PROGRAM NAUCZANIA SZKOŁY MUZYCZNEJ I STOPNIA

Transkrypt

1 SZKOŁA MUZYCZNA I ST. NR 1 W KRAKOWIE IM. STAN ISŁAWA WIECHOWICZA SZKOŁA MUZYCZNA I STOPNIA NR 1 IM. STANISŁAWA WIECHOWICZA W KRAKOWIE PROGRAM NAUCZANIA dla SZKOŁY MUZYCZNEJ I STOPNIA CZTEROLETNI CYKL NAUCZANIA PRZEDMIOT GŁÓWNY - KLARNET Opracowany przez mgr Jana Cieleckiego i mgr Marcina Zawiślaka na podstawie: Programu Nauczania dla Szkoły Muzycznej I stopnia Wydanego przez Ministerstwo Kultury i Sztuki Warszawa 1997 r.

2 Spis treści 1. Cele nauczania 2. Metody nauczania 3. Materiał nauczania-cykl czteroletni 4. Wymogi egzaminacyjne cykl czteroletni 5. Kryteria ocen 2

3 Zajęcia edukacyjne dla przedmiotu głównego klarnet realizowane są zgodnie z podstawami programowymi kształcenia w zawodach szkolnictwa artystycznego 1 pkt. 1 muzyk (symbol cyfrowy: 347 [04] zał. 1) ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY z dnia 8 marca 2004 r. (Dz. U. z dnia 26 marca 2004 r.) I. CELE NAUCZANIA - rozwijanie muzykalności, - rozwijanie techniki instrumentalnej, pamięci odtwórczej i wyobraźni muzycznej, - rozwijanie wrażliwości na środki wyrazu muzycznego i jakość dźwięku, intonację, rytm, tempo, - przygotowanie ucznia do występów, - kształcenie czytania nut a vista, - przygotowanie do muzykowania zespołowego, - rozwijanie umiejętności samodzielnej pracy w domu, - przygotowanie ucznia do kształcenia w szkole muzycznej II stopnia oraz do czynnego uczestnictwa w życiu muzycznym. II. METODY NAUCZANIA Fundamentem muzycznego rozwoju ucznia jest elementarny stopień nauczania, dlatego tak bardzo odpowiedzialna jest rola pierwszego nauczyciela. Bezpośredni kontakt z uczniami oraz pedagogiczne i specjalistyczne przygotowanie nauczyciela warunkuje efektywność oddziaływania muzyki na psychikę uczniów. Wydobywanie dźwięków na klarnecie wymaga skoordynowanego działania: słuchu, narządów oddychania, narządów artykulacyjnych mowy, mięśni twarzy oraz rąk i palców. Wśród wymienionych wyżej elementów najważniejszy jest oddech. Wynika to z mechanizmu wydobywania dźwięku, którego decydującym momentem jest wzbudzenie generatora dźwięku oraz miejsc i przestrzeni rezonansu. Cały organizm ucznia pokonuje zwiększony wysiłek fizyczny. Zdrowemu dziecku, bez względu na płeć, gra na klarnecie nie szkodzi. Po dokładnym zbadaniu uzdolnień muzycznych, kandydat na klarnecistę powinien przejść badania lekarskie serca, objętości klatki piersiowej, prawidłowego uzębienia i dobrego stanu dróg oddechowych. W szkole muzycznej mamy uczniów o różnej osobowości i poziomie intelektualnym. Pedagog powinien mieć duże rozeznanie w doborze środków metodycznych i umiejętnie dobierać wartościowe utwory literatury klarnetowej. Wykształcenie młodego klarnecisty jest uzależnione od gruntownego opanowania techniki, wysokiej kultury muzycznej, czynnej postawy w realizowaniu programu, jak również od osobowości artystycznej nauczyciela i klimatu, który on tworzy swoją działalnością i postawą. Od samego początku muzykowania należy kształcić u ucznia umiejętności interpretacyjne, stwarzać mu okazję do częstych występów i uczyć opanowania estradowego. Uczeń musi zdawać sobie sprawę, jak wielką wagę w poprawnym odtwarzaniu utworu ma umiejętność koncentracji. W czteroletnim cyklu nauczania od pierwszej klasy został wprowadzony przydział godzin na zespoły instrumentalne. Muzykowanie w zespołach rozwija ogólną muzykalność, słuch oraz zamiłowanie do gry zespołowej. Kameralistyka wyrabia zbiorową dyscyplinę artystyczną, obycie estradowe, przygotowuje młodych instrumentalistów do gry w orkiestrze lub muzykowania w ruchu amatorskim. Autorzy niniejszego programu przedstawiają materiał nauczania, minimum programowe oraz programy egzaminów. 3

4 III. MATERIAŁ NAUCZANIA Klasa pierwsza Wiadomości z zakresu historii instrumentu Budowa instrumentu i zasady jego pielęgnacji prawidłowa postawa podczas gry na instrumencie układ rąk i palców, zasady palcowania technika wydobycia dźwięku technika oddechowa 1. Gamy i pasaże Gamy i pasaże majorowe do 2 znaków przykluczowych, w obrębie 2 oktaw, całymi nutami, półnutami i ćwierćnutami, legato, non legato, w tempie umiarkowanym - z pamięci. Gamy majorowe w pochodach tercjowych z pamięci. 2. Szkoły i etiudy B. Zakostelecky: Skola hry na klarinet, cz. l, Editio Supraphon, Praha. T. Hejda: Szkoła na klarnet, cz. I, PWM. E. Koch: Schule für Klarinette, Teil l, Leipzig. A. Brzozowski: Szkoła na klarnet, CEA, Warszawa. Yamaha: Band Student Clarinet, book l, A Band Method for lndividual lnstruction Sandy Feldstein, John O'Reilly, wyd. Alfred. F. Demnitz: Elementarschule für Klarinette, C. F. Peters, Frankfurt, Leipzig, London, New York. H. Klose: Methode complete de clarinette, A. Leduc, Paris. H. Lange: Schule für Klarinette, Hofmeister Frankfurt a/m. L. Lic: Popularna szkoła na klarnet, PWM. A. Presman: Wybrane etiudy i fragmenty orkiestrowe, z. l, Muzyka, Moskwa. L. Kurkiewicz: Wybór etiud i ćwiczeń, z. I PWM. O. Langey: Practical Tutor, Boosey and Hawkes. R. Reski: Klarinettenetüden l, VEB Deutscher Verlag für Musik, Leipzig. U. Delecluse: Vingt Etudes Faciles, A. Leduc, Paris. A. Périer: Vingt études mélodiques trés faciles, A. Leduc, Paris 3. Utwory solowe z towarzyszeniem fortepianu F. Klüger, R. Reski: Spielbuch für Klarinette und Klavier, VEB Deutscher Verlag fur Musik, Leipzig. P. Weston: First Clarinet Album, Schott, Londyn. I. Wyczyński: Łatwe utwory, PWM. Chrestomatija, opr. A. Sztark, Muzyka, Moskwa. Chrestomatija, opr. W. Blok, I. Mozgowienko, Muzyka, Moskwa. L. Signore: Variazioni in B, opr. I. Krotochwil, Editio Supraphon, Praha. J. Kuszing: Klarinettenmusik, z. I, wyd. Editio Musica, Budapest. A. Perier: Phaeton (Menuet et Bourrée), A. Leduc, Paris; Ballets du Roy (Sarabande ét gavotte), A. Leduc, Paris. R. Clerisse: Vieille Chanson, A. Leduc, Paris. A. Doležal: Elementami škola hry na klarinet, Panton, Praha. 4

5 Minimum wymagań programowych gamy i pasaże majorowe do 2 znaków przykluczowych, w obrębie 2 oktaw, całymi nutami, półnutami i ćwierćnutami, legato, non legato w tempie umiarkowanym - z pamięci; gamy majorowe w pochodach tercjowych - z pamięci; 20 ćwiczeń o różnych problemach technicznych; 4 drobnych utworów solowych z fortepianem; 2 duety. Klasa druga kształtowanie dźwięku na długich wartościach nut wyrabianie biegłości palców doskonalenie techniki zadęcia doskonalenie sposobów artykulacji stopniowanie dynamiki nauka czytania a vista rozwijanie umiejętności gry na pamięć, zespołowej i z akompaniamentem 1. Gamy i pasaże Gamy i pasaże majorowe i minorowe do 3 znaków przykluczowych, w obrębie 2 oktaw, całymi nutami, półnutami i ćwierćnutami, legato, non legato w tempie umiarkowanym - z pamięci. Gamy majorowe w pochodach tercjowych - z pamięci. 2. Szkoły i etiudy E. Koch: Schule für Klarinette, Teil l, Leipzig. F. Demnitz: Elementarschule für Klarinette, C. F. Peters, Frankfurt, Leipzig, London, New York. H. Klosé: Methodé comptéte de clarinette, A. Leduc, Paris. H. Lange: Schule für Klarinette, Hofmeister Frankfurt a/m. A. Presman: Wybrane etiudy i fragmenty orkiestrowe, z. l, Muzyka, Moskwa. L. Kurkiewicz: Wybór etiud i ćwiczeń, z. I PWM. O. Langey: Practical Tutor, Boosey and Hawkes. R. Reski: Klarinettenetüden I, VEB Deutscher Verlag für Musik, Leipzig. U. Delécluse: Vingt Études Faciles, A. Leduc, Paris. T. Hejda: Szkoła na klarnet, cz. 1, PWM, Kraków A. Périer: Vingt études mélodiques trés faciles, A. Leduc, Paris F. Zítek: 60 etud, Supraphon, Praha 3. Utwory solowe z towarzyszeniem fortepianu F. Klüger, R. Reski: Spielbuch für Klarinette und Klavier, VEB Deutscher Verlag fur Musik, Leipzig. P. Weston: First Clarinet Album, Schott, Londyn. I. Wyczyński: Łatwe utwory, PWM. Chrestomatija, Opr. A. Sztark, Muzyka, Moskwa. Chrestomatija, Opr. W. Błok, L. Mozgowienko, Muzyka, Moskwa. A. Périer: Phaeton (Menuet et Bourrée), A. Leduc, Paris; Ballets du Roy (Sarabande ét gavotte), A. Leduc, Paris. R. Clérisse: Vieille Chanson, A. Leduc, Paris. A. Doležal: Elementarni skola hry na klarinet, Panton, Praha. 5

6 A. Bakłanowa: Acht leichte Stücke für Klarinette und Klavier, opr. A. Stark, Hofmeister Musikverlag, Leipzig. A. Brzozowski: Szkoła gry na klarnet, CEA, Warszawa. E. Bozza: Idylle, A. Leduc A. Cwojdziński: 8 miniatur na klarnet, Tenuto, Kraków P. M. Dubois: Romance, A. Leduc J. Francl: Sonatina, Supraphon G. Martin: Cristalline, Billaudot W. A. Mozart: Divertimento No 1, Chester music, London F. Zehm: 10 Bagatellen, Schott F. Zehm: Sonatina giocosa, Schott 4. Utwory kameralne Yamaha: Band Student Clarinet, Book I, A Band Method for lndividual lnstruction Sandy Feldstein, John O'Reilly, wyd. Alfred (duety). T. Hejda: Szkoła na klarnet, cz. I, Duety i tria. L. Kurkiewicz: Duety, z. L Wybór etiud i ćwiczeń, PWM. L Pleyel: Duety, opr. Dawid Glazer, Oxford University Press, New York, Toronto. A. Brzozowski: Szkoła gry na klarnet, CEA, Warszawa. Minimum wymagań programowych gamy i pasaże majorowe i minorowe do 3 znaków przykluczowych, w obrębie 2 oktaw, całymi nutami, półnutami i ćwierćnutami, legato, non legato, piano, mezzoforte, w tempie umiarkowanym - z pamięci; gamy majorowe w pochodach tercjowych - z pamięci; 20 ćwiczeń o różnych problemach technicznych; 4 drobnych utworów solowych z fortepianem; 2 duety; Klasa trzecia kształtowanie dźwięku na długich wartościach nut wyrabianie biegłości palców doskonalenie techniki zadęcia doskonalenie sposobów artykulacji stopniowanie dynamiki czytanie a vista rozwijanie umiejętności gry na pamięć, zespołowej i z akompaniamentem sposoby wykonywania ozdobników obiegniki, tryle 1. Gamy i pasaże Gamy i pasaże majorowe oraz minorowe harmoniczne i melodyczne do 4 znaków przykluczowych, w skali do g 3, legato, non legato z pamięci. Gamy majorowe i minorowe harmoniczne w pochodach tercjowych - z pamięci, gama chromatyczna w skali e - e 3 2. Szkoły i etiudy T. Hejda: Szkoła na klarnet, cz. I, PWM. E. Koch: Schule für Klarinette, Teil I, Leipzig. 6

7 F. Demnitz: Elementarschule für Klarinette, C. F. Peters, Frankfurt, Leipzig, London, New York. H. Klose: Methodé compléte de clarinette, A. Leduc, Paris. H. Lange: Schule.für Klarinette, Hofmeister Frankfurt a/m. A. Presman: Wybrane etiudy i fragmenty orkiestrowe, z. I, Muzyka, Moskwa. O. Langey: Practical Tutor, Boosey and Hawkes. J. Lancelot: Quinze Etudes Musicales Translantiques, Paris. E. Przybyła: 22 Etiudy, PWM. R. Reski: Klarinettenetiiden l, VEB Deutscher Verlag für Musik, Leipzig. U. Delécluse: Vingt Etudes Faciles, A. Leduc, Paris. C. Bärmann: 24 etiudy na klarnet, PWM U. Delécluse; Vingt etudes faciles, A. Leduc L. Kurkiewicz: Wybór etiud i ćwiczeń na klarnet, z I i II, PWM A. Périer: Vingt études mélodiques trés faciles, A. Leduc F. Zítek: 60 etud, Supraphon 3. Utwory solowe z towarzyszeniem fortepianu F. Klüger, R. Reski: Spielbuch für Klarinette und Klavier, VEB Deutscher Verlag für Musik, Leipzig. P. Weston: Third Clarinet Album, Schott, Londyn; Fourth Clarinet Album, Schott, Londyn. I. Wyczyński: Łatwe utwory, PWM. Chrestomatija, opr. A. Sztark, Muzyka, Moskwa. Chrestomatija, opr. W. Błok, I. Mozgowienko, Muzyka, Moskwa. A. Perier: Phaeton (Menuet et Bourrée), A. Leduc, Paris; Ballets du Roy (Sarabande ét gavotte), A. Leduc, Paris; Le Huron romance (Gretry), A. Leduc, Paris. R. Clerisse: Vieille Chanson, A. Leduc, Paris. A. Doležal: Elementarni skola hry na klarinet, Panton, Praha. A. Bakłanowa: Acht leichte Stucke für Klarinette und Klavier, opr. A. Stark, Hofmeister Musikverlag, Leipzig. C. Debussy: Mały murzynek, opr. Nagy, Editio Musica, Budapest. Clarinet Music, cz. II, opr. J. Kuszing, L Mariassy, Editio Musica, Budapest. S. Lachowska: Sonatina, opr. I.Wyczyński, PWM. C. Beck: Légende, A. Leduc G. Chayatte: Promenade, Petite ballade, Schott A. Cwojdziński: 8 miniatur, Tenuto, Kraków D. Dondeyne: Romance, A. Leduc R Druet: Air et dance, G. Billaudot P. M. Dubois: Romance, A. Leduc J. Francl: Sonatina, Supraphon F. Mendelsohn-Bartholdy: Adagio W. A. Mozart: Divertimento No 1, Chester music W. A. Mozart: Sonatina, Editio Musica, Budapest M. Ravel: Pavane, Editio Musika, Budapest A. Ridout: Sonatina, Schott A. Roussel: Aria, A. Leduc H. Tomasi: Chant de corse, A. Leduc F. Zehm: 10 Bagatellen, Schott 7

8 F. Zehm: Sonatina giocosa, Schott 4. Utwory kameralne L. Kurkiewicz: Wybór etiud i ćwiczeń, z. II (Duety Brepsanta) PWM. A. Brzozowski: Szkoła gry na klarnet, CEA, Warszawa. I. Shekov: Duety. Utwory fantastyczne, S. RundeI Musikverlag. L.Wiedemann: Klarinettenstudien, Heft I, Duety, Edition Breitkopf, Leipzig. K. Schwaen: Der Wettstreit, Sechzehn Duos für Klarinetten, Edition Peters, Leipzig. Clarinet Duos, opr. I. Mariassy, D. Puskas, Editio Musica, Budapest. Two Clarinets /duety/, opr. A. Frank, W. Forbes, z. I, Oxford University Press, Londyn. Clarinet Quartets, opr. J. Arnold, Masco Music Publishing Company, New York. Chrestomatija: Duety i tria, opr. A. Sztark, Moskwa. Minimum wymagań programowych gamy i pasaże majorowe oraz minorowe harmoniczne i melodyczne do 4 znaków przykluczowych, w skali do e - e 3, legato, non legato, piano, mezzoforte i forte, z pamięci; gamy majorowe i minorowe harmoniczne w pochodach tercjowych do 4 znaków przykluczowych; gama chromatyczna w skali e - e 3 ; zaleca się wykonanie gam w tempie umiarkowanym - ósemkami. 20 ćwiczeń o różnych problemach technicznych; 4 utwory solowe z fortepianem; 2 duety; Klasa czwarta wyrabianie biegłości palców kształtowanie dźwięku doskonalenie techniki zadęcia stopniowanie dynamiki nauka czytania a vista doskonalenie artykulacji legato i staccato rozwijanie umiejętności gry zespołowej, z pamięci oraz z akompaniamentem nauka realizacji ozdobników: mordentów, tryli, obiegników rozwijanie umiejętności samodzielnej pracy nad utworem praktyka estradowa (walka z tremą) 1. Gamy i pasaże Gamy i pasaże majorowe oraz minorowe harmoniczne i melodyczne do 5 znaków przykluczowych, w skali do g 3, legato, non legato z pamięci. Gamy majorowe i minorowe harmoniczne w pochodach tercjowych - z pamięci. Gama chromatyczna w skali e - e 3. Zaleca się wykonanie gam w tempie umiarkowanym - ósemkami. 2. Etiudy A. Presman: Wybrane etiudy i fragmenty orkiestrowe, z. I, Muzyka, Moskwa. L. Kurkiewicz: Wybór etiud i ćwiczeń, z. III. PWM. O. Langey: Practical Tutor, Boosey and Hawkes. J. Lancelot: Quinze Etudes Musicales Translantiques, Paris. E. Przybyła: 22 Etiudy, PWM. R. Reski: Klarinettenetiiden l, VEB Deutscher Verlag für Musik, Leipzig. 8

9 U. Delécluse: Vingt Etudes Faciles, A. Leduc, Paris. G. Balassa: Studiensammlung für Klarinette, Musica, Budapest C. Bärmann: 24 etiudy na klarnet z fortepianem, PWM, Kraków A. Doležal: 24 snadnych etud, Supraphon J. Kratochvil: 66 etud pro klarinet, Supraphon J. Jeanjean: Vingt études progressives et mélodiques, A. Leduc A. Périer: Vingt études mélodiques trés faciles, A. Leduc F. Zítek: 60 etud, Supraphon 3. Utwory solowe z towarzyszeniem fortepianu P. Weston: Third Clarinet Album, Schott, Londyn; Fourth Clarinet Album, Schott, Londyn. W. A. Mozart: Sonatina, opr. Kusznig - Nagy, EMB, Budapest. P. Kalman: Album II, Universal Klarinetten, Universal Edition, Wien. M. Łandier, N. Kiriuchin: Etiudy i piesy, Muzyka, Moskwa. A. Perier: Phaeton (Menuet et Bourrée), A. Leduc, Paris; Ballets du Roy (Sarabande ét gavotte), A. Leduc, Paris; Le Huron romance (Gretry), A. Leduc, Paris. R. Clerisse: Vieille Chanson, A. Leduc, Paris. A. Bakłanowa: Acht leichte Stucke für Klarinette und Klavier, opr. A. Stark, Hofmeister Musikverlag, Leipzig. A. Dimler: Koncert B-dur, opr. Balassa, Editio Musica, Budapest. G. Donizetti: Concertino, Edition Eulenburg GmbH Adliswil, Zurich. H. Ferguson: Four Short Pieces, Boosey and Hawkes, Londyn. C. Debussy: Mały murzynek, opr. Nagy, Editio Musica, Budapest. Cz. Grudziński: Wariacje, PWM. S. Lachowska: Sonatina, opr. I.Wyczyński, PWM. P. Rytel: Romans, op. 26, PWM. V. Tucek: Koncert B-dur, Panton, Praha. A. Beaucamp: Compaitne, A. Leduc, Paris. R. Arnell: Eight Clarinet Pieces, Edition Peters, Londyn. E. Bozza: Aria, A. Leduc F. Dušek: Konzert pro karinet, V. Beneš, Praha G. Fauré: Kitty - valse, Op. 56, Universal, London Z. Fibich: Selanka, Supraphon M. Juchelka: Sonatina, Supraphon F. V. Kramář: Romance z kwartetu B-dur, op. 21, Supraphon A. Ridout: Sonatina, Schott H. K. Schmid: Allegretto, Op.34, No 2, Schott C. Stamitz: Konzert Nr. 3, B-dur, C. F. Peters R. Strauss: Romanze, Schott D. Szostakowicz: Wiosenny walc, Muziczna Ukraina, Kijów J. Vanhal: Sonata, Supraphon G. Victory: Suite Rustique, A. Leduc 4. Utwory kameralne I. Shekov: Duety. Utwory fantastyczne, S. Rundel Musikverlag. A. Gedike: Gawot, opr. na 3 klarnety, S. Petersburg. 9

10 V. Getman: Azbuka klarnetista. Tria, Sovetsky Kompozitor Publishers, Moskwa. L. Wiedemann: Klarinettenstudien, Heft I, Duety, Edition Breitkopf, Leipzig. J. C. Faber: Suitefor Three Clarinets, arr. E. Hunt, Schott, Londyn. Clarinet Duos, opr. L Mariassy, D. Puskas, Editio Musica, Budapest. Two Clarinets /duety/, opr. A. Frank, W. Forbes, z. I, Oxford University Press, Londyn. Chrestomatija: Duety i tria, opr. A. Sztark, Moskwa. V. Artyomov: Album. Duety i tria, Moskwa. W. Schneider: 30 duette /tańce/, Zurich. Clarinet Album, vol. II /duety z fortepianem/, opr. P. Nodgson, Hinrichsen Edition, Londyn, Frankfurt, New York. A. Dvořak: 5 Tańców słowiańskich na dwa klarnety z fortepianem, opr. J. Rae, Universal Edition A. G., Wien. P. Havrel: Satirical Suite for Clarinets, Schott, Londyn; Four Easy Trios, Schott, Londyn. Eight Clarinet Trias, opr. P. Weston, Schott, Londyn. L. Mozart: 16 Duo, Zenemukiadó Vallalat, Budapest. J. Bonisch: Kaleidoskop, Trio für drei Klarinetten, G. Bauer Musikverlag, Karlsruhe. M. Glinka: 4 Duety, Moskwa. A. Głazunow: 5 Duetów, Moskwa. Minimum wymagań programowych gamy i pasaże majorowe oraz minorowe harmoniczne i melodyczne do 5 znaków przykluczowych, w skali do e - e 3, legato, non legato, piano, mezzoforte i forte, z pamięci; gamy majorowe i minorowe harmoniczne w pochodach tercjowych do 5 znaków przykluczowych; gama chromatyczna w skali e - e 3 ; zaleca się wykonanie gam w tempie umiarkowanym - ósemkami. 20 ćwiczeń o różnych problemach technicznych; 4 utwory solowe z fortepianem; 2 duety; Klasa I Wymogi egzaminacyjne Przesłuchania półroczne. Egzaminy nie są przeprowadzane. Uczniowie zamiast egzaminu grają audycję (otwartą dla publiczności), której program ustala nauczyciel przedmiotu głównego. Egzamin promocyjny Gama durowa do 2 znaków, etiuda i utwór wykonany z pamięci z towarzyszeniem fortepianu Klasa II Przesłuchania półroczne. Gama durowa lub molowa do 3 znaków, pasaże, etiuda, dwa utwory z akompaniamentem fortepianu wykonane z pamięci. Egzamin promocyjny Gama durowa lub molowa do 3 znaków, pasaże, etiuda, dwa utwory z akompaniamentem fortepianu wykonane z pamięci. Klasa III 10

11 Przesłuchanie półroczne Gama durowa lub molowa do 4 znaków, pasaże, tercje, etiuda, dwa utwory z akompaniamentem fortepianu wykonane z pamięci. Egzamin promocyjny Gama durowa lub molowa do 4 znaków, pasaże, tercje, dwie etiudy o zróżnicowanym charakterze, Dwa utwory z akompaniamentem ( może być utwór solowy) wykonane z pamięci Klasa IV Dwa egzaminy dopuszczające do egzaminu dyplomowanego. I egzamin dopuszczający: 5 gam durowych i molowych do 4 znaków ( w tym jedna wybrana przez komisję) pasaże ( w technice staccato i legato), pochody interwałowe tercji Jedna etiuda, jeden dowolny utwór z akompaniamentem lub bez. II egzamin dopuszczający: Pozostała część programu, czyli: pozostałe 5 gam durowych i molowych, pasaże, tercje, druga etiuda. Pozostałe utwory solowe Egzamin dyplomowy: Wybrana etiuda, utwory solowe z towarzyszeniem fortepianu lub bez. Egzamin jest otwarty dla publiczności. 11

12 Kryteria oceniania Podstawowymi kryteriami ocen jest: spełnienie wymagań programowych dla danego roku postępy w zdobywaniu umiejętności technicznych i muzycznych opanowanie repertuaru systematyczność i pilność ucznia wykonanie programu z pamięci Pracę ucznia ocenia się według następujących kryteriów: ocenę celującą otrzymuje uczeń, będący laureatem konkursów i przesłuchań, prezentuje grę bezbłędną muzycznie i technicznie oraz ciekawą artystycznie. Ponadto wykazuje się nienaganną i wzorową postawą w zakresie kultury osobistej oraz poszanowania instrumentów i mienia szkolnego. ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń który, prezentuje grę bezbłędną technicznie i muzycznie, opanował zakres materiału obowiązujący w danej klasie ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który opanował materiał nauczania danej klasy według obowiązującego programu, i prezentuje grę poprawną techniczne i muzyczne ocenę dostateczną otrzymuje uczeń który, wykonał program z niedociągnięciami muzyczno technicznymi, intonacyjnymi i pamięciowymi lecz opanował grę na instrumencie umożliwiającą postępy w dalszej nauce przy systematycznej pracy, ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który nie opanował minimum programowego w danej klasie, jego wykonanie utworów charakteryzuje się brakami techniczno muzycznymi, jednak nie wykluczającymi postępów przy dalszej systematycznej pracy, ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie opanował minimum materiału przewidzianego w programie nauczania danej klasy oraz nie rokuje nadziei na dalszy rozwój muzyczno artystyczny nawet przy intensywnej pracy Uczeń wykonuje program egzaminacyjny z pamięci. W przypadku niespełnienia tego wymagania jego ocenę obniża się o jedną notę niżej. 12

13 Kraków, listopad 2008 r. Program nauczania gry nas klarnecie w Szkole Muzycznej I stopnia Nr 1 im. St. Wiechowicza w Krakowie został opracowany zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Kultury z dnia 19 sierpnia 2002 r. Zwiera wymagane treści dydaktyczne i merytoryczne uwzględniające podstawę programową na danym etapie edukacyjnym. mgr Jan Ignatjuk nauczyciel mianowany w Szkole Muzycznej I st. Nr 1 w Krakowie 13