WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Transkrypt

1 Sygn. akt XVII AmE 8/12 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 sierpnia 2014 roku Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie: Przewodniczący: SSO Jolanta de Heij - Kaplińska Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Dawejnis po rozpoznaniu w dniu 05 sierpnia 2014 roku w Warszawie na rozprawie sprawy z odwołania ( ) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. przeciwko Prezesowi ( ) z udziałem zainteresowanego ( ) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Poznaniu o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej na skutek odwołania od decyzji Prezesa ( ) z dnia 2 grudnia 2011 roku Nr ( ) I. oddala odwołanie, II. III. zasądza od ( ) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz Prezesa ( ) kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania; zasądza od ( ) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na rzecz ( ) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. kwotę 377,00 (trzysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania. UZASADNIENIE Decyzją z dnia 2 grudnia 2011 r., o nr OSZ( ), na podstawie art. 8 ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne oraz art. 104 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne, po rozpatrzeniu wniosku ( ) Sp. z o.o. z siedzibą w P. o rozstrzygnięcie sporu z ( ) Sp. z o.o. z siedzibą w P. w sprawie odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ( ), Prezes ( ) postanowił orzec, że na ( ) Sp. z o.o. z siedzibą w P. nie ciąży obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ( ). (decyzja, k. 4-8) Odwołanie od powyższej decyzji dnia 22 grudnia 2011 r. wniosła Spółka ( ) Sp. z o.o. (dalej zamiennie jako ( )), zaskarżając decyzję w całości i wnosząc o:

2 1) zmianę w całości decyzji poprzez orzeczenie zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ( ) między ( ) sp. z o.o. z siedzibą w P. a ( ) Sp. z o.o. z siedzibą w P., 2) w przypadku nieuwzględnienia powyższego żądania, wniesiono o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy Prezesowi ( ) do ponownego rozpoznania, 3) przeprowadzenie dowodów wskazanych w treści uzasadnienia odwołania, 4) zasądzenie od Prezesa ( ) na rzecz wnioskodawcy kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji zarzucono: 1. błędną wykładnię 8 ust. 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie funkcjonowania systemu elektroenergetycznego, 2. niezastosowanie art. 7 ust. 8i Prawa energetycznego, 3. niezastosowanie art. 61 kodeksu cywilnego, 4. naruszenie art. 32 ust. 2 Konstytucji RP, 5. niezastosowanie art. 7 k.p.a. Powyższe stanowisko strona odwołująca się podtrzymała w pismach procesowych datowanych na dzień 11 maja 2012 r. i 14 maja 2012 r. (odwołanie, k. 9-15; pismo procesowe powoda, k , 86-88). W odpowiedzi na odwołanie z dnia 25 kwietnia 2012 r. po dokonaniu ponownej analizy akt sprawy, nie znajdując podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonej decyzji, Prezes URE wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. (odpowiedź na odwołanie, k ). W odpowiedzi na odwołanie z dnia 25 kwietnia 2012 r. zainteresowana Spółka ( ) Sp. z o.o. (dalej zamiennie jako ( ), ( )) wniosła o oddalenie odwołania w całości i zasądzenie od powoda na rzecz ( ) kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych. Zainteresowana wskazała, że powód nie podniósł żadnych twierdzeń - ani nie przedstawił dowodów na ich poparcie odnośnie spełnienia przez niego przesłanek powstania publicznoprawnego obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, w tym m.in. posiadania tytułu prawnego do nieruchomości (art. 7 ust. 3 PE), istnienia technicznych i ekonomicznych warunków przyłączenia (art. 7 ust. 1 zd. 1 in principio PE), spełniania warunków przyłączenia przez podmiot żądający zawarcia umowy (art. 7 ust. 1 zd. 1 in fine PE). Równocześnie strona podniosła zarzut prekluzji z art k.p.c. w odniesieniu do wszystkich nie podniesionych w odwołaniu twierdzeń i dowodów powoda, a mających uzasadnić spełnienie wszystkich przesłanek powstania publicznoprawnego obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie. Ponadto, z ostrożności procesowej - na wypadek uznania, że powód spełnił przesłanki, od których zależy obowiązek zainteresowanego zawarcia umowy o przyłączenie Spółka ( ) wniosła o przeprowadzenie następujących dowodów: 2

3 a. dowodu z opinii biegłego z zakresu elektroenergetyki na okoliczność ustalenia warunków technicznych i ekonomicznych przyłączenia powoda do sieci elektroenergetycznej zainteresowanego, b. dowodu z oględzin nieruchomości, na której według organu ma być wybudowana przedmiotowa farma wiatrowa na okoliczność braku istnienia obiektu mającego być przedmiotem przyłączenia (braku istnienia odnawialnego źródła energii), a w konsekwencji na okoliczność braku posiadania przez powoda tytułu prawnego do tego obiektu, wobec faktu nieistnienia obiektu, c. dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa energetycznego, na okoliczność czasu niezbędnego dla realizacji przyłączenia powoda do sieci z uwzględnieniem konieczności uzyskania decyzji administracyjnych koniecznych do realizacji inwestycji, konieczności przeprowadzenia procedur zamówień publicznych, możliwości wykonywania robót budowlanych z uwzględnieniem czasu i sekwencji wyłączeń elementów sieci oraz wysokości nakładów koniecznych dla przyłączenia powoda do sieci bez uszczerbku dla funkcjonowania sieci dystrybucyjnej, d. dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa energetycznego, na okoliczność, czy istnieje obecnie uzasadniona potrzebami odbiorców konieczność przebudowy i modernizacji sieci dystrybucyjnej ( ) w zakresie wymaganym do zawarcia umowy o przyłączenie z powodem, e. dowodu z opinii biegłego z zakresu energetyki na okoliczność, czy powód spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru (art. 7 ust. 1 PE), f. dowodu z opinii biegłego z zakresu budownictwa energetycznego na okoliczność zakresu koniecznych działań dla realizacji przyłączenia oraz na okoliczność wysokości kosztów takich działań, z uwzględnieniem wpływu przyłączenia na krajowy system elektroenergetyczny, g. dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości na okoliczność ustalenia istnienia ekonomicznych warunków przyłączenia, przy uwzględnieniu zakazu subsydiowania skrośnego, ryzyka zaniechania inwestycji przez powoda, czasu i wymogów koniecznych dla realizacji inwestycji, ryzyk związanych z zaniechaniem lub wynikających ze względów technologicznych przesunięciem w czasie innych inwestycji w sieć oraz zakresu kosztów uznawanych za uzasadnione, h. dowodu z opinii biegłego na okoliczność przedmiotu i treści umowy o przyłączenie ( ), jaka zostałaby zawarta na rynku konkurencyjnym między równorzędnymi podmiotami, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych niniejszej sprawy, i. dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego, wymienionych w treści pisma, na okoliczności tam wskazane, j. dowodu z przesłuchania stron na okoliczność: braku istnienia obiektu przyłączanego (odnawialnego źródła energii), braku tytułu prawnego powoda do obiektu, braku po stronie powoda koncesji lub promesy koncesji, nieprowadzenia przez powoda działalności gospodarczej jako przedsiębiorca energetyczny - wytwórca, braku technicznych i ekonomicznych warunków przyłączenia powoda do sieci ( ), niespełnienia przez powoda warunków przyłączenia do sieci i odbioru, wpływu przyłączenia powoda na działalność ( ) (w tym na realizacje innych inwestycji oraz na obciążenia finansowe odbiorców). 3

4 ( ) podtrzymała powyższe stanowisko w sprawie w piśmie procesowym datowanym na dzień 28 maja 2012 r. (odpowiedź na odwołanie, k , pismo procesowe, k ). Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny: Wnioskiem z dnia 18 czerwca 2008 r. ( ) Sp. z o.o. z siedzibą w P. wystąpiła do ( ) Sp. z o.o. z siedzibą w P. o określenia warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej ( ) w miejscowości T., gmina M.. (dowód: wniosek, k akt admin.). Pismem z dnia 7 sierpnia 2008 r. przedsiębiorstwo energetyczne poinformowało Spółkę ( ) o możliwości przyłączenia do sieci elektroenergetycznej wnioskowanego obiektu i załączyło do niego warunki przyłączenia z dnia 7 sierpnia 2008 r. i dwa egzemplarze projektu umowy o przyłączenie. W dokumencie określającym warunki przyłączenia wskazano, iż ważność warunków wynosi 2 lata od daty ich określenia. (dowód: umowa o przyłączenie do sieci nr ( ), k akt admin.; warunki przyłączenia nr ( ), k akt admin.; pismo znak ( ), k. 79 akt admin.). Dnia 6 sierpnia 2010 r. wnioskodawca podpisał umowę o przyłączenie do sieci ( ), która została doręczona przedsiębiorstwu energetycznemu w dniu 9 sierpnia 2010 r. (dowód: okoliczności bezsporne). Pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. Spółka ( ) poinformowała wnioskodawcę, iż ważność warunków przyłączenia do sieci upłynęła w dniu 7 sierpnia 2010 r., wobec czego nie ma możliwości zawarcia ww. umowy o przyłączenie do sieci. ( ) powinna natomiast wystąpić z ponownym wnioskiem o przyłączenie. (dowód: pismo znak: ( ), k. 6 akt admin.). Pismem z dnia 29 września 2010 r. ( ) Sp. z o.o. wystąpiła do Prezesa ( ) z wnioskiem o rozstrzygnięcie, w trybie art. 8 ust. 1 PE, sporu z ( ) w sprawie odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ( ). (dowód: wniosek o rozstrzygnięcie sporu, k. 1-4 akt admin.). Pismem z dnia 20 października 2010 r. Prezes ( ) zawiadomił ww. przedsiębiorców o wszczęciu postępowania w sprawie, a pismem z dnia 24 października 2011 r. zawiadomił o jego zakończeniu i możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym. (dowód: zawiadomienie ( ), k akt admin.; zawiadomienie ( ), k akt admin.). W dniu 2 grudnia 2011r. Prezes ( ) wydał decyzję, zaskarżoną w niniejszym postępowaniu, w której orzekł, iż na ( ) sp. z o.o. nie ciąży obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci ( ). Powyżej opisany stan faktyczny został ustalony przez Sąd w oparciu o ww. dowody, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziły zastrzeżeń. Sąd Okręgowy zważył, co następuje: Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. 4

5 Istota sporu sprowadza się w niniejszej sprawie do kwestii terminu obowiązywania warunków przyłączenia, opracowanych przez ( ) dla ( ) Sp. z o.o., a w konsekwencji do tego, czy na przedsiębiorstwie energetycznym spoczywał publicznoprawny obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ( ). W ocenie odwołującej się Spółki, Prezes ( ) błędnie przyjął, że 2-letni okres obowiązywania warunków przyłączenia należy liczyć od chwili ich sformułowania przez ( ), co w konsekwencji prowadziło do wadliwego przyjęcia, że wnioskodawca złożył oświadczenie woli zawarcia umowy z ( ) po upływie terminu obowiązywania ww. warunków. Ponadto ( ) wskazała, że nawet gdyby przyjąć, że rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. ws. funkcjonowania systemu elektroenergetycznego i PE wskazują na różne sposoby określania 2-letniego terminu ważności warunków przyłączenia, to w noweli do PE z dnia 8 stycznia 2010 r. brak jest przepisów, które nakazywałyby stosowanie art. 7 ust. 8i PE wyłącznie do tych warunków, które zostały wydane po dniu wejścia w życie tej ustawy, co wynika także z art. 20 noweli, zgodnie z którym do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy ustawy nowelizującej. Wobec powyższego, zdaniem ( ), okres ważności warunków przyłączenia w niniejszej sprawie nie upłynął w dniu 7 sierpnia 2010 r., lecz z upływem 2 lat od dnia doręczenia ich wnioskodawcy, tj. z dniem 13 sierpnia 2010 r. Tym samym, oświadczenie woli zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, złożone przez wnioskodawcę 9 sierpnia 2010 r., zostało złożone w okresie ważności warunków przyłączenia. Ustosunkowując się do powyższych zarzutów należy zauważyć, że zgodnie z przepisem 8 ust. 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. ws. szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. 2007, nr 93, poz. 623 ze zm.; dalej: rozporządzenie systemowe), które obowiązywało w dacie określenia warunków przyłączenia ( ), warunki przyłączenia są ważne dwa lata od dnia ich określenia. Tak też, zgodnie z powyższą regulacją, wskazano w dokumencie określającym warunki przyłączenia ( ) mianowicie, iż data ważności warunków wynosi 2 lata od daty ich określenia (k. 18 akt admin. in fine). W ocenie Sądu Okręgowego, powyżej przywołana regulacja prawna jest jednoznaczna i nie nasuwa żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Wobec tego, skoro w niniejszej sprawie bezspornym jest, iż przedsiębiorstwo energetyczne sporządziło (określiło) warunki przyłączenia w dacie 7 sierpnia 2008 r., to termin ich ważności upłynął w dniu 7 sierpnia 2010 r. Poza sporem jest również, że podpisane przez ( ) - w dacie 6 sierpnia 2010 r. - egzemplarze umowy o przyłączenie do sieci zostały doręczone Spółce ( ) dnia 9 sierpnia 2010 r. i to z tą ostatnią datą należy wiązać fakt złożenia przez ( ) oświadczenia w przedmiocie zawarcia przedmiotowej umowy. W konsekwencji trzeba zatem uznać, że Prezes ( ) prawidłowo przyjął, iż odwołująca się Spółka uchybiła dwuletniemu terminowi przewidzianemu na złożenie oświadczenia woli w przedmiocie zawarcia umowy przyłączeniowej. Bezskuteczny upływ tego terminu oznacza wygaśnięcie roszczenia ( ) o zawarcie przedmiotowej umowy i równocześnie przesądza o braku po stronie ( ) publicznoprawnego obowiązku przyłączenia do sieci ( ), zgodnie z wydanymi warunkami technicznymi i na zasadach zawartych w projekcie umowy. Sąd nie podziela stanowiska odwołującej się Spółki, co do możliwości zastosowania w niniejszej sprawie art. 7 ust. 8i PE, zgodnie z którym warunki przyłączenia są ważne dwa lata od dnia ich doręczenia. Przywołany przepis został wprowadzony do Prawa energetycznego nowelą z dnia 8 stycznia 2010 r., obwiązującą od dnia 11 marca 2010 r., czyli przeszło półtora roku od określenia warunków przyłączenia ( ). Powyższa regulacja nie może mieć 5

6 zastosowania w analizowanym przypadku, po pierwsze, ze względu na zasadę nieretroakcji prawa oraz regułę tempus regit actum, ponieważ jak słusznie podnosiła zainteresowana Spółka wydanie warunków przyłączenia miało charakter czynności jednorazowej, zakończonej w chwili jej dokonania, a zatem wejście w życie nowej ustawy nie powinno modyfikować tego okresu, skoro procedura określania warunków przyłączenia została zakończona w czasie obowiązywania przepisów dotychczasowych. Po drugie, nie ma podstaw do liczenia terminu ważności warunków przyłączenia od daty ich doręczenia Spółce ( ), ze względu na treść przepisu intertemporalnego, tj. art. 20 przywołanej noweli. Stosownie do tego przepisu, do spraw wszczętych i niezakończonych do dnia wejście w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy tej ustawy. W ocenie Sądu Okręgowego, użyte w przepisie sformułowanie o sprawach wszczętych i niezakończonych należy odnosić do spraw toczących się przed Prezesem ( ) w trybie postępowania administracyjnego, bądź do spraw toczących się przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów według przepisów procedury cywilnej. Nie można natomiast odnosić powyższego sformułowania do sytuacji, gdy tak jak w niniejszej sprawie sprawa pozostaje na etapie wydania przez przedsiębiorcę energetycznego warunków przyłączenia oraz przekazania wnioskodawcy projektu umowy przyłączeniowej, gdyż nie mamy wówczas jeszcze do czynienia z żadną sprawą w znaczeniu proceduralnym. Na marginesie, należy przyznać rację zainteresowanej Spółce, iż gdyby podzielić sugestie ( ), co do sposobu interpretacji art. 20 noweli do PE z dnia 8 stycznia 2010 r. i liczenia terminu ważności warunków przyłączenia od daty ich doręczenia, to konsekwentnie należałoby przyjąć, iż do wnioskującego o przyłączenie do sieci mają zastosowanie także nowe, surowsze wymogi, między innymi, w zakresie obowiązku uiszczenia zaliczki na poczet opłaty przyłączeniowej, czy przedłożenia określonych dokumentów planistycznych. Reasumując powyższe rozważania, Sąd Okręgowy stwierdza, że warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej wydane przed dniem 11 marca 2010 r., zachowały swą ważność przez okres oznaczony zarówno w samych warunkach, jak i w 8 ust. 7 rozporządzenia systemowego, czyli w analizowanym przypadku do dnia 7 sierpnia 2010 r. W dalszej kolejności Spółka ( ) stwierdziła, że warunki przyłączenia stanowią oświadczenie woli przedsiębiorstwa energetycznego zawarcia umowy na warunkach w nich określonych, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia, a żądający przyłączenia spełnia warunki przyłączenia. Z tego względu, w ocenie Spółki, Prezes ( ) całkowicie bezpodstawnie i z pominięciem art. 61 k.c. nie przyjął, że warunki przyłączenia opracowane przez ( ) obowiązują w okresie 2 lat od daty, w której doszły do wnioskodawcy w taki sposób, że mógł on zapoznać się z ich treścią, przez co w sposób nieuprawniony dokonał skrócenia terminu obowiązywania przedmiotowych warunków. Sąd Okręgowy nie podziela powyższego zarzutu, ponieważ termin obowiązywania warunków przyłączenia ( ) wynika wprost z przepisów prawa w tym przypadku z 8 ust. 7 rozporządzenia systemowego. Nie ma zatem podstaw, by odwoływać się w tym zakresie do unormowania z art. 61 k.c., gdyż ww. przepis rozporządzenia należy traktować jako lex specialis w stosunku do regulacji kodeksu cywilnego. Regulacja ta znajduje natomiast zastosowanie do określenia terminu złożenia przez podmiot wnioskujący o przyłączenie oświadczenia woli w przedmiocie zawarcia umowy przyłączeniowej na zasadach określonych w warunkach przyłączenia oraz w projekcie umowy. 6

7 Wbrew sugestiom odwołującej się Spółki, warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej nie stanowią oferty zawarcia umowy o przyłączenie w rozumieniu przepisów k.c. Sąd rozpoznający sprawę nie podziela poglądu, że warunki przyłączenia są zobowiązaniem czy to w sferze prawa cywilnego czy w sferze publicznoprawnej. Na gruncie prawa cywilnego zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić (art. 353 k.c.). Źródło określonego zachowania musi wynikać z causa, czy to z czynności prawnej dwustronnej, czynności prawnej jednostronnej (np. przyrzeczenie publiczne art. 919 i n. k.c.), czynu niedozwolonego (art. 415 i n. k.c.), bezpodstawnego wzbogacenia (art. 405 i n. k.c.), decyzji administracyjnej, innego zdarzenia (np. orzeczenia konstytutywne). Na temat charakteru warunków przyłączenia wypowiadają się przedstawiciele doktryny uznając, że można je traktować jako zaproszenie do rokowań (por. J. P., Umowa o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej, gazowej lub ciepłowniczej oraz obowiązek jej zawarcia. Zagadnienia cywilnoprawne, LEX i przedstawione tam poglądy). W sensie cywilnoprawnym warunki przyłączenia nie rodzą zobowiązań, ani nie kreują obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie, lecz jedynie potwierdzają gotowość przedsiębiorcy sieciowego do jej zawarcia na podanych warunkach w okresie ich ważności. Dopiero w nowelizacji z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 21, poz. 104) w art. 7 ust. 8i) wskazano, że w okresie ważności warunki przyłączenia stanowią warunkowe zobowiązanie przedsiębiorstwa energetycznego do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. W ocenie Sądu, owe warunkowe zobowiązanie odnosi się tak do samych wymagań ujętych w warunkach przyłączenia, jak i określonych w art. 7 ust. 1 Pe. Nałożony przepisem art. 7 ust. 1 Pe na przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii publicznoprawny obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie nie ma charakteru bezwzględnego. Z treści art. 7 ust. 1 Pe wynika, że obowiązek ten powstaje na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru. Wydanie warunków przyłączenia jest właśnie elementem realizacji obowiązku kontraktowania wynikającego z art. 7 ust. 1 Pe, ale nie przesądza o obowiązku zawarcia umowy. Według Spółki ( ), przyjęcie przez Prezesa ( ), jakoby decydujące znaczenie przy określaniu początku biegu terminu ważności warunków przyłączenia miał fakt ich określenia, a nie doręczenia, jest sprzeczne z art. 32 ust. 2 Konstytucji, ponieważ założenie to tworzy możliwość dyskryminowania jednych przedsiębiorców wnioskujących o przyłączenie do sieci, poprzez doręczanie im warunków w najpóźniej możliwym terminie oraz uprzywilejowania innych, przez doręczanie im tych warunków tego samego dnia, w którym zostały wydane. Zdaniem Spółki, prowadzi to do nieuprawnionego różnicowania przez przedsiębiorcę energetycznego sytuacji podmiotów ubiegających się o przyłączenie do sieci. Z powyższym zarzutem nie sposób się zgodzić, gdyż dwuletni termin ważności warunków przyłączenia - niezależnie od tego, czy liczyć go zgodnie z 8 ust. 7 rozporządzenia systemowego, czy art. 7 ust. 8i PE obowiązuje jednakowo wszystkie podmioty wnioskujące o przyłączenie do sieci, trudno zatem mówić o istnieniu w tym zakresie jakiejkolwiek dyskryminacji w aspekcie życia gospodarczego. Nadto, Sąd pragnie zauważyć, że w niniejszej sprawie poza sporem jest, iż warunki przyłączenia ( ), określone dnia 7 sierpnia 2008 r., zostały doręczone Spółce ( ) w dniu 13 7

8 sierpnia 2008 r., a więc w ciągu zaledwie sześciu dni od ich wydania. Natomiast odwołująca się Spółka niemalże do ostatniej chwili zwlekała ze złożeniem oświadczenia w przedmiocie woli zawarcia umowy przyłączeniowej na warunkach określonych przez ( ), gdyż co również nie było sporne - podpisała umowę dopiero 6 sierpnia 2010 r., a więc na dzień przed upływem terminu ważności warunków przyłączenia i która to umowa została doręczona ( ) już po upływie tego terminu, tj. 9 sierpnia 2010 r. W tej sytuacji, twierdzenia ( ) o przyjęciu przez Prezesa ( ) wykładni przepisów dotyczących określania początku biegu terminu ważności warunków przyłączenia, jako dyskryminującej przedsiębiorców wnioskujących o przyłączenie jest nieuzasadnione. Strona odwołująca dysponowała bowiem wystarczająco długim czasem na podjecie decyzji o zawarciu umowy przyłączeniowej na zasadach zaproponowanych przez ( ). Odnośnie zarzutu naruszenia art. 7 k.p.a. ( ) podniosła, iż przy wydawaniu decyzji organ całkowicie pominął zasadę uwzględniania interesu publicznego i słusznego interesu obywateli. W opinii strony, zaskarżona decyzja ogranicza bowiem możliwość rozwoju gospodarczego wnioskodawcy, lecz przede wszystkim blokuje możliwość realizacji celu publicznego, jakim jest zwiększenie w Polsce odnawialnych źródeł energii. W ocenie Sądu Okręgowego, również ten zarzut odwołania nie zasługuje na uwzględnienie. Postępowanie przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem zmierzającym do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, którą Sąd ten rozpoznaje, jako sąd pierwszej instancji. Wobec tego, zgodne z ugruntowanym stanowiskiem judykatury i doktryny, wszelkie zarzuty kierowane na uchybienia popełnione w postępowaniu administracyjnym, które nie uzasadniają stwierdzenia nieważności decyzji, należy uznać za bezskuteczne. Specyfika postępowania sądowego, prowadzonego w następstwie zaskarżenia decyzji Prezesa ( ), przesądza o tym, że postawiony przez ( ) zarzut o charakterze proceduralnym, dotyczący naruszenia art. 7 k.p.a., pozostaje bez wpływu na ocenę trafności zaskarżonego orzeczenia. Mając powyższe na uwadze, na podstawie art k.p.c., Sąd oddalił odwołanie. O kosztach postępowania rozstrzygnięto zgodnie z wyrażoną w art k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że na koszty należne Prezesowi ( ) złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 360 zł, ustalone na podstawie 14 ust. 3 pkt 3 w zw. z 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. ws. opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U r., nr 490 j.t), zaś na koszty należne zainteresowanej Spółce ( ) złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 360 zł, ustalone na ww. postawie prawnej oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. 8