uzyskałem jedynie wymijające odpowiedzi. Nie rozumiem, dlaczego zajęło panu tylko czasu, by zaangażować się w tę sprawę, która dotyczy całej Europy, a nie tylko Rosji czy Niemiec. Ville Itälä (PPE-DE). - (FI) Panie przewodniczący! Bałtyk jest czarnym punktem środowiska Unii Europejskiej. Jest naprawdę w złym stanie. Żądamy i potrzebujemy wielu środków do poprawy sytuacji Bałtyku. Bez podjęcia odnośnych zobowiązań przez Rosję, zadanie to będzie niewykonalne. Ponieważ zdajemy sobie sprawę ze znaczenia, jakie Rosja przywiązuje do budowy rurociągu, zyskujemy szansę, by wymóc na niej, przed wydaniem zezwolenia na budowę, by podjęła ona pewne inne projekty środowiskowe, w celu ograniczenia emisji na Bałtyku. Jeśli zezwolenie zostanie wydane, musimy zagwarantować, że Rosja wniesie odpowiedni wkład i wprowadzi konieczne środki. Jest to zarówno szansa, jak i sprawdzian wiarygodności Unii Europejskiej. Musimy działać jednomyślnie i mówić jednym głosem w ramach naszych stosunków z Rosją, w celu ocalenia Bałtyku. Mamy ku temu okazję i musimy z niej skorzystać. Przewodniczący. Panie i panowie! Wysłuchaliśmy dziesięciu przemówień. To niecodzienna okoliczność, gdyż zwykle nie przekraczamy limitu pięciu wystąpień. Pozostało jeszcze kilku posłów, którzy chcieliby się wypowiedzieć. Uczulam ich, że mogą to zrobić również na piśmie, co zostanie uwzględnione w protokole posiedzenia. Stavros Dimas, komisarz. (EL) Panie przewodniczący! Na wstępie chciałbym podziękować mówcom, którzy wzięli udział w dzisiejszej debacie, za przedstawienie ich ciekawych poglądów. Rzeczywiście wspomniałem o styczniowym wysłuchaniu publicznym zorganizowanym przez Komisję Petycji, w którym wziąłem czynny udział razem z panem Piebalgsem, komisarzem ds. energii. Powtórzyłem słowa dotyczące potrzeby wwozu gazu ziemnego, wypowiedziane wtedy przez pana Piebalgsa. Wspomniałem również o decyzji nr 1364/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady, zgodnie z którą wytyczne określają pewne projekty priorytetowe jako projekty stanowiące przedmiot wspólnego europejskiego zainteresowania, w tym również przedmiotowy projekt. To była państwa decyzja, nie moja! Dlatego też proszę mnie nie obwiniać o zbytni nacisk na kwestie gospodarcze!

18 Odnosiłem się dokładnie do kwestii, o których państwo zdecydowali. Poza tym położyłem nacisk na kwestie środowiskowe, ponieważ właśnie te kwestie są dla mnie najważniejsze. Proszę słuchać uważnie całości wystąpienia, a nie tylko jego jednej piątej. Troska o oddziaływanie na środowisko tak wielkiego, tak ważnego i tak złożonego technicznie projektu jest oczywiście uzasadniona. Oznacza to, że ogół społeczeństwa jest coraz bardziej zaangażowany w debatę w sprawie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska w odniesieniu do dużych projektów infrastrukturalnych. Zarówno oddziaływanie na środowisko, jak i opinia przedstawicieli społeczeństwa i władz odpowiedzialnych za kwestie środowiskowe są jednak elementem oceny oddziaływania na środowisko, która została ustanowiona w odnośnym prawodawstwie w sprawie ocen oddziaływania na środowisko, w tym w dyrektywie UE i w konwencji z Espoo, która, jak wspomniałem wcześniej, została jedynie podpisana, a nieratyfikowana, przez Rosję, która mimo to zapewnia, że będzie ją wdrażać. Liczę, że dojdzie do ratyfikacji. Niezmiennie naciskamy na ratyfikację porozumień o znaczeniu dla środowiska przez kraje trzecie. Ustalenie postępowania dotyczącego oceny oddziaływania na środowisko powinno być ostrożnie ocenione przez władze, właściwe do wydawania zezwoleń na wdrożenie czy zezwoleń na budowę odnośnie do wszelkich projektów infrastrukturalnych. Tylko wtedy władze te będą miały jasny ogląd sytuacji środowiska, tak drobiazgowo opisanej w sprawozdaniu pana posła Libickiego. W sprawozdaniu mowa na przykład o zagrożeniu znacznym zanieczyszczeniem wynikającym z uwolnienia do Morza Bałtyckiego tysięcy ton chemikaliów potrzebnych do oczyszczenia rurociągu przed jego rozruchem, szczególnych chemikaliów, jak stwierdzono w sprawozdaniu. Jednak wygląda na to, że w lutym 2008 r. wykonawca potwierdził, że nie zamierza wykorzystywać tych chemikaliów w testach ciśnieniowych przed rozruchem rurociągu. Nie oznacza to oczywiście, że problem zniknął. Najprawdopodobniej użyte zostaną inne chemikalia. Niemniej, zgodnie z prawem, musimy poczekać do zakończenia postępowania dotyczącego oceny oddziaływania na środowisko i dopiero wtedy będziemy mogli omawiać zgodność z prawodawstwem wspólnotowym, politykę, oddziaływanie, ryzyka, środki i dopiero wtedy będziemy mogli zdecydować o tym, jakie warunki nałożyć na właściciela projektu. Warunki dotyczące przejrzystości postępowania dotyczącego oceny oddziaływania na środowisko gwarantują, że wszystkie zaangażowane strony, w tym Parlament Europejski, będą miały dostęp do wszelkich istotnych informacji. Co ciekawe, z różnych stron słychać było dzisiaj głosy, że Komisja musi zyskać więcej kompetencji w celu prowadzenia badań nad oddziaływaniem na środowisko i w celu egzekwowania różnorodnych polityk. Kompetencje Komisji są szczególne: w wypadku badań i oceny oddziaływania na środowisko brak jej zarówno środków, jak i kompetencji, które należą do państw członkowskich. Rola Komisji, jak ustanowiono w Traktacie, ogranicza się do zagwarantowania, że państwa członkowskie właściwie stosują i w pełni dostosowują się do wszystkich przepisów prawa wspólnotowego, w tym do porozumień międzynarodowych, ratyfikowanych przez Wspólnotę. Komisja może interweniować jedynie wtedy, gdy istnieją poważne powody, by wierzyć, że doszło do zaniedbań w wykonaniu odnośnych zobowiązań opierających się na prawie Wspólnoty, w tym na prawie Unii Europejskiej dotyczącym środowiska.

19 Jak na razie nic na to nie wskazuje, a procedura oceny oddziaływania na środowisko jest nadal w toku. Zapewniam, że w razie i w miarę potrzeby Komisja nie zawaha się interweniować. Na koniec mogę po prostu powtórzyć, że w tym zakresie Komisja oczekuje, że państwa członkowskie w pełni spełnią swe zobowiązania wynikające z prawa wspólnotowego. To podstawowy warunek przyjęcia ostatecznej decyzji w sprawie zgody. Chciałbym jeszcze raz podziękować państwu i podziękować panu posłowi Libickiemu za jego sprawozdanie i za umożliwienie nam omówienia tej istotnej kwestii rurociągu i jego ewentualnego oddziaływania na środowisko. (Oklaski) Marcin Libicki, sprawozdawca. Panie Przewodniczący! Bardzo dziękuje wszystkim, którzy zabrali głos. Muszę powiedzieć, że jestem dumny, że zasiadam w tej sali. Ta sala przemówiła dzisiaj głosem ludu co się nie zawsze zdarza w Parlamencie głosem ludu, tak jak przemawiały w najlepszych tradycjach europejskich parlamenty europejskie, które zostały powołane po to, żeby opinię ludu przedstawiać wielkim tego świata. Panie Komisarzu Dimas! Pan jest dzisiaj wielkim tego świata. Proszę słuchać głosu ludu, który dzisiaj przemówił głosem tych parlamentarzystów. Prawie wszyscy uznali, że ten gazociąg nie jest tylko zagrożeniem dla środowiska, lecz że on zniszczy środowisko, najpierw przez budowę, a potem nie daj Boże, przez gigantyczną katastrofę. Padły tutaj wszystkie opinie o tym, ale pan Dimas się do tego nie odniósł. Dlaczego nie budować lądowego gazociągu, trzy razy tańszego i bezpieczniejszego? Komisja Europejska milczy. W tej dyskusji padł ten głos. Padł głos o tym, że Nord Stream jest spółką państwową, że to jest wielki polityczny plan. Tu były głosy, że to jest polityka. Tak, to jest polityka polityka Nord Streamu i jego właściciela Kremla. Była mowa tutaj na tej sali, że potrzebna jest solidarność europejska. Nie wiem, dlaczego pojawiła się poprawka, żeby wykreślić ustęp mówiący o solidarności. Właśnie to jest test na solidarność europejską, tak jak to było tutaj przed chwilą powiedziane. Dlaczego nie odnosi się Pan do kosztów, które zostaną przerzucone na konsumenta? To zostało tutaj powiedziane. Teraz stoimy przed tym testem: czy wielcy tego świata, czy wielcy Unii, do których Pan należy, wysłuchają głosu ludu, tak jak wielcy dawnych wieków wysłuchiwali głosu parlamentów? Ale jak nie wysłuchali, to to się źle kończyło. Pamiętamy przykłady z historii, których nie będę przytaczał, że jak wielcy tego świata nie chcieli wysłuchiwać głosu ludu, to to się źle kończyło. I teraz już taką próbką było referendum francuskie, niderlandzkie i irlandzkie. Proszę to traktować jako ostrzeżenie. Niech wielcy tej Unii Europejskiej o tym pamiętają, komu mają służyć, żeby to się źle nie skończyło. Przewodniczący. Debata została zamknięta. Głosowanie odbędzie się w południe. Oświadczenia pisemne (art. 142 Regulaminu) Cristian Silviu Buşoi (ALDE), na piśmie. Impuls spowodowany debatą w sprawie Nord Stream stanowi dobry początek dla Europy, by wreszcie mówić jednym głosem w sprawie bezpieczeństwa energetycznego i by skupić się na skutecznej wspólnotowej polityce energetycznej. Bezpieczeństwo energetyczne jest ważne w kontekście ogólnego bezpieczeństwa UE i dlatego też powinno być traktowane ze szczególną troską w obliczu rosnącej zależności

20 od przywozu energii, który do 2030 r. osiągnie zapewne poziom 65%. Przewiduje się, że do 2030 r. zależność od samego tylko gazu wzrośnie do 84%. Należy zwrócić uwagę na szczególne stosunki UE-Rosja: należy położyć nacisk na stworzenie i przestrzeganie zasad równego dostępu i sprawiedliwego traktowania zarówno inwestorów rosyjskich w UE, jak i inwestorów europejskich w Rosji. Niestety ta ostatnia kwestia nie została dotychczas rozwiązana i dlatego też powinna stanowić przedmiot żywego zainteresowania. Ponadto chciałbym podkreślić wagę ewentualnej ratyfikacji przez Rosję traktatu karty energetycznej i jego protokołu w sprawie tranzytu, w celu uniknięcia potencjalnych nieporozumień związanych z projektem Nord Stream. Chciałbym jeszcze raz poddać pod dyskusję potencjalnie szkodliwe konsekwencje projektu Nord Stream dla środowiska, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego rozmiary i proponowaną trasę. Chciałbym również wyrazić swoje poparcie dla projektu drogi lądowej. Titus Corlăţean (PSE), na piśmie. (RO) Z zadowoleniem przyjąłem stanowisko przyjęte przez Parlament Europejski dotyczące budowy rurociągu łączącego Rosję i Niemcy. Unia Europejska potrzebuje zintegrowanej, wspólnej i spójnej polityki oraz długoterminowej strategii, by zagwarantować energetyczną niezależność państw członkowskich. Unia Europejska powinna rozwiązywać kwestie środowiskowe i geopolityczne dotyczące bezpieczeństwa energetycznego za pomocą skoncentrowanych wysiłków wszystkich państw członkowskich, a nie za pomocą dwustronnych traktatów zawieranych z Rosją przez niektóre państwa członkowskie. To jedyna droga do osiągnięcia przez Unię Europejską mocnego stanowiska w negocjacjach z Rosją i uniknięcia przekształcenia zasobów energetycznych w czynnik nacisków politycznych. W ten sposób UE może zostać równorzędnym partnerem dla Rosji. Tylko tak możemy odpowiedzieć na uzasadnione obawy Rumunów dotyczące stałego wzrosty cen gazu i elektryczności, który negatywnie wpływa na społeczeństwo i gospodarkę Rumunii oraz na tamtejszy poziom życia. Jednocześnie rozwiązanie w postaci wspólnej europejskiej polityki energetycznej mogłoby uzupełnić niezdolność prawicowego rządu q Bukareszcie do promowania energetycznych interesów Rumunii w stosunkach z Rosją. Mieczysław Edmund Janowski (UEN), na piśmie. Wyrażam uznanie przewodniczącemu Komisji Petycji PE, panu Marcinowi Libickiemu za podjęcie tematu, który budzi bardzo wiele niepokojów. To ponad 30 tys. pełnych obaw mieszkańców Unii zwróciło się o pomoc w związku z zamiarem realizacji gazociągu biegnącego po dnie Bałtyku. Wielka szkoda, że ci którzy zamierzają podjąć tę inwestycję nie dostarczyli do tej pory oceny jej wpływu na środowisko naturalne. Ma to wszakże być najdłuższa w świecie budowla podmorska km. Poruszamy dziś problem ma wymiar ekologiczny i ekonomiczny. Naturalnie, nie można nie dostrzegać "sosu politycznego", w którym to wszystko się znalazło. Trasa rurociągu ma przebiegać zarówno przez obszary Natura 2000, jak i składowiska zatopionej amunicji i gazów trujących z czasów wojny. Musimy więc mieć rzetelną analizę, uwzględniającą zagrożenia w czterech sytuacjach: budowy gazociągu, jego normalnej eksploatacji, sytuacjach krytycznych (katastrofa), w stanie demontażu wyeksploatowanej sieci czy zerwania umów dostawy. Nie dysponujemy żadną rzetelną analizą tego przedsięwzięcia, a przecież praktycznie każda inwestycja budowlana wymaga zgodnie z prawem określenia jej wpływu na środowisko. To nie jest tylko sprawa