PRZEKAZ 51 ADAMOWIE PLANETARNI

Transkrypt

1 PRZEKAZ 51 ADAMOWIE PLANETARNI W czasie trwania systemu sprawiedliwości Księcia Planetarnego, człowiek prymitywny dociera do granic naturalnego, ewolucyjnego rozwoju i to osiągnięcie biologiczne jest znakiem dla Władcy Systemu, żeby wysłał na taki świat drugą klasę synostwa udoskonalaczy biologicznych. Ta klasa synostwa, a jest ich dwoje Materialny Syn i Córka znana jest na planecie przeważnie jako Adam i Ewa. Adam jest pierwszym Synem Materialnym w Satanii a ci, którzy idą do światów systemu jako udoskonalacze biologiczni, zawsze noszą imię pierwszego i oryginalnego Syna ich unikalnej klasy. Synowie ci są materialnym darem Syna Stwórcy dla zamieszkałych światów. Pozostają na planecie, do której są przydzieleni razem z Księciem Planetarnym, przez cały ewolucyjny cykl takiej sfery. Przedsięwzięcie takie, na świecie posiadającym Księcia Planetarnego, nie jest wielkim ryzykiem, jednak na renegackiej planecie, domenie bez duchowego władcy i pozbawionej łączności międzyplanetarnej, misja taka obfituje w poważne niebezpieczeństwa. Choć nie możecie oczekiwać informacji o wszystkim, co dotyczy pracy tych Synów na wszystkich światach w Satanii i w innych systemach, inne przekazy opiszą dokładniej życie i doświadczenia ciekawej pary, Adama i Ewy, którzy przybyli z korpusu udoskonalaczy biologicznych z Jerusem, aby usprawnić rasy Urantii. Choć idealny plan doskonalenia waszych rodzimych ras zakończył się niepowodzeniem, mimo to misja Adama nie była daremna; Urantia w znacznym stopniu skorzystała z daru Adama i Ewy a w radach na wysokości ich dzieło nie jest uznawane za zupełnie stracone. 1. POCHODZENIE I NATURA MATERIALNYCH SYNÓW BOGA Materialni, albo płcią obdarzeni Synowie i Córki, są potomstwem Syna Stwórcy; Matka Duch Wszechświata nie bierze udziału w tworzeniu tych istot, które mają działać jako udoskonalacze materialni na światach ewolucyjnych. Materialna klasa synostwa nie jest jednorodna we wszechświecie lokalnym. W każdym systemie lokalnym Syn Stwórcy stwarza tylko jedną parę tych istot; te pierwsze pary są zróżnicowane w swej naturze, dostosowane do form życia poszczególnych systemów. Jest to warunek konieczny, ponieważ inaczej potencjał rozrodczy Adamów

2 nie działałby razem z tym, który jest charakterystyczny dla rozwijających się istot śmiertelnych danego systemu. Adam i Ewa, którzy przybyli na Urantię, pochodzili od pierwszej pary Materialnych Synów z Satanii. Synowie Materialni są różnego wzrostu, od około dwu i pół do trzech metrów, a ich ciała promieniują poświatą barwy fioletowej. Podczas gdy materialna krew krąży w ich materialnych ciałach, są oni dodatkowo uzupełniani boską energią i nasyceni niebiańską światłością. Materialni Synowie (Adamowie) i Materialne Córki (Ewy) są równi jedno drugiemu, różnią się tylko organami rozrodczymi i pewnym wyposażeniem chemicznym. Są równi, ale zróżnicowani, są mężczyzną i kobietą tym samym dopełniają się przeznaczeni są do służby parami we wszystkich prawie zadaniach. Sposób odżywiania Synów Materialnych jest podwójny; naprawdę są podwójni w swej naturze i budowie, pobierają zmaterializowaną energię tak jak to czynią istoty fizyczne danych domen, podczas gdy swą nieśmiertelną egzystencję zawdzięczają wyłącznie automatycznemu pobieraniu pewnych, podtrzymujących ich energii kosmicznych. Jeśli zawiodą na pewnej przydzielonej im misji, albo, kiedy świadomie i rozmyślnie się zbuntują, zostają odizolowani jako klasa synostwa, odcięci od wszechświatowego źródła światłości i życia. Stają się wtedy praktycznie istotami materialnymi; muszą iść drogą materialnego życia na tym świecie, gdzie prowadzą swą misję i zmuszeni są do zwrócenia się do sądów wszechświata o osądzenie. Wreszcie materialna śmierć kończy planetarną drogę tak niefortunnego i niemądrego, Materialnego Syna i Córki. Pierwsi, bezpośrednio stworzeni Adam i Ewa, są nieśmiertelni i jest to ich naturalny dar, tak jak wszystkich innych klas synostwa wszechświata lokalnego, ale ich synowie i córki charakteryzują się redukcją nieśmiertelności. Pierwsza para nie może przenieść cech nie uwarunkowanej nieśmiertelności na swoich zrodzonych synów i córki. Ich potomstwo uzależnione jest od nieprzerwanej, intelektualnej synchronizacji z obwodem grawitacji umysłowej Ducha, aby mogło kontynuować życie. Od powstania systemu Satanii, utracono trzynastu Planetarnych Adamów, podczas buntu i na skutek odstępstwa, jak również pełniących niższe funkcje. Większość tych odstępstw nastąpiła w okresie buntu Lucyfera. Synowie Materialni nie mają Dostrajaczy Myśli, kiedy żyją jako stali obywatele stolic systemów, jak również podczas swej działalności na misjach zstępowania do planet ewolucyjnych, ale właśnie dzięki takiej służbie mogą uzyskać empiryczne warunki do zamieszkania przez Dostrajacza i drogi wznoszenia się do Raju. Te unikalne i wyjątkowo pożyteczne istoty są ogniwem łączącym świat duchowy i

3 materialny. Skoncentrowani są w zarządzie systemu, gdzie się rozmnażają i żyją jako materialni obywatele tej domeny i stąd są wysyłani do światów ewolucyjnych. W odróżnieniu od innych, stworzonych Synów na służbie planetarnej, materialna klasa synostwa nie jest z natury niewidzialna dla istot materialnych, takich jak mieszkańcy Urantii. Ci Synowie Boga mogą być widziani i rozumiani przez istoty czasu, naprawdę mogą żyć pośród nich, mogą nawet rozmnażać się z nimi, chociaż taka rola doskonalenia biologicznego przypada zazwyczaj potomstwu Planetarnych Adamów. Na Jerusem, lojalne dzieci każdego Adama i Ewy są nieśmiertelne, ale potomstwo Materialnego Syna i Córki, spłodzone po ich przybyciu na planetę ewolucyjną, nie jest w takim samym stopniu zabezpieczone przed naturalną śmiercią. Następuje pewna zmiana w mechanizmach przekazywania życia, kiedy ci Synowie zostają ponownie zmaterializowani, aby się mogli rozmnażać na świecie ewolucyjnym. Nosiciele Życia celowo pozbawiają Planetarnych Adamów i Ewy zdolności rodzenia nie umierających synów i córek. Jeśli Adam i Ewa nie popełnią odstępstwa od misji planetarnej, mogą żyć przez czas nieograniczony, jednak w zakresie pewnych limitów, ich dzieci charakteryzują się malejącą długowiecznością z każdym kolejnym pokoleniem. 2. PRZEMIESZCZANIE SIĘ PLANETARNYCH ADAMÓW Po otrzymaniu wiadomości, że kolejny zamieszkały świat osiągnął szczyt swej ewolucji materialnej, Władca Systemu zwołuje w stolicy systemu korpus Materialnych Synów i Córek i po omówieniu potrzeb takiego świata ewolucyjnego, dwoje z grupy ochotników Adam i Ewa ze starszego korpusu Synów Materialnych zostają wybrani do wykonania zadania; zapadają w głęboki sen, przygotowujący ich do objęcia serafinem i do przelotu z ich domu wspólnej służby do nowej domeny, do nowych możliwości i nowych niebezpieczeństw. Adamowie i Ewy są istotami częściowo materialnymi i jako tacy nie mogą być przenoszeni przez serafina. Muszą się poddać dematerializacji w stolicy systemu, zanim zostaną objęci serafinem i przeniesieni do świata im przydzielonego. Serafini transportujący potrafią wprowadzić takie zmiany w Synach Materialnych, jak również w innych częściowo materialnych istotach, aby umożliwić objęcie ich serafinem a tym samym transport przez przestrzeń z jednego świata czy systemu do drugiego. Przygotowania do tego transportu zajmują mniej więcej trzy dni standardowego czasu, a Nosiciele Życia muszą pomóc odtworzyć taką zdematerializowaną istotę do normalnej egzystencji, kiedy przybędzie do celu podróży seraficznym transportem.

4 Podczas gdy istnieje technika dematerializacji, przygotowująca Adamów do ich przeniesienia z Jerusem do światów ewolucyjnych, nie ma odpowiedniej metody, która umożliwiałaby ich zabranie z tych światów, chyba, że cała planeta musi zostać opróżniona, kiedy to robi się specjalne, awaryjne instalacje techniki dematerializacyjnej dla całej, zdatnej do ocalenia populacji. Gdyby jakaś katastrofa materialna zagrażała planetarnej siedzibie rozwijającego się gatunku, Melchizedecy i Nosiciele Życia zainstalowaliby urządzenia dematerializacyjne dla wszystkich istot o właściwościach wiecznego życia, i seraficznym transportem istoty te byłyby zabrane do nowego świata, przygotowanego do kontynuacji ich egzystencji. Ewolucja gatunku ludzkiego, raz rozpoczęta na świecie w przestrzeni kosmicznej, musi postępować zupełnie niezależnie od materialnego istnienia planety, choć skądinąd nie jest zamierzone, żeby podczas trwania epok ewolucyjnych Planetarny Adam i Ewa opuszczali wybrany przez nich świat. Po przybyciu do planety docelowej, Materialny Syn i Córka zostają ponownie zmaterializowani pod kierownictwem Nosicieli Życia. Cały ten proces zajmuje od dziesięciu do dwudziestu ośmiu dni czasu Urantii. Stan nieświadomości, seraficznej drzemki, trwa przez cały ten okres odtwarzania. Kiedy ponowne składanie materialnego organizmu jest zakończone, Materialny Syn i Córka zamieszkują w swych nowych domach i na swoich nowych światach, praktycznie tacy sami, jacy byli, zanim poddali się procesowi dematerializacji na Jerusem. 3. MISJE ADAMICZNE Na zamieszkałych światach Materialni Synowie i Córki budują swe własne domy w ogrodach, po pewnym czasie z pomocą własnych dzieci. Miejsce na ogród zostaje zazwyczaj wybrane przez Księcia Planetarnego a jego cielesny personel wykonuje wiele wstępnych prac przygotowawczych, z pomocą wielu z zaawansowanych plemion rodzimych. Ogrody Eden są tak nazywane na cześć Edentii, stolicy konstelacji, ponieważ są one odzwierciedleniem botanicznego piękna świata stołecznego Najwyższych Ojców. Takie domy ogrodowe są zazwyczaj lokalizowane w odosobnionym rejonie strefy podzwrotnikowej. Na przeciętnym świecie są to wspaniałe dzieła sztuki. Na podstawie fragmentarycznego sprawozdania o takim przedsięwzięciu, niedokończonym na Urantii, nie możecie wyrobić sobie opinii o tych pięknych ośrodkach kultury. Potencjalnie, planetarny Adam i Ewa są szczytowym darem materialnej świetności dla śmiertelnego gatunku. Głównym zadaniem tej pary przybyszów jest rozmnażanie się oraz doskonalenie dzieci czasu. Nie następuje jednak natychmiastowe krzyżowanie

5 się pomiędzy ludźmi z ogrodu a tymi ze świata; przez wiele pokoleń Adam i Ewa pozostają biologicznie oddzieleni od ewolucyjnych śmiertelników, kiedy to tworzą silną rasę swej własnej klasy. Takie są początki rasy fioletowej na zamieszkałych światach. Plany doskonalenia gatunku przygotowywane są przez Księcia Planetarnego i jego personel a realizowane przez Adama i Ewę. Dlatego właśnie wasz Syn Materialny i jego towarzyszka znaleźli się w bardzo niekorzystnej sytuacji, kiedy przybyli na Urantię. Caligastia przeciwstawiał się misji adamicznej przebiegle i skutecznie; i pomimo tego, że zarządzający komisarycznie Urantią Melchizedecy należycie ostrzegali, zarówno Adama jak i Ewę, w sprawie planetarnych niebezpieczeństw związanych z obecnością zbuntowanego Księcia Planetarnego, ten wielki buntownik chytrze podszedł Edeńską parę i usidlił ją, co doprowadziło Adama i Ewę do sprzeniewierzenia się wyznaczonej im misji widzialnych władców waszego świata. Zdradziecki Książę Planetarny skompromitował waszego Adama oraz Ewę, ale nie udało mu się dołączyć ich do buntu Lucyfera. Pomocnicy planetarni, piąta klasa aniołów, przydzieleni są do misji adamicznej i towarzyszą zawsze Planetarnym Adamom podczas ich światowej przygody; przydzielony wstępnie ich korpus liczy zazwyczaj około stu tysięcy aniołów. Kiedy urantiańskie dzieło Adama i Ewy zostało zaczęte przedwcześnie, gdy odstąpili oni od ustalonego wcześniej planu, to właśnie jeden z seraficznych Głosów Ogrodu robił im wymówki na temat ich karygodnego postępowania. Wasz opis tego zdarzenia jest dobrą ilustracją zwyczaju przypisywania, w waszych tradycjach planetarnych, Panu Bogu wszystkiego, co nadprzyrodzone. Z tego właśnie powodu Urantianie są często zdezorientowani w sprawie natury Ojca Uniwersalnego, skoro słowa i działania wszystkich współdziałających z nim i jemu podwładnych istot zostają generalnie przypisywane jemu. W wypadku Adama i Ewy anioł ogrodu nie był nikim innym, jak szefem pomocników planetarnych, pełniącym wtedy swe obowiązki. Serafin ten, Solonia, ogłosił niepowodzenie boskiego planu i zażądał powrotu na Urantię zarządców komisarycznych, Melchizedeków. Z misją adamiczną są nieodmiennie związane wtórne istoty pośrednie. Tak jak w przypadku cielesnego personelu Księcia Planetarnego, potomkowie Synów i Córek Materialnych są dwu klas: ich dzieci materialne i wtórna klasa istot pośrednich. Ci materialni, ale zazwyczaj niewidzialni opiekunowie planetarni, przyczyniają się znacznie do rozwoju cywilizacji a nawet do przywoływania do porządku nieposłusznych mniejszości, które mogą zechcieć powstrzymać rozwój społeczny i postęp duchowy. Nie należy mylić pośrednich wtórnych z ich klasą pierwotną, pochodzącą z czasów bliższych przybyciu Księcia Planetarnego. Na Urantii, większość tych wcześniejszych

6 istot pośrednich przyłączyła się do buntu, razem z Caligastią i została internowana od czasu Zesłania Ducha. Internowano również wielu pośrednich z grupy adamicznej, którzy tak samo nie byli lojalni administracji planetarnej. W dniu Zesłania Ducha, lojalni pośredni pierwotni i wtórni dobrowolnie się zjednoczyli i odtąd działają na tym świecie jako jeden zespół. Służą pod kierownictwem lojalnych pośrednich, wybieranych na przemian z obu grup. Świat wasz odwiedzany był przez cztery klasy synostwa: Caligastia, Książę Planetarny; Adam i Ewa, Materialni Synowie Boga; Machiventa Melchizedek, mędrzec z Salemu za czasów Abrahama; i Chrystus Michał, który przybył jako Rajski Syn obdarzający. O ile bardziej wartościowe i piękne byłoby to, gdyby Michał, najwyższy władca wszechświata Nebadonu, mógł być witany na waszym świecie przez lojalnego i efektywnie działającego Księcia Planetarnego oraz oddanego i operatywnego Syna Materialnego, podczas gdy obaj mogliby zrobić wiele, aby uwydatnić życiową pracę i misję obdarzającego Syna! Jednak nie wszystkie światy miały tak mało szczęścia jak Urantia, tak samo misja Planetarnych Adamów nie zawsze jest tak trudna i ryzykowna. Kiedy odnoszą sukces, przyczyniają się do rozwoju wspaniałego społeczeństwa i prowadzą swe dzieło jako widzialni szefowie spraw planetarnych, nawet daleko w tę epokę, kiedy świat taki zostaje ustanowiony w światłości i życiu. 4. SZEŚĆ RAS EWOLUCYJNYCH W początkowych epokach światów zamieszkałych, dominującą rasą ludzką jest rasa człowieka czerwonego, który zazwyczaj pierwszy osiąga ludzkie poziomy rozwoju. Ale chociaż człowiek czerwony jest starszą rasą na wielu planetach, kolejni ludzie kolorowi pojawiają się bardzo wcześnie, w epoce wyłaniania się człowieka. Wcześniejsze rasy ludzkie są w pewnym sensie wyższe niż późniejsze; człowiek czerwony stoi znacznie wyżej niż rasa indygo czarna. Nosiciele Życia obdarzają w pełni energiami żywymi rasę pierwszą albo czerwoną a każde kolejne, ewolucyjne pojawienie się odrębnej grupy śmiertelników, reprezentuje odmianę kosztem pierwotnego wyposażenia. Nawet wzrost śmiertelnika ma tendencje spadkowe, od człowieka czerwonego do rasy indygo, chociaż na Urantii pojawiły się niespodziewane mutacje gigantyzmu u ludów zielonych i pomarańczowych. Na tych światach, które mają wszystkie sześć ras ewolucyjnych, zaawansowane narody należą do rasy pierwszej, trzeciej i piątej czerwonej, żółtej i niebieskiej. Rasy ewolucyjne są tym samym zróżnicowane w możliwościach rozwoju intelektualnego i

7 dojrzewania duchowego, druga, czwarta i szósta są nieco słabiej obdarzone. Tych wtórnych ras brakuje na niektórych światach; na wielu innych zostały wytępione. Jest niefortunne dla Urantii, że straciliście tak dużo wyższych ludzi niebieskich, za wyjątkiem tych, którzy przetrwali w waszej wymieszanej rasie białej. Utrata waszej rasy pomarańczowej i zielonej nie stanowi tak wielkiego problemu. Ewolucja sześciu albo trzech ras kolorowych, podczas gdy pozornie pogarsza pierwotne wyposażenie człowieka czerwonego, przydaje pewnych bardzo pożądanych cech różnym typom śmiertelników i pozwala osiągnąć, nieosiągalne w innym wypadku, zróżnicowanie potencjałów ludzkich. Modyfikacje takie są korzystne dla rozwoju ludzkości jako całości, po tym warunkiem, że zostaje ona później udoskonalana przez importowaną rasę adamiczną albo fioletową. Na Urantii, taki normalny plan amalgamacji nie był przeprowadzany na większą skalę a niepowodzenie realizacji planu ewolucji gatunku uniemożliwia wam zrozumienie statusu podobnych ludów na przeciętnej, zamieszkałej planecie, tylko na podstawie obserwacji resztek tych wczesnych ras na waszym świecie. W początkowym okresie rozwoju ras, u ludzi czerwonych, żółtych i niebieskich występuje pewna tendencja do krzyżowania się; podobna tendencja do mieszania się istnieje u ras pomarańczowych, zielonych oraz indygo. Ludzie bardziej opóźnieni są zazwyczaj zatrudniani jako robotnicy przez rasy bardziej rozwinięte. Powoduje to, że na planetach, we wczesnych epokach ich rozwoju, pojawia się niewolnictwo. Ludzie pomarańczowi są zazwyczaj podbijani przez czerwonych i sprowadzeni do statusu służby czasami zostają wytępieni. Ludzie żółci i czerwoni czasem się fraternizują, ale nie zawsze. Żółta rasa zazwyczaj zniewala zieloną, podczas gdy ludzie niebiescy podbijają rasę indygo. Te rasy człowieka prymitywnego nie rozumują inaczej, gdy używają swych zacofanych współbraci do pracy przy robotach przymusowych, niż Urantianie, kiedy kupują i sprzedają konie i bydło. Na większości normalnych światów przymusowa niewola zanika w czasie systemu sprawiedliwości Księcia Planetarnego, chociaż upośledzeni umysłowo i przestępcy często są nadal zmuszani do wykonywania robót przymusowych. Jednak na wszystkich normalnych sferach ten rodzaj prymitywnego niewolnictwa zostaje zniesiony zaraz po przybyciu importowanej rasy fioletowej czy adamicznej. Przeznaczeniem sześciu ras ewolucyjnych jest zmieszanie się i wywyższenie, dzięki połączeniu z potomstwem udoskonalaczy adamicznych. Jednak zanim ludy się wymieszają, opóźnieni i nieprzystosowani zostają w znacznej mierze wyeliminowani. Książę Planetarny i Syn Materialny, razem z innymi odpowiednimi władzami

8 planetarnymi, osądzają przydatność rozmnażających się odmian ludzkich. Na Urantii trudno jest przeprowadzić tak radykalny plan, ponieważ brakuje sędziów, kompetentnych do osądzania biologicznej przydatności albo nieprzydatności jednostek należących do narodów waszego świata. Pomimo tych trudności wydaje się, że powinniście się zgodzić na separację biologiczną wyraźnie nieprzystosowanych, ułomnych, zdegenerowanych i antyspołecznych grup ludzkich. 5. MIESZANIE RAS OBDARZENIE KRWIĄ ADAMICZNĄ Kiedy Planetarny Adam i Ewa przybywają na świat zamieszkały, zostają oni dokładnie poinstruowani przez swoich zwierzchników w sprawie najlepszej drogi doskonalenia rasowego istot inteligentnych. Taki plan działania nie jest jednolity; wiele pozostawia się ocenie działającej pary i nierzadko popełniane są błędy, szczególnie na zdezorganizowanych, rebelianckich światach, takich jak Urantia. Ludzie fioletowi zazwyczaj nie zaczynają się łączyć z rodzimymi mieszkańcami planety, dopóki liczebność ich własnej grupy nie przekroczy miliona. Jednak w międzyczasie personel Księcia Planetarnego ogłasza, że dzieci Boże zstąpiły na Ziemię, aby stać się jednością z gatunkiem ludzkim; i ludzie niecierpliwie wyglądają tego dnia, kiedy będzie ogłoszone, że ci, co się kwalifikują, jako należący do wyższych odgałęzień rasowych, mogą iść do Ogrodu Eden i tam być wybrani przez synów i córki Adama na ewolucyjnych ojców i matki nowej, zmieszanej klasy ludzkiej. Na normalnych światach Planetarny Adam i Ewa nigdy nie kojarzą się z rasami ewolucyjnymi. To dzieło biologicznego doskonalenia jest sprawą adamicznego potomstwa. Jednak Adamici nie wychodzą do ras ludzkich; personel księcia przyprowadza do ogrodu Eden nadrzędnych mężczyzn i kobiety, aby dobrowolnie kojarzyli się z potomstwem adamicznym. Na większości światów za najwyższy zaszczyt uważane jest zostać kandydatem, wytypowanym do małżeństwa z synami i córkami z ogrodu. Po raz pierwszy zanikają wojny rasowe i inne walki plemienne, kiedy plemiona danego świata coraz usilniej pragną zakwalifikować się do uznania i przyjęcia do ogrodu. W najlepszym wypadku możecie mieć nikłe pojęcie o tym, jak na takich konkurencyjnych zmaganiach koncentruje się całe życie na normalnej planecie. Na Urantii, cały program doskonalenia gatunku został zniweczony w samych jego początkach. Rasa fioletowa jest ludem monogamicznym i każdy ewolucyjny mężczyzna czy kobieta, złączeni z adamicznymi synami i córkami, ślubuje nie brać innego partnera i uczyć jego, czy jej dzieci, o wiązaniu się tylko z jednym partnerem. Dzieci z każdego

9 takiego związku otrzymują edukację i są nauczane w szkołach Księcia Planetarnego a potem mogą iść do rasy swego ewolucyjnego rodzica, aby zawrzeć związek małżeński w wybranej grupie wyższych śmiertelników. Kiedy krew Synów Materialnych zostaje dodana do ewolucyjnych ras świata, zapoczątkowuje to nową i wspaniałą epokę postępu ewolucyjnego. Po takim prokreacyjnym wylewie sprowadzonych z zewnątrz zdolności i superewolucyjnych cech, następują kolejno gwałtowne kroki naprzód w rozwoju cywilizacyjnym i rasowym; w sto tysięcy lat dokonany zostaje większy postęp niż w ciągu miliona lat uprzednich zmagań. Na waszym świecie, nawet w obliczu nie wykonania zarządzonych dlań planów, dokonał się wielki postęp od czasu dodania Adamowej plazmy życia do waszych narodów. Podczas gdy dzieci czystej krwi, z planetarnego Ogrodu Eden, mogą obdarzać sobą wyższych ludzi z ras ewolucyjnych, a tym samym podnosić ludzkość na wyższy poziom biologiczny, kojarzenie się wyższych gałęzi śmiertelników Urantii z niższymi ich grupami okazuje się niekorzystne; takie niemądre postępowanie może być niebezpieczne dla całej cywilizacji waszego świata. Skoro nie udało się osiągnąć zharmonizowania gatunku ludzkiego metodą adamiczną, musicie teraz rozpracować wasz planetarny problem doskonalenia gatunku innymi, zasadniczo ludzkimi metodami adaptacji i kontroli. 6. RZĄDY EDENICZNE Na większości zamieszkałych światów Ogrody Edeńskie stają się znakomitymi centrami kultury i wciąż funkcjonują przez wiele epok, stanowiąc wzór dla obyczajów i dla kierowania sprawami planety. Nawet we wczesnym ich stadium, gdy lud fioletowy jest względnie odosobniony, do szkół w ogrodzie przyjmowani są odpowiedni kandydaci z różnych ras świata, podczas gdy rozwój wytwórczości ogrodu otwiera nowe drogi dla kontaktów handlowych. W ten sposób Adamowie i Ewy oraz ich potomstwo, przyczyniają się do gwałtownej ekspansji kultury i szybkiego doskonalenia ewolucyjnych ras świata. I wszystkie takie związki umacniają się i zacieśniają, przez łączenie się ras ewolucyjnych i synów Adama, co przynosi w rezultacie natychmiastowy krok naprzód w statusie biologicznym, w rozwoju potencjału intelektualnego i we wzbogaceniu podatności duchowej ludzkości. Na normalnych światach, ogrodowa siedziba rasy fioletowej staje się drugim centrum światowej kultury i razem z miastem stołecznym Księcia Planetarnego determinuje tempo rozwoju cywilizacji. Przez całe wieki szkoły miejskie zarządu Księcia Planetarnego i ogrodowe szkoły Adama i Ewy działają równocześnie. Zazwyczaj nie są zbyt oddalone od siebie i funkcjonują razem w harmonijnej współpracy.

10 Pomyślcie, jak bardzo mógłby zyskać wasz świat, gdyby gdzieś na Bliskim Wschodzie znajdowało się światowe centrum cywilizacji, wielki planetarny uniwersytet kulturowy, który funkcjonowałby nieprzerwanie przez lat. I dalej rozważcie, jak dalece autorytet moralny nawet tak starego centrum mógłby być podbudowany, gdyby w niewielkiej odległości usytuowane było jeszcze jedno, starsze centrum niebiańskiej opieki, którego tradycje wywierałyby wpływ na świat z coraz większą siłą przez lat zintegrowanej, ewolucyjnej działalności. Dzięki takiej tradycji ideały Edenu rozprzestrzeniają się w końcu na cały świat. Szkoły Księcia Planetarnego zajmują się zasadniczo filozofią, religią, moralnością oraz wyższymi zdobyczami intelektualnymi i artystycznymi. Ogrodowe szkoły Adama i Ewy poświęcają się zazwyczaj kunsztom praktycznym, podstawowemu nauczaniu intelektualnemu, kulturze społecznej, rozwojowi ekonomicznemu, związkom handlowym, sprawności fizycznej i zarządzaniu państwem. W końcu te światowe centra się łączą, ale prawdziwe ich zjednoczenie następuje czasami dopiero po przyjściu pierwszego Syna-Arbitra. Stały pobyt Adama i Ewy na planecie, razem z jądrem rasy fioletowej czystej krwi, powoduje stabilizację kultury Edeńskiej, z racji czego zaczyna ona wpływać na cywilizację świata z nieodpartą siłą swej tradycji. W nieśmiertelnych, Materialnych Synach i Córkach, napotykamy ostatni i nieodzowny element mostu, łączącego Boga z człowiekiem, przerzuconego nad prawie nieskończoną otchłanią oddzielającą wiecznego Stwórcę od najniższych, skończonych osobowości czasu. Oto mamy istotę wysokiego pochodzenia, która jest fizyczna, materialna, nawet obdarzona płcią tak jak śmiertelnicy Urantii, taką, która może widzieć i rozumieć niewidzialnego Księcia Planetarnego i być tłumaczem pomiędzy nim a śmiertelnymi istotami danej domeny, ponieważ Materialni Synowie i Córki mogą dostrzegać wszystkie niższe klasy istot duchowych; widzą Księcia Planetarnego i cały jego personel, widzialny i niewidzialny. Z upływem wieków, w wyniku połączenia adamicznego potomstwa z gatunkiem ludzkim, Materialny Syn i Córka zostają zaakceptowani jako wspólni przodkowie ludzkości, wspólni rodzice nowych, wymieszanych potomków ras ewolucyjnych. Zakłada się, że śmiertelnicy wywodzący się ze światów zamieszkałych, powinni rozpoznawać siedmiu ojców: 1. Ojciec biologiczny ojciec cielesny. 2. Ojciec danej domeny Planetarny Adam. 3. Ojciec sfer Władca Systemu. 4. Najwyższy Ojciec Ojciec Konstelacji.

11 5. Ojciec wszechświata Syn Stwórcy i najwyższy władca kreacji lokalnych. 6. Super-Ojcowie Pradawni Czasu, którzy zarządzają superwszechświatem. 7. Duch albo Ojciec Havony Ojciec Uniwersalny, który mieszka w Raju i użycza swego ducha, aby żył i działał w umysłach tych istot niskiego pochodzenia, które zamieszkują wszechświat wszechświatów. 7. ZJEDNOCZONA ADMINISTRACJA Od czasu do czasu przybywają do światów zamieszkałych Synowie Avonalni z Raju, dla dokonania czynności sędziowskich, jednak pierwszy Avonal przybywający na misję arbitrażową, rozpoczyna czwarty system sprawiedliwości ewolucyjnego świata czasu i przestrzeni. Na niektórych planetach taki Syn-Arbiter pozostaje całą epokę, kiedy jest powszechnie akceptowany; i w ten oto sposób planeta prosperuje pod łączną władzą trzech Synów: Księcia Planetarnego, Syna Materialnego i Syna-Arbitra, z których ostatni dwaj są widzialni dla mieszkańców domeny. Zanim pierwszy Syn-Arbiter zakończy swą misję na normalnym świecie ewolucyjnym, dokonuje się połączenie działalności administracyjnej i edukacyjnej Księcia Planetarnego i Syna Materialnego. To połączenie dwojakiego kierownictwa planety powołuje do życia nową i operatywną klasę administracyjną świata. Po odejściu Syna-Arbitra, Planetarny Adam obejmuje widzialne kierownictwo sfery. Materialny Syn i Córka działają razem jako administratorzy planetarni, aż do wprowadzenia świata w epokę światłości i życia; po czym Książę Planetarny wyniesiony zostaje do pozycji Władcy Planetarnego. W tej epoce zaawansowanego rozwoju, Adam i Ewa stają się tym, co można by nazwać łącznymi premierami gloryfikowanej sfery. Jak tylko zostanie stworzona nowa, zjednoczona stolica rozwijającego się świata i jak tylko kompetentni, niżsi administratorzy zostaną odpowiednio przeszkoleni, podległe jej stolice zakładane są na odległych połaciach lądu i pośród różnych narodów. Zanim przybędzie kolejny Syn, według systemu sprawiedliwości, zorganizowane zostaje od pięćdziesięciu do stu takich pomniejszych centrów. Książę Planetarny i jego personel nadal kieruje sprawami duchowymi i filozoficznymi. Adam i Ewa przykładają szczególną wagę do materialnego, naukowego i ekonomicznego stanu danej domeny. Obie grupy poświęcają tak samo swoją energię rozwijaniu sztuki, stosunków społecznych oraz osiągnięć intelektualnych. Do czasu piątego systemu sprawiedliwości, na świecie zostaje zaprowadzona wspaniała administracja wszelkich funkcji planetarnych. Byt śmiertelników, na takiej dobrze prowadzonej sferze, jest doprawdy inspirujący i owocny. I gdyby Urantianie mogli tylko zobaczyć życie na takiej planecie, natychmiast by docenili wartość tych rzeczy, które ich świat utracił w wyniku akceptacji zła i uczestnictwa w buncie.

12 [Przedstawione przez Syna Lanonandeka klasy drugiej z korpusu rezerwowego]. powrót do spisu treści