OPINIA Komisji Habilitacyjnej w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr. Adamowi Tadeuszowi Halamskiemu

Transkrypt

1 OPINIA Komisji Habilitacyjnej w sprawie nadania stopnia doktora habilitowanego dr. Adamowi Tadeuszowi Halamskiemu Komisja Habilitacyjna powołana przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów w dniu 10 marca 2016 r., w celu przeprowadzenia postępowania habilitacyjnego dra Adama Tadeusza Halamskiego, w dziedzinie Nauk o Ziemi, w dyscyplinie geologia w składzie: Przewodniczący Komisji: prof. dr hab. inż. Jacek Matyszkiewicz Sekretarz komisji: dr hab. Danuta Olszewska-Nejbert Recenzenci: dr hab. Maria Barbacka-Bóka dr hab. Monika Jachowicz-Zdanowska dr hab. Michał Zatoń Członkowie Komisji: dr hab. Krzysztof Bińka dr hab. Anna Górecka-Nowak na posiedzeniu w dniu 25 maja 2016 r. dokonała oceny dorobku naukowego oraz przedłożonego osiągnięcia naukowego. Pan dr Adam Tadeusz Halamski przedstawił jako osiągnięcie naukowe cykl trzech publikacji, pod zbiorczym tytułem Późnokredowe flory liściowe Archipelagu Europejskiego rewizja systematyczna, paleoekologia i paleoklimatologia". Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów celem przeprowadzenia postępowania habilitacyjnego, skierowała dokumentację dorobku naukowego oraz osiągnięcia naukowego do Rady Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, zgodnie z wnioskiem Habilitanta. Recenzenci nadesłali swoje recenzje: dr hab. Michał Zatoń z datą r., dr hab. Maria Barbacka-Bóka r., dr hab. Monika Jachowicz-Zdanowska r. Wszystkie recenzje, w wersji papierowej, wpłynęły do dn. 16 maja 2016 r. Dwie recenzje, dra hab. Michała Zatonia i dr hab. Moniki Jachowicz-Zdanowskiej są pozytywne i Recenzenci wnioskują o dopuszczenie dra Adama Tadeusza Halamskiego do dalszych etapów przewodu habilitacyjnego. Recenzja dr hab. Marii Barbackiej-Bóka zawiera konkluzję, że przedłożone przez Habilitanta osiągnięcie naukowe nie spełnia kryteriów uzasadniających nadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego. Ocena osiągnięcia naukowego Podstawę do wszczęcia postępowania habilitacyjnego dra Adama T. Halamskiego stanowiło osiągnięcie naukowe pt.: Późnokredowe flory liściowe Archipelagu Europejskiego rewizja systematyczna, paleoekologia i paleoklimatologia, opublikowane w trzech anglojęzycznych pracach. W skład cyklu publikacji prezentujących osiągnięcie naukowe weszły prace: 1. Halamski A.T., Latest Cretaceous leaf floras from south-eastern Poland and western Ukraine. Acta Palaeontologica Polonica, 58 (2): Halamski A.T. & Kvaček J., The Late Cretaceous (Coniacian) leaf and cone flora from the Sudetes. Palaeontographica, Abteilung B, 292 (4-6): Kvaček J., Halamski A.T., Svobodová M. & Durska E., Coniacian flora of the Sudetes (south-western Poland). Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, 436: W pierwszym artykule Habilitant jest jedynym autorem, w drugim artykule pierwszym autorem, z 75% wkładem w jego powstanie, a w trzecim, przy czteroosobowym składzie autorskim, udział Habilitanta wynosi 35%. W kwestii oceny osiągnięcia naukowego recenzenci wyrazili zróżnicowane opinie. 1

2 Dr hab. Maria Barbacka-Bóka oceniając publikację nr 1 przedstawiła wątpliwości co do rangi osiągnięcia naukowego oraz braku czysto naukowego zaplecza. Uznała, że przeprowadzenie formalizacji czegoś istniejącego ( ) nie posiada rangi jednego z głównych osiągnięć naukowych. W przypadku publikacji nr 2, dr hab. M. Barbacka-Bóka stwierdziła, że Proponowany klucz do taksonów ( ) ma tak małą ilość cech do rozpatrzenia, że wystarczy do rozróżnienia nielicznej grupy taksonów i może być przydatny bardziej w przypadku lokalnym niż uniwersalnym. Zarazem jednak Recenzentka zauważyła, iż Nie można jednak odmówić autorowi syntetycznego myślenia i prób ułatwiania pracy systematyzacji taksonomicznej. Publikacja nr 3, zdaniem dr hab. M. Barbackiej-Bóka, stanowi najlepszą pracę cyklu, gdyż: Studia taksonomiczne wraz z porównaniem z innymi florami oraz konkluzje paleoklimatyczne częściowo wyprowadzone za pomocą analizy CLAMP, częściowo na podstawie danych z literatury, spełniają warunki dobrego i wyczerpującego opracowania flory stanowisk z dwóch obszarów Polski. W konkluzji oceny całego cyklu publikacji Recenzentka uznała, że choć Wszystkie trzy prace wybrane jako podsumowanie osiągnięć naukowych Habilitanta stanowią wartościową całość i podkreślają kreatywne myślenie autora, to jednak Nie zawierają ( ) zasadniczych elementów nowatorskich, czy wskazujących na oryginalność kierunku badań. W dorobku paleobotanicznym, składającym się z pięciu publikacji, brak jest zdecydowanej linii podkreślającej oryginalną koncepcję Autora, a wskazującej na perspektywy dalszego rozwoju badanej dziedziny, co wydaje się konieczne dla samodzielnych pracowników naukowych. Prezentowane osiągnięcie naukowe uważam za niewystarczające do nadania stopnia doktora habilitowanego. Dr hab. Monika Jachowicz-Zdanowska pozytywnie oceniła cykl publikacji Habilitanta zwracając uwagę na bogaty materiał badawczy i wiarygodne wnioski paleogeograficzne dotyczące badanego obszaru. Jednocześnie Recenzentka stwierdziła, że z uwagi na fakt zamieszczenia wszystkich publikacji w czasopismach z listy JCR, nie przeprowadziła ich merytorycznej oceny. W konkluzji, uznała cykl 3 publikacji za spełniający wymogi osiągnięcia habilitacyjnego. Dr hab. Michał Zatoń wysoko ocenił publikacje składające się na osiągnięcie habilitacyjne. Zauważył, że Habilitant wybrał trudny problem badawczy ze względu na stan zachowania kredowych flor liściowych Polski i Ukrainy. Stwierdził, że mimo tych trudności, Rezultatem ( ) są wspaniałe pod kątem opisów i ilustracji monografie, które Po raz pierwszy dostarczają ( ) tak kompleksowych informacji paleobotanicznych dla późnej kredy w oparciu o kopalne liście roślin. Recenzent podkreślił również, że Habilitant zastosował odpowiednią strategię w podejściu do systematyki tak zachowanego materiału, a szczególnie Godne uwagi są analizy liści metodą CLAMP w celu wyciągnięcia danych paleoklimatycznych. Podsumowując, dr hab. M. Zatoń stwierdził, że Dane zawarte w trzech powyższych pracach pokazują, że habilitant starał się wyciągnąć z materiału badawczego tyle informacji, ile się tylko da, i według mnie udało Mu się to. Artykuły te jak najbardziej spełniają jedno z istotnych kryteriów postępowania habilitacyjnego. Ocena pozostałego dorobku naukowego Dr hab. M. Barbacka-Bóka pozostały dorobek naukowy Habilitanta oceniła jako różnorodny, przy czym za najlepsze uznała prace poświęcone ramienionogom. Dorobek paleobotaniczny został natomiast określony jako niewystarczający, a z zakresu botaniki jako nie podlegający pod dziedzinę geologii wybranej jako dziedzinę habilitacji. Różnorodność zainteresowań i tematów badawczych podejmowanych przez Habilitanta, Recenzentka uznała za wadę, z uwagi na niemożność szczegółowego zgłębienia różnych dziedzin na poziomie eksperta, co gwarantowałoby uzyskanie poważnych wyników. 2

3 Dr hab. Monika Jachowicz-Zdanowska oraz dr hab. Michał Zatoń pozytywnie ocenili pozostały opublikowany dorobek naukowy Habilitanta, zwracając uwagę na wysokie wskaźniki scjentometryczne, działalność recenzencką, kierowanie i uczestniczenie w grantach, aktywny udział w konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych. Dorobek dydaktyczny, organizacyjny i popularyzatorski Dorobek dydaktyczny, organizacyjny i popularyzatorski został przez dwóch Recenzentów (dr hab. Monikę Jachowicz-Zdanowską oraz dra hab. Michała Zatonia) oceniony pozytywnie, natomiast recenzja dr hab. M. Barbackiej-Bóka nie zawiera jednoznacznej oceny. Konkluzje recenzji W podsumowaniu recenzji dr hab. M. Barbacka-Bóka stwierdziła, że Rozdrobnienie się w zbyt szerokich zainteresowaniach Habilitanta spowodowało, że przedstawione wyniki nie stanowią istotnego i nowatorskiego wkładu w badania paleobotaniczne. Pozostają dobrymi i wartościowymi publikacjami i mogłyby stanowić tło do dalszych, bardziej wnikliwych i kreatywnych badań. Zakres merytoryczny publikacji, przedłożonych jako osiągnięcie naukowe Habilitanta nie wykracza poza standardowy warsztat. W związku z powyższym Recenzentka uznała, że przedłożone materiały i osiągnięcia naukowe Habilitanta nie spełniają kryteriów uzasadniających nadanie stopnia naukowego doktora habilitowanego. Dr hab. Monika Jachowicz-Zdanowska uznała z kolei, że Problemy badawcze podjęte w ramach osiągnięcia habilitacyjnego zostały jasno sprecyzowane i rozwiązane z zastosowaniem właściwych metod, w dużej mierze samodzielnie. Prezentowane osiągnięcie naukowe wnosi znaczący wkład w rozwój badań paleobotanicznych. W całym swoim dorobku naukowym Habilitant wykazał się dojrzałością badawczą, samodzielnością oraz trafnością w wyjaśnianiu problemów naukowych. W związku z powyższym Recenzentka wnioskowała o dopuszczenie Habilitanta do dalszych etapów postępowania habilitacyjnego. Dr hab. Michał Zatoń stwierdził, że Zarówno pracami paleobotanicznymi, jak i paleozoologicznymi, dr Halamski pokazał, iż jest samodzielnym naukowcem o szerokich zainteresowaniach badawczych, który nie obawia się wyzwań i nie stroni od trudnych tematów naukowych. Dlatego też uważam, iż rozprawa habilitacyjna wraz z całokształtem dorobku dra Adama Halamskiego odpowiada warunkom określonym w Ustawie i wnioskował o dopuszczenie Habilitanta do dalszych etapów przewodu habilitacyjnego. Przebieg dyskusji Przewodniczący zaproponował, aby w porządku obrad komisji habilitacyjnej najpierw wypowiedzieli się Recenzenci, a następnie pozostali członkowie komisji. Dr hab. Maria Barbacka-Bóka podkreśliła, iż nie miała negatywnego nastawienia w momencie przystępowania do sporządzania recenzji. Jednakże, w miarę zagłębiania się w tematykę przedłożonego osiągnięcia naukowego przeważyły punkty negatywne. Recenzentka zaznaczyła, że starała się skupić na merytorycznych sprawach i uznała, że dr A. Halamski nie przeanalizował problemów paleobotaniki zbyt głęboko. Przedstawione prace reprezentują zbyt początkujące stadium, co jest niewystarczającym osiągnięciem do nadania stopnia doktora habilitowanego. Zdaniem Recenzentki, wiedza Habilitanta jest znacznie lepiej ugruntowana w dziedzinie kopalnych ramienionogów. Dr hab. M. Barbacka- Bóka podkreśliła, że prace paleobotaniczne są dobrymi pracami, ale całokształt dorobku jest 3

4 za mały i za świeży. Według dr hab. M. Barbackiej-Bóka, badania przeprowadzone przez Habilitanta w zakresie paleobotaniki są rutynowe i każdy naukowiec zajmujący się tą dziedziną musi zawrzeć w publikacjach elementy, które przedstawił Habilitant. Recenzentka nie zauważyła w pracach dra A. Halamskiego zastosowania istotniejszych metod, które świadczyłyby o tym, że ta dziedzina w rękach Pana A. Halamskiego rozwinie się. Stwierdziła, iż dobrze, że Habilitant ma tak szerokie i wielorakie zainteresowania, jednakże podtrzymała wątpliwość zawartą w recenzji, czy tak szerokie zainteresowania pozwolą mu osiągnąć w przyszłości pozycję eksperta w uprawianych przez niego dziedzinach. W odczuciu Recenzentki wzbudza to poważne wątpliwości. Dr hab. Monika Jachowicz-Zdanowska wypowiedziała się, iż bardzo pozytywnie odebrała prace Habilitanta. Jej zdaniem, porządkują one dotychczas słabo lub w ogóle nie opracowany materiał florystyczny. Habilitant przedstawił nowy obraz rekonstrukcji paleogeograficznej i paleoklimatycznej oraz poprawnie wyciągnął wnioski na podstawie materiału, którym dysponował. Szerokie zainteresowania badawcze dra A. Halamskiego, Recenzentka, odebrała pozytywnie. Dr hab. M. Jachowicz-Zdanowska podkreśliła, że obecnie niewielu badaczy może się pochwalić tak szerokim spektrum zainteresowań i należy to traktować jako zaletę Habilitanta. Recenzentka zaznaczyła, że publikacje Habilitanta ukazały się w czasopismach o wysokim współczynniku oddziaływania (IF) z list JCR. Dr hab. Michał Zatoń stwierdził, że nie zdziwiło go, iż Habilitant wybrał temat paleobotaniczny jako osiągnięcie naukowe. Zdaniem Recenzenta dr A. Halamski nie chciał przedstawiać jako osiągnięcia habilitacyjnego tej samej tematyki, która była przedmiotem jego pracy doktorskiej, czyli ramienionogów. Recenzent nie miał też wątpliwości, że w roli opiekuna naukowego, dr A. Halamski sprawdziłby się dobrze w jednym i drugim temacie. Ponadto Recenzent stwierdził, że materiał paleobotaniczny, który został opracowany przez Habilitanta, jest materiałem bardzo trudnym. Jego zdaniem fakt, iż Habilitant nawiązał współpracę z J. Kvačkiem, świadczy o tym, iż wymieniony doświadczony badacz dostrzegł, że z tego trudnego, źle zachowanego materiału można coś wywnioskować. Dr A. Halamski starał się zrobić wszystko, co możliwe na podstawie słabo zachowanego materiału i wyciągnął prawidłowe wnioski paleogeograficzne i paleoklimatyczne. Przedstawione prace paleobotaniczne mają charakter monografii. Recenzent podkreślił też, że pozostałe botaniczne zainteresowania Habilitanta są bardzo szerokie, interesuje się tym, co dzieje się w świecie naukowym, posiada szerokie horyzonty i nie zamyka się w jednym temacie. Recenzent uważa, że Habilitant nie chciał się zamykać jedynie w badaniach ramienionogów, tylko podjął nowe wyzwanie. Realizując temat habilitacyjny przeprowadził własne rozległe prace terenowe, odwiedził wiele instytucji muzealnych, gdzie zapoznał się z kolekcjami florystycznymi z różnych miejsc. Pokazał, że ma możliwości do dalszej pracy nad zagadnieniami florystycznymi. Dr hab. Anna Górecka-Nowak podkreśliła, iż dr A. Halamski jest człowiekiem poważnym i skoncentrowanym na pracy, a wielowątkowość jego badań odbiera jako aspekt pozytywny. Zauważyła również, że dorobek paleobotaniczny Habilitanta jest, jak to określiła, na fali wznoszącej, a pozostała część dorobku jest imponująca. Szczególnie duże doświadczenie ma w zakresie badań ramienionogów. Zdaniem dr hab. A. Góreckiej-Nowak, Habilitant przy swoich wielowątkowych zainteresowaniach, nie mieści się w pewnych sztywnych przepisach, ale nie można tego poczytywać za wadę. Dr hab. Anna Górecka- 4

5 Nowak stwierdziła, że jej opinia, po zapoznaniu się z dorobkiem Habilitanta, jest jak najbardziej pozytywna. Dr hab. Danuta Olszewska-Nejbert również oceniła pozytywnie dorobek Habilitanta. Podkreśliła, że jego prace florystyczne, wniosły dużo nowych i ciekawych informacji na temat flory w późnej kredzie. Paleogeograficzne i paleoklimatyczne wnioski wyciągnięte przez Habilitanta są jak najbardziej poprawne i dają ciekawy obraz roślinności jaka mogła dominować na wyspach późnokredowego Archipelagu Europejskiego. Ponadto dr hab. D. Olszewska-Nejbert podzieliła opinię dra hab. Michała Zatonia, iż Habilitant prawdopodobnie chciał uniknąć zarzutu powielania badań w jednej dziedzinie, stąd podjął wyzwanie realizacji nowego tematu w dziedzinie paleobotanicznej i to zagadnienie przedstawił jako habilitacyjne osiągnięcie naukowe. Dr hab. Krzysztof Bińka podkreślił, że dr A. Halamski interesował się florą od bardzo dawna i zajął się paleobotaniką obok innych realizowanych przez siebie tematów. Jest jedynym badaczem w Instytucie Paleobiologii PAN w Warszawie, który zajmuje się makroflorą. Habilitant nie bez przyczyny zajął się analizą problemów systematycznych roślin współczesnych. Jego badania nad drobnymi gatunkami apomiktycznymi rodzaju Ranunculus pozwalają uzmysłowić sobie bardzo dużą zmienność liści odziomkowych u pojedynczego okazu, które spotkane w stanie kopalnym z pewnością opisane by były pod różnymi nazwami gatunkowymi albo rodzajowymi. Dr hab. K. Bińka zaznaczył, że materiał kredowy jest trudny - brak zachowanych kutikul w kredowych liściach powoduje duże trudności z oznaczaniem tego materiału. Zdaniem dra hab. K. Bińki istnieje nić przewodnia prac Habilitanta złożonych jako osiągnięcie naukowe. Prace te łączy opis flor kredowych oraz wyciągnięcie wniosków paleoekologicznych, paleogeograficznych i paleoklimatycznych. Dr hab. Krzysztof Bińka zaznaczył też, że ostatnio pojawiła się nowa praca o florach kredowych Szwecji, w której dr Adam Halamski jest współautorem. Zaproszenie dra A. Halamskiego do zespołu opracowującego florę kredową Szwecji, według dra hab. K. Bińki, należy traktować jako wyróżnienie i jednocześnie pokazuje potencjał dalszej pracy badawczej Habilitanta w tej dziedzinie. Dr hab. K. Bińka zwrócił uwagę na to, że wszystkie artykuły zostały opublikowane w renomowanych, indeksowanych czasopismach i mają wysoką cytowalność o tendencji wzrostowej, co świadczy o dobrym odbiorze tych prac przez innych badaczy. Dr hab. K. Bińka zaznaczył, iż sprawdza się sugestia zawarta w recenzji dr hab. M. Jachowicz-Zdanowskiej, że ilość cytowań prac dra A. Halamskiego szybko wzrośnie. Dr hab. K. Bińka jako pozytywne osiągnięcie uznał fakt, iż Habilitant sformalizował grupę Eudicotyledoneae. Stwierdził też, że jest pełen podziwu dla Habilitanta jako badacza o wszechstronnej wiedzy. Zauważył, że Habilitant jest człowiekiem skrupulatnym, potrafił dotrzeć do wielu zbieraczy, m. in. do poszukiwaczy starożytności, którzy przy okazji znajdowali też skamieniałości. Dr hab. K. Bińka jak najbardziej pozytywnie ocenił osiągniecie i dorobek naukowy Habilitanta. Przewodniczący komisji Prof. dr hab. inż. Jacek Matyszkiewicz oznajmił, iż zapoznał się ze wszystkimi recenzjami, które nie okazały się jednoznaczne. Zaznaczył także, iż recenzja dr hab. Marii Barbackiej-Bóka, jako osoby najbardziej kompetentnej w dziedzinie flory liściowej, jest istotna. Podkreślił, iż recenzja ta nie jest recenzją napastliwą. Prof. J. Matyszkiewicz zgadza się z niektórymi punktami recenzji dr hab. M. Barbackiej- Bóka. Prof. J. Matyszkiewicz podzielił opinię, iż Habilitant nie zajął się ramienionogami jako 5

6 osiągnięciem habilitacyjnym z obawy, iż będzie posądzony o kontynuowanie tematu, który był przedmiotem jego rozprawy doktorskiej. Habilitant wyróżnił w swoim dorobku kilka nurtów i większość prac zdecydowanie dotyczy geologii. Przewodniczący poprosił komisję, a szczególnie Recenzentów, o dyskusję w celu wyważenia stanowiska, czy dr hab. Maria Barbacka-Bóka, po wysłuchaniu innych Recenzentów może przychylić się do ich stanowiska, czy też pozostali Recenzenci przychylą się do stanowiska dr hab. M. Barbackiej-Bóka. Dr hab. Maria Barbacka-Bóka stwierdziła, że dziwne jest to, że dr Halamski nie nawiązał kontaktu z Instytutem Botaniki PAN w Krakowie i nie zapytał o materiały kredowe, które są w posiadaniu Instytutu. Zdaniem Recenzentki Habilitant oddał półprodukt, w którym Recenzentka nie czuje wagi osiągnięcia naukowego. Zaproponowana przez Habilitanta metoda opisu kopalnych flor liściowych, zdaniem Recenzentki, nie należy do propozycji, z której można skorzystać jako dobrego pomysłu. Doświadczony badacz flory roślinnej, na podstawie pewnych cech, jest w stanie określić liście i nie potrzebuje sięgać po tego typu metodę zaproponowaną przez Habilitanta. Metoda klimatyczna, z kolei, jest metodą standardową, wymaganą przy analizie flor liściowych, a więc zastosowanie jej nie należy do dużych osiągnięć. Zdaniem Recenzentki, ilość przebadanego materiału, też nie stanowi dużego zbioru. Recenzentka rozumie, że została zbadana taka ilość materiału, jaką badacz dysponował, ale osoba kandydująca do stopnia doktora habilitowanego powinna przedstawić coś więcej. Jako prace z danymi florystycznymi, prace Habilitanta są wartościowe, ale nie są ewenementem. Prof. Jacek Matyszkiewicz zwrócił uwagę na to, iż obecnie czas na zrobienie habilitacji wynosi 8 lat. Habilitant w trakcie pracy zmienił swoje zainteresowania z ramienionogów na kredowe flory liściowe. Osiągnął na tym polu pewien dorobek, a wskaźniki scjentometryczne dra A. Halamskiego są dobre. Przewodniczący komisji zapytał dr hab. Marię Barbacką-Bóka, czy rozpatrując sprawę w tym kontekście nie uważa, że jest to podstawa, która pozwala nadać Habilitantowi stopień naukowy doktora habilitowanego. Dr hab. Maria Barbacka-Bóka zgodziła się na przyznanie dr. A. Halamskiemu stopnia doktora habilitowanego na podstawie zdania pozostałych członków komisji, że Habilitant może rozwinąć się w dziedzinie, którą przedstawił jako osiągnięcie naukowe. Niemniej jednak, musiała napisać recenzję negatywną, gdyż było to zgodne z jej przekonaniem i wiedzą. Zdaniem Recenzentki, w porównaniu z innymi habilitacjami dorobek dra Halamskiego jest za mały, pomimo dobrych wskaźników scjentometrycznych. Dr hab. Monika Jachowicz-Zdanowska oznajmiła, iż będzie bronić swojego stanowiska o pozytywnej ocenie dorobku Habilitanta. Jeszcze raz podkreśliła, że materiał był trudny i z tego materiału dr A. Halamski wycisnął tyle ile tylko się dało, nie popełnił żadnych błędów merytorycznych. Dr hab. M. Jachowicz-Zdanowska zapytała dr hab. M. Barbacką-Bóka, czy znalazła w pracach Habilitanta, jakieś poważne błędy merytoryczne. Dr hab. M. Barbacka-Bóka przyznała, że Habilitant nie popełnił błędów merytorycznych w publikacjach, ale jeśli chodzi o osiągnięcie naukowe, to dorobek w tym punkcie uważa za zbyt mały. Dr hab. Michał Zatoń przyznał, że recenzja Pani dr hab. M. Barbackiej-Bóka jest elegancka, wyważona i zasadna. W niektórych punktach recenzji Recenzentka nawet chwaliła pracę, ale w konkluzji wniosek kończył się negatywnie. Dr hab. M. Zatoń zauważył, że obecnie problem polega na tym, że naukowiec dąży do samodzielności, a ustawowy czas 6

7 na to ma bardzo ograniczony. Wskaźniki scjentometryczne Habilitant ma dobre, a osiągnięcie habilitacyjne musiał przedstawić trochę pod presją czasu. Ponadto dr hab. M. Zatoń dodał, że niektórzy naukowcy potrafią robić różne rzeczy z różnych dziedzin, co dla wykwalifikowanego specjalisty jest czasem straconym. Nie mniej należy docenić, że Habilitant odważył się wejść na nowe pola naukowe, zgłębić je, a to wymaga dużo czasu i wnikliwości. Dr hab. Maria Barbacka-Bóka zaznaczyła, że artykuły naukowe są oceniane przez recenzentów publikacji, a jej zadaniem była ocena nie artykułów, tylko osiągnięcia naukowego, a przedstawione osiągnięcie, jej zdaniem, jest mierne. Dr hab. Michał Zatoń zasugerował, że osiągnięcie naukowe można będzie ocenić dopiero w perspektywie dłuższego czasu. Dr hab. M. Barbacka-Bóka podkreśliła, że prace paleontologiczne są zawsze aktualne i publikacje się nie starzeją, ponieważ kolejni badacze muszą się do nich odnieść, zaś osiągnięcie naukowe Habilitanta jest zbyt małe. Dr hab. M. Zatoń odpowiedział, że patrząc na poziom osiągnięcia naukowego, wypracowanego w tak krótkim czasie, uważa, że jest to poziom dobry. Trudno jest założyć, jak te prace będą oceniane w przyszłości. Śledząc prace dra A. Halamskiego widać, że pracuje regularnie o czym świadczą jego nowe prace florystyczne. Dr hab. M. Barbacka-Bóka zauważyła, że wykaz prac Habilitanta nie jest imponujący, średnio jedna praca na rok i że należałoby ten poziom podwyższać. Dr hab. M. Zatoń stwierdził, że dziełem naukowym jest praca, którą składamy i rzeczą niewątpliwie subiektywną jest to, co uznamy za dzieło. Dr A. Halamski, zdaniem dra hab. M. Zatonia, jest człowiekiem skrupulatnym, a w tej tematyce skrupulatność jest bardzo ważna. Dr hab. M. Barbacka-Bóka zaznaczyła, że szkoda, iż Habilitant w autoreferacie nie podał bardzo wyraźnie, jaka część materiału była już zebrana, a jaką część pozyskał sam w czasie prac terenowych. Dr hab. D. Olszewska-Nejbert oznajmiła, że Habilitant w swoich pracach podawał informację, z jakich miejsc pozyskiwał materiał wynajmując koparki do odsłaniania i eksploatacji odsłonięć. Dr hab. K. Bińka potwierdził, że duża część materiału została pozyskana w ten sposób. Dr hab. D. Olszewska-Nejbert i dr hab. M. Zatoń podkreślili, iż utwory kredowe są bardzo trudne do eksploracji, a skamieniałości wcale nie są w nich częste. Trud jaki podjął Habilitant, dla pozyskania z nich materiału był więc znaczący. Dr hab. Anna Górecka-Nowak wypowiedziała się, że po wysłuchaniu obu stron, nie ma wątpliwości co do pozytywnej oceny dorobku habilitanta. Stwierdziła, że Habilitant jest samodzielny. Fakt, że wyspecjalizował się w nowej dziedzinie świadczy o tym, że jest gotów podejmować nowe wyzwania. Swoją powagą, koncentracją i pracą naukową udowodnił, że jest osobą dojrzałą naukowo. Dr hab. A. Górecka-Nowak podkreśliła również, że dr A. Halamski jest wystarczająco wyspecjalizowany w każdej z dziedzin, które uprawia, aby kształcić młodych naukowców. Trochę wykracza poza ramy standardowej habilitacji, ale nie należy traktować tego jako wadę. Dr hab. Krzysztof Bińka dodał, że prowadzenie badań przez dra A. Halamskiego nad współczesnymi i kopalnymi florami jest pewną specyfiką Instytutu Paleobiologii PAN, gdzie inni badacze również poruszają się w obrębie materiału współczesnego i kopalnego. Taki styl badań wynika stąd, iż dr A. Halamski chce zgłębić zmienność poszczególnych gatunków i zmienność wewnątrzgatunkową przełożyć na materiał kopalny. Dr hab. M. Barbacka-Bóka przyznała rację, że badania współczesnych flor powinny służyć interpretacjom flor kopalnych, ale na razie w pracach Habilitanta nie widać tego zastosowania. 7

8