Gazetka przedszkolna Szczęśliwa 13 maj 2017

Transkrypt

1 Gazetka przedszkolna Szczęśliwa 13 maj 2017 W rubryce: 1. Kalendarium 2. Poczytaj mi Mamo i Tato! 3. Ciekawostki dla Rodziców 4. Mały Artysta 5. Kącik logopedyczny 6.Kącik Małego Kucharza 7. Z życia przedszkola Co nas czeka w maju? 1 maja- Międzynarodowe Święto Pracy 2 maja- Święto Flagi Rzeczpospolitej Polskiej 3 maja- Święto Konstytucji 3 Maja 9 maja- Dzień Unii Europejskiej 18 maja- Międzynarodowy Dzień Muzeów 26 maja- Dzień Matki 26 maja teatrzyk Złota rybka

2 POCZYTAJ MI MAMO I TATO! LEŚNE PRZEDSZKOLE W pewnym lesie stało piękne przedszkole, do którego chodziły wszystkie zwierzątka: mały lisek, zajączki, sarenka, jelonek, kreciki, myszki. Najmniejszym przedszkolakiem był pajączek, Jaś. Wszystkie zwierzątka chętnie chodziły do przedszkola, bawiły się, rysowały, spacerowały parami po lesie. Nikt nie chciał jednak podać łapki Jasiowi. Zwierzątka bały się go, bo miał osiem łapek, kosmate ciałko i był bardzo malutki. Jasio był nieszczęśliwy. W szatni codziennie prosił mamę, aby mógł zostać w domu, bo tu nikt go nie lubił. Mama nie rozumiała swego synka, stale powtarzała: Ja muszę iść do pracy, a ty możesz w przedszkolu znaleźć sobie przyjaciół. Ale jak, myślał Jasiu, przecież nikt nie chce się ze mną bawić! Kolejnego dnia znów Jasiu siedział z boku i obserwował kolegów, którzy tak wesoło się bawili. Czasem coś rysował, czasem cichutko płakał i tak mijały dni w przedszkolu. Nikogo nie interesowało to, że Jaś był zawsze sam. Nadeszła wiosna. Przedszkolaki dużo czasu spędzały na polanie. Bawiły się w berka, robiły bukiety z wiosennych kwiatów. Tylko mały Jasio, nieszczęśliwy i smutny, siedział sam na pniu drzewa. Nagle na polanie pojawiła się ogromna, złośliwa Osa. Zapanował niepokój, wszystkie zwierzątka ogarnął strach. Jedne piszczały Ojej, ona nas pogryzie, inne płakały, niektóre próbowały się ukryć.

3 Zmartwiona i również przestraszona pani zwołała rozkrzyczaną gromadkę i szybko wrócili do przedszkola. Nagle zauważono, że nie ma Jasia. Nikt nie pomyślał o nim, nawet pani. I co teraz będzie? pytały zwierzątka. Kto pójdzie po Jasia? Wszyscy się bali i każdy myślał, że biedny Jaś został ukąszony, albo pożarty przez okropną, ogromną Osę! Pani nie mogła pójść po Jasia i zostawić dzieci, otworzyła więc okno myśląc, że malec jest w pobliżu. Wszyscy cichutko skupili się koło niej i cóż zobaczyli? Mały Jasio kończył tkać ogromną pajęczynę. Musiał przy tym uważać, bo Osa starała się go złapać. Jasiu myślał: szybko, jeszcze trochę pracy i uratuję moich przyjaciół, już nic im nie będzie zagrażać. Dzieci widziały jego starania i zaczęły wołać: Jasiu, Jasiu!. I właśnie w tym momencie do pajęczej sieci wpadła Osa. Jasio skończył tkać swoją sieć. Patrząc, jak Osa nie może się z niej uwolnić, Jasiu powiedział, że jeżeli jeszcze raz będzie straszyć zwierzątka, to zostawi ją uwięzioną na zawsze. Przerażona Osa obiecała, że już nigdy nie będzie straszyć dzieci. Jasiu rozplątał swoją pajęczą sieć i uwolniona Osa jak najszybciej odfrunęła. Po chwili Jaś usłyszał oklaski przedszkolaków i ich okrzyki radości. Wszystkie dzieciaki gratulowały mu odwagi. Każdy chciał uścisnąć kudłatą łapkę pajączka. Od tej chwili Jasiu miał wielu przyjaciół. Nie przesiadywał już samotnie na dywanie, ale wesoło bawił się z przedszkolakami. Tym razem mama dziwiła się, gdy pajączek nie chciał wracać do domu: Jasiu, dlaczego nie chcesz iść do domu? pytała. Bo ja mam tu przyjaciół z dumą odpowiadał pajączek. Tak to wszystkie zwierzątka zrozumiały, że brzydki pajączek, z kudłatymi ośmioma łapkami, może pomóc innym w niebezpieczeństwie i okazać się prawdziwym przyjacielem. Źródło: Autor: Mariola Gajewska Małgorzata Rybacka Małgorzata Żmudzińska

4 CIEKAWOSTKI DLA RODZICÓW ŚWIADOME RODZICIELSTWO- ZROZUMIEĆ SWOJĄ PRZESZŁOŚĆ, ŻEBY BUDOWAĆ DOJRZAŁĄ RELACJĘ Z DZIECKIEM Kurczowe trzymanie się przeszłości nie pozwala na budowanie szczęśliwego tu i teraz, a nieustanne powracanie do tego, co było, utrudnia ruszenie z miejsca. Współczesna psychologia rozwojowa podkreśla, że sposób, w jaki rodzic interpretuje doświadczenia z wczesnych lat swojego życia, silnie przekłada się na kształtowanie się bezpiecznego stylu przywiązania u dziecka. Rola rodzica polega na wspieraniu dziecka, a nie przechodzeniu za niego jego drogi życiowej. Chodzi o towarzyszenie i dorosłe przewodnictwo zamiast podejmowania wyborów za dziecko. Dzieci bazujące na bezpiecznej więzi z rodzicami posiadają większe zasoby wewnętrznej siły, a także lepiej radzą sobie z wyzwaniami. Budowanie takiej relacji wymaga od opiekuna gotowości do własnego rozwoju i lepszego poznania siebie. Autorefleksja pozwala nie tylko uporządkować własną (rodzicielską) historię, ale również wzmocnić/poprawić relację z dzieckiem. Dzięki refleksji nad doświadczeniami z przeszłości, jesteśmy w stanie zrozumieć własne życie. Co dobrego może z tego wynikać, skoro i tak nie jesteśmy w stanie odwrócić biegu wydarzeń? Pogłębianie samorozumienia przemienia nas, pozwala lepiej zrozumieć innych, umożliwia podejmowanie świadomych działań, a także otwiera umysł na nowe doświadczenia. Zmiany, które przychodzą wraz z pogłębionym samorozumieniem, pozwalają przyjąć taki sposób bycia i komunikowania się z dzieckiem, który sprzyja bezpiecznemu stylowi przywiązania. Potrzeba zatem odwagi, aby wejrzeć w siebie, poznać własne potrzeby i zaakceptować to, czego nie da się zmienić. To, jaki rodzaj więzi z dzieckiem stworzy rodzic (opiekun), zdeterminowane jest stopniem zrozumienia przez niego własnego życia i zintegrowania wczesnych doświadczeń życiowych. Istotnym elementem budowania porozumienia z dzieckiem jest sposób komunikacji. Dzięki jej dostrojeniu ma ono poczucie bycia zrozumianym, a rodzic może się jeszcze bardziej na dziecko otworzyć. Inwestycja rodzica w rozwijanie umiejętności komunikacyjnych wydaje się być pierwszym krokiem do budowania więzi. Odzwierciedlanie własnych przeżyć i uwzględnianie perspektywy dziecka sprawiają, że rodzinna komunikacja zyskuje głębszy sens. Komunikacja jako fundament relacji z dzieckiem W relacji rodzic dziecko szczególne miejsce zajmuje komunikacja integrująca. Zakłada ona: bycie rodzicem uważnym, który ma świadomość własnych odczuć i potrafi dostroić się do umysłu dziecka, przy tym pozwala zrozumieć dziecku jego własne przeżycia, poszanowanie godności i wyjątkowości dziecka, otwartość na dziecięce przeżycia i punkt widzenia (empatię). Rodzic, który praktykuje komunikację integrującą, z szacunkiem wyraża swoje reakcje, a także otwarcie dzieli się komunikatami i przyjmuje je od dziecka.

5 Zmiana jest możliwa! Autorzy książki Świadome rodzicielstwo podkreślają, że zmiana stylu przywiązania u dziecka jest możliwa. Balast w postaci ciężkich doświadczeń z przeszłości można zminimalizować poprzez dostarczanie dziecku doświadczeń, które pozwolą wykształcić bezpieczny styl przywiązania. Sprzyja temu np. spójna komunikacja, elastyczne reagowanie na potrzeby dziecka, a także budowanie emocjonalnego porozumienia. Jak piszą autorzy książki ( ) nie trzeba mieć wspaniałych rodziców, by samemu być dobrym rodzicem dla swoich dzieci. Nawet przykre doświadczenia z dzieciństwa nie determinują w pełni tego, jakimi będziemy rodzicami. Ważną kwestią jest jednak refleksja i odpowiednie nadanie znaczenia przeszłości, aby otworzyć się na to, co nowe. Na każdym etapie rodzicielskiej drogi można zacząć wzmacniać relację z dzieckiem i rozwijać przywiązanie. Integracja to kluczowy warunek spójnego życia Emocje, zdaniem D. J. Siegela i M. Hartzell, pozwalają na tworzenie prawdziwych więzi. Świadomość własnej emocjonalności pozwala na budowanie lepszych relacji z innymi. Ponadto emocjonalne dostrojenie z dziećmi buduje bezpośredni kontakt z nimi. Umiejętność odczytywania przez rodzica aspektów komunikacji dziecięcej (np. ton głosu, wyraz twarzy, kontakt wzrokowy, a także czas i intensywność reakcji) pozwala budować prawdziwą bliskość i zrozumienie. Ważne jest jednak, aby rodzic (opiekun) miał świadomość dziecięcej komunikacji i jednocześnie świadomość siebie. Kontakt z samym sobą, w tym dotarcie do własnych potrzeb, uczuć, motywów, stanowi podstawę budowania emocjonalnego porozumienia z dzieckiem. (Rodzic, który jest oddalony od własnych potrzeb, będzie miał trudność w odkrywaniu potrzeb swojego dziecka). Wewnętrzna spójność opiekuna, w tym integracja wczesnych doświadczeń życiowych oraz stosowanie komunikacji dostrojonej do dziecka, pozwala budować prawdziwe porozumienie. Jak świadomie budować relacje rodzic dziecko wg D. J. Siegela i M. Hartzell? Stawiać na bycie uważnym rodzicem, co przekłada się na szanowanie indywidualności dziecka i akceptowanie go dokładnie takim, jakie jest. Dzieci uczą się o sobie dzięki komunikacji z rodzicami. Bycie obecnym opiekunem to świadome zachowanie, które bierze pod uwagę dobro emocjonalne dziecka. Czerpać z doświadczenia, jakim jest bycie rodzicem. Interakcje z dziećmi generują wiele wyzwań, które pozwalają na nieustanną naukę o sobie i o świecie. Uczyć się elastyczności reagowania i praktykować ją. Stanowi to podstawę dojrzałości emocjonalnej oraz budowania relacji opartych na współczuciu. Dzięki elastyczności reakcji możliwe staje się powściągnięcie niektórych emocji i wzięcie pod uwagę perspektywy dziecka, a w konsekwencji reagowanie w przemyślany sposób (nie odruchowy). Doceniać drobne radości, które przydarzają się każdego dnia. Zwalniać tempo, aby cieszyć się ze wspólnego przebywania i z robienia razem rozmaitych rzeczy. Czerpać radość z przebywania z dzieckiem. Artykuł powstał na podstawie książki Świadome rodzicielstwo D. J. Siegel, M. Hartzell. Wszystkie cytaty pochodzą z tej publikacji. Źródło:

6 Dla młodszych dzieci MAŁY ARTYSTA Pokoloruj rysunek. Pamiętaj o życzeniach dla Mamy!

7 Dla starszych dzieci Połącz kropki, a następnie pokoloruj rysunek.

8 KĄCIK LOGOPEDYCZNY Wesołe i smutne okrzyki Tam na wróble stoi strach. Ach, ach! Ty, wietrzyku, liśćmi chwiej. Hej, hej! Heli dobrze w szkole szło. Ho, ho! Znów od rana w kuźni ruch. Buch, buch! Płaksa nie wie, czego chce. Eeee! Drzemią kury w cieniu lip. Cip, cip! Przeskoczymy przez ten kloc. Hoc, hoc! Przemknął zając w poprzek bruzd. Szust, szust! Traktor na zakręcie znikł. Pyk, pyk! Krówki w polu mokną w dżdżu. Mu, mu! Znowu rozlał mi się klej. Ojej! Deszcz załzawia oczka szyb. Clip, chlip! Poszedł kaczki zwołać Jaś. Taś, taś! Jaki duży wyrósł groch. Och, och! Nie wrzeszcz, bo to ledwie świt. Cyt, cyt! Wrona też swój okrzyk ma. Kra, kra! Jurek Władka zgubił trop. Hop, hop! Od niedzieli zima szła. Hu, ha! Do snu nucą kotki dwa. Aaa! Jest okrzyków tyle, że Mnie wystarczą właśnie te. Komu mało, takich znam, Ten niech coś wymyśli sam. Jan Huszcza

9 KĄCIK MAŁEGO KUCHARZA TRUFLE CZEKOLADOWO- KOKOSOWE Składniki: 1 łyżka mąki 100 g pokruszonych herbatników 120 g czekolady deserowej 5 łyżek cukru pudru 50 g wiórków kokosowych Dodatkowo: (50 g czekolady do ozdobienia, 4 łyżki kakao w proszku, 50 g czekolady gorzkiej) Przygotowanie: 1. Połamać czekoladę na kawałki tej samej wielkości (dzięki temu wszystkie roztopią się w tym samym czasie), wsypać do miski i dodać masło. 2. Rozpuścić czekoladę z masłem w kąpieli wodnej cały czas mieszając (miskę umieścić na rondlu z wrzącą wodą, tak by dno miski nie dotykało wody). 3. Zdjąć z ognia, dokładnie utrzeć masę. 4. Dodać wiórki kokosowe, bardzo drobno pokruszone herbatniki (można rozdrobnić je w blenderze lub po prostu zmielić) i cukier puder. 5. Starannie utrzeć, jeśli masa będzie zbyt sucha, wlać trochę mleka. 6. Z masy uformować kulki i odłożyć na arkusz pergaminu. 7. Schładzać aż stwardnieją. 8. Kakao przesiać na talerz. 9. Dokładnie obtoczyć w nim trufle. 10. Ozdobić rozpuszczoną w kąpieli wodnej czekoladą (za pomocą szprycy z malutką okrągłą końcówką (można użyć też pisaków czekoladowych). 11. Przełożyć trufle do papierowych foremek i schłodzić przed podaniem. Smacznego :) Źródło:

10 Z ŻYCIA PRZEDSZKOLA KWIECIEŃ Święta Wielkanocne to magiczny czas i wszyscy doskonale o tym wiemy, dlatego też doskonale się do tego przygotowywaliśmy. Podczas zajęć dydaktycznych dzieci poznały tradycje i symbole związane z Wielkanocą, wysiewały rzeżuszkę, a także własnoręcznie wykonywały ciekawe prace, m.in. kolorowe jajeczka, kurczaczki, zajączki, baranki Pracowały przy tym bardzo skrupulatnie, wkładając w swoje wytwory wiele serca i wysiłku. Mamy nadzieję, iż wszyscy podczas tegorocznych Świąt przekonali się jak wesoły i mokry jest śmigus- dyngus! 20 kwietnia dzieci z grupy TYGRYSKI brały udział w zajęciach organizowanych przez Szkołę Podstawową nr 123. Podczas spotkania było wiele ciekawych zadań, zagadek ale także rywalizacja sportowa. 21 kwietnia w naszym przedszkolu obchodziliśmy Światowy Dzień Ziemi. Jest to największe ekologiczne święto światowe. Podczas zajęć i zabaw dzieci dowiedziały się jak dbać o środowisko i otaczającą nas przyrodę. Nasze przedszkolaki uczą się jak żyć ekologicznie, jak chronić nasz wspólny dom Ziemię, jak pomóc naszej planecie, aby ten wspólny dom stał się czysty, zdrowy i piękny. 24 kwietnia przedszkolaki oglądały spektakl pt. Latający kufer w wykonaniu aktorów krakowskiego teatru ART.- RE. Baśń o latającym kufrze to egzotyczna opowieść o synu bogatego kupca, który roztrwoniwszy cały majątek ojca dostaje od sąsiadów kufer. Okazuje się, że podarunek jest niezwykły. Magiczny prezent przenosi chłopca do odległego kraju. Znalezienie się w nowej sytuacji wymaga od Błażeja nie lada sprytu. Wszystko komplikuje się, gdy młodzieniec zakochuje się w pięknej księżniczce Opowieść uczy, że udawanie kogoś, kim się nie jest, nie popłaca, a nawet za niewinne kłamstwa płaci się wysoką cenę. Przedstawienie cieszyło się dużym zainteresowaniem wśród dzieci, były wspólne tańce, śpiewy, zabawa