wysokość konstrukcyjna [m]

Transkrypt

1 CHARAKTERYSTYKA STROPÓW TERIVA Dane ogólne Stropy TERIVA-F są gęstoŝebrowymi stropami Ŝelbetowymi belkowo-pustakowymi, wykonywanymi z kratownicowych belek stalowych, pustaków i betonu monolitycznego, wylewanego na budowie. Stropy TERIVA-F są przeznaczone do montaŝu ręcznego. ObciąŜenia stropu nie mogą przekraczać wartości podanych w tabeli. Wymiary stropu Wymiary stropów TERIVA-F powinny być zgodne z poniŝszą tabelą. typ stropu rozpiętość modularna [m] wysokość konstrukcyjna [m] wymiary stropu rozstaw osiowy belek [m] grubość nadbetonu [m] TERIVA-F I 2,4-6,0 0,24 0,60 0,03 TERIVA-F I bis 2,4-7,2 0,265 0,45 0,03 TERIVA-F II 2,4-7,8 0,34 0,45 0,04 TERIVA-F III 2,4-7,2 0,34 0,45 0,04 ZuŜycie materiału ZuŜycie materiału na 1 m2 stropu podano w poniŝszej tabeli. typ stropu zuŝycie betonu [m3] zuŝycie pustaków [szt] zuŝycie belek [m] TERIVA-F I 0,0465 6,7 1,67 TERIVA-F I bis 0,075 9,2 2,22 TERIVA-F II 0,097 9,2 2,22 TERIVA-F III 0,097 9,2 2,22 Masa jednostkowa stropów Masa 1 m2 stropu wynosi: typ stropu strop TERIVA-F I strop TERIVA-F I bis strop TERIVA-F II strop TERIVA-F III masa 1 m2 268 kg 357 kg 400 kg 400 kg Izolacyjność akustyczna Izolacyjność akustyczna stropu powinna spełniać wymagania określone w normie PN-87/B /03. W celu zagwarantowania spełnienia tych wymagań, rozwiązania podłóg w budownictwie mieszkaniowym i ogólnym naleŝy przyjmować według "Katalogu rozwiązań podłóg dla budownictwa mieszkaniowego i ogólnego". Rozwiązania podłóg naleŝy przyjmować wedłóg tego katalogu pod warunkiem, Ŝe masa 1 m2 podłogi nie przekroczy 120 kg. Odporność ogniowa Odporność ogniowa stropów TERIVA-F wynosi 1 h, przy otynkowaniu tynkiem cementowowapiennym, grubości 1,5 cm. Odporność ogniowa stropów moŝe być zwiększona przez zastosowanie innego wykończenia stropu lub specjalnych zabezpieczeń. ObciąŜenia

2 Całkowite obciąŝenie stropu (i jego składowe) znajdują się poniŝszej tabeli. obciąŝenie wartość obciąŝenia [kn/m2] TERIVA-F I TERIVA-F I bis TERIVA-F II TERIVA-F III obliczeniowe 7,367 8,456 11,500 14,300 całkowite długotrwałe 6,217 7,209 9,547 11,547 5,250 6,233 7,598 8,298 ZASADY PROJEKTOWANIA STROPÓW Forma i układ obliczeń statycznych powinny być zgodne z wymaganiami PN-90/B Obliczenia statyczne stropu naleŝy wykonywać wg. PN-76/B-3001, a przyjmowanie obciąŝeń powinno być zgodne z PN-82/B-02000, PN-82/B-2001, PN-82/B-02003, PN-80/B i PN- 77/B Obliczenia statyczne stropu polegają na zestawieniu obciąŝeń i porównaniu ich z wartościami podanymi w tabeli. Wartość tych obciąŝeń naleŝy ustalić przy załoŝeniu pracy statycznej stropu jako belki wolnopodpartej. Wartości obciąŝeń maksymalnych i przekroje zbrojenia belek określono na podstawie analizy pracy stropu w stanie granicznym nośności na zginanie w przekroju środkowym oraz w stanie granicznym ugięć. Stan graniczny nośności na ścinanie w przeproju przypodporowym oraz rozwarcia rys prostopadłych i ukośnych wobec zachowania wymiarów stropu i nieprzekroczenia granicznych średnic zbrojenia przyjęto według danych dla stropów TERIVA. Z uwagi na nośność przekrojów przypodporowych dla stropów TERIVA-F II, o rozpiętości 7,4 m do 7,8 m oraz TERIVA-F III, o rozpiętości 6,2 m do 7,2 m wymagane jest dodawanie na budowie zbrojenia w postaci strzemion o średnicy 5,5 mm ze stali klasy A-I gatunku St3S. Strzemiona te połączone ze sobą za pomocą prętów konstrukcyjnych o średnicy 8 mm stanowią szkielet, jak pokazano na poniŝszym rysunku nakładany na kratownice belek, z obu jej końców, bezpośrednio po ułoŝeniu pustaków. W przypadku wykonywania stropu wieloprzęsłowego zaleca się nakładanie nad stałymi podporami środkowymi szkieletu ciągłego o wymaganej długości dla belek z obu stron podpory z uwzględnieniem szerokości podpory. Uzyskanie ugięć stropu mniejszych od dopuszczalnych jest moŝliwe pod warunkiem wykonania

3 odwrotnego wygięcia belek (przed ich zabetonowaniem) o wartości 15 mm dla następujących rozpiętości. typ stropu strop TERIVA-F I strop TERIVA-F I bis strop TERIVA-F II strop TERIVA-F III rozpiętość 5,8 m 6,4 m 7,2 m 7,0 m Maksymalne wartości obciąŝeń przypadające na 1 m pasma stropu o szerokości 60 cm dla stropu TERIVA-F I oraz 45 cm dla stropu TERIVA-F I bis, TERIVA-F II i TERIVA-F III przedstawia poniŝsza tabela. rodzaj obciąŝenia wartość obciąŝenia na 1 m Ŝebra stropu TERIVA-F I TERIVA-F I bis TERIVA-F II TERIVA-F III obliczeniowe 4,420 3,805 5,175 6,435 całkowite długotrwałe 3,730 3,244 4,296 5,196 3,150 2,805 3,419 3,735 Obliczenia statyczne dodatkowych elementów stropu, tzn. Ŝeber, podciągów itp. naleŝy wykonać zgodnie z PN-84/B ZASADY WYKONYWANIA STROPÓW Warunki przystąpienia robót Do wykonania stropu moŝna przystąpić po sprawdzeniu: - zgodności wykonania podpór (stałych) stropu z dokumentacją techniczną, - wypoziomowania podpór. Układanie i podpieranie belek Belki naleŝy układać w rozstawie co 60 cm dla stropu TERIVA-F I i 45 dla stropu TERIVA-F I bis, TERIVA-F II, TERIVA-F III. Sprawdzenie rozstawu belek dokonuje się przez ułoŝenie po jednym pustaku między nimi przy kaŝdym końcu belki. Najmniejsza długość oparcia belki na murze lub innej podporze stałej powinna wynosić 8 cm w przypadku stropu TERIVA-F I i 11 cm w pozostałych stropach. Końce belek naleŝy opierać za pośrednictwem warstwy zaprawy cementowej marki M 12 o grubości ok. 2 cm. Sposób opierania belek przedstawiono na poniŝszym rysunku. W przypadku wykonania wieńca opuszczonego, belki naleŝy opierać na podporach montaŝowych

4 ustawionych przy licu ściany nośnej lub odległości nie większej niŝ 0,3 m od lica. Dolna krawędź wieńca opuszczonego powinna znajdować się poniŝej spodu belki w odległości nie mniejszej niŝ 4 cm. Oprócz podpór stałych naleŝy stosować takŝe podpory montaŝowe, których liczba dla jednej belki zaleŝy od rozpiętości stropu i wynosi: przy rozpiętości do 3,9 m - 1 podpora, od 4,0 do 6,0-2 podpory oraz powyŝej 6 m - 3 podpory. Podpory montaŝowe z uwzględnieniem podpory pod Ŝebram rozdzielczym naleŝy ustawiać w równych odstępach pod węzłami dolnego pasa kratownicy. Przed ułoŝeniem belek, podpory stałe i montaŝowe, powinny być w kierunku prostopadłym do osi belek spoziomowane, a w ierunku równoległym - spoziomowane lub z wykonaną strzałką odwrotną przy podanych powyŝej rozpiętościach. Sposób podpierania belek powinien być zgodny z poniŝszym rysunkiem. Układanie pustaków Po ułoŝeniu belek przestrzenie między nimi naleŝy wypełnić pustakami stropowymi układając je z odpowiednio usztywnionych pomostów roboczych, których poziom powinien być niŝszy od dolnej powierzchni belek o ok. 60 cm. Układanie pustaków na stropie naleŝy prowadzić w jednym kierunku, prostopadłym do belek. Powierzchnie czołowe pustaków przylegające do wieńców, podciągów i Ŝeber rozdzielczych powinny być przed ich ułoŝeniem zamknięte (zadeklowane). Pustaków nie naleŝy opierać na podporach stałych, na których są ułoŝone belki. Układanie zbrojenia przypodporowego W stropach TERIVA-F II o rozpiętości 7,4-7,8 m oraz w stropach TERIVA-F III o rozpiętości 6,2-7,2 m na kratownicę stalową z obu końców kaŝdej belki naleŝy nałoŝyć szkielet stalowy wg zamieszczonego wcześniej rysunku. Szkielet ten naleŝy załoŝyć tak, aby pierwsze strzemię znajdowało się w licu podpory stałej. Sposób ułoŝenia zbrojenia przypodporowego przedstawia rysunek. Wieńce stropowe Na obrzeŝach stropów, na ścianach nośnych i ścianach równoległych do belek naleŝy wykonać

5 wieńce Ŝelbetowe o wysokości nie mniejszej niŝ wysokość stropu i szerokości co najmniej 12 cm. Zbrojenie wieńców powinno składać się co najmniej z trzech prętów o średnicy nie mniejszej niŝ 10 mm. Zaleca się stosowanie 4 prętów o średnicy 10 mm. Strzemiona o średnicy 4,5 mm powinny być rozmieszczone co 25 cm. Pręty zbrojeniowe belek naleŝy zakotwiczyć w wieńcach. Wieńce naleŝy betonować równocześnie ze stropem. śebra rozdzielcze W stropach TERIVA-F począwszy od rozpiętości 4,2 m naleŝy stosować Ŝebra rozdzielcze o szerokości 7-10 cm i wysokości równej wysokości stropu. śebro rozdzielcze powinno znajdować się w środkowej części stropu. Zbrojenie Ŝebra rozdzielczego powinno składać się z dwóch prętów (jeden pręt w górnej strefie Ŝebra, a drógi w dolnej). Średnica prętów powinna wynosić co najmniej 10 mm. Pręty powinny być połączone strzemionami o średnicy 4,5 mm rozstawionymi co 30 cm. Przekrój przez Ŝebro rozdzielcze przedstawia rysunek. śebra pod ścianki działowe równoległe do belek Pod ściankami działowymi usytuowanymi równolegle do belek stropowych naleŝy wykonać wzmocnione Ŝebra stropowe. Wzmocnione Ŝebra stropowe mogą być wykonane przez ułoŝenie dwóch belek kratownicowych obok siebie lub przez wykonanie belki Ŝelbetowej. Belki Ŝelbetowe i Ŝebra wzmocnione naleŝy obliczać na całkowity cięŝar ścianki działowej. Przykłady rozwiązania Ŝeber pod ścianki działowe równoległe do belek przedstawiono na rysunku. Betonowanie stropu Do betonowania stropu moŝna przystąpić po ułoŝeniu belek i pustaków oraz po zmontowaniu zbrojenia przypodporowego, zbrojenia wieńców i Ŝeber. Bezpośrednio przed betonowaniem naleŝy ze stropu usunąć wszelkie zanieczyszczenia, a pustaki i belki polać obficie wodą. Betonowanie naleŝy wykonać na całej rozpiętości, posuwając się stopniowo w kierunku prostopadłym do belek. W czasie betonowania naleŝy zwracać szczególną uwagę na dokładne wypełnienie mieszanką betonową wszystkich przestrzeni, prawidłowe zagęszczenie betonu i naleŝytą jego pielęgnację szczególnie w okresie podwyŝszonych lub obniŝonych temperatur powietrza. Klasa betonu powinna być zgodna z dokumentacją projektową, jednak nie niŝsza niŝ B 15, a wykonanie betonu powinno odpowiadać normie PN-88/B JeŜeli beton jest podawany na strop w sposób obciąŝający konstrukcję, to transport poziomy betonu po stropie moŝe odbywać się taczkami o pojemności nie większej niŝ 0,075 m3 systemem

6 wahadłowym, po sztywnych pomostach ułoŝonych prostopadle do belek stropowych. Pomosty powinny być wykonane z desek o grubości co najmniej 38 mm i szerokości min. 20 cm, a na krawędziach bocznych powinny być obite listwami zabezpieczającymi przed stoczeniem się taczek z pomostów. BADANIA STROPÓW PRZY ODBIORZE Badania naleŝy przeprowadzić dla kaŝdego wykonanego stropu. RozróŜnia się dwa rodzaje badań: badania odbioru częściowego oraz badania odbioru końcowego. Zakres badań odbioru częściowego Badania odbioru częściowego powinny być wykonane przed przystąpieniem do betonowania stropu i powinny obejmować sprawdzenie: a) zgodności z dokumentacją techniczną stropu przygotowanego do betonowania, b) materiałów i elementów stropu, c) ułoŝenia belek, w tym sprawdzenie: - prawidłowości oparcia belek na podporach, - podparcia montaŝowego, - poziomego ułoŝenia belek i ewentualnie odwrotnej strzałki wygięcia, d) zbrojenia (średnic i połoŝenia), e) ułoŝenia pustaków. Zakres badań odbioru końcowego Badania odbioru końcowego naleŝy przeprowadzać po usunięciu podparcia montaŝowego oraz rozdeskowaniu tych miejsc stropu, które były wypełnione betonem np. Ŝeber. Badania te powinny obejmować sprawdzenie: a) wyglądu zewnętrznego zabetonowanego stropu, b) poziomości wykonania stropu, c) prawidłowości i wykonania wieńców, Ŝeber, wylewek itp. Warunki przystąpienia do badań Przed przystąpieniem do badań naleŝy sprawdzić, czy podpory stropu zostały wykonane zgodnie z dokumentacją techniczną. W okresie niskich temperatur naleŝy sprawdzić, czy podczas betonowania stropu zostały zachowane wymagania podane w normie PN-63/B oraz Instrukcji ITB nr 282. Opis badań Sprawdzenie zgodności z dokumentacją techniczną stropu przygotowanego do betonowania polega na porównaniu przez oględziny i pomiary usytuowania belek, Ŝeber, podciągów i wieńców z wymaganiami niniejszych wytycznych i dokumentacji technicznej. Sprawdzenie materiałów i elementów stropu polega na odszukaniu w dzienniku budowy i innych dokumentacjach zapisów stwierdzających zgodność uŝytych materiałów i elementów z wymaganiami niniejszych wytycznych. Sprawdzenie prawidłowości oparcia belek na podporach i podparcia montaŝowego polega na oględzinach, pomiarach i porównaniu szczegółów oparcia belek na podporach oraz szczegółów podparcia montaŝowego belek z wymaganiami "Układania i podpierania belek". Sprawdzenie poziomego ułoŝenia belek i ewentualne strzałki odwrotnej polega na ustaleniu ułoŝenia belek względem dowolnie obranego stałego punktu przy uŝyciu odpowiedniego sprzętu np. poziomicy rurkowej.