KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA

Transkrypt

1 KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA Materiały zebrała i opracowała Magdalena Maraj Diakonia Wyzwolenia diecezji rzeszowskiej

2 Co to jest KWC? KWC to katolicki ruch osób, którym zaleŝy na wolności wewnętrznej ludzi, na pomocy uzaleŝnionym i na rozwoju cnót moralnych, wyłącznie z przemianą stylu Ŝycia całego społeczeństwa w oparciu o cnoty ewangeliczne 1 KWC nie jest organizacją ani stowarzyszeniem lecz konkretnym działaniem wyrastającym z chrześcijańskiego poczucia odpowiedzialności i zaangaŝowania oraz formą chrześcijańskiego świadectwa Ŝycia, działalności charytatywnej i apostolstwa. 2 Akcja ta ma charakter religijny i moralny a wyzwolenia pojmowane jest jako wewnętrzne wyzwolenia człowieka w sensie Ewangelii. 23 października 1978 roku Jan Paweł II wołał do Polaków, prosząc aby przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłaszcza ludzkiej godności i poniŝa obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem moŝe aŝ zagraŝać jego egzystencji 3. To wezwanie PapieŜa zaowocowało realizacją myśli podjętej juŝ o wiele wcześniej, by ratować naród polski od zagroŝenia alkoholizmem. Inicjatywę tą podjął Ruch Światło śycie. Ojciec F. Blachnicki jest załoŝycielem Krucjaty Wstrzemięźliwości zwanej teŝ Krucjatą Niepokalanej, istniejącej w latach KW był to ruch Maryjny mający na celu walkę z pijaństwem w społeczeństwie Polskim. ZałoŜyciel chciał nawiązać w KW do dwóch bardzo waŝnych idei. Pierwszą z nich jest idea Maryjna, druga trzeźwościowa. Odznaką KW była ryba płynąca pod prąd na tle litery M. Odznaka Krucjaty Wstrzemięźliwości Rysunek pobrany z : Po trzech latach istnienia KW stała się pręŝnie działającym Ruchem. Jednak działanie KW zakończyło się 29 sierpnia 1960 r. wraz z likwidacją Centrali KW przez słuŝbę bezpieczeństwa, Ks. Blachnicki został aresztowany za działalność antyalkoholową na terenach Polski i przebywał w areszcie od r. do r. Po przeprowadzeniu dochodzenia Ks. Blachnickiego skazano na 10 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 3 lata. Na poczet orzeczonej kary postanowiono zaliczyć okres tymczasowego aresztu. Po apelu usłyszanym od Ojca Świętego zrodził się pomysł by powrócić do Krucjaty, nazwaną od tej pory Krucjatą Wyzwolenia Człowieka. Za jej datę powstania przyjmuję się datę 23 października 1978 roku. Jan Paweł II 8 czerwca 1989 roku pobłogosławił to dzieło, oraz na ręce Ojca Świętego złoŝono Księgi Czynów Wyzwolenia. Zostali tam wpisani członkowie, którzy podjęli dzieło Krucjaty do 7 czerwca 1979 r. Wyraz KRUCJATA oznacza wyprawę wojenną podejmowaną w celu wyzwolenia spod panowania pogan Ziemi Świętej, na której Ŝył i umarł Chrystus uŝywamy przenoście dla oznaczenia akcji religijno moralnej, której celem jest wyzwolenia tej ziemi świętej, która 1 Ks. A. Porada, Krucjata Wyzwolenia Człowieka, Niedziela nr TamŜe, s Ks. F. Blachnicki, Krucjata Wyzwolenia Człowieka, Krościenko 2003, s.3. 2

3 jest kaŝdy człowiek osoba odkupiona przez Jezusa Chrystusa z kaŝdej niewoli, która nie pozwala jej Ŝyć zgodnie ze swoją godnością i powołaniem. 4 PO CO KWC? Ks. Blachnicki nie miał zamiaru walczyć z alkoholem, ale widział potrzebę walki z przymusem picia, który był rozpowszechniony w społeczeństwie. Na tym polu walki sługa BoŜy Ks. Franciszek Blachnicki miał juŝ wielokrotnie doświadczenia, sięgając lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku. Miał teŝ osiągnięcia i znał klucz do rozwiązania problemu, mianowicie: PREZ ABSTYNENCJĘ NIEKTÓRYCH DO TRZEŹWOŚCI WIELU 5 Ojciec Franciszek wierzył, Ŝe abstynencja, dobrowolny dar z siebie ofiarowany przez niektórych ludzi moŝe wyzwolić cały naród polski z nałogu alkoholizmu. Wśród Drogowskazów Nowego Człowieka moŝemy znaleźć takŝe ten mówiący pośrednio o abstynencji: NOWA KULTURA polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego, co poniŝa jego godność oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach Ŝycia; jest ona dziś bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji; moim świadectwem będzie więc ofiara całkowitej abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultury czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby. 6 Tym drogowskazem ma się kierować kaŝdy animatora jako Nowy Człowiek. Animator to człowiek przede wszystkim wolny od wszystkiego co sprzeciwia się wartości i godności człowieka. Do tych rzeczy niewątpliwie moŝna zaliczyć uŝywki. Słusznie zauwaŝone jest, Ŝe dar abstynencji to ofiara, którą składa się za inną osobę, za bliźniego jako dar z miłości. Abstynencja jest niewątpliwie w dzisiejszym świecie świadectwem i to czasem bardzo trudnym. Pan Bóg stworzył nas jako osoby wolne. Jesteśmy dziedzicami z woli BoŜej, jesteśmy Jego dziećmi. NaleŜy o tym pamiętać do czego zostaliśmy powołani. To my mamy być światłem i światkami dla innych młodych ludzi. Niech ten cel nam przyświeca i stoi przed naszymi oczami. Pismo Święte mówi wiele o wyzwoleniu: Duch Pański spoczywa na mnie, poniewaŝ mnie namaścił i posłał mnie, alby ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie, abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana Łk 4, W tym kontekście Krucjatę Wyzwolenia Człowieka naleŝy widzieć jako mobilizowanie kolumny ratunkowe ludzi, którzy w oparciu o misję Chrystusa oraz o uczestnictwo w Jego namaszczeniu Duchem Świętym świadomie podejmą misję wyzwalania tych swoich braci, którzy są niewolnikami nałogów 7 4 Ks. F. Blachnicki, Krucjata op. cit., s Ks. A.Porada, op. cit.. 6 Ks. F. Blachnicki, Dziesięć kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej, Krościenko 2000, s Ks. F. Blachnicki, Krucjata..., op. cit., s.20. 3

4 Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności, tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością oŝywieniu słuŝcie sobie nawzajem. Ga 5, 13 PATRONOWIE KWC Główną patronką KWC jest Niepokalana Matka Kościoła. Jest to bezpośrednie nawiązanie do Krucjaty Wstrzemięźliwości, której to właśnie Maryja była główną patronką. KWC przyjęło nazwę Dzieło Niepokalanej Matki Kościoła. Członkowie KWC zapatrzeni w Maryję i Jej Ŝycie pragną na Jej wzór bezinteresownie oddawać swoje Ŝycie przez bezinteresowną miłość. Maryja jest wzorem pełnego wyzwolenia. Drugim patronem KWC jest Św. Stanisław Biskup i męczennik. Jest on patronem ładu społecznego w Polsce. KWC została powołana w 900 rocznicę jego śmierci. Św. Stanisław jest wzorem odwagi w dawaniu świadectwa wiary. Za prawdę oddał nie wahał się oddać Ŝycia. Biskup Stanisław troszczył się nie tylko o rozwój terytorialny chrześcijaństwa w Polsce, ale przede wszystkim był duszpasterzem, który nie wahał się upomnieć nawet króla, gdy ten postępował niewłaściwie. Stanął w obronie zbyt surowo karanych członków spisku antykrólewskiego i zagroził Bolesławowi klątwą kościelną. Król potraktował go wtedy jak zwykłego poddanego, który nie dochował mu wierności osobistej. Bez procesu sądowego wykonał na nim karę śmierci w 1079 roku. Zdarzenia z 1079 roku wskazują, Ŝe św. Stanisław był człowiekiem czynnym i nie było mu obojętne, co się dzieje w Państwie Polskim. Miał zasady, dla których nie wahał się oddać swego Ŝycia. Był niezaleŝny w wypełnianiu swoich obowiązków, choć to go naraziło na zarzut sprzeniewierzenia się królowi, z którym Ŝył dotychczas w przyjaźni. Przyjął śmierć z pobudek religijnych i został męczennikiem. 8 KWC ma jeszcze jednego patrona a jest nim Św. Maksymilian Maria Kolbe. Był on patronem pierwszej Krucjaty. Jest on przykładem miłości, która potrafi oddać Ŝycie za swoich braci. W Rzymie załoŝył wraz z kolegami w 1917 roku, stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej, które po powrocie do kraju szerzył najpierw w środowisku zakonnym, a od 1920 r. takŝe wśród świeckich. Ma ono cel apostolski - pogłębianie świadomego i odpowiedzialnego Ŝycia chrześcijańskiego, "nawrócenie i uświęcenie wszystkich pod opieką i za przyczyną Niepokalanej", jak czytamy w pierwszym jego statucie. Dla realizacji celu stowarzyszenia i dla utrzymania kontaktu z jego członkami zaczął od stycznia 1922 r. wydawać w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Wojna zatrzymała tę działalność. Zakonnicy musieli rozjechać się do domów, a pozostałych około 40 razem ze św. Maksymilianem Niemcy aresztowali r. Po powrocie św. Maksymilian zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci r. znów został aresztowany razem z 4 bliskimi współpracownikami. Przesłuchiwano go na Pawiaku, a w maju przewieziono do Oświęcimia, gdzie stał się numerem i w powszechnie znanych okolicznościach ofiarował się dobrowolnie na śmierć głodową za współwięźnia, ojca rodziny. Zmarł dobity zastrzykiem trucizny r. Św. Maksymilian prowadził działalność czysto religijną. 8 ( r.). 4

5 DąŜył do osiągnięcia celu nakreślonego w Ewangelii - zbudować królestwo BoŜe, czyli wspólnotę chrześcijan, Ŝyjących według wzoru Chrystusa i Jego Matki. 9 Zawołaniem KWC są słowa, często wypowiadane przez samego Chrystusa, a przypominane nam przez PapieŜa Jana Pawła II : Nie lękajcie się. Słowa te są takŝe wpisane w herb KWC. My, ludzie młodzi nie moŝemy bać się płynąc pod prąd. Nie moŝemy bać się dawać świadectwa. Jeśli zaufamy Jezusowi, On będzie nas prowadził. W miłości nie ma lęku. KrzyŜ to znak Krucjaty wyprawy krzyŝowej, a zarazem znak najgłębszej tajemnicy wolności. Litera M symbolizuje stojącą pod KrzyŜem Maryję wzór naszego oddania się Chrystusowi i zjednoczenia z Nim. Małe m po drugiej stronie krzyŝa to my, którzy stajemy na zawołanie PapieŜa, aby wraz z Nim zjednoczyć się z Maryją (Totus Tuus) w oddaniu się Chrystusowi. Dlatego Krucjata Wyzwolenia Człowieka nazywana jest takŝe Dziełem Niepokalanej Matki Kościoła. 10 Herb KWC. Rysunek pobrany z: 66_1.jpg Hymnem KWC jest: SERCE WIELKIE NAM DAJ! Ref.: Serce wielkie nam daj, zdolne objąć świat! Panie, serce nam daj męŝne w walce ze złem! 1. Zwleczmy z siebie uczynki starych ludzi, Zniszczmy wszystko co budzi BoŜy gniew! Wdziejmy biel nowych szat w Chrystusie Panu! Nowy człowiek powstanie w kaŝdym z nas! 2. Nowi ludzie w historię wpiszą miłość, WskaŜą drogi odnowy ludzkich serc. Nowi ludzie przeŝyj ą własne Ŝycie, Tworząc wspólnym wysiłkiem nowy świat. 3. Nowi ludzie przyniosą ziemi pokój, 9 ( r.) ( r.). 5

6 W znaku wiary zjednoczą cały świat. Nowi ludzie przyniosą ziemi wolność, Prawda ludzi wyzwoli, niszcząc zło. 11 Abstynenckie <<Credo>> Krucjaty Wyzwolenia Człowieka 1. Krucjata Wyzwolenia Człowieka zwana teŝ Dziełem Niepokalanej, Matki Kościoła jest maryjnym ruchem [...], który stoi zdecydowanie na stanowisku całkowitej abstynencji od alkoholu. Krucjata zrzesza w swoich szeregach tylko całkowitych abstynentów i zmierza do tego, aby jak najwięcej ludzi w imię miłości do Niepokalanej nakłonić do decyzji całkowitej abstynencji od alkoholu. Nie zgadza się Krucjata teŝ zasadniczo na wprowadzenie w ramach swej akcji jakiś form złagodzonej czy "umiarkowanej" abstynencji polegającej np. na wyrzeczeniu się tylko wódki i innych wysokoprocentowych napojów alkoholowych z jednoczesną tolerancją spoŝywania napojów alkoholowych niskoprocentowych. 2. Przez abstynencję rozumie Krucjata Wyzwolenia Człowieka całkowite i dobrowolne wyrzeczenie się alkoholu jako napoju - pod wszelka postacią i we wszelkiej ilości. Definicja ta nie obejmuje uŝywania alkoholu w innym charakterze np. jako lekarstwa (jeśli alkohol występuje jako składnik prawdziwego lekarstwa) lub w celach liturgicznych. RównieŜ spoŝywanie alkoholu w potrawach np. w tortach) lub w cukierkach zasadniczo nie podpada pod pojęcie abstynencji. Z tak określonej definicji abstynencji wynika, Ŝe nie chodzi tu o zwalczanie alkoholu jako takiego, ale o zwalczanie zwyczaju picia alkoholu. 3. Krucjata, zgodnie z nauką moralną Kościoła, uwaŝa zarówno abstynencję jak i prawdziwe umiarkowane uŝywanie napojów alkoholowych za rzeczy pod względem moralnym zasadniczo obojętne. Kto prawdziwie umiarkowanie uŝywa od czasu do czasu napojów alkoholowych nie dopuszcza się jeszcze tym samym Ŝadnej niedoskonałości etycznej i nie moŝna mu z tego powodu nic zarzucić. Wartości etycznej nabiera praktykowanie abstynencji lub umiarkowanie dopiero ze względu na motywy czy okoliczności. Ruch trzeźwościowy Krucjaty nie uzasadnia dlatego abstynencji rygorem moralnego przymusu czy nakazu ani nie twierdzi, Ŝe abstynencja sama w sobie jest etycznie lepsza od umiarkowanego spoŝywania napojów alkoholowych. Stąd teŝ ruch ten odcina się wyraźnie od tych abstynentów czy ugrupowań abstynenckich, które uwaŝają abstynencję samą w sobie za etycznie doskonalszą od umiarkowania i które chciałyby uzasadnić powszechny obowiązek moralny praktykowania abstynencji przez wszystkich ludzi. Obowiązek ten istnieje bowiem tylko dla pewnych kategorii ludzi i w pewnych okolicznościach (alkoholicy i ich dzieci: osoby wykonujące niektóre zawody, cierpiące na pewne choroby itp.). Krucjata Wyzwolenia Człowieka propaguje dobrowolną abstynencję z motywów nadprzyrodzonych i społecznych głównie dlatego, Ŝe uwaŝa ją za skuteczny środek do osiągnięcia celu, jakim jest zwalczanie społecznej klęski alkoholizmu. Wszelkie zarzuty, jakoby propagowanie abstynencji było objawem przesadnego rygoryzmu, purytanizmu, jakiegoś ducha sekciarsko-manichejskiego itp. są więc całkowicie bezpodstawne i są dowodem niezrozumienia istoty abstynencji w katolickim ruchu trzeźwościowym. Nieporozumieniem jest równieŝ argumentowanie, Ŝe rozumne umiarkowanie bardziej odpowiada duchowi katolickiemu niŝ rygorystyczna abstynencja, albowiem w ruchu trzeźwościowym w zagadnieniu: umiarkowanie czy abstynencja nie chodzi wcale o ocenę moralną obu praktyk, lecz o ocenę ich uŝyteczności w walce z wielkim złem, o ocenę ich jako środków praktycznego rozwiązania kwestii alkoholowej ( r.). 6

7 4. Krucjata nie opiera się równieŝ w swej motywacji abstynenckiej na argumentach natury lekarskiej i nie podziela zdania tych, którzy twierdzą, Ŝe być całkowitymi abstynentami od alkoholu dlatego, Ŝe kaŝda najmniejsza nawet dawka alkoholu juŝ zawsze jest szkodliwa dla zdrowia. ChociaŜ bowiem nowoczesna medycyna coraz lepiej poznaje szkodliwość działania alkoholu i coraz bardziej skłania się w kierunku udzielania ogólnych wskazań za abstynencją, to jednak argumentacja ta w praktyce okazuje się mało skuteczna i nie wystarczająca do rozbudzenia masowego, pręŝnego i dynamicznego ruchu przeciwalkoholowego. Dlatego w ruchu przyjmuje się taka motywację abstynencji jako motywację pomocniczą. Nie oznacza to oczywiście, Ŝe KWC odrzuca jako nieprawdziwe twierdzenie nauki medycznej o szkodliwości działania alkoholu na organizm człowieka. Krucjata zgadza się zasadniczo z twierdzeniem medycyny, Ŝe alkohol jest "trucizną komórkową (zwłaszcza dla mózgu) i narkotykiem numer jeden" i uznaje wyniki badań naukowych nad szkodliwością alkoholu dla organizmu ludzkiego. Nie chce jednakŝe z przyczyn podanych powyŝej wyprowadzać swojej motywacji abstynencji jedynie z argumentów medycznych i zdrowotnych. 5. Krucjata Wyzwolenia Człowieka odrzuca więc wszelkie niewłaściwe czy nieskuteczne formy argumentacji abstynenckiej, będące przewaŝnie przyczyną uprzedzeń do abstynencji i oporów wewnętrznych wobec niej, które spotkać moŝna często takŝe u ludzi szlachetnych, którym z pewnością szczerze zaleŝy na zwalczaniu społecznej klęski alkoholizmu. Uzasadnienie zaś i to bezsporne potrzeby, poŝytku i konieczności abstynencji widzi Krucjata Wyzwolenia Człowieka na innej płaszczyźnie, mianowicie na płaszczyźnie nadprzyrodzonej oraz na płaszczyźnie praktycznej, gdzie o wartości jakiegoś środka czy metody decyduje skuteczność. 6. Abstynencja w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka ma przede wszystkim wartość nadprzyrodzoną jako akt ekspiacji, wynagrodzenia za grzechy pijaństwa. Chodzi w niej o dobrowolne wyrzeczenie się rzeczy - samej w sobie jeszcze nie złej i zakazanej - z motywu miłości Boga i bliźniego. Abstynencja tak pojęta posiada w katolickiej nauce o cnocie takie samo uzasadnienie, jak wstrzymanie się od uŝywania mięsa, a jest ona teŝ godnym towarzyszem bezŝenności, dobrowolnego ubóstwa i dobrowolnego posłuszeństwa dla Chrystusa. Cieszyła się ona teŝ zawsze uznaniem i poparciem Kościoła. PapieŜ Pius XII pisał w liście do prezesa niemieckiego stowarzyszenia abstynenckiego "Kreuzbund": Kościół katolicki nie moŝe popierać przymusowej, powszechnej abstynencji. Obowiązek bowiem abstynencji zupełnej od alkoholu istnieje tylko tam, gdzie w inny sposób nie da się namiętności opanować. Lecz dobrowolna abstynencja praktykowana jako przebłaganie za grzechy nieumiarkowania i jako przykład dla bliźnich, by ich przynajmniej od naduŝycia napojów alkoholowych powstrzymać jest apostolstwem, które Kościół przyjmuje i uznaje, chwali i błogosławi. W odniesieniu do Krucjaty Wstrzemięźliwości z lat , do tradycji której nawiązuje obecna Krucjata Wyzwolenia Człowieka, wyraził uznanie Kościoła Jego Eminencja Ksiądz Kardynał Stefan Wyszyński, Prymas Polski, w błogosławieństwie przesłanym Krucjacie w dniu r.: Chodzi nie tylko o to, by ludzie wyrzekli się wódki, lecz by jak najwięcej ich z pobudek nadprzyrodzonych wyrzekło się wszelkich napojów alkoholowych. Zrozumieliście tę prawdę. Kroczcie więc za nią naprzód. Uczcie ludzi lepszego, BoŜego pojmowania sprawy trzeźwości. UkaŜcie im abstynencję od strony jak najbardziej właściwej: jako wynagrodzenie Bogu za wszystkie zniewagi, których doznaje od tych, co w nietrzeźwości zapominają o swym człowieczeństwie. Niech jak najwięcej naszych braci i sióstr zrozumie, Ŝe tym drobnym stosunkowo wyrzeczeniem wybłagać mogą u Boga zmiłowanie nad ludźmi, którzy zgubili się w oparach alkoholu, zmiłowanie nad ich rodzinami i otoczeniem, zmiłowanie nad narodem naszym spychanym do przepaści przez nieszczęsny 7

8 nałóg i jego skutki. Kard. Franciszek Macharski w liście na Tydzień modlitw o trzeźwość narodu (r. 1979) pisze: Proszę was przez miłość Pana Jezusa, abyście podjęli trud trzeźwości czy teŝ całkowitego powstrzymania się od alkoholu. Proszę o to przez przyczynę Matki Najświętszej, Tej, którą czcimy na Jasnej Górze, w Kalwarii Zebrzydowskiej, na tylu miejscach pielgrzymek, we wszystkich kościołach i wszystkich rodzinach. Niech to będzie nasz dar na jubileusz św. Stanisława w roku odnowy religijnej i moralnej narodu! Niech to będzie nasz dar dla Boga za Ojca Świętego. Niech to będzie nasz dar na powitanie Ojca Świętego na naszej ziemi! Dar kaŝdego z osobna, dar rodzin, parafii, dar kaŝdej wspólnoty dorosłych, młodzieŝy i dzieci. A Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział do Polaków w czasie środowej audiencji w dniu r.: Człowiek nie moŝe być sobą, po prostu nie moŝe być sobą; nie jest godny swojego imienia, jeśli nie potrafi sobie mówić nie. OtóŜ to nie, to jest właśnie znaczenie Wielkiego Postu, praktyki postu, to twórcze "nie" muszę umieć sobie odmówić. Na to, Ŝeby umieć odmówić sobie rzeczy niedozwolonych, trzeba umieć odmówić sobie równieŝ rzeczy dozwolonych. Na pewno w naszej polskiej praktyce wielkopostnej dochodzi w szczególny sposób, do głosu potrzeba trzeźwości. Niedawno czytałem w Tygodniku Powszechnym apel mojego następcy w Krakowie na ten temat, nie mogę nic innego zrobić, tylko się pod tym apelem z całego serca podpisuję i całym sercem go powtarzam pod adresem wszystkich, którym potrzebne jest to "nie", aŝeby zachować ludzką godność i Ŝeby słuŝyć dobru wspólnemu rodziny, narodu, ojczyzny. Niech tyle wystarczy, resztę juŝ sami zechciejcie domyśleć. 7. Abstynencja ma równieŝ ogromną wartość praktyczną w walce z alkoholizmem jako środek niezbędny do ratowania alkoholików i środek skutecznie godzący w przyczyny alkoholizmu. Jest dzisiaj pewnikiem naukowym, nie podlegającym dyskusji Ŝe alkoholik moŝe być wyratowany z nałogu jedynie pod tym warunkiem, Ŝe stanie się całkowitym abstynentem od alkoholu do końca Ŝycia. Aby jednak alkoholik, z reguły człowiek o słabej woli, mógł wytrwać w postanowieniu abstynencji, musi znaleźć moralne oparcie w dobrowolnych abstynentach o silnej woli, cieszących się powaŝaniem innych, musi znaleźć się w środowisku abstynenckim lub przynajmniej w środowisku, gdzie obecność jednego lub kilku abstynentów złamała powszechny towarzyski przymus picia. Stąd postulat dobrowolnej abstynencji podjętej z myślą o ratowaniu bliźnich, będących ofiarami nałogu, a więc z motywu miłości bliźniego. Abstynencja z tego punktu widzenia ukazuje się nam jako niezbędny składnik akcji ratunkowej na rzecz alkoholików oraz jako czyn chrześcijańskiej miłości bliźniego. 8. Abstynencja nabiera równieŝ wielkiego znaczenia z punktu widzenia profilaktyki przeciwalkoholowej, w odniesieniu zwłaszcza do dzieci i młodzieŝy. Utrzymanie dzieci i młodzieŝy w całkowitej abstynencji przez okres jak najdłuŝszy - przynajmniej do 18 roku Ŝycia - to postulat wychowawczy, którego wartości i potrzeby nikt rozumny dziś nie neguje. Zrealizowanie tego postulatu będzie jednak praktycznie niemoŝliwe, jeŝeli młodzieŝ nie będzie na kaŝdym kroku stykała się z przykładem abstynencji wychowawców i innych przedstawicieli starszego pokolenia, zwłaszcza tych, którzy dla niej są wzorem i autorytetem. JeŜeli picie alkoholu w oczach młodzieŝy będzie uchodziło za rzecz dozwoloną "tylko dla dorosłych", to będzie ono właśnie dlatego rzeczą atrakcyjną i pociągającą. 9. Abstynencja godzi skutecznie w przyczyny alkoholizmu a zwłaszcza w zwyczaje alkoholowe, które powszechnie panują w Ŝyciu towarzyskim i w łączący się z nimi towarzyski przymus picia. Zwyczaje alkoholowe - to główna ostoja alkoholizmu. Dopóki one panują nie moŝe być mowy o ratowaniu alkoholików i o ustrzeŝeniu od popadnięcia w nałóg 8

9 narastających pokoleń. Reforma zwyczajów towarzyskich, złamanie towarzyskiego terroru alkoholowego, to conditio sine qua non powodzenia wszelkiej akcji przeciwalkoholowej. Tego zaś nie da się osiągnąć bez abstynencji i dlatego abstynencja staje się koniecznym środkiem w walce z nowoczesnym alkoholizmem. Dlatego Krucjata Wyzwolenia Człowieka tak zdecydowanie stoi na gruncie propagowania abstynencji, przyjmując zasadniczą tezę sformułowaną przez ks. Jana Kapicę: Nowoczesny alkoholizm nie da się pokonać beŝ abstynencji. Z tego punktu widzenia naleŝy takŝe rozpatrzyć problem tzw. niewinnych, symbolicznych toastów, aby zrozumieć, Ŝe kieliszek wina moŝe obojętny pod względem etycznym i zdrowotnym, nie jest jednak obojętnym dla taktyki ruchu przeciwalkoholowego, albowiem oznacza on podtrzymanie i umocnienie zwyczaju alkoholowego, który wprawdzie nie zawsze hic et nunc, ale w istocie swej jest najpowaŝniejszym źródłem alkoholizmu. 10. Krucjata Wyzwolenia Człowieka propaguje zdecydowanie abstynencję równieŝ w odniesieniu do wina i piwa. Aczkolwiek wzbudza to najwięcej oporów i sprzeciwów, to jednak Krucjata nie moŝe zrezygnować z tego postulatu, gdyŝ pozbawiłoby to w niedalekiej przyszłości całą akcję Krucjaty jej skuteczności. Picie wina i piwa bowiem, chociaŝby nawet było aktualnie formą picia mniej szkodliwą od picia wódki, to jest jednak nie mniej szkodliwe, jeśli chodzi o utrzymywanie się nałogu alkoholowego, a nawet bardziej szkodliwe z punktu widzenia powstawania nałogu. Zarówno więc ze względu na ratowanie alkoholików, jak i z punktu widzenia profilaktyki trzeba w ruchu przeciwalkoholowym podtrzymać postulat abstynencji równieŝ od piwa i wina. 11. Krucjata Wyzwolenia Człowieka propaguje abstynencję równieŝ ze względu na jej wartości wychowawcze. Jest ona doskonałym środkiem wyrabiania cnoty wstrzemięźliwości, siły woli i charakteru, a przede wszystkim tak potrzebnej dzisiaj samodzielności i odwagi moralnej uzdalniającej do płynięcia przeciw prądowi opinii i powszechnych zwyczajów. Jest ona takŝe doskonałym środkiem wyodrębnienia spośród biernej masy i zorganizowania do jednolitej akcji przeciwalkoholowej ludzi aktywnych, idealistów z poczuciem społecznej odpowiedzialności i o nastawieniu apostolskim. Tylko tacy ludzie, którzy dla ratowania bliźnich i narodu od klęski alkoholizmu zdobędą się na osobistą ofiarę wyrzeczenia się alkoholu, którzy sami wyzwolą się spod wszelkich alkoholowych przesądów i zajmą postawę bezkompromisową wobec alkoholowych zwyczajów, są zdolni do prowadzenia walki i do stworzenia aktywnego, bojowego i zwycięskiego ruchu przeciwalkoholowego. Tylko abstynencja jest skutecznym hasłem mobilizującym do walki i środkiem walki z alkoholizmem, umiarkowanie natomiast - samo w sobie moŝe nienaganne - jest jednak jako takie hasło i środek w walce z alkoholizmem całkowicie bezuŝyteczne. ChociaŜby powszechne prawdziwe umiarkowanie wszystkich było celem ruchu przeciwalkoholowego, to osiągnąć je moŝna tylko przez dobrowolną abstynencję wielu. Człowiek umiarkowany zajmuje w walce z alkoholizmem pozycję obojętną, neutralną, a dopiero abstynent wnosi pozytywny wkład w dzieło otrzeźwienia narodu. Z tego względu Krucjata Wyzwolenia Człowieka uwaŝa za bezcelowe organizowanie w ruchu przeciwalkoholowym ludzi umiarkowanych i propaguje zdecydowanie całkowitą abstynencję. 12. Wreszcie idea abstynencka głoszona przez Krucjatę Wyzwolenia Człowieka nabiera jeszcze szczególnej wartości i atrakcyjności przez zespolenie jej z ideą wyzwolenia człowieka. Abstynencja przyjęta świadomie i dobrowolnie wyzwala tego, kto ją praktykuje, bowiem osoba określa i tworzy sama siebie przez decyzję. Im ta decyzja jest bardziej dojrzała, tym pełniej człowiek realizuje siebie jako osobę. Czyn abstynencji wyzwala: - od względu ludzkiego, który często paraliŝuje wolne postępowanie człowieka; 9

10 - od bezmyślności; człowiek poddający się naciskom, sloganom, zwyczajom, nie jest wolny; wolnym jest wtedy, gdy wybiera rozumnie; - od zaleŝności od alkoholu; częste uŝywanie alkoholu prowadzi bowiem do zaburzenia zdolności decyzji. Alkoholicy nie są ludźmi wolnymi. Tylko abstynencja daje pełną gwarancję zabezpieczenia się przed takim uzaleŝnieniem; - od przymusu, który prowadzi ludzi do postawy określanej często słowem "musiałem". Abstynencja wyzwala drugiego człowieka poprzez solidarne stanięcie obok niego tam, gdzie chcemy go doprowadzić. Jest to "taktyka podania dłoni" zamiast głoszenia haseł i programów, które jeszcze nie przynoszą wyzwolenia. Wyzwalając innych, wyzwalamy siebie. Ostatecznie wyzwalający prowadzi wyzwolonego do Chrystusa, w którym jest ideał i realizacja naszej wolności. Tylko człowiek wolny moŝe wyzwalać innych. Ci wolni ludzie mają stworzyć <<nowe wojsko Gedeona>> Ks. Franciszek Blachnicki 12 Proszę, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniŝa obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem moŝe aŝ zagraŝać jego egzystencji i dobru wspólnemu. Jan Paweł II 12 ( r.). 10