WYMAGANIA EDUKACYJNE ORAZ KRYTERIA OCENIANIA Zajęcia edukacyjne: NAUKA AKOMPANIAMENTU / II etap edukacyjny

Transkrypt

1 WYMAGANIA EDUKACYJNE ORAZ KRYTERIA OCENIANIA Zajęcia edukacyjne: NAUKA AKOMPANIAMENTU / II etap edukacyjny Realizacja przedmiotu obowiązuje uczniów klas III-V fortepianu głównego. Zadaniem nauczyciela jest na wstępie pracy z uczniem rozpoznanie jego predyspozycji, umiejętności pianistycznych, możliwości. Na tej podstawie powinien on zaplanować indywidualny tok nauczania przedmiotu nauka akompaniamentu i dostosować tempo adekwatne do poziomu i stopnia zaawansowania ucznia. Dobór i ilość poszczególnych pozycji programowych w kolejnych latach cyklu kształcenia powinny być zawsze uzależnione od stopnia zaawansowania pianistycznego, możliwości, zainteresowania i indywidualnych potrzeb ucznia. Uczniowie zdolni, posiadający szczególne predyspozycje, zainteresowani przedmiotem mogą i powinni pracować nad większą ilością utworów o wyższym stopniu zaawansowania. Uczniowie mało zdolni zobligowani są zrealizować przynajmniej minimum programowe dostosowane do ich możliwości. Materiał nauczania należy dobierać w zależności od stopnia indywidualnych możliwości ucznia i osiąganych postępów. Ważne jest, by w początkowym okresie kształcenia dobór repertuaru nie stwarzał uczniowi zbyt wysokich wymagań technicznych. W przeciwnym razie jego skupienie uwagi na poprawnej pianistycznie realizacji tekstu może pochłonąć zasadniczy cel współdziałanie z solistą. Po opanowaniu partii fortepianowej wybranych utworów należy zadbać o to, by uczeń mógł dopracować utwór pod względem technicznym i interpretacyjnym w całości wraz z solistą. Propozycje materiału nauczania zawarte są w wewnątrzszkolnym programie nauczania. Wymagania ogólne: Granie a vista, podstawowe elementy transpozycji Współpraca z solistą (wokalistą i instrumentalistą) Postrzeganie utworu jako spójnej całości Współpraca pianisty w zespołach instrumentalnych (m.in. trio, kwartet, orkiestra) 1

2 Minimum wymagań programowych klasa III I zestaw ćwiczeń doskonalących przestrzenne wyczucie klawiatury, korelację wzrokowo-ruchową, szybkość czytania nut i grę a vista dwa łatwe utwory w opracowaniu na 4 ręce trzy utwory w opracowaniu na 4 ręce/2 fortepiany czytanie nut w różnych kluczach, transpozycja fragmentów partii solowej instrumentów transponujących Minimum wymagań programowych klasa IV I dwa utwory w opracowaniu na 4 ręce/2 fortepiany zestaw ćwiczeń doskonalących przestrzenne wyczucie klawiatury, korelację wzrokowo-ruchową, szybkość czytania nut i grę a vista opracowanie partii fortepianowej utworu (przygotowanej przez ucznia w domu) i opracowanie całości utworu z solistą transpozycja łatwych miniatur homofonicznych trzy łatwe utwory w opracowaniu na 4 ręce/2 fortepiany jeden wybrany utwór z udziałem solisty jeden akompaniament będący wyciągiem fortepianowym utworu orkiestrowego/jedna część koncertu 2

3 Minimum wymagań programowych klasa V pięć miniatur fortepianowych trzy utwory klauzurowe (20 minut na samodzielne przygotowanie utworu) dwa utwory na 4 ręce/2 fortepiany lub z udziałem instrumentalisty/wokalisty (wg możliwości i uznania nauczyciela) transpozycja łatwych miniatur fortepianowych dwa akompaniamenty będący wyciągiem fortepianowym utworu orkiestrowego/jedna część koncertu I (przygotowanie do przesłuchania końcowego) opracowanie jednego utworu z udziałem solisty lub zespołu gra a vista miniatur fortepianowych samodzielne przygotowanie utworu (trzy utwory klauzurowe) Program przesłuchania: a) granie a vista miniatury fortepianowej b) jeden utwór klauzurowy (czas na przygotowanie 20 minut) c) jeden utwór z udziałem solisty lub zespołu KRYTERIA OCENIANIA Ocena pracy ucznia z przedmiotu nauka akompaniamentu wymaga wnikliwej obserwacji całego przebiegu nauki w danym okresie. Powinna uwzględniać osiągnięte postępy w dziedzinie czytania nut i grania a vista, umiejętności współpracy z solistą, poziomu realizacji działań, zainteresowania przedmiotem, frekwencji, twórczego wkładu podczas lekcji, systematyczności pracy w domu. Ocena powinna również spełniać funkcję wychowawczą i określać wysiłek ucznia włożony w zdobywanie umiejętności, nie może więc dotyczyć wyłącznie uzdolnień. Uczeń jest ceniany na bieżąco. Oceny śródroczne i promocyjne nie stanowią średniej ocen cząstkowych. Ocenę wystawia nauczyciel. Pracę ucznia ocenia się według następujących kryteriów: wkład pracy na lekcji frekwencja systematyczność realizacja zadań domowych respektowanie uwag i zaleceń nauczyciela osiągane postępy (zgodne z indywidualnymi możliwościami ucznia) zaangażowanie, pilność, aktywność, kreatywność ucznia sprawne czytanie nut (w różnych kluczach) i gra a vista przestrzenne wyczucie klawiatury, korelacja wzrokowo-słuchowo-ruchowa 3

4 umiejętność transpozycji w podstawowym zakresie (łatwe miniatury, partia solowa instrumentów transponujących w opracowywanych utworach) wiedza na temat podstawowych zagadnień warsztatu i znajomości repertuaru akompaniatorskiego podstawowa znajomość problematyki technicznej i artystycznej sztuki akompaniatorskiej wykorzystywana w praktyce gra zespołowa synchronizacja wertykalna, spójność wykonawcza, partnerstwo, współodpowiedzialność, umiejętność komunikowania się z partnerami występy publiczne (nadobowiązkowo) FORMY SPRAWDZANIA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA: oceny bieżące/cząstkowe ocenianie realizacji zadań domowych ocenianie postępów w toku nauczania gra zespołowa na lekcji/przygotowanie do zajęć zespołowych realizacja akompaniamentów koleżeńskich (również poza szkołą) prezentacja estradowa (nadobowiązkowo) udział w konkursach, przesłuchaniach (nadobowiązkowo) przesłuchanie końcowe (dotyczy kl.v) Oceny bieżące, śródroczne i końcoworoczne ustalone zostały w stopniach według następującej skali: stopień celujący - 6 stopień bardzo dobry - 5 stopień dobry - 4 stopień dostateczny - 3 stopień dopuszczający - 2 stopień niedostateczny - 1 (25 punktów) (21 24 punktów) (16 20 punktów) (13-15 punktów) (11 12 punktów) (0-10 punktów) OCENIANIE: stopień celujący otrzymuje uczeń, którego osiągnięcia wyraźnie wykraczają poza wymagania edukacyjne. Uczeń posiada wyjątkowe predyspozycje do kameralistyki i wykazuje szczególne zainteresowanie przedmiotem. Realizuje repertuar wykraczający ponad obowiązujący w danej klasie program nauczania. Jego grę charakteryzuje bezbłędna precyzja wykonawcza, walory interpretacyjno-artystyczne, umiejętność słuchania i współtworzenia dzieła muzycznego podczas wspólnego muzykowania. Dodatkowo bierze czynny udział w życiu artystycznym szkoły (realizacja akompaniamentów koleżeńskich na audycjach, koncertach, konkursach a także, w miarę potrzeby, gra w zespole instrumentalnym bądź orkiestrze szkolnej. Ponadto wykazuje się wzorową postawą w zakresie kultury osobistej i poszanowania mienia szkolnego. stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń spełniający wymogi edukacyjne w stopniu całkowitym. Uczeń opanował zakres wiedzy i umiejętności określonych w programie nauczania dla danej klasy. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem i chęć do gry zespołowej. Wykonuje 4

5 bezbłędnie tekstowo i prawidłowo technicznie ustalony repertuar. Rozumie i interpretuje język muzyczny różnych epok i stylów. Świadomie współpracuje z solistą potrafiąc m.in. określić fragmenty wiodące i wtórujące podczas wykonania zespołowego. Wykazuje się dużym zaangażowaniem i kreatywnością. Bez trudności przyswaja zadany program. Samodzielnie rozwija umiejętność gry a vista (codzienne ćwiczenie). stopień dobry otrzymuje uczeń, który nie spełnił w pełni wymagań edukacyjnych ale nie przewiduje się problemów w dalszym kształceniu. Uczeń wykazuje się średnim zaangażowaniem do realizacji zadań przedmiotowych. Prezentuje grę poprawną pod względem techniczno-wyrazowym ale z drobnymi niedociągnięciami tekstowymi i technicznymi. Opanował materiał nauczania danej klasy według obowiązującego programu. Współpracując z solistą interpretuje utwory z uwzględnieniem poprawnej muzyczno-stylistycznej interpretacji ale ma problemy z uzyskaniem spójności wykonawczej. Pracuje w miarę systematycznie, lecz nie zawsze realizuje wskazówki i zalecenia nauczyciela. stopień dostateczny otrzymuje uczeń, który opanował jedynie podstawowe treści programowe, co może skutkować trudnościami w toku dalszego kształcenia. Uczeń mało zainteresowany przedmiotem, niesystematyczny. Realizuje materiał zgodny z programem nauczania, ale z błędami tekstowymi oraz niedociągnięciami muzyczno-technicznymi. Gra a vista w stopniu przeciętnym. Współpracując z solistą nie realizuje podstawowych zasad gry zespołowej. Pracuje niewystarczająco lub niezgodnie ze wskazówkami nauczyciela. stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który nie opanował w całości podstawowych treści programowych co może poważnie utrudnić, a nawet uniemożliwić dalsze kształcenie. Uczeń nie spełnia podstawowych wymogów edukacyjnych. Wykonanie utworów charakteryzuje się poważnymi błędami tekstowymi, technicznymi, bez intencji wypowiedzi muzycznej. Słaba frekwencja, brak zaangażowania oraz realizacji uwag i zaleceń nauczyciela. Współpracuje z solistą jedynie we fragmentach utworu. Wykazuje niewielkie zainteresowanie przedmiotem co uniemożliwia spełnienie zawartych w programie nauczania wymagań egzaminacyjnych dla danej klasy. stopień niedostateczny otrzymuje uczeń, który nie spełnił wymagań edukacyjnych zawartych w programie nauczania dla danej klasy co uniemożliwia mu kontynuację kształcenia. Uczeń ma podstawowe problemy z wykonaniem jakiegokolwiek repertuaru, wykazuje brak chęci i predyspozycji do gry na fortepianie oraz grania zespołowego, nie rokuje nadziei na dalszy rozwój muzyczno artystyczny. Niezadowalająca frekwencja na zajęciach, brak opanowania przez ucznia podstawowych zadań techniczno-wykonawczych uniemożliwia kontynuację kształcenia. Opracowała: mgr Anna Rożek 5