ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r.

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. C(2019) 1644 final ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r. uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do środków przyjętych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego (Tekst mający znaczenie dla EOG) PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST AKTU DELEGOWANEGO Unia i jej państwa członkowskie są zdecydowanymi zwolennikami dążeń ICAO służących wdrożeniu globalnego środka rynkowego dotyczącego lotnictwa międzynarodowego na całym świecie, aby przyczynić się do przeciwdziałania zmianie klimatu. Podkreśla to fakt, że Parlament Europejski i Rada trzykrotnie zmieniły unijny system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), aby ułatwić ICAO postępy w zakresie globalnego środka rynkowego, a także znaczne wkłady finansowe i eksperckie, które Unia i jej państwa członkowskie 1 wniosły do sekretariatu ICAO w ciągu ostatnich 6 lat, aby pomóc ICAO w skutecznej realizacji powyższego celu. Unia jest jedną z pierwszych jurysdykcji, które przyjęły prawnie wiążące przepisy w celu wdrożenia mechanizmu ICAO zwanego CORSIA, w tym za pomocą niniejszego aktu delegowanego, a ponadto oczekuje się, że inne państwa również podejmą się tego rodzaju wdrażania na szczeblu krajowym. Wszystkie sektory gospodarki muszą wnosić swój wkład w przeciwdziałanie zmianie klimatu. Ustalenie ceny emisji gazów cieplarnianych jest ważne dla wykorzystania sił rynkowych i osiągnięcia racjonalnych pod względem kosztów redukcji emisji. Unijny system handlu uprawnieniami do emisji jest podstawą polityki klimatycznej Unii Europejskiej od 2005 r. i stanowi kluczowe narzędzie znacznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych zgodnie ze zobowiązaniem podjętym przez Unię w ramach porozumienia paryskiego, które ma na celu ograniczenie wzrostu temperatury do poziomu znacznie poniżej 2 C, a w miarę możliwości do 1,5 C. Włączenie lotów wewnątrzunijnych do EU ETS zapewniło około 100 mln ton redukcji/kompensacji emisji CO 2 w latach W 2017 r. wprowadzono zmiany do dyrektywy w sprawie EU ETS, aby odpowiednio przyczynić się do osiągnięcia wyznaczonych na 2030 r. celów w zakresie klimatu i energii 3 oraz przygotować się na wdrożenie mechanizmu ICAO 4. Prawodawstwo unijne jest przygotowywane w celu wdrożenia mechanizmu ICAO w dwóch etapach. Po pierwsze odpowiednie przepisy zostały włączone do trzech aktów prawnych wykonawczych i delegowanego: niniejszy akt delegowany, rozporządzenie wykonawcze Komisji w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych 5 oraz rozporządzenie wykonawcze Komisji w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji Obejmuje to: wsparcie finansowe w wysokości ponad 15 mln EUR na unijne projekty dotyczące budowania zdolności w krajach rozwijających się; czas pracy wykonywanej przez pracowników Komisji, EASA i EUROCONTROL biorących udział w pracach ICAO; intensywne zaangażowanie ekspertów rządowych i ekspertów z branży; oraz oddelegowanie personelu do sekretariatu ICAO. Więcej informacji można znaleźć we wspólnej europejskiej sekcji ICAO w krajowym planie działań Austrii na rzecz redukcji emisji dostępnym na stronie: pdf, s Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 (Dz.U. L 76 z , s. 3). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. zmieniające dyrektywę 2003/87/WE w celu utrzymania obecnych ograniczeń zakresu zastosowania w odniesieniu do działań lotniczych i w celu przygotowania wdrożenia globalnego środka rynkowego po 2021 r. (Dz.U. L 350 z , s. 7). Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 (Dz.U. L 334 z , s. 1 93). PL 1 PL

3 weryfikatorów 6. Drugi etap został ustanowiony w art. 28b dyrektywy i dotyczy zmian do EU ETS wprowadzanych przez Parlament Europejski i Radę w drodze zwykłej procedury ustawodawczej. Równolegle do niniejszego aktu delegowanego wprowadzono zmiany zarówno do rozporządzenia Komisji w sprawie monitorowania i raportowania (MRR) oraz rozporządzenia Komisji w sprawie weryfikacji raportów na temat wielkości emisji gazów cieplarnianych i raportów dotyczących tonokilometrów oraz akredytacji weryfikatorów, w celu uwzględnienia przepisów SARP w zakresie monitorowania, raportowania i weryfikacji. UE ma doświadczenie w zakresie monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych w ramach dyrektywy w sprawie EU ETS od 2010 r., a także istnieje wiele podobieństw między mechanizmem ICAO a tymi dwoma rozporządzeniami. W odniesieniu do nielicznych różnic, które mogą zostać usunięte w drodze uprawnień wykonawczych na mocy dyrektywy, nastąpiło to równolegle do przyjęcia niniejszego aktu delegowanego i weszło w życie w dniu 1 stycznia 2018 r. Art. 28c dyrektywy 2003/87/WE zobowiązuje Komisję do przyjęcia przepisów dotyczących odpowiedniego monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji na potrzeby wdrożenia globalnego środka rynkowego ICAO na wszystkich trasach objętych tym środkiem. Muszą one opierać się na odpowiednich instrumentach przyjętych przez ICAO i nie mogą powodować jakichkolwiek zakłóceń konkurencji oraz być zgodne z zasadami monitorowania i raportowania w ramach EU ETS. Raporty na temat wielkości emisji muszą być weryfikowane zgodnie z zasadami i kryteriami weryfikacji określonymi w dyrektywie w sprawie EU ETS. Akt delegowany stanowi uzupełnienie raportów składanych na podstawie powyższych rozporządzeń w odniesieniu do lotów i operacji, które nie są obecnie objęte dyrektywą w sprawie EU ETS (np. lotów między EOG a państwami trzecimi, lotów między EOG a różnymi innymi regionami oraz lotów wyłącznie między państwami trzecimi lub między państwami trzecimi a terytoriami zależnymi lub terytoriami zamorskimi). W związku z tym, że pewna liczba operatorów statków powietrznych raportowała w przeszłości zweryfikowane emisje pochodzące z lotów do i z lotnisk znajdujących się na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), w tym jego regionów najbardziej oddalonych, terytoriów zależnych i terytoriów oraz między tymi lotniskami, istnieją już formularze do celów raportowania tych emisji i zostaną one zaktualizowane do wykorzystania w odniesieniu do bardziej kompleksowych informacji dotyczących emisji, które są istotne dla mechanizmu ICAO. W przeciwieństwie do rozporządzeń dotyczących monitorowania, raportowania, weryfikacji i akredytacji, niniejszy akt delegowany służy wyłącznie przekazywaniu informacji sekretariatowi ICAO. W celu zminimalizowania obciążeń administracyjnych dla operatorów statków powietrznych, weryfikatorów i innych zainteresowanych stron akt ten opiera się w największym możliwym stopniu na istniejących zasadach i ramach oraz określa, w jaki sposób informacje przekazywane zgodnie z rozporządzeniami dotyczącymi monitorowania, raportowania, weryfikacji i akredytacji będą przekazywane do sekretariatu ICAO. Drugi etap został ustanowiony w art. 28b ust. 1, 2 i 3 dyrektywy i dotyczy zmian do EU ETS, które mogą być wprowadzone tylko przez Parlament Europejski i Radę w drodze zwykłej procedury ustawodawczej. Komisja jest zobowiązana do informowania Parlamentu Europejskiego i Rady o postępach w negocjacjach ICAO. Dotyczy to w szczególności 6 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 334 z , s ). PL 2 PL

4 odpowiednich instrumentów międzynarodowych 7, zatwierdzonych przez Radę zaleceń, ustanowienia globalnego rejestru, krajowych środków podejmowanych przez państwa trzecie w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego, skutków zastrzeżeń ze strony państw trzecich oraz innych istotnych zmian na szczeblu międzynarodowym i mających zastosowanie instrumentów. Zgodnie z globalnym przeglądem przewidzianym w UNFCCC Komisja przedkłada również sprawozdanie w sprawie podejmowanych działań służących osiągnięciu ambitnego długoterminowego celu sektora lotnictwa w postaci zmniejszenia o połowę emisji CO 2 pochodzących z lotnictwa w porównaniu z poziomami z 2005 r. 8 Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w którym rozważy możliwości wdrożenia tych instrumentów w drodze przeglądu dyrektywy w sprawie EU ETS, biorąc pod uwagę przepisy mające zastosowanie w odniesieniu do lotów w obrębie EOG, w zależności od przypadku. W sprawozdaniu zbadane zostaną również założenia i ogólna integralność środowiskowa globalnego środka rynkowego, jego ogólny poziom ambicji w odniesieniu do celów wynikających z porozumienia paryskiego, poziom uczestnictwa, wykonalność, przejrzystość, kary za nieprzestrzeganie wymogów, procedury umożliwiające udział społeczeństwa, jakość jednostek kompensacji, monitorowanie, raportowanie i weryfikacja w zakresie emisji, rejestry, rozliczalność, a także zasady dotyczące wykorzystania biopaliw. Komisja może dołączyć do sprawozdania, o którym mowa w ust. 2 tego artykułu, wniosek ustawodawczy skierowany do Parlamentu Europejskiego i do Rady w celu zmiany, usunięcia, rozszerzenia lub zastąpienia odstępstw przewidzianych w art. 28a dyrektywy w sprawie EU ETS, które są spójne z unijnym zobowiązaniem do redukcji emisji gazów cieplarnianych w całej gospodarce do 2030 r., z myślą o zachowaniu integralności środowiskowej i skuteczności działań Unii w dziedzinie klimatu. W dyrektywie wyjaśniono również, że w sprawozdaniu przeanalizowane zostanie, czy należy dokonać przeglądu podstawy prawnej niniejszego aktu delegowanego 9. Dyrektywa 2003/87/WE ma zastosowanie bez względu na przynależność państwową przewoźnika lotniczego i zasadniczo obejmuje loty, które rozpoczynają się lub kończą na lotnisku znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego. Art. 28a wyłącza emisje pochodzące z lotów do i z lotnisk znajdujących się w państwach spoza EOG w każdym roku kalendarzowym do 2023 r. Równe traktowanie operatorów statków powietrznych na trasach ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia zakłóceń konkurencji, a także zostało uznane za istotną kwestię w rezolucji ICAO z 2016 r. Loty wewnątrz EOG wykonywane są przez ponad 500 operatorów statków powietrznych, w tym ponad 100 komercyjnych operatorów statków powietrznych z siedzibą poza EOG, w przypadku których poziom zgodności jest bardzo wysoki. Zakres dyrektywy 2003/87/WE mógłby zostać zmieniony jedynie przez Parlament Europejski i Radę 10. W takim akcie delegowanym stosowana jest zasada równego traktowania zgodnie z art. 28c dyrektywy w sprawie EU ETS. Komisja przedłoży sekretariatowi ICAO jedynie informacje dotyczące lotów, jakich oczekuje się w ramach mechanizmu ICAO, a operatorzy statków powietrznych o znacznych emisjach we wszystkich pozostałych państwach powinni raportować swoje emisje do sekretariatu ICAO za pośrednictwem innych państw. W interesie Zob. badanie Komisji na temat możliwych rozwiązań prawnych w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego w odniesieniu do emisji z lotnictwa międzynarodowego na stronie internetowej: Zob. motyw 11 rozporządzenia Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. Zob. art. 28b ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) 2017/2392 z dnia 13 grudnia 2017 r. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w akcie delegowanym przyjętym zgodnie z art. 25a dyrektywy 2003/87/WE. PL 3 PL

5 operatorów statków powietrznych leży raportowanie danych dotyczących emisji w przypadku lotów międzynarodowych 11 w 2019 i 2020 r., ponieważ zredukuje to emisje, które będą musiały zostać skompensowane w późniejszym terminie. W przypadku braku raportowania SARP przewidują wykorzystanie innych źródeł informacji w celu uzupełnienia brakujących danych. 2. KONSULTACJE PRZEPROWADZONE PRZED PRZYJĘCIEM AKTU W dniu 13 lipca 2018 r. odbyło się spotkanie zainteresowanych stron w ramach grupy ekspertów ds. polityki przeciwdziałania zmianie klimatu z udziałem przedstawicieli branży lotniczej, społeczeństwa obywatelskiego i państw członkowskich. Drugie posiedzenie odbyło się w dniu 3 grudnia 2018 r. przed przyjęciem aktu delegowanego, i przeanalizowano w jego trakcie tekst aktu delegowanego oraz szerszy kontekst przepisów wykonawczych do EU ETS dotyczących monitorowania, raportowania, weryfikacji i akredytacji. Ponadto w okresie czterech tygodni od dnia 28 listopada do dnia 26 grudnia 2018 r. na portalu poświęconym lepszemu stanowieniu prawa zbierano informacje zwrotne na temat tekstu rozporządzenia delegowanego. Stowarzyszenia lotnicze przekazały pięć odpowiedzi. Po przyjęciu akt delegowany zostanie poddany kontroli ze strony Parlamentu Europejskiego i Rady przez okres dwóch miesięcy. 3. ASPEKTY PRAWNE AKTU DELEGOWANEGO Zakres aktu delegowanego jest określony w zmienionej dyrektywie w sprawie EU ETS. Za właściwy instrument uznaje się rozporządzenie. Jak wyjaśniono powyżej, w interesie operatorów statków powietrznych leży przestrzeganie niniejszego rozporządzenia do celów ustalenia początkowego poziomu emisji w ramach mechanizmu ICAO. Artykuł 1 Ten artykuł określa, którzy operatorzy statków powietrznych podlegają niniejszemu rozporządzeniu oraz wyłącza niektóre rodzaje niezarobkowych lotów, które mogą być przez nich obsługiwane. Artykuł 2 W ust. 1 i 2 tego artykułu określono dodatkowe informacje na temat zweryfikowanych emisji, które operatorzy statków powietrznych powinni raportować w celu uzupełnienia zweryfikowanych emisji już zgłoszonych na podstawie rozporządzenia w sprawie monitorowania i raportowania. Sprawozdawczość w zakresie emisji na podstawie rozporządzenia MRR i tych ustępów jest obowiązkowa i podlega postępowaniu egzekucyjnemu na podstawie art. 16 dyrektywy EU ETS, jeżeli nie jest wykonywana. Pierwsza kategoria dodatkowych informacji o emisjach zawarta jest w ust. 1 lit. a) w odniesieniu do lotów między lotniskami znajdującymi się w EOG a lotniskami w państwach trzecich (np. Paryż Marakesz). Druga kategoria dodatkowych informacji dotyczących emisji, w ust. 1 lit. b), odnosi się do lotów między lotniskami znajdującymi się w EOG a lotniskami znajdującymi się w najbardziej oddalonych regionach innych państw członkowskich EOG (np. Dublin 11 Loty międzynarodowe odpowiadają za około 60 % światowych emisji lotniczych, a pozostałe 40 % dotyczy lotów krajowych. Zakres kompetencji ICAO nie obejmuje lotnictwa krajowego, zob.: PL 4 PL

6 Lanzarote) oraz na terytoriach zależnych lub terytoriach tych państw członkowskich 12 (np. Irlandia Grenlandia). Należy zauważyć, że loty krajowe, takie jak Madryt Lanzarote, nie są objęte mechanizmem ICAO i w związku z tym nie stanowią części niniejszego aktu delegowanego. Trzecia kategoria dodatkowych informacji dotyczących emisji, w ust. 1 lit. c), odnosi się do lotów między lotniskami znajdującymi się w regionach najbardziej oddalonych, na terytoriach zależnych lub terytoriach państw członkowskich EOG a lotniskami znajdującymi się w państwach trzecich lub na terytoriach zależnych lub terytoriach innych państw członkowskich (np. Grenlandia Kanada). W ust. 2 wyjaśniono, że wymogi określone w ust. 1 mają również zastosowanie do operatorów statków powietrznych, którzy obsługują mniej niż 243 loty na każdy z kolejnych trzech czteromiesięcznych okresów, które rozpoczynają się lub kończą na lotnisku znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego (w odniesieniu do lit. j) w działaniu Lotnictwo w załączniku 1 do dyrektywy 2003/87/WE). Ustęp 3 odnosi się do raportowania danych dotyczących zweryfikowanych emisji w odniesieniu do lotów między lotniskami znajdującymi się w dwóch różnych państwach trzecich, tj. między lotniskami znajdującymi się poza EOG a lotniskami znajdującymi się w innych państwach poza EOG (np. Mexico D.F. Rio de Janeiro). W odniesieniu do tej kategorii zaleca się zgłaszanie emisji. W sprawozdaniu dla Parlamentu Europejskiego i Rady należy przeanalizować kwestię zasadności większych uprawnień. W ust. 4 jasno określono rodzaje lotów, które mają być raportowane do celów mechanizmu ICAO. Artykuł 3 Ustęp 1 tego artykułu potwierdza, że raportowanie emisji zgodnie z art. 2 ma na celu spełnienie norm określonych w odpowiednich przepisach dyrektywy EU ETS oraz rozporządzenia w sprawie monitorowania i raportowania. Ustęp 2 odnosi się do formularzy elektronicznych stosowanych do celów sprawozdawczości. Ponad 900 operatorów statków powietrznych wykorzystało je do raportowania zweryfikowanych emisji, a także do składania wniosków o przydział bezpłatnych uprawnień w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji. Formularze te zostaną zaktualizowane przez Komisję do celów mechanizmu ICAO. Artykuł 4 W tym artykule stwierdza się, że do raportowania emisji zgodnie z art. 2 zastosowanie mają normy określone w odpowiednich przepisach dyrektywy EU ETS oraz rozporządzenia w sprawie weryfikacji i akredytacji. Artykuł 5 Artykuł ten stanowi, że administrującym państwem członkowskim dla operatora statków powietrznych jest państwo członkowskie, o którym mowa w art. 18a dyrektywy 2003/87/WE. Nie wszyscy operatorzy, którzy mają składać sprawozdania na podstawie niniejszego rozporządzenia, zostaną wymienieni w załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 748/2009. W takich przypadkach operator statku powietrznego powinien zgłosić swoje zweryfikowane emisje państwu członkowskiemu, które wydało certyfikat przewoźnika 12 Ich pełną listę można znaleźć w sekcji Często zadawane pytania (odpowiedź nr 5) na stronie internetowej: PL 5 PL

7 lotniczego lub w przypadku gdy taki certyfikat nie został wydany przez państwo członkowskie operator powinien zgłosić emisje państwu członkowskiemu, w którym posiada swoją rejestrację sądową. Artykuł 6 Artykuł ten umożliwia Komisji zwrócenie się do Eurocontrol o pomoc w uzupełnieniu danych dotyczących emisji, korzystając z baz danych, do których ma dostęp, w celu dokładnego zgłaszania istotnych emisji. Nie wyklucza to wykorzystania innych źródeł danych. Artykuł 7 Artykuł ten zobowiązuje Komisję do przekazywania odpowiednich danych dotyczących zweryfikowanych emisji do sekretariatu ICAO. Będzie to dotyczyć wyłącznie danych operatorów statków powietrznych, w odniesieniu do których sekretariat ICAO spodziewa się otrzymywać dane dotyczące emisji z Unii (np. europejskie linie lotnicze). Oczekuje się, że przed przekazaniem informacji odnośne państwo członkowskie dokona ich zatwierdzenia po sprawdzeniu rzędu wielkości, w tym wszelkich danych z Eurocontrol. Rola Parlamentu Europejskiego i Rady przy podejmowaniu decyzji o zmianach w prawie Unii jest w pełni uznawana, w związku z czym artykuł ten pozostaje bez uszczerbku dla rozważenia przez Parlament Europejski i Radę sposobów implementacji mechanizmu ICAO do prawa Unii poprzez przyszły przegląd dyrektywy w sprawie EU ETS. W odniesieniu do paliwa lotniczego w EU ETS istnieją trzy współczynniki emisji: Paliwo Współczynnik emisji (t CO 2 /t paliwa) Benzyna lotnicza (AvGas) 3,10 Paliwo typu benzynowego do silników odrzutowych (Jet B) Paliwo typu nafty do silników odrzutowych (Jet A1 lub Jet A) 3,10 3,15 W ramach mechanizmu ICAO współczynnik emisji dla paliwa typu nafty do silników odrzutowych (Jet A1 lub Jet A) wynosi 3,16. Przy przekazywaniu informacji do sekretariatu ICAO należy stosować ten współczynnik emisji. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28b dyrektywy, przeanalizowane zostanie, czy należy zmienić ten współczynnik, a Parlament Europejski i Rada mogą podjąć odpowiednie działania obejmujące zmianę współczynnika emisji dla paliwa typu nafty do silników odrzutowych dla EU ETS. PL 6 PL

8 ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) / z dnia r. uzupełniające dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do środków przyjętych przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego w odniesieniu do monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji lotniczych w celu wdrożenia globalnego środka rynkowego (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE, w szczególności jej art. 28c, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Art. 28c dyrektywy 2003/87/WE uprawnia Komisję do przyjęcia przepisów dotyczących prawidłowego monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji do celów wdrożenia globalnego środka rynkowego Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) na wszystkich trasach objętych tym środkiem. Ze względu na pewność i jasność prawa konieczne jest określenie lotów objętych tymi przepisami poprzez odniesienie do odpowiednich tras i operatorów statków powietrznych. (2) Do celów unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji, zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 601/ oraz z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/ zastosowanie mają ustalenia dotyczące monitorowania i raportowania emisji oraz weryfikacji raportów dotyczących emisji. Ustalenia te zostały zaktualizowane i dopracowane w odniesieniu do monitorowania i raportowania emisji na podstawie rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2018/ , które będzie obowiązywać od dnia 1 stycznia 2021 r. W rozporządzeniach wykonawczych (UE) 2018/2066 i (UE) 2018/2067 uwzględniono pierwsze wydanie międzynarodowych norm i zalecanych metod postępowania przyjętych przez ICAO w dniu 27 czerwca 2018 r. Ze względów wydajności Rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 181 z , s. 30). Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 334 z , s. 94). Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012 (Dz.U. L 334 z , s. 1). PL 7 PL

9 administracyjnej i aby ograniczyć do minimum koszty przestrzegania przepisów ponoszone przez operatorów, należy dostosować przepisy dotyczące wdrażania globalnego środka rynkowego ICAO oraz przepisy określone w rozporządzeniu (UE) nr 601/2012 i we wspomnianych rozporządzeniach wykonawczych. (3) Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 601/2012 państwa członkowskie mogą nakazać stosowanie formularzy elektronicznych i specjalnych formatów plików do celów raportowania emisji z działalności lotniczej na mocy dyrektywy 2003/87/WE. W celu zapewnienia, aby operatorzy statków powietrznych mogli spełnić takie wymogi również przy zgłaszaniu emisji do celów globalnego środka rynkowego ICAO, Komisja powinna opublikować specjalny format elektronicznej wymiany danych. (4) Stosowanie wymogów dotyczących monitorowania, raportowania i weryfikacji w odniesieniu do niektórych lotów wyłącznie w odniesieniu do operatorów statków powietrznych z siedzibą w EOG nie powoduje żadnych zakłóceń konkurencji. W związku z tym takie wymogi mogą zostać przyjęte na podstawie art. 28c dyrektywy 2003/87/WE. (5) W celu zapewnienia dokładnego określenia wszystkich odpowiednich emisji Komisja powinna mieć możliwość zwrócenia się do Eurocontrol o pomoc w uzupełnieniu, w stosownych przypadkach, danych dotyczących emisji. (6) Komisja powinna przekazywać odpowiednie dane dotyczące zweryfikowanych emisji do sekretariatu ICAO w celu zapewnienia pełnej i terminowej sprawozdawczości w zakresie danych dotyczących emisji w odniesieniu do wszystkich odpowiednich lotów. PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 1. Obowiązki sprawozdawcze, o których mowa w art. 2, mają zastosowanie wyłącznie do operatorów statków powietrznych spełniających wszystkie poniższe warunki: a) posiadają certyfikat przewoźnika lotniczego wydany przez państwo członkowskie lub są zarejestrowani w państwie członkowskim, w tym w regionach najbardziej oddalonych, terytoriach zależnych i terytoriach należących do tego państwa członkowskiego; b) ich roczne emisje CO 2 przekraczają ton przy użytkowaniu samolotów o maksymalnej certyfikowanej masie startowej większej niż kg, prowadzących loty między lotniskami znajdującymi się w różnych państwach Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) lub loty, o których mowa w art. 2 ust. 1, od dnia 1 stycznia 2019 r. 2. Do celów ust. 1 lit. b) emisje z następujących rodzajów lotów nie są uwzględniane: a) loty państwowe; b) loty z pomocą humanitarną; c) loty medyczne; d) loty wojskowe; e) loty przeciwpożarowe. PL 8 PL

10 Artykuł 2 1. Operatorzy statków powietrznych zgłaszają emisje z następujących lotów: a) loty między lotniskami znajdującymi się w państwach członkowskich a lotniskami znajdującymi się w państwach trzecich; b) loty między lotniskami znajdującymi się w państwach członkowskich a lotniskami znajdującymi się w regionach najbardziej oddalonych, na terytoriach zależnych lub terytoriach innych państw członkowskich; c) loty między lotniskami znajdującymi się w regionach najbardziej oddalonych, na terytoriach zależnych lub terytoriach państw członkowskich a lotniskami znajdującymi się w państwach trzecich lub na terytoriach zależnych lub terytoriach innych państw członkowskich; 2. Przepisy ust. 1 mają zastosowanie również w odniesieniu do operatorów wykonujących zarobkowe przewozy lotnicze obsługujących mniej niż 243 loty w każdym z kolejnych trzech czteromiesięcznych okresów, które rozpoczynają się lub kończą na lotnisku znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego. 3. Operatorom statków powietrznych zaleca się również weryfikację i zgłaszanie swoich emisji pochodzących z lotów między lotniskami znajdującymi się w dwóch różnych państwach trzecich. 4. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się w odniesieniu do emisji pochodzących z dowolnego rodzaju lotu, z wyjątkiem rodzajów lotów, o których mowa w art. 1 ust. 2, w tym: a) lotów w celach szkoleniowych lub poszukiwawczych i ratowniczych; b) lotów podlegających przepisom wykonywania lotu z widocznością; c) lotów na potrzeby badań i testów naukowych; d) lotów podlegających obowiązkowi świadczenia usługi publicznej. Artykuł 3 1. Do celów zgłaszania swoich emisji zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia, operatorzy statków powietrznych podlegają takim samym wymogom, jak wymogi określone w art. 14 dyrektywy 2003/87/WE i w rozporządzeniu (UE) nr 601/2012. Od dnia 1 stycznia 2021 r. podlegają oni takim samym wymogom, jak wymogi określone w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/ Komisja publikuje format elektronicznej wymiany danych do celów sprawozdawczości dotyczącej emisji z lotów, o których mowa w art. 2. Operatorzy statków powietrznych wykorzystują ten format elektronicznej wymiany danych. Artykuł 4 Weryfikacja danych dotyczących emisji, które mają być zgłaszane zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia oraz akredytacja weryfikatorów przeprowadzających tę weryfikację podlegają takim samym wymogom, jak wymogi określone w art. 15 dyrektywy 2003/87/WE i w części B załącznika V do tej dyrektywy, a także w rozporządzeniu wykonawczym (UE) 2018/2067. PL 9 PL

11 Artykuł 5 Operator statku powietrznego, który jest wymieniony w załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 748/ , zgłasza swoje emisje do administrującego państwa członkowskiego określonego w tym załączniku. Operator statku powietrznego, który nie jest wymieniony w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 748/2009, zgłasza swoje emisje państwu członkowskiemu, które wydało jego certyfikat przewoźnika lotniczego, lub w przypadku gdy certyfikat przewoźnika lotniczego nie został wydany przez państwo członkowskie państwu członkowskiemu, w którym ten operator statku powietrznego posiada swoją rejestrację sądową. Artykuł 6 W stosownych przypadkach Komisja może zwrócić się o pomoc do Eurocontrol w celu poprawy dokładności danych dotyczących emisji zgłoszonych zgodnie z art. 2. Artykuł 7 Bez uszczerbku dla przeglądu dyrektywy 2003/87/WE przez Parlament Europejski i Radę, Komisja przekazuje do sekretariatu Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego odpowiednie dane dotyczące emisji, które zostały zgłoszone zgodnie z art. 14 dyrektywy 2003/87/WE oraz zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Przed przekazaniem tych danych właściwe organy przeprowadzają kontrole rzędu wielkości danych, które mają być przekazane. Do celów przekazywania danych dotyczących emisji zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego artykułu stosuje się współczynnik emisji określony w tomie IV załącznika 16 do konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym podpisanej w dniu 7 grudnia 1944 r. (konwencja chicagowska) dla paliwa typu nafty do silników odrzutowych (Jet A1 lub Jet A). Artykuł 8 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia r. W imieniu Komisji Przewodniczący Jean-Claude JUNCKER 16 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 748/2009 z dnia 5 sierpnia 2009 r. w sprawie wykazu operatorów statków powietrznych, którzy wykonywali działalność lotniczą wymienioną w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE poczynając od dnia 1 stycznia 2006 r. ze wskazaniem administrującego państwa członkowskiego dla każdego operatora statków powietrznych (Dz.U. L 219 z , s. 1). PL 10 PL