Ćwiczenie nr 6-7 Tworzenie brył. Wprowadzenie. Płaszczyzna szkicu

Transkrypt

1 Ćwiczenie nr 6-7 Tworzenie brył Wprowadzenie Bryła jest podstawowym obiektem wykorzystywanym w czasie projektowania 3D. Etap tworzenia bryły (jednej lub kilku) jest pierwszym etapem tworzenia nowej części. Konstruowanie bryły może się odbywać na kilka sposobów jednak najczęściej wspólnym etapem dla wszystkich metod jest tworzenie szkicu. Ostanie wersje oferują dodatkowo możliwość wykonywania prostych brył bez szkicu: kostki, walca, kuli i torusa. Korzystamy wówczas z jednej z istniejących płaszczyzn konstrukcyjnych i umieszczamy na niej chwilowy szkic konstruowanej bryły. Szkic ten (prostokąt ze środka lub okrąg) jest zarysem bryły i w kolejnym kroku przekształcany jest na bryłę. W większości wypadków korzystniej jest tworzyć bryły, stosując jako pierwszy etap szkic. Jeżeli w danej części nie ma szkicu, który nie został już wykorzystany to należy stworzyć nowy szkic lub przekształcić istniejący (użyty) szkic w szkic współdzielony (rys. 1.). Nowy szkic lub szkic odznaczony jako współdzielony może zostać użyty do definicji nowej bryły. W rysunku utworzono trzy szkice. Wszystkie są używane przez polecenie wyciągnięcie. Są niedostępne dla kolejnych poleceń tworzenia bryły. Definicje szkiców są umieszczone pod operacjami Wyciągnięcia Szkic1 będzie współdzielony tzn. będzie dostępny dla np. kolejnego polecenia tworzenia bryły Szkic1 po udostępnieniu. Symbol szkicu pojawił dodatkowo się w innej części przeglądarki obiektów bezpośrednio nad obiektem z którym jest współdzielony Rys. 1. Przekształcenie szkicu Szkic1 ze szkicu samodzielnego (użytego w jednej operacji Wyciągnięcie proste1) w szkic współdzielony. Płaszczyzna szkicu W celu utworzenia szkicu do tworzenia obiektu bryłowego konieczne jest wskazanie płaszczyzny szkicu. Płaszczyzna ta może się pokrywać z istniejącą powierzchnią elementu bryłowego lub z utworzoną wcześniej płaszczyzną konstrukcyjną. Płaszczyzna konstrukcyjna może być utworzona na kilka sposobów: o Przez wskazanie powierzchni elementu z możliwością podania odległości od tej powierzchni w czasie przez wciśnięcie lewego przycisku myszy i przesunięcie powierzchni w wybranym kierunku o Przez wskazanie dwóch obiektów (np. krawędzi i punktu lub powierzchni) wyznaczających nową powierzchnię. W przypadku wskazania jako pierwszej krawędzi (osi) i następnie płaszczyzny istnieje możliwość wskazania kąta pochylenia płaszczyzny konstrukcyjnej względem wskazanej płaszczyzny wokół wskazanej krawędzi (osi) o Przez wskazanie trzech punktów na istniejącym obiekcie 1

2 o Przez definicję nowego układu współrzędnych, punktu lub osi konstrukcyjnej i wykorzystanie ich do definicji płaszczyzny Wartości odległości lub kąta podawane przy definiowaniu płaszczyzny konstrukcyjnej mogą być modyfikowane i tym samym może być zmieniana położenie płaszczyzny. Po zmianach wartości kąta lub odległości konieczne jest zazwyczaj wykonanie polecenia aktualizuj (karta Zarządzanie/Panel Aktualizuj). Układy współrzędnych Zamiast tworzyć nową płaszczyznę dla szkicu można wykorzystać istniejące płaszczyzny konstrukcyjne bieżącego układu współrzędnych lub utworzyć nowy układ współrzędnych i następnie użyć płaszczyzn XY, YX lub ZX tego układu do utworzenia szkicu. Nowy układ współrzędnych tworzy się poleceniem LUW Karta Model/Panel Elementy konstrukcyjne. Po wywołaniu polecenia należy wskazać położenie nowego układu współrzędnych przez: Wskazanie początku układu współrzędnych na istniejącym obiekcie a następnie kierunku osi X i kierunku osi Y (analogicznie jak tworzenie nowego układu współrzędnych przez 3 pkt w programie AutoCAD) Przesunięcie początku układu współrzędnych względem aktualnego układu wprowadzając kolejno wartości przesunięcia ΔX, ΔY, ΔZ w dodatkowym okienku (przełączanie pomiędzy poszczególnymi pozycjami klawiszem TAB) Po zdefiniowaniu nowego początku można wybrać następujące opcje (przez kliknięcie w wybrany fragment symbolu układu współrzędnych - wyboru pomiędzy tymi opcjami dokonuje się wskazując odpowiedni element układu LUW tj.: początek, oś X, grot osi Y itd.): Wybierz segment układu, aby określić typ wybranego przekształcenia. Standardowa ikona wyboru należy wskazać wybrany fragment symbolu układu Kliknij początek LUW, aby zmienić jego położenie. Aby zmienić położenie początku, przeciągnij go w wybrane miejsce. Kliknij grot strzałki, aby przesunąć układ LUW wzdłuż osi. Kliknij oś, aby obrócić układ wokół niej. Możesz też wskazać punkt na płaszczyźnie XY podczas wyboru geometrii części. Wybierz punkt w celu określenia kierunku osi X. Po wprowadzeniu wymaganych modyfikacji należy zakończyć polecenie LUW klikając Enter lub wybierając Zakończ z menu kontekstowego (UWAGA - ESC anuluje całe polecenie). W przeglądarce utworzonych obiektów pojawi się definicja LUW, z nazwą UCS1, kolejny układ zostanie nazwany UCS2 itd. Przez rozwinięcie pozycji UCS1 pojawi się dostęp do poszczególnych płaszczyzn konstrukcyjnych i osi konstrukcyjnych układu Nazwę układu można zmienić (menu kontekstowe), również istnieje możliwość przedefiniowania lokalnego układu współrzędnych. Jeżeli w oparciu o którąś z płaszczyzn konstrukcyjnych został wykonany szkic to zmiana orientacji układu spowoduje zmianę orientacji 2

3 Wyciągnięcie proste Do głównych metod tworzenia brył należy wyciągnięcie proste. Polecenie to (rys. 2.) tworzy nową bryłę lub dodatkowe elementy istniejącej bryły w oparciu o istniejący, dostępny szkic zawierający profil (zamknięty lub pod pewnymi warunkami otwarty). Polecenie służy zarówno do tworzenia nowych fragmentów części lub do usuwania wybranych fragmentów z istniejącego obiektu. Polecenie otwiera okno dialogowe, gdzie ustawia się opcje polecenia. Okno to w nowszych wersjach jest w formie pływającej bez komentarzy ale o tej samej funkcjonalności, główne okno jest zwinięte do belki (standardowo). Rys. 2. Polecenie Wyciągnięcie proste, okna dialogowe i wersja pływająca Polecenie wymaga ustalenia kilku opcji sterujących końcowym wyglądem powstającego obiektu: Karta Kształt: o Wybór obiektu, który będzie tworzył nowy element - poza obiektami wielobryłowymi element będzie tworzony w oparciu o profil. Profil powinien być zamknięty lub profil od otwartej strony musi być ograniczony przez istniejące inne fragmenty projektowanej części. Profil otwarty ma zastosowanie dla powierzchni o Wynik operacji po tworzeniu: bryła lub powierzchnia, o Operacja - wybór jednej z możliwych operacji wykonywanych poleceniem: Połącz Utnij Przecięcie Tworzenie nowego obiektu sumowanie bryły istniejącej i tworzonej wypełnienie przestrzeni materiałem operacja odejmowania (różnica) od bryły istniejącej bryły tworzonej usuwanie materiału wnętrzem profilu wynikiem operacji jest część wspólna (iloczyn) bryły istniejącej i bryły tworzonej usuwanie materiału spoza profilu operacja tworzenia nowej bryły Uwaga: dostęp do ustawień Połącz, Utnij, Przecięcie jest możliwy tylko wówczas, gdy w modelu już istnieje obiekt bryłowy/powierzchnia. o Rozmiary określany jest sposób podania rozmiaru w kierunku wyciągnięcia, jego wymiar oraz kierunek. Możliwe sposoby podania rozmiaru: Odległość Opcja domyślna, podaje się wartość rozciągnięcia wysokość tworzonego elementu 3

4 Do następnego Do Od do Wszystko Wybierana jest następna powierzchnia do której może być wyciągnięty element Wskazywana jest powierzchnia, punkt lub krawędź, które określają rozmiar tworzonego elementu. Dla obiektów nie będących płaszczyzną koniec tworzonego elementu jest fragmentem płaszczyzny równoległej do szkicu Wskazywane są dwie płaszczyzny ograniczające powstający element Element jest tworzony przez wszystkie elementy i szkice w danym kierunku Kierunek wskazywania elementu określa stronę, w którą zostanie element utworzony. W przypadku wybrania opcji uniemożliwiającej utworzenie prawidłowego obiektu, system ostrzeże o błędach (rys. 3.) odmówi wykonania polecenia i podpowie sposób rozwiązania problemu Rys. 3.Komunikat o błędzie podczas wyciągnięcia prostego o Dopasuj kształt opcja dostępna po wyborze profilu otwartego i określa sposób zamykania krawędzi otwartych Karta Więcej: o Rozwiązanie alternatywne wybiera alternatywną powierzchnię dla rozwiązań niejednoznacznych dla sposobów podawania rozmiarów Do i Od do. o Pochylenie Określa kąt pochylenia Kąt dodatni, element się rozszerza w kierunku wyciągnięcia Kąt ujemny, element się zwęża w kierunku wyciągnięcia Dla pętli zagnieżdżonych wewnętrzna pętla jest pochylana w kierunku przeciwnym niż pętla zewnętrzna Wyciągnięcie przez obrót Polecenie obrót (przekręć w starszych wersjach) (rys. 4.) jest również powszechnie stosowane do tworzenia brył i wykorzystywane głównie do tworzenie elementów obrotowych takich jak np. koła pasowe. Zgłoszenie polecenia analogiczne do wyciągnięcia. Rys. 4. Polecenie obrót 4

5 Do wykonania tego wyciągnięcia konieczne jest wcześniejsze wykonanie profilu zamkniętego oraz osi wokół której będzie wykonywane wyciągnięcie. Osią może być fragment profilu, inny obiekt typu linia lub oś układu współrzędnych. Wskazane jest stworzyć osobny obiekt pomocniczy w szkicu, który będzie osią obrotu. Może być to zwykła linia albo lepiej przekształcona w linię konstrukcyjną lub linię środkową (oś symetrii). Jeżeli oś obrotu ma być linią to musi się znajdować w tym samym szkicu co profil. Polecenie obrót ma zbliżone opcje jak polecenie wyciągnij. Różnice występują w karcie kształt w części dotyczącej wyboru obiektu oraz w części dotyczącej wymiarów. Nie występuje możliwość pochylenia. Wybór obiektów odbywa się w dwóch krokach: należy wskazać profil zamknięty (jeżeli w modelu jest tylko jeden dostępny szkic to zostanie on wybrany automatycznie) oraz następnie oś. Jak wspomniano jako oś można wskazać oś układu współrzędnych albo przez włączenie jej widoczności i pokazanie na ekranie albo bezpośrednio w przeglądarce obiektów (rozwinąć pozycję Początek) Wymiar przekręcenia może być podany w czterech wariantach: Pełny Wykonany zostanie obrót o pełny kąt (360 ) Kąt Do Od do Określa się kąt o jaki będzie obracany element oraz kierunek (jeden lub oba) Wskazywana jest powierzchnia lub płaszczyzna do której będzie obracany obiekt Wskazywane są dwie płaszczyzny ograniczające powstający element Wyciągnięcie złożone Wyciągnięcie złożone służy do wykonanie złożonego obiektu definiowanego przez kolejne przekroje, które są przeciągane po określonej ścieżce. Następuje jednocześnie modyfikacja zarysu przekroju tak aby przechodząc z jednego przekroju do drugiego zarys przekroju zmieniał się płynnie. Opcje polecenie (rys.5.) są zawarte w trzech kartach okna polecenia. Rys. 5. Polecenie Wyciągnięcie złożone W karcie krzywizny ustalane są (obok znanych z innych poleceń tworzenia brył lub powierzchni): Przekroje należy wskazać kolejne przekroje zamknięte tworzące bryłę wynikową (przekroje otwarte mogą być użyte tylko dla powierzchni) Tory Wskazywane są krawędzie lub częściej program sam dobiera krawędzie, które będą ograniczały tworzony obiekt. Prowadnice tworzone ze szkicu muszą spełniać kilka warunków aby mogły być użyte: min. muszą przecinać wszystkie przekroje, zaczynać na przekroju pierwszym i kończyć na przekroju końcowym Linia środkowa wskazywana jest krzywa przechodząca przez środek tworzonego obiektu. Wszystkie przekroje są do niej prostopadłe 5

6 Wyciągnięcie złożone obszaru działanie zbliżone do opcji linia środkowa. Dodatkowo istnieje możliwość zmiany wielkości przekroju (wyświetlane są właściwości każdego przekroju wzdłuż linii środkowej edycja przez dwukrotne kliknięcie na danym przekroju) Pętla zamknięta tworzy obiekt z dodatkowym połączeniem pomiędzy pierwszym i ostatnim przekrojem W karcie warunki definiuje warunki graniczne dla skrajnych przekrojów i zewnętrznych torów. Określa się typ zakończenia (lista rozwijalna warunki), kąt pomiędzy powierzchnią przekroju a tworzoną powierzchnią (zakres zmian 0-180, wartość standardowa 90 ) oraz szerokość linii odpowiadającej linii tworzonej przez tor (określana przez współczynnik szerokości) W karcie przejście definiuje się warunki opisujące tworzenie obiektu w oparciu o wybrany przekrój i przekroje sąsiednie. Ustawieniem domyślnym jest odwzorowanie automatyczne. Istnieje możliwość modyfikacji. Przeciągnięcie Polecenie przeciągnięcie umożliwia wykonanie bryły przez przeciągnięcie jednego lub kilku przekrojów wzdłuż wybranej ścieżki (rys. 6.). Rys. 6. Polecenie przeciągnięcie W oknie polecenia należy wybrać profile (lub bryłę) oraz ścieżkę i ustawić inne parametry. Wybór obiektów do polecenia: Profil - jeden lub kilka profili (zamkniętych dla brył) Ścieżka obiekt, wzdłuż którego będą wyciągane profile. Ścieżka może być otwarta lub zamknięta ale musi przecinać zaznaczony profil Bryła - opcja dostępna dla obiektów wielobryłowych Wybór opcji polecenia (poza standardowymi określającymi wynik operacji i samą operację) Typ określa wg jakiej metody będzie profil wyciągany o Ścieżka opcja domyślna wyciągnięcie po ścieżce o Ścieżka i tor prowadnicy dodatkowo wskazywany jest tor prowadnicy, który steruje skrętem i skalą profilu o Ścieżka i powierzchnia prowadnicy dodatkowo wskazywana jest powierzchnia, która steruje skrętem profilu Pochylenie określa się kąt pochylenia profilu wzdłuż ścieżki wyciągnięcia Optymalizacja dla pojedynczego wyboru opcja powodująca automatyczne przejście po wyborze profilu do wyboru ścieżki Podgląd włączona opcja powoduje wyświetlenie symulacji obiektu z podanymi parametrami 6

7 Ćwiczenie 6-7 zadania do wykonania Zadanie 1 Wykonać prostopadłościan o wymiarach 40x20 i wysokości 15 poleceniem kostka (panel Prymitywy- może być wyłączony, włączanie przez przełącznik z prawej strony wstążki - Pokaż panele). Jako główną płaszczyznę szkicu wybrać płaszczyznę XY0, środek szkicu powinien pokrywać się z początkiem układu współrzędnych. W drugim kroku zmodyfikować wymiary prostopadłościanu na 40x30x25 (przez wybór jednej z opcji modyfikacji wyciągnięcia dostępnej z menu kontekstowego urządzenia wskazującego) Na górnej powierzchni kostki wykonać walec o wysokości 10 i średnicy 10 umieszczony symetrycznie względem boków tej powierzchni. Zadanie 2 Utworzyć element w kilku krokach wykorzystując polecenie metodą wyciągnięcia prostego ze szkicu 2D Kolejne etapy tworzenia elementu: Utworzyć prostopadłościan o wymiarach 40x60x40: o Utworzyć szkic2d prostokąta o wymiarach 40x60. Umieścić go symetrycznie względem punktu środkowego szkicu. Zwymiarować, sprawdzić wycentrowanie. o Zastosować wyciągnięcie proste z podaniem odległości 40 i wybierając kierunek wyciągnięcia w obie strony Na ściance 40x40 utworzyć walec o wysokości 30 i promieniu 10 umieszczony na środku ścianki. (1 krok - szkic, 2 krok wyciągnięcie w jedną stronę) Na przeciwległej ściance wykonać otwór o przekroju okręgu o średnicy 15 i głębokości 20, który znajduje się w odległości 15 mm od wybranych ścianek prostopadłościanu (wyciągnięcie z opcją wycięcie). Na ściance 60x40 wykonać element prostokątny o wymiarach 30x25 umieszczony centralnie. Element jest wyciągnięty na wysokość 20 z kątem zwężenia 10 (zastosować zakładkę Więcej polecenia Wyciągnięcie proste). Zmodyfikować wymiary: zmienić średnicę walca na 30, zmienić głębokość otworu na 10, przesunąć otwór tak aby był symetryczny względem bocznych ścianek. Zadanie 3 Wykonać model elementu stosując współdzielenie szkicu Zacząć od narysowania szkicu zgodnie z wymiarami Pierwsze wyciągnięcie wykonuje się z prostokąta 60x40 na wysokość 15 w kierunku ku dołowi. Po wykonaniu wyciągnięcia rozwijamy pozycję Wyciągnięcie proste1 i wskazując na szkic z opcji menu kontekstowego myszy polecenia wybieramy współdzielenie szkicu. Kolejne dwa wyciągnięcia wykonujemy na bazie tego samego szkicu na wysokość 20 i 10 odpowiednio. Na końcu wyłączyć widoczność szkicu. 7

8 Zadanie 4 Wykonać element zgodnie z rysunkiem. Zastosować polecenie Obrót z wykorzystaniem szkicu. Szkic narysować zgodnie z rysunkiem. Zacząć od narysowania wewnętrznego zarysu elementu (2 linie o długości 10 połączone zaokrągleniem o promieniu 2) Grubość ścianki 2mm w całym elemencie uzyskać przez skopiowanie wewnętrznej ścianki poleceniem Odsunięcie. Jako oś obrotu wskazać krawędź pokrywającą się z fragmentem osi Y Zadanie 5 Wykonać element pokazany na rysunku Wymiary Część walcowa o średnicy 20mm i wysokości 30mm. Stożek o wysokości 12 mm. Kula o średnicy 16mm, środek kuli znajduje się 40mm od dolnej podstawy walca. Mniejszy walec o średnicy 6mm, wysokość wynikowa. Torus o przekroju kołowym (średnica 3mm), promień torusa 8mm, Oś styczna do kuli (w odległości 48mm od podstawy większego walca. Wskazówka Rozpocząć od narysowania dużego walca umieszczonego podstawą centralnie w płaszczyźnie XY. Kulę z małym walcem oraz stożek wykonać poleceniem obrót z wykorzystaniem osi Z jako oś obrotu. Profile użyte do obrotu nie mogą przecinać osi obrotu! (stosuje się połowę profilu np. połowę koła). Można również wykonać jeden szkic zawierający zarys połowy walców (dużego i małego), stożka i kuli. 8

9 Zadanie 6 Utworzyć trójnik o wymiarach: o średnica 40mm, o wysokość elementu pionowego (ozn.p) 150mm, o długość elementu umieszczonego pod kątem (ozn. K) 100mm. o Odległość środka płaszczyzny szkicu elementu pochylonego od płaszczyzny XY 50mm. o Kąt pochylenia płaszczyzny szkicu względem płaszczyzny XY 60. Etap I Widok końcowy Kolejność rysowania - utworzyć element walcowy (ozn. P) o wysokości 150 i średnicy 40 wyciągnięty w jednym kierunku - W celu narysowania drugiego elementu niezbędne jest przesunięcie układu współrzędnych LUW. W tym celu należy wybrać polecenie LUW - Karta Model/Elementy konstrukcyjne - Początek układu współrzędnych przesunąć o 50mm w kierunku osi Z - Wskazać os X w celu udostępnienia obrotu LUW i obrócić układ o 60 zakończyć polecenie klikając Enter lub prawy klawisz myszy i Zakończ - W przeglądarce utworzonych obiektów pojawi się definicja LUW, zmień jej nazwę na Elem_2. - Po rozwinięciu mamy do dyspozycji wszystkie niezbędne płaszczyzny oraz osie konstrukcyjne lokalnego układu współrzędnych. Klikając Karta Model/Szkic/Utwórz szkic dwuwymiarowy w przeglądarce obiektów dla utworzonego LUW wybierz płaszczyznę zgodną z kierunkiem wyciągnięcia drugiego elementu (ozn. K), co pozwoli na narysowanie okręgu o średnicy 40mm w środka lokalnego LUW. - Utworzyć element (K) o długości 100 licząc od środka LUW - Aby zmodyfikować ustawienie LUW np. kąt należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na nazwie głównej LUW i z menu kontekstowego wybrać opcję Zmień definicję elementu, co powoduje aktywację opcji przedstawionych w tabeli powyżej (zmianę początku układu, kąta obrotu osi, kierunku osi). Może się zdarzyć, że w przypadku np. zmiany kąta płaszczyzny lub wymiaru bryły konieczna jest aktualizacja bryły należy wcisnąć przycisk Aktualizuj (Karta Zarządzanie/panel Aktualizuj) - Wykonać element cienkościenny poleceniem Skorupa nadając grubość elementu na 5 mm i otwierając wszystkie końce trójnika. Zadanie 7 Wykonać element zgodnie z rysunkiem 9

10 Zadanie 8 Wykonać model koła pasowego wg wymiarów o Szkic musi zawierać poziomą oś do wskazania w poleceniu przekręć (na szkicu pokrywa się z osią X płaszczyzny konstrukcyjnej) Należy więc albo włączyć widoczność osi X lub narysować dodatkową linię pokrywającą z fragmentem osi X i przekształcić w oś symetrii poleceniem linia środkowa (panel Format) o Można zastosować polecenie lustro do wykonania zarysu koła bez piasty (potrzebna będzie oś pionowa). o Lewa strona wieńca jest w jednej płaszczyźnie z lewą stroną piasty o Profil koła musi być zamknięty (wiązanie zgodności na styku obu linii w wieńcu oraz zamknięcie w osi piasty) Wykonać ponownie element metodą wycinania: W pierwszym kroku wykonać zarys elementu tj. tarczę o promieniu 73 i grubości 25 (szkic w płaszczyźnie XY) Kolejno wykonać trzy podcięcia (obrót z opcją wycięcie) Na rysunku przykład szkicu dla podcięcia z prawej strony (pokazane z zastosowaniem Grafiki Płata klawisz F7) Linie szkicu powinny przecinać krawędź bryły, lub stosować profil zamknięty wychodzący poza obrys bryły Aby złapać nieistniejącą krawędź górną zarysu koła należy zastosować polecenie Rzutuj geometrię program doda dodatkową krawędź z płaszczyźnie szkicu Oś obrotu wykorzystać oś X 10

11 Zadanie 9 Wykonać prostopadłościan o wymiarach 60x50x40. Prostopadłościan ma być umieszczony symetrycznie względem początku układu współrzędnych. Na jednej ze ścianek wykonać półkolisty występ o średnicy 30 (opcja rysowanie kuli panel Prymitywy, lub szkic i polecenie obrót). Na przeciwległej ściance wykonać półkoliste wcięcie o tej samej średnicy. Na rysunku widok końcowy po zastosowaniu widoku przekroju w trzech czwartych (karta Widok). Aby uzyskać taki widok należy Rozwinąć w przeglądarce Modelu opcję Widok Utworzyć kopię Widok Główny -tworząc Widok 1 (zmienić nazwę na Widok3_4) Ustawić Widok 3_4 jako aktualny Z karty widok wybrać polecenie Widok w przekroju w trzech czwartych wykorzystać płaszczyzny konstrukcyjne jako płaszczyzny cięcia. dostęp do widoku bez przekroju przez wybór widoku głównego Przed zapisaniem rysunku przełączyć się do widoku głównego Zadanie 10 Utworzyć element zgodnie z opisem i rysunkami Element walcowy średnica 20mm wysokość 30mm Wspornik szerokość 20mm, umieszczony symetrycznie względem osi walca. Pozostałe wymiary na szkicu poniżej Ucho grubość 4 mm, umieszczone w odległości 5 mm od powierzchni krawędzi bocznej i symetrycznie względem osi wspornika. Pozostałe wymiary na szkicu poniżej. Przed utworzeniem szkicu stworzyć nową płaszczyznę konstrukcyjną - Panel Elementy konstrukcyjne Płaszczyzna Odsunięcie od płaszczyzny wskazując jako bazę wskazaną powierzchnię boczną. Wielkość odsunięcia 5 (znak lub + w zależności od orientacji w przestrzeni elementów) 11

12 Zadanie 11 Utworzyć element pokazany obok przez wyciągnięcie złożone o Włączyć widoczność osi Z oraz płaszczyzny XY (na rys. oznaczonej jako XY1) o Utworzyć dwie dodatkowe płaszczyzny konstrukcyjne odsunięte od płaszczyzny XY1 o 15 i 30mm i nazwać je XY2 oraz XY3 o Na tych płaszczyznach wykonać szkice o wymiarach i położeniu zgodnie z rysunkiem obok. Wszystkie szkice są zwymiarowane względem początku na każdej z płaszczyzn. (Szkic1 na pł. XY1, Szkic2 na XY2 i szkic3 na XY3) o Wykonać wyciągnięcie złożone wskazując kolejne szkice Zadanie 12 Utworzyć pokazany element przez przeciągnięcie o Włączyć widoczność płaszczyzn XY i YZ o Na płaszczyźnie XY utworzyć szkic będący zarysem elementu. Jego wymiary zewnętrzne to 16x10. Jest umieszczony centralnie na płaszczyźnie. Wycięcie poprowadzone ze środka prostokąta pod kątem 45 symetrycznie względem osi Y o Na płaszczyźnie YZ utworzyć tor przeciągnięcia. Tor składa się z dwóch łuków o promieniu 15. Pierwszy z nich ma środek na osi Y i kąt rozwarcia 50. Drugi jest narysowany jako łuk styczny i końcu na osi Z o Wykonać przeciągnięcie wskazując odpowiednie szkice 12