Niezwykły przekaz z zaświatów

Transkrypt

1 Niezwykły przekaz z zaświatów W annałach spirytyzmu możemy znaleźć doprawdy zadziwiające historie :). I jak tu nie wierzyć w duchy, jeśli Aleksander Aksakow ( ), wybitny badacz tego tematu i jeden z pionierów parapsychologii, przytacza w swojej książce Animizm i spirytyzm taką oto historię: Do pani Conant, medium seansującego tylko w kółkach prywatnych, zgłosił się obcy z prośbą o seans, na którym podobno duch jego zmarłego przyjaciela obiecał dać mu dowód swej tożsamości. Na pytanie medium o to, skąd wie, że duch da mu ten dowód, obcy wyjaśnił, że był u innego medium, ale tam duch przyjaciela oznajmił mu, że przez tamto medium nic nie potrafi zdziałać i dlatego właśnie podał mu adres pani Conant. Zorganizowano więc seans, ale ołówek jedynie pukał po papierze, nic nie pisząc. Pani Conant sądziła już, że seans się nie udał, jednak jej gość oświadczył, że właśnie otrzymał dowód tożsamości, albowiem zmarły był telegrafistą tak samo jak on i przekaz wypukał mu ołówkiem, używając do tego alfabetu Morse a. Cyt. za: J. Świtkowski, Okultyzm i magia w świetle parapsychologii, Lwów 1939

2 Zobacz też: W młodzieńczym idealizmie człowiek ogląda prawdę Albert Schweitzer Zimne powiewy Widzenie senne w dniu śmierci przyjaciela

3 Zazdrość -przekaz Ducha Saint Louis Na jednym ze spotkań Paryskiego Towarzystwa Spirytystycznego, Saint Luis (Duch) obiecał nam rozprawę na temat zazdrości. Pan D. rozpoczął rozwijanie swoich zdolności mediumicznych, lecz miał jeszcze trochę wątpliwości. Nie wątpił w spirytyzm, ponieważ był jednym z jego najbardziej gorliwych zwolenników. Pan D. rozumie spirytyzm, czyli jego istotę z moralnego punktu widzenia, lecz mediumizm objawił się wewnątrz niego, miał pytania. Pan D. wywołał ducha Saint Luis i skierował do niego następujące pytanie: Czy rozwiejesz moje wątpliwości i niepokoje o moją medialną siłę, pisząc poprzez mnie rozprawę, którą obiecałeś członkom Towarzystwa we wtorek, 1 stycznia? Tak, zrobię to, żeby Cię wesprzeć. To wtedy poniższy tekst został podyktowany. Zwracamy uwagę, że pan D. skierował prośbę do St. Louis z czystego i szczerego serca, bez ukrytych motywów, co jest niezbędne dla wszystkich dobrych komunikacji. To, co zrobił nie było testem. On jedynie wątpił w siebie, pozwalając Bogu odpowiedzieć, by dał mu odpowiednie środki, aby stał się użyteczny (dla innych). Dzisiaj Pan D. jest jednym z najbardziej kompletnych mediów, nie tylko z powodu dużej łatwości w praktykowaniu mediumizmu, ale też dzięki jego zdolności służenia wszystkim duchom w komunikacji, nawet tym wyższego rzędu, które wyrażają się z łatwością i życzliwością poprzez jego osobę. Są to te szczególne zalety, które są pożądane u mediów i które mogą być zawsze zdobyte poprzez cierpliwość, silną wolę i ćwiczenia. Pan D. nie potrzebował wiele cierpliwości. Miał wolę i zapał, połączony z naturalną zdolnością. Zajęło to niewiele czasu, by wznieść jego zdolności na najwyższy poziom. Oto jest

4 przekazana mu sentencja na temat zazdrości: Spójrz na tego człowieka. Jego duch jest niespokojny; jego ziemskie zmartwienia osiągnęły szczyt. Zazdrości rówieśnikom złota, luksusu i szczęścia, rzeczywistego lub iluzorycznego. Jego serce jest zdruzgotane. Jego dusza jest skrycie trawiona przez niespełnioną próżność i dumę. Nosi, we wszystkich momentach swojego nieszczęsnego żywota, węża wykarmionego własną piersią, który bez przerwy sugeruje mu najbardziej zgubne myśli: Czy osiągnę to zmysłowe szczęście? Przecież mam do tego takie samo prawo, jak inni. Dlaczego miałbym zostać tego pozbawiony? I bezustannie debatuje na temat swojej bezsilności, dręczony przez straszliwe męki zazdrości. Będzie szczęściarzem, jeśli te złowieszcze idee nie zaprowadzą go na skraj przepaści. Wchodząc na tą drogę, zaczyna zadawać sobie pytanie, czy nie powinien brać przemocą tego, co jak sądzi mu się należy. Jednak nie będzie odsłaniać innym przerażającego zła, które go pochłania. I jeżeli nieszczęśliwy spojrzy na swoje położenie z dystansu, dostrzeże licznych ludzi, którzy cierpią bez narzekania i są wciąż wdzięczni Stwórcy, ponieważ to, czym nas doświadcza jest błogosławieństwem, przez które Bóg zbliża swoje stworzenia do jego wiecznego tronu. Niech dzieła miłosierdzia i podporządkowanie się woli Boga będą waszym szczęściem oraz prawdziwym skarbem na Ziemi. Tylko one mogą doprowadzić was do Boga. Te prace przepełnione dobrocią przyniosą wam radość i wieczne szczęście. Zazdrość jest jedną z najbardziej szkaradnych i zasmucających ułomności na tym globie. Dobroczynność i niezachwiana wiara sprawią, że całe zło zniknie, jedno po drugim, im więcej będzie się pojawiać ludzi dobrej woli. Amen. Saint Louis (Duch)

5 > Źródło: Przegląd Spirytystyczny (fr. Revue Spirite )- Allan Kardec (red.),opublikowany w lipcu Saint Louis był Duchem-mentorem Paryskiego Towarzystwa Spirytystycznego w czasach Kardeca. (Źródło: The Spiritist Magazine, wydanie angielskie nr 17, kwiecień-czerwiec oryginalny tytuł Envy,s ) Badania naukowe nad mediumizmem. AIR (Anomalny Odbiór Informacji) Mediumizm jest fenomenem, w którym osoba o szczególnych predyspozycjach medium, przekazuje informacje, pośredniczy w ich przekazaniu ze świata duchowego. Często takie informacje dotyczą zmarłych. Na temat mediumizmu powstało wiele seriali: w samym roku 2005 w Stanach Zjednoczonych emitowano Medium (NBC), Ghost Whisperer (CBS), Supernatural (WB), w Polsce znany jest program Medium z Long Island z Teresą Caputo w roli głównej. Czy przedstawiane zdolności są prawdziwe? Czy, jak twierdzą sceptycy, są jedynie sprawną sztuczką mentalizmu zimnym odczytem? W 2007 roku na Uniwersytecie Arizona w Laboratorium Badań nad Świadomością, przeprowadzono eksperymenty nad fenomenem mediumizmu. Badania przeprowadziła dwójka badaczy Julie Beischel PhD i Gary E. Schwartz, PhD Celem badania było potwierdzenie tezy o anormalnym odbiorze informacji o zmarłych osobach za pośrednictwem osób określanych jako media. Eksperyment planowano wykonać w kontrolowanych warunkach i z zastosowaniem metody, która wykluczyłaby konwencjonalne wytłumaczenia zjawiska mediumizmu (zimny odczyt, oszustwo, telepatia, prekognicja).

6 Metoda badawcza Badacze zastosowali metodę potrójnie ślepej próby, która zapewnia 3 poziomy zabezpieczenia przed wpływem niepożądanych czynników na wynik badania. Pierwszy poziom zapewniał, że medium uczestniczące w badaniu nie posiadało żadnych wiadomości na temat zmarłych (oprócz imienia), z którymi mało się komunikować ani żadnych danych na temat ich rodzin lub osób żyjących, które chciały nawiązać kontakt. Drugi poziom zastąpienie osoby, która chciała się kontaktować ze zmarłym niezależnym eksperymentatorem pośredniczącym przy kontaktach z medium. Eksperymentator nie znał informacji na temat kontaktującego się i zmarłego. Wprowadzenie pośrednika przy kontaktach miało wyeliminować czynnik potencjalnego zimnego odczytu czyli sytuacji, kiedy medium może odczytywać informacje o zmarłym na podstawie świadomego lub nieświadomego zachowania osoby kontaktującej się. Zastosowanie tej metody eliminuje także telepatię (odczytanie przez medium myśli osoby kontaktującej się ze zmarłym) jako jedno z wyjaśnień zjawiska. Trzeci poziom zabezpieczenia badania (oślepienia) osoby, które kontaktowały się ze zmarłymi miały za zadanie ocenić wynik komunikacji, dostarczony przez medium. Ocena takiego wyniku nazwana jest tutaj scoringiem. Osoba wykonująca scoring, dostawała dwa zestawy odpowiedzi, nie wiedząc który z nich zawierał informację otrzymaną od jego bliskiego zmarłego. Uczestnicy badania: W badaniu uczestniczyło ośmiu studentów Uniwersytetu Arizona, którzy pełnili rolę komunikujących się ze swoimi bliskimi zmarłymi. W doświadczeniach wzięło udział także ośmioro mediów, które wcześniej ujawniły zdolność do przekazywania

7 dokładnych danych o osobach zmarłych. Procedura potrójnie ślepej próby: Informację o każdym ze zmarłych (z którym planowano się komunikować) były zbierane przez asystenta, który w późniejszym etapie nie kontaktował się z mediami. Opisy te były następnie przez asystenta układane w pary, w celu optymalizacji różnic pod względem wieku, fizycznego wyglądu, opisu osobowości, powodu śmierci, hobby opisanych zmarłych. Czterech zmarłych rodziców połączono z czterema zmarłymi rówieśnikami tej samej płci, co w sumie stanowi cztery pary badawcze. Warto zauważyć, że procedura ta oślepia oceniających wynik komunikacji (wykonujących scoring) poprzez połączenie w pary zmarłych tej samej płci a jednocześnie optymalizuje możliwość zróżnicowania wykonywanej oceny dwóch scorowanych przypadków komunikacji. Komunikacje ze zmarłymi Każde z ośmiu mediów przeprowadziło po dwie komunikacje: po jednym dla każdego z danej pary. Każda z czterech par była zatem komunikowana przez dwa różne media, co daje w sumie osiem komunikacji dla par badanych przypadków. Medium nie otrzymywało żadnych informacji o zmarłym, oprócz imienia tej osoby co pozwalało medium na skoncentrowaniu się na odpowiednim zmarłym. Odpowiednio wcześniej komunikujący się członek rodziny prosił zmarłego o kontakt z medium; prośba ta mogła być wyrażona za pomocą myśli, słownej prośby lub modlitwy. Przy każdej komunikacji uczestniczył pośredniczący eksperymentator, który nie znał żadnych informacji na temat osób komunikujących się. Udział eksperymentatora w trakcie

8 kontaktu był potrzebny, aby medium czuło się bardziej komfortowo (zazwyczaj media dokonują komunikacji w obecności osób zainteresowanych kontaktem). Studenci nieobecni uczestniczący w eksperymencie nie znali wyników komunikatu aż do momentu oceny wyników (scoringu). Pośredniczący eksperymentator zadawał także pytania medium (podane poniżej). By zoptymalizować warunki badania, komunikacja eksperymentator medium odbywała się poprzez telefon w ustalonym wcześniej terminie. Każde posiedzenie komunikacja, składało się z trzech części: Etap ustanowienie kontaktu ze Zmarłym w tej części eksperymentator podawał medium imię zmarłego. Eksperymentator prosił medium o uzyskanie jakichkolwiek informacji od zmarłego. Procedura pytań na temat życia w tej części eksperymentator zadawał medium szereg określonych pytań na temat fizycznego wyglądu, osobowości, hobby oraz przyczyny śmierci zmarłego. Etap komunikacji zwrotnej eksperymentator pytał czy zmarły ma jakieś pytania, komentarze czy prośby dla bliskiego. który się z nim komunikuje. Ocena wyników komunikacji scoring Zapis każdej komunikacji był następnie przekształcany przez eksperymentatora w listę informacji i stwierdzeń. Oceny trafności przekazanych informacji dokonywali komunikujący się (studenci). Każdy z komunikujących się studentów oceniał 2 zestawy (listy informacji) nie wiedząc, który z nich był komunikacją skierowaną dla niego. Oceniający zostali przeszkoleni z metody oceniania, która zakładała następujące poziomy trafności danej informacji: * oczywista zgodność, * duża zgodność, * średnia zgodność, * da się naciągnąć, *

9 brak zgodności, * inna zgodność, * nie wiem. Oceniano także poziom emocjonalnego znaczenia informacji: * brak znaczenia, * średnie, * duże, * ekstremalnie duże. Całość oceny przeprowadzono zgodnie z metodą AMPSS Arizona Mediumship Process Scoring System. W końcowej części badania dla każdego ocenianego zestawu oceniający przyznawał ocenę zbiorczą w sześciostopniowej skali oceny, zgodnej z metodą Arizona Whole Reading Rating System (AWRRS): 6: Bardzo udana komunikacja, zawierające dużo trafnych komunikatów, i generalnie niezawierająca błędnych informacji. 5: Udana komunikacja, z relatywnie małą liczbą nieprawidłowych informacji 4: Dobra komunikacja z kilkoma nieprawidłowymi informacjami 3: Mieszanka poprawnych i nieprawidłowych informacji, lecz wystarczająco dobra, by na tej podstawie przypisać tę komunikację osobie zmarłej, z którą badany chciał się skontaktować. 2: Niektóre informacje prawidłowe, lecz niewystarczająco istotne, aby ocenić, że doszło do planowanej komunikacji. 1: Pojedyncze poprawne informacje. 0: Brak poprawnych informacji uzyskanych podczas komunikacji. Oceniający, jak wspomniano wcześniej, oceniał dwa zestawy mediumicznej komunikacji. Po wykonaniu tych dwóch ocen był proszony o wybranie jednego zestawu, który uważał za skierowany do niego. Nawet jeżeli oba miałyby podobny poziom oceny, zawsze musiał wybrać jeden z nich. Następnie oceniający miał określić, na jakim poziomie ocenia

10 wybrany zestaw czy komunikacja była skierowana do mnie na skali: a. bardzo jednoznacznie skierowana do mnie b. w średnim stopniu skierowana do mnie c. w nieznacznym stopniu skierowana do mnie d. oba komunikaty wydają się być skierowane do mnie w takim samym stopniu e. żaden z komunikatów nie jest skierowany do mnie Rezultaty Omawiamy w niniejszym artykule wyniki sumarycznej oceny odczytów, bez omówienia wyników oceny na poziomie szczegółowych informacji z komunikacji. Rysunek 2. Przedstawia wyniki średniej oceny odczytów dedykowanych dla komunikujących się oraz odczytów kontrolnych (tego z dwóch ocenianych, który nie był kierowany do komunikującego się).

11 Średnia wartość oceny (w skali 0-6) dla dedykowanej komunikacji wyniosła 3,56, przy czym błąd standardowy SEM = 0,44. Wartość średnia była znacząco wyższa od odczytu kontrolnego, który uzyskał średnią 1,94 SEM =0,32. Wykres nr 3 przedstawia wyniki odczytów (komunikacji) dedykowanych i kontrolnych dla wszystkich ośmiu mediów.

12 Sześcioro z ośmiu mediów uzyskało pozytywne wyniki zgodne z przewidywaniami (wynik planowanej komunikacji znacząco wyższy od kontrolnego); pozostałe dwa media uzyskały wynik planowanej komunikacji badawczej równy z wynikiem kontrolnej komunikacji Warto zauważyć, że trzy media osiągnęły niezwykle wysokie wyniki oceny komunikacji planowanej w zakresie oceny 5,0 do 5,5. Dwa media uzyskały wyniki w granicach 3,5. Żadne medium nie otrzymało wyniku odwrotnego od zamierzonego. Oznacza to, że średnia z ocen komunikacji kontrolnej była oceniona wyżej niż planowana. Komunikujących się krewnych pytano o wybór jednego z dwóch zapisów z komunikacji (planowanego i kontrolnego). 81% przypadków wyboru (13/16) dokonano zgodnie z planowanym przypisaniem komunikujący się zmarły.

13 Z opisanych 13 przypadków trafnego wyboru, 7 przypadków określono jako bardzo jednoznacznie skierowane do mnie, 3 przypadki w średnim stopniu skierowane do mnie, 3 kolejne przypadki zostały oznaczone jedną z innych opcji opisanych powyżej. Z 3 przypadków, gdy wybrano komunikację kontrolną, jeden z oceniających wybrał ocenę bardzo jednoznacznie skierowane do mnie, jeden wybrał w średnim stopniu skierowane do mnie, jeden wybrał opcję żaden z komunikatów nie jest skierowany do mnie. Omówienie wyników badań Znaczący rezultat oceny treści komunikatów (scoring) oraz wyniki dokonanych wyborów komunikatu, średnia wielkość efektu (wielkość efektu niezależna od badanej próby), jak również wysokie prawdopodobieństwo P-rep (prawdopodobieństwo replikacji wyniku), dowodzą, że możliwe jest uzyskanie anomalnego odbioru informacji. Zastosowana metoda potrójnie ślepej próby eliminuje wszystkie potencjalne, znane źródła wpływu sensorycznych sygnałów lub stronniczości dokonywania oceny na wynik, : a) medium nie otrzymywało żadnych sygnałów zmysłowych ze strony nieobecnego podczas komunikacji studenta, nie miało także informacji o komunikującym się zmarłym (oprócz jego imienia) b) eksperymentator nie mógł dostarczyć informacji poprzez zmysłowe sygnały (zimny odczyt), gdyż nie posiadał informacji na temat komunikującego się studenta oraz zmarłego. c) Oceniający (student) podczas oceny wyników komunikacji nie wiedział czy ocenia informacje planowane (dla niego) czy też komunikację kontrolną, czyli wpływ stronniczości oceny na równi dotyczył oceny obu ocenianych komunikacji. Zaprojektowane warunki eksperymentu wykluczały także możliwość oszustwa ze strony uczestników badań:

14 a) media oraz osoby kontaktujące się (studenci) nigdy się ze sobą nie kontaktowały w żaden sposób. b) media nigdy nie przebywały w laboratorium. c) osoby komunikujące się (studenci) przebywali w laboratorium jedynie podczas wykonywania oceny (scoringu) wyniku komunikacji, ich pobyt w laboratorium był nadzorowany. d) eksperymentator, który szkolił komunikujących się (studentów) nie znał informacji na temat komunikacji. Powyższe badania potwierdzają istnienie zjawiska anomalnego odbioru informacji, ale nie tłumaczą jego istoty, nie wskazują, jakie parapsychologiczne mechanizmy go powodują. Badanie samo w sobie nie może wyróżnić jako prawdziwej jednej z następujących hipotez: (a) przetrwanie świadomości po śmierci, (b) odczytanie myśli (ESP lub telepatia) lub superpsi. Jednakże pewne rozważania można tu poczynić. Organizacja badania zasadniczo eliminuje hipotezę odczytania myśli przy pomocy telepatii czy to z umysłu eksperymentatora (który informacji nie posiadał) czy też od nieobecnego komunikującego się. Przyszłe badania mogą potencjalnie poddać weryfikacji teorie o telepatii, super-psi czy przetrwaniu świadomości po śmierci, a ich wyniki być może wpłyną na paradygmat dotyczący mechanizmów działania mózgu (czy świadomość jest produktem działania mózgu, czy jest od niego niezależna). Źródło: Anomalous information reception by research mediums demonstrated using a novel triple-blind protocol Julie Beischel, PhD, and Gary E. Schwartz, PhD Tłumaczenie: Krzysztof Strzelecki

15 Nikt nie jest medium przez przypadek Nikt nie jest medium przez przypadek; medium jest podporządkowane planowi reinkarnacyjnemu Studia nad mediumizmem prowadzą nas do rozważań nad duchowością i nieśmiertelnością duszy, nad ciągłością życia po śmierci i komunikacją między światem duchowym a materialnym. Nie można mówić o mediumizmie bez wspominania o duchach, a te nie są niczym innym, jak ludźmi, którzy pozbyli się swej fizycznej (organicznej) powłoki i obecnie żyją w świecie duchów (spirytualizm) nosząc inne ciało: perisprit zwany również ciałem duchowym. Nie możemy też rozmawiać o mediumizmie, jeśli wierzymy w kontynuację życia po śmierci, a nie wierzymy w wymianę zachodzącą pomiędzy dwoma światami (czy dwoma wymiarami) jeśli wierzymy, że dusza wciąż żyje po śmierci ciała, ale nie ma możliwości komunikowania się, wchodzenia w interakcje z tak zwanymi «żyjącymi», czyli tymi, którzy kontynuują swą egzystencję w ciele fizycznym. Zgadzamy się, że te dwa warunki muszą być spełnione, ponieważ mediumizm to most pomiędzy dwoma światami, ogniwo między dwoma wymiarami życia, pozwalające tym, którzy odeszli, na pozostanie w kontakcie z ludźmi, którzy pozostali. To jest dobroć, sprawiedliwość i miłosierdzie Boga, zezwalanie na podtrzymywanie pozytywnych, jak i negatywnych uczuć zezwolenie na na kontynuowanie związków uczuciowych w zamian za naukę.

16 Potencjalnie wszyscy jesteśmy mediami Uczymy się od tych, którzy odeszli i powrócili do duchowej ojczyzny. Odbieramy ich niekończące się błogosławieństwo, natomiast oni uczą się od nas, gdy dręczy ich cierpienie bądź niepokój i otrzymują nasze wsparcie oraz słowa kierujące ich ku światłu. Allan Kardec, kodyfikator spirytyzmu, zajmując się mediumizmem w Księdze mediów wyjaśnia, że jesteśmy potencjalnymi mediami, ponieważ otaczają nas duchy, które mają na nas większy lub mniejszy wpływ z implikacjami w stronę dobra lub zła w zależności od ich charakteru. Niektórzy z nas są wrażliwsi już pod względem budowy organicznej, która pozwala na przechwycenie duchowej rzeczywistości tak rodzi się mediumizm. Wówczas mówi się, że mamy do czynienia z medium, z osobą, która widzi, słyszy, rozmawia z duchami i otrzymuje od nich przekazy poprzez pismo automatyczne lub głos. Z racji organicznych predyspozycji oraz istniejącej rzeczywistości duchowej przeplatającej się z rzeczywistością materialną, mediumizm jest rzeczą naturalną i nie ma w nim nic nadzwyczajnego; jedyne czego potrzeba do rozwijania zdolności to kształcenie, przewodnictwo i kontrola, które można osiągnąć poprzez naukę oraz dzięki wyważonej praktyce, które może zagwarantować centrum spirytystyczne.

17 W jakim celu zostaliśmy obdarzeni mediumizmem? By myśleć i czuć, że jesteśmy nieśmiertelnymi duszami; by mieć świadomość, że śmierć to nie koniec wszystkiego, a ci, którzy odeszli wciąż mogą się z nami kontaktować; jest to bez wątpienia pocieszenie. Dodatkowo wiedza, że ktoś obdarzony mediumizmem tak zwane medium ma możliwość stania się pośrednikiem w komunikacji między światami i przekazywania słów kochanych przez nas osób, rozpala w nas światło wiary w jutro wiary w miłość, która nigdy nie umiera. Bóg obdarzył ludzi mediumizmem, by mogli z niego korzystać w pożyteczny sposób; mediumizm jest narzędziem dającym dowód na istnienie życia po śmierci. Mediumizm służy jednocześnie jako interaktywny kanał pomiędzy dwoma rzeczywistościami. Aby używać mediumizmu w odpowiedni sposób trzeba znać rzeczywistość po tamtej stronie, jak również żyć w ziemskim środowisku w celu przygotowania samego siebie, w najlepszy z możliwych sposobów, do powrotu do świata duchowego. Przygotowanie to można osiągnąć poprzez zwalczanie złych skłonności oraz rozwijanie cnót. Dlatego też zalecamy uważne przeczytanie Księgi Duchów, podstawowego dzieła spirytystycznego, jak również udział w grupach studiujących spirytyzm w Centrach Spirytystycznych lub internetowo w e-learningu organizowanym przez wielu spirytystów. Osoba zainteresowana lub która posiada pozorne mediumiczne zdolności i zna duchową rzeczywistość, powinna pójść odrobinę dalej i zgłębić arkana mediumizmu nie ma możliwości sprawienia, by stał się on użyteczny, kiedy będzie mu towarzyszyć ignorowanie faktów. Dlatego też kluczowe jest dogłębne zapoznanie się z Księgą mediów, najlepiej pod okiem osób uczestniczących w spotkaniach grup w Centrach Spirytystycznych, gdzie wszystkie świadectwa i doświadczenia

18 pomogą zweryfikować wszelkie pytania. Odpowiedzialność wynikająca z bycia medium Przeżywać mediumizm to być w bezpośrednim kontakcie z żyjącymi w innym wymiarze, a doświadczenie to powinno służyć szerzeniu dobroci i miłości, dlatego też medium winno być prawdziwym chrześcijaninem, żyć zgodnie ze słowem Ewangelii, odpychać od siebie mniej rozwinięte pod względem moralnym duchy. Medium powinno być kanałem wiadomości pochodzących od dobrych duchów prawych reprezentantów podnoszącego na duchu orędzia Dobrej Nowiny. Medium, które nie jest kontrolowane, które pozostaje niezrównoważone i nie posiada wiedzy na tematu mechanizmów w mediumizmie, stanie się zabawką w rękach duchów, którym zależy jedynie na sianiu niezgody, braku jedności, na przeszkadzaniu w naszym moralnym rozwoju i mediumistycznej pracy mającej na celu pomóc duszom czyli tym, którzy są aktualnie wcieleni we wzniesieniu się na wyższe poziomy. Medium znające realia życia duchowego nie da się zwieść. Ono wie, że śmierć nie czyni cudów, i że wszystko, co dotyczyło nas tutaj dotyczy nas też po dezinkarnacji nadal mamy bowiem te same wady i te same zalety; wykształcone medium zdaje sobie sprawę, że w świecie duchowym są ignoranci i mędrcy, źli i dobrzy, tak samo jak tutaj, na Ziemi. Wie, że fakt bycia poza ciałem fizycznym niekoniecznie daje duchowi wiedzę absolutną, ani nieskazitelną moralność, gdyż cechy te mogą być osiągnięte jedynie wielkim wysiłkiem, skromnością i czasem. Dzięki spirytyzmowi medium nauczy się, że mediumizm nie daje nam przewagi nad innymi, ani nad wcielonymi, ani też nad duchami. W rzeczy samej medium obciążone jest ogromną odpowiedzialnością i powinno zdać sobie z tego sprawę zanim wypełni się wola boża, gdyż człowiek, który przyczynia się do poprawy świata i działa w imię ludzkości zostanie po stokroć

19 nagrodzony. Bycie medium nie jest przywilejem Medium jako obiekt wielkiej ciekawości tak, jak i wielu badań naukowych jest czasem uważane za osobę, która ma ponadnaturalne moce, kiedy w rzeczywistości jest to jedynie indywiduum obdarzone umiejętnością podtrzymywania wymiany z Duchami naszymi braćmi, którzy już nie noszą fizycznego stroju, nie posiadają ciała biologicznego. Tak więc medium może być gdziekolwiek, żyjąc normalnie, i w rzeczy samej, właśnie tak powinno żyć winno utrzymywać interakcje ze społeczeństwem, dbać o ognisko rodzinne, zajmować się pracą zawodową i przeznaczać czas, w którym jest to dla niego możliwe, na praktykowanie mediumizmu konsekwentnie, pod znakiem wiary i wytrwałości, zawsze bez korzyści materialnych, jako wolontariat, w służbie dobru, czyniąc to podczas spotkań mediumicznych organizowanych przez Centra Spirytystyczne. Prawdopodobnie wiele osób, które przeczytają ten tekst będzie rozczarowanych, gdyż myślało, że bycie medium to przywilej, podczas gdy spirytyzm ukazuje w prosty sposób, bez fajerwerków, że mediumizm jest równocześnie misją i testem. To nie znaczy, że fenomen mediumistyczny nie jest złożony w swej naturze, ponieważ dotyczy on indywidualizmu medium, człowieka, który może być w każdym momencie zastąpiony lub nie być w stanie ustanowić tego lub innego rodzaju komunikacji z duchami. Nikt nie jest medium przez przypadek więc medium nie cierpi na żaden rodzaj zaburzeń, ani nie jest szaleńcem, a już na pewno nie jest istotą uprzywilejowaną. To osoba, która ma naturalną zdolność mediumiczną, istota uważana za pośrednika między duchami a ludźmi.

20 Aby być oddanym pośrednikiem, medium musi być zdyscyplinowane i skromne to dwie podstawowe cechy i nie przestawać w studiowaniu doktryny spirytystycznej, poznając wszelkie niuanse fenomenu mediumicznego, a także potrafić przyjąć krytykę, aby móc wzmocnić swoją pracę i zaskarbić sobie zaufanie dobrych duchów. Nikt nie jest medium przez przypadek. Mediumizm jest podporządkowany planowi reinkarnacyjnemu i ci, którzy będą nosili etykietkę tej posługi na Ziemi, chętnie to zaakceptują mierząc się z całym procesem przygotowawczym, by jak najlepiej wykonać swoje zadanie. Mówimy o duchowym przygotowaniu już przed narodzinami, tzn. kiedy Duch kandydat do reinkarnacji i bycia medium, bierze udział w szkoleniach i ćwiczeniach w świecie duchowym, tak by [w przyszłości] był w stanie w sposób satysfakcjonujący rozwijać, zawsze w służbie dobru, jakąkolwiek z mediumicznych umiejętności, które posiada. Marcus De Mario to dydaktyk, pisarz, konsultant edukacyjny i biznesowy. Pracuje w Humility and Love Spiritist Center, w Rio de Janeiro. Źródło: Tłumaczenie: Maja Bielecka

21 Kim jest medium? obszerny artykuł na temat mediumizmu. 1. Kim jest medium? Medium to każdy, kto posiada zdolność postrzegania duchowego świata. Jako że tego typu umiejętność znajduje się w każdym człowieku, spirytyzm naucza, iż wszyscy jesteśmy mediami. Należy jednak zaznaczyć, że gdy w spirytyzmie mowa o zdolnościach medialnych, odnosi się to do osoby, której świadomość duchowego świata osiągnęła poziom, na którym zdaje sobie sprawę z istnienia zjawisk duchowych oraz na którym bezpośrednia, kontrolowana komunikacja jest przynajmniej teoretycznie możliwa. We wszystkich zjawiskach mediumicznych medium jest tylko pośrednikiem w komunikacji, a nie jej źródłem. 2. Na jakiej zasadzie funkcjonuje ta świadomość duchowego świata? Duchowy świat jest serią wymiarów istniejących w stanach odmiennych od naszego materialnego świata. Upraszczając, medium jest jak radio, które w określonych okolicznościach może być dostrojone do różnych częstotliwości (wymiarów). Ten określony rodzaj świadomości jest jak każdy inny z naszych zmysłów. Inne pytania zawarte w broszurze: 3. Dlaczego niektórym łatwiej dostroić się do duchowego świata niż innym? Rozwój zdolności medialnych jest naturalną częścią duchowej ewolucji, zachodzącej powoli podczas długiego procesu inkarnacji, śmierci i reinkarnacji. Zatem gdy u danej osoby rozwój zdolności medialnych osiągnął określony poziom, to podczas

22 następnej inkarnacji zdolności same się objawią. 4. W takim razie bycie aktywnym medium oznacza, że jestem bardziej rozwinięty niż ci, którzy medium nie są? To zależy od tego, co rozumie się przez słowa bardziej rozwinięty. Z pewnością bycie aktywnym medium oznacza, że podczas długiego procesu rozwoju zdolności osiągnięto w końcu określony punkt.jednakże jeśli przez bardziej rozwinięty rozumie się etyczny, moralny lub duchowy rozwój, to wtedy odpowiedź brzmi: nie. Rozwój zdolności medialnych danej osoby w żaden sposób nie odzwierciedla rozwoju w innych aspektach jej istnienia. Każdy, począwszy od człowieka najbardziej umoralnionego, a na najbardziej zdeprawowanym skończywszy, może rozwinąć zdolności medialne. Należy je po prostu postrzegać jak każde inne zdolności, na przykład jak talent sportowy, muzyczny, czy stolarski. Każda osoba może posiadać takie umiejętności, ale w żaden sposób z tego nie wynika wysoki lub niski poziom etycznego albo duchowego rozwoju. 5. Skoro zdolności medialne nie mają żadnego związku z poziomem etycznym lub duchowym, to dlaczego wchodzą one w skład naszego ogólnego rozwoju? Wszyscy jesteśmy w trakcie rozwijania zdolności medialnych, ponieważ jest to niezbędne narzędzie do nauki oraz odkupienia przeszłych błędów. Rozwijanie większej świadomości Boga i reszty wszechświata jest całkowicie racjonalnym i niezbędnym krokiem w ewolucji każdej inteligentnej istoty. 6. Co rozumiesz, mówiąc, że zdolności medialne są narzędziem do nauki? Każde narzędzie lub doświadczenie, będące częścią naszego życia, jest istotną częścią procesu nauczania. Zdolności medialne są narzędziem, którego możemy używać dowolnie i to, jak użyjemy tych zdolności, będzie miało odbicie w naszym etycznym rozwoju oraz wnioskach, jakie wyciągniemy ze swoich doświadczeń życiowych. To trochę tak, jak z nauką w szkole,

23 gdzie uczenie się polega na zrozumieniu zarówno sukcesów, jak i porażek. 7. Chcesz przez to powiedzieć, że zdolności medialne mogą być użyte zarówno w dobry jak i zły sposób, oraz że uczymy się również poprzez ich właściwie lub niewłaściwe używanie? Dokładnie! Właściwy sposób używania zdolności medialnych oparty jest na tym samym racjonalnym standardzie, który stosowany jest przy dokonywaniu jakiegokolwiek innego etycznego wyboru. Ze zdolności medialnych korzysta się w niewłaściwy sposób, gdy używa się ich do wykorzystywania innych ludzi, wyrządzania krzywdy, pobłażania sobie, do nadużyć, manipulacji oraz jako narzędzia przemocy. Natomiast używa się ich właściwie, gdy dzięki nim pomaga się innym, przynosi się oświecenie oraz gdy daje się bezinteresownie bez jakiegokolwiek osobistego zysku. 8. Czy dobrze zrozumiałem powiedziałeś właśnie, że zdolności medialne nie mogą być użyte w celu osiągnięcia osobistych korzyści? Można używać zdolności medialnych w jakikolwiek sposób się chce wszyscy mamy wolność wyboru. Jednakże najwięcej dobra można uczynić, gdy zysk, chciwość i zaspokajanie własnych potrzeb nie mieszają się w proces pomagania innym. Pomyśl na przykład, jak szkodliwy może być motyw zysku w przypadku organizacji charytatywnej, religijnej czy rządowej. W ten sam sposób chęć osiągnięcia osobistych korzyści wypaczy jakąkolwiek próbę czynienia dobra dzięki tym zdolnościom. 9. To nie ma żadnego sensu. Mam przecież prawo zarabiać na życie dzięki wszystkim moim zdolnościom, jak więc może być niewłaściwym, bym zarabiał pieniądze dzięki zdolnościom medialnym? Jak już powiedziałem przedtem jesteś wolny i możesz wybrać jakąkolwiek chcesz ścieżkę w życiu. Jednakże to, że możesz coś uczynić, nie oznacza, iż powinieneś to zrobić. To kwestia

24 etycznej zasady. Gdy czujesz, że ta zasada jest warta ofiary, to stajesz w jej obronie i dokonujesz niezbędnego samopoświęcenia. Ważne jest zrozumienie, że jeśli wybiera się używanie swojej zdolności do czynienia bezinteresownego dobra, to dzięki miłosierdziu Boga znajdzie się okazje do zarabiania na życie w sposób niezwiązany ze zdolnościami medialnymi. Oczywiście, jeśli jedynymi motywami postępowania są bogactwo i władza, to wtedy najszybszym sposobem na osiągnięcie tych celów będzie używanie zdolności medialnych dla zysku. Lecz ważne jest, by zrozumieć, iż każde działanie niesie ze sobą konsekwencje i że używanie zdolności medialnych w celu uzyskania osobistych korzyści będzie miało odpowiednie negatywne konsekwencje. 10. W odpowiedzi na pytanie nr 5 powiedziałeś, że zdolności medialne są także narzędziem do zadośćuczynienia za szkody wyrządzone w przeszłości. Możesz to wyjaśnić? Istotną częścią naszego długofalowego etycznego rozwoju jest zadośćuczynienie za przeszłe błędy. Gdy w procesie uczenia się osiągniemy już punkt, w którym będziemy świadomi, że dane działanie jest niewłaściwe, to wtedy nadejdzie czas, byśmy zadośćuczynili za te wszystkie działania w naszych przeszłych wcieleniach, gdy podjęliśmy złe decyzje i skrzywdziliśmy innych. Zadośćuczynić za przeszłe błędy możemy na wiele sposobów. Korzystanie ze zdolności medialnych jest z pewnością jednym z nich, Dar mediumiczny nie jest łatwy do zniesienia. To zobowiązanie na zawsze, które skomplikuje życie w każdy możliwy sposób. Zatem używanie tej zdolności do bezinteresownego pomagania innym jest tym bardziej wartościowym i etycznym aktem. Gdy medium pomaga komuś bezinteresownie, to za każdym razem tym samym zmazuje wiele przeszłych błędów potwierdzając, iż etyczna lekcja została odrobiona i czyniąc jednocześnie ogromne skoki w swoim duchowym rozwoju.

25 11. A zatem zdolności medialne są brzemieniem? Dar mediumiczny jest jak każda inna trudna ścieżka w życiu. Ma swoje ciężkie momenty, lecz ma także wspaniałe chwile radości, które szybko sprawiają, że przeszłe trudności okazują się warte zachodu. Jest wiele korzyści dla medium, które zdecyduje się używać swojego daru w bezinteresowny sposób. Pomaganie innym oraz bycie posłańcem, poprzez którego komunikują się oświecone duchy przynosi poziom szczęścia i osobistej satysfakcji nie do opisania w słowach. 12. Zatem sposób, w jaki używa się zdolności medialnych, zależy do rodzaju duchów, które komunikują się za pośrednictwem medium? Oczywiście! Od sposobu, w jaki zachowujemy się w życiu oraz jak traktujemy innych, zależy, jakich ludzi będziemy do siebie przyciągać, a jakich odrzucać. Medium, które mimo wszelkich przeciwności stara się wieść etyczne życie będzie przyciągało pomocne i mądre duchy, a te zapewnią mu pomoc i przewodnictwo na wybranej ścieżce. Tak samo medium, które używa swych darów by zaspokoić materiale, samolubne bodźce, będzie przyciągać samolubne, podstępne i popędliwe duchy, które wykorzystają medium do krzywdzenia, a tym samym do wyrządzenia krzywdy medium. 13. Opowiedz o tych pomocnych, mądrych duchach prowadzących niektóre media. Te media, które wybrały ścieżkę samopoświęcenia i dobroczynności, przyciągną duchy, które także są na tej ścieżce oświecenia. Nie oznacza to, że wszystkie przyciągnięte do takiego medium duchy są doskonałe (bardzo rozwinięte). Duchowy świat, tak jak świat materialny, jest zapełniony jednostkami, które są na różnych poziomach rozwoju. Chodzi jednak o to, że intencje przyciągniętych duchów są pozytywne. Gdy medium, które wybrało tę pozytywną ścieżkę, zostało

26 poddane próbie i pokazało, że jest gotowe podążać tą drogą przez całe życie, to wtedy inny rodzaj ducha dołączy do dobrych duchów już przyciągniętych do medium. Nazywane są one duchowymi nauczycielami. Te duchy osiągnęły wysoki poziom etycznego rozwoju i przybędą tylko wtedy, gdy zobaczą, że medium chce i jest zdolne do podjęcia ważnych zadań. Duchowi nauczyciele wykorzystują każdą sposobność, by przekazywać bożą miłość i oświecenie dla nas znajdujących się na ziemi. Od tego momentu będą też uczyć i używać medium do tego wspaniałego zadania. Nie oznacza to jednak, że medium, które jest posłańcem dla duchowych nauczycieli, jest teraz bardziej rozwinięte niż jakiekolwiek inne wcielone osoby. Należy jeszcze raz podkreślić, iż zdolności medialne nie odzwierciedlają rozwoju danej osoby. Jednakże, jeśli medium jest instrumentem dla bardziej rozwiniętych duchów, to wtedy odzwierciedla to oddanie, jakie to medium pokazało w czynieniu dobra i stabilność jego etycznego rozwoju. 14. Opowiedz o tych samolubnych, krzywdzących duchach wykorzystujących niektóre media. Medium, które wybrało ścieżkę osobistych korzyści i wyzysku, będzie przyciągało duchy, które mają takie same cele. I tak jak w materialnym świecie, gdzie nie ma honoru między złodziejami, tak i tutaj te niszczące duchy wykorzystają chętne medium do negatywnych celów i jednocześnie wyrządzą wiele szkód medium tylko po to, by czerpać radość z czynienia krzywdy. 15. Wyczytałem, że media nie mają kontroli nad duchami, które się przez nie komunikują. Czy to prawda? W poprzednim pytaniu wyjaśniłem, w jaki sposób wybranie drogi życiowej przez medium decyduje o tym, który rodzaj duchów zostanie do niego przyciągnięty i bez wątpienia jest to sposób kontroli dostępny dla każdego medium. Jednakże medium ma także pełną kontrolę za każdym razem, gdy pozwala duchowi

27 komunikować się za swoim pośrednictwem. Gdy duch próbuje się komunikować, to medium musi zdecydować czy zezwolić na tą komunikację, czy też nie. Jeśli medium skłania się ku duchom znajdującym się na ścieżce do oświecenia, to wtedy medium instynktownie rozpozna ten typ ducha i zezwoli na komunikację lub też rozpozna, że to nie jest ten rodzaj ducha i odmówi. Jeśli jednak medium skłania się ku duchom, które są bardzo ignoranckie, szkodliwe i niszczycielskie, wtedy zezwoli na komunikację z tego rodzaju duchami. Gdy niszczycielski duch komunikuje się poprzez sympatyczne medium, wówczas medium jest zmuszone do znoszenia okropnych psychicznych przeżyć czasem zewnętrznie widocznych, a czasem zewnętrznie niezauważalnych. Te ciężkie przeżycia zwykle prowadzą do krótkotrwałej utraty pamięci. Tak jak ktoś, kto brał udział w wypadku samochodowym, tak medium, które pozwoliło szkodliwemu duchowi na komunikację, przytomnieje po tym doświadczeniu, nie mogąc sobie dokładnie przypomnieć, co się wydarzyło. W ten sposób łatwo usprawiedliwiać to, co się stało siłami poza kontrolą. 16. Skoro media zawsze kontrolują sytuację, to co z zawładnięciem przez ducha? Zawładnięcie przez ducha to mit. Tak naprawdę chodzi o to, że ignoranckie medium czasami daje duchowi pozwolenie na komunikację przez długi okres czasu (opętanie). Konsekwencją tego jest powstały chaos, który mylnie rozumie się jako zawładnięcie. Jednakże w żadnym momencie medium nie jest okupowane przez ducha, ani nie dochodzi do sytuacji, by nie mogło zakończyć komunikacji. Rodzaj duchów, którym media pozwalają na komunikację, zawsze zależy od dojrzałości, poziomu etycznego rozwoju oraz zdolności podejmowania decyzji samych mediów. 17. Gdy już medium zezwoli na komunikację, to jest odpowiedzialne za to, co stanie się dalej? Tak. Medium jest cały czas odpowiedzialne za swoje działania

28 (rodzaj duchów, którym pozwala na komunikację) oraz konsekwencje tych działań (dobro lub krzywda, które duch wyrządzi za pośrednictwem medium). Gwoli ścisłości należy powiedzieć, że duch z pewnością jest odpowiedzialny za to, co czyni poprzez medium, lecz medium zawsze ponosi taką samą odpowiedzialność za to, co się wydarza. Medium i duch są w takim samym stopniu współsprawcami tego (dobrego lub złego), co wyniknie z komunikacji. 18. Gdy dojdzie do komunikacji, to jak medium może odróżnić pomocnego ducha od szkodliwego? To pytanie wymaga szczegółowej odpowiedzi. Poniższa jest cytatem z Księgi Mediów, rozdział X: Charakter duchowych komunikatów : Zagłębiając się w hierarchię spirytystyczną, można uzyskać doskonałą orientację w nieskończonej rozmaitości Duchów pod względem inteligencji i moralności. Łatwo więc sobie wyobrazić, jak wielkie jest zróżnicowanie pochodzących od nich komunikatów przejawia się w nich trywialność lub szlachetność myśli Duchów, ich wykształcenie lub jego brak, ich cnoty oraz wady. Słowem, komunikaty Duchów różnią się między sobą, jak ludzkie wypowiedzi w przedziale od członka prymitywnego plemienia, do wykształconego Europejczyka. Różnice między komunikatami pozwalają je ująć w czterech podstawowych kategoriach. Według najbardziej charakterystycznych cech wyróżniamy więc komunikaty: grubiańskie, frywolne, poważne oraz kształcące. Komunikaty grubiańskie zawierają wyrażenia naruszające dobre obyczaje. Mogą pochodzić tylko od Duchów najniższych kategorii, splamionych wszelkiego rodzaju materialnymi naleciałościami. Nie różnią się w żaden sposób od wypowiedzi prymitywnych i wulgarnych ludzi. Robią złe wrażenie na każdej osobie obdarzonej choćby w niewielkim stopniu poczuciem przyzwoitości, bowiem odpowiednio do charakteru komunikujących się Duchów, są to komunikaty trywialne, nieprzyzwoite, obsceniczne, obraźliwe, aroganckie, złośliwe, a nawet

29 bluźniercze. Komunikaty frywolne pochodzą od Duchów lekkomyślnych, drwiących i żartobliwie usposobionych, raczej uszczypliwych, niż naprawdę złych, które zupełnie nie przejmują się tym, co mówią. Ponieważ nie są nieprzyzwoite, komunikaty tego rodzaju podobają się pewnym osobom, które nawet nieźle się bawią, otrzymując je oraz prowadząc rozmowy, w których pada wiele słów, lecz nic nie zostaje powiedziane. Duchy te niejednokrotnie czynią dowcipne i kąśliwe uwagi, a pomiędzy banalne żarty wplatają nagą prawdę, celnymi przytykami zawsze trafiając w sedno. Tego rodzaju Duchów jest wokół nas całe mnóstwo; wykorzystują wszelkie nadarzające się okazje, by wtrącić do komunikatów swoje trzy grosze. Prawda najmniej je interesuje i dlatego Duchy te odczuwają złośliwe zadowolenie, oszukując nazbyt uległych ludzi, którzy wierzą w każde ich słowo. Osoby czerpiące przyjemność z otrzymywania tego rodzaju komunikatów, w sposób naturalny dopuszczają do siebie Duchy lekkomyślne i oszukańcze. Poważne Duchy trzymają się od nich z daleka podobnie jak poważni ludzie nie zadają się ze środowiskiem próżniaków. Jak sama nazwa wskazuje, komunikaty poważne są pełne powagi zarówno w formie, jak i treści. Każdy komunikat, który nie zawiera treści frywolnych czy grubiańskich oraz przynosi jakiś pożytek nawet w interesie osobistym jest w swej istocie poważny, mimo to jednak nie zawsze wolny od błędów. Duchy poważne nie muszą być jednocześnie wykształconymi. Istnieje wiele spraw, o których nie wiedzą, lub co do których w dobrej wierze mogą się mylić. Dlatego też naprawdę wysoko rozwinięte Duchy nieustannie polecają nam poddawać wszystkie komunikaty dokładnej, racjonalnej kontroli w ramach najsurowszych zasad logiki. Należy więc dokonać rozróżnienia pomiędzy komunikatami poważnymi prawdziwymi oraz poważnymi, to znaczy fałszywymi, co nie zawsze jest łatwe, bowiem pod płaszczykiem powagi wypowiedzi pewne próżne i pseudoświatłe Duchy mogą narzucać nam nawet najbardziej fałszywe, absurdalne idee i teorie. Aby zaś nadać swoim słowom wiarygodność i wagę, nie wahają się

30 paradować z najbardziej szanowanymi i godnymi szacunku imionami. Jest to jedna z najpoważniejszych pułapek w praktycznej sferze tej nauki. W dogodnym momencie powrócimy do tej kwestii, rozwijając ją na tyle, na ile niewątpliwie zasługuje i jednocześnie opiszemy metody, z pomocą których można się ustrzec od groźby otrzymywania fałszywych komunikatów. Komunikaty kształcące to te z komunikatów poważnych, których celem jest przekazanie przez Duchy wiedzy z dziedziny na przykład nauk naturalnych, moralności, filozofii itp. Są one mniej lub bardziej głębokie, odpowiednio do pozycji zajmowanej przez danego Ducha w hierarchii oraz stopnia jego uwolnienia od materii. Jeżeli komunikaty te mają naprawdę coś dać, to powinno się je otrzymywać regularnie i dogłębnie studiować. Poważne Duchy wiążą się tylko z osobami, które chcą się czegoś nauczyć Duchom lekkomyślnym pozostawiając tych, którzy w manifestacjach spirytystycznych widzą wyłącznie przelotną rozrywkę. Już tylko na podstawie regularności i częstotliwości tego rodzaju komunikatów można ocenić moralne i intelektualne walory Duchów, z którymi ma się do czynienia, oraz obdarzyć je odpowiednio zaufaniem. O ile do oceny człowieka potrzebne jest nam doświadczenie, to potrzeba go jeszcze więcej, by uczynić to samo z Duchami. Kwalifikując tego rodzaju komunikaty jako kształcące, zakładamy, że są one prawdziwe bowiem coś, co nie jest prawdziwe, nie może być naprawdę kształcące, nawet gdy zostało przekazane w bardzo podniosłych słowach. Do kategorii tej nie moglibyśmy więc zaliczyć wypowiedzi, którym powagi dodaje tylko napuszony i podniosły ton, za pomocą którego dyktujące je raczej zbyt pewne siebie, niż mądre Duchy, mają nadzieję oczarować ludzi. Nie mogą jednak oprzeć tych komunikatów na rozsądnych podstawach. Duchy te nie byłyby w stanie długo odgrywać tej roli, szybko więc ujawniają swe słabe strony choćby więc nie wiadomo jak długo ciągnęły się owe komunikaty, należy umieć znaleźć dla nich właściwe miejsce. (Allan Kardec, Księga Mediów, Katowice 2003, przekład Przemysław Grzybowski)

31 Parafrazując biblijny fragment: poznasz drzewo po owocach jego. Dzięki uczuciu jakie wywoła w tobie duch, sposobowi w jaki się komunikuje, rodzajowi wiadomości, którą chce przekazać, a także dzięki jego gotowości do respektowania ciebie i twojej wolnej woli nauczysz się rozpoznawać jaki rodzaj ducha próbuje się z tobą komunikować. 19. Jakiego rodzaju przygotowań potrzebuje medium, by używać swoich darów dla dobrych celów i trzymać z daleka szkodliwe duchy? Inni wyjaśnili to lepiej, więc poniżej odpowiednie fragmenty z książek Eliseu Rigonatti: Rozwój zdolności medialnych, Cechy dobrego medium, Zdolności medialne bez łez oraz Nauka zdolności medialnych. São Paulo: Editora Pensamento Ltda. Powaga w użyciu zdolności medialnych: Poważne media rozumieją, że ich zdolność została im dana jako dar, dzięki któremu mogą rozwijać się duchowo poprzez wsparcie będących w potrzebie (zarówno wcielonych jak i niewcielonych) jak i współpracę w szerzeniu pouczających i inspirujących wiadomości. A zatem używają one swoich zdolności tylko do czynienia dobra. Nie męczą swoich braci z duchowego królestwa prośbami o pomoc w załatwieniu materialnych spraw lub zaspokojeniu niższych duchowych pragnień. Skromność/Pokora: Duchy uczą nas, że pycha jest moralną niedoskonałością o największym wpływie i dlatego też ciągle ostrzegają swoich uczniów przez jej konsekwencjami. Dobre medium, aby uniknąć upadków powodowanych przez pychę, pamięta, iż jest tylko prostym narzędziem w boskim planie i zatem nie przypisuje sobie żadnych zasług za komunikaty, które otrzymuje lub za lecznicze skutki, które pomaga uzyskać innym. Medium jest także świadome, że nie jest nieomylne, więc gdy zostanie oszukane przez podstępne duchy, rozumie, iż stało się tak z powodu niedoskonałości charakteru lub niewłaściwego zachowania. Pokorne medium jest skłonne do regularnej samokrytyki w celu rozpoznania własnych pomyłek oraz

32 uniknięcia bycia niezrównoważonym (poprzez nadmierny entuzjazm, obojętność wobec wyników lub zdanie się na łaskę nieoświeconych duchów, które mogą chcieć porażki medium). Dobre medium oprócz samokrytyki jest także otwarte na konstruktywną krytykę ze strony godnych zaufania przyjaciół i mentorów (może ono nawet poszukiwać rady i przewodnictwa). Nieustająca czujność: Jak każdy spirytysta, tak też medium może być rozpoznane poprzez swoje wysiłki w kierunku wewnętrznej poprawy. Dobre medium troszczy się o to, by być czujnym wobec swoich myśli i czynów, by rozpoznawać jakiego rodzaju niewidzialne istoty mu towarzyszą, wpływają nań i próbują się komunikować za jego pośrednictwem. Dobre medium stara się rozwinąć właściwości, które przyciągają dobre duchy, takie jak uprzejmość, dobra wola, miłość bliźniego i oderwanie od ziemskich rzeczy. Jednocześnie stara się przezwyciężyć swoje słabości, które mogą odpychać dobre duchy, czyli pychę, próżność, egoizm, zazdrość, nienawiść, chciwość i przywiązanie do rzeczy ziemskich. Wytrwałość: Wytrwałe medium rozumie, że rozwój zdolności wymaga czasu i cierpliwości, dlatego też nie zostanie zniechęcone przez przeszkody lub czas, jaki trzeba będzie poświęcić na należyty rozwój zdolności medialnych. Jeśli z jakichś powodów zdolności medium zostaną zawieszone, to powinno ono spojrzeć w głąb siebie w poszukiwaniu przyczyny i cierpliwie czekać,aż duchowy autorytet zezwoli na wznowienie działalności. Oddanie: Oddane medium w celu pomocy innym, którzy cierpią, jest gotowe do poświęcenia swojego czasu, energii, nawyków, przyjemności i tak dalej. Rozpoznaje ono także, że jako sługa boży jego ideałem jest służyć, wspierać oraz leczyć i przy każdej nadarzającej się okazji spełniać tę swoją powinność. Dyscyplina: Zdyscyplinowane medium podchodzi poważnie do swoich obowiązków i oddania modlitwie oraz nauce. Można na nim polegać pod względem punktualności, przygotowania do spotkań, czujności oraz koncentracji w utrzymywaniu harmonijnych wibracji podczas sesji. Dobra wola i życzliwość: Medium o dobrej woli uczestniczy w

33 spotkaniu z radością oraz satysfakcją, a także angażuje się całkowicie w swój rozwój. Z życzliwości służy każdemu, komu jest w stanie pomoc. Dyskrecja: Dyskretne medium pomaga potrzebującym tak, by nie czuli się upokorzeni lub zawstydzeni. Zatrzymuje dla siebie (tzn. nie rozpowiada) treści, jakie pozna, bez względu na to, jak dramatyczną lub interesującą historię mogłoby dzięki temu opowiedzieć w towarzystwie. Wnikliwość: Wnikliwość uzyskana dzięki korzystaniu ze wskazówek dobrych duchów pomoże medium we właściwej ocenie różnych sytuacji i w znalezieniu rozwiązania. Pomoże również w krytycznej analizie duchowych komunikatów, co powinno być regularnie praktykowane przez wszystkie media i uczestników spotkań mediumicznych. Bezinteresowność: Bezinteresowność odnosi się do braku materialnego interesu i jest cnotą, dzięki której medium daje za darmo to, co otrzymuje za darmo. Bezinteresowne medium korzysta ze swoich właściwości dobrowolnie w celu pomagania innym i nie oczekuje w zamian jakiegokolwiek materialnego zysku. Nie oczekuje również pochwały lub docenienia od ludzkości i skromnie czeka na swoją nagrodę w królestwie niebiańskim. 20. O Boże! Jak ktokolwiek może oczekiwać, bym został świętym, aby być dobrym medium?! Nauka jest długim, trwającym całe życie procesem. Chodzi o to, by starać się o choćby mały postęp każdego dnia. To, o czym mowa powyżej, jest ideałem. Jeśli posiadalibyśmy predyspozycje, by spełnić ten ideał, to bylibyśmy z Bogiem, a nie na Ziemi z naszymi braćmi i siostrami podatnymi na błędy. Żyj najlepiej jak potrafisz i każdego wieczoru zadawaj sobie pytania: Czy nauczyłem się dziś czegoś?, Czy uczyniłem coś dobrego?, Jakie błędy popełniłem?. Uczciwie odpowiadaj na te pytania i niech odpowiedzi będą dla ciebie wskazówką na następny dzień. Pamiętaj, że jeśli starasz się żyć etycznie i czynić dobro, to

34 nigdy nie jesteś sam. Duchowi przyjaciele, nauczyciele i oczywiście boska wola otwierają dla ciebie drzwi, pomagają ci znosić codzienne trudy i są przewodnikami, którzy będą z tobą każdego dnia twojego życia. 21. Jak spirytyzm wpisuje się w mój etyczny rozwój i moje wykorzystanie mediumicznego daru? Podstawy spirytyzmu zawierają się w pięciu książkach duchowych nauk, przelanych na papier w latach sześćdziesiątych XIX wieku przez francuskiego nauczyciela Allana Kardeca. Książki te zawierają dokładne wyjaśnienie każdego duchowego i mediumicznego zjawiska, jak również opisują moralne prawa, które Bóg ustanowił dla naszego duchowego wzrostu, metodologię codziennych życiowych zmagań, różne poziomy duchowego rozwoju, źle zrozumiane etyczne prawdy z Nowego Testamentu, a także szczegóły dotyczące tego, jak wszechświat i duchy zostały stworzone oraz co Bóg ma przygotowane dla każdego z nas. W tych pięciu podstawowych książkach oraz późniejszych duchowych naukach znajdziesz niezbędne instrukcje, wyjaśnienia oraz inspirację do radzenia sobie ze swoim darem i przeszkodami oraz pokusami, które napotkasz na swojej drodze. 22. Jeśli zobaczę/usłyszę ducha twierdzącego, że jest członkiem rodziny, to jest on dobrym czy złym duchem? Tylko dlatego, że duch wygląda jak członek rodziny, nie oznacza, iż faktycznie nim jest. Jako media przyciągamy duchy o takich samych wadach lub zaletach jak nasze własne, a duchy mają możliwość przybierania różnych postaci (twarzy). Jednocześnie należy pamiętać o tym, że śmierć członka rodziny nie oznacza, że więzi z nim zostały zerwane. Jeśli ta osoba rzeczywiście cię kochała, to uzasadnione jest, iż będzie próbowała skontaktować się z tobą lub za pośrednictwem ciebie. Zatem gdy dojdzie do takiej sytuacji nie skupiaj się na ewentualności, że duch jest lub nie jest zmarłym krewnym. Istotną rzeczą jest, by oceniać ducha na podstawie kryteriów niezbędnych do rozpoznawania dobrego lub szkodliwego ducha.

35 23. Nigdy nie widziałem duchów, lecz słyszałem je zasypiając lub po przebudzeniu. Czy w takim razie jestem medium? Tak, każdy rodzaj komunikacji między tobą a duchem jest przejawem zdolności medialnych. Konkretny rodzaj duchowej komunikacji, na jaki pozwalają twoje zdolności, jest unikatowy dla każdego, tak jak odcisk palca. Nie jest to odzwierciedlenie większych lub mniejszych zdolności medialnych albo etycznego rozwoju. 24. Gdy byłem dzieckiem mogłem zobaczyć duchy, ale teraz nie mogę. Dlaczego? W dzieciństwie medium posiada znacznie głębsze połączenie między materialnym i duchowym światem. Zatem dość często zdarza się, że dzieci doświadczają zjawisk medialnych. Jednakże wraz z wiekiem, gdy dziecko dorasta, to te same hormonalne zmiany, które towarzyszą dojrzałości, ograniczają również zdolności medialne u wielu osób. Jeśli twoja medialność jest rozwinięta na tyle, by umożliwić duchową komunikację w latach dojrzewania, to te zdolności objawią się również później. Jeśli tak się jednak nie stanie, to nie masz się co obwiniać i w twoim następnym wcieleniu medialność rozwinie się na tyle, by powrócić podczas dorosłości. 25. Jako dziecko byłem nawiedzany przez okrutne duchy, dlaczego? Kim one były? Jak powiedziałem w odpowiedzi do poprzedniego pytania zjawiska mediumiczne są popularne wśród dzieci. Czasami dziecko szybko rozwija zdolność do zablokowania szkodliwych duchów, lecz nie zawsze tak się dzieje. Dlatego jest ważne, by dziecięce media zaprowadzić do ośrodka spirytystycznego po pomoc. Rozumiem, jak to jest, jeśli musiałeś znosić to cierpienie. Potraktuj to doświadczenia takim, jakim było, jako próbę i staraj się dzięki niemu nauczyć cierpliwości, wytrzymałości

36 oraz wybaczenia. Jeśli zaś chodzi o to, dlaczego duch cię nawiedził, to wszyscy jesteśmy otoczeni przez duchy znajdujące się na różnym poziomie rozwoju, więc szkodliwe duchy czerpią radość z czynienia krzywdy przy każdej nadarzającej się okazji. 26. Czym jest mój anioł stróż? Jak mogę rozpoznać tego anioła, gdy będzie się komunikował? Anioł stróż, to nazwa przypisywana czasem głównemu duchowemu przewodnikowi. Gdy duch jest stworzony i po raz pierwszy wcielony na Ziemi, Bóg przypisuje mu rozwiniętego ducha, żeby był przewodnikiem dla tego młodego ducha podczas jego ziemskich wcieleń. Wraz z upływem czasu reinkarnujący się duch poprzez rodzinne więzi rozwija relacje z innymi duchami. Może nadejść czas, gdy członek rodziny, który rozwija się szybciej, zdecyduje się na zajęcie miejsca istniejącego anioła stróża. Jeśli chodzi o rozpoznawanie swojego anioła stróża, to czuje się wielkie podobieństwo i przywiązanie do ducha, który wydaje się być z tobą częściej niż inne duchy, które możesz spotkać. Oprócz tego anioł stróż będzie się oczywiście charakteryzował cechami rozwiniętego ducha. 27. Nie wierzę nawet w Boga, jak więc mogę być medium?! Religia nie ma wpływu na to, czy jest się medium, tak samo jak nie ma na to wpływu płeć, rasa, status społeczny, czy obywatelstwo. Zdolności medialne są jak narzędzie, jak talent do muzyki lub tańca i to, co zrobisz z tymi darami, zależy tylko od ciebie. Jednakże jest rozsądne, by rozważyć swoją niewiarę w Boga, duchy i życie po śmierci skoro sam widzisz duchy, życie po śmierci czy też konsekwencje bożej miłości i sprawiedliwości. 28. Widzę i słyszę duchy. Jak moje pięć zmysłów postrzega duchowe komunikaty? Twoje pięć zmysłów nie ma nic wspólnego ze zdolnościami medialnymi. Te ostatnie są oddzielnym zmysłem, niepołączonym z

37 pozostałymi pięcioma. Postrzegasz duchy umysłem, informacje są przetwarzane przez twój mózg i to mózg interpretuje komunikację tak, że wygląda jakby pochodziła od oczu, uszu, czy innego zmysłowego organu. Lecz faktycznie wzrok, słuch, smak, dotyk i zapach nie biorą w tym udziału. 29. Czy podczas duchowej komunikacji mogę umrzeć albo być poważnie ranny? Tak, ale można także umrzeć lub być poważnie rannym podczas jazdy samochodem albo spacerując ulicą. Zdolności medialne są narzędziem, które wymaga od medium dokładnej nauki i wielkiej dyscypliny. Medium jest narażone na niebezpieczeństwa, gdy arbitralnie zdecyduje na komunikację z jakimikolwiek duchem oraz odmówi wybrania ścieżki nauki i osobistego moralnego rozwoju. 30. Chcę być medium. Co muszę zrobić, by się tego nauczyć? Zdolności medialne rozwijają się naturalnie przez wiele okresów życiowych i nie można ich wymusić. Jeśli jednak ma się już jakieś zdolności medialne i chce je ulepszać jest to możliwe. Rozważnie byłoby jednak zapytać samego siebie o intencje rozwijania tych zdolności. Jeśli chce się czynić dobro, wtedy duchowi przewodnicy i nauczyciele pomogą w postępie. Z drugiej strony, próba wymuszenia rozwoju medialności otworzy drzwi dla okrutnych, ignoranckich i szkodliwych duchów, które wykorzystają twoje błędne intencje. 31. Jestem medium, czy mogę porozumiewać się z duchami ludzi, którzy ciągle są żywi? Oczywiście, że możesz. Za każdym razem, gdy wcielona osoba idzie spać, to jej duch opuszcza ciało i wykonuje niezbędne zadania. W takiej sytuacji jest bardzo prawdopodobne, że medium będzie mogło komunikować się z duchem śpiącej, żywej osoby.

38 32. Porozumiałem się z duchem sławnej osoby albo świętego, co to oznacza? Duchy mają zdolność przybrania jakiejkolwiek postaci (twarzy). W związku z tym jest bardzo ważne, by osądzać ducha na podstawie kryteriów, które pozwalają stwierdzić, czy jest dobrym czy szkodliwym duchem. Przewodnicy duchowi powiedzieli nam, że dobre duchy nigdy nie podadzą swego prawdziwego imienia, jeśli były sławne w przeszłym życiu. Próżność nie jest cechą dobrego ducha. On chce być wysłuchany z powodu istotności tego, co przekazuje, a nie z powodu arbitralnych rzeczy jak sława albo rozgłos. A zatem powinno się być wyjątkowo ostrożnym w stosunku do duchów twierdzących, że są sławnymi ludźmi. Jednakże duchy wydające się być świętymi mogą być wyjątkami od tej reguły. Dla medium, które nie wierzy w duchy i nie jest religijne, dobry duch może objawić się jako święty. Dzieje się tak dlatego, że duchy wiedzą, że jedynym sposobem, by niewierzące medium skłonić do słuchania, jest właśnie pojawienie się jako święty. Ale tak jak poprzednio, tak i teraz ciągle niewłaściwe jest ocenianie ducha tylko na tej podstawie i określanie czy jest dobry czy nie. 33. Duch przekazał straszne proroctwo na temat przyszłych zdarzeń. Czy powinienem go słuchać? Duchowi nauczyciele mówią, że dokładne przewidzenie przyszłości jest niemożliwe z dwóch powodów. Po pierwsze, gdyby ktoś posiadał taką wiedzą, to oznaczałoby, że ma zdolność, którą prawdopodobnie posiada tylko Bóg. Po drugie, z tego wynikałoby, że tak naprawdę nie posiadamy daru wolnej woli danego od Boga. Spirytyzm doprecyzowuje jednak, że rozwinięte duchy, które rozumieją szczegóły boskich praw, mogą spojrzeć na czyjeś życie, motywacje oraz przeszłe decyzje danej osoby i na tej podstawie dokonać racjonalnego przypuszczenia co do wydarzeń, jakie zajdą w przyszłości tej osoby. Ale w żaden sposób nie jest to przepowiadanie przyszłości, tak jak gdy doradca

39 finansowy mówi, że najlepiej będzie przejść na emeryturę w wieku 40 lat, to nie oznacza, iż tak faktycznie się stanie. Jak w przypadku każdej komunikacji z duchami, tak i tutaj priorytetem jest osądzanie ducha na podstawie kryteriów, które pozwalają określić czy jest dobrym, czy ignoranckim duchem. Jeśli osąd wskaże, że jest dobry, wtedy posłuchaj jego ostrzeżenia, staraj się uniknąć niebezpieczeństwa, módl się o boską pomoc podczas tej próby i staraj się wynieść naukę z tego doświadczenia. 34. Duch powiedział mi, że ktoś chce mnie skrzywdzić. Co powinienem zrobić? Powtórzę najważniejsze jest, by ocenić ducha na podstawie kryteriów, które pozwolą określić czy jest dobry czy nie. Jeśli osąd wskaże, że duch jest dobry wtedy podejmij działanie. Pytaniem, które należy zadać, jest czego nauczają nas duchowi nauczyciele jeśli chodzi o najbardziej efektywny sposób na obronę samych siebie przed krzywdą? Przemoc przynosi tylko więcej przemocy w cyklu, który będzie trwał nieskończoną ilość istnień. Jeśli więc jesteś uprzedzony, że ktoś chce cię skrzywdzić, to pierwszą reakcją nigdy nie może być gniew lub nienawiść. Takie emocje sprawią tylko, że na pewno dojdzie do przemocy. Jesteśmy uczeni, że modlitwa jest efektywnym narzędziem obrony. Módl się, aby Bóg oświecił i uspokoił osobę, które chce cię skrzywdzić, a ty abyś przetrwał tę próbę bezpiecznie. 35. Duch powiedział mi, że jeśli zrobię tak, jak mi każe, to zdobędę materialną rzecz, na której mi bardzo zależy. Co powinienem zrobić? Tak jak powiedziałem poprzednio, przede wszystkim należy ocenić ducha na podstawie kryteriów pozwalających określić, czy jest dobry, czy nie. Jednakże w tej sytuacji swoją ofertą duch już objawił ignorancką naturę. Duch, który naprawdę będzie chciał ci pomóc, nie zaoferuje materialnego zysku.

40 Zamiast tego zaoferuje etyczne przewodnictwo i doda ci otuchy wiedzą o pięknie bożej miłości. Jeśli jednak ta materialna rzecz, której chcesz, to na przykład praca i wskazówki dane przez ducha są pozytywne, jak modlitwa i cierpliwość, to wtedy duch daje ci dobrą radę. 36. Jestem medium, ale nie chcę już dłużej nim być, co mam zrobić? To bardzo trudne pytanie. Medialność to naturalna umiejętność, która rozwija się w tobie poprzez wiele istnień. Najlepiej by było, gdybyś po prostu nie używał tej zdolności i żył swoim życiem. Rzeczywistość jest jednak taka, że medialność jest szóstym zmysłem, który nie może być wyłączony. Możesz zdecydować, by ignorować swoją medialność i nigdy jej nie rozwijać, lecz wtedy czynisz się podatnym na ataki szkodliwych duchów, które wykorzystają twój brak chęci do rozwinięcia umiejętności do kontrolowania duchowej komunikacji, która jest częścią twojej medialności. Sugeruję wiele modlitwy, głębokiego duchowego poszukiwania i studiowania spirytyzmu. Gdy będziesz gotowy, znajdź ośrodek spirytystyczny najbliżej ciebie i poproś tam o pomoc. Broszura przygotowana przez Spirytystyczną Grupę z Nowego Jorku ( Przeczytaj też: Żałoba a kotakt ze zmarłymi Pismo bezpośrednie a psychorafia

41 Bolesna skarga serc Słyszę jęki i płacze. Słyszę jęki bólu. Słyszę krzyki wściekłości. Słyszę płaczące serca. Nie jestem mścicielem. Nie będę nikogo oskarżać. Jestem zwykłym rzecznikiem ludzkości. Widzę spojrzenia uniesione ku niebiosom i spojrzenia w świątyniach, słyszę bolesną skargę serc. I w samotności to niepowodzenie czasami zamienia się we wściekłość, podsycając nienawiść, wzywając do zemsty. Błędem jest pozwolić zawładnąć się złym ideom, gdyż nigdy nie odnajdziemy spokoju poddając się pragnieniu zemsty. Te krzyki, ten ból, te żałosne skargi są rezultatem nieświadomości i błędu, które królują nad światem; dlaczego więc utrwalać ten krzywdzący błąd, utrzymując w sercu niszczącą je nienawiść? Wiedzcie, że prawa ludzkie są określone i zależą od innych praw wyższych, których nie możecie jeszcze zgłębić. Na wszystko nadchodzi odpowiedni czas, a zdarzenia nastają pod wpływem innych przyczyn niż te, które człowiek im przypisuje. Uczucia i sumienie buntują się przeciw cierpieniu, a świat wykrzykuje swój ból; nie należy nikogo przytłaczać ani pielęgnować nienawiści ponieważ, powtarzam, wszystko podlega prawu, a prawo to toczy się swoim własnym rytmem pomimo pragnienia i wysiłków czynionych przez człowieka, aby go uniknąć. Smutne i bolesne jest oglądanie okropności zniszczenia i

42 zakłóceń, których świat właśnie ponosi konsekwencje. Ale wy, którzy zaczynacie poznawać prawa gry, która rządzi wszechświatem, wy musicie zrozumieć, że jest już zbyt późno, by zatrzymać przepływ niszczycielskich sił zgromadzonych dla ludzkiej przyjemności. Inni ludzie powstali odważnie w celu zatrzymania furii cierpień, ale mimo ich wysiłków nie powiodło się to ponieważ sekwencja zdarzeń nie zależy od człowieka. Ty, który jęczysz pod żądłem cierpień kłującym krwawiącą ranę; ty, którego ostatnie tchnienie ucieka, a wzrok gubi się w przestrzeni, podnieś swego ducha ku Bogu, poproś Go o wybaczenie win, których się dopuściłeś, a poczujesz się uwolniony od wielkiego ciężaru. Wkrótce dowiesz się, że nawet jeśli twoje ciało przepadło, dusza wciąż żyje w wieczności. Niedługo przepłyniesz przez przestrzeń pozostawiając na jej powierzchni ślad i będzie ci dane porównać życie wieczne z tym, które opuścisz w cierpieniu. Ty, który uzewnętrzniasz swoją nienawiść poprzez pychę i krzyk, zwróć się do swojego sumienia. Nie jestem sędzią, który przybywa, by ogłosić wyrok. Po prostu daję ci radę: SŁUCHAJ SWOJEGO SUMIENIA. Ono będzie krzyczało, że źle czynisz, ale twoja wolna wola sprawi, że odrzucisz ten zdrowy głos i uwierzysz, że odniosłeś sukces dzięki groźbie, a wtedy podążysz ku własnej zagładzie. Ty skromne serce, które cierpisz w ciszy, słowa twojego sumienia chłonąc poprzez łzy. W twoim spojrzeniu widać pogardę dla czynów, których jesteś świadkiem, lecz sumienie błaga cię o przebaczenie, a ty mu się poddajesz. Twoi przeciwnicy nie rozumieją twojej postawy i fałszywie interpretują twoje uczucia. Myślą, że ich żałujesz, gdyż odczuwasz strach. Nie są w stanie sobie wyobrazić tak wielki jest błąd tego świata że twój skromny głos mógłby prosić dla nich o najwyższe przebaczenie. Aby z waszych ust nigdy nie wyszło żadne bluźnierstwo. Częściowo rozumiecie niektóre z uniwersalnych praw, więc nigdy nie odchodźcie od miłości. Niech wasze zaufanie, poddanie i wiara

43 będzie bardziej solidne niż kiedykolwiek. Wybaczajcie, kochajcie, wspierajcie, pomagajcie smutnym sercom wyjść z ich cierpienia. Sprawcie, by zrozumiały, że nasz Ojciec nas nie opuszcza, i że nawet jeśli ich najdrożsi porzucą swój żywot, ich uwolnione dusze przybędą, by pocieszyć tych, pozostawionych na Ziemi i dać im siłę do życia, ponieważ życie jest wieczne, a Duchy raz uwolnione z więzienia materii, przychodzą do tych, którzy zostają na Ziemi, aby ich wspomóc w przetrwaniu tej okrutnej próby, jaką jest życie ziemskie. Powiedzcie im, że śmierć nie jest niczym innym, jak pozorem. Ciało jest obrazem, który rozprasza się po pewnym czasie, ale Duch pozostaje i, zupełnie jak myśl, nigdy nie może ulec zniszczeniu. Jednakże, tylko jeden Duch się liczy, to ten, który was ożywia i umacnia, i to dlatego musicie kontynuować wykonanie misji wyznaczonej wam na tej planecie. To jest wasz obowiązek i konieczne jest, abyście go spełniali. Pod żadnym pozorem nie macie prawa się niszczyć. Szerzcie i nauczajcie swoje otoczenie. Bardziej niż kiedykolwiek konieczne jest ponowne ukazanie celu zatwardziałym ludziom i ożywienie ich obolałych serc. Moglibyście pomagać wielu osobom, które właśnie w was znajdują jedyną skuteczną pociechę. Wszyscy zjednoczeni, ujawnijcie się. Ukójcie ból, zniszczcie błąd i powtarzajcie niestrudzenie, że kiedy ciało znika, Duch żyje i powraca do tych, którzy są mu drodzy. Niech pokój i przebaczenie królują na świecie. Źródło La Revue Spirite, wydanie francuskie nr 79, 2 kwartał oryginalny tytuł La plainte douloureuse des cœurs

44 Spirytysta wobec mediumizmu Andre Luiz Powstrzymaj każdą inicjatywę, by szufladkować mediumizm, media lub mediumistyczne fakty, określając je jako cudowne lub mistyczne. Mediumistyczna wymiana informacji jest naturalnym wydarzeniem a media są istotami ludzkimi, tak samo jak każdy inny człowiek. Zapewniam, że naturalne praktykowanie mediumizmu nie zwalnia mediów z wypełniania ich obowiązków odnośnie ich szlachetnych zawodów w społeczeństwie, do którego należą. Nie będzie szlachetnej pomocy tam, gdzie obowiązek nie jest godnie wypełniony. Chroń przed niewłaściwymi prośbami dotyczącymi mediumizmu. Media są zwykłymi towarzyszami, którzy muszą normalnie przeżywać doświadczenia i wydarzenia, jakie są dla nich odpowiednie. Niezależnie od powodów, unikaj wychwalania mediów za rezultaty otrzymane dzięki ich pośrednictwu. Zawsze pamiętaj, że za każdym razem można podziękować bez pochlebstw. Dla nas cała czysta i szlachetna dobroć przychodzi przez Jezusa Chrystusa, naszego mistrza i pana. Nawet pod presją ogromnych przeciwności, umieść ćwiczenia mediumiczne powyżej ograniczonych i ulotnych wydarzeń, które w

45 sposób ciągły omiatają społeczną i religijną panoramę ziemi. Mediumizm nigdy nie będzie talentem do pogrzebania w ziemi wygodnictwa. Rozmawiaj o mediumistycznych fenomenach i spirytystycznych zasadach tylko w środowisku otwartych ludzi. Są jeszcze ziemie niegotowe na zasiew. Bez wahania kontynuuj pocieszanie i oświecanie dusz, i zapominaj o cierniach i kamieniach trafiających się w ludzkiej dolinie, aby zdobywać światło nieśmiertelności, które świeci na wysokościach życia. Kto się rozwija mediumicznie dla dobra innych, ten pnie się do góry na ścieżce rozwoju duchowego. W ostatnich dniach mówi Bóg wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało, i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy sny. (Dz 2:17) Źródło: Conduta Espirita autorstwa Andre Luiz (Duch) / Waldo Vieira (Medium) The Spiritist Magazine, wydanie angielskie nr 19, październik-grudzień oryginalny tytuł In Regard to Mediumship

46 Czy jestem medium? Karty Zenera Niektóre osoby twierdzą, że posiadają wiedzę na temat ludzi i przedmiotów, których nawet nie widziały na oczy. Komuś wydaje się, że umie czytać w myślach. Ktoś inny stara się przekonać nas, że widzi przyszłość i potrafi opisać wydarzenia, do których dojdzie dopiero za pewien czas. Jak sprawdzić, że takie zjawiska są możliwe? Jak je w ogóle badać? Czy można w sposób ściśle naukowy stwierdzić telepatię, prekognicję, jasnowidzenie? Uważam, że do pewnego stopnia na pewno. Już przed II wojną światową opracowano interesujące metody, które pozwalają na potwierdzenie z dużą dozą pewności, że do takich zjawisk dochodzi, a także umożliwiają porównywanie wyników wielu eksperymentów. Karty Zenera Badacze zjawisk parapsychicznych po I wojnie światowej zaczęli już odchodzić od zwykłych obserwacji seansów spirytystycznych czy zbierania relacji od osób, które doświadczyły zjawisk paranormalnych. Oczywiście nadal zajmowali się tym, ale jednocześnie szukali czegoś, co przekona nawet największych niedowiarków, a metapsychikę (parapsychologię) na trwałe wprowadzi do naukowych instytutów i uniwersytetów. Nowy kierunek badań rozwinął się w Stanach Zjednoczonych dzięki pracom amerykańskiego biologa i psychologa dr Josepha Banksa Rhine a. Charakteryzował się testowymi metodami poszukiwań osób przejawiających zdolności parapsychiczne

47 uproszczoną techniką eksperymentowania i z zastosowaniem matematycznych kryteriów oceny. W 1930 roku Rhine na Uniwersytecie Duke w Durham (USA) podjął się badań nad postrzeganiem pozazmysłowym (ESP), stosując w szerokim zakresie metody statystyczne. Zaczął od testów z kartami. Badanymi osobami były dzieci odgadujące karty oznaczone liczbami. Jesienią 1930 roku jego kolega Karl Zener zaproponował karty, w których studenci zgadywaliby liczby lub litery włożone do zamkniętych kopert. Ponieważ prace te dawały mierne rezultaty, Rhine poprosił Zenera, specjalistę od badań dotyczących postrzegania, by zaprojektował nowy zestaw kart, na których byłyby łatwo rozróżnialne i dające się bez problemu zapamiętać elementy. W rezultacie powstała talia tzw. kart Zenera 25 kart po 5 symboli przedstawiających fale, koło, plus, kwadrat oraz gwiazdkę. Karty Zenera Podstawowa procedura pierwszych eksperymentów Rhine a polegała na zadaniu pytania osobie badanej o sekwencję symboli w talii kart ESP. Talia była bardzo dobrze tasowana, żeby zapewnić przypadkowość kolejności symboli, czyli aby była ona całkowicie nieprzewidywalna. W przypadku typowego eksperymentu

48 przygotowywano wiele takich talii i dana osoba korzystała z nich po kolei. Podczas takich sesji oczekiwano od badanego, że zaliczy pewną liczbę trafień, czyli właściwych odpowiedzi. Przy talii składającej się z 25 kart należało się spodziewać, że średnia właściwych odpowiedzi pięć padnie tylko i wyłącznie drogą przypadku. Była to tzw. średnia oczekiwana (MCE mean chance expectation). Celem eksperymentu było sprawdzenie, czy osoba (którą rzecz jasna należało odciąć od dróg poznania przez bodźce zmysłowe) potrafi odgadnąć więcej niż należałoby się spodziewać. Rewolucyjny charakter tej metody można zrozumieć, gdy zestawi się ją np. z badaniami nad sugestią myślową, prowadzonymi jeszcze w XIX wieku. Stopień kontroli eksperymentatora nad badanym oraz możliwość ścisłego określenia i zestawiania z sobą osiągniętych rezultatów w doświadczeniach Rhine a były nieporównywalnie większe niż w przypadku uczonych, którzy w XIX wieku przeprowadzali badania w ramach seansów hipnotycznych i mesmerycznych. Eksperyment z wykorzystaniem talii Zenera Możesz samodzielnie zbadać swoje umiejętności

49 Aby sprawdzić swoje zdolności pozyskiwania informacji drogą pozazmysłową (na tym etapie nie ma jeszcze sensu wnikanie czy nasza wiedza ma źródło w nieznanych zdolnościach umysłu czy raczej pochodzi od Duchów), nie trzeba wcale kupować talii Zenera i namawiać przyjaciół do żmudnych sesji z odgadywaniem kart W internecie jest wiele programów, które pomagają przeprowadzić takie badanie w sposób szybki i prosty. Ja często korzystam z tej strony (program do przeprowadzania doświadczeń jest dostępny online i nie trzeba go ściągać na dysk): Oczywiście traktuję to jako zabawę, ale jeśli chcecie na poważnie zbadać swoje umiejętności, powinniście ustalić ściśle określoną liczbę sesji na dzień i uczciwie, cierpliwie podejść do sprawy, aby nie wypaczać wyników (np. przez to, że nie będziecie brać pod uwagę wyników nieudanych sesji). Możecie też stworzyć specjalny plik (najlepiej w Excelu), gdzie będziecie zapisywać wyniki sesji z każdego dnia, tworzyć wykresy pokazujące spadek i zwyżkę wyników, a także notować dane dot. stanów psychicznych, nastroju itd., które towarzyszyły wam przy osiąganiu najlepszych rezultatów. Możliwości są naprawdę nieograniczone i kto wie może nawet z czasem zdołacie rozwinąć swoje zdolności. Rzecz jasna dobrze jest przy tym poszerzać wiedzę o parapsychologii i stosowanej w niej metodologii, nawet jeśli traktujemy to wyłącznie jako hobby.

50 Warto również zapoznać się z krytyką, którą sceptycy niemal od początku kierowali w stronę badań nad ESP, a także z odpowiedzią środowiska parapsychologów na ich zarzuty. Z ciekawych książek polecam np. Spostrzeganie Pozazmysłowe C.E.M. Hansela (pol. wyd. PWN, Warszawa 1969), gdzie badania nad ESP poddano krytyce (czy uczciwej, nie mnie to oceniać), a także pracę Eysencka i Sargenta pt. Wyjaśnianie niewyjaśnionego (pol. wyd. Świat Książki, Warszawa 1995), która częściowo jest odpowiedzią na zarzuty Hansela. Aha, jeśli zdecydujecie się wykorzystać program, do którego link podałem wyżej, możecie przesłać mi zrzuty ekranu z waszymi najlepszymi wynikami. Najlepsze może wrzucę na bloga i coś na ten temat jeszcze napiszę Więcej na temat mediumizmu można poczytać tutaj: Zobacz też: Duchy mówią

51 Prosty test na postrzeganie pozazmysłowe (extrasensory perception) dostępny online Czy jestem medium? Karty Zenera Niektóre osoby twierdzą, że posiadają wiedzę na temat ludzi i przedmiotów, których nawet nie widziały na oczy. Komuś wydaje się, że umie czytać w myślach. Ktoś inny stara się przekonać nas, że widzi przyszłość i potrafi opisać wydarzenia, do których dojdzie dopiero za pewien czas. Jak sprawdzić, że takie zjawiska są możliwe? Jak je w ogóle badać? Czy można w sposób ściśle naukowy stwierdzić telepatię, prekognicję, jasnowidzenie? Uważam, że do pewnego stopnia na pewno. Już przed II wojną światową opracowano interesujące metody, które pozwalają na potwierdzenie z dużą dozą pewności, że do takich zjawisk dochodzi, a także umożliwiają porównywanie wyników wielu eksperymentów. Karty Zenera Badacze zjawisk parapsychicznych po I wojnie światowej zaczęli już odchodzić od zwykłych obserwacji seansów spirytystycznych czy zbierania relacji od osób, które doświadczyły zjawisk

52 paranormalnych. Oczywiście nadal zajmowali się tym, ale jednocześnie szukali czegoś, co przekona nawet największych niedowiarków, a metapsychikę (parapsychologię) na trwałe wprowadzi do naukowych instytutów i uniwersytetów. Nowy kierunek badań rozwinął się w Stanach Zjednoczonych dzięki pracom amerykańskiego biologa i psychologa dr Josepha Banksa Rhine a. Charakteryzował się testowymi metodami poszukiwań osób przejawiających zdolności parapsychiczne uproszczoną techniką eksperymentowania i z zastosowaniem matematycznych kryteriów oceny. W 1930 roku Rhine na Uniwersytecie Duke w Durham (USA) podjął się badań nad postrzeganiem pozazmysłowym (ESP), stosując w szerokim zakresie metody statystyczne. Zaczął od testów z kartami. Badanymi osobami były dzieci odgadujące karty oznaczone liczbami. Jesienią 1930 roku jego kolega Karl Zener zaproponował karty, w których studenci zgadywaliby liczby lub litery włożone do zamkniętych kopert. Ponieważ prace te dawały mierne rezultaty, Rhine poprosił Zenera, specjalistę od badań dotyczących postrzegania, by zaprojektował nowy zestaw kart, na których byłyby łatwo rozróżnialne i dające się bez problemu zapamiętać elementy. W rezultacie powstała talia tzw. kart Zenera 25 kart po 5 symboli przedstawiających fale, koło, plus, kwadrat oraz gwiazdkę.

53 Karty Zenera Podstawowa procedura pierwszych eksperymentów Rhine a polegała na zadaniu pytania osobie badanej o sekwencję symboli w talii kart ESP. Talia była bardzo dobrze tasowana, żeby zapewnić przypadkowość kolejności symboli, czyli aby była ona całkowicie nieprzewidywalna. W przypadku typowego eksperymentu przygotowywano wiele takich talii i dana osoba korzystała z nich po kolei. Podczas takich sesji oczekiwano od badanego, że zaliczy pewną liczbę trafień, czyli właściwych odpowiedzi. Przy talii składającej się z 25 kart należało się spodziewać, że średnia właściwych odpowiedzi pięć padnie tylko i wyłącznie drogą przypadku. Była to tzw. średnia oczekiwana (MCE mean chance expectation). Celem eksperymentu było sprawdzenie, czy osoba (którą rzecz jasna należało odciąć od dróg poznania przez bodźce zmysłowe) potrafi odgadnąć więcej niż należałoby się spodziewać. Rewolucyjny charakter tej metody można zrozumieć, gdy zestawi się ją np. z badaniami nad sugestią myślową, prowadzonymi jeszcze w XIX wieku. Stopień kontroli eksperymentatora nad badanym oraz możliwość ścisłego określenia i zestawiania z sobą osiągniętych rezultatów w doświadczeniach Rhine a były nieporównywalnie większe niż w przypadku uczonych, którzy w XIX wieku

54 przeprowadzali badania w ramach seansów hipnotycznych i mesmerycznych. Eksperyment z wykorzystaniem talii Zenera Możesz samodzielnie zbadać swoje umiejętności Aby sprawdzić swoje zdolności pozyskiwania informacji drogą pozazmysłową (na tym etapie nie ma jeszcze sensu wnikanie czy nasza wiedza ma źródło w nieznanych zdolnościach umysłu czy raczej pochodzi od Duchów), nie trzeba wcale kupować talii Zenera i namawiać przyjaciół do żmudnych sesji z odgadywaniem kart W internecie jest wiele programów, które pomagają przeprowadzić takie badanie w sposób szybki i prosty. Ja często korzystam z tej strony (program do przeprowadzania doświadczeń jest dostępny online i nie trzeba go ściągać na dysk): Oczywiście traktuję to jako zabawę, ale jeśli chcecie na poważnie zbadać swoje umiejętności, powinniście ustalić ściśle określoną liczbę sesji na

55 dzień i uczciwie, cierpliwie podejść do sprawy, aby nie wypaczać wyników (np. przez to, że nie będziecie brać pod uwagę wyników nieudanych sesji). Możecie też stworzyć specjalny plik (najlepiej w Excelu), gdzie będziecie zapisywać wyniki sesji z każdego dnia, tworzyć wykresy pokazujące spadek i zwyżkę wyników, a także notować dane dot. stanów psychicznych, nastroju itd., które towarzyszyły wam przy osiąganiu najlepszych rezultatów. Możliwości są naprawdę nieograniczone i kto wie może nawet z czasem zdołacie rozwinąć swoje zdolności. Rzecz jasna dobrze jest przy tym poszerzać wiedzę o parapsychologii i stosowanej w niej metodologii, nawet jeśli traktujemy to wyłącznie jako hobby. Warto również zapoznać się z krytyką, którą sceptycy niemal od początku kierowali w stronę badań nad ESP, a także z odpowiedzią środowiska parapsychologów na ich zarzuty. Z ciekawych książek polecam np. Spostrzeganie Pozazmysłowe C.E.M. Hansela (pol. wyd. PWN, Warszawa 1969), gdzie badania nad ESP poddano krytyce (czy uczciwej, nie mnie to oceniać), a także pracę Eysencka i Sargenta pt. Wyjaśnianie niewyjaśnionego (pol. wyd. Świat Książki, Warszawa 1995), która częściowo jest odpowiedzią na zarzuty Hansela. Aha, jeśli zdecydujecie się wykorzystać program, do którego link podałem wyżej, możecie przesłać mi zrzuty ekranu z waszymi najlepszymi wynikami. Najlepsze może wrzucę na bloga i coś na ten temat jeszcze napiszę Więcej na temat mediumizmu można poczytać tutaj:

56 Zobacz też: Duchy mówią Prosty test na postrzeganie pozazmysłowe (extrasensory perception) dostępny online Wizyta Divaldo Franco Warszawa 15 maja 2009 relacja Jeszcze dziesięć minut przed rozpoczęciem wykładu, okazało się, że zabrakło krzeseł dla wszystkich uczestników. Sala konferencyjna przewidziana na 40 osób, okazała się zbyt mała, co jest najlepszym dowodem na to, że kwestie życia po śmierci i kontaktów z zaświatami cieszą się w naszym kraju coraz większym zainteresowaniem. O tym świadczyć może również fakt,