Sentencja. Uzasadnienie

Transkrypt

1 Sentencja Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Wdowiak Sędziowie Sędzia WSA Maria Jagielska Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka (spr.) Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2007 r. sprawy ze skargi W. G. na bezczynność Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiocie wydania koncesji na obrót paliwami ciekłymi oddala skargę Uzasadnienie W. G. złoŝył skargę na bezczynność Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, który zawiadomieniem z dnia [...] listopada 2006 r. poinformował o pozostawieniu bez rozpatrzenia jego wniosku o udzielenie koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi. Do wydania tego zawiadomienia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym. W. G., zwany dalej skarŝącym, prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą T. z siedzibą w L. W. złoŝył do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki wniosek o udzielenie koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie obrotu paliwami. Na wniosek (kolejny) skarŝącego w dniu 11 września 2006 r., na podstawie art. 61 l k.p.a. oraz art. 32 ust. l pkt 4 ustawy - Prawo energetyczne, zostało ponownie wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie udzielenia koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi. Z uwagi na fakt, Ŝe wspomniany wyŝej wniosek nie zawierał wszystkich wymaganych dokumentów i informacji koniecznych do udzielenia koncesji na obrót paliwami ciekłymi, w dniu 15 września 2006 r. wezwano skarŝącego do złoŝenia tych dokumentów, zwłaszcza kopii decyzji wraz z protokołami Urzędu Dozoru Technicznego zezwalających na eksploatację zbiorników paliw i rurociągu technologicznego. PoniewaŜ skarŝący nie nadesłał wszystkich wymaganych dokumentów i informacji, zatem, stosownie do art. 35 ust. 2 ustawy - Prawo energetyczne oraz art. 50 ust. l ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ponownie wezwano skarŝącego pismem z dnia 6 listopada 2006 r. do nadesłania dokumentów i informacji, potwierdzających spełnienie warunków otrzymania koncesji, o których mowa w art. 33 ust. 1 i 3 ustawy - Prawo energetyczne, a w szczególności decyzji Urzędu Dozoru Technicznego zezwalających na eksploatację zbiorników paliwa, potwierdzających, Ŝe przedsiębiorca ma moŝliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności. Jednocześnie w piśmie z dnia 6 listopada 2006 r. skarŝący został pouczony przez organ, iŝ zgodnie z art. 50 pkt l ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nieudzielenie i nieprzesłanie przez niego wyjaśnień i dokumentów w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia. Pismo z dnia 6 listopada 2006 r. zostało doręczone przedsiębiorcy w dniu 8 listopada 2006 r., zatem wyznaczony w wezwaniu termin uzupełnienia wymaganych dokumentów upłynął w dniu 22 listopada 2006 r.

2 Zawiadomieniem z dnia [...] listopada 2006 r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki poinformował skarŝącego, Ŝe na podstawie art. 50 pkt l ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz.1807 i Nr 281, poz. 2777, z 2005 r. Nr 33, poz. 289, Nr 94, poz. 788, Nr 143, poz.1199, Nr 175, poz. 1460, Nr 177, poz. 1468, Nr 178, poz. 1480, Nr 179, poz. 1845, Nr 180, poz i Nr 183, poz oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 127, Nr 144, poz. 1043, Nr 144, poz i Nr 158, poz. 1121), w związku z art. 30 ust. 1 i art. 50 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, Nr 104, poz. 708, Nr 158, poz i Nr 170, poz. 1217), pozostawia bez rozpatrzenia jego wniosek z dnia 7 września 2006 r. o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi, o której mowa w art. 32 ust. l pkt 4 ustawy - Prawo energetyczne. W uzasadnieniu wskazał, iŝ zgodnie z art. 50 pkt 1 ustawy o swobodzie gospodarczej, organ koncesyjny, przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany moŝe wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, Ŝe spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Powołał się na art. 33 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo energetyczne. PoniewaŜ przedsiębiorca, pomimo wezwań, nie nadesłał wymaganych dokumentów niezbędnych do oceny czy spełnia on warunki do udzielenia koncesji, organ pozostawił wniosek bez rozpatrzenia. Organ pouczył stronę o prawie złoŝenia skargi na bezczynność do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W. G. uznając bezczynność Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki złoŝył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zakwestionował stanowisko organu o obowiązku dostarczenia przez niego decyzji Urzędu Dozoru Technicznego zezwalającej na eksploatację zbiorników paliwa. Podniósł, iŝ taki obowiązek ciąŝy na P. O. jako właścicielu stacji paliw, zaś skarŝący jest tylko dzierŝawcą stacji. Zdaniem skarŝącego, przed wydzierŝawieniem stacji właściciel - P.O. - powinien zadbać o dopuszczenie zbiorników do eksploatacji. W odpowiedzi na skargę na bezczynność Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wnosił o oddalenie skargi. Ustosunkowując się do zarzutów skarŝącego organ wskazał, Ŝe obowiązek posiadania decyzji właściwego organu dozoru technicznego wynika z przepisów ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122, poz ze zm.). Zgodnie z art. 4 pkt l powołanej ustawy, ilekroć jest w niej mowa o urządzeniach technicznych - naleŝy przez to rozumieć urządzenia, które mogą stwarzać zagroŝenie dla Ŝycia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia i środowiska wskutek: a) rozpręŝenia cieczy i gazów znajdujących się pod ciśnieniem róŝnym od atmosferycznego, b) wyzwolenia energii potencjalnej lub kinetycznej przy przemieszczaniu ludzi lub ładunków w ograniczonym zasięgu,

3 c) rozprzestrzeniania się materiałów niebezpiecznych podczas ich magazynowania lub transportu. Organ przywołał teŝ przepis l pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu (Dz. U. z 2002 r. Nr 120, poz. 1021, z późno zm.), zgodnie z którym zbiorniki słuŝące do przechowywania paliw na stacjach podlegają dozorowi technicznemu. Natomiast w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o dozorze technicznym mogą one być eksploatowane tylko na podstawie decyzji zezwalającej na ich eksploatację, wydanej przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego. Stosownie do powyŝszego dopuszczenie do eksploatacji urządzeń technicznych bez otrzymania decyzji organu właściwej jednostki dozoru technicznego zagroŝone jest grzywną albo karą ograniczenia wolności (art. 63 ust. 1 tej ustawy). Organ powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2006 r., Sygn. akt VI SAB/Wa 36/05, który oddalił skargę w podobnej sprawie. Odnosząc się natomiast do zarzutu skarŝącego, Ŝe to Prezes URE powinien wystąpić do właściciela stacji o decyzję zezwalającą na eksploatację zbiorników paliw, organ wyjaśnił, Ŝe postępowanie w sprawie udzielenia koncesji toczy się na wniosek strony, która przedkładając go organowi powinna udokumentować, iŝ ma moŝliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 3 Prawa energetycznego. PowyŜszego faktu nie zmienia okoliczność, iŝ właścicielem stacji paliw jest P.O. S.A., a skarŝący jej dzierŝawcą i eksploatującym na podstawie stosownej umowy (k. 4-5 akt sprawy) bowiem ustawa o dozorze technicznym nakłada obowiązki na podmioty eksploatujące urządzenia podlegające dozorowi technicznemu, a nie na ich właścicieli (art. 18 ust. 1, art. 19, art. 25, art. 26 i 29 ustawy o dozorze technicznym) a zatem skarŝący, eksploatując stację paliw, powinien zadbać o to, aby zbiorniki posiadały wymagane prawem decyzje organu dozoru technicznego. Z powyŝszą regulacją ustawową koresponduje zapis w 6 umowy zawartej przez skarŝącego z P. O. S.A., w myśl którego za stan techniczny urządzeń, w szczególności dystrybutorów i zbiorników paliwowych, zgodnie z przepisami Urzędu Miar i Urzędu Dozoru Technicznego, odpowiada skarŝący. Ponadto organ zauwaŝył, iŝ w piśmie z dnia 6 listopada 2006 r. skarŝący wystąpił "o udzielenie prolongaty odnośnie decyzji Urzędu Dozoru Technicznego zezwalającej na eksploatację zbiorników paliw i rurociągu technologicznego" z uwagi na fakt, Ŝe dzierŝawiona stacja będzie przebudowywana i wtedy zostaną dokonane stosowne badania zbiorników. Ponadto, w toku postępowania administracyjnego skarŝący wyjaśnił, iŝ przeprowadzenie badań technicznych zbiorników jest dla niego duŝym obciąŝeniem finansowym i zwrotu tych nakładów nie moŝe się domagać od P. O.. Wojewódzki Sąd Administracyjny zwaŝył, co następuje: Zgodnie z art. 1 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyŝej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeŝeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub

4 czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności. Stosownie do przepisu art. 3 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 tego artykułu. Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Oceniając zatem skargę pod tym kątem Sąd uznał ją za niezasadną, gdyŝ z akt sprawy nie wynika aby Prezes Urzędu Regulacji Energetyki dopuścił się bezczynności w sprawie rozpatrzenia wniosku skarŝącego dotyczącego wydania koncesji w zakresie obrotu paliwami płynnymi. Stosownie do art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz z późn. zm.), obrót paliwami wymaga uzyskania koncesji. Przepis art. 35 ust. 1 powyŝszej ustawy określa zawartość wniosku o udzielenie koncesji, w tym m.in. określenie środków, jakimi dysponuje podmiot ubiegający się o koncesję, w celu zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem (pkt 5). Prezes Urzędu Regulacji Energetyki udziela koncesji wnioskodawcy, który spełnia warunki określone w art. 33 ust.1 pkt 1-5 tejŝe ustawy. Jednym z warunków, jakie musi spełnić to wykazanie, iŝ ma moŝliwości techniczne gwarantujące prawidłowe wykonywanie działalności (pkt 3). Do postępowania przed Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Art. 50 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz z późn. zm.) stanowi, iŝ organ koncesyjny, przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany moŝe wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, Ŝe spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie z dnia 6 listopada 2006 r. powoływało się na art. 33 ust. 3 ustawy - Prawo energetyczne jako podstawę Ŝądania dokumentów potwierdzających posiadanie moŝliwości technicznych gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności. Dokumentem potwierdzającym posiadane moŝliwości techniczne miały być: protokół i decyzja w zakresie dotyczącym warunków technicznych wszystkich zbiorników. Obowiązek posiadania decyzji Urzędu Nadzoru Technicznego i protokołu badań stanu technicznego wynika z ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122. poz.1321) - art. 14 ust. 1 i 4. SkarŜący nie wykonał wezwania wydanego pod rygorem pozostawienia wniosku o udzielenie koncesji bez rozpatrzenia. Brak wykonania wezwania, wydanego zgodnie z prawem, obligowało organ do pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

5 Zdaniem Sądu słuszne jest stanowisko Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, iŝ to skarŝący jako wnioskodawca powinien przedstawić organowi wszystkie niezbędne dokumenty warunkujące dopuszczenie zbiorników paliwa do eksploatacji wydane przez Urząd Dozoru Technicznego. Nie ma racji skarŝący twierdząc, Ŝe taki obowiązek spoczywa na właścicielu stacji czyli w tym wypadku P. O. S.A., skoro nie jest on wnioskodawcą, a zatem stroną w sprawie udzielenia koncesji w rozumieniu art. 28 k.p.a. W tym stanie faktycznym, Sąd stwierdził, iŝ Prezes Urzędu Regulacji Energetyki nie pozostaje w bezczynności i miał podstawy prawne do pozostawienia wniosku skarŝącego bez rozpoznania. W związku z tym brak było podstaw do uwzględnienia skargi, a w razie nieuwzględnienia skargi Sąd, zgodnie z art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz ze zm.), skargę oddala.