KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia COM(2012) 665 final KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Plan działania na rzecz ograniczenia przypadkowego chwytania ptaków morskich w narzędzia połowowe {SWD(2012) 369 final} {SWD(2012) 370 final} PL PL

2 KOMUNIKAT KOMISJI DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Plan działania na rzecz ograniczenia przypadkowego chwytania ptaków morskich w narzędzia połowowe 1. WPROWADZENIE Zależności między rybołówstwem a ptakami morskimi są wielorakie, a ich zasięg prowadzi do wzrostu poziomu przypadkowej śmiertelności ptaków morskich w stopniu, który stwarza poważne zagrożenie dla wielu populacji tych ptaków i wpływa niekorzystnie na wydajność i rentowność połowów. Obowiązujące środki zarządzania na rzecz ochrony ptaków morskich są zawarte w szeregu przepisów dotyczących łowisk i ochrony środowiska, jak również w szeregu umów i konwencji międzynarodowych. Z wyjątkiem niektórych odosobnionych przypadków na wodach zewnętrznych, środki te w dużej mierze nie są jednak skuteczne w ograniczaniu przyłowów ptaków morskich. Celem planu działania opisanego w niniejszym komunikacie (Planu działania UE) jest ustanowienie ram zarządzania zmierzających do ograniczenia przyłowu ptaków morskich do najniższego możliwego poziomu. Jest to zgodne z celem zreformowanej wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), a mianowicie przejściem na zarządzanie ekosystemem z uwzględnieniem wszystkich jego elementów składowych, w tym ptaków morskich. Jest to również zgodne z ramami międzynarodowego planu działania na rzecz ograniczania przypadkowego chwytania ptaków w połowach przy użyciu sznurów haczykowych 1, przyjętego w 1999 r. przez Komisję Rybołówstwa (COFI) Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). 2. PRZYŁOWY I ICH OGRANICZANIE Zalecenia otrzymane od Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) w 2008 r 2. (zaktualizowane w 2009 r. i 2010 r 3.) wskazują na niedobór danych na temat rozmieszczenia gatunków ptaków morskich, ich narażenia na zagrożenia, ogólnego stanu zachowania i poziomów przypadkowego chwytania. Stanowi to wyzwanie przy ocenie wpływu FAO Międzynarodowy plan działania na rzecz unikania przypadkowego chwytania ptaków morskich w połowach przy użyciu sznurów haczykowych. (ang. International Plan of Action for reducing incidental catches of seabirds in longline fisheries.) Rzym, FAO. 1999, s Zalecenie ICES 2008, księga 1, Zależności między rybołówstwem a ptakami morskimi na wodach UE (ang. Interactions between fisheries and seabirds in EU waters) ICES Sprawozdanie grupy roboczej na temat ekologii ptaków morskich (ang.: Report of the Working Group on Seabird Ecology), ICES CM 2008/LRC:05, 99 stron. ICES Sprawozdanie grupy roboczej na temat ekologii ptaków morskich (ang. Report of the Working Group on Seabird Ecology), marca 2009 r., Brugia, Belgia. ICES CM 2009/LRC:10, 91 stron. ICES Sprawozdanie grupy roboczej na temat ekologii ptaków morskich (ang. Report of the Working Group on Seabird Ecology), marca 2010 r., Kopenhaga, Dania. ICES CM 2010/SSGEF:10, 77 stron. PL 2 PL

3 rybołówstwa na te gatunki i odzwierciedla brak systematycznego monitorowania przyłowu ptaków morskich i sprawozdawczości w tym zakresie. Dostępne dane wskazują jednak, że na wielu łowiskach UE śmiertelność ptaków morskich jest liczebnie znacząca. Zgodnie z najnowszymi szacunkami 3 flota rybacka UE przekazuje informacje o przyłowach na wodach UE ok ptaków morskich rocznie, natomiast w sprawozdaniu Birdlife International 4 przyłowy ptaków morskich w połowach przy użyciu sznurów haczykowych oceniono łączne na co najmniej , a prawdopodobnie ptaków morskich rocznie. Co najmniej 49 gatunków (25 na wodach UE i 24 na wodach nienależących do UE) sklasyfikowano jako objęte ochroną albo na poziomie ogólnym albo populacji lokalnej. Z danych wynika również, że narzędziami powodującymi najwięcej przyłowów ptaków morskich są sznury haczykowe 5 i sieci stawne 6, chociaż w sprawozdaniach wspomina się też o przypadkach ich przypadkowego chwytania w trakcie połowów przy użyciu włoków 7 lub okrężnic Takle ICES donosi, że co najmniej 20 gatunków ptaków morskich pada ofiarą przyłowów w trakcie połowów przy użyciu sznurów haczykowych na wodach UE; są to głównie połowy pelagiczne i przydenne przy użyciu sznurów haczykowych w rejonie Morza Śródziemnego oraz połowy przydenne przy użyciu sznurów haczykowych na Północno-Wschodnim Atlantyku (Gran Sol), chociaż według ICES 3 przyłowy ptaków morskich towarzyszą niemal wszystkim połowom UE przy użyciu sznurów haczykowych. Cztery gatunki zasługują na szczególną uwagę, gdyż są objęte ścisłą ochroną, a częstotliwość ich chwytania w sznury haczykowe w stosunku do liczebności ich populacji jest średnia do wysokiej. Burzyk balearski jest sklasyfikowany przez IUCN jako gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem, co oznacza, że ryzyko jego wyginięcia w środowisku dzikim uznano za bardzo wysokie. Trzy inne: burzyk szary, burzyk śródziemnomorski i mewa śródziemnomorska są sklasyfikowane jako bliskie zagrożenia wyginięciem co oznacza, że ich światowa populacja dość gwałtownie maleje. Oprócz tych gatunków kolejne pięć jest wymienionych w dyrektywie ptasiej 9 jako mające niewłaściwy stan zachowania i wymagające specjalnych środków ochrony ze względu na lokalne spadki populacji. Dotyczy to burzyka żółtodziobego i mewy czarnogłowej w regionie Morza Śródziemnego oraz mewy trójpalczastej, nurnika zwyczajnego i burzyka północnego Anderson O.R.J., Small C.J., Croxall J.P., Dunn E.K., Sullivan B.J., Yates O. i Black A. Przyłowy ptaków morskich w połowach przy użyciu sznurów haczykowych. Badanie w zakresie gatunków zagrożonych. (ang. Global seabird bycatch in longline fisheries. Endangered Species Research.) 2011, tom 14, s Sznury haczykowe składają się z pewnej liczby połączonych lin, dryfujących lub przymocowanych do dna, z umieszczonymi na nich wieloma hakami z przynętą. Sieci statyczne oznacza sieci nie wymagające poruszania siecią podczas połowu. Taka sieć może składać się z jednej lub większej liczby osobnych sieci, które są połączone na górze, na dole i w innych miejscach oraz mogą być wyposażone w osprzęt kotwiczący, uspławniający i nawigacyjny. Włok oznacza narzędzie czynnie ciągnione przez jeden lub więcej statków rybackich i składające się z sieci w kształcie stożka lub piramidy zamkniętej przez worek lub włok. Okrężnica oznacza narzędzie okrężne wykonane z tkaniny sieciowej, którego dno jest ściągane za pomocą sznura okrężnicy u spodu sieci, który przechodzi przez pierścienie położone wzdłuż podbory, umożliwiającej jej zamknięcie. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa PL 3 PL

4 na Północno-Wschodnim Atlantyku 10. W odniesieniu do wszystkich tych gatunków odnotowano znaczące poziomy przyłowów 2,10. Poziom przypadkowego chwytania jest wysoki dla szeregu innych gatunków mewy romańskiej w regionie Morza Śródziemnego oraz fulmara, burzyka wielkiego i głuptaka na Północno-Wschodnim Atlantyku i ICES uważa, że już sama liczba sztuk chwytanych w trakcie połowów przy użyciu sznurów haczykowych jest powodem do niepokoju, mimo że populacje tych gatunków są stosunkowo stabilne 2, Sieci stawne Sieci stawne, w tym sieci skrzelowe, oplątujące i drygawice są powszechnie stosowane na wodach UE. Połowy sieciami statycznymi są na ogół sezonowe i wiele gatunków ptaków morskich może mieć z nimi do czynienia, ale prawdopodobieństwo schwytania w sieci jest największe w przypadku gatunków przybrzeżnych, które albo żerują na dnie albo nurkują w płytkiej wodzie, ścigając zdobycz w słupie wody. Wiele obszarów połowowych na Bałtyku i Morzu Północnym to ważne strefy odpoczynku, żerowania, pierzenia się i zimowania ptaków morskich, które są tam obecne jedynie poza okresem lęgowym (w okresie zimowym). Oznacza to, że wpływ przypadkowego chwytania na populacje ptaków morskich zależy bezpośrednio od tego, w jakim stopniu dla poszczególnych gatunków okres ten pokrywa się z okresem połowów sieciami statycznymi. Dostępne informacje odnośnie do przypadkowego chwytania ptaków morskich w sieci stawne nie są wystarczająco kompletne, aby dać pełny obraz jego wpływu na populacje ptaków morskich na poziomie UE. Niedawny przegląd 11 przyłowów ptaków morskich na Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym (przede wszystkim w części wschodniej) pozwolił na oszacowanie łącznego rocznego przyłowu (na który składają się głównie nury, perkozy, tracze, grążyce, alki i kormoranowate) na ok ptaków uśmiercanych każdego roku w sieciach statycznych w tym regionie. Kilka spośród zagrożonych gatunków jest gatunkami rzadkimi w tym regionie i jest objętych międzynarodową ochroną prawną. Birginiak został wymieniony w wykazie IUCN gatunków narażonych na wyginięcie i w załączniku 1 do dyrektywy ptasiej UE, podobnie jak nur rdzawoszyi, nur czarnoszyi, perkoz rogaty i bielaczek. Wiele innych zostało wymienionych w dyrektywie ptasiej i uznanych przez BirdLife jako gatunki o znaczeniu dla Europy 10. Na innych obszarach poza Morzem Bałtyckim i Morzem Północnym istnieje kilka łowisk, na których wykorzystywane są sieci statyczne i na których śmiertelność ptaków morskich uznano za niepokojąco wysoką. W północno-zachodniej Hiszpanii w podobszarze ICES IX odnotowano wysoką śmiertelność kormorana czubatego i nurzyka pobielałego 3, natomiast z dostępnych informacji na temat Morza Śródziemnego wynika, że sieci stawne stanowią zagrożenie dla podgatunków kormorana czubatego i kilku gatunków burzyka Žydelis R., Bellebaum J., Österblom H., Vetemaa M., Schirmeister B., Stipniece A., Dagys M., van Eerden M. i Garthe S. Przyłowy w sieciach skrzelowych lekceważone zagrożenie dla populacji ptaków morskich. (ang. Bycatch in gillnet fisheries An overlooked threat to waterbird populations) Biological Conservation, 2009, tom 142, s PL 4 PL

5 2.3. Inne narzędzia W odniesieniu do narzędzi połowowych takich jak włoki i okrężnice odnotowano niewiele wiarygodnych szacunków poziomu przyłowów na wodach UE. Jedno badanie szacuje liczbę głuptaków schwytanych przy połowach prowadzonych włokiem pelagicznym u północnych i północno-wschodnich wybrzeży Szkocji 3 na około 780 sztuk, istnieje też kilka innych cząstkowych relacji dotyczących przyłowów przy połowach włokiem. Pojawia się coraz więcej dowodów na to, że okrężnice mogą powodować znaczące przyłowy gatunków takich jak burzykowate. Z ankiety przeprowadzonej w latach w portugalskich portach wynika, że w tym regionie 3 największy odsetek (45 %) burzyków balearskich schwytano w okrężnice, w porównaniu do innych narzędzi połowowych, w tym takli i sieci stawnych Przyłowy na wodach nienależących do UE Na wodach zewnętrznych takle i włoki są przyczyną wielu przypadków przypadkowego chwytania ptaków morskich, co budzi powszechne obawy odnośnie do długoterminowych skutków ekologicznych dla ich populacji. Szacuje się, że obecnie spośród 61 gatunków, które padają ofiarą przypadkowego chwytania, prawie połowa jest zagrożona wyginięciem, w tym 17 gatunków albatrosów na całym świecie, przy doniesieniach o około albatrosów uśmiercanych rocznie 4. Dalsze 7 gatunków burzykowatych wymienionych w Porozumieniu w sprawie ochrony albatrosów i burzykowatych ma do czynienia z podobnymi zagrożeniami 12. Godnym uwagi wyjątkiem jest Antarktyka, gdzie przeprowadzana corocznie przez CCAMLR 13 kompleksowa ocena tego problemu, wykazała, że od kiedy wprowadzono odpowiednie środki przyłowy ograniczono o ponad 99 %. Jeżeli chodzi o pozostałe połowy przy użyciu sznurów haczykowych, mimo że odnotowano poprawę i liczba nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów znacznie spadła, istnieją jednak dowody na to, że w niektórych połowach przy użyciu sznurów haczykowych przyłowy nadal utrzymują się na poziomie naruszającym równowagę ekologiczną. Ostatnie zalecenia przyjęte przez ICCAT 14 i IOTC 15, które wzmacniają istniejące środki ograniczające ryzyko w przypadku połowów tuńczyka przy użyciu sznurów haczykowych, są cenne i należy je rozszerzyć na inne regionalne organizacje ds. rybołówstwa. W odniesieniu do połowów włokiem zarówno na półkuli północnej jak i południowej doniesienia o śmiertelności ptaków morskich są coraz częstsze. Na przykład dane zebrane przez południowoafrykańską flotę poławiającą morszczuka w latach , wykazują roczny przyłów około ptaków 3. Nie istnieją dane dotyczące poziomu przyłowu ptaków morskich na wodach zewnętrznych dla innych narzędzi połowowych, takich jak okrężnice Środki ograniczające ryzyko Opracowano szereg środków ograniczających ryzyko. Niektóre z tych okazały się bardzo skuteczne w ograniczaniu przyłowów ptaków morskich. Środki te można podzielić na przydatne w zależności od stosowanej metody połowu i przekrojowe, które można ACAP Ocena stanu ochrony gatunków. Dostępna na stronie internetowej: Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim PL 5 PL

6 wykorzystywać przy różnych narzędziach połowowych. Większość z nich została opracowana w celu zmniejszenia przyłowu w połowach przy użyciu sznurów haczykowych i można je podzielić na cztery główne kategorie: (1) Unikanie połowów na obszarach lub w okresach gdy oddziaływanie na ptaki morskie jest najbardziej prawdopodobne i największe (ustawienia nocne, miejscowe i sezonowe zamykanie obszarów). (2) Ograniczanie dostępu ptaków do haków z przynętą (dociążanie lin i zarzucanie sieci z boku). (3) Odstraszanie ptaków od haków z przynętą (podbory straszące oraz akustyczne urządzenia odstraszające). (4) Zmniejszanie atrakcyjności i widoczności haków z przynętą (wyrzucanie wnętrzności i sztucznych przynęt). Badania 16 wykazały, że ze stosowania tych środków w połowach przy użyciu sznurów haczykowych można czerpać korzyści dzięki obniżeniu kosztów bezpośrednich przez zmniejszenie powodowanych przez ptaki morskie strat przynęty, uszkodzeń złowionych ryb na skutek żerowania ptaków i bezpośrednich uszkodzeń narzędzi. Pośrednie korzyści pod względem kosztów przynosi również zmniejszenie odsetka połowów utraconych w związku ze schwytaniem ptaków morskich na haki z przynętą, które w przeciwnym wypadku mogłyby przynieść owocny połów. W odniesieniu do połowów sieciami statycznymi przetestowano mniej środków ograniczających ryzyko. Zaproponowano i przetestowano dwie metody ostrzegania ptaków morskich o obecności sieci stawnych, a tym samym umożliwiające im unikanie kolizji 17. Jedną z metod jest zwiększanie widoczności sieci (ostrzeganie wzrokowe), a drugą przyczepianie do sieci akustycznych urządzeń odstraszających (sonarów). Kolizje z sieciami stawnymi można ograniczyć również przez ustawianie ich poniżej głębokości nurkowania ptaków morskich. Żadna z tych metod nie jest obecnie powszechnie stosowana. Wykazano skuteczność stosowania podbór straszących w połączeniu z rozrzucaniem wnętrzności podczas zarzucania i wybierania sieci w celu ograniczenia chwytania ptaków morskich i ograniczenia ich śmiertelności w trakcie połowów włokiem, podobnie jak dzieje się to w przypadku połowów przy użyciu sznurów haczykowych. Zmniejszenie zaplątywania się we włoki jest trudniejsze, ale w CCAMLR wykazano, że można prawie całkowicie wyeliminować śmiertelność ptaków morskich w wyniku zaplątywania się dzięki prostym środkom, takim jak wiązanie sieci Melvin E.F., Parrish J.K. i Conquest L.L., Nowoczesne narzędzia ograniczania przyłowów ptaków morskich przy przybrzeżnych połowach sieciami skrzelowymi. (ang. Novel tools to reduce seabird bycatch in coastal gillnet fisheries.) Biological Conservation, 1999, tom 13, s Sullivan B. J., Clark J., Reid K., Reid E., 2009, Opracowanie skutecznych środków ograniczania śmiertelności ptaków morskich przy połowach kerguleny przy użyciu włoka w podobszarze 48.3 (ang. Development of effective mitigation to reduce seabird mortality in the icefish (Champsocephalus gunnar) trawl fishery in Subarea 48.3.) WG-IMAF-09/15. CCAMLR, Hobart, Australia PL 6 PL

7 2.6. Ramy polityczne WPRyb Plan działania UE jest zgodny z ogólnym celem WPRyb 19, która podkreśla potrzebę zminimalizowania wpływu działalności połowowej na ekosystemy morskie (włącznie z ptakami morskimi) oraz stopniowego wdrożenia podejścia do zarządzania rybołówstwem opartego na ekosystemie. W ramach przygotowywanej obecnie reformy WPRyb 20 Komisja potwierdziła to zobowiązanie i zamierza osiągnąć ten cel w oparciu o następujące elementy tego pakietu reform: Nowe zregionalizowane podejście do środków technicznych, umożliwiające dostosowanie środków ograniczających ryzyko do poszczególnych łowisk. Opracowanie tego podejścia wymaga czasu, a jego ostateczny kształt zależy od wyników reformy, ale powinno ono zostać wdrożone do 2016 r. W międzyczasie, w stosownych przypadkach i w razie pilnej potrzeby, do wieloletnich planów zarządzania można włączać już dostępne i sprawdzone środki ograniczające ryzyko. Nowy unijny wieloletni program gromadzenia danych, którego wprowadzenie planowane jest na 2014 r. Prowadzi się obecnie rozmowy na temat możliwości włączenia do niego monitorowania innych składowych ekosystemu, w tym ptaków morskich. Potrzebne są jednak dalsze uwagi ekspertów i opracowanie kosztorysu takiego rozszerzenia obecnych ram gromadzenia danych. Niemniej jednak systematyczne gromadzenie i zgłaszanie danych dotyczących przyłowów ptaków morskich ma zasadnicze znaczenie dla rozwiązania problemu przyłowów ptaków morskich. Wsparcie finansowe na nowe środki, przewidziane na mocy obecnego Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz nowego Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR) 21. Nowy EFMR ma zostać wprowadzony w 2014 r.; zapewni on pomoc na rozwój i stosowanie środków ograniczajacych ryzyko, projekty pilotażowe i badania alternatywnych technologii monitorowania, takich jak CCTV. Wyrażone w niedawnym komunikacie w sprawie zewnętrznego wymiaru WPRyb 22 zobowiązanie Komisji do aktywniejszego zaangażowania w regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa i starań na rzecz poprawy obecnej sytuacji niedostatecznego przestrzegania przepisów w sprawie środków ochrony i zarządzania Prawodawstwo w zakresie ochrony środowiska Plan działania UE wynika częściowo z dorobku prawnego UE w zakresie ochrony środowiska, w szczególności dyrektyw ptasiej 9 i siedliskowej 23 oraz dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej 24. Pełne wdrożenie tych dyrektyw jest częścią unijnej odpowiedzi na zobowiązania Unii w ramach Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej 25, umocnione zobowiązaniem podjętym przez szefów państw UE odnośnie do powstrzymania utraty Dz.U. L 358 z , s. 59. COM(2011) 425. COM(2011) 804. COM(2011) 424. Dz.U. L 206 z , s Dz.U. L 164 z , s Dz.U. L 309 z , s. 1. PL 7 PL

8 różnorodności biologicznej [w UE] do 2010 r. ; powtórzonym w unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r 26. Kluczowym środkiem ustanowionym na mocy dyrektywy ptasiej jest ogólny system ochrony wszystkich dzikich ptaków, w tym zakaz dokonywania różnych aktów, w tym najbardziej istotnych w kontekście rybołówstwa: umyślnego zabijania lub chwytania jakimikolwiek metodami 27. Dyrektywy ptasia i siedliskowa ustanowiły również sieć obszarów chronionych Natura 2000, która obejmuje odpowiednio wyznaczone na mocy dyrektywy ptasiej obszary specjalnej ochrony (OSO) i wyznaczone na mocy dyrektywy siedliskowej specjalne obszary ochrony (SOO). Do lutego 2011 r. na mocy dyrektywy ptasiej na obszarach morskich wyznaczono 936 OSO, obejmujących łącznie powierzchnię km². Dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej ma na celu doprowadzenie do spójności różnych dziedzin polityki i wspieranie włączania zagadnień dotyczących środowiska do polityki w innych dziedzinach, takich jak WPRyb. Dzięki dyrektywie ramowej w sprawie strategii morskiej ochrona ptaków morskich jest postrzegana jako wymóg, który przyczyni się do osiągnięcia dobrego stanu środowiska. Jej wdrożenie jest wymogiem prawnym na podstawie TFUE i zgodnie z dyrektywą domyślnie wymagane są specjalne środki na rzecz ochrony ptaków morskich. W kontekście dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej, a także Planu działania UE, kwestia przyłowów ptaków morskich poruszana jest również w ramach regionalnych konwencji morskich o ochronie środowiska morskiego, w szczególności konwencji OSPAR 28, HELCOM 29 oraz konwencji barcelońskiej Polityka zewnętrzna Na wodach zewnętrznych regionalne organizacje ds. rybołówstwa mają kluczowe znaczenie dla ochrony ptaków morskich i zarządzania nimi, jako że na mocy porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza odnoszących się do zasobów rybnych 31 wyraźnie nałożono na nie obowiązek ograniczania przyłowów na ich łowiskach. Do chwili obecnej większość regionalnych organizacji ds. rybołówstwa przyjęła jakąś formę środków ograniczajacych ryzyko, mających na celu zapobieganie śmiertelności ptaków morskich w połowach przy użyciu sznurów haczykowych. Jako umawiająca się strona wielu regionalnych organizacji ds. rybołówstwa UE jest zobowiązana do wdrożenia tych środków. UE podjęła także szereg zobowiązań związanych z zasadami zrównoważonego rozwoju i innych związanych ściślej z wspólnym zarządzaniem zasobami oceanicznymi, w tym gatunkami wymagającymi ochrony, które są istotne z punktu widzenia Planu działania UE. Obejmują one: Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza 32 ; Konwencję Narodów Zjednoczonych o różnorodności biologicznej 33 ; COM(2011) 244. W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, C-221/04, pkt Dz.U. L 179 z , s PL 8 PL

9 Konwencję o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt (znaną również jako konwencja bońska) 34 Pod auspicjami konwencji bońskiej powstało Porozumienie w sprawie ochrony albatrosów i burzykowatych 35. Jest to prawnie wiążący traktat międzynarodowy, którego celem jest osiągnięcie i utrzymanie właściwego stanu ochrony albatrosów i burzykowatych poprzez przeciwdziałanie zagrożeniom na lądzie i na morzu, przy czym przyłowy stanowią bez wątpienia największe zagrożenie dla tej grupy gatunków. 3. PLAN DZIAŁANIA UE Celem Planu działania UE jest ograniczenie oraz, w miarę możliwości, eliminacja przypadkowego chwytania ptaków morskich, w pierwszej kolejności poprzez działania skoncentrowane na osobnikach należących do co najmniej 49 populacji ptaków morskich zagrożonych przez statki UE prowadzące działalność na wodach UE i wodach nienależących do UE, jak również przez statki państw trzecich prowadzące działalność na wodach UE. W odniesieniu do innych ptaków morskich, których liczebność populacji jest stabilna ale poziom przyłowów stanowi powód do niepokoju, należy ograniczyć przyłowy, czyniąc w ten sposób pierwszy krok w kierunku ich eliminacji. Dodatkowe cele szczegółowe to: (1) Identyfikacja i usunięcie słabych stron oraz niespójności w obecnych środkach zarządzania zarówno na wodach UE jak i na wodach nienależących do UE. (2) Konsolidacja i gromadzenie danych niezbędnych do określenia zakresu przyłowów ptaków morskich i zagrożenia, jakie on powoduje, w szczególności w odniesieniu do populacji gatunków uznanych za wymagające ochrony. (3) Ograniczenie przyłowu ptaków morskich gatunków wymagających ochrony do poziomów eliminujących zagrożenie dla populacji tych gatunków poprzez wdrożenie odpowiednich środków ograniczających ryzyko. (4) Rozwiązanie problemu braku akceptacji przez rybaków faktu, że przyłowy ptaków morskich są niepożądane, jak również braku zachęt dla rybaków do stosowania środków ograniczających ich ryzyko. (5) Rozwiązanie nierozstrzygniętych problemów z dostępnymi środkami ograniczania ryzyka stosowanymi w połowach przy użyciu sznurów haczykowych i zaradzenie brakowi skutecznych środków ograniczania ryzyka dla innych narzędzi połowowych, w szczególności dla połowów przy użyciu sieci statycznych Zakres i struktura Plan działania UE zakłada elastyczne podejście do zarządzania będzie on polegał na zalecaniu działań na obszarach, gdzie stwierdzono przypadki przypadkowego chwytania ptaków morskich i w odniesieniu do rodzajów połowów, których ono dotyczy. Stworzy on Dz.U. L 309 z , s PL 9 PL

10 podstawę do opracowania jasnego i pełnego obrazu skali przypadkowych przyłowów ptaków morskich w rybołówstwie UE i określenia działań niezbędnych do wprowadzenia środków ograniczania ryzyka i zarządzania, które pozwolą wypracować spójne i skuteczne podejście do ograniczenia tego problemu. Zakres Planu działania UE obejmuje wszystkie statki UE prowadzące działalność na wodach UE i statki pływające pod banderą UE na wodach zewnętrznych. Działania w ramach Planu działania UE na wodach UE będą wspierane przez rozszerzenie stosowania środków zarządzania zasobami rybnymi na obszarach specjalnej ochrony, utworzonych na mocy dyrektywy ptasiej (art. 4). członkowskie będą zachęcane do przyjmowania podobnych środków w ramach sieci ważnych ostoi ptaków (ang. Important Bird Areas, IBA) 36. Wykazanie, że stosuje się narzędzia połowowe przyjazne dla ptaków morskich, powinno być warunkiem wstępnym do uzyskiwania uprawnień do połowu w obszarach, gdzie obecność ptaków morskich jest znacząca i gdzie przyłowy zagrażają ich właściwemu stanowi ochrony. W celu zapewnienia spójności między wewnętrzną i zewnętrzną polityką rybołówstwa UE, Unia będzie dążyć do tego, aby odpowiednie organy międzynarodowe wzmacniały te środki, ułatwiając ich stosowanie przez rybaków, włączając monitorowanie przyłowów ptaków morskich do programów obserwacji (tam, gdzie jeszcze tego nie dokonano) i promując najlepsze praktyki wśród flot państw spoza UE. Regionalny Komitet Doradczy ds. Floty Dalekomorskiej ma do odegrania istotną rolę w zakresie pomocy w realizacji tego zadania Opis problemu Jednym z największych wyzwań w realizacji Planu działania UE jest w pierwszej kolejności określenie zakresu zjawiska przypadkowych przyłowów ptaków morskich. Bieżące informacje, takie jak wykazy Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów (IUCN) i sprawozdawczość w ramach dyrektywy ptasiej są najbardziej wiarygodnymi źródłami do określenia, które łowiska pilnie wymagają podjęcia środków i gdzie są one ograniczone. Nie pozwalają one jednak na dokładną i realistyczną ocenę populacji ptaków morskich ani wpływu przyłowów na te populacje. Oznacza to, że w odniesieniu do większości łowisk określenie jasnych celów zarządzania stanowi problem. Międzynarodowy plan działania na rzecz ptaków morskich przyjęty przez FAO 1 nie określa ogólnie, na czym polega problem przyłowów ptaków morskich, lecz zaleca przeprowadzenie oceny w oparciu o następujące elementy: (a) (b) (c) (d) wielkość przyłowów ptaków morskich (współczynnik lub liczba); gatunki, które są przypadkowo chwytane, i stan ich ochrony; przestrzenne i czasowe pokrywanie się nakładu połowowego z obecnością ptaków morskich; and tendencje populacji ptaków morskich, na które przyłowy mogą mieć wpływ. Ocena powinna być oparta na wszystkich dostępnych danych, w tym m.in., na danych dotyczących przyłowów zgromadzonych przez obserwatorów na morzu, danych dotyczących 36 Birdlife International, Ważne ostoje ptaków zestawienia informacji. PL 10 PL

11 ptaków morskich i innych cząstkowych informacji, które mogą być pierwszymi zwiastunami problemu o szerszym zakresie. Programy obserwatorów są najlepszym źródłem danych, ale ustanowienie specyficznych programów obserwatorów w odniesieniu do przyłowów ptaków morskich dla łowisk UE nie jest realistyczne, może z wyjątkiem tych łowisk na wodach zewnętrznych, gdzie już jest to wymóg obowiązkowy. W związku z tym należy opracować inne podejścia, jak również kryteria w celu określenia, na czym polega problem. Jako działanie w ramach Planu działania UE, Komisja zwróci się do właściwego organu naukowego o aktualizację istniejących informacji, jak również o zbadanie kryteriów i zbadanie, czy wskaźniki biologiczne (np. PBR 37 lub BPUE 38 ) mogą zostać wykorzystane do określenia problemu i ustalenia celów zarządzania Badania naukowe, szkolenia, edukacja i podnoszenie świadomości W swoich Wytycznych technicznych w zakresie najlepszych praktyk 39 FAO podkreśla znaczenie badań, w szczególności dla rozwoju środków ograniczających ryzyko, jako elementu każdego planu działania. Badania te powinny wspierać innowacje poprzez współpracę między przedstawicielami sektora rybołówstwa, naukowcami, organizacjami pozarządowymi zajmującymi się ochroną środowiska oraz osobami odpowiedzialnymi za zarządzanie zasobami. Muszą one mieć solidne podstawy naukowe, lecz także uwzględniać, w jaki sposób można najskuteczniej przekładać ich wyniki na stosowanie środków ograniczających ryzyko. FAO podkreśla potrzebę ustanowienia programów edukacyjnych i szkoleniowych w celu podnoszenia świadomości wśród rybaków, reprezentujących ich organizacji rybołówstwa oraz innych zainteresowanych grup w zakresie konieczności rozwiązania problemu przyłowów ptaków morskich. Na poziomie UE, regionalne komitety doradcze mają do odegrania istotną rolę w rozwoju tych programów, podczas gdy na szczeblu międzynarodowym UE będzie wspierać tworzenie i wzmacnianie działań informacyjnych i programów edukacyjnych dla rybaków w priorytetowych obszarach przyłowów ptaków morskich. Badania naukowe, szkolenia, środki edukacyjne i kampanie uświadamiające stanowią integralne części Planu działania UE Działania w ramach Planu działania UE Załącznik I zawiera wykaz działań realizowanych w ramach Planu działania UE z podziałem na cele szczegółowe; strony odpowiedzialne za realizację każdego z działań; a także przewidywany harmonogram ich realizacji Sprawozdawczość i ocena W ramach Planu działania UE, planuje się, aby państwa członkowskie co dwa lata przekazywały Komisji informacje na temat stwierdzonego poziomu przyłowów w podziale na łowiska i rodzaj stosowanych narzędzi połowowych, wraz z informacjami na temat wdrażania PBR jest miernikiem maksymalnej liczby zwierząt/ptaków, z wyłączeniem śmiertelności naturalnej, którą można usunąć z populacji, nie podważając zdolności tego stada do osiągnięcia lub utrzymania optymalnego zrównoważonego poziomu populacji. BPUE oznacza przyłów ptaków na jednostkę nakładu połowowego. FAO Sprawozdanie z konsultacji ekspertów na temat Wytycznych technicznych w zakresie najlepszych praktyk dotyczących międzynarodowego planu działania/krajowych planów działania na rzecz ptaków morskich (ang. Report of the Expert Consultation on Best Practice Technical Guidelines for IPOA/NPOA-Seabirds). Bergen, Norwegia, 2-5 września 2008 r., 46 stron. PL 11 PL

12 każdego ze środków ograniczających ryzyko oraz jego skuteczności. Komisja we współpracy z właściwym organem naukowym opracuje standardowy format sprawozdań, aby ułatwić państwom członkowskim przekazywanie informacji do Komisji; będzie go można wykorzystać również aby umożliwić dostęp do danych szerszym kręgom społeczeństwa. Na podstawie tych sprawozdań, po drugim sprawozdaniu, Komisja przeprowadzi śródokresową ocenę Planu działania UE a następnie, w oparciu o te informacje, opracuje komunikat w sprawie realizacji planu dla Rady i Parlamentu Europejskiego. Do uczestnictwa w omawianym przeglądzie wezwany zostanie właściwy organ naukowy. W szczególności ICES zostanie wezwana do dostarczenia szacunków dotyczących populacji i przyłowów gatunków wymagających ochrony. Tego rodzaju dane dotyczące populacji są regularnie poddawane przeglądowi przez grupę roboczą ICES ds. ekologii ptaków morskich. Zapewni to punkt odniesienia do porównywania liczebności populacji z poziomem przyłowów i umożliwi ocenę skali problemu dla poszczególnych gatunków ptaków morskich i łowisk. Po czwartym sprawozdaniu (osiem lat) Komisja przeprowadzi pełny przegląd i ocenę realizacji Planu działania UE i dokona jego stosownej aktualizacji. Przegląd ten zbiegnie się z wynikającym z ramowej strategii morskiej zobowiązaniem do osiągnięcia dobrego stanu środowiska dla ekosystemów morskich do 2020 r. Zgodnie z art. 12 dyrektywy ptasiej państwa członkowskie muszą co trzy lata sporządzać sprawozdania na temat stosowania przepisów krajowych przyjętych na podstawie tej dyrektywy. W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogłyby wykorzystywać te sprawozdania również jako źródło danych (np. szacunki populacji ptaków morskich), w ocenie skuteczności Planu działania UE. 4. WNIOSKI Plan działania UE obejmuje szereg elementów, w tym zalecane działania, wzmocnienie istniejących przepisów oraz włączenie niektórych elementów do przyszłych rozporządzeń. Niektóre z tych środków mogą zostać wdrożone na poziomie Unii, inne wymagają podjęcia działań przez państwa lub zatwierdzenia przez regionalne organizacje ds. rybołówstwa. Ponadto Plan działania UE przewiduje zarówno działania, które można niezwłocznie wprowadzić w życie, jak i inne, które wymagają bardziej długoterminowych zobowiązań, bazujących na dostępnych danych i opiniach naukowych. Harmonogram realizacji Planu działania UE będzie zatem zależał od stopnia zaangażowania wszystkich stron. Komisja przedstawia niniejszy Plan działania UE Radzie i Parlamentowi i zachęca je do zatwierdzenia go w całości. PL 12 PL

13 Załącznik I Wykaz działań w ramach Planu działania UE Cel szczegółowy 1: Identyfikacja i usunięcie słabych stron oraz niespójności w obecnych środkach zarządzania zarówno na wodach UE i na wodach nienależących do UE. Działanie Analiza kryteriów, które można wykorzystać do zdefiniowania problemu przyłowów ptaków morskich Postępy wyznaczania sieci OSO, w tym przy wykorzystaniu ostoi ptaków do wyznaczenia kandydujących OSO Postępy w zakresie opracowywania i wprowadzania środków zarządzania rybołówstwem na rzecz ochrony ptaków morskich w OSO wyznaczonych na podstawie dyrektywy ptasiej, w innych morskich obszarach chronionych, w tym ustanowionych w krajach i terytoriach zamorskich, jak również w ostojach ptaków i rozszerzenie ich w stosownych przypadkach na obszary dalekomorskie Przegląd bieżącego monitorowania i środków ograniczających ryzyko w celu ochrony ptaków morskich w regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa i ocena poziomu zgodności z obowiązującymi środkami Zachęcanie regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, zarówno bezpośrednio jak i za pośrednictwem FAO, do opracowywania własnych krajowych/regionalnych planów działania, zgodnych z Wytycznymi technicznymi w zakresie najlepszych praktyk FAO Dopilnowanie, w miarę możliwości, by środki ograniczające ryzyko stosowane przez statki UE poławiające na wodach zewnętrznych były stosowane również przez statki pływające pod banderą państw niebędących członkami UE, ale będące własnością lub kontrolowane przez właścicieli i operatorów z siedzibą w państwach członkowskich Strona odpowiedzialna Komisja w powiązaniu z właściwym organem naukowym członkowskie/ Komisja członkowskie/ Komisja Komisja, regionalne organizacje ds. rybołówstwa, Regionalny Komitet Doradczy ds. Floty Dalekomorskiej Komisja, regionalne organizacje ds. rybołówstwa Komisja, regionalne organizacje ds. rybołówstwa, Regionalny Komitet Doradczy ds. Floty Dalekomorskiej Harmonogram Pierwszy kwartał 2013 r. Zaproponowanie w umowie dla państw nadbrzeżnych szczególnych zaleceń dla statków spoza UE prowadzących działalność na wodach UE w sprawie przyjęcia środków ograniczających ryzyko oraz sprawozdawczości w zakresie przyłowów ptaków morskich Komisja Najpóźniej do końca 2013 r. PL 13 PL

14 Cel szczegółowy 2: Gromadzenie danych kluczowych do określenia zakresu przyłowów ptaków morskich, w szczególności w zakresie łowisk/obszarów w UE i poza wodami UE, w odniesieniu do których informacje są ograniczone, jedynie cząstkowe lub nie są dostępne. Działanie Strona odpowiedzialna Harmonogram Przegląd dostępnych danych na temat przyłowów, zatwierdzenie źródeł informacji i identyfikacja łowisk, które wymagają stosownych działań następczych oraz bardziej szczegółowych badań Komisja wraz z organami naukowymi Najpóźniej końca 2013 r. do Przyjęcie zasady ostrożnego zarządzania zasobami, tam gdzie brakuje informacji na temat przyłowów ptaków morskich lub są one niepewne i podjęcie szerzej zakrojonego monitorowania łowisk należących do tej kategorii (w perspektywie krótkoterminowej należy dążyć do co najmniej 10 % obecności obserwatorów) Dopilnowanie, by obserwatorzy rutynowo obecni na statkach pływających na wodach zewnętrznych dokładnie odnotowywali przyłowy ptaków morskich. Dopilnowanie, aby obserwator przekazywał swe dane sekretariatowi odpowiedniej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa i Komisji w celu ułatwienia analizy danych programu obecności obserwatorów Opracowanie standardowego formatu sprawozdań do rejestracji przyłowów ptaków morskich na zasadzie dobrowolności i utrzymanie bazy danych przyłowów ptaków morskich na łowiskach UE w oparciu o informacje dostarczane przez państwa członkowskie członkowskie regionalne organizacje ds. rybołówstwa regionalne organizacje ds. rybołówstwa, Komisja Komisja w powiązaniu z ICES W następstwie oceny wstępnej Koniec 2012 r. Rozważenie możliwości włączenia monitorowania ptaków morskich do nowego systemu gromadzenia danych Komisja Początek 2014 r. Cel szczegółowy 3: Wdrożenie środków ograniczających ryzyko, w przypadkach, w których informacje wskazują na występowanie przyłowów ptaków morskich. PL 14 PL

15 Działanie Strona odpowiedzialna Harmonogram Wprowadzenie sprawdzonych środków ograniczających ryzyko w połowach przy użyciu sznurów haczykowych w Gran Sol, w basenie Morza Śródziemnego i w wodach nienależących do UE (jeśli jeszcze nie jest to wymagane). W trakcie tych połowów należy stosować co najmniej dwa z następujących środków ograniczających ryzyko: Komisja, państwa regionalne organizacje ds. rybołówstwa Najpóźniej końca 2013 r. do nocne ustawienia z minimalnym oświetleniem pokładu; podbory straszące (liny płoszące tori); dociążanie lin. Środki ograniczające ryzyko powinny być zgodne z minimalnymi normami technicznymi, jak określono w wytycznych BirdLife i w Porozumieniu w sprawie ochrony albatrosów i burzykowatych 40 Propagowanie przyjmowania środków ograniczających ryzyko na szczeblu międzynarodowym, w stosownych przypadkach i o ile nie są one już stosowane. Komisja Ocena i wdrożenie środków ograniczających ryzyko stosowanych w połowach przy użyciu sieci statycznych na Bałtyku, wschodnim Morzu Północnym oraz wodach zachodnich, gdzie przypadkowe chwytanie ptaków morskich jest dobrze udokumentowane Zalecenie, aby wszystkie statki wdrożyły pokładowy system zarządzania wnętrznościami//odrzutami zgodnie z wytycznymi dotyczącymi najlepszych praktyk 41 Przedstawienie propozycji w sprawie dodatkowych środków ograniczających ryzyko oraz lepszego monitorowania w regionalnych organizacjach ds. rybołówstwa na podstawie przeglądu tych organizacji członkowskie członkowskie Komisja, państwa regionalne organizacje ds. rybołówstwa, Regionalny Komitet Doradczy ds. Floty Dalekomorskiej Najpóźniej do końca 2013 r. Najpóźniej do końca 2013 r. Zaproponowanie włączenia odpowiednich środków ograniczających ryzyko do rozporządzenia w sprawie środków technicznych, opracowywanego w kontekście reformy WPRyb, a także w stosownych przypadkach i w razie pilnej potrzeby dopilnowywanie włączania szczególnych środków do planów wieloletnich, jako kwestii priorytetowej. Komisja Od 2016 r. w następstwie przyjęcia nowego rozporządzenia w sprawie środków technicznych i opracowania planów wieloletnich Zachęcanie państw członkowskich do transpozycji Planu działania UE do prawodawstwa krajowego Komisja, państwa członkowskie Najpóźniej końca 2013 r. do PL 15 PL

16 Udostępnienie wystarczających zasobów, w szczególności poprzez wsparcie finansowania w ramach Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz nowego Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego na opracowywanie, testowanie i wdrażanie środków ograniczających ryzyko Cel szczegółowy 4: członkowskie W przypadku Europejskiego Funduszu Rybackiego działania natychmiastowe. Dla EFMR najpóźniej do końca 2014 r. Zapewnienie kształcenia i szkoleń dla rybaków w zakresie stosowania środków ograniczających ryzyko i związanych z nimi korzyści oraz poprawnej identyfikacji ptaków morskich na potrzeby sprawozdawczości. Działanie Zorganizowanie warsztatów w celu poinformowania zainteresowanych stron o Planie działania UE Propagowanie stosowania środków ograniczających ryzyko w celu obniżenia przyłowów ptaków morskich oraz pomoc w opracowywaniu programów szkoleniowych adresowanych do rybaków i obserwatorów rybołówstwa, przygotowanie i dystrybucja przewodników do oznaczania ptaków morskich i innych istotnych materiałów Udostępnienie wystarczających zasobów, w szczególności poprzez wsparcie finansowania w ramach Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz nowego Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, na realizację działań w zakresie edukacji oraz podnoszenia świadomości Zapewnianie w dalszym ciągu szkoleń, działań edukacyjnych i działań służących podnoszeniu świadomości adresowanych do statków prowadzących działalność na wodach zewnętrznych Rozszerzenie działań na rzecz podnoszenia świadomości na inne zainteresowane strony i ogół społeczeństwa Cel szczegółowy 5: Strona odpowiedzialna Komisja organizacje pozarządowe, regionalne komitety doradcze członkowskie Organizacje pozarządowe, regionalne organizacje ds. rybołówstwa Komisja, organizacje pozarządowe Harmonogram Pierwszy kwartał 2013 r. Nakłanianie do transpozycji badań w praktyczne i skuteczne środki ograniczające ryzyko w odniesieniu do wszystkich narzędzi połowowych, które mają wpływ na ptaki morskie. Działanie Inicjowanie poprzez programy finansowania UE (np. 7PR, LIFE) badań w celu opracowania praktycznych i skutecznych środków ograniczających ryzyko, ocen skuteczności tych środków oraz ocen i poprawy wykorzystywanych obecnie technologii i praktyk. W perspektywie krótkoterminowej należy położyć nacisk na rozwój środków ograniczających ryzyko przy połowach sieciami statycznymi Strona odpowiedzialna COM, państwa regionalne komitety doradcze, organizacje pozarządowe Harmonogram PL 16 PL

17 Dalsze badania w zakresie rozwoju alternatywnych narzędzi połowowych, mających na celu przezwyciężenie negatywnych skutków połowów dla OSO tak, aby ułatwić dostęp do uprawnień do połowów Jeżeli monitorowanie przyłowów ptaków morskich zostanie włączone do unijnego wieloletniego programu gromadzenia danych na lata ocena, w jaki sposób można wykorzystywać nowoczesne technologie monitorowania elektronicznego do monitorowania przyłowów ptaków morskich i, w stosownych przypadkach, dopilnowanie ich wdrożenia Udostępnienie wystarczających zasobów, w szczególności wsparcia finansowego w ramach Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz nowego Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, w celu ułatwienia stosowania i testowania środków ograniczających ryzyko oraz dodatkowego monitorowania w przypadku łowisk, na których podejrzewa się występowanie przyłowów regionalne komitety doradcze, organizacje pozarządowe regionalne komitety doradcze, organizacje pozarządowe członkowskie 2014 W przypadku Europejskiego Funduszu Rybackiego działania natychmiastowe. Dla EFMR najpóźniej do końca 2014 r. PL 17 PL

18 Załącznik II Nazwy łacińskie wymienionych gatunków ptaków morskich Burzyk balearski Burzyk szary Burzyk śródziemnomorski Mewa śródziemnomorska Burzyk żółtodzioby Mewa czarnogłowa Mewa trójpalczasta Nurnik zwyczajny Burzyk północny Mewa romańska Fulmar Burzyk wielki Głuptak Nury Perkozy Tracze Grążyce Alki Kormoranowate Birginiak Nur rdzawoszyi Nur czarnoszyi Perkoz rogaty Tracz bielaczek/bielaczek Nurzyk pobielały Kormoran czubaty Albatrosy Burzykowate, pertelowate Puffinus mauretanicus Puffinus griseus Puffinus yelkouan Larus audouinii Calonectris diomedea Larus melanocephalus Rissa tridactyla Cepphus grylle Puffinus puffinus Larus michahellis Fulmarus glacialis Puffinus gravis Morus bassanus Gaviidae spp. Podicipedidae spp. Merginae spp. Aythyinae spp. Alcidae spp. Phalacrocoracidae spp. Polysticta stelleri Gavia stellata Gavia arctica Podiceps auritus Mergellus albellus Uria aalge ibericus Phalacrocorax aristotelis Diomedeidae spp. Procellaria and Macronectes spp. PL 18 PL