WYROK. Sygn. akt XVII AmE 170/11

Transkrypt

1 Sygn. akt XVII AmE 170/11 WYROK W I M IENIU R ZE C ZY P OSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 12 marca 2012r. Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie: Przewodniczący: SSO Bogdan Gierzyński Protokolant: asystent sędziego Adam Zaborski po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2012r. w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania G. w G. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki o zmianę taryfy dla ciepła na skutek odwołania G. w G. od Decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 20 sierpnia 2009 roku Nr /.../ 1. Uchyla zaskarżoną Decyzję. 2. Zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz G. w G. kwotę 770 zł (siedemset siedemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje. SSO Bogdan Gierzyński 1

2 XVII AmE 170/11 Uzasadnienie: Decyzją z dnia 20 sierpnia 2009 roku Nr /.../ pozwany - Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na podstawie art. 155 i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z 2001 r. Nr 49, poz. 509, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz, 1271 i Nr 169, poz. 1387, z 2003 r. Nr 130, poz i Nr 170, poz. 1660, z 2004 r. Nr 162, poz. 1692, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 78, poz. 682 i Nr 181, poz oraz z 2008 r. Nr 229, poz. 1539) i art. 47 ust l i 2 w związku z art. 30 ust 1 i art. 45 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, Nr 104, poz. 708, Nr 158, poz i Nr 170, poz. 1217, z 2007 r. Nr 21, poz. 124, Nr 52, poz. 343, Nr 115, poz. 790 i Nr 130, poz. 905, z 2008 r. Nr 180, poz i Nr 227, poz oraz z 2009 r. Nr 3, poz. 11 i Nr 69, poz. 586) po rozpatrzeniu wniosku powoda - G. z siedzibą w G., w sprawie zmiany taryfy dla ciepła zatwierdzonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 12 marca 2009 roku Nr OGD-/.../ KK, postanowił odmówić zmiany decyzji z dnia 12 marca 2009 roku Nr OGD-/.../ KK, w zakresie zmiany wysokości stawek opłat za usługi przesyłowe zawartych w taryfie dla ciepła, zatwierdzonej w/w decyzją. Od powyższej Decyzji odwołanie wniósł powód G. z siedzibą w G. zaskarżając ja w całości. Zaskarżonej Decyzji powód zarzucił: 1. naruszenie art. 30 ust. 1 Ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 89, póz. 625 ze zm.) w zw. z art. 155 k.p.a. poprzez: 2

3 a) kwestionowanie okoliczności, które były bezsporne w toku postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 12 marca 2009 r., znak OGD-/.../ KK; b) przekroczenie granic uznania administracyjnego; c) brak rozróżnienia dwóch odrębnych i samodzielnych przesłanek zastosowania tego przepisu, czyli interesu społecznego oraz słusznego interesu stron ; 2. art k.p.a. poprzez wymóg udowodnienia faktów znanych organowi z urzędu oraz zaniechanie zakomunikowania stronie tych faktów; 3. art w zw. z art. 81 k.p.a. poprzez uniemożliwienie stronie, przed wydaniem decyzji, wypowiedzenia się co do obliczeń Prezesa URE zawartych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji; 4. naruszenie 27 ust. 1 Rozporządzenia z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2006 r., Nr 193, póz. 1423) poprzez: a) wymóg wykazania przesłanki nadzwyczajność, której nie przewiduje ten przepis; b) uznanie, że G. nie dochowało należytej staranności w postaci przewidywania wydania decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki zatwierdzającej taryfę dla ciepła produkowanego przez E. na okres od r. do r.; c) uznanie, że zmiana warunków wykonywania działalności gospodarczej powoda wskutek wydania decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 16 lipca 2009 r. o numerze OGD-/.../ /SA zatwierdzającej taryfę dla ciepła produkowanego przez Elektrociepłownię W. S.A. na okres od r. do r. nie jest istotna. 3

4 5. naruszenie art. 45 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 21 Ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 89, póz. 625 ze zm.) poprzez niezastosowanie tych przepisów. Powód wniósł o: 1. zmianę zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie z wnioskiem strony, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej w całości i przekazanie sprawy organowi administracji do ponownego rozpoznania; 2. zasądzenie na rzecz G. kosztów procesu; 3. zobowiązanie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki do przedstawienia protokołów spotkań z pracownikami i pełnomocnikiem strony z dnia r. i r. na okoliczność, iż strona podejmowała działania mające na celu przewidzenie treści decyzji w okolicznościach wzrostu cen zakupu ciepła od Elektrociepłowni W. S.A.; 4. przeprowadzenie dowodu z akt sprawy zakończonej wydaniem decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 12 marca 2009 OGD-/.../ KK - na okoliczność kwestionowania w niniejszym postępowaniu okoliczności, które były bezsporne w w/w postępowaniu. Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w złożonej odpowiedzi na odwołanie podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej Decyzji i wniósł o oddalenie odwołania. Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny: Powód G. z siedzibą w G. posiada koncesje na: wytwarzanie ciepła Nr WCC/27/169/U/1/98/AP z dnia 1 września 1998 roku, zmienioną późniejszymi decyzjami, przesyłanie i dystrybucję ciepła Nr PCC/27/169/U/1/98/AP z dnia 1 września 1998 roku, zmienioną późniejszymi decyzjami, obrót ciepłem Nr OCC/9/169/U/1/98/AP z dnia 1 września 1998 roku, 4

5 zmienioną późniejszymi decyzjami. Decyzją z dnia 12 marca 2009 r. Nr OGD-/.../ KK, pozwany zatwierdził ustaloną przez powoda taryfę dla ciepła, określając przy tym okres jej obowiązywania do dnia 31 marca 2010 roku. Na wniosek powoda z dnia 22 lipca 2009 roku, na podstawie art w zw. z art. 155 k.p.a. zostało wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie zmiany decyzji Prezesa URE z dnia 12 marca 2009 roku Nr OGD-/.../ KK, w zakresie zmiany wysokości stawek opłat za usługi przesyłowe zawartych w taryfie dla ciepła zatwierdzonej w/w decyzją, ze względu na wprowadzenie z dniem 1 września 2009 roku kolejnej taryfy dla ciepła opracowanej przez wytwórcę, od którego powód zakupuje ciepło dla odbiorców zasilanych z miejskiej sieci ciepłowniczej (msc), tj. E. z siedzibą w G.. Z załączników do wniosku oraz dokumentów przedłożonych przez powoda w toku postępowania administracyjnego wynika, iż zatwierdzona taryfa dla Wytwórcy skutkuje wzrostem kosztów zakupu ciepła. Wzrost cen ciepła u Wytwórcy wpływa na poziom kosztów strat podczas przesyłania i dystrybucji ciepła zakupywanego u Wytwórcy, przyjętych do kalkulacji stawek opłat za usługi przesyłowe w taryfie Przedsiębiorstwa. Ponowna wycena kosztów strat ciepła będąca wynikiem wzrostu cen u Wytwórcy powoduje konieczność ponoszenia przez Przedsiębiorstwo dodatkowych kosztów w wysokości ( ) zł., które następnie zostały skorygowane przez powoda do wysokości ( )zł. W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje: Stosownie do treści art. 155 k.p.a., decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo, może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Przepisem szczególnym, który wprawdzie nie sprzeciwia się możliwości uchylenia lub zmiany decyzji 5

6 zatwierdzającej taryfę, to jednak ograniczającym tę możliwość, był w dacie wydania zaskarżonej decyzji przepis 27ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. Nr 193, poz. 1423), który stanowił, że w przypadku nieprzewidzianej, istotnej zmiany warunków wykonywania przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej jest możliwa zmiana taryfy wprowadzonej do stosowania, w trybie określonym w art. 47 ustawy lub przez zawarcie umów, o których mowa w 4 ust. 2, po dokonaniu analizy i oceny skutków ekonomicznych tych zmian. Przepis ten w istocie konkretyzuje pojęcie słusznego interesu strony, jako przesłanki uchylenia lub zmiany decyzji zatwierdzającej taryfę. W oparciu o te przesłanki powinien być rozpoznany wniosek powoda z dnia 22 lipca 2009 r. W ocenie Sądu, wprowadzenie od dnia r. nowej taryfy przez wytwórcę energii cieplnej E. kupowanej przez powoda, która wprowadzała wyższe stawki o 9,9% stanowiło nieprzewidzianą, istotną zmianę warunków wykonywania przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej w stosunku do okresu, kiedy została zatwierdzona dotychczasowa taryfa. Zdaniem Sądu, pozwany nie wykazał, że powód w marcu 2009 r., kiedy składał wniosek o zatwierdzenie swojej taryfy miał przesłanki do uwzględnienia tej podwyżki. W szczególności zaś, nie wykazał, że powód wiedział lub przy zachowaniu należytej staranności mógł wiedzieć w marcu 2009 r., że od września tego roku ceny wzrosną w takim zakresie. Należy przy tym mieć na względzie, że prawie 10% wzrost ceny ciepła znacznie przekracza skalę ogólnej inflacji, co pozwala uznać ją za istotną. Chcąc zatem tę okoliczność uwzględnić w taryfie zatwierdzonej r., powód musiałby dysponować konkretnymi i udokumentowanymi przesłankami jego wystąpienia, gdyż w przeciwnym razie koszty z tego tytułu nie mogłyby być uznane za uzasadnione. 6

7 Zważyć ponadto należało, że z treści 27ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2006 r. nie wynika aby dokonanie analizy i oceny skutków ekonomicznych zmian taryfy było obowiązkiem wnioskodawcy. Przeciwnie treść tego przepisu, w kontekście art.47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U Nr 89 z 2006 r., poz. 625 z późn. zm.), że dokonanie analizy i oceny skutków ekonomicznych zmian taryfy było obowiązkiem organu regulacyjnego. Podkreślić należy, że powód złożył dokumenty w pełni umożliwiającą pozwanemu taka analizę i umożliwiającą ocenę skutków finansowych dla powoda i odbiorców, gdyż znane były obowiązujące tych ostatnich stawki taryfowe. Zastrzeżenia pozwanego sprowadzają się w tym zakresie do braku komentarza w kontekście braku działań podejmowanych przez powoda w celu obniżenia kosztów działalności koncesjonowanej. Zastrzeżenia te nie znajdują, w ocenie Sądu żadnego uzasadnienie. Skoro bowiem zmiana taryfy wynika wyłącznie ze zmiany kosztów jednego ze składników kalkulacji (ciepła kupowanego w E.), to brak jest podstaw do podważania innych składników, co do których wcześniej Prezes URE nie miał zastrzeżeń. Z tych względów zaskarżoną Decyzję należało uchylić (art k.p.c.). 7