PARLAMENT EUROPEJSKI

Transkrypt

1 PARLAMENT EUROPEJSKI Komisja tymczasowa do spraw wyzwań politycznych i środków budżetowych w rozszerzonej Unii w latach Perspektywa finansowa listopada 2004 r. DOKUMENT ROBOCZY Nr 5 w sprawie perspektywy finansowej aspekty instytucjonalne związane z Konstytucją Komisja tymczasowa do spraw wyzwań politycznych i środków budżetowych w rozszerzonej Unii w latach Sprawozdawca: Reimer Böge DT\ doc PE

2 Treść nowych postanowień finansowych Konstytucji 1. Traktat Konstytucyjny wprowadza istotne zmiany w postanowieniach dotyczących finansów Unii (tak zwana Konstytucja Finansowa ). Postanowienia te są obecnie zawarte w części I w tytule VII ( Finanse Unii ) w artykułach od 53 do 56, które zostały rozwinięte w części III w rozdziale II ( Postanowienia finansowe ) tytułu VI ( Życie demokratyczne Unii ) w artykułach od 402 do Treść postanowień dotyczy finansów Unii w trzypoziomowych podejściu: - zasoby Unii - perspektywy finansowe - roczny budżet 3. Na poziomie zasobów finansowych główna innowacja dotyczy faktu, że obecna decyzja w sprawie zasobów własnych staje się w rzeczywistości ustawą przyjętą przez Radę jednomyślnie (na wniosek Komisji) przy zwyczajnej konsultacji z Parlamentem. Jak to ma obecnie miejsce w przypadku decyzji, ustawa wchodzi w życie dopiero po jej zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie zgodnie z ich wymogami konstytucyjnymi. Ustawa ta określa przepisy dotyczące systemu zasobów własnych Unii" oraz może ona ustanawiać nowe i uchylać istniejące kategorie zasobów własnych". 4. Ponadto nowy jest także fakt, że w zakresie wytyczonym w ustawie określającej system zasobów własnych ustawa Rady przyjęta kwalifikowaną większością głosów po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego winna określać środki wykonawcze dla unijnego systemu zasobów własnych. Może to potencjalnie umocnić rolę Parlamentu w zakresie zasobów własnych, ale ograniczenia (wprowadzone w późniejszym etapie przez Konferencję Międzyrządową) wynikające z odniesienia do delegacji własnych zasobów określonej w ustawie znacznie ogranicza to stwierdzenie. 5. W przypadku rocznego budżetu należy odnotować, że procedura jego przyjęcia została istotnie zmieniona. Dla potrzeb niniejszego dokumentu wystarczy stwierdzić, ze usunięto rozróżnienie pomiędzy wydatkami obowiązkowymi i nieobowiązkowymi i w efekcie kompetencje budżetowe Parlamentu mają obecnie pełne zastosowanie do wszystkich wydatków, a PE ma decydujący głos w sprawie całego budżetu nie można przyjąć żadnego budżetu bez jego zgody, a zatem umocniono charakter współdecyzji sui generis procedury budżetowej. 6. Procedura polega obecnie na jednym czytaniu w każdej instytucji, po którym w razie braku porozumienia zwołuje się komitet pojednawczy. W razie nieuzyskania porozumienia w ramach komitetu pojednawczego lub jeśli obie instytucje odrzucą wspólny projekt, Komisja składa nowy projekt budżetu (w razie konieczności zastosowanie ma system miesięcznego prowizorium budżetowego); to samo ma miejsce, jeśli większością głosów swoich członków PE sam odrzuci wspólny projekt. Jeśli Rada odrzuci wspólny projekt, Parlament może zatwierdzić swoje poprawki z pierwszego czytania większością głosów swoich członków i trzema piątymi oddanych głosów. Jeśli PE /6 DT\ doc

3 jednak nie uda się uzyskać wymaganej większości, wspólny projekt zostanie utrzymany dla rozważanej pozycji budżetowej. 7. Na poziomie perspektywy finansowej zmiany są istotne Przede wszystkim Konstytucja wprowadza koncepcję wieloletnich ram finansowych (WRF), która odpowiada koncepcji perspektywy finansowej jako kategorii prawnej przewidzianej w Konstytucji i regulowanej przez nią. Do chwili obecnej koncepcja nie została uwzględniona w traktatach, a do życia została powołana w drodze porozumienia międzyinstytucjonalnego. W ramach Konstytucji będzie ona przyjmowana w drodze ustawy Rady stanowiącej jednomyślnie, przy czym Rada musi uzyskać zgodę Parlamentu (udzieloną przez większość jego członków). Przewidziano klauzulę pomostową pozwalającą Radzie Europejskiej na jednomyślne podjęcie decyzji, że WRF będą w przyszłości przyjmowane większością kwalifikowaną (art. I- 55 ust. 2). W art. III-402 ust. 5 Konstytucja stanowi, że w toku całej procedury prowadzącej do przyjęcia ram finansowych Parlament Europejski, Rada i Komisja podejmują wszelkie środki niezbędne do pomyślnego zakończenia procedury. Zapewnia to w pewien sposób, że rola Parlamentu w procedurze przyjęcia ustawy zawierającej WRF nie jest czysto bierna i nie polega wyłącznie na mówieniu tak lub nie dla stanowiska Rady pod koniec procedury Artykuł I-55 stanowi, że WRF zmierzają do zapewnienia dokonywania wydatków Unii w sposób usystematyzowany i w granicach jej własnych zasobów". Oznacza to pisemne uznanie zasady, że perspektywa finansowa (a właściwie WRF) muszą przestrzegać ograniczeń przewidzianych w ustawie o własnych zasobach (które są ustanawiane przez ustawę przyjętą i wprowadzoną w życie za pośrednictwem procedury wyższej wagi) W odniesieniu do treści WRF Konstytucja stanowi, że ramy określają kwoty rocznych pułapów środków przeznaczonych na zobowiązania z podziałem na kategorie wydatków " (art. I 55 ust. 1). Stanowisko to jest potwierdzone w art. III-402 ust. 1, który dodaje, że WRF winny także ustalać kwoty rocznych pułapów środków przeznaczonych na zobowiązania". Jednakże zgodnie z postanowieniami tego ustępu kategorie wydatków, których liczba jest ograniczona" odpowiadają głównym sektorom działalności Unii" Ustęp 3 art. III-402 stwierdza, że WRF zawierają inne postanowienia wymagane dla prawidłowego prowadzenia rocznej procedury budżetowej". Oznacza to, że ustawa zawierająca WRF winna zawierać nie tylko obecną perspektywę finansową, ale także postanowienia, które są obecnie zawarte w części II porozumienia międzyinstytucjonalnego na temat dyscypliny budżetowej oraz inne zasady, które instytucje uważają za istotne dla tego celu. Nie wyklucza to jednakże możliwości zawarcia nowego porozumienia międzyinstytucjonalnego w celu uzupełnienia postanowień zawartych w WRF W odniesieniu do czasu trwania WRF, Konstytucja przewiduje, iż ramy będą ustanawiane na okres co najmniej pięciu lat". Konwencja szczegółowo rozważała DT\ doc 3/6 PE

4 możliwość dostosowania WRF do kadencji zarówno PE, jak i Komisji, ale doszła do wniosku, że jest to w praktyce niemożliwe do zapewnienia. Ostatecznie przyjęte rozwiązanie umożliwia pewną elastyczność. Jeśli okres pięciu lat zostanie potwierdzony, może to na przykład oznaczać, że każdy Parlament może przyjąć WRF na okres rozpoczynający się w dniu wyborów europejskich +1 oraz kończący się w roku następującym po kolejnych wyborach. W ten sposób każdy Parlament będzie odpowiadać za przyjęcie WRF, które będą obowiązywać przez większą część jego kadencji. Dzięki temu WRF mogłyby być finansowym przełożeniem ram polityki na ustawodawstwo, jak niektóre osoby argumentowały podczas Konwencji. Należy przypomnieć, że poprzedni Parlament (rezolucja Wynna) wezwał do wprowadzenia okresu pięcioletniego Artykuł I-55 ust. 3 stanowi, że roczny budżet Unii jest zgodny z wieloletnimi ramami finansowymi". W celu zapewnienia, że Unia ma przyjęty budżet, nawet jeśli wygasają WRF, art. III-402 ust. 4 Konstytucji przewiduje, że Jeżeli ustawa europejska Rady ustanawiająca nowe ramy finansowe nie została przyjęta przed wygaśnięciem poprzednich ram finansowych, pułapy i inne postanowienia dotyczące ostatniego roku obowiązywania tych ram przedłuża się do czasu przyjęcia tej ustawy". Pierwszy rok ma być uważany za wyjątkowy i przejściowy i jeśli WRF jeszcze nie obowiązują, budżet zostanie uzgodniony przez dwa ramiona władzy budżetowej przy pomocy nowej procedury opartej na starej perspektywie finansowej, a nie na poprzednim budżecie. W tym zakresie można przewidzieć nowe porozumienie międzyinstytucjonalne w celu określenia procedury dla pierwszego roku Szczegółowe pytania, które należy przeanalizować w niniejszym dokumencie to: a) Co się stanie po wejściu w życie Traktatu Konstytucyjnego? Komisja będzie musiała przedstawić projekt na podstawie art. III-402, który powinien zostać przyjęty przez władzę budżetową przed początkiem następnej rocznej procedury. Nawet jeśli dojdzie do porozumienia co do nowej PF przed wejściem w życie Konstytucji, porozumienie międzyinstytucjonalne jest dokumentem o innej naturze prawnej niż akt prawny. W związku z tym Komisja przedstawi projekt aktu prawnego ustanawiającego WRF, nawet jeśli jego treść jedynie odwzorowuje osiągnięte porozumienie na temat PF. b) Czy końcowe porozumienie międzyinstytucjonalne zawierające perspektywę finansową istniejącą w takim momencie może być uważane za równoważne z WRF w celu umożliwienia przyjęcia rocznego budżetu? A co, jeśli wcześniej nie uzyskano żadnego porozumienia? Można wykluczyć, że ostatnia perspektywa finansowa będzie uważana za poprzednie WRF dla celów art. III-402 ust Na pewnym etapie Konferencji Międzyrządowej próbowano wprowadzić klauzulę do art. III-402, na mocy której ostatnia PF uważana byłaby za poprzednie WRF dla celów ust. 4 art. III-402. Nie udało się to jednak i w końcu jedyną rzeczą wprowadzoną przez Konferencję Międzyrządową była Deklaracja 26 w sprawie art. III-402 ust. 4 2, która została przyjęta przez Konferencję Międzyrządową i która stanowi, PE /6 DT\ doc

5 7.8. Mając na uwadze, że powyższe pytania nie zostały jeszcze w pełni omówione pod kątem prawnym i że mogą być raczej kontrowersyjne, zasadne wydaje się przeanalizowanie problemu z uwzględnieniem dwóch różnych możliwości: A) uzyskanie porozumienia w sprawie nowej perspektywy finansowej przed wejściem w życie Konstytucji: Ponieważ Traktat Konstytucyjny przewiduje (art. IV-438 ust. 3), że pozostałe elementy dorobku Wspólnoty oraz Unii istniejące w chwili wejścia w życie niniejszego Traktatu, w szczególności porozumienia międzyinstytucjonalne, decyzje i umowy... pozostają w mocy do czasu ich uchylenia lub zmiany, wydaje się, iż zasadne jest założenie, że porozumienie międzyinstytucjonalne zawierające nową PF może tymczasowo stanowić wystarczające ramy umożliwiające przyjęcie rocznego budżetu do czasu przyjęcia ustawy z WRF zgodnie z postanowieniami Konstytucji; Zaraz po wejściu Konstytucji w życie Komisja winna wszcząć procedury i opracować projekt nowej ustawy europejskiej, która może nawet ograniczać się do formalnego przyjęcia jako ustawy treści ostatnio uzgodnionej PF. B) Jeśli nie osiągnięto porozumienia w sprawie nowej perspektywy finansowej (i jeśli obowiązujące porozumienie międzyinstytucjonalne zostało uchylone) przed wejściem Konstytucji w życie, procedura przewidziana w art i art. III-402 Konstytucji, uwzględniająca przyjęcie ustawy europejskiej ustanawiającej WRF ma zastosowanie w zakresie zasobów własnych. Budżet zostanie przyjęty w skali roku (ostatecznie poprzez przejściowe porozumienie międzyinstytucjonalne). Wnioski 8. Zgodnie z takim rozumowaniem, jeśli nowa perspektywa finansowa zostanie przyjęta przed wejściem w życie Konstytucji, nie powinno być żadnych istotnych problemów przejściowych. W razie konieczności Instytucje mogą z łatwością przekształcić nową PF na pierwsze WRF przez jej formalne przyjęcie jako ustawę ustanawiającą WRF. Warto jednak wspomnieć, że po zastąpieniu systemu porozumień międzyinstytucjonalnych ustawą ustanawiającą WRF, Instytucje nie będą już mogły anulować uzgodnionej przez że: Artykuł III-402 ust. 4 Konstytucji stanowi, że jeżeli ustawa europejska Rady ustanawiająca nowe ramy finansowe nie została przyjęta przed wygaśnięciem poprzednich ram finansowych, pułapy i inne postanowienia dotyczące ostatniego roku obowiązywania tych ram przedłuża się do czasu przyjęcia tej ustawy. Konferencja oświadcza, że jeżeli ustawa europejska Rady ustanawiająca nowe ramy finansowe nie zostanie przyjęta do końca 2006 roku oraz w zakresie, w jakim Traktat o Przystąpieniu z dnia 16 kwietnia 2003 roku przewiduje dla przydziału środków dla nowych Państw Członkowskich okres stopniowego wprowadzania pełnych płatności kończący się w roku 2006, przydział środków począwszy od roku 2007 przeprowadzany będzie na podstawie tych samych kryteriów stosowanych w odniesieniu do wszystkich Państw Członkowskich." Niemniej jednak należy pamiętać, że Deklaracja przyjęta przez Konferencję Międzyrządową może być wiążąca jedynie dla Państw Członkowskich, które ją przyjmą (politycznie, ponieważ deklaracje nie są prawnie wiążące), ale nie może stanowić nakazu prawnego, który narzucałby pewne restrykcje na korzystanie z Parlamentu przez uprawnienia przyznane mu w Traktacie Konstytucyjnym. DT\ doc 5/6 PE

6 nie PF, a pułapy i inne postanowienia podjęte w ostatnim roku poprzednich WRF będą w każdych okolicznościach przedłużone do czasu przyjęcia nowych WRF. 9. W razie nieosiągnięcia porozumienia przed wejściem w życie Konstytucji Komisja będzie musiała mimo to przedłożyć projekt ustawy europejskiej ustanawiającej WRF; 10. Mając na uwadze roczny budżet, procedura przewidziana w art. III-404 winna mieć zastosowanie w razie braku WRF, ostatecznie z doraźnym porozumieniem międzyinstytucjonalnym definiującym procedurę w okresie przejściowym. Sprawozdawca przypomina, że w razie niemożności osiągnięcia porozumienia art. III-405 przewiduje mechanizm miesięcznego prowizorium budżetowego. 11. Sprawozdawca pragnie podkreślić, że wyniki bieżących negocjacji będą w każdych okolicznościach miały silny wpływ na pierwszą ustawę europejską ustanawiającą WRF: - albo staną się nowymi WRF, - albo posłużą jako podstawa do negocjacji nowych WRF. Na przyszłe stosunki międzyinstytucjonalne wpływ będzie miał wynik obecnych negocjacji w sprawie następnej perspektywy finansowej. Porozumienie o mniejszym znaczeniu w sprawie perspektywy finansowej po roku 2006 z pewnością będzie miało wpływ na pierwsze prawo europejskie. Jeśli następne perspektywy finansowe nie będą korzystne dla Parlamentu Europejskiego, pozostaną one właśnie takie na mocy Konstytucji. PE /6 DT\ doc