Aeroklub Gdański. Kurs spadochronowy. Zasady skoku spadochronowego (4 h) Ul. Powstańców Warszawy 36, Pruszcz Gdański

Transkrypt

1 Kurs spadochronowy Zasady skoku spadochronowego (4 h) Aeroklub Gdański Ul. Powstańców Warszawy 36, Pruszcz Gdański

2 Zasady skoku spadochronowego Zakres szkolenia (1/3): zasady sterowania spadochronem;droga skoczka po oddzieleniu się od samolotu zajmowanie miejsca w statku powietrznym oddzielanie od statku powietrznego czynności skoczka po oddzieleniu się od statku powietrznego postępowanie w sytuacjach awaryjnych

3 Zasady skoku spadochronowego Zakres szkolenia (2/3): przypadki użycia noża lot na otwartym spadochronie lądowanie skoczka lądowanie na przeszkody terenowe określanie miejsca zrzutu

4 Zasady skoku spadochronowego Zakres szkolenia (3/3): wpływ prędkości statku powietrznego w chwili wyskoku wpływ planowanego opóźnienia otwarcia spadochronu wpływ prędkości i kierunku wiatru współpraca z załogą statku powietrznego - zaznajomienie się z sygnałami przekazywanymi załodze

5 Zasady sterowania spadochronem Do sterowania spadochronem używamy uchwytów sterowniczych. Zakręt w prawo realizujemy ciągnąc prawy uchwyt sterowniczy a zakręt w lewo - lewy. W szczególnych przypadkach (np. skoczek na kursie kolizyjnym) ten sam efekt można uzyskać przez pociągnięcie tylnych taśm nośnych.

6 Hamowanie Ściągając symetrycznie obydwa uchwyty sterownicze powodujemy załamanie krawędzi spływu. Zwiększenie oporu powietrza następuje symetrycznie, a w rezultacie hamowanie zmniejszenie prędkości postępowej spadochronu. Hamować możemy w różnym stopniu - od hamowania 0% (pełna prędkość) do 100% (minimalna lub zerowa prędkość). W przypadku problemów z symetrycznym ściąganiem uchwytów możesz pomóc sobie poprzez trzymanie łokci blisko tułowia.

7 Hamowanie 0% - pełny ślizg Przy podniesionych uchwytach sterowniczych spadochron będzie miał pełną prędkość postępową i prędkością opadania. Będzie poruszał się stabilnie i prosto. Szerokie zakręty mogą być wykonywane poprzez przechylanie się w uprzęży. Wzrost prędkości postępowej można osiągnąć ściągając przednie taśmy nośne, natomiast używając taśm tylnych - zmniejszanie prędkości. Uwaga!!! Spadochron typu latające skrzydło nie powinien lądować przy ściągniętych przednich taśmach nośnych z powodu zwiększonej prędkości opadania.

8 Hamowanie 25% Uchwyty sterownicze ściągnięte mniej więcej na wysokość oczu. Takie hamowanie zapewnia generalnie najlepszy kąt ślizgu w warunkach bezwietrznych lub pod wiatr. Zależy to od warunków pogody i ciężaru skoczka. Ściągnięcie jednego uchwytu sterowniczego do takiej wysokości umożliwia wykonanie płytkiego zakrętu (bez znacznej utraty wysokości).

9 Hamowanie 50% Uchwyty sterownicze ściągnięte mniej więcej na wysokość barków. Prędkość postępowa zostaje zredukowana do 50%. Zmniejsza się również prędkość opadania.

10 Hamowanie 75% Uchwyty sterownicze ściągnięte mniej więcej na wysokość brzucha. Znaczne zredukowanie prędkości postępowej. Minimalne opadanie.

11 Hamowanie 100% Uchwyty sterownicze ściągnięte na wyskokość wyprostowanych rąk. Minimalna prędkość postępowa. Minimalne opadanie. Uwaga!!! Przy takim hamowaniu istnieje możliwość przeciągnięcia spadochronu.

12 Przeciągnięcie stan bezruchu Stan bezruchu można osiągnąć poprzez powolne ściągnięcie uchwytów o 8-10 cm za pozycję pełnego hamowania. W tej sytuacji spadochron traci swoje możliwości nośne. Prędkość postępowa spada do zera, czasza tonie, a następnie cofa się. Zrównoważyć takie zachowanie można poprzez podniesienie uchwytów 8-10 cm do pozycji hamowania 75-80%. Spadochron powoli nabierze prędkości. Uwaga!!! Nigdy w takiej sytuacji nie puszczaj całkowicie uchwytów ani nie podnoś ich gwałtownie w górę, gdyż powoduje to gwałtowny skok czaszy do przodu oraz dużą utratę wysokości. Zanim wylądujesz po raz pierwszy sprawdź hamowanie swojej czaszy głównej na dużej wysokości.

13 Hamowanie

14 Zajmowanie miejsca w statku powietrznym W statku powietrznym zajmujemy miejsca w kolejności odwrotnej do kolejności opuszczania statku w momencie skoku. Zmiana miejsca w trakcie lotu jest niebezpieczna z uwagi na zmianę środka ciężkości ładunku jakim są skoczkowie a czasem wręcz nie możliwa ze względu na brak miejsca.

15 Kolejność opuszczania statku powietrznego Wyrzut pod wiatr 1. Duże formacje płaskie (RW) 2. Pojedynczy płascy 3. Duże formacje free 4. Pojedynczy free 5. AFF 6. Tandem 7. Birdmen track

16 Kolejność opuszczania statku powietrznego Wyrzut z wiatrem 1. Pojedynczy free 2. Duże formacje free 3. Pojedynczy płascy 4. Duże formacje płaskie (RW) 5. AFF 6. Tandem 7. Birdmen track

17 Oddzielenie od statku powietrznego Gdy samolot osiągnie odpowiednią wysokość i znajdzie się nad obliczonym punktem zrzutu (sygnalizacja świetlna i/lub dźwiękowa) - wyrzucający podaje pierwszemu skoczkowi komendę: POWSTAŃ ruch otwartą dłonią ku górze Skoczek wstaje i przyjmuje pozycję gotową do skoku SKOK klepnięcie skoczka ręką w ramię Następuje oddzielenie skoczka od statku powietrznego wybraną metodą. W odpowiednich odstępach czasowych wszyscy skoczkowie otrzymują te same komendy.

18 Oddzielenie od statku powietrznego na strugi Przy oddzieleniu na strugi skoczek w sposób symetryczny rozkłada swoje ciało na napływające od dziobu statku powietrznego strugi powietrza. W technice tej sylwetka skoczka zbliżona jest do sylwetki stojącej w lekkim rozkroku z rękoma szeroko rozłożonymi symetrycznie z boku ciała skoczka. Nogi powinny być lekko zgięte w kolanach, a kąt pomiędzy nogami powinien wynosić około 60. Ręce w zależności od prędkości statku powietrznego powinny być ułożone szeroko i symetrycznie po bokach ciała pomiędzy linią bioder i ramion, zgodnie z zasadą im prędkość statku powietrznego jest większa, tym ręce powinny być bliżej linii bioder. Biodra i klatka piersiowa powinny być wygięte, a głowa uniesiona tak, aby skoczek mógł obserwować oddalający się statek powietrzny co najmniej przez 3-5 początkowych sekund wolnego spadania.

19 Oddzielenie od statku powietrznego na ogon Oddzielenie na ogon jest techniką trudniejszą, wymagającą od skoczka umiejętności sterowania własnym ciałem w czasie wolnego spadania. Technika ta polega na mocnym wybiciu się w kierunku ogona statku powietrznego z głową skierowaną do ziemi, z szybkim przejściem do sylwetki płaskiej. Wykorzystywana jest ona przy skokach grupowych, kiedy zachodzi potrzeba ciągłego kontaktu wzrokowego między skoczkami po opuszczeniu pokładu. Skoczek opuszczający statek powietrzny, od samego początku ma kontakt wzrokowy ze skoczkiem, który przed nim opuścił pokład. Oddzielając się od pokładu na ogon, skoczek przyjmuje sylwetkę zbliżoną do sylwetki, stojąc na rękach. W układzie głową w dół ręce mocno wyciągnięte nad głowę, głowa, klatka piersiowa i biodra mocno wygięte. Nogi poniżej kolan mocno zarzucone na plecy, a kąt pomiędzy nogami powinien wynosić około 60.

20 Czynności skoczka po oddzieleniu się od statku Oddzielenie na ogon jest techniką trudniejszą, wymagającą od skoczka umiejętności sterowania własnym ciałem w czasie wolnego spadania. 1. Odliczanie czasu opóźnienia: 121, 122, Sprawdzenie czaszy. 3. Kontrola przestrzeni wokół skoczka. 4. Schowanie uchwytu (opcjonalne). 5. Odhamowanie spadochronu. 6. Kontrola sterowności (zakręt w lewo, prawo i pełne hamowanie). 7. Orientacja w terenie. 8. Sterowanie spadochronem (w strefie opadania). 9. Budowanie rundy do lądowania. 10. Gaszenie czaszy (uchwyt sterowniczy lub zabiegnięcie). 11. Orientacja w terenie po wylądowaniu. 12. Zwijanie polowe spadochronu. 13. Opuszczenie strefy lądowania.

21 Budowanie rundy Na lotnisku w Pruszczu Gdańskim obowiązuje lewy krąg!!! Przydatny symulator:

22 Ogólna procedura postępowania w przypadku lądowania poza lotniskiem Ocenić kierunek zniesienia, swoją wysokość i przypuszczalne miejsce lądowania. Wybrać najlepsze miejsce do lądowania (pozbawione przeszkód terenowych). Określić kierunek wiatru, w miarę możliwości lądować pod wiatr. Od wysokości ok. 100 m rozpocząć procedure lądowania. Jeśli w rejonie lądowania znajdują się ludzie, ostrzec ich o zamiarze lądowania. Uwaga na zawirowania powietrza.

23 Lądowanie na drzewie W przypadku konieczności lądowania na drzewa skoczek zobowiązany jest do wykonania następujących czynności: W miarę możliwości lądować pod wiatr. Wykonać pełne hamowanie. Chronić głowę zasłaniając ją skrzyżowanymi rękoma. Niezwłocznie po uderzeniu należy chwycić się gałęzi by uniknąć niekontrolowanego zsunięcia z drzewa.

24 Lądowanie na drzewie Po zawiśnięciu na drzwie postępujemy w zależności od naszego położenia: Jeśli zejście z drzewa nie stanowi zagrożenia, można ostrożnie się wyswobodzić i zejść. Jeżeli skoczek zawisł stabilnie a zejście z drzewa może być dla niego niebezpieczne należy poczekać na pomoc. A pomoc na pewno nadejdzie

25 Lądowanie na linie energetyczne W przypadku znoszenia skoczka na linie przesyłowe skoczek powinien za wszelką cenę ominąć przeszkodę poprzez wykonywanie wszelkich możliwych czynności i w ostateczności próbę przejścia tuż nad lub pod przewodami. Jeżeli skoczek nie może jednak uniknąć kontaktu z linią przesyłową, należy pamiętać, że nie wolno dotykać więcej niż jednego przewodu. Tylko w ten sposób unikniemy porażenia prądem, które w przypadku średnich i wysokich napięć może spowodować poważne obrażenia, a nawet śmierć. W przypadku zawiśnięcia skoczka na przewodach lub przerzucenia czasz przez przewody skoczek powinien natychmiast oswobodzić się z uprzęży i oddalić się od linii energetycznych / jeśli wysokość na to pozwala/. Podmuch wiatru może napełnić czaszę spadochronu i wciągnąć skoczka na przewody.

26 Lądowanie na pionową ścianę W przypadku lądowania na pionową ścianę budynku lub wysoki mur należy: Odwrócić się twarzą do ściany (muru). Nogi unieść do poziomu, stopy trzymać równolegle do ściany. Zbliżając się do ściany wykonać hamowanie. W momencie zetknięcia się ze ścianą należy odbić się od niej i powtarzać te czynność aż do przyziemia (zwracając uwagę na co lądujemy)

27 Lądowanie na dachu Podczas lądowania na dachu, gdy powierzchnia jest duża, i nie można z niej zeskoczyć skoczek przygotowuje się jak do lądowania na ląd: Ustawić się pod wiatr Stopy ustawić względem powierzchni dachu Przygotować się na twardsze lądowanie Wykonać hamowanie jak na ląd Po wylądowaniu należy starać utrzymać na nim, chwytając się stałych elementów dachu (komin, nadbudówki itp.) za pomocą owinięcia linkami nośnymi lub szybko wypiąć się czaszę główną. Jeżeli skoczek ląduje na krawędzi dachu lub w jej pobliżu, powinien on jak najszybciej zeskoczyć z dachu, aby czasza nie straciła siły nośnej. W obydwu przypadkach należy starać się ominąć budynek

28 Lądowanie na nierównym podłożu W przypadku zniesienia z płaszczyzny zrzutowiska lądowanie w tak urozmaiconym terenie (rowy, kamienie, dołki, koleiny itp.) nie różni się od lądowania na zrzutowisku. Wymaga mocniejszego zwarcia nóg i napięcia mięśni oraz ustawienia stóp równolegle do płaszczyzny lądowania. Szczególną uwagę należy zwracać na punkt zetknięcia się z ziemią, dlatego też w takim przypadku skoczek powinien obserwować ziemię do momentu lądowania, aby w przypadku lądowania na nierówność terenową ominąć ja kosztem nawet rozstawienia nóg.

29 Lądowanie na wodę W przypadku niezamierzonego lądowania na wodę skoczek, po stwierdzeniu konieczności wodowania powinien postępować jak przy planowanym lądowaniu do wody (pomijając czynności związane z napełnieniem kamizelki jeżeli jej nie posiada): Nie wypinamy czaszy głównej nad wodą. Nie jesteśmy w stanie poprawnie ocenić odległości do lustra wody. Lądujemy pod wiatr na złączone nogi i z pełnym hamowaniem. Rozluźniamy taśmy udowe i poprawiamy się w uprzęży. Rozpinamy taśmę piersiową (przy zachowaniu szczególnej ostrożności auto asekuracja - jedna z rąk jest podniesiona do góry lub trzyma taśmę uprzęży po drugiej stronie zamka piersiowego. Przed wpadnięciem w wodę bierzemy głęboki oddech i przygotowujemy się na twarde lądowanie (nie znamy głębokości wody). Po wpadnięciu do wody, uwalniamy się z uprzęży spadochronu i płyniemy do brzegu.

30 Skoki w zimę Skoki spadochronowe zimą należą do trudnych zadań. Ze względu na jednolitą barwę terenu zaciera się jego ukształtowanie, a zatem nie łatwo jest określić wysokość nad ziemią i kierunek znoszenia. Wykonuje się je, jeżeli temperatura powietrza przy ziemi nie przekracza 15º C. Ciepły i gruby ubiór utrudnia manewry, a w rękawicach gorzej wykonać ślizg, skręt czy też poprawić się w uprzęży. Śnieg kryje nierówności i zmniejsza siłę tarcia przy lądowaniu, dlatego też skoczek musi precyzyjnie wykonać czynności związane z przygotowaniem się do lądowania. Wskazane jest, aby przed wejściem do samolotu przeprowadzić rozgrzewkę usprawniającą przechłodzone mięśnie.

31 Zajęcia praktyczne Uprząż: Oddzielenie się od statku powietrznego Kontrola czaszy kształt i stabilność Kontrola sterowności Hamowanie 0%, 25%, 50%, 100% Wypięcie RSLa i czaszy głównej Spadochroniarnia: Gaszenie czaszy Zwijanie polowe spadochronu Samolot: Zajmowanie miejsca w samolocie Przyjmowanie pozycji do skoku Skok