WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ. Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie:

Transkrypt

1 Sygn. akt XVII AmE 3/12 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 12 grudnia 2013r. Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie: Przewodniczący: Protokolant: SSO Maria Witkowska sekretarz sądowy Patrycja Żuk po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013r. w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania M. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą ( ) M. Z. ( ) z siedzibą w G. przeciwko Prezesowi ( ) o wymierzenie kary pieniężnej na skutek odwołania M. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą ( ) M. Z. ( ) z siedzibą w G. od Decyzji Prezesa ( ) z dnia 02 grudnia 2011r. Nr ( ) oddala odwołanie. UZASADNIENIE Decyzją z dnia 02 grudnia 2011 roku Nr ( ) pozwany - Prezes ( ), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy M. Z. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą ( ) M. Z. ( ) z siedzibą w G., orzekł, że Przedsiębiorca naruszył warunek koncesji na obrót paliwami ciekłymi, udzielonej decyzją Prezesa ( ) z dnia 29 listopada 2004 r. Nr ( ), zmienioną decyzją z dnia 14 grudnia 2010 r. Nr ( ), w ten sposób, iż napełniał oraz wprowadzał do obrotu, poprzez rozlewnię gazu płynnego zlokalizowaną w D., butle 11-kg posiadające trwałe oznakowanie obejmujące całą powierzchnię butli, które wskazuje na przedsiębiorcę odpowiedzialnego za stan techniczny butli, bez posiadania pisemnej zgody tego przedsiębiorcy. Za powyższe działanie Prezes ( ) wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości zł, co stanowi 0,03 % przychodu Przedsiębiorcy osiągniętego w 2010 r. z działalności objętej koncesją. W uzasadnieniu swojej Decyzji Prezes ( ) podniósł, iż napełnianie zbiornika stałego gazem płynnym przez przedsiębiorcę nie będącym właścicielem zbiornika może być dokonywane tylko na podstawie pisemnej zgody właściciela zbiornika. Stwierdził, iż postępowanie przedsiębiorcy jest zgodne z przepisami 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 06 września 1999r. w sprawie bezpieczeństwa i

2 higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych (Dz.U. z 1999r. Nr 75, poz. 846 z późn. zm.) w następujących przypadkach: gdy przedsiębiorca napełnia butle, które trwale oznaczył (na całej powierzchni butli) w sposób wskazujący na niego jako podmiot odpowiedzialny za jej stan techniczny - zgodnie z przepisem 15 ust. 2 Rozporządzenia, gdy przedsiębiorca oznacza fragmentarycznie butlę np. poprzez nałożenie na nią plomby z folii termokurczliwej i trwałej opaski plastikowej - jednakże po uzyskaniu pisemnej zgody podmiotu, który wprowadził do obrotu butlę z oznaczeniem obejmującym całą powierzchnię butli wskazującą na niego jako podmiot odpowiedzialny za jej stan techniczny - stosownie do przepisu 15 ust. 3 Rozporządzenia. Uwzględniając powyższe Prezes ( ) przyjął, że rozwiązaniem pozwalającym na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi przez Przedsiębiorcę zgodnie z przepisami Rozporządzenia, czyli również zgodnie z warunkami udzielonej Koncesji, jest: takie zorganizowanie obrotu, aby przedsiębiorca odpowiedzialny za stan techniczny butli (stosownie do przepisu 15 ust. 2 Rozporządzenia) był tożsamy z przedsiębiorcą, który napełnia butle, bądź też, - uzyskanie przed napełnianiem butli oznaczonych na całej powierzchni przez innych przedsiębiorców ich pisemnej zgody (stosownie do przepisu 15 ust. 3 Rozporządzenia). Natomiast Prezes ( ) podniósł, iż na podstawie analizy zgromadzonego materiału dowodowego w niniejszej sprawie, materiału fotograficznego, który został dołączony do protokołu z kontroli przeprowadzonej na terenie rozlewni gazu w D. dnia 25 października 2010r., za bezsporny uznał fakt, iż w 2010r. Przedsiębiorca napełniał gazem płynnym oraz wprowadzał do obrotu butle 11 kg posiadające trwałe oznakowanie obejmujące powierzchnie butli, które wskazuje na innych przedsiębiorców odpowiedzialnych za stan techniczny butli, bez posiadania pisemnej zgody tych przedsiębiorców, naruszając tym samym przepisy wskazanego rozporządzenia oraz postanowienia udzielonej Przedsiębiorcy koncesji. Powód M. Z. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą ( ) M. Z. ( ) z siedzibą w G. wniósł odwołanie od niniejszej Decyzji, domagając się jej uchylenia w całości. Zaskarżonej Decyzji powód zarzucił nie wzięcie pod uwagę faktu, że strona postępowania w okresie poprzedzającym uzyskanie koncesji na obrót paliwami ciekłymi dokonała zakupu od dostawcy nie oznakowanych butli w ilości 1000 sztuk, podczas gdy obowiązujące wówczas Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 6 września 1999r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu i napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych - nie obejmowało wymogu posiadania trwałego oznakowania obejmującego całą powierzchnię butli oraz nie zawierało wymogu posiadania pisemnej zgody przedsiębiorcy odpowiedzialnego za stan techniczny butli. Powód stwierdził, że wprowadzone Rozporządzeniem Ministra Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej zmiany przywołanego powyżej Rozporządzenia nie odniosły się do dostosowania oznakowania butli wprowadzonych do obrotu przed wejściem w życie zmian. Powód zarzucił także bezpodstawne uznanie przez stronę przeciwną za niewiarygodny protokół z inwentaryzacji butli wprowadzonych do obrotu przez przedsiębiorcę w latach 2007

3 2010 świadczący o niedokonywaniu obrotu butlami, o których mowa w 2010r., mimo że w toku postępowania nie zgromadzono dowodu przeciwnego. Powód wskazał, że w praktyce to właściciel opakowania (butli) doprowadza do zawarcia umowy sprzedaży gazu przedkładając do napełnienia gazem nabytą wcześniej butlę i zabierając ją z powrotem jako własną po jej napełnieniu przez rozlewnię. Podniósł, że jedynym właścicielem i dysponentem opakowania pozostaje klient. Stąd za nieprawdziwe uznał twierdzenie, że przedsiębiorca wprowadza do obrotu opakowania (butle), gdyż jedynie na okres napełniania pozostaje ono w dyspozycji powoda. Powód zaznaczył, że schemat obrotu wygląda w ten sposób, klient dostarcza posiadaną butlę, życzy sobie jej napełnienia gazem, reguluje należność za napełnienie gazem i tę samą butlę napełnioną gazem zabiera z powrotem. Powód zwrócił uwagę na rodzące się pytanie, kiedy przedsiębiorca wprowadza butlę do obrotu. Zauważył, że pojęcie wprowadzanie do obrotu w cywilistycznym piśmiennictwie oznacza pierwszą transakcję wyrobem, której dokonuje się poprzez faktyczne pozbawienie możliwości rozporządzania danym przedmiotem przez osobę uprawnioną. Podkreślił, że w opisanym wyżej schemacie obrotu nie oznacza pierwotnej transakcji, bowiem to osoba uprawniona (klient) dokonał pierwotnej transakcji nabycia butli, nie zachodzi faktyczne pozbawienie rozporządzania butlą przez osobę uprawnioną (klienta). Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny: Decyzją z dnia 29 listopada 2004 r. Nr ( ) (k akt adm.) Prezes ( ) udzielił Przedsiębiorcy M. Z. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą ( ) M. Z. z siedzibą w G. koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Decyzja ta została zmieniona decyzją z dnia 14 grudnia 2010 r. Nr ( ) (k akt adm.) w związku ze zmianą firmy Przedsiębiorcy na ( ) M. Z. ( ) z siedzibą w G. (k. 34 akt adm.). W dniu 25 października 2010r. inspektorzy reprezentujący ( ) Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej K. rozpoczęli kontrolę ( ) M. Z. w stacji gazowej D., ( ) M. Z. (protokół kontroli, nr akt kontroli WN /2010, k. 11 akt adm.). W toku kontroli ustalono, że na terenie posesji w D. prowadzona jest stacja ( ), sprzedaż hurtowa i detaliczna gazu propan butan w butlach 11 kg oraz rozlewnia gazu. Według oświadczenia A. Z. obrót gazem propan butan w 2009r. przekroczył kwotę euro (k. 12 i 17 akt adm.). W chwili kontroli w ofercie handlowej Przedsiębiorcy stwierdzono mieszaninę gazu propan butan w butlach 11 kg w ilości 3 sztuk w cenie 39,00 zł (butla na wymianę) (k. 13 akt adm.). Butle napełnione gazem przeznaczone do sprzedaży zawierały znaki eksploatacyjne wytłoczone na butli oraz oznaczenia umieszczone na etykietach samoprzylepnych i plombę z folii termokurczliwej, trwale przymocowanej do zaworu butli. Na etykietach umieszczony był m.in. napis ( ), a na plombie informacja o treści Butla napełniana jest gazem firmy ( ) i jest ona w danej chwili tylko opakowaniem wielokrotnego użytku i nie oznacza to, że pochodzi z firmy której logo jest umieszczone na butli. ( ) tel. ( ) (k. 5, 13 akt adm.). Ponadto butle posiadały trwałe oznakowanie obejmujące powierzchnię butli wskazujące na firmę ( ), ( ) oraz ( ) (k. 6 akt adm.). W wyniku kontroli stwierdzono brak oznakowania wskazującego przedsiębiorcę odpowiedzialnego za stan techniczny butli (k. 13 akt adm.).

4 O powyższym Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w K. zawiadomił ( ) (k. 4 akt adm.). Wobec tego pismem z dnia 23 lutego 2011r. Prezes ( ) zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy M. Z. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą ( ) M. Z. ( ) z siedzibą w G. w związku z możliwym naruszeniem przez koncesjonariusza warunku koncesji na obrót paliwami ciekłymi (k akt adm.). Przychód Przedsiębiorcy z działalności koncesjonowanej osiągnięty w 2010r. wyniósł zł (k. 46 akt adm.). W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje: W ocenie Sądu zaskarżona Decyzja jest prawidłowa i słuszna, a podnoszone przez powoda w odwołaniu zarzuty nie mogą skutkować jej uchyleniem. Przede wszystkim należy zauważyć, że stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne ( Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 j.t. ze zm.) karze pieniężnej podlega ten, kto nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji. Należy przy tym zaznaczyć, że naruszenie jednego z warunków koncesji jest wystarczającą przesłanką do zastosowania przepisów art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy - Prawo energetyczne i wymierzenia na tej podstawie, w oparciu o art. 56 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, kary pieniężnej przez Prezesa ( ). Zdaniem Sądu, brzmienie przytoczonego wyżej przepisu przesądza o obligatoryjnym charakterze kary za naruszenie określonych w koncesji warunków wykonywania działalności gospodarczej, przewidując bezwzględny obowiązek ukarania danego przedsiębiorcy, w razie stwierdzenia okoliczności podlegających karze. Przepis art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy - Prawo energetyczne stanowi więc samodzielną podstawę do wymierzenia kary przedsiębiorcy za niedochowanie obowiązków udzielonej koncesji i nie wymaga wykazania zawinionego działania lub zaniechania przedsiębiorcy. W tym miejscu należy stwierdzić, że powód akceptując warunki udzielonej mu koncesji zaakceptował również warunek 2.1.2, zgodnie z którym Koncesjonariusz zobowiązany jest do prowadzenia działalności w sposób nie stanowiący zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz środowiska, a także nie narażający na powstanie szkód materialnych. W szczególności Koncesjonariusz zobowiązany jest do przestrzegania przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, przepisów dotyczących bezpieczeństwa pożarowego oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia. Tymczasem Przedsiębiorca nie przestrzegał przepisów 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 06 września 1999r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych (Dz. U. Nr 75, poz. 846 ze zm.). W myśl 15 ust. 2 powołanego rozporządzenia butla napełniana gazem płynnym o pojemności powyżej 5 kg powinna posiadać trwałe oznakowanie obejmujące całą powierzchnię butli wskazujące przedsiębiorcę odpowiedzialnego za jej stan techniczny. Natomiast 15 ust. 3 stanowi, iż niedopuszczalne jest napełnianie gazem płynnym butli o pojemności powyżej 5 kg bez pisemnej zgody przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 2. Jak wynika z materiału dowodowego, w tym kopii zdjęć wykonanych podczas kontroli w stacji gazowej, rozlewni Przedsiębiorcy, ujawnione przez inspektorów butle napełnione przez

5 Przedsiębiorcę gazem, przeznaczone do sprzedaży, posiadały trwałe oznakowanie wskazujące na podmioty takie jak ( ), ( ), ( ) odpowiedzialne za stan techniczny butli. Co więcej butle posiadały etykiety z napisem ( ), a na plombie z folii termokurczliwej informację, iż butla jest napełniana gazem firmy ( ) i jest ona w danej chwili tylko opakowaniem wielokrotnego użytku i nie oznacza to, że pochodzi z firmy której logo jest umieszczone na butli. Rozlewnia gazu ( ) tel. ( ). Istotnym jest przy tym, że powód nie posiadał pisemnej zgody podmiotów, których logo trwale uwidoczniono na całej powierzchni butli, na napełnianie tych butli i wprowadzanie ich do obrotu. Powód nie oznaczył też butli w taki sposób, aby kupujący wiedział, że za jej stan techniczny odpowiada wskazany na butli Przedsiębiorca. Co więcej, powód umieścił na etykiecie i plombie butli nazwę nie będącą w tym okresie jego firmą. Jak ustalił organ inspekcji handlowej umieszczony na etykietach napis informacyjny ( ) oraz symbol lista z ( ) nie jest zarejestrowanym w Urzędzie Patentowym RP znakiem towarowym ( ) M. Z.. Dopiero po rozpoczęciu kontroli w dniu 25 października 2010r. Przedsiębiorca zmienił 15 listopada 2010r. nazwę w Ewidencji działalności gospodarczej na ( ) M. Z. ( ). Należy więc zgodzić się z Prezesem ( ), że w przedmiotowej sprawie Przedsiębiorca napełniał oraz wprowadzał do obrotu butle 11 kg nie uzyskawszy wcześniej stosownej, pisemnej zgody od przedsiębiorców, którzy oznaczyli butle na całej ich powierzchni, tj. przedsiębiorców odpowiedzialnych za stan techniczny butli, naruszając tym samym przepisy wskazanego rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych oraz postanowienia udzielonej Przedsiębiorcy koncesji. Mając na uwadze, że działanie Przedsiębiorcy stanowi naruszenie warunku udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi Sąd stanął na stanowisku, że wydana przez pozwanego Decyzja znajduje pełne uzasadnienie w świetle okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów, a stanowiska tego nie zmienia treść przedstawionego przez powoda wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 lipca 2011r. w sprawie C-46/10 ( ) ( ) przeciwko ( ), dawniej ( ). W ocenie Sądu nie ma znaczenia okoliczność ewentualnego zakupu przez Przedsiębiorcę butli przed wejściem w życie naruszonych przepisów rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy magazynowaniu, napełnianiu i rozprowadzaniu gazów płynnych, albowiem w momencie ich obowiązywania Przedsiębiorca musi dostosować swoją działalność do aktualnych regulacji, jeśli ustawodawca nie wprowadził w tym zakresie okresu przejściowego. Przedsiębiorca jest więc zobowiązany do stosowania przepisów obowiązujących w danym czasie, bez względu na to, kiedy butle zostały nabyte. W kontekście całokształtu zgromadzonych dowodów i dokonanych na ich podstawie ustaleń co do napełniania przez Przedsiębiorcę butli posiadających trwałe oznakowanie obejmujące całą powierzchnię butli bez pisemnej zgody podmiotu odpowiedzialnego za stan techniczny butli, Sąd ocenił jako niewiarygodne protokoły z inwentaryzacji butli wprowadzonych do obrotu przez Przedsiębiorcę (k akt adm.) wskazujące, iż Przedsiębiorca takich butli do obrotu nie wprowadzał. Znaczącym jest przy tym, że przedmiotowe inwentaryzacje przeprowadzono na podstawie wezwania Prezesa ( ) z dnia 19 kwietnia 2011r., czyli w toku postępowania administracyjnego prowadzonego w niniejszej sprawie, a nie przed ujawnieniem naruszenia. Ponadto, jak wynika z treści protokołów, spisano je w oparciu o dowody księgowe, a nie zostało przez powoda wykazane, by powód ewidencjonował butle posiadające trwałe oznakowanie obejmujące całą powierzchnię bez pisemnej zgody

6 przedsiębiorcy. Przeprowadzenie w dniach r r. w. wym. inwentaryzacji i sporządzenie na jej okoliczność protokołów nasuwa tym większe wątpliwości, iż powód, na co wskazuje w odwołaniu, nie uważa się za przedsiębiorcę, który wprowadza butle do obrotu, a jedynie za czasowego dysponenta opakowania dostarczanego przez klienta. Powód, jak twierdzi, napełnia gazem butlę posiadaną przez klienta, który następnie reguluje należność i zabiera butlę z powrotem. Takie stanowisko powoda pozostaje w sprzeczności z protokołem kontroli z dnia r., świadczącym o sprzedaży hurtowej i detalicznej gazu propan butan w butlach 11 kg oraz o fakcie składowania na terenie posesji w D., gdzie prowadzona jest przez powoda stacja ( ), przygotowanych do sprzedaży, napełnionych gazem butli. Wobec tego uzasadnionym stało się nałożenie na powoda kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo energetyczne. Stosownie do treści art. 56 ust. 6 powołanej ustawy, ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes ( ) uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe. Jeśli chodzi o stopień szkodliwości czynu Sąd uznał, że był znaczny, albowiem powód wprowadzał kupującego butlę z gazem klienta w błąd co do przedsiębiorcy odpowiedzialnego za stan techniczny butli. Jednocześnie taką dezinformację należy uznać za wysoce szkodliwą, zwłaszcza, jeśli klient dokonując zakupu butli z gazem kieruje się m.in. tożsamością podmiotu odpowiedzialnego za stan techniczny butli. Ponadto zauważyć trzeba, iż koncesjonowana działalność gospodarcza w zakresie obrotem paliwami ciekłymi obliguje koncesjonariuszy do prawidłowej obsługi odbiorców i stworzenia takiego systemu dystrybucji paliw, w którym konsument może mieć zaufanie zarówno do jakości nabywanego paliwa i jego opakowania, jak i podmiotu za niego odpowiedzialnego i rzetelnej informacji o nim. Wobec tego nie można odstąpić od wymierzenia kary Przedsiębiorcy na podstawie art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne z uwagi na brak przesłanki w postaci znikomej szkodliwości czynu. Odnosząc się do stopnia zawinienia powoda, należy stwierdzić, iż Przedsiębiorca nie wykazał staranności wymaganej od podmiotu prowadzącego profesjonalną działalność gospodarczą, wynikającej z regulacji art k.c. oraz wyjątkowego charakteru działalności gospodarczej, jaką jest działalność koncesjonowana, gdyż nie podjął stosownych działań, które zapobiegłyby naruszeniu przepisów rozporządzenia i koncesji. Tymczasem w przypadku prowadzenia koncesjonowanej działalności poziom staranności wymaganej od przedsiębiorcy jest jeszcze wyższy niż przeciętny poziom staranności przyjęty w obrocie gospodarczym. Istotnym jest więc wyłącznie to, że powód, aby sprostać wymaganiom nałożonym na niego w związku z otrzymaniem koncesji powinien podjąć wszelkie działania, aby spełnić określone w niej warunki. Zaznaczenia wymaga, że przedsiębiorca ma pełną swobodę wyboru działań, które podejmie w celu wywiązania się z obowiązków koncesyjnych. Wypełnienie postanowień określonych w warunkach wykonywania działalności objętej koncesją jest podstawowym obowiązkiem koncesjonariusza i nie stanowi rzeczy niemożliwej, bowiem organ koncesyjny warunki te określa w granicach i na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Wobec powyższego Prezes ( ) prawidłowo ocenił stopień zawinienia jako duży.

7 Oceny możliwości finansowych Przedsiębiorcy dokonano w oparciu o uzyskane przez niego w 2010r. przychody ogółem w wysokości ,92 zł, przychody z działalności koncesjonowanej w kwocie zł, a także zysk osiągnięty z działalności koncesjonowanej w zakresie obrotu paliwami ciekłymi w wysokości ,69 zł i zysk z działalności ogółem ,20 zł. Mając powyższe na względzie, Sąd stanął na stanowisku, że okoliczności niniejszej sprawy uzasadniają ustalenie kary pieniężnej w wysokości określonej w zaskarżonej Decyzji, tj. w kwocie zł. Dodania wymaga, że wymierzona powodowi kara pieniężna została też ustalona z uwzględnieniem przepisu art. 56 ust. 3 ustawy Prawo energetyczne i stanowi zaledwie 0,03% przychodu Przedsiębiorcy osiągniętego w 2010r. z działalności objętej koncesją, podczas gdy Prezes ( ) mógł wymierzyć Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości nie przekraczającej 15% przychodu ukaranego Przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym. Karę tą należy więc uznać za niewysoką, zarówno w świetle przychodów jak i zysków Przedsiębiorcy, nie rodzi ona ryzyka utraty płynności finansowej, czy nawet pogorszenia sytuacji finansowej Przedsiębiorcy, będąc jednocześnie adekwatną do naruszenia. Kara pieniężna, o której mowa wyżej, ma przecież pełnić funkcję prewencji szczególnej i ogólnej, a więc być zarówno realną, odczuwalną dolegliwością dla ukaranego podmiotu, będącą reakcją na naruszenie przepisów, ale także wyraźnym ostrzeżeniem na przyszłość, zapobiegającym powtarzaniu nagannych zachowań, co zmotywuje go do przestrzegania reguł prawnych wynikających z prowadzenia koncesjonowanej działalności gospodarczej, nie niosąc ze sobą jednocześnie ryzyka wyeliminowania go z obrotu gospodarczego. Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art k.p.c. O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 98 i 99 kpc.