WIZYTA W MONARZE W R A M A C H P R O J E K T U,, D O B R Y S T A R T

Transkrypt

1 WIZYTA W MONARZE W R A M A C H P R O J E K T U,, D O B R Y S T A R T

2 CO TO JEST MONAR? Stowarzyszenie MONAR działa na terenie całej Polski. W 2013 r. prowadziło 35 poradni profilaktyki i terapii uzależnień, 30 ośrodków rehabilitacyjno-readaptacyjnych dla osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych oraz 44 stacjonarne placówki dla osób bezdomnych i 3 noclegownie. Monarowskie poradnie udzieliły w ciągu 2013 r. przeszło 95,4 tys. porad, w ponad 60 proc. przypadków korzystały z nich osoby uzależnione pozostałe dotyczyły osób nieuzależnionych. W poradniach prowadzone były także programy redukcji szkód, w tym stacjonarna i uliczna wymiana igieł i strzykawek służąca ograniczeniu rozprzestrzeniania się chorób przenoszonych drogą iniekcyjną. Pracownicy poradni zebrali łącznie 95 tys. igieł i strzykawek, a rozdali ich ponad 112 tys. Poza poradniami szeroką ofertą pomocy dla osób uzależnionych dysponowały stacjonarne ośrodki leczenia uzależnień. W 2013 r. leczyło się w nich osób. Oprócz osób uzależnionych istotną grupą odbiorców działań Stowarzyszenia MONAR są osoby bezdomne. W 2013 r. placówki Ruchu Wychodzenia z Bezdomności MONAR-MARKOT dysponowały liczbą ponad 3,1 tys. miejsc (z czego dostępne było przez cały rok, a 489 utworzono dodatkowo w okresie zimowym). Z ich wsparcia skorzystały osoby; zdecydowaną większość z nich (4 704 os.) stanowili mężczyźni. Wciąż zyskującym na znaczeniu elementem monarowskiego systemu pomocy jest postrehabilitacja, stanowiąca swoisty pomost pomiędzy procesami terapii osób uzależnionych, czy też readaptacji osób bezdomnych, a ich powrotem do samodzielnego życia w społeczeństwie. W 2013 r. Stowarzyszenie prowadziło 8 hosteli, w których mieszkały 323 osoby.

3 ROZMOWA Z PRACOWNIKIEM MONARU W środę tj.17 grudnia, wybraliśmy się z grupą uczestniczącą w projekcie,,dobry Start na spotkanie ze specjalistą terapii uzależnień Panem Leszkiem Iwaniakiem, który opowiedział nam o uzależnieniach i ich leczeniu. Uzależnienie-nabyta silna potrzeba wykonywania jakiejś czynności lub zażywania jakiejś substancji. Głównym tematem naszej rozmowy był alkoholizm. Dowiedzieliśmy się jak radzić sobie z problemami alkoholowymi i jak ich unikać.

4 MITY O ALKOHOLIZMIE Pomagasz, gdy ukrywasz alkoholizm rodzica. Alkoholik pije, bo chce. Ma słabą wolę. Alkoholikiem nie może być ktoś pijacy tylko piwo. Alkoholikiem nie może być ktoś bardzo młody. Alkoholicy to ludzie z marginesu. Alkoholik to zły człowiek Alkoholik zawsze bije swoją rodzinę. Alkoholik jest obdarty i cuchnący. Alkoholik to tylko mężczyzna. Kobieta nie może być alkoholiczką.

5 PRAWDY O ALKOHOLIZMIE Alkoholizm to choroba. Alkoholikiem może zostać każdy. Pomagasz, gdy nie potępiasz. Alkoholik, kiedy jest trzeźwy, może być najlepszym rodzicem. Alkoholikiem może być ktoś pijący tylko piwo. Pomagasz, gdy otwarcie mówisz o swoich uczuciach.

6 CZTERY FAZY UŻYWANIA NARKOTYKÓW I faza- poznawanie stanu odurzenia. Jest to okres pierwszych kontaktów z narkotykami Zwykle dzieje się to na imprezach, przyjęciach, najczęściej pod presją otoczenia. Dzięki niskiej tolerancji łatwo osiąga się stan odurzenia. Zachowanie człowieka generalnie nie odbiega od dotychczasowego, ale mogą zdarzać się już drobne kłamstwa. Narkotyki otrzymuje się zwykle gratisowo. II faza- stan odurzenia dla przyjemności. Pojawiają się tu nowe środki, silniej działające, jak np. haszysz, amfetamina, barbiturany, za które trzeba już zapłacić. Zwiększa się tolerancja organizmu dla środków odurzających, stąd większa częstotliwość ich zażywaniastaje się to przymusem, a nie wolnym wyborem. Można zauważyć już wyraźne zmiany w zachowaniu- początki podwójnego życia- następuje zmiana środowiska kolegów. Człowiek zamyka się w sobie, ma coraz częściej zły nastrój, jest agresywny. Pogarszają się wyniki w nauce, są pierwsze przerwy w życiorysie, początki kłamstwa, pożyczania pieniędzy i kradzieży. III faza- stan odurzenia celem nadrzędnym. W okresie tym najczęściej zażywane są: kokaina, LSD, grzyby halucynogenne i opium, co pociąga za sobą coraz większe nakłady finansowe. Nadal wzrasta tolerancja na środki odurzające- narkotyki przyjmowane są codziennie, coraz częściej w samotności. Stan odurzenia utrzymuje się praktycznie w sposób ciągły. Zaczynają się stany przedawkowania i nawroty doznań. Zachowanie staje się coraz trudniejsze- ciągłe kłamstwa, kradzieże, handel narkotykami, wagarowanie lub porzucenie szkoły, incydenty z policją, kłótnie i bijatyki z domownikami. Ogólnie pogarsza się stan zdrowia, nastrój bez narkotyku staje się bardzo przykry. Obniża się samoocena, pojawia się bolesne poczucie winy i wstydu. IV faza- stan odurzenia staje się normą. W tym okresie narkotyk staje się już niezbędny, stąd obserwuje się stałe branie, a bardzo wysoka tolerancja wymusza coraz wyższe dawki. Występują częste przedawkowania. Człowiek nie potrafi już odróżnić stanu normalnego od stanu odurzenia. Dochodzi do całkowitego wyniszczenia fizycznego, ciągłych wybuchów wściekłości i agresji wobec najbliższych. Pojawia się depresja, wymuszająca przyjęcie środka oraz myśli samobójcze. Człowiek staje się wrakiem niezdolnym do normalnego życia- bez pomocy innych czeka go nieuchronnie śmierć.

7 DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ Prezentację wykonały: Patrycja Antas Izabela Bielawska Karolina Grabowska Z klasy 3bg