Przykłady wybranych fragmentów prac egzaminacyjnych z komentarzami Technik inżynierii środowiska i melioracji 311[19]

Transkrypt

1 Przykłady wybranych fragmentów prac egzaminacyjnych z komentarzami Technik inżynierii środowiska i melioracji 311[19] 1

2 2

3 3

4 4

5 5

6 Ad. I. Tytuł pracy egzaminacyjnej Zdecydowana większość zdających sformułowała tytuł pracy prawidłowo, posiłkując się treścią zadania egzaminacyjnego. Niektórzy nie brali pod uwagę jednego z obszarów klucza i otrzymali mniejszą ilość punktów. 6

7 Ad. II. Założenia Większość zdających nie miała problemu z prawidłowym zapisem założeń wynikających z treści zadania i załączników. Część zdających nie wpisała niektórych danych i otrzymała mniejszą ilość punktów. Zdarzały się odpowiedzi, w których zdający nie wzięli pod uwagę załączonej dokumentacji lub pominęli jej niektóre elementy (np. brak nachylenia skarp, szerokości dna). 7

8 Ad. III. Wykaz robót, które należy wykonać podczas konserwacji rowu z uwzględnieniem ich kolejności i zastosowanych maszyn. Zdecydowana większość, która wykonała to zadanie, nie miała problemów z kolejnością prac. Prawie wszyscy egzaminowani zastosowali odpowiednie maszyny niezbędne do rozwiązania zadania. lub 8

9 9

10 Część zdających rozpoczynała wykaz robót od rozpoznania terenu lub prac geodezyjnych, czyli prac, które nie były wyszczególnione w kluczu oceniania. Wielu zdających nie brało pod uwagę niektórych elementów wykazu, np. rozplantowania urobku. 10

11 Ad. IV. Opis robót i określenie ich ilości obejmujący obliczenie. Zdający słabo radzili sobie z tym zadaniem. Niektórzy wykonywali opis lakonicznie wypisując czynności z wykazu robót. Często nie wpisywano nawet sposobu wykonania tej czynności np. ręcznie czy mechanicznie, albo przy pomocy, jakich narzędzi i maszyn. lub 11

12 Połowa zdających potrafiła wykonać tylko opis robót. 12

13 Egzaminowani w większości mieli trudności z następującymi obliczeniami: - przy obliczaniu powierzchni koszenia w pasie przybrzeżnym często brano pod uwagę pas o szerokości 1 m zamiast 3 m, wpisywano tylko 480 m bez obliczeń powierzchni lub obliczenia wykonywano tak, jakby koszenie miało być po obu stronach rowu; - przy obliczeniach powierzchni koszenia na skarpach bardzo często nie odliczano powierzchni zamulenia, część nie korzystała z tabeli do obliczeń mas ziemnych, ale niektórzy sami prawidłowo wykonali obliczenia bez posługiwania się tabelą, część zdających liczyła tylko jedną skarpę koszenia; - przy obliczeniach powierzchni przeznaczonej do wygrabienia często kumulowały się błędy wynikające z nieprawidłowych obliczeń w punkcie 1 i 2. Jeżeli egzaminowany prawidłowo wykonał samo obliczenie, został oceniony, jak za prawidłową odpowiedź (zgodnie z zasadą nie karania dwa razy za to samo); - przy obliczeniach objętości materiału dennego do odspojenia i do rozplantowania często brakowało obliczeń lub były wykonane nieprawidłowo, zdający rzadko potrafili korzystać z załącznika nr 3 czyli tabeli do obliczeń mas ziemnych; - przy obliczeniu długości umocnienia kiszką faszynową nie wykonano czasami tych robót po obu stronach rowu, uczniowie, którzy doszli do tej części zadania w większości nie mieli trudności z obliczeniem długości kiszki faszynowej; - przy obliczaniu powierzchni skarp pod darniowanie egzaminowani często brali wysokość skarpy niezgodną z jej zamuleniem (np. 0,2 m zamiast 0,4 m głębokość rowu a do obliczeń 0,36 m zamiast 0,72 m długości skarpy) z tego wynika, że nie korzystali ponownie z tabeli; - przy obliczaniu przepustów przewidzianych do wymiany zdający w większości nie mieli kłopotów. 13

14 Ad. V. Wykonie obliczeń w części analitycznej harmonogramu robót. Wpisanie wszystkich danych do harmonogramu nie było problemem dla tych, którzy wykonali obliczenia. Często wykonano źle obliczenia już w pkt IV. Konsekwencją tych obliczeń był nieprawidłowo wykonany harmonogram. 14

15 Zdający mieli duże trudności w obliczeniu kolumny 7 nie biorąc pod uwagę załącznika nr 4. Produkcja dzienna, czyli kolumna 10, często nie była obliczana lub zdający mylnie zakładając koszenie jednej skarpy wpisywali liczbę 432 zamiast 864. Ad. VI. Opracowanie części graficznej harmonogramu prac. Część graficzna harmonogramu często była nie wypełniana. Duża część zdających nie zastosowała ciągłości robót albo źle przeniesiono liczbę dni do harmonogramu kreskowego (najczęściej w pkt 5 wymiana rur w przepustach ). Były przypadki, gdy zdający w pkt 5 wykreślili albo metodą ręczną albo żurawia. Otrzymali wtedy mniej punktów za ten element pracy egzaminacyjnej. 15

16 Tylko nieliczni zdający uzupełnili graficzną część harmonogramu robót prawidłowo. Ad. VII. Opracowanie zapotrzebowania materiałowego. Zdający w zdecydowanej większości nie korzystali z załącznika nr 5. Liczbę rur betonowych często obliczano jako: 2 przepusty po 4 każdy daje 8m, a ponieważ wiedzą, że 1 krąg betonowy ma 1m długości pisano bez obliczeń 8 szt. rur. 16

17 Ilość mieszanki betonowej rzadko była obliczana przez zdających. lub Ad. VIII. Praca egzaminacyjna jako całość. Większość prac była sporządzona chronologiczne wg punktów w zadaniu egzaminacyjnym. Niektóre prace były mało czytelne i egzaminatorzy tracili czas na odczytywanie niestarannych prac. W większości pismo techniczne jest obce. Zdający często nie stosowali terminologii technicznej. Uwagi i spostrzeżenia zespołów egzaminacyjnych Poziom prac był bardzo zróżnicowany. Była jedna praca, która uzyskała maksymalną liczbę punktów i kilka z ilością punktów możliwych do uzyskania powyżej 90 %. Zdecydowana większość jednak nie uzyskała progu 75%. Były prace, które nie uzyskały 10%, a nawet kilka prac 0 %. 17