OGÓLNE ZASADY OBOWIĄZUJĄCE STUDENTA PODCZAS ZAJĘĆ ORGANIZOWANYCH PRZEZ UCZELNIĘ

Transkrypt

1 OGÓLNE ZASADY OBOWIĄZUJĄCE STUDENTA PODCZAS ZAJĘĆ ORGANIZOWANYCH PRZEZ UCZELNIĘ Student jest zobowiązany : 1. Bezwzględnie stosować się do poleceń i wskazówek prowadzącego zajęcia; 2. Podczas zajęć i przy poruszaniu się na terenie Uczelni zachować należyte środki ostrożności, swoim postępowaniem nie powodować zagrożenia dla siebie i innych osób; 3. W sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia na skutek pożaru lub innych zdarzeń wykonywać polecenia osób kierujących akcją ratunkową, zachować spokój i nie ulegać panice; 4. Stosować się do obowiązujących w danym miejscu regulaminów i instrukcji oraz ogólnych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy; 5. Przy poruszaniu się po terenie, na którym odbywa się ruch kołowy stosować się do przepisów prawa o ruchu drogowym; 6. Stosować się do znaków zakazu i napisów ostrzegawczych; 7. Zgłaszać prowadzącemu zajęcia wypadki, nagłe zachorowania, zauważone nieprawidłowości mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia lub życia; 8. Dbać o ład i porządek oraz mienie Uczelni; Zakazane jest : 1. Przynoszenie, spożywanie na terenie Uczelni oraz w czasie zajęć organizowanych poza jej terenem napojów alkoholowych, narkotyków i innych środków odurzających; 2. Przynoszenie i przechowywanie na terenie Uczelni i w miejscu organizowanych zajęć poza jej terenem materiałów, przedmiotów mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia lub życia własnego i innych osób; 3. Opuszczanie zajęć bez zgody prowadzącego zajęcia; 4. Użytkowanie uszkodzonego sprzętu, urządzeń technicznych oraz używanie ich niezgodnie z przeznaczeniem; Zasady postępowania w razie zaistnienia wypadku studenckiego. Uczelnia jest obowiązana do prowadzenia ewidencji wypadków studentów, którym ulegli podczas zajęć organizowanych przez Uczelnię na terenie i poza jej terenem; W świetle ustawy z dnia 30 października 2002r o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (Dz.U.nr.199,poz.1674). Wypadkiem powstałym w szczególnych okolicznościach jest nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodującą uraz lub śmierć, które nastąpiło w czasie zajęć albo w czasie odbywania praktyki przewidzianej organizacją studiów. Przy ustalaniu okoliczności i przyczyn wypadków studenckich stosuje się przepisy dotyczące ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy. W razie zaistnienia wypadku, poszkodowanemu należy udzielić pierwszej pomocy oraz zapewnić pomoc medyczną. Telefon alarmowy Pogotowia Ratunkowego: 999 lub 112 Prowadzący zajęcia powinien niezwłocznie poinformować przełożonego. O zaistnieniu wypadku powiadamiany jest: Rektor, Dziekan, nieetatowy Inspektor BHP.W przypadku zaistnienia wypadków śmiertelnych, ciężkich i zbiorowych powiadamiane są odpowiednie organy. Do czasu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku należy zabezpieczyć miejsce wypadku w sposób wykluczający: - dopuszczenie do miejsca wypadku osób nie powołanych; - dokonywania zmian położenia przedmiotów które spowodowały wypadek lub pozwalają odtworzyć jego okoliczności; Zgodę na uruchomienie urządzeń technicznych lub dokonywanie zmian w miejscu wypadku w razie zaistnienia wypadku śmiertelnego, ciężkiego lub zbiorowego wyraża Rektor po uzgodnieniu z prokuratorem i Państwową Inspekcją Pracy. Dokonywanie zmian w miejscu wypadku jest dopuszczalne, jeżeli zachodzi konieczność ratowania osób lub mienia albo zapobieżenia grożącemu niebezpieczeństwu. Zespół ustalający okoliczności i przyczyny wypadku powołuje Rektor. Po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku zespół powypadkowy sporządza stosowną dokumentację. Komplet dokumentów otrzymuje poszkodowany student, a w razie wypadku śmiertelnego uprawniony członek rodziny. Na podstawie ustawy z dnia 30 października 2002r o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach, studentowi który uległ wypadkowi podczas zajęć albo w czasie praktyki przewidzianej organizacją studiów przysługują świadczenia, wypłacane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych: - renta z tytułu niezdolności do pracy w przypadku całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy; - jednorazowe odszkodowanie w przypadku całkowitej niezdolności do pracy wskutek wypadku; Wymienione świadczenia nie przysługują studentowi poszkodowanemu wskutek wypadku, który nastąpił z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa studenta. Rodzaje świadczeń i zasady ich przyznawania dla uprawnionych członków rodziny studenta, który zmarł wskutek wypadku podczas zajęć albo odbywania praktyki przewidzianej organizacją studiów, określone są w cytowanej ustawie. Niezależnie od wymienionych świadczeń, student ubezpieczony od następstw nieszczęśliwych wypadków, ma prawo do świadczeń na zasadach określonych w zawartej umowie ubezpieczeniowej. P i e r w s z a p o m o c Jest to odstawowa czynność wykonywana przed przybyciem lekarza, pogotowia ratunkowego lub innych wykwalifikowanych służb mająca na celu ratowanie zdrowia bądź życia ludzi, którzy odnieśli obrażenia lub nagle zachorowali. Celem udzielenia pierwszej pomocy jest: - ochrona życia ludzkiego - ograniczenie skutków obrażeń lub choroby - przygotowanie do dalszego postępowania lekarskiego Obowiązkiem ratownika jest: - szybka i spokojna ocena sytuacji i wezwanie specjalistycznej pomocy, zabezpieczenie miejsca wypadku; - rozpoznanie na ile to możliwe rodzaju obrażeń lub choroby - udzielenie szybkiej, właściwej i wystarczającej pomocy, przy zachowaniu rozsądnego, celowego działania - zorganizowanie transportu poszkodowanego do szpitala, do lekarza lub do domu - pozostanie z poszkodowanym do chwili przejęcia nad nim opieki przez personel medyczny W celu dokonania oceny podstawowych funkcji życiowych pacjenta należy sprawdzić czy poszkodowany - jest przytomny i oddycha; - ma zachowane krążenie; Tętno może być badane na tętnicy szyjnej,tętnicy udowej i tętnicy promieniowej. Ogólne zasady udzielania pierwszej pomocy Osoba ratująca powinna uwzględnić: - ocenę zdarzenia i skutki podejmowanego działania; - jak najszybciej usunąć czynniki działające na poszkodowanego; - ocenić zaistniałe zagrożenie dla życia poszkodowanego poprzez:

2 - sprawdzenie tętna, oddechu, drożności dróg oddechowych oraz stanu przytomności i ustalenie rodzaju urazu-rana, złamanie itp.; - zabezpieczenie chorego przed możliwością dodatkowego urazu lub innego zagrożenia (np. środki toksyczne); - wezwanie pomocy fachowej-pogotowie ratunkowe, lekarz; - zorganizowanie transportu poszkodowanego jeśli nie ma możliwości dotarcia lekarza; ZASADY UDZIELANIA PIERWSZEJ POMOCY W NIEKTÓRYCH PRZYPADKACH ZAGROŻENIA ŻYCIA Z r a n i e n i a Raną nazywamy urazowe uszkodzenie tkanek, połączone z przerwaniem skóry lub błony śluzowej. - natychmiastowe zatrzymanie krwotoku; - usunięcie z rany ciał obcych (tylko widocznych i których usunięcie nie sprawia trudności); - zabezpieczenie rany przed zakażeniem przez oczyszczenie okolicy rany benzyną, eterem lub spirytusem w promieniu 4-5 cm, począwszy od brzegów rany na zewnątrz (głębokich ran nie należy przemywać żadnymi płynami antyseptycznymi ani wycierać, a jedynie pokryć jałowym opatrunkiem i zabandażować); - ranę zanieczyszczoną spłukać obficie 3% roztworem wody utlenionej; - miejsce zranione przykryć wyjałowionym opatrunkiem; - wszystkich chorych (zranionych) z poważniejszymi uszkodzeniami należy kierować natychmiast do szpitala. Z ł a m a n i a Złamaniem nazywamy przerwanie ciągłości kości; - wyróżniamy złamanie otwarte i zamknięte. Objawy złamania: - znaczna bolesność w miejscu urazu nasilająca się przy dotykaniu i próbach ruchu; - niemożność poruszania złamaną kończyną; - zmiana zarysu kości, znaczna w złamaniach z przemieszczeniem kości; - przy złamaniu kręgosłupa dodatkowo czasem porażenie kończyn górnych i dolnych; - przy złamaniu żeber ból przy każdym oddechu, a także kaszel lub ucisk na klatkę piersiową; - przy złamaniu miednicy ból przy siadaniu i przy każdej próbie wstania - założyć jałowy opatrunek na ranę; - unieruchomić złamaną kończynę stosując zasadę unieruchomienia dwóch sąsiadujących ze złamaniem stawów- do unieruchomienia stosuje się specjalne szyny druciane Kramera i itp.; - przy złamaniu kończyn górnych, podudzia i żeber, chorego można przenosić i przewozić w pozycji siedzącej; - przy złamaniu uda, miednicy i kręgosłupa tylko w pozycji leżącej; - przy złamaniu kręgosłupa chory musi być ułożony na twardym podłożu; - podać leki przeciw bólowe i zapewnić opiekę lekarską. Z w i c h n i ę c i a Zwichnięciem nazywamy częściowe lub całkowite przemieszczenie się jednej lub kilku kości stawu, wraz z uszkodzeniem torebki stawowej i wiązadeł. Objawy zwichnięcia: - ostry ból występujący w stawie; - zniekształcenie stawu; - zniesienie lub ograniczenie ruchu w stawie. - przyłożyć zimny okład na zwichnięty staw; - unieruchomić go za pomocą szyny lub opaski; - podać środki przeciwbólowe i zapewnić opiekę lekarską; K r w o t o k i Krwotokiem nazywamy szybki i obfity wypływ krwi z uszkodzonego naczynia krwionośnego. Krwotoki w zależności od drogi wypływu dzielimy na: - zewnętrzne, gdy krew wypływa na zewnątrz ciała zarówno z ciała jak i otworów naturalnych - wewnętrzne, gdy krew dostaje się do jam ciała. W zależności od rodzaju uszkodzonego naczynia wyróżniamy krwotoki: - żylne - tętnicze - miąższowe - mieszane Upływ krwi z tętnic zatrzymuje się doraźnie przez: ucisk palcami krwawiącego naczynia - tętnicę przyciska się do kości powyżej miejsca zranienia, a przy krwotokach z tętnicy szyjnej i skroniowej-poniżej miejsca zranienia; - przy krwotoku z rany na kończynie koniecznie unieść ją do góry; - ucisnąć należy silnie kciukiem, czterema palcami lub pięścią, założenie opatrunku uciskowego - doraźnie zatrzymać krwawienie (ucisk palcami); - położyć opatrunek z jałowej gazy, - zabandażować, Krwotoki wewnętrzne mogą nastąpić wskutek: - choroby, np. gruźlicy, wrzodów żołądka, nowotworów płuc, - upadku z wysokości, - uderzenia, - zgniecenia. Pierwsza pomoc- jak najszybsze oddanie chorego pod opiekę lekarską. U t r a t a p r z y t o m n o ś c i Człowiek może być nieprzytomny z wielu powodów. Może to być utrata krwi, uszkodzenie mózgu w wyniku urazu, niedobór tlenu spowodowany atakiem serca lub udarem. Oznakami stanu głębokiej nieprzytomności są: - śpiączka - niejednakowe lub rozszerzone źrenice - zwolnienie tętna i nieregularne oddychanie. Udzielając pierwszej pomocy należy przede wszystkim sprawdzić: - drogi oddechowe; - oddychanie; - krążenie; D r o g i o d d e c h o w e W celu utrzymania drożności dróg oddechowych należy: - odwrócić głowę ratowanego na bok i usunąć wszystko co mogłoby je zablokować (protezę zębową, resztki wymiocin, wodorosty itp.); - poluzować krawat, kołnierzyk lub inne przedmioty mogące uciskać szyję; - ułożyć głowę i szyję ratowanego tak, aby język nie zapadał się i nie blokował dróg oddechowych (twarzą ku górze i odgiąć głowę do tyłu) O d d y c h a n i e

3 - jeżeli poszkodowany przestał oddychać- na co wskazuje brak unoszenia się i opadania klatki piersiowej- należy rozpocząć sztuczne oddychanie metodą usta-usta. W przypadku, gdy usta ratowanego pokryte są np. substancją trującą należy użyć metody usta-nos, wykorzystując tą samą technikę, lecz wdmuchując powietrze przez nos przy zamkniętych ustach ratowanego. Częstotliwość sztucznego oddychania wynosi około 12 razy na minutę. - jeżeli poszkodowany nie oddycha, odszukać tętno na tętnicy szyjnej. Jeśli jest wyczuwalne, prowadzić dalej oddychanie z częstotliwością jeden oddech co 4 sekundy. Zaprzestać kiedy ratowany zacznie oddychać samodzielnie. K r ą ż e n i e Jeżeli tętno jest nie wyczuwalne, należy rozpocząć masaż serca. Tętno należy zbadać na tętnicy szyjnej, ponieważ u osób chorych lub znajdujących się w stanie wstrząsu tętno na tętnicy promieniowej(badanej w okolicy nadgarstka) może być nie wyczuwalne. Poszkodowany który wymaga zewnętrznego masażu serca, zazwyczaj również nie oddycha. Dlatego jednocześnie z masażem serca konieczne jest stosowanie sztucznego oddychania usta-usta. K o l e j n e c z y n n o ś c i p r z y w y k o n y w a n i u m a s a ż u s e r c a - ratowany spoczywa w pozycji leżącej na wznak, na twardym podłożu, prowadzący masaż serca klęka z prawej strony poszkodowanego, - dłonie ułożone jedna na drugiej kładziemy na 1/3 dolnej części mostka, mając wyprostowane przedramiona w obu stawach łokciowych, - ucisk wykonujemy dynamicznie, przenosząc ciężar tułowia na wyprostowane przedramiona, - warunkiem skuteczności masażu serca jest obniżanie się poziomu mostka o około 4 cm oraz pojawienie się tętna w tętnicach szyjnych lub udowych, - masaż wykonywany jest z częstotliwością około 60 razy na minutę. Jeżeli akcję reanimacyjną prowadzi jedna osoba, to po każdych dwóch wdechach reanimujący wykonuje ucisk na mostek około razy, tak aby w ciągu minuty stosunek oddechów i uciśnięć wynosił około 12:60. Jeżeli akcja reanimacyjna prowadzona jest przez dwie osoby, to jedna prowadzi sztuczne oddychanie, a druga wykonuje masaż serca według schematu: 2 oddechy - 15 uciśnięć. Należy zaznaczyć, że akcję reanimacyjną należy prowadzić do czasu pojawienia się pomocy lekarskiej. Nieprzytomnego, poszkodowanego należy ułożyć w pozycji bezpiecznej. Nie należy tego robić, jeżeli podejrzewa się uraz kręgosłupa, chyba że oddech jest utrudniony lub chory wymiotuje. Należy pozostać z chorym do czasu przybycia pomocy medycznej. U r a z y t e r m i c z n e O p a r z e n i a - przerwać kontakt z czynnikami parzącymi, - zmniejszyć występujący ból przez polewanie czystą zimną wodą przez kilkanaście minut (oprócz zmniejszania bólu, woda zapobiega występowaniu głębokich oparzeń). W przypadku oparzenia związkami chemicznymi należy je zmyć pod silnym strumieniem zimnej wody, - zabezpieczyć oparzoną powierzchnię przed zakażeniem poprzez opatrunki (jałowa gaza) przy oparzeniach I, II i III stopnia małych powierzchni ciała oraz przykrycie czystymi serwetami, rozwiniętymi płatami gazy - przy oparzeniach dużych powierzchni ciała, - zapewnić poszkodowanemu możliwie szybko opiekę lekarską. O d m r o ż e n i a - odmrożone miejsca stopniowo ogrzać (przy I stopniu), - nałożyć jałowy opatrunek (II, III stopień), - przewieźć chorego do szpitala (V, IV stopień) - przy wszystkich stopniach odmrożenia podawać ciepłe płyny do picia. P o r a ż e n i e p r ą d e m e l e k t r y c z n y m Działanie prądu na organizm człowieka ma działanie: a) miejscowe w postaci oparzenia, b) ogólne - w postaci zaburzeń rytmu serca, włącznie z niebezpiecznym zatrzymaniem krążenia. a) natychmiast uwolnić porażonego spod działania prądu elektrycznego przez: - wyłączenie napięcia właściwego obwodu elektrycznego, - uwolnić porażonego od urządzeń będących pod napięciem z zastosowaniem odpowiednich zabezpieczeń; b) w zależności od stanu porażonego zastosować odpowiednie czynności ratownicze: - przy zatrzymaniu oddechu - sztuczne oddychanie, - przy zatrzymaniu czynności serca - masaż serca, - przy oparzeniach, krwotokach, zranieniach itd. postępować jak w takich przypadkach jest konieczne. Z a t r u c i a c h e m i c z n e Ze względu na drogę wchłonięcia trucizny rozróżniamy zatrucia przez: - drogi oddechowe, - przewód pokarmowy, - skórę. - stosować się do zaleceń zawartych w karcie charakterystyk danej substancji. Natychmiast skierować chorego do lekarza, w miarę możliwości zorganizować transport. PODSTAWOWE OBOWIĄZKI PRACOWNIKÓW I STUDENTÓW W ZAKRESIE OCHRONY PRZECIWPOŻAROWEJ I. Każdy pracownik lub student obowiązany jest znać sygnał alarmu pożarowego oraz numer telefonu straży pożarnej, umieć użyć podręczny sprzęt gaśniczy, jak również znać zasady gaszenia pożaru w zarodku. Ponadto wszyscy pracownicy i studenci są obowiązani: 1. brać udział w szkoleniu przeciwpożarowym w celu zapoznania się z istniejącym zagrożeniem oraz sposobami zapobiegania pożarom, 2. znać i bezwzględnie przestrzegać przepisy przeciwpożarowe obowiązujące na ich stanowisku pracy i nauki, 3. usuwać we własnym zakresie ze stanowiska pracy i nauki lub jego otoczenia materiały i przedmioty mogące spowodować pożar, 4. zawiadomić swego przełożonego (opiekuna) o stwierdzonych uchybieniach w zakresie zabezpieczenia przeciwpożarowego, 5. przestrzegać zakazu palenia tytoniu w budynku należącym do WSUS lub przez WSUS wynajmowanego. Palenie tytoniu dozwolone jest tylko w miejscach wyznaczonych. II. W obiektach oraz na terenie przyległych do nich jest zabronione wykonywanie czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji: 1. używanie otwartego ognia, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników mogących zainicjować zapłon występujących materiałów: a) w strefie zagrożenia wybuchem, z wyjątkiem urządzeń przeznaczonych do tego celu, b) w miejscach występowania materiałów niebezpiecznych pożarowo,

4 c) w miejscach występowania innych materiałów palnych, określonych przez właściciela lub zarządcę i oznakowanych zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi znaków bezpieczeństwa; 2. użytkowanie instalacji, urządzeń i narzędzi niesprawnych technicznie lub w sposób niezgodny z przeznaczeniem albo warunkami określonymi przez producenta, jeżeli może się to przyczynić do powstania pożaru, wybuchu lub rozprzestrzenienia ognia; 3. garażowanie pojazdów silnikowych w obiektach i pomieszczeniach nie przeznaczonych do tego celu, jeżeli nie opróżniono zbiornika paliwa pojazdu i nie odłączono na stałe zasilania akumulatorowego pojazdu; 4. rozgrzewanie za pomocą otwartego ognia smoły i innych materiałów w odległości mniejszej niż 5 m od obiektu, przyległego do niego składowiska lub placu składowego z materiałami palnymi, przy czym jest dopuszczalne wykonywanie tych czynności na dachach o konstrukcji i pokryciu niepalnym w budowanych obiektach, a w pozostałych, jeżeli zostaną zastosowane odpowiednie, przeznaczone do tego celu podgrzewacze; 5. rozpalanie ognisk lub wysypywanie gorącego popiołu i żużla, w miejscu umożliwiającym zapalenie się materiałów palnych albo sąsiednich obiektów oraz w mniejszej odległości od tych obiektów niż 10 m; 6. użytkowanie elektrycznych urządzeń ogrzewczych ustawionych bezpośrednio na podłożu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z warunkami określonymi przez producenta; 7. przechowywanie materiałów palnych oraz stosowanie elementów wystroju i wyposażenia wnętrz z materiałów palnych w odległości mniejszej niż 0,5 m od: a) urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 373,15 K (100 0 C), b) linii kablowych o napięciu powyżej 1 kv, przewodów uziemiających oraz przewodów odprowadzających instalacji piorunochronnej oraz czynnych rozdzielnic prądu elektrycznego, przewodów elektrycznych siłowych i gniazd wtykowych siłowych o napięciu powyżej 400 V; 8. stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych i niezapalnych, jeżeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od żarówki; 9. instalowanie opraw oświetleniowych oraz sprzętu instalacji elektrycznych, jak wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłożu palnym, jeżeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoża przed zapaleniem; 10. składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej służących ewakuacji lub umieszczanie przedmiotów na tych drogach w sposób zmniejszający ich szerokość albo wysokość poniżej wymaganych wartości; 11. zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemożliwiający ich natychmiastowe użycie; 12. lokalizowanie elementów wystroju wnętrz, instalacji i urządzeń w sposób zmniejszający wymiary drogi ewakuacyjnej poniżej wartości wymaganych w przepisach techniczno-budowlanych; 13. wykorzystywanie drogi ewakuacyjnej z sali widowiskowej lub innej o podobnym przeznaczeniu, w której następuje jednoczesna wymiana publiczności (użytkowników), jako miejsca oczekiwania na wejście do tej sali; 14. uniemożliwianie lub ograniczanie dostępu do: a) gaśnic i urządzeń przeciwpożarowych, b) przeciwwybuchowych urządzeń odciążających, c) źródeł wody do celów przeciwpożarowych, d) urządzeń uruchamiających instalacje gaśnicze i sterujących takimi instalacjami oraz innymi instalacjami wpływającymi na stan bezpieczeństwa pożarowego obiektu, e) wyjść ewakuacyjnych albo okien dla ekip ratowniczych, f) wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz kurków głównych instalacji gazowej. Warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia obiektu, sposobu użytkowania, prowadzonego procesu technologicznego i jego warunków technicznych zostały szczegółowo opracowane w tzw. Instrukcjach Bezpieczeństwa Pożarowego, będących w posiadaniu zarządzającego obiektem. 1. W przypadku powstania pożaru należy zachować spokój, nie wywoływać paniki i natychmiast zaalarmować okrzykiem pali się pożar, współpracowników lub inne osoby znajdujące się w najbliższym otoczeniu. Uruchomić dostępne środki alarmowe (np. ręczny ostrzegacz pożaru) lub telefonicznie zawiadomić straż pożarną. 2. Alarmując straż pożarną - telefon alarmowy należy podać: - gdzie i co się pali (adres, nazwa obiektu), - czy istnieje zagrożenie ludzi, - nazwisko i numer telefonu, z którego się wzywa straż pożarną. Odłożyć słuchawkę dopiero po potwierdzeniu przyjęcia zgłoszenia. O powstałym pożarze należy ponadto powiadomić policję W razie potrzeby alarmować: - Pogotowie Energetyczne tel. 991, - Pogotowie Gazowe tel. 992, - Pogotowie Ratunkowe tel. 999, - Pogotowie Wodno-Kanalizacyjne tel II. Postępowanie w przypadku pożaru. 1. Po zaalarmowaniu straży pożarnej należy natychmiast przystąpić do gaszenia ognia przy pomocy znajdującego się w pobliżu podręcznego sprzętu gaśniczego np. gaśnice, agregaty, hydranty pożarowe i nieść pomoc zagrożonym osobom. 2. Do czasu przybycia straży pożarnej akcją winien kierować Kierownik Zakładu lub wyznaczona przez niego osoba. 3. Z chwilą przybycia straży pożarnej należy podporządkować się poleceniom dowódcy przybyłej jednostki i udzielić niezbędnych informacji. 4. Każda osoba przystępująca do akcji powinna pamiętać, że: - w pierwszej kolejności należy ratować ludzi, - należy wyłączyć dopływ prądu i gazu do pomieszczeń objętych pożarem, - nie wolno otwierać bez konieczności potrzeby drzwi, okien i innych otworów w budynku objętych pożarem, gdyż sprzyja to rozprzestrzenianiu się ogania, - nie wolno gasić wodą instalacji i urządzeń elektrycznych będących pod napięciem, cieczy palnych i substancji chemicznych reagujących z wodą (np. sodu, potasu), - należy usuwać z zasięgu ognia materiały palne, a w szczególności butle z gazami technicznymi, naczynia z cieczami palnymi, cenne maszyny i urządzenia czy ważne dokumenty. Umiejętne zastosowanie środków gaśniczych umożliwi szybkie ugaszenie pożaru. III. Postanowienia końcowe. 1. Za czyny godzące w ochronę przeciwpożarową istnieje, niezależnie od odpowiedzialności karnej, odpowiedzialność służbowa (dyscyplinarna) oraz cywilna. 2. Za rażące łamanie przepisów przeciwpożarowych mogą być zastosowane środki przymusu kara pieniężna, a nawet przymus bezpośredni, mający szczególne zastosowanie na miejscu akcji ratowniczo-gaśniczej. I. Alarmowanie. I n s t r u k c j a a l a r m o w a w p r z y p a d k u p o w s t a n i a p o ż a r u

5