Informacje i zawiadomienia. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 17 z

Transkrypt

1 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298 Wydanie polskie Informacje i zawiadomienia Rocznik sierpnia 2018 Spis treści PARLAMENT EUROPEJSKI SESJA Posiedzenia od 3 do 6 kwietnia 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 17 z TEKSTY PRZYJĘTE Posiedzenia z 26 i 27 kwietnia 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 28 z Teksty przyjęte w dniu 27 kwietnia 2017 r. dotyczące absolutoriów z wykonania budżetu za rok 2015 zostały opublikowane w Dz.U. L 252 z TEKSTY PRZYJĘTE I Rezolucje, zalecenia i opinie REZOLUCJE Parlament Europejski Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/01 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie oleju palmowego i wylesiania lasów deszczowych (2016/2222(INI)) /C 298/02 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie kobiet i ich roli na obszarach wiejskich (2016/2204(INI)) Środa, 5 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/03 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przezeń notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej (2017/2593(RSP)) PL

2 2018/C 298/04 Rezolucja nieustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. zawierające projekt rezolucji nieustawodawczej w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (14942/2016 C8-0103/ /0283(APP) 2017/2051(INI)) /C 298/05 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt MIR GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery spośród modyfikacji genetycznych Bt11, 59122, MIR604, 1507 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (D /2624(RSP)) /C 298/06 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie rozwiązań dotyczących przepływu uchodźców i migrantów: rola działań zewnętrznych UE (2015/2342(INI)) Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/07 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie Rosji, w szczególności aresztowania Aleksieja Nawalnego i innych demonstrantów (2017/2646(RSP)) /C 298/08 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji na Białorusi (2017/2647(RSP)) /C 298/09 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie Bangladeszu, w tym małżeństw dzieci (2017/2648(RSP)) /C 298/10 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie Europejskiego Korpusu Solidarności (2017/2629(RSP)) /C 298/11 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie adekwatności ochrony zapewnianej przez tzw. Tarczę Prywatności UE-USA (2016/3018(RSP)) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/12 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie sprawozdania rocznego z kontroli działalności finansowej EBI za rok 2015 (2016/2098(INI)) /C 298/13 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych (2016/2016(INI)) /C 298/14 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie inicjatywy przewodniej UE dotyczącej przemysłu konfekcyjnego (2016/2140(INI)) /C 298/15 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie aktualnego stanu koncentracji gruntów rolnych w UE: jak ułatwić rolnikom dostęp do gruntów? (2016/2141(INI)) /C 298/16 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie rocznego sprawozdania z działalności finansowej Europejskiego Banku Inwestycyjnego (2016/2099(INI)) /C 298/17 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy w sprawie odpadów kopalnianych (2006/21/WE) (2015/2117(INI)) /C 298/18 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli (2017/2651(RSP))

3 ZALECENIA Parlament Europejski Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/19 Zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. dla Rady i Komisji w następstwie dochodzenia w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym (2016/2908(RSP)) II Komunikaty KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ Parlament Europejski Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/20 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Antónia Marinho e Pinto (2016/2294(IMM)) III Akty przygotowawcze PARLAMENT EUROPEJSKI Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/21 P8_TA(2017)0096 Parametry statków rybackich ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady określającego parametry statków rybackich (przekształcenie) (COM(2016)0273 C8-0187/ /0145(COD)) P8_TC1-COD(2016)0145 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 4 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ określającego parametry statków rybackich (wersja przekształcona) /C 298/22 Poprawki przyjete przez Parlament Europejski w dniu 4 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (COM(2016)0031 C8-0015/ /0014(COD)) Środa, 5 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/23 Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie niewyrażania sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 8 marca 2017 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) przez ustanowienie regulacyjnych standardów technicznych w zakresie prezentacji, treści, przeglądu i zmiany dokumentów zawierających kluczowe informacje oraz warunków spełnienia wymogu przekazania takich dokumentów (C(2017) /2602(DEA)) 280

4 2018/C 298/24 P8_TA(2017)0103 Niektóre aspekty prawa spółek***i Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (tekst jednolity) (COM(2015)0616 C8-0388/ /0283(COD)) P8_TC1-COD(2015)0283 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (tekst jednolity) /C 298/25 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie ratyfikacji przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienia do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych (13806/2015 C8-0410/ /0135(NLE)) /C 298/26 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie ratyfikacji przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienia do niego, z uwzględnieniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych (14112/2015 C8-0409/ /0136(NLE)) /C 298/27 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie stosowania przepisów dorobku Schengen w obszarze Systemu Informacyjnego Schengen w Republice Chorwacji (COM(2017)0017 C8-0026/ /0011(NLE)) /C 298/28 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. dotyczące stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (10728/4/2016 C8-0104/ /0266(COD)) /C 298/29 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/UE (10729/4/2016 C8-0105/ /0267(COD)) /C 298/30 P8_TA(2017)0109 Fundusze rynku pieniężnego ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie funduszy rynku pieniężnego (COM(2013)0615 C7-0263/ /0306(COD)) P8_TC1-COD(2013)0306 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ w sprawie funduszy rynku pieniężnego

5 2018/C 298/31 P8_TA(2017)0110 Prospekt emisyjny publikowany w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych (COM(2015)0583 C8-0375/ /0268(COD)) P8_TC1-COD(2015)0268 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE /C 298/32 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (14942/2016 C8-0103/ /0283(APP)) /C 298/33 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w prawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję (UE) 2015/435 w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki (COM(2016)0607 C8-0387/ /2233(BUD)) /C 298/34 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2018 (2017/2022(BUD)) /C 298/35 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 1/2017 do budżetu ogólnego na rok budżetowy 2017 towarzyszącego wnioskowi w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii (07003/2017 C8-0130/ /2018(BUD)) /C 298/36 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2017/000 TA 2017 Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji) (COM(2017)0101 C8-0097/ /2033(BUD)) /C 298/37 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia środków z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii (COM(2017)0045 C8-0022/ /2017(BUD)) /C 298/38 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych daktyloskopijnych na Łotwie oraz zastępującej decyzję 2014/911/UE (13521/2016 C8-0523/ /0818(CNS)) /C 298/39 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych DNA w Słowacji, Portugalii, na Łotwie, Litwie, w Republice Czeskiej, Estonii, na Węgrzech, Cyprze, w Polsce, Szwecji, na Malcie i w Belgii oraz zastępującej decyzje 2010/689/UE, 2011/472/UE, 2011/715/UE, 2011/887/UE, 2012/ 58/UE, 2012/299/UE, 2012/445/UE, 2012/673/UE, 2013/3/UE, 2013/148/UE, 2013/152/UE i 2014/ 410/UE (13525/2016 C8-0522/ /0819(CNS))

6 2018/C 298/40 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych daktyloskopijnych na Słowacji, w Bułgarii, Francji, Republice Czeskiej, na Litwie, w Niderlandach, na Węgrzech, Cyprze, w Estonii, na Malcie, w Rumunii i Finlandii oraz zastępującej decyzje 2010/682/UE, 2010/758/UE, 2011/355/UE, 2011/434/UE, 2011/888/UE, 2012/46/UE, 2012/446/UE, 2012/672/UE, 2012/710/ UE, 2013/153/UE, 2013/229/UE i 2013/792/UE (13526/2016 C8-0520/ /0820(CNS)) /C 298/41 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów w Finlandii, Słowenii, Rumunii, Polsce, Szwecji, na Litwie, w Bułgarii, Słowacji i na Węgrzech oraz zastępującej decyzje 2010/559/UE, 2011/387/UE, 2011/547/UE, 2012/236/UE, 2012/664/UE, 2012/ 713/UE, 2013/230/UE, 2013/692/UE i 2014/264/UE (13529/2016 C8-0518/ /0821(CNS)) /C 298/42 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów na Malcie, Cyprze i w Estonii oraz zastępującej decyzje 2014/731/UE, 2014/743/UE i 2014/744/UE (13499/2016 C8-0519/ /0822(CNS)) Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/43 P8_TA(2017)0128 Hurtowe rynki usług roamingu ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w odniesieniu do przepisów w zakresie hurtowych rynków usług roamingu (COM(2016)0399 C8-0219/ /0185(COD)) P8_TC1-COD(2016)0185 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w odniesieniu do przepisów w zakresie hurtowych rynków usług roamingu /C 298/44 P8_TA(2017)0129 Wykaz państw trzecich, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz tych, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Ukraina) ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Ukraina) (COM(2016)0236 C8-0150/2016) 2016/0125(COD)) P8_TC1-COD(2016)0125 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Ukraina)

7 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 2018/C 298/45 P8_TA(2017)0133 Znak towarowy Unii Europejskiej ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (tekst jednolity) (COM(2016)0702 C8-0439/ /0345(COD)) P8_TC1-COD(2016)0345 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (tekst jednolity) /C 298/46 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci (05925/2017 C8-0102/ /0021(NLE)) /C 298/47 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2016/1164 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich (COM(2016)0687 C8-0464/ /0339(CNS)) /C 298/48 Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady zatwierdzającej zawarcie przez Europejski Urząd Policji (Europol) porozumienia między Królestwem Danii a Europolem o współpracy operacyjno-strategicznej (07281/2017 C8-0120/ /0803(CNS)) /C 298/49 Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie powołania Ildikó Gáll-Pelcz na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0110/ /0802(NLE)) /C 298/50 P8_TA(2017)0139 Utworzenie Programu wspierania reform strukturalnych na lata ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 oraz (UE) nr 1305/2013 (COM(2015)0701 C8-0373/ /0263(COD)) P8_TC1-COD(2015)0263 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 1303/2013 i (UE) nr 1305/ /C 298/51 P8_TA(2017)0140 Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego (COM(2016)0543 C8-0352/ /0259(COD)) P8_TC1-COD(2016)0259 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego (2018)

8 2018/C 298/52 P8_TA(2017)0141 Unijny program wspierania określonych działań w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 258/2014 w sprawie ustanowienia unijnego programu wspierania określonych działań w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych na lata (COM(2016)0202 C8-0145/ /0110(COD)) P8_TC1-COD(2016) /C 298/53 P8_TA(2017)0142 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 258/2014 w sprawie ustanowienia unijnego programu wspierania określonych działań w dziedzinach sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych na lata Program Unii służący zwiększeniu zaangażowania konsumentów w proces kształtowania polityki w dziedzinie usług finansowych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia programu Unii służącego wsparciu szczególnych działań mających na celu zwiększenie zaangażowania konsumentów i innych użytkowników końcowych usług finansowych w proces kształtowania polityki Unii w dziedzinie usług finansowych na lata (COM(2016)0388 C8-0220/ /0182(COD)) P8_TC1-COD(2016)0182 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie ustanowienia unijnego programu służącego wsparciu szczególnych działań zwiększających zaangażowanie konsumentów i innych użytkowników końcowych usług finansowych w proces kształtowania unijnej polityki w dziedzinie usług finansowych na lata

9 Skróty i symbole * Procedura konsultacji *** Procedura zgody ***I ***II ***III Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie Zwykła procedura ustawodawcza: trzecie czytanie (Wskazana procedura opiera się na podstawie prawnej zaproponowanej w projekcie aktu) Poprawki Parlamentu: Nowe fragmenty tekstu zaznacza się wytłuszczonym drukiem i kursywą. Fragmenty tekstu, które zostały skreślone, zaznacza się za pomocą symbolu lub przekreśla. Zmianę brzmienia zaznacza się przez wyróżnienie nowego tekstu wytłuszczonym drukiem i kursywą i usunięcie lub przekreślenie zastąpionego tekstu.

10

11 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/1 PARLAMENT EUROPEJSKI SESJA Posiedzenia od 3 do 6 kwietnia 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 17 z TEKSTY PRZYJĘTE Posiedzenia z 26 i 27 kwietnia 2017 r. Protokoły posiedzeń zostały opublikowane w Dz.U. C 28 z Teksty przyjęte w dniu 27 kwietnia 2017 r. dotyczące absolutoriów z wykonania budżetu za rok 2015 zostały opublikowane w Dz.U. L 252 z TEKSTY PRZYJĘTE

12 C 298/2 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. I (Rezolucje, zalecenia i opinie) REZOLUCJE PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0098 Olej palmowy i wylesianie lasów deszczowych Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie oleju palmowego i wylesiania lasów deszczowych (2016/2222(INI)) (2018/C 298/01) Parlament Europejski, uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju ONZ na lata , uwzględniając porozumienie paryskie osiągnięte podczas 21. sesji Konferencji Stron Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmian Klimatu (COP21), uwzględniając sprawozdanie techniczne Komisji zatytułowane Wpływ europejskiej konsumpcji na wylesianie ( ) ( 1 ), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 17 października 2008 r. zatytułowany Podjęcie wyzwań związanych z wylesianiem i degradacją lasów w celu przeciwdziałania zmianom klimatycznym i utracie różnorodności biologicznej (COM(2008)0645), uwzględniając deklarację amsterdamską z dnia 7 grudnia 2015 r. zatytułowaną W kierunku zaprzestania wylesiania w ramach łańcuchów towarów rolnych obejmujących państwa europejskie, w której wyrażono poparcie dla w pełni zrównoważonego łańcucha dostaw oleju palmowego do 2020 r. oraz dla zakończenia nielegalnego wylesiania do 2020 r., uwzględniając obietnicę wsparcia rządowego dla planu pełnego zrównoważenia przemysłu oleju palmowego do 2020 r. złożoną przez pięć państw członkowskich, które podpisały deklarację amsterdamską: Danię, Niemcy, Francję, Zjednoczone Królestwo i Holandię, uwzględniając europejską strategię na rzecz niskoemisyjnej mobilności z lipca 2016 r. i wniosek Komisji z 30 listopada 2016 r. dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych (wersja przekształcona) (COM(2016)0767), uwzględniając zlecone i sfinansowane przez Komisję studium z dnia 4 października 2016 r. zatytułowane The land use change impact of biofuels consumed in the EU: Quantification of area and greenhouse gas impacts [ Wpływ zużycia biopaliw w UE na zmianę użytkowania gruntów: kwantyfikacja obszaru i wpływu gazów cieplarnianych ], uwzględniając sprawozdanie zatytułowane Globiom: the basis for biofuel policy post-2020 [ Globiom: podstawa polityki w zakresie biopaliw po 2020 r. ], ( 1 )

13 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/3 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. uwzględniając sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 18/2016 w sprawie unijnego systemu certyfikacji zrównoważonych ekologicznie biopaliw, uwzględniając Konwencję o różnorodności biologicznej ONZ, uwzględniając Konwencję o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES), uwzględniając protokół z Nagoi do Konwencji o różnorodności biologicznej dotyczący dostępu do zasobów genetycznych oraz sprawiedliwego i równego podziału korzyści wynikających z ich wykorzystania, który został przyjęty w dniu 29 października 2010 r. w Nagoi (Japonia), a wszedł w życie w dniu 12 października 2014 r., uwzględniając unijną strategię ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r. i jej śródokresowy przegląd ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 lutego 2016 r. w sprawie śródokresowego przeglądu unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej ( 2 ), uwzględniając Światowy Kongres Ochrony Przyrody (World Conservation Congress) zorganizowany w 2016 r. na Hawajach przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) i jego wniosek 066 w sprawie złagodzenia wpływu poszerzania uprawy palmy olejowej i powiązanej działalności na różnorodność biologiczną, uwzględniając Deklarację praw ludów tubylczych ONZ, uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0066/2017), A. mając na uwadze, że Unia Europejska ratyfikowała porozumienie paryskie i powinna odgrywać podstawową rolę w osiąganiu wyznaczonych celów w zakresie walki ze zmianą klimatu, ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju; B. mając na uwadze, że UE odegrała ważną rolę w kształtowaniu celów zrównoważonego rozwoju, które blisko wiążą się z kwestią oleju palmowego (cele nr 2, 3, 6, 14, 16 i 17, a zwłaszcza 12, 13 i 15); C. mając na uwadze, że zgodnie z agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju do 2030 r. UE zobowiązała się wspierać wdrażanie zrównoważonego gospodarowania wszelkiego rodzaju lasami, zatrzymać wylesianie, odnawiać zniszczone lasy i znacznie zwiększyć zalesianie i ponowne zalesianie na całym świecie do 2020 r.; mając na uwadze, że zgodnie z agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju do 2030 r. UE zobowiązała się również do zapewnienia zrównoważonej zrównoważonych wzorców konsumpcji i produkcji, do zachęcania przedsiębiorstw do przyjęcia zrównoważonych praktyk i włączenia informacji o zrównoważoności do ich cyklu sprawozdawczego oraz do promowania zrównoważonych praktyk w zakresie zamówień publicznych zgodnie z polityką krajową i priorytetami globalnymi do 2020 r.; D. mając na uwadze, że istnieje wiele czynników prowadzących do globalnego wylesiania, w tym produkcja towarów rolnych takich jak soja, wołowina, kukurydza i olej palmowy; ( 1 ) Komunikat Komisji pt. Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny: unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r. (COM(2011)0244). ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0034.

14 C 298/4 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. E. mając na uwadze, że niemal połowa (49 %) niedawnego wylesiania w strefie tropikalnej wynika z nielegalnej wycinki na potrzeby rolnictwa komercyjnego, a zniszczenia te spowodowane są popytem z zagranicy na towary rolne takie jak olej palmowy, wołowina, soja, a także na produkty drzewne; mając na uwadze, że według szacunków nielegalne przekształcanie lasów tropikalnych w grunty dla rolnictwa komercyjnego powoduje powstanie 1,47 gigaton dwutlenku węgla rocznie, co odpowiada 25 % rocznych emisji z paliw kopalnych w UE ( 1 ); F. mając na uwadze, że w 2015 r. w Indonezji i na Borneo odnotowano najbardziej dotkliwe pożary lasów od prawie dwóch dekad, do czego przyczyniły się globalna zmiana klimatu, zmiana użytkowania gruntów i wylesianie; mając na uwadze, że w przyszłości w tych regionach skrajnie suche warunki pogodowe mogą występować coraz częściej, o ile nie zostaną podjęte skoordynowane działania w celu zapobiegania pożarom; G. mając na uwadze, że pożary lasów w Indonezji i na Borneo naraziły 69 milionów ludzi na szkodliwe dla zdrowia zanieczyszczenie powietrza i są przyczyną tysięcy przedwczesnych zgonów; H. mając na uwadze, że pożary w Indonezji zwykle są spowodowane karczowaniem gruntów pod plantacje palmy olejowej i inne użytkowanie rolnicze; mając na uwadze, że 52 % pożarów w Indonezji w 2015 r. miało miejsce na bogatych w węgiel torfowiskach, przez co Indonezja dołączyła do państw ponoszących największą odpowiedzialność za ocieplenie na świecie ( 2 ); I. mając na uwadze, że brak dokładnych map koncesji na uprawę palmy olejowej oraz publicznych rejestrów gruntów w wielu krajach produkujących utrudnia ustalenie odpowiedzialności za pożary lasów; J. mając na uwadze, że Unia Europejska zgodziła się na mocy deklaracji nowojorskiej w sprawie lasów pomóc w osiągnięciu celu sektora prywatnego, jakim jest wyeliminowanie wylesiania z produkcji towarów rolnych, takich jak olej palmowy, soja, papier i wyroby z mięsa wołowego, nie później niż do roku 2020, przy czym odnotowano, że wiele przedsiębiorstw ma jeszcze bardziej ambitne cele ; K. mając na uwadze, że w 2008 r. UE zobowiązała się do ograniczenia wylesiania o co najmniej 50 % do roku 2020 i powstrzymania globalnej utraty powierzchni terenów zalesionych do roku 2030; L. mając na uwadze, że bezcenne ekosystemy tropikalne, pokrywające jedynie 7 % powierzchni Ziemi, są coraz bardziej zagrożone wylesianiem; mając na uwadze, że zakładanie plantacji palmy olejowej skutkuje ogromnymi pożarami lasów, wysychaniem rzek, erozją gleby, melioracją torfowisk, zanieczyszczaniem cieków wodnych i ogólną utratą różnorodności biologicznej, co prowadzi do zaniku podstawowych usług ekosystemowych i ma zasadniczy wpływ na klimat, zachowanie zasobów naturalnych i zachowanie środowiska Ziemi z myślą o obecnych i przyszłych jej mieszkańcach; M. mając na uwadze, że konsumpcja oleju palmowego i pochodnych produktów przetworzonych odgrywa zasadniczą rolę w oddziaływaniu unijnej konsumpcji na wylesianie w skali globalnej; N. mając na uwadze, że według przewidywań popyt na oleje roślinne będzie wzrastał ( 3 ), a prognozy wskazują, że do 2050 r. popyt na olej palmowy wzrośnie dwukrotnie ( 4 ); mając na uwadze, że aż 90 % wzrostu produkcji oleju palmowego w okresie od lat 70. do dzisiaj przypada na Indonezję i Malezję; mając ponadto na uwadze, że uprawa palmy olejowej rozwija się również w innych państwach azjatyckich, a także w Afryce i Ameryce Łacińskiej, gdzie wciąż zakłada się nowe plantacje i rozszerza te już istniejące, co prowadzić będzie do dalszego niszczenia środowiska; mając jednak na uwadze, że zastąpienie oleju palmowego innymi olejami roślinnymi wymagałoby większej powierzchni upraw; ( 1 ) Źródło: Forest Trends, Consumer Goods and Deforestation: An Analysis of the Extent and Nature of Illegality in Forest Conversion for Agriculture and Timber Plantations [ Towary konsumpcyjne a wylesianie: analiza zakresu i charakteru niezgodności z prawem przekształcania lasów w uprawy rolne i plantacje drewna ] ( ( 2 ) Źródło: World Resources Institute (( ( 3 ) (FAO, World Agriculture Towards 2030/2050 The 2012 Revision [ Rolnictwo na świecie w perspektywie roku 2030/2050 przegląd z 2012 r. ]). ( 4 ) (WWF)

15 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/5 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. O. mając na uwadze, że rozpowszechnione wykorzystanie oleju palmowego wynika przede wszystkim z niskich kosztów tego produktu, które można osiągnąć dzięki zwiększaniu liczby plantacji palmy olejowej na obszarach wylesionych; mając ponadto na uwadze, że wykorzystanie oleju palmowego w sektorze spożywczym jest powiązane z niezrównoważonym modelem masowej produkcji i konsumpcji, który jest sprzeczny z wykorzystywaniem i promowaniem ekologicznych składników i produktów wysokiej jakości, które pochodzą z lokalnych rynków; P. mając na uwadze rosnące wykorzystanie oleju palmowego jako biopaliwa oraz w przetworzonej żywności (zawiera go już około 50 % pakowanych produktów); Q. mając na uwadze, że niektóre firmy handlujące olejem palmowym nie są w stanie udowodnić ponad wszelką wątpliwość, że olej palmowy w ich łańcuchu dostaw nie ma związku z wylesianiem, melioracją torfowisk lub zanieczyszczeniem środowiska i że wyprodukowano go z poszanowaniem podstawowych praw człowieka oraz odpowiednich norm społecznych; R. mając na uwadze, że Komisja, w ramach siódmego unijnego programu działań w zakresie środowiska, jest zobowiązana do oceny oddziaływania na środowisko unijnej konsumpcji produktów żywnościowych i nieżywnościowych w kontekście globalnym oraz, w stosownych przypadkach, opracowania wniosków dotyczących polityki w odpowiedzi na wyniki takich ocen i rozważenia opracowania planu działania Unii Europejskiej w sprawie wylesiania i degradacji lasów; S. mając na uwadze planowane przez Komisję badania nad wylesianiem i olejem palmowym; T. mając na uwadze, że nie jest znana całkowita emisja gazów cieplarnianych spowodowana zmianami użytkowania gruntów związanymi z uprawami palmy olejowej; mając na uwadze konieczność poprawy ocen naukowych w tym zakresie; U. mając na uwadze, że w krajach produkujących brak jest wiarygodnych danych dotyczących powierzchni gruntów przeznaczonych na uprawę palmy olejowej, zarówno tę zatwierdzoną, jak i tę niezatwierdzoną; mając na uwadze, że jest to przeszkoda stawiająca od początku pod znakiem zapytania działania służące certyfikowaniu oleju palmowego ze zrównoważonych upraw; V. mając na uwadze, że w 2014 r. sektor energii był odpowiedzialny za 60 % importu oleju palmowego do UE, przy czym 46 % importowanego oleju palmowego zużyto jako paliwo w transporcie (sześciokrotnie więcej niż w 2010 r.), a 15 % na wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej; W. mając na uwadze prognozy wskazujące, że do 2020 r. ilość gruntów, które zostaną na całym świecie przekształcone w uprawy palmy olejowej na potrzeby produkcji biodiesla, wyniesie 1 Mha (milion hektarów), z czego 0,57 Mha będzie pochodzić z lasów pierwotnych Azji Południowo-Wschodniej ( 1 ); X. mając na uwadze, że całkowita powierzchnia gruntów, których sposób użytkowania zmieniono wskutek regulacji unijnych dotyczących biopaliw do roku 2020, wynosi 8,8 Mha, w tym 2,1 Mha gruntów jest przekształcane w Azji Południowo-Wschodniej pod presją wynikającą z ekspansji plantacji palmy olejowej, z których połowa powstaje kosztem lasów tropikalnych i torfowisk; Y. mając na uwadze, że wylesianie lasów deszczowych niszczy siedliska przyrodnicze i zagraża przetrwaniu ponad połowy gatunków zwierząt na świecie i ponad dwóch trzecich gatunków roślin; mając na uwadze, że w lasach deszczowych żyją niektóre z najrzadszych gatunków na świecie, często będących gatunkami endemicznymi, ujętych w czerwonej księdze Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody jako gatunki krytycznie zagrożone, czyli takie, w przypadku których stwierdzone, szacowane, przewidywane lub podejrzewane zmniejszenie populacji danego gatunku przekracza 80 % w okresie 10 lat lub w trzech kolejnych pokoleniach; mając na uwadze, że konsumentów w UE należy lepiej informować o wysiłkach czynionych w celu ochrony tych gatunków zwierząt i roślin; Z. mając na uwadze liczne dochodzenia ujawniające powszechne naruszanie podstawowych praw człowieka w czasie tworzenia i eksploatacji plantacji palmy olejowej w wielu krajach, w tym przymusowe eksmisje, przemoc zbrojną, pracę dzieci, niewolę za długi i dyskryminację społeczności tubylczych; ( 1 ) Źródło: Sprawozdanie Globiom ( pdf).

16 C 298/6 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. AA. mając na uwadze bardzo niepokojące doniesienia ( 1 ) o tym, że znaczna część światowej produkcji oleju palmowego łączy się z naruszaniem podstawowych praw człowieka i odpowiednich standardów społecznych, częstymi przypadkami pracy dzieci i licznymi konfliktami dotyczącymi gruntów między społecznościami lokalnymi i tubylczymi a posiadaczami koncesji na produkcję oleju palmowego; Uwagi ogólne 1. przypomina, że najważniejszymi założeniami celów zrównoważonego rozwoju są: zrównoważone rolnictwo, bezpieczeństwo żywnościowe i zrównoważona gospodarka leśna; 2. przypomina o podstawowym znaczeniu lasów w dostosowywaniu się do zmiany klimatu i łagodzeniu jej skutków; 3. zauważa złożoność czynników powodujących wylesianie na świecie, takich jak karczowanie gruntów pod hodowlę bydła i uprawę roślin, w szczególności produkcję paszy sojowej dla zwierząt gospodarskich w UE czy też oleju palmowego, a także niekontrolowane rozrastanie się miast, pozyskiwanie drewna czy inne formy intensywnej działalności rolnej; 4. zauważa, że 73 % światowego wylesiania jest wynikiem karczowania gruntów pod uprawy rolne, a 40 % światowego wylesiania spowodowane jest przekształcaniem lasów w wielkie monokulturowe plantacje palmy olejowej ( 2 ); 5. zauważa, że wykorzystywanie oleju palmowego nie jest jedyną przyczyną wylesiania i że problem ten wynika również z coraz częstszych nielegalnych wyrębów i presji demograficznej; 6. zauważa, że inne oleje roślinne, wytwarzane z soi, rzepaku i innych roślin uprawnych, mają znacznie większy wpływ na środowisko i wymagają znacznie szerszego wykorzystania gruntów niż olej palmowy; zauważa, że uprawa innych roślin oleistych zazwyczaj wiąże się z bardziej intensywnym stosowaniem pestycydów i nawozów; 7. zauważa z niepokojem, że obserwowany na świecie masowy popyt na ziemię wynika z rosnącego światowego zapotrzebowania na biopaliwa i surowce oraz ze spekulowania gruntami i towarami rolnymi; 8. przypomina, że UE jest ważnym importerem produktów uzyskanych w wyniku wylesiania, mających niszczycielski wpływ na różnorodność biologiczną; 9. zauważa, że w handlu międzynarodowym nieco poniżej jednej czwartej (pod względem wartości) wszystkich produktów rolnych pochodzących z nielegalnego wylesiania jest przeznaczona dla UE, w tym 27 % soi, 18 % oleju palmowego, 15 % wołowiny oraz 31 % skór ( 3 ); 10. podkreśla, że aby skutecznie zwalczać wylesianie związane z konsumpcją produktów rolnych, działania UE powinny brać pod uwagę nie tylko produkcję oleju palmowego, ale wszystkie tego rodzaju przywożone produkty rolne; 11. przypomina, że Malezja i Indonezja to główni producenci oleju palmowego, wytwarzający jak się szacuje 85 do 90 % produkcji światowej, oraz z zadowoleniem przyjmuje fakt, że obszar lasów pierwotnych w Malezji zwiększa się od 1990 r., ale jest nadal zaniepokojony faktem, że obecne poziomy wylesiania w Indonezji powodują zmniejszanie się łącznej powierzchni lasów o 0,5 % co pięć lat; ( 1 ) Na przykład: Amnesty International The Great Palm Oil Scandal [ Wielki skandal związany z olejem palmowym ] ( i Rainforest Action Network The Human Cost of Conflict Palm Oil [ Koszty ludzkie oleju palmowego z obszarów objętych konfliktami ] ( ). ( 2 ) The impact of EU consumption on deforestation: Comprehensive analysis of the impact of EU consumption on deforestation [ Wpływ konsumpcji UE na wylesianie: kompleksowa ocena wpływu konsumpcji UE na wylesianie ], 2013, Komisja Europejska, (s. 56). ( 3 ) Źródło: FERN, Stolen Goods: The EU s complicity in illegal tropical deforestation [ Skradzione dobra: współudział UE w nielegalnym wylesianiu lasów tropikalnych ] (

17 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/7 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 12. przypomina, że Indonezja stała się niedawno trzecim krajem na świecie pod względem ilości wytwarzanego CO 2 oraz że kraj ten odczuwa zanik różnorodności biologicznej, a kilka zagrożonych gatunków dzikiej fauny i flory jest bliskich wyginięcia; 13. przypomina, że olej palmowy stanowi około 40 % globalnego obrotu olejami roślinnymi oraz że UE, sprowadzająca około 7 mln ton rocznie, jest drugim co do wielkości jego importerem na świecie; 14. wyraża zaniepokojenie faktem, że około połowy obszaru nielegalnie wycinanych lasów jest wykorzystywane do produkcji oleju palmowego na rynek UE; 15. zauważa, że olej palmowy jest wykorzystywany jako składnik lub substytut w sektorze rolno-spożywczym ze względu na jego wydajność i właściwości chemiczne, np. łatwość przechowywania czy temperaturę topnienia, a także niższą cenę jako surowca; 16. stwierdza ponadto, że makuch z rdzenia palmy jest stosowany w UE w paszach, szczególnie w tuczu bydła mlecznego i mięsnego; 17. podkreśla w tym kontekście, że normy socjalne, sanitarne i środowiskowe w UE są surowsze; 18. w pełni uznaje złożoność tematyki oleju palmowego i podkreśla znaczenie wypracowania globalnego rozwiązania opartego na zasadzie zbiorowej odpowiedzialności wielu podmiotów; stanowczo zaleca zasadę zbiorowej odpowiedzialności wszystkich uczestników łańcucha dostaw, w tym: UE i innych organizacji międzynarodowych, państw członkowskich, instytucji finansowych, rządów krajów produkujących, ludności tubylczej i społeczności lokalnych, przedsiębiorstw krajowych i międzynarodowych zaangażowanych w proces produkcji, dystrybucji i przetwarzania oleju palmowego, stowarzyszeń konsumentów i organizacji pozarządowych; jest ponadto przekonany, że wszystkie te podmioty muszą koniecznie wziąć udział w skoordynowanych wysiłkach na rzecz rozwiązania wielu poważnych problemów związanych z niezrównoważoną produkcją i konsumpcją oleju palmowego; 19. podkreśla wspólną globalną odpowiedzialność za osiągnięcie zrównoważonej produkcji oleju palmowego i zwraca uwagę na ważną rolę przemysłu spożywczego w pozyskiwaniu alternatywnych produktów wytworzonych w sposób zrównoważony; 20. zauważa, że pewna liczba producentów towarów i podmiotów handlujących nimi, sprzedawców detalicznych i innych pośredników w łańcuchu dostaw, w tym przedsiębiorstw europejskich, zobowiązała się do wytwarzania produktów i handlu nimi w sposób niepowodujący wylesiania ani przekształcania bogatych w węgiel torfowisk, przy poszanowaniu praw człowieka oraz zasad przejrzystości, identyfikowalności, weryfikacji przez stronę trzecią i odpowiedzialnego zarządzania; 21. przyznaje, że ochrona lasów deszczowych i różnorodności biologicznej na świecie mają doniosłe znaczenie dla przyszłości Ziemi i ludzkości, ale podkreśla, że wysiłki na rzecz ich zachowania powinny być połączone z instrumentami polityki rozwoju obszarów wiejskich, tak aby zapobiegać ubóstwu i rozwijać zatrudnienie dla małych społeczności rolniczych na tych obszarach; 22. uważa, że wysiłki na rzecz powstrzymania wylesiania muszą obejmować budowanie zdolności lokalnych, wsparcie technologiczne, wymianę najlepszych praktyk między społecznościami i pomoc dla drobnych producentów w jak najefektywniejszym wykorzystywaniu gruntów uprawnych bez potrzeby dalszego przekształcania lasów; zwraca w tym kontekście uwagę na ogromny tkwiący w praktykach agroekologicznych potencjał maksymalizowania funkcji ekosystemu dzięki połączeniu technik wysoce zróżnicowanego sadzenia, agroleśnictwa i permakultury, bez uciekania się do uzależnienia od nakładów lub plantacji monokulturowych; 23. zauważa, że uprawa palmy olejowej może przyczyniać się do rozwoju gospodarczego danego państwa i oferować rolnikom opłacalne możliwości ekonomiczne, pod warunkiem że uprawa ta odbywa się w sposób odpowiedzialny i zrównoważony oraz że określi się rygorystyczne warunki zrównoważonej uprawy; 24. przyjmuje do wiadomości istnienie różnego typu dobrowolnych systemów certyfikacji, jak np. RSPO, ISPO czy MSPO, i z zadowoleniem przyjmuje ich rolę w promowaniu zrównoważonej produkcji oleju palmowego; zauważa jednak, że kryteria zrównoważonego rozwoju tych standardów są przedmiotem krytyki, zwłaszcza w zakresie spójności ekologicznej i społecznej; podkreśla, że istnienie różnych systemów jest mylące dla konsumentów i że ostatecznym celem powinno być stworzenie jednolitego systemu certyfikacji, który ułatwiłby konsumentom identyfikację oleju palmowego produkowanego w sposób zrównoważony; apeluje do Komisji o zapewnienie, by taki system certyfikacji zagwarantował, że na rynek UE trafi tylko olej palmowy produkowany w sposób zrównoważony;

18 C 298/8 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 25. zauważa, że zewnętrzni partnerzy UE również muszą być bardziej świadomi roli, którą odgrywają w rozwiązywaniu kwestii dotyczących zrównoważonego rozwoju i wylesiania, w tym przez praktyki pozyskiwania produktów; Zalecenia 26. wzywa Komisję do wypełnienia międzynarodowych zobowiązań UE, podjętych m.in. w ramach COP21, Forum Narodów Zjednoczonych ds. Lasów ( 1 ), Konwencji Narodów Zjednoczonych o różnorodności biologicznej (CBD) ( 2 ), nowojorskiej deklaracji w sprawie lasów, celu zrównoważonego rozwoju dotyczącego powstrzymania wylesiania do 2020 r. ( 3 ); 27. dostrzega potencjał inicjatyw takich jak nowojorska deklaracja w sprawie lasów ( 4 ), która ma wspierać sektor prywatny w osiągnięciu do 2020 r. celów w zakresie powstrzymania wylesiania związanego z produkcją takich towarów rolnych jak olej palmowy, soja, papier i wołowina; zauważa, że niektóre przedsiębiorstwa mają ambitniejsze cele, lecz choć 60 % przedsiębiorstw prowadzących działalność związaną z olejem palmowym przystąpiło do tych inicjatyw, do tej pory tylko 2 % jest w stanie prześledzić do źródła pochodzenie oleju palmowego, którym handluje ( 5 ); 28. odnotowuje wysiłki i postępy poczynione przez sektor produkcji żywności, aby pozyskiwać certyfikowany olej palmowy ze zrównoważonych upraw (CSPO); apeluje do wszystkich sektorów przemysłu wykorzystujących olej palmowy do zwiększenia wysiłków na rzecz pozyskiwania CSPO; 29. wzywa Komisję i wszystkie państwa członkowskie UE, które jeszcze tego nie uczyniły, do okazania zaangażowania w działania na rzecz ustanowienia ogólnounijnego krajowego zobowiązania do pozyskiwania w 100 % certyfikowanego oleju palmowego ze zrównoważonych upraw do roku 2020, m.in. przez podpisanie i wdrożenie deklaracji amsterdamskiej pt. W kierunku eliminacji wylesiania z łańcuchów towarów rolnych obejmujących kraje europejskie, i w działania na rzecz ustanowienia zobowiązania branżowego, m.in. przez podpisanie i wdrożenie deklaracji amsterdamskiej, w której wyrażono poparcie dla w pełni zrównoważonego łańcucha dostaw oleju palmowego do 2020 r.; 30. wzywa firmy uprawiające palmę olejową do przestrzegania porozumienia z Bangkoku w sprawie jednolitego podejścia do wypełniania zobowiązań do powstrzymania się od wylesiania i do przestrzegania zasad HCS (High Carbon Stock), które pomagają określić obszary odpowiednie do tworzenia plantacji palmy olejowej, np. obszary zdegradowane o niskiej zdolności do magazynowania węgla i małych walorach przyrodniczych; 31. wzywa UE, by utrzymała swoje zobowiązania, przyspieszyła trwające obecnie negocjacje w sprawie umów o dobrowolnym partnerstwie dotyczących egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT) i zapewniła, by ostateczna wersja umów obejmowała drewno pochodzące z przekształcania lasów przy rozwoju plantacji palmy olejowej; podkreśla potrzebę zapewnienia, by umowy te były zgodne z przepisami prawa międzynarodowego i zobowiązaniami dotyczącymi ochrony środowiska, praw człowieka i zrównoważonego rozwoju oraz by prowadziły do odpowiednich środków ochrony lasów i zrównoważonego gospodarowania nimi, w tym ochrony praw społeczności lokalnych oraz ludności tubylczej; zauważa, że podobne podejście można by zastosować w celu zapewnienia odpowiedzialnego łańcucha dostaw oleju palmowego; sugeruje, że polityka UE w sektorze oleju palmowego powinna bazować na zasadach FLEGT dotyczących dialogu wielostronnego i rozwiązywania głęboko zakorzenionych problemów w zakresie sprawowania rządów w krajach produkujących, a także na wspierającej unijnej polityce importowej; zauważa, że środki te mogą doprowadzić do lepszej kontroli sektora oleju palmowego w krajach docelowych; 32. zauważa, że ważnym elementem jest współpraca z krajami produkującymi olej palmowy przez wymianę informacji na temat zrównoważonych i opłacalnych ekonomicznie rozwiązań oraz praktyk handlowych; wspiera kraje produkujące olej palmowy w ich wysiłkach zmierzających do opracowania zrównoważonych praktyk, które mogą przyczynić się do poprawy warunków życiowych i gospodarczych w tych krajach; 33. zwraca się do Komisji o zachęcanie do wymiany dobrych praktyk z zakresu przejrzystości oraz współpracy między rządami i przedsiębiorstwami stosującymi olej palmowy, a także o działanie wraz z państwami członkowskimi i państwami trzecimi na rzecz opracowania i wdrożenia ustawodawstwa krajowego oraz przestrzegania zwyczajowych praw własności społeczności lokalnych, zapewniających ochronę lasów, mieszkańców lasów i ich źródeł utrzymania; ( 1 ) Konkluzje Forum Narodów Zjednoczonych ds. Lasów. ( 2 ) Konwencja Narodów Zjednoczonych o różnorodności biologicznej, cele Aichi: ( 3 ) Cele zrównoważonego rozwoju, art. 15.2, cel powstrzymania wylesiania: ( 4 ) Szczyt klimatyczny ONZ w 2014 r. ( 5 )

19 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/9 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 34. wzywa Komisję, by w ramach umowy o dobrowolnym partnerstwie w sprawie FLEGT oceniła konieczność utworzenia mechanizmów służących rozwiązaniu problemu przekształcania lasów na potrzeby rolnictwa komercyjnego oraz by w procesie tym umocniła jeszcze pozycję organizacji społeczeństwa obywatelskiego, społeczności tubylczych oraz rolników-właścicieli gruntów; 35. apeluje do UE, aby w uzupełnieniu umów o dobrowolnym partnerstwie stworzyła przepisy nawiązujące do tych umów w odniesieniu do oleju palmowego, na wzór rozporządzenia UE w sprawie drewna, obejmujące zarówno przedsiębiorstwa, jak i instytucje finansowe; odnotowuje, że UE uregulowała łańcuchy dostaw drewna, ryb i minerałów z regionów ogarniętych konfliktami, ale nie uregulowała jeszcze łańcuchów dostaw towarów rolniczych stanowiących zagrożenie dla lasów; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by wzmogły wysiłki na rzecz wdrożenia rozporządzenia w sprawie drewna, aby lepiej zmierzyć jego skuteczność oraz stwierdzić, czy rozporządzenie to może posłużyć za model przy opracowywaniu aktu prawodawczego Unii mającego na celu zapobieganie sprzedaży w UE oleju palmowego pochodzącego z niezrównoważonej produkcji; 36. wzywa Komisję, by wraz ze wszystkimi zainteresowanymi stronami z sektora publicznego i prywatnego zainicjowała kampanie informacyjne i dostarczała konsumentom pełne informacje o pozytywnych efektach produkcji oleju palmowego ze zrównoważonych upraw z punktu widzenia środowiska, społeczeństwa i polityki; apeluje do Komisji o opracowanie łatwo rozpoznawalnego znaku umieszczanego na wszystkich produktach zawierających olej palmowy i informującego konsumentów, czy dany produkt pochodzi ze zrównoważonych upraw, i stanowczo zaleca, by znak ten był umieszczany na produkcie lub opakowaniu lub by był łatwo dostępny dzięki jego cechom technologicznym; 37. wzywa Komisję, by ściśle współpracowała z innymi znaczącymi konsumentami oleju palmowego, takimi jak Chiny i Indie, oraz z krajami produkującymi olej palmowy w celu podniesienia ich świadomości oraz poszukiwania wspólnych rozwiązań problemu wylesiania obszarów tropikalnych i degradacji lasów; 38. oczekuje z niecierpliwością wyników badań Komisji nad wylesianiem i olejem palmowym, które mają być zaprezentowane niezwłocznie po zakończeniu tych badań; 39. zwraca się do Komisji o dostarczenie pełnych danych dotyczących stosowania i konsumpcji oleju palmowego w Europie oraz jego importu do UE; 40. wzywa Komisję, by prowadziła intensywniejsze badania w celu zgromadzenia informacje na temat wpływu europejskiej konsumpcji i europejskich inwestycji na proces wylesiania, a także na problemy społeczne, zagrożone gatunki i zanieczyszczenie środowiska w państwach trzecich oraz by wezwała partnerów handlowych spoza UE do podjęcia analogicznych działań; 41. apeluje do Komisji, by rozwijała technologie i przedstawiła konkretny plan działań, obejmujący kampanie informacyjne, aby ograniczyć wpływ europejskiej konsumpcji i europejskich inwestycji na wylesianie w państwach trzecich; 42. przyjmuje do wiadomości pozytywny wkład istniejących systemów certyfikacji, lecz ubolewa, że RSPO, ISPO, MSPO ani żaden inny uznawany główny system certyfikacji nie zakazuje skutecznie swoim członkom przekształcania lasów deszczowych i torfowisk w plantacje palmy olejowej; uważa zatem, że te główne systemy certyfikacji nie przynoszą skutecznego ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w procesie zakładania plantacji i uprawy, w związku z czym nie zapobiegły one ogromnym pożarom lasów i torfowisk; wzywa Komisję, aby zapewniła niezależną kontrolę i monitorowanie tych systemów certyfikacji, aby zagwarantować, że olej palmowy wprowadzany na rynek UE spełnia wszystkie odpowiednie standardy i jest produkowany w sposób zrównoważony; odnotowuje, że kwestia zrównoważonego charakteru sektora oleju palmowego nie może zostać rozwiązana wyłącznie dzięki środkom dobrowolnym i politycznym, lecz konieczne są również wiążące zasady i obowiązkowe programy certyfikacji przedsiębiorstw produkujących olej palmowy; 43. apeluje do UE, aby wprowadziła minimalne kryteria zrównoważoności dla wprowadzanego na rynek UE oleju palmowego i produktów zawierających go, tak by olej palmowy w UE: nie przyczyniał się bezpośrednio ani pośrednio do degradacji ekosystemu, takiej jak wylesianie lasów pierwotnych lub wtórnych, niszczenie lub degradacja torfowisk czy innych siedlisk cennych środowiskowo, oraz nie przyczyniał się do utraty różnorodności biologicznej, przede wszystkim w odniesieniu do wszelkich zagrożonych gatunków roślin i zwierząt,

20 C 298/10 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. nie przyczyniał się do zmian w praktykach gospodarowania gruntami mających negatywny wpływ na środowisko, nie przyczyniał się do powstawania problemów i konfliktów gospodarczych, społecznych lub środowiskowych, w tym w szczególności do pracy dzieci, pracy przymusowej, masowego wykupu i dzierżawy ziemi i wysiedlania społeczności tubylczych lub lokalnych, był produkowany z pełnym poszanowaniem podstawowych praw człowieka i praw społecznych oraz w pełnej zgodności z odpowiednimi normami społecznymi i normami pracy gwarantującymi bezpieczeństwo i dobre warunki życiowe pracowników, był certyfikowany w systemie umożliwiającym członkostwo drobnym rolnikom uprawiającym palmę olejową i zapewniającym sprawiedliwy udział w zyskach, był produkowany na plantacjach zarządzanych z zastosowaniem nowoczesnych technik agroekologicznych wspierających przejście na zrównoważone praktyki rolnicze, by minimalizować szkodliwe skutki środowiskowe i społeczne; 44. zauważa, że rygorystyczne standardy odpowiedzialnej produkcji oleju palmowego, w tym opracowane przez grupę ds. innowacji w zakresie oleju palmowego (POIG), już istnieją, ale nie zostały jeszcze powszechnie przyjęte przez przedsiębiorstwa i w ramach systemów certyfikacji, za wyjątkiem RSPO Next; 45. zwraca uwagę, jak ważna dla wszystkich podmiotów w łańcuchu dostaw jest możliwość odróżnienia oleju palmowego pozyskiwanego w sposób zrównoważony od oleju pozyskiwanego w sposób niezrównoważony, a także jego pozostałości i produktów ubocznych; zwraca uwagę na znaczenie identyfikowalności towarów i przejrzystości na wszystkich etapach łańcucha dostaw; 46. wzywa UE do wprowadzenia wiążących ram prawnych gwarantujących możliwość prześledzenia wszystkich łańcuchów dostaw importerów towarów rolnych aż do miejsca pochodzenia surowca; 47. wzywa Komisję, aby zwiększyła możliwości prześledzenia pochodzenia oleju palmowego importowanego do UE oraz, do czasu zastosowania jednolitego systemu certyfikacji, rozważyła zastosowanie zróżnicowanych stawek celnych, aby lepiej odzwierciedlić realne koszty związane ze szkodami środowiskowymi; wzywa ponadto Komisję, aby rozważyła wprowadzenie i stosowanie w sposób niedyskryminujący barier taryfowych i pozataryfowych ustanowionych na podstawie śladu węglowego oleju palmowego; apeluje o pełne stosowanie zasady zanieczyszczający płaci w odniesieniu do wylesiania; 48. wzywa Komisję do jasnego określenia sankcji za nieprzestrzeganie przepisów przy jednoczesnym utrzymaniu stosunków handlowych z państwami trzecimi; 49. wzywa w tym kontekście Komisję do zainicjowania reformy nomenklatury Systemu Zharmonizowanego (HS) Światowej Organizacji Celnej, co pozwoliłoby wprowadzić rozróżnienie na certyfikowany olej palmowy i jego pochodne ze zrównoważonej produkcji oraz olej palmowy i jego pochodne z niezrównoważonej produkcji; 50. wzywa Komisję, aby w rozdziałach na temat zrównoważonego rozwoju w zawieranych umowach handlowych i umowach dotyczących współpracy na rzecz rozwoju bezzwłocznie uwzględniła wiążące zobowiązania mające przeciwdziałać wylesianiu, w tym w szczególności gwarancję niewylesiania w umowach handlowych zawieranych z krajami produkującymi, i zapewniać stanowcze i egzekwowalne środki służące eliminacji niezrównoważonych praktyk w leśnictwie w krajach produkujących; 51. apeluje do Komisji i państw członkowskich, aby skoncentrowały się na tworzeniu narzędzi, dzięki którym tematyka środowiskowa będzie lepiej uwzględniana we współpracy na rzecz rozwoju; zauważa, że w ten sposób łatwiej będzie zapewnić, by działania na rzecz rozwoju nie przyczyniały się do nieprzewidzianych problemów ekologicznych, ale by tworzyły synergię z działaniami chroniącymi środowisko; 52. zauważa, że słabe systemy rejestrów ziemi uprawnej w krajach produkujących stanowią główną przeszkodę dla kontroli rozszerzania plantacji palm olejowych, jednocześnie utrudniając drobnym rolnikom dostęp do kredytów niezbędnych do poprawienia zrównoważonego charakteru ich plantacji; stwierdza, że warunkiem skutecznej polityki ochrony środowiska jest wzmocnienie zarządzania i instytucji w sektorze leśnictwa na szczeblu lokalnym i krajowym; wzywa Komisję, by zapewniła krajom produkującym pomoc techniczną i finansową w celu wzmocnienia ich systemów rejestrów ziemi uprawnej i poprawy zrównoważenia środowiskowego plantacji palm olejowych; zauważa, że mapowanie obszarów w krajach produkujących, w tym z wykorzystaniem technologii satelitarnych i geoprzestrzennych, stanowi jedyny sposób, by monitorować koncesje na uprawę palmy olejowej i zastosować strategie dotyczące zalesiania, ponownego zalesiania i tworzenia korytarzy ekologicznych; apeluje do Komisji, aby wspierała kraje produkujące olej palmowy we wprowadzeniu systemów zapobiegania pożarom;

21 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/11 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 53. popiera niedawno przyjęte moratorium rządu Indonezji dotyczące torfowisk, które powinno zapobiec rozszerzaniu plantacji na zalesionych torfowiskach; popiera utworzenie agencji ds. przywracania torfowisk w celu odtworzenia 2 mln hektarów torfowisk dotkniętych pożarami; 54. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by w ramach dialogów z tymi krajami zwracały uwagę na konieczność niezwiększania powierzchni przeznaczonej na uprawy palmy olejowej, w tym przez wprowadzenie moratorium na wydawanie nowych koncesji, tak aby zachować istniejące jeszcze lasy deszczowe; 55. jest zaniepokojony faktem, że transakcje w obrocie gruntami mogą naruszać zapisaną w konwencji MOP nr 169 zasadę dobrowolnej, uprzedniej i świadomej zgody miejscowych społeczności; wzywa UE i państwa członkowskie do zapewnienia, by inwestorzy z siedzibą w UE w pełni przestrzegali międzynarodowych norm odpowiedzialnego inwestowania w rolnictwie, zwłaszcza wytycznych OECD i Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) dotyczących odpowiedzialnych łańcuchów dostaw w rolnictwie, dobrowolnych wytycznych FAO dotyczących własności ziemi, wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka oraz wytycznych OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych; podkreśla konieczność podjęcia działań zapewniających ofiarom nadużyć popełnianych przez przedsiębiorstwa dostęp do środków odwoławczych; 56. apeluje zatem do odpowiednich organów w krajach pochodzenia o przestrzeganie praw człowieka, w tym praw mieszkańców lasów do ziemi, i zwiększenie zobowiązań środowiskowych, socjalnych i sanitarnych, z uwzględnieniem dobrowolnych wytycznych w zakresie własności ziemi FAO ( 1 ); 57. wzywa UE do wspierania mikro-, małych i rodzinnych lokalnych przedsiębiorstw wiejskich oraz do propagowania krajowych i lokalnych prawnych rejestrów własności lub posiadania gruntów; 58. zwraca uwagę na niski współczynnik wylesiania ziem należących do ludów tubylczych, gdzie obowiązują tradycyjne zabezpieczone systemy własności ziemi i zarządzania zasobami, co ma duży potencjał efektywnej pod względem kosztów redukcji emisji i zapewniania globalnych usług ekosystemowych; apeluje o sięganie po międzynarodowe fundusze na rzecz klimatu i rozwoju w celu zabezpieczenia ziem należących do ludów tubylczych i miejscowych społeczności oraz o wspieranie ludów tubylczych i społeczności, które inwestują w ochronę swoich ziem; 59. przypomina, że od zasobów leśnych zależy w szczególności utrzymanie ubogich kobiet na obszarach wiejskich; zaznacza, że należy uwzględniać aspekt płci w krajowej polityce leśnej i realizujących ją instytucjach, aby wspierać np. równy dostęp kobiet do własności gruntów oraz do innych zasobów; 60. przypomina Komisji o jej komunikacie pt. Podjęcie wyzwań związanych z wylesianiem i degradacją lasów w celu przeciwdziałania zmianom klimatycznym i utracie różnorodności biologicznej (COM(2008)0645), w którym zwrócono uwagę na całościowe podejście do wylesiania lasów tropikalnych, z uwzględnieniem wszystkich czynników prowadzących do wylesiania, w tym produkcji oleju palmowego; przypomina Komisji o jej celu w negocjacjach COP21, jakim jest powstrzymanie globalnej utraty powierzchni terenów zalesionych najpóźniej do roku 2030 oraz zmniejszenie wylesiania obszarów tropikalnych brutto do roku 2020 przynajmniej o 50 % w porównaniu z obecnymi poziomami; 61. wzywa Komisję, by zintensyfikowała prace nad unijnym planem działania w sprawie wylesiania i degradacji lasów, który zawierałby konkretne środki regulacyjne w celu zagwarantowania, że żadne łańcuchy dostaw i transakcje finansowe powiązane z UE nie powodują wylesiania i degradacji lasów, zgodnie z siódmym programem działań w zakresie środowiska oraz unijnym planem działania w sprawie oleju palmowego; wzywa Komisję, aby przyjęła jednolitą definicję pojęcia niepowodujący wylesiania ; 62. wzywa państwa członkowskie i Komisję do opracowania definicji lasu obejmującej różnorodność biologiczną, społeczną i kulturową, aby zapobiegać masowemu wykupowi i dzierżawie ziemi i niszczeniu lasów tropikalnych w wyniku zakładania rozległych monokultur palmy olejowej, gdyż zaszkodziłoby to zobowiązaniom UE w dziedzinie zmiany klimatu; podkreśla potrzebę priorytetowego traktowania gatunków rodzimych, co służy ochronie ekosystemów, siedlisk i miejscowych społeczności; ( 1 ) UN FAO s Voluntary Guidelines on the Responsible Governance of Tenure of Land, Fisheries and Forests in the Context of National Food Security [ Dobrowolne wytyczne FAO w zakresie odpowiedzialnego zarządzania własnością gruntów, łowisk i lasów w kontekście krajowego bezpieczeństwa żywności ], Rzym 2012,

22 C 298/12 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 63. wzywa Komisję do przedstawienia planu działań UE na rzecz odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej; 64. podkreśla, że instytucje finansowe zaangażowane we wspieranie rozwoju powinny zapewniać wiążący charakter ich polityki gwarancji społecznych i środowiskowych oraz jej pełne dostosowanie do prawa międzynarodowego w dziedzinie praw człowieka; apeluje o większą przejrzystość finansowania w prywatnych instytucjach finansowych i publicznych organach finansowych; 65. wzywa państwa członkowskie, by wprowadziły obowiązkowe wymogi promujące olej palmowy ze zrównoważonych upraw we wszystkich krajowych procedurach udzielania zamówień publicznych; 66. zauważa z niepokojem, że rolnictwo komercyjne nadal jest istotnym czynnikiem globalnego wylesiania, a około połowy wszystkich wycinek lasów tropikalnych od 2000 r. było wynikiem nielegalnego przekształcania lasów w grunty dla rolnictwa komercyjnego, co może się również wiązać z ryzykiem konfliktów; apeluje o lepszą koordynację polityki leśnej, rolnictwa komercyjnego, użytkowania gruntów i rozwoju obszarów wiejskich z myślą o osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju i realizacji zobowiązań dotyczących zmiany klimatu; podkreśla, że również w tej dziedzinie potrzebna jest spójność polityki na rzecz rozwoju, w tym jeśli chodzi o politykę UE na rzecz odnawialnych źródeł energii; 67. zwraca uwagę na problemy związane z procesami koncentracji gruntów i zmianami użytkowania gruntów przy tworzeniu monokultur, na przykład plantacji palmy olejowej; 68. wzywa Komisję do wspierania dalszych badań nad wpływem zmian sposobu użytkowania gruntów w tym wylesiania i produkcji bioenergii na emisję gazów cieplarnianych; 69. wzywa Komisję, by dała przykład innym krajom, wprowadzając w prawodawstwie UE zasady rozliczania emisji gazów cieplarnianych z uprawianych terenów podmokłych i ze zmian użytkowania gruntów na terenach podmokłych; 70. zwraca uwagę na skutki wielkich monokultur palmy olejowej, które potęgują obecność organizmów szkodliwych, zanieczyszczenie wody chemikaliami rolniczymi i erozję gleby, a także wpływają na pochłanianie dwutlenku węgla i równowagę ekologiczną całego regionu, utrudniając migrację różnych gatunków zwierząt; 71. odnotowuje wyniki najnowszych badań wykazujące, że agroleśnictwo wielouprawowe zastosowane do plantacji palmy olejowej może przynieść połączone korzyści w zakresie różnorodności biologicznej, produktywności i pozytywnych skutków społecznych; 72. wzywa Komisję, by zagwarantowała spójność i zwiększyła efekty synergii między wspólną polityką rolną (WPR) a innymi politykami unijnymi oraz by zapewniła, że będą one realizowane zgodnie z programami takimi jak REDD mającymi na celu powstrzymanie wylesiania w krajach rozwijających się; zwraca się do Komisji o zapewnienie, by reforma WPR nie prowadziła pośrednio ani bezpośrednio do dalszego wylesiania oraz by wspierała cel, jakim jest zakończenie globalnego wylesiania; zwraca się ponadto do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie, by problemy środowiskowe związane z wylesianiem wynikającym z produkcji oleju palmowego rozwiązywano, uwzględniając również cele zawarte w strategii UE na rzecz różnorodności biologicznej na okres do 2020 r., które to cele powinny stanowić integralną część działań zewnętrznych UE w tej dziedzinie; 73. apeluje do Komisji o wsparcie organizacji działających głównie in situ, lecz również ex situ na rzecz ochrony wszystkich gatunków zwierząt dotkniętych utratą siedlisk przyrodniczych w konsekwencji wylesiania spowodowanego uprawą palmy olejowej; 74. apeluje o zintensyfikowanie na szczeblu UE badań nad zrównoważonymi paszami, aby stworzyć dla rolnictwa europejskiego alternatywy wobec produktów z palmy olejowej; 75. zwraca uwagę, że 70 % biopaliw zużywanych w UE pochodzi z upraw lub produkcji unijnych, natomiast 23 % biopaliw importowanych do UE to olej palmowy, głównie z Indonezji, a 6 % z nich to soja ( 1 ); ( 1 ) EUROSTAT Podaż, przetwarzanie i zużycie energii ze źródeł odnawialnych; Dane roczne (nrg_107a), Badanie Globiom The land use change impact of biofuels consumed in the EU [ Wpływ zużycia biopaliw w UE na zmianę użytkowania gruntów ], 2015, i

23 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ zauważa pośrednie skutki popytu na biopaliwa w UE powiązane z niszczeniem lasów tropikalnych; 77. zauważa, że po uwzględnieniu pośredniej zmiany sposobu użytkowania gruntów (ILUC) biopaliwa pochodzące z upraw w niektórych przypadkach mogą nawet prowadzić do wzrostu netto emisji gazów cieplarnianych, np. ze względu na wypalanie siedlisk przyrodniczych o wysokich zasobach węgla, takich jak lasy tropikalne i torfowiska; wyraża zaniepokojenie faktem, że wpływ ILUC nie jest objęty oceną systemów dobrowolnych dokonywaną przez Komisję; 78. wzywa instytucje UE, by w ramach przeglądu dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii ujęły w dobrowolnym systemie szczegółowe procedury weryfikacji dotyczące konfliktów wokół własności ziemi, pracy przymusowej i pracy dzieci, złych warunków pracy rolników oraz zagrożeń dla zdrowia i bezpieczeństwa; analogicznie wzywa UE, by wzięła pod uwagę oddziaływanie ILUC oraz uwzględniła w przeglądzie dyrektywy w sprawie odnawialnych źródeł energii wymogi dotyczące odpowiedzialności społecznej; 79. apeluje o włączenie do unijnej polityki w dziedzinie biopaliw efektywnych kryteriów zrównoważonego rozwoju, które będą chronić obszary cenne ze względu na różnorodność biologiczną, obszary zasobne w węgiel i torfowiska, jak również obejmą kryteria społeczne; 80. przyjmuje do wiadomości najnowsze sprawozdanie ( 1 ) Europejskiego Trybunału Obrachunkowego analizujące dotychczasowe systemy certyfikacji biopaliw, w którym Trybunał stwierdza, że systemom tym brakuje ważnych aspektów zrównoważonego rozwoju, np. nie uwzględnia się pośrednich skutków popytu, brakuje w nich weryfikacji i nie mogą one zagwarantować, że certyfikowane biopaliwa nie powodują wylesiania ani związanych z nim negatywnych skutków społeczno-gospodarczych; zdaje sobie sprawę z obaw o przejrzystość przy ocenie systemów certyfikacji; wzywa Komisję do poprawienia przejrzystości systemów zrównoważonej produkcji, co obejmuje odpowiedni wykaz aspektów, które są poddawane analizie, takich jak sprawozdania roczne i możliwość zwrócenia się o kontrole przeprowadzane przez niezależne strony trzecie; apeluje o zwiększenie uprawnień Komisji do weryfikacji i monitorowania systemów, sprawozdań i działań; 81. wzywa do wdrożenia odpowiednich zaleceń Trybunału, w myśl uzgodnień Komisji; 82. zauważa z niepokojem, że 46 % oleju palmowego przywożonego do UE przeznacza się na produkcję biopaliw i że ilość ta wymaga użytkowania około miliona hektarów gruntów na obszarach tropikalnych; wzywa Komisję do podjęcia działań w celu stopniowego wycofania najlepiej do 2020 r. wchodzących w skład biopaliw olejów roślinnych, w tym oleju palmowego, które są czynnikiem powodującym wylesianie; 83. zauważa, że sam zakaz lub stopniowe eliminowanie oleju palmowego może prowadzić do zastąpienia go w produkcji biopaliw innymi tropikalnymi olejami roślinnymi, najprawdopodobniej produkowanymi w tych samych wrażliwych ekologicznie regionach, gdzie produkuje się olej palmowy, i mogącymi mieć znacznie większy wpływ na różnorodność biologiczną, użytkowanie gruntów i emisje gazów cieplarnianych niż sam olej palmowy; zaleca znalezienie i promowanie bardziej zrównoważonych alternatyw w produkcji biopaliw, takich jak europejskie oleje z krajowych upraw rzepaku i słonecznika; 84. wzywa Komisję i państwa członkowskie do równoczesnego wspierania dalszego rozwoju biopaliw drugiej i trzeciej generacji, aby zmniejszyć ryzyko pośredniej zmiany sposobu użytkowania gruntów w Unii i stymulować przechodzenie na zaawansowane biopaliwa zgodnie z dyrektywą (UE) 2015/1513 oraz zgodnie z unijnymi ambicjami dotyczącymi gospodarki o obiegu zamkniętym, efektywnego gospodarowania zasobami i mobilności niskoemisyjnej; o o o Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 85. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich. ( 1 ) Źródło: Europejski Trybunał Obrachunkowy, Certyfikacja biopaliw kontrolerzy stwierdzili uchybienia w zatwierdzaniu systemu i nadzorze nad nim (

24 C 298/14 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0099 Kobiety i ich rola na obszarach wiejskich Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie kobiet i ich roli na obszarach wiejskich (2016/2204(INI)) (2018/C 298/02) Parlament Europejski, uwzględniając art. 2 i 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), a także art. 157 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając Protokół nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, uwzględniając protokół nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności, uwzględniając art. 21 oraz art. 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając pekińską platformę działania, uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet przyjętą w 1979 r., uwzględniając dyrektywę Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego ( 1 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/54/WE z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy ( 2 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek oraz uchylającą dyrektywę Rady 86/613/EWG ( 3 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 ( 4 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 ( 5 ), ( 1 ) Dz.U. L 6 z , s. 24. ( 2 ) Dz.U. L 204 z , s. 23. ( 3 ) Dz.U. L 180 z , s. 1. ( 4 ) Dz.U. L 347 z , s ( 5 ) Dz.U. L 347 z , s. 487.

25 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/15 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. uwzględniając art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 w sprawie Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 marca 2008 r. w sprawie sytuacji kobiet na obszarach wiejskich UE ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie roli kobiet w rolnictwie i na obszarach wiejskich ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 lipca 2015 r. w sprawie inicjatywy w zakresie zielonego zatrudnienia: pełne wykorzystanie potencjału zielonej gospodarki pod względem tworzenia miejsc pracy ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 września 2015 r. w sprawie przedsiębiorstw rodzinnych w Europie ( 4 ), uwzględniając zalecenie Komitetu ONZ ds. Światowego Bezpieczeństwa Żywnościowego z dnia 17 października 2016 r. w sprawie produkcji zwierzęcej i światowego bezpieczeństwa żywnościowego, zwłaszcza te spośród tych zaleceń, które dotyczą równości płci i wzmocnienia pozycji kobiet, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 października 2016 r. w sprawie ułatwiania tworzenia miejsc pracy na obszarach wiejskich za pośrednictwem wspólnej polityki rolnej ( 5 ), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając wspólne obrady Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia zgodnie z art. 55 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0058/2017), Wielofunkcyjność ról kobiet na obszarach wiejskich A. mając na uwadze, że sytuacja społeczno-gospodarcza i warunki życia uległy w ostatnich dekadach istotnej zmianie i że istnieją znaczne różnice pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskim, a także w samych państwach członkowskich; B. mając na uwadze, że kobiety wnoszą znaczący wkład w gospodarkę wiejską oraz mając na uwadze, że środki dywersyfikacji i koncepcja wielofunkcyjności jako niezbędna podstawa zrównoważonych strategii rozwoju, choć jeszcze nie wszędzie są w pełni wykorzystywane, otwierają przed kobietami nowe możliwości dzięki innowacji i tworzeniu nowych koncepcji pozwalających nadać nową dynamikę sektorowi rolnemu; C. mając na uwadze, że kobiety bardzo często promują rozwijanie dodatkowej działalności w ramach gospodarstwa rolnego lub poza nim, która wykracza poza zakres produkcji rolnej i pozwala wnieść prawdziwą wartość dodaną w działalność prowadzoną na obszarach wiejskich; D. mając na uwadze, że kobiety zamieszkujące obszary wiejskie nie stanowią jednorodnej grupy, ponieważ ich sytuacja, zajęcie, wkład w życie społeczeństwa i wreszcie ich potrzeby i interesy znacznie się różnią w zależności od państwa członkowskiego oraz w obrębie państw członkowskich; E. mając na uwadze, że kobiety aktywnie angażują się w działalność rolniczą, przedsiębiorczość i turystykę oraz odgrywają istotną rolę w podtrzymywaniu tradycji kulturowych na obszarach wiejskich, co może przyczynić się do tworzenia lub wzmacniania regionalnej tożsamości; ( 1 ) Dz.U. C 66 E z , s. 23. ( 2 ) Dz.U. C 296 E z , s. 13. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0264. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0290. ( 5 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0427.

26 C 298/16 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. F. mając na uwadze, że równość mężczyzn i kobiet jest jedną z podstawowych zasad Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, a propagowanie tej zasady jest jednym z jej zasadniczych celów; mając na uwadze, że równość kobiet i mężczyzn jest podstawową wartością UE, uznaną w traktatach i Karcie praw podstawowych, a UE podjęła się szczególnego zadania polegającego na włączeniu tego zagadnienia do wszystkich działań; mając na uwadze, że uwzględnianie aspektu płci jest ważnym narzędziem służącym włączaniu tej zasady do środków, działań i strategii politycznych UE mających na celu upowszechnianie równości kobiet i mężczyzn oraz zwalczanie dyskryminacji w celu zwiększenia aktywnego udziału kobiet w rynku pracy oraz działalności gospodarczej i społecznej; mając na uwadze, że narzędzie to ma zastosowanie również do europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, w tym do EFRROW; G. mając na uwadze, że rodzinne gospodarstwa rolne to najpowszechniejszy model prowadzenia działalności rolniczej w UE-28, w której 76,5 % pracy wykonywana jest przez właściciela gospodarstwa lub członków jego rodziny ( 1 ) i z tego względu należy je wspierać i chronić; mając na uwadze, że rodzinne gospodarstwa rolne przyczyniają się do wspierania solidarności międzypokoleniowej, a także odpowiedzialności społecznej i środowiskowej, przyczyniając się tym samym do zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich; H. mając na uwadze, że w sytuacji postępującej urbanizacji utrzymanie aktywnej zawodowo, dynamicznej i dobrze prosperującej ludności na obszarach wiejskich, ze szczególnym uwzględnieniem obszarów o ograniczeniach naturalnych, ma zasadnicze znaczenie, ponieważ od tego zależy ochrona środowiska naturalnego i krajobrazu; I. mając na uwadze, że starzenie się ludności wraz z porzucaniem działalności rolnej i spowolnieniem gospodarczym na obszarach wiejskich UE to niektóre z głównych przyczyn wyludniania się obszarów wiejskich i ich opuszczania przez kobiety, co ma ujemne skutki zarówno dla rynku pracy, jak i dla infrastruktury społecznej; mając na uwadze, że proces ten można zatrzymać jedynie, jeżeli europejskie instytucje i rządy uczynią wszystko, co leży w ich mocy, aby zwiększyć uznanie dla pracy i praw kobiet, a także zapewnić na obszarach wiejskich niezbędne usługi, które umożliwią godzenie życia zawodowego i rodzinnego; J. mając na uwadze, że agroturystyka, oferująca towary i usługi na wsi za pośrednictwem rodzinnych i spółdzielczych przedsiębiorstw, należy do działalności gospodarczej niskiego ryzyka, tworzy miejsca pracy, umożliwia godzenie obowiązków życia prywatnego z pracą oraz zachęca mieszkańców wsi, a zwłaszcza kobiety, do pozostawania na wsi; K. mając na uwadze, że kryzys gospodarczy dał się dotkliwie odczuć w Unii Europejskiej i był brzemienny w skutkach dla wielu obszarów i regionów wiejskich; mając na uwadze, że skutki kryzysu są nadal widoczne i że młodzi ludzie ze środowisk wiejskich borykają się z wysokim poziomem bezrobocia, ubóstwa i wyludnienia, a problemy te dotykają przede wszystkim kobiet; mając na uwadze, że kobiety bezpośrednio odczuwają skutki kryzysu przy zarządzaniu gospodarstwami i domostwami; L. mając na uwadze, że sytuacja ta stanowi poważne wyzwanie dla wspólnej polityki rolnej (WPR), która powinna zapewnić zrównoważony rozwój obszarów wiejskich przy jednoczesnym zwiększaniu ich potencjału; M. mając na uwadze, że niezbędne jest utrzymanie zrównoważonego i dynamicznego sektora rolnego jako głównej podstawy ekonomicznej, środowiskowej i społecznej obszarów wiejskich przyczyniającej się do rozwoju wsi, zrównoważonej produkcji żywności, różnorodności biologicznej i tworzenia miejsc pracy; N. mając na uwadze, że należy poprawić status małych i rodzinnych gospodarstw rolnych jako podstawowych producentów żywności oraz utrzymać ich działalność rolniczą i hodowlaną poprzez wspieranie innowacji i zapewnienie odpowiednich zasobów finansowych i środków na poziomie unijnym; mając na uwadze, że w latach zlikwidowanych zostało 2,4 mln gospodarstw rolnych, przy czym były to w większości małe i rodzinne gospodarstwa rolne, co doprowadziło do wzrostu bezrobocia na obszarach wiejskich; O. mając na uwadze, że promowanie środków na rzecz dywersyfikacji i rozwoju krótkich łańcuchów dostaw, a także promowanie organizacji producentów, może przyczynić się do zwiększenia odporności sektora, który boryka się z wyzwaniami związanymi z nieuczciwymi praktykami handlowymi i coraz mniej stabilnymi rynkami; ( 1 ) Wg publikacji Eurostatu pt. Farm Structure Survey [Badanie struktury gospodarstw rolnych].

27 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/17 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. P. mając na uwadze, że ważne jest wspieranie i propagowanie udziału kobiet w łańcuchu rolno-spożywczym, jako że odgrywają one ważną rolę głównie w produkcji i przetwórstwie; Q. mając na uwadze, że dostęp do uczenia się przez całe życie, możliwość potwierdzenia umiejętności nabytych w warunkach pozaformalnych oraz przekwalifikowania się i zdobycia nowych umiejętności, które można wykorzystać na dynamicznie rozwijającym się rynku pracy, stanowią kluczowy warunek zwiększenia zatrudnienia wśród kobiet na obszarach wiejskich; R. mając na uwadze, że spółdzielnie, towarzystwa świadczeń wzajemnych oraz inne alternatywne modele biznesowe mają ogromny potencjał w zakresie stymulowania zrównoważonego i integracyjnego wzrostu gospodarczego, a także wzmacniania pozycji kobiet pod względem gospodarczym na obszarach wiejskich oraz w sektorze rolnictwa; S. mając na uwadze, że włączanie kobiet i dziewcząt w edukację oraz kształcenie ustawiczne, szczególnie w dziedzinie nauk ścisłych, techniki, inżynierii i matematyki oraz przedsiębiorczości, jest konieczne, aby osiągnąć równouprawnienie płci w sektorze rolnictwa i produkcji żywności, a także w turystyce oraz innych rodzajach działalności prowadzonej na obszarach wiejskich; Wyzwania dla kobiet na obszarach wiejskich T. mając na uwadze, że kobiety stanowią nieco mniej niż 50 % wszystkich osób w wieku produkcyjnym na obszarach wiejskich UE, ale stanowią jedynie około 45 % ludności aktywnej zawodowo; mając na uwadze, że wiele kobiet nie jest rejestrowanych jako bezrobotne ani ujmowanych w statystykach dotyczących stopy bezrobocia i że nie ma jasnych danych dotyczących udziału kobiet w rolnictwie, kobiet będących właścicielami przedsiębiorstw rolnych czy też kobiet zatrudnionych w rolnictwie; U. mając na uwadze, że w 2009 r. w regionach UE z przewagą obszarów wiejskich zatrudnionych było jedynie 61 % kobiet w wieku od 20 do 64 lat ( 1 ); mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich kobiety zamieszkujące obszary wiejskie mają ograniczony dostęp do zatrudnienia i ich szanse na rozwinięcie działalności w sektorze rolnym są stosunkowo niewielkie, choć odgrywają one ważną rolę w rozwoju tych obszarów, a także w ich strukturze społecznej poprzez zapewnianie gospodarstwom domowym dochodów lub poprawę warunków życia; V. mając na uwadze, że w 2014 r. kobiety wypracowały 35 % całkowitego czasu pracy w rolnictwie, świadcząc 53,8 % pracy w niepełnym wymiarze godzin i 30,8 % pracy na cały etat, przez co wniosły istotny wkład w produkcję rolną; mając na uwadze, że praca wykonywana przez małżonki i inne kobiety będące członkami rodziny jest często konieczna i stanowi w rzeczywistości pracę niewidoczną z uwagi na brak statusu osób zatrudnionych, który pozwalałby na uznanie takiej pracy i objęcie danej osoby systemem zabezpieczeń społecznych, co zapobiegałoby ewentualnej utracie praw, takich jak zwolnienie chorobowe i urlop macierzyński oraz zapewniałoby im niezależność finansową; W. mając na uwadze, że w niektórych państwach członkowskich, takich jak Francja, istnieją różne statusy prawne dla współmałżonków prowadzących zarejestrowaną działalność zawodową w gospodarstwie (współpracownik w gospodarstwie, pracownik lub osoba kierująca gospodarstwem), co umożliwia rzeczywistą ochronę socjalną w razie trudności w życiu prywatnym lub zawodowym; X. mając na uwadze, że średnio jedynie 30 % gospodarstw rolnych w UE zarządzają kobiety; mając na uwadze, że w rolnictwie pracuje duża liczba kobiet, przy czym większość z nich klasyfikowana jest jako współmałżonka właściciela gospodarstwa, co w 2007 r. odpowiadało 80,1 % wszystkich małżonków ( 2 ); Y. mając na uwadze, że właścicielem gospodarstwa rolnego jest osoba, która figuruje w dokumentach bankowych, dokumentacji dotyczącej dotacji i praw nabytych oraz osoba, która reprezentuje gospodarstwo wobec organów stowarzyszonych lub spółdzielczych; mając na uwadze, że fakt, iż ktoś nie jest właścicielem gospodarstwa nie oznacza, że osoba ta nie ma żadnych praw związanych z takim statusem własności (prawo do jednolitej płatności, premii za krowy mamki, uprawnienia do sadzenia winorośli, dochodów itp.) oraz że sprawia to, iż sytuacja kobiet rolniczek jest słaba i niekorzystna; ( 1 ) Komisja Europejska, Agriculture and Rural Development. EU Agricultural Economic Briefs. Rural Areas and the Europe 2020 Strategy Employment ( Rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich. Sprawozdania dotyczące gospodarki rolnej UE. Obszary wiejskie i strategia»europa 2020«Zatrudnienie ), sprawozdanie nr 5 listopad ( 2 ) Komisja Europejska, Agricultural Economic Briefs. Women in EU agriculture and rural areas: hard work, low profile ( Sprawozdania dotyczące gospodarki rolnej. Kobiety w rolnictwie i na obszarach wiejskich UE: ciężka praca, niski status ), sprawozdanie nr 7, czerwiec 2012 r.

28 C 298/18 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. Z. mając na uwadze, że aby móc czerpać korzyści z pozytywnych efektów programów pomocy na rzecz kobiet pracujących w rolnictwie, kobiety powinny być uznawane jako osoby będące właścicielami lub współwłaścicielami; mając na uwadze, że posiadanie przez kobiety praw własności lub współwłasności gospodarstw powinno być wspierane przez Unię Europejską i że powinno to pozytywnie wpływać na ich sytuację na rynku pracy, uprawnienia socjalne i niezależność ekonomiczną, a tym zwiększać ich widoczność (i uznanie ich wkładu w gospodarkę i w dochody) na obszarach wiejskich, a także zapewniać szerszy dostęp do ziemi; AA. mając na uwadze potrzebę zwiększenia widoczności kobiet z obszarów wiejskich w statystkach europejskich, krajowych i regionalnych, aby odzwierciedlić ich sytuację i rolę, jaką odgrywają; AB. mając na uwadze, że łatwiejszy dostęp ludzi młodych i kobiet do ziemi przyczyni się do poprawy wymiany pokoleń w rolnictwie i będzie sprzyjać wzrostowi gospodarczemu oraz dobrobytowi socjalnemu; AC. mając na uwadze, że świadczenie dobrej jakości i przystępnych cenowo usług publicznych i prywatnych, w tym opieki nad dziećmi, osobami starszymi i innymi osobami niesamodzielnym, w tym nad osobami niepełnosprawnymi, ma istotne znaczenie dla wszystkich mieszkańców obszarów wiejskich; mając na uwadze, że takie usługi są szczególne ważne dla ułatwienia możliwości godzenia życia prywatnego, rodzinnego i zawodowego, zwłaszcza w przypadku kobiet, ponieważ to one odgrywają kluczową rolę w opiece nad dziećmi, osobami niesamodzielnymi i starszymi członkami rodziny; AD. mając na uwadze, że rolę kobiet na obszarach wiejskich cechuje wielofunkcyjność i w związku z tym takie usługi umożliwiłyby im pracę zawodową i dalszy rozwój ich kariery, zapewniając zarazem sprawiedliwy rozdział obowiązków rodzinnych i opiekuńczych; AE. AF. mając na uwadze, że podstawą poprawy jakości życia na obszarach wiejskich jest dostępność infrastruktury transportowej, takiej jak połączenia transportowe, dostęp do szybkiego szerokopasmowego internetu, w tym usług w dziedzinie przesyłu danych w sieci telefonii komórkowej, zaopatrzenie w energię elektryczną, usługi społeczne, zdrowotne i edukacyjne; mając na uwadze, że obszary wiejskie nadal pozostają w tyle, jeżeli chodzi o zasięg łączności szerokopasmowej w stosunku o zasięgu krajowego we wszystkich państwach UE-28; mając na uwadze, że w 2015 r. 98,4 % gospodarstw rolnych miało dostęp do przynajmniej jednego rodzaju technologii szerokopasmowej, ale jedynie 27,8 % miało dostęp do usług nowej generacji; mając na uwadze, że infrastruktura cyfrowa, która nie jest w pełni rozwinięta na wszystkich obszarach wiejskich UE, może być bardzo pomocna w dostępie do informacji, możliwości kształcenia, a także wymiany informacji i dobrych praktyk wśród kobiet na obszarach wiejskich oraz może stanowić ważny element wsparcia pozwalający utrzymać populację kobiet na obszarach wiejskich; AG. mając na uwadze, że edukacja jest podstawowym narzędziem służącym propagowaniu wartości, jaką jest równość, oraz że wartość tę należy propagować przekrojowo, nie tylko w szkole, lecz także w ramach szkolenia zawodowego, a szczególnie nakierowanego na sektor pierwotny; AH. mając na uwadze, że poprawa ogólnych warunków na obszarach wiejskich zaowocuje zagwarantowaniem lepszego statusu kobiet na tych obszarach; AI. AJ. mając na uwadze, że znaczny wkład kobiet w rozwój lokalny i rozwój obszarów wiejskich nie jest dostatecznie odzwierciedlony w ich uczestnictwie w odpowiednich procesach podejmowania decyzji z uwagi na fakt, że kobiety na obszarach wiejskich są często niedostatecznie reprezentowane w organach decyzyjnych, takich jak spółdzielnie rolnicze, związki zawodowe i samorządy gminne; mając na uwadze, że coraz większa reprezentacja kobiet w takich organach jest niezmiernie ważna; mając na uwadze, że kobiety na obszarach wiejskich również odczuwają skutki różnic w wynagrodzeniach i świadczeniach emerytalnych kobiet i mężczyzn, które pogłębiają się w niektórych państwach członkowskich Unii; mając na uwadze, że w związku z tym należy poświęcić więcej uwagi opracowaniu aktualnych statystyk dotyczących sytuacji zatrudnienia kobiet na obszarach wiejskich, a także ich warunków pracy i życia; AK. mając na uwadze, że do tej pory nie stworzono podprogramów tematycznych na rzecz kobiet na obszarach wiejskich i że udział kobiet w wykorzystaniu instrumentów dostępnych w ramach programów rozwoju obszarów wiejskich do 2014 r. był niestety niewielki; mając na uwadze, że spośród 6,1 mln uczestników szkoleń tylko 28 % stanowiły kobiety; mając na uwadze, że kobiety stanowiły jedynie 19 % beneficjentów inwestycji w środki trwałe w małych gospodarstwach rolnych na cele modernizacji, zaś w przypadku środków na cele dywersyfikacji rolnictwa ich udział wyniósł 33 %; mając na uwadze, że w zakresie nowo utworzonych miejsc pracy w ramach zastosowania środków osi 3 (dywersyfikacja gospodarki na obszarach wiejskich) kobiety stanowiły jedynie 38 % beneficjentów;

29 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/19 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 1. podkreśla czynną rolę kobiet na obszarach wiejskich i uznaje wkład kobiet w gospodarkę na tych obszarach, jako przedsiębiorców, szefowych przedsiębiorstw rodzinnych i propagatorek zrównoważonego rozwoju; jest zdania, że z perspektywy społecznej, gospodarczej i środowiskowej przedsiębiorczość kobiet na obszarach wiejskich jest jednym z głównych filarów zrównoważonego rozwoju i należy ją propagować, pobudzać i wspierać w ramach strategii rozwoju obszarów wiejskich, w szczególności poprzez edukację i szkolenia zawodowe, propagowanie własności będącej w rękach kobiet, sieci przedsiębiorców i dostępu do inwestycji i kredytów, propagowanie włączenia kobiet w struktury zarządzania, a także poprzez stwarzanie odpowiednich możliwości niezbędnych do tego, aby wspierać młode kobiety, kobiety samozatrudnione, pracujące w niepełnym wymiarze godzin i uzyskujące niskie dochody; 2. wzywa Komisję, aby wspólnie z państwami członkowskimi wspierała pomyślne godzenie życia zawodowego z rodzinnym,, powstawanie nowych możliwości pracy i poprawę jakości życia na obszarach wiejskich, a także zachęcałakobiety do urzeczywistniania własnych projektów; 3. z zadowoleniem przyjmuje wsparcie kobiet na obszarach wiejskich w formie inicjatyw polegających na docenieniu ich działalności przez społeczność oraz na tworzeniu sieci kontaktów; podkreśla w szczególności zasadniczą rolę kobiet jako członków małych i rodzinnych gospodarstw rolnych, które stanowią podstawową komórkę życia społecznego i gospodarczego obszarów wiejskich, zajmującą się produkcją żywności, ochroną tradycyjnej wiedzy i umiejętności, tożsamością regionalną oraz ochroną środowiska; jest zdania, że kobiety trudniące się rolnictwem mają do odegrania ważną rolę, jeżeli chodzi o zapewnienie przetrwania dobrze rokujących małych i rodzinnych gospodarstw rolnych; 4. jest zdania, że w związku z różnymi rolami, zajęciami i sytuacją kobiet na obszarach wiejskich, poprawa ich perspektyw zatrudnienia wymaga odpowiednio dostosowanej pomocy i wsparcia ich potrzeb i interesów; 5. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania, pobudzania, ułatwiania i propagowania dostępu kobiet na obszarach wiejskich do rynku pracy jako priorytetu w ich przyszłych działaniach na rzecz rozwoju, a także do wyznaczenia celów związanych z zapewnieniem trwałego zatrudnienia za wynagrodzeniem w tym kontekście; ponadto zwraca się do państw członkowskich o włączenie w ramy programów rozwoju obszarów wiejskich strategii, w których szczególny nacisk zostanie położony na wkład kobiet w osiąganie celów strategii Europa 2020 ; 6. zauważa, że udział kobiet w rynku pracy na obszarach wiejskich obejmuje szerokie spektrum miejsc pracy, które wykraczają poza konwencjonalne rolnictwo i podkreśla w związku z tym, że kobiety na obszarach wiejskich mogą być siłą napędową zmian polegających na przechodzeniu do bardziej zrównoważonego i ekologicznego rolnictwa, a także mogą odegrać ważną rolę w tworzeniu zielonych miejsc pracy; 7. wzywa państwa członkowskie do bardziej ukierunkowanego wykorzystania europejskiego instrumentu mikrofinansowego Progress oraz szerzenia wiedzy na jego temat, stosowania szczególnych środków EFRROW na rzecz zatrudnienia kobiet, promowania i doskonalenia różnych rozwiązań w zakresie pracy kobiet, z uwzględnieniem ich specyficznej sytuacji na obszarach wiejskich, zapewnienia różnego rodzaju zachęt wspierających utrzymanie i rozwój startupów i MŚP oraz wprowadzenia inicjatyw służących tworzeniu nowych i utrzymaniu istniejących już miejsc pracy w sektorze rolnictwa i poprawie ich atrakcyjności dla młodych kobiet; 8. zachęca państwa członkowskie, by regularnie monitorowały sytuację kobiet na obszarach wiejskich oraz jak najszerzej wykorzystywały środki i specjalne instrumenty istniejące w ramach WPR z myślą o zwiększeniu odsetka kobiet będących ich beneficjentami i poprawie ich sytuacji; 9. zaleca, by Komisja w ramach przyszłej reformy WPR utrzymała i ulepszyła podprogramy tematyczne dotyczące kobiet na obszarach wiejskich i skupiła się w tych programach między innymi na wprowadzaniu do obrotu, sprzedaży bezpośredniej i promowaniu produktów na szczeblu lokalnym lub regionalnym, gdyż mogą one przyczynić się do tworzenia nowych perspektyw pracy dla kobiet na obszarach wiejskich; 10. zwraca uwagę, że równouprawnienie kobiet i mężczyzn to zasadniczy cel UE i jej państw członkowskich; wzywa Komisję i Radę, aby zadbały o uwzględnianie równości płci we wszystkich programach, działaniach i inicjatywach UE i w związku z tym apeluje o uwzględnianie aspektu płci w WPR i polityce spójności obszarów wiejskich; proponuje nowe ukierunkowane działania zmierzające, za pomocą EFRROW, do zachęcenia do udziału w rynku pracy kobiet z obszarów wiejskich; 11. wyraża nadzieję, że lepsza znajomość sytuacji kobiet na obszarach wiejskich umożliwi w perspektywie średnioterminowej opracowanie europejskiej karty kobiet zajmujących się rolnictwem, w której określona zostanie ta koncepcja, a także zidentyfikowane zostaną formy bezpośredniej i pośredniej dyskryminacji, jakiej doświadczają kobiety na obszarach wiejskich, oraz środki z zakresu pozytywnej dyskryminacji w celu wyeliminowania tych poprzednich;

30 C 298/20 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 12. apeluje do państw członkowskich w kontekście uwarunkowań w zakresie równości kobiet i mężczyzn, będącej obowiązkiem i kluczowym celem UE i jej państw członkowskich, oraz niedyskryminacji o korzystanie w bardziej synergiczny sposób z instrumentów dostępnych w ramach EFRROW, LEADER+, programu Horyzont 2020 i Europejskiego Funduszu Społecznego w celu tworzenia lepszych warunków życia i pracy na obszarach wiejskich, realizowania specjalnie dostosowanych strategii politycznych służących integracji społecznej i ekonomicznej i wzmocnieniu pozycji kobiet i dziewcząt, zwłaszcza z grup o szczególnych potrzebach i grup zmarginalizowanych, oraz zwiększenia wiedzy na temat wszystkich możliwości oferowanych kobietom na tych obszarach na mocy istniejących przepisów; 13. podkreśla, jak ważne jest opracowanie konkretnych środków na rzecz wsparcia szkoleń i zatrudnienia oraz ochrony praw najbardziej podatnych na zagrożenia grup kobiet o specjalnych potrzebach, takich jak kobiety niepełnosprawne, migrantki, w tym migrantki sezonowe, uchodźczynie i kobiety należące do mniejszości, a także ofiary przemocy na tle płciowym, kobiety słabo wykształcone lub nieposiadające wykształcenia, samotne matki itp.; 14. kładzie nacisk na kluczową rolę, jaką kobiety odgrywają zazwyczaj w prowadzeniu rachunkowości w gospodarstwach rodzinnych, a w tym kontekście zwraca uwagę na brak wsparcia w formie doradztwa, gdy gospodarstwo ma problemy finansowe; 15. zachęca państwa członkowskie do dopilnowania, aby w pełni uznano udział kobiet w zarządzaniu gospodarstwami rolnymi, a także do wspierania i ułatwiania dostępu kobiet do praw własności lub współwłasności gospodarstw; 16. zachęca państwa członkowskie do wspierania informacji i działań pomocy technicznej oraz do wymiany dobrych praktyk z innymi państwami członkowskimi w zakresie nadania statusu zawodowego małżonkom współpracującym w gospodarstwach, co pozwoli im korzystać z indywidualnych praw, w tym z urlopu macierzyńskiego, ubezpieczenia społecznego w razie wypadku przy pracy, dostępu do kształcenia oraz uprawnień emerytalnych; 17. wzywa instytucje europejskie do promowania przepisów WPR umożliwiających równy podział pomocy, a tym samym zapewniających wsparcie dla małych gospodarstw rolnych; 18. podkreśla ważną rolę, jaką odgrywa wspieranie udziału kobiet z obszarów wiejskich w procesie decyzyjnym za pomocą szkoleń zmierzających do zwiększenia ich obecności w obszarach i sektorach, w których są niedoreprezentowane, a także kampanii uświadamiających znaczenie aktywnego uczestnictwa kobiet w spółdzielniach, zarówno na szczeblu członkowskim, jak i kierowniczym; 19. apeluje do państw członkowskich o promowanie równości kobiet i mężczyzn w organach zarządczych i przedstawicielskich, w celu wspierania równego udziału i uprawnień oraz większej obecności kobiet w grupach roboczych i komitetach monitorujących programy rozwoju obszarów wiejskich oraz we wszelkiego rodzaju organizacjach, stowarzyszeniach i instytucjach publicznych związanych z rolnictwem, tak by w procesie decyzyjnym uwzględniany był zarówno punkt widzenia kobiet, jak i mężczyzn, oraz o zachęcanie kobiet do przynależności do lokalnych grup działania i do budowania lokalnych partnerstw w ramach programu LEADER; 20. apeluje o wspieranie organizacji kobiet i rolników, gdyż mają one ważną rolę do odegrania w promowaniu i inicjowaniu nowych programów rozwoju i dywersyfikacji; 21. wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia obowiązujących aktów ustawodawczych dotyczących równego traktowania kobiet i mężczyzn, także w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz urlopów macierzyńskich i wychowawczych; zachęca je do ulepszenia przepisów z dziedziny równouprawnienia kobiet i mężczyzn na rynku pracy i zapewnienia zabezpieczenia społecznego zarówno mężczyznom, jak i kobietom pracującym na obszarach wiejskich; 22. wzywa Komisję do monitorowania transpozycji obowiązujących aktów ustawodawczych, aby uporać się z dyskryminacją i wyzwaniami, przed którymi stoją kobiety mieszkające i pracujące na obszarach wiejskich; 23. zwraca uwagę na konieczność podjęcia skutecznych działań na szczeblu europejskim i krajowym w celu ograniczenia obecnego zróżnicowania wynagrodzeń i emerytur ze względu na płeć; zachęca Komisję, aby wraz z państwami członkowskimi i odnośnymi władzami regionalnymi rozważyła wielowymiarowy charakter zróżnicowania emerytur ze względu na płeć i jednocześnie opracowała konkretne środki polityczne w ramach unijnej strategii rozwoju obszarów wiejskich, gdyż szereg czynników, takich jak różnice w możliwościach zatrudnienia i w wysokości wynagrodzenia, przerywanie kariery zawodowej, praca na niepełny etat, praca nieformalna małżonków współpracujących, konstrukcja systemów emerytalnych oraz niższe składki, mogą przyczyniać się do pogłębiania różnic w wysokości świadczeń emerytalnych;

31 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/21 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 24. apeluje ponadto do państw członkowskich o zapewnienie godziwych świadczeń emerytalnych, w tym emerytury minimalnej na szczeblu krajowym, aby pomóc w szczególności kobietom na obszarach wiejskich zachować niezależność ekonomiczną po osiągnięciu wieku emerytalnego; 25. podkreśla, że unijne strategie w zakresie warunków życia kobiet na obszarach wiejskich powinny uwzględniać warunki życia i pracy kobiet wykonujących prace sezonowe w sektorze rolnym, zwłaszcza potrzebę ochrony socjalnej, ubezpieczenia zdrowotnego i opieki zdrowotnej; podkreśla, że pracy tych kobiet należy nadać jak największą wartość; 26. wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia roli partnerów społecznych i organizacji pomocy społecznej współpracujących z władzami przy nadzorowaniu przestrzegania prawa pracy, zwalczaniu pracy nierejestrowanej oraz działaniach na rzecz przestrzegania praw socjalnych i standardów bezpieczeństwa, a tym samym do ułatwienia integracji społeczno-gospodarczej wszystkich kobiet pracujących, w tym pracownic sezonowych, migrantek i uchodźczyń; 27. wzywa Komisję i władze krajowe do opracowania na szczeblu państw członkowskich baz danych i sieci służących rejestrowaniu informacji i zwiększeniu wiedzy na temat ekonomicznej i społecznej sytuacji kobiet na obszarach wiejskich oraz ich wkładu w życie społeczne; 28. zwraca się zatem do Komisji i państw członkowskich o dokonanie przeglądu planów statystycznych w celu uwzględnienia mechanizmów pomiaru całkowitego udziału kobiet w dochodach i gospodarce na obszarach wiejskich, i zachowanie, w miarę możliwości, podziału wskaźników ze względu na płeć, jak również optymalne wykorzystanie dostępnych danych na temat ekonomicznej i społecznej sytuacji kobiet na obszarach wiejskich i ich zaangażowania w prowadzoną działalność, z myślą o lepszym dostosowaniu strategii politycznych; 29. apeluje o poprawę regularnego monitorowania WPR, gromadzenia danych oraz wskaźników oceny w celu określenia roli kobiet w rolnictwie i ich udziału w niewidzialnej pracy; 30. podkreśla, że należy przywiązywać większą wagę do prowadzenia aktualnych statystyk dotyczących własności ziemi wśród kobiet; 31. wzywa Komisję do zapewnienia, we współpracy z państwami członkowskimi i władzami regionalnymi, nie tylko odpowiednich materiałów informacyjnych na temat możliwości wsparcia skierowanych w szczególności do kobiet zajmujących się rolnictwem i kobiet na obszarach wiejskich, lecz również pełnego dostępu do kształcenia i szkoleń zawodowych w sektorze rolnictwa i sektorach powiązanych, w tym kształcenia podyplomowego i kursów specjalistycznych dla przedsiębiorców i producentów rolnych, co pozwoli kobietom zdobywać umiejętności z zakresu rozwoju przedsiębiorstwa, wiedzę oraz dostęp do źródeł finansowania i mikrofinansowania z myślą o rozpoczęciu i ugruntowaniu działalności gospodarczej, a także uczestniczyć w całym szeregu form działalności produkcyjnej odbywającej się na obszarach wiejskich oraz zwiększyć ich konkurencyjność w rolnictwie i na obszarach wiejskich, także w ramach agroturystyki powiązanej z gałęziami rolnictwa towarowego; 32. wzywa do zapewnienia szeroko zakrojonego profesjonalnego doradztwa w zakresie dywersyfikacji zawodowej i biznesowej oraz podjęcia działań na rzecz wzmocnienia pozycji gospodarczej kobiet, propagowania spółdzielni, towarzystw usług wzajemnych, przedsiębiorstw społecznych i alternatywnych modeli biznesowych oraz poprawy podejścia biznesowego kobiet i ich umiejętności w tej dziedzinie; 33. przypomina w tym kontekście, że Nowy europejski program na rzecz umiejętności opracowany przez Komisję stanowi szansę dla państw członkowskich na lepsze określanie i poświadczanie umiejętności nabytych poza kształceniem formalnym i szkoleniem zawodowym, w celu przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu i zagrożeniu ubóstwem; 34. apeluje o zachęcanie kobiet o wysokich kwalifikacjach w obszarze rolnictwa, hodowli bydła i leśnictwa do udziału w programach szkoleniowych pozwalających prowadzić działania związane z doradztwem dla gospodarstw rolnych i innowacjami, i ułatwianie im udziału w tego rodzaju programach; 35. zaleca stopniowe wprowadzanie do programów szkoleń poświęconych działalności rolnej modułów dotyczących równości, uwzględnienie tej tematyki przy przygotowywaniu materiałów dydaktycznych, prowadzenie kampanii społecznych na rzecz równości na obszarach wiejskich oraz nadanie szczególnej wagi kwestii równości w szkołach wiejskich; 36. podkreśla znaczenie doradztwa i wsparcia dla kobiet, aby umożliwić im prowadzenie działalności rolniczej oraz innych rodzajów innowacyjnych działań na obszarach wiejskich;

32 C 298/22 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 37. zwraca uwagę na znaczenie, jakie ma promowanie i wspieranie organizacji kobiet wiejskich w tym pobudzanie działalności sieci, platform, baz danych i stowarzyszeń jako kluczowych elementów rozwoju społecznego, gospodarczego i kulturalnego gdyż budują one sieci i kanały służące informacji, szkoleniom i tworzeniu miejsc pracy, oraz dążą do zwiększenia wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk na wszystkich szczeblach i podniesienia świadomości na temat społecznej i gospodarczej sytuacji kobiet na obszarach wiejskich; zachęca do podejmowania przedsięwzięć biznesowych i tworzenia stowarzyszeń, spółdzielni i organizacji reprezentujących kobiety; 38. apeluje do podmiotów regionalnych, by realizowały z wykorzystaniem środków finansowych z drugiego filara programy na rzecz zwiększenia świadomości, służące podkreśleniu neutralności płciowej wszystkich zawodów, a także zerwaniu z nadal jeszcze bardzo tradycyjnym podziałem zadań w rolnictwie; 39. apeluje do państw członkowskich o wspieranie równego dostępu do ziemi, zapewnienie praw własności i dziedziczenia oraz ułatwienie kobietom dostępu do kredytów, tak aby zachęcić je do osiedlania się na obszarach wiejskich oraz do czynnego udziału w działalności rolnej; zachęca ponadto państwa członkowskie do zajęcia się kwestią masowego wykupu oraz koncentracji gruntów na szczeblu UE; 40. z zadowoleniem przyjmuje nowe modele kredytów rolniczych, których wprowadzenie stało się możliwe dzięki bliskiej współpracy Komisji i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, i zaleca, aby państwa członkowskie jak najczęściej je stosowały; 41. wzywa państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do zapewnienia przystępnych cenowo i wysokiej jakości obiektów i usług publicznych i prywatnych potrzebnych w życiu codziennym na obszarach wiejskich, w szczególności w dziedzinie zdrowia, kształcenia i opieki; zauważa, że dotyczy to wiejskich ośrodków opieki nad dziećmi, zakładów opieki zdrowotnej, placówek edukacyjnych, domów opieki nad osobami starszymi i niesamodzielnymi, usług zastępczych w razie choroby i ciąży oraz oferty kulturalnej; 42. podkreśla, że ważne jest tworzenie nowych możliwości płatnego zatrudnienia, zwłaszcza dla kobiet, w celu ochrony społeczności wiejskich i zapewnienia warunków ułatwiających zachowanie równowagi między życiem zawodowym a osobistym; 43. wzywa państwa członkowskie i władze regionalne, aby wykorzystały fundusze strukturalne i Fundusz Spójności do rozwoju i modernizacji infrastruktury transportowej, zabezpieczenia dostaw energii i zapewnienia sprawnych infrastruktur i usług szybkich połączeń szerokopasmowych na obszarach wiejskich; podkreśla, że ogromne znaczenie ma cyfrowy rozwój obszarów wiejskich i wypracowanie kompleksowego podejścia ( cyfrowa wioska ); 44. apeluje do Komisji o uznanie roli rozszerzenia jej agendy cyfrowej na obszary wiejskie, jako że postęp cyfrowy może w dużym stopniu przyczynić się do tworzenia nowych miejsc pracy, ułatwić rozpoczęcie pracy na własny rachunek, pomóc w zwiększeniu konkurencyjności i rozwoju turystyki, a także w osiągnięciu równowagi między życiem zawodowym a osobistym; 45. apeluje do władz lokalnych i krajowych oraz innych instytucji o ochronę podstawowych praw człowieka migrantów i pracowników sezonowych oraz ich rodzin, w szczególności kobiet i osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, jak również wspieranie ich integracji ze społecznością lokalną; 46. zwraca uwagę na dysproporcje w dostępie do opieki nad dziećmi na obszarach miejskich i wiejskich, a także na regionalne rozbieżności we wdrażaniu celów barcelońskich dotyczących placówek opieki nad dziećmi; 47. potępia wszelkie formy przemocy wobec kobiet oraz zauważa, że zasadnicze znaczenie ma pomoc ofiarom; występuje zatem do państw członkowskich oraz władz regionalnych i lokalnych o wysłanie jasnego sygnału, że nie ma tolerancji dla przemocy wobec kobiet, a także realizację strategii politycznych i oferowanie usług dostosowanych do warunków panujących na obszarach wiejskich, aby zapobiegać i przeciwdziałać przemocy wobec kobiet, jednocześnie zapewniając ofiarom dostęp do pomocy; 48. wzywa w związku z tym państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do dopilnowania, aby kobiety z obszarów wiejskich i obszarów oddalonych, które są ofiarami przemocy, nie były pozbawione równego dostępu do pomocy, i ponawia apel do UE i jej państw członkowskich o jak najszybszą ratyfikację konwencji stambulskiej;

33 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ ponownie wzywa Komisję do przedstawienia wniosku dotyczącego dyrektywy UE w sprawie przemocy wobec kobiet; 50. podkreśla, że obszary wiejskie w państwach członkowskich mają do odegrania zasadniczą rolę w gospodarce i bezpieczeństwie żywnościowym naszego nowoczesnego społeczeństwa, w którym ponad 12 mln rolników wytwarza dostateczną ilość zdrowej i bezpiecznej żywności dla pół miliarda konsumentów w całej Unii Europejskiej; podkreśla, że utrzymanie dynamiki społeczności na tych obszarach dzięki zachęcaniu kobiet i rodzin do pozostania na nich jest sprawą najwyższej wagi; 51. apeluje w związku z tym do Komisji i państw członkowskich o zapewnienie silnej i odpowiednio finansowanej WPR, która służyłaby europejskim rolnikom i konsumentom, wpierała rozwój obszarów wiejskich, łagodziła skutki zmian klimatu oraz chroniła i waloryzowała środowisko naturalne, jednocześnie dostarczając bezpieczną żywność wysokiej jakości i tworząc więcej miejsc pracy; 52. zwraca uwagę, że na obszarach wiejskich często znajdują się obiekty dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego, które trzeba chronić i rozwijać w połączeniu ze zrównoważoną turystyką oraz edukacją środowiskową; 53. podkreśla znaczenie koncepcji wielofunkcyjności, obejmującej inne rodzaje działalności gospodarczej, społecznej, kulturalnej i środowiskowej na obszarach wiejskich, które towarzyszą produkcji rolnej i tworzą nowe miejsca pracy, zwłaszcza dla kobiet; zachęca zatem państwa członkowskie do wspierania środków dywersyfikacji działalności, takich jak bezpośrednia sprzedaż produktów, usługi społeczne, usługi opiekuńcze i agroturystyka; uważa, że ze względu na rosnące zainteresowanie tego rodzaju turystyką, należy stworzyć sieć przedsiębiorstw z tej branży i wymieniać się najlepszymi praktykami; 54. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji. Wtorek, 4 kwietnia 2017 r.

34 C 298/24 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0102 Negocjacje ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przez nie notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie negocjacji ze Zjednoczonym Królestwem w związku ze złożoną przezeń notyfikacją o zamiarze wystąpienia z Unii Europejskiej (2017/2593(RSP)) (2018/C 298/03) Parlament Europejski, uwzględniając art. 50 Traktatu o Unii Europejskiej, uwzględniając art. 3 ust. 5, art. 4 ust. 3 oraz art. 8 Traktatu o Unii Europejskiej, uwzględniając art. 217 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając notyfikację złożoną przez premier Zjednoczonego Królestwa do Rady Europejskiej w dniu 29 marca 2017 r. zgodnie z art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 czerwca 2016 r. w sprawie decyzji o wystąpieniu z UE w wyniku referendum w Zjednoczonym Królestwie ( 1 ), uwzględniając swoje rezolucje z dnia 16 lutego 2017 r.: w sprawie ewentualnych zmian i dostosowań w obecnej strukturze instytucjonalnej Unii Europejskiej ( 2 ), w sprawie poprawy funkcjonowania Unii Europejskiej dzięki wykorzystaniu potencjału Traktatu z Lizbony ( 3 ) oraz w sprawie mechanizmu zdolności fiskalnej dla strefy euro ( 4 ), uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że złożenie przez rząd Zjednoczonego Królestwa notyfikacji do Rady Europejskiej rozpoczyna proces, wskutek którego Zjednoczone Królestwo przestanie być państwem członkowskim Unii Europejskiej, a Traktaty przestaną mieć do niego zastosowanie; B. mając na uwadze, że będzie to bezprecedensowe i godne ubolewania wydarzenie, ponieważ jak dotąd żadne państwo członkowskie nie wystąpiło z Unii Europejskiej; mając na uwadze, że wystąpienie to musi zostać przeprowadzone w sposób uporządkowany, tak aby nie wpłynęło negatywnie na Unię Europejską, jej obywateli i proces integracji europejskiej; C. mając na uwadze, że Parlament Europejski reprezentuje wszystkich obywateli Unii Europejskiej i w całym procesie prowadzącym do wystąpienia Zjednoczonego Królestwa będzie miał na względzie ochronę ich interesów; D. mając na uwadze, że choć decyzja o wystąpieniu z Unii Europejskiej stanowi suwerenne prawo każdego państwa członkowskiego, obowiązkiem wszystkich pozostałych państw członkowskich jest zjednoczone działanie w obronie interesów Unii Europejskiej i jej integralności; mając w związku z tym na uwadze, że negocjacje będą prowadzone między Zjednoczonym Królestwem a Komisją działającą w imieniu Unii Europejskiej i jej pozostałych 27 państw członkowskich (UE-27); ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0294. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0048. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0049. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0050.

35 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/25 Środa, 5 kwietnia 2017 r. E. mając na uwadze, że negocjacje w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej rozpoczną się po przyjęciu przez Radę Europejską wytycznych dotyczących tych negocjacji; mając na uwadze, że niniejsza rezolucja wyraża stanowisko Parlamentu Europejskiego na potrzeby tych wytycznych, a także będzie stanowiła podstawę oceny procesu negocjacyjnego przez Parlament oraz porozumienia osiągniętego między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem; F. mając na uwadze, że do momentu opuszczenia Unii Europejskiej Zjednoczone Królestwo musi korzystać z wszystkich praw i wypełniać wszystkie obowiązki wynikające z Traktatów, w tym przestrzegać zasady lojalnej współpracy zapisanej w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej; G. mając na uwadze, że w notyfikacji z dnia 29 marca 2017 r. Zjednoczone Królestwo wyraziło zamiar wystąpienia spod jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej; H. mając na uwadze, że w tej samej notyfikacji rząd Zjednoczonego Królestwa zaznaczył, że jego przyszłe stosunki z Unią Europejską nie będą obejmować członkostwa w rynku wewnętrznym ani członkostwa w unii celnej; I. mając jednak na uwadze, że nieprzerwane członkostwo Zjednoczonego Królestwa w rynku wewnętrznym, Europejskim Obszarze Gospodarczym lub unii celnej byłoby optymalnym rozwiązaniem zarówno dla Zjednoczonego Królestwa, jaki i dla UE-27; mając na uwadze, że jest to niemożliwe, dopóki rząd Zjednoczonego Królestwa podtrzymuje swoje zastrzeżenia wobec czterech swobód oraz jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, odmawia wniesienia ogólnego wkładu do unijnego budżetu oraz pragnie prowadzić własną politykę handlową; J. mając na uwadze, że w związku z wynikiem referendum w sprawie wyjścia z Unii Europejskiej wszystkie postanowienia decyzji dotyczącej nowego porozumienia dla Zjednoczonego Królestwa w ramach Unii Europejskiej załączonej do konkluzji Rady Europejskiej z dni lutego 2016 r. są nieważne; K. mając na uwadze, że negocjacjom muszą przyświecać cele zapewnienia stabilności prawa i ograniczenia zakłóceń, a także jasna wizja przyszłości obywateli i podmiotów prawnych; L. mając na uwadze, że uchylenie notyfikacji musi podlegać warunkom określonym przez wszystkie państwa członkowskie UE-27, a zatem nie można go stosować jako wybiegu proceduralnego ani wykorzystywać jako próby poprawy obecnych warunków członkostwa Zjednoczonego Królestwa; M. mając na uwadze, że w przypadku braku umowy o wystąpieniu Zjednoczone Królestwo automatycznie opuści Unię Europejską w dniu 30 marca 2019 r. w sposób nieuporządkowany; N. mając na uwadze, że ogromna liczba obywateli Zjednoczonego Królestwa, w tym większość mieszkańców Irlandii Północnej i Szkocji, głosowała za pozostaniem w Unii Europejskiej; O. mając na uwadze, że Parlament Europejski jest szczególnie zaniepokojony konsekwencjami wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej dla Irlandii Północnej oraz jej przyszłymi stosunkami z Irlandią; mając na uwadze, że w związku z tym kluczowe jest zapewnienie pokoju i dotrzymanie wszystkich elementów porozumienia wielkopiątkowego, które zostało wynegocjowane przy aktywnym udziale Unii, co podkreślił Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 13 listopada 2014 r. w sprawie procesu pokojowego w Irlandii Północnej ( 1 ); P. mając na uwadze, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa powinno skłonić UE-27 i unijne instytucje do poszukiwania lepszych rozwiązań dla obecnych wyzwań oraz do refleksji nad ich przyszłością oraz ich staraniami, by uczynić projekt europejski bardziej skutecznym i demokratycznym oraz przybliżyć go obywatelom; przypomina plan działania z Bratysławy, a także rezolucje Parlamentu Europejskiego w tej sprawie, białą księgę Komisji Europejskiej z dnia 1 marca 2017 r. w sprawie przyszłości Europy, deklarację rzymską z dnia 25 marca 2017 r. oraz wnioski Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zasobów Własnych z dnia 17 stycznia 2017 r., które mogą służyć za podstawę tych refleksji; ( 1 ) Dz.U. C 285 z , s. 9.

36 C 298/26 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 1. przyjmuje do wiadomości notyfikację złożoną przez rząd Zjednoczonego Królestwa do Rady Europejskiej, która nadaje formalny charakter decyzji Zjednoczonego Królestwa o wystąpieniu z Unii Europejskiej; 2. wzywa do jak najszybszego rozpoczęcia negocjacji między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem, o których mowa w art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej; 3. przypomina o znaczeniu umowy o wystąpieniu oraz wszelkich ewentualnych uzgodnień przejściowych wchodzących w życie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w maju 2019 r.; 4. przypomina, że zawarcie umowy o wystąpieniu wymaga zgody Parlamentu Europejskiego, podobnie jak zawarcie każdej przyszłej umowy w sprawie stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem i wszelkich możliwych uzgodnień przejściowych; Ogólne zasady prowadzenia negocjacji 5. oczekuje, że w celu zapewnienia uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej negocjacje między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem będą prowadzone w dobrej wierze i przy zachowaniu całkowitej przejrzystości; przypomina, że do momentu wejścia w życie umowy o wystąpieniu Zjednoczone Królestwo będzie w dalszym ciągu korzystało ze swoich praw jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, a zatem pozostanie także związane wynikającymi z tego obowiązkami i zobowiązaniami; 6. przypomina, że w związku z tym rozpoczynanie przez Zjednoczone Królestwo negocjacji w sprawie ewentualnych umów handlowych z państwami trzecimi przed jego wystąpieniem byłoby sprzeczne z prawem Unii; podkreśla, że takie działanie byłoby sprzeczne z zasadą lojalnej współpracy zapisaną w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej i powinno pociągać za sobą konsekwencje w postaci np. wykluczenia Zjednoczonego Królestwa z procedur dotyczących negocjacji handlowych, określonych w art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; podkreśla, że to samo musi dotyczyć innych obszarów polityki, w których Zjednoczone Królestwo w dalszym ciągu miałoby wpływ na kształt unijnego prawodawstwa, unijnych działań, strategii lub wspólnych polityk w sposób sprzyjający jego własnym interesom jako państwa członkowskiego występującego z Unii, a nie interesom Unii Europejskiej i UE-27; 7. ostrzega, że wszelkie dwustronne porozumienia między jednym lub kilkoma pozostałymi państwami członkowskimi a Zjednoczonym Królestwem, które nie zostały uzgodnione przez UE-27, w sprawach wchodzących w zakres umowy o wystąpieniu lub rzutujących na przyszłe stosunki Unii Europejskiej ze Zjednoczonym Królestwem, również pozostawałyby w sprzeczności z Traktatami; ponadto ostrzega, że sytuacja taka miałaby miejsce szczególnie w przypadku jakiekolwiek umowy dwustronnej lub praktyki regulacyjnej bądź nadzorczej, która wiązałaby się np. z uprzywilejowanym dostępem do rynku wewnętrznego dla instytucji finansowych mających siedzibę w Zjednoczonym Królestwie ze szkodą dla unijnych ram regulacyjnych lub statusu obywateli UE-27 w Zjednoczonym Królestwie lub odwrotnie; 8. jest zdania, że mandat i wytyczne negocjacyjne obowiązujące podczas całego procesu negocjacyjnego muszą w pełni odzwierciedlać stanowiska i interesy obywateli UE-27, w tym obywateli Irlandii, ponieważ wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej będzie miało szczególne konsekwencje dla tego państwa członkowskiego; 9. wyraża nadzieję, że w tych warunkach Unia Europejska i Zjednoczone Królestwo ustanowią przyszłe stosunki, które będą uczciwe, jak najściślejsze i wyważone pod względem praw i obowiązków; ubolewa nad decyzją rządu Zjednoczonego Królestwa, by nie uczestniczyć w rynku wewnętrznym, Europejskim Obszarze Gospodarczym ani unii celnej; uważa, że państwo występujące z Unii nie może korzystać z podobnych przywilejów co państwo członkowskie Unii Europejskiej, dlatego zapowiada, że nie wyrazi zgody na żadne porozumienie, które przeczyłoby tej zasadzie; 10. potwierdza, że członkostwo w rynku wewnętrznym oraz unii celnej wiąże się z akceptacją czterech swobód, jurysdykcji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz ogólnego wkładu do unijnego budżetu, a także z poszanowaniem wspólnej polityki handlowej Unii Europejskiej; 11. podkreśla, że Zjednoczone Królestwo musi przestrzegać wszystkich swoich zobowiązań prawnych, finansowych i budżetowych, w tym zobowiązań podjętych w obecnych wieloletnich ramach finansowych, których termin płatności przypada przed terminem jego wystąpienia z Unii oraz po tym terminie;

37 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/27 Środa, 5 kwietnia 2017 r. 12. zwraca uwagę na proponowane rozwiązania dotyczące organizacji negocjacji określone w oświadczeniu szefów państw i rządów 27 państw członkowskich oraz przewodniczącego Rady Europejskiej i przewodniczącego Komisji Europejskiej z dnia 15 grudnia 2016 r.; z zadowoleniem przyjmuje wyznaczenie Komisji Europejskiej jako negocjatora z ramienia Unii oraz wyznaczenie przez Komisję Michela Barniera na głównego negocjatora; zwraca uwagę, że pełne zaangażowanie Parlamentu Europejskiego jest warunkiem koniecznym wyrażenia przez niego zgody na jakiekolwiek porozumienie osiągnięte między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem; Etapy negocjacji 13. podkreśla, że zgodnie z art. 50 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej negocjacje mają dotyczyć warunków wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE, z uwzględnieniem ram przyszłych stosunków Zjednoczonego Królestwa z Unią Europejską; 14. zgadza się, aby w przypadku osiągnięcia znacznych postępów na drodze do przyjęcia umowy o wystąpieniu rozpoczęto rozmowy na temat możliwych rozwiązań przejściowych na bazie planowanych ram przyszłych stosunków Zjednoczonego Królestwa z Unią Europejską; 15. zwraca uwagę, że porozumienie w sprawie przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem jako krajem trzecim można zawrzeć jedynie po wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej; Umowa o wystąpieniu 16. oświadcza, że umowa o wystąpieniu musi być zgodna z Traktatami oraz Kartą praw podstawowych Unii Europejskiej, w przeciwnym razie nie uzyska zgody Parlamentu Europejskiego; 17. jest zdania, że umowa o wystąpieniu powinna dotyczyć takich kwestii jak: status prawny obywateli UE-27, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w Zjednoczonym Królestwie, oraz obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w innych państwach członkowskich, a także inne przepisy dotyczące ich praw; rozliczenie zobowiązań finansowych między Zjednoczonym Królestwem a Unią Europejską; granica zewnętrzna Unii Europejskiej; wyjaśnienie statusu zobowiązań międzynarodowych Zjednoczonego Królestwa podjętych jako państwo członkowskie Unii Europejskiej, mając na względzie, że Unia Europejska składająca się z 27 państw członkowskich będzie następcą prawnym Unii Europejskiej składającej się z 28 państw członkowskich; pewność prawa dla podmiotów prawnych, w tym przedsiębiorstw; wyznaczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej jako organu właściwego dla interpretacji i egzekwowania umowy o wystąpieniu; 18. domaga się sprawiedliwego traktowania obywateli UE-27, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w Zjednoczonym Królestwie, oraz obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w UE-27, oraz uważa, że interesy tych osób muszą być traktowane priorytetowo w negocjacjach w związku z tym domaga się, aby status i prawa obywateli UE-27, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w Zjednoczonym Królestwie, oraz obywateli Zjednoczonego Królestwa, którzy zamieszkują lub zamieszkiwali w UE-27, opierały się na zasadach wzajemności, równości, symetrii i niedyskryminacji, a także domaga się ochrony integralności prawa Unii, w tym Karty praw podstawowych, oraz ram jego wdrażania; podkreśla, że jakakolwiek degradacja praw związanych ze swobodą przemieszczania się, w tym dyskryminacja między obywatelami UE, jeżeli chodzi o dostęp do praw pobytu, przed datą wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej, byłaby sprzeczna z prawem Unii; 19. podkreśla, że jednolite porozumienie finansowe ze Zjednoczonym Królestwem, oparte na rocznym sprawozdaniu finansowym Unii Europejskiej skontrolowanym przez Europejski Trybunał Obrachunkowy, musi obejmować wszystkie jego zobowiązania prawne wynikające z zobowiązań pozostających do realizacji, jak również uwzględniać pozycje pozabilansowe, zobowiązania warunkowe i inne koszty finansowe wynikające bezpośrednio z wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE;

38 C 298/28 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 20. zaznacza, że w umowie o wystąpieniu należy uwzględnić wyjątkową sytuację Irlandii oraz szczególne okoliczności, przed jakimi staje ta wyspa; apeluje o wykorzystanie wszelkich narzędzi i środków zgodnych z prawem Unii Europejskiej oraz porozumieniem wielkopiątkowym z 1998 r., aby złagodzić skutki wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE, jeżeli chodzi o granicę między Irlandią i Irlandią Północną; w tym kontekście podkreśla absolutną konieczność zapewnienia ciągłości i stabilności północnoirlandzkiego procesu pokojowego oraz uniknięcia powrotu do kontroli granicznych; Przyszłe stosunki między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem 21. odnotowuje notyfikację z dnia 29 marca 2017 r. oraz białą księgę rządu Zjednoczonego Królestwa z dnia 2 lutego 2017 r. zatytułowaną Wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE i nowe partnerstwo z Unią Europejską ; 22. uważa, że przyszłe stosunki między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem powinny być zrównoważone i wszechstronne oraz powinny służyć interesom obywateli obu stron, w związku z czym ich wynegocjowanie wymagać będzie czasu; podkreśla, że porozumienie w tej kwestii powinno obejmować obszary stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania, a zarazem szanować integralność porządku prawnego Unii Europejskiej oraz podstawowe zasady i wartości Unii, w tym integralność rynku wewnętrznego oraz zdolność podejmowania decyzji i autonomię Unii; uważa, że artykuł 8 Traktatu o Unii Europejskiej oraz artykuł 217 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, który przewiduje umowy tworzące stowarzyszenie, charakteryzujące się wzajemnością praw i obowiązków, wspólnymi działaniami i szczególnymi procedurami, mogą stanowić odpowiednie ramy dla takich przyszłych stosunków; 23. uważa, że niezależnie od wyniku negocjacji w sprawie przyszłych stosunków między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem, negocjacje te nie mogą wiązać się z żadnym kompromisem między z jednej strony bezpieczeństwem wewnętrznym i zewnętrznym, w tym współpracą w dziedzinie obrony, a z drugiej strony przyszłymi stosunkami gospodarczymi; 24. podkreśla, że warunkiem każdego przyszłego porozumienia między Unią Europejską i Zjednoczonym Królestwem jest dalsze przestrzeganie przez Zjednoczone Królestwo standardów określonych w prawodawstwie unijnym i unijnych strategiach politycznych, między innymi w takich obszarach jak ochrona środowiska, zmiana klimatu, walka z unikaniem opodatkowania i uchylaniem się od opodatkowania, uczciwa konkurencja, handel i polityka społeczna; 25. sprzeciwia się każdemu przyszłemu porozumieniu między Unią Europejską a Zjednoczonym Królestwem, które zawierać będzie fragmentaryczne lub sektorowe przepisy, w tym w odniesieniu do usług finansowych, zapewniające Zjednoczonemu Królestwu preferencyjny dostęp do rynku wewnętrznego lub unii celnej; podkreśla, że po wystąpieniu z UE Zjednoczone Królestwo podlegać będzie przepisom prawa unijnego dotyczącym krajów trzecich; 26. zwraca uwagę, że jeżeli Zjednoczone Królestwo wyrazi chęć uczestnictwa w niektórych programach Unii Europejskiej, będzie to robić jako kraj trzeci, co wiąże się z odpowiednimi wkładami budżetowymi i nadzorem w ramach istniejącej jurysdykcji; w tym kontekście z zadowoleniem przyjąłby dalszy udział Zjednoczonego Królestwa w szeregu programów, takich jak na przykład Erasmus; 27. zwraca uwagę, że wielu obywateli Zjednoczonego Królestwa wyraziło zdecydowany sprzeciw wobec utraty praw, z których obecnie korzystają na mocy artykułu 20 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; proponuje, aby UE-27 zbadała, w jaki sposób złagodzić tę sytuację w ramach prawa pierwotnego Unii, przy pełnym poszanowaniu zasad wzajemności, równości, symetrii i niedyskryminacji; Przepisy przejściowe 28. uważa, że Unia Europejska i Zjednoczone Królestwo mogą uzgodnić przepisy przejściowe gwarantujące pewność i ciągłość prawa jedynie wówczas, jeżeli przepisy te będą przewidywać odpowiednią równowagę praw i obowiązków obu stron oraz utrzymywać integralność porządku prawnego Unii Europejskiej, w ramach którego właściwym organem rozstrzygania sporów prawnych jest Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej; uważa ponadto, że wszelkie takie przepisy przejściowe muszą być wyraźnie ograniczone zarówno w czasie (nie przekraczając trzech lat), jak i pod względem zakresu, gdyż nigdy nie mogą stanowić substytutu członkostwa w Unii Europejskiej;

39 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/29 Problemy dla UE-27 i instytucji unijnych 29. apeluje o jak najszybsze osiągnięcie porozumienia w sprawie przeniesienia Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i Europejskiej Agencji Leków oraz o rozpoczęcie procedury przeniesienia w najbliższym rozsądnym terminie; 30. zwraca uwagę, że konieczne może być dokonanie przeglądu prawa Unii i wprowadzenie pewnych dostosowań uwzględniających wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE; 31. uważa, że rewizja przepisów w odniesieniu do ostatnich dwóch lat obowiązywania bieżących wieloletnich ram finansowych nie jest wymagana, a skutki wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE należy przeanalizować w ramach rocznej procedury budżetowej; podkreśla, że instytucje unijne i UE-27 powinny jak najszybciej rozpocząć prace nad nowymi wieloletnimi ramami finansowymi, w tym nad kwestią zasobów własnych; 32. zobowiązuje się do terminowego zakończenia procedur ustawodawczych dotyczących składu Parlamentu Europejskiego zgodnie z art. 14 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz ordynacji wyborczej na bazie propozycji przedstawionej na mocy artykułu 223 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, załączonej do rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 11 listopada 2015 r. w sprawie reformy prawa wyborczego Unii Europejskiej ( 1 ); uważa ponadto, w kontekście motywu P niniejszej rezolucji, że w trakcie negocjacji w sprawie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z UE oraz w sprawie przyszłych stosunków ze Zjednoczonym Królestwem, pozostałe 27 państw członkowskich Unii Europejskiej wraz z instytucjami unijnymi muszą wzmocnić obecną Unię w drodze szeroko zakrojonej debaty publicznej oraz zainicjować dogłębną refleksję międzyinstytucjonalną na temat przyszłości UE; Postanowienia końcowe 33. zastrzega sobie prawo do wyjaśnienia swojego stanowiska w sprawie negocjacji Unii Europejskiej ze Zjednoczonym Królestwem oraz, w stosownych przypadkach, do przyjęcia dalszych rezolucji, w tym na temat konkretnych zagadnień lub kwestii sektorowych, w świetle postępów lub braku postępów w tych negocjacjach; 34. oczekuje, że Rada Europejska uwzględni niniejszą rezolucję przy przyjmowaniu wytycznych określających ramy negocjacji i wskazujących ogólne stanowiska i zasady, którymi Unia Europejska będzie się kierować; 35. postanawia, że określi swoje ostateczne stanowisko na temat zawartego porozumienia lub porozumień w oparciu o ocenę przeprowadzoną na bazie treści niniejszej rezolucji i ewentualnych kolejnych rezolucji Parlamentu Europejskiego; o o o Środa, 5 kwietnia 2017 r. 36. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Europejskiej, Radzie Unii Europejskiej, Komisji Europejskiej, Europejskiemu Bankowi Centralnemu, parlamentom państw członkowskich oraz rządowi Zjednoczonego Królestwa. ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0395.

40 C 298/30 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0112 Wieloletnie ramy finansowe na lata (rezolucja) Rezolucja nieustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. zawierające projekt rezolucji nieustawodawczej w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (14942/2016 C8-0103/ /0283(APP) 2017/2051(INI)) (2018/C 298/04) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/ 2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (COM(2016)0604), uwzględniając projekt rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (14942/2016) oraz sprostowanie Rady (14942/2016 COR2), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (C8-0103/2017), uwzględniając porozumienie co do zasady, zawarte w Radzie w dniu 7 marca 2017 r., dotyczące rewizji wieloletnich ram finansowych na lata ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie przygotowania powyborczej rewizji WRF na lata : uwagi Parlamentu poprzedzające wniosek Komisji ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu rozporządzenia ( 4 ), uwzględniając art. 99 ust. 2 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0117/2017), 1. zatwierdza wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady załączone do niniejszej rezolucji; 2. zatwierdza swoje oświadczenie załączone do niniejszej rezolucji; 3. przyjmuje do wiadomości jednostronne oświadczenia Rady i Komisji; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. ( 1 ) 7030/2017 i 7031/2017 COR1. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0309. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0412. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0111.

41 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/31 ZAŁĄCZNIK OŚWIADCZENIA Środa, 5 kwietnia 2017 r. Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwiększenia środków (kwoty dodatkowe) na pozostały okres obowiązywania WRF W kontekście śródokresowego przeglądu / śródokresowej rewizji WRF, Parlament Europejski i Rada uzgodniły zwiększenia środków zgodnie z propozycjami Komisji w odniesieniu do kwot wskazanych w poniższej tabeli, które mają zostać zrealizowane w latach ( 1 ) w ramach rocznej procedury budżetowej, bez uszczerbku dla prerogatyw władzy budżetowej: Środki na zobowiązania, w mln EUR Poddział 1a Horyzont Instrument Łącząc Europę komponent dotyczący transportu 300 Erasmus+ 100 COSME 100 Wifi4EU (*) 25 EFIS (*) 150 Ogółem poddział 1a 875 Poddział 1b (Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych) 1200 (**) Dział Dział 4 (*) 1385 Ogółem działy 1a, 1b, 3, Przegrupowania ogólnej kwoty 945 mln EUR zostaną określone w rocznej procedurze budżetowej, z czego 875 mln EUR w poddziale 1a i 70 mln EUR w dziale 4. Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie unikania sytuacji narastania nadmiernej kwoty niezapłaconych rachunków Parlament Europejski i Rada wzywa ją Komisję, by nadal uważnie nadzorowała realizację programów na lata , aby zapewnić należyte rozłożenie środków na płatności stosownie do zatwierdzonych środków na zobowiązania. W tym celu zwraca ją się do Komisji, by przez cały pozostały okres bieżących WRF przedstawiała w odpowiednim czasie zaktualizowane dane liczbowe dotyczące sytuacji i szacunków w odniesieniu do środków na płatności. Parlament Europejski i Rada w stosownym terminie podejmą wszelkie konieczne decyzje w sprawie należycie uzasadnionych potrzeb, aby zapobiec narastaniu nadmiernej kwoty niezapłaconych rachunków i zapewnić należyty zwrot środków postulowanych we wnioskach o płatność. ( 1 ) Część ogólnych zwiększeń środków została już uzgodniona w kontekście procedury budżetowej na 2017 r. Budżet na 2017 r. obejmuje tym samym 200 mln EUR w poddziale 1a i 725 mln EUR w dziale 4. Ponadto Parlament Europejski i Rada uzgodniły zapewnienie w 2017 r. kwoty 500 mln EUR w poddziale 1b na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, która to kwota ma zostać sfinansowana w ramach łącznego marginesu na zobowiązania i która zostanie wprowadzona za pomocą budżetu korygującego w 2017 r. I wreszcie, Parlament Europejski i Rada zwróciły się również do Komisji, by złożyła wniosek o niezbędne środki za pomocą budżetu korygującego w 2017 r., aby zapewnić finansowanie EFZR z budżetu UE, gdy tylko zostanie przyjęta podstawa prawna. (*) Nie przesądza to o wyniku trwających dyskusji na temat projektów wniosków ustawodawczych w ramach poddziału 1a oraz działu 4. (**) Rozłożone w okresie czterech lat ( ).

42 C 298/32 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie płatności na instrumenty szczególne Parlament Europejski i Rada zgodziły się dostosować wniosek dotyczący zmiany decyzji (UE) 2015/435 tak, by w żaden sposób nie przesądzać w sposób ogólny o charakterze płatności na inne instrumenty szczególne. Oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niezależnej oceny wyników realizacji celu zakładającego stopniową redukcję personelu o 5 % w latach Parlament Europejski i Rada proponują przeprowadzenie niezależnej oceny wyników realizacji celu zakładającego stopniową redukcję personelu o 5 % w latach , obejmującej wszystkie instytucje, organy i agencje, w myśl uzgodnień zawartych w porozumieniu międzyinstytucjonalnym z 2013 r. w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami. Parlament Europejski i Rada zwracają się do Komisji, by na podstawie ustaleń z tej oceny przedstawiła stosowny wniosek. Oświadczenie Parlamentu Europejskiego w sprawie wspólnych oświadczeń związanych z przeglądem śródokresowym WRF Parlament Europejski przypomina, że cztery wspólne oświadczenia towarzyszące zmienionemu rozporządzeniu w sprawie WRF mają charakter polityczny bez żadnych konsekwencji prawnych. W odniesieniu do wspólnego oświadczenia na temat zwiększenia środków ( dopłaty uzupełniające ) oraz przesunięć środków do programów unijnych, należy przypomnieć, że zgodnie z traktatami władza budżetowa określa poziom i treść budżetu Unii w ramach rocznej procedury budżetowej. Parlament Europejski podkreśla, że jako organ władzy budżetowej, będzie w pełni wykorzystywał wszystkie przysługujące mu uprawnienia, które nie będą naruszane przez jakiekolwiek oświadczenie polityczne. Konieczność poszanowania prerogatyw władzy budżetowej jest również wyraźnie odzwierciedlona w treści wspólnego oświadczenia. Parlament Europejski wnioskuje zatem, że kwoty wskazane w tym wspólnym oświadczeniu stanowią kwoty referencyjne, które zostaną zbadane w ramach rocznej procedury budżetowej, z należytym uwzględnieniem konkretnych okoliczności każdego budżetu rocznego. W szczególności w kwestii proponowanego przesunięcia środków w działach 1a i 4, Parlament Europejski zamierza przeanalizować wnioski Komisji indywidualnie dla każdego przypadku, tak aby zapewnić, że nie nałożono ograniczeń na kluczowe programy unijne, zwłaszcza jeśli przyczyniają się one do wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy lub stanowią odpowiedź na aktualne palące potrzeby i posiadają wysoki wskaźnik wykonania. Jest oczywiste, że wszelkie kwoty wskazane we wspólnym oświadczeniu i odnoszące się do wniosków ustawodawczych, które nie zostały jeszcze przyjęte, w żaden sposób nie przesądzają o wyniku tych negocjacji ustawodawczych. Oświadczenie Rady w sprawie płatności na instrumenty szczególne Rada proponuje utrzymanie status quo i nie ustanawianie, w kontekście niniejszego przeglądu/rewizji, ogólnej i nadrzędnej zasady w odniesieniu do traktowania płatności na inne instrumenty szczególne. W opinii Służby Prawnej Rady stwierdzono, że to władza budżetowa będzie w każdym indywidualnym przypadku mogła decydować, w odniesieniu do konkretnego uruchomienia środków, o tym, czy część lub całość stosownych płatności powinna być liczona poza pułapami WRF. Oświadczenie Komisji w sprawie wzmocnienia Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych oraz dodatkowych środków, które mają się przyczynić do rozwiązaniu kryzysu migracyjnego i kwestii bezpieczeństwa Jeżeli odnotowywana od 2013 r. tendencja spadkowa dotycząca bezrobocia młodzieży ponownie odwróciłaby się, należało by rozważyć zwiększenie środków finansowych przeznaczonych na Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych powyżej kwoty 1,2 mld EUR uzgodnionej w ramach śródokresowego przeglądu/rewizji wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata poprzez wykorzystanie marginesów dostępnych w ramach łącznego marginesu na zobowiązania zgodnie z art. 14 rozporządzenia w sprawie WRF. W tym celu Komisja będzie przedstawiała regularne sprawozdania na temat odnotowywanych tendencji statystycznych i w razie konieczności przedłoży stosowny projekt budżetu korygującego.

43 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/33 Środa, 5 kwietnia 2017 r. Bez uszczerbku dla powyższego, należy rozważyć jako priorytet dodatkowe dostępne marginesy przeznaczone na inwestowanie w ludzi młodych w całej Europie oraz na środki pomagające zająć się wewnętrznym i zewnętrznym wymiarem kryzysu migracyjnego oraz kwestiami bezpieczeństwa, jeżeli pojawiłyby się nowe potrzeby, które nie są objęte istniejącymi lub uzgodnionymi środkami. W stosownych przypadkach Komisja przedstawi w tym celu wnioski, mając jednocześnie na uwadze potrzebę utrzymania wystarczających marginesów na nieprzewidziane wydarzenia oraz sprawną realizację już uzgodnionych programów.

44 C 298/34 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0123 Genetycznie zmodyfikowana kukurydza Bt11 x MIR GA21 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt MIR GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery spośród modyfikacji genetycznych Bt11, 59122, MIR604, 1507 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (D /2624(RSP)) (2018/C 298/05) Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt MIR GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie, trzy lub cztery spośród modyfikacji genetycznych Bt11, 59122, MIR604, 1507 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy (D049280), uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy ( 1 ), w szczególności jego art. 7 ust. 3, art. 9 ust. 2 i art. 21 ust. 2, uwzględniając fakt, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, postanowił w głosowaniu w dniu 27 stycznia 2017 r. nie wydawać opinii, oraz głosowanie na posiedzeniu komitetu odwoławczego w dniu 27 marca 2017 r., gdzie ponownie nie wydano żadnej opinii, uwzględniając art. 11 i 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję ( 2 ), uwzględniając opinie przyjętą przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) w dniu 15 lipca 2016 r. ( 3 ), która zawiera opinię mniejszości, oraz poprzednie opinie EFSA w sprawie kukurydzy zawierającej pojedyncze modyfikacje, Bt11 (wykazującą ekspresję białek Cry1Ab i PAT), (wykazującą ekspresję białek Cry34Ab1, Cry35Ab1 i PAT), MIR604 (wykazującą ekspresję białek mcry3a i PMI), 1507 (wytwarzającą białka Cry1F i PAT) oraz GA21 (wykazującą ekspresję białka mepsps), uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zmiany rozporządzenia (UE) nr 182/2011 ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (COM(2017)0085, COD(2017)0035), ( 1 ) Dz.U. L 268 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 55 z , s. 13. ( 3 ) Panel EFSA ds. GMO (panel EFSA ds. organizmów zmodyfikowanych genetycznie), 2016 r. Opinia naukowa dotycząca wniosku złożonego przez przedsiębiorstwo Syngenta (EFSA-GMO-DE ) o wydanie zezwolenia na wprowadzenie do obrotu kukurydzy Bt MIR GA21 i dwudziestu subkombinacji, które uprzednio nie zostały zatwierdzone niezależnie od ich pochodzenia z przeznaczeniem na żywność i paszę oraz przywóz i przetwarzanie na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003. Dziennik EFSA 2016; 14(8):4567 [31 s.]; doi: /j.efsa

45 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/35 uwzględniając swoje poprzednie rezolucje sprzeciwiające się zatwierdzaniu organizmów zmodyfikowanych genetycznie ( 1 ), uwzględniając projekt rezolucji Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, uwzględniając art. 106 ust. 2 i 3 Regulaminu, Środa, 5 kwietnia 2017 r. Wniosek A. mając na uwadze, że w dniu 1 lipca 2011 r. przedsiębiorstwo Syngenta zwróciło się, zgodnie z art. 5 i 17 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, do właściwego organu Niemiec z wnioskiem o wprowadzenie do obrotu żywności, składników żywności i paszy zawierających kukurydzę Bt MIR GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych; mając na uwadze, że wniosek odnosił się również do wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy Bt MIR GA21 w produktach z niej się składających lub ją zawierających, do zastosowań innych niż w żywności i paszy na równi z innymi rodzajami kukurydzy, z wyjątkiem uprawy; B. mając na uwadze, że w dniu 21 lutego 2014 r. przedsiębiorstwo Syngenta rozszerzyło zakres wniosku na wszystkie subkombinacje pojedynczych modyfikacji genetycznych tworzących odmiany kukurydzy Bt MIR GA21, za wyjątkiem subkombinacji , która została już zatwierdzona w decyzji Komisji 2010/ 432/UE ( 2 ); C. mając na uwadze, że w dniu 31 marca 2016 r. przedsiębiorstwo Syngenta aktualizowało zakres wniosku i wyłączyło z niego następujące cztery subkombinacje, które objęto zakresem innego wniosku: kukurydza Bt11 GA21, kukurydza MIR604 GA21, kukurydza Bt11 MIR604 i Bt11 MIR604 GA21 ( 3 ); ( 1 ) rezolucja z dnia 16 stycznia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie wprowadzenia do obrotu w celu uprawy, zgodnie z dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, kukurydzy (Zea mays L., linia 1507) zmodyfikowanej genetycznie w celu uzyskania odporności na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) (Dz.U. C 482 z , s. 110), rezolucja z dnia 16 grudnia 2015 r. w sprawie decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/2279 z dnia 4 grudnia 2015 r. zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę NK603 T25, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2015)0456), rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0040), rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję MON MON 89788, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0039), rezolucja z dnia 3 lutego 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną soję FG72 (MST-FGØ72-2), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0038), rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 MIR162 MIR604 GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie lub trzy spośród modyfikacji genetycznych (P8_TA(2016)0271), rezolucja z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji w sprawie wprowadzenia do obrotu zmodyfikowanego genetycznie goździka (Dianthus caryophyllus L., linia SHD ) (P8_TA(2016)0272), rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej odnowienia zezwolenia na wprowadzenie do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy MON 810 (P8_TA(2016) 0388), rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON 810 (P8_TA(2016)0389), rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy Bt11 (P8_TA(2016)0386), rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji dotyczącej wprowadzenia do obrotu w celu uprawy materiału siewnego zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy 1507 (P8_TA(2016)0387), rezolucja z dnia 6 października 2016 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji zezwalającej na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną bawełnę MON 88913, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych (P8_TA(2016)0390). ( 2 ) Decyzja Komisji 2010/432/UE z dnia 28 lipca 2010 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu na mocy rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę (DAS-Ø15Ø7-1 DAS ), składających się z niej lub z niej wyprodukowanych, (Dz.U. L 202 z , s. 11). ( 3 ) Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/1685 z dnia 16 września 2016 r. zezwalająca na wprowadzenie do obrotu produktów zawierających genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę Bt11 MIR162 MIR604 GA21, składających się z niej lub z niej wyprodukowanych oraz produktów zawierających genetycznie zmodyfikowane odmiany kukurydzy łączące dwie lub trzy spośród modyfikacji genetycznych Bt11, MIR162, MIR604 i GA21, składających się z nich lub z nich wyprodukowanych, oraz uchylająca decyzje 2010/426/UE, 2011/892/UE, 2011/893/UE i 2011/894/UE (Dz.U. L 254 z , s. 22).

46 C 298/36 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. D. mając na uwadze, że wnioskodawca nie przedstawił żadnych konkretnych danych dotyczących dwudziestu subkombinacji ( 1 ); E. mając na uwadze, że zamierzone zastosowanie zawierającego pięć modyfikacji połączenia to kontrolowanie szkodników z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) i z rzędu Coleoptera (chrząszcze) oraz zapewnienie tolerancji na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego lub glifosatu ( 2 ); mając na uwadze, że zamierzone zastosowania różnych subkombinacji są podobne, zależnie od kombinacji; Opinia EFSA F. mając na uwadze, że w dniu 26 sierpnia 2016 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wydał pozytywną opinię na podstawie art. 6 i 18 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 w sprawie genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy Bt MIR GA21 oraz wszystkich subkombinacji objętych zakresem wniosku; mając na uwadze, że opinia EFSA zawierała opinię mniejszości; G. mając na uwadze, że EFSA przyznaje, że nie przedłożono żadnych konkretnych danych dotyczących dwudziestu subkombinacji, że wiele z nich jeszcze nawet nie powstało oraz że brak jest informacji o nich w publikacjach naukowych, niemniej jednak stwierdza, że oczekuje się, że wszystkie dwadzieścia subkombinacji będzie tak samo bezpieczne jak kukurydza zawierająca połączenie pięciu modyfikacji; H. mając na uwadze, że ESFA uważa, że żaden nadzór nad wspomnianymi modyfikacjami genetycznymi po wprowadzeniu do obrotu nie jest konieczny; mając na uwadze, że EFSA stwierdza tylko, że wymóg nadzoru powinien być brany pod uwagę w oparciu o nowe dostarczone dane dotyczące ekspresji białka, gdyby te subkombinacje powstawały w ramach ukierunkowanej hodowli i były wwożone do Unii; Obawy I. mając na uwadze, że w trakcie trzymiesięcznego okresu konsultacji państwa członkowskie nadesłały setki krytycznych uwag ( 3 ); mając na uwadze, że uwagi te dotyczą kwestii między innymi takich jak: brak informacji i danych, źle prowadzone badania, brak analiz, brak dowodów na wykluczenie niektórych dróg narażenia, niewystarczające bazy danych, np. jeśli chodzi o strawność, nieuwzględnienie połączonych skutków różnych białek toksyny Bt podczas oceny ich potencjalnego działania uczulającego i toksyczności, braki w schemacie doświadczalnym podczas badań terenowych i w analizie statystycznej, brak sprawozdań w sprawie wyników monitorowania, niewykazanie, że produkt nie powoduje szkodliwych skutków w środowisku, brak dalszej oceny wykrytych znacznych różnic statystycznych, np. w składnikach odżywczych, i nieprzeprowadzenie testów immunologicznych pod kątem potencjalnie wyższego prawdopodobieństwa wywoływania uczuleń; J. mając na uwadze, że w opinii mniejszości złożonej przez Jeana-Michela Wala, członka Panelu EFSA ds. GMO ( 4 ) stwierdził on, że: wnioskodawca nie przedstawił żadnych konkretnych danych dotyczących 20 subkombinacji, a także nie zapewnił zadowalającego wyjaśnienia powodów ich braku lub też powodów, dla których uznał, że nie są one konieczne do oceny ryzyka. Jest to najważniejszy powód złożenia opinii mniejszości, zważywszy na fakt, że nie mogą istnieć dwa rodzaje oceny ryzyka: jedna z nich kompleksowa i oparta na pełnym zestawie danych, a druga, bez dostępu do konkretnych danych i oparta na przypuszczeniach i pośrednich wnioskach wydedukowanych przez panel z zastosowaniem tzw. podejścia opartego na wadze dowodu i przez ekstrapolację danych uzyskanych w przypadku ( 1 ) Potwierdzone w ww. opinii EFSA (Dziennik EFSA: 2016; 14(8):4567 [31 s.]). ( 2 ) Kukurydza SYN-BTØ11-1 wykazuje ekspresję białka Cry1Ab nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) oraz białka PAT nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego. Kukurydza DAS wykazuje ekspresję białka Cry34Ab1 i Cry35Ab1 nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Coleoptera (chrząszcze) oraz białka PAT nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego. Kukurydza SYN-IR6Ø4-5 wykazuje ekspresję modyfikowanego białka Cry3A nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Coleoptera (chrząszcze) oraz białka PMI, które zostało użyte jako marker selekcyjny. Kukurydza DAS-Ø15Ø7-1 wykazuje ekspresję białka Cry1F nadającego odporność na niektóre szkodniki z rzędu Lepidoptera (łuskoskrzydłe) oraz białka PAT, które zostało użyte jako marker selekcyjny, nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego. Kukurydza MON-ØØØ21-9 wykazuje ekspresję białka mepsps nadającego tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glifosatu. ( 3 ) Zob. EFSA, Rejestr Pytań, załącznik G do pytania nr EFSA-Q , dostępnego w internecie: europa.eu/roqfrontend/questiondocumentsloader?question=efsa-q (ostatni punkt) ( 4 ) Zob. załącznik A do opinii EFSA.

47 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/37 Środa, 5 kwietnia 2017 r. pojedynczych modyfikacji, połączenia pięciu modyfikacji i innych połączeń, które przedłożono i oceniono w innych wnioskach. Oprócz ww. kwestii zasad w tym przypadku może ponadto wystąpić niekontrolowane zagrożenie ludzkiego zdrowia w niektórych grupach ludności. ; K. mając na uwadze, że opinia mniejszości w szczególności zawiera pytanie dlaczego rodzaj dokonanej ekstrapolacji w celu oceny potencjalnych szkodliwych skutków nie został precyzyjnie określony: kryteria, procedura i poziom zaufania, które powinny być wymagane przy tego typu ekstrapolacji nie zostały podane i brak jest krytycznej oceny jej ograniczeń. Nie dokonano oceny wynikającej z tego niepewności, np. przez zastosowanie oceny probabilistycznej, co zaleca projekt wytycznych w sprawie niepewności w ocenie naukowej EFSA (po zmianach do stosowania w wewnętrznych testach) komitetu naukowego EFSA. Wymienione niedociągnięcia mogą unieważniać ogólne wnioski. ; L. mając na uwadze, że w opinii mniejszości EFSA wskazano także na kilka niedociągnięć i sprzecznych argumentów w samym wniosku, np. fakt, że wnioskodawca z jednej strony odnosi się do faktu, że wszystkie subkombinacje już powstały, a ich ekspresja białka została poddana analizie ( 1 ), a z drugiej strony nie podaje żadnych danych dotyczących tych subkombinacji; M. mając na uwadze, że odmiany zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy SYN-BTØ11-1, DAS i DAS-Ø15Ø7-1 zawierały ekspresję białka PAT, które nadaje tolerancję na środki chwastobójcze na bazie glufosynatu amonowego; mając na uwadze, że glufosynat zaliczono do substancji działających szkodliwie na rozrodczość, w związku z czym podlega on kryteriom wyłączenia określonym w rozporządzeniu (WE) nr 1107/2009; mając na uwadze, że zezwolenie dla glufosynatu traci ważność w dniu 31 lipca 2018 r. ( 2 ); N. mając na uwadze, że genetycznie zmodyfikowaną kukurydzę MON-ØØØ21-9, zgodnie z opisem we wniosku, cechuje ekspresja białka mepsps, nadającego tolerancję na środki chwastobójcze zawierające glifosat; mając na uwadze, że Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem wyspecjalizowana agencja Światowej Organizacji Zdrowia zajmująca się badaniami nad rakiem w dniu 20 marca 2015 r. zaklasyfikowała glifosat jako substancję prawdopodobnie rakotwórczą dla ludzi ( 3 ); Postępowanie O. mając na uwadze, że Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt, o którym mowa w art. 35 rozporządzenia (WE) nr 1829/2003, w głosowaniu w dniu 27 stycznia 2017 r. nie wydał opinii; mając na uwadze, że tylko 10 państw członkowskich reprezentujących tylko 38,34 % ludności Unii głosowało za, podczas gdy 13 państw członkowskich głosowało przeciw, a cztery państwa członkowskie wstrzymały się od głosu; mając na uwadze, że w głosowaniu w dniu 27 marca 2017 r. ponownie nie wydano żadnej opinii; P. mając na uwadze, że zarówno w uzasadnieniu wniosku ustawodawczego zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1829/ 2003 w odniesieniu do umożliwienia państwom członkowskim ograniczenia lub zakazu stosowania genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy na swoim terytorium przedłożonego w dniu 22 kwietnia 2015 r., jak i w uzasadnieniu wniosku ustawodawczego zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 182/2011 przedłożonego w dniu 14 lutego 2017 r. Komisja wyraziła ubolewanie w związku z faktem, że od czasu wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 decyzje zatwierdzające są przyjmowane przez Komisję bez poparcia w formie opinii komitetów z państw członkowskich oraz że zwrot dokumentacji do Komisji w celu podjęcia ostatecznej decyzji, który zdecydowanie stanowił wyjątek w całej procedurze, stał się normą w zakresie podejmowania decyzji w sprawie zatwierdzania genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy; mając na uwadze, że ta praktyka kilkakrotnie została uznana za niedemokratyczną przez przewodniczącego Komisji J.-C. Junckera ( 4 ): ( 1 ) we wniosku stwierdzono, że kukurydza Bt MIR GA21 i wszystkie subkombinacje niezależnie od pochodzenia powstały w konwencjonalnej hodowli stosującej krzyżowanie ( ) (punkt ii), oraz że analiza poziomu ekspresji białka potwierdza, że krzyżowanie pojedynczych modyfikacji zmodyfikowanej genetycznie kukurydzy ( ) nie powoduje interakcji między nimi w kukurydzy Bt MIR GA21 lub subkombinacjach mniejszej liczby tych modyfikacji niezależnie od pochodzenia. (punkt x) ; ( 2 ) ( 3 ) IARC Monographs, t. 112: evaluation of five organophosphate insecticides and herbicides [ocena pięciu insektycydów i herbicydów fosforoorganicznych], 20 marca 2015 r. ( 4 ) na przykład w przemówieniu inauguracyjnym podczas posiedzenia plenarnego Parlamentu Europejskiego włączonym do wytycznych politycznych dla kolejnej Komisji Europejskiej (Strasburg, 15 lipca 2014 r.) lub w orędziu o stanie Unii z 2016 r. (Strasburg, 14 września 2016 r.).

48 C 298/38 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. Q. mając na uwadze, że w dniu 28 października 2015 r. Parlament odrzucił wniosek ustawodawczy z dnia 22 kwietnia 2015 r. zmieniający rozporządzenie (WE) nr 1829/2003 ze względu na to, że o ile uprawa z natury rzeczy ma miejsce na terytorium państwa członkowskiego, to handel GMO ma charakter transgraniczny, co oznacza, że krajowy zakaz sprzedaży i stosowania zaproponowany przez Komisję może okazać się niemożliwy do wyegzekwowania bez ponownego wprowadzenia kontroli granicznych w odniesieniu do przywozu; mając na uwadze, że odrzucając wniosek ustawodawczy Parlament zwrócił się do Komisji o wycofanie wniosku oraz o przedstawienie nowego; R. mając na uwadze, że już motyw 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającego przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję wyraźnie stanowi, że: Rozważając przyjęcie innych projektów aktów wykonawczych dotyczących szczególnie wrażliwych sektorów, zwłaszcza opodatkowania, zdrowia konsumentów, bezpieczeństwa żywności i ochrony środowiska, Komisja, w celu znalezienia zrównoważonego rozwiązania, będzie, tak dalece jak to możliwe, działać w taki sposób, aby unikać sprzeciwiania się jakiemukolwiek dominującemu stanowisku, jakie może wyłonić się w komitecie odwoławczym przeciwko stosowności aktu wykonawczego. ( 1 ); 1. uważa, że projekt decyzji wykonawczej Komisji przekracza uprawnienia wykonawcze przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1829/2003; 2. uważa, że decyzja wykonawcza Komisji jest niespójna z prawem Unii, gdyż nie odpowiada celowi rozporządzenia (WE) nr 1829/2003 zakładającemu zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 ( 2 ) stworzenie podstawy do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony życia i zdrowia ludzkiego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, środowiska naturalnego oraz interesów konsumenta w związku z genetycznie zmodyfikowaną żywnością i paszą, przy jednoczesnym zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego; 3. uważa mianowicie, że stoi ona w sprzeczności z ogólnymi zasadami prawa żywnościowego określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 178/2002, ponieważ zatwierdza odmiany, których karta charakterystyki nie została dostarczona, które nie zostały nawet poddane testom lub które jeszcze nie powstały; 4. wzywa Komisję do wycofania projektu decyzji wykonawczej; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich. ( 1 ) Dz.U. L 55 z , s. 13. ( 2 ) Dz.U. L 31 z , s. 1.

49 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/39 P8_TA(2017)0124 Rozwiązania dotyczące przepływu uchodźców i migrantów: rola działań zewnętrznych UE Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie rozwiązań dotyczących przepływu uchodźców i migrantów: rola działań zewnętrznych UE (2015/2342(INI)) (2018/C 298/06) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 3, 8 i 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz art. 80, 208 i 216 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając globalną strategię na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii Europejskiej opublikowaną w czerwcu 2016 r., uwzględniając komunikaty Komisji zatytułowane: Europejski program w zakresie migracji z dnia 13 maja 2015 r. (COM(2015)0240); Przymusowe wysiedlenie a rozwój z dnia 26 kwietnia 2016 r. (COM(2016)0234); komunikat w sprawie ustanowienia nowych ram partnerstwa z państwami trzecimi w ramach Europejskiego programu w zakresie migracji z dnia 7 czerwca 2016 r. (COM(2016)0385); oraz Zwiększenie europejskich inwestycji na rzecz zatrudnienia i wzrostu gospodarczego: w kierunku drugiego etapu funkcjonowania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych i nowego Europejskiego Planu Inwestycji Zewnętrznych z dnia 14 września 2016 r. (COM(2016)0581); oraz wspólne komunikaty Komisji Europejskiej i wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa zatytułowane: Stawić czoła kryzysowi uchodźczemu w Europie: rola Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych z dnia 9 września 2015 r. (JOIN(2015)0040) Migracja na szlaku środkowośródziemnomorskim. Zarządzanie przepływami, ratowanie życia z dnia 25 stycznia 2017 r. (JOIN(2017)0004), oraz Przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa z dnia 18 listopada 2015 r. (JOIN(2015)0050), uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Ogólnych z dnia 3 maja 2012 r. w sprawie globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności (GPMM), uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej w sprawie migracji z dni czerwca, 15 października i grudnia 2015 r. oraz marca i 28 czerwca 2016 r., uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 12 grudnia 2014 r. w sprawie migracji w kontekście współpracy UE na rzecz rozwoju, z dnia 12 października 2015 r. w sprawie migracji, z dnia 12 maja 2016 r. w sprawie podejścia do przymusowych wysiedleń i rozwoju oraz z dnia 23 maja 2016 r. w sprawie zewnętrznych aspektów migracji, uwzględniając konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 17 października 2016 r. w sprawie priorytetów przyszłego partnerstwa oraz porozumień z Jordanią i Libanem, uwzględniając oświadczenie z konferencji wysokiego szczebla w sprawie szlaku wschodniośródziemnomorskiego/ zachodniobałkańskiego z dnia 8 października 2015 r., uwzględniając deklarację polityczną i plan działania przyjęte na szczycie w Valletcie w dniach listopada 2015 r., uwzględniając wnioski ze szczytu w Bratysławie z dnia 16 września 2016 r., uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 9/2016 Wydatki na zewnętrzny wymiar polityki migracyjnej UE w państwach południowego regionu Morza Śródziemnego i państwach objętych Partnerstwem Wschodnim do 2014 r., uwzględniając Konwencję ONZ dotyczącą statusu uchodźców oraz Protokół ONZ dotyczący statusu uchodźców i najważniejsze międzynarodowe konwencje praw człowieka, europejską konwencję praw człowieka i Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,

50 C 298/40 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. uwzględniając konwencje genewskie i protokoły dodatkowe do nich, regulujące sposoby prowadzenia konfliktów zbrojnych oraz mające na celu ograniczenie ich skutków, uwzględniając dokument dotyczący wyników szczytu ONZ w sprawie zrównoważonego rozwoju z dnia 25 września 2015 r. zatytułowany: Przekształcamy nasz świat: program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, uwzględniając deklarację nowojorską z dnia 19 września 2016 r. w sprawie uchodźców i migrantów przyjętą podczas posiedzenia plenarnego Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych na wysokim szczeblu w celu rozwiązania problemu przemieszczania się na wielką skalę uchodźców i migrantów wraz z załącznikami zatytułowanymi Comprehensive refugee response framework [Kompleksowe ramy reakcji na kwestię uchodźców] oraz Towards a global compact for safe, orderly and regular migration [Dążenie do globalnego porozumienia w sprawie bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji], uwzględniając swoje poprzednie rezolucje, w szczególności z dnia 9 lipca 2015 r. w sprawie przeglądu europejskiej polityki sąsiedztwa ( 1 ), z dnia 8 marca 2016 r. w sprawie sytuacji uchodźczyń i kobiet ubiegających się o azyl w UE ( 2 ), z dnia 12 kwietnia 2016 r. w sprawie sytuacji na Morzu Śródziemnym i potrzeby opracowania całościowego podejścia UE do migracji ( 3 ), z dnia 13 września 2016 r. w sprawie funduszu powierniczego UE dla Afryki: skutki dla rozwoju i pomocy humanitarnej ( 4 ), a także z dnia 25 października 2016 r. w sprawie praw człowieka i migracji w państwach trzecich ( 5 ), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju zgodnie art. 55 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju oraz opinie Komisji Budżetowej i Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0045/2017), A. mając na uwadze, że migracja jest prawem człowieka zawartym w art. 13 deklaracji praw człowieka ONZ; mając na uwadze, że ludzie powinni mieć prawo do życia w swym kraju pochodzenia i w regionie, w którym urodzili się i dorastali i gdzie posiadają swe korzenie kulturowe i społeczne; B. mając na uwadze, że mobilność ludzi kształtuje się na bezprecedensowo wysokim poziomie oraz że odnotowano 244 mln międzynarodowych migrantów, migrujących z różnorodnych przyczyn, dobrowolnie bądź z przymusu; mając na uwadze, że taka migracja międzynarodowa występuje głównie w tym samym regionie i między państwami rozwijającymi się; mając na uwadze, że według Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM) migrantki stanowią większość międzynarodowych migrantów w Europie (52,4 %) oraz w Ameryce Północnej (51,2 %); mając na uwadze, że przepływy migracyjne w obrębie krajów Południa nadal wzrastały w porównaniu do migracji na linii Południe Północ: w 2015 r. 90,2 mln międzynarodowych migrantów urodzonych w krajach rozwijających się zamieszkiwało w innych krajach globalnego Południa, podczas gdy 85,3 mln urodzonych na południu zamieszkiwało w krajach globalnej Północy; C. mając na uwadze, że liczba nieletnich bez opieki przekraczających Morze Śródziemne stale rośnie oraz że pomimo coraz większej liczby akcji ratunkowych liczba ofiar śmiertelnych na Morzu Śródziemnym nadal wzrasta (według danych IOM w roku 2016 w porównaniu z w roku 2015); D. mając na uwadze, że według Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Uchodźców (UNHCR) w 2015 r. najwyższa jak dotąd liczba 65,3 mln osób w tym 40,8 mln osób wewnętrznie przesiedlonych i 21,3 mln uchodźców zostało przymusowo wysiedlonych z powodu konfliktów, przemocy, łamania praw człowieka, naruszeń międzynarodowego prawa humanitarnego i destabilizacji; mając na uwadze, że dane te nie uwzględniają przesiedleń osób z powodu klęsk żywiołowych, nierówności, ubóstwa, niekorzystnych perspektyw społeczno-gospodarczych, zmiany klimatu, braku poważnej i skutecznej dalekosiężnej polityki rozwoju oraz braku woli politycznej do zdecydowanego rozwiązywania problemów strukturalnych leżących u podstaw tej mobilności; mając na uwadze, że UNHCR odnotowuje co najmniej 10 mln bezpaństwowców; ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0272. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0073. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0102. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0337. ( 5 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0404.

51 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/41 Środa, 5 kwietnia 2017 r. E. mając na uwadze, że z obecnie dostępnych danych wynika, że liczba uchodźców zwiększyła się o ponad 50 % w ciągu ostatnich pięciu lat; mając na uwadze, że tak zaskakujący wzrost jest uzasadniony szeregiem czynników, w tym faktem, że dobrowolna repatriacja uchodźców znajduje się na najniższym poziomie od lat osiemdziesiątych XX w., a liczba uchodźców, którym umożliwia się integrację w lokalnym otoczeniu, nadal jest ograniczona, przy czym liczba przesiedleń niezmiennie kształtuje się na poziomie rocznie; F. mając na uwadze, że 6,7 mln uchodźców żyje w sytuacji przedłużającego się wysiedlenia szacowanego średnio na okres około 26 lat któremu towarzyszy całkowity brak perspektyw; mając na uwadze, że trwałe rozwiązania problemu wysiedlenia nadal pozostają na niedopuszczalnie niskim poziomie, a w związku z tym przymusowe wysiedlenia należy postrzegać jako wyzwania pod względem politycznym i rozwojowym, nie zaś wyłącznie humanitarnym; G. mając na uwadze, że to globalne wyzwanie wymaga całościowego i wielostronnego podejścia opartego na międzynarodowej współpracy i synergii, jak również skoordynowanych i konkretnych rozwiązań, które nie tylko będą stanowiły reakcję na zaistniałą sytuację, ale także będą w stanie zapobiec ewentualnym kryzysom w przyszłości; mając jednak na uwadze, że 86 % uchodźców na świecie mieszka w regionach zubożałych, przy czym kraje najmniej rozwinięte przyjęły 26 % łącznej liczby uchodźców, w związku z czym osiągnęły granice zdolności przyjmowania oraz doświadczają dalszej destabilizacji własnej spójności społecznej i gospodarczej oraz rozwoju; mając na uwadze, że kraje te bardzo rzadko posiadają instrumenty ochrony praw migrantów i nie dysponują takimi instrumentami dziedzinie azylu; mając na uwadze, że milion osób, które przybyły do UE w 2015 r., stanowiło 0,2 % populacji UE w porównaniu ze znacznie wyższym odsetkiem (do 20 %) w krajach sąsiadujących czy w Europie w latach dziewięćdziesiątych XX wieku; H. mając na uwadze, że uchodźcy, osoby wewnętrznie przesiedlone i migranci pod względem prawnym stanowią różne kategorie, ale w rzeczywistości często mamy do czynienia z mieszanym przepływem ludności na dużą skalę z powodu różnorodnych czynników politycznych, gospodarczych, społecznych, rozwojowych, humanitarnych i dotyczących praw człowieka, które mają charakter transgraniczny; mając na uwadze, że ludzka godność wszystkich osób uczestniczących w tych przepływach musi znaleźć się w centrum wszystkich obszarów polityki europejskiej w tym zakresie; mając ponadto na uwadze, że uchodźcy i osoby ubiegające się o azyl muszą być zawsze traktowani zgodnie ze swoim statusem i że w żadnym razie nie można pozbawiać ich możliwości korzystania z praw wynikających z odnośnych konwencji międzynarodowych oraz z Karty praw podstawowych Unii Europejskiej; mając na uwadze, że nie należy uznawać prawnego rozróżnienia między uchodźcami a migrantami za wskazówkę, iż migracja podejmowana z przyczyn ekonomicznych lub w poszukiwaniu lepszego życia jest mniej uzasadniona od ucieczki od prześladowaniami; mając na uwadze, że w większości przypadków zarówno prawa polityczne, jak i ekonomiczne, wśród innych podstawowych praw człowieka, są zagrożone w sytuacjach konfliktu, niestabilności czy niepokoju oraz że nadal są one naruszane wskutek przymusowych wysiedleń; I. mając na uwadze, że kryzys żywnościowy i żywieniowy trwający w Sahelu prowadzi do zmniejszenia odporności ludności, co pogłębia się w wyniku szybkiego następowania po sobie kolejnych kryzysów, braku podstawowych świadczeń i konfliktów w regionie; mając na uwadze, że ta sytuacja będzie powodować dalsze ruchy migracyjne; J. mając na uwadze, że na wszystkich etapach podróży migranci są narażeni na wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwa fizyczne i psychologiczne, w tym przemoc, wyzysk, handel ludźmi oraz niegodziwe traktowanie w celach seksualnych lub ze względu na płeć; mając na uwadze, że odnosi się to zwłaszcza do osób szczególnie narażonych, takich jak kobiety (np. kobiety utrzymujące rodzinę czy kobiety ciężarne), dzieci niezależnie od tego, czy są one pozbawione opieki, odseparowane od opiekunów bądź towarzyszą im rodziny, osoby LGBTI, osoby niepełnosprawne, osoby pilnie potrzebujące opieki medycznej i osoby starsze; mając na uwadze, że grupom szczególnie narażonym w ramach przesiedlenia lub w okresie rozpatrywania ich wniosków o azyl zgodnie z obowiązującym prawem należy pilnie zapewnić ochronę humanitarną oraz dostęp do mechanizmów ochrony i ukierunkowanej pomocy, uzyskanie statusu rezydenta i dostęp do podstawowych świadczeń, w tym opieki zdrowotnej; K. mając na uwadze, że zwiększona mobilność ludzi może o ile będzie zarządzana w bezpieczny, uporządkowany, regularny i odpowiedzialny oraz zapobiegawczy sposób prowadzić do ograniczenia narażenia migrantów i uchodźców na krzywdy, przynieść znaczące korzyści zarówno krajom przyjmującym, jak i samym migrantom, co wskazano w programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, a także może stać się ważnym czynnikiem wzrostu gospodarczego krajów przyjmujących, w tym UE; mając na uwadze, że te korzyści są często w znacznym stopniu niedostatecznie doceniane; mając na uwadze, że UE musi wypracować praktyczne rozwiązania, takie jak zatrudnianie zagranicznych pracowników, aby przeciwdziałać postępującemu starzeniu się społeczeństwa europejskiego, tak by zagwarantować równowagę między aktywną a nieaktywną zawodowo częścią społeczeństwa UE oraz sprostać konkretnemu zapotrzebowaniu na rynku pracy;

52 C 298/42 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. L. mając na uwadze, że w ramach reakcji UE uruchomiono różne instrumenty wewnętrzne i zewnętrzne, lecz wydaje się, że owa reakcja była nadmiernie skupiona na perspektywie krótkoterminowej i ograniczeniu lub zatrzymaniu przepływów; mając na uwadze, że takie krótkoterminowe podejście nie przeciwdziała przyczynom przymusowych wysiedleń i przepływów migracyjnych ani nie zaspokaja humanitarnych potrzeb migrantów; mając na uwadze, że należy jeszcze udoskonalić w ramach reakcji UE narzędzia zarządzania kryzysowego i zapobiegania konfliktom, gdyż brutalne konflikty są źródłową przyczyną przymusowych wysiedleń; M. mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy wyraził poważne wątpliwości co do skuteczności wydatkowania środków UE na zewnętrzny wymiar polityki migracyjnej, w tym w kwestii projektów na rzecz praw człowieka migrantów; mając na uwadze, że Trybunał uznał zarazem, że bezpieczeństwo i ochrona granic stanowiły główny element europejskich wydatków związanych z migracją; N. mając na uwadze, że pomoc humanitarna oparta na potrzebach i poszanowaniu zasad humanitaryzmu, neutralności, bezstronności i niezależności, jak również na poszanowaniu międzynarodowego prawa humanitarnego i praw człowieka określonych w konwencjach genewskich i protokołach dodatkowych do nich, musi stanowić podstawę wszystkich działań zewnętrznych UE; mając na uwadze, że konieczne jest zapewnienie niezależności pomocy, tj. pomocy niezależnej od wszelkich względów politycznych, gospodarczych i względów bezpieczeństwa oraz wolnej od wszelkiego rodzaju dyskryminacji; O. mając na uwadze, że pomyślne wdrożenie polityki migracyjnej opartej na prawach człowieka wymaga, by stawić czoła negatywnemu postrzeganiu migracji oraz opracować pozytywną narrację, która ukazuje przepływy migracyjne jako szansę dla krajów przyjmujących, tak by przeciwdziałać ekstremizmowi i populizmowi; P. mając na uwadze, że UE ma obowiązek wspierania swoich partnerów wykonawczych w niesieniu szybkiej, skutecznej pomocy i ochrony wysokiej jakości oraz powinna ponosić odpowiedzialność wobec społeczeństw dotkniętych konfliktem; mając na uwadze, że w tym kontekście partnerzy UE wymagają terminowego i przewidywalnego finansowania, a decyzje dotyczące przydzielania środków na realizację nowych lub zmienionych priorytetów powinny zapewnić im wystarczająco dużo czasu na opracowanie planów i środków łagodzących; Q. mając na uwadze, że zdecentralizowana współpraca może pomóc w lepszym zrozumieniu potrzeb i kultur przesiedleńców wewnętrznych, migrantów i uchodźców oraz w szerzeniu wśród ludności lokalnej wiedzy o wyzwaniach, jakie napotykają migranci w swych krajach pochodzenia; mając na uwadze, że europejskie władze lokalne i regionalne mogą odegrać kluczową rolę w pomocy w usuwaniu tych źródłowych przyczyn przez budowanie zdolności; R. mając na uwadze, że art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej wyraźnie stanowi, że działania Unii na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie: demokracji, państwa prawa, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, zasad równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego ; mając na uwadze, że zgodnie z art. 208 Traktatu z Lizbony celem pomocy rozwojowej jest zmniejszenie i docelowo likwidacja ubóstwa w państwach trzecich; Kompleksowe i oparte na zasadach działanie UE jako odpowiedź na wyzwania związane z mobilnością 1. podkreśla, że w dzisiejszym świecie jesteśmy świadkami bezprecedensowo wysokiego poziomu mobilności ludzi, i zaznacza, że wspólnota międzynarodowa musi niezwłocznie podjąć działania na rzecz wzmocnienia wspólnej reakcji na wyzwania i szanse związane z tym zjawiskiem; podkreśla, że taka reakcja musi opierać się na zasadzie solidarności i nie może skupiać się jedynie na względach bezpieczeństwa, lecz myślą przewodnią musi być pełna ochrona praw i godności każdej osoby zmuszonej bez względu na okoliczności do opuszczenia własnego domu w poszukiwaniu lepszego i bezpieczniejszego życia; podkreśla, że wszelka reakcja powinna poświęcać szczególną uwagę najbardziej narażonym jednostkom oraz obejmować świadczenie pomocy w ich krajach pochodzenia; zwraca uwagę na fakt, że chociaż ich traktowanie podlega odrębnym ramom prawnym, uchodźcy i migranci mają te same powszechne prawa człowieka i podstawowe wolności, które należy chronić bez względu na ich status prawny; przypomina, że UE musi przestrzegać wyznawanych przez nią wartości i zasad w tym tych ustanowionych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej we wszystkich wspólnych dziedzinach polityki i promować je w stosunkach zewnętrznych; wskazuje na konieczność zachowania spójności w polityce zewnętrznej UE i innych dziedzinach polityki obejmujących wymiar zewnętrzny;

53 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/43 Środa, 5 kwietnia 2017 r. 2. podkreśla, że ten wysoki poziom mobilności ludzi wynika z wielu złożonych przyczyn wymagających podjęcia decyzji opartych na dowodach, tak aby odróżnić poszczególne elementy zjawiska i opracować ukierunkowane reakcje polityczne; podkreśla, że UE i państwa członkowskie muszą uwzględnić tę bieżącą sytuację oraz opracować nowe podejście do przepływu osób w oparciu o rzeczywiste dane oraz interesy UE, poprzez zwiększenie odporności osób migrujących i ułatwienie im dostępu do podstawowych usług, w szczególności do edukacji, a także poprzez wspieranie integracji i udziału tych osób w środowisku lokalnym dzięki zapewnieniu im możliwości zatrudnienia i prowadzenia własnej działalności gospodarczej; 3. podkreśla, że międzynarodowa migracja może przyczynić się do rozwoju społeczno-gospodarczego, jak miało to miejsce w przeszłości, oraz że należy w tym kontekście stosować pozytywną narrację, która przyczynia się do faktycznego i obiektywnego zrozumienia tej kwestii i związanych z nią wspólnych korzyści, tak by przeciwdziałać ksenofobicznym, populistycznym i nacjonalistycznym dyskursom; przyjmuje zatem z zadowoleniem zainicjowaną przez ONZ kampanię Razem, której celem jest ograniczenie negatywnego postrzegania uchodźców i migrantów oraz wrogich postaw wobec nich, oraz apeluje do instytucji UE o pełną współpracę z ONZ przy wspieraniu tej kampanii; podkreśla potrzebę przyjęcia ogólnoświatowych, europejskich, krajowych i lokalnych strategii politycznych skoncentrowanych na perspektywie średnioi długoterminowej, a nie wynikających wyłącznie z bezpośredniej presji politycznej czy krajowych względów wyborczych; podkreśla, że te strategie polityczne muszą być spójne, znaczące, sprzyjające włączeniu i elastyczne z myślą o uregulowaniu kwestii migracji jako normalnego zjawiska w dziejach ludzkości oraz w celu wyjścia naprzeciw uzasadnionym obawom dotyczącym zarządzania granicami, ochrony socjalnej dla najbardziej narażonych grup oraz integracji społecznej uchodźców i migrantów; 4. podkreśla, że system pomocy humanitarnej jest niezwykle przeciążony i przeznaczone na niego środki finansowe nigdy nie będą wystarczające, aby poradzić sobie z kryzysami związanymi z przymusowymi wysiedleniami, zwłaszcza biorąc pod uwagę długotrwały charakter większości z nich; przyjmuje do wiadomości nowe ramy polityczne przedstawione w komunikacie Komisji zatytułowanym Przymusowe wysiedlenie a rozwój z kwietnia 2016 r., jako krok w dobrym kierunku, oraz wzywa ESDZ i Komisję do uwzględnienia treści komunikatu w nowych ramach partnerstwa z państwami trzecimi; odnotowuje znaczenie kompleksowego i bardziej zrównoważonego podejścia do migracji, w tym promowania ściślejszych więzi między pomocą humanitarną a rozwojem, oraz potrzebę angażowania się w działania z różnymi partnerami podmiotami regionalnymi, rządami, władzami lokalnymi, diasporami, społeczeństwem obywatelskim, w tym z organizacjami uchodźców i migrantów, z lokalnymi organizacjami wyznaniowymi i odpowiednimi organizacjami pozarządowymi oraz z sektorem prywatnym aby rozwijać ukierunkowane strategie oparte na dowodach w celu sprostania temu wyzwaniu, przy jednoczesnym uwzględnieniu faktu, iż pomoc humanitarna nie stanowi narzędzia zarządzania kryzysowego, tak jak to wskazano w Konsensusie europejskim w sprawie pomocy humanitarnej; 5. podkreśla, że w ramach unijnej współpracy na rzecz rozwoju należy nadal zajmować się źródłowymi przyczynami przymusowych wysiedleń i migracji a mianowicie konfliktami zbrojnymi, prześladowaniami niezależnie od ich przyczyn, przemocą ze względu na płeć, złymi rządami, ubóstwem, brakiem perspektyw gospodarczych i zmianami klimatu oraz skutecznie im przeciwdziałać poprzez przezwyciężanie niestabilności państwowej, promowanie pokoju i bezpieczeństwa, rozwiązywanie konfliktów i proces pojednania po wyjściu z konfliktu, zapewnienie sprawiedliwości, równości oraz wzmocnienie instytucji, zdolności administracyjnych, demokracji i dobrych rządów, praworządności i poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, zgodnie z 16. celem zrównoważonego rozwoju wskazanym w nowym programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 oraz zgodnie z zasadami ustanowionymi w Karcie Narodów Zjednoczonych i prawie międzynarodowym; 6. podkreśla konieczność skoncentrowania się na społeczno-gospodarczych aspektach zjawiska migracji, prowadzenia dla poszczególnych krajów niezbędnych analiz źródłowych przyczyn przymusowych wysiedleń i migracji, a także zachęcania państw pochodzenia do przyjmowania i wdrażania środków i strategii prowadzących do tworzenia godziwych miejsc pracy i realnych możliwości gospodarczych, tak aby migracja stała się wyborem, a nie koniecznością; apeluje do UE o prowadzenie w dalszym ciągu polityki, której celem jest zmniejszenie, a docelowo wyeliminowanie ubóstwa, zwalczanie nierówności i braku bezpieczeństwa żywnościowego, promowanie rozwoju gospodarczego, zwalczanie korupcji oraz ugruntowanie podstawowych usług publicznych; zwraca uwagę, że skuteczna polityka powinna uwzględniać konieczność zbudowania gospodarczej odporności zarówno w państwach przyjmujących, jak i w krajach pochodzenia; kładzie nacisk na konieczność poprawy spójności polityki na rzecz rozwoju; 7. podkreśla kluczowe znaczenie miejsc pracy i możliwości gospodarczych w celu złagodzenia wpływu zagrożeń, jakie niosą za sobą wysiedlenia; wzywa UE, by pomogła migrantom i uchodźcom w udaniu się do miejsc oferujących takie możliwości, udzieliła pomocy w stworzeniu perspektyw w miejscach ich wychodźstwa (w tym poprzez zniesienie barier i przeszkód stojących na drodze do dostępu do rynku pracy) i wsparła ich w rozwijaniu nowych umiejętności, lepiej dostosowanych do potrzeb miejscowego rynku pracy;

54 C 298/44 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 8. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie UE jako największego darczyńcy na świecie do niesienia pomocy humanitarnej w celu poprawy warunków życia uchodźców; wzywa UE i jej państwa członkowskie do dotrzymania w pełni podjętych zobowiązań i do zwiększenia zobowiązań finansowych stosownie do rosnących potrzeb humanitarnych; zwraca uwagę, że działania humanitarne będą zawsze stanowić pierwszy element reakcji na wszelkie kryzysy związane z wysiedleniami; podkreśla, że prawo międzynarodowe i humanitarne zasady człowieczeństwa, neutralności, bezstronności i niezależności nadal muszą stanowić orientacyjne ramy działań humanitarnych UE podejmowanych w odpowiedzi na kryzysy związane z uchodźcami i przymusowymi wysiedleniami; 9. uznaje, że prawa i godność milionów ludzi dalej będą ograniczane, jeśli osoby te pozostawione będą w obozach dla uchodźców lub na obrzeżach miast bez szansy na zaspokojenie podstawowych potrzeb, bez źródeł utrzymania i możliwości zarobkowych; 10. podkreśla znaczenie uwzględnienia wymiaru płci w zjawisku migracji, który obejmuje nie tylko podatność kobiet na zagrożenia w postaci wszelkiego rodzaju niegodziwego traktowania, ale również wielorakie przyczyny, które skłaniają kobiety do migracji, rolę, jaką odgrywają one w reagowaniu na sytuacje wyjątkowe, ich wkład społeczno-gospodarczy oraz aktywny udział w rozwiązywaniu konfliktów i zapobieganiu im, a także w procesach zachodzących po zakończeniu konfliktu i w odbudowie społeczeństwa demokratycznego; zwraca uwagę, że skoncentrowanie się na wzmocnieniu pozycji kobiet i ich większej roli jako decydentów jest zatem kluczowe dla przeciwdziałania głębszym przyczynom przymusowych wysiedleń oraz dla zapewnienia poszanowania praw kobiet oraz ich autonomii na każdym etapie procesu migracji; przypomina, że konieczne jest zastosowanie perspektywy płci i wieku w polityce UE dotyczącej przepływu uchodźców i migrantów; 11. wzywa do zacieśnienia współpracy z ONZ i innymi podmiotami, w tym do zwiększenia wkładu finansowego na rzecz UNHCR i UNRWA; podkreśla w tym kontekście potrzebę poprawy warunków bytowych w obozach dla uchodźców, zwłaszcza w zakresie opieki zdrowotnej i edukacji, oraz stopniowego eliminowania zależności od pomocy humanitarnej w występujących obecnie długotrwałych kryzysach poprzez zwiększanie odporności osób wysiedlonych i umożliwianie im godnego życia jako osób przyczyniających się do dobrostanu krajów przyjmujących, aż do momentu dobrowolnego powrotu lub przesiedlenia; 12. podkreśla, że UE podjęła istotne kroki w celu stawienia czoła zewnętrznemu wymiarowi kryzysu migracyjnego, w szczególności w zakresie zwalczania przestępczości zorganizowanej odpowiedzialnej za przemyt migrantów i handel ludźmi oraz w zakresie wzmocnionej współpracy z krajami pochodzenia i tranzytu; 13. podkreśla konieczność wprowadzenia w krajach pochodzenia ram i odpowiednich rozwiązań w celu godnego przyjmowania szczególnie narażonych i marginalizowanych odesłanych migrantów oraz umożliwienia im udanej integracji społeczno-kulturowej; 14. przypomina, że grupy szczególnie narażone, w tym kobiety, nieletni (zarówno ci, którym towarzyszą rodziny, jak i pozbawieni opieki), osoby niepełnosprawne, osoby starsze i osoby LGBTI są szczególnie narażone na niegodziwe traktowanie na wszystkich etapach procesu migracyjnego; przypomina, że kobiety i dziewczęta są ponadto w dużym stopniu zagrożone przemocą i dyskryminacją seksualną i uwarunkowaną płcią, nawet po dotarciu do miejsc uznawanych za bezpieczne; apeluje o zapewnienie tym grupom szczególnej pomocy i większej ochrony humanitarnej w ramach procesu ich przesiedlenia czy integracji oraz apeluje o ich priorytetowe traktowanie w procedurach przyjmowania uwzględniających problematykę płci, przy upowszechnieniu przestrzegania minimalnych standardów i regulacji w zakresie skutecznego łączenia rodzin; apeluje o zapewnienie osobom narażonym szczególnej ochrony przed przemocą i dyskryminacją w toku procedury azylowej oraz o zapewnienie im możliwości uzyskania statusu rezydenta i dostępu do podstawowych świadczeń, w tym opieki zdrowotnej i edukacji, zgodnie z obowiązującym prawem; wzywa Unię Europejską, by opracowywała we współpracy z państwami trzecimi programy szkoleń odnoszące się do szczególnych potrzeb uchodźców i migrantów wymagających szczególnego traktowania; 15. zaznacza, że dzieci stanowią znaczny odsetek migrantów i uchodźców oraz że konieczne jest opracowanie i zastosowanie szczególnych procedur w celu zapewnienia im ochrony, zgodnie z treścią konwencji ONZ o prawach dziecka; wzywa kraje przyjmujące do dopilnowania, by dzieci będące uchodźcami miały pełny dostęp do edukacji, oraz do wspierania w miarę możliwości ich integracji i włączania do krajowych systemów oświaty; ponadto wzywa organizacje humanitarne i działające na rzecz rozwoju do zwrócenia większej uwagi na kształcenie i szkolenie nauczycieli należących zarówno do społeczności przesiedlonych, jak i przyjmujących; wzywa także międzynarodowych darczyńców do priorytetowego traktowania kształcenia przy reagowaniu na kryzys uchodźczy, za pośrednictwem programów mających na celu angażowanie i psychologiczne wspieranie dzieci będących migrantami oraz propagowanie nauki języka kraju przyjmującego w celu zapewnienia lepszej integracji dzieci będących uchodźcami; wyraża zadowolenie z pomocy

55 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/45 Środa, 5 kwietnia 2017 r. finansowej przeznaczonej na zapewnienie powszechniejszej edukacji i szkolenia dzieciom syryjskim oraz z niedawnego zwiększenia z 4 % do 6 % puli środków przeznaczonych na edukację w budżecie na pomoc humanitarną UE, co czyni z UE lidera we wspieraniu projektów edukacyjnych w sytuacjach kryzysowych na świecie; apeluje o większą skuteczność we wdrażaniu tych nowych środków finansowych; 16. uznaje bezpaństwowość za poważne wyzwanie w zakresie praw człowieka; zwraca się do Komisji i ESDZ o zwalczanie bezpaństwowości za pomocą wszelkich działań zewnętrznych UE, w szczególności poprzez przeciwdziałanie w przepisach prawnych regulujących kwestię obywatelstwa dyskryminacji ze względu na płeć, religię lub status mniejszości, poprzez promowanie prawa dzieci do posiadania obywatelstwa i wspieranie kampanii Agencji ONZ ds. Uchodźców (UNHCR) mającej na celu położenie kresu bezpaństwowości do 2024 r.; potępia przypadki ograniczania lub zakazywania opuszczania terytorium lub powrotu mające miejsce w niektórych państwach oraz skutki bezpaństwowości w zakresie dostępu do praw; apeluje do rządów i parlamentów narodowych o zniesienie karnych przepisów prawnych uznających migrację za przestępstwo; 17. podkreśla, że zgodnie z zasadami UE ogólnym celem unijnej zewnętrznej polityki migracyjnej powinno być ustanowienie wielostronnego systemu zarządzania dotyczącego międzynarodowej migracji, a pierwszym krokiem w tym kierunku było niedawne posiedzenie ONZ na wysokim szczeblu; Lepiej zarządzana migracja międzynarodowa: globalna odpowiedzialność 18. wyraża poważne zaniepokojenie w związku z niedawną decyzją administracji USA o czasowym zakazie wjazdu do USA obywateli siedmiu państw, w których większość ludności stanowią muzułmanie, oraz o czasowym zawieszeniu amerykańskiego systemu pomocy uchodźcom; uważa, że tego typu dyskryminujące decyzje podsycają ksenofobiczny i skierowany przeciwko migracji dyskurs, mogą być sprzeczne z podstawowymi międzynarodowymi aktami prawnymi, takimi jak konwencja genewska, i mogą poważnie utrudnić obecne globalne starania podejmowane w celu zapewnienia sprawiedliwego międzynarodowego podziału odpowiedzialności za uchodźców; apeluje do UE i jej państw członkowskich o zajęcie zdecydowanego wspólnego stanowiska w obronie międzynarodowego systemu ochrony oraz prawnego bezpieczeństwa wszystkich społeczeństw, których dotyczy ten problem, w szczególności obywateli UE; 19. z zadowoleniem przyjmuje posiedzenie plenarne Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych na wysokim szczeblu, które odbyło się w dniu 19 września 2016 r. w celu rozwiązania problemu przemieszczania się na wielką skalę uchodźców i migrantów, oraz zorganizowany przez Stany Zjednoczone szczyt szefów państw i rządów, ponieważ przepływy migracyjne są przedmiotem odpowiedzialności o wymiarze ogólnoświatowym, który wymaga skutecznej globalnej reakcji i wzmocnionej współpracy między wszystkimi zainteresowanymi stronami w celu wypracowania trwałego rozwiązania w pełnym poszanowaniu praw człowieka; z zadowoleniem przyjmuje wyniki tych szczytów jako wyraz faktycznego politycznego zobowiązania o bezprecedensowej sile i wyraża nadzieję, że utoruje ono pilnie drogę do prawdziwie globalnej reakcji oraz międzynarodowego dzielenia się odpowiedzialnością za uchodźców i duże ruchy migracyjne na całym świecie; głęboko ubolewa jednak nad brakiem konkretnych deklaracji lub prawnie wiążących zobowiązań dotyczących pomocy lub reformy, które są potrzebne do zlikwidowania istniejącej luki między retoryką a rzeczywistością; apeluje do wszystkich zainteresowanych stron o zapewnienie ciągłego, pilnego i skutecznego zaangażowania politycznego oraz współpracy, wymiany wiedzy i doświadczeń z krajami partnerskimi, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i lokalnymi organami władzy, a także finansowania i konkretnych aktów solidarności we wspieraniu krajów przyjmujących; podkreśla potrzebę większej koordynacji między UE i jej partnerami międzynarodowymi na poziomie ONZ, aby stawić czoła wyzwaniom związanym z migracją; wzywa UE i jej państwa członkowskie do przyjęcia przewodniej roli w międzynarodowych działaniach, w szczególności w kwestii dopilnowania, aby umowy w tym przyszłe porozumienia ONZ dotyczące uchodźców oraz bezpiecznej, uporządkowanej i legalnej migracji były sprawnie wprowadzane w życie, przy ustanowieniu w razie potrzeby mechanizmów monitorowania; 20. podkreśla, że globalna współpraca dotycząca migracji i mobilności powinna być budowana w oparciu o ramy przyjęte na szczeblu regionalnym i niższym niż regionalny; wzywa UE do wzmocnienia planów współpracy z organizacjami regionalnymi, takimi jak Unia Afrykańska, Liga Państw Arabskich, Rada Współpracy Państw Zatoki Perskiej, tak by sprzyjać również zarządzaniu mobilnością wewnątrz regionów, i wskazuje, że należy zachęcać te organizacje regionalne do pełnego zaangażowania się w tę współpracę; zwraca uwagę, że integracja gospodarcza na szczeblu podregionów, zwłaszcza w Afryce, oferuje dodatkowe środki służące wsparciu podejścia polegającego na wspólnym zarządzaniu i zachęcaniu do podejmowania inicjatyw Południe-Południe w dziedzinie zarządzania migracją i mobilności; wzywa Unię Europejską, aby domagała się dla Unii Afrykańskiej silniejszej i wiarygodniejszej roli w zapobieganiu kryzysom politycznym w Afryce;

56 C 298/46 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 21. podkreśla, że UE może czerpać korzyści ze ściślejszej współpracy i synergii z wielostronnymi bankami rozwoju i wyspecjalizowanymi organami ONZ, w szczególności UNHCR oraz Międzynarodową Organizacją ds. Migracji (IOM) obecnie powiązaną z ONZ; odnotowuje najnowsze koncepcje przedstawione przez Bank Światowy w odniesieniu do sytuacji osób przymusowo wysiedlonych i z zadowoleniem przyjmuje uznanie konieczności opracowania polityki łagodzenia skutków i polityki azylowej wspierających proces integracji osób przymusowo wysiedlonych, a zarazem zobowiązanie społeczności krajów przyjmujących do osiągnięcia celów rozwojowych; 22. podkreśla, że przesiedlanie osób przymusowo wysiedlonych jest pilnym obowiązkiem wspólnoty międzynarodowej, przy czym istotną rolę odgrywa UNHCR; wzywa państwa członkowskie UE do wywiązania się w pełni z podjętych zobowiązań; uznaje, że kluczowe jest pilne wdrożenie w odpowiedzi skoordynowanego i zrównoważonego działania, które zapewni osobom potrzebującym ochrony międzynarodowej uczciwe i dostępne procedury udzielania azylu w Unii Europejskiej i innych państwach przyjmujących, zamiast pozostawiać ten obowiązek państwom pierwszej linii lub krajom sąsiadującym ze strefami konfliktu; podkreśla fakt, że wsparcie finansowe nie dorównuje zakresowi i skali wysiedleń, co dodatkowo potęguje brak właściwych i skutecznych rozwiązań dotyczących zlikwidowania źródłowych przyczyn przymusowych wysiedleń; 23. podkreśla nałożone przez prawo międzynarodowe obowiązki względem uchodźców i apeluje do wszystkich państw, które dotychczas tego nie uczyniły, o ratyfikowanie i wdrożenie Konwencji dotyczącej statusu uchodźców i protokołu do niej; apeluje do wszystkich państw o rozszerzenie ochrony na osoby wewnętrznie wysiedlone, jak ma to miejsce w przypadku mechanizmów takich jak konwencja Unii Afrykańskiej w sprawie ochrony osób wewnętrznie przesiedlonych w Afryce i udzielania im pomocy (konwencja z Kampali); 24. podkreśla, że pojęcia bezpiecznych krajów i bezpiecznych krajów pochodzenia nie powinny uniemożliwiać indywidualnych ocen wniosków o udzielenie azylu; apeluje o gromadzenie specjalistycznych, szczegółowych i regularnie aktualizowanych informacji na temat praw człowieka, zwłaszcza w przypadku kobiet, dzieci, osób niepełnosprawnych i osób LGBTI, w krajach pochodzenia osób ubiegających się o azyl, w tym w krajach uznanych za bezpieczne; 25. podkreśla, że należy dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić uchodźcom w państwach członkowskich i w obozach dla uchodźców godne warunki życia, w szczególności pod względem opieki zdrowotnej, możliwości kształcenia czy podjęcia pracy; 26. podkreśla potrzebę zwiększenia możliwości w zakresie kształcenia; apeluje o harmonizację polityki uznawania kwalifikacji i ochronę praw pracowników migrujących oraz objęcie ich ubezpieczeniem społecznym zgodnie z podstawowymi konwencjami Międzynarodowej Organizacji Pracy; apeluje o podpisanie i ratyfikację Międzynarodowej konwencji o ochronie praw wszystkich pracowników migrantów i członków ich rodzin; 27. uważa, że tymczasowa lub uzupełniająca ochrona oparta na założeniu, że uchodźcy możliwie szybko powrócą do domu, przyczynia się do stworzenia braku perspektyw i szansy na integrację; przypomina o znaczeniu pozytywnej roli, jaką mogą odegrać uchodźcy w odbudowie swoich społeczeństw po powrocie do kraju lub działając z zagranicy; 28. ubolewa nad ogromną liczbą ofiar śmiertelnych wśród migrantów w Morzu Śródziemnym i wyraża zaniepokojenie rosnącą liczbą przypadków naruszeń praw człowieka wobec migrantów i osób ubiegających się o azyl na szlaku ich podróży do Europy; 29. jest poważnie zaniepokojony licznymi przypadkami zaginięcia nieletnich pozbawionych opieki; wzywa Komisję i państwa członkowskie do utworzenia bazy zawierającej szczegółowe dane dotyczące nieletnich bez opieki, którzy przybyli na terytorium państw członkowskich; 30. podkreśla potrzebę znalezienia trwałych dyplomatycznych i politycznych rozwiązań brutalnych konfliktów oraz potrzebę inwestowania w skuteczne mechanizmy wczesnego ostrzegania i zapobiegania konfliktom w celu ich ograniczenia w przyszłości; apeluje do UE o zainicjowanie skoordynowanych działań dyplomatycznych z partnerami międzynarodowymi i głównymi mocarstwami i organizacjami regionalnymi w celu przyjęcia aktywniejszej i skuteczniejszej roli w dziedzinie zapobiegania konfliktom, mediacji, ich rozwiązywania i pojednania, a także w celu zagwarantowania ludziom prawa do pozostania w krajach i regionach, z których pochodzą; podkreśla, że działania te powinny stanowić sedno działalności ESDZ, której należy zapewnić niezbędne zasoby i uprawnienia to umożliwiające, w tym w zakresie budżetu i personelu; przypomina o zasadniczej roli, jaką w tym zakresie odgrywają delegatury UE i specjalni przedstawiciele; podkreśla, że reakcja na przymusowe wysiedlenia i migrację powinna opierać się na potrzebach i prawach oraz uwzględniać podatność ludności na zagrożenia i nie może być ograniczona do pomocy humanitarnej, lecz powinna również obejmować partnerów w dziedzinie rozwoju i społeczeństwa obywatelskiego;

57 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/47 Środa, 5 kwietnia 2017 r. 31. apeluje do UE i państw członkowskich o poważne potraktowanie swoich zobowiązań dotyczących wyzwania, jakie stanowi zmiana klimatu, oraz o szybkie wdrożenie porozumienia paryskiego, a także o przyjęcie przewodniej roli w uznaniu wpływu zmiany klimatu na masowe przemieszczanie się ludzi, gdyż skala i częstotliwość tych przepływów może się zwiększyć; apeluje w szczególności do UE o przekazanie wystarczających środków do dyspozycji krajom dotkniętym zmianą klimatu w celu udzielenia im pomocy w dostosowaniu się do jej skutków i ich złagodzeniu; podkreśla, że nie powinno się to odbywać kosztem tradycyjnej współpracy rozwojowej, której celem jest zmniejszenie ubóstwa; jest zdania, że należy stworzyć na szczeblu międzynarodowym specjalny status ochrony dla osób przesiedlonych w wyniku zmian klimatu, uwzględniający ich specyficzną sytuację tych osób; 32. chwali pracę lokalnych i międzynarodowych organizacji pozarządowych i organizacji pozarządowych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego, wykonywaną pomimo wszelkich trudności i zagrożeń, jakie napotykają, w celu niesienia pilnej i w wielu przypadkach ratującej życie pomocy najbardziej narażonym zarówno w krajach pochodzenia, jak i w krajach tranzytowych i krajach przeznaczenia uchodźców i migrantów; podkreśla, że praca ta w wielu przypadkach wypełnia lukę pozostawioną przez państwa i ogólnie przez społeczność międzynarodową; 33. uważa za kluczowe przezwyciężenie obecnej narracji na temat uchodźców, którzy są przedstawiani jedynie jako obciążenie, i podkreśla pozytywny wkład, jaki mogą wnieść do wspólnot przyjmujących, jeżeli tylko dostaną na to szansę; zaleca angażowanie uchodźców w proces określania i opracowywania rozwiązań politycznych, które bezpośrednio ich dotyczą, oraz w tworzenie lub wzmacnianie niezbędnych programów; apeluje do instytucji i agencji europejskich o wprowadzenie w swoich organach administracyjnych staży przeznaczonych zwłaszcza dla młodych uchodźcówabsolwentów przebywających legalnie w Unii Europejskiej, aby dać przykład i wykazać korzyści płynące z inwestowania w młode pokolenie; Działania zewnętrzne UE i partnerstwa z państwami trzecimi 34. podkreśla, że w działaniach zewnętrznych UE powinna dążyć do zaprowadzenia pokoju, odgrywać bardziej aktywną rolę i być ukierunkowana na przyszłość, zamiast reagować głównie na bieżące wydarzenia, zmieniając cele w odpowiedzi na nowe kryzysy; popiera ściślejszą współpracę pomiędzy UE a państwami trzecimi w dziedzinie bezpieczeństwa, edukacji i wymiany informacji, w celu lepszego zarządzania przepływami migracyjnymi i uniknięcia nowych kryzysów; przypomina, że zjawisko migracji wynika ze złożonego zbioru przyczyn, takich jak rosnąca populacja, ubóstwo, brak możliwości i niewystarczająca liczba nowych miejsc pracy, polityczna niestabilność, przypadki naruszenia praw człowieka, ucisk polityczny, prześladowania konflikty zbrojne i inne formy przemocy, a także zmiana klimatu; przypomina, że rozwiązanie tych problemów może przede wszystkim ograniczyć czynniki przymusowych wysiedleń i migracji; podkreśla zasadniczą potrzebę wzmocnienia spójności polityki na dwóch poziomach: pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną polityką UE oraz w ramach samych działań zewnętrznych pomiędzy polityką rozszerzenia, europejską polityką sąsiedztwa, stosunkami dwustronnymi z partnerami strategicznymi UE, a także polityką rozwoju i handlu; uważa, że polityka handlowa prowadzona z krajami rozwijającymi się powinna być korzystna dla obu stron, z należytym uwzględnieniem nierówności gospodarczych pomiędzy tymi krajami a UE; podkreśla znaczenie Grupy Komisarzy ds. Działań Zewnętrznych w koordynowaniu działań UE w zakresie migracji na najwyższym szczeblu politycznym i w silnym stymulowaniu ambitnej wspólnej polityki migracyjnej w UE; 35. podkreśla potrzebę wprowadzenia kompleksowego podejścia do konfliktów i kryzysów zewnętrznych poprzez identyfikowanie bezpośrednich i pośrednich skutków gospodarczych, środowiskowych, społecznych, podatkowych i politycznych wysiedleń dla państw trzecich, w celu lepszego dostosowania polityki rozwoju do ich potrzeb; 36. przypomina, że przegląd europejskiej polityki sąsiedztwa (EPS), przedstawiony w dniu 18 listopada 2015 r., zawiera plany stowarzyszenia państw trzecich sąsiadujących z państwami partnerskimi sąsiadującymi z UE w ramach rozszerzonej współpracy; zachęca zatem do ustanowienia ram tematycznych, aby zaproponować współpracę między UE, południowymi państwami sąsiadującymi i kluczowymi podmiotami regionalnymi, szczególnie w Afryce, w zakresie wyzwań regionalnych, takich jak bezpieczeństwo, energia lub zarządzanie uchodźcami i przepływami migracyjnymi; 37. ponownie podkreśla znaczenie zasady więcej za więcej jako podstawy polityki zagranicznej UE, zgodnie z którą UE powinna rozwijać coraz ściślejsze (finansowe) partnerstwa z krajami czyniącymi postępy w dziedzinie reform demokratycznych; podkreśla, że skupienie się na poprawie jakości życia ludzi w państwach trzecich powinno stanowić jeden z priorytetów polityki zagranicznej UE;

58 C 298/48 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 38. apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii o podjęcie, we współpracy z państwami członkowskimi, prac nad budowaniem odporności państwowej, ekonomicznej i społecznej, w szczególności u państw sąsiadujących z UE i w otaczających je regionach, w tym za pośrednictwem europejskiej polityki sąsiedztwa i innych instrumentów UE; 39. potępia wzrastającą kryminalizację migracji kosztem praw człowieka przysługujących osobom, których ona dotyczy, oraz złe traktowanie i arbitralne zatrzymywanie uchodźców w państwach trzecich; apeluje do wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel i do ESDZ o podniesienie tej kwestii, w tym również w prowadzonych przez nie rozmowach dotyczących praw człowieka oraz w podkomisjach ds. sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa, a także o rozwijanie potencjału ochrony w państwach trzecich tranzytu; 40. apeluje o ustanowienie prawdziwej, opartej na prawach człowieka, wspólnej europejskiej polityki migracyjnej, której podstawę stanowi zasada solidarności między państwami członkowskimi, zgodnie z art. 80 TFUE przy zapewnieniu bezpieczeństwa granic zewnętrznych UE i odpowiednich kanałów prawnych dla bezpiecznej i uporządkowanej migracji, w tym migracji cyrkulacyjnej, jako zrównoważonej długoterminowej polityki na rzecz promowania wzrostu i spójności w UE aby stworzyć jasne ramy dla relacji UE z państwami trzecimi; apeluje do Komisji i Rady o wzmocnienie systemy europejskiej niebieskiej karty w celu lepszego zarządzania migracją ekonomiczną; ostrzega, że każda polityka, która może okazać się sprzeczna z podstawowymi wartościami UE zapisanymi w art. 8 TUE i Karcie praw podstawowych UE, może podważać wiarygodność UE i jej zdolność do wywierania wpływu na wydarzenia na szczeblu międzynarodowym; zwraca uwagę, że zewnętrzna polityka migracyjna UE wymaga umów z państwami trzecimi, zorientowanych na długoterminowe cele z myślą o ustanawianiu trwałych partnerstw; przypomina, że każde takie partnerstwo powinno opierać się na dialogu, wspólnych interesach i współodpowiedzialności; z zadowoleniem przyjmuje plan działania UE przeciwko przemytowi migrantów (na lata ), który przewiduje ściślejszą współpracę z państwami trzecimi, ale podkreśla, że wdrożenie wspólnej polityki UE dotyczącej legalnej migracji miałoby kluczowe znaczenie dla demontażu modelu biznesowego stosowanego przez przemytników i przeciwdziałania handlowi ludźmi; apeluje do Komisji o pełne dostosowanie obowiązującego dorobku prawnego UE do protokołu Narodów Zjednoczonych przeciwko przemytowi migrantów i o zapewnienie odpowiedniej ochrony migrantom będącym ofiarami przemocy lub niegodziwego traktowania; 41. domaga się, by wszystkie umowy zawarte z państwami trzecimi gwarantowały, by prawa migrantów, bez względu na ich status, były zgodne z prawem międzynarodowym, i wzywa do przyjęcia odpowiednich przepisów prawnych, w tym w dziedzinie azylu, przewidujących w szczególności, że samo nielegalne przekroczenie granicy nie może zostać uznane za powód do pozbawienia wolności; 42. przypomina o znaczeniu współpracy z państwami trzecimi w walce z przemytnikami ludzi i handlem ludźmi w celu jak najwcześniejszego wykrywania siatek tej działalności; podkreśla w związku z tym konieczność zacieśnienia współpracy sądowej i policyjnej z tymi państwami w celu identyfikowania i likwidowania tych siatek; przypomina ponadto o konieczności zwiększenia potencjału tych państw, aby mogły one skutecznie ścigać i sankcjonować osoby odpowiedzialne; apeluje w związku z tym o wspieranie współpracy między Unią Europejską, państwami członkowskimi, Europolem, Eurojustem i zainteresowanymi państwami trzecimi; potwierdza, że środki wymierzone w handel ludźmi nie powinny zagrażać przestrzeganiu praw ofiar tego handlu, migrantów, uchodźców i osób wymagających ochrony międzynarodowej; domaga się, by niezwłocznie zaprzestano aresztowań ofiar handlu ludźmi i dzieci; 43. przypomina, że siatki przemytników i handlarzy ludźmi w pełni wykorzystują internet do prowadzenia swojej działalności przestępczej oraz że w związku z tym zasadnicze znaczenie ma nasilenie przez Unię Europejską działań, zwłaszcza w obrębie Europolu i jednostki ds. zgłaszania podejrzanych treści w internecie (IRU), a także współpracy z państwami trzecimi w tej dziedzinie; 44. przypomina, że siatki handlarzy mogą wykorzystywać legalne drogi migracji do sprowadzania swoich ofiar na terytorium europejskie; uważa, że kryteria, jakie państwa trzecie muszą spełnić przez zawarciem jakiejkolwiek umowy o liberalizacji wiz z Unią Europejską, powinny wyraźnie obejmować współpracę tych państw w zwalczaniu handlu ludźmi; apeluje do Komisji o zwrócenie szczególnej uwagi na te kwestie, a także na walkę z przemytnikami, we wszystkich dialogach prowadzonych w ramach negocjowania takich umów; 45. z zadowoleniem przyjmuje podejście przewidujące, że UE powinna wyznaczyć sobie jasne priorytety i wymierne cele w odniesieniu do każdej wspólnej polityki, w szczególności w relacjach z państwami trzecimi; podkreśla, że Parlament powinien uczestniczyć w wyznaczaniu tych jasnych celów; uważa, że zewnętrzne działania UE oparte na wspólnym podejściu będą jedynym sposobem w dążeniu do zapewnienia bardziej stanowczej i skutecznej polityki; apeluje o prawdziwie jednolite i skoordynowane działania pomiędzy UE i państwami członkowskimi, gdyż jednostronne inicjatywy w zakresie zarówno spraw wewnętrznych, jak i zewnętrznych mogą podważyć wykonalność i powodzenie naszej wspólnej polityki i wspólnych interesów;

59 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/49 Środa, 5 kwietnia 2017 r. 46. wzywa do lepszej ochrony granic zewnętrznych UE, aby zapobiec nielegalnemu wjazdowi na terytorium UE, przeciwdziałać przemytowi ludzi i zapobiec ofiarom śmiertelnym na morzu; z zadowoleniem przyjmuje w tym kontekście utworzenie zbudowanej na bazie Fronteksu Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej, gdyż będzie ona pomocna w bardziej skutecznym zarządzaniu migracją; podkreśla jednak potrzebę udzielenia większej pomocy finansowej i technicznej na cele związane z ochroną granic wszystkim południowo-wschodnim państwom członkowskim UE, państwom kandydującym do UE i innym krajom partnerskim w tym regionie; ubolewa w szczególności nad brakiem kontroli parlamentarnej nad działalnością zewnętrzną Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej i domaga się w związku z powyższym, by przedstawiała ona systematycznie Parlamentowi sprawozdania w sprawie stosowania umów roboczych i wspólnych operacji z państwami trzecimi, w konsultacji ze społeczeństwem obywatelskim; 47. podkreśla, że otwarcie bezpiecznych i legalnych kanałów dla osób ubiegających się o azyl i potencjalnych migrantów umożliwiłoby tym osobom korzystanie z formalnych dróg wjazdu i wyjazdu, co uniemożliwiłoby działalność biznesową handlarzom ludźmi i powiązanym sieciom przestępczości zorganizowanej; podkreśla, że brak legalnych szlaków migracji często prowadzi do zwiększenia liczby nielegalnych dróg mobilności, które przekładają się na większe narażenie i ryzyko niegodziwego traktowania tych osób na wszystkich etapach przepływów migracyjnych i uchodźczych; apeluje w związku z powyższym o pilne, szczegółowe i konkretne ustanowienie zorganizowanych, bezpiecznych i legalnych dróg dostępu do całej UE między innymi poprzez skuteczniejsze postanowienia dotyczące łączenia rodzin oraz programy przesiedleń; przypomina także swój apel do państw członkowskich o wykorzystanie istniejących możliwości w zakresie przyznawania wiz humanitarnych zwłaszcza osobom narażonym, a w szczególności nieletnim pozostającym bez opieki w ambasadach UE i urzędach konsularnych w krajach pochodzenia lub krajach tranzytowych; apeluje, aby w ramach wspólnego europejskiego systemu azylowego zezwolono także na składanie wniosków o udzielenie azylu i na ich rozpatrywanie poza UE lub na jej granicach zewnętrznych; apeluje do UE o wsparcie ustanowienia korytarzy humanitarnych w przypadku poważnych kryzysów uchodźczych i związanych z wysiedleniem, w celu niesienia pomocy humanitarnej i zapewnienia zaspokojenia najbardziej podstawowych potrzeb uchodźców oraz poszanowania przysługujących im praw człowieka; przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący utworzenia unijnych ram przesiedleń, lecz apeluje o kontynuowanie prac na szczeblu UE w celu stworzenia i umocnienia dróg legalnych, które byłyby uzupełnieniem dla przesiedleń; 48. przyjmuje do wiadomości nowe ramy partnerstwa z państwami trzecimi, postrzegając je jako sygnał do podjęcia rzeczywistych działań politycznych, zważywszy zwłaszcza na to, że służą one, w ramach dwutorowego podejścia, uwzględnieniu krótkoterminowych celów, takich jak ratowanie życia na Morzu Śródziemnym i zwiększenie poziomu powrotów do krajów pochodzenia i krajów tranzytu, a także długoterminowych celów, takich jak eliminowanie źródłowych przyczyn nielegalnej migracji i przymusowych wysiedleń poprzez wzmacnianie wsparcia udzielanego przez UE państwom trzecim w celu budowania zdolności oraz poprzez poprawę ich sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej; podkreśla, że powodzenie podejścia przedstawionego w komunikacie z czerwca 2016 r. jest uzależnione od zdolności UE do zaoferowania rzeczywistych, wspólnie ustalonych zachęt dla państw trzecich tranzytu i pochodzenia, i wyraża zaniepokojenie w związku z ograniczoną ofertą koncentrującą się głównie na zarządzaniu granicami lub programach wspomaganego dobrowolnego powrotu, które choć kluczowe i potrzebne stanowią jedynie połowiczną i krótkoterminową odpowiedź na niezwykle złożoną sytuację; zwraca uwagę, że nowe ramy partnerstwa nie powinny stanowić jedynego filaru działań UE w dziedzinie migracji, i podkreśla, że istnieje potrzeba zrównoważenia i uzupełnienia tej reakcji poprzez skoncentrowanie się na rozwoju lokalnych gospodarek, kwalifikacjach i mobilności regionalnej, wyższym poziomie ochrony w krajach tranzytu i pochodzenia; 49. przypomina o znaczeniu zrównoważonego podejścia w nowych ramach partnerstwa; ostrzega przed stosowaniem jakiegokolwiek podejścia ilościowego w nowych ramach partnerstwa i powiązanych porozumieniach w sprawie migracji, które uznawałyby wymierny wzrost liczby i wskaźnika powrotów za jeden z głównych celów UE; podkreśla, że liczba powrotów wyraźnie zależy od charakteru przepływów migracyjnych oraz sytuacji w krajach pochodzenia; podkreśla, że cele krótkoterminowe porozumień powinny koncentrować się na najlepszym sposobie podejmowania wyzwań stojących przed państwami trzecimi, w tym przez rozwój kanałów legalnej migracji, w wyniku czego zmniejszy się skala nielegalnej migracji i liczba ofiar śmiertelnych na Morzu Śródziemnym; apeluje o zwiększenie dostępności stypendiów dla młodych ludzi pochodzących z państw trzecich; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że programy UE na rzecz powrotów i reintegracji wspierają budowanie zdolności i poprawę zarządzania migracją w krajach tranzytu i pochodzenia; domaga się dokonania oceny realizacji polityki UE dotyczącej powrotów; przypomina o obowiązku przestrzegania przez państwa trzecie zobowiązań wynikających z umów o readmisji; 50. podkreśla potrzebę budowania ścisłego partnerstwa z państwami kandydującymi do UE i potencjalnymi państwami kandydującym z regionu Bałkanów Zachodnich w zakresie kwestii związanych z migracją oraz zapewnienia niezbędnego wsparcia i współpracy w zarządzaniu przepływami migracyjnymi w tym regionie;

60 C 298/50 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 51. apeluje o ustanowienie partnerstw na rzecz mobilności i porozumień o migracji cyrkulacyjnej, aby ułatwić przepływ obywateli państw trzecich pomiędzy ich krajami pochodzenia a UE oraz podtrzymać rozwój społeczno-gospodarczy obu stron; 52. podkreśla, że w ramach swych działań szkoleniowych oraz wymiany najlepszych praktyk z państwami trzecimi UE powinna skupić się na odnośnym prawie unijnym i międzynarodowym oraz praktykach w tym zakresie, w szczególności na prawach podstawowych, dostępie do ochrony międzynarodowej, poszukiwaniu i ratownictwie, a także lepszej identyfikacji osób znajdujących się w szczególnie trudnej sytuacji i udzielaniu im pomocy; uważa, że odnosi się to w szczególności do szkoleń związanych z zarządzaniem granicami, których, zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego, nie można pod żadnym pozorem wykorzystywać, aby uniemożliwić osobom opuszczenie swego kraju; 53. apeluje o jak największą czujność w związku ze sposobem traktowania migrantów odesłanych do kraju pochodzenia lub państwa trzeciego; uważa, że w każdym dialogu dotyczącym powrotu i readmisji zwłaszcza w ramach umów o readmisji należy systematycznie poruszać kwestię bezpiecznego powrotu migrantów i ich ponownej integracji; podkreśla, że migranci powinni korzystać w pełni z bezpieczeństwa i ochrony przed poniżającym i nieludzkim traktowaniem, w tym w ośrodkach przetrzymywania, oraz że UE musi wspierać programy reintegracji; przypomina, że nikt nie może zostać odesłany lub zmuszony do powrotu do kraju, w którym jego życiu lub wolności zagraża niebezpieczeństwo z powodu jego pochodzenia, religii, narodowości, przynależności do danej grupy społecznej lub poglądów politycznych, do kraju w którym grożą mu tortury, poniżające traktowanie, a ogólniej naruszenie praw człowieka; podkreśla, że zbiorowe wydalenia i odsyłanie są zabronione na mocy prawa międzynarodowego; 54. apeluje, by podmioty odpowiedzialne za politykę zagraniczną i politykę rozwoju czuwały nad zagwarantowaniem osobom odsyłanym do kraju pochodzenia należytego traktowania i poszanowania nietykalności; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby opracowywały programy towarzyszące w celu zapewnienia realizacji w krajach pochodzenia konkretnych programów pomocowych, obejmujących zarówno programy dotyczące szkolenia zawodowego, jak i programy na rzecz zakładania struktur gospodarczych, w tym przedsiębiorstw typu start-up i małych przedsiębiorstw, a także programy wymiany zawodowej i akademickiej z państwami członkowskimi UE; 55. podkreśla, że umowy o partnerstwie, takie jak umowy o partnerstwie na rzecz mobilności, powinny zapewnić migrantom możliwość bezpiecznego przyjęcia w krajach tranzytu i pochodzenia, w sposób w pełni zgodny z ich prawami podstawowymi; podkreśla, że Parlament zajmuje jasne stanowisko w porozumieniach UE w sprawie readmisji i mobilności, co zostało wyrażone w Traktacie z Lizbony (art. 79 ust. 3 TFUE), i w szczególności stwierdza, że Parlament musi wyrazić zgodę przed zawarciem umowy stowarzyszeniowej i podobnych umów (art. 218 ust. 6 ppkt (v) TFUE) i musi być natychmiast i w pełni informowany na wszystkich etapach procedury (art. 218 ust. 10 TFUE); 56. przypomina stanowisko Parlamentu wyrażone w rezolucji z dnia 12 kwietnia 2016 r., zgodnie z którym Parlament stawia zawarte przez Unię umowy o readmisji przed umowami dwustronnymi zawartymi przez państwa członkowskie z państwami trzecimi; przypomina o niedawnym utworzeniu nowego europejskiego dokumentu powrotowego i podkreśla, że do jego uznawania należy systematycznie zachęcać w każdej nowej umowie o readmisji; 57. z zadowoleniem przyjmuje dialogi na wysokim szczeblu prowadzone przez wiceprzewodniczącą Komisji / wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz Komisję, a także w niektórych przypadkach przez państwa członkowskie w imieniu całej UE jako dobre i skuteczne działanie wspierające koordynację; podkreśla, że koordynację powinny zapewnić Komisja i ESDZ; apeluje do Komisji i ESDZ o regularne informowanie Parlamentu o tych dialogach i zdawanie sprawy z dokładnego wdrożenia operacyjnego procesu rabackiego i procesu chartumskiego oraz priorytetowych inicjatyw uzgodnionych na szczycie w Valletcie; ponownie podkreśla, że dzielona odpowiedzialność w partnerstwach zawartych między UE a państwami trzecimi jest podstawowym warunkiem powodzenia polityki migracyjnej UE; ubolewa, że pakiety opracowane przez Komisję, ESDZ i państwa członkowskie dla krajów priorytetowych jako element nowych ram partnerstwa nie zostały przedstawione, omówione ani zatwierdzone przez parlamentarzystów wybranych przez europejskich obywateli; potępia ten brak przejrzystości i domaga się udziału Parlamentu w opracowywaniu porozumień migracyjnych, które muszą zapewnić pełne poszanowanie praw człowieka, międzynarodowego prawa humanitarnego i zobowiązań traktatowych UE w zakresie rozwoju, oraz nadzorowania ich wykonania; 58. zwraca uwagę, że osiągnięcie celów programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 wymaga, aby UE i kraje partnerskie włączyły dynamikę dobrze zarządzanej migracji do swoich strategii zrównoważonego rozwoju; zwraca się w tym względzie do Komisji i ESDZ, by wsparły kraje tranzytowe w opracowaniu strategii integracji migrantów oraz w tworzeniu systemów azylowych o wysokich standardach ochrony;

61 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/51 Środa, 5 kwietnia 2017 r. 59. podkreśla, że pomoc i współpraca UE musi być dostosowana tak, aby zapewnić osiągnięcie rozwoju i wzrostu w państwach trzecich przy jednoczesnym pobudzeniu wzrostu w UE oraz by ograniczyć, a ostatecznie wyeliminować ubóstwo, zgodnie z art. 208 TFUE, i nie zachęcać państw trzecich do współpracy w zakresie readmisji nielegalnych migrantów lub do przymusowego powstrzymywania ludzi przed przemieszczaniem się czy też do położenia kresu ruchom migracyjnym do Europy; przypomina, że zarówno darczyńcy, jak i rządy krajów otrzymujących pomoc muszą działać na rzecz zwiększenia skuteczności tej pomocy; odnotowuje, że przepływy migracyjne stanowią międzynarodową rzeczywistość i nie powinny stać się wskaźnikiem skuteczności polityki zewnętrznej UE, oraz zwraca uwagę, że porozumienia z państwami trzecimi powinny być zorientowane na długoterminowe cele, ustanawianie trwałych partnerstw i poszanowanie praw człowieka; 60. podkreśla, jak ważne jest konsultowanie się ze społeczeństwem obywatelskim na temat wszelkich aspektów polityki zewnętrznej Unii, ze szczególnym uwzględnieniem pełnego udziału obywateli, przejrzystości i właściwego rozpowszechniania informacji we wszystkich aspektach polityki i wszystkich procesach związanych z migracją; 61. apeluje do Komisji o ścisłą współpracę z organizacjami pozarządowymi i ekspertami pracującymi w krajach pochodzenia osób ubiegających się o azyl w celu określenia najlepszych możliwych sposobów udzielania pomocy jednostkom i grupom społecznym znajdującym się w sytuacji największego narażenia; apeluje do Komisji o zaangażowanie organizacji pozarządowych i ekspertów w krajach pochodzenia osób ubiegających się o azyl w poszukiwanie najlepiej działających mechanizmu i narzędzi zapobiegania konfliktom; 62. podkreśla, że należy uniknąć powielania wysiłków, maksymalnie zwiększyć wpływ i skuteczność globalnej pomocy oraz zapewnić skupienie uwagi przede wszystkim na rozwoju, w związku z czym Komisja powinna utrzymywać intensywny dialog z lokalnymi i międzynarodowymi organizacjami pozarządowymi, społeczeństwem obywatelski i lokalnymi rządami w krajach partnerskich, a także z ONZ, w zakresie opracowania, wdrożenia i oceny polityki dotyczącej migracji, przesiedleń i uchodźców; 63. zwraca uwagę na zamiar wprowadzenia zmiany w dokumentach programowych dotyczących współpracy na rzecz rozwoju w celu sporządzenia nowych porozumień migracyjnych; podkreśla, że zmianę tę należy przeprowadzić zgodnie z zasadami skuteczności rozwoju oraz po nawiązaniu dialogu z państwami partnerskimi, europejskimi i lokalnymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego oraz sektorem prywatnym; wzywa Parlament do pełnego zaangażowania na każdym etapie zmiany, w tym na etapie obejmującym dokumenty programowe Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR); wzywa państwa członkowskie do przeglądu udzielanej przez nie pomocy na rzecz rozwoju zgodnie z zobowiązaniem dotyczącym przeznaczania na taką pomoc 0,7 % DNB, z myślą o osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju; 64. wzywa do przeprowadzenia wyważonej dyskusji między UE i jej partnerami zewnętrznymi; zaleca, aby UE i jej państwa członkowskie zobowiązały się do zwiększenia możliwości legalnej migracji do UE, niezależnie od tego, czy jej celem jest poszukiwanie ochrony, zatrudnienie i edukacja, czy łączenie rodzin; 65. wzywa państwa członkowskie i Komisję do podjęcia wszelkich niezbędnych środków mających na celu promowanie szybszego, tańszego i bezpieczniejszego sposobu przekazywania wpłat migrantów zarówno w krajach źródłowych, jak i przyjmujących, w tym poprzez obniżenie kosztów transakcji zgodnie z deklaracją nowojorską w sprawie uchodźców i migrantów z dnia 19 września 2016 r.; 66. wyraża ogromne zaniepokojenie w związku z trwającym konfliktem w Syrii, gdzie przemoc wobec ludności cywilnej, ataki na obiekty infrastruktury cywilnej i szpitale oraz naruszanie międzynarodowego prawa humanitarnego w ciągu ostatnich pięciu lat doprowadziły do przymusowych wysiedleń połowy mieszkańców tego kraju; apeluje do UE i państw członkowskich o doskonalenie środków w zakresie zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego oraz o odegranie większej roli w rozwiązywaniu konfliktów w sąsiedztwie UE, w szczególności konfliktu syryjskiego; wyraża pełne wsparcie dla krajów sąsiadujących z Syrią, które nadal wykazują wyjątkową solidarność, przyjmując miliony uchodźców pomimo ograniczonych zasobów; przypomina, że duża liczba tych uchodźców nadal żyje w biedzie, bez możliwości lub z ograniczoną możliwością uregulowania statusu prawnego, bez dostępu lub z ograniczonym dostępem do systemu opieki zdrowotnej i edukacji lub rynków pracy; wyraża głębokie zaniepokojenie losem i sytuacją humanitarną osób, które utknęły na granicy z Jordanią w nieformalnym obozie w Rukban; wzywa UE i jej państwa członkowskie do kontynuowania i rozszerzenia współpracy i dialogu z Libanem i Jordanią oraz do zwiększenia wsparcia finansowego zarówno za pośrednictwem organizacji międzynarodowych, jak i kanałów europejskich a także z innymi przyjmującymi państwami trzecimi, aby, po pierwsze, zapewnić uchodźcom przyzwoite warunki życia i dostęp do podstawowych usług, a także przyznanie im prawa do swobodnego przemieszczania się i możliwości podjęcia pracy, a po drugie, zadbać o to, by fundusze pozwoliły osiągnąć ich ostateczne cele; podkreśla, że działania te powinny być połączone z pomocą dla społeczności przyjmujących, aby zwiększyć ich odporność ekonomiczną;

62 C 298/52 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 67. zwraca uwagę, że w następstwie wdrożenia porozumienia politycznego osiągniętego przez państwa członkowskie i Turcję w dniu 18 marca 2016 r. zmniejszyła się liczba osób docierających do państw członkowskich pierwszej linii; podkreśla obawy związane z tym porozumieniem politycznym, wyrażone publicznie przez międzynarodowe organizacje humanitarne, w szczególności w odniesieniu do poszanowania prawa międzynarodowego i praw człowieka; wyraża zaniepokojenie sytuacją w Turcji oraz jej możliwym wpływem na opinię tego kraju jako kraju bezpiecznego; podkreśla, że liberalizacja wizowa dla Turcji nie może być postrzegana jako nagroda za współpracę z UE w obszarze migracji, ale jako wynik ścisłego spełnienia wszystkich kryteriów wprowadzonych przez UE; ostrzega przed powielaniem tego modelu w innych krajach, gdyż należy wziąć pod uwagę wyjątkową sytuację każdego kraju i regionu; 68. wyraża ogromne zaniepokojenie w związku z sytuacją w zakresie praw człowieka w Turcji, gdzie stale mają miejsce przypadki naruszenia podstawowych praw takich jak wolność wypowiedzi lub zgromadzeń, gdzie ludność południowowschodniej części kraju jest obiektem ataku ze strony własnego rządu, gdzie ponad urzędników służby cywilnej zostało zwolnionych z pracy z przyczyn politycznych i gdzie władze zamknęły ponad 130 ośrodków medialnych; 69. wyraża ubolewanie z powodu braku konsultacji i przejrzystości w formułowaniu podpisanej ostatnio Wspólnej drogi naprzód w kwestiach migracji w stosunkach między Afganistanem i UE, koncentrującej się przede wszystkim na readmisji, w której rozważa się brak ograniczeń w powrotach obywateli afgańskich, niezależnie od tego, czy odbywają się na zasadzie dobrowolności, czy też nie; jest zaniepokojony możliwymi konsekwencjami dla Afgańczyków ubiegających się o azyl, którzy w 2016 r. stanowili w UE drugą co do liczebności grupę narodową wśród osób ubiegających się o azyl; przypomina, że powroty mogą odbywać się tylko po należytym rozważeniu każdego pojedynczego przypadku z pełnym poszanowaniem praw tych osób, i apeluje do UE i państw członkowskich o przydzielenie niezbędnych zasobów w celu przyspieszenia obecnych procedur administracyjnych i sądowych; 70. wyraża głębokie ubolewanie, że w ramach polityki migracyjnej UE i reakcji na przepływ uchodźców UE i państwa członkowskie opowiedziały się za zawieraniem umów z państwami trzecimi, które nie są objęte kontrolą parlamentarną wymaganą w przypadku metody wspólnotowej; apeluje do Komisji o uwzględnienie mechanizmu przewidującego co najmniej dwukrotnie w ciągu roku ocenę każdej deklaracji politycznej podpisanej z państwami trzecimi w celu oceny i podjęcia decyzji w sprawie kontynuowania lub zakończenia tych umów; podkreśla potrzebę ujęcia kwestii ochrony praw człowieka w każdej umowie zawartej w ramach polityki dotyczącej migracji i uchodźców; 71. podkreśla, że w nadchodzących latach i dziesięcioleciach polityka UE wobec Afryki będzie jednym z głównych elementów stabilności i rozwoju; uważa, że kraje leżące w pasie przecinającym region Sahelu i Róg Afryki, a także niestabilne obszary położone na północ i na południe od nich powinny pozostać w centrum zainteresowania UE; podkreśla związek między rozwojem, bezpieczeństwem i migracją i apeluje o ściślejszą współpracę w zakresie zapobiegania konfliktom i zarządzania nimi, a także w eliminowaniu źródłowych przyczyn destabilizacji, przymusowych wysiedleń i nielegalnej migracji, promowaniu odporności, możliwości ekonomicznych i równych szans oraz zapobieganiu naruszeniom praw człowieka; uważa, że UE musi odgrywać główną rolę w ustabilizowaniu sytuacji w Libii, także jako środek powstrzymania obecnych przypadków naruszania praw człowieka, które dotykają Libijczyków, uchodźców i migrantów; Odpowiednie środki działania 72. przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący nowego i ambitnego Planu inwestycji zewnętrznych, mającego na celu uruchomienie inwestycji w państwach sąsiadujących z UE i w rozwijających się państwach trzecich, pod warunkiem że plan ten będzie realizowany z zachowaniem pełnej przejrzystości, a inwestycje przyczynią się do polepszenia warunków w państwach otrzymujących pomoc oraz do zwalczania korupcji i złych rządów; zwraca uwagę, że proponowany Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju będzie częściowo finansowany za pośrednictwem alokacji z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR), Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju i Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (ENI), co oznacza wykorzystanie środków z funduszy przeznaczonych na rozwój na poprawę inwestycji w sektorze prywatnym; uważa, że wspieranie prywatnych sektorów w państwach trzecich przy jednoczesnym wspieraniu otoczenia dobrych rządów i praktyk biznesowych nie powinno być przedstawiane jako nowe działanie i powinno być nadal doskonalone; apeluje do Komisji o zapewnienie spójności między zewnętrznymi instrumentami finansowania na przykład Instrumentem Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju i EFR a projektami, aby skoncentrować pomoc UE na priorytetach i unikać rozpraszania funduszy i wysiłków; podkreśla konieczność systematycznego stosowania zasady dodatkowości, zarówno przy wyborze wspieranych strategii politycznych, jak i przy ich realizacji finansowej; 73. podkreśla, że kwota 3,35 mld EUR przeznaczone na nowy Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju jako element Planu inwestycji zewnętrznych odpowiada ponad 5 % wszystkich dostępnych funduszy z Europejskiego Funduszu Rozwoju, Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju i Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa w wieloletnich ramach finansowych; apeluje do Komisji o przedstawienie bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego oszacowania i oczekiwanych skutków, a także o wskazanie założenia, na podstawie którego oczekuje od państw członkowskich, innych darczyńców i partnerów prywatnych wniesienia do niego wkładu w wysokości do 44 mld EUR, w sytuacji gdy niektóre państwa członkowskie muszą jeszcze wnieść wkład do bieżących funduszy powierniczych;

63 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/53 Środa, 5 kwietnia 2017 r. 74. zaleca, aby przeznaczono za pośrednictwem wyspecjalizowanych podmiotów odpowiednie środki na okres, który uchodźcy lub uchodźcy wewnętrzni spędzają w tymczasowych warunkach ochronnych i który powinien być okresem oferującym pełne możliwości rozwoju i kształcenia dla wszystkich pokoleń: kształcenia dla najmłodszych, szkolenia zawodowego dla młodych dorosłych i pracy dla dorosłych; uważa, iż pozwoli to zagwarantować, że gdy ich powrót do domu stanie się możliwy, osoby te będą w pełni sił i gotowe do poświęcenia ten energii na rzecz ich krajów, zamiast być wyczerpane latami oczekiwania bez żadnych perspektyw na przyszłość; 75. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie przeglądu wieloletnich ram finansowych, w szczególności w odniesieniu do zasilania budżetu UE większymi środkami na instrumenty kryzysowe; oczekuje, że proponowana zmiana przepisów finansowych poprawi rozliczalność i należyte zarządzanie finansami; podkreśla, że wyeliminowanie źródłowych przyczyn przepływów migracyjnych obejmuje również wspieranie państw trzecich w budowaniu potencjału; 76. podkreśla, że UE powinna zapewnić sobie środki niezbędne do osiągnięcia założonych celów i realizacji swych strategii politycznych (art. 311 TFUE), gdyż bez wystarczającego finansowania Unia nie może wypełniać funkcji, jakich się od niej oczekuje, ani spełniać oczekiwań europejskich obywateli; podkreśla ludzkie, polityczne i ekonomiczne koszty braku działania; zwraca uwagę, że ze śródokresową rewizją wieloletnich ram finansowych (WRF) lub w ostateczności z negocjacjami w sprawie kolejnych WRF wiąże się możliwość dokonania niezbędnej rewizji zewnętrznych instrumentów związanych z migracją oraz zwiększenia budżetu UE w taki sposób, aby możliwe było położenie kresu korzystaniu z doraźnych instrumentów i przywrócenie jedności budżetu; stanowczo podkreśla, że również w tej dziedzinie Parlamentowi powinna zostać powierzona główna rola kontrolna; wyraża głębokie ubolewanie, że Komisja nie zaproponowała zwiększenia środków budżetowych przeznaczonych na działania zewnętrzne która to pozycja budżetowa jest już i tak stosunkowo niska lecz w zamian ukierunkowuje instrumenty rozwoju z przeznaczeniem na migrację, w ten sposób odchodząc od innych priorytetów; 77. odnotowuje, że ukierunkowanie unijnych instrumentów finansowania działań zewnętrznych na rzecz bezpieczeństwa, budowania pokoju, rozwiązywania konfliktów, zarządzania migracją i granicami stwarza nowe wyzwania w stosunku do pierwotnych celów i zasad tych instrumentów; 78. podkreśla, że zajęcie się nowymi i długotrwałymi katastrofami i zagrożeniami wymaga długoterminowych przewidywalnych inwestycji i zgodności z nową agendą zrównoważonego rozwoju, głównie poprzez promowanie wspólnej oceny ryzyka, planowania i finansowania przez podmioty zaangażowane w pomoc humanitarną, rozwój, budowanie pokoju i walkę ze zmianą klimatu; 79. uważa, że istotne jest, aby praworządność i walka z korupcją były głównymi elementami działań UE w krajach pochodzenia; podkreśla znaczenie właściwej kontroli nad korzystaniem z funduszy przeznaczonych dla państw trzecich, która pozwoli zapewnić, że są one faktycznie wykorzystywane do przewidzianych celów; 80. zwraca uwagę, że tworzenie funduszy powierniczych i doraźnych instrumentów finansowych przy jednoczesnym wspieraniu łączenia zasobów oraz przyspieszaniu działań UE i nadawaniu im elastyczności może również nieść ryzyko dla poszanowania zasad skuteczności rozwoju oraz osłabia jedność budżetu i władzę budżetową Parlamentu; apeluje w związku z powyższym o zwiększenie kontrolnej roli Parlamentu nad wykorzystywaniem tych instrumentów, w tym lecz nie wyłącznie przez jego udział w komitetach sterujących; przypomina, że skuteczność funduszy powierniczych zależy w dużej mierze od gotowości państw członkowskich do wnoszenia wkładu i ich pełnego zaangażowania; nalega, by instrumenty tego typu znajdowały się pod kontrolą Parlamentu, i apeluje, by opracowane zostały wytyczne dotyczące ich włączenia do budżetu europejskiego i do zakresu kompetencji Unii; 81. przypomina, że budżet nadzwyczajnego funduszu powierniczego na rzecz stabilizacji i przeciwdziałania źródłowym przyczynom nielegalnej migracji i przepływów wewnętrznych w Afryce, ustanowiony na szczycie w Valletcie, powinien wynosić 3,6 mld EUR; wzywa państwa członkowskie do odblokowania środków w tej samej wysokości 1,8 mld EUR, która została odblokowana przez Komisję Europejską; 82. apeluje, aby fundusze powiernicze przestrzegały takich samych zasad i przepisów, jakie mają zastosowanie do tradycyjnych unijnych instrumentów finansowania, pod względem przejrzystości, równego traktowania partnerów i zdolności do zapewnienia partnerom przewidywalnego i terminowego finansowania;

64 C 298/54 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 83. wyraża zaniepokojenie faktem, że budżet UE na 2017 r. przewiduje wzrost inicjatyw w zakresie zarządzania przepływami migracyjnymi lub bezpieczeństwa wewnętrznego kosztem unijnych funduszy spójności i działań na świecie; 84. apeluje do UE o dokładną i systematyczną ocenę wpływu finansowanych działań na migrację, wysiedlenia i uchodźców na podstawie jakości realizacji pomocy humanitarnej i pomocy rozwojowej; 85. podkreśla, że ukierunkowane wsparcie oparte na lokalnej sytuacji jest kluczowym elementem skutecznej polityki zorientowanej na wyniki oraz że takie wsparcie powinno być przedmiotem negocjacji z państwami trzecimi; apeluje do Komisji i państw członkowskich o opracowanie jasnych i wymiernych celów, które mają być realizowane za pośrednictwem instrumentów finansowych, w tym funduszy powierniczych, w spójny i skoordynowany sposób; 86. z zadowoleniem przyjmuje wykorzystywanie misji wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), takich jak misja Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Nigrze (EUCAP Sahel Niger) i operacja EUNAVFOR MED SOPHIA, które należy nadal wzmacniać jako środki ochrony zewnętrznych granic UE oraz przeciwdziałania handlowi ludźmi i przemytowi migrantów; wspiera współpracę z NATO oraz inicjatywy UE, takie jak wspólny zespół operacyjny Mare Europolu odpowiedzialny za gromadzenie i wymianę informacji wywiadowczych i walkę z przemytnikami, przy czym podkreśla, że globalna mobilność nie powinna być postrzegana jako zagrożenie, lecz jako szansa; przypomina w tym kontekście, że we wszystkich tych operacjach ogromne znaczenie należy nadać ratowaniu życia i zagwarantowaniu praw migrantów; zaleca stosowanie narzędzi WPBiO do wczesnego ostrzegania (przewidywania), mediacji i rozwiązywania konfliktów, jednocześnie podkreślając znaczenie rozpoczęcia planowania trwałych rozwiązań tak wcześnie, jak to możliwe w sytuacjach konfliktu; 87. przypomina strategiczne partnerstwo ONZ-UE w zakresie utrzymywania pokoju i zarządzania kryzysowego oraz jego priorytety na lata przyjęte w marcu 2015 r.; zachęca UE do podjęcia dalszych prac nad uwzględnieniem kluczowej roli innych organizacji i krajów oraz ułatwieniem państwom członkowskim wnoszenia swojego wkładu; ubolewa nad tym, że jedynie 11 z 28 państw członkowskich UE podjęło zobowiązania podczas szczytu przywódców w sprawie utrzymania pokoju, który odbył się dnia 28 września 2015 r.; apeluje do państw członkowskich UE o znaczne zwiększenie ich wkładu wojskowego i policyjnego w misje pokojowe ONZ; 88. z zadowoleniem przyjmuje i popiera inicjatywy Europejskiego Banku Inwestycyjnego na rzecz wspierania odporności gospodarczej w krajach południowego sąsiedztwa UE i Bałkanów Zachodnich za pośrednictwem projektów prowadzących do tworzenia miejsc pracy, odporności gospodarczej i ograniczenia ubóstwa zgodnie z polityką zewnętrzną Unii Europejskiej; 89. apeluje do Komisji i ESDZ o przedstawienie Parlamentowi i opinii publicznej, przy najbliższej okazji, szczegółowego przeglądu różnych instrumentów i programów finansowania oraz tego, w jaki sposób wpasowują się one w programy państw członkowskich w 16 krajach priorytetowych ( 1 ), z którymi UE prowadzi dialogi na wysokim szczeblu w sprawie migracji, oraz w ramach globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności; wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z wyborem wśród krajów priorytetowych represyjnych reżimów, które są głównym powodem skłaniającym uchodźców do ucieczki z własnego kraju; przypomina, że globalne podejście do kwestii migracji i mobilności pozostaje nadrzędnymi ramami unijnej zewnętrznej polityki migracyjnej i azylowej, ale zwraca uwagę, że ostatnie inicjatywy polityczne odnoszą się do niego w ograniczonym stopniu, i apeluje o wyjaśnienie właściwości globalnego podejścia do kwestii migracji i mobilności w obecnym kontekście, a także o przegląd tego podejścia zgodnie z zaleceniami IOM; 90. z zadowoleniem przyjmuje rozmieszczenie europejskich oficerów łącznikowych ds. migracji w krajach priorytetowych jako pierwszy krok do wzmocnienia współpracy UE z państwami trzecimi w zakresie migracji; zaleca wzrost liczby personelu zajmującego się problematyką wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych w delegaturach UE, który posiadałby wyraźne uprawnienia do opracowania mechanizmów koordynacji w państwach członkowskich; 91. podkreśla potrzebę wprowadzenia zdecentralizowanego podejścia zamiast dalszego utrzymywania scentralizowanego podejścia Brukseli, przez lepsze wykorzystanie delegatur UE które w bardzo krótkim czasie przekształciły się w bardzo cenne narzędzie oraz stosowania bardziej elastycznego podejścia i krótszego okresu programowania, szczególnie w odniesieniu do krajów zagrożonych; apeluje o powołanie regionalnych koordynatorów zdolnych do odegrania roli lidera w dziedzinie rozwoju i współpracy oraz stosunków zewnętrznych, aby zapewnić spójne podejście oparte na lokalnej sytuacji w terenie; 92. zaleca promowanie, przy wsparciu ze strony UE, kampanii informacyjnych w państwach trzecich w celu informowania obywateli o przysługujących im prawach i obowiązkach związanych z mobilnością oraz ostrzegania ich o zagrożeniach, jakie mogą napotkać podczas podróży zwłaszcza ze strony przemytników i handlarzy ludźmi aby ułatwić im podjęcie najbardziej świadomej decyzji; ( 1 ) Etiopia, Erytrea, Mali, Niger, Nigeria, Senegal, Somalia, Sudan, Ghana, Wybrzeże Kości Słoniowej, Algieria, Maroko, Tunezja, Afganistan, Bangladesz i Pakistan.

65 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ domaga się, aby lepiej wykorzystywać programy twinningowe i działanie instrumentu TAIEX, nie tylko do wymiany najlepszych praktyk i szkoleń, ale również w celach związanych z rozwojem i współpracą, przy czym należy skoncentrować się w szczególności na krajach znajdujących się pod presją; o o o Środa, 5 kwietnia 2017 r. 94. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom 16 krajów priorytetowych wskazanych w nowych ramach partnerstwa z państwami trzecimi zgodnie z Europejskim programem w zakresie migracji oraz organizacjom społeczeństwa obywatelskiego, które reprezentują migrantów i uchodźców i pracują z nimi.

66 C 298/56 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0125 Rosja, aresztowanie Aleksieja Nawalnego i innych demonstrantów Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie Rosji, w szczególności aresztowania Aleksieja Nawalnego i innych demonstrantów (2017/2646(RSP)) (2018/C 298/07) Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Rosji, w szczególności rezolucję z dnia 23 października 2012 r. ( 1 ), rezolucję z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie rządów prawa w Rosji ( 2 ), rezolucję z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie Rosji: wyroki dla demonstrantów uczestniczących w wydarzeniach na Placu Bołotnym ( 3 ), zalecenie z dnia 2 kwietnia 2014 r., rezolucję z dnia 23 października 2014 r. w sprawie zamknięcia organizacji pozarządowej Memoriał (laureata Nagrody im. Sacharowa z 2009 r.) w Rosji ( 4 ), rezolucję z dnia 15 stycznia 2015 r. w sprawie Rosji, w szczególności przypadku Aleksieja Nawalnego ( 5 ), rezolucję z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie zabójstwa rosyjskiego przywódcy opozycji Borysa Niemcowa i stanu demokracji w Rosji ( 6 ), a także rezolucję z dnia 24 listopada 2016 r. w sprawie Ildara Dadina, więźnia sumienia w Rosji ( 7 ), uwzględniając konstytucję Rosji, w szczególności art. 29, który chroni wolność słowa, i art. 31, który dotyczy prawa do pokojowych zgromadzeń, a także międzynarodowe zobowiązania w zakresie praw człowieka, które Rosja podjęła jako członek Rady Europy, Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) oraz ONZ, uwzględniając Partnerstwo na rzecz modernizacji zainicjowane w 2010 r. w Rostowie nad Donem oraz fakt, że rosyjscy przywódcy zobowiązali się, iż zasady praworządności będą podstawą modernizacji Rosji, uwzględniając art. 5 Powszechnej deklaracji praw człowieka oraz art. 7 Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych, których stroną jest Federacja Rosyjska i które stanowią, że nikt nie może być poddawany torturom ani okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu, uwzględniając deklarację ONZ w sprawie obrońców praw człowieka, przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 9 grudnia 1998 r., uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie ukraińskich więźniów w Rosji oraz sytuacji na Krymie ( 8 ), uwzględniając siódme okresowe sprawozdanie Federacji Rosyjskiej rozpatrywane przez Komitet Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych na i posiedzeniu, które odbyły się w dniach 16 i 17 marca 2015 r.; uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu, A. mając na uwadze, że w dniu 26 marca 2017 r. w pochodach, marszach i demonstracjach przeciwko korupcji w ponad 80 miastach w całej Rosji wzięło udział od do osób; mając na uwadze, że w miastach w całej Rosji policja aresztowała ponad protestujących, w tym około w Moskwie; mając na uwadze, że polityk opozycji Aleksiej Nawalny został zatrzymany i ukarany grzywną w wysokości 350 USD za organizację zakazanych protestów, a następnie został skazany na 15 dni aresztu; mając na uwadze, że manifestacje te uznaje się za największe protesty od czasu antykremlowskich demonstracji w 2011 i 2012 r.; ( 1 ) Dz.U. C 68 E z , s. 13. ( 2 ) Dz.U. C 65 z , s ( 3 ) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0253. ( 4 ) Dz.U. C 274 z , s. 21. ( 5 ) Dz.U. C 300 z , s. 2. ( 6 ) Dz.U. C 316 z , s ( 7 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0446. ( 8 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0087.

67 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/57 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. B. mając na uwadze, że wyrok sądu okręgowego w Kirowie z dnia 8 lutego 2017 r., skazujący rosyjskiego polityka opozycji Aleksieja Nawalnego za próby defraudacji, miał na celu uciszenie kolejnego niezależnego głosu politycznego w Federacji Rosyjskiej; mając na uwadze, że Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że Nawalny został pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego w postępowaniu prowadzonym przeciwko niemu w tej samej sprawie w 2013 r.; C. mając na uwadze, że rząd rosyjski wszczął dochodzenie karne przeciwko niezidentyfikowanym osobom, które nawoływały w internecie do demonstracji w Moskwie w dniu 2 kwietnia 2017 r. wzywającej do rezygnacji premiera Dmitrija Miedwiediewa, zakończenia operacji wojskowych Rosji na Ukrainie i w Syrii, uwolnienia Nawalnego oraz wypłaty odszkodowania działaczom zatrzymanym podczas protestów w Moskwie w dniu 26 marca 2017 r.; mając na uwadze, że w dniu 2 kwietnia 2017 r. podczas protestów opozycji w Moskwie co najmniej 31 osób aresztowano, a następnie zatrzymano za naruszenie porządku publicznego ; D. mając na uwadze, że Federacja Rosyjska jako pełnoprawny członek Rady Europy, sygnatariusz Powszechnej deklaracji praw człowieka ONZ i Konwencji ONZ w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, zobowiązała się do przestrzegania zasad demokracji, praworządności i poszanowania podstawowych wolności i praw człowieka; mając na uwadze, że Unia Europejska wielokrotnie oferowała dodatkowe wsparcie i wiedzę fachową, aby pomóc Rosji w modernizacji i przestrzeganiu porządku konstytucyjnego i prawnego zgodnie ze standardami Rady Europy; E. mając na uwadze obawy dotyczące rozwoju sytuacji w Federacji Rosyjskiej, jeżeli chodzi o poszanowanie i ochronę praw człowieka oraz o przestrzeganie wspólnie uzgodnionych zasad demokratycznych i zasad państwa prawa; mając na uwadze, że Federacja Rosyjska ratyfikowała 11 z 18 międzynarodowych traktatów dotyczących praw człowieka; F. mając na uwadze, że znowelizowano kodeks karny Federacji Rosyjskiej i wprowadzono nowy artykuł 212.1, zgodnie z którym można oskarżać osoby o naruszenie ustawy o zgromadzeniach publicznych, nie zważając na to, że nowelizacja ta ogranicza wolność słowa i zgromadzeń; G. mając na uwadze, że według Centrum Obrony Praw Człowieka Memoriał liczba więźniów politycznych w Federacji Rosyjskiej znacznie wzrosła w ostatnich latach i w 2016 r. wynosiła w sumie 102 osoby; 1. potępia działania policji w Federacji Rosyjskiej, zmierzające do zablokowania i rozpędzenia pokojowych demonstracji antykorupcyjnych, a także zatrzymanie setek obywateli, w tym Aleksieja Nawalnego, którego organizacja zainicjowała demonstracje; 2. wzywa władze rosyjskie do natychmiastowego uwolnienia oraz wycofania zarzutów wobec Aleksieja Nawalnego i wszystkich pokojowych demonstrantów, dziennikarzy i działaczy zatrzymanych na wiecach antykorupcyjnych, które odbyły się w Moskwie i w wielu innych miastach Rosji w dniach 26 marca i 2 kwietnia 2017 r.; zwraca uwagę na fakt, że władze rosyjskie ponoszą pełną odpowiedzialność za bezpieczeństwo i dobre traktowanie zatrzymanych; 3. podkreśla fakt, że wydawane wyroki są motywowane politycznie, i wzywa rosyjski wymiar sprawiedliwości do okazania niezależności od wpływów politycznych; wzywa władze rosyjskie, aby położyły kres zastraszaniu dziennikarzy, przeciwników politycznych oraz działaczy politycznych i działaczy społeczeństwa obywatelskiego, a także by w pełni szanowały międzynarodowe zobowiązania w zakresie praw człowieka oraz gwarantowały wolność mediów i wolność zgromadzeń; 4. zwraca uwagę na wysoką frekwencję w powszechnych protestach antykorupcyjnych na całym terytorium Federacji Rosyjskiej w niedzielę 26 marca 2017 r., w szczególności na silne zaangażowanie młodych ludzi w protesty przeciwko korupcji oraz na nasilenie rządów autorytarnych w Rosji; z zadowoleniem przyjmuje to zaangażowanie jako obiecujący objaw zwiększonego zainteresowania sprawami publicznymi i politycznymi; 5. wyraża głębokie zaniepokojenie, że jak pokazuje przykład Aleksieja Nawalnego władze rosyjskie wykorzystują ustawę o zgromadzeniach publicznych, by w przyspieszonym trybie skazywać pokojowych demonstrantów na karę więzienia i popełniać kolejne systemowe nadużycia;

68 C 298/58 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 6. potępia nieustanne wysiłki zmierzające do uciszenia Aleksieja Nawalnego, a także wyraża poparcie dla starań jego organizacji, by podnieść świadomość na temat korupcji w instytucjach publicznych i wśród przedstawicieli politycznych oraz osób piastujących urzędy publiczne, a także zwalczać to zjawisko; z głębokim zaniepokojeniem przyjmuje decyzję sądu z lutego 2017 r., która de facto wyklucza Aleksieja Nawalnego ze sceny politycznej, jeszcze bardziej ogranicza pluralizm polityczny w Rosji i rodzi poważne wątpliwości co do uczciwości procesów demokratycznych w Rosji; 7. przypomina, że wolność pokojowego gromadzenia się jest prawem, a nie przywilejem, i że prawo to wraz z prawem do wolności opinii i wypowiedzi oraz prawem do wolności zrzeszania się odgrywa decydującą rolę w tworzeniu i funkcjonowaniu skutecznego systemu demokratycznego; wzywa władze rosyjskie do pełnego wywiązywania się z podjętych przez nie międzynarodowych zobowiązań, w tym na forum Rady Europy oraz Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), do przestrzegania podstawowych wolności słowa, zrzeszania się i pokojowego gromadzenia się, które stanowią prawa podstawowe zapisane w konstytucji, a także do niezwłocznego uwolnienia pokojowych demonstrantów, którzy zostali zatrzymani; 8. wzywa władze rosyjskie do zaprzestania wszelkich prześladowań również na szczeblu sądownictwa przeciwników politycznych, dziennikarzy i obrońców praw człowieka w Federacji Rosyjskiej, a także do zagwarantowania, że niezależnie od okoliczności mogą oni wykonywać swoje legalne działania, bez jakiejkolwiek ingerencji z zewnątrz; 9. jest zdania, że szereg procesów i postępowań sądowych przeciwko członkom opozycji i organizacjom pozarządowym w ostatnich latach budzi wątpliwości co do niezawisłości i bezstronności instytucji sądowych Federacji Rosyjskiej; wzywa rosyjskie organy sądownicze i organy ścigania, by pełniły swoje obowiązki przy zachowaniu bezstronności i niezawisłości oraz bez ingerencji ze strony polityków; 10. podkreśla, że wolność zgromadzeń w Federacji Rosyjskiej gwarantuje art. 31 rosyjskiej konstytucji oraz europejska konwencja praw człowieka (EKPC), której stroną jest Rosja, co nakłada na rosyjskie władze obowiązek jej przestrzegania; wzywa Federację Rosyjską do poszanowania zasad praworządności oraz wolności słowa i zgromadzeń; 11. przypomina o znaczeniu pełnego przestrzegania przez Rosję członka Rady Europy i OBWE jej międzynarodowych zobowiązań prawnych oraz podstawowych praw człowieka i zasad państwa prawa zapisanych w EKPC oraz w Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych (MPPOiP); 12. wzywa Federację Rosyjską do zmiany przepisów, które nadmiernie ograniczają i kryminalizują wolność zgromadzeń; potępia fakt, że Federacja Rosyjska uprawniła także Trybunał Konstytucyjny za pomocą nowych przepisów z grudnia 2015 r. do uchylania wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka; 13. odnotowuje zarzuty korupcji wobec czołowych polityków rosyjskich; wzywa Komisję, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ) i państwa członkowskie do podejmowania systematycznych działań przeciwko wszelkim próbom prania pieniędzy lub korzystania z nielegalnych aktywów wewnątrz UE; zobowiązuje również komisję śledczą PE ds. dokumentów panamskich do zwrócenia szczególnej uwagi na wszelkie ślady podejrzanych przepływów rosyjskich środków pieniężnych za pośrednictwem banków mających siedzibę w UE; 14. apeluje do Rady i państw członkowskich o opracowanie jednolitej polityki wobec Rosji, zobowiązującej państwa członkowskie i instytucje UE do prezentowania wspólnego zdecydowanego stanowiska w sprawie roli praw człowieka w stosunkach między UE a Rosją, a także w sprawie konieczności zaprzestania ograniczania wolności słowa, zgromadzeń i stowarzyszeń w Rosji; 15. wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel i ESDZ do zadbania o to, by przypadki wszystkich osób prześladowanych z przyczyn politycznych poruszono w czasie konsultacji między UE a Rosją dotyczących praw człowieka, kiedy zostaną one wznowione, oraz by w każdym przypadku przedstawicielom Rosji uczestniczącym w tych konsultacjach przedstawiono formalne wezwanie do udzielenia odpowiedzi; wzywa przewodniczących Rady i Komisji oraz wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel, by nadal bacznie przyglądali się tym sprawom, poruszali te kwestie przy okazji rozmaitych spotkań z przedstawicielami Rosji oraz składali Parlamentowi sprawozdania z rozmów z władzami rosyjskimi;

69 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/59 o o o 16. potępia zamach terrorystyczny w Sankt Petersburgu i zwraca się do przewodniczącego, by wyraził głębokie współczucie i solidarność z ofiarami, ich rodzinami i narodem rosyjskim; o o o Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Europy, Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, a także prezydentowi, rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej;

70 C 298/60 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0126 Bialoruś Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji na Białorusi (2017/2647(RSP)) (2018/C 298/08) Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje i zalecenia dotyczące Białorusi, w tym w sprawie europejskiej polityki sąsiedztwa, uwzględniając oświadczenia przewodniczącego Delegacji do spraw stosunków z Białorusią z dnia 27 marca 2017 r., rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) z dnia 17 marca 2017 r., specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka na Białorusi z dnia 14 i 28 marca 2017 r., Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE z dnia 24 marca 2017 r., dyrektora OBWE/ODIHR z dnia 17 i 26 marca 2017 r., Komisji Praw Człowieka Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE z dnia 27 marca 2017 r. oraz Centrum Ochrony Obrońców Praw Człowieka (FIDH-OMCT) z dnia 29 marca 2017 r. na temat niedawnych aresztowań pokojowo nastawionych demonstrantów i bezprawnych zatrzymań na Białorusi, uwzględniając konkluzje Rady w sprawie Białorusi, zwłaszcza konkluzje z dnia 15 lutego 2016 r. znoszące środki ograniczające wobec 170 osób i trzech białoruskich przedsiębiorstw, uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2017/350 z dnia 27 lutego 2017 r. ( 1 ) przedłużającą do dnia 28 lutego 2018 r. środki ograniczające skierowane przeciwko Białorusi obejmujące embargo na broń oraz zamrożenie aktywów i zakaz podróży wobec czterech osób wymienionych w związku z niewyjaśnionym zaginięciem w 1999 i 2000 r. dwóch polityków opozycyjnych, jednego biznesmena i jednego dziennikarza, uwzględniając wybory parlamentarne, które odbyły się dnia 11 września 2016 r., oraz wybory prezydenckie, które odbyły się dnia 11 października 2015 r.; uwzględniając liczne deklaracje władz białoruskich zapowiadające, że niektóre z zaleceń OBWE/ODIHR wydanych po wyborach prezydenckich w 2015 r. zostaną wdrożone przed wyborami parlamentarnymi w 2016 r. oraz uwzględniając sprawozdanie końcowe OBWE/ODIHR z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie wyborów prezydenckich na Białorusi w dniu 11 października 2015 r., uwzględniając sprawozdanie FIDH i Centrum Praw Człowieka Wiasna w sprawie pracy przymusowej i powszechnego naruszania praw pracowniczych na Białorusi, uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka i Deklarację ONZ w sprawie obrońców praw człowieka, Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych ONZ, europejską konwencję praw człowieka oraz Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu, A. mając na uwadze, że rząd Białorusi wprowadził podpisany w 2015 r. przez prezydenta Aleksandra Łukaszenkę dekret nr 3 o przeciwdziałaniu uzależnieniu od świadczeń socjalnych, tzw. podatek od pasożytnictwa społecznego, który zaczęto stosować od lutego 2017 r. dekret ten karze osoby bezrobotne, nakładając na nie sankcje w formie specjalnego podatku na finansowanie wydatków rządowych, przy czym zakres sankcji obejmuje specjalną opłatę w wysokości około 240 EUR, tj. mniej więcej dwie trzecie średniej miesięcznej pensji na Białorusi, po przymusową pracę obywateli, którzy przepracowali w ciągu roku mniej niż 183 dni; mając na uwadze, że dekret spotkał się z powszechną krytyką ze strony obywateli, działaczy i dziennikarzy; ( 1 ) Dz.U. L 50 z , s. 81.

71 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/61 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. B. mając na uwadze, że mimo presji wywieranej przez państwowe media i siły bezpieczeństwa, w tym mimo obecności uzbrojonych funkcjonariuszy mających rozpędzać demonstracje, w dziesiątkach miast na całej Białorusi trwały od dnia 17 lutego i w ciągu marca 2017 r. masowe pokojowe protesty tysięcy obywateli w reakcji na przyjęcie prezydenckiego dekretu nr 3 i przeciwko budowie centrum biznesu w pobliżu uroczyska Kurapaty, miejsca pamięci ofiar stalinizmu; C. mając na uwadze gwałtowną reakcję władz na te demonstracje, w szczególności w dniach 25 i 26 marca 2017 r.; mając na uwadze, że w Dniu Wolności 25 marca pokojowo nastawieni demonstranci usiłowali przemaszerować główną aleją Mińska, ale zostali zablokowani przez kordon oddziałów prewencji policji; mając na uwadze, że siły bezpieczeństwa zaatakowały protestujących, bijąc kobiety, małoletnich i osoby starsze wiekiem; mając na uwadze, że aresztowano setki protestujących, w tym krajowych i zagranicznych dziennikarzy relacjonujących wydarzenia; mając na uwadze, że w Mińsku zatrzymano co najmniej 700 osób, wśród nich przypadkowych obserwatorów; D. mając ma uwadze, że liczni obrońcy praw człowieka zostali zatrzymani, gdy obserwowali pokojowe demonstracje; mając na uwadze, że według Centrum Praw Człowieka Wiasna na koniec dnia 27 marca 2017 r. łącznie 177 osobom przedstawiono orzeczenia sądowe w związku z zarzutami administracyjnymi dotyczącymi udziału w protestach dnia 25 marca, przy czym w 74 przypadkach zastosowano zatrzymanie administracyjne, a w 93 grzywny; mając na uwadze, że przed protestami wobec ponad 100 opozycjonistów zastosowano areszt jako środek prewencyjny; E. mając na uwadze, że 27 osób, w tym byłego więźnia politycznego i przywódcę Młodego Frontu Dzmitryja Daszkiewicza, aresztowano pod zarzutem planowania zamieszek przez grupy szkolone na Ukrainie, w Polsce i na Litwie; mając na uwadze, że zarzuca się im przestępstwo podlegające karze pozbawienia wolności do lat trzech; mając na uwadze, że Komitet Bezpieczeństwa Państwowego (KGB) odmawia ujawnienia liczby osób aresztowanych w związku ze sprawą tzw. masowych rozruchów; F. mając na uwadze, że Mikoła Statkiewicz, wybitny działacz opozycyjny i były kandydat w wyborach prezydenckich, który miał stanąć na czele demonstracji w Mińsku, został aresztowany i był przetrzymywany w ośrodku zatrzymań KGB przez trzy dni, przy czym nie podano informacji o miejscu jego pobytu; mając na uwadze, że aresztowani zostali również Siarhiej Kulinicz i Siarhiej Kuncewicz; mając na uwadze, że nielegalnie zatrzymany przed wiecem z 25 marca 2017 r. został również Uładzimir Niaklajeu, znany białoruski poeta i kandydat w wyborach prezydenckich w 2010 r., który w konsekwencji trafił do szpitala w wyniku pogorszenia się stanu zdrowia; mając na uwadze, że w marcu 2017 r. aresztowani zostali Pawał Siewiaryniec, Wital Rymaszeuski, Anatol Labiedźka i Jurij Hubarewicz, a także wielu działaczy społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że 23 marca aresztowany został wiceprzewodniczący Ruchu O Wolność Aleś Łahwiniec; mając na uwadze, że prewencyjnie zatrzymano około 60 obserwatorów praw człowieka; G. mając na uwadze, że 25 marca 2017 r. policja wtargnęła do biur Centrum Praw Człowieka Wiasna w stolicy Białorusi i prewencyjnie zaaresztowała co najmniej 57 osób zaangażowanych w monitorowanie toczących się pokojowych protestów; mając na uwadze, że przedtem inni obrońcy praw człowieka, np. dyrektor Centrum Praw Człowieka Pomoc Prawna dla Ludności Oleh Wołczek oraz członek filii Centrum Praw Człowieka Wiasna w Homlu Anatol Papłauny zostali zatrzymani i skazani na krótkotrwałe kary pozbawienia wolności; mając na uwadze, że również członek Wiasny Leanid Sudalenka został zatrzymany i skazany za złożenie ponad 200 skarg obywatelskich na przepisy wyżej wspomnianego dekretu prezydenckiego nr 3; H. mając na uwadze, że według Białoruskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy odnotowano 120 przypadków naruszeń praw dziennikarzy; mając na uwadze, że cały kraj odcięto od internetu, a dziennikarze zostali ukarani za relacjonowanie wydarzeń lub skazani na kary pozbawienia wolności pod zarzutem chuligaństwa lub niewykonywania poleceń policji; mając na uwadze, że niektórzy z nich nadal oczekują na proces; mając na uwadze, że od 12 marca 2017 r. odnotowano 20 przypadków nękania reporterów telewizji Biełsat oraz że 31 marca 2017 r. policja wtargnęła do biur telewizji Biełsat i przeszukała je, a część sprzętu zajęto i zabrano;

72 C 298/62 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. I. mając na uwadze, że są to najpoważniejsze wydarzenia od czasu brutalnego stłumienia demonstracji w 2010 r. i można postrzegać je jako godny ubolewania krok wstecz; mając na uwadze, że ta nowa fali represji ma miejsce dokładnie rok po podjęciu przez UE decyzji o prowadzeniu tzw. polityki wznawiania stosunków z Białorusią; J. mając na uwadze, że Białoruś jest państwem uczestniczącym w OBWE i zgodziła się respektować prawo do pokojowych zgromadzeń i zrzeszania się; mając na uwadze, że wyżej wymienione masowe aresztowania, nadmierne użycie siły wobec demonstrantów oraz zgłoszone naloty na organizacje społeczeństwa obywatelskiego stanowią wyraźne naruszenie tych zobowiązań; K. mając na uwadze, że Białoruś jest jedynym krajem w Europie, w którym wciąż wykonuje się karę śmierci; mając na uwadze, że pierwszy wyrok śmierci w 2017 r. wydano 17 marca 2017 r.; L. mając na uwadze, że w lutym 2016 r. UE w geście dobrej woli zniosła większość środków ograniczających wobec białoruskich urzędników państwowych i podmiotów prawnych, aby zachęcić Białoruś do poprawy sytuacji w zakresie przestrzegania praw człowieka, demokracji i praworządności; mając na uwadze, że w konkluzjach w sprawie Białorusi z dnia 15 lutego 2016 r. Rada podkreśliła potrzebę wzmocnienia współpracy między UE a Białorusią w licznych dziedzinach powiązanych z gospodarką, handlem i udzielaniem pomocy, co stworzyłoby Białorusi możliwość ubiegania się o finansowanie z EBI i EBOR; M. mając na uwadze, że trudna sytuacja gospodarczej na Białorusi może się w przyszłości jeszcze pogorszyć, przy czym główne sektory są wciąż własnością państwa i są objęte administracyjnym systemem nakazów i kontroli; mając na uwadze, że zależność Białorusi od pomocy gospodarczej ze strony Rosji stale wzrasta; N. mając na uwadze, że jednym z celów udziału Białorusi w Partnerstwie Wschodnim oraz w jej organie parlamentarnym zgromadzeniu Euronest jest zacieśnienie współpracy między Białorusią a UE; mając na uwadze, że parlament Białorusi nie ma oficjalnego statusu w Zgromadzeniu Parlamentarnym Euronest; O. mając na uwadze, że Białoruś należy do Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (OUBZ) i uczestniczy wraz z Rosją w wojskowych manewrach Zapad 2017, które obejmują scenariusze symulujące ataki na jej zachodnich sąsiadów, w tym wykorzystanie broni jądrowej, i które mają potencjalnie negatywny wpływ na bezpieczeństwo i suwerenność Republiki Białorusi i regionu; P. mając na uwadze, że UE zależy na stabilnej, demokratycznej i dostatniej przyszłości Białorusi, z korzyścią dla jej obywateli; mając na uwadze, że poprawa stosunków między UE a Białorusią zależy od spełnienia warunków wstępnych, do których należą: wyraźne zwiększenie wolności słowa i wolności mediów, przestrzeganie praw politycznych zarówno zwykłych obywateli, jak i działaczy opozycji, a także poszanowanie zasad państwa prawa i praw podstawowych; 1. potępia stłumienie pokojowych protestów oraz represje w okresie poprzedzającym demonstracje z 25 marca 2017 r. i w ich trakcie; podkreśla, że pomimo wezwań społeczności międzynarodowej do powściągliwości, reakcja służb bezpieczeństwa była nieselektywna i niewłaściwa; wyraża zaniepokojenie niedawnymi wydarzeniami na Białorusi i zwraca uwagę, że w kraju tym niewątpliwie potrzebny jest szerszy proces demokratyzacji; 2. potępia nieuzasadnione ograniczenia prawa do pokojowych zgromadzeń, wolności wypowiedzi i wolności zrzeszania się, w tym w odniesieniu do osób wyrażających poglądy na temat spraw społecznych i innych spraw publicznych, a zwłaszcza nękanie i zatrzymywanie niezależnych dziennikarzy, opozycjonistów, działaczy praw człowieka i innych demonstrantów; 3. wzywa władze Białorusi do natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich uczestników pokojowych demonstracji, dziennikarzy, obrońców praw człowieka, działaczy społeczeństwa obywatelskiego i członków opozycji, którzy zostali zatrzymani w związku z obecną falą demonstracji oraz do wycofania wszystkich zarzutów wobec nich; uważa, że praktyka aresztowań prewencyjnych jest absolutnie niedopuszczalna; pilnie wzywa władze do niezwłocznego ujawnienia informacji o wszystkich osobach aresztowanych ich rodzinom i ogółowi społeczeństwa;

73 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/63 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 4. przypomina, że żadne okoliczności nie usprawiedliwiają użycia siły przeciw komukolwiek korzystającemu z przysługującego mu prawa do pokojowego protestu i że represje, które naruszają prawo do wolności słowa i zgromadzeń, są sprzeczne z międzynarodowymi zobowiązaniami Białorusi i konstytucją Republiki Białorusi; wzywa rząd Białorusi do zaangażowania się w otwarty dialog ze swoimi obywatelami, niezależnymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i niezależnymi mediami; 5. wzywa władze Białorusi do natychmiastowego przeprowadzenia szczegółowego i bezstronnego dochodzenia w sprawie wszystkich zarzutów arbitralnych zatrzymań oraz innych naruszeń praw protestujących w związku z ostatnimi demonstracjami; ostrzega, że w przypadku nieprzeprowadzenia takich dochodzeń UE może zastosować nowe środki ograniczające wobec najwyższych urzędników białoruskich odpowiedzialnych za niedawne represje; 6. wzywa władze do zaprzestania prześladowania niezależnych mediów z powodów politycznych oraz do położenia kresu praktyce ścigania administracyjnego i arbitralnego stosowania art. 22.9(2) kodeksu administracyjnego wobec niezależnych dziennikarzy za współpracę z zagranicznymi mediami bez uzyskania akredytacji, który ogranicza prawo do swobody wypowiedzi i rozpowszechniania informacji; 7. pilnie wzywa władze Białorusi do zaprzestania prześladowania społeczeństwa obywatelskiego, do zezwolenia na pełne i swobodne funkcjonowanie prawne organizacji publicznych, do niezwłocznego uchylenia art. 193/1 kodeksu karnego, który przewiduje kary za organizowanie prac niezarejestrowanych stowarzyszeń i organizacji publicznych oraz uczestnictwo w tych pracach, a także do zezwolenia na pełne, swobodne i nieograniczone funkcjonowanie prawne stowarzyszeń i organizacji publicznych, w tym stowarzyszeń i organizacji reprezentujących mniejszości narodowe i ich niezależnych organizacji; 8. apeluje do Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE, które planuje zorganizowanie swojej 26. dorocznej sesji w Mińsku w lipcu 2017 r., aby uwzględniło ostatnie wydarzenia na Białorusi i co najmniej zapewniło zaangażowanie partii politycznych należących do demokratycznej opozycji, niezależnych mediów i organizacji społeczeństwa obywatelskiego; 9. wzywa rząd Białorusi do nawiązania konstruktywnego dialogu z opozycją i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, a także do pełnej współpracy ze specjalnym sprawozdawcą ONZ ds. sytuacji w zakresie praw człowieka na Białorusi w celu przeprowadzenia długo oczekiwanych reform na rzecz ochrony praw człowieka i wzmocnienia demokracji; wzywa ESDZ i Komisję do dalszego udzielania i zwiększenia wsparcia dla organizacji społeczeństwa obywatelskiego na Białorusi i za granicą; podkreśla w związku z tym potrzebę wspierania wszelkich niezależnych źródeł informacji dla społeczeństwa białoruskiego, w tym przekazów medialnych w języku białoruskim, również z zagranicy; ponadto wzywa Specjalnego Przedstawiciela UE ds. Praw Człowieka do zbadania sposobów i środków promowania pełnej i skutecznej ochrony praw człowieka na Białorusi; 10. zaleca uchylenie dekretu prezydenckiego nr 3 będącego arbitralnym, rygorystycznym i wątpliwym z moralnego punktu widzenia środkiem, naruszającym międzynarodowe prawa człowieka, który zgodnie z szacunkami dotyka ponad 470 tys. Białorusinów; 11. wzywa do odnowienia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. sytuacji praw człowieka na Białorusi; wzywa rząd Białorusi, by uznał mandat specjalnego sprawozdawcy i w pełni z nim współpracował; wzywa ESDZ do lepszej koordynacji polityki UE wobec Białorusi ze specjalnym sprawozdawcą ONZ; wzywa UE i jej państwa członkowskie do propagowania i popierania przedłużenia mandatu specjalnego sprawozdawcy ONZ w celu dalszego monitorowania sytuacji w tym kraju; 12. wzywa władze Białorusi do bezzwłocznego wznowienia prac nad kompleksową reformą systemu wyborczego w ramach szerszego procesu demokratyzacji i we współpracy z partnerami międzynarodowymi; podkreśla, że odpowiednie zalecenia OBWE/ODIHR powinny zostać wdrożone z dużym wyprzedzeniem przed wyborami samorządowymi, które odbędą się w marcu 2018 r., 13. wzywa rząd do przyłączenia się do światowego moratorium na stosowanie kary śmierci, co byłoby pierwszym krokiem do trwałego zniesienia tej kary; 14. wzywa Komisję do dalszego wspierania programów edukacyjnych umożliwiających młodym Białorusinom studiowanie w UE poprzez przyspieszenie procesu rozpatrywania wniosków wizowych i podań o stypendia;

74 C 298/64 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 15. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady z dnia 27 lutego 2017 r. o przedłużeniu do dnia 28 lutego 2018 r. środków ograniczających wobec czterech osób i nałożonego na Białoruś embarga na broń; zwraca się do ESDZ, by nadal uważnie śledziła i monitorowała sytuację w tym kraju w celu oceny skuteczności polityki ponownego konstruktywnego zaangażowania się ze strony UE; uważa, że UE powinna określić jasne kryteria, które powinny wprowadzać spójne warunki dotyczące praw człowieka w celu zapewnienia reform na rzecz ochrony podstawowych wolności i praw człowieka; 16. wzywa Komisję do dokonania oceny, czy zapewnione są najwyższe normy bezpieczeństwa jądrowego w odniesieniu do obecnie budowanej elektrowni jądrowej w Ostrowcu i czy gwarancja UE dla EBI nie byłaby ostatecznie wykorzystana do finansowania tego obiektu jądrowego na Białorusi, a także do dokonania oceny, czy taka gwarancja byłaby zgodna z sankcjami UE nałożonymi na Federację Rosyjską; 17. ponownie podkreśla swoje zobowiązanie do działania na rzecz narodu białoruskiego, do wspierania jego demokratycznych aspiracji i inicjatyw oraz do działania na rzecz przyczynienia się do stabilnej, demokratycznej i dostatniej przyszłości Białorusi; przypomina, że poszanowanie podstawowych wolności obywatelskich, praworządności i praw człowieka będzie miało zasadnicze znaczenie dla dalszego kształtowania stosunków między UE a Białorusią; 18. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, państwom członkowskim, OBWE/ODIHR, Radzie Europy, władzom białoruskim i Zgromadzeniu Parlamentarnemu OBWE.

75 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/65 P8_TA(2017)0127 Bangladesz, w tym małżeństwa dzieci Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie Bangladeszu, w tym małżeństw dzieci (2017/2648(RSP)) (2018/C 298/09) Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Bangladeszu, w szczególności rezolucję z dnia 18 września 2014 r. w sprawie łamania praw człowieka w Bangladeszu ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 marca 2017 r. w sprawie priorytetów UE na sesje Rady Praw Człowieka ONZ w 2017 r. ( 2 ), uwzględniając uwagi podsumowujące Komitetu Praw Człowieka ONZ z dnia 22 marca 2017 r. w sprawie Bangladeszu, uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ z dnia 2 lipca 2015 r. w sprawie wzmożenia starań o przeciwdziałanie małżeństwom dzieci oraz wczesnym i przymusowym małżeństwom, a także o wyeliminowanie tych zjawisk, uwzględniając wytyczne UE w sprawie propagowania i ochrony praw dziecka, przyjęte przez Radę w dniu 6 marca 2017 r., uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka, uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r., uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, uwzględniając deklarację pekińską z 1995 r. oraz pekińską platformę działania, będące wynikiem prac Czwartej Światowej Konferencji w sprawie Kobiet i podpisane przez Bangladesz, a także okresowe przeglądy postępów w ich realizacji w Bangladeszu przeprowadzone w roku 2000, 2005, 2009 i 2014, uwzględniając art. 16 Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, uwzględniając umowę o współpracy na rzecz partnerstwa i rozwoju, zawartą między Wspólnotą Europejską a Bangladeszem w 2001 r., uwzględniając bangladeską ustawę o ograniczeniach w zawieraniu małżeństw przez dzieci z dnia 11 marca 2017 r. oraz ustawę o zapobieganiu małżeństwom dzieci z dnia 15 września 2014 r., uwzględniając bangladeski krajowy plan działania na lata na rzecz wyeliminowania małżeństw dzieci, uwzględniając art. 135 ust. 5 i art. 123 ust. 4 Regulaminu, A. mając na uwadze, że UE od wielu lat łączą z Bangladeszem stosunki oparte m.in. na umowie o współpracy na rzecz partnerstwa i rozwoju; mając na uwadze, że poszanowanie i propagowanie praw człowieka i zasad demokracji jest podstawą polityki wewnętrznej i międzynarodowej stron i musi być zasadniczym elementem działań zewnętrznych UE; ( 1 ) Dz.U. C 234 z , s. 10. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0089.

76 C 298/66 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. B. mając na uwadze, że w ostatnich miesiącach organizacje pozarządowe i niezależne media donosiły o szeregu przypadków łamania praw człowieka, w tym o wymuszonych zaginięciach, represjonowaniu społeczeństwa obywatelskiego, atakach na działaczy politycznych i torturach; C. mając na uwadze, że według niedawnych danych ONZ wskaźnik małżeństw dzieci w Bangladeszu nadal należy do najwyższych na świecie i jest najwyższy w Azji; mając na uwadze, że w Bangladeszu 52 % dziewcząt jest wydawanych za mąż, zanim skończą 18 lat, a 18 % zanim skończą lat 15; D. mając na uwadze, że ONZ uznaje małżeństwa dzieci za pogwałcenie praw człowieka, stanowiące odebranie dziecku możliwości wyboru lub wydania świadomej zgody, a często powiązane z ryzykiem psychologicznym i fizycznym; E. mając na uwadze, że Bangladesz należy do 12 krajów docelowych wspieranego przez UE światowego programu UNFPA-UNICEF na rzecz przyspieszenia działań służących wyeliminowaniu małżeństw dzieci; F. mając na uwadze, że Bangladesz uczestniczy w południowoazjatyckiej inicjatywie na rzecz wyeliminowania przemocy wobec dzieci, obejmującej regionalny plan działań na rzecz wyeliminowania małżeństw dzieci; G. mając na uwadze, że podczas Szczytu Dziewcząt w lipcu 2014 r. rząd Bangladeszu zobowiązał się, że do 2021 r. obniży o jedną trzecią liczbę dziewcząt wydawanych za mąż w wieku od 15 do 18 lat i wyeliminuje małżeństwa dzieci w wieku poniżej 15 lat, a do 2041 r. położy kres małżeństwom dzieci w wieku poniżej 18 lat; H. mając na uwadze, że w 2015 r. Bangladesz znalazł się na 119. miejscu wśród 159 krajów monitorowanych pod względem wskaźnika nierówności płci w Programie Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju; I. mając na uwadze, że 27 lutego 2017 r. rząd Bangladeszu przyjął ustawę o ograniczeniach w zawieraniu małżeństw przez dzieci, w której utrzymano minimalny wiek zawierania małżeństw (18 lat dla kobiet i 21 lat dla mężczyzn), ale jednocześnie wprowadzono wyjątki dotyczące szczególnych przypadków lub służące interesom nastolatka i dopuszczalne za zgodą sądu, natomiast nie zdefiniowano tych kryteriów i nie określono minimalnego wieku zawierania małżeństw w takich wyjątkowych sytuacjach; mając na uwadze, że przepisy ustawy nie wymagają zgody dziecka; mając na uwadze, że ustawa ta weszła w życie po zatwierdzeniu jej przez prezydenta w dniu 11 marca 2017 r.; J. mając na uwadze, że ustawa ta może doprowadzić do eskalacji nadużyć dotyczących posagu, a także do molestowania seksualnego, gwałtów i napaści z użyciem kwasu oraz do uzasadniania gwałtu na małoletnich; mając na uwadze, że ustawa może również umożliwiać rodzicom zmuszanie córek do małżeństwa z gwałcicielem; K. mając na uwadze, że w wytycznych UE dotyczących propagowania i ochrony praw dziecka przypomniano o zobowiązaniu UE do całościowej ochrony i propagowania praw dziecka w polityce zewnętrznej dotyczącej praw człowieka; 1. ponownie wyraża potępienie dla wszystkich przypadków przymusowych małżeństw i małżeństw dzieci, a także dla przemocy seksualnej wobec kobiet i dziewcząt na całym świecie; 2. odnotowuje postępy poczynione przez Bangladesz w działaniach na rzecz ograniczenia zjawiska zawierania małżeństw przez dzieci; 3. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w ostatnich kilku latach Bangladesz przyjął szereg środków ustawodawczych i instytucjonalnych w celu ochrony dzieci; jest jednak zaniepokojony niewystarczającym lub nieistniejącym wdrażaniem tych środków; 4. wyraża głębokie ubolewanie z powodu przyjęcia ustawy o ograniczeniach w zawieraniu małżeństw przez dzieci z 2017 r. oraz znajdujących się w niej luk prawnych, które umożliwiają legalne zawieranie małżeństw przez dzieci; wyraża ponadto ubolewanie z powodu nieujęcia w ustawie kryteriów prawnych, co zwiększa ryzyko ewentualnych i rozpowszechnionych nadużyć; 5. wzywa rząd Bangladeszu do zmiany ustawy, tak aby usunąć luki prawne i zakazać wszelkich małżeństw dzieci;

77 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/67 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 6. podkreśla, że do momentu usunięcia luk prawnych w przepisach ustawy rząd Bangladeszu musi przyjąć jasne kryteria, na podstawie których sądy, we współpracy z pracownikami służby zdrowia i opieki społecznej, a także na podstawie rozmowy bez udziału rodziny z wydawaną za mąż dziewczynką, powinny podejmować decyzję o zezwoleniu na zawarcie małżeństwa przez osoby nieletnie; 7. stwierdza z zaniepokojeniem, że niedawno przyjęta w Bangladeszu ustawa stanowi krok wstecz w podejmowanych przez ten kraj staraniach na rzecz wyeliminowania zjawiska zawierania małżeństw przez dzieci; przypomina, że takie złagodzenie prawa podważa przyjęte przez rząd Bangladeszu cele w zakresie ograniczania zjawiska zawierania małżeństw przez dzieci; 8. dostrzega wpływ, jaki mogą wywierać małżeństwa zawierane przez dzieci, w tym ograniczenie dostępu do edukacji, izolację, biedę, zależność ekonomiczną i zniewolenie, zwłaszcza w odniesieniu do dziewcząt na obszarach wiejskich, i z obawą zauważa zwiększone ryzyko gwałtów, przemocy fizycznej i wymuszonych ciąż w małżeństwach zawieranych przez dzieci; 9. zauważa z niepokojem, że małżeństwa dzieci często wiążą się z niechcianymi ciążami i ciążami u osób nieletnich; przypomina w tym względzie o znaczeniu, jakie ma zapewnienie kobietom i dziewczętom dostępu do informacji na temat zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz na temat ich praw w tej dziedzinie, a także do pomocy i bezpiecznego leczenia, w tym do bezpiecznej i legalnej aborcji; 10. wzywa rząd Bangladeszu, by podjął przerwane opracowywanie krajowego planu działania na lata na rzecz wyeliminowania zjawiska małżeństw dzieci, a także by wyjaśnił, w jaki sposób planuje osiągnąć jego cele i wyeliminować zjawisko małżeństw dzieci; 11. wzywa władze Bangladeszu, by rzeczywiście zaangażowały się w osiąganie celów zrównoważonego rozwoju, przyjętych niedawno na szczeblu międzynarodowym, zwłaszcza w celu zmniejszenia nierówności i zapewnienia równouprawnienia płci i praw kobiet; 12. uważa, że problem małżeństw dzieci może zostać skutecznie rozwiązany dzięki promowaniu praw człowieka i godności ludzkiej oraz za pomocą publicznej polityki społecznej; w związku z tym wzywa władze Bangladeszu, by systematycznie angażowały społeczności i społeczeństwo obywatelskie, w tym organizacje pozarządowe i organizacje działające na rzecz dzieci, w usuwanie przyczyn małżeństw dzieci w Bangladeszu, a także by podnosiły świadomość tego problemu w szkołach; 13. w związku z tym wzywa władze Bangladeszu, by zmieniły ustawę o darowiznach zagranicznych (działalności społecznej) z 2014 r. w celu zapewnienia, że praca organizacji społeczeństwa obywatelskiego nie jest przedmiotem arbitralnych kontroli rządu oraz że wszelkie decyzje podejmowane na mocy tej ustawy będą podlegały niezależnej kontroli; 14. wzywa władze Bangladeszu, by potępiły podejmowane nadal okrutne działania przeciwko wolności słowa, a także by ich działania doprowadziły do natychmiastowego zaprzestania wszystkich aktów przemocy, nękania, zastraszania i cenzury wobec dziennikarzy, blogerów i społeczeństwa obywatelskiego; ponadto wzywa władze Bangladeszu, by przeprowadziły niezależne dochodzenia w sprawie egzekucji pozasądowych, wymuszonych zaginięć i nadmiernego użycia siły, a także do pociągnięcia winnych do odpowiedzialności zgodnie z międzynarodowymi standardami; 15. wzywa Komisję i delegaturę UE w Bangladeszu do poruszenia tych kwestii z władzami bangladeskimi oraz wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych do poruszenia kwestii wyżej wspomnianej ustawy podczas kolejnego posiedzenia Wspólnej Komisji UE-Bangladesz; 16. apeluje do UE o wykorzystanie wszystkich dostępnych instrumentów, aby wesprzeć rząd Bangladeszu w przestrzeganiu międzynarodowych zobowiązań w zakresie praw człowieka; 17. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, wiceprzewodniczącej Komisji / wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, Komisji Europejskiej, Specjalnemu Przedstawicielowi UE ds. Praw Człowieka oraz rządowi i parlamentowi Bangladeszu.

78 C 298/68 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0130 Europejski Korpus Solidarności Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie Europejskiego Korpusu Solidarności (2017/2629(RSP)) (2018/C 298/10) Parlament Europejski, uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 7 grudnia 2016 r. zatytułowany W kierunku Europejskiego Korpusu Solidarności (COM(2016)0942), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 października 2016 r. w sprawie wolontariatu europejskiego i promowania wolontariatu w Europie ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie roli dialogu międzykulturowego, różnorodności kulturowej i edukacji w promowaniu podstawowych wartości UE ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 kwietnia 2008 r. w sprawie roli wolontariatu w kształtowaniu spójności gospodarczej i społecznej ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie zatrudnienia młodzieży ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 stycznia 2013 r. w sprawie gwarancji dla młodzieży ( 5 ), uwzględniając zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego ( 6 ), uwzględniając program polityczny na rzecz wolontariatu w Europie oraz projekt Europejskiej karty w sprawie praw i obowiązków wolontariuszy ( 7 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1081/2006 ( 8 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające Erasmus+ : unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylające decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE ( 9 ), uwzględniając pytanie do Komisji w sprawie wolontariatu i wolontariatu europejskiego (O /2016 B8-1803/2016), uwzględniając pytanie do Komisji w sprawie Europejskiego Korpusu Solidarności (O /2017 B8-0210/2017) i O /2017 B8-0211/2017), ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0425. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0005. ( 3 ) Dz.U. C 259 E z , s. 9. ( 4 ) Dz.U. C 224 z , s. 19. ( 5 ) Dz.U. C 440 z , s. 67. ( 6 ) Dz.U. C 398 z , s. 1. ( 7 ) ( 8 ) Dz.U. L 347 z , s ( 9 ) Dz.U. L 347 z , s. 50.

79 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/69 uwzględniając projekt rezolucji Komisji Kultury i Edukacji, uwzględniając art. 128 ust. 5 i art. 123 ust. 2 Regulaminu, Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. A. mając na uwadze, że Unia Europejska opiera się na podstawowych ideach, wartościach i zasadach uzgodnionych i popieranych przez państwa członkowskie; B. mając na uwadze, że zasada solidarności Unii Europejskiej jest jedną z jej zasad podstawowych i opiera się na współdzieleniu zarówno korzyści, jak i obciążeń; C. mając na uwadze, że zasada solidarności jest motorem rozwoju wolontariatu europejskiego, który w trakcie swojej 20- letniej historii przyniósł nadzwyczajne rezultaty, których nie można zaprzepaścić; D. mając na uwadze, że instytucje UE oraz państwa członkowskie muszą przyjąć zdecydowaną postawę w celu aktywnego wspierania zaangażowania obywatelskiego wśród obywateli i uznania, że wolontariat przyczynia się do wzmocnienia poczucia solidarności, odpowiedzialności społecznej oraz wspólnych wartości i doświadczeń obywatelstwa; E. mając na uwadze, że utworzenie Europejskiego Korpusu Solidarności musi opierać się na wspólnych wartościach UE określonych w Traktatach i w Karcie praw podstawowych; mając na uwadze, że celem Europejskiego Korpusu Solidarności powinno być budowanie poczucia wspólnoty, solidarności i odpowiedzialności społecznej w Europie, a jednocześnie oferowanie znaczących i wzbogacających doświadczeń z wolontariatu, pracy, stażu lub przygotowania zawodowego; F. mając na uwadze, że wysokiej jakości wolontariat może stanowić ścieżkę wejścia na rynek pracy i stwarzać możliwości włączenia społecznego; G. mając na uwadze, że większość inicjatyw wolontariackich jest realizowana poza ramami programów UE i że należy je wspierać za pomocą korzystnego środowiska prawnego i finansowego; H. mając na uwadze, że wolontariat europejski to istniejące ramy odniesienia na rzecz wolontariatu w UE, a ponadto 20- letnia historia potwierdzonej skuteczności, wiedzy fachowej i osiągnięć w dziedzinie uczenia się; mając na uwadze, że wszelkie nowe programy wolontariatu w skali ogólnoeuropejskiej powinny zarówno uzupełniać, jak i wykorzystywać doświadczenia zdobyte w związku z wolontariatem europejskim i innymi funkcjonującymi z powodzeniem unijnymi programami wolontariatu, takimi jak Wolontariusze pomocy UE ; I. mając na uwadze, że Europejski Korpus Solidarności może stanowić dla młodych ludzi, którzy są główną grupą docelową tej inicjatywy (zwłaszcza dla młodych ludzi ze społeczności zmarginalizowanych i ubogich środowisk społeczno-ekonomicznych), okazję do wniesienia wartościowego wkładu w społeczeństwo i zwiększenia widoczności zaangażowania Unii, a także ożywienia szerokiej debaty na temat wolontariatu w Europie i jego korzyści dla społeczeństwa; J. mając na uwadze, że społeczeństwo obywatelskie i organizacje młodzieżowe odgrywają ważną rolę, będąc źródłem wysokiej jakości doświadczeń z wolontariatu na szczeblu lokalnym, krajowym i transgranicznym; mając na uwadze, że w związku z tym potrzebne jest ciągłe wsparcie, wraz ze sprzyjającym otoczeniem prawnym i finansowym; K. mając na uwadze, że od chwili uruchomienia przez Komisję platformy internetowej w grudniu 2016 r. chęć udziału w Europejskim Korpusie Solidarności wyraziło już ponad osób; L. mając na uwadze, że Komisję wzywa się do przedstawienia jasnych i szczegółowych ram prawnych Europejskiego Korpusu Solidarności, uwzględniających przedstawione poniżej zalecenia Parlamentu Europejskiego; Solidarność europejska 1. uważa, że niezbędna jest jasna definicja działań solidarnościowych na szczeblu UE; zwraca się do Komisji o zdefiniowanie celów Europejskiego Korpusu Solidarności oraz o dopilnowanie, aby realizowane w jego ramach działania były wymierne i skuteczne, z uwzględnieniem istotnego pozytywnego wpływu wywieranego przez działanie solidarnościowe zarówno na poszczególnych uczestników, jak i na społeczność; podkreśla, że definicje, które są uznawane za niezbędne do ułatwienia realizacji tego zamierzenia, powinny być opracowywane w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi i odpowiednimi zainteresowanymi organizacjami działającymi w sektorze wolontariatu, służby obywatelskiej i działań na rzecz młodzieży zgodnie z podstawowymi wartościami UE zawartymi w traktatach oraz w Karcie;

80 C 298/70 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 2. podkreśla potrzebę zagwarantowania równego dostępu do Europejskiego Korpusu Solidarności dla wszystkich obywateli UE; zachęca do bardziej zdecydowanego propagowania możliwości udziału w tej inicjatywie osób o szczególnych potrzebach i osób ze środowisk mniej uprzywilejowanych; 3. wyraża głębokie przekonanie, że choć komponent uczenia się, także realizowany w drodze zdobywania pozaformalnych i nieformalnych doświadczeń w tym zakresie, oraz oddziaływanie na poszczególnych wolontariuszy, młodych pracowników, stażystów lub praktykantów stanowią ważne elementy, jednak głównym celem Europejskiego Korpusu Solidarności powinno być uzyskanie korzystnego wpływu na beneficjentów projektów i działań oraz szerszą społeczność, stanowiącego jasny przykład solidarności i odpowiedzialności społecznej; 4. uważa ponadto, że oferty udostępniane w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności mogłyby pomóc uczestnikom w rozwoju umiejętności życiowych, poczucia odpowiedzialności i dzielenia się oraz w przezwyciężaniu różnic językowych, kulturowych, religijnych, światopoglądowych lub ekonomicznych, a także błędnych przekonań i uprzedzeń; uważa, że inicjatywa w zakresie Europejskiego Korpusu Solidarności byłaby również przydatna do promowania aktywnego obywatelstwa i mogłaby pomóc uczestnikom w zyskaniu krytycznego spojrzenia na rzeczywistość i napotykane problemy społeczne; wzywa Komisję do uwzględnienia aspektu równouprawnienia płci przy realizacji inicjatywy w zakresie Europejskiego Korpusu Solidarności; 5. wskazuje, że ochrona ludności i pomoc humanitarna nie mogą zależeć od młodych ludzi będących członkami Europejskiego Korpusu Solidarności; w związku z tym wzywa Komisję i państwa członkowskie do zagwarantowania ciągłych inwestycji w zorganizowaną ochronę ludności i pomoc humanitarną; Finansowanie Europejskiego Korpusu Solidarności 6. jest poważnie zaniepokojony, że Komisja zamierza realizować pierwszą, początkową fazę Europejskiego Korpusu Solidarności, włączając go do istniejących programów i inicjatyw, w szczególności programów w dziedzinie edukacji i kultury, takich jak Erasmus+ i program Europa dla obywateli, gwarancja dla młodzieży oraz program na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych, bez wystarczającej jasności co do tego, jakie dokładnie zasoby finansowe i ludzkie mają być przeznaczone na Europejski Korpus Solidarności; przypomina, że Parlament, jako współustawodawca w kwestiach programów UE i organ władzy budżetowej, sprzeciwia się przesuwaniu środków z programów priorytetowych i że często brakuje mu zasobów wystarczających do finansowania zasadniczych działań i nowych inicjatyw politycznych; 7. wzywa Komisję do uwzględnienia w jej przyszłym wniosku ustawodawczym dotyczącym Europejskiego Korpusu Solidarności czytelnego opisu ustaleń budżetowych pozwalających na efektywne funkcjonowanie Europejskiego Korpusu Solidarności; podkreśla, że finansowanie Europejskiego Korpusu Solidarności nie może negatywnie oddziaływać na istniejące programy skierowane do młodych ludzi oraz inicjatywy takie jak Europa dla Obywateli i Erasmus+, program na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych, a także inicjatywy takie jak gwarancja dla młodzieży i nie zakłóci ono funkcjonowania istniejących skutecznych narzędzi, takich jak wolontariat europejski; 8. wzywa Komisję do ustanowienia skutecznego mechanizmu monitorowania i oceny Europejskiego Korpusu Solidarności w celu zapewnienia prawidłowej realizacji tej inicjatywy, wysokiej jakości zapewnianych przez nią szans oraz trwałego charakteru osiąganych dzięki niej rezultatów; Włączenie Europejskiego Korpusu Solidarności w szerszą strategię wolontariatu 9. sugeruje, że jeśli Europejski Korpus Solidarności ma odnieść sukces, Komisja powinna włączyć go w ramy szerszej strategii politycznej zmierzającej do stworzenia środowiska sprzyjającego rozwojowi wolontariatu w Europie, unikając przy tym przypadków pokrywania się, a zamiast tego wspierając istniejące skuteczne inicjatywy, takie jak wolontariat europejski; 10. podkreśla, że wolontariat w przeważającej mierze realizowany jest na szczeblu lokalnym i zaspokaja potrzeby lokalne, a zatem Europejski Korpus Solidarności powinien być początkowo zorientowany na wolontariat lokalny, a nie na możliwości w wymiarze transgranicznym, które wymagają międzynarodowej mobilności i mogą wykluczać osoby ze środowisk mniej uprzywilejowanych; 11. zaznacza, że Europejski Korpus Solidarności nie powinien powodować dodatkowych obciążeń administracyjnych dla osób fizycznych lub uczestniczących organizacji oraz że powinien działać w ramach jak najściślejszej współpracy obejmującej istniejące i ugruntowane możliwości wolontariatu już zapewniane przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego;

81 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/71 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 12. wzywa Komisję, aby dążyła do zapewnienia równowagi między dużą liczbą dokonywanych na platformie internetowej zgłoszeń rejestracyjnych do Europejskiego Korpusu Solidarności a udostępnianymi ofertami wolontariatu, tak aby nie powodować frustracji młodych ludzi zgłaszających się do Europejskiego Korpusu Solidarności; 13. wzywa Komisję do uwzględnienia wolontariatu w programach i funduszach europejskich, takich jak fundusze strukturalne, Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, program LIFE oraz programy i fundusze w ramach działań zewnętrznych UE; podkreśla w tym zakresie wagę ustanowienia pojedynczego punktu koordynacji polityki i programów UE w zakresie wolontariatu; 14. sugeruje, że instytucje edukacyjne powinny uwzględnić w swoich programach nauczania szkolenia w dziedzinie wolontariatu, z naciskiem na działania solidarnościowe, w celu wspierania wdrażania Europejskiego Korpusu Solidarności; Wyraźne rozróżnienie między wolontariatem a zatrudnieniem oraz wartościowe możliwości dla młodych ludzi w ramach nurtu zatrudnienia 15. wzywa Komisję, aby podczas realizacji inicjatywy w zakresie Europejskiego Korpusu Solidarności dokonała wyraźnego rozróżnienia między działaniami w dziedzinie wolontariatu a pośrednictwem pracy, aby zachować podstawowe rozróżnienie między wolontariatem a pracą, w zależności od tego, czy główny nacisk położony jest na potrzeby beneficjentów, czy też na potrzeby uczestników w zakresie szkolenia i rozwoju, oraz uniknąć rozwiązań zastępujących potencjalne płatne zatrudnienie wysokiej jakości; w tym celu podkreśla, że możliwości w dziedzinie wolontariatu nie powinny kwalifikować się do finansowania, którego konkretnym celem jest walka z bezrobociem młodzieży, jak Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; 16. podkreśla, że nurt wolontariatu powinien opierać się na pełnym zrozumieniu zasad wolontariatu o wysokiej jakości, takich jak te zarysowane w europejskiej karcie praw i obowiązków wolontariuszy; zaznacza ponadto, że wszystkie działania w dziedzinie wolontariatu powinny zawsze służyć działaniom solidarnościowym o charakterze niezarobkowym mającym na celu zaspokajanie zidentyfikowanych potrzeb społeczności; 17. podkreśla, że nurt zatrudnienia powinien skupiać się na zapewnianiu wysokiej jakości miejsc pracy, staży i przygotowania zawodowego w nienastawionych na zysk organizacjach solidarnościowych i przedsiębiorstwach społecznych sektora solidarności; 18. podkreśla wagę zapewnienia odpowiedniego wsparcia administracyjnego i finansowego organizacjom i organom przyjmującym w ramach obydwu nurtów, a także zapewnienia niezbędnej wiedzy i umiejętności pozwalających prawidłowo przyjmować członków Europejskiego Korpusu Solidarności; 19. uważa, że organizacje przyjmujące powinny stosować postanowienia karty jakości wyrażającej uzgodnione cele, zasady i standardy, takie jak te ujęte w Europejskiej karcie na rzecz jakości staży i przygotowania zawodowego ( 1 ); zachęca organizacje przyjmujące do uprzedniego opisywania umiejętności i kompetencji, które powinny zostać nabyte w ramach takich doświadczeń; postuluje porównywalność, uznawanie i walidację umiejętności i kompetencji nabytych w ramach takich doświadczeń, zgodnie z zaleceniem rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego, tak aby przyczyniły się one do trwałego włączania młodzieży w rynek pracy; podkreśla, że jasne standardy pomogą w monitorowaniu realizacji inicjatywy w zakresie Europejskiego Korpusu Solidarności; 20. podkreśla konieczność odpowiedniej rekompensaty finansowej młodym wolontariuszom oraz odpowiedniego wynagrodzenia młodym pracownikom, a także ubezpieczenia zdrowotnego, szkolenia i opieki mentorskiej; podkreśla, że należy monitorować ich obciążenie pracą i środowisko w świetle konkretnych zadań, które mieliby wykonywać w ramach wolontariatu lub pracy w Europejskim Korpusie Solidarności; 21. ponownie wzywa państwa członkowskie do powiązania polityki na rzecz zatrudnienia młodzieży z wysokiej jakości i trwałymi umowami o pracę w celu rozwiązania problemu niepewności i niedostatecznego zatrudnienia; 22. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia pełnego dostępu do Europejskiego Korpusu Solidarności młodym ludziom ze środowisk mniej uprzywilejowanych lub o szczególnych potrzebach; w związku z tym podkreśla, że należy przeznaczyć specjalne środki budżetowe na pokrycie kosztów pomocy osobistej lub dodatkowego wsparcia dla zainteresowanych młodych ludzi; uważa, że wolontariat europejski można uznać za przykład dobrej praktyki w tym zakresie; ( 1 )

82 C 298/72 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. Koordynacja międzyinstytucjonalna i konsultacje z zainteresowanymi stronami 23. wzywa Komisję do należytego koordynowania i uwzględniania Europejskiego Korpusu Solidarności w obrębie wszystkich swoich służb, a także wszystkich innych instytucji europejskich i krajowych, tak aby zapewnić jego konsekwentne i spójne wdrażanie; sugeruje, aby znajdująca się w strukturach Komisji Dyrekcja Generalna ds. Edukacji, Młodzieży, Sportu i Kultury była odpowiedzialna za koordynowanie i uwzględnianie problematyki Europejskiego Korpusu Solidarności; 24. przypomina Komisji o potrzebie zapewnienia odpowiednich warunków do przeprowadzenia należytych konsultacji z kluczowymi zainteresowanymi stronami, takimi jak organizacje młodzieżowe, europejscy partnerzy społeczni, organizacje wolontariuszy, związki zawodowe i państwa członkowskie, przed sporządzeniem projektu wniosku ustawodawczego; podkreśla, że te zainteresowane strony powinny być regularnie włączane w proces realizacji tej inicjatywy, a także w stosownych przypadkach jej monitorowania w celu zapewnienia jej prawidłowej realizacji, wysokiej jakości ofert proponowanych w jej ramach oraz trwałego charakteru jej rezultatów; o o o 25. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

83 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/73 P8_TA(2017)0131 Adekwatność ochrony zapewnianej przez Tarczę Prywatności UE-USA Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie adekwatności ochrony zapewnianej przez tzw. Tarczę Prywatności UE-USA (2016/3018(RSP)) (2018/C 298/11) Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej (TUE), Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz art. 6, 7, 8, 11, 16, 47 i 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając dyrektywę 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych ( 1 ) (zwaną dalej dyrektywą o ochronie danych ), uwzględniając decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych ( 2 ), uwzględniając rozporządzenie (UE) 2016/679 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE ( ogólne rozporządzenie o ochronie danych ) ( 3 ), a także dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylającą decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW ( 4 ), uwzględniając wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 października 2015 r. w sprawie C-362/14 Maximillian Schrems przeciwko Data Protection Commissioner ( 5 ), uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2015 r. w sprawie przekazywania danych osobowych z UE do Stanów Zjednoczonych na mocy dyrektywy 95/46/WE w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-362/14 (Schrems) (COM(2015)0566), uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie wymiany i ochrony danych osobowych w zglobalizowanym świecie (COM(2017)0007); uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 grudnia 2016 r. w sprawach C-203/15 Tele2 Sverige AB przeciwko Post- och telestyrelsen oraz C-698/15 Secretary of State for the Home Department przeciwko Tomowi Watsonowi i in. ( 6 ); uwzględniając decyzję wykonawczą Komisji (UE) 2016/1250 z dnia 12 lipca 2016 r. przyjętą na mocy dyrektywy 95/ 46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie adekwatności ochrony zapewnianej przez Tarczę Prywatności UE- USA ( 7 ), ( 1 ) Dz.U. L 281 z , s. 31. ( 2 ) Dz.U. L 350 z , s. 60. ( 3 ) Dz.U. L 119 z , s. 1. ( 4 ) Dz.U. L 119 z , s. 89. ( 5 ) ECLI:EU:C:2015:650. ( 6 ) ECLI:EU:C:2016:970. ( 7 ) Dz.U. L 207 z , s. 1.

84 C 298/74 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. uwzględniając opinię Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (EIOD) nr 4/2016 w sprawie projektu decyzji w sprawie odpowiedniej ochrony danych osobowych w ramach unijno-amerykańskiej ochrony prywatności (Privacy Shield) ( 1 ), uwzględniając opinię grupy roboczej art. 29 z dnia 13 kwietnia 2016 r. dotyczącą projektu decyzji w sprawie adekwatności Tarczy Prywatności UE-USA ( 2 ) oraz oświadczenie tej grupy z dnia 26 lipca 2016 r. ( 3 ), uwzględniając swą rezolucję z dnia 26 maja 2016 r. w sprawie transatlantyckich przepływów danych ( 4 ), uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu, A. mając na uwadze, że w wyroku z dnia 6 października 2015 r. w sprawie C-362/14 (Maximillian Schrems przeciwko Data Protection Commissioner) Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził nieważność decyzji w sprawie tzw. bezpiecznej przystani (ang. Safe Harbour) i wyjaśnił, że odpowiedni poziom ochrony w państwie trzecim należy rozumieć jako merytorycznie równoważny poziomowi ochrony gwarantowanemu w Unii Europejskiej na mocy dyrektywy 95/46/WE w świetle Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej Kartą), co pociąga za sobą potrzebę zakończenia negocjacji w sprawie nowego uzgodnienia, aby zapewnić pewność prawa co do tego, jak należy przekazywać dane osobowe z UE do USA; B. mając na uwadze, że przy badaniu poziomu ochrony zapewnianej przez państwo trzecie Komisja zobowiązana jest ocenić treść przepisów obowiązujących w tym państwie wynikających z jego prawa krajowego lub zobowiązań międzynarodowych, a także praktyk mających na celu zapewnienie zgodności z tymi przepisami, gdyż na mocy art. 25 ust. 2 dyrektywy 95/46/WE musi ona uwzględnić wszystkie okoliczności dotyczące przekazywania danych osobowych do państwa trzeciego; mając na uwadze, że ocena ta musi odnosić się nie tylko do przepisów i praktyk związanych z ochroną danych osobowych do celów komercyjnych i prywatnych, ale musi również obejmować wszystkie aspekty ram prawnych mających zastosowanie do tego kraju lub sektora, w szczególności lecz nie tylko egzekwowanie prawa, bezpieczeństwo narodowe i poszanowanie praw podstawowych; C. mając na uwadze, że przekazywanie danych pomiędzy organizacjami handlowymi w UE i USA to ważny element stosunków transatlantyckich; mając na uwadze, że przekazywanie tych danych powinno odbywać się przy pełnym poszanowaniu prawa do ochrony danych osobowych oraz prawa do prywatności; mając na uwadze, że jednym z podstawowych celów UE jest ochrona praw podstawowych zapisanych w Karcie; D. mając na uwadze, że w opinii EIOD nr 4/2016 dano wyraz szeregowi obaw co do projektu Tarczy Prywatności; mając na uwadze, że tej samej opinii EIOD z zadowoleniem przyjmuje wysiłki wszystkich stron na rzecz znalezienia rozwiązania dotyczącego przekazywania danych osobowych z UE do Stanów Zjednoczonych w celach komercyjnych w ramach systemu samocertyfikacji; E. mając na uwadze, że w opinii nr 1/2016 w sprawie projektu decyzji wykonawczej Komisji w sprawie adekwatności ochrony zapewnianej przez Tarczę Prywatności UE-USA, grupa robocza art. 29 z zadowoleniem przyjęła znaczną poprawę wynikającą z Tarczy Prywatności w porównaniu z decyzją o bezpiecznej przystani, zgłosiła jednak poważne obawy zarówno o aspekt handlowy, jak i aspekt dostępu władz publicznych do danych przekazywanych w ramach Tarczy Prywatności; F. mając na uwadze, że w dniu 12 lipca 2016 r., po dalszych dyskusjach z administracją USA, Komisja przyjęła decyzję wykonawczą (UE) 2016/1250, oświadczając, że zapewniony zostanie odpowiedni poziom ochrony danych osobowych przekazywanych z UE do organizacji w Stanach Zjednoczonych na mocy Tarczy Prywatności UE-USA; ( 1 ) Dz.U. C 257 z , s. 8. ( 2 ) ( 3 ) _wp29_wp_statement_eu_us_privacy_shield_en.pdf ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0233.

85 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/75 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. G. mając na uwadze, że instrumentowi temu towarzyszy szereg listów i jednostronnych oświadczeń administracji USA, w których wyjaśniono m.in. zasady ochrony danych, sposób prowadzenia nadzoru, egzekwowanie prawa i ochronę prawną, a także zabezpieczenia, w oparciu o które agencje bezpieczeństwa mogą uzyskać dostęp do danych osobowych oraz przetwarzać je; H. mając na uwadze, że w oświadczeniu z dnia 26 lipca 2016 r. grupa robocza art. 29 z zadowoleniem odniosła się do usprawnień, jakie przyniósł mechanizm Tarczy Prywatności UE-USA w porównaniu do mechanizmu bezpiecznej przystani oraz wyraził uznanie dla Komisji i władz USA w związku z uwzględnieniem jego obaw; mając na uwadze, że ww. grupa robocza zwraca uwagę, iż pozostaje jeszcze szereg obaw zarówno co do aspektów handlowych, jak i dostępu amerykańskich władz publicznych do danych przekazanych z UE, np. brak konkretnych zasad dotyczących zautomatyzowanego procesu decyzyjnego oraz ogólnego prawa do sprzeciwu, potrzeba bardziej rygorystycznych gwarancji niezależności oraz uprawnień mechanizmu rzecznika, czy też brak konkretnych gwarancji nieprowadzenia masowego i nieograniczonego gromadzenia danych; 1. z zadowoleniem odnosi się do wysiłków podejmowanych zarówno przez Komisję, jak i administrację USA na rzecz ustosunkowania się do obaw zgłoszonych przez Trybunał Sprawiedliwości, państwa członkowskie, Parlament Europejski, organy oraz podmioty zajmujące się ochroną danych, aby umożliwić Komisji przyjęcie decyzji wykonawczej o adekwatności Tarczy Prywatności UE-USA; 2. przyznaje, że tarcza ta stanowi znaczne usprawnienie, jeśli chodzi o przejrzystość norm, w stosunku do wcześniejszej zasady bezpiecznej przystani UE-USA, a także stwierdza, że deklaracje administracji USA co do stosowania się do Tarczy Prywatności będą musiały być zgodne z jaśniejszymi normami ochrony danych niż te obowiązujące w ramach bezpiecznej przystani; 3. zwraca uwagę, że w dniu 23 marca 2017 r organizacji amerykańskich przyłączyło się do Tarczy Prywatności UE-USA; ubolewa, że Tarcza Prywatności opiera się wyłącznie na dobrowolnej samocertyfikacji i dlatego też dotyczy tylko organizacji amerykańskich, które dobrowolnie poddały się certyfikacji, oraz że wskutek tego wiele przedsiębiorstw w ogóle nie podlega tej regulacji; 4. przyznaje, że tarcza ta ułatwia przekazywanie danych z MŚP oraz przedsiębiorstw w Unii do USA; 5. zwraca uwagę, że zgodnie z wyrokiem Trybunału w sprawie Schrems uprawnienia europejskich organów ochrony danych nie zmieniają się pod wpływem decyzji o adekwatności, zatem organy te mogą wykonywać swe uprawnienia, w tym zawieszenie lub zakaz przekazywania danych organizacji zarejestrowanej w Tarczy Prywatności UE-USA; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w ramach Tarczy Prywatności przyznano organom ochrony danych państw członkowskich istotną rolę w rozpatrywaniu skarg dotyczących ochrony prawa do prywatności i życia rodzinnego zgodnie z Kartą Praw Podstawowych UE, w prowadzeniu dochodzeń w tych sprawach i w zawieszaniu przekazywania danych, a także fakt, że Departament Handlu USA ma obowiązek rozpatrywać takie skargi; 6. odnotowuje, że w ramach Tarczy Prywatności podmioty danych z UE mają kilka możliwości skorzystania ze środków odwoławczych w USA: po pierwsze mogą złożyć skargę albo bezpośrednio do danego przedsiębiorstwa, albo za pośrednictwem Departamentu Handlu USA po uzyskaniu skierowania od odpowiedniego organu ochrony danych, albo do niezależnego organu rozstrzygania sporów; po drugie w odniesieniu do ingerencji w prawa podstawowe ze względów dotyczących bezpieczeństwa narodowego można wnieść pozew cywilny do sądu w USA, podobne skargi mogą również być kierowane do niezależnego rzecznika, który został niedawno powołany; po trzecie skargi dotyczące ingerencji w prawa podstawowe ze względów dotyczących egzekwowania prawa i interesu publicznego mogą być rozpatrywane z wykorzystaniem wniosków o odrzucenie wezwania sądowego; zachęca Komisję i organy ochrony danych do opracowania dalszych wytycznych, które ułatwią dostęp do wszystkich tych środków odwoławczych; 7. dostrzega zdecydowane zobowiązanie Departamentu Handlu Stanów Zjednoczonych do uważnego śledzenia, czy organizacje amerykańskie przestrzegają zasad Tarczy Prywatności UE-USA oraz czy zamierzają podejmować działania służące egzekwowaniu zasad wobec podmiotów, które tych zasad nie przestrzegają; 8. ponawia apel do Komisji o dążenie do wyjaśnienia statusu prawnego pisemnych zapewnień przedstawionych przez Stany Zjednoczone oraz o zagwarantowanie, że wszelkie zobowiązania lub ustalenia na mocy Tarczy Prywatności zostaną utrzymane po objęciu władzy przez nową administrację w Stanach Zjednoczonych;

86 C 298/76 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 9. jest zdania, że pomimo zobowiązań i zapewnień złożonych przez rząd USA w pismach załączonych do postanowień odnoszących się do Tarczy Prywatności, bez odpowiedzi pozostają ważne pytania co do pewnych aspektów handlowych, bezpieczeństwa narodowego oraz egzekwowania prawa; 10. w szczególności odnotowuje znaczną różnicę między ochroną przewidzianą na mocy art. 7 dyrektywy 95/46/WE a zasadą powiadomienia i wyboru zawartą w postanowieniach odnoszących się do Tarczy Prywatności oraz duże różnice między art. 6 dyrektywy 95/46/WE a zasadą integralności danych i celowości zawartą w postanowieniach odnoszących się do Tarczy Prywatności; wskazuje na potrzebę podstawy prawnej (np. zgody lub umowy), która obowiązywałaby w stosunku do wszystkich czynności przetwarzania danych, a także na to, że prawa podmiotów danych na mocy zasad Tarczy Prywatności dotyczą jedynie dwóch wąsko ujętych rodzajów czynności przetwarzania (ujawnianie i zmiana celu) i zapewniają jedynie prawo do sprzeciwu (klauzula opt-out); 11. uważa, że te liczne obawy mogą w przyszłości prowadzić do ponownego zakwestionowania w sądach decyzji w sprawie adekwatności ochrony zapewnianej przez Tarczę Prywatności UE-USA; podkreśla szkodliwe skutki zarówno w kontekście poszanowania praw podstawowych, jak i w kontekście pewności prawa niezbędnej dla zainteresowanych stron; 12. zwraca między innymi uwagę na brak konkretnych uregulowań dotyczących zautomatyzowanego procesu decyzyjnego, ogólnego prawa sprzeciwu, a także jasnych zasad określających, w jaki sposób zasady Tarczy Prywatności odnoszą się do podmiotów przetwarzających dane (agentów); 13. zauważa, że choć osoby fizyczne mogą wnieść sprzeciw do unijnego administratora danych w związku z jakimkolwiek przekazywaniem ich danych osobowych do Stanów Zjednoczonych oraz ich dalszym przetwarzaniem w Stanach Zjednoczonych w sytuacjach, w których przedsiębiorstwo podlegające Tarczy Prywatności przetwarza dane w imieniu unijnego administratora danych, w postanowieniach dotyczących Tarczy Prywatności brakuje konkretnych uregulowań w sprawie ogólnego prawa do sprzeciwu w stosunku do przedsiębiorstwa ze Stanów Zjednoczonych, które dokonało samocertyfikacji; 14. zauważa, że tylko niewielki odsetek organizacji ze Stanów Zjednoczonych, które dołączyły do Tarczy Prywatności, wybrało unijny organ ochrony danych jako mechanizm rozstrzygania sporów; wyraża zaniepokojenie z powodu faktu, że jest to niekorzystne dla obywateli UE próbujących egzekwować swoje prawa; 15. zwraca uwagę na brak jasnych zasad określających, w jaki sposób zasady Tarczy Prywatności odnoszą się do podmiotów przetwarzających dane (agentów), przyznając jednocześnie, że wszystkie zasady odnoszą się do przetwarzania danych osobowych przez każde przedsiębiorstwo ze Stanów Zjednoczonych, które dokonało samocertyfikacji o ile nie wskazano inaczej, a przekazywanie danych w celach przetwarzania zawsze wymaga umowy z unijnym administratorem danych, który określa cele i środki przetwarzania, w tym to, czy podmiot przetwarzający dane jest uprawniony do ich dalszego przekazywania (np. w celu podwykonawstwa przetwarzania danych); 16. jeżeli chodzi o bezpieczeństwo narodowe i nadzór podkreśla, że niezależnie od wyjaśnień złożonych przez Biuro Dyrektora Wywiadu Narodowego USA w pismach załączonych do ram Tarczy Prywatności, nadal możliwe jest prowadzenie masowej inwigilacji, pomimo iż władze amerykańskie określają ją innym terminem; ubolewa, że masowa inwigilacja nie jest pojęciem zdefiniowanym jednolicie i że do określenia go przejęto terminologię amerykańską, w związku z czym domaga się jednolitej, powiązanej z europejskim rozumieniem tego pojęcia, definicji masowej inwigilacji, w której ocena nie jest uzależniana od wyboru; podkreśla, że każdy rodzaj masowej inwigilacji stanowi naruszenie Karty; 17. przypomina, że w załączniku VI (pismo Roberta S. Litta z Biura Dyrektora Wywiadu Narodowego (ODNI)) wyjaśniono, iż zgodnie z rozporządzeniem prezydenckim nr 28 (zwanym dalej PPD-28 ) wykorzystywanie gromadzonych masowo danych osobowych osób spoza USA oraz ich prywatnych wiadomości jest wciąż dozwolone w sześciu przypadkach; zwraca uwagę, że takie masowe gromadzenie danych musi być jedynie możliwie najlepiej dostosowane i rozsądne, a wymóg ten nie odpowiada bardziej rygorystycznym kryteriom konieczności i proporcjonalności określonym w Karcie; 18. stwierdza z wielkim zaniepokojeniem, że Rada Nadzoru nad Prywatnością i Wolnościami Obywatelskimi, o której mowa w załączniku VI (pismo Roberta S. Litta z ODNI), jako niezależny organ ustawowy zobowiązany do analizy i oceny programów i polityki w ramach walki z terroryzmem, w tym stosowania rozpoznania radioelektronicznego w celu zapewnienia w nich odpowiedniej ochrony prywatności i wolności obywatelskich, utraciła kworum w dniu 7 stycznia 2017 r. i znajduje się w stanie braku kworum aż do momentu mianowania nowych członków Rady przez prezydenta

87 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/77 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. Stanów Zjednoczonych i ich zatwierdzenia przez Senat USA; podkreśla, że w sytuacji braku kworum Rada ma ograniczoną władzę i nie może podejmować niektórych działań, które wymagają aprobaty Rady, takich jak inicjowanie projektów nadzoru lub wydawanie zaleceń dotyczących nadzoru, co poważnie osłabia złożone przez USA gwarancje i zapewnienia dotyczące przestrzegania zasad i nadzoru; 19. ubolewa nad tym, że Tarcza Prywatności UE-USA nie zabrania gromadzenia danych masowych do celów egzekwowania prawa; 20. podkreśla, że w wyroku z dnia 21 grudnia 2016 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyjaśnił, że Kartę należy interpretować w ten sposób, iż stoi on(a) na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu przewidującemu do celów zwalczania przestępczości uogólnione i niezróżnicowane zatrzymywanie wszystkich danych o ruchu oraz danych dotyczących lokalizacji wszystkich abonentów i zarejestrowanych użytkowników wszystkich środków łączności elektronicznej ; zaznacza, że masowa inwigilacja w Stanach Zjednoczonych nie zapewnia zatem zasadniczo takiego samego poziomu ochrony danych osobowych i komunikacji osobistej; 21. wyraża ogromne zaniepokojenie niedawnymi doniesieniami o inwigilacji prowadzonej na zlecenie Agencji Bezpieczeństwa Narodowego Stanów Zjednoczonych (NSA) przez amerykańskiego dostawcę usług komunikacyjnych w odniesieniu do wszystkich wiadomości poczty elektronicznej docierających na jego serwery jeszcze w 2015 r., czyli rok po przyjęciu PPD-28 i podczas negocjacji nad Tarczą Prywatności UE-USA; nalega, aby Komisja dążyła do uzyskania od władz Stanów Zjednoczonych pełnych wyjaśnień i udostępniła uzyskane odpowiedzi Radzie, Parlamentowi i krajowym organom ochrony danych; postrzega to jako powód zdecydowanego podania w wątpliwość zapewnień ze strony ODNI; zdaje sobie sprawę, że Tarcza Prywatności UE-USA opiera się wyłącznie na rozporządzeniu PPD-28, które zostało wydane przez prezydenta i może zostać uchylone przez każdego przyszłego prezydenta bez zgody Kongresu; 22. zauważa z niepokojem, że odpowiednio w dniu 23 i 28 marca 2017 r. Senat i Izba Reprezentantów USA przegłosowały odrzucenie zasady zaproponowanej przez Federalną Komisję Łączności, a dotyczącej ochrony prywatności osób korzystających z usług szerokopasmowych i innych usług telekomunikacyjnych, co w praktyce oznacza usunięcie zasad ochrony prywatności w łączności szerokopasmowej, które wymagałyby od dostawców usług internetowych uzyskania od konsumentów jednoznacznej zgody przed sprzedaniem lub udostępnieniem agencjom reklamowym i innym przedsiębiorstwom danych o przeglądanych stronach internetowych i innych informacji prywatnych; uważa to za kolejne zagrożenie dla gwarancji prywatności w Stanach Zjednoczonych; 23. wyraża ogromne zaniepokojenie publikacją dokumentu pt. Procedures for the Availability or Dissemination of Raw Signals Intelligence Information by the National Security Agency under Section 2.3 of Executive Order [ Procedury udostępniania lub rozpowszechniania informacji pochodzących z rozpoznania radioelektronicznego (SIGINT) przez Agencję Bezpieczeństwa Narodowego na podstawie rozdziału 2.3 dekretu nr ], zatwierdzonego przez Prokuratora Generalnego w dniu 3 stycznia 2017 r., umożliwiającego NSA przekazywanie dużych ilości danych osobowych zgromadzonych bez stosownego nakazu, postanowienia sądu lub zezwolenia Kongresu 16 innym agencjom, w tym FBI, Drug Enforcement Administration [Agencji ds. Egzekwowania Przepisów dotyczących Narkotyków] i Departamentowi Bezpieczeństwa Wewnętrznego Stanów Zjednoczonych; wzywa Komisję do niezwłocznego dokonania oceny zgodności tych nowych zasad z zobowiązaniami podjętymi przez władze Stanów Zjednoczonych w ramach Tarczy Prywatności oraz ich wpływu na poziom ochrony danych osobowych w Stanach Zjednoczonych; 24. przypomina, że chociaż osoby fizyczne, w tym osoby z UE, których dane dotyczą, mają liczne możliwości dochodzenia roszczeń, jeżeli zostały objęte bezprawnym dozorem (elektronicznym) do celów bezpieczeństwa narodowego w Stanach Zjednoczonych, równie oczywiste jest, że nie uwzględniono przynajmniej niektórych podstaw prawnych, na jakie mogą powołać się amerykańskie organy wywiadowcze (np. dekret nr 12333); podkreśla ponadto, że nawet jeżeli osoby niebędące obywatelami ani rezydentami USA mogą zasadniczo korzystać z sądowych środków odwoławczych, np. w przypadku nadzoru na mocy ustawy o kontroli wywiadu, dostępne podstawy wszczęcia powództwa są jednak ograniczone, a roszczenia zgłaszane przez osoby fizyczne (w tym osoby będące obywatelami lub rezydentami USA) zostaną uznane za niedopuszczalne, jeżeli osoby te nie mogą wykazać interesu prawnego, co ogranicza dostęp do sądów powszechnych; 25. wzywa Komisję do oceny skutków dekretu z dnia 25 stycznia 2017 r. w sprawie poprawy bezpieczeństwa publicznego na terenie Stanów Zjednoczonych, zwłaszcza jego sekcji 14 dotyczącej wyjęcia cudzoziemców spod ochrony ustawy o ochronie prywatności (Privacy Act) jeśli chodzi o informacje pozwalające ustalić tożsamość, co stoi w sprzeczności z pisemnym zapewnieniem, że osoby fizyczne mają dostęp do sądowych mechanizmów odwoławczych, jeżeli amerykańskie władze miały dostęp do ich danych; zwraca się do Komisji o przekazanie szczegółowej analizy prawnej skutków dekretu jeśli chodzi o możliwości zastosowania środków ochrony prawnej i prawa do dochodzenia odszkodowania na drodze sądowej przysługujące Europejczykom przebywającym w Stanach Zjednoczonych;

88 C 298/78 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 26. ubolewa nad faktem, że ani zasady Tarczy Prywatności, ani wyjaśnienia i zapewnienia w pismach administracji USA nie dowodzą istnienia skutecznych mechanizmów ochrony prawnej dla obywateli UE, których dane osobowe przekazywane są do organizacji amerykańskiej w oparciu o zasady Tarczy Prywatności, a następnie do których mają dostęp amerykańskie organy publiczne w celu ich przetwarzania na potrzeby egzekwowania prawa oraz w interesie publicznym, co podkreślił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 6 października 2015 r. jako istotę prawa podstawowego, o którym mowa w art. 47 Karty; 27. przypomina swą rezolucję z dnia 26 maja 2016 r., w której stwierdza, że rzecznik powołany przez amerykański departament stanu nie jest w wystarczającym stopniu niezależny i nie posiada skutecznych uprawnień do wykonywania swych obowiązków oraz gwarantowania obywatelom UE skutecznych środków odwoławczych; zaznacza, że do tej pory nowa administracja Stanów Zjednoczonych nie powołała nowego rzecznika po upływie kadencji podsekretarz stanu ds. wzrostu gospodarczego, energii i środowiska, powołanej na to stanowisko w lipcu 2016 r.; uważa, że z uwagi na brak powołania niezależnego rzecznika o wystarczających uprawnieniach zapewnienia Stanów Zjednoczonych dotyczące skutecznych środków odwoławczych dla obywateli UE należy uznać za nieważne; jest ponadto ogólnie zaniepokojony faktem, że osoba, której prawo do ochrony danych zostało naruszone, może tylko wnioskować o uzyskanie informacji i usunięcie danych bądź wstrzymanie ich dalszego przetwarzania, ale nie przysługuje jej prawo do odszkodowania; 28. zauważa z niepokojem, że na dzień 30 marca 2017 r. nieobsadzone są trzy z pięciu miejsc w Federalnej Komisji Handlu, która egzekwuje Tarczę Prywatności; 29. ubolewa, że procedura przyjęcia decyzji w sprawie odpowiedniej ochrony danych osobowych nie przewiduje oficjalnych konsultacji z odnośnymi zainteresowanymi podmiotami, takimi jak przedsiębiorstwa, a w szczególności organizacje reprezentujące MŚP; 30. ubolewa, że Komisja w bardzo praktyczny sposób zastosowała procedurę przyjęcia decyzji wykonawczej, która de facto nie pozwoliła Parlamentowi na skuteczne wykonanie swych uprawnień kontrolnych w odniesieniu do projektu aktu wykonawczego; 31. wzywa Komisję, by podjęła wszelkie niezbędne działania na rzecz zapewnienia, że Tarcza Prywatności będzie w pełni zgodna z rozporządzeniem (UE) 2016/679, które ma wejść w życie od 16 maja 2018 r., i z Kartą; 32. wzywa Komisję do zapewnienia w szczególności, że dane osobowe przekazywane do Stanów Zjednoczonych na podstawie Tarczy Prywatności będą mogły być przekazywane do kolejnego państwa trzeciego jedynie wówczas, gdy takie przekazanie będzie zgodne z pierwotnym celem gromadzenia danych oraz jeśli w danym państwie trzecim obowiązują takie same zasady szczególnego i ukierunkowanego dostępu do danych w celach egzekwowania prawa; 33. wzywa Komisję do zapewnienia, że dane osobowe, które przestały być przydatne do celu, w którym zostały pierwotnie zgromadzone, będą usuwane, również przez organy egzekwowania prawa; 34. wzywa Komisję do ścisłego monitorowania, czy Tarcza Prywatności umożliwia organom ochrony danych pełne korzystanie z przysługujących im uprawnień, a jeśli nie do identyfikacji przepisów, które im to uniemożliwiają; 35. wzywa Komisję, by podczas pierwszego wspólnego przeglądu rocznego przeprowadziła szczegółową i dogłębną analizę wszystkich niedociągnięć i słabych punktów, o których mowa w niniejszej rezolucji, w rezolucji z dnia 26 maja 2016 r. w sprawie transatlantyckich przepływów danych, a także tych wskazanych przez grupę roboczą art. 29, EIOD oraz zainteresowane podmioty, a także poinformowała, jakie podjęto w związku z nimi działania, by zapewnić zgodność z Kartą oraz prawem unijnym, jak również by szczegółowo przeanalizowała, czy mechanizmy i zabezpieczenia wskazane w gwarancjach i wyjaśnieniach administracji USA są skuteczne i wykonalne; 36. wzywa Komisję do dołożenia starań, by do celu prowadzenia wspólnego przeglądu rocznego wszyscy członkowie zespołu uzyskali pełny i nieograniczony dostęp do wszystkich dokumentów oraz obiektów niezbędnych do wykonywania ich zadań, w tym do elementów umożliwiających właściwą ocenę konieczności i proporcjonalności gromadzenia danych i dostępu do przekazywanych danych przez organy publiczne zarówno w celach egzekwowania prawa, jak i zapewnienia bezpieczeństwa narodowego;

89 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/79 Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. 37. podkreśla, że należy zagwarantować niezależność wszystkich członków zespołu ds. wspólnego przeglądu w wykonywaniu ich zadań, powinni oni też mieć prawo do zgłaszania odmiennych opinii w sprawozdaniu końcowym ze wspólnego przeglądu, które zostaną podane do wiadomości publicznej i załączone do wspólnego sprawozdania; 38. wzywa unijne organy ochrony danych, by nadzorowały funkcjonowanie Tarczy Prywatności UE-USA oraz wykonywały swe uprawnienia, w tym zawieszenie lub ostateczny zakaz przekazywania danych osobowych organizacjom w ramach Tarczy Prywatności UE-USA, jeżeli są zdania, że nie zapewniono podstawowego prawa do prywatności oraz ochrony danych osobowych unijnych podmiotów danych; 39. podkreśla, że Parlament powinien mieć pełny dostęp do wszelkich odnośnych dokumentów odnoszących się do wspólnego przeglądu rocznego; 40. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i Kongresowi USA.

90 C 298/80 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0138 Sprawozdanie roczne z kontroli działalności finansowej EBI za rok 2015 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie sprawozdania rocznego z kontroli działalności finansowej EBI za rok 2015 (2016/2098(INI)) (2018/C 298/12) Parlament Europejski, uwzględniając roczne sprawozdanie z działalności Europejskiego Banku Inwestycyjnego za rok 2015, uwzględniając sprawozdanie finansowe za 2015 r. i sprawozdanie statystyczne za 2015 r. Europejskiego Banku Inwestycyjnego, uwzględniając sprawozdania Europejskiego Banku Inwestycyjnego za 2015 r. w sprawie zrównoważonego rozwoju, w sprawie opartej na trzech filarach oceny operacji EBI w UE oraz w sprawie wyników osiągniętych w 2015 r. poza UE, uwzględniając sprawozdania roczne Komitetu Kontroli i Audytu za 2015 r., uwzględniając sprawozdanie roczne Grupy Europejskiego Banku Inwestycyjnego dotyczące zwalczania nadużyć finansowych w 2015 r., uwzględniając sprawozdanie w sprawie wdrażania polityki przejrzystości EBI w 2015 r. oraz sprawozdanie dotyczące ładu korporacyjnego za 2015 r., uwzględniając sprawozdanie z działalności jednostki EBI ds. nadzoru zgodności z prawem za rok 2015, uwzględniając plany działań grupy EBI na lata , , oraz operacyjny plan działań EFI na lata , uwzględniając art. 3 i 9 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), uwzględniając art. 15, 126, 174, 175, 208, 209, 271, 308 i 309 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Protokół nr 5 w sprawie statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego, a także Protokół nr 28 w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, uwzględniając Protokół nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, uwzględniając regulamin wewnętrzny Europejskiego Banku Inwestycyjnego, uwzględniając swoje rezolucje z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie rocznego sprawozdania Europejskiego Banku Inwestycyjnego za rok 2012 ( 1 ), z dnia 30 kwietnia 2015 r. w sprawie rocznego sprawozdania Europejskiego Banku Inwestycyjnego za rok 2013 ( 2 ), z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie sprawozdania rocznego Europejskiego Banku Inwestycyjnego za rok 2014 ( 3 ), ( 1 ) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0201. ( 2 ) Dz.U. C 346 z , s. 77. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0200.

91 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/81 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1080/2011/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie upoważnienia EBI do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich na lata ( 1 ) oraz decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 466/2014/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie udzielenia gwarancji UE dla Europejskiego Banku Inwestycyjnego na pokrycie strat poniesionych w związku z działaniami z zakresu finansowania wspierającymi projekty inwestycyjne poza granicami Unii ( 2 ), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 670/2012 z dnia 11 lipca 2012 r. w sprawie zmiany decyzji nr 1639/2006/WE ustanawiającej Program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji ( ) oraz rozporządzenia (WE) nr 680/2007 ustanawiającego ogólne zasady przyznawania pomocy finansowej Wspólnoty w zakresie transeuropejskich sieci transportowych i energetycznych ( 3 ) (dotyczące etapu pilotażowego inicjatywy w zakresie obligacji projektowych w ramach strategii Europa 2020 ), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 listopada 2014 r. pt. Plan inwestycyjny dla Europy (COM(2014)0903), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013 Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych ( 4 ), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 22 lipca 2015 r. pt. Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia: rola krajowych banków prorozwojowych we wspieraniu planu inwestycyjnego dla Europy (COM(2015)0361), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 1 czerwca 2016 r. zatytułowany Europa znów inwestuje. Wnioski z realizacji planu inwestycyjnego dla Europy (COM(2016)0359), uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 14 września 2016 r. w odniesieniu do przedłużenia okresu obowiązywania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) oraz wprowadzenia usprawnień technicznych dla tego Funduszu oraz Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego (COM(2016)0597), (SWD (2016)0297) i (SWD(2016)0298), uwzględniając przeprowadzoną przez EBI ocenę działania EFIS z września 2016 r., uwzględniając opinię nr 2/2016 Trybunału Obrachunkowego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia służącego zwiększeniu i przedłużeniu EFIS, uwzględniając sprawozdanie specjalne nr 19/2016 Europejskiego Trybunału Obrachunkowego pt. Wykonywanie budżetu UE za pośrednictwem instrumentów finansowych wnioski na przyszłość z okresu programowania , uwzględniając przeprowadzony przez firmę Ernst & Young audyt ad-hoc z dnia 8 listopada 2016 r. dotyczący stosowania rozporządzenia (UE) 2015/1017 ( rozporządzenie w sprawie EFIS ), uwzględniając porozumienie trójstronne z września 2016 r. między Komisją, Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, uwzględniając pismo Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich do prezesa Europejskiego Banku Inwestycyjnego z dnia 22 lipca 2016 r., uwzględniając art. 52 Regulaminu, ( 1 ) Dz.U. L 280 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 135 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 204 z , s. 1. ( 4 ) Dz.U. L 169 z , s. 1.

92 C 298/82 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej oraz opinię Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0161/2017), A. mając na uwadze, że na EBI ciąży traktatowy obowiązek wnoszenia wkładu w integrację UE, spójność gospodarczą i społeczną oraz rozwój regionalny przez specjalne instrumenty inwestycyjne, takie jak kredyty, kapitał własny, gwarancje, programy finansowania zgodnie z systemem podziału ryzyka, oraz usługi doradcze; B. mając na uwadze, że EBI, jako największy publiczny kredytodawca na świecie, działa na międzynarodowych rynkach kapitałowych, oferując konkurencyjne warunki klientom, a także korzystne warunki wsparcia strategii politycznych i projektów UE; C. mając na uwadze, że Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) i Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) powinny odgrywać kluczową rolę w uzupełnianiu interwencji EBI jako specjalistyczny instrument UE na rzecz kapitału podwyższonego ryzyka oraz gwarancji służących głównie wsparciu MŚP oraz integracji europejskiej i spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej; D. mając na uwadze, że istnieją trzy różne sprawozdania sporządzone w Parlamencie Europejskim na temat działalności EBI: sprawozdanie z działalności finansowej EBI (przygotowywane przez Komisję Gospodarczą i Monetarną i Komisję Budżetową), sprawozdanie z kontroli działalności finansowej EBI (przygotowywane przez Komisję Kontroli Budżetowej) oraz sprawozdanie z wdrażania EFIS (przygotowywane przez Komisję Gospodarczą i Monetarną i Komisję Budżetową); E. mając na uwadze, że w postanowieniach umów EBI podpisywanych przez grupę EBI i jej kontrahentów są zawarte środki ochrony przed nadużyciami finansowymi, w tym oszustwami podatkowymi i praniem pieniędzy, a także przed ryzykiem związanym z finansowaniem terroryzmu; mając na uwadze, że EBI wymaga od swoich kontrahentów przestrzegania wszystkich mających zastosowanie przepisów; mając na uwadze, że na podstawie wyników badania due diligence EBI powinien wprowadzać dodatkowe postanowienia umowne dotyczące szczególnych zagadnień związanych z przejrzystością i uczciwością; F. mając na uwadze, że EBI funkcjonuje jako podmiot wdrażający strategię UE 2020 i inicjatywy przewodnie, zapewniając stosowanie inwestycji publicznych w sposób zastępczy lub korygujący w przypadku luk na rynku finansowym oraz inicjując nowe unijne czynniki napędowe wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; G. mając na uwadze, że efekt katalityczny pozyskiwania funduszy przez EBI jest kluczowym elementem definiowania wartości dodanej UE i zapewniania, aby Europa pozostała wiodącym podmiotem na świecie, ze wszystkimi atrybutami gospodarki klasy światowej pod względem konkurencyjności, innowacji, infrastruktury i atrakcyjności; H. mając na uwadze, że inwestycje EBI stanowią pakiet ekologicznych bodźców służący dużo lepszemu przygotowaniu UE do tego, by pozostać miejscem pełnym możliwości i sprostać wyzwaniom globalnej konkurencji gospodarczej; I. mając na uwadze, że plan inwestycyjny dla Europy jest częścią szerszej strategii zmierzającej do odwrócenia negatywnego trendu obserwowanego w inwestycjach publicznych i prywatnych, dzięki zmobilizowaniu nowej, prywatnej płynności finansowej do zasilenia gospodarki realnej, z myślą o promowaniu długoterminowych, strategicznych i zrównoważonych inwestycji w całej Unii; J. mając na uwadze, że obecnie dostępna jest coraz większa liczba instrumentów finansowych zaprojektowanych i promowanych przez EBI, od PPP po sekurytyzację; mając na uwadze, że takie instrumenty mogą wiązać się z ryzykiem doprowadzenia do uspołeczniania strat i prywatyzacji zysków; K. mając na uwadze, że finansowanie przez EBI operacji poza UE wspiera głównie cele polityki zewnętrznej UE, jednocześnie zwiększając wyeksponowanie Unii i rozpowszechniając jej wartości oraz przyczyniając się do utrzymania stabilności państw trzecich;

93 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/83 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. L. mając na uwadze, że należy ciągle skupiać uwagę na rozwijaniu najlepszych praktyk dotyczących polityki i zarządzania EBI w zakresie wyników oraz dobrego zarządzania i przejrzystości; M. mając na uwadze, że EBI, wdrażając EFIS, powinien utrzymać rating na poziomie potrójnego A, będący podstawowym atutem jego modelu biznesowego, a także wysokiej jakości solidny portfel aktywów z rzetelnymi projektami inwestycyjnymi; N. mając na uwadze, że EBI nie podjął jeszcze wszystkich niezbędnych środków w reakcji na zalecenia i wezwania zawarte w rezolucjach Parlamentu w sprawie rocznych sprawozdań Europejskiego Banku Inwestycyjnego z poprzednich lat; Zwiększenie zrównoważenia polityki inwestycyjnej EBI 1. odnotowuje, że w 2015 r. zatwierdzono operacje opiewające na 77,5 mld EUR (w porównaniu do 77 mld EUR w 2014 r.), z czego 69,7 mld EUR zostało przeznaczonych na państwa członkowskie, a 7,8 mld EUR na państwa spoza UE; 2. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdania roczne EBI za 2015 r. i przedstawione w nich osiągnięcia, a także wysiłki podjęte w celu lepszej prezentacji i sprawozdawczości w odniesieniu do wkładu (lub dodatkowości) i rezultatów EBI; 3. przypomina apel Parlamentu o przedstawienie bardziej kompleksowego i zharmonizowanego rocznego sprawozdania w celu ułatwienia orientacji co do jakości i oceny w odniesieniu do całej działalności EBI i priorytetów kredytowych; domaga się, by EBI w dalszym ciągu przedkładał coraz precyzyjniejsze informacje dotyczące konkretnych i osiągniętych skutków gospodarczych, społecznych i środowiskowych, a także wartości dodanej jego działań w państwach członkowskich i poza UE; 4. podkreśla, że wszystkie działania finansowane przez EBI muszą stanowić część ogólnej strategii UE i priorytetowych obszarów polityki, zdefiniowanych w strategii Europa 2020, instrumencie EBI na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia oraz Pakcie na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, oraz muszą być z nimi stale zgodne, przy jednoczesnym uwzględnieniu kryteriów wydajności gospodarczej, społecznej i finansowej, a także wpływu na środowisko, w celu zapewnienia spójnego wdrażania polityki UE; 5. podkreśla potrzebę przedstawienia konkretnych i zwięzłych informacji o tym, w jaki sposób inwestycje zewnętrzne EBI przyczyniły się do osiągnięcia priorytetów EU oraz rozwoju pod względem budowania zdolności w regionach; 6. zdecydowanie zachęca EBI do kontynuowania podejmowanych przez niego wysiłków zmierzających do zniwelowania luk inwestycyjnych, rynkowych i sektorowych oraz do inwestowania w projekty i działania odznaczające się rzeczywistą wartością dodaną na potrzeby osiągnięcia większej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej UE, wzmocnienia środowiska sprzyjającego inwestycjom, zwiększenia zatrudnienia oraz przywrócenia zrównoważonego wzrostu gospodarczego w całej UE; 7. przypomina, że wspieranie ożywienia gospodarczego, zrównoważonego wzrostu i większej spójności jest celem nadrzędnym oraz że EBI powinien lepiej przewidywać wyzwania strukturalne, w szczególności te związane z ponownym uprzemysłowieniem Europy oraz gospodarką opartą na wiedzy i gospodarką cyfrową, w celu tworzenia nowych możliwości gospodarczych, innowacji, rozwoju gospodarki o obiegu zamkniętym i lepszego wykorzystania odnawialnych źródeł energii zgodnie z celami polityki ochrony środowiska, polityki przeciwdziałania zmianie klimatu i polityki energetycznej; podkreśla, że proces ponownego uprzemysłowienia musi być realizowany z uwzględnieniem konieczności tworzenia miejsc pracy wysokiej jakości, a także różnych aspektów charakteryzujących europejską gospodarkę, niemniej zawsze w zgodzie z ochroną środowiska oraz ochroną zdrowia pracowników i obywateli; 8. jest zdania, że EBI, definiując działania inwestycyjne i decyzje dotyczące finansowania, powinien systematycznie zwracać uwagę na gospodarcze, społeczne i środowiskowe skutki średnio- i długoterminowe, szczególnie w odniesieniu do aspektów transgranicznych; uważa za konieczne, aby EBI inwestował zarówno w duże, jak i małe zrównoważone projekty o systemowym znaczeniu w perspektywie długoterminowej, które tworzą wartość dodaną na szczeblu regionalnym i unijnym;

94 C 298/84 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 9. podkreśla, że rzetelność finansowanych projektów powinna z definicji być oceniana nie tylko w kontekście znaczenia gospodarczego, lecz także z równie dużym naciskiem na zrównoważenie środowiskowe i społeczne oraz znaczenie polityczne, transgraniczne i regionalne tych projektów; przypomina, że podstawową zasadą przewodnią musi pozostać nadawanie priorytetu w obrębie działalności kredytowej EBI projektom o wyraźnych i zrównoważonych rezultatach i wyraźnym wpływie na wzrost gospodarczy i zatrudnienie; 10. uznaje, że EBI jest kluczowym podmiotem potrzebnym do rewitalizacji gospodarki UE, zwiększenia poziomu zatrudnienia i pobudzenia wzrostu gospodarczego w państwach członkowskich oraz maksymalizacji skuteczności i dobrego stosunku wartości do ceny w odniesieniu do dostępnych zasobów finansowych, przez wykorzystanie instrumentów odnawialnych, czyli przez efekt mnożnikowy funduszy gwarancyjnych i stosowanie dźwigni finansowej; 11. uważa, że istnieje potrzeba zapewnienia odpornej, zrównoważonej i stabilnej unijnej strategii finansowania w celu przyspieszenia ożywienia gospodarczego, podniesienia poziomu zatrudnienia oraz niesienia pomocy określonym sektorom gospodarki i regionom słabiej rozwiniętym; przypomina o potrzebie skupienia się na inwestycjach produkcyjnych wywierających zauważalny wpływ, zwłaszcza w perspektywie długoterminowej, i wzmocnienia sektora pierwotnego, badań naukowych, infrastruktury i zatrudnienia; uważa, że projekty powinny być wybierane na podstawie ich własnej wartości, ich potencjału umożliwiającego tworzenie wartości dodanej dla UE jako całości i skutecznej dodatkowości, nawet jeśli charakteryzują się wyższym profilem ryzyka; 12. powtarza w tym kontekście, że należy upubliczniać więcej informacji o poszczególnych projektach finansowanych bezpośrednio lub pośrednio w ramach działalności kredytowej EBI, a zwłaszcza o ich wartości dodanej i oczekiwanym wpływie gospodarczym na każde państwo członkowskie; 13. ponownie wyraża zaniepokojenie dotyczące zdefiniowania zrównoważonej strategii charakteryzującej się dynamicznym, uczciwym i przejrzystym rozmieszczeniem geograficznym projektów i inwestycji w poszczególnych państwach członkowskich, przy uwzględnieniu szczególnego nacisku na kraje i regiony słabiej rozwinięte; zauważa, że 73 % wszystkich kredytów udzielonych przez EBI w 2015 r. (51 mld EUR) jest skoncentrowane w sześciu państwach członkowskich, co pokazuje, że nie wszystkie państwa członkowskie i regiony mogą w równym stopniu korzystać z możliwości inwestycyjnych; 14. wspiera inicjatywy EBI dotyczące zapewnienia instytucjom zarządzającym i pośrednikom finansowym wspólnej pomocy technicznej w terenie, w tym ukierunkowanych szkoleń w ramach platformy fi-compass; 15. zachęca EBI do zintensyfikowania polityki komunikacyjnej wobec potencjalnych interesariuszy i inwestorów prywatnych na temat dostępnych źródeł i instrumentów finansowania, a także wobec obywateli na temat osiągniętych rezultatów; 16. wzywa EBI i Komisję do szerszego upowszechniania oferowanych przez nie możliwości finansowania oraz wsparcia i doradztwa, do zwiększenia finansowania projektów realizowanych przez organy lokalne i regionalne oraz MŚP, a także do ułatwienia dostępu do finansowania z EBI oraz łączenia dotacji z pożyczkami i instrumentami finansowymi; wzywa Komisję, aby wspierała opracowywanie programów szkoleniowych dla potencjalnych beneficjentów przez wzmocnienie roli instytucji zarządzających w dostarczaniu informacji, wskazówek i porad dla beneficjentów końcowych; 17. uważa, że zasadnicze znaczenie ma, aby EBI utrzymał swój rating na poziomie potrójnego A, w celu zachowania dostępu do międzynarodowych rynków kapitałowych na najlepszych warunkach otrzymania kredytu i w celu przekazania dalej tych korzyści w ramach swojej strategii inwestycyjnej i warunków udzielania kredytu; apeluje do EBI o rozwijanie swojej kultury ryzyka w celu poprawy skuteczności, a także komplementarności i synergii między jego interwencjami a poszczególnymi strategiami politycznymi UE; 18. wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z ogólnie wyższymi kosztami i opłatami w funduszach zarządzanych przez EBI/EFI w ramach zarządzania dzielonego, ujawnionymi przez Europejski Trybunał Obrachunkowy w sprawozdaniu specjalnym nr 19/2016 pt. Wykonywanie budżetu UE za pośrednictwem instrumentów finansowych wnioski na przyszłość z okresu programowania , oraz zachęca Trybunał do przeprowadzenia podobnej kontroli także w odniesieniu do bieżącego okresu;

95 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/85 Monitorowanie wpływu EBI w ramach wdrażania kluczowych obszarów polityki publicznej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 19. zwraca uwagę na sprawozdanie na temat wyników i wpływu operacji EBI w obrębie UE w 2015 r. na podstawie opartej na trzech filarach metody oceny, z myślą o ocenieniu rezultatów spodziewanych, monitorowaniu rezultatów bieżących i pomiarze wpływu czterech kluczowych celów polityki publicznej, mianowicie innowacji i umiejętności (22,7 % umów EBI w 2015 r., opiewających na 15,8 mld EUR), finansowania MŚP i spółek o średniej kapitalizacji (28,5 % umów, czyli 19,8 mld EUR), infrastruktury (24,5 %, czyli 17,1 mld EUR) oraz środowiska (24,3 %, czyli 16,9 mld EUR); odnotowuje, że uwzględniono wybór produktów i efektów dla nowych zatwierdzonych operacji w celu zilustrowania spodziewanych rezultatów, lecz w sprawozdaniu brakuje informacji o monitorowaniu bieżących wyników, a także o osiągniętej skali oddziaływania; 20. ubolewa, że w sprawozdaniu rocznym na temat operacji EBI w obrębie UE w 2015 r. brakuje informacji o spodziewanych i osiągniętych rezultatach operacji banku w odniesieniu do jego dwóch przekrojowych celów polityki, mianowicie działań w dziedzinie klimatu i spójności; wyraża zaniepokojenie w związku z faktem, że w 2015 r. EBI nie osiągnął przewidywanego poziomu 30 % inwestycji na cele spójności (w obrębie UE osiągnięto 25,2 %) oraz że prognozowane wykonanie na 2016 r. (27 %) również jest niższe od docelowego poziomu 30 %; zdecydowanie zachęca EBI do ponownego uznania spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej za kluczowy cel polityki publicznej oraz do przedstawiania sprawozdań wyraźnie odnoszących się do osiągnięć w tym zakresie; 21. ubolewa również, że aktualizacja metodyki opartej na trzech filarach w celu dostosowania jej do wymogów rozporządzenia w sprawie EFIS nie doprowadziła do harmonizacji sprawozdawczości EBI w zakresie operacji w obrębie UE z jego sprawozdawczością w zakresie operacji poza UE, ani do uwzględnienia analitycznych i ogólnych informacji o konkretnych rezultatach osiągniętych w UE; apeluje o ujawnianie obszerniejszych informacji na poziomie projektów przez zapewnienie publicznego dostępu do arkuszy oceny projektów opartej na trzech filarach oceny oraz na ramach pomiaru wyników; 22. podkreśla, że ambitna strategia inwestycyjna musi być połączona z jasnymi instrumentami monitorowania i sprawozdawczości, które będą gwarantować zarządzanie wynikami; 23. wzywa EBI do ciągłego kładzenia nacisku na kontrolę wyników za pomocą oceny wyników i udowodnionego wpływu; zachęca EBI do dalszego definiowania swoich wskaźników monitorowania, a konkretnie wskaźników dotyczących dodatkowości, z myślą o ocenie wpływu na możliwie wczesnym etapie tworzenia projektu oraz zapewnieniu Radzie Dyrektorów wystarczających informacji na temat spodziewanego wpływu, szczególnie w odniesieniu do wkładu w strategie polityczne UE; 24. uznaje złożony charakter monitorowania rosnącego portfela i serii różnorodnych projektów, a w konsekwencji ogólnego zarządzania wskaźnikami; zachęca EBI do wzmożenia wysiłków w celu zapewnienia należytego monitorowania; 25. zachęca EBI do bardziej aktywnej postawy wobec państw członkowskich w celu zapewnienia usług z zakresu budowania zdolności oraz usług doradczych bezpośrednio beneficjentom na potrzeby przygotowywania wielkoskalowych projektów inwestycyjnych przez poprawę współpracy z odpowiednimi organami krajowymi lub zdecentralizowanymi bądź krajowymi bankami prorozwojowymi; Systemy finansowania dla MŚP 26. przypomina, że EBI pełni na całym świecie obowiązki polegające na zapewnieniu atrakcyjności UE na arenie światowej przez wspieranie sprzyjającego klimatu inwestycyjnego dla działalności gospodarczej i przedsiębiorstw; 27. uznaje centralną rolę MŚP i spółek o średniej kapitalizacji w zwiększaniu zatrudnienia i wzrostu gospodarczego UE oraz poszczególnych państw członkowskich; popiera wysiłki EBI zmierzające do zwiększenia wsparcia wszelkiego rodzaju MŚP (przedsiębiorstw na etapie początkowym, przedsiębiorstw typu start-up, od mikroprzedsiębiorstw do średnich przedsiębiorstw, klastrów biznesowych), ze szczególnym uwzględnieniem nowych modeli biznesowych oferujących ludziom młodym możliwości zatrudnienia o dużym potencjale; w związku z tym wzywa EBI do podjęcia koniecznych wysiłków w celu zapewnienia pełnej realizacji inicjatywy dotyczącej MŚP;

96 C 298/86 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 28. odnotowuje, że wsparcie EBI dla MŚP wyniosło w 2015 r. około 36,6 % jego puli środków finansowych, wywołując efekt dźwigni o finansowej wartości 39,7 mld EUR dla finansowania MŚP oraz wspierając 5 milionów miejsc pracy; 29. z zadowoleniem przyjmuje starania EFI, dzięki którym inicjatywa na rzecz MŚP odniosła sukces aktualnie w sześciu państwach (Hiszpania, Włochy, Bułgaria, Finlandia, Rumunia, Malta), które mają skorzystać z ok. 8,5 mld EUR nowych pożyczek dla MŚP na korzystnych warunkach; wzywa państwa członkowskie do wdrożenia inicjatywy na rzecz MŚP na szerszą skalę, biorąc pod uwagę, że może ona ograniczyć ryzyko dla pośredników finansowych; z zadowoleniem przyjmuje zatem wniosek Komisji dotyczący przedłużenia inicjatywy na rzecz MŚP do 2020 r.; podkreśla jednak, że inicjatywa na rzecz MŚP powinna odgrywać większą rolę, ponieważ finansowanie MŚP ma zasadnicze znaczenie dla wspierania wzrostu i tworzenia miejsc pracy w UE, zwłaszcza po zakończeniu kryzysu gospodarczo-finansowego; wzywa EBI do monitorowania i szerszego korzystania z instrumentu sekurytyzacji; ponadto wzywa do udoskonalenia polityki komunikacyjnej EBI i warunków administracyjnych inicjatywy na rzecz MŚP; wzywa EFI do publikacji sprawozdania zawierającego szczegółowe informacje na temat sukcesów i porażek tego programu; 30. z zadowoleniem przyjmuje uruchamianie nowych instrumentów uzgodnionych przez EBI i Komisję, takich jak instrument finansowania prywatnego na rzecz efektywności energetycznej (PF4EE), inicjatywa dotycząca MŚP i instrumenty finansowe programu na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI), które mają przyczynić się do osiągnięcia celów strategii Europa 2020 ; zwraca uwagę na działania EFI, w szczególności na instrumenty finansowe COSME (Program na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw) oraz InnovFin, które skorzystały z EFIS w 2015 r., podwajając kwotę gwarantowanych przez siebie kredytów; 31. zachęca EBI do zwiększenia profilu ryzyka swoich interwencji, w szczególności w przypadku wspierania MŚP, które podejmują ryzyko lub ewoluują w obszarach znajdujących się w niekorzystnej sytuacji gospodarczej lub obszarach, w których brakuje stabilizacji; uważa również, że sektor MŚP i jego dostęp do finansowania stanowi powtarzający się i długoterminowy cel do osiągnięcia i dalszego wzmacniania; Innowacje 32. popiera wszelkie zachęty na rzecz innowacji opartych na rynku, na rozwoju społeczności lokalnych i na ochronie środowiska, zapewniające jednocześnie utrzymanie zrównoważonego wzrostu gospodarczego i poszanowanie zasobów; popiera zachęty wspierające UE w ambicji, by stać się cyfrową i opartą na wiedzy gospodarką o obiegu zamkniętym, oraz w utrzymaniu jej konkurencyjności; 33. odnotowuje, że EBI finansuje już inwestycje w badania i rozwój realizowane przez unijne przedsiębiorstwa z sektora bezpieczeństwa, dotyczące technologii cywilnych i podwójnego zastosowania; jest zdania, że jeśli chodzi o technologie podwójnego zastosowania, EBI powinien przede wszystkim wspierać inwestycje uzasadnione komercjalizacją w zastosowaniach cywilnych przykłady projektów EBI tego typu obejmują już inwestycje w badania i rozwój dotyczące dostaw zaopatrzenia na statki powietrzne i kosmiczne, systemów radarowych, bezpieczeństwa cybernetycznego i bezpieczeństwa w chmurze, mikroelektroniki i szczepionek; 34. zauważa, że kredyty na innowacyjne projekty w 2015 r. opiewały na rekordową kwotę 18,7 mld EUR, i z zadowoleniem przyjmuje fakt, że EBI kładzie większy nacisk na inwestycje w innowacje; 35. zauważa, że EBI, dzięki dalszemu wspieraniu technologii cywilnych i podwójnego zastosowania, mógłby zwiększyć swoje wsparcie dla unijnego sektora bezpieczeństwa w swoich ustalonych ramach prawnych; obejmuje to operacje korzystające z EFIS; Infrastruktura 36. zachęca EBI do dalszego wspierania planu w zakresie infrastruktury opartego na wydajnych projektach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w sektorach transportu i energii, wykorzystując do tego celu zasoby własne oraz finansowanie dłużne w ramach instrumentu Łącząc Europę, przy jednoczesnym uwzględnieniu ich kompatybilności z celami polityki na rzecz ochrony środowiska i przeciwdziałania zmianie klimatu oraz z rozwojem regionalnym; wzywa EBI do opracowania nowych instrumentów finansowych służących tworzeniu infrastruktury i realizacji robót w ramach strategii makroregionalnych; 37. z zadowoleniem przyjmuje poziom finansowania takich celów, jak spójność gospodarcza i społeczna ( mld EUR) oraz rewitalizacja obszarów wiejskich i miejskich (5 467 mld EUR), a ponadto proponuje jego utrzymanie; uznaje to finansowanie za istotne uzupełnienie polityki spójności i europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; podkreśla znaczenie prowadzenia regularnego dialogu z instytucjami zarządzającymi w celu wytworzenia synergii i komplementarności między tymi dwoma instrumentami;

97 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/87 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 38. wzywa EBI, Komisję oraz organy krajowe, regionalne i lokalne wraz z krajowymi bankami i instytucjami prorozwojowymi do zacieśnienia wzajemnej współpracy w celu stworzenia większej synergii między funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi a instrumentami finansowymi i pożyczkami EBI oraz do zmniejszenia obciążeń administracyjnych, uproszczenia procedur, zwiększenia zdolności administracyjnych, pobudzania rozwoju terytorialnego i spójności, a także podniesienia poziomu wiedzy na temat funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz finansowania z EBI; uważa, że dostępnych jest niewiele informacji na temat instrumentów łączonych w ramach projektów i programów polityki spójności EBI; zwraca się do EBI o wywiązywanie się ze swojej roli jako instytucji publicznej i o najwyższy poziom ambicji w zakresie rozliczalności, przejrzystości i widoczności, aby uniknąć niejasności; wzywa EBI, aby opracował politykę informowania o swojej działalności, w tym działalności doradczej, tak aby wszystkie formy rządów i wszyscy beneficjenci mogli mieć dostęp do jego programów; 39. podkreśla, że zwiększone wykorzystanie instrumentów finansowych w polityce spójności wymaga silniejszego zaangażowania Parlamentu Europejskiego w kontrolę działań EBI, co umożliwiałoby też lepszą ocenę konsekwencji i oddziaływania prac EBI; 40. wzywa państwa członkowskie do pełnego wykorzystania środków przyznanych im w ramach funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz dodatkowości, uzupełniając w ten sposób pożyczki i instrumenty finansowe EBI; ponadto domaga się łączenia dotacji z finansowaniem z EBI na większą skalę i z lepszym wynikiem, aby umożliwić lepsze wykorzystanie dźwigni finansowej funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; domaga się, by EBI przewodził temu procesowi, ponieważ dysponuje fachową wiedzą i ponosi odpowiedzialność wobec udziałowców, co pomoże uzyskać zwrot z inwestycji; 41. wzywa EBI do zwiększenia finansowania spójności gospodarczej i społecznej, a także celów z zakresu rozwoju obszarów miejskich, przy dalszym wspieraniu tradycyjnych i innowacyjnych sektorów w UE; ponadto wzywa do opracowania we współpracy z państwami członkowskimi specjalnych instrumentów finansowych wspierających wdrażanie makroregionalnych planów działania i strategii; Inwestycje związane ze środowiskiem i klimatem 42. zachęca EBI do skupienia swoich działań w dziedzinie klimatu na zrównoważonym charakterze projektów międzysektorowych w kontekście celów COP21 oraz do wspierania ekspansji energii ze źródeł odnawialnych i efektywnego gospodarowania zasobami; odnotowuje, że finansowanie energii ze źródeł odnawialnych sięgnęło 3,4 mld EUR; 43. apeluje do EBI, aby ponownie ocenił, czy słusznie poświęca szczególną uwagę projektom związanym z infrastrukturą gazową, zwłaszcza mając na uwadze, że zapotrzebowanie na gaz w Europie maleje, a jednocześnie zarysowują się nowe plany budowy gazociągów i terminali skroplonego gazu ziemnego; wyraża obawę, że inwestycje EBI w infrastrukturę gazową mogą prowadzić do inwestycji w aktywa osierocone; 44. uważa za konieczny dalszy rozwój rynku zrównoważonych ekologicznych projektów, przez wspieranie przede wszystkim tworzenia gospodarki o obiegu zamkniętym, szczególnie za pośrednictwem rynku obligacji ekologicznych; Wkład EBI w zarządzanie problemami globalnymi 45. odnotowuje zwiększenie upoważnienia EBI do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich z 10 do 27 mld EUR, z dodatkową kwotą opcjonalną w wysokości 3 mld EUR; przypomina o potrzebie ciągłego utrzymywania spójności tego upoważnienia z celami polityki zewnętrznej UE, w szczególności w odniesieniu do poszanowania praw obywatelskich w państwach, które otrzymują finansowanie; ponawia apel do Trybunału Obrachunkowego o opracowanie sprawozdania specjalnego w sprawie dostosowania zewnętrznych interwencji kredytowych EBI i ich wyników do polityki UE; 46. z zadowoleniem przyjmuje zdolność EBI do szybkiego dostosowania się do wyzwań międzynarodowych; apeluje do EBI o dalsze wspieranie polityki zewnętrznej UE i reagowanie w sytuacjach kryzysowych związanych z globalnym wyzwaniem, jakim jest migracja, przez uwzględnienie aspektu rozwojowego oraz przez promowanie odporności gospodarczej; Monitorowanie wartości dodanej i dodatkowości EFIS 47. odnotowuje, że celem EFIS jest wykorzystanie do 2018 r. dźwigni finansowej za pośrednictwem EBI na łączną kwotę 315 mld EUR w dodatkowych inwestycjach i nowych projektach w ramach gospodarki realnej; zauważa, że zatwierdzono 97 projektów infrastrukturalnych i innowacyjnych oraz 192 umów w sprawie finansowania MŚP, co reprezentuje łącznie spodziewane inwestycje w wysokości 115,7 mld EUR;

98 C 298/88 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 48. uznaje, że wdrażanie EFIS gwałtownie zmieniło profil i model biznesowy EBI pod względem procesów i monitorowania podpisów i umów; 49. odnotowuje, że w celu pełnego wykorzystania dodatkowej zdolności do ponoszenia ryzyka grupa EBI opracowuje różne nowe produkty, które umożliwią podejmowanie większego ryzyka (np. dług podporządkowany, inwestycje kapitałowe, dzielenie ryzyka z bankami), i dokonała przeglądu swojej polityki ryzyka kredytowego i kryteriów kwalifikowalności, tak aby umożliwić większą elastyczność; odnotowuje, że EBI zwiększa swoje wsparcie dla innowacyjnych spółek lub projektów infrastrukturalnych, jak ma to miejsce w przypadku wsparcia EFIS; zauważa, że EBI może wspierać większą liczbę takich ryzykownych projektów, bez uszczerbku dla zasad prawidłowego zarządzania; 50. przypomina, że celem EFIS jest zidentyfikowanie wyróżniających się, prawdziwie innowacyjnych i bardziej ryzykownych w porównaniu do pozostałych istniejących instrumentów finansowych EBI profili projektów z nowymi kontrahentami z sektora prywatnego, przy jednoczesnym osiągnięciu znacznej transgranicznej europejskiej wartości dodanej we wdrażaniu wybranych projektów oraz skutecznego wkładu w istniejące wspólne cele polityki UE; 51. uznaje, że EFIS jest instrumentem rynkowym; przypomina jednak, że wszystkie państwa członkowskie muszą wypracować odpowiednie zdolności pozwalające na jego wykorzystanie; 52. zauważa, że we wdrażaniu serii projektów EFIS należy uwzględnić najszerszy możliwy zasięg geograficzny, z korzyścią dla celów spójności i zrównoważonego rozwoju; zwraca się do EBI o skorygowanie obecnej nierównowagi geograficznej w obrębie Unii i koncentracji sektorowej portfela EFIS, mianowicie w segmencie infrastruktury i innowacji oraz w segmencie małych i średnich przedsiębiorstw, przez zintensyfikowanie działalności doradczej na rzecz opracowywania projektów w państwach członkowskich oraz pomocy technicznej za pośrednictwem Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego (ECDI), przez uwzględnienie zwiększenia liczby sektorów kwalifikujących się do finansowania z EFIS lub przez lepsze dostosowanie rodzaju i wielkości projektów do potrzeb rynku w państwach członkowskich; 53. apeluje do EBI o uważne analizowanie w procesie wyboru rzeczywistej dodatkowości i nowej dynamiki zgodnej z wielkością efektu mnożnikowego, który może być różny w poszczególnych projektach, szczególnie w dziedzinach, w których EBI lub EFI nie były jeszcze zaangażowane, w przypadkach niedoskonałości rynku lub w nieoptymalnych sytuacjach inwestycyjnych; 54. odnotowuje, że wykorzystanie dźwigni finansowej różni się w poszczególnych projektach, głównie ze względu na ich skalę, stopień złożoności i korelację między ważnymi wyzwaniami sektorowymi a oczekiwaniami beneficjentów końcowych w kontekście niedostatku środków publicznych; jest zdania, że założenie przeciętnego efektu dźwigni wynoszącego x15 można mierzyć dopiero na koniec cyklu inwestycyjnego, z uwzględnieniem specyfiki danych sektorów; uważa również, że skuteczności interwencji nie ocenia się wyłącznie na podstawie potencjału instrumentów finansowych, lecz także mierzalnych rezultatów; 55. apeluje do EBI o zwrócenie szczególnej uwagi na zasadę dodatkowości i o zapewnienie odpowiednich jakościowych informacji zarządczych na temat wdrażania deklarowanych celów EFIS, z wykazaniem ich skutecznej dodatkowości i wpływu w porównaniu do poziomów referencyjnych, lecz także w świetle przedłużenia EFIS na okres po 2017 r.; 56. uważa, że dla mobilizacji kapitału sektora prywatnego ważne jest, aby EBI uwalniał inwestorów od części ryzyka związanego z potencjalnymi projektami; zachęca również EBI do zwiększania zarówno atrakcyjności EFIS, jak i eksponowania go w wytycznych inwestycyjnych i projektach, które mają być finansowane, przez dalsze opracowywanie skuteczniejszej polityki zwiększania świadomości wśród potencjalnych inwestorów prywatnych; 57. odnotowuje, że EFIS (za pośrednictwem segmentu MŚP) obok zdolności EBI i EFI do udzielania pożyczek jest ważnym narzędziem służącym zapewnieniu finansowania uzupełniającego dla MŚP, tj. do 75 mld EUR całkowitych inwestycji, dla których katalizatorem był EFIS w ciągu trzech lat; 58. wzywa Komisję do stworzenia stałej europejskiej platformy gwarancji w ramach EFIS, aby ułatwić dostęp MŚP do finansowania oraz umożliwić oferowanie lepszych produktów gwarancyjnych i kredytowych opartych na gwarancjach europejskich; 59. apeluje do EBI o skorzystanie z możliwości, jaką oferuje EFIS pod względem zwiększenia finansowania na rzecz mniejszych, pozasieciowych, zdecentralizowanych projektów dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, w których biorą udział obywatele i społeczności i które mają problemy z pozyskaniem finansowania z innych źródeł;

99 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/89 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 60. zauważa też nasilenie działań specjalnych EBI w ujęciu ilościowym w następstwie pierwszego roku wdrażania EFIS, co odzwierciedla ewolucję ostrożnej kultury ryzyka i polityki kredytowej EBI; 61. podkreśla, ze względów związanych z rozliczalnością, że konieczne jest opracowanie regularnej oceny inwestycji nastawionych na rezultaty, za pomocą tabeli wyników zawierającej wskaźniki opracowane przez komitet inwestycyjny, w celu zidentyfikowania projektów właściwie ukierunkowanych pod względem ich wkładu we wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy oraz uzyskania obiektywnego przeglądu ich dodatkowości, wartości dodanej i spójności ze strategiami politycznymi Unii lub innymi klasycznymi operacjami EBI; apeluje do EBI o ujawnienie informacji, jakie wyniki, według tabeli wskaźników EFIS, uzyskały projekty objęte gwarancją EFIS; 62. odnotowuje, że na przyszłość EBI pozostaje otwarty na dyskusję ze służbami Parlamentu na temat dalszych ustaleń, które można by zaplanować, aby osiągnąć bardziej zorganizowane, mniej rozdrobnione podejście do dialogu pomiędzy Parlamentem a EBI; EBI i Parlament obecnie pracują nad sprawnym zawarciem formalnego porozumienia w sprawie EFIS, które obejmie postanowienia dotyczące całej wymiany informacji w tym roczne sprawozdanie w sprawie EFIS przedkładane Radzie i Parlamentowi; Pogłębienie przejrzystości, rozliczalności, rzetelności i kontroli wewnętrznej EBI jako wstępny warunek poprawy ładu korporacyjnego 63. uważa, że rozszerzonej roli gospodarczej EBI, jego zwiększonej zdolności do inwestowania i wykorzystaniu budżetu UE w celu zagwarantowania operacji EBI musi towarzyszyć większa przejrzystość i pogłębiona rozliczalność, tak aby zadbać o prawdziwą kontrolę społeczną jego działalności, wyboru projektów i priorytetów w zakresie finansowania; 64. zachęca EBI do regularnej aktualizacji mapy ryzyka dla działalności i adaptowania swojej kultury ryzyka z uwzględnieniem swojego najnowszego modelu biznesowego i zwiększającej się wartości portfela związanej z wdrażaniem nowych instrumentów wraz z EFIS, różnych innych instrumentów, platform inwestycyjnych oraz instrumentów podziału ryzyka; w związku z tym zachęca też EBI, aby w swojej mapie ryzyka uwzględnił również wymiary inne niż finansowy, takie jak społeczna lub środowiskowa wartość dodana; z zadowoleniem przyjmuje w tym kontekście wdrażanie ram ostrożnościowych związanych z gotowością do podejmowania ryzyka, w celu wzmocnienia monitorowania ryzyka oraz nadzoru nad pochodzeniem ryzyka, odpowiedzialnością z nim związaną oraz zarządzaniem ryzykiem; przypomina o potrzebie opracowania jednolitych i jednorodnych ram kontroli; 65. z zadowoleniem przyjmuje dobrą jakość portfela kredytowego EBI, z udziałem kredytów z utratą wartości na poziomie 0,3 % całkowitego portfela kredytowego EBI, co potwierdza konsekwentnie ostrożną politykę zarządzania ryzykiem i utrzymywanie mocnej zdolności kredytowej na międzynarodowych rynkach finansowych; 66. z zadowoleniem przyjmuje, że polityka przejrzystości EBI jest oparta na zasadzie ujawniania informacji i że każdy może uzyskać dostęp do dokumentów i informacji EBI; przypomina swoje zalecenie publikowania na stronie internetowej EBI dokumentów, które nie są poufne, takich jak plany działalności za poprzednie lata, porozumienia międzyinstytucjonalne i memoranda, oraz apeluje do EBI, aby na tym nie poprzestał, lecz nadal stale poszukiwał nowych sposobów doskonalenia i podnosił poprzeczkę; 67. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie w sprawie wdrażania polityki przejrzystości grupy EBI za 2015 r. i zbliżający się przegląd polityki EBI dotyczącej informowania o nieprawidłowościach; 68. przypomina, że przejrzystość we wdrażaniu strategii politycznych UE nie tylko prowadzi do wzmocnienia ogólnej rozliczalności korporacyjnej i wiarygodności EBI, zapewniając jasny przegląd rodzaju pośredników finansowych i beneficjentów końcowych, lecz także przyczynia się do zwiększenia skuteczności i zrównoważenia finansowanych projektów, obok podejścia zerowej tolerancji dla nadużyć finansowych i korupcji w jego portfelu kredytowym; apeluje, aby EBI wdrożył nowy system wczesnego ostrzegania i wykluczania przewidziany przez Komisję Europejską; 69. zauważa z niepokojem, że EBI, choć udziela finansowania w wysokości trzy razy większej niż Bank Światowy, wykluczył z finansowania jedynie trzy podmioty, podczas gdy Bank Światowy wykluczył ich 820; w celu zaradzenia tej sytuacji wzywa EBI do przyłączenia się do sieci innych banków publicznych w zakresie wykluczania, obejmującej Bank Światowy i Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOR);

100 C 298/90 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 70. powtarza swój apel o zwiększenie przejrzystości interwencji EBI podczas współdziałania z pośrednikami finansowymi i beneficjentami w celu unikania kontrahentów o negatywnej historii, kontrahentów wpisanych na czarną listę i kontrahentów mających potencjalne powiązania z jurysdykcjami niechętnymi współpracy, podmiotami zajmującymi się działalnością offshore lub przestępczością zorganizowaną; uważa, że stosowanie kryteriów wyboru pośredników finansowych i posiadanie aktualnych informacji na temat własności rzeczywistej danej spółki, w tym powiernictw, fundacji i rajów podatkowych, to najlepsze praktyki, według których należy stale postępować; zachęca EBI do dalszego wzmocnienia warunków umownych przez włączenie klauzuli lub wzmianki o zasadach dobrego zarządzania w celu zniwelowania ryzyka związanego z uczciwością i reputacją; 71. sugeruje, że EBI powinien pójść w ślady Międzynarodowej Korporacji Finansowej (MKF) Grupy Banku Światowego i powinien zacząć ujawniać informacje o podprojektach obarczonych wysokim ryzykiem, które finansuje za pośrednictwem banków komercyjnych (głównych pośredników / podmiotów finansowych wykorzystywanych przez EBI do finansowania MŚP); 72. z zadowoleniem przyjmuje regularne spotkania ze społeczeństwem obywatelskim i konsultacje publiczne dotyczące opracowywania strategii politycznych EBI; 73. apeluje o coraz wyższy poziom przejrzystości zapewnianej w ramach polityki ujawniania informacji EBI, w odniesieniu do jego organów zarządzających, w szczególności przez ujawnianie protokołów posiedzeń Rady Dyrektorów EBI i EFI lub komitetu inwestycyjnego EFIS oraz w odniesieniu do projektów leżących w interesie publicznym korzystających z gwarancji budżetowej UE i mających wpływ na terytoria i obywateli UE; uważa, że ujawnianie tablicy wyników zawierającej wskaźniki jest dobrą praktyką w odniesieniu do każdej operacji oraz w odniesieniu do ocen wpływu na środowisko i społeczeństwo na poziomie projektów lub podprojektów; 74. ponownie wzywa do upublicznienia informacji dotyczących systemu wykonawstwa i podwykonawstwa i do zapewnienia łatwego dostępu do nich, a w każdym razie do zapewnienia Parlamentowi dostępu do informacji i dokumentacji finansowej w tym zakresie; 75. z zadowoleniem przyjmuje aktywność wykazywaną przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich w zakresie sprawowania kontroli publicznej nad EBI; jest poważnie zaniepokojony stwierdzonymi niedociągnięciami w istniejących mechanizmach EBI mających zapobiegać ewentualnym konfliktom interesów w jego organach zarządzających; w związku z tym domaga się, by EBI uwzględnił zalecenia Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich i dokonał zmiany swojego kodeksu postępowania w najwcześniejszym możliwym terminie w celu lepszego zapobiegania konfliktom interesów w jego organach zarządzających oraz potencjalnym problemom związanym z przepływem pracowników między sektorem publicznym a prywatnym; 76. uważa, że wiceprezesi EBI nie powinni nadal odpowiadać za projekty realizowane w ich krajach pochodzenia z uwagi na wyraźną możliwość wystąpienia konfliktu interesów oraz fakt, że państwa członkowskie, których obywatele są wiceprezesami EBI, stanowią jedynie mniejszość; 77. z zadowoleniem przyjmuje przegląd zasad biura ds. mechanizmu rozpatrywania skarg, a także odnowienie protokołu ustaleń między Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich a EBI; zwraca się do EBI o wyjaśnienie opóźnienia w rozpoczęciu konsultacji społecznych dotyczących przeglądu polityk i procedur w zakresie jego mechanizmu rozpatrywania skarg; zwraca uwagę, że taki przegląd oferuje możliwość dalszego zwiększania niezależności i wydajności mechanizmu rozpatrywania skarg z myślą o ustanowieniu mechanizmu zapewniającego systematyczny przepływ informacji bezpośrednio między biurem ds. mechanizmu rozpatrywania skarg a dyrektorami; podkreśla, że kierownictwo EBI powinno przedkładać Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich i Parlamentowi coroczne sprawozdania wskazujące, jak zalecenia pochodzące z mechanizmu rozpatrywania skarg są uwzględniane w politykach i praktykach banku; podkreśla także, że szef biura ds. mechanizmu rozpatrywania skarg powinien raz w roku przedkładać Parlamentowi sprawozdanie z działalności biura oraz ocenę tego, w jaki sposób bank wdraża zalecenia biura; 78. zwraca się do EBI o dołożenie wszelkich starań w walce z uchylaniem się od opodatkowania, oszustwami podatkowymi, unikaniem opodatkowania, nielegalną działalnością i praniem pieniędzy za pomocą polityki w dziedzinie jurysdykcji nieprzejrzystych i niechętnych współpracy (NCJ) oraz ram przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (AML-CFT); 79. zachęca EBI do utrzymywania regularnej współpracy z innymi międzynarodowymi instytucjami finansowymi za pomocą wymiany informacji o rezultatach ich badań due diligence w ujęciu korporacyjnym lub podatkowym lub przeglądu zasady znaj swojego klienta oraz do przedstawiania Parlamentowi i opinii publicznej corocznych sprawozdań na temat wdrażania polityki dotyczącej jurysdykcji niechętnych współpracy;

101 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ uważa, że zewnętrzny nadzór ostrożnościowy EBI wymaga szczególnej rozwagi, jak stwierdził Parlament w swoich wcześniejszych rezolucjach; 81. odnotowuje zawarcie we wrześniu 2016 r. zaktualizowanego porozumienia trójstronnego między EBI, Komisją i Trybunałem Obrachunkowym oraz apeluje do Trybunału o przeprowadzenie kontroli wykonania zadań w odniesieniu do operacji EBI w różnych sektorach w przypadkach gdy wiążą się one z wykorzystaniem środków z budżetu UE pod względem ich skuteczności i efektywności; 82. apeluje do Komisji, aby w terminie do czerwca każdego roku, począwszy od 2018 r., przedkładała sprawozdanie z wykonania za okres od początku bieżących WRF i z uwzględnieniem aktualnej sytuacji, w tym osiągniętych rezultatów, w odniesieniu do wszystkich instrumentów finansowych zarządzanych i wdrażanych przez Grupę EBI, które funkcjonują z wykorzystaniem środków z budżetu UE, mając na celu wykorzystanie tego sprawozdania w procedurze udzielania absolutorium; 83. apeluje do Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) o włączenie do jego sprawozdania rocznego informacji o sprawach związanych z EBI; Działania następcze w wyniku zaleceń Parlamentu 84. apeluje do EBI o przedstawienie sprawozdania w sprawie aktualnej sytuacji i statusu wcześniejszych zaleceń wydanych przez Parlament w jego corocznych rezolucjach, szczególnie w odniesieniu do wpływu jego działalności kredytowej; 85. apeluje do EBI o zmianę polityki w zakresie zapobiegania zakazanym praktykom w ramach działalności Europejskiego Banku Inwestycyjnego i zniechęcania do stosowania tych praktyk, która powinna w sposób nieodwołalny stanowić, że EBI musi zaprzestać finansowania projektów objętych trwającymi dochodzeniami w sprawie korupcji i nadużyć finansowych prowadzonymi na szczeblu krajowym bądź przez OLAF lub zatwierdzania dalszych wypłat kredytów na rzecz takich projektów; o o o Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 86. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

102 C 298/92 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0195 Zarządzanie flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi w regionach najbardziej oddalonych (2016/2016(INI)) (2018/C 298/13) Parlament Europejski, uwzględniając art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w którym uznano szczególny status regionów najbardziej oddalonych i przewidziano przyjęcie specyficznych środków pozwalających na pełne wdrożenie Traktatów oraz wspólnej polityki, uwzględniając wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych od C-132/14 do C-136/14 w sprawie wykładni art. 349 TFUE, w którym podkreślono, iż art. 349 dopuszcza stosowanie odstępstw nie tylko od Traktatów, ale również od prawa wtórnego, uwzględniając art. 174 i następne TFUE, ustanawiające jako cel spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną i definiujące strukturalne instrumenty finansowe służące osiągnięciu tego celu, uwzględniając art. 43 TFUE, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, w szczególności art. 8, 11, 13, 41, a zwłaszcza art , uwzględniając rozporządzenie Komisji (UE) nr 1388/2014 z dnia 16 grudnia 2014 r. uznające niektóre kategorie pomocy udzielanej przedsiębiorstwom prowadzącym działalność w zakresie produkcji, przetwórstwa i wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 TFUE, uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 1046/2014 z dnia 28 lipca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w odniesieniu do kryteriów obliczania dodatkowych kosztów ponoszonych przez podmioty zajmujące się połowami, chowem i hodowlą, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury z regionów najbardziej oddalonych, uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/531 z dnia 24 listopada 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 poprzez określenie kosztów kwalifikujących się do wsparcia z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego w celu poprawy higieny, zdrowia, bezpieczeństwa i warunków pracy rybaków, ochrony i odbudowy morskiej różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich, łagodzenia skutków zmiany klimatu i poprawy efektywności energetycznej statków rybackich, uwzględniając komunikaty Komisji Europejskiej w sprawie regionów najbardziej oddalonych, w szczególności komunikat z dnia 20 czerwca 2012 r. zatytułowany Najbardziej oddalone regiony Unii Europejskiej: w kierunku partnerstwa na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu (COM(2012)0287), uwzględniając swoje rezolucje w sprawie regionów najbardziej oddalonych, w szczególności rezolucję z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie optymalnego rozwijania potencjału regionów najbardziej oddalonych poprzez tworzenie synergii między funduszami strukturalnymi i innymi programami Unii Europejskiej ( 1 ), ( 1 ) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0133.

103 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/93 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1385/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98 i (WE) nr 1224/2009 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009, (UE) nr 1379/2013 i (UE) nr 1380/2013 w związku ze zmianą statusu Majotty względem Unii Europejskiej, uwzględniając decyzję Rady (UE) 2015/238 z dnia 10 lutego 2015 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Unią Europejską a Republiką Seszeli w sprawie dostępu statków rybackich pływających pod banderą Seszeli do wód i morskich zasobów biologicznych Majotty, podlegających jurysdykcji Unii Europejskiej, uwzględniając pierwsze sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 2010 r. dotyczące skutków reformy POSEI z 2006 r. (COM(2010)0501), uwzględniając swoje stanowisko z dnia 2 lutego 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zrównoważonego zarządzania zewnętrznymi flotami rybackimi, uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1006/2008 ( 1 ), uwzględniając swoje rezolucje z dnia 12 kwietnia 2016 r. w sprawie innowacji i dywersyfikacji łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w regionach zależnych od rybołówstwa ( 2 ) oraz w sprawie wspólnych reguł stosowania zewnętrznego wymiaru wspólnej polityki rybołówstwa, w tym umów w sprawie połowów ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 lutego 2016 r. w sprawie specyficznej sytuacji wysp ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i tradycyjnego rybołówstwa przybrzeżnego oraz reformy wspólnej polityki rybołówstwa ( 5 ), uwzględniając swoje stanowisko z dnia 21 października 2008 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 639/2004 w sprawie zarządzania flotami rybackimi zarejestrowanymi w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty ( 6 ), w której zaproponowano przedłużenie ważności odstępstwa mającego zastosowanie do regionów najbardziej oddalonych o trzy lata, tj. do 2011 r., uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1207/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 639/2004 w sprawie zarządzania flotami rybackimi zarejestrowanymi w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty, w którym zatwierdzono odstępstwo mające zastosowanie do regionów najbardziej oddalonych o trzy lata do 2011 r., uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 791/2007 z dnia 21 maja 2007 r. wprowadzające system wyrównania dodatkowych kosztów poniesionych przy wprowadzaniu do obrotu niektórych produktów rybołówstwa z Azorów, Madery, Wysp Kanaryjskich oraz Gujany Francuskiej i Reunion, w szczególności jego art. 8, który stanowi, że do dnia 31 grudnia 2011 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie na temat stosowania wyrównania [ ], do którego, jeżeli zachodzi taka potrzeba, dołącza wnioski legislacyjne, uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 639/2004 z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie zarządzania flotami rybackimi zarejestrowanymi w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty, uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0015. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0109. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0110. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0049. ( 5 ) Dz.U. C 419 z , s ( 6 ) Dz.U. C 15 E z , s. 135.

104 C 298/94 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając wspólny komunikat Komisji oraz Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa z dnia 10 listopada 2016 r. zatytułowany Międzynarodowe zarządzanie oceanami program działań na rzecz przyszłości oceanów (JOIN(2016)0049), uwzględniając sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2015 z dnia 20 października 2015 r. zatytułowane Czy Komisja dobrze zarządza umowami o partnerstwie w sprawie połowów?, uwzględniając plany działania regionów najbardziej oddalonych na potrzeby programowania funduszów europejskich w latach , uwzględniając cały wspólny wkład oraz wszystkie dokumenty techniczne i polityczne przyjęte podczas konferencji prezydentów najbardziej oddalonych regionów Unii Europejskiej, to jest deklarację końcową przyjętą podczas 21. Konferencji Prezydentów najbardziej oddalonych regionów Unii Europejskiej, która miała miejsce w dniach września 2016 r., uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa oraz opinie Komisji Budżetowej oraz Komisji Rozwoju Regionalnego (A8-0138/2017), A. mając na uwadze położenie geograficzne regionów najbardziej oddalonych na Karaibach, Oceanie Indyjskim i Oceanie Atlantyckim, co oznacza, że terytoria Unii Europejskiej są położone w różnych basenach morskich i na różnych kontynentach, a regiony najbardziej oddalone sąsiadują z różnymi państwami trzecimi; B. mając na uwadze, że w ostatnich latach zwiększyła się presja połowowa w wyłącznych strefach ekonomicznych niektórych regionów najbardziej oddalonych, między 100 a 200 milą, a połowy te są prowadzone głównie przez floty nienależące do poszczególnych regionów najbardziej oddalonych; C. mając na uwadze, że UE musi podjąć zobowiązania związane z morskim aspektem regionów najbardziej oddalonych oraz że ich wyłączne strefy ekonomiczne (w.s.e.) stanowią znaczny odsetek ogółu wyłącznych stref ekonomicznych UE; D. mając na uwadze, że sektory rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych należy postrzegać w kontekście specyficznej sytuacji strukturalnej, społecznej i gospodarczej (art. 349 TFUE), która wymaga specjalnego i dostosowanego uwzględnienia wspólnych europejskich strategii politycznych; E. mając na uwadze, że sektor rybołówstwa ma swoje mocne strony i znaczny potencjał rozwoju; F. mając na uwadze charakterystyczne dla wód Antyli zanieczyszczenie chlordekonem, które ma znaczący wpływ na dopuszczone strefy połowowe, oraz mając na uwadze występowanie gatunków inwazyjnych; G. przypomina, że odległe położenie regionów najbardziej oddalonych uznano i uwzględniono jako ogólną zasadę w prawie UE, co uzasadnia i umożliwia ustanowienie systemu rekompensat dodatkowych kosztów związanych z produktami rybołówstwa i akwakultury z tych regionów; H. mając na uwadze, że wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) oraz Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR), stworzone z myślą o problemach i wyzwaniach Europy kontynentalnej, pozwalają co prawda przyjąć odmienne podejście w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych, ale w ograniczonym zakresie odpowiadają specyfice rybołówstwa w tych regionach; I. mając na uwadze, że regiony najbardziej oddalone uważają, że nie są równo traktowane w ramach WPRyb i że są podwójnie karane (brak dostępu do wcześniejszej pomocy na odnowienie floty i obecny zakaz udzielania pomocy na odnowienie floty); J. mając na uwadze, że ważne sektory floty rybackiej w regionach najbardziej oddalonych nie były do niedawna uregulowane i wymienione w rejestrze floty rybackiej, wobec czego nie miały dostępu do Funduszu Rybackiego na modernizację; K. mając na uwadze, że jednym z celów WPRyb jest promowanie rybołówstwa przybrzeżnego z uwzględnieniem kwestii społeczno-gospodarczych;

105 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/95 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. L. mając na uwadze, że zasady dostępu do zasobów powinny w uprzywilejowany sposób traktować floty lokalne i bardziej selektywne narzędzia połowowe, które mniej niszczą zasoby; M. mając na uwadze, że podobnie jak zasada dobrego gospodarowania, WPRyb dąży do zapewnienia spójności między wymiarem wewnętrznym i zewnętrznym; N. mając na uwadze, że znaczna ilość nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (połowy NNN) odbywa się w niektórych wyłącznych strefach ekonomicznych niektórych regionów najbardziej oddalonych ( 1 ) i w basenach morskich otaczających inne regiony; O. mając na uwadze, że w regionach najbardziej oddalonych odnotowuje się najwyższe poziomy bezrobocia w UE, sięgające w niektórych z tych regionów nawet 60 % osób młodych; P. mając na uwadze, że EFMR obejmuje wsparciem na określonych warunkach między innymi organizacje producentów, silniki i rozwój lokalny kierowany przez społeczność; Q. mając na uwadze, że do wsparcia z EFMR nie kwalifikują się: operacje, które zwiększają zdolność połowową statku, urządzenia, które zwiększają zdolność statków do lokalizacji ryb oraz budowa nowych statków rybackich lub przywóz statków rybackich; R. mając na uwadze, że z EFMR można jednak przyznać pomoc finansową dla statków, tak aby zwiększyć efektywność energetyczną, bezpieczeństwo, higienę na pokładzie i jakość produktów rybołówstwa oraz poprawić warunki pracy; S. mając na uwadze, że w ramach EFMR wsparcie uzyskują innowacyjne projekty, takie jak systemy zarządzania i systemy organizacji; Przepisy dotyczące specyfiki i warunków geograficznych regionów najbardziej oddalonych 1. uważa, że zrównoważone, oparte na tradycyjnych technikach połowy stanowią podstawę dobrobytu społeczności przybrzeżnych i przyczyniają się do bezpieczeństwa żywnościowego w regionach najbardziej oddalonych; zwraca w związku z tym uwagę na konieczność włączenia lokalnego rybołówstwa w osiąganie celu bezpieczeństwa żywnościowego ludności lokalnej, ponieważ obecnie bezpieczeństwo żywnościowe w regionach najbardziej oddalonych w zbyt wielkim stopniu zależy od przywozu; 2. przypomina, że WPRyb oraz EFMR, stworzone z myślą o problemach i wyzwaniach Europy kontynentalnej, w ograniczonym zakresie odpowiadają specyfice rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych i nie mogą być jednolicie stosowane do wyzwań i specyfiki rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych, a także muszą być w pewnym stopniu elastyczne i pragmatycznie stosowane lub podlegać odstępstwom; wzywa zatem do opracowania strategii dla każdego regionalnego basenu morskiego dostosowanej do specyficznej sytuacji w każdym z regionów najbardziej oddalonych; 3. podkreśla obecność w regionach najbardziej oddalonych dużej różnorodności małych społeczności, które są w dużym stopniu uzależnione od tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i dla których rybołówstwo stanowi często jedyny środek utrzymania; 4. przypomina, że biologiczne zasoby morskie otaczające regiony najbardziej oddalone powinny podlegać specjalnej ochronie oraz że należy zwrócić szczególną uwagę na rybołówstwo; podkreśla w związku z tym, że uprawnione do prowadzenia połowów powinny być jedynie statki rybackie zarejestrowane w portach w regionach najbardziej oddalonych; 5. zauważa, że dno morskie w regionach najbardziej oddalonych to prawdziwe żywe laboratorium różnorodności biologicznej; podkreśla znaczenie badań naukowych i gromadzenia danych w celu zwiększenia wiedzy o oceanach; podkreśla, że regiony najbardziej oddalone mogą pełnić w swoich środowiskach rolę prawdziwych portali naukowych oraz wzywa odpowiednie państwa członkowskie i Komisję do zwiększenia wsparcia na stosowne projekty badań naukowych; ( 1 ) Badanie dla komisji PECH zarządzanie flotą rybacką w regionach najbardziej oddalonych, Dyrekcja Generalna ds. Polityki Wewnętrznej, Departament Tematyczny B (IP/B/PECH/IC/2016_100); francuski program operacyjny w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (EFMR).

106 C 298/96 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 6. podkreśla konieczność zachowania równowagi między zdolnością połowową a uprawnieniami do połowów przy poszanowaniu zasady ostrożności i uwzględnieniu realiów społeczno-gospodarczych; nie może to jednak uzasadniać zaprzestania inwestycji związanych ze zbieraniem danych i poprawą stanu wiedzy naukowej na temat ekosystemów morskich; zwraca się o dokonanie przeglądu rozdziału kwot dla niektórych gatunków (na przykład kwot dla tuńczyka na Azorach), a także o wprowadzenie dodatkowych uprawnień do połowów w przypadku innych gatunków (na przykład kolenia luzytańskiego) w oparciu o badania naukowe oraz przy wykorzystaniu zwiększonych zdolności technicznych i materiałowych do oceny ekosystemów; 7. zwraca uwagę, że w niektórych regionach najbardziej oddalonych floty rybackie nie przekraczają limitów zdolności połowowej wyznaczonych w WPRyb, zwłaszcza z powodu braku dostępu do finansowania; 8. zauważa, że zważywszy na specyficzne trudności klimatyczne w regionach najbardziej oddalonych rybacy z tych regionów borykają się z problemem przedwczesnego starzenia się statków, co stwarza problemy dla ich bezpieczeństwa i skuteczności oraz zmniejsza atrakcyjność warunków pracy w stosunku do warunkach panujących na nowoczesnych statkach; 9. podkreśla, że w sprawozdaniu z 2016 r. Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) ( 1 ) nie mógł ocenić równowagi między zdolnością połowową a uprawnieniami do połowów w przypadku wszystkich flot prowadzących działalność w regionach najbardziej oddalonych z powodu braku dostatecznych danych biologicznych; zwraca się o przydział większych dotacji w ramach EFMR i innych źródeł na nabycie środków technicznych służących do oceny ekosystemów przez instytuty naukowe i wyższe uczelnie; uważa w związku z tym za niezwykle istotne, aby gromadzić i udostępniać wiarygodne dane na temat stanu zasobów i stosowanych praktyk w tych wyłącznych strefach ekonomicznych regionów zamorskich; 10. podkreśla, że floty rybołówstwa przybrzeżnego w regionach najbardziej oddalonych są zasadniczo przestarzałe, co powoduje problemy w zakresie bezpieczeństwa na pokładzie; 11. ubolewa, że Komisja nie opublikowała sprawozdania w sprawie wdrożenia rozporządzenia (WE) nr 639/2004 w terminie do dnia 30 czerwca 2012 r.; domaga się udzielenia przez Komisję dalszych informacji o tym, dlaczego podjęła decyzję o niepublikowaniu sprawozdania; 12. ubolewa z powodu opóźnionego przyjęcia EFMR i w konsekwencji opóźnionego zatwierdzenia programów operacyjnych EFMR, co przełożyło się na opóźnienia we wdrażaniu przepisów dotyczących wsparcia z EFMR, a to z kolei pociągnęło za sobą poważne trudności finansowe w niektórych przedsiębiorstwach w regionach najbardziej oddalonych; 13. z zadowoleniem przyjmuje specjalne przepisy dotyczące regionów najbardziej oddalonych w EFMR, takie jak rekompensaty z tytułu dodatkowych kosztów (pokrywanych w 100 % z EFMR), które są większe niż w poprzednim okresie programowania, oraz zwiększenie o 35 % intensywności pomocy publicznej na inne działania w regionach najbardziej oddalonych; 14. dostrzega trudność, a nawet brak dostępu do kredytowania lub ubezpieczenia statków dla niektórych rybaków w regionach najbardziej oddalonych, co stwarza problemy w zakresie bezpieczeństwa i powoduje powiązane ograniczenia ekonomiczne dla tych rybaków; 15. przypomina, że w regionach najbardziej oddalonych zdecydowaną większość zarejestrowanych statków stanowią małe statki rybackie; podkreśla, że w niektórych regionach najbardziej oddalonych małe statki liczą sobie średnio co najmniej 40 lat, co wiąże się z realnymi problemami w zakresie bezpieczeństwa; 16. podkreśla efekt mnożnikowy kredytów udzielanych przez Europejski Bank Inwestycyjny i unijne fundusze, zwłaszcza w regionach najbardziej oddalonych; Lepsze wykorzystanie możliwości dostępnych na mocy art. 349 Traktatu i WPRyb 17. uważa, że oddzielny komitet doradczy ds. regionów najbardziej oddalonych, jak przewidziano w WPRyb, stanowi odpowiednią platformę podstawowej wymiany wiedzy i doświadczenia, dlatego ubolewa, że komitet ten nie został jeszcze utworzony; 18. domaga się pełnego zastosowania art. 349 TFUE w strategiach politycznych, przepisach, funduszach i programach Unii Europejskiej dotyczących unijnej polityki rybołówstwa, a w szczególności w EFMR, tak aby sprostać konkretnym trudnościom, z którymi borykają się regiony najbardziej oddalone; ( 1 ) Sprawozdania STECF Ocena dotycząca wskaźników równowagi dla kluczowych segmentów floty oraz przegląd sprawozdań krajowych państw członkowskich w sprawie ich starań podjętych w celu uzyskania równowagi pomiędzy zdolnością połowową floty a uprawnieniami do połowów (STECF-16-18)

107 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/97 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 19. uważa, że rozwój lokalny kierowany przez społeczność stanowi obiecujące podejście oraz że odpowiednie państwa członkowskie powinny jak najlepiej wykorzystać możliwości oferowane przez EFMR, aby wspierać tego rodzaju rozwój lokalny w regionach najbardziej oddalonych; 20. podkreśla znaczenie tworzenia rybackich lokalnych grup działania, które stanowią uznany istotny instrument zapewniający wsparcie i umożliwiający dywersyfikację działalności w sektorze rybołówstwa; 21. apeluje do Komisji o ułatwianie dostosowanego podejścia całościowego przy przedstawianiu wniosków dotyczących aktów ustawodawczych w sprawie kosztów inwestycji związanych z higieną, zdrowiem i bezpieczeństwem oraz inwestycji związanych z warunkami pracy; 22. apeluje do Komisji o uwzględnianie wpływu warunków klimatycznych i geograficznych oraz zjawiska grabieży zasobów przy przedstawianiu wniosków dotyczących aktów ustawodawczych w sprawie kryteriów obliczania dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w regionach najbardziej oddalonych; 23. ubolewa z powodu znacznego poziomu połowów NNN w wyłącznych strefach ekonomicznych niektórych regionów najbardziej oddalonych, które przypisuje się zarówno statkom lokalnym, jak i obcym, oraz w otaczających basenach morskich w innych przypadkach; zwraca uwagę, że w przypadku statków lokalnych takie praktyki są związane również z problemami z lokalnymi dostawami żywności; wzywa krajowe organy do podjęcia bardziej zdecydowanej walki z połowami NNN; 24. zachęca w związku z tym do podejmowania środków czynnych (na przykład kontroli) i biernych, takich jak negocjacje z państwami sąsiadującymi z regionami najbardziej oddalonymi, z którymi nie zawarto jeszcze umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów; 25. wzywa wszystkie zainteresowane podmioty do przyspieszenia wdrożenia EFMR i wykorzystania oferowanych przez ten fundusz możliwości znacznych inwestycji w modernizację floty zwiększenie bezpieczeństwa, higieny na pokładzie, efektywności energetycznej i jakości produktów rybołówstwa, poprawę warunków pracy i dostosowanie narzędzi połowowych, a także portów rybackich, miejsc wyładunku i akwakultury, aby stworzyć nowe możliwości zbytu; wzywa poza tym do stosowania systemu rekompensat z tytułu dodatkowych kosztów, aby zwiększyć rentowność sektora; 26. wzywa do uwzględniania w większym stopniu interesów regionów najbardziej oddalonych podczas zawierania umów połowowych z państwami trzecimi, w szczególności przez wprowadzanie obowiązku wyładunku w regionach najbardziej oddalonych lub zatrudniania na statkach osób pochodzących z tych regionów; 27. podkreśla konieczność przeprowadzania ocen skutków dla regionów najbardziej oddalonych w każdym przypadku, gdy dotyczą ich umowy połowowe zawierane między UE a państwami trzecimi, zgodnie z postanowieniami art. 349 TFUE; 28. zwraca uwagę na ewentualną konieczność restrukturyzacji sektora rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych w celu zapewnienia zrównoważonego zarządzania zasobami rybnymi i uważa, że w razie potrzeby należy rozważyć ograniczenie liczby statków; 29. uważa, że w przypadku gdy zachodzi konieczność zmniejszenia zdolności połowowej na podstawie art. 22 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, preferencję należy przyznać utrzymaniu statków według kryteriów określonych w art. 17 przedmiotowego rozporządzenia; 30. zwraca się do państw członkowskich, aby podczas wdrażania przepisu WPRyb dotyczącego przyznawania uprawnień do połowów uwzględnić w szczególności rybołówstwo tradycyjne i tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne w regionach najbardziej oddalonych, które wnoszą wkład w lokalną gospodarkę i charakteryzują się słabym oddziaływaniem na środowisko; 31. wzywa państwa członkowskie posiadające regiony najbardziej oddalone do podjęcia odpowiednich środków i dalszego stosowania specjalnych programów pomocy, np. specjalnych modeli opodatkowania; 32. uważa, że należy usprawnić zarówno gromadzenie danych dotyczących zasobów, jak i ocenę oddziaływania rybołówstwa łodziowego w regionach najbardziej oddalonych, aby wzmocnić naukowe podstawy uprawnień do połowów w regionach najbardziej oddalonych; 33. zwraca uwagę na zależność regionów najbardziej oddalonych od zasobów rybnych w ich wyłącznych strefach ekonomicznych, które pod względem biologicznym odznaczają się wysokim stopniem delikatności; uważa, zwłaszcza w tym kontekście, że dane dotyczące zasobów rybnych w regionach najbardziej oddalonych muszą być traktowane jako priorytet w zakresie gromadzenia danych;

108 C 298/98 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 34. podkreśla, że w związku z tym, iż akwakultura mogłaby stworzyć nowe możliwości produkcji i wysokiej jakości produkty, należy bardziej wykorzystać jej potencjał w regionach najbardziej oddalonych, przy silnym wsparciu ze strony Unii Europejskiej, zważywszy na bardzo dużą konkurencję w regionie, a także wzywa Komisję, by zachęcała do opracowywania projektów rozwoju akwakultury i wspierała je; 35. wzywa państwa członkowskie i regiony najbardziej oddalone do jak najlepszego wykorzystania zasady de minimis i zasady wyłączenia grupowego przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1388/2014; 36. wzywa państwa członkowskie do propagowania lepszego wykorzystania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz do nacisku na synergię między różnymi funduszami w regionach najbardziej oddalonych, aby zwiększyć możliwości ekonomiczne dla wszystkich podmiotów niebieskiej gospodarki; zachęca w szczególności do inwestowania w projekty służące przywróceniu wartości zawodów związanych z rybołówstwem, w projekty sprzyjające zwiększeniu atrakcyjności tego sektora dla ludzi młodych, wprowadzaniu technik połowów selektywnych oraz rozwojowi podsektorów; 37. opowiada się za stworzeniem w ramach programu Horyzont 2020 programów badawczo-rozwojowych dla sektora rybołówstwa, które powinny uwzględniać różne podmioty gospodarcze i społeczne, przyczyniając się tym samym do rozwoju nowych technik i metod połowowych sprzyjających konkurencyjności sektora oraz zwiększając swój potencjał w zakresie wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy wśród miejscowej ludności; 38. opowiada się za tym, aby w przyszłej WPRyb w pełni uwzględniono specyfikę regionów najbardziej oddalonych i umożliwiono im uwolnienie ogromnego potencjału gospodarczego, społecznego i środowiskowego wynikającego ze zrównoważonego i racjonalnego rozwoju sektora rybołówstwa w tych regionach; podkreśla w tym kontekście konieczność ponownego rozważenia podstawy segmentacji floty w celu zapewnienia obiektywnej oceny równowagi między uprawnieniami do połowów a zdolnością połowową floty łodziowego tradycyjnego rybołówstwa przybrzeżnego regionów najbardziej oddalonych stosującej wysoce selektywne narzędzia połowowe, wspierając poprawę parametrów technicznych jednostek floty o niepewnej mocy napędowej lub stateczności, które mogą negatywnie wpływać na bezpieczeństwo załogi w niekorzystnych warunkach pogodowych, zgodnie z obiektywnymi naukowymi kryteriami budowy statków, bez zwiększania niezrównoważonej działalności połowowej; 39. mając na uwadze wyjątkowy potencjał regionów najbardziej oddalonych, jest istotne, by zachęcać do inwestycji i promować dywersyfikację działalności i innowacje w sektorze rybołówstwa z myślą o wzmocnieniu rozwoju gospodarczego; 40. wzywa Komisję, aby w celu umożliwienia przetrwania sektora rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych i zgodnie z zasadami zróżnicowanego traktowania małych wysp i terytoriów wspomnianych w 14. celu zrównoważonego rozwoju wprowadziła środki wsparcia oparte na art. 349 TFUE, by zapewnić finansowanie (na szczeblu unijnym lub krajowym) statków rybackich uprawiających tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne, które wyładowują całe połowy w portach regionów najbardziej oddalonych i przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju lokalnego, tak aby zwiększyć bezpieczeństwo ludzi, dostosować statki do europejskich norm sanitarnych, zwalczać połowy NNN i osiągnąć większą efektywność środowiskową; zauważa, że odnowa floty rybackiej musi pozostać w granicach dopuszczalnych pułapów zdolności połowowych, musi ograniczać się do zastąpienia starego statku nowym, a także musi umożliwiać zrównoważone rybołówstwo i osiągnięcie celu maksymalnego podtrzymywalnego połowu; 41. proponuje zwiększenie intensywności pomocy na wymianę silników w regionach najbardziej oddalonych, gdzie warunki klimatyczne i zmiana klimatu mają naukowo udowodniony zdecydowanie negatywny wpływ na floty; 42. zwraca się do Komisji, aby przeanalizowała możliwość jak najszybszego stworzenia instrumentu finansowego, który będzie specjalnie przeznaczony do wspierania rybołówstwa w regionach najbardziej oddalonych, na wzór Programu szczególnych opcji na rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich (POSEI) w odniesieniu do rolnictwa, i umożliwi rzeczywiste wykorzystanie potencjału rybołówstwa w tych regionach; uważa, że należy rozważyć możliwość połączenia w tym specjalnym instrumencie w szczególności postanowień art. 8 (Pomoc państwa), art. 13 ust. 5 (Zasoby budżetowe w ramach zarządzania dzielonego), art. 70 (System wyrównania kosztów), art. 71 (Obliczanie rekompensaty), art. 72 (Odszkodowanie) oraz art. 73 (Pomoc państwa na realizację planów rekompensat) istniejącego EFMR; 43. proponuje zwiększyć potencjał niektórych segmentów floty w regionach najbardziej oddalonych w sytuacji, gdy zostanie naukowo udowodnione, że można zwiększyć poziomy eksploatacji niektórych zasobów rybnych i nie podważy to osiągania celów dotyczących zrównoważonego rybołówstwa;

109 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ odnotowuje, że renowacja i modernizacja floty tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w regionach najbardziej oddalonych, stosującej wysoce selektywne narzędzia połowowe, może zwiększyć bezpieczeństwo załogi w niekorzystnych warunkach pogodowych, pod warunkiem że będą one prowadzone zgodnie z obiektywnymi naukowymi kryteriami budowy statków, nieskutkującymi naruszeniem równowagi między uprawnieniami do połowów a zdolnością połowową; 45. zaleca stworzenie lepszych zachęt w ramach przyszłego EFMR w celu zachęcenia młodych ludzi do pracy w gospodarce morskiej, szczególnie dzięki szkoleniom zawodowym oraz środkom promocji zwiększającym dochody, bezpieczeństwo pracy i poprawiającym ogólną organizację zrównoważonej gospodarki morskiej w regionach najbardziej oddalonych; o o o 46. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji. Czwartek, 27 kwietnia 2017 r.

110 C 298/100 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0196 Inicjatywa przewodnia UE dotycząca przemysłu konfekcyjnego Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie inicjatywy przewodniej UE dotyczącej przemysłu konfekcyjnego (2016/2140(INI)) (2018/C 298/14) Parlament Europejski, uwzględniając art. 2, 3, 6 i 21 Traktatu o Unii Europejskiej, uwzględniając art. 153, 191, 207, 208 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 12, 21, 28, 29, 31 i 32 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych oraz Międzynarodowy pakt praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych, uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka i komentarz ogólny nr 16 Komitetu Praw Dziecka ONZ, uwzględniając podstawowe konwencje Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) w sprawie pracy dzieci, pracy przymusowej, dyskryminacji oraz wolności związkowej i rokowań zbiorowych, uwzględniając wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka ( 1 ), uwzględniając rezolucję nr 26/9 Rady Praw Człowieka ONZ ( 2 ) i zawarte w niej postanowienie powołania otwartej międzyrządowej grupy roboczej ds. korporacji międzynarodowych i innych przedsiębiorstw w kontekście praw człowieka, której zadaniem będzie wypracowanie międzynarodowego prawnie wiążącego instrumentu, regulującego w ramach międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka działalność korporacji międzynarodowych i innych przedsiębiorstw, uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ 70/1 przyjętą dnia 25 września 2015 r., zatytułowaną Przekształcamy nasz świat: Program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 ( 3 ), uwzględniając programy finansowane przez Fundusz Powierniczy NZ na rzecz Eliminacji Przemocy wobec Kobiet koncentrujące się na wyeliminowaniu napastowania i przemocy wobec kobiet w przemyśle konfekcyjnym ( 4 ), uwzględniając publikację UNCTAD z 2015 r. pt. Investment Policy Framework for Sustainable Development [Ramy polityki inwestycyjnej na rzecz zrównoważonego rozwoju] ( 5 ), uwzględniając wytyczne OECD dla przedsiębiorstw międzynarodowych ( 6 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/95/UE z dnia 22 października 2014 r. zmieniającą dyrektywę 2013/34/UE w odniesieniu do ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności przez niektóre duże jednostki oraz grupy ( 7 ), ( 1 ) ( 2 ) A/HRC/RES/26/9 (( ( 3 ) A/RES/70/1 ( ( 4 ) ( 5 ) ( 6 ) ( 7 ) Dz.U. L 330 z , s. 1.

111 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/101 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając komunikat Komisji z dnia 14 października 2015 r. zatytułowany Handel z korzyścią dla wszystkich W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej (COM(2015)0497), uwzględniając wytyczne Komisji z 2015 r. dotyczące analizy wpływu na prawa człowieka w ramach ocen skutków inicjatyw politycznych związanych z handlem ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w międzynarodowych umowach handlowych ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie drugiej rocznicy zawalenia się budynku Rana Plaza oraz postępów w realizacji porozumienia na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie sektora prywatnego i rozwoju ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2016 r. w sprawie wdrażania zaleceń Parlamentu z 2010 r. w sprawie norm społecznych i środowiskowych, praw człowieka i odpowiedzialności biznesu ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2016 r. w sprawie realizacji celu tematycznego wzmacnianie konkurencyjności MŚP (art. 9 ust 3 rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów) ( 6 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2016 r. w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich ( 7 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego praw człowieka i demokracji na świecie za rok 2015 ( 8 ) oraz polityki Unii Europejskiej w tym zakresie, uwzględniając badanie w sprawie klauzul praw człowieka i demokracji w umowach międzynarodowych zawieranych przez UE, opublikowane w 2005 r. przez departament tematyczny Dyrekcji Generalnej Parlamentu Europejskiego ds. Polityki ZewnętrznejUnii ( 9 ), uwzględniając analizę zatytułowaną The EU's Trade Policy: From Gender-Blind to Gender-Sensitive? [Polityka handlowa UE: od lekceważenia do uwzględnienia aspektu płci?], opublikowaną przez departament tematyczny Dyrekcji Generalnej ds. Polityki Zewnętrznej Parlamentu Europejskiego ( 10 ), uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia 14 grudnia 2016 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Protokołu do Umowy o partnerstwie i współpracy ustanawiającej partnerstwo między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Uzbekistanu, z drugiej strony, zmieniającego umowę w celu rozszerzenia postanowień umowy na dwustronny handel wyrobami włókienniczymi, mając na uwadze wygaśnięcie dwustronnej umowy dotyczącej wyrobów włókienniczych ( 11 ), uwzględniając porozumienie na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu, ( 1 ) ( 2 ) Dz.U. C 99 E z , s ( 3 ) Dz.U. C 346 z , s. 39. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0137. ( 5 ) Teksty przyjęte,. P8_TA(2016)0298 ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0335. ( 7 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0405. ( 8 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0502. ( 9 ) ( 10 ) ( 11 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0490.

112 C 298/102 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając program MOP na rzecz poprawy warunków pracy w przemyśle konfekcyjnym w Bangladeszu ( 1 ), uwzględniając porozumienie z 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków w Bangladeszu, uwzględniając porozumienie o współpracy podpisane 25 kwietnia 2016 r. pomiędzy Przewodniczącym Inditex Pablem Islą i Sekretarzem Generalnym Światowej Unii IndustrialALL Jyrki Rainą na rzecz odpowiedzialnego zarządzania łańcuchem dostaw w sektorze odzieżowym, uwzględniając Konferencję Wysokiego Szczebla na rzecz odpowiedzialnego zarządzania łańcuchem dostaw w sektorze odzieżowym, która odbyła się w Brukseli w dniu 25 kwietnia 2016 r., uwzględniając system GSP Plus UE ( 2 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającą dyrektywę 2004/18/WE ( 3 ), uwzględniając fundusz Vision Zero Fund zainicjowany w 2015 r. przez grupę G-7 we współpracy z MOP w celu promowania bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy w krajach, w których prowadzona jest produkcja, uwzględniając niemieckie partnerstwo na rzecz zrównoważonego przemysłu włókienniczego ( 4 ) i niderlandzkie porozumienie w sprawie zrównoważonego przemysłu włókienniczo-konfekcyjnego ( 5 ), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju oraz opinie Komisji Handlu Międzynarodowego i Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A8-0080/2017), A. mając na uwadze, że rozwój gospodarczy powinien iść w parze ze sprawiedliwością społeczną i polityką dobrych rządów; mając na uwadze, że złożoność i fragmentaryzacja globalnych łańcuchów wartości wymagają dodatkowych strategii politycznych, aby zainicjować proces ciągłego doskonalenia w celu zrównoważenia globalnych łańcuchów wartości i łańcuchów produkcji i kreowania wartości w łańcuchach dostaw i analiz wpływu, jaki na przebieg tych procesów mają struktury organizacyjne w branży, system koordynacji czy też siła przetargowa uczestników sieci; mając na uwadze, że wymagane są dodatkowe środki towarzyszące w celu ochrony przed potencjalnymi negatywnymi skutkami tych łańcuchów; mając na uwadze, że ofiary naruszeń praw człowieka powinny mieć zapewniony skuteczny dostęp do środków odwoławczych; B. mając na uwadze, że 60 milionów ludzi na całym świecie pracuje w branży włókienniczo-odzieżowej, która generuje liczne miejsca pracy, zwłaszcza w krajach rozwijających się; C. mając na uwadze, że producenci tekstyliów w krajach rozwijających się są ciągle narażeni na agresywne praktyki nabywcze w międzynarodowym handlu hurtowym i detalicznym, co powodowane jest również ostrą konkurencją globalną; D. mając na uwadze, że ofiary trzech najtragiczniejszych incydentów w przemyśle konfekcyjnym (Rana Plaza, Tazreen i Ali Enterprises) otrzymały lub mają otrzymać rekompensatę za utratę dochodów; mając na uwadze, że przyznanie rekompensaty w tym przypadku jest zgodne z konwencją nr 121 MOP oraz jest wynikiem bezprecedensowej współpracy między branżami, związkami zawodowymi, społeczeństwem obywatelskim, rządami i MOP; mając na uwadze, że, uwzględniając powszechność naruszania podstawowych praw człowieka, faktyczne zadośćuczynienia stanowią rzadkość; ( 1 ) en/index.htm ( 2 ) ( 3 ) Dz.U. L 94 z , s. 65. ( 4 ) ( 5 )

113 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/103 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. E. mając na uwadze, że ofiary naruszeń praw człowieka z udziałem przedsiębiorstw europejskich napotykają wiele przeszkód utrudniających im dostęp do środków zaskarżenia, takich jak przeszkody proceduralne dotyczące dopuszczalności i ujawniania dowodów, koszty postępowania sądowego, które są często wygórowane, brak jednoznacznych standardów odpowiedzialności dotyczących udziału przedsiębiorstw w naruszeniach praw człowieka oraz brak jasności co do stosowania unijnych reguł w zakresie prawa prywatnego międzynarodowego w ponadnarodowym postępowaniu cywilnym; F. mając na uwadze, że zgodnie z art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) istnieje pilna konieczność, aby polityka handlowa UE była opracowywana w oparciu o politykę zewnętrzną i cele Unii, a mianowicie cele dotyczące współpracy na rzecz rozwoju, określone w art. 208 TFUE; mając na uwadze, że art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) potwierdza, że w swoich działaniach na arenie międzynarodowej UE będzie kierowała się zasadami demokracji, państwa prawnego, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, zasad równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego ; G. mając na uwadze, że UE jest drugim największym na świecie eksporterem wyrobów włókienniczych i odzieży po Chinach dzięki około przedsiębiorstw włókienniczych i odzieżowych, z których 99 % stanowią MŚP zapewniające zatrudnienie dla około 1,7 mln osób. mając ponadto na uwadze, że ponad jedna trzecia (34,3 %, co stanowi łączną wartość wynoszącą 42,29 mld EUR) produktów odzieżowych przeznaczonych na rynek europejski jest produkowana przez przedsiębiorstwa unijne; H. mając na uwadze, że Deklaracja Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca podstawowych zasad i praw w pracy zobowiązuje państwa członkowskie, niezależnie od tego, czy ratyfikowały odpowiednie konwencje, do poszanowania i promowania zasad i praw w ramach czterech kategorii, a mianowicie: wolności zrzeszania się i efektywnego uznania prawa do rokowań zbiorowych; likwidacji dyskryminacji w zatrudnieniu i w zakresie wykonywania zawodu; likwidacji wszelkich form pracy przymusowej lub obowiązkowej; zniesienia pracy dzieci; I. mając na uwadze, że rokowania zbiorowe są jednym ze sposobów zapewnienia, by wzrost płac i wzrost produktywności były ze sobą bezpośrednio powiązane; mając jednakże na uwadze, że stosowanie w globalnym łańcuchu dostaw niestandardowych form zatrudnienia, w tym podwykonawstwa i pracy nieformalnej, osłabiło układy zbiorowe; mając na uwadze, że wielu pracowników w przemyśle konfekcyjnym nie otrzymuje płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie; J. mając na uwadze, że wiele państw członkowskich np. Niemcy, Niderlandy, Dania i Francja zaczęło promować programy krajowe; K. mając na uwadze, że projekt realizacji długofalowych wartości dla przedsiębiorstw i inwestorów podjęty w ramach inicjatyw ONZ na rzecz zasad odpowiedzialnego inwestowania oraz inicjatywy Global Compact dowodzi, że gospodarka jest możliwa do pogodzenia z poszanowaniem zasad sprawiedliwości społecznej, zrównoważenia środowiskowego i praw człowieka oraz że obszary te wzajemnie się wzmacniają; L. mając na uwadze, że wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka mają zastosowanie do wszystkich państw i do wszystkich przedsiębiorstw, zarówno transnarodowych, jak i innych, niezależnie od ich wielkości, umiejscowienia, struktury własności i struktury organizacyjnej; M. mając na uwadze, że UE odgrywa kluczową rolę jako inwestor, nabywca, detalista i konsument w przemyśle konfekcyjnym i handlu odzieżą, w związku z czym zajmuje szczególnie odpowiednią pozycję, by połączyć wiele inicjatyw z całego świata w celu osiągnięcia znacznej poprawy nieludzkich warunków dziesiątków milionów pracowników w tym przemyśle oraz stworzenia równych warunków działania dla wszystkich zaangażowanych stron; N. mając na uwadze, że odpowiedzialne zarządzanie globalnymi łańcuchami wartości ma szczególne znaczenie z punktu widzenia rozwoju, jako że często przypadki bardzo poważnych naruszeń praw człowieka, praw pracowniczych i zanieczyszczania środowiska zdarzają się właśnie w państwach produkujących, które często stoją w obliczu istotnych wyzwań w zakresie zrównoważonego rozwoju i wzrostu, dotykając grupy szczególnie wrażliwe; O. mając na uwadze, że intensywny eksport odzieży, zwłaszcza w Chinach, Wietnamie, Bangladeszu i Kambodży utrzyma się w przyszłości;

114 C 298/104 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P. mając na uwadze, że większość przypadków łamania praw człowieka w przemyśle konfekcyjnym dotyczy różnych aspektów prac praw pracowniczych, takich jak odmowa zapewnienia podstawowego prawa pracowników do przyłączania się do wybranych przez nich związków zawodowych lub utworzenia takich związków, a także do podejmowania rokowań zbiorowych w dobrej wierze, co utrudnia zagwarantowanie pracownikom ich praw podstawowych w miejscu pracy; mając na uwadze, że ten stan rzeczy doprowadził do powszechnego łamania praw pracy, przejawiającego się m. in.: głodowymi wynagrodzeniami, kradzieżą wynagrodzeń, pracą przymusową i pracą dzieci, nieuzasadnionymi zwolnieniami, niebezpiecznymi miejscami pracy i szkodliwymi dla zdrowia warunkami pracy, przemocą wobec kobiet, molestowaniem fizycznym i seksualnym oraz niepewnymi formami zatrudnienia i niepewnymi warunkami pracy; mając na uwadze, że pomimo powszechności naruszania praw człowieka, faktyczne działania zaradcze zasadniczo stanowią rzadkość; mając na uwadze, że deficyt godnych miejsc pracy jest szczególnie dotkliwy w strefach przetwórstwa wywozowego (EPZ) powiązanych z globalnymi łańcuchami dostaw, które często charakteryzują się zwolnieniami z obowiązku przestrzegania przepisów prawa pracy i zwolnieniami podatkowymi, a także ograniczeniami dotyczącymi działalności związkowej i rokowań zbiorowych; Q. mając na uwadze, że dobrowolne inicjatywy podjęte przez sektor prywatny w ciągu ostatnich 20 lat, takie jak kodeksy postępowania, oznakowania, samooceny i audyty społeczne, wprawdzie dostarczyły istotnych ram dla współpracy w kwestiach takich, jak zdrowie, bezpieczeństwo i higiena pracy, nie okazały się wystarczająco skuteczne w zakresie realnej poprawy praw pracowniczych, zwłaszcza pod względem poszanowania praw człowieka i równouprawnienia płci, zwiększania praw pracowników, świadomości konsumentów oraz poszanowania norm środowiskowych, bezpieczeństwa i zrównoważenia środowiskowego w łańcuchu dostaw produktów odzieżowych; R. mając na uwadze, że inicjatywy z udziałem wielu zainteresowanych stron, takie jak niemieckie partnerstwo na rzecz zrównoważonego przemysłu włókienniczego czy niderlandzkie porozumienie w sprawie zrównoważonego przemysłu włókienniczo-konfekcyjnego zbliżają zainteresowane strony takie jak branża, związki zawodowe, rząd i organizacje pozarządowe; mając na uwadze, że normy ustanowione w ramach tych inicjatyw obejmują także kwestie środowiskowe; mając na uwadze, że inicjatywy te nie weszły jeszcze na etap wdrażania, a zatem brak jest jeszcze konkretnych rezultatów; mając na uwadze, że inicjatywy krajowe są konieczne ze względu na brak unijnej inicjatywy ustawodawczej; mając jednak na uwadze, że większość państw członkowskich nie podjęła takich inicjatyw; S. mając na uwadze, że wysiłki korporacji w zakresie promowania przestrzegania przepisów w miejscach zatrudnienia mogą wspierać skuteczność i wydajność systemów zarządzania publicznego, lecz nie mogą ich zastępować, gdyż obowiązkiem każdego państwa jest promowanie przestrzegania przepisów oraz egzekwowanie krajowych przepisów i regulacji prawa pracy, w tym funkcji administracji i inspekcji pracy, rozstrzygania sporów i ścigania podmiotów naruszających przepisy, a także ratyfikowanie i wdrażanie międzynarodowych norm pracy; T. mając na uwadze, że trendy w przemyśle konfekcyjnym nadal ukierunkowane są na szybką modę, co stanowi ogromne zagrożenie dla pracowników w tym przemyśle w krajach producentach i wywiera na nich ogromną presję; U. mając na uwadze, że niemieckie Ministerstwo Współpracy na rzecz Rozwoju ustanowiło cel, by do 2020 r. 50 % wyrobów włókienniczych przywożonych do Niemiec spełniało kryteria ekologiczne i społeczne; V. mając na uwadze, że w celu poprawy zarządzania globalnymi łańcuchami wartości, należy wykorzystać różne instrumenty i inicjatywy w różnych obszarach polityki, takich jak handel i inwestycje, wspieranie sektora prywatnego oraz współpraca na rzecz rozwoju, aby przyczynić się do zrównoważonego charakteru i odpowiedzialnego zarządzania globalnymi łańcuchami wartości w ramach realizacji agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, która dostrzega istotny wpływ polityki handlowej na osiąganie jej celów i obejmuje szereg obszarów polityki takich jak reguły pochodzenia, rynki towarowe, prawa pracy i równouprawnienie płci; W. mając na uwadze, że szczególne cechy łańcuchów wartości w przemyśle konfekcyjnym, takie jak rozproszenie geograficzne etapów procesu produkcji, różne typy pracowników przemysłu konfekcyjnego, praktyki nabywcze, niskie ceny, duże ilości, krótkie terminy realizacji, podwykonawstwo i krótkoterminowe stosunki między dostawcą a nabywcą przyczyniają się do zmniejszenia widoczności, identyfikowalności i przejrzystości łańcucha dostaw przedsiębiorstw oraz do zwiększenia ryzyka łamania praw człowieka i praw pracowniczych, szkód dla środowiska i niedostatecznego dobrostanu zwierząt już na etapie produkcji surowców; mając na uwadze, że przejrzystość i identyfikowalność są niezbędnymi warunkami wstępnymi rozliczalności przedsiębiorstwa i odpowiedzialnej konsumpcji; mając na uwadze, że konsument ma prawo wiedzieć, gdzie i w jakich warunkach społecznych

115 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/105 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. i środowiskowych został wyprodukowany dany element ubioru; mając na uwadze, że zapewnienie konsumentom prawa do wiarygodnych, przejrzystych i istotnych informacji na temat zrównoważoności produkcji wpłynie pozytywnie na trwałe zmiany w zakresie identyfikowalności i przejrzystości łańcucha dostaw w sektorze konfekcyjnym; X. mając na uwadze, że prawa kobiet są integralną częścią praw człowieka; mając na uwadze, że w umowach handlowych równość mężczyzn i kobiet wchodzi w zakres rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że konkretne skutki umów handlowych i inwestycyjnych wpływają w różny sposób na kobiety i na mężczyzn ze względu na strukturalne zróżnicowanie sytuacji kobiet i mężczyzn; mając na uwadze, że w celu wzmocnienia równouprawnienia płci i praw kobiet, wymiar płci powinien być zatem uwzględniany we wszystkich porozumieniach handlowych; Y. mając na uwadze, że zatrudnienie kobiet w przemyśle konfekcyjnym w krajach rozwijających się zapewnia istotny wkład w dochody gospodarstw domowych i ograniczanie ubóstwa; Z. mając na uwadze, że prawa dziecka stanowią integralną część praw człowieka, a położenie kresu pracy dzieci powinno nadal mieć nadrzędne znaczenie; mając na uwadze, że praca dzieci wymaga szczególnych regulacji określających wiek, czas pracy i rodzaje pracy; AA. mając na uwadze, że w grudniu 2016 r. wielu działaczy związków zawodowych zostało aresztowanych w Bangladeszu, co doprowadziło do protestów, w ramach których domagano się płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie i lepszych warunków pracy; mając na uwadze, że kilkuset pracowników przemysłu konfekcyjnego zostało zwolnionych z pracy w następstwie protestów; mając na uwadze, że prawo zrzeszania się nadal nie jest szanowane w krajach producentach; AB. mając na uwadze, że szacuje się, iż % ( 1 ) pracowników przemysłu konfekcyjnego w krajach, w których prowadzona jest produkcja, stanowią nisko wykwalifikowane kobiety i często małoletnie dzieci; mając na uwadze, że niskie zarobki, w połączeniu z niskim poziomem lub zupełnym brakiem ochrony socjalnej sprawiają, że te kobiety i dzieci są szczególnie narażone na wykorzystywanie; mając na uwadze, że w obecnie prowadzonych inicjatywach na rzecz zrównoważonego rozwoju zdecydowanie brakuje uwzględnienia aspektu płci i szczególnych działań ukierunkowanych na wzmocnienie pozycji kobiet; AC. mając na uwadze, że sektor prywatny odgrywa zasadniczą rolę w promowaniu zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu wzrostu w krajach rozwijających się; mając na uwadze, że gospodarki niektórych krajów rozwijających się są uzależnione od przemysłu konfekcyjnego; mając na uwadze, że rozwój tego przemysłu umożliwił wielu pracownikom przejście z gospodarki nieformalnej do sektora formalnego; AD. mając na uwadze, że przemysł konfekcyjny jest sektorem o największej liczbie inicjatyw na rzecz zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że kilka z istniejących inicjatyw przyczyniło się do poprawy sytuacji w sektorze odzieżowym, konieczne jest zatem kontynuowanie działań także na poziomie europejskim; AE. mając na uwadze, że umowy handlowe stanowią ważne narzędzie promowania godnej pracy w globalnych łańcuchach dostaw w powiązaniu z dialogiem społecznym i monitorowaniem na poziomie przedsiębiorstw; AF. mając na uwadze, że w październiku 2015 r. Komisja opublikowała swoją nową strategię handlową o nazwie Handel z korzyścią dla wszystkich, w której określiła swój cel polegający na wykorzystywaniu umów handlowych i programów preferencji jako dźwigni w celu promowania zrównoważonego rozwoju, praw człowieka, sprawiedliwego i etycznego handlu na całym świecie oraz zwiększenia odpowiedzialności w łańcuchach dostaw, a także jako środka służącego wzmacnianiu zrównoważonego rozwoju, praw człowieka, walki z korupcją i dobrych rządów w krajach trzecich; ( 1 )

116 C 298/106 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 1. z zadowoleniem przyjmuje rosnące zainteresowanie promowaniem przyzwoitych warunków pracy w ramach globalnych łańcuchów dostaw w następstwie zawalenia się fabryki Rana Plaza, wprowadzenie projektu francuskiej ustawy w sprawie obowiązkowej należytej staranności, ustawę brytyjską przeciwdziałającą niewolnictwu, niderlandzkie porozumienie w sprawie zrównoważonego przemysłu włókienniczo-konfekcyjnego, niemieckie partnerstwo na rzecz zrównoważonego przemysłu włókienniczego oraz oświadczenie przewodniczącego Junckera na szczycie G7 popierające pilne działania na rzecz wzmocnienia odpowiedzialności w globalnych łańcuchach dostaw, które przywiązują większą wagę do promowania zrównoważonego rozwoju, przejrzystości i identyfikowalności łańcuchów wartości i produkcji; przyjmuje do wiadomości zobowiązanie Komisji na rzecz odpowiedzialnego zarządzania łańcuchami dostaw, w tym w przemyśle konfekcyjnym, zgodnie z zapowiedzią w komunikacie zatytułowanym Handel z korzyścią dla wszystkich ; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę dotyczącą zielonej karty, w ramach której osiem państw członkowskich opowiedziało się za wprowadzeniem obowiązku dochowania należytej staranności przez przedsiębiorstwa z siedzibą w UE w stosunku do osób i społeczności, których prawa człowieka i środowisko lokalne są zależne od działalności tych przedsiębiorstw; z zadowoleniem przyjmuje całościowe podejście indeksu Higg przy ocenie wpływu, jakie przedsiębiorstwa wywierają na środowisko, sytuację społeczną i w zakresie zatrudnienia; podkreśla potrzebę dalszego udoskonalania indeksu Higg i zwiększania jego przejrzystości; 2. z zadowoleniem przyjmuje zawarte pomiędzy związkami zawodowymi i markami indywidualne globalne umowy ramowe dotyczące poprawy zarządzania łańcuchem dostaw w przemyśle konfekcyjnym; podkreśla, iż przyszłość przemysłu konfekcyjnego będzie zależała od poprawy zrównoważonej produkcyjności i identyfikowalności w celu zapewnienia efektywnej identyfikacji procesów zachodzących w całym łańcuchu wartości, co pozwoli na rozpoznanie i wdrażanie ulepszeń; 3. z zadowoleniem przyjmuje podejście przyjęte w prawnie wiążącym porozumieniu w sprawie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa budynków w Bangladeszu oraz porozumieniu na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu, zainicjowanym przez Komisję wraz z Bangladeszem i MOP w następstwie katastrofy w fabryce Rana Plaza w 2013 r., jako że obejmuje ono przepisy dotyczące związków zawodowych i środków zaradczych dla skontrolowanych zakładów i wzywa do przedłużenia ich czasu trwania; podkreśla znaczenie dalszego monitorowania celów porozumienia z myślą o poprawie praw pracowniczych, a także potrzebę bardziej odpowiedzialnego zarządzania łańcuchami dostaw na szczeblu międzynarodowym; wzywa Komisję do przeprowadzenia dogłębnej oceny porozumienia, zawierającej opis postępów lub ich braku oraz uwzględniającej w razie potrzeby ewentualne modyfikacje systemu handlowego, w szczególności w świetle sprawozdań w ramach mechanizmów nadzorczych MOP; wzywa Komisję do wdrożenia podobnych programów i środków w odniesieniu do innych partnerów handlowych UE produkujących odzież, takich jak Sri Lanka, Indie lub Pakistan; 4. popiera przedstawioną przez Komisję analizę ewentualnej ogólnounijnej inicjatywy w sprawie przemysłu konfekcyjnego; zauważa ponadto, że obecne kumulowanie istniejących już inicjatyw mogłoby skutkować nieprzewidywalnymi warunkami dla przedsiębiorstw; uważa, że nowy wniosek powinien dotyczyć kwestii związanych z prawami człowieka, promować zrównoważony charakter, identyfikowalność i przejrzystość łańcuchów wartości, wspierać świadomą konsumpcję oraz skupiać się w szczególności na prawach pracy i równouprawnieniu płci; uważa, że konsumenci w UE mają prawo do informacji na temat zrównoważonego charakteru produktów przemysłu konfekcyjnego oraz ich zgodności z zobowiązaniami w zakresie praw człowieka i środowiska; uważa w tym kontekście, że wysiłki legislacyjne i inicjatywy UE dotyczące przemysłu konfekcyjnego powinny być widoczne na produkcie końcowym; 5. zauważa z zaniepokojeniem, jak istniejące dobrowolne inicjatywy na rzecz zrównoważonego charakteru globalnego łańcucha dostaw przemysłu konfekcyjnego nie rozwiązały w sposób skuteczny kwestii związanych z prawami człowieka i prawami pracowniczymi w tym sektorze; wzywa zatem Komisję do wykroczenia poza przedstawienie dokumentu roboczego służb Komisji i do zaproponowania wiążącego ustawodawstwa w sprawie nadania wiążącego charakteru obowiązkom zachowania należytej staranności w odniesieniu do łańcucha dostaw w przemyśle konfekcyjnym; podkreśla, że ten wniosek ustawodawczy musi być dostosowany do nowych wytycznych OECD dotyczących należytej staranności w odniesieniu do odpowiedzialnych łańcuchów dostaw w przemyśle konfekcyjnym i obuwniczym, zgodnych z Wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, które importują towary do Unii Europejskiej, rezolucją MOP w sprawie godnej pracy w łańcuchach dostaw oraz uzgodnionymi na szczeblu międzynarodowym normami w zakresie praw człowieka oraz normami socjalnymi i środowiskowymi; 6. podkreśla, że nowe wytyczne OECD powinny stanowić główną zasadę, na której należy oprzeć wniosek ustawodawczy Komisji; podkreśla, że ten wniosek ustawodawczy powinien obejmować podstawowe normy, takie jak bezpieczeństwo i higiena pracy, normy zdrowotne, płaca zapewniająca utrzymanie na minimalnym poziomie, wolność zrzeszania się i prawo do rokowań zbiorowych, zapobieganie molestowaniu seksualnemu i przemocy w miejscu pracy oraz eliminowanie pracy przymusowej i pracy dzieci; wzywa Komisję do dalszego uwzględniania następujących kwestii: kluczowe kryteria na rzecz zrównoważonej produkcji, przejrzystości i identyfikowalności, w tym w zakresie przejrzystego gromadzenia danych i narzędzi informowania konsumentów, działania sprawdzające i kontrole dotyczące należytej staranności, dostęp do środków odwoławczych, równość płci, prawa dzieci, sprawozdawczość w zakresie należytej

117 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/107 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. staranności w łańcuchu dostaw, odpowiedzialność przedsiębiorstw w przypadku katastrof spowodowanych przez człowieka i zwiększanie świadomości w Unii Europejskiej; zachęca Komisję do uwzględnienia innych krajowych wniosków ustawodawczych i inicjatyw mających ten sam cel co przepisy, po skontrolowaniu tych wniosków i inicjatyw i stwierdzeniu, że spełniają one wymogi europejskiego ustawodawstwa; 7. ponawia swój apel do Komisji o rozszerzenie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw za pomocą wiążących przepisów prawnych dotyczących zachowania należytej staranności dla przemysłu konfekcyjnego, tak by zapewnić, że UE, jej partnerzy handlowi i podmioty gospodarcze UE wypełniają swoje obowiązki w zakresie poszanowania praw człowieka oraz najwyższych norm socjalnych i środowiskowych; podkreśla, że przemysł konfekcyjny w Unii Europejskiej powinien spełniać również normy MOP takie jak płaca zapewniająca utrzymanie na minimalnym poziomie czy przyzwoite warunki pracy; zachęca Komisję do zwrócenia uwagi na wynagrodzenie i warunki pracy w przemyśle konfekcyjnym w państwach członkowskich; zachęca państwa członkowskie do wdrożenia norm MOP w przemyśle konfekcyjnym; 8. wzywa Komisję do aktywnego promowania korzystania z ekologicznych i pozyskanych w drodze zrównoważonego zarządzania surowców, takich jak bawełna, a także ponownego wykorzystywania i recyklingu odzieży i tekstyliów w Unii Europejskiej poprzez wprowadzenie odpowiednich przepisów we wniosku ustawodawczym w sprawie przemysłu konfekcyjnego; wzywa UE, jej państwa członkowskie i przedsiębiorstwa do zwiększania nakładów finansowych na badania i rozwój, w tym w zakresie recyklingu ubrań, w celu zapewnienia zrównoważonego, alternatywnego źródła surowców dla unijnego przemysłu konfekcyjnego; z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy mające na celu wdrożenie najwyższych i najbardziej rygorystycznych dostępnych standardów w obszarze dobrostanu zwierząt (takich jak standard odpowiedzialnej produkcji puchu i standard odpowiedzialnej produkcji wełny) oraz pilnie wzywa Komisję do stosowania ich jako wytycznych w celu wprowadzenia odpowiednich przepisów do wniosku ustawodawczego; wzywa Komisję do przekazania instytucjom dodatkowych zasobów w celu kontynuowania inicjatywy przewodniej; 9. podkreśla konieczność wzmocnienia kodeksów postępowania, oznakowań i systemów sprawiedliwego handlu poprzez zapewnienie dostosowania do norm międzynarodowych, takich jak wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, inicjatywa ONZ Global Compact, Trójstronna deklaracja zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej MOP (deklaracja w sprawie przedsiębiorstw wielonarodowych), wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, wytyczne OECD dotyczące należytej staranności w odniesieniu do przemysłu konfekcyjnego i obuwniczego, zasady w zakresie praw dziecka i przedsiębiorczości opracowane przez UNICEF, inicjatywa ONZ Global Compact i Save the Children; podkreśla jednocześnie potrzebę intensyfikacji transgranicznego dialogu społecznego przez zawarcie międzynarodowych umów ramowych w celu promowania praw pracowniczych w łańcuchach dostaw przedsiębiorstw wielonarodowych; 10. podkreśla znaczenie wdrożenia, egzekwowania lub transpozycji istniejącego ustawodawstwa na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym; 11. wzywa Komisję do realizacji wyznaczonego sobie celu, jakim jest promowanie poprawy sytuacji w przemyśle konfekcyjnym, w tym przez zdecydowane uwzględnienie perspektywy płci i dzieci; wzywa Komisję do uczynienia kwestii równouprawnienia płci, wzmocnienia pozycji kobiet i praw dzieci głównym elementem swojego wniosku ustawodawczego; uważa, że inicjatywa ta powinna promować niedyskryminację oraz uwzględniać kwestię napastowania w miejscu pracy, co przewidują już zobowiązania na szczeblu europejskim i międzynarodowym; 12. powtarza swoje zobowiązanie do zapewniania równouprawnienia płci i wzmocnienia pozycji kobiet; podkreśla potrzebę promowania dostępu kobiet do stanowisk kierowniczych przez wspieranie szkolenia pracujących kobiet na temat ich praw, ustawodawstwa w obszarze pracy oraz kwestii bezpieczeństwa i zdrowia, a także szkolenia mężczyzn na stanowiskach kierowniczych na temat równouprawnienia płci i dyskryminacji; 13. wzywa Komisję do przedstawienia kompleksowej strategii dotyczącej sposobu, w jaki strategie polityczne na rzecz rozwoju, wspierania handlu i w dziedzinie zamówień publicznych mogą przyczynić się do bardziej sprawiedliwego i bardziej zrównoważonego łańcucha dostaw w przemyśle konfekcyjnym oraz pomóc lokalnym mikroprzedsiębiorstwom, poprzez promowanie najlepszych praktyk i udzielanie zachęt podmiotom sektora prywatnego, inwestującym w zrównoważony charakter i sprawiedliwość w ich łańcuchach dostaw, od rolnika produkującego włókno do konsumenta końcowego; 14. uważa, że informowanie konsumentów odgrywa główną rolę w zapewnianiu godnych warunków pracy, co uwypukliło zawalenie się budynku Rana Plaza; wzywa do przekazywania konsumentom jasnych, wiarygodnych informacji o zrównoważoności przemysłu konfekcyjnego, pochodzeniu towarów i zakresie, w jakim przestrzegano praw pracowniczych; zaleca, by informacje zebrane w wyniku działania UE były publicznie dostępne, i zwraca się do Komisji i państw członkowskich o rozważenie utworzenia publicznej internetowej bazy danych zawierającej wszystkie istotne informacje dotyczące wszystkich podmiotów łańcucha dostaw;

118 C 298/108 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 15. apeluje o zwiększanie świadomości konsumentów europejskich na temat produkcji wyrobów tekstylnych; proponuje w tym celu opracowanie ogólnounijnych norm etykietowania sprawiedliwej odzieży, dostępnych zarówno dla przedsiębiorstw wielonarodowych, jak i dla MŚP, aby wskazywać, że przestrzegano sprawiedliwych warunków pracy i wspierać konsumentów w podejmowaniu bardziej świadomych decyzji nabywczych; 16. podkreśla konieczność gromadzenia i publikowania kompleksowych danych dotyczących skuteczności działania przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju; w tym kontekście wzywa do opracowania w zharmonizowany sposób wspólnych definicji i norm dotyczących gromadzenia i zestawiania danych statystycznych, zwłaszcza w odniesieniu do ogólnego przywozu, ale również do poszczególnych lokalizacji produkcyjnych, wzywa Komisję do podjęcia inicjatywy na rzecz obowiązkowego przekazywania informacji na temat lokalizacji produkcyjnych; 17. wzywa Komisję do opracowania różnorodnych systemów monitorowania w unijnym przemyśle konfekcyjnym z zastosowaniem kluczowych wskaźników efektywności, obejmujących gromadzenie danych za pomocą ankiet, kontroli i technik analizy danych, które mogą skutecznie mierzyć wyniki i oceniać wpływ przemysłu konfekcyjnego na rozwój, prawa pracownicze i prawa człowieka w całym łańcuchu dostaw produktów odzieżowych; 18. uważa, że zapewnienie większego dostępu do informacji o zachowaniu przedsiębiorstw ma zasadnicze znaczenie; uważa, że sprawą fundamentalną jest wprowadzenie skutecznego i obowiązkowego systemu sprawozdawczości i zasad należytej staranności dla produktów odzieżowych wchodzących na rynek UE; uważa, że należy rozszerzyć odpowiedzialność na wszystkie podmioty w całym łańcuchu dostaw, w tym na podwykonawców w zarówno formalnej, jak i nieformalnej gospodarce (w tym w strefach przetwórstwa wywozowego), oraz wyraża uznanie dla dotychczasowych działań w tym zakresie; uważa, że UE dysponuje optymalnymi możliwościami opracowania wspólnych ram poprzez przepisy dotyczące obowiązków międzynarodowych w zakresie zachowania należytej staranności, zadośćuczynienia dla ofiar, przejrzystości i identyfikowalności w łańcuchu dostaw, zwracając jednocześnie uwagę na ochronę demaskatorów; zaleca, by udostępniać konsumentom wiarygodne, przejrzyste i istotne informacje na temat zrównoważoności; 19. podkreśla, że koordynacja, wymiana informacji i wymiana najlepszych praktyk mogą przyczynić się do zwiększenia wydajności prywatnych i publicznych inicjatyw dotyczących łańcucha wartości oraz osiągnięcia pozytywnych wyników w zakresie zrównoważonego rozwoju; 20. apeluje o inicjatywy na szczeblu krajowym i europejskim, które mają zachęcać konsumentów do kupowania lokalnie produkowanych wyrobów; 21. zauważa, że cena wciąż stanowi decydujący czynnik w praktykach nabywczych markowych sieci i detalistów, często kosztem bezpieczeństwa pracowników i wynagrodzeń; wzywa UE do współpracy ze wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami w celu wspierania udanego partnerstwa społecznego i pomagania tym zainteresowanym stronom w rozwijaniu i wdrażaniu mechanizmów ustalania wynagrodzeń zgodnie z odnośnymi konwencjami MOP, zwłaszcza w krajach, gdzie brakuje odpowiednich przepisów; podkreśla potrzebę zagwarantowania pracownikom regularnego wypłacania odpowiednich wynagrodzeń, które umożliwią im i ich rodzinom zaspokajanie ich podstawowych potrzeb bez konieczności regularnego wyrabiania nadgodzin; podkreśla potrzebę przyjęcia układów zbiorowych pracy, aby zapobiegać negatywnej konkurencji w zakresie kosztów pracy, a także potrzebę podnoszenia świadomości konsumentów na temat potencjalnych skutków żądania coraz niższych cen; 22. podkreśla, że rządy krajów produkujących muszą być zdolne do implementacji międzynarodowych standardów i norm, w tym do opracowania, wdrożenia i egzekwowania odpowiedniego ustawodawstwa, szczególnie w odniesieniu do budowy państwa prawa i zwalczania korupcji; wzywa Komisję do wsparcia krajów produkujących w tym zakresie w ramach polityki rozwojowej UE; 23. odnotowuje, że podczas gdy każde państwo ponosi odpowiedzialność za egzekwowanie własnych przepisów prawa pracy, kraje rozwijające się mogą dysponować ograniczonymi zdolnościami i zasobami do skutecznego monitorowania i egzekwowania zgodności z przepisami i regulacjami; wzywa UE, aby w ramach jej programów współpracy na rzecz rozwoju i w celu wyeliminowania różnic w sprawowaniu rządów, wzmocniła budowanie zdolności oraz zapewniła rządom krajów rozwijających się pomoc techniczną w odniesieniu do systemów administracji i inspekcji pracy, w tym w zakładach podwykonawców, a także ułatwianiu dostępu do odpowiednich i skutecznych środków odwoławczych i mechanizmów składania skarg, w tym w strefach przetwórstwa wywozowego (EPZ), gdzie częstymi praktykami są długie godziny pracy, wymuszone godziny nadliczbowe i dyskryminacja płacowa; 24. podkreśla znaczenie inspekcji pracy i audytu społecznego w łańcuchu dostaw odzieży i obuwia; uważa, że zbyt często odzwierciedlają one tylko aktualny stan istniejący w momencie kontroli; zaleca dalsze działania w zakresie poprawy inspekcji i audytów, w tym szkolenia inspektorów oraz ujednolicenia standardów i metod kontroli przy współpracy z przemysłem konfekcyjnym oraz państwami produkującymi;

119 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/109 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 25. podkreśla znaczenie niezależnych inspekcji pracy dla wczesnego ostrzegania i zapobiegania, a także dla egzekwowania krajowych przepisów i regulacji dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy, lecz zauważa, że takie czynniki jak zbyt częste prowadzenie audytu mogą zaszkodzić skuteczności inspekcji oraz że audyty odzwierciedlają jedynie bieżącą sytuację w momencie ich przeprowadzania; uważa, że ratyfikacja i wdrożenie konwencji MOP nr 81 jest ważne dla wykrywania nadużyć; zaleca dalsze badania na temat sposobów poprawy audytów i inspekcji, takich jak zbliżenie norm i metod dotyczących audytu oraz wysyłanie za każdym razem różnych inspektorów pracy, co może prowadzić do bardziej rygorystycznych norm, szczególnie w krajach dotkniętych korupcją; zwraca uwagę na znaczenie odpowiedniej procedury rekrutacji inspektorów pracy i stałego szkolenia zarówno nowych, jak i już pracujących inspektorów w zakresie konwencji i norm międzynarodowych, lokalnych przepisów prawa pracy i odpowiednich technik inspekcji; apeluje do UE o dalsze wspieranie, zarówno finansowe, jak i techniczne, rozwoju inspektoratów pracy w krajach rozwijających się zgodnie z odpowiednimi normami MOP, zwłaszcza w kontekście jej funduszy rozwojowych; 26. zauważa, że przemysł konfekcyjny tworzy miejsca pracy w ramach szerokiego zakresu umiejętności od pracowników nisko wykwalifikowanych aż po miejsca pracy wymagające wysokiego poziomu specjalizacji; 27. uważa, że należy dbać o ochronę zdrowia i bezpieczeństwa wszystkich pracowników, przyjmując normy międzynarodowe, wdrażając przepisy krajowe i podejmując rokowania zbiorowe na wszystkich szczeblach (na szczeblu zakładu, lokalnym, krajowym i międzynarodowym), a także przyjmując w poszczególnych zakładach strategie polityczne w obszarze bezpieczeństwa i zdrowia w miejscu pracy, jak plany działania sporządzane na piśmie, wdrażane i monitorowane przy udziale pracowników i ich przedstawicieli; 28. podkreśla, że polityka handlowa i inwestycyjna UE jest powiązana z polityką w dziedzinie ochrony socjalnej, równouprawnienia płci, sprawiedliwości podatkowej, rozwoju, praw człowieka, ochrony środowiska i promowania MŚP; ponawia swój apel do Komisji i do państw członkowskich o zagwarantowanie spójności strategii politycznych na rzecz rozwoju w kwestii biznesu i praw człowieka na wszystkich szczeblach, w szczególności w odniesieniu do unijnej polityki handlowej, inwestycyjnej i zagranicznej, co oznacza, że warunkowość społeczna w umowach dwustronnych i regionalnych powinna stać się bardziej skuteczna dzięki większemu zaangażowaniu partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego w negocjacje i wdrażanie przepisów w sprawie pracy oraz konsultowaniu się z nimi, a także systematycznemu stosowaniu wszechstronnych ocen ex ante i ex post wpływu handlu na zrównoważony rozwój; 29. wzywa Komisję, by przy negocjowaniu umów międzynarodowych i dwustronnych zaangażowała się w prawa człowieka, w tym prawa dzieci, oraz promowanie dobrych rządów i wiążących klauzul praw człowieka oraz klauzul społecznych i środowiskowych; ubolewa, że obecne klauzule praw człowieka w umowach o wolnym handlu i innych umowach o partnerstwie gospodarczym nie są zawsze w pełni przestrzegane państwa strony umów; podkreśla w związku z tym konieczność wzmocnienia wszystkich instrumentów w celu zagwarantowania pewności prawnej; 30. zachęca UE i państwa członkowskie do promowania za pośrednictwem inicjatywy dotyczącej przemysłu konfekcyjnego i innych instrumentów polityki handlowej skutecznego wdrożenia norm MOP w zakresie wynagrodzeń i godzin pracy, również we współpracy z krajami partnerskimi w przemyśle konfekcyjnym; ponadto wzywa UE do zapewnienia wytycznych i wsparcia w zakresie sposobów zwiększania przestrzegania tych norm przy jednoczesnym ułatwieniu tworzenia zrównoważonych przedsiębiorstw i poprawy perspektyw zrównoważonego zatrudnienia; 31. zachęca UE i jej państwa członkowskie do wspierania, poprzez dialog polityczny i budowanie zdolności, wdrażania i skutecznego egzekwowania międzynarodowych norm pracy i praw człowieka przez kraje partnerskie, w oparciu o konwencje MOP zawierające prawa i normy dotyczące pracy dzieci, takie jak konwencje 138 i 182 oraz zalecenia MOP; podkreśla w tym kontekście, że poszanowanie prawa do wstępowania do związków zawodowych i prowadzenia rokowań zbiorowych jest kluczowym kryterium odpowiedzialności w biznesie; ubolewa nad faktem, że wolność zrzeszania się jest często naruszana w wielu miejscach pracy, w których odbywa się produkcja, i zachęca państwa do wzmocnienia ich prawa pracy; w tym kontekście wzywa UE do zachęcania rządów krajów rozwijających się do wzmocnienia roli związków zawodowych oraz do aktywnego promowania dialogu społecznego oraz podstawowych zasad i praw pracowniczych, w tym wolności zrzeszania się i prawa do rokowań zbiorowych dla wszystkich pracowników, niezależnie od ich statusu zatrudnienia; 32. podkreśla ważną rolę przemysłu konfekcyjnego jako czynnika stymulującego rozwój usług pracochłonnych dla gospodarek wschodzących, w szczególności rynków wschodzących w Azji;

120 C 298/110 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 33. wzywa instytucje odpowiedzialne za finansowanie na rzecz rozwoju do wzmocnienia warunkowości w obszarze pracy w swoich normach dotyczących wykonania jako warunku umownego dla otrzymania finansowania; 34. zauważa, że newralgiczne kraje objęte inicjatywą przewodnią UE mają zapewniony preferencyjny dostęp do rynku UE; wzywa Komisję, aby nadal uwzględniała ratyfikację podstawowych norm MOP, inspekcję zdrowia i bezpieczeństwa oraz wolność zrzeszania się w dyskusjach dotyczących dalszego handlu na warunkach preferencyjnych z krajami powiązanymi z globalnym łańcuchem dostaw przemysłu konfekcyjnego, a także by umacniała prawa człowieka oraz konwencje dotyczące pracy i środowiska w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych; 35. ponownie zdecydowanie apeluje o systematyczne włączanie wiążących klauzul dotyczących praw człowieka do wszystkich umów międzynarodowych, w tym umów handlowych i inwestycyjnych, które już zostały zawarte lub które mają zostać zawarte między UE a państwami trzecimi; podkreśla ponadto, że konieczne jest stosowanie mechanizmów kontroli ex ante przed zawarciem umowy ramowej i warunkujących jej zawarcie jako podstawowych elementów umowy; uważa ponadto za konieczne mechanizmy kontroli ex post umożliwiające wyciągnięcie konkretnych konsekwencji w odpowiedzi na naruszenia przedmiotowych klauzul, takich jak zastosowanie odpowiednich sankcji przewidzianych w klauzulach umownych dotyczących praw człowieka, włącznie z zawieszeniem umowy; 36. uważa, że rozdziały poświęcone zrównoważonemu rozwojowi w umowach handlowych UE powinny być obowiązkowe i egzekwowalne, tak aby skutecznie przyczyniały się do poprawy warunków życia ludzi i podkreśla, że zarówno dwustronne, jak i wielostronne umowy handlowe powinny zawierać klauzulę promującą ratyfikację i wdrażanie konwencji MOP i programu godnej pracy; przypomina, że wdrażanie takich systemów, jak szczególne rozwiązanie motywacyjne UE dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów (GSP+), przez zobowiązanie do ratyfikowania i wdrożenia 27 konwencji może przyczynić się do poprawy sytuacji praw pracowników, zwiększenia równości mężczyzn i kobiet oraz wyeliminowania pracy dzieci i pracy przymusowej; w związku z tym podkreśla konieczność uważnego monitorowania wdrażania GSP+ i przestrzegania konwencji przez zaangażowane państwa; wzywa UE do zapewnienia, by warunki dotyczące praw człowieka powiązane z jednostronnymi preferencjami handlowymi takimi jak GSP lub GSP+ były skutecznie wdrażane i monitorowane; wzywa Komisję do wprowadzenia preferencji taryfowych dla wyrobów włókienniczych wyprodukowanych w udokumentowany zrównoważony sposób w ramach nadchodzącej reformy zasad GSP/GSP+; domaga się od Komisji uznania ustanowionych kryteriów zrównoważonego rozwoju i minimalnych wymogów dla systemów wykrywania i certyfikacji na podstawie konwencji międzynarodowych, takich jak podstawowe normy pracy MOP lub normy ochrony różnorodności biologicznej; wzywa Komisję do promowania produkcji wyrobów w ramach sprawiedliwego handlu za pomocą tego instrumentu preferencji taryfowych oraz do nadawania większej wagi sprawozdaniom MOP i ustaleniom jej organów kontrolnych w ramach działań dotyczących monitorowania i oceny oraz do lepszej współpracy z lokalnymi agencjami MOP i Organizacji Narodów Zjednoczonych w państwach beneficjentach w celu uwzględniania w pełni ich poglądów i doświadczeń; 37. ponownie zwraca się o przeprowadzenie ocen wpływu na zrównoważony rozwój dla każdej nowo negocjowanej umowy oraz wzywa do gromadzenia danych segregowanych ze względu na płeć; 38. przypomina, że system podatkowy stanowi ważne narzędzie promowania godnej pracy; uważa, w celu zapewnienia, by wszystkie przedsiębiorstwa, w tym wielonarodowe, płaciły podatki rządom krajów, w których prowadzona jest działalność gospodarcza i tworzona jest wartość, że bodźce podatkowe takie jak zwolnienia podatkowe w strefach przetwórstwa wywozowego (EPZ) powinny zostać ponownie przeanalizowane, wraz ze zwolnieniami z obowiązku przestrzegania krajowych przepisów i regulacji prawa pracy; 39. z dużym zadowoleniem przyjmuje prace przygotowawcze dotyczące wiążącego traktatu ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka, który prawdopodobnie przyczyni się do wzmocnienia społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, w tym w przemyśle konfekcyjnym; wyraża ubolewanie z powodu blokowania tego procesu oraz wzywa UE i jej państwa członkowskie do konstruktywnego uczestnictwa w tych negocjacjach; 40. przypomina o negatywnych skutkach dumpingu socjalnego, w tym naruszeń praw człowieka i niezgodności z normami pracy, dla europejskiego przemysłu konfekcyjnego; wierzy, że ze względu na swoją masę krytyczną UE będzie zdolna do przejęcia roli globalnego lidera i poprowadzenia procesu zmian; w związku z tym zachęca Komisję do współpracy z międzynarodowymi partnerami podczas kolejnego spotkania ministerialnego Światowej Organizacji Handlu mającego na celu uruchomienie globalnej inicjatywy; wzywa Komisję do wdrożenia obowiązkowych środków w celu zapewnienia, aby przedsiębiorstwa importujące do Unii Europejskiej stosowały się do zasady równych warunków działania ustanowionych przez wymagany wniosek ustawodawczy; dostrzega w tym kontekście specjalne potrzeby europejskich MŚP oraz przyznaje, że na charakter i zakres należytej staranności, na przykład na konkretne działania, jakie ma podjąć

121 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/111 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. przedsiębiorstwo, ma wpływ jego wielkość, kontekst, w jakim prowadzi ono działalność oraz dotkliwość potencjalnych negatywnych skutków; wzywa zatem do odpowiedniego uwzględnienia MŚP, które dominują w europejskim wytwórczym przemyśle konfekcyjnym; uważa, że europejskie MŚP i mikroprzedsiębiorstwa uczestniczące we wdrażaniu inicjatywy powinny korzystać z europejskiego wsparcia finansowego w ramach programu COSME; 41. wzywa Komisję do wprowadzenia konkretnych środków, które umożliwią MŚP dostęp do narzędzi finansowych i politycznych, ze szczególnym naciskiem na zdolność tych MŚP do osiągnięcia celów identyfikowalności i przejrzystości, tak aby nowe wymogi nie stanowiły dla nich nieproporcjonalnych obciążeń, a także do udzielania im pomocy w nawiązaniu kontaktów z odpowiedzialnymi producentami; 42. podkreśla, że także warunki pracy w przemyśle konfekcyjnym w niektórych państwach członkowskich UE wielokrotnie uznawano za niepewne pod takimi względami jak zdrowie i bezpieczeństwo, wynagrodzenia, zabezpieczenie społeczne i czas pracy; wzywa zatem do podejmowania skutecznych i właściwie ukierunkowanych inicjatyw w UE, które przyczynią się do poprawy sytuacji w przemyśle konfekcyjnym i będą stymulowały zatrudnienie w państwach członkowskich; 43. przypomina, że włączenie postanowień dotyczących praw socjalnych do procesów zamówień publicznych może mieć duży wpływ na prawa pracownicze i warunki pracy na każdym etapie globalnych łańcuchów dostaw; ubolewa jednak, że zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez MOP ( 1 ) większość postanowień dotyczących praw socjalnych ogranicza obowiązki do bezpośredniego wykonawcy, podczas gdy postanowienia dotyczące podwykonawstwa i outsourcingu są włączane do umów wynikających z zamówienia publicznego na zasadzie doraźnej; wzywa UE do zapewnienia pomocy krajom rozwijającym się, tak aby ich polityka w sprawie zamówień publicznych mogła stać się narzędziem promowania podstawowych zasad i praw w pracy; 44. jest przekonany, że zamówienia publiczne są użytecznym narzędziem propagowania społecznej odpowiedzialności przemysłu konfekcyjnego; wzywa Komisję i instytucje europejskie do tego, aby ich działania były wzorem do naśladowania w odniesieniu do zamówień publicznych na wyroby włókiennicze wykorzystywane w tych instytucjach; wzywa w tym kontekście instytucje europejskie, w tym Parlament, do zapewnienia, by wszystkie ich zamówienia publiczne, w tym materiały promocyjne instytucji i grup politycznych w przypadku Parlamentu, promowały recykling oraz sprawiedliwy i zrównoważony łańcuch dostaw produktów odzieżowych; wzywa ponadto Komisję do opracowania wytycznych dla organów lokalnych dotyczących kryteriów społecznych w ramach zamówień na wyroby włókiennicze zgodnie z dyrektywą z 2014 r. w sprawie zamówień publicznych oraz do odpowiedniego zmotywowania tych organów; zachęca Komisję do wykorzystania ustawodawstwa w celu dalszego wdrażania i promowania celów zrównoważonego rozwoju oraz do zaproponowania planu w celu zapewnienia, by do 2030 r. odzież w ramach większości zamówień publicznych w UE pochodziła ze zrównoważonych źródeł; 45. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych. ( 1 ) Sprawozdanie IV, 105. sesja MOP, 2016 r. (s. 45) 45)

122 C 298/112 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0197 Aktualny stan koncentracji gruntów rolnych w UE: jak ułatwić rolnikom dostęp do gruntów? Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie aktualnego stanu koncentracji gruntów rolnych w UE: jak ułatwić rolnikom dostęp do gruntów? (2016/2141(INI)) (2018/C 298/15) Parlament Europejski, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 21 stycznia 2015 r. pt. Masowy wykup gruntów rolnych dzwonek alarmowy dla Europy i zagrożenie dla rolnictwa rodzinnego, uwzględniając dobrowolne wytyczne Komitetu ds. Światowego Bezpieczeństwa Żywnościowego (CFS) w zakresie odpowiedzialnego zarządzania tytułami prawnymi do gruntów, łowisk i lasów z dnia 12 maja 2012 r., uwzględniając petycję nr 187/2015 skierowaną do Parlamentu Europejskiego w sprawie ochrony europejskich gruntów rolnych i zarządzania nimi jako majątkiem wspólnym: apel organizacji społeczeństwa obywatelskiego o prowadzenie zrównoważonej i sprawiedliwej unijnej polityki gruntowej, uwzględniając badanie dotyczące skali masowego wykupu gruntów rolnych w UE (Extent of Farmland Grabbing in the EU), opracowane przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego ( 1 ), uwzględniając planowane lub rozpoczęte już przez Komisję postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciw Bułgarii, Łotwie, Litwie, Polsce, Słowacji i Węgrom, uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0119/2017), A. mając na uwadze, że w 2013 r. zaledwie 3,1 % gospodarstw w UE-27 kontrolowało 52,2 % powierzchni użytków rolnych w Europie, natomiast 76,2 % gospodarstw posiadało jedynie 11,2 % gruntów rolnych; mając na uwadze, że tendencja ta jest sprzeczna z europejskim modelem zrównoważonego, wielofunkcyjnego rolnictwa, którego ważny element stanowią gospodarstwa rodzinne; B. mając na uwadze, że pod względem nierówności w użytkowaniu gruntów stawia to UE, w której współczynnik Giniego wynosi 0,82, na jednym poziomie z krajami takimi jak Brazylia, Kolumbia i Filipiny ( 2 ); C. mając na uwadze, że temu nierównemu podziałowi gruntów rolnych towarzyszy nierówny podział dotacji przyznawanych w ramach WPR, ponieważ płatności bezpośrednie stanowiące największą część wydatków w ramach WPR są zasadniczo wypłacane od hektara; D. mając na uwadze, że faktyczny podział gruntów i dotacji może charakteryzować się jeszcze większym stopniem nierówności, gdyż dostępne dane statystyczne nie pozwalają na wyciągnięcie wniosków na temat własności gospodarstw i kontroli sprawowanej nad nimi np. przez holdingi; E. mając na uwadze, że dostęp do ziemi i dostęp do własności są podstawowymi prawami człowieka stanowionymi prawem krajowym każdego państwa członkowskiego; ( 1 ) Badanie Extent of Farmland Grabbing in the EU ( Skala masowego wykupu gruntów rolnych w UE ) opracowane przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego, s. 24 (PE ). ( 2 ) Tamże.

123 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/113 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. F. mając na uwadze, że dostęp do ziemi ma zasadnicze znaczenie dla wykonywania szeregu praw człowieka, a także wpływa na Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej; G. mając na uwadze, że ziemia jest z jednej strony własnością, a z drugiej strony stanowi dobro publiczne i podlega zobowiązaniom społecznym; H. mając na uwadze, że UE nie posiada kompetencji wyłącznych ani dzielonych w odniesieniu do gruntów, oraz że różne strategie polityczne UE zajmują się różnymi politycznymi, społecznymi, kulturowymi i środowiskowymi aspektami gospodarowania gruntami, co jest źródłem zapotrzebowania na bardziej wszechstronne podejście do gospodarowania gruntami na poziomie UE; I. mając na uwadze, że niemiecki Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił już w orzeczeniu z dnia 12 stycznia 1967 r. (1 BvR 169/63, BVerfG 21, 73-87), że obrót gruntami rolnymi nie musi być tak samo swobodny jak obrót dowolną inną formą kapitału, a ponieważ powierzchni gruntów nie da się zwiększyć, a są one niezbędne, sprawiedliwy ład prawny i społeczny wymaga uwzględniania interesów ogółu w przypadku gruntu w dużo większym stopniu niż w odniesieniu do innych rodzajów majątku ( 1 ); J. mając na uwadze, że ziemia jest coraz bardziej brakującym zasobem, że nie można jej wyprodukować oraz że stanowi podstawę prawa człowieka do zdrowej i wystarczającej żywności oraz wielu usług ekosystemowych ważnych z punktu widzenia przeżycia, zatem nie może być uważana za zwykły towar; mając na uwadze, że ziemia jest poza tym podwójnie zagrożona, z jednej strony przez utratę użytków rolnych na skutek zasklepiania, urbanizacji, turystyki, projektów infrastrukturalnych, zmiany sposobu użytkowania, zalesiania i postępującego pustynnienia w wyniku zmiany klimatu, a z drugiej strony na skutek koncentracji gruntów przez duże gospodarstwa rolne i inwestorów spoza sektora rolnictwa; mając jednocześnie na uwadze, że to do władz publicznych należy kontrola i ograniczanie utraty użytków rolnych na skutek takich działań; K. mając na uwadze, że zasoby gruntowe są przedmiotem konfliktów dotyczących nie tylko ich wykorzystania, ale również w wyniku rywalizacji między inwestorami rolnymi a inwestorami niezwiązanymi z rolnictwem oraz między pokoleniami rolników, zważywszy na fakt, że młode osoby pragnące podjąć działalność napotykają większe problemy w dostępie do gruntów w związku z kosztami, szczególnie gdy nie pochodzą z rodzin rolniczych; L. mając na uwadze, że państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za to, że polityka w zakresie rynku gruntów i rynek gruntów rolnych są regulowane w różny sposób w poszczególnych państwach członkowskich oraz że może to mieć znaczny wpływ na konkurencyjność gospodarstw rolnych na rynku wewnętrznym; M. mając na uwadze, że grunty są czynnikiem produkcji wymagającym dużego finansowania; mając na uwadze, że jest to związane z krajowymi systemami dziedziczenia, które zobowiązują do ponownego finansowania za każdym razem, gdy kolejne pokolenie przejmuje grunty; mając na uwadze, że ceny gruntów mają wpływ na ich koncentrację oraz że może zdarzyć się, że rolnicy niemający rodziny i kończący działalność rolną, chcąc uzupełnić niewielkie świadczenia emerytalne, odstąpią swoje gospodarstwo temu, kto zaoferuje najwyższą cenę; N. mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy w swoim sprawozdaniu specjalnym nr 25/2016 podkreślił fakt, że należy usprawnić systemy kartografii gruntów rolnych wykorzystywane do obliczania kwalifikowalności gruntów; O. mając na uwadze, że istniejące narzędzia statystyczne na poziomie UE, takie jak unijna sieć danych rachunkowych gospodarstw rolnych (FADN), badanie Eurostatu dotyczące struktury gospodarstw rolnych oraz zintegrowany system zarządzania i kontroli (ZSZiK) gromadzą dane dotyczące różnych aspektów własności ziemi; mając na uwadze, że na szczeblu europejskim nadal brakuje kompleksowych, aktualnych i przejrzystych danych wysokiej jakości dotyczących praw użytkowania gruntu, struktur własności i dzierżawy, wahań cen i dostępnych ilości na rynkach gruntów oraz odpowiednich wskaźników społecznych i środowiskowych, a w wielu państwach członkowskich dane takie są gromadzone i publikowane jedynie częściowo; ( 1 ) Polityka w zakresie rynku gruntów rolnych: Sytuacja ogólna i możliwości działania sprawozdanie grupy roboczej (na szczeblu federalnym i krajów związkowych) ds. polityki w zakresie rynku gruntów zgodnie z decyzją szefów resortu rolnictwa krajów związkowych z dnia 16 stycznia 2014 r. (marzec 2015 r.), s. 37.

124 C 298/114 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P. mając na uwadze, że również w odniesieniu do sensownego podziału gruntów niezbędny jest odpowiedni stopień przejrzystości rynku, co powinno dotyczyć również instytucji prowadzących działalność na rynku gruntów; Q. mając na uwadze, że wyprzedawanie gruntów inwestorom i spółkom holdingowym niebędącym rolnikami jest pilnym problemem w całej Unii oraz że po upływie okresów zakazu sprzedaży gruntów obcokrajowcom zwłaszcza nowe państwa członkowskie narażone są na szczególnie silną presję, by dostosowywać ustawodawstwo, ponieważ stosunkowo niskie ceny ziemi przyspieszają wyprzedawanie gruntów rolnych dużym inwestorom; R. mając na uwadze, że duże rozproszenie własności gruntów rolnych jest podstawową zasadą społecznej gospodarki rynkowej oraz istotnym warunkiem spójności społecznej, tworzenia miejsc pracy na obszarach wiejskich, wysokiej wartości dodanej pod względem rolniczym i pokoju społecznego; S. mając na uwadze, że wykorzystywane w drobnym rolnictwie powierzchnie użytków rolnych mają szczególne znaczenie dla gospodarki wodnej i klimatu, reżimu węglowego i produkcji zdrowej żywności, a także różnorodności biologicznej, żyzności gleby i ochrony krajobrazu; mając na uwadze, że około 20 % europejskich użytków rolnych już doświadcza skutków zmiany klimatu oraz erozji gleby pod wpływem wody i wiatru oraz nieprofesjonalnego gospodarowania; mając na uwadze, że w wyniku globalnego ocieplenia niektóre regiony UE, szczególnie w południowej Europie, są już narażone na susze i inne ekstremalne zjawiska pogodowe, co spowoduje pogorszenie jakości gleby i ograniczy dostępność gruntów wysokiej jakości i gruntów nadających się do użytkowania w rolnictwie; T. mając na uwadze, że istnieje znaczny brak równowagi w kwestii podziału wysokiej jakości gruntów rolnych oraz że mają one decydujące znaczenie dla jakości artykułów spożywczych, bezpieczeństwa żywnościowego i dobrostanu człowieka; U. mając na uwadze, że zapotrzebowanie na żywność i pasze, paliwa niekopalne i odnawialne surowce dla przemysłu paliwowego, chemicznego i tekstylnego oraz dla biogospodarki stale rośnie, a wraz z tym wzrastają ceny ziemi; V. mając na uwadze, że małe i średnie gospodarstwa, rozporoszona własność lub właściwie uregulowana dzierżawa i dostęp do wspólnych gruntów są najlepszym sposobem na zapewnienie odpowiedzialnego traktowania ziemi i zrównoważonej gospodarki gruntami, a poza tym sprzyjają utożsamianiu się i poczuciu przynależności; mając na uwadze, że takie formy praw własności przyczyniają się do pozostawania ludzi na obszarach wiejskich, gdzie mogą pracować, co ma pozytywny wpływ na infrastrukturę społeczno-ekonomiczną obszarów wiejskich, bezpieczeństwo żywnościowe, suwerenność żywnościową i zachowanie wiejskiego stylu życia; mając na uwadze, że wskutek nierównego podziału gruntów oraz nierównego dostępu do ziemi i zasobów naturalnych zwiększa się ryzyko podziałów w społeczeństwie, nierówności społecznych, utraty jakości pracy i jakości życia oraz zubożenia; mając na uwadze, że znaczna koncentracja władzy w sektorach związanych z unijnym rynkiem żywności może mieć niekorzystny wpływ na prawa konsumenta i powodować obniżenie dochodów rolników; mając na uwadze, że rolnikom, którzy nie są właścicielami ziemi, należy zapewnić solidne i odpowiednio długotrwałe umowy dzierżawy pozwalające zabezpieczyć zysk z ich inwestycji; W. mając na uwadze, że celem europejskiej polityki rolnej jest ochrona europejskiego modelu rolnictwa w oparciu o wielowymiarowe rolnictwo kształtowane głównie przez małe i średnie gospodarstwa rodzinne i spółdzielcze będące posiadaczami gruntu; mając na uwadze, że duże rozproszenie własności, pewność praw użytkowania gruntów i dostęp do gruntów gminy, które są zarządzane w sposób zrównoważony, gwarantują sprawiedliwy dostęp do zasobów oraz różnorodną, tradycyjną, związaną z miejscem zamieszkania strukturę rolniczą, pewność prawa i odpowiedzialność względem społeczeństwa; mając na uwadze, że taki model zabezpiecza tradycyjne produkty i suwerenność żywnościową, a także sprzyja innowacjom, jednocześnie chroniąc środowisko i przyszłe pokolenia; X. mając na uwadze, że rodzinne gospodarstwo rolne, obok wytwarzania żywności, spełnia bardzo ważne funkcje społeczne i ekologiczne, których nie zawsze może zaoferować przemysłowy model rolnictwa; mając na uwadze, że małe i średnie gospodarstwa rolne prowadzone przez same rodziny lub przy wsparciu konsumentów jest bardzo perspektywicznym modelem również pod względem ekonomicznym, ponieważ takie gospodarstwa cechuje często znaczne zróżnicowanie wewnętrzne, przez co są odporne i przyczyniają się do dużej wartości dodanej na obszarach wiejskich;

125 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/115 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Y. mając na uwadze, że koncentracja użytków rolnych ma negatywny wpływ na rozwój społeczności wiejskich i stan społeczno-gospodarczy obszarów wiejskich oraz skutkuje utratą miejsc pracy w rolnictwie, doprowadzając do obniżenia standardu życia społeczności wiejskiej oraz zmniejszenia dostępności dostaw żywności, a tym samym do braku równowagi w rozwoju terytorialnym i sferze socjalnej; Z. mając na uwadze, że przyszłość sektora rolnego zależy od młodego pokolenia oraz od jego gotowości do innowacji i inwestycji, która ma decydujące znaczenie dla przyszłości obszarów wiejskich, ponieważ tylko tak można zatrzymać proces starzenia się w rolnictwie i zapewnić ciągłość funkcjonowania gospodarstw rolnych, a bez tego traci ważność również umowa pokoleniowa; mając na uwadze, że z drugiej strony młodym rolnikom i osobom rozpoczynającym samodzielną działalność gospodarczą jest szczególnie trudno uzyskać dostęp do ziemi i kredytów, co zmniejsza atrakcyjność sektora; AA. mając na uwadze, że dostęp do ziemi jest pierwszym podstawowym warunkiem powstania gospodarstwa rolnego, które z kolei stworzy miejsca pracy oraz będzie źródłem rozwoju społecznego i gospodarczego; AB. mając na uwadze, że ceny kupna i dzierżawy użytków rolnych wzrosły już w wielu regionach do poziomu sprzyjającego spekulacjom finansowym i uniemożliwiającego wielu gospodarstwom rolnym zatrzymanie dzierżawionych użytków bądź zwiększenie powierzchni małych i średnich gospodarstw niezbędne do ich funkcjonowania, nie wspominając nawet o zakładaniu nowych przedsiębiorstw, ponieważ na rynku prawie nie ma dostępnej ziemi; AC. mając na uwadze, że zróżnicowane ceny gruntów rolnych w państwach członkowskich dodatkowo sprzyjają procesom koncentracji, a zmiany cen ziemi nie następują równolegle do zmian gospodarczych w innych sektorach; AD. mając na uwadze, że ceny kupna, a częściowo również dzierżawy gruntów rolnych nie opierają się już w wielu państwach członkowskich na dochodach, jakie można osiągnąć z produkcji żywności; AE. mając na uwadze, że często ceny dzierżawy nie opierają się już na dochodach, jakie można osiągnąć z rolnictwa, co oznacza, że wymogi kapitałowe są zbyt wysokie, a zbyt duże ryzyko nie zachęca do rozpoczynania działalności rolniczej; AF. mając na uwadze, że zapotrzebowanie na żywność i pasze uzupełnia rosnący popyt na surowce dla biogospodarki, np. biopaliwa i surowce dla przemysłu chemicznego i tekstylnego, co sprawia, że nowe podmioty interesują się nabywaniem gruntów rolnych; AG. mając na uwadze, że skoro niektóre państwa członkowskie nie wprowadziły jeszcze skutecznej polityki gruntowej, polityka i dotacje UE mogą przyczyniać się w pewnych przypadkach do wspierania procesu koncentracji, ponieważ związane z powierzchnią rolną płatności bezpośrednie niosą znacznie więcej korzyści dużym gospodarstwom i rolnikom mającym już ugruntowaną pozycję, a wykorzystanie tych środków prowadzi do wzrostu cen gruntów, co powoduje, że z rynku gruntów rolnych wykluczeni są młodzi ludzie, nowe podmioty poszukujące gruntów pod gospodarstwo rolne oraz małe i średnie przedsiębiorstwa, które posiadają często mniej środków finansowych; mając na uwadze, że oznacza to, iż nierzadko europejskie fundusze rolne, przewidziane również dla średnich i małych gospodarstw, przyznawane są niewłaściwym osobom; AH. mając na uwadze, że koncentracja gruntów w rękach niewielkiej liczby producentów zakłóca produkcję i procesy rynkowe i może mieć szkodliwy wpływ na rolnictwo w państwach członkowskich i całej Unii; AI. mając na uwadze, że wspólna polityka rolna zreformowana w 2013 r. pozwoliła również ograniczyć te skutki poprzez wprowadzenie wyższych płatności za pierwsze hektary i stopniową redukcję wsparcia; mając ponadto na uwadze, że te obszarowe płatności bezpośrednie są istotne dla zapewnienia konkurencyjności i trwałości europejskich gospodarstw rolnych, które spełniają wysokie normy produkcji; AJ. mając na uwadze, że przede wszystkim od kryzysu finansowego i gospodarczego w 2007 r. inwestycje w grunty rolne są uważane w wielu państwach członkowskich za bezpieczną lokatę kapitału; mając na uwadze, że grunty są wykupowane w zastraszających ilościach przez inwestorów niezwiązanych z rolnictwem i spekulantów finansowych, takich jak fundusze emerytalne, firmy ubezpieczeniowe i przedsiębiorstwa, a także mając na uwadze, że własność ziemi pozostanie bezpieczną lokatą kapitału również w przypadku przyszłej inflacji;

126 C 298/116 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. AK. mając na uwadze, że część państw członkowskich przyjęła środki regulacyjne w celu ochrony swoich gruntów ornych przed zakupem przez inwestorów; mając na uwadze, że zarejestrowano przypadki nadużyć polegające na nabywaniu gruntów za pośrednictwem umów kieszeniowych, w przypadku których fałszowano datę zawarcia umowy; mając jednocześnie na uwadze, że inwestorzy wykupili duże powierzchnie ziemi; AL. mając na uwadze, że powstawanie baniek spekulacyjnych na rynkach gruntów rolnych ma poważne konsekwencje dla rolnictwa, a spekulacje surowcami na giełdzie towarów powodują dalszy wzrost cen gruntów rolnych; AM. mając na uwadze, że zjawisku masowego wykupu gruntów sprzyja między innymi postępująca globalizacja, wzrost demograficzny, rosnące zapotrzebowanie na żywność i surowce naturalne, a także odwrotne do zamierzonych skutki polityki rolnej; AN. mając na uwadze, że jedną z konsekwencji koncentracji gruntów rolnych jest odpływ zysków i podatków z obszarów wiejskich do centrali dużych przedsiębiorstw; AO. mając na uwadze, że obowiązujące przepisy dotyczące ograniczenia płatności bezpośrednich powyżej EUR nie mają zastosowania, jeżeli osoby prawne posiadają więcej jednostek zależnych, z których każda otrzymuje płatności bezpośrednie w kwocie poniżej EUR; AP. mając na uwadze, że spółki akcyjne w niepokojącym tempie wkraczają w sektor rolnictwa; mając na uwadze, że firmy te prowadzą często działalność transgraniczną, a ich model przedsiębiorstwa często opiera się bardziej na spekulacjach gruntami niż na produkcji rolnej; AQ. mając na uwadze, że opisane wyżej problemy dotyczą nie tylko gruntów rolnych, ale w podobnie pilnym wymiarze również lasów i łowisk; 1. przypomina, że kwestia gruntów, zarządzania nimi oraz przepisy dotyczące planowania przestrzennego leżą w kompetencji państw członkowskich; w związku z powyższym zachęca państwa członkowskie do lepszego uwzględnienia w prowadzonej przez nie polityce publicznej kwestii zachowania gruntów rolnych, zarządzania nimi i ich przekazywania; 2. wzywa Komisję do ustanowienia centrum monitorowania zajmującego się gromadzeniem informacji i danych na temat stopnia koncentracji gruntów rolnych i praw własności użytków rolnych w całej Unii, zaznaczając, że do jego zadań powinno należeć: dokumentowanie cen zakupu i dzierżawy oraz zachowań właścicieli i dzierżawców; obserwowanie zjawiska utraty gruntów rolnych w związku ze zmianą sposobu ich użytkowania, rozwoju sytuacji w zakresie żyzności i erozji gleby, a także regularne sporządzanie sprawozdań; 3. uważa, że państwa członkowskie powinny regularnie przekazywać pozostałym państwom członkowskim i Komisji informacje o ustawodawstwie krajowym w zakresie gruntów, zmian w użytkowaniu gruntów, a przede wszystkim o przypadkach spekulacyjnych zakupów gruntów; 4. apeluje do Komisji o powołanie grupy zadaniowej wysokiego szczebla w celu zbadania problemu koncentracji gruntów rolnych, o przeprowadzenie analizy dotyczącej skutków środków politycznych zastosowanych w poszczególnych państwach członkowskich w odniesieniu do koncentracji gruntów i produkcji rolnej, a także o przeanalizowanie wynikających z takiej koncentracji zagrożeń dla bezpieczeństwa zaopatrzenia w żywność, zatrudnienia, środowiska, jakości gleby i rozwoju obszarów wiejskich; 5. apeluje do państw członkowskich o takie pokierowanie polityką użytkowania gruntów, by w pełni wykorzystane zostały istniejące możliwości, takie jak podatki, programy pomocowe i środki WPR, aby w całej UE zachować model rolnictwa oparty na gospodarstwach rodzinnych; 6. wzywa Komisję i państwa członkowskie do regularnego gromadzenia danych o wysokości czynszów dzierżawnych i cen gruntów porównywalnej jakości, łącznie z ich nabyciem w drodze zakupu udziałów, a także o transakcjach dotyczących dużych obszarów ziemi, przypadkach utraty prawa własności, naruszenia praw użytkowania gruntów i wzrostu cen w wyniku spekulacji we wszystkich państwach członkowskich; wzywa Komisję do opublikowania wytycznych w sprawie ujednolicenia praktyk w zakresie księgowości oraz do zachęcania do wymiany najlepszych praktyk w dziedzinie przepisów krajowych w celu określenia środków ochrony gruntów rolnych i działalności rolniczej;

127 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/117 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 7. uważa, że państwa członkowskie muszą stworzyć ujednolicony wykaz gruntów obejmujący wszystkie prawa własności i prawa użytkowania gruntów rolnych zapisywane na bieżąco i dokładnie z poszanowaniem praw ochrony danych uczestniczących podmiotów oraz przedstawiane w zrozumiały sposób w formie zanonimizowanych i dostępnych publicznie danych statystycznych; 8. wzywa Komisję, aby na tej podstawie regularnie informowała Radę i Parlament o sytuacji w zakresie użytkowania gruntów, a także o strukturze, cenach oraz krajowych politykach i ustawach dotyczących własności i dzierżawy gruntów rolnych, jak również aby informowała Komitet ds. Światowego Bezpieczeństwa Żywnościowego (CFS) o wdrażaniu przez UE jego dobrowolnych wytycznych w zakresie odpowiedzialnego zarządzania tytułami prawnymi do gruntów, łowisk i lasów; 9. zauważa, że programy scalania podzielonych działek gruntu za pomocą różnych procedur w ramach zintegrowanego zarządzania użytkami rolnymi, z poszanowaniem uwarunkowań lokalnych i regionalnych, są niezbędnym instrumentem służącym do poprawy struktury rolniczej i rozstrzygania sporów dotyczących użytkowania gruntów; zaleca w tym kontekście, by w przypadku, gdy do scalania gruntów dochodzi poprzez dzierżawę gruntów, cena dzierżawy była powiązana ze zdolnościami produkcyjnymi i dochodowością, gdyż będzie to najwłaściwsze z punktu widzenia gospodarki rolnej, a także apeluje do państw członkowskich, aby dzieliły się doświadczeniami w zakresie zarządzania gruntami; 10. jest zdania, że przemyślana i skoordynowana polityka w zakresie rynku gruntów powinna doprowadzić wraz z instrumentem na rzecz regionalnego i lokalnego planowania użytkowania terenu do zmniejszenia skali wykorzystywania gruntów w sposób niezwiązany z rolnictwem; 11. przyznaje, że o ile polityka gruntowa leży zasadniczo w gestii państw członkowskich, mogą mieć na nią wpływ WPR lub odnośne obszary polityki, co z kolei wpływa poważnie na konkurencyjność gospodarstw rolnych na rynku wewnętrznym; jest zdania, że polityka gruntowa musi przyczyniać się do zapewnienia w stosownych ramach dużego, sprawiedliwego i równego rozproszenia własności gruntów, dostępu do ziemi oraz statusu dzierżawy gruntu, ponieważ ma to bezpośredni wpływ na warunki życia i pracy oraz jakość życia na wsi; zwraca uwagę na ważną społecznie funkcję własności gruntu i zarządzania gruntami przez pokolenia, jako że likwidacja gospodarstw i miejsc pracy prowadzi do upadku tradycyjnego rolnictwa europejskiego oraz obszarów wiejskich, a przez to w perspektywie ogólnospołecznej skutkuje niepożądanymi zmianami strukturalnymi; 12. wzywa państwa członkowskie, aby w celu osiągnięcia założeń WPR przy nabywaniu i dzierżawie gruntów rolnych przyznawały pierwszeństwo drobnym i średnim producentom lokalnym, nowym podmiotom i młodym rolnikom, zapewniając równy dostęp kobietom i mężczyznom, ponieważ posiadanie jak największej części uprawianej przez nich ziemi jest w interesie zrównoważonego i stabilnego rozwoju ich gospodarstw, zwłaszcza w czasach, kiedy podmioty niebędące rolnikami są coraz bardziej zainteresowane nabywaniem działek rolnych, bardzo często w celach czysto spekulacyjnych; zachęca państwa członkowskie do promowania małych rodzinnych gospodarstw rolnych i zrównoważonych metod produkcji; 13. przypomina, że wysokie koszty inwestycji utrudniają nabywanie i dzierżawę gruntów rolnych i obszarów leśnych przez małe i średnie gospodarstwa rodzinne i spółdzielcze; 14. dostrzega znaczenie małych gospodarstw rodzinnych dla życia wiejskiego, ponieważ odgrywają one aktywną rolę w strukturze gospodarczej obszarów wiejskich poprzez zachowywanie dziedzictwa kulturowego i wiejskiego stylu życia, wspieranie życia społecznego na obszarach wiejskich, zrównoważone wykorzystywanie zasobów naturalnych, oprócz wytwarzania dostatecznej ilości zdrowej żywności wysokiej jakości, oraz poprzez zapewnianie dużego rozproszenia własności gruntów na tych obszarach; zwraca uwagę na problemy pojawiające się przy przekazywaniu gospodarstw z pokolenia na pokolenie, zwłaszcza kiedy gospodarstwo przechodzi w ręce innej rodziny, i wzywa państwa członkowskie do gromadzenia informacji o tych zjawiskach oraz do stworzenia ram prawnych pozwalających rozwiązywać takie problemy; 15. przypomina o wsparciu dla młodych rolników zapisanym we wspólnej polityce rolnej, którego celem jest ułatwienie im dostępu do rolnictwa; ponadto domaga się kompleksowego podejścia ułatwiającego przejmowanie bądź zakładanie gospodarstw przez młodych rolników, kobiety i inne osoby chcące rozpocząć działalność rolną; zauważa jednak, że nowe podmioty nadal napotykają przeszkody strukturalne takie jak wysokie ceny ziemi czy wysokie podatki z tytułu przejęcia gospodarstwa od innej rodziny;

128 C 298/118 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 16. podkreśla znaczenie europejskiej polityki strukturalnej dla wspierania obszarów wiejskich, na przykład pod względem zapewnienia specjalnego wsparcia dla małych i średnich firm indywidualnych i spółdzielni, młodych ludzi, a w szczególności kobiet, w dostępie do gruntów rolnych; 17. podkreśla trudności w dostępie do kredytów w celu nabycia gruntu lub prawa własności, zwłaszcza nowych podmiotów i młodych rolników; apeluje do Komisji o zapewnienie w ramach WPR i powiązanych polityk odpowiednich instrumentów, które ułatwią im rozpoczynanie działalności rolniczej poprzez sprawiedliwy dostęp do stabilnego finansowania; 18. uważa, że władze lokalne muszą uczestniczyć w podejmowaniu decyzji dotyczących użytkowania ziemi; 19. uwzględniając z jednej strony ograniczony dostęp do gruntów rolnych na obszarach wiejskich a z drugiej strony rosnące zainteresowanie rolnictwem miejskim i okołomiejskim, wzywa państwa członkowskie do przewidzenia zachęt dla rozwoju gospodarstw miejskich i innych form rolnictwa partycypacyjnego oraz ustaleń w zakresie wspólnego użytkowania ziemi; 20. mając na uwadze, że grunty rolne są podstawą produkcji żywności, trwałych ekosystemów i ożywionych obszarów wiejskich, zachęca państwa członkowskie do angażowania się w większym stopniu w transfer wiedzy poprzez projekty w dziedzinie badań i innowacji w celu poprawy jakości gleby dzięki stosowaniu praktyk rolnośrodowiskowych; 21. wzywa państwa członkowskie do takiego kształtowania polityki dotyczącej rynku gruntów, aby umożliwić dostęp do własności lub dzierżawy z zapewnieniem warunków finansowych odpowiadających rodzajowi działalności rolnej oraz monitorować ceny zakupu i dzierżawy gruntów rolnych; domaga się ponadto, by transakcje związane z gruntami rolnymi podlegały procedurze ex ante polegającej na sprawdzaniu zgodności z krajowym ustawodawstwem dotyczącym gruntów, która miałaby również zastosowanie do łączenia i podziału gospodarstw oraz zakładania fundacji; jest zdania, że wskazane byłyby dokładniejsze kontrole umów o dzierżawę i wprowadzenie obowiązku zgłaszania nieprawidłowości oraz możliwości zastosowania kar, ponieważ dzierżawa jest często pierwszym krokiem w kierunku kupna; wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, aby polityka w zakresie dzierżawy obejmowała obowiązek prowadzenia przez dzierżawcę działalności rolniczej; jest zdania, że polityka dotycząca rynku gruntów musi przyczyniać się do zapobiegania powstawaniu dominującej podmiotów na rynkach gruntów; 22. zachęca wszystkie państwa członkowskie, aby korzystały z takich instrumentów regulacji rynku gruntów, które są już z powodzeniem stosowane w niektórych państwach członkowskich, zgodnie z postanowieniami Traktatów, takich jak państwowe zezwolenia na sprzedaż i dzierżawę ziemi, prawo pierwokupu, obowiązek prowadzenia przez dzierżawcę działalności rolniczej, ograniczenia prawa nabycia przez osoby prawne, ograniczenie liczby hektarów ziemi, które można nabyć, preferencje dla rolników, gromadzenie gruntów, indeksacja cen na podstawie dochodu z działalności rolniczej itp.; 23. podkreśla, że krajowe systemy sądowe muszą obejmować ochroną prawa wszystkich stron na wypadek nieprawidłowości w umowach dzierżawy, a także, iż organy krajowe powinny podjąć działania mające na celu wyeliminowanie istniejących w obowiązujących przepisach krajowych luk, które sprawiają, że może dochodzić do nadużyć; 24. przypomina o pozytywnych środkach przyjętych przez pewne państwa członkowskie w ramach regulowania rynków obrotu gruntami w celu zapobiegania spekulacyjnej sprzedaży gruntów; przypomina państwom członkowskim, że prawo podatkowe zapewnia im skuteczną dźwignię w zakresie regulacji rynku ziemi; 25. domaga się, aby państwa członkowskie wspierały lub utworzyły przy udziale państwa i pod nadzorem publicznym odpowiednie organy zajmujące się zarządzaniem ziemią; 26. nawołuje państwa członkowskie i Komisję do wspierania wszelkich nowatorskich działań w zakresie podziału gruntów sprzyjających podejmowaniu działalności przez młodych rolników, w szczególności za pośrednictwem solidarnościowych funduszy inwestycyjnych, które umożliwiają osobom oszczędzającym lokowanie środków w sposób przydatny dla społeczeństwa poprzez niesienie pomocy młodym osobom niedysponującym zasobami wystarczającymi do nabycia gruntów i podjęcia działalności rolniczej; 27. w celu opracowania przejrzystego unijnego modelu struktury rolniczej wzywa UE i jej państwa członkowskie do wdrożenia ratyfikowanych przez wszystkie państwa członkowskie dobrowolnych wytycznych w zakresie odpowiedzialnego zarządzania tytułami prawnymi do gruntów, łowisk i lasów; apeluje w szczególności do państw członkowskich, aby przy podejmowaniu środków związanych z użytkowaniem i kontrolowaniem zasobów państwowych uwzględniały szersze cele polityki społecznej, ekonomicznej i środowiskowej oraz zapobiegały niepożądanemu oddziaływaniu spekulacji gruntami i ich koncentracji na lokalne społeczności; apeluje do państw członkowskich o informowanie Komisji o wykorzystaniu i stosowaniu tych wytycznych w swojej polityce gospodarowania gruntami;

129 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/119 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 28. sugeruje w związku z tym, by Komisja przyjęła zalecenia w sprawie gospodarowania gruntami w UE zgodnie z dobrowolnymi wytycznymi i z uwzględnieniem horyzontalnych unijnych ram w sprawie rolnictwa, środowiska, rynku wewnętrznego i spójności terytorialnej; 29. sugeruje, że płatności bezpośrednie oferowałyby lepszy stosunek wartości do ceny, jeśli wypłacane były w oparciu o oferowane przez dane gospodarstwo rolne środowiskowe i społeczno-gospodarcze dobra publiczne, a nie wyłącznie w oparciu o powierzchnię gruntów; 30. zwraca uwagę na możliwości stojące przed państwami członkowskimi w zakresie zmniejszenia części płatności bezpośrednich przekraczającej górny limit EUR o co najmniej 5 %, jak przewidziano w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 (zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie płatności bezpośrednich); 31. uważa, że w ramach zreformowanej WPR konieczne jest wprowadzenie pułapów i ukierunkowywanie płatności bezpośrednich tak, aby nadać większą wagę pierwszym hektarom oraz ułatwiać inwestycje i przyznawanie pomocy bezpośredniej małym gospodarstwom rolnym; zachęca Komisję do wprowadzenia bardziej skutecznego mechanizmu redystrybucji pomocy w celu uniknięcia koncentracji gruntów; 32. zachęca państwa członkowskie, aby w większym stopniu korzystały z dostępnego już zakresu ograniczania i redystrybucji funduszy WPR, np. możliwości przeznaczenia 30 % płatności bezpośrednich na pierwszy hektar w celu wzmocnienia małych i rodzinnych gospodarstw, pod warunkiem że przestrzegają one jednocześnie wymogów art. 41 i 42 rozporządzenia w sprawie płatności bezpośrednich; proponuje, aby korzystniejsze traktowanie pierwszych hektarów było wyliczane nie w odniesieniu do gospodarstwa, a jednostki dominującej; domaga się zatem, aby Komisja, przestrzegając zasad ochrony danych, publikowała informacje dotyczące nie tylko o właścicielach gospodarstw, którzy otrzymują dotacje w ramach WPR, ale i beneficjentów takich jak właściciele gruntu czy jednostki dominujące; 33. podkreśla znaczenie jednoznacznej w całej Unii definicji pojęcia aktywny rolnik, która jest jednoznacznie powiązana z pojęciem pracy w gospodarstwie rolnym i która dokonuje dokładnego rozróżnienia gruntów kwalifikowalnych i niekwalifikowalnych (np. lotniska, otwarte obszary przemysłowe, pola golfowe); wzywa Komisję do dopilnowania, by beneficjentami bezpośredniego wsparcia byli wyłącznie aktywni rolnicy; 34. wzywa Komisję do monitorowania wszystkich istotnych obszarów polityki, takich jak rolnictwo, energetyka, środowisko, rozwój regionalny, mobilność, finanse i inwestycje, w celu ustalenia, czy sprzyjają one koncentracji gruntów rolnych w UE czy też jej przeciwdziałają, oraz by przy udziale rolników, ich organizacji i innych odnośnych podmiotów społeczeństwa obywatelskiego rozpoczęła proces konsultacyjny mający na celu dokonanie oceny aktualnego stanu zarządzania gruntami rolnymi na podstawie dobrowolnych wytycznych CFS w zakresie odpowiedzialnego zarządzania tytułami prawnymi do gruntów, łowisk i lasów; 35. zaleca państwom członkowskim ukierunkowane zbadanie wdrażania obecnej WPR na szczeblu krajowym pod kątem wskazania wszelkich niepożądanych skutków koncentracji gruntów; 36. popiera pogląd Komisji, że ziemia jest ograniczonym zasobem, który z powodu zmiany klimatu, erozji gleby i nadmiernego wykorzystywania lub zmiany sposobu wykorzystania znajduje się już pod silną presją, i dlatego popiera środki eko-społeczne na rzecz ochrony gleby i jednocześnie podkreśla, że ziemia należy do wyłącznych kompetencji państw członkowskich; 37. domaga się przyznania gruntom rolnym szczególnej ochrony w celu umożliwienia państwom członkowskim w koordynacji z władzami lokalnymi i organizacjami rolników regulowania sprzedaży, użytkowania i dzierżawienia gruntów rolnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego zgodnie z Traktatami UE i orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie własności ziemi, dostępu do ziemi oraz w odniesieniu do czterech podstawowych wolności europejskich i interesu publicznego; 38. sugeruje, aby dla dobra przejrzystości międzyinstytucjonalnej Komisja zapewniała Parlamentowi lepszy wgląd do dokumentacji dotyczącej postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego i wstępnych postępowań związanych z regulacją rynku ziemi przez państwa członkowskie; 39. wzywa Komisję, aby wspólnie z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami opublikowała jasny i kompleksowy katalog kryteriów, obejmujący transakcje dotyczące gruntów rolnych dokonywane na rynkach kapitałowych, który zapewni równe warunki działania i wyjaśni państwom członkowskim ponad wszelką wątpliwość, jakie środki regulacji rynku gruntów są dopuszczalne, biorąc pod uwagę interes publiczny i cztery podstawowe wolności Unii Europejskiej w celu ułatwienia rolnikom nabywania gruntów wykorzystywanych w rolnictwie i leśnictwie; wzywa Komisję do rozważenia wstrzymania toczących się postępowań, których przedmiotem jest sprawdzenie zgodności z prawem UE ustawowych regulacji państw członkowskich w zakresie obrotu ziemią rolną do czasu opublikowania powyższych kryteriów;

130 C 298/120 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 40. wzywa Komisję do uwrażliwiania i wspierania państw członkowskich w walce z uchylaniem się od opodatkowania, korupcją i nielegalnymi praktykami (takimi jak umowy kieszeniowe ) w związku z transakcjami dotyczącymi ziemi; zwraca uwagę na przypadki nadużyć dotyczące procesu nabywania użytków rolnych i będące przedmiotem dochodzeń prowadzonych przez organy sądowe w pewnych państwach członkowskich; 41. z zadowoleniem przyjmuje propozycję uproszczenia WPR, a szczególnie środków służących obniżeniu kosztów i zmniejszeniu obciążenia administracyjnego dla rodzinnych gospodarstw rolnych, a także mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw na terenach wiejskich; 42. apeluje do Komisji, by podczas opracowywania projektu WPR po 2020 r. zachowała środki służące przeciwdziałaniu koncentracji gruntów rolnych i wypracowała dodatkowe środki wspierające mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa; 43. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

131 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/121 P8_TA(2017)0198 Sprawozdanie roczne z działalności finansowej Europejskiego Banku Inwestycyjnego Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie rocznego sprawozdania z działalności finansowej Europejskiego Banku Inwestycyjnego (2016/2099(INI)) (2018/C 298/16) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając roczne sprawozdanie z działalności Europejskiego Banku Inwestycyjnego za rok 2015, uwzględniając sprawozdanie finansowe za 2015 r. i sprawozdanie statystyczne za 2015 r. Europejskiego Banku Inwestycyjnego, uwzględniając przeprowadzoną we wrześniu 2016 r. ocenę działania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) Europejskiego Banku Inwestycyjnego, uwzględniając operacyjny plan działań na lata opublikowany na stronie internetowej EBI, uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Banku Inwestycyjnego za 2015 r. w sprawie zrównoważonego rozwoju, uwzględniając art. 15, 126, 175, 177, 208, 209, 271, 308 i 309 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz protokół nr 5 w sprawie statutu EBI, uwzględniając upoważnienie do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich w latach przyznane Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu przez Komisję, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 listopada 2014 r. zatytułowany Plan inwestycyjny dla Europy (COM(2014)0903), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 28 stycznia 2016 r. w sprawie strategii zewnętrznej na rzecz efektywnego opodatkowania (COM(2016)0024), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/ 2013 Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych ( 1 ), uwzględniając wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenia (UE) nr 1316/2013 oraz (UE) 2015/1017 w odniesieniu do przedłużenia okresu obowiązywania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych oraz wprowadzenia usprawnień technicznych dla tego Funduszu oraz Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego (COM(2016)0597), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie sprawozdania rocznego Europejskiego Banku Inwestycyjnego za rok 2014 ( 2 ), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 1 czerwca 2016 r. zatytułowany Wnioski z realizacji planu inwestycyjnego dla Europy (COM(2016)0359), ( 1 ) Dz.U. L 169 z , s. 1. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0200.

132 C 298/122 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając dokument EBI z dnia 15 grudnia 2010 r. zatytułowany EIB Policy towards weakly regulated, nontransparent and uncooperative jurisdictions [Polityka EBI wobec jurysdykcji nieprzejrzystych, niechętnych współpracy, niewystarczająco regulowanych] oraz dodatek z dnia 8 kwietnia 2014 r. do polityki wobec jurysdykcji niechętnych współpracy, uwzględniając wyrażenie przez Parlament w dniu 4 października 2016 r. zgody na ratyfikację porozumienia paryskiego przez Unię Europejską ( 1 ), uwzględniając orędzie o stanie Unii wygłoszone przez przewodniczącego J.C. Junckera w dniu 14 września 2016 r. na posiedzeniu plenarnym Parlamentu Europejskiego w Strasburgu, uwzględniając pisma wysłane przez Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich do EBI w dniach 22 lutego 2016 r. i 22 lipca 2016 r., uwzględniając art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Budżetowej, jak również Komisji Transportu i Turystyki (A8-0121/2017), A. mając na uwadze, że EBI uznawany jest za finansowe ramię UE oraz kluczową instytucję wspierającą inwestycje publiczne i prywatne w UE, a jednocześnie odgrywa on także ważną rolę poza UE, udzielając pożyczek na rzecz państw trzecich; mając na uwadze, że EBI nadal wzmacnia integrację europejską, a od początku kryzysu finansowego w 2008 r. jego rola stała się jeszcze bardziej istotna; B. mając na uwadze, że należy opracować zasady kompleksowej i właściwej rozliczalności parlamentarnej EBI; C. mając na uwadze, że w 2015 r. EBI utrzymał solidną rentowność, a jego roczna nadwyżka netto wyniosła 2,8 mld EUR; D. mając na uwadze, że EBI musi zachować wysoką zdolność kredytową i nadal ostrożnie prowadzić swoje operacje z uwzględnieniem nie tylko dużego wolumenu inwestycji i zwrotów z inwestycji, ale również skutków społecznych i ekonomicznych w różnych sektorach i regionach, a także wkładu swoich inwestycji w szerzej rozumiane dobro społeczne; E. mając na uwadze, że EBI powinien nadal dokładać wszelkich starań, aby rozszerzać działalność pożyczkową, zwłaszcza w regionach o niskim poziomie zdolności inwestycyjnych, a jednocześnie zmniejszać obciążenia administracyjne spoczywające na wnioskodawcach; F. mając na uwadze, że EBI jako instytucja odpowiedzialna za wdrożenie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) powinien nadal dążyć przede wszystkim do zachowania wysokiej jakości portfela aktywów i osiągnięcia solidnych wyników finansowych, które przynoszą długoterminowe korzyści gospodarcze i dzięki którym powstają miejsca pracy wysokiej jakości; G. mając na uwadze, że EBI za pomocą wszystkich dostępnych mu instrumentów powinien przyczyniać się do eliminowania nierówności regionalnych, prowadząc doradztwo w zakresie opracowania nowych prywatnych projektów oraz finansowania rozsądnych i ostrożnych projektów inwestycyjnych, które nie kolidują z istniejącymi programami mającymi ten sam cel i nie zastępują ich, oraz projektów charakteryzujących się silnym naciskiem na kwestie dotyczące ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego; mając w szczególności na uwadze, że EBI powinien obmyślić dodatkowe sposoby wspierania rozwoju gospodarczego państw, które musiały wystąpić o program stabilizacji; H. mając na uwadze, że inwestycje EBI w rozsądne projekty mogą pomóc w przeciwdziałaniu bezrobociu młodzieży przez wyposażenie młodych ludzi w niezbędny zestaw umiejętności, a także zapewnić dostęp do finansowania związanego z zatrudnianiem młodych ludzi; ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0363.

133 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/123 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. I. mając na uwadze, że podczas oceny i monitorowania wszystkich projektów specjalną uwagę trzeba poświęcić kryteriom z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego, a zwłaszcza zmianie klimatu; mając na uwadze, że wspieranie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej jest istotne dla pełnego rozwoju i trwałego powodzenia Unii; J. mając na uwadze, że od chwili założenia EBI w 1958 r. dzięki jego wsparciu zainwestowano ponad bilion euro w sektor transportu sektor, w którym EBI wykazuje największą aktywność; K. mając na uwadze, że zmniejszenie emisji w sektorze transportu stanowi jedno z najpoważniejszych wyzwań i że konieczne jest znaczne ograniczenie emisji NOx, CO 2 i innych istotnych emisji pochodzących z transportu, jeśli UE ma osiągnąć swoje długofalowe cele klimatyczne; mając na uwadze, że zagęszczenie ruchu i zanieczyszczenie powietrza to główne problemy napotykane w rozwoju wszelkich form mobilności oraz w ochronie zdrowia ludności; L. mając na uwadze, że w 2015 r. EBI zainwestował 14 mld EUR w projekty transportowe, na których skorzysta 338 mln pasażerów rocznie, oszczędzając 65 mln godzin podróży rocznie; Inwestycje w UE 1. podkreśla, że obecny kryzys znacznie osłabił wzrost gospodarki europejskiej, a jednym z głównych czynników jest spadek inwestycji w UE; zwraca uwagę, że spadek inwestycji publicznych i prywatnych w krajach najbardziej dotkniętych kryzysem osiągnął alarmujący poziom, o czym świadczą dane Eurostatu wskazujące, że w latach nakłady brutto na środki trwałe zmniejszyły się o 65 % w Grecji i o 35 % w Portugalii; wyraża zaniepokojenie zakłóceniem równowagi makroekonomicznej i stopą bezrobocia, która utrzymuje się w niektórych państwach członkowskich na wysokim poziomie; 2. podkreśla, że wzmocnienie konkurencyjności UE, wyższy wzrost gospodarczy i zatrudnienie zależą między innymi od zwiększenia inwestycji, zwłaszcza w dziedzinie badań, innowacji, cyfryzacji, efektywności energetycznej i zrównoważonego rozwoju, w gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz we wsparcie dla przedsiębiorstw typu start-up i dla istniejących MŚP; 3. zwraca uwagę na pilną potrzebę udziału EBI w zmniejszaniu luki inwestycyjnej w oparciu o solidne kryteria gospodarcze; wzywa EBI do skoncentrowania wysiłków na wydajniejszych i energooszczędniejszych inwestycjach, a także na przyciąganiu inwestycji prywatnych i umożliwianiu takich inwestycji; zwraca się do EBI, aby unikał dużych projektów infrastrukturalnych, które mogą wywierać poważny wpływ na środowisko i nie wykazują rzeczywistej wartości dodanej dla gospodarki i miejscowej ludności; wzywa EBI do zwiększenia pomocy technicznej, aby zapobiec niskiej zdolności tworzenia projektów i pomóc państwom członkowskim w określaniu projektów kwalifikujących się do finansowania; 4. zauważa stabilność działalności pożyczkowej EBI w 2015 r. (77,5 mld EUR wobec 77 mld EUR w 2014 r.); wskazuje, że o ile kwota ta jest zgodna z założeniem przedstawionym w planie operacyjnym EBI na lata , obecna sytuacja powinna skłaniać bank do przyjęcia ambitniejszych celów oraz zwiększenia pożyczek podpisywanych przez EBI; przypomina, że EBI powinien odgrywać podstawową rolę we wdrażaniu strategii Europa 2020 za pośrednictwem instrumentu Horyzont 2020 ; 5. uważa, że EBI, jako bank UE uwzględniony w Traktatach i odnośnym dołączonym do nich protokole, a także zarządzany na ich podstawie, musi spełniać oczekiwania związane z tym szczególnym statusem, który pociąga za sobą określone uprawnienia i obowiązki; zauważa, że bank odgrywa kluczową rolę we wdrażaniu stale rosnącej liczby instrumentów finansowych z wykorzystaniem środków budżetowych UE; 6. odnotowuje dobrą wiadomość, że EBI udało się wywiązać z zobowiązania wobec swoich akcjonariuszy przewidującego inwestycje ogólne w wysokości co najmniej 180 mld EUR; 7. wskazuje, że należy poważnie zastanowić się nad nowym podwyższeniem kapitału EBI, aby zagwarantować mu możliwości finansowania w przyszłości, a jednocześnie podkreśla znaczenie, jakie ma zapewnienie efektywnego i odpowiedzialnego gospodarowania zasobami;

134 C 298/124 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 8. uważa, że zintensyfikowanie działalności EBI w zakresie udzielania pożyczek można osiągnąć dzięki lepszej synergii z funduszami publicznymi, co z kolei pobudziłoby inwestycje publiczne i prywatne; podkreśla, że takiej intensyfikacji powinna towarzyszyć odpowiednia dywersyfikacja gamy produktów EBI, w tym częstsze i ostrożne pod względem fiskalnym korzystanie z formuł partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP) przy zachowaniu równowagi korzyści publicznych i prywatnych i innych innowacyjnych instrumentów, aby lepiej reagować na potrzeby gospodarki realnej i rynku; podkreśla, że należy podejmować takie działania, ale uznaje jednocześnie, że nowe produkty często wymagają dodatkowych narzędzi zarządzania, aby zagwarantować ich stabilność, oraz że należy zwrócić szczególną uwagę na strategiczne przeznaczanie środków finansowych i propagowanie celów polityki UE; 9. odnotowuje, że w 2015 r. EBI przekazał 1,35 mld EUR na projekty inwestycyjne na terytorium Grecji; zauważa, że od początku kryzysu w 2008 r. EBI przeznaczył na inwestycje w Grecji ponad 12 mld EUR; 10. wyraża zadowolenie, że w reakcji na kryzys EBI wyraźnie rozszerzył swoją działalność, w tym w państwach najbardziej dotkniętych kryzysem; apeluje do EBI o dalsze wspieranie państw UE objętych programami dostosowawczymi, aby przyczynić się do szybkiego ożywienia ich gospodarek i pobudzenia przechodzenia na zrównoważoną gospodarkę przy jednoczesnym zagwarantowaniu ich stałej zgodności z kryteriami EBI w zakresie rozsądnych inwestycji; wskazuje, że wsparcie to powinno być udzielane w formie zarówno wsparcia finansowego, jak i budowania zdolności, aby pomóc w przygotowaniu projektów do przyjęcia inwestycji; podkreśla znaczenie rozwoju regionalnego oraz wzywa do pogłębionego dialogu i współpracy z organami regionalnymi i lokalnymi; 11. zwraca uwagę na liczne apele do EBI o przyspieszenie i ułatwienie rozpowszechniania najlepszych praktyk w państwach członkowskich, w szczególności poprzez odpowiednie krajowe banki i instytucje prorozwojowe, które stanowią ważne narzędzie skoordynowanej reakcji UE na niski poziom inwestycji; 12. oczekuje, że EBI będzie kontynuował współpracę z Komisją i państwami członkowskimi w celu rozwiązania kwestii braków systemowych, które uniemożliwiają niektórym regionom lub krajom czerpanie pełnych korzyści z działalności finansowej EBI; 13. zauważa, że EBI wykorzystuje szeroki wachlarz instrumentów finansowych takich jak pożyczki, gwarancje, obligacje projektowe i PPP by wspierać publiczne i prywatne inwestycje w dziedzinie transportu; podkreśla, że dla osiągnięcia celów unijnej polityki transportowej w całej UE istotne jest, aby koordynować różne rodzaje finansowania unijnego, mając przy tym na uwadze, że nie wszystkie projekty nadają się do finansowania z instrumentów typu PPP; 14. podkreśla, że EBI w sposób priorytetowy powinien traktować projekty oparte na innowacjach, które przynoszą jasno określoną europejską wartością dodaną; wskazuje na znaczenie, jakie ma finansowanie projektów, które maksymalizują oddziaływanie pod względem tworzenia miejsc pracy; wzywa EBI do przyspieszenia oceny projektów, ze zwróceniem szczególnej uwagi na liczbę i jakość powstałych bezpośrednich i pośrednich miejsc pracy; apeluje do EBI o prowadzenie działalności zgodnie z zasadami rynkowymi, aby tworzyć równe warunki dla innych inwestorów; 15. wspiera Komisję w jej dążeniu do rewizji obowiązującego rozporządzenia finansowego; popiera w szczególności postanowienia rozporządzenia dotyczące wykorzystania innowacyjnych instrumentów finansowych, takich jak obligacje projektowe, pod warunkiem że nie oznaczają one uspołeczniania strat i prywatyzowania zysków; 16. zwraca się do EBI o przedstawienie wszechstronnej oceny ewentualnego wpływu, jaki decyzja Zjednoczonego Królestwa o wyjściu z UE może wywrzeć na jego status finansowy i działalność; podkreśla konieczność uwzględnienia przez EBI decyzji Zjednoczonego Królestwa o wyjściu z UE przy angażowaniu się w długoterminowe zobowiązania; wzywa EBI do dalszego prowadzenia rozmów z rządem Zjednoczonego Królestwa, by zapewnić bardzo potrzebną pewność realizacji projektów w Zjednoczonym Królestwie, które obecnie otrzymują środki finansowe z EBI lub są w trakcie ubiegania się o nie; zachęca EBI do zbadania i nakreślenia różnych możliwości relacji, jakie EBI może nawiązać ze Zjednoczonym Królestwem po decyzji tego państwa o wyjściu z UE; 17. zachęca grupę EBI, aby w pełni popierała stanowisko Komisji dotyczące agresywnych struktur unikania opodatkowania, i podkreśla, że obok gwarancji własnych EBI również przyznawanie funduszy publicznych zarządzanych przez EBI w ramach udzielonego mu mandatu podlega kontroli Europejskiego Trybunału Obrachunkowego; w związku z tym wzywa EBI do zakończenia współpracy z pośrednikami, krajami i jurysdykcjami, które figurują w unijnym wykazie jurysdykcji podatkowych niechętnych współpracy; zauważa, że wszystkie projekty finansowane przez EBI, w tym projekty finansowane przez pośredników finansowych, są publikowane na stronie internetowej EBI; proponuje, aby EBI wzmocnił swoje zdolności w zakresie badań i analiz sektorowych;

135 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/125 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 18. podkreśla, że ważnym priorytetem EBI powinno pozostać zwalczanie wszelkich form szkodliwych praktyk podatkowych; wzywa EBI, aby szybko zaczął stosować odpowiednie przepisy i normy unijne dotyczące unikania opodatkowania, rajów podatkowych i innych powiązanych kwestii, oraz aby wymagał od klientów przestrzegania tych przepisów; wyraża zaniepokojenie nieujawnianiem przez EBI informacji na temat ostatecznych beneficjentów rzeczywistych, szczególnie wtedy, gdy finansowanie jest zapewniane przez fundusze private equity; nalega na EBI, aby przyjął proaktywne środki i wdrażał zintensyfikowane środki należytej staranności, jeżeli projekty EBI wykazują powiązania z jurysdykcjami, co do których istnieją zastrzeżenia w zakresie opodatkowania; 19. podkreśla, że przed końcem 2017 r. oczekuje się publikacji unijnego wykazu jurysdykcji podatkowych niechętnych współpracy; wzywa w związku z tym EBI, by poddał przeglądowi i wzmocnił własną politykę wobec jurysdykcji nieprzejrzystych i niechętnych współpracy w najszybszym możliwym terminie po sporządzeniu unijnego wykazu jurysdykcji podatkowych niechętnych współpracy; 20. wzywa EBI, by nadal udoskonalał swoje praktyki w zakresie przejrzystości na wszystkich szczeblach instytucji; zachęca EBI, aby upewniał się, że zarówno finansowanie bezpośrednie, jak i finansowanie przez pośredników finansowych obejmuje dane z podziałem na poszczególne kraje; wzywa EBI, by podjął działania zgodnie z zaleceniami Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz apeluje o zwiększenie niezależności działającego w EBI mechanizmu składania skarg; 21. wzywa EBI do dalszej poprawy komunikacji z pośrednikami finansowymi, tak aby mogli oni lepiej informować beneficjentów o dostępnych możliwościach finansowania przez EBI; w związku z tym przyjmuje z zadowoleniem niedawno ustanowiony mechanizm, w ramach którego instytucje kredytowe wykorzystujące środki EBI na finansowanie projektu muszą wysłać do beneficjenta pismo wyraźnie informujące o korzystaniu z finansowania EBI; 22. uważa, że przejrzystość oraz dostęp obywateli do informacji na temat planów i struktur finansowania są kluczowe, jeśli projekty mają się spotkać z reakcją i akceptacją ze strony obywateli; Wspieranie MŚP 23. zdecydowanie popiera to, że EBI kładzie nacisk na finansowanie małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), którym w 2015 r. przyznano 37 % z nowo udzielonych pożyczek (28,4 mld EUR); ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje fakt, że dzięki operacjom EBI udało się stworzyć i utrzymać 4,1 mln miejsc pracy w europejskich MŚP i spółkach o średniej kapitalizacji (wzrost o 13 % w porównaniu z 2014 r.); przypomina, że MŚP są podstawą gospodarki europejskiej, gdyż zapewniają 85 % wszystkich nowo powstających miejsc pracy, i udzielanie im wsparcia musi pozostać podstawowym celem banku; podkreśla, że EBI jest jedną z instytucji pomagających zmniejszyć lukę finansową, z którą borykają się MŚP; 24. pochwala rolę EBI w rozwoju lokalnego sektora prywatnego; wskazuje, że wsparcie mikrofinansowe EBI przyniosło szczególnie korzystne rezultaty, ponieważ dzięki udzieleniu mikrokredytów w kwocie zaledwie 184 mln EUR utrzymano miejsc pracy w mikroprzedsiębiorstwach, podczas gdy udzielenie prawie 3 mld EUR kredytów MŚP i spółkom o średniej kapitalizacji przyniosło znacznie gorsze rezultaty, pozwalając na utrzymanie jedynie miejsc pracy; wskazuje, że wskaźnik dźwigni instrumentów inwestycyjnych w ramach mikrofinansowania był również znacznie wyższy od wskaźnika funduszy private equity; wskazuje, że mikrokredyty znacznie lepiej uwzględniają aspekt płci, tworząc dwa razy więcej miejsc pracy dla kobiet niż dla mężczyzn; zwraca się do EBI, aby przeznaczył więcej zasobów na mikrofinanse; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by uznały ten sukces, zwiększając środki w budżecie przeznaczone na mikrokredyty w ramach upoważnienia UE do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich; wyraża ubolewanie, że EBI nie wsparł żadnej instytucji mikrofinansowej poza regionem AKP, i domaga się udzielenia podobnego wsparcia mikrofinansowego wszystkim innym krajom rozwijającym się, które EBI obejmuje swoją działalnością; 25. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w ostatnich latach EBI położył większy nacisk na wspieranie MŚP; wyraża zaniepokojenie faktem, że przy podziale funduszy z EBI faworyzowane mogą być większe przedsiębiorstwa z uwagi na koncentrowanie się na liczbie utrzymanych miejsc pracy (w tym tych wcześniej istniejących bez ryzyka zwolnień); apeluje o to, aby celem działalności finansowej EBI oraz przedmiotem jego sprawozdawczości było nie tylko utrzymanie miejsc pracy, ale także ich tworzenie, przy poszanowaniu norm MOP;

136 C 298/126 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 26. apeluje do EBI, by wymagał od przedsiębiorstw uczestniczących w projektach współfinansowanych przez EBI przestrzegania zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w zakresie płacy, zatrudnienia i pracy; wzywa EBI, by podejmując decyzje o finansowaniu projektów, uwzględniał środki przyjęte przez kandydujące przedsiębiorstwa w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; 27. przypomina o konieczności wspierania projektów lokalnych MŚP, ukierunkowanych na trwałe i długofalowe inwestycje oferujące zatrudnienie w dziedzinie innowacyjności, działalności badawczo-rozwojowej i efektywności energetycznej; 28. uważa, że z uwagi na strategiczną rolę małych i średnich przedsiębiorstw EBI powinien również obmyślić strategię, jak zwiększyć ich finansowanie w państwach o niekorzystnym środowisku gospodarczym i bankowym; jest przekonany, że szczególną uwagę należy też zwrócić na konkurencyjne i prężne bardzo małe przedsiębiorstwa, które potrzebują finansowania, mikroprzedsiębiorstwa i mikroprzedsiębiorców, którzy zapewniają 30 % miejsc pracy w sektorze prywatnym w UE i są bardziej podatni na wstrząsy gospodarcze niż większe firmy; uważa, że strategia ta powinna obejmować wzmocnienie zdolności administracyjnych i doradczych z myślą o udzielaniu informacji i wsparcia technicznego MŚP w zakresie rozwoju i ubiegania się o środki finansowe; uważa, że w zakresie dostępu do finansowania EBI może położyć większy nacisk na eliminację potencjalnego niedopasowania poziomu płynności mikroprzedsiębiorstw za pomocą instrumentów i produktów finansowych, takich jak instrumenty i gwarancje mikrofinansowe; 29. z zadowoleniem przyjmuje działania EBI w zakresie finansowania infrastruktury i transportu, ponieważ projekty te znacząco zwiększają potencjał handlowy i mogą mieć efekt dźwigni w internacjonalizacji MŚP, zwłaszcza w regionach o niekorzystnych warunkach geograficznych; 30. jest zdania, że EBI powinien szczególnie zadbać o to, aby sieć pośredników finansowych, którą stworzył, pozostała godna zaufania i była w stanie skutecznie finansować dynamiczne i konkurencyjne MŚP, zgodnie z polityką UE; wzywa EBI do ściślejszej współpracy z regionalnymi instytucjami publicznymi w celu optymalizacji możliwości finansowania MŚP; podkreśla potrzebę dopasowania programów inwestycyjnych do projektów realizowanych na małą skalę, aby zapewnić w nich udział MŚP; 31. zaznacza, że dostęp do finansowania jest dla MŚP jednym z najbardziej palących wyzwań; podkreśla, że potrzebna jest strategia EBI umożliwiająca kontynuację i poprawę dostępu MŚP do finansowania, w tym poprzez programy i inicjatywy na rzecz ułatwień w handlu, takie jak europejski instrument mikrofinansowy Progress i nowe instrumenty finansowania działalności handlowej MŚP w Europie oraz w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach; sugeruje ustanowienie bardziej proaktywnych wymogów w zakresie polityki dotyczącej MŚP oraz mikroprzedsiębiorstw dla banków pośredniczących, które wypłacają środki EBI; proponuje dalsze zwiększanie przejrzystości w ocenie lokalnego wpływu gospodarczego i społecznego pożyczek udzielanych przez EBI przy pomocy pośredników; podkreśla, że wkład EBI w programy dotyczące MŚP w państwach trzecich, które mają preferencyjny system handlu z UE, powinien zostać ukierunkowany na ich włączenie do globalnych łańcuchów dostaw, natomiast w samych krajach wschodniego i południowego sąsiedztwa tego rodzaju programy EBI powinny być zorientowane na włączenie MŚP do europejskich łańcuchów wartości; 32. nalega, aby środki EBI nie były kierowane wyłącznie do MŚP, lecz by przeznaczać je także na rozsądny rozwój infrastruktury, gdyż jej brak w wielu krajach partnerskich może stanowić poważną przeszkodę dla wzrostu handlu i zdolności ich obywateli do kupowania i sprzedawania towarów i usług w UE; EFIS 33. z zadowoleniem przyjmuje początek działań EFIS przepisy regulujące jego działalność weszły w życie w lipcu 2015 r.; podkreśla, że powodzenie programu zależy od jego szybkiego i pełnego wdrożenia; 34. szczególnie podkreśla fakt, że w momencie sporządzania niniejszej rezolucji całkowita wartość inwestycji związanych z zatwierdzeniami EFIS wynosi 168,8 mld EUR, co stanowi 54 % pierwotnej wartości docelowej (315 mld EUR), a liczby te nadal rosną; zwraca uwagę na fakt, że dotychczas zatwierdzono 450 transakcji w 28 państwach członkowskich; zachęca EBI, by podejmował dalsze działania w celu zapewnienia dodatkowości w wyborze projektów w ramach EFIS oraz dołożył starań w celu poprawy zasięgu geograficznego projektów i ich wkładu w zrównoważony i inteligentny wzrost;

137 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/127 Innowacje i konkurencyjność Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 35. z zadowoleniem przyjmuje wyraźny wzrost pożyczek udzielanych przez EBI na innowacyjne projekty, których wartość wyniosła w 2015 r. 18,7 mld EUR w porównaniu z niespełna 10 mld EUR w 2008 r., oraz uważa, że wartość tę należy jeszcze zwiększyć; wzywa EBI do kontynuacji tych działań oraz skoncentrowania się na rozwoju technologii przyszłościowych takich jak: efektywny energetycznie transport, robotyka, biogospodarka, gospodarka cyfrowa i nowe metody leczenia w celu poprawy jakości życia; uważa, że skupienie się na InnovFin i FinTech przyciągnie projekty charakteryzujące się wartością dodaną w państwach członkowskich; uważa, że EBI może zwiększyć wsparcie przeznaczane na innowacje dzięki ukierunkowanym inwestycjom w kształcenie i szkolenia, a także przedsiębiorstwa typu start-up i rozwijające się przedsiębiorstwa, w szczególności w mniej rozwiniętych regionach; 36. wzywa EBI, aby przy finansowaniu projektów transportowych uwzględniał turystykę i dążył do synergii z turystyką w celu promowania rozwoju i konkurencyjności w unijnym sektorze turystycznym; 37. jest zdania, że innowacyjna i efektywna gospodarka potrzebuje wysokiej jakości zaawansowanego systemu transportu i infrastruktury transportowej, i że powinien to być jeden z priorytetów, ze szczególnym naciskiem na wschodni region UE i na innowacyjne rozwiązania w zakresie infrastruktury multimodalnej, takie jak krótkie multimodalne tunele, mosty czy promy na obszarach o słabym zaludnieniu; 38. wzywa EBI do nasilenia działań służących rozwojowi pomocy technicznej za pośrednictwem centrum doradztwa, aby upowszechniać najlepsze praktyki w zakresie zarządzania; Zwalczanie bezrobocia młodzieży 39. podkreśla, że EBI powinien rozszerzyć program Umiejętności i miejsca pracy inwestowanie w młodzież i nadal inwestować w edukację i kapitał ludzki, aby wyposażyć młodych ludzi w niezbędny zestaw umiejętności, które dadzą im dostęp do finansowania związanego z zatrudnieniem młodych osób w MŚP i spółkach o średniej kapitalizacji; 40. uważa, że EBI powinien opracować metody łagodzenia warunków, jakie muszą spełniać firmy-beneficjenci w regionach, gdzie bezrobocie młodzieży przekracza 25 %, tak aby pobudzić przedsiębiorczość młodzieży i wspierać tworzenie przedsiębiorstw, bez podważania rentowności projektów; 41. przypomina, że inwestycje EBI w rozsądne projekty inwestycyjne mogą sprzyjać włączeniu społecznemu, szczególnie w państwach członkowskich o wysokiej stopie bezrobocia i niskim wskaźniku produktywności; wzywa EBI do dalszego rozwoju programu planowania strategicznego, aby poradzić sobie z wysokim poziomem bezrobocia; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w ostatnich latach stale rośnie wsparcie EBI dla projektów dotyczących budownictwa socjalnego oraz zachęca EBI, by nadal zwiększał inwestycje w projekty budownictwa socjalnego; 42. podkreśla, że Inicjatywa EBI na rzecz budowania odporności powinna koncentrować się na wysokiej jakości projektach, oraz podkreśla ważną rolę, jaką ma odgrywać EBI w proponowanym przez UE Planie inwestycji zewnętrznych poprzez budowanie odporniejszej gospodarki zwalczającej podstawowe przyczyny ubóstwa; podkreśla znaczenie inicjatyw EBI, które koncentrują się głównie na ludziach młodych i kobietach, przyczyniają się do inwestycji w ważne społecznie sektory, takie jak woda, zdrowie i edukacja, lub zwiększają wsparcie dla przedsiębiorczości i sektora prywatnego; Działania w dziedzinie klimatu 43. zauważa, że w 2015 r. po konsultacjach społecznych EBI opublikował oficjalną strategię działań w dziedzinie klimatu ukierunkowaną na pomoc we wdrożeniu porozumienia paryskiego w państwach członkowskich oraz na szczeblu międzynarodowym; przypomina o potrzebie wdrożenia strategii EBI w dziedzinie klimatu przyjętej w 2015 r. i apeluje o sporządzanie konkretnych sprawozdań z wdrożenia działań ujętych w tej strategii; 44. apeluje do EBI o większe zaangażowanie w walkę ze zmianą klimatu, której to dziedziny dotyczyło 27 % projektów zatwierdzonych w 2015 r. na łączną kwotę inwestycji 20,6 mld EUR, co stanowi najwyższą dotychczas roczną kwotę zainwestowaną przez EBI w tym obszarze; choć na klimat i środowisko ukierunkowane było niemal 50 % projektów zatwierdzonych przez EBI w 2015 r., ponownie wskazuje na znaczenie, jakie ma przechodzenie z paliw kopalnych na odnawialne źródła energii oraz poprawa efektywności energetycznej zgodnie z podjętym przez Unię Europejską w marcu 2015 r. zobowiązaniem do obniżenia emisji dwutlenku węgla o co najmniej 40 % do 2030 r.; zwraca uwagę, jak ważne jest wsparcie finansowe rodzimych źródeł energii dla przezwyciężenia znacznej zależności Europy od zewnętrznych źródeł energii i dla zapewnienia bezpieczeństwa dostaw;

138 C 298/128 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 45. zachęca EBI, aby nadal wspierał rozwiązania w zakresie zrównoważonego, bezpiecznego, przyjaznego dla środowiska i innowacyjnego transportu oraz nadal promował dostępność dla pasażerów o ograniczonej możliwości poruszania się; podkreśla, że priorytetem Unii jest zapewnienie wystarczających środków na projekty posiadające europejską wartość dodaną, w tym transgraniczne połączenia transportowe, a w szczególności nieużywane lub zdemontowane transgraniczne regionalne połączenia kolejowe; podkreśla, że konieczne jest zwrócenie szczególnej uwagi w ramach europejskiej polityki inwestycyjnej na kwestie horyzontalne, w szczególności w odniesieniu do przyszłych środków transportu i usług, które będą wymagały jednoczesnego i spójnego rozwoju alternatywnych sieci energetycznych i telekomunikacyjnych; 46. podkreśla znaczenie, jakie w walce ze zmianą klimatu mają cele w zakresie transportu ustanowione przez COP 21; podkreśla, że należy udostępnić środki finansowe, aby doprowadzić do przejścia z transportu drogowego na kolejowy oraz morski i rzeczny; nalega również na zwrócenie uwagi na inwestycje w czystą energię i nowoczesne usługi dla transportu; w tym kontekście proponuje, aby zwiększyć możliwości stosowania instrumentów finansowania przeznaczonych do tego celu, takich jak Europejski program ekologicznego transportu (ECTF); 47. podkreśla, że podstawą inwestycji powinna być minimalizacja kosztów zewnętrznych, w tym kosztów spowodowanych zmianą klimatu, a tym samym ograniczanie wyzwań dla budżetów publicznych w przyszłości; 48. wzywa Komisję i EBI do wspierania inwestycji na rzecz zrównoważonej mobilności miejskiej, najlepiej opartych na planach dotyczących zrównoważonej mobilności miejskiej z odpowiednimi kryteriami odnoszącymi się do zmniejszania zagęszczenia ruchu, zmiany klimatu, zanieczyszczenia powietrza, hałasu i liczby wypadków drogowych; 49. zauważa, że w celu zmniejszenia obciążenia podatników i ogólnie finansów publicznych w związku z budową i utrzymaniem infrastruktury projekty w formie PPP dotyczące infrastruktury transportowej powinny generalnie opierać się na zasadzie użytkownik płaci ; 50. zaleca skoncentrowanie działalności pożyczkowej na mniejszych, pozasieciowych, zdecentralizowanych projektach dotyczących energii ze źródeł odnawialnych, w których biorą udział obywatele i społeczności, a także uwzględnianie zasady efektywność energetyczna przede wszystkim we wszystkich strategiach i operacjach EBI; Upoważnienie do udzielania pożyczek państwom trzecim 51. przypomina, że polityka zewnętrzna EBI, w szczególności regionalne techniczne wytyczne operacyjne, powinna być spójna z celami polityki zewnętrznej UE określonymi w art. 21 TUE i w europejskiej karcie praw podstawowych; 52. podkreśla z mocą konieczność zachowania spójności i usprawnienia wszystkich instrumentów finansowych związanych z działaniami zewnętrznymi UE, w tym Inicjatywy EBI na rzecz budowania odporności, przyszłego zewnętrznego planu inwestycyjnego UE i przeglądu upoważnienia zewnętrznego EBI; oczekuje w szczególności, że zaktualizowane regionalne techniczne wytyczne operacyjne lub wszelkie równoważne dokumenty mające na celu powiązanie celów UE z działaniami zewnętrznymi EBI będą bardziej szczegółowe niż dotychczas; 53. oczekuje, że w ramach przeglądu zewnętrznego mandatu oba organy władzy budżetowej uzgodnią ambitny poziom przydziału dla regionu wschodniego sąsiedztwa, zważywszy, że pułap we wschodnim sąsiedztwie zostanie osiągnięty w połowie 2017 r. i EBI może nie być w stanie w dalszym ciągu udzielać pożyczek w regionie przez cały okres upoważnienia do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich; 54. podkreśla, że działania EBI powinny przyczyniać się do realizacji agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, i w tym celu wzywa EBI, by rozwijał swoją zdolność oceny projektów pod kątem ich wpływu na cele tego programu, w tym skutków społecznych oraz dotyczących płci, środowiska i klimatu; wyraża zadowolenie z prowadzonych obecnie w EBI prac nad stworzeniem strategii na rzecz równości płci, z przyjęcia w grudniu 2015 r. strategii EBI dotyczącej upoważnienia do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich w dziedzinie klimatu oraz zobowiązania do zwiększenia do 2020 r. odsetka projektów związanych z klimatem do 35 % inwestycji EBI w krajach rozwijających się; podkreśla konieczność prowadzenia rzetelnych konsultacji dotyczących projektów, w tym poprzez stosowanie zasady dobrowolnej, uprzedniej i świadomej zgody w odniesieniu do społeczności tubylczych, na które te projekty wywierają wpływ, w przypadku inwestycji związanych z gruntami lub zasobami naturalnymi;

139 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/129 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 55. z zadowoleniem przyjmuje działania EBI na rzecz rozwoju podejmowane na mocy umowy z Kotonu, a także upoważnienie EBI do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich na lata , które zapewnia gwarancję UE obejmującą zewnętrzne operacje EBI na maksymalną kwotę 30 mld EUR; podkreśla konieczność przestrzegania zobowiązań wynikających z traktatów unijnych (w tym art. 21 TUE i art. 208 TFUE), strategicznych ram i planu działania UE w zakresie praw człowieka, Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz zasad skuteczności rozwoju (w tym dodatkowości, zaangażowania krajów otrzymujących pomoc, dostosowania do strategii rozwojowych krajów otrzymujących pomoc oraz przejrzystości w wyborze projektów); zwraca również uwagę na sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 16 z 2014 r., w którym Trybunał zwrócił się do Komisji o zapewnienie udokumentowanej oceny wartości dodanej wynikającej z dotacji UE, jeśli chodzi o osiągnięcie celów UE w zakresie rozwoju; 56. nalega na EBI, by usprawnił oceny skutków ex ante i ex post swoich projektów realizowanych poza UE, aby zapewnić ich pomyślne wdrożenie, tworzenie przez nie rzeczywistej wartości dodanej oraz ich pełną zgodność z celami zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społeczności lokalnych; 57. z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie przejrzystości i rozliczalności wynikające z zastosowania ram pomiaru wyników EBI; domaga się, by niezależni eksperci dokonali ponownej oceny losowo wybranej próby z prawie 400 zakończonych projektów, które przeszły ocenę w ramach pomiaru wyników; apeluje o to, aby wyniki tej oceny ex post zostały przekazane Parlamentowi; 58. przypomina, że aby zapewnić wysoki poziom przejrzystości, w przypadku innych pośredników finansowych, z których usług korzysta EBI (przede wszystkim banków komercyjnych, ale również instytucji mikrofinansowych i spółdzielni), bank musi zadbać o stosowanie do pożyczek udzielanych przez pośredników takich samych wymogów przejrzystości jak do pozostałych pożyczek; 59. wyraża ubolewanie, że w sprawozdaniu EBI dotyczącym jego działań poza granicami UE całkowicie pominięto kwestię wolumenu i liczby zagrożonych kredytów EBI; apeluje o to, aby EBI dostarczał Parlamentowi roczny przegląd odroczonych płatności i strat poniesionych w ramach finansowania zrównoważonego rozwoju przez EBI; apeluje o to, aby informacje te zostały uporządkowane według rodzaju finansowania i regionu; 60. wzywa do politycznej debaty z udziałem Parlamentu na temat planowanej współpracy EBI z Azjatyckim Bankiem Inwestycji Infrastrukturalnych (AIIB); z zaniepokojeniem zauważa, że dotychczasowe struktury zarządzania AIIB nie przewidują odpowiedniego zaangażowania akcjonariuszy w decyzje o finansowaniu projektów i że w publicznie dostępnej dokumentacji projektowej brakuje informacji na temat przestrzegania norm środowiskowych i społecznych, których AIIB wymaga od swoich kredytodawców; wzywa EIB do stworzenia synergii i ewentualnego łączenia zasobów z innymi regionalnymi bankami rozwoju w celu zagwarantowania, że ich działania ze sobą nie konkurują; uważa, że jest ważne, aby podczas współpracy z innymi bankami rozwoju EBI propagował wysokie normy przejrzystości oraz wyników społecznych i środowiskowych jako warunek jakiegokolwiek zaangażowania kapitału; apeluje do EBI o zagwarantowanie, że od przedsiębiorstw uczestniczących w projektach współfinansowanych przez EBI będzie wymagane przestrzeganie zasady równości i przejrzystości wynagrodzeń oraz zasady równego traktowania mężczyzn i kobiet, zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/54/WE z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy; ponadto podkreśla, że podejmując decyzje o finansowaniu projektów, EBI powinien uwzględniać środki w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu przedsięwzięte przez kandydujące przedsiębiorstwa; 61. z aprobatą przyjmuje fakt, że Rada Europejska zatwierdziła inicjatywę EBI dotyczącą szybkiego uruchomienia dodatkowego finansowania w celu wsparcia trwałego wzrostu gospodarczego i spójności społecznej w krajach południowego sąsiedztwa i krajach Bałkanów Zachodnich; przypomina, że instrument pomocy technicznej, jakim dysponuje EBI, stanowi istotne uzupełnienie zatwierdzonego finansowania, szczególnie w państwach ubogich; wzywa EBI, aby inwestując w państwach trzecich, uwzględniał warunki lokalne; nalega na EBI, aby zwiększył przejrzystość informacji na temat rzeczywistych beneficjentów i ostatecznych beneficjentów środków finansowych, szczególnie wtedy, gdy finansowanie jest zapewniane przez fundusze private equity; uważa, że dobór pośredników finansowych powinien być bardziej rygorystyczny; 62. wzywa EBI, aby inwestując w państwach trzecich, uwzględniał warunki lokalne; przypomina, że inwestycje w państwach trzecich nie mogą opierać się wyłącznie na podejściu zakładającym maksymalizację zysków, ale powinny także dążyć do zapewnienia długoterminowego trwałego wzrostu gospodarczego, któremu przewodzi sektor prywatny, oraz zmniejszania ubóstwa przez tworzenie miejsc pracy i zwiększony dostęp do zasobów produkcyjnych; uważa, że dobór pośredników finansowych powinien być w tym zakresie bardziej rygorystyczny;

140 C 298/130 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 63. zauważa, że inicjatywa EBI na rzecz budowania odporności krajów południowego sąsiedztwa i krajów Bałkanów Zachodnich powinna być postrzegana jako uzupełnienie nowej inicjatywy Komisji, której celem jest stworzenie planu inwestycji zewnętrznych; 64. podkreśla konieczność wyraźniejszego ukazania zainteresowanym stronom, szczególnie spoza Unii Europejskiej, zaangażowania banku w finansowanie projektów, gdyż ma to kluczowe znaczenie dla uświadomienia obywatelom danego kraju, że mają prawo do odwołania i składania skarg w biurze ds. mechanizmu rozpatrywania skarg i u Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich; 65. apeluje do EBI, aby skoncentrował się szczególnie na krajach rozwijających się, przede wszystkim tych, które cierpią na skutek konfliktów i skrajnego ubóstwa, oraz wzywa EBI, by dalej aktywnie wspierał zrównoważony rozwój w krajach rozwijających się; wzywa EBI, by współpracował z Afrykańskim Bankiem Rozwoju (AfDB) przy finansowaniu długoterminowych inwestycji na rzecz rozwoju gospodarczego; wyraża zadowolenie, że dotacje UE coraz częściej łączy się z pożyczkami EBI w celu osiągnięcia lepszych wyników projektów realizowanych w krajach rozwijających się; 66. odnotowuje wyniki prowadzonego przez Komisję śródokresowego przeglądu upoważnienia Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) do udzielania pożyczek na rzecz państw trzecich; podkreśla, że EBI działa na mocy mandatu dotyczącego rozwoju i powinien kierować się zasadą spójności polityki na rzecz rozwoju; wzywa Komisję do dopilnowania, aby projekty finansowane przez EBI były zgodne ze strategiami politycznymi UE i kierowały się europejskim interesem, oraz podkreśla, że EBI jako finansowe ramię UE powinien pracować zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju ONZ; 67. odnotowuje pozytywny fakt, że w niektórych regionach wolumen środków przydzielonych w połowie okresu stanowi wysoki odsetek pułapu regionalnego; postrzega to jako wskazówkę, że możliwe, a zarazem pożądane jest bardziej precyzyjne ukierunkowanie na priorytety Unii, aby lepiej wychodzić naprzeciw celom polityki zewnętrznej, na przykład w odpowiedzi na kryzys migracyjny; 68. apeluje do Komisji o ustanowienie ram sprawozdawczości rocznej EBI dotyczącej jego operacji poza UE w odniesieniu do zgodności z ogólnymi zasadami rządzącymi działaniami zewnętrznymi Unii; popiera wniosek z przeglądu śródokresowego, że regionalne techniczne wytyczne operacyjne EBI należy zaktualizować w ścisłej współpracy z ESDZ, tak aby lepiej odzwierciedlały uwzględnienie przez EBI priorytetów Unii; wzywa Komisję, aby wykorzystała tę aktualizację do określenia podstaw sprawozdawczości EBI dotyczącej zgodności z art. 21 TUE; uważa, że fakultatywną dodatkową kwotę dla EBI należy uruchomić jedynie wtedy, gdy osiągnięte zostaną postępy w zakresie tej sprawozdawczości; 69. wzywa EBI do poświęcenia większej uwagi wpływowi jego operacji na prawa człowieka i prawa pracownicze oraz do dalszego rozwijania jego polityki w zakresie standardów społecznych w kierunku polityki w dziedzinie praw człowieka w obszarze bankowości; sugeruje w związku z tym, aby oceny projektów uwzględniały punkty odniesienia dotyczące praw człowieka; Kryzys uchodźczy i migracja na terytorium UE 70. zwraca się do EBI, by kontynuował działania, które pozwolą uporać się z napływem migrantów i uchodźców, polegające na finansowaniu projektów pomocy nadzwyczajnej w krajach docelowych i tranzytowych oraz gdzie to możliwe podejmowaniu długoterminowych zobowiązań mających na celu tworzenie miejsc pracy i pobudzanie wzrostu gospodarczego w krajach pochodzenia; 71. zwraca się do EBI o kontynuację pożyczek na projekty budowy mieszkań socjalnych, aby poradzić sobie z napływem dużej liczby uchodźców do państw członkowskich UE, zwłaszcza Grecji i Włoch; 72. podkreśla konieczność zapewnienia przez EBI wyższego poziomu przejrzystości i rozliczalności; podkreśla, że EBI co roku przedkłada Parlamentowi Europejskiemu trzy różne sprawozdania z działalności, oraz że prezes i pracownicy EBI regularnie uczestniczą w posiedzeniach na wniosek Parlamentu Europejskiego i jego poszczególnych komisji; sądzi jednak, że nadal istnieją możliwości poprawy, jeśli chodzi o większy nadzór parlamentarny nad działalnością EBI; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym podpisanie międzyinstytucjonalnego porozumienia między EBI i Parlamentem w sprawie wymiany informacji, przewidującego możliwość kierowania przez posłów pytań na piśmie do prezesa EBI; 73. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie EBI do przeciwdziałania zjawisku przymusowej migracji oraz prowadzenia działań w krajach szczególnie dotkniętych kryzysem migracyjnym, w tym do nasilenia działań humanitarnych i wspierania wzrostu gospodarczego, budowy infrastruktury i tworzenia miejsc pracy; z zadowoleniem przyjmuje z związku z tym inicjatywę EBI na rzecz reagowania kryzysowego i odporności, mającą na celu zwiększenie o 6 mld EUR kwoty pomocy dla krajów z południowego sąsiedztwa Europy oraz dla Bałkanów; wzywa do zapewnienia rzeczywistej dodatkowości tej inicjatywy w stosunku do obecnych działań EBI w tym regionie;

141 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ wzywa EBI do szybkiego wdrożenia pakietu migracyjnego dla krajów AKP i podkreśla, że finansowane projekty muszą się skupiać przede wszystkim na zapobieganiu przymusowej migracji w Afryce subsaharyjskiej; 75. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący sporządzenia europejskiego planu inwestycji zewnętrznych, którego celem jest wyeliminowanie pierwotnych przyczyn migracji poprzez wkład w osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju; w związku z tym oczekuje, że EBI odegra znaczącą rolę, w szczególności poprzez zapewnienie dodatkowych środków na finansowanie beneficjentów z sektora prywatnego; 76. wzywa EBI do wdrożenia rygorystycznych kryteriów dotyczących konfliktu interesów, nadużyć i korupcji w celu zabezpieczenia interesu publicznego; 77. wzywa EBI do zwiększenia udziału rządów krajowych oraz organów regionalnych i lokalnych; zachęca EBI do ułatwienia wymiany najlepszych praktyk i wzmocnienia zaangażowania biur krajowych EBI; o o o Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 78. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, EBI oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

142 C 298/132 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0199 Wdrożenie dyrektywy w sprawie odpadów kopalnianych Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wdrożenia dyrektywy w sprawie odpadów kopalnianych (2006/21/WE) (2015/2117(INI)) (2018/C 298/17) Parlament Europejski, uwzględniając dyrektywę 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającą dyrektywę 2004/35/WE ( 1 ) (zwaną dalej dyrektywą ), uwzględniając decyzję Komisji 2009/335/WE z dnia 20 kwietnia 2009 r. w sprawie technicznych wskazówek w celu ustanowienia gwarancji finansowej ( 2 ), uwzględniając decyzję Komisji 2009/337/WE z dnia 20 kwietnia 2009 r. w sprawie definicji kryteriów klasyfikacji obiektów unieszkodliwiania odpadów zgodnie z załącznikiem III do dyrektywy 2006/21/WE ( 3 ), uwzględniając decyzję Komisji 2009/360/WE z dnia 30 kwietnia 2009 r. uzupełniającą wymogi techniczne w odniesieniu do charakterystyki odpadów ( 4 ), uwzględniając decyzję Komisji 2009/358/WE z dnia 29 kwietnia 2009 r. w sprawie harmonizacji, regularnego przekazywania informacji oraz kwestionariusza, o których mowa w art. 22 ust. 1 lit. a) oraz art. 18 dyrektywy 2006/ 21/WE ( 5 ), uwzględniając decyzję Komisji 2009/359/WE z dnia 30 kwietnia 2009 r. uzupełniającą definicję odpadów obojętnych w związku z wykonaniem przepisów art. 22 ust. 1 lit. f) dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego ( 6 ), uwzględniając sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów w sprawie wdrożenia dyrektywy 2006/21/WE (COM(2016)0553), uwzględniając dyrektywę 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu ( 7 ), uwzględniając badanie ze stycznia 2017 r. dotyczące oceny wdrożenia w Europie dyrektywy w sprawie odpadów kopalnianych, przeprowadzone przez Biuro Analiz Parlamentu Europejskiego, w tym zawarte w załączniku 1 badanie zatytułowane Analiza rozwiązań alternatywnych do technologii wiążących się z wysokim zagrożeniem środowiska i zdrowia wynikającym z niewłaściwego gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego: wyzwania, zagrożenia i możliwości dla przemysłu wydobywczego w kontekście koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym ( 8 ), ( 1 ) Dz.U. L 102 z , s. 15. ( 2 ) Dz.U. L 101 z , s. 25. ( 3 ) Dz.U. L 102 z , s. 7. ( 4 ) Dz.U. L 110 z , s. 48. ( 5 ) Dz.U. L 110 z , s. 39. ( 6 ) Dz.U. L 110 z , s. 46. ( 7 ) Dz.U. L 143 z , s. 56. ( 8 ) Nr PE:

143 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/133 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie całkowitego zakazu wykorzystania technologii wydobywczych z zastosowaniem cyjanku w Unii Europejskiej ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 października 2015 r. w sprawie wniosków wyciągniętych z katastrofy spowodowanej wyciekiem czerwonego szlamu pięć lat po wypadku na Węgrzech ( 2 ), uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno- Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowany Zamknięcie obiegu plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym (COM(2015)0614), uwzględniając sporządzone przez Komisję Europejską studium wykonalności dotyczące koncepcji ogólnounijnego mechanizmu opartego na podziale ryzyka wystąpienia katastrofy przemysłowej ( 3 ), uwzględniając art. 52 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0071/2017), A. mając na uwadze, że w następstwie dwóch poważnych wypadków, w których doszło do wycieku niebezpiecznych odpadów wydobywczych, przyjęto dyrektywę w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego w celu zapobiegania wszelkim niekorzystnym skutkom dla środowiska lub zagrożeniom dla zdrowia ludzkiego spowodowanym gospodarowaniem odpadami wydobywczymi oraz w celu zmniejszania tych skutków i zagrożeń w jak najszerszym zakresie; B. mając na uwadze, że termin wdrożenia dyrektywy przez państwa członkowskie upłynął w dniu 1 maja 2008 r. i w prawie wszystkich państwach członkowskich doszło do opóźnień w transpozycji dyrektywy do prawa krajowego; C. mając na uwadze, że w związku z niezachowaniem zgodności z przepisami Komisja wszczęła postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego wobec 18 państw członkowskich z powodu braku prawidłowej i pełnej transpozycji dyrektywy; mając ponadto na uwadze, że pod koniec listopada 2016 r. cztery sprawy były nadal w toku; D. mając na uwadze, że choć upłynęło pełne jedenaście lat od przyjęcia dyrektywy, Komisja nie przyjęła dotychczas wskazówek dotyczących kontroli, co jest wymagane na podstawie art. 22 ust. 1 lit. c) dyrektywy; mając na uwadze, że brak definicji i informacji określających szczegółowo tryb prowadzenia kontroli oraz zróżnicowane interpretacje wymogów dyrektywy przez państwa członkowskie wyraźnie wskazują na konieczność opracowania przez Komisję solidnych wskazówek; E. mając na uwadze, że dziesięć państw członkowskich zgłosiło brak obiektów kategorii A na ich terytorium; F. mając na uwadze, że ograniczenia obecnego trzyletniego systemu sprawozdawczego potwierdzone różnicami w informacjach przekazywanych przez państwa członkowskie oraz prawdopodobnie nieprawidłowa interpretacja niektórych postanowień dyrektywy oznaczają, że ze względu na niezadowalającą jakość dostępnych danych nie było możliwe uzyskanie pełnego obrazu i dokonanie oceny wdrażania dyrektywy w praktyce; G. mając na uwadze, że decyzja Komisji 2009/335/WE nie narusza postanowień art. 14 dyrektywy, który wymaga, by podstawą gwarancji finansowej było założenie, że osoba trzecia wykona prace rekultywacyjne; H. mając na uwadze, że na szczeblu UE nie istnieje baza danych dotycząca obiektów unieszkodliwiania odpadów z przemysłu wydobywczego; I. mając na uwadze, że odpady pochodzące z górnictwa odkrywkowego i przemysłu wydobywczego stanowią bardzo dużą część wszystkich odpadów powstających w Unii Europejskiej (ok. 30 % w 2012 r.), a niektóre z nich są odpadami niebezpiecznymi; ( 1 ) Dz.U. C 81 E z , s. 74. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0349. ( 3 ) Studium badające wykonalność utworzenia funduszu pokrywającego koszty odpowiedzialności za środowisko i straty powstałe w wyniku katastrof przemysłowych, sprawozdanie końcowe, Komisja Europejska, DG ENV, 17 kwietnia 2013 r.

144 C 298/134 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. J. mając na uwadze, że UE jest w dużym stopniu uzależniona od importu surowców z państw trzecich, a znacznej ilości zasobów naturalnych grozi gwałtowne uszczuplenie; mając na uwadze, że przepisy dotyczące środowiska i zdrowia w tych państwach trzecich są często mniej rygorystyczne niż w UE; K. mając na uwadze, że w komunikacie Komisji zatytułowanym Zamknięcie obiegu plan działania UE dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym (COM(2015)0614) nie przewidziano żadnego przeglądu legislacyjnego dyrektywy; L. mając na uwadze, że przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym nieodłącznie wiąże się z korzyściami dla środowiska i jest kluczem do długoterminowej konkurencyjności UE; 1. ubolewa nad tym, że państwa członkowskie (UE-27) ( 1 ) doświadczyły pewnych problemów z transpozycją pod względem dotrzymania terminów lub jakości, lub obu tych elementów, i że w praktyce nie można chwilowo oczekiwać prawidłowego wdrożenia dyrektywy we wszystkich państwach członkowskich, zważywszy na toczące się postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z niezachowaniem zgodności z przepisami; 2. wzywa zainteresowane państwa członkowskie i Komisję do jak najszybszego zapewnienia prawidłowej i pełnej transpozycji dyrektywy oraz jej wdrożenia; zwraca się do Komisji o dostarczenie państwom członkowskim wystarczających wskazówek, aby zapewnić taką prawidłową i pełną transpozycję; 3. podkreśla, że brak wskazówek dotyczących kontroli, przewidzianych w art. 22 ust. 1 lit. c) dyrektywy, nie tylko utrudnia skuteczne i sprawne wdrożenie dyrektywy w praktyce, ale powoduje również, że między państwami członkowskimi występują różnice pod względem przestrzegania przepisów i kosztów egzekwowania ponoszonych przez operatorów i władze; 4. w związku z tym wzywa Komisję, aby jak najszybciej, a w każdym razie nie później niż do końca 2017 r., przyjęła konkretne wskazówki sektorowe, łącznie z definicją, dotyczące kontroli w branżach, w których powstają odpady wydobywcze; 5. wzywa Komisję, aby zapewniła możliwość przeprowadzania niezapowiedzianych kontroli na miejscu przez odpowiednie właściwe organy państw członkowskich; 6. uważa, że obecny system sprawozdawczy określony w art. 18 ust. 1 nie spełnia swojego zadania i jest nieskuteczny, ponieważ nie pozwala uzyskać pełnego obrazu wdrożenia i ocenić go, a równocześnie nakłada na państwa członkowskie i służby Komisji zbędne obciążenia i tym samym dodatkowo obniża efektywność; 7. w związku z tym zwraca uwagę na wadliwą konstrukcję narzędzia służącego do gromadzenia danych (kwestionariusza ( 2 )), które dopuszcza niejednoznaczne interpretacje i tym samym prowadzi do zgłaszania środków przyjmowanych na szczeblu krajowym, a nie sposobu wprowadzania ich w życie, zwłaszcza jeśli chodzi o sprawozdawczość dotyczącą obiektów unieszkodliwiania odpadów z przemysłu wydobywczego; 8. podkreśla, że niektóre dane liczbowe przekazywane przez państwa członkowskie, dotyczące liczby obiektów na ich terytorium określonych jako podlegające przepisom dyrektywy, wydają się nieprawdopodobne, ponieważ w niektórych przypadkach dane te są stosunkowo niskie w porównaniu z pochodzącymi z innych źródeł danymi dotyczącymi łącznej ilości generowanych na szczeblu krajowym odpadów z przemysłu wydobywczego; 9. apeluje o reformę obecnego mechanizmu sprawozdawczości (w tym kwestionariusza) w trybie priorytetowym i tak, aby zdążyć przed zbliżającymi się terminami trzeciego okresu sprawozdawczego ( ), co umożliwi właściwą ocenę wdrożenia dyrektywy w praktyce na podstawie trzeciego okresu sprawozdawczego i w okresie późniejszym; ponadto wzywa Komisję, aby zawarła w mechanizmie sprawozdawczości wymóg przekazywania wszystkich istotnych informacji o wpływie na środowisko; 10. wskazuje, że konieczne jest udoskonalenie kwestionariusza przewidzianego w załączniku III do decyzji Komisji 2009/358/WE, które polegałoby na zobowiązaniu państw członkowskich do zgłaszania wyczerpujących, aktualnych i wiarygodnych danych dotyczących obiektów unieszkodliwiania odpadów z przemysłu wydobywczego znajdujących się na ich terytorium; proponuje, aby wybrane podejście reformatorskie umożliwiało stworzenie i łatwe aktualizowanie europejskiej bazy danych o obiektach unieszkodliwiania odpadów z przemysłu wydobywczego, gdyż walnie przyczyniłoby ( 1 ) Por. przypis 3 w uzasadnieniu w sprawozdaniu A8-0071/2017. ( 2 ) Załącznik III do decyzji Komisji 2009/358/WE.

145 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/135 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. się to do zapewnienia możliwości nakreślenia pełnego obrazu wdrożenia dyrektywy w praktyce, jego monitorowania i oceny na szczeblu UE; zauważa, że można by rozważyć również inne rozwiązania, np. wykorzystanie jako wzoru do naśladowania przykładowego sprawozdania krajowego sporządzonego na podstawie art. 18 ust. 1 dyrektywy, oraz że dzięki takim ulepszeniom państwa członkowskie nie miałyby już możliwości zróżnicowanego interpretowania przepisów dotyczących danych, jakie należy przekazywać; 11. ubolewa, że Komisja opublikowała tylko jedno sprawozdanie z wdrożenia obejmujące zarówno pierwszy, jak i drugi okres sprawozdawczy ( i ), zamiast publikacji jednego sprawozdania co trzy lata, co jest wymagane na mocy art. 18 ust. 1 dyrektywy, pozbawiając w ten sposób opinię publiczną przez wiele lat informacji o (nie)wdrożeniu dyrektywy i tym samym de facto opóźniając dalsze działania w celu zapewnienia pełnego wdrożenia dyrektywy, która, jak należy przypomnieć, dotyczy działalności gospodarczej wywierającej poważne skutki środowiskowe, zdrowotne i społeczne; wzywa Komisję do rygorystycznego przestrzegania trzyletnich okresów sprawozdawczości; 12. przyznaje, że większość państw członkowskich przyjęła środki wymagane do wdrożenia przepisów określonych w dyrektywie; zwraca jednak uwagę na fakt, że różnice między interpretacjami przyjętymi przez poszczególne państwa członkowskie wskazują, iż potrzebne są dalsze działania, aby zapewnić jednakowe zrozumienie i stosowanie przez wszystkie państwa członkowskie podstawowych koncepcji dyrektywy, co zagwarantuje równe warunki działania w całej UE; 13. z zadowoleniem przyjmuje plany Komisji, aby wydać ogólne wskazówki dotyczące wdrażania przepisów określonych w dyrektywie, obejmujące cały cykl życia obiektu unieszkodliwiania odpadów kopalnianych, od uzyskania zezwolenia po rekultywację i monitorowanie po zamknięciu, co pozwoliłoby na poprawę sytuacji pod względem przestrzegania i egzekwowania przepisów dyrektywy; zwraca uwagę na duże zróżnicowanie interpretacji oraz liczne nieporozumienia, jeśli chodzi o podstawowe przepisy dyrektywy (na przykład, czy w państwach członkowskich znajdują się obiekty unieszkodliwiania odpadów objęte zakresem dyrektywy); 14. jest szczególnie zaniepokojony niekompletnością procesu, jeśli chodzi o należytą klasyfikację i dopuszczanie obiektów kategorii A, które wiążą się z większym ryzykiem, oraz ostrzega, że w przypadku około 25 % obiektów kategorii A zlokalizowanych na terytorium UE brakuje zewnętrznych planów awaryjnych; w związku z tym apeluje do państw członkowskich o sfinalizowanie odpowiedniej klasyfikacji obiektów na ich terytorium oraz o przyjęcie brakujących zewnętrznych planów awaryjnych najpóźniej do końca 2017 r.; 15. wyraża zaniepokojenie, że wnioskując ze sprawozdań krajowych przedłożonych zgodnie z art. 18 ust. 1 dyrektywy znaczna liczba państw członkowskich UE najwyraźniej nie zidentyfikowała prawidłowo obiektów objętych zakresem dyrektywy, w szczególności jeśli chodzi o obiekty, które powinny zostać zakwalifikowane do kategorii A; 16. zwraca uwagę, jak ważne jest uzyskanie informacji o stanie istniejących stawów osadowych; wzywa państwa członkowskie do poprawienia bezpieczeństwa zapór w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska, zwłaszcza w obiektach kategorii A; 17. podkreśla, że ważne jest, aby już na etapie planowania angażować zainteresowane społeczności lokalne w projekty gospodarowania odpadami z przemysłu wydobywczego z użyciem substancji niebezpiecznych oraz aby zagwarantować przejrzystość i rzeczywiste uczestnictwo obywateli w całej procedurze udzielania zezwoleń i podczas aktualizacji przyznanych zezwoleń lub warunków zezwolenia; ponownie zwraca uwagę na znaczenie w tym zakresie konwencji z Espoo i z Aarhus; wzywa Komisję, aby w celu lepszego zaangażowania społeczności lokalnych zapewniła bazę danych dotyczącą dobrych praktyk; 18. wzywa Komisję, aby zaproponowała skuteczniejsze środki ochrony środowiska i zdrowia obywateli, gdyż niektóre państwa członkowskie okazały się dotychczas niezdolne do zapobieżenia zanieczyszczeniu wody i gleby przez niektórych operatorów; 19. odnotowuje zbędne obciążenia administracyjne władz i operatorów, jeśli chodzi o gospodarowanie odpadami obojętnymi i niezanieczyszczoną glebą, oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby unikały powielania procedur udzielania zezwoleń, przy uwzględnieniu specyfiki sektora oraz wpływu na zdrowie, bezpieczeństwo i środowisko; 20. wzywa Komisję, by zbadała, jak art. 14 dyrektywy oraz decyzja Komisji 2009/335/WE zostały wdrożone w państwach członkowskich i czy ustalone instrumenty zabezpieczenia finansowego są wystarczające i dostosowane do celu;

146 C 298/136 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 21. zwraca uwagę na swoją powyższą rezolucję z dnia 5 maja 2010 r. w sprawie całkowitego zakazu wykorzystania technologii wydobywczych z zastosowaniem cyjanku w UE, zwłaszcza w świetle słabego stanu wdrożenia, jeśli chodzi o zezwolenia dotyczące obiektów kategorii A, oraz ponawia skierowany do Komisji apel, aby jak najszybciej zaproponowała całkowity zakaz technologii wydobywczych z zastosowaniem cyjanku w Unii Europejskiej, zwłaszcza w kontekście dostępności takich nietoksycznych substancji alternatywnych jak cyklodekstryna ( 1 ); zwraca się do państw członkowskich, aby niezwłocznie zapewniły jak najlepsze zarządzanie stawami osadowymi, w których występuje cyjanek; 22. nalega na przedsiębiorstwa i odpowiednie właściwe organy, aby w procedurze udzielania zezwoleń na obiekty unieszkodliwiania odpadów z przemysłu wydobywczego brały pod uwagę dostępne zaawansowane technologie, zwłaszcza w odniesieniu do projektowania zbiorników na odpady, zgodnie z najwyższymi normami środowiskowymi; wzywa państwa członkowskie, aby gromadziły i analizowały dane przekazywane w związku z procedurą udzielania zezwoleń, porównywały je z faktycznym wpływem działającego obiektu unieszkodliwiania odpadów kopalnianych na środowisko oraz w razie potrzeby dokonywały niezbędnych korekt w wymogach zezwolenia; 23. wzywa Komisję, aby zadbała o wystarczające finansowanie badań i innowacji w dziedzinie zarządzania obiektami unieszkodliwiania odpadów kopalnianych w celu poprawy bezpieczeństwa tych obiektów; 24. zwraca się do Komisji, aby wykorzystała sposobność, jaką daje trwający przegląd dokumentu referencyjnego dotyczącego najlepszych dostępnych technik (BREF) w kontekście koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym, do priorytetowego potraktowania wyższych norm środowiskowych i efektywnego gospodarowania zasobami przy określaniu najlepszych praktyk, które zostaną ujęte w planach gospodarowania odpadami kopalnianymi; 25. wzywa Komisję, aby wspierała odzyskiwanie surowców krytycznych również z odpadów kopalnianych, zgodnie z planem działania UE dotyczącym gospodarki o obiegu zamkniętym; 26. ubolewa z powodu tendencji w górnictwie polegającej na sięganiu w Europie po zasoby mniej wartościowe i głębiej położone, w wyniku czego wydobywa się więcej materiału, aby uzyskać docelową ilość metalu; zwraca się do państw członkowskich, aby w jak najlepszy sposób wykorzystywały skałę płonną do zastępowania, gdzie to możliwe, pierwotnego materiału skalnego; wyraża głębokie zaniepokojenie efektywnością procesu obróbki chemicznej, ponieważ niższa zawartość rudy w skale macierzystej oznacza, że na tonę uzyskanego metalu powstaje więcej odpadów przeróbczych, a tym samym odpadów kopalnianych; 27. podkreśla, że z uwagi na przechodzenie UE na gospodarkę o obiegu zamkniętym kluczowe znaczenie ma ograniczanie zużycia surowców oraz wspieranie ponownego użycia i recyklingu; wzywa Komisję, by posiłkując się oceną cyklu życia, zastanowiła się nad wyznaczeniem celów, aby to osiągnąć; 28. podkreśla, że kompleksowe wydobycie może być główną zasadą, jednak z uwzględnieniem ograniczeń technicznych i rynkowych, a także potencjalnych kosztów pośrednich, takich jak ślad węglowy; proponuje, aby odpady pochodzące z górnictwa i powstałe w wyniku wzbogacania rud były analizowane i segregowane w celu unieszkodliwienia, aby ułatwić ich późniejszy odzysk; 29. wzywa Komisję i właściwe organy państw członkowskich do dalszego inwestowania w prace badawczo-rozwojowe nad alternatywnymi rentownymi procesami, aby zapewnić UE dostawy surowców naturalnych i wtórnych oraz zapobiegać powstawaniu odpadów z działalności wydobywczej; 30. podkreśla, że spuścizna z przeszłości, jaką stanowią opuszczone obiekty unieszkodliwiania odpadów kopalnianych, może stać się w średnio- lub krótkoterminowej perspektywie poważnym zagrożeniem dla zdrowia ludzkiego lub środowiska; wzywa Komisję do pełnej przejrzystości przy wyjaśnianiu wszystkich odstępstw od dyrektywy przyznanych państwom członkowskim oraz luk, które pozostają w związku z dawnymi składowiskami odpadów, i dotyczących ich środków zaradczych; w związku z tym wzywa Komisję, aby wspólnie z państwami członkowskimi zaproponowała plan działania na rzecz pełnej rekultywacji tych terenów, przy uwzględnieniu przykładów najlepszych praktyk i ewentualnych korzyści wynikających z koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym w przypadku jej zastosowania do gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego, a także mechanizmów monitorowania tych terenów po ich zamknięciu; 31. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji. ( 1 ) Liu i in. (2013) Selective isolation of gold facilitated by second-sphere coordination with α-cyclodextrin, Nature Communications.

147 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/137 P8_TA(2017)0200 Sytuacja w Wenezueli Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli (2017/2651(RSP)) (2018/C 298/18) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając swoje liczne wcześniejsze rezolucje w sprawie sytuacji w Wenezueli, w szczególności rezolucję z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli ( 1 ), rezolucję z dnia 18 grudnia 2014 r. w sprawie prześladowań demokratycznej opozycji w Wenezueli ( 2 ), rezolucję z dnia 12 marca 2015 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli ( 3 ) oraz rezolucję z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli ( 4 ), uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka z 1948 r., uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych, którego Wenezuela jest stroną, uwzględniając Międzyamerykańską kartę demokratyczną przyjętą w dniu 11 września 2001 r., uwzględniając konstytucję Wenezueli, w szczególności jej art. 72 i 233, uwzględniając pismo organizacji Human Rights Watch do sekretarza generalnego Organizacji Państw Amerykańskich Luisa Almagro Lemesa z dnia 16 maja 2016 r. na temat Wenezueli ( 5 ), uwzględniając oświadczenie z dnia 31 marca 2017 r. wydane przez Wysokiego Komisarza ONZ ds. Praw Człowieka Zeida Ra ada Al Husseina na temat decyzji Sądu Najwyższego Wenezueli o przejęciu uprawnień ustawodawczych Zgromadzenia Narodowego, uwzględniając ostrzeżenia Organizacji Państw Amerykańskich (OPA) w sprawozdaniach z dnia 30 maja 2016 r. i z dnia 14 marca 2017 r. w sprawie Wenezueli i apel jego Sekretarza Generalnego o pilne zwołanie posiedzenia Stałej Rady na mocy art. 20 karty demokratycznej, aby omówić kryzys polityczny w Wenezueli, uwzględniając pismo z dnia 27 marca 2017 r. skierowane przez wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federikę Mogherini w sprawie pogarszającej się sytuacji i poważnych kryzysów politycznych, gospodarczych i humanitarnych w Wenezueli, uwzględniając deklarację OPA podpisaną przez jej 14 państw członkowskich w dniu 13 marca 2017 r., w której wezwano Wenezuelę m.in. do szybkiego zaplanowania wyborów, uwolnienia więźniów politycznych i uznania zapisanego w jej konstytucji rozdziału władzy, uwzględniając rezolucję Stałej Rady OPA z dnia 3 kwietnia 2017 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Wenezueli, uwzględniając art. 123 ust. 2 i 4 Regulaminu, ( 1 ) Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0176. ( 2 ) Dz.U. C 294 z , s. 21. ( 3 ) Dz.U. C 316 z , s ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0269. ( 5 )

148 C 298/138 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. A. mając na uwadze, że w dniu 27 marca 2017 r. Sąd Najwyższy Wenezueli wydał decyzję o uznaniu wszystkich przepisów przyjętych przez Zgromadzenie Narodowe za niezgodne z konstytucją; mając na uwadze, że w dniu 29 marca 2017 r. Sąd Najwyższy Wenezueli wydał decyzję o zawieszeniu Zgromadzenia Narodowego, unieważniając jego działania ustawodawcze i postanawiając o przejęciu funkcji ustawodawczej przez Sąd Najwyższy; B. mając na uwadze, że decyzje wydane przez Sąd Najwyższy Wenezueli stanowią naruszenie zarówno rozdziału władzy zagwarantowanego w konstytucji oraz zobowiązania wszystkich sędziów do poszanowania i zagwarantowania integralności konstytucji Wenezueli (art. 334); C. mając na uwadze, że decyzje te zostały wydane bez żadnych podstaw konstytucyjnych, czy to w odniesieniu do uprawnień przyznanych Zgromadzeniu Narodowemu (art. 187 konstytucji), czy uprawnień, z których korzysta Izba Konstytucyjna Sądu Najwyższego (art. 336 Konstytucji); D. mając na uwadze, że wyznaczony przez rząd Wenezueli prokurator generalny państwa, Luisa Ortega Díaz, potępiła decyzję wydaną przez Sąd Najwyższy, uznając ją za naruszenie porządku konstytucyjnego; mając na uwadze, że w wyniku międzynarodowych reakcji i licznych apeli prezydent Nicolás Maduro zwrócił się do Sądu Najwyższego o zmianę decyzji o pełnym unieważnieniu Zgromadzenia Narodowego oraz mając na uwadze, że w dniu 1 kwietnia 2017 r. Sąd Najwyższy wydał nowe decyzje odwołujące poprzednią; E. mając na uwadze, że Sąd Najwyższy zawiesił uprzednio Zgromadzenie Narodowe i unieważnił jego działania w dniu 1 sierpnia 2016 r. i w dniu 5 września 2016 r. orzeczeniem nr 808; F. mając na uwadze, że koalicja wenezuelskich partii opozycyjnych, Mesa de la Unidad Democrática, zdobyła 112 miejsc w liczącym sobie 167 miejsc Zgromadzeniu Narodowym, co stanowi większość dwóch trzecich miejsc, w stosunku do 55 miejsc, które zdobyła PSUV; mając na uwadze, że Sąd Najwyższy uniemożliwił czterem nowo wybranym przedstawicielom Zgromadzenia Narodowego (przy czym trzech z nich to członkowie opozycji) objęcie urzędu, co pozbawiło opozycję większości dwóch trzecich miejsc; G. mając na uwadze, że ostatnie arbitralne aresztowania zwiększyły liczbę więźniów politycznych do ponad stu, przy czym znaleźli się wśród nich przywódcy polityczni, tacy jak Leopoldo López, Antonio Ledezma Daniel Ceballos i Yon Goicoechea; H. mając na uwadze, że wenezuelskim przywódcom opozycji i dwukrotnemu kandydatowi na prezydenta Henrique Caprilesowi zakazano sprawowania funkcji politycznych przez okres 15 lat; mając na uwadze, że decyzję tę podjęto w oparciu o rzekome oskarżenia o nieprawidłowości administracyjne, gdy pełnił on funkcję gubernatora stanu Miranda; I. mając na uwadze, że wenezuelskie siły bezpieczeństwa, w tym gwardia narodowa i policja państwowa, a także nieregularne ugrupowania zbrojne od początku protestów wielokrotnie brutalnie używały siły wobec pokojowych demonstrantów, w tym członków Kongresu, którzy sprzeciwiali się decyzji o unieważnieniu uprawnień Zgromadzenia Narodowego oraz mając na uwadze, że doprowadziło to do śmierci ponad 20 osób, a wiele osób zostało rannych i dokonano wielu aresztowań; J. mając na uwadze, że w dniu 3 kwietnia 2017 r. 17 spośród 21 krajów wchodzących w skład Stałej Rady OPA wyraziło poważne zaniepokojenie z powodu niekonstytucyjnej zmiany porządku demokratycznego w Wenezueli; mając na uwadze, że niektóre państwa regionu wyraziły niedawno chęć ułatwienia procesu mediacji w Wenezueli, stwarzając możliwość przełomu w rozmowach; K. mając na uwadze, że rząd zawiesił zaplanowane na grudzień 2016 r. wybory lokalne i regionalne oraz pomimo spełnienia wszystkich wymogów konstytucyjnych uniemożliwił przeprowadzenie referendum w sprawie odwołania na mocy przepisu konstytucyjnego, który umożliwia 20 % elektoratu żądać usunięcia niecieszącego się popularnością prezydenta; 1. potępia ciągłe niekonstytucyjne naruszanie porządku demokratycznego w Wenezueli, po orzeczeniu wydanym przez Sąd Najwyższy Wenezueli w celu przejęcia uprawnień ustawodawczych Zgromadzenia Narodowego, a także brak rozdziału władzy i niezależności władz państwowych;

149 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/139 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 2. zdecydowanie odrzuca decyzje Sądu Najwyższego Wenezueli o zawieszeniu uprawnień Zgromadzenia Narodowego i uważa je za działanie z gruntu niedemokratyczne, które bezpośrednio narusza konstytucję Wenezueli; uważa za niezbędnie, niezależnie do niedawnej rewizji niektórych elementów tych decyzji, by rząd Wenezueli zapewnił pełne przywrócenie porządku demokratycznego; 3. wyraża głębokie zaniepokojenie pogarszającą się dramatycznie sytuacją w dziedzinie demokracji, praw człowieka oraz sytuacją społeczno-gospodarczą w Wenezueli, w klimacie rosnącej niestabilności politycznej i społecznej; 4. apeluje do rządu i Sądu Najwyższego Wenezueli o przestrzeganie konstytucji, w szczególności uprawnień przyznanych wszystkim praworządnie wybranym członkom parlamentu; 5. wzywa rząd Wenezueli do zagwarantowania rozdziału i niezależności organów władzy oraz do przywrócenia pełnej władzy konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego; przypomina, że rozdział organów władzy oraz brak wzajemnych ingerencji pomiędzy nimi to podstawowa zasada państw demokratycznych opierających się na praworządności; 6. wzywa rząd Wenezueli do zapewnienia natychmiastowego i bezwarunkowego uwolnienia wszystkich więźniów politycznych; przypomina, że uwolnienie więźniów politycznych zostało zatwierdzone przez Zgromadzenie Narodowe w ramach ustawy o pojednaniu narodowym, wobec której decyzją władzy wykonawczej postawiono weto; podkreśla, że nie może istnieć trwałe pokojowe rozwiązanie dla Wenezueli dopóki istnieją więźniowie polityczni; 7. wzywa rząd Wenezueli do przestrzegania konstytucji i do jak najszybszego przedstawienia kalendarza wyborczego, który umożliwi wolne i przejrzyste wybory, jako jedyny sposób na położenie kresu obecnemu impasowi politycznemu; zdecydowanie potępia decyzję wenezuelskiego krajowego contraloría o zakazie sprawowania funkcji politycznych przez przywódcę opozycji Henrique Caprilesa przez okres 15 lat; wzywa rząd Wenezueli do zaprzestania praktyki wykluczania przywódców opozycji przez pozbawianie ich praw politycznych; 8. z zadowoleniem przyjmuje rezolucję przyjętą przez Stałą Radę OPA w dniu 3 kwietnia 2017 r. i wzywa wiceprzewodniczącą/wysoką przedstawiciel do jej poparcia, a także wyrażoną przez wiele krajów regionu chęć ułatwienia procesu mediacji w celu osiągnięcia porozumienia krajowego; wzywa ponadto wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do aktywnego zbadania wraz z międzynarodowymi i regionalnymi organizacjami innych środków, które umożliwią UE przywrócenie pełnej demokracji w Wenezueli; 9. zdecydowanie potępia stosowane przez siły bezpieczeństwa Wenezueli oraz nieregularne ugrupowania zbrojne brutalne represje wobec pokojowych protestów, w wyniku których śmierć poniosło ponad 20 osób, a wiele osób zostało rannych i dokonano wielu aresztowań; wzywa rząd Wenezueli do przeprowadzenia dochodzeń w sprawie wszystkich przypadków śmierci oraz do poszanowania i zagwarantowania konstytucyjnego prawa do wolności pokojowych zgromadzeń; wzywa władze Wenezueli do zagwarantowania bezpieczeństwa i swobody wykonywania praw wszystkim obywatelom, w szczególności obrońcom praw człowieka, dziennikarzom, działaczom politycznym i członkom niezależnych organizacji pozarządowych, którzy narażeni są na większe ryzyko ataków i arbitralne zatrzymania; 10. wzywa władze wenezuelskie do umożliwienia niesienia pomocy humanitarnej w kraju w trybie pilnym oraz do dopuszczenia organizacji międzynarodowych, które chcą pomóc najbardziej dotkniętym grupom społeczeństwa; wzywa społeczność międzynarodową, a w szczególności kraje sąsiadujące z Wenezuelą i kraje UE do wzięcia pod uwagę, że w wyniku opuszczania kraju przez dużą liczbę obywateli Wenezueli może dojść do kryzysu humanitarnego; 11. ponawia pilny apel o jak najszybsze wysłanie do Wenezueli delegacji Parlamentu Europejskiego i poprowadzenie dialogu ze wszystkimi stronami konfliktu; 12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel Unii ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, rządowi i Zgromadzeniu Narodowemu Boliwariańskiej Republiki Wenezueli, Europejsko-Latynoamerykańskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu oraz sekretarzowi generalnemu Organizacji Państw Amerykańskich.

150 C 298/140 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. ZALECENIA PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0100 Dochodzenie w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym Zalecenie Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. dla Rady i Komisji w następstwie dochodzenia w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym (2016/2908(RSP)) (2018/C 298/19) Parlament Europejski, uwzględniając art. 226 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), uwzględniając decyzję 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji z dnia 19 kwietnia 1995 r. w sprawie szczegółowych przepisów regulujących egzekwowanie przez Parlament Europejski jego prawa do prowadzenia dochodzeń ( 1 ), uwzględniając decyzję (UE) 2016/34 z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie utworzenia komisji śledczej ds. pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym, a także określenia jej uprawnień, składu i kadencji ( 2 ), uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów ( 3 ), uwzględniając dyrektywę 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającą ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów ( 4 ), uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE z dnia 21 maja 2008 r. w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 października 2015 r. w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym ( 6 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2016 r. w sprawie dochodzenia w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym (sprawozdanie wstępne) ( 7 ) (oparte na sprawozdaniu wstępnym A8-0246/2016), uwzględniając sprawozdanie końcowe komisji śledczej ds. pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym (A8-0049/ 2017), uwzględniając projekt zalecenia komisji śledczej ds. pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym, uwzględniając art. 198 ust. 12 Regulaminu, ( 1 ) Dz.U. L 113 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 10 z , s. 13. ( 3 ) Dz.U. L 171 z , s. 1. ( 4 ) Dz.U. L 263 z , s. 1. ( 5 ) Dz.U. L 152 z , s. 1. ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0375. ( 7 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0322.

151 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/141 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. A. mając na uwadze, że art. 226 TFUE stanowi podstawę prawną dla powołania przez Parlament Europejski tymczasowej komisji śledczej do zbadania zarzutów naruszenia lub niewłaściwego administrowania w stosowaniu prawa Unii, bez uszczerbku dla właściwości sądów krajowych lub unijnych, oraz mając na uwadze, że stanowi to istotny aspekt uprawnień nadzorczych Parlamentu; B. mając na uwadze, że na podstawie wniosku Konferencji Przewodniczących Parlament, na posiedzeniu w dniu 17 grudnia 2015 r., postanowił powołać komisję śledczą do zbadania zarzutów niestosowania prawa Unii w odniesieniu do pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnym oraz że komisja ta miała opracować wszelkie zalecenia, jakie uzna za niezbędne w tej kwestii; C. mając na uwadze, że komisja śledcza rozpoczęła prace w dniu 2 marca 2016 r. i w dniu 28 lutego 2017 r. przyjęła sprawozdanie końcowe, w którym określono metodykę i zawarto wnioski z dochodzenia; D. mając na uwadze, że w ostatnich dekadach udział w rynku samochodów osobowych napędzanych olejem napędowym wzrósł w Unii Europejskiej do takiego poziomu, że pojazdy te stanowią obecnie ponad połowę nowych samochodów sprzedawanych w prawie każdym państwie członkowskim; mając na uwadze, że ten stały wzrost udziału w rynku pojazdów z silnikiem wysokoprężnym wynika również z unijnej polityki przeciwdziałania zmianie klimatu, ponieważ technologia silników wysokoprężnych ma przewagę nad silnikami benzynowymi, jeśli chodzi o emisję CO 2 ; mając na uwadze, że na etapie spalania silniki wysokoprężne w porównaniu z silnikami benzynowymi emitują znacznie więcej zanieczyszczeń innych niż CO 2, takich jak NO x, SO x i pył zawieszony, które mają znaczny i bezpośredni, szkodliwy wpływ na zdrowie publiczne; mając na uwadze, że technologie służące ograniczaniu tych zanieczyszczeń istnieją i są wprowadzane na rynek; E. mając na uwadze, że istnieje obecnie technologia pozwalająca spełniać normy Euro 6 dotyczące NO x dla pojazdów z silnikiem wysokoprężnym, w tym w odniesieniu do rzeczywistych warunków jazdy i bez wywierania negatywnego wpływu na emisje CO 2 ; F. mając na uwadze, że najlepsze praktyki ze Stanów Zjednoczonych przewidujące bardziej rygorystyczne normy emisji mające zastosowanie zarówno do pojazdów z silnikiem benzynowym, jak i do pojazdów z silnikiem wysokoprężnym, oraz bardziej rygorystyczna polityka egzekwowania przepisów stanowią normę, do której UE powinna dążyć; G. mając na uwadze, że ochrona zdrowia publicznego i środowiska powinna być wspólną sprawą społeczną i wspólnym obowiązkiem społecznym, i wszystkie zainteresowane strony, w tym sektor motoryzacyjny, mają do odegrania w tej dziedzinie ważną rolę; 1. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podjęcia niezbędnych kroków w celu upublicznienia sprawozdania końcowego komisji śledczej, zgodnie z art. 198 ust. 11 Regulaminu oraz art. 4 ust. 2 decyzji 95/167/WE, Euratom, EWWS; 2. wzywa Radę i Komisję, aby zadbały o podjęcie konkretnych działań w związku z wynikami dochodzenia i wynikającymi z nich zaleceniami, zgodnie z decyzją 95/167/WE, Euratom, EWWS; 3. wzywa Komisję, aby w ciągu 18 miesięcy od przyjęcia niniejszego zalecenia a następnie w regularnych odstępach przedłożyła Parlamentowi kompleksowe sprawozdanie z działań podjętych przez Komisję i państwa członkowskie w związku z wynikami prac komisji śledczej i jej zaleceniami; 4. zwraca się do przewodniczącego, aby zobowiązał Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisję Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów oraz Komisję Transportu i Turystyki do kontroli działań podjętych w związku z wynikami prac komisji śledczej i jej zaleceniami, zgodnie z art. 198 ust. 13 Regulaminu; 5. zwraca się do przewodniczącego, aby zobowiązał Komisję Spraw Konstytucyjnych do podjęcia działań w związku z zaleceniami komisji śledczej dotyczącymi ograniczeń uprawnień śledczych Parlamentu; Badania laboratoryjne i rzeczywiste emisje 6. wzywa Komisję do zmiany struktury wewnętrznej w taki sposób, aby zgodnie z zasadą odpowiedzialności zbiorowej portfolio jednego komisarza (i dyrekcji generalnej) obejmowało równocześnie odpowiedzialność za prawodawstwo w zakresie jakości powietrza i za politykę odnoszącą się do źródeł emisji zanieczyszczeń; apeluje o zwiększenie zasobów ludzkich i technicznych w Komisji przeznaczonych na prace związane z pojazdami, układami pojazdów i technologiami kontroli emisji oraz o dalszą poprawę przez Wspólne Centrum Badawcze (JRC) specjalistycznej wiedzy technicznej jego pracowników;

152 C 298/142 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 7. w związku z tym apeluje do Komisji o zmianę jej struktury wewnętrznej oraz zmianę podziału kompetencji tak, aby wszystkie obecne kompetencje ustawodawcze Dyrekcji Generalnej ds. Rynku Wewnętrznego, Przemysłu, Przedsiębiorczości i MŚP (DG GROW) w obszarze emisji z pojazdów zostały przekazane Dyrekcji Generalnej ds. Środowiska (DG ENV); 8. wzywa Komisję, aby zadbała o zapewnienie JRC odpowiednich zasobów ludzkich i specjalistycznej wiedzy technicznej oraz odpowiedniego poziomu autonomii, w tym środków pozwalających utrzymać w organizacji personel dysponujący odpowiednim doświadczeniem w zakresie pojazdów i technologii kontroli emisji oraz badania pojazdów; zauważa, że JRC może mieć nowe obowiązki w zakresie kontroli w związku z wymogami w kontekście wniosku w sprawie nowego rozporządzenia dotyczącego nadzoru rynku i homologacji typu; 9. apeluje o pełne upublicznienie za pośrednictwem bazy danych wszystkich wyników badań JRC w niezanonimizowanym formacie; wzywa ponadto Laboratorium Emisji z Pojazdów JRC (VELA) do składania sprawozdań radzie nadzorczej, w której skład wchodzą przedstawiciele państw członkowskich oraz organizacji ochrony środowiska i zdrowia; 10. wzywa współprawodawców, aby w związku z dokonywaną zmianą rozporządzenia (WE) nr 715/2007 zapewnili, żeby środki na mocy art. 5 ust. 3 i art. 14, które mają uzupełniać lub zmieniać niektóre, inne niż istotne elementy aktu ustawodawczego, były przyjmowane w drodze aktów delegowanych, co zagwarantuje odpowiednią kontrolę ze strony Parlamentu i Rady, a jednocześnie ograniczy możliwość powstawania nieuzasadnionych opóźnień w przyjmowaniu tych środków; zdecydowanie sprzeciwia się opcji przewidującej podejmowanie takich środków w drodze aktów wykonawczych; 11. apeluje o szybkie przyjęcie trzeciego i czwartego pakietu w sprawie emisji zanieczyszczeń w rzeczywistych warunkach jazdy (RDE) w celu zakończenia tworzenia ram regulacyjnych nowej procedury homologacji typu oraz o szybkie rozpoczęcie stosowania tych ram; przypomina, że aby badania RDE skutecznie przyczyniły się do zmniejszenia różnic między emisjami mierzonymi w laboratorium i w ruchu drogowym, specyfikacje badań i procedury oceny powinny zostać określone bardzo dokładnie i powinny obejmować szeroki zakres różnych warunków jazdy, w tym temperaturę, obciążenie silnika, prędkość pojazdu, wysokość, rodzaj drogi oraz inne parametry, które można zidentyfikować w ruchu na terytorium Unii; 12. zwraca uwagę na skargę o unieważnienie drugiego pakietu RDE złożoną przez kilka miast UE ze względu na fakt, że przez wprowadzenie nowych, wyższych wartości granicznych emisji NO x rozporządzenie Komisji zmienia istotny element aktu podstawowego, naruszając tym samym zasadniczy wymóg proceduralny oraz przepisy dyrektywy w sprawie jakości powietrza (2008/50/WE) w odniesieniu do ograniczenia maksymalnych poziomów emisji tlenków azotu dla pojazdów z silnikiem wysokoprężnym; 13. wzywa Komisję, aby dokonała w 2017 r. przeglądu współczynnika zgodności stosowanego do badań RDE w zakresie emisji NO x, jak przewidziano w drugim pakiecie RDE; apeluje do Komisji o kolejne coroczne zmiany współczynnika zgodności, odpowiednio do postępu technicznego, aby obniżyć go do wartości 1 najpóźniej do 2021 r.; 14. wzywa Komisję, aby dokonała przeglądu obowiązujących przepisów Unii w celu ustalenia, czy wprowadzanie do obrotu innych układów pojazdów lub innych produktów może wynikać z nieadekwatnych procedur badania, jak ma to miejsce w przypadku emisji z pojazdów lub innych obszarów, w których również brakuje działań w zakresie nadzoru rynku, oraz aby przedstawiła odpowiednie wnioski ustawodawcze w celu zapewnienia egzekwowania norm rynku wewnętrznego; 15. wzywa Komisję do przedstawienia wniosków dotyczących wprowadzenia kontroli w zakresie ochrony środowiska na szczeblu UE w celu monitorowania zgodności z normami środowiskowymi dla produktów, dopuszczalnymi wartościami emisji w odniesieniu do pozwoleń na eksploatację oraz ogólnie unijnym prawem ochrony środowiska; 16. wzywa Komisję do kontynuowania prac nad udoskonaleniem działania PEMS, aby zwiększać dokładność i zmniejszać margines błędu; uważa, że w odniesieniu do pyłu zawieszonego technologia PEMS powinna umożliwiać uwzględnianie cząstek mniejszych niż 23 nanometry i stanowiących największe zagrożenie dla zdrowia publicznego; 17. uważa, że przepisy horyzontalne dotyczące tworzenia i działania grup ekspertów Komisji, przyjęte przez Komisję w dniu 30 maja 2016 r., są doskonalsze w porównaniu ze starszymi przepisami, na przykład jeśli chodzi o wymóg sporządzania merytorycznych i pełnych protokołów posiedzeń; wzywa Komisję do dokonania przeglądu tych przepisów w celu wzmocnienia postanowień dotyczących zrównoważonego składu grup ekspertów; wzywa Komisję do rygorystycznego i natychmiastowego wprowadzenia w życie (zaktualizowanych) przepisów horyzontalnych oraz do sporządzenia sprawozdania dla Parlamentu i Rady zawierającego ocenę ich stosowania;

153 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/143 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 18. wzywa do publicznego udostępnienia list uczestników i protokołów posiedzeń komitetów procedury komitetowej, takich jak Komitet Techniczny ds. Pojazdów Silnikowych (TCMV), i grup ekspertów Komisji, takich jak grupa robocza ds. pojazdów silnikowych lub grupa robocza ds. emisji w rzeczywistych warunkach jazdy pochodzących z lekkich samochodów dostawczych lub osobowych (RDE-LDV); 19. wzywa państwa członkowskie, aby zapewniły parlamentom narodowym większą przejrzystość pod względem dostępu do dokumentów z posiedzeń TCMV; 20. wzywa Komisję do dokonania znaczącej zmiany obecnych strategii dotyczących archiwizowania i przechowywania informacji oraz do zapewnienia, by opracowania tematyczne, komunikaty między służbami, projekty i nieoficjalne wymiany informacji między Komisją, państwami członkowskimi, Radą i ich przedstawicielami były domyślnie archiwizowane; wyraża ubolewanie z powodu występujących w rejestrach publicznych braków, które powstały w następstwie zdecydowanie zbyt wąskiego zakresu dokumentów przygotowanych do archiwizacji, co wymaga aktywnej interwencji w celu zarchiwizowania dokumentów; Urządzenia ograniczające skuteczność działania 21. uważa, że choć procedura RDE zminimalizuje ryzyko stosowania urządzeń ograniczających skuteczność działania, to nie zapobiegnie w pełni potencjalnemu uciekaniu się do nielegalnych praktyk; w związku z tym zaleca zgodnie z podejściem przyjętym przez władze USA uwzględnienie w badaniach dotyczących homologacji typu i badaniach zgodności eksploatacyjnej pewnego stopnia nieprzewidywalności, aby zapobiec wykorzystywaniu jakichkolwiek pozostałych luk i zapewnić zgodność w ciągu całego cyklu życia pojazdu; z zadowoleniem przyjmuje zatem protokół badań urządzeń ograniczających skuteczność działania zawarty w wytycznych dotyczących oceny pomocniczych strategii kontroli emisji i obecności urządzeń ograniczających skuteczność działania, przyjętych przez Komisję w dniu 26 stycznia 2017 r. i mających zastosowanie do pojazdów będących już na rynku; oczekuje, że właściwe organy państw członkowskich szybko zaczną stosować ten protokół podczas działań związanych z nadzorem rynku i prowadzić zalecane badania pojazdów w zmieniających się w nieprzewidywalny sposób standardowych warunkach badania, takich jak temperatura otoczenia, wzorce prędkości, obciążenie pojazdu i czas trwania badania, co może obejmować badanie z zaskoczenia ; 22. zauważa z zaniepokojeniem, że oficjalne badania pojazdów pod kątem emisji CO 2 i zużycia paliwa będą nadal ograniczały się do procedury badania laboratoryjnego (WLTP), co oznacza, że nielegalne stosowanie urządzeń ograniczających skuteczność działania nadal będzie możliwe i może pozostawać niewykryte; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby ustanowiły programy zdalnego monitorowania floty z wykorzystaniem urządzeń teledetekcji drogowej lub wbudowanych czujników w celu badania efektywności środowiskowej użytkowanej floty oraz wykrywania ewentualnych nielegalnych praktyk, które mogą prowadzić do ciągłego występowania różnic między wynikami przedstawianymi w dokumentach a osiąganymi w rzeczywistości; 23. wzywa Komisję, aby dalej analizowała powody, dla których bardziej rygorystyczne postanowienia dotyczące urządzeń ograniczających skuteczność działania zawarte w przepisach odnoszących się do pojazdów ciężarowych nie zostały wprowadzone do przepisów dotyczących lekkich pojazdów dostawczych lub osobowych; 24. wzywa Komisję, aby przeprowadziła wewnętrzny przegląd w celu zweryfikowania twierdzenia, że ustalenia badań prowadzonych przez JRC i omawiane przez służby Komisji obawy dotyczące możliwości stosowania przez producentów nielegalnych praktyk nigdy nie dotarły na wyższe poziomy hierarchii; wzywa Komisję do przedstawienia wniosków Parlamentowi; 25. uważa, że należy ustanowić w Komisji jasny mechanizm sprawozdawczości, który zapewniałby, aby w przypadku stwierdzenia przez JRC niezgodności były one zgłaszane na wszystkich odpowiednich poziomach w hierarchii Komisji; 26. apeluje do Komisji o upoważnienie JRC do dalszego badania, wraz z organami krajowymi i niezależnymi instytutami badawczymi, podejrzanego profilu emisji zaobserwowanego w przypadku niektórych samochodów w sierpniu 2016 r.; 27. wzywa państwa członkowskie, aby wymagały od producentów samochodów w związku z wprowadzonym niedawno obowiązkiem ujawniania przez producentów samochodów podstawowych i pomocniczych strategii emisji wyjaśnienia wszelkich irracjonalnych profili emisji z pojazdów obserwowanych podczas badań oraz wykazania potrzeby stosowania wyjątków określonych w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 715/2007; wzywa państwa członkowskie, aby przekazały Komisji i Parlamentowi wyniki własnych dochodzeń oraz dane badań technicznych;

154 C 298/144 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 28. wzywa Komisję, aby ściśle monitorowała egzekwowanie przez państwa członkowskie zwolnień w zakresie stosowania urządzeń ograniczających skuteczność działania; z zadowoleniem przyjmuje zatem metodykę oceny technicznej pomocniczych strategii kontroli emisji zawartą w wytycznych Komisji z dnia 26 stycznia 2017 r.; wzywa Komisję, aby w stosownych przypadkach wszczynała postępowania w sprawie naruszenia przepisów; Homologacja typu i zgodność eksploatacyjna 29. apeluje, w interesie konsumentów i ochrony środowiska, o szybkie przyjęcie wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep (2016/0014(COD)) ( 1 ), które zastępuje obecną dyrektywę ramową w sprawie homologacji typu, oraz o wprowadzenie go w życie nie później niż w 2020 r.; uważa, że zachowanie równie ambitnego poziomu jak w pierwotnym wniosku Komisji, w szczególności jeśli chodzi o wprowadzenie unijnego nadzoru nad systemem, to absolutne minimum wymagane do usprawnienia unijnego systemu; uważa ponadto, że bardziej kompleksowy i skoordynowany system homologacji typu i nadzoru rynku, obejmujący nadzór unijny, wspólne audyty i współpracę z organami krajowymi i między tymi organami, powinien być celem, jaki należy osiągnąć w toku międzyinstytucjonalnych negocjacji w sprawie tego dossier; 30. uważa, że tylko ściślejszy nadzór na szczeblu UE może zapewnić właściwe egzekwowanie unijnych przepisów dotyczących pojazdów oraz skuteczne i sprawne prowadzenie działań związanych z nadzorem rynku w UE; wzywa Komisję, aby zapewniła pełne i jednolite wdrożenie nowych ram w zakresie homologacji typu i nadzoru rynku oraz aby koordynowała prace krajowych organów ds. homologacji typu i nadzoru rynku i pełniła rolę mediatora w przypadku różnicy zdań; 31. apeluje o drastyczne zaostrzenie nadzoru rynku na podstawie jasno zdefiniowanych przepisów i jaśniejszego podziału obowiązków w nowych unijnych ramach w zakresie homologacji typu w celu stworzenia lepszego, skutecznego i funkcjonalnego systemu; 32. uważa, że unijny nadzór w nowych ramach UE w zakresie homologacji typu powinien wiązać się z ponownym badaniem na odpowiednią skalę i przy zastosowaniu szerokiego zestawu badań na podstawie statystycznie istotnych prób pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych już udostępnionych na rynku w celu sprawdzenia ich zgodności z homologacją typu i stosownymi przepisami, a także z zainicjowaniem środków naprawczych obejmujących wycofanie pojazdów z obrotu, cofnięcie homologacji typu i kary administracyjne; uważa, że zasadnicze znaczenie dla wykonania tego zadania ma wiedza specjalistyczna JRC; 33. wzywa Komisję i państwa członkowskie do oceny amerykańskiej praktyki losowych badań pojazdów poza linią produkcyjną i badań eksploatacyjnych oraz do wyciągnięcia niezbędnych wniosków w odniesieniu do usprawnienia działań w zakresie nadzoru rynku; 34. proponuje, aby w przypadku pojazdów osobowych losowym badaniom w ramach nadzoru rynku, w tym z nieokreślonymi protokołami badań, poddawać co najmniej 20 % nowych modeli wprowadzanych na rynek Unii każdego roku oraz reprezentatywną liczbę starszych modeli, aby zweryfikować, czy pojazdy są zgodne z unijnymi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa i ochrony środowiska w ruchu drogowym; uważa, że podczas wyboru pojazdów do zbadania na szczeblu Unii należy kierować się uzasadnionymi skargami oraz uwzględniać badania przeprowadzane przez stronę trzecią, dane z systemów teledetekcji, sprawozdania z okresowych kontroli technicznych oraz inne informacje; 35. wskazuje na potrzebę systematycznego egzekwowania przez właściwe organy krajowe zgodności produkcji i zgodności eksploatacyjnej pojazdów oraz dalszej koordynacji i nadzoru na szczeblu UE; uważa, że badanie zgodności produkcji i zgodności eksploatacyjnej powinno być przeprowadzane przez służby techniczne inne niż służby odpowiedzialne za homologację typu danego pojazdu oraz że wewnętrzne służby techniczne powinny być wykluczone z przeprowadzania badania emisji do celów homologacji typu; wzywa państwa członkowskie do ostatecznego wyjaśnienia, który organ odpowiada za nadzór rynku na ich terytorium, aby zagwarantować, że dany organ jest świadomy swoich obowiązków, oraz do przekazania odpowiednich informacji Komisji; uważa, że znacznie bliższa współpraca i wymiana informacji między organami nadzoru rynku państw członkowskich a Komisją, w tym na temat krajowych planów nadzoru rynku, poprawi ogólną jakość nadzoru rynku w UE i umożliwi Komisji wykrycie słabych punktów w krajowych systemach nadzoru rynku; 36. uważa, że większa koordynacja i dialog między organami udzielającymi homologacji typu a Komisją w formie forum, któremu przewodniczy Komisja, przyczyni się do promocji dobrych praktyk mających na celu zapewnienie skutecznego i zharmonizowanego wdrożenia rozporządzenia w sprawie homologacji typu i nadzoru rynku; ( 1 ) Zob. także teksty przyjęte w dniu 4 kwietnia 2017 r., P8_TA(2017)0097.

155 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/145 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 37. uważa, że możliwość pełnego niezależnego przeglądu wyników badań homologacji typu, w tym danych z prób wybiegu, poprawi skuteczność ram, oraz że odpowiednie dane powinny być dostępne dla właściwych podmiotów; 38. apeluje o właściwe i niezależne finansowanie homologacji typu, nadzoru rynku i działalności służb technicznych, na przykład dzięki ustanowieniu struktury opłat, za pośrednictwem budżetów krajowych państw członkowskich bądź w drodze połączenia tych dwóch metod; uważa, że organy udzielające homologacji typu powinny ponosić odpowiedzialność za sprawdzenie handlowych i ekonomicznych stosunków między producentami samochodów i dostawcami z jednej strony a służbami technicznymi z drugiej strony, aby zapobiegać konfliktom interesów; 39. zwraca uwagę na amerykański system homologacji typu w którym opłaty pobierane od producentów na pokrycie kosztu programów certyfikacji i dostosowania są przekazywane Departamentowi Skarbu USA, a z kolei Kongres przydziela fundusze Agencji Ochrony Środowiska (EPA) na realizację jej programów jako paradygmat, który może posłużyć do poprawy niezależności systemu UE; 40. wzywa do szybkiego przyjęcia, wdrożenia i stosowania czwartego pakietu RDE regulującego wykorzystywanie PEMS do kontroli zgodności eksploatacyjnej i badań przeprowadzanych przez stronę trzecią; wzywa Komisję, by udzieliła JRC mandatu do przeprowadzania badań emisji z użyciem PEMS w ramach kontroli zgodności eksploatacyjnej na szczeblu europejskim w kontekście nowych ram homologacji typu; 41. wzywa współprawodawców, by w przyszłym rozporządzeniu w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych ustanowili ogólnounijną sieć teledetekcji służącą monitorowaniu rzeczywistych emisji floty samochodowej i identyfikowaniu nadmiernie zanieczyszczających pojazdów w celu ukierunkowania kontroli zgodności eksploatacyjnej i wykrywania samochodów, które mogły zostać poddane nielegalnej modyfikacji sprzętu (np. wyłączanie układu recyrkulacji spalin (EGR), usuwanie filtra cząstek stałych w silnikach wysokoprężnych lub selektywnej redukcji katalitycznej (SCR)) lub oprogramowania (nielegalna zmiana oprogramowania jednostki sterującej pracą silnika, ang. chip tuning); 42. wzywa Komisję do skorzystania z uprawnień delegowanych określonych w art. 17 dyrektywy 2014/45/UE w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep, aby zaktualizować metody badań w okresowych kontrolach technicznych samochodów w celu pomiaru ich emisji NO x ; 43. uważa, że organy udzielające homologacji typu, organy nadzoru rynku i służby techniczne powinny wykonywać powierzone im obowiązki; jest zdania, że powinny one zatem znacząco i stale poprawiać swój poziom kompetencji, w związku z czym wzywa do ustanowienia regularnych i niezależnych kontroli zdolności tych podmiotów; 44. zwraca się do Komisji o przeanalizowanie możliwości nałożenia na producentów obowiązku informowania tej instytucji o wyborze służby technicznej w celu zapewnienia Komisji pełnego oglądu sytuacji; 45. wzywa państwa członkowskie, aby wymagały od producentów samochodów ujawniania i uzasadniania wobec organów udzielających homologacji typu ich strategii dotyczących emisji, jak ma to miejsce w przypadku pojazdów ciężarowych; 46. wzywa państwa członkowskie, aby przeanalizowały, czy standardowe rozwiązania w rodzaju składanych przez producenta propozycji naprawy pojazdów wyposażonych w nieuczciwe systemy są rzeczywiście zgodne z przepisami dotyczącymi emisji, oraz aby przeprowadzały wybiórcze kontrole nowych pojazdów po naprawie; Egzekwowanie i kary 47. apeluje o surowsze i skuteczniejsze egzekwowanie w UE przepisów dotyczących emisji z pojazdów; proponuje niezwłoczne zreformowanie struktury zarządzania w zakresie emisji z samochodów i jej dostosowanie do innych sektorów transportu; 48. przypomina, że przepisy dotyczące pomiaru emisji zostały ustanowione w celu zapewnienia lepszej jakości powietrza, czego nie osiągnięto wcześniej, częściowo ze względu na słabe egzekwowanie prawa, a częściowo z powodu zafałszowania danych przez niektórych producentów samochodów; uważa, że odpowiednie organy powinny uwzględniać emisje z samochodów i dane dotyczące rozwoju jakości powietrza, aby ocenić, czy osiągnięto zamierzony cel;

156 C 298/146 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 49. proponuje stworzenie stałych międzynarodowych ram współpracy w zakresie emisji w celu umożliwienia organom wymiany informacji i prowadzenia wspólnych działań nadzorczych; zauważa, że takimi działaniami są już objęte inne produkty w UE; 50. wzywa Komisję do wszczęcia postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom przeciwko państwom członkowskim, które nie wprowadziły skutecznego nadzoru rynku ani krajowego systemu kar za naruszenie prawa UE zgodnie z wymogami obowiązującego prawodawstwa; 51. proponuje, by Komisja została uprawniona do nakładania na producentów pojazdów skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających grzywien administracyjnych oraz do nakazywania działań zaradczych i naprawczych w przypadku stwierdzenia niezgodności pojazdów; uważa, że możliwe sankcje powinny obejmować cofnięcie homologacji typu i ustanowienie ogólnounijnych programów wycofania z rynku; 52. uważa, że środki z grzywien nakładanych na producentów pojazdów, środki uzyskane w wyniku postępowań w sprawie naruszenia przepisów wszczętych wobec państw członkowskich z powodu nieprzestrzegania przepisów UE dotyczących emisji oraz opłaty z tytułu przekroczenia poziomu emisji w nowych samochodach osobowych (linia budżetowa 711) powinny być wykorzystywane jako dochody przeznaczone na specjalne projekty lub programy UE w dziedzinie jakości powietrza i ochrony środowiska, oraz że nie powinny one zmniejszać opartych na dochodzie narodowym brutto wkładów państw członkowskich do budżetu UE; wzywa do włączenia w tym celu niezbędnych postanowień do odpowiednich przepisów Unii; proponuje, aby środki z grzywien mogły być również częściowo wykorzystywane przez państwa członkowskie na potrzeby wypłaty odszkodowań osobom, na które naruszenie wywarło negatywny wpływ, oraz na potrzeby innych działań z korzyścią dla konsumentów; 53. wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by przepisy dotyczące kar stosowane w przypadku naruszenia przez producentów postanowień rozporządzenia (WE) nr 715/2007 były skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz by niezwłocznie informować o nich Komisję; 54. wzywa państwa członkowskie do stosowania bardziej kategorycznych środków w następstwie skandalu z fałszowaniem pomiarów emisji; apeluje do państw członkowskich i ich organów udzielających homologacji typu o badanie informacji dotyczących podstawowych i pomocniczych strategii kontroli emisji które mają być ujawniane przez producentów samochodów dla homologowanych pojazdów zgodnych z normami Euro 5 i Euro 6, które wykazują w programach badań nieuzasadnione emisje, a także o sprawdzanie ich zgodności z wytycznymi interpretacyjnymi Komisji w sprawie przepisów dotyczących urządzeń ograniczających skuteczność działania; apeluje do państw członkowskich o stosowanie w przypadku niezgodności dostępnych sankcji, w tym programów obowiązkowego wycofania z rynku i cofnięcia homologacji typu; wzywa Komisję do zapewnienia skoordynowanego podejścia do takich programów w całej UE; 55. zwraca się do państw członkowskich i Komisji o wyjaśnienie właścicielom pojazdów, których dotyczy problem, czy ich pojazdy wymagają naprawy oraz jakie są prawne konsekwencje napraw, jeśli chodzi o zgodność z przepisami dotyczącymi emisji, obowiązki w zakresie kontroli technicznej pojazdów, kwestie opodatkowania, konsekwencje ewentualnej ponownej klasyfikacji pojazdu itd.; 56. zauważa, że trudno jest zebrać informacje o karach w państwach członkowskich z powodu braku danych statystycznych na szczeblu krajowym; wzywa Komisję i państwa członkowskie do regularnego gromadzenia takich danych; 57. wzywa państwa członkowskie i Komisję do wzmocnienia europejskich mechanizmów wdrażania, np. Europejskiej Sieci Wdrażania i Egzekwowania Prawa Ochrony Środowiska (IMPEL); Prawa konsumenta 58. uważa, że konsumenci w UE, którzy ponieśli szkody w związku z aferą Dieselgate, powinni otrzymać odpowiednią rekompensatę finansową od uwikłanych w nią producentów samochodów oraz że programy wycofania z rynku, które wdrożono tylko częściowo, nie powinny być postrzegane jako wystarczająca forma rekompensaty; 59. w tym celu zwraca się do Komisji o przedstawienie wniosku ustawodawczego dotyczącego ustanowienia systemu zbiorowego dochodzenia roszczeń w celu stworzenia zharmonizowanego systemu dla konsumentów w UE i tym samym rozwiązania obecnej sytuacji, w której konsumenci są pozbawieni ochrony w większości państw członkowskich; zwraca się do Komisji o ocenę systemów istniejących w UE i poza jej granicami w celu określenia najlepszych praktyk w tej dziedzinie i włączenia ich do wspomnianego wniosku ustawodawczego;

157 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/147 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 60. uważa, że jeżeli homologacja typu pojazdu zostaje cofnięta z powodu niezgodności z przepisami, właściciel pojazdu, którego to dotyczy, powinien uzyskać pełną rekompensatę za jego zakup; 61. uważa, że konsumenci powinni mieć prawo do odpowiedniej rekompensaty, jeżeli wykazano, że niezbędne naprawy techniczne lub modulacje przeprowadzone w ramach programu wycofania pojazdu producenta z rynku wpłynęły negatywnie na pierwotne działanie pojazdu (np. pod względem zużycia paliwa, efektywności, trwałości komponentów, emisji itd.); 62. wzywa państwa członkowskie do dopilnowania, by konsumenci otrzymywali szczegółowe i zrozumiałe informacje dotyczące modyfikacji dokonanych w ramach programów wycofania z rynku i kontroli konserwacyjnych w celu poprawy przejrzystości dla konsumentów i zwiększenia zaufania do rynku motoryzacyjnego; 63. ubolewa nad tym, że europejscy konsumenci są traktowani gorzej niż konsumenci w Stanach Zjednoczonych; zauważa ponadto, że konsumenci, których dotyczy ten problem, często otrzymują niejasne i niepełne informacje na temat przedmiotowych pojazdów, obowiązków związanych z ich naprawą oraz jej konsekwencjami; 64. ubolewa nad tym, że w UE nie istnieje jednolity i zharmonizowany system umożliwiający konsumentom zbiorowe dochodzenie roszczeń w celu egzekwowania ich praw, a ponadto zauważa, że obecnie w wielu państwach członkowskich nie przewidziano możliwości uczestniczenia konsumentów w takich działaniach; 65. podkreśla, że wycofane z rynku pojazdy muszą odpowiadać wymogom prawnym określonym w przepisach UE; ponadto zauważa, że oprócz programów wycofania z rynku należy rozważyć inne formy zadośćuczynienia; w tym celu wzywa Komisję do oceny obowiązujących przepisów UE w zakresie ochrony konsumentów i do przedłożenia w razie potrzeby stosownych wniosków; 66. podkreśla znaczenie zapewnienia konsumentom realistycznych, dokładnych i solidnych informacji na temat zużycia paliwa i emisji zanieczyszczeń powietrza przez ich samochody, aby zwiększyć wiedzę konsumentów i umożliwić im podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zakupu samochodu; wzywa do zmiany dyrektywy 1999/94/WE w sprawie etykietowania pojazdów, która powinna uwzględniać wymóg zapewniania informacji o innych emisjach zanieczyszczeń powietrza, takich jak NO x i cząstki stałe, w uzupełnieniu informacji o zużyciu paliwa i CO2; 67. zwraca się do Komisji i państw członkowskich, aby podjęły wszelkie konieczne działania w celu zapewnienia konsumentom sprawiedliwej i odpowiedniej rekompensaty, najlepiej za pośrednictwem mechanizmów dochodzenia roszczeń zbiorowych; Czyste ekologicznie pojazdy 68. apeluje do Komisji i właściwych organów w państwach członkowskich o pełne zaangażowanie się w strategię na rzecz mobilności niskoemisyjnej oraz o jej pełne wdrożenie; 69. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by przeprowadziły ocenę skuteczności istniejących stref niskiej emisji w miastach z uwzględnieniem faktu, że nie odzwierciedlono rzeczywistych emisji w europejskich normach dla lekkich pojazdów dostawczych lub osobowych oraz by zbadały korzyści wynikające z wprowadzenia etykiety lub normy dla pojazdów o bardzo niskiej emisji zanieczyszczeń, które spełniają wymogi dopuszczalnych wartości emisji w rzeczywistych warunkach jazdy; 70. apeluje do Komisji i współprawodawców, by przyjęli bardziej zintegrowane podejście w strategiach mających na celu poprawę efektywności środowiskowej samochodów, aby zapewnić postęp na drodze do osiągnięcia celów dotyczących zarówno dekarbonizacji, jak i jakości powietrza, na przykład przez wspieranie elektryfikacji lub przechodzenie na alternatywny napęd floty samochodowej; 71. w związku z tym wzywa Komisję do dokonania przeglądu dyrektywy dotyczącej czystej energii dla transportu (2014/94/UE) oraz do przedstawienia projektu rozporządzenia w sprawie norm CO 2 dla flot samochodowych wchodzących na rynek począwszy od 2025 r., z uwzględnieniem mandatów dotyczących pojazdów bezemisyjnych i pojazdów o bardzo niskiej emisji zanieczyszczeń, które zobowiązują do stopniowego zwiększenia udziału tych pojazdów w całej flocie w celu rezygnacji z nowych samochodów emitujących CO 2 do 2035 r.;

158 C 298/148 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 72. wzywa Komisję i państwa członkowskie do sprzyjania strategiom ekologicznych zamówień publicznych za pośrednictwem nabywania pojazdów bezemisyjnych i pojazdów o bardzo niskiej emisji zanieczyszczeń przez organy publiczne dla ich własnych flot lub w ramach (pół)publicznych programów wspólnego użytkowania samochodów; 73. apeluje do Komisji o dokonanie przeglądu dopuszczalnych wartości emisji określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 715/2007 w celu poprawy jakości powietrza w Unii i osiągnięcia unijnych dopuszczalnych wartości dotyczących jakości powietrza oraz poziomów zalecanych przez WHO, a także o przedstawienie najpóźniej do 2025 r. wniosków dotyczących, w stosownych przypadkach, nowych neutralnych pod względem technologicznym dopuszczalnych wartości emisji dla normy Euro 7 mających zastosowanie do wszystkich pojazdów M 1 i N 1 wprowadzanych do obrotu w Unii; 74. zwraca się do Komisji o rozważenie przeglądu dyrektywy w sprawie odpowiedzialności za środowisko (2004/35/ WE), aby uwzględnić szkody dla środowiska naturalnego w związku z zanieczyszczeniem powietrza spowodowanym przez producentów samochodów, którzy naruszają przepisy UE dotyczące emisji z samochodów; uważa, że gdyby można było obarczać producentów samochodów odpowiedzialnością finansową za naprawę spowodowanych przez nich szkód w środowisku, efektem mógłby być wyższy poziom prewencji i ostrożności; 75. wzywa Komisję do współpracy z państwami członkowskimi w celu dopilnowania, by żaden szeregowy pracownik sektora motoryzacyjnego nie ucierpiał w wyniku skandalu dotyczącego emisji; uważa, że w tym celu państwa członkowskie i producenci samochodów powinni koordynować i wspierać plany szkoleń zawodowych, aby zagwarantować, że szeregowi pracownicy, których sytuacja w zakresie zatrudnienia pogorszyła się w związku ze skandalem dotyczącym emisji, otrzymają wszelką niezbędną ochronę i możliwości szkoleniowe, które pozwolą im wykorzystać posiadane umiejętności, np. w obszarze zrównoważonych rodzajów transportu; Uprawnienia i ograniczenia komisji śledczej 76. wzywa Radę i Komisję, aby dążyły do terminowego zakończenia negocjacji w sprawie wniosku Parlamentu dotyczącego projektu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego w sprawie szczegółowych przepisów regulujących wykonywanie przez Parlament Europejski uprawnień śledczych, zastępującego decyzję 95/167/WE, Euratom, EWWS; 77. uważa, że dla sprawowania demokratycznej kontroli nad władzą wykonawczą niezbędne jest, by Parlament posiadał uprawnienia dochodzeniowe odpowiadające uprawnieniom parlamentów narodowych w UE; uważa, że w celu pełnienia tej roli demokratycznego nadzoru Parlament musi być uprawniony do wzywania świadków i wymagania ich stawiennictwa oraz wymagania przedstawienia dokumentów; uważa, że w celu umożliwienia egzekwowania tych uprawnień państwa członkowskie muszą zgodzić się na wdrożenie sankcji przeciwko osobom, które nie stawiły się lub nie przedstawiły dokumentów zgodnie z przepisami krajowymi dotyczącymi krajowych dochodzeń parlamentarnych; przypomina o wsparciu Parlamentu dla stanowiska określonego w sprawozdaniu z 2012 r. w tej sprawie; 78. uważa, że uprawnienia komisji śledczych Parlamentu powinny być lepiej dostosowane do uprawnień parlamentów narodowych, szczególnie w celu zapewnienia skutecznego wzywania osób do stawienia się przed komisją i ich udziału oraz stosowania sankcji w przypadku odmowy współpracy; wzywa Komisję i państwa członkowskie do poparcia odpowiednich przepisów w obecnym wniosku Parlamentu; 79. wzywa Komisję do pilnego przeglądu kodeksu postępowania komisarzy w celu włączenia do niego przepisów dotyczących odpowiedzialności byłych komisarzy w związku z dochodzeniem komisji śledczej w sprawie polityki prowadzonej w trakcie ich kadencji oraz przyjętego w tym czasie prawodawstwa; 80. zwraca się do Komisji o wykorzystanie czasu między podjęciem decyzji na posiedzeniu plenarnym o powołaniu komisji śledczej a rzeczywistym rozpoczęciem przez nią prac do przygotowania wstępnych dokumentów związanych z mandatem tej komisji, aby przyspieszyć przekazywanie informacji i tym samym od samego początku ułatwić prace komisji śledczej; w związku z powyższym uważa, że należy dokonać przeglądu zasad archiwizowania i przekazywania dokumentów w Komisji oraz je usprawnić w celu ułatwienia przyszłych postępowań; 81. proponuje utworzenie w Komisji pojedynczego punktu kontaktowego do spraw stosunków z parlamentarnymi komisjami śledczymi, szczególnie kiedy sprawa wchodzi w zakres kompetencji kilku dyrekcji generalnych, z myślą o ułatwieniu przepływu informacji z jednej strony oraz wykorzystywaniu dotychczasowych dobrych praktyk z drugiej strony;

159 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/149 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 82. zauważa, że w przypadku kilku niedawnych komisji śledczych i komisji specjalnych Komisja i Rada w niektórych przypadkach nie dostarczyły dokumentów, o które wnioskowano, a w innych przypadkach dostarczyły je z dużym opóźnieniem; uważa, że należy wprowadzić mechanizm odpowiedzialności, aby zapewnić natychmiastowe i gwarantowane przekazywanie Parlamentowi dokumentów, których wymaga komisja śledcza lub komisja specjalna i do których ma prawo dostępu; 83. apeluje do Komisji o zwiększenie jej zdolności do terminowego odpowiadania na wnioski komisji śledczych o udostępnienie dokumentów, jak również wnioski dziennikarzy i obywateli w ramach odpowiednich obowiązujących przepisów dotyczących dostępu do dokumentów, z zachowaniem akceptowalnego poziomu jakości; wzywa Komisję, by wydawała te dokumenty w ich oryginalnym formacie oraz nie dokonywała czasochłonnych zmian i konwersji formatu, mogących potencjalnie prowadzić do zmiany treści; ponadto poleca Komisji, aby upewniała się, że informacje przechowywane w formacie nadającym się do odczytu maszynowego, np. baza danych, były wydawane również w formacie nadającym się do odczytu maszynowego; 84. zauważa, że obowiązkiem komisji śledczej jest stwierdzenie, czy informacje objęte zakresem wniosku są istotne dla prac tej komisji; zauważa, że zadanie to nie powinno być przejmowane przez odbiorcę wniosku o udostępnienie dokumentu; poleca Komisji odpowiednie odzwierciedlenie tego obowiązku w jej wytycznych dotyczących wniosków o dostęp do dokumentów; 85. wzywa państwa członkowskie do wywiązywania się z zobowiązań prawnych wobec komisji śledczych zgodnie z decyzją 95/167/WE, Euratom, EWWS, w szczególności jej art. 3; ponadto, zważywszy na znaczne opóźnienia w udzielaniu odpowiedzi, wzywa je do wspierania komisji śledczych z poszanowaniem zasady lojalnej współpracy, o której mowa w art. 4 ust. 3 TFUE; 86. wzywa państwa członkowskie, które wszczęły dochodzenia krajowe w sprawie emisji zanieczyszczeń z samochodów osobowych, do niezwłocznego przekazania Komisji i Parlamentowi pełnych zestawów danych i wyników tych postępowań; 87. uważa, że pierwsza część mandatu komisji powinna skupiać się na gromadzeniu i analizie dowodów pisemnych przed rozpoczęciem przesłuchań publicznych; uważa za użyteczne wprowadzenie karencji między zakończeniem przesłuchań a przygotowaniem sprawozdania końcowego, aby umożliwić zgromadzenie dowodów, ich właściwą analizę oraz pełne uwzględnienie w sprawozdaniu; 88. uważa, że dwunastomiesięczny okres prac komisji śledczych jest arbitralny i często niewystarczający; jest zdania, że członkowie komisji śledczej mogą najlepiej ocenić, czy dochodzenie powinno zostać przedłużone, a jeśli tak, to na jaki okres; 89. zauważa, że w art. 198 Regulaminu Parlamentu należy jaśniej zdefiniować, kiedy rozpoczyna się okres prac komisji śledczej; uważa, że niezbędna jest dostateczna elastyczność, aby zapewnić wystarczająco dużo czasu na dochodzenie; apeluje, by prace komisji śledczej rozpoczynały się dopiero po otrzymaniu wnioskowanych dokumentów od instytucji UE; 90. uważa, że przyszłe mandaty nie muszą koniecznie obejmować sprawozdania wstępnego, aby nie uprzedzać ostatecznych wniosków śledztwa; 91. uważa, że w przyszłości należy inaczej organizować komisje śledcze w celu zapewnienia większej wydajności i skuteczności organizacji i prowadzenia ich prac, szczególnie w czasie przesłuchań jawnych; 92. podkreśla, że wewnętrzne przepisy administracyjne Parlamentu są zgodne z utrwaloną praktyką komisji stałych i w związku z tym często nie odpowiadają doraźnemu charakterowi komisji śledczej, która działa w bardziej niecodziennych okolicznościach, bardzo specyficznym zakresie i ograniczonych ramach czasowych; uważa w związku z tym, że opracowanie zdefiniowanego zestawu zasad dotyczących skutecznego funkcjonowania komisji śledczych w odniesieniu do prowadzenia przesłuchań i organizowania podróży służbowych, na przykład w sposób gwarantujący sprawiedliwą reprezentację polityczną, zwiększyłoby efektywność; uważa, że istnieje ryzyko, iż ograniczenia finansowe mogą uniemożliwić komisjom śledczym przesłuchanie wszystkich ekspertów, których obecność uznają za niezbędną do wykonywania powierzonych im obowiązków; jest zdania, że należy uelastycznić wewnętrzne terminy udzielania pozwoleń na organizowanie przesłuchań i podróży służbowych; 93. uważa, że komisjom śledczym należy przyznać priorytetowy dostęp i specjalne zasoby w ramach odpowiednich służb parlamentarnych, aby umożliwić tym ostatnim rozpatrywanie szczególnie wniosków o wykonanie ekspertyz, briefingów itd. w terminach określonych w przepisach;

160 C 298/150 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 94. zauważa, że obowiązujące przepisy dotyczące dostępu do informacji niejawnych i innych informacji poufnych udostępnianych Parlamentowi przez Radę, Komisję lub państwa członkowskie w kontekście dochodzenia nie zapewniają pełnej jasności prawnej, ale są ogólnie interpretowane jako wykluczające akredytowanych asystentów parlamentarnych z możliwości przeglądania i analizowania w zabezpieczonej czytelni innych informacji poufnych nieoznaczonych klauzulą tajności; odnotowuje, że według szeregu posłów przepis ten uniemożliwia skuteczne i dokładne przeglądanie takich dokumentów w ograniczonym czasie, jakim dysponują komisje śledcze, oraz że komisja TAX2 (Komisja Specjalna ds. Interpretacji Prawa Podatkowego i Innych Środków o Podobnym Charakterze lub Skutkach) mogła korzystać z tych zasobów w bardziej kompleksowy i skuteczny sposób, ponieważ podczas jej prac akredytowani asystenci parlamentarni tymczasowo i wyjątkowo uzyskali dostęp do dokumentów; w związku z tym apeluje o wprowadzenie do renegocjowanego porozumienia międzyinstytucjonalnego jasno sformułowanego przepisu gwarantującego akredytowanym asystentom parlamentarnym prawo dostępu do dokumentów na podstawie zasady wiedzy koniecznej w ramach funkcji wspierania posłów; wzywa właściwe organy do przyspieszenia renegocjacji tego punktu, aby nie ograniczać skuteczności i efektywności przyszłych i toczących się dochodzeń parlamentarnych; o o o 95. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszego zalecenia oraz sprawozdania końcowego komisji śledczej Radzie i Komisji oraz parlamentom państw członkowskich.

161 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/151 II (Komunikaty) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. KOMUNIKATY INSTYTUCJI, ORGANÓW I JEDNOSTEK ORGANIZACYJNYCH UNII EUROPEJSKIEJ PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0132 Wniosek o uchylenie immunitetu Antonia Marinho e Pinto Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Antónia Marinho e Pinto (2016/2294(IMM)) (2018/C 298/20) Parlament Europejski, uwzględniając przekazany w dniu 23 września 2016 r. i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 24 października 2016 r. wniosek sędziego Sądu Okręgowego Lizbona Zachodnia (Oeiras) (ref. 4759/15.2TDLSB) Miguela Pereiry da Rosy o uchylenie immunitetu Antónia Marinho e Pinto w związku z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem karnym, uwzględniając pismo właściwej zastępczyni prokuratora generalnego z dnia 12 grudnia 2016 r., zawierające zapis wypowiedzi Antónia Marinho e Pinto, po wysłuchaniu wyjaśnień Antónia Marinho e Pinto w dniu 22 marca 2017 r., zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu, uwzględniając art. 8 i 9 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyboru przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r., uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. ( 1 ), uwzględniając art. 11 ust. 1, 2, 3 i 5 ustawy 7/93 z dnia 1 marca 1993 r. regulującej status posłów portugalskich, a także okólnik Prokuratury Generalnej nr 3/2011 z dnia 10 października 2011 r., uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0163/2017), ( 1 ) Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.

162 C 298/152 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. A. mając na uwadze, że sędzia Sądu Okręgowego Lizbona Zachodnia (Oeiras) Miguel Pereira da Rosa wystąpił z wnioskiem o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Antónia Marinho e Pinto w związku z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem dotyczącym zarzutu popełnienia przestępstwa; B. mając na uwadze, że uchylenie immunitetu Antónia Marinho e Pinto dotyczy poważnego zniesławienia określonego w art. 180 ust. 1 oraz w art. 183 ust. 2 portugalskiego kodeksu karnego, za które grozi kara pozbawienia wolności do lat dwóch, oraz przestępstwa obrazy instytucji, jednostki organizacyjnej lub osoby prawnej określonego w art. 187 ust. 1 i 2 lit. a) portugalskiego kodeksu karnego, za które grozi kara pozbawienia wolności do lat dwóch; C. mając na uwadze, że stowarzyszenie charytatywne Santa Casa de Misericórdia de Lisboa złożyło skargę przeciwko Antóniowi Marinho e Pinto; D. mając na uwadze, że skarga dotyczyła wypowiedzi Antónia Marinho e Pinto podczas wywiadu udzielonego w dniu 30 maja 2015 r. w programie portugalskiej stacji SIC Notícias A Propósito, prowadzonym przez Antónia José Teixeirę, a rozpowszechnionym o godz , w którym miał powiedzieć: Jeśli chodzi o zabezpieczenie społeczne, mogę powiedzieć, że trzeba oddzielić wymiar solidarnościowy, który należy do kompetencji państwa; nie można go wypłacać ze szkodą dla emerytur pracowniczych, rozumie pan? Tu trzeba wykorzystać budżet ogólny państwa. Solidarność społeczną należy okazywać za pośrednictwem podatków, przez tę ogromną instytucję, jaką jest Misericórdia z Lizbony, gospodarująca milionami i milionami, które są trwonione często na osobiste korzyści, służą prywatnym interesom [ ] Uważam, że dr Manuel Rebelo de Sousa byłby lepszy niż dr Pedro Santana Lopes z uwagi na doświadczenie tego ostatniego w rządzie; interesujące było zresztą przekonanie się, w jaki sposób dyrektor Santa Casa da Misericórdia w Lizbonie pracuje nad swoją kandydaturą, jakimi dysponuje zasobami, jakimi środkami. ; E. mając na uwadze, że na mocy art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych; F. mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że opinia, aby mogła być objęta immunitetem, powinna być wypowiedziana przez posła do Parlamentu Europejskiego w czasie wykonywania przez niego obowiązków służbowych, z czego wynika tym samym wymóg związku między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi; mając na uwadze, że więź między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi powinna być bezpośrednia i oczywista ( 1 ); G. mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 wspomnianego protokołu posłowie korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych posłom do parlamentu ich państwa; H. mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 1, 2, 3 i 5 ustawy 7/93 z dnia 1 marca 1993 r. regulującej status posłów portugalskich, a także okólnikiem Prokuratury Generalnej nr 3/2011 z dnia 10 października 2011 r. nie można przesłuchiwać Antónia de Sousy Marinho e Pinto ani stawiać mu zarzutów bez uprzedniej zgody Parlamentu Europejskiego; I. mając na uwadze, że zarzucane czyny nie mają bezpośredniego lub oczywistego związku z wykonywaniem przez Antónia Marinho e Pinto obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że odnoszą się raczej do działań o charakterze czysto krajowym, ponieważ wypowiedź miała miejsce w programie w Portugalii i dotyczyła tematu wyłącznie portugalskiego, mającego związek z zarządzaniem stowarzyszeniem podlegającym prawu krajowemu; J. mając w związku z tym na uwadze, że zarzucane czyny nie dotyczą opinii wyrażonych lub głosów oddanych w ramach wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego w rozumieniu art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej; K. mając na uwadze, że oskarżenie w sposób oczywisty nie ma związku ze statusem Antónia Marinho e Pinto jako posła do Parlamentu Europejskiego; L. mając na uwadze, że nie ma powodu podejrzewać zaistnienia przypadku fumus persecutionis, czyli wystarczająco poważnego i precyzyjnego podejrzenia, że sprawę wniesiono z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła; ( 1 ) Połączone sprawy T-346/11 i T-347/11, Gollnisch/Parlament, wyrok wcześniej cytowany.

163 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Antónia Marinho e Pinto; Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji sędziemu Sądu Okręgowego Lizbona Zachodnia (Oeiras) i Antóniowi Marinho e Pinto.

164 C 298/154 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. III (Akty przygotowawcze) PARLAMENT EUROPEJSKI P8_TA(2017)0096 Parametry statków rybackich ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady określającego parametry statków rybackich (przekształcenie) (COM(2016)0273 C8-0187/ /0145(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza przekształcenie) (2018/C 298/21) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0273), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 43 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0187/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 października 2016 r. ( 1 ), uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 28 listopada 2001 r. w sprawie bardziej uporządkowanego wykorzystania techniki przekształcania aktów prawnych ( 2 ), uwzględniając pismo Komisji Prawnej z dnia 17 października 2016 r. skierowane do Komisji Rybołówstwa zgodnie z art. 104 ust. 3 Regulaminu, uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje, zwłaszcza rezolucję z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego i tradycyjnego rybołówstwa przybrzeżnego oraz reformy wspólnej polityki rybołówstwa ( 3 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 15 lutego 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 104 i 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A8-0376/2016), A. mając na uwadze, że konsultacyjna grupa robocza służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji stwierdziła, że wniosek Komisji nie zawiera żadnych zmian merytorycznych innych niż te określone jako takie we wniosku, oraz mając na uwadze, że w odniesieniu do ujednolicenia niezmienionych przepisów wcześniejszych aktów z tymi zmianami wniosek ogranicza się do zwykłego ujednolicenia istniejących tekstów, bez zmiany co do istoty; ( 1 ) Dz.U. C 34 z , s ( 2 ) Dz.U. C 77 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. C 419 z , s. 167.

165 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/155 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 1. uchwala poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu, biorąc pod uwagę zalecenia konsultacyjnej grupy roboczej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0145 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 4 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ określającego parametry statków rybackich (wersja przekształcona) (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/1130.)

166 C 298/156 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0097 Homologacja i nadzór rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów ***I Poprawki przyjete przez Parlament Europejski w dniu 4 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (COM(2016)0031 C8-0015/ /0014(COD)) ( 1 ) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/22) 1 Motyw 1 (1) Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez wewnętrznych granic, na którym należy zapewnić swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału. Przepisy dotyczące rynku wewnętrznego powinny być przejrzyste, proste i spójne, gwarantując tym samym pewność i jasność prawa z korzyścią dla przedsiębiorstw i konsumentów. (1) Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez wewnętrznych granic, na którym należy zapewnić swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału. Przepisy dotyczące rynku wewnętrznego powinny być przejrzyste, proste, spójne i skuteczne, gwarantując tym samym pewność i jasność prawa z korzyścią dla przedsiębiorstw i konsumentów. ( 1 ) Sprawa została odesłana do komisji właściwej w celu przeprowadzenia negocjacji międzyinstytucjonalnych na podstawie art. 59 ust. 4 akapit czwarty Regulaminu (A8-0048/2017).

167 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/157 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 2 Motyw 4 (4) W ocenie tej stwierdzono jednak, że istnieje potrzeba wprowadzenia przepisów dotyczących nadzoru rynku w celu uzupełnienia wymogów homologacji typu, potrzeba doprecyzowania procedur wycofania od użytkowników i procedur ochronnych, jak również warunków przyznawania rozszerzenia homologacji dla istniejących typów pojazdów, potrzeba poprawy wdrażania ram homologacji typu poprzez zharmonizowanie i wzmocnienie procedur homologacji typu i zgodności produkcji stosowanych przez organy państw członkowskich i służby techniczne, potrzeba uściślenia roli i zakresu odpowiedzialności podmiotów gospodarczych w łańcuchu dostaw, jak również organów i stron zaangażowanych we wdrażanie tych ram oraz potrzeba poprawy adekwatności alternatywnych systemów homologacji typu (krajowa homologacja pojazdów produkowanych w małych seriach i homologacja indywidualna pojazdu) oraz procesu wielostopniowej homologacji typu, aby zapewnić odpowiednią elastyczność dla rynków niszowych i MŚP, jednak bez zakłócania równych warunków działania. (4) W ocenie tej stwierdzono jednak, że istnieje potrzeba wprowadzenia przepisów dotyczących nadzoru rynku w celu uzupełnienia wymogów homologacji typu, potrzeba doprecyzowania procedur wycofania od użytkowników i procedur ochronnych, jak również warunków przyznawania rozszerzenia homologacji dla istniejących typów pojazdów, potrzeba poprawy wdrażania ram homologacji typu poprzez zharmonizowanie i wzmocnienie procedur homologacji typu i zgodności produkcji stosowanych przez organy państw członkowskich i służby techniczne, potrzeba jasnego określenia roli i zakresu odpowiedzialności podmiotów gospodarczych w łańcuchu dostaw, jak również organów i stron zaangażowanych we wdrażanie tych ram w taki sposób, aby te role i zakresy odpowiedzialności nie nakładały się na siebie, w celu zagwarantowania niezależności powyższych podmiotów, organów i stron oraz uniknięcia konfliktów interesów, oraz potrzeba poprawy adekwatności alternatywnych systemów homologacji typu (krajowa homologacja pojazdów produkowanych w małych seriach i homologacja indywidualna pojazdu) oraz procesu wielostopniowej homologacji typu, aby zapewnić odpowiednią elastyczność dla rynków niszowych i MŚP, jednak bez zakłócania równych warunków działania. 3 Motyw 5 (5) Ponadto niedawne problemy z wdrożeniem ram homologacji typu ujawniły szczególne słabości systemu i dowiodły potrzeby przeprowadzenia gruntownego przeglądu, aby zapewnić solidne, przejrzyste, przewidywalne i trwałe ramy prawne zapewniające wysoki poziom bezpieczeństwa, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska. (5) Ponadto niedawne problemy z wdrożeniem ram homologacji typu ujawniły szczególne słabości systemu i dowiodły potrzeby dalszego wzmacniania tych ram prawnych, aby zapewnić, że są one solidne, przejrzyste, przewidywalne i trwałe oraz gwarantują wysoki poziom bezpieczeństwa, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska.

168 C 298/158 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 4 Motyw 5 a (nowy) (5a) Zważywszy że ochrona konsumentów jest jednym z priorytetów Unii, na producentów pojazdów poruszających się po terytorium Unii należy nałożyć wymóg poddawania tych pojazdów badaniom przed wprowadzeniem do obrotu oraz w trakcie ich eksploatacji. Państwa członkowskie i Komisja Europejska powinny być gwarantami tego podwójnego nadzoru w taki sposób, że jeden z tych podmiotów podejmuje działanie w przypadku nieskuteczności innego. 5 Motyw 5 b (nowy) (5b) Unia powinna zrobić wszystko, aby uniknąć oszustw ze strony producentów samochodów polegających na fałszowaniu badań emisji spalin i zużycia paliwa, które mają na celu uzyskanie nieprawdziwych wyników bądź pominięcie wszelkich pozostałych uregulowań. Takim manipulacjom należy ostatecznie położyć kres. 6 Motyw 5 c (nowy) (5c) Celem niniejszego rozporządzenia jest skorygowanie powolności operacji wycofywania pojazdów od użytkowników w Unii. Obowiązująca procedura nie pozwala zagwarantować skutecznej ochrony obywateli europejskich, w przeciwieństwie do procedury amerykańskiej, która umożliwia szybką reakcję. W związku z tym konieczne jest umożliwienie Komisji nałożenia na podmioty gospodarcze wymogu przyjęcia wszelkich środków ograniczających, włącznie z wycofaniem pojazdów od użytkowników, aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem pojazdów, układów, komponentów lub innych oddzielnych zespołów technicznych, które są niezgodne z wymogami.

169 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/159 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 7 Motyw 5 d (nowy) (5d) W przypadku wykrycia w dopuszczonych pojazdach nieprawidłowości, które są sprzeczne z pierwotnymi zasadami wydawania zezwoleń lub naruszają bezpieczeństwo konsumentów albo przepisy dotyczące ograniczenia zanieczyszczenia, w interesie europejskich konsumentów leży możliwość polegania na szybkich, skoordynowanych i adekwatnych środkach naprawczych, w razie potrzeby włącznie z wycofaniem pojazdów od użytkowników mającym zastosowanie w całej Unii. Państwa członkowskie powinny dostarczyć Komisji wszystkie posiadane informacje, tak aby mogła ona podjąć szybkie i adekwatne działania w celu ochrony integralności jednolitego rynku. 8 Motyw 6 (6) Niniejsze rozporządzenie ustanawia zharmonizowane przepisy i zasady dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, oraz homologacji indywidualnej pojazdu, w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego dla przedsiębiorstw i obywateli oraz wysokiego poziomu bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i ochrony środowiska. (6) Niniejsze rozporządzenie ustanawia zharmonizowane przepisy i zasady dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, oraz homologacji indywidualnej pojazdu, w celu zapewnienia spójnego stosowania wysokiej jakości norm weryfikacji zgodności produkcji, by umożliwić właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego z korzyścią dla przedsiębiorstw i z pełnym i należytym uwzględnieniem praw konsumentów, oraz by zaoferować wysoki poziom bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i ochrony środowiska.

170 C 298/160 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 9 Motyw 7 (7) Niniejsze rozporządzenie ustanawia istotne wymagania techniczne i administracyjne dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych kategorii M i N oraz ich przyczep (kategoria O), a także układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej. Kategorie te obejmują odpowiednio pojazdy silnikowe do przewozu pasażerów, pojazdy silnikowe do przewozu towarów, oraz ich przyczepy. (7) Niniejsze rozporządzenie ustanawia istotne wymagania techniczne i administracyjne dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych kategorii M i N oraz ich przyczep (kategoria O), a także układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, w celu zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej. Kategorie te obejmują odpowiednio pojazdy silnikowe do przewozu pasażerów, pojazdy silnikowe do przewozu towarów, oraz ich przyczepy. 10 Motyw 7 a (nowy) (7a) Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić niezawodne, zharmonizowane i przejrzyste procedury homologacji typu i nadzoru rynku w państwach członkowskich. 11 Motyw 7 b (nowy) (7b) Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić, by krajowe organy udzielające homologacji typu zapewniały wykładnię wymogów w nim określonych oraz stosowały i egzekwowały te wymogi w całej Unii. Komisja powinna posiadać uprawnienia do nadzorowania prac organów krajowych w drodze regularnych audytów, powtórnych badań losowych próbek udzielonych homologacji typu oraz do ogólnego monitorowania zharmonizowanego stosowania niniejszego rozporządzenia.

171 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/161 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 12 Motyw 8 a (nowy) (8a) Do celów zgodności z niniejszym rozporządzeniem należy uwzględnić przepisy dyrektywy 2014/45/UE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 1a ). ( 1a ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/45/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz uchylająca dyrektywę 2009/40/WE (Dz.U. L 127 z , s. 51).

172 C 298/162 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 13 Motyw 9 (9) Należy zapewnić skuteczne wdrożenie wymogów w zakresie homologacji typu poprzez wzmocnienie przepisów dotyczących zgodności produkcji polegające, między innymi, na obowiązkowych okresowych audytach metod kontroli zgodności i ciągłej zgodności produktów oraz poprzez zaostrzenie wymogów w zakresie kompetencji, obowiązków i działalności służb technicznych przeprowadzających badania w zakresie homologacji typu całego pojazdu pod nadzorem organów udzielających homologacji typu. Właściwe funkcjonowanie służb technicznych jest niezbędne do zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa i ochrony środowiska oraz zaufania obywateli do systemu. Kryteria wyznaczania służb technicznych określone w dyrektywie 2007/46/WE należy określić bardziej szczegółowo w celu zapewnienia ich spójnego stosowania. Metody oceny służb technicznych w państwach członkowskich w coraz większym stopniu różnią się ze względu na coraz większą złożoność ich pracy. Konieczne jest zatem określenie obowiązków proceduralnych zapewniających wymianę informacji i monitorowanie praktyk państw członkowskich w zakresie oceny, wyznaczania, zgłaszania i monitorowania ich służb technicznych. Takie obowiązki proceduralne powinny zlikwidować wszelkie istniejące rozbieżności w stosowanych metodach oraz w interpretacji kryteriów wyznaczania służb technicznych. (9) Należy zapewnić skuteczne wdrożenie wymogów w zakresie homologacji typu poprzez wzmocnienie przepisów dotyczących zgodności produkcji, poprzez zapewnienie lepszego dostępu do informacji, zdecydowane uregulowanie technik optymalizacji wyników badań laboratoryjnych, zwrócenie szczególnej uwagi na ryzyko stosowania nielegalnych urządzeń modyfikujących pracę silnika, zakazanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 1a ), poprzez wprowadzenie obowiązkowych okresowych audytów metod kontroli zgodności i ciągłej zgodności produktów oraz poprzez zaostrzenie i harmonizację wymogów w zakresie kompetencji, obowiązków i działalności służb technicznych przeprowadzających badania w zakresie homologacji typu całego pojazdu pod nadzorem organów udzielających homologacji typu. Właściwe funkcjonowanie służb technicznych jest niezbędne do zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa i ochrony środowiska oraz zaufania obywateli do systemu. Kryteria wyznaczania służb technicznych określone w dyrektywie 2007/46/WE należy określić bardziej szczegółowo w celu zapewnienia, aby były one spójnie stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Metody oceniania służb technicznych w państwach członkowskich w coraz większym stopniu różnią się ze względu na coraz większą złożoność ich pracy. Konieczne jest zatem określenie obowiązków proceduralnych zapewniających wymianę informacji i monitorowanie praktyk państw członkowskich w zakresie oceny, wyznaczania, zgłaszania i monitorowania ich służb technicznych. Takie obowiązki proceduralne powinny zlikwidować wszelkie istniejące rozbieżności w stosowanych metodach oraz w interpretacji kryteriów wyznaczania służb technicznych. Aby zapewnić odpowiedni nadzór i równe warunki działania w całej Unii, ocena kandydującej służby technicznej powinna obejmować ocenę na miejscu oraz bezpośrednią obserwację przeprowadzania rzeczywistych badań dotyczących homologacji typu. ( 1a ) Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. L 171 z , s. 1).

173 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/163 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 14 Motyw 10 (10) Potrzeba kontroli i monitorowania służb technicznych przez organy wyznaczające wzrosła, ponieważ postęp techniczny zwiększył ryzyko braku niezbędnych kompetencji w służbach technicznych, umożliwiających im badanie nowych technologii lub wyrobów wchodzących w zakres zadań, do których zostały one wyznaczone. Postęp techniczny skraca cykle produktów, a częstotliwość ocen na miejscu w nadzorze i monitorowania różni się między organami wyznaczającymi, należy zatem ustanowić minimalne wymogi dotyczące częstotliwości nadzoru i monitorowania służb technicznych. (10) Potrzeba certyfikacji, kontroli i monitorowania służb technicznych wzrosła, ponieważ postęp techniczny zwiększył ryzyko braku niezbędnych kompetencji w służbach technicznych, umożliwiających im badanie nowych technologii lub wyrobów wchodzących w zakres zadań, do których zostały one wyznaczone. Ze względu na duże różnice interpretacji obecnego wdrażania dyrektywy 2007/46/WE i stosowania jej przepisów w trakcie procedury homologacji typu istnieją znaczne różnice pomiędzy służbami technicznymi. Dlatego certyfikacja, kontrola i monitorowanie powinny być zharmonizowane i zwiększone w celu zapewnienia równych szans w ramach jednolitego rynku europejskiego. Postęp techniczny skraca cykle produktów, a częstotliwość ocen na miejscu w nadzorze i monitorowania różni się między organami wyznaczającymi, należy zatem ustanowić minimalne wymogi dotyczące częstotliwości nadzoru i monitorowania służb technicznych.

174 C 298/164 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 15 Motyw 12 (12) W celu poprawy przejrzystości i wzajemnego zaufania oraz dalszego dostosowywania i opracowania kryteriów oceny, wyznaczania i zgłaszania służb technicznych, jak również procedury rozszerzenia i odnowienia, państwa członkowskie powinny współpracować między sobą oraz z Komisją. Państwa członkowskie powinny konsultować się między sobą i z Komisją na temat kwestii o ogólnym znaczeniu dla wykonania niniejszego rozporządzenia oraz przekazywać sobie nawzajem i Komisji informacje na temat wzoru listy kontrolnej oceny. (12) W celu poprawy przejrzystości i wzajemnego zaufania oraz dalszego dostosowywania i opracowania kryteriów oceny, wyznaczania i zgłaszania służb technicznych, jak również procedury rozszerzenia i odnowienia, państwa członkowskie powinny ustanowić mechanizmy współpracy między sobą oraz z Komisją. Państwa członkowskie powinny konsultować się między sobą i z Komisją na temat kwestii o ogólnym znaczeniu dla wykonania niniejszego rozporządzenia oraz przekazywać sobie nawzajem i Komisji informacje na temat wzoru listy kontrolnej oceny. Na mocy niniejszego rozporządzenia ustanawia się internetową bazę danych, która razem z systemem wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI) ustanowionym na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/ 2012 ( 1a ) może stanowić przydatny środek elektroniczny oraz usprawnić współpracę administracyjną w zakresie zarządzania wymianą informacji za sprawą prostych i ujednoliconych procedur. W tym celu Komisja powinna rozważyć wykorzystanie istniejących internetowych baz danych, takich jak ETAES lub Eucaris. ( 1a ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1024/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym i uchylające decyzję Komisji 2008/49/WE ( rozporządzenie w sprawie IMI ) (Dz.U. L 316 z , s. 1). 16 Motyw 12 a (nowy) (12a) Obecne problemy w dziedzinie homologacji typu ujawniły poważne niedostatki w dotychczasowych krajowych systemach nadzoru rynku i kontroli homologacji typu. Aby natychmiast zareagować na ujawnione niedociągnięcia, należy zatem upoważnić Komisję do wykonywania odpowiednich zadań nadzorczych.

175 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/165 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 17 Motyw 13 (13) Jeżeli wyznaczenie służby technicznej opiera się na akredytacji w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 ( 12 ), jednostki akredytujące i organy wyznaczające powinny wymieniać się informacjami istotnymi dla oceny kompetencji służb technicznych. ( 12 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/ 2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.U. L 218 z , s. 30). (13) Jeżeli wyznaczenie służby technicznej opiera się na akredytacji w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 ( 12 ), jednostki akredytujące i organy wyznaczające powinny gwarantować kompetencje i niezależność służb technicznych. ( 12 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/ 2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.U. L 218 z , s. 30). 18 Motyw 14 (14) Państwa członkowskie powinny pobierać opłaty za wyznaczanie i monitorowanie służb technicznych, tak aby zapewnić stabilność monitorowania służb technicznych w państwach członkowskich oraz stworzyć równe warunki działania dla służb technicznych. Aby zapewnić przejrzystość, państwa członkowskie powinny informować Komisję i pozostałe państwa członkowskie, zanim określą poziom i strukturę tych opłat. skreśla się 19 Motyw 14 a (nowy) (14a) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby podmiot gospodarczy nie uiszczał bezpośrednio służbom technicznym opłat z tytułu kosztów homologacji typu i działań w zakresie nadzoru rynku. Przepis ten nie powinien ograniczać zdolności wyboru przez podmioty gospodarcze służb technicznych, z których usług chcą skorzystać w ramach tych działań.

176 C 298/166 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 20 Motyw 17 (17) Należy zapewnić niezależność służb technicznych od producentów, między innymi przez unikanie bezpośrednich lub pośrednich płatności dokonywanych przez producentów za przeprowadzone inspekcje i badania dotyczące homologacji typu. Państwa członkowskie powinny zatem ustalić strukturę opłat za homologację typu, które pokryłyby wszystkie koszty przeprowadzania badań i inspekcji dotyczących homologacji typu przeprowadzonych przez służby techniczne wyznaczone przez organ udzielający homologacji typu, jak również koszty administracyjne wydawania homologacji typu oraz koszty przeprowadzania badań i inspekcji kontrolujących zgodność ex post. skreśla się 21 Motyw 17 a (nowy) (17a) Aby umożliwić działanie sił rynkowych, służby techniczne powinny stosować przepisy dotyczące procedur homologacji typu z całą przejrzystością i jednolicie, bez tworzenia niepotrzebnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Aby zagwarantować wysoki poziom wiedzy technicznej i sprawiedliwe traktowanie wszystkich podmiotów gospodarczych, należy zapewnić jednolite techniczne stosowanie przepisów dotyczących procedur homologacji typu. Organy udzielające homologacji typu powinny wymieniać się informacjami na temat funkcjonowania różnych służb technicznych, które certyfikowały, w ramach forum ustanowionego na mocy niniejszego rozporządzenia.

177 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/167 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 22 Motyw 18 (18) Niezbędny jest solidny mechanizm egzekwowania przepisów, który zapewniłby przestrzeganie wymogów niniejszego rozporządzenia. Zapewnienie zgodności z wymogami homologacji typu i zgodności produkcji, określonymi w przepisach regulujących sektor motoryzacyjny, powinno być najważniejszym obowiązkiem organów udzielających homologacji, ponieważ jest to zadanie ściśle powiązane z wydawaniem homologacji typu i wymaga szczegółowej wiedzy merytorycznej. Ważne jest zatem, aby działalność organów udzielających homologacji była regularnie weryfikowana poprzez wzajemne oceny, aby zagwarantować jednolity poziom jakości i rygorystyczności wszystkich organów udzielających homologacji w egzekwowaniu wymogów homologacji typu. Ponadto należy przewidzieć weryfikację poprawności samej homologacji typu. (18) Niezbędny jest solidny mechanizm egzekwowania przepisów, który zapewniłby przestrzeganie wymogów niniejszego rozporządzenia. Zapewnienie zgodności z wymogami homologacji typu i zgodności produkcji, określonymi w przepisach regulujących sektor motoryzacyjny, powinno być najważniejszym obowiązkiem organów udzielających homologacji, ponieważ jest to zadanie ściśle powiązane z wydawaniem homologacji typu i wymaga szczegółowej wiedzy merytorycznej. Ważne jest zatem, aby działalność organów udzielających homologacji podlegała regularnym kontrolom nadzorczym na poziomie unijnym, w tym niezależnym audytom, aby zagwarantować jednolity poziom jakości i rygorystyczności wszystkich organów udzielających homologacji w egzekwowaniu wymogów homologacji typu. Ponadto należy przewidzieć weryfikację poprawności samej homologacji typu przez niezależną osobę trzecią na poziomie UE. 23 Motyw 19 a (nowy) (19a) Organy udzielające homologacji typu i organy nadzoru rynku nie powinny być ze sobą łączone przy wykonywaniu swoich zadań, aby uniknąć potencjalnych konfliktów interesów. W związku z tym organy te powinny być zorganizowane jako odrębne podmioty zgodnie ze strukturą administracji krajowej i nie powinny mieć wspólnych członków personelu ani wspólnej infrastruktury zgodnie ze strukturami i kompetencjami organów krajowych.

178 C 298/168 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 24 Motyw 19 b (nowy) (19b) Forum na rzecz egzekwowania przepisów powinno stanowić platformę wymiany informacji i niezależnej analizy w celu wsparcia funkcjonowania i wdrażania niniejszego rozporządzenia. W trakcie wymiany informacji Komisja może mieć powody, by uznać, że jeden lub większa liczba organów udzielających homologacji typu nie jest zgodna z wymogami niniejszego rozporządzenia. W takich przypadkach Komisja powinna mieć możliwość przyjęcia wszelkich koniecznych środków w celu zapewnienia zgodności, włącznie z wydaniem wytycznych, zaleceń lub innych instrumentów i odwołaniem się do innych procedur, z należytym uwzględnieniem proporcjonalności. W przypadkach poważnego naruszenia Komisja powinna mieć możliwość wycofania lub zawieszenia zdolności organu do przyjmowania wniosków dotyczących nowych homologacji typu, tak aby zagwarantować wysoki poziom ochrony konsumentów i środowiska. 25 Motyw 21 (21) W niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić przepisy dotyczące nadzoru rynku, aby wzmocnić prawa i obowiązki właściwych organów krajowych, zapewnić skuteczną koordynację ich działań w zakresie nadzoru rynku oraz jasno określić stosowne procedury. (21) W niniejszym rozporządzeniu zasadnicze znaczenie ma uwzględnienie przepisów dotyczących nadzoru rynku, aby wzmocnić prawa i obowiązki właściwych organów krajowych, zapewnić skuteczną koordynację ich działań w zakresie nadzoru rynku oraz jasno określić stosowne procedury. 26 Motyw 21 a (nowy) (21a) Organy nadzoru rynku i organy udzielające homologacji powinny móc właściwie wykonywać zadania określone w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu państwa członkowskie powinny w szczególności wyposażyć je w niezbędne zasoby.

179 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/169 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 27 Motyw 22 (22) W celu poprawy przejrzystości w przeprowadzaniu homologacji oraz usprawnienia wymiany informacji i niezależnej weryfikacji przez organy nadzoru rynku, organy udzielające homologacji i Komisję, dokumentacja homologacji typu powinna być dostępna w formie elektronicznej i udostępniona publicznie, z zastrzeżeniem wyłączeń ze względu na ochronę interesów handlowych oraz ochronę danych osobowych. (22) W celu poprawy przejrzystości w przeprowadzaniu homologacji oraz usprawnienia wymiany informacji i niezależnej weryfikacji przez organy nadzoru rynku, organy udzielające homologacji, Komisję i osoby trzecie ujawnienie informacji dotyczących pojazdów i badań jest niezbędne do przeprowadzenia takich kontroli. Informacje istotne do celów naprawy i konserwacji powinny być dostępne w formie elektronicznej i udostępnione publicznie, z zastrzeżeniem wyłączeń ze względu na ochronę interesów handlowych oraz ochronę danych osobowych. Informacje, które mają być ujawnione do tych celów, nie powinny mieć charakteru, który podważa poufność informacji zastrzeżonych i własność intelektualną. 28 Motyw 23 a (nowy) (23a) Osoby trzecie, które przeprowadzają własne badania i weryfikację zgodności pojazdów z wymogami niniejszego rozporządzenia, powinny spełniać zasady przejrzystości i otwartości, w tym w odniesieniu do własności oraz struktury i modeli finansowania. Osoby trzecie powinny również spełniać te same wymogi, które obowiązują wyznaczone służby techniczne w odniesieniu do norm naukowych i metodologicznych stosowanych w przeprowadzanych przez nie badaniach.

180 C 298/170 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 29 Motyw 24 (24) Te bardziej szczegółowe obowiązki organów krajowych określone w niniejszym rozporządzeniu powinny obejmować badania i inspekcje kontrolujące zgodność ex post przeprowadzane na wystarczającej liczbie pojazdów wprowadzonych do obrotu. Wybór pojazdów poddawanych weryfikacji zgodności ex post powinien opierać się na właściwej ocenie ryzyka, uwzględniającej wagę ewentualnej niezgodności i prawdopodobieństwo jej wystąpienia. (24) Te bardziej szczegółowe obowiązki organów krajowych określone w niniejszym rozporządzeniu powinny obejmować badania i inspekcje kontrolujące zgodność ex post przeprowadzane na wystarczającej liczbie pojazdów wprowadzonych do obrotu. Wybór pojazdów poddawanych weryfikacji zgodności ex post powinien opierać się na właściwej ocenie ryzyka, uwzględniającej wagę ewentualnej niezgodności i prawdopodobieństwo jej wystąpienia. Powinien on ponadto opierać się na wyraźnie i precyzyjnie określonych kryteriach oraz uwzględniać miedzy innymi wyrywkowe kontrole wszystkich obecnych modeli, pojazdów z zamontowanym nowym silnikiem lub technologią, pojazdów z wysokim lub bardzo niskim zużyciem paliwa i pojazdów z bardzo wysoką wielkością sprzedaży. Ponadto powinien on uwzględniać historię zgodności, uwagi od użytkowników, wyniki badań detekcji zdalnej oraz obawy wyrażane przez niezależne placówki badawcze. 30 Motyw 24 a (nowy) (24a) Istotnym jest, aby Komisja miała możliwość sprawdzenia zgodności z homologacjami typu i z przepisami mającymi zastosowanie do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, a także zapewnienia prawidłowości homologacji typu przez organizowanie, przeprowadzanie lub zlecanie przeprowadzenia badań i inspekcji pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych już dopuszczonych do obrotu.

181 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/171 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 31 Motyw 25 a (nowy) (25a) Osoby trzecie, które przeprowadzają własne badania i weryfikację zgodności pojazdów z wymogami niniejszego rozporządzenia, powinny spełniać zasady przejrzystości i otwartości, w tym w odniesieniu do własności oraz struktury i modeli finansowania. Osoby trzecie powinny również stosować podejście zbliżone do podejścia wyznaczonych służb technicznych, zachowując te same normy przy przeprowadzaniu i interpretowaniu badań. 32 Motyw 25 b (nowy) (25b) Nadzór rynku powinien również uwzględniać podejście oparte na analizie ryzyka, skupiając się między innymi na danych uzyskanych ze zdalnych urządzeń monitorujących umieszczonych na poboczu drogi, skargach, sprawozdaniach z okresowych kontroli technicznych, oczekiwanym okresie trwałości i wcześniej zidentyfikowanych problemowych pojazdach, układach, komponentach i oddzielnych zespołach technicznych. 33 Motyw 25 c (nowy) (25c) W celu weryfikacji emisji z pojazdów organy nadzoru rynku powinny między innymi korzystać z technologii detekcji zdalnej, aby pomóc w określeniu, które aspekty, takie jak wysoki poziom zanieczyszczenia powietrza i hałasu, lub które modele pojazdów należy poddać dalszym badaniom. Podczas podejmowania takich działań organy te powinny współpracować i koordynować swoje działania z organami odpowiedzialnymi za okresowe badania techniczne zgodnie z dyrektywa 2014/ 45/UE w sprawie okresowych badań zdatności do ruchu drogowego pojazdów silnikowych.

182 C 298/172 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 347 Motyw 25 d (nowy) (25d) W celu wsparcia państw członkowskich w wykrywaniu urządzeń ograniczających skuteczność działania w dniu 26 stycznia 2017 r. Komisja opublikowała wytyczne dotyczące oceny pomocniczych strategii kontroli emisji i obecności urządzeń ograniczających skuteczność działania. Zgodnie z postanowieniami zawartymi w tych wytycznych badania prowadzone przez Komisję, organy udzielające homologacji typu oraz służby techniczne w celu wykrycia urządzeń ograniczających skuteczność działania powinny nadal mieć charakter niespodziewany, a także powinny wykraczać poza zalecane warunki badań i parametry, aby skutecznie wykrywać urządzenia ograniczające skuteczność działania. 34 Motyw 26 (26) Aby zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa funkcjonalnego pojazdu, ochronę osób znajdujących się w pojeździe i innych użytkowników dróg oraz ochronę środowiska, należy nadal harmonizować i dostosowywać do postępu naukowo-technicznego wymagania techniczne i normy środowiskowe mające zastosowanie do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych. (26) Aby zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa funkcjonalnego pojazdu, ochronę osób znajdujących się w pojeździe i innych użytkowników dróg oraz ochronę środowiska i zdrowia publicznego, należy nadal harmonizować i dostosowywać do postępu naukowo-technicznego wymagania techniczne i normy środowiskowe mające zastosowanie do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych. 35 Motyw 26 a (nowy) (26a) Aby zapewnić i ciągle zwiększać wysoki poziom bezpieczeństwa funkcjonalnego pojazdu, należy ułatwiać ochronę osób znajdujących się w pojeździe i innych użytkowników dróg, ochronę środowiska i wprowadzanie nowych technologii w oparciu o postęp techniczny i naukowy. Należy to czynić przez ograniczenie wymaganych badań i dokumentów potrzebnych do udzielenia homologacji typu UE dla takich technologii.

183 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/173 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 36 Motyw 27 (27) Na cele niniejszego rozporządzenia nie może mieć wpływu fakt, że niektóre układy, komponenty, oddzielne zespoły techniczne lub części i wyposażenie mogą być montowane w pojeździe po jego wprowadzeniu do obrotu, zarejestrowaniu lub dopuszczeniu. Należy zatem przyjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby układy, komponenty, oddzielne zespoły techniczne lub części i wyposażenie, które mogą być zamontowane w pojazdach i które mogą znacznie zakłócić funkcjonowanie układów istotnych dla ochrony środowiska lub bezpieczeństwa funkcjonalnego, podlegały kontroli organu udzielającego homologacji przed ich wprowadzeniem do obrotu, zarejestrowaniem lub dopuszczeniem. (27) Na cele niniejszego rozporządzenia nie może mieć wpływu fakt, że niektóre układy, komponenty, oddzielne zespoły techniczne lub części i wyposażenie mogą być montowane w pojeździe po jego wprowadzeniu do obrotu, zarejestrowaniu lub dopuszczeniu. Należy zatem przyjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby układy, komponenty, oddzielne zespoły techniczne lub części i wyposażenie, które mogą być zamontowane w pojazdach i które mogą zakłócić funkcjonowanie układów istotnych dla ochrony środowiska lub bezpieczeństwa funkcjonalnego, podlegały kontroli organu udzielającego homologacji przed ich wprowadzeniem do obrotu, zarejestrowaniem lub dopuszczeniem. 37 Motyw 29 (29) Ponieważ zgodność produkcji jest jedną z podstaw systemu homologacji typu UE, ustalenia wprowadzone przez producenta w celu zapewnienia takiej zgodności powinny być zatwierdzane przez właściwy organ lub wyznaczoną w tym celu odpowiednio wykwalifikowaną służbę techniczną i powinny podlegać regularnej weryfikacji w drodze niezależnych audytów okresowych. Ponadto organy udzielające homologacji powinny zapewniać weryfikację ciągłej zgodności przedmiotowych produktów. (29) Ponieważ zgodność produkcji jest jedną z podstaw systemu homologacji typu UE, ustalenia wprowadzone przez producenta w celu zapewnienia takiej zgodności powinny być zatwierdzane przez właściwy organ lub wyznaczoną w tym celu odpowiednio wykwalifikowaną służbę techniczną i powinny podlegać regularnej weryfikacji. Ponadto organy udzielające homologacji powinny zapewniać weryfikację ciągłej zgodności przedmiotowych produktów.

184 C 298/174 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 38 Motyw 30 (30) Ciągła ważność homologacji typu wymaga, aby producent informował organ, który homologował jego typ pojazdu o wszelkich zmianach charakterystyki typu lub mających zastosowanie do tego typu wymogów w zakresie bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej. Ważne jest zatem, aby okres ważności wydawanych świadectw homologacji typu był ograniczony w czasie oraz by świadectwa te mogły być odnawiane dopiero po sprawdzeniu i uznaniu przez organ udzielający homologacji, że typ pojazdu nadal spełnia wszystkie obowiązujące wymogi. Ponadto należy doprecyzować warunki przedłużenia homologacji typu, aby zapewnić jednolite stosowanie procedur i egzekwowania wymogów w zakresie homologacji typu w całej Unii. (30) Ciągła ważność homologacji typu wymaga, aby producent informował organ, który homologował jego typ pojazdu o wszelkich zmianach charakterystyki typu lub mających zastosowanie do tego typu wymogów w zakresie bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej. Ważne jest zatem, aby okres ważności wydawanych świadectw homologacji typu był ograniczony w czasie oraz by świadectwa te mogły być odnawiane dopiero po sprawdzeniu i uznaniu przez organ udzielający homologacji, że typ pojazdu nadal spełnia wszystkie obowiązujące wymogi. Ponadto należy doprecyzować warunki przedłużenia homologacji typu, aby zapewnić jednolite stosowanie procedur i egzekwowania wymogów w zakresie homologacji typu w całej Unii. Jednak z uwagi na naturę niektórych układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, na przykład lusterek wstecznych, wycieraczek przedniej szyby i opon, wymogi te są bardziej statyczne. W innych przypadkach, na przykład tych systemów, które są związane z zarządzaniem emisjami, może istnieć potrzeba ograniczenia okresu ważności, tak jak w przypadku pojazdów. Dlatego należy przekazać Komisji uprawnienie do utworzenia wykazu układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, których dotyczy ograniczony okres ważności. 39 Motyw 31 (31) Ocena zgłoszonych poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa oraz szkód dla zdrowia publicznego i środowiska powinna być prowadzona na szczeblu krajowym, przy czym należy zapewnić koordynację na szczeblu Unii, jeżeli zgłoszone zagrożenie lub szkoda mogą wystąpić poza terytorium jednego państwa członkowskiego, w celu wspólnego korzystania z zasobów i zapewnienia spójności w zakresie czynności naprawczych podejmowanych w dążeniu do ograniczenia stwierdzonego ryzyka i szkód. (31) Ocena zgłoszonych poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa oraz szkód dla zdrowia publicznego i środowiska powinna być prowadzona na szczeblu krajowym, przy czym należy zapewnić koordynację na szczeblu Unii, jeżeli zgłoszone zagrożenie lub szkoda mogą wystąpić poza terytorium jednego państwa członkowskiego, w celu wspólnego korzystania z zasobów i zapewnienia spójności w zakresie czynności naprawczych podejmowanych w dążeniu do ograniczenia stwierdzonego ryzyka i szkód. Szczególną uwagę należy zwrócić na zamienne wyposażenie, układy i zespoły techniczne modyfikujące oddziaływanie na środowisko układu wydechowego. Powinny one w stosownych przypadkach podlegać obowiązkowi uzyskania pozwolenia.

185 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/175 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 40 Motyw 33 (33) Producentom produkującym pojazdy w małych seriach należy zapewnić odpowiednią elastyczność przy użyciu alternatywnych systemów homologacji typu. Powinni oni korzystać z unijnego rynku wewnętrznego, pod warunkiem że produkowane przez nich pojazdy spełniają szczególne wymogi w zakresie homologacji typu UE dla pojazdów produkowanych w małych seriach. W niektórych ograniczonych przypadkach należy zezwolić na krajową homologację typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach. Aby zapobiec nieprawidłowościom, stosowanie uproszczonej procedury w przypadku pojazdów produkowanych w małych seriach powinno dotyczyć jedynie bardzo ograniczonej produkcji. Niezbędne jest zatem precyzyjne zdefiniowanie pojęcia pojazdów produkowanych w małych seriach przez podanie liczby produkowanych pojazdów, wymogów, jakie muszą zostać spełnione, oraz warunków wprowadzania takich pojazdów do obrotu. Równie ważne jest określenie alternatywnego systemu homologacji dla pojedynczych pojazdów, w szczególności aby zapewnić wystarczającą elastyczność w przypadku homologacji pojazdów budowanych w wielu etapach. (33) Producentom produkującym pojazdy w małych seriach należy zapewnić odpowiednią elastyczność przy użyciu alternatywnych systemów homologacji typu. Powinni oni korzystać z unijnego rynku wewnętrznego, pod warunkiem że produkowane przez nich pojazdy spełniają szczególne wymogi w zakresie homologacji typu UE dla pojazdów produkowanych w małych seriach. W niektórych ograniczonych przypadkach należy zezwolić na krajową homologację typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach. Aby zapobiec nieprawidłowościom, stosowanie uproszczonej procedury w przypadku pojazdów produkowanych w małych seriach powinno dotyczyć jedynie bardzo ograniczonej produkcji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Niezbędne jest zatem precyzyjne zdefiniowanie pojęcia pojazdów produkowanych w małych seriach przez podanie liczby produkowanych pojazdów, wymogów, jakie muszą zostać spełnione, oraz warunków wprowadzania takich pojazdów do obrotu. Równie ważne jest określenie alternatywnego systemu homologacji dla pojedynczych pojazdów, w szczególności aby zapewnić wystarczającą elastyczność w przypadku homologacji pojazdów budowanych w wielu etapach. 41 Motyw 35 a (nowy) (35a) W celu zapewnienia skutecznej konkurencji na rynku obejmującym usługi w zakresie informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów oraz w celu wyjaśnienia, że informacje o których mowa, to również informacje, których trzeba udzielać niezależnym podmiotom innym niż stacje obsługi, aby umożliwić całemu rynkowi niezależnych napraw i konserwacji pojazdów konkurowanie z autoryzowanymi punktami sprzedaży, niezależnie od tego, czy producent pojazdu bezpośrednio udziela takich informacji swoim autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi, należy doprecyzować informacje, które mają być przekazywane do celów dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów.

186 C 298/176 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 42 Motyw 36 a (nowy) (36a) Jako że obecnie nie ma wspólnej zorganizowanej procedury wymiany danych o elementach pojazdu między producentami pojazdów i niezależnymi podmiotami, należy opracować zasady takiej wymiany danych. Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) powinien formalnie opracować wspólną zorganizowaną procedurę dotyczącą znormalizowanego formatu wymienianych danych, przy czym mandat udzielony CEN nie przesądza z góry o poziomie szczegółowości tej normy. Prace CEN powinny przede wszystkim jednakowo odzwierciedlać interesy i potrzeby producentów pojazdów oraz niezależnych podmiotów i powinny również obejmować badanie takich rozwiązań jak otwarte formaty danych opisane przez dobrze zdefiniowane metadane w celu dostosowania istniejącej infrastruktury informatycznej. 43 Motyw 37 a (nowy) (37a) W celu zapewnienia efektywnej konkurencji na rynku usług w zakresie informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów należy podkreślić, że informacje, o których mowa, to również informacje, których trzeba udzielać niezależnym podmiotom innym niż stacje obsługi w formacie umożliwiającym dalsze przetwarzanie elektroniczne, aby umożliwić całemu rynkowi niezależnych napraw i utrzymania pojazdów konkurowanie z autoryzowanymi punktami sprzedaży, niezależnie od tego, czy producent pojazdu bezpośrednio udziela takich informacji swoim autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi.

187 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/177 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 44 Motyw 37 b (nowy) (37b) Bez uszczerbku dla obowiązku producentów pojazdów w zakresie udzielenia informacji dotyczących naprawy i utrzymania za pośrednictwem swojej strony internetowej, dane z urządzeń pokładowych powinny pozostawać bezpośrednio i niezależnie dostępne dla niezależnych podmiotów. 45 Motyw 40 (40) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące sankcji nakładanych w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić wdrożenie tych przepisów. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powinny corocznie zgłaszać nałożone sankcje Komisji w celu monitorowania spójności wdrażania tych przepisów. (40) Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące sankcji nakładanych w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić wdrożenie tych przepisów. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powinny regularnie zgłaszać Komisji nałożone sankcje za pośrednictwem internetowej bazy danych w celu monitorowania spójności wdrażania tych przepisów. 46 Motyw 40 a (nowy) (40a) Należy uznać, że nastąpiło fałszowanie wyników badania, jeżeli wyniki te nie mogą zostać empirycznie potwierdzone przez właściwy organ po odtworzeniu lub uwzględnieniu wszystkich parametrów badania.

188 C 298/178 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 47 Motyw 40 b (nowy) (40b) Kary administracyjne nakładane przez Komisję można by wykorzystać do celów środków nadzoru rynku i środków wspierania osób, które ucierpiały z powodu naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, lub innych podobnych działań na rzecz poszkodowanych konsumentów i, w stosownych przypadkach, ochrony środowiska. 48 Motyw 40 c (nowy) (40c) W przypadku braku zgodności konsument może znaleźć się w sytuacji osobistej szkody lub uszkodzenia mienia. W takim przypadku konsument powinien mieć prawo ubiegać się o odszkodowanie na mocy odpowiednich przepisów dotyczących produktów wadliwych lub niezgodnych towarów, w tym stosownie do przypadku dyrektywy Rady 85/374/EWG ( 1a ), dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/44/WE ( 1b ) i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/114/WE ( 1c ). Ponadto konsument może skorzystać ze środków odwoławczych opartych na prawie umów, stosownie do prawa jego państwa członkowskiego. ( 1a ) Dyrektywa Rady 85/374/EWG z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących odpowiedzialności za produkty wadliwe (Dz.U. L 210 z , s. 29). ( 1b ) Dyrektywa 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji (Dz.U. L 171 z , s. 12.) ( 1c ) Dyrektywa 2006/114/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. dotycząca reklamy wprowadzającej w błąd i reklamy porównawczej (Dz.U. L 376 z , s. 21).

189 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/179 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 49 Motyw 45 a (nowy) (45a) W celu zapewnienia skutecznej konkurencji na rynku obejmującym usługi w zakresie informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów należy wyjaśnić, że informacje, o których mowa, to również informacje, których trzeba udzielać niezależnym podmiotom innym niż stacje obsługi w formacie umożliwiającym dalsze przetwarzanie elektroniczne, aby umożliwić całemu rynkowi niezależnych napraw i utrzymania pojazdów konkurowanie z autoryzowanymi punktami sprzedaży, niezależnie od tego, czy producent pojazdu bezpośrednio udziela takich informacji swoim autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi. 50 Artykuł 2 ustęp 3 wprowadzenie 3. W przypadku następujących pojazdów i maszyn, producent może wystąpić o homologację typu lub homologację indywidualną pojazdu na podstawie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że pojazdy te spełniają istotne wymagania niniejszego rozporządzenia: 3. W przypadku następujących pojazdów i maszyn, producent może wystąpić o homologację typu lub homologację indywidualną pojazdu na podstawie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że pojazdy te spełniają wymagania niniejszego rozporządzenia: 51 Artykuł 2 ustęp 3 litera b b) pojazdów zaprojektowanych i zbudowanych do użytku sił zbrojnych, obrony cywilnej, straży pożarnej oraz służb odpowiedzialnych za utrzymanie porządku publicznego; b) pojazdów zaprojektowanych i zbudowanych do użytku sił zbrojnych, obrony cywilnej, straży pożarnej, organów zarządzania kryzysowego oraz służb odpowiedzialnych za utrzymanie porządku publicznego;

190 C 298/180 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 52 Artykuł 3 wprowadzenie Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje: Do celów niniejszego rozporządzenia i aktów regulacyjnych Unii wymienionych w załączniku IV, o ile w tych aktach nie przewidziano inaczej, stosuje się następujące definicje: 53 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 2 2) nadzór rynku oznacza działania i środki podejmowane przez organy nadzoru rynku w celu zapewnienia, aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne oraz części i wyposażenie udostępniane na rynku spełniały wymogi określone w odpowiednich przepisach unijnych oraz aby nie zagrażały one zdrowiu, bezpieczeństwu ani żadnemu innemu aspektowi ochrony interesu publicznego; 2) nadzór rynku oznacza działania i środki podejmowane przez organy nadzoru rynku w celu zapewnienia, aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne oraz części i wyposażenie udostępniane na rynku spełniały wymogi określone w odpowiednich przepisach unijnych oraz aby nie zagrażały one zdrowiu, bezpieczeństwu, środowisku naturalnemu ani żadnemu innemu aspektowi ochrony interesu publicznego, w tym prawom konsumenta; 54 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 7 a (nowy) 7a) oryginalne części lub wyposażenie oznaczają części lub wyposażenie, które wyprodukowano zgodnie ze specyfikacjami i normami produkcyjnymi przewidzianymi przez producenta pojazdów dla produkcji części wyposażenia do montażu danego pojazdu; obejmują one części lub wyposażenie, które wyprodukowano na tej samej linii produkcyjnej co te części wyposażenia; o ile nie wykazano inaczej, zakłada się, że części są oryginalnymi częściami, jeśli producent zaświadczy, że części te odpowiadają jakością częściom używanym do montażu pojazdu, którego to dotyczy, i zostały wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i normami produkcyjnymi producenta pojazdu;

191 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/181 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 55 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 9 9) producent oznacza osobę fizyczną lub prawną, która jest odpowiedzialna za wszystkie aspekty homologacji typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, lub homologacji indywidualnej pojazdu lub procedurę udzielania zezwoleń dla części i wyposażenia, za zapewnienie zgodności produkcji oraz za kwestie dotyczące nadzoru rynku w odniesieniu do tych wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części i wyposażenia, bez względu na to, czy osoba ta bezpośrednio uczestniczy we wszystkich etapach projektowania i budowy tych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych; 9) producent oznacza osobę fizyczną lub prawną, która jest odpowiedzialna za przestrzeganie przepisów administracyjnych i wymogów technicznych w zakresie niezbędnym do uzyskania homologacji typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, lub homologacji indywidualnej pojazdu lub procedury udzielania zezwoleń dla części i wyposażenia oraz za zapewnienie zgodności produkcji, a także za usprawnienie przestrzegania przepisów w zakresie nadzoru rynku w odniesieniu do tych wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części i wyposażenia, bez względu na to, czy osoba ta bezpośrednio uczestniczy we wszystkich etapach projektowania i budowy tych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych; 56 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 16 16) rejestracja oznacza stałe lub czasowe administracyjne zezwolenie na dopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego, obejmujące identyfikację pojazdu i nadanie mu numeru seryjnego; 16) rejestracja oznacza administracyjne zezwolenie na dopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego, obejmujące jego identyfikację i nadanie mu numeru seryjnego, zwanego numerem rejestracyjnym, na stałe lub czasowo, w tym na krótki okres; 57 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 35 35) typ pojazdu oznacza konkretną kategorię pojazdów, dla których wspólne są przynajmniej podstawowe kryteria określone w części B załącznika II i która może zawierać warianty i wersje, o których jest w niej mowa; 35) typ pojazdu oznacza konkretną grupę pojazdów, dla których wspólne są przynajmniej podstawowe kryteria określone w części B załącznika II i która może zawierać warianty i wersje, o których jest w niej mowa;

192 C 298/182 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 58 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 37 37) pojazd podstawowy oznacza każdy pojazd, który jest używany w początkowym etapie wielostopniowej homologacji typu; 37) pojazd podstawowy oznacza każdy pojazd, który jest używany w początkowym etapie wielostopniowej homologacji typu, bez względu na to, czy jest to pojazd silnikowy; 59 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 42 42) homologacja indywidualna pojazdu oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że dany pojazd, niezależnie od tego, czy jest on jedynym egzemplarzem, jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi dotyczącymi homologacji indywidualnej UE pojazdu i krajowej homologacji indywidualnej pojazdu; 42) homologacja indywidualna pojazdu oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że dany pojazd, niezależnie od tego, czy jest on jedynym egzemplarzem, jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi dotyczącymi homologacji indywidualnej UE pojazdu lub krajowej homologacji indywidualnej pojazdu; 60 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 46 46) informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów oznaczają wszelkie informacje niezbędne do przeprowadzenia diagnostyki, obsługi, sprawdzenia, okresowego przeglądu, naprawy, przeprogramowania lub przywrócenia ustawień pojazdu, a także montażu w pojeździe części i wyposażenia, które producent przekazuje autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi, w tym wszelkie późniejsze zmiany i informacje uzupełniające do tych informacji; 46) informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów oznaczają wszelkie informacje niezbędne do przeprowadzenia diagnostyki, obsługi, sprawdzenia, badania przydatności do ruchu drogowego, naprawy, przeprogramowania lub przywrócenia ustawień, a także montażu w pojeździe komponentów, które producent wykorzystuje lub przekazuje miedzy innymi autoryzowanym partnerom, punktom sprzedaży, stacjom obsługi i sieci, aby oferować produkty lub usługi dla celów naprawy i konserwacji pojazdów, w tym wszelkie późniejsze zmiany i informacje uzupełniające do tych informacji;

193 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/183 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 61 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 55 55) ocena na miejscu oznacza kontrolę prowadzoną przez organ udzielający homologacji typu w obiektach służby technicznej lub jednego z jej podwykonawców lub podmiotów zależnych; 55) ocena na miejscu oznacza kontrolę w obiektach służby technicznej lub jednego z jej podwykonawców lub podmiotów zależnych; 62 Artykuł 3 ustęp 1 punkt 56 a (nowy) 56a) urządzenie ograniczające skuteczność działania oznacza dowolny funkcjonalny element konstrukcyjny, który, gdy odpowiednio działa, uniemożliwia skuteczną i efektywną pracę homologowanych układów sterowania i monitorowania pojazdu, a także uniemożliwia zgodność z wymogami homologacji w całym spektrum rzeczywistych warunków jazdy. 63 Artykuł 4 ustęp 2 akapit 2 Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik II dotyczący kategoryzacji podkategorii pojazdów, typów pojazdów i typów nadwozia w celu dostosowania go do postępu technicznego. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik II dotyczący typów pojazdów i typów nadwozia w celu dostosowania go do postępu technicznego. 64 Artykuł 6 ustęp 1 akapit 2 a (nowy) Państwa członkowskie zapewniają, aby organy udzielające homologacji typu oraz organy nadzoru rynku przestrzegały ścisłego podziału ról i obowiązków oraz działały niezależnie od siebie.

194 C 298/184 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 65 Artykuł 6 ustęp 1 a (nowy) 1a. Jeżeli za homologację typu pojazdów, w tym indywidualną homologację typu pojazdu, odpowiada więcej niż jeden organ udzielający homologacji w państwie członkowskim, to państwo członkowskie wyznacza jeden organ udzielający homologacji typu odpowiedzialny za wymianę informacji z organami udzielającymi homologacji innych państw członkowskich oraz za wypełnianie obowiązków określonych w rozdziale XV niniejszego rozporządzenia. 66 Artykuł 6 ustęp 4 4. Państwa członkowskie organizują i prowadzą nadzór rynku i kontrole pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wprowadzanych do obrotu zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia (WE) nr 765/ Państwa członkowskie organizują i prowadzą nadzór rynku i kontrole pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wprowadzanych do obrotu zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia (WE) nr 765/2008, z wyjątkiem jego art. 18 ust Artykuł 6 ustęp 5 5. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia, aby organy nadzoru rynku, jeżeli uznają to za konieczne i uzasadnione, mogły być uprawnione do wejścia na teren podmiotów gospodarczych i pobrania niezbędnych próbek pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych do celów badania zgodności. 5. Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia, aby organy nadzoru rynku, jeżeli uznają to za konieczne i uzasadnione, mogły być uprawnione do wejścia na teren podmiotów gospodarczych na ich terytorium i pobrania niezbędnych próbek pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych do celów badania zgodności.

195 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/185 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 68 Artykuł 6 ustęp 6 6. Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie homologacji typu. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co cztery lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim i Komisji. Państwo członkowskie udostępnia do wiadomości publicznej streszczenie tych wyników, w szczególności podając liczbę udzielonych homologacji typu z wyszczególnieniem tożsamości konkretnych producentów. 6. Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie homologacji typu, w tym zgodności wydanych homologacji typu z niniejszym rozporządzeniem. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co trzy lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim, Parlamentowi Europejskiemu i Komisji. Wyniki są omawiane przez forum ustanowione na mocy art. 10. Państwo członkowskie udostępnia do wiadomości publicznej pełne sprawozdanie z tych wyników, które obejmuje w szczególności liczbę udzielonych homologacji typu lub odrzuconych wniosków, przedmiot świadectwa homologacji typu oraz tożsamość konkretnych producentów i służb technicznych odpowiedzialnych za nadzorowanie badań homologacji typu. 69 Artykuł 6 ustęp 7 7. Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie nadzoru. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co cztery lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim i Komisji. Państwo członkowskie udostępnia do wiadomości publicznej streszczenie tych wyników 7. Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie nadzoru. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co trzy lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim, Parlamentowi Europejskiemu i Komisji. Wyniki są omawiane przez forum ustanowione na mocy art. 10. Państwo członkowskie podaje do wiadomości publicznej streszczenie tych wyników, które obejmuje w szczególności liczbę pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych podlegających badaniom lub innej ocenie. Streszczenie obejmuje wykaz pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które okazały się niezgodne z wymogami niniejszego rozporządzenia, jeśli takowe występują, nazwy poszczególnych producentów oraz krótki opis charakteru niezgodności.

196 C 298/186 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 70 Artykuł 6 ustęp 7 a (nowy) 7a. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 88 uzupełniających niniejsze rozporządzenie przez wprowadzenie wspólnych kryteriów wyznaczania, przeglądu i oceny organów udzielających homologacji i organów nadzoru rynku na szczeblu krajowym. 71 Artykuł 7 ustęp 1 a (nowy) 1a. Organy udzielające homologacji wdrażają i wprowadzają w życie wymogi zawarte w niniejszym rozporządzeniu w jednolity i spójny sposób, tak aby zapewnić równe szanse i uniknąć stosowania na terenie Unii rozbieżnych norm. Współpracują one w pełni z forum i Komisją przy podejmowanych przez nie działaniach z zakresu audytu i nadzoru dotyczących stosowania niniejszego rozporządzenia oraz na żądanie dostarczają wszystkich niezbędnych informacji. 72 Artykuł 7 ustęp 2 2. Organy udzielające homologacji wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Przestrzegają one zasad poufności, jeżeli jest to konieczne do ochrony tajemnicy handlowej, z zastrzeżeniem obowiązku informowania, określonego w art. 9 ust. 3, w celu ochrony interesów użytkowników w Unii. 2. Organy udzielające homologacji wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Przestrzegają one zasad poufności w celu ochrony tajemnicy handlowej podmiotów gospodarczych, z zastrzeżeniem obowiązku informowania, określonego w art. 9 ust. 3, w celu ochrony interesów użytkowników w Unii zgodnie z obowiązującym prawem.

197 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/187 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 73 Artykuł 7 ustęp 3 akapit 1 Jeżeli za homologację pojazdów, w tym homologację indywidualną pojazdu, odpowiada więcej niż jeden organ udzielający homologacji, państwo członkowskie wyznacza jeden organ udzielający homologacji typu odpowiedzialny za wymianę informacji z organami udzielającymi homologacji innych państw członkowskich oraz za obowiązki określone w rozdziale XV niniejszego rozporządzenia. skreśla się 74 Artykuł 7 ustęp 3 akapit 2 Organy udzielające homologacji w państwie członkowskim współpracują ze sobą, dzieląc się informacjami istotnymi w punktu widzenia ich roli i wykonywanych przez nie funkcji. Organy udzielające homologacji w państwie członkowskim wprowadzają procedury mające zapewnić sprawną i skuteczną koordynację oraz sprawną i skuteczną wymianę informacji istotnych z punktu widzenia ich roli i wykonywanych przez nie funkcji. 75 Artykuł 7 ustęp 3 a (nowy) 3a. W przypadku gdy organ udzielający homologacji stwierdzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, powiadamia o tym niezwłocznie Komisję i inne państwa członkowskie. Natychmiast po otrzymaniu tego powiadomienia Komisja powiadamia członków forum na rzecz egzekwowania przepisów.

198 C 298/188 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 76 Artykuł 7 ustęp 5 5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu określenia wspólnych kryteriów mianowania, przeglądu i oceny organów udzielających homologacji na szczeblu krajowym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. skreśla się 77 Artykuł 8 ustęp 1 1. Organy nadzoru rynku przeprowadzają regularne kontrole, aby sprawdzić zgodność pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych z wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, a także pod względem poprawności homologacji typu. Kontrole te przeprowadza się w adekwatnej skali, poprzez badanie dokumentacji, badanie polegające na prowadzeniu pojazdu oraz badania laboratoryjne, na podstawie statystycznie istotnych prób. Wykonując te czynności, organy nadzoru rynku biorą pod uwagę ustalone zasady oceny ryzyka, skargi oraz inne informacje. 1. Organy nadzoru rynku przeprowadzają regularne badania i inspekcje zgodnie z krajowymi programami rocznymi zatwierdzonymi zgodnie z ust. 2 i 3, aby sprawdzić, czy pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne są zgodne z homologacjami typu i mającym zastosowanie prawodawstwem. Te badania i inspekcje przeprowadzane są m.in. w drodze badań laboratoryjnych i badań emisji w rzeczywistych warunkach jazdy, na podstawie statystycznie istotnych prób, a uzupełniają je badania dokumentacji. Co roku państwa członkowskie przeprowadzają badania lub inspekcje określonej liczby typów stanowiącej łącznie co najmniej 20 % liczby typów wprowadzonych do obrotu w tym państwie członkowskim w poprzednim roku. Wykonując te czynności, organy nadzoru rynku biorą pod uwagę ustalone zasady oceny ryzyka, uzasadnione skargi oraz inne istotne informacje, w tym wyniki badań opublikowane przez uznane osoby trzecie, nowe technologie dostępne na rynku i sprawozdania z okresowych badań technicznych oraz dane ze zdalnych urządzeń monitorujących umieszczonych na poboczu drogi. 78 Artykuł 8 ustęp 1 a (nowy) 1a. Przy wykonywaniu zadań technicznych, takich jak badania lub kontrole, organy nadzoru rynku mogą polegać na niezależnych organizacjach badawczych. Odpowiedzialność za wyniki spoczywa na organie nadzoru rynku. Jeżeli do celów niniejszego artykułu wykorzystano służby techniczne, organy nadzoru rynku zapewniają, aby skorzystano z usług innej służby technicznej niż ta, która przeprowadziła pierwotne badania homologacji typu.

199 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/189 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 79 Artykuł 8 ustęp 1 b (nowy) 1b. Organy nadzoru rynku sporządzają i przedkładają krajowy program nadzoru rynku do zatwierdzenia przez Komisję w perspektywie rocznej lub wieloletniej. Państwa członkowskie mogą także przedkładać wspólne programy i działania. Krajowe programy nadzoru rynku zawierają co najmniej następujące informacje: a) skalę i zakres planowanych działań związanych z nadzorem rynku; b) szczegółowe informacje na temat sposobu realizacji działań w zakresie nadzoru rynku, w tym informacje na temat wykorzystania badań dokumentacji, kontroli fizycznych i laboratoryjnych oraz tego, w jaki sposób działania te odzwierciedlają zasady oceny ryzyka i podejmują kwestie uzasadnionych skarg, dużej liczby konkretnych modeli samochodów w eksploatacji na odnośnym terytorium, włącznie z ich częściami, pierwszego zastosowania nowego silnika lub technologii, sprawozdania z okresowych kontroli technicznych i inne istotne informacje, w tym od podmiotów gospodarczych oraz z wyników testów publikowanych przez uznane osoby trzecie; c) podsumowanie działań podjętych w ramach poprzedniego programu, w tym odpowiednie dane statystyczne na temat skali przeprowadzonych działań, działań następczych oraz ich wyników. W przypadku programu wieloletniego podsumowanie działań jest przygotowywane i przedkładane co roku Komisji i forum na rzecz egzekwowania przepisów; oraz d) szczegóły ustaleń dotyczących finansowania, notyfikowanych na mocy art. 30 ust. 4, i zasobów ludzkich przeznaczonych na nadzór rynku, a także ich adekwatności w odniesieniu do planowanych działań w zakresie nadzoru rynku.

200 C 298/190 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 80 Artykuł 8 ustęp 2 2. Organy nadzoru rynku wymagają od podmiotów gospodarczych udostępnienia dokumentacji i informacji, które uznają za niezbędne do wykonywania swojej działalności. 2. Organy nadzoru rynku wymagają od podmiotów gospodarczych udostępnienia dokumentacji i informacji, które uznają za niezbędne do wykonywania swojej działalności. Obejmuje to dostęp do oprogramowania, algorytmów, sterowników silnika i wszelkich innych specyfikacji technicznych, które organy nadzoru rynku uznają za niezbędne. 81 Artykuł 8 ustęp 3 3. W odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych posiadających homologację typu, organy nadzoru rynku należycie uwzględniają świadectwa zgodności przedstawione przez podmioty gospodarcze. 3. W odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych posiadających homologację typu, organy nadzoru rynku należycie uwzględniają świadectwa zgodności, znaki homologacji typu lub świadectwa homologacji typu przedstawione przez podmioty gospodarcze. 82 Artykuł 8 ustęp 4 akapit 1 Organy nadzoru rynku wprowadzają odpowiednie środki w celu ostrzeżenia użytkowników na ich terytorium, w adekwatnych ramach czasowych, o zagrożeniach stwierdzonych w odniesieniu do wszelkich pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, tak aby zapobiec ryzyku obrażenia lub innym szkodom lub aby ograniczyć to ryzyko lub szkody. Organy nadzoru rynku wprowadzają odpowiednie środki w celu ostrzeżenia użytkowników na ich terytorium, w adekwatnych ramach czasowych, o stwierdzonych niezgodnościach w odniesieniu do wszelkich pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, tak aby zapobiec ryzyku obrażenia lub innym szkodom lub aby ograniczyć to ryzyko lub szkody. Informacje te udostępniane są na stronie internetowej organu nadzoru rynku w prostym i zrozumiałym języku. 83 Artykuł 8 ustęp 5 5. Jeżeli organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego zdecydują o wycofaniu z rynku pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego zgodnie z art. 49 ust. 5, informują one o tym zainteresowany podmiot gospodarczy i, w stosownych przypadkach, właściwy organ udzielający homologacji. 5. Jeżeli organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego zdecydują o wycofaniu z rynku pojazdu, układu, komponentu i oddzielnego zespołu technicznego zgodnie z art. 49 ust. 5, informują one o tym zainteresowany podmiot gospodarczy i właściwy organ udzielający homologacji.

201 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/191 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 84 Artykuł 8 ustęp 5 a (nowy) 5a. W przypadku gdy organ nadzoru rynku uzna, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, informuje on o tym niezwłocznie Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie. Natychmiast po otrzymaniu tego powiadomienia Komisja powiadamia członków forum na rzecz egzekwowania przepisów. 85 Artykuł 8 ustęp 6 6. Organy nadzoru rynku wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Jeżeli jest to konieczne, przestrzegają one zasad poufności w ochronie tajemnicy handlowej, z zastrzeżeniem obowiązku informowania, określonego w art. 9 ust. 3, w najszerszym niezbędnym zakresie, w celu ochrony interesów użytkowników w Unii Europejskiej. 6. Organy nadzoru rynku wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Przestrzegają one zasad poufności w celu ochrony tajemnicy handlowej podmiotów gospodarczych, z zastrzeżeniem obowiązku informowania, określonego w art. 9 ust. 3 w jak najszerszym zakresie koniecznym do ochrony interesów użytkowników w Unii Europejskiej. 86 Artykuł 8 ustęp 7 7. Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie nadzoru. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co cztery lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim i Komisji. Państwo członkowskie udostępnia do wiadomości publicznej streszczenie tych wyników skreśla się 87 Artykuł 8 ustęp 8 8. Organy nadzoru rynku różnych państw członkowskich koordynują działania w zakresie nadzoru rynku, współpracują ze sobą nawzajem i dzielą się ze sobą i z Komisją wynikami tych działań. W stosownych przypadkach organy nadzoru rynku uzgadniają podział pracy i specjalizację. skreśla się

202 C 298/192 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 88 Artykuł 8 ustęp 9 9. Jeśli w danym państwie członkowskim za nadzór rynku i kontrole na granicach zewnętrznych odpowiedzialny jest więcej niż jeden organ, organy te współpracują ze sobą, prowadząc wymianę informacji mających znaczenie dla pełnionej przez nie roli i wykonywanych przez nie funkcji. 9. Jeśli w danym państwie członkowskim za nadzór rynku i kontrole na granicach zewnętrznych odpowiedzialny jest więcej niż jeden organ, organy te wdrażają procedury mające zapewnić sprawną i skuteczną koordynację oraz sprawną i skuteczną wymianę informacji mających znaczenie dla pełnionej przez nie roli i wykonywanych przez nie funkcji. 89 Artykuł 8 ustęp Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu ustalenia kryteriów określających skalę, zakres i częstotliwość przeprowadzania kontroli weryfikujących zgodność pobranych próbek, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. skreśla się 90 Artykuł 8 ustęp 10 a (nowy) 10a. Organy nadzoru rynku podają do wiadomości publicznej sprawozdanie z ustaleń po każdej przeprowadzonej weryfikacji zgodności i przekazują te ustalenia państwom członkowskim i Komisji. Komisja przekazuje to sprawozdanie członkom forum na rzecz egzekwowania przepisów. Sprawozdanie zawiera szczegółowe informacje dotyczące pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które są oceniane, oraz tożsamość odnośnego producenta, a także krótki opis ustaleń, w tym charakter ewentualnych niezgodności.

203 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/193 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 91 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 1 Komisja organizuje i przeprowadza lub wymaga przeprowadzania, w stosownym zakresie, badań i inspekcji pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych już udostępnionych na rynku, w celu sprawdzenia, czy te pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne są zgodne z homologacjami typu i z obowiązującymi przepisami prawnymi, jak również w celu zapewnienia prawidłowości homologacji typu. Komisja organizuje i przeprowadza lub wymaga przeprowadzania, w stosownym zakresie z należytym uwzględnieniem uzgodnionych krajowych programów działań w zakresie nadzoru rynku zatwierdzonych zgodnie z art. 8 badań i inspekcji pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych już udostępnionych na rynku, w celu sprawdzenia, czy te pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne są zgodne z homologacjami typu i z obowiązującymi przepisami prawnymi. Badania i inspekcje organizowane i przeprowadzane przez Komisję lub przez nią zlecone dotyczą kwestii zgodności eksploatacyjnej pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych. Te badania i inspekcje przeprowadzane są m.in. w drodze badań laboratoryjnych i badań emisji w rzeczywistych warunkach jazdy, na podstawie statystycznie istotnych prób, a uzupełniają je badania dokumentacji. Wykonując te czynności, Komisja bierze pod uwagę ustalone zasady oceny ryzyka, uzasadnione skargi oraz inne informacje, w tym wyniki badań przeprowadzonych przez uznane osoby trzecie, nowe technologie dostępne na rynku, sprawozdania z okresowych badań technicznych oraz dane ze zdalnych urządzeń monitorujących umieszczonych na poboczu drogi. 92 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 1 a (nowy) Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego, jeżeli Komisja, na podstawie informacji udzielonych przez państwa członkowskie, wniosku jednego z członków forum na rzecz egzekwowania przepisów lub wyników badań opublikowanych przez uznane osoby trzecie, sądzi, że państwo członkowskie nie wypełnia prawidłowo swoich obowiązków w zakresie homologacji typu i nadzoru rynku wynikających z niniejszego rozporządzenia, Komisja organizuje i samodzielnie przeprowadza lub zleca przeprowadzenie badań i kontroli pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych już dostępnych na rynku.

204 C 298/194 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 93 Artykuł 9 ustęp 1 akapit 1 b (nowy) Przy wykonywaniu zadań technicznych, takich jak badania lub kontrole, Komisja może polegać na niezależnych organizacjach badawczych. Odpowiedzialność za wyniki spoczywa na Komisji. Jeżeli do celów niniejszego artykułu wyznaczono służby techniczne, Komisja zapewnia, aby skorzystano z usług innej służby technicznej niż ta, która przeprowadziła pierwotne badania homologacji typu. 94 Artykuł 9 ustęp 2 2. Producenci posiadający homologację typu lub podmioty gospodarcze dostarczają Komisji na żądanie statystycznie istotną liczbę wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wybranych przez Komisję, które są reprezentatywne dla pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych dostępnych do wprowadzenia do obrotu na podstawie danej homologacji typu. Te pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne muszą być dostarczone do badania w momencie, w miejscu i w okresie wymaganym przez Komisję. 2. Producenci posiadający homologację typu lub podmioty gospodarcze dostarczają Komisji na żądanie statystycznie istotną liczbę wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wybranych przez Komisję, które są reprezentatywne dla pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych dostępnych do wprowadzenia do obrotu na podstawie danej homologacji typu. Te pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne muszą być dostarczone do badania w momencie, w miejscu i w okresie wymaganym zależnie od sytuacji przez Komisję. 95 Artykuł 9 ustęp 2 a (nowy) 2a. Państwa członkowskie udzielają wszelkiej niezbędnej pomocy oraz dostarczają całą dokumentację i zapewniają inne wsparcie techniczne, którego wymagają eksperci Komisji, aby umożliwić im przeprowadzenie badań, kontroli i inspekcji. Państwa członkowskie zapewniają ekspertom Komisji dostęp do wszystkich obiektów lub ich części oraz do informacji, w tym do systemów komputerowych i oprogramowania, istotnych dla wykonania ich zadań.

205 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/195 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 96 Artykuł 9 ustęp 3 akapit 1 W celu umożliwienia Komisji przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie udostępniają Komisji wszelkie dane dotyczące homologacji typu pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych podlegających badaniom kontrolującym zgodność. Dane te muszą zawierać przynajmniej informacje zawarte w świadectwie homologacji typu i w jego załącznikach, o których mowa w art. 26 ust. 1. W celu umożliwienia Komisji przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie niezwłocznie udostępniają Komisji wszelkie dane dotyczące homologacji typu pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych podlegających badaniom kontrolującym zgodność. Dane te muszą zawierać przynajmniej informacje zawarte w świadectwie homologacji typu i w jego załącznikach, o których mowa w art. 26 ust Artykuł 9 ustęp 4 4. Producenci pojazdów udostępniają publicznie dane niezbędne osobom trzecim do przeprowadzania badań kontrolujących zgodność. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia, jakie dane mają być udostępnione publicznie, oraz warunków takich publikacji, z zastrzeżeniem ochrony tajemnic handlowych oraz ochrony danych osobowych zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust Producenci pojazdów bezpłatnie i bez zbędnej zwłoki udostępniają dane niezbędne uznanym osobom trzecim do przeprowadzania badań kontrolujących zgodność. Dane te zawierają wszystkie parametry i ustawienia, które są niezbędne do dokładnego odtworzenia warunków testowych zastosowanych podczas badania homologacyjnego. Wszystkie takie przekazane dane są traktowane zgodnie z uzasadnioną ochroną informacji biznesowych. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia, jakie dane mają być udostępnione, oraz warunków takiego udostępnienia, w tym warunków zapewnienia dostępu do takich informacji poprzez internetową bazę danych, o której mowa w art. 10a, z zastrzeżeniem ochrony tajemnic handlowych oraz ochrony danych osobowych zgodnie z aktami prawnymi Unii i prawem krajowym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

206 C 298/196 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 98 Artykuł 9 ustęp 4 a (nowy) 4a. Komisja organizuje i przeprowadza wspólne audyty organów udzielających homologacji typu i krajowych organów nadzoru rynku w celu sprawdzenia, czy wdrażają one w spójny sposób wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu i wykonują swoje zadania w sposób niezależny i skrupulatny. Po konsultacji z forum Komisja przyjmuje roczny plan wspólnych audytów, w którym przy ustalaniu częstotliwości przeprowadzania ocen uwzględnia się wyniki uprzednich ocen. Ilekroć Komisja ma powody, aby uznać, że organ udzielający homologacji typu nie wywiązuje się ze swoich obowiązków na podstawie niniejszego rozporządzenia, Komisja może wymagać przeprowadzania wspólnych audytów co roku. 99 Artykuł 9 ustęp 4 b (nowy) 4b. W celu wykonania tego zadania Komisja zleca świadczenie usług niezależnych audytorów osobom trzecim w drodze otwartego zaproszenia do składania ofert. Audytorzy wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Audytorzy zachowują poufność w celu ochrony tajemnicy handlowej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Państwa członkowskie udzielają wszelkiej niezbędnej pomocy oraz dostarczają całą dokumentację i zapewniają wsparcie, o które zwracają się audytorzy, aby umożliwić im realizację powierzonych im zadań. Państwa członkowskie zapewniają audytorom dostęp do wszelkich obiektów lub ich części oraz do informacji, w tym do systemów komputerowych i oprogramowania, istotnych dla wykonania ich zadań. Na żądanie państwo członkowskie może być upoważnione do wysłania obserwatora do wspólnego audytu organizowanego na mocy niniejszego artykułu. Obserwatorzy ci nie mają wpływu na jakiekolwiek decyzje związane z wynikiem wspólnego audytu.

207 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/197 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 100 Artykuł 9 ustęp 4 c (nowy) 4c. Wynik wspólnego audytu przekazywany jest wszystkim państwom członkowskim i Komisji, a streszczenie wyniku podawane jest do wiadomości publicznej. Jest on omawiany przez forum ustanowione na mocy art Artykuł 9 ustęp 4 d (nowy) 4d. Zainteresowane państwa członkowskie przekazują Komisji i innym państwom członkowskim informacje na temat sposobów realizacji zaleceń wynikających ze sprawozdania z audytu, o którym mowa w ust. 4c. 102 Artykuł 9 ustęp 4 e (nowy) 4e. Komisja może zażądać dalszych informacji od państw członkowskich i ich krajowych organów udzielających homologacji typu i organów nadzoru rynku, jeżeli mają one podstawy sądzić, po zbadaniu przez forum, że istnieją przypadki niezgodności z niniejszym rozporządzeniem. Państwa członkowskie i ich odpowiednie organy przekazują te informacje bez zbędnej zwłoki. 103 Artykuł 9 ustęp 5 akapit 2 Jeżeli te badania i inspekcje kwestionują poprawność samej homologacji typu, Komisja informuje organ udzielający homologacji lub organy udzielające homologacji, jak również forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów. Jeżeli te badania i inspekcje kwestionują poprawność samej homologacji typu, Komisja niezwłocznie informuje organ udzielający homologacji lub organy udzielające homologacji, jak również państwa członkowskie i członków forum na rzecz egzekwowania przepisów.

208 C 298/198 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 104 Artykuł 9 ustęp 5 akapit 2 a (nowy) Komisja przyjmuje odpowiednie środki w celu ostrzeżenia użytkowników na terenie Unii, w tym odpowiednich organów udzielających homologacji typu, w adekwatnych ramach czasowych, o wszelkich niezgodnościach, jakie wykryła w odniesieniu do wszelkich pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, tak aby zapobiec ryzyku obrażenia lub innym szkodom lub aby ograniczyć to ryzyko lub szkody. Informacje te udostępniane są na stronie internetowej odnośnych organów nadzoru rynku w prostym i zrozumiałym języku. 105 Artykuł 9 ustęp 5 akapit 3 Komisja publikuje sprawozdanie z ustaleń po każdej przeprowadzonej weryfikacji zgodności. Komisja podaje do wiadomości publicznej sprawozdanie z ustaleń po każdej przeprowadzonej weryfikacji zgodności i przekazuje swoje ustalenia państwom członkowskim i członkom forum na rzecz egzekwowania przepisów. Sprawozdanie zawiera szczegółowe informacje dotyczące pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które są oceniane, oraz tożsamość odnośnego producenta, a także krótki opis ustaleń, w tym charakter ewentualnych niezgodności, oraz w stosownych przypadkach zawiera zalecenia działań następczych dla państw członkowskich. 106 Artykuł 10 ustęp 1 1. Komisja ustanawia forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów (zwane dalej forum ) i przewodniczy mu. 1. Komisja ustanawia forum na rzecz egzekwowania przepisów (zwane dalej forum ), przewodniczy mu i zarządza nim.

209 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/199 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 107 Artykuł 10 ustęp 1 akapit 2 W skład forum wchodzą członkowie mianowani przez państwa członkowskie. W skład forum wchodzą członkowie mianowani przez państwa członkowskie, w tym ich organy odpowiedzialne za homologacje typu i nadzór rynku. W razie konieczności, a co najmniej raz do roku, forum zaprasza na swoje posiedzenia także obserwatorów. Zaproszeni obserwatorzy obejmują przedstawicieli Parlamentu Europejskiego, służb technicznych, uznanych organizacji badawczych osób trzecich, przedstawicieli przemysłu, badań i innych odpowiednich podmiotów gospodarczych, organizacji pozarządowych działających w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony środowiska i przedstawicieli grup konsumenckich. Obserwatorzy zapraszani na posiedzenia forum stanowią szeroki, reprezentatywny i wyważony przekrój unijnych i krajowych organów reprezentujących odpowiednie zainteresowane strony. 108 Artykuł 10 ustęp 1 a (nowy) 1a. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej kalendarz posiedzeń, porządek obrad i protokoły, w tym listę obecności. 109 Artykuł 10 ustęp 2 akapit 1 Forum koordynuje sieć organów krajowych odpowiedzialnych za homologację typu i nadzór rynku. Forum koordynuje sieć organów krajowych odpowiedzialnych za homologację typu i nadzór rynku w celu ułatwienia wdrożenia niniejszego rozporządzenia, w szczególności wymogów dotyczących oceny, wyznaczania i monitorowania wyznaczonych podmiotów oraz ogólnego stosowania wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu.

210 C 298/200 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 110 Artykuł 10 ustęp 2 akapit 2 Jego zadania doradcze obejmują m.in. promowanie dobrych praktyk, wymianę informacji na temat problemów związanych z egzekwowaniem przepisów, współpracy, opracowania metod i narzędzi pracy, opracowania procedury elektronicznej wymiany informacji, oceny zharmonizowanych projektów egzekwowania przepisów, sankcji i wspólnych inspekcji. Jego zadania obejmują: a) rozpatrywanie uzasadnionych skarg, dowodów lub innych istotnych informacji dotyczących ewentualnej niezgodności, przedstawionych przez uznane osoby trzecie; b) wspólne omówienie i ocenę krajowych programów nadzoru rynku w następstwie ich przedłożenia Komisji; c) wymianę informacji w odniesieniu do nowych technologii, które są lub staną się dostępne na rynku; d) ocenę wyników przeglądów zarówno tych, o których mowa w art. 6 ust. 6, jak i wynikających ze wspólnego audytu, o którym mowa w art. 71 ust. 8 funkcjonowania organów udzielających homologacji typu; e) przegląd wyników ocen funkcjonowania nadzoru rynku; f) ocenę wyników ocen zarówno tych, o których mowa w art. 80 ust. 3a, jak i wynikających ze wspólnego audytu, o którym mowa w art. 80 ust. 4 funkcjonowania służb technicznych; oraz g) ocenę przynajmniej co dwa lata skuteczności działań z zakresu egzekwowania przepisów, z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, spójności i skuteczności wszelkich napraw, wycofania od użytkowników lub kar stosowanych przez państwa członkowskie, gdy pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, w których stwierdzono niezgodność, zostały wprowadzone do obrotu w więcej niż jednym państwie członkowskim.

211 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/201 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 111 Artykuł 10 ustęp 2 a (nowy) 2a. W przypadku gdy po rozpatrzeniu w ramach forum Komisja ma podstawy sądzić, że istnieją przypadki niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisja może zażądać dalszych informacji od państw członkowskich i ich krajowych organów udzielających homologacji i organów nadzoru rynku. Państwa członkowskie i ich odpowiednie organy przekazują te informacje bez zbędnej zwłoki. 112 Artykuł 10 artykuł 2 b (nowy) 2b. Corocznie Komisja podaje do publicznej wiadomości sprawozdanie z działalności forum. Sprawozdanie to zawiera szczegółowe wyjaśnienie rozpatrywanych przezeń kwestii, działań wynikających z tych rozważań i rozumowania leżącego u podstaw tych działań, w tym w wypadku, gdyby nie przewidziano żadnych działań. Każdego roku Komisja przedstawia sprawozdanie z działalności forum Parlamentowi Europejskiemu. 113 Artykuł 10 ustęp 2 c (nowy) 2c. Jeżeli Komisja wykaże, że dany organ udzielający homologacji typu naruszył którykolwiek z wymogów niniejszego rozporządzenia w następstwie wspólnego audytu, niezwłocznie informuje ona państwa członkowskie, Parlament Europejski i Komisję. Komisja może przyjąć wszelkie niezbędne środki w celu usunięcia niezgodności. W niektórych przypadkach i przy należytym uwzględnieniu charakteru niezgodności Komisja jest upoważniona do zawieszenia lub cofnięcia uprawnienia danego organu udzielającego homologacji do przyjmowania wniosków o świadectwo homologacji typu UE, o którym mowa w art. 21.

212 C 298/202 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 114 Artykuł 10 ustęp 2 akapit 1 a (nowy) W ciągu dwóch miesięcy po zawieszeniu lub wycofaniu takiego uprawnienia zgodnie z ust. 3 Komisja przedstawia państwom członkowskim sprawozdanie ze swoich ustaleń dotyczących niezgodności. Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wprowadzonych już do obrotu, Komisja poleca danym organom udzielającym homologacji typu zawieszenie lub cofnięcie, w rozsądnym terminie, wszystkich nienależnie wydanych świadectw. 115 Artykuł 10 a (nowy) Artykuł 10a Internetowa baza danych 1. Komisja ustanawia internetową bazę danych do bezpiecznej elektronicznej wymiany informacji związanych z procedurami homologacji typu, wydanymi zezwoleniami, nadzorem rynku i innymi odpowiednimi działaniami pomiędzy krajowymi organami udzielającymi homologacji typu, organami nadzoru rynku, państwami członkowskimi i Komisją. 2. Komisja jest odpowiedzialna za koordynację dostępu i otrzymywanie regularnych aktualizacji z odpowiednimi organami oraz za bezpieczeństwo i poufność danych odnoszących się do zapisów przechowywanych w bazie danych. 3. Państwa członkowskie przekazują do bazy danych informacje wymagane na mocy art. 25. Ponadto państwa członkowskie dostarczają danych dotyczących numeru identyfikacyjnego zarejestrowanych pojazdów i numeru rejestracyjnego pojazdu przypisanego do pojazdu zgodnie z dyrektywą Rady 1999/37/WE ( 1a ) i regularnie przekazują Komisji aktualizacje. Informacje te są udostępniane w formacie umożliwiającym wyszukiwanie. 4. Komisja ustanawia interfejs między bazą danych i unijnym systemem szybkiej informacji (RAPEX) oraz systemem informacyjnym i komunikacyjnym do celów nadzoru rynku (ICSMS) w celu ułatwienia działań w zakresie nadzoru rynku i zapewnienia koordynacji, spójności i dokładności informacji udostępnianych konsumentom i osobom trzecim.

213 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/203 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 5. Komisja ustanawia też publicznie dostępny interfejs, który obejmuje informacje zawarte w załączniku IX oraz dane organu udzielającego homologacji wydającego świadectwo homologacji typu na mocy art. 24 i służb technicznych, które przeprowadziły badania wymagane na mocy art. 28. Komisja dopilnowuje, aby informacje te były przedstawione w formacie umożliwiającym wyszukiwanie. Komisja zapewnia również dostęp do informacji niezbędnych do weryfikacji zgodności zgodnie z aktami wykonawczymi przyjętymi na podstawie art. 9 ust Jako część bazy danych Komisja opracowuje narzędzie do przesyłania wyników badań osób trzecich i skarg na działanie pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych. Informacje przedłożone za pomocą tego narzędzia uwzględnia się w związku z działaniami w zakresie nadzoru rynku, określonymi w art. 8 i Aby przetestować przydatność stosowania systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym (IMI) do celów wymiany informacji objętych niniejszym artykułem, do dnia [3 miesiące po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia] zostanie uruchomiony projekt pilotażowy. ( 1a ) Dyrektywa Rady 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz.U. L 138 z , s. 57). 116 Artykuł 11 ustęp 1 1. Producent zapewnia, aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które wyprodukował i które wprowadzono do obrotu lub dopuszczono, były produkowane i homologowane zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. 1. Producent zapewnia, aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które są wprowadzane do obrotu lub które dopuszczono, były produkowane i homologowane zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu oraz aby pozostawały zgodne z tymi wymogami bez względu na zastosowaną metodę badań.

214 C 298/204 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 117 Artykuł 11 ustęp 2 akapit 1 a (nowy) Producent odpowiada przed organem udzielającym homologacji za wszystkie aspekty procedury homologacji i za zapewnienie zgodności produkcji bez względu na zastosowaną metodę badań. 118 Artykuł 11 ustęp 4 4. Do celów homologacji typu UE producent mający siedzibę poza Unią wyznacza jednego przedstawiciela mającego siedzibę w Unii do celów reprezentowania go przed organem udzielającym homologacji. Producent wyznacza również jednego przedstawiciela mającego siedzibę w Unii do celów nadzoru rynku, przy czym może to być przedstawiciel wyznaczony do celów homologacji typu UE. 4. Do celów homologacji typu UE producent pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych mający siedzibę poza Unią wyznacza jednego przedstawiciela mającego siedzibę w Unii do celów reprezentowania go przed organem udzielającym homologacji. Producent wyznacza również jednego przedstawiciela mającego siedzibę w Unii do celów nadzoru rynku, przy czym może to być przedstawiciel wyznaczony do celów homologacji typu UE. 119 Artykuł 11 ustęp 4 a (nowy) 4a. Ubiegając się o homologację typu UE, producent zapewnia, aby przy projektowaniu pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych nie stosowano strategii lub innych środków niepotrzebnie zmieniających wyniki uzyskiwane w obowiązujących procedurach badań, kiedy te pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne są użytkowane w warunkach, jakich można racjonalnie oczekiwać w czasie normalnego funkcjonowania i użytkowania. Producent ujawnia wszelkie strategie zarządzania pracą silnika wdrażane za pomocą sprzętu albo oprogramowania. Producent ujawnia wszystkie odpowiednie informacje dotyczące takich strategii zarządzania, w tym stosowane oprogramowanie, parametry takich strategii oraz uzasadnienie techniczne opisujące, dlaczego są one konieczne.

215 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/205 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 120 Artykuł 11 ustęp 5 5. Producent odpowiada przed organem udzielającym homologacji za wszystkie aspekty procedury homologacji i za zapewnienie zgodności produkcji, niezależnie od tego, czy bezpośrednio uczestniczy we wszystkich etapach budowy pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego. skreśla się 121 Artykuł 11 ustęp 6 a (nowy) 6a. W celu ochrony środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów producent prowadzi dochodzenie i ewidencję skarg i niezgodności pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia, które wprowadził do obrotu, i informuje swoich importerów oraz dystrybutorów o tego rodzaju monitorowaniu. Jeżeli liczba skarg i niezgodności dotyczących wyposażenia związanego z bezpieczeństwem lub emisjami przekroczy 30 przypadków lub 1 procent spośród wszystkich pojazdów, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia określonego typu, wariantu lub wersji, które zostały wprowadzone do obrotu, szczegółowe informacje są niezwłocznie przesyłane do odpowiedniego organu udzielającego homologacji odpowiedzialnego za pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, oraz do Komisji. Informacje zawierają opis problemu i szczegółowe dane niezbędne do zidentyfikowania niezgodnego typu, wariantu i wersji pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia. Te dane wczesnego ostrzegania są wykorzystywane do identyfikowania potencjalnych tendencji w skargach konsumentów oraz badania potrzeby wycofania od użytkowników inicjowanego przez producenta i podjęcia działań w zakresie nadzoru rynku przez państwa członkowskie i Komisję.

216 C 298/206 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 122 Artykuł 11 ustęp 7 a (nowy) 7a. Producent dopilnowuje, aby użytkownik pojazdu, po otrzymaniu wcześniej stosownych informacji, zgodził się na przetwarzanie i przekazywanie wszystkich danych generowanych podczas użytkowania pojazdu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 ( 1a ). Jeśli przetwarzanie i przekazywanie danych nie jest konieczne do bezpiecznego funkcjonowania pojazdu, producent dopilnowuje, aby użytkownik pojazdu miał możliwość łatwego przerwania przesyłu danych. ( 1a ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ 679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z , s. 1). 123 Artykuł 12 ustęp 1 akapit 1 Producent, który sądzi, że pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które zostały wprowadzone do obrotu lub dopuszczone, nie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem lub że homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych, niezwłocznie podejmuje stosowne środki niezbędne do doprowadzenia pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia do zgodności z wymogami, wycofania ich z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności. W przypadku gdy producent sądzi, że pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które zostały wprowadzone do obrotu lub dopuszczone, nie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem lub że homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych, producent niezwłocznie przyjmuje stosowne środki niezbędne do doprowadzenia pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia do zgodności z wymogami, wycofania ich z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności. 124 Artykuł 12 ustęp 2 2. W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, producent niezwłocznie szczegółowo informuje o niezgodności oraz wszelkich podjętych środkach organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały udostępnione na rynku lub dopuszczone. 2. W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, producent niezwłocznie szczegółowo informuje o niezgodności i ryzyku oraz wszelkich podjętych środkach organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały udostępnione na rynku lub dopuszczone.

217 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/207 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 125 Artykuł 12 ustęp 3 akapit 1 Producent przechowuje pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 4, przez okres dziesięciu lat od chwili wprowadzenia pojazdu do obrotu, a w przypadku układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego przez okres pięciu lat od chwili jego wprowadzenia do obrotu. Producent przechowuje pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 4, a ponadto producent pojazdu przechowuje do wglądu organów udzielających homologacji kopię świadectw zgodności, o których mowa w art. 34, przez okres dziesięciu lat po upływie ważności homologacji typu UE pojazdu, a w przypadku układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego przez okres pięciu lat po upływie ważności homologacji typu UE. 126 Artykuł 12 ustęp 3 akapit 2 Producent pojazdu przechowuje do wglądu organów udzielających homologacji kopię świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 34. skreśla się 127 Artykuł 12 ustęp 4 akapit 1 Na uzasadnione żądanie organu krajowego producent przekazuje mu za pośrednictwem organu udzielającego homologacji, kopię świadectwa homologacji typu UE lub zezwolenie, o którym mowa w art. 55 ust. 1, wykazujące zgodność pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu krajowego. Na uzasadnione żądanie organu krajowego lub Komisji producent przekazuje temu organowi lub Komisji, za pośrednictwem organu udzielającego homologacji, kopię świadectwa homologacji typu UE lub zezwolenie, o którym mowa w art. 55 ust. 1, wykazujące zgodność pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia w łatwo zrozumiałym języku. 128 Artykuł 12 ustęp 4 akapit 2 Na uzasadnione żądanie organu krajowego producent współpracuje z nim we wszelkich działaniach podjętych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które udostępnił na rynku. Na uzasadnione żądanie organu krajowego lub Komisji producent współpracuje z tym organem lub Komisją we wszelkich działaniach podjętych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które udostępnił na rynku.

218 C 298/208 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 129 Artykuł 13 tytuł Obowiązki przedstawicieli producenta w zakresie nadzoru rynku Obowiązki przedstawicieli producenta 130 Artykuł 13 ustęp 1 wprowadzenie 1. Przedstawiciel producenta do spraw nadzoru rynku wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie udzielonym mu przez producenta. Pełnomocnictwo to umożliwia temu przedstawicielowi przynajmniej: 1. Przedstawiciel producenta wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie udzielonym mu przez producenta. Pełnomocnictwo to umożliwia temu przedstawicielowi przynajmniej: 131 Artykuł 13 ustęp 1 litera a a) dostęp do folderu informacyjnego, o którym mowa w art. 22, oraz do świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 34, w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej. Dokumentację taką udostępnia się organom udzielającym homologacji przez okres dziesięciu lat od chwili wprowadzenia pojazdu do obrotu, a w przypadku układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego przez okres pięciu lat od chwili jego wprowadzenia do obrotu; a) dostęp do świadectwa homologacji typu i załączników oraz do świadectwa zgodności w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej. Dokumentację taką udostępnia się organom udzielającym homologacji oraz organom nadzoru rynku przez okres dziesięciu lat od chwili wprowadzenia pojazdu do obrotu, a w przypadku układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego przez okres pięciu lat od chwili jego wprowadzenia do obrotu; 132 Artykuł 13 ustęp 1 litera b b) na uzasadnione żądanie organu udzielającego homologacji dostarczanie mu wszystkich informacji i dokumentacji niezbędnych do wykazania zgodności produkcji pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego; b) na uzasadnione żądanie organu udzielającego homologacji dostarczanie mu wszystkich informacji i dokumentacji niezbędnych do wykazania zgodności produkcji pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, w tym wszelkie specyfikacje techniczne wymagane do celów homologacji typu oraz dostęp do oprogramowania i algorytmów;

219 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/209 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 133 Artykuł 13 ustęp 3 wprowadzenie 3. W zmianie tej uwzględnia się przynajmniej następujące aspekty: 3. W zmianie pełnomocnictwa uwzględnia się przynajmniej następujące aspekty: 134 Artykuł 14 ustęp 2 akapit 1 Przed wprowadzeniem do obrotu posiadających homologację typu pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych importer sprawdza, czy organ udzielający homologacji skompletował pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 4, oraz czy na układzie, komponencie lub oddzielnym zespole technicznym umieszczono wymagany znak homologacji typu i czy są one zgodne z art. 11 ust. 7. Przed wprowadzeniem do obrotu posiadających homologację typu pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych importer sprawdza, czy posiadają one ważne świadectwo homologacji typu oraz czy na komponencie lub oddzielnym zespole technicznym umieszczono wymagany znak homologacji typu i czy są one zgodne z art. 11 ust Artykuł 14 ustęp 3 3. W przypadku gdy importer sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, a w szczególności że nie odpowiada homologowanemu typowi, nie wprowadza do obrotu, nie zezwala na dopuszczenie ani nie rejestruje pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego do czasu zapewnienia ich zgodności. Jeżeli sądzi on, że pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, informuje o tym producenta i organy nadzoru rynku. W przypadku pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które uzyskały homologację typu, importer informuje o tym również organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu. 3. W przypadku gdy importer sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, a w szczególności gdy nie odpowiada homologowanemu typowi, importer nie wprowadza do obrotu, nie zezwala na dopuszczenie ani nie rejestruje pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego do czasu zapewnienia ich zgodności. Jeżeli sądzi on, że pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, importer informuje o tym producenta i organy nadzoru rynku. W przypadku pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które uzyskały homologację typu, importer informuje o tym również organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu.

220 C 298/210 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 136 Artykuł 14 ustęp 6 6. W celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów importer prowadzi dochodzenie i ewidencję skarg i przypadków wycofania od użytkowników pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia, które wprowadził do obrotu, i informuje swoich dystrybutorów o tego rodzaju monitorowaniu. 6. W celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów importer prowadzi dochodzenie i ewidencję skarg, niezgodności i przypadków wycofania od użytkowników pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia, które wprowadził do obrotu, i informuje swoich dystrybutorów o tego rodzaju skargach i przypadkach wycofania od użytkowników. 137 Artykuł 14 ustęp 6 a (nowy) 6a. Importer niezwłoczne informuje odpowiedniego producenta o skargach i zgłoszeniach dotyczących zagrożeń, podejrzewanych incydentów lub problemów z niezgodnością dotyczących pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia, które wprowadził do obrotu. 138 Artykuł 15 ustęp 1 1. Jeżeli pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, który został wprowadzony do obrotu przez importera, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, importer niezwłocznie wprowadza odpowiednie środki niezbędne do zapewnienia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, ich wycofania z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności. 1. Jeżeli pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, który został wprowadzony do obrotu przez importera, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, importer niezwłocznie wprowadza pod kontrolą producenta odpowiednie środki niezbędne do zapewnienia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, ich wycofania z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności. Importer informuje również producenta i organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu.

221 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/211 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 139 Artykuł 15 ustęp 2 akapit 1 W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, importer niezwłocznie szczegółowo informuje o poważnym zagrożeniu producenta, organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały wprowadzone do obrotu. W przypadku gdy wprowadzony do obrotu pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, importer niezwłocznie szczegółowo informuje o poważnym zagrożeniu producenta, organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały wprowadzone do obrotu. 140 Artykuł 16 ustęp 1 Przed udostępnieniem na rynku, rejestracją lub dopuszczeniem pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego dystrybutor sprawdza, czy pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny jest opatrzony tabliczką znamionową lub znakiem homologacji typu i czy towarzyszą mu wymagane dokumenty oraz instrukcje i informacje dotyczące bezpieczeństwa, wymagane na mocy art. 63, w języku lub językach urzędowych danego państwa członkowskiego, a także czy producent i importer spełnili wymogi określone odpowiednio w art. 11 ust. 7 oraz art. 14 ust Przed udostępnieniem na rynku, rejestracją lub dopuszczeniem pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego dystrybutor sprawdza, czy pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny jest opatrzony tabliczką znamionową lub znakiem homologacji typu i czy towarzyszą mu wymagane dokumenty oraz instrukcje i informacje dotyczące bezpieczeństwa, wymagane na mocy art. 63, w języku lub językach urzędowych danego państwa członkowskiego, a także czy producent i importer spełnili wymogi określone odpowiednio w art. 11 ust. 7 oraz art. 14 ust W celu ochrony środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów dystrybutor prowadzi dochodzenie w sprawie skarg i niezgodności pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia, które wprowadził do obrotu. Ponadto importer lub producent jest niezwłocznie informowany o wszelkich skargach i niezgodnościach dotyczących aspektów środowiskowych lub aspektów bezpieczeństwa pojazdu.

222 C 298/212 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 141 Artykuł 17 ustęp 1 1. W przypadku gdy dystrybutor sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, nie udostępnia na rynku, nie rejestruje ani nie dopuszcza pojazdu, układu, komponentu ani oddzielnego zespołu technicznego do czasu zapewnienia ich zgodności. 1. W przypadku gdy dystrybutor sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, dystrybutor informuje producenta, importera i organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu, o tym fakcie i nie wprowadza do obrotu, nie rejestruje ani nie dopuszcza pojazdu, układu, komponentu ani oddzielnego zespołu technicznego do czasu zapewnienia ich zgodności. 142 Artykuł 17 ustęp 2 2. Dystrybutor który sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, który udostępnił na rynku, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, informuje o tym producenta lub importera, aby zapewnić podjęcie odpowiednich środków niezbędnych do zapewnienia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, ich wycofania z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności, zgodnie z art. 12 ust. 1 lub art. 15 ust W przypadku gdy dystrybutor sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, który udostępnił na rynku, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, informuje o tym producenta, importera oraz organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji typu, aby zapewnić przyjęcie odpowiednich środków niezbędnych do zapewnienia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, ich wycofania z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności, zgodnie z art. 12 ust. 1 lub art. 15 ust Artykuł 17 ustęp 3 3. W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, dystrybutor niezwłocznie szczegółowo informuje o tym poważnym zagrożeniu producenta, importera, organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których ten pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały udostępnione na rynku. Dystrybutor informuje ich również o wszelkich podjętych działaniach oraz podaje szczegółowe informacje dotyczące w szczególności poważnego zagrożenia oraz podjętych przez producenta środków naprawczych. 3. W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, dystrybutor niezwłocznie szczegółowo informuje o tym poważnym zagrożeniu producenta, importera, organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których ten pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały udostępnione na rynku. Dystrybutor informuje ich również o wszelkich podjętych działaniach oraz podaje szczegółowe informacje dotyczące podjętych przez producenta środków naprawczych.

223 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/213 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 144 Artykuł 17 ustęp 4 4. Na uzasadnione żądanie organu krajowego dystrybutor współpracuje z nim we wszelkich działaniach podjętych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które udostępnił na rynku. 4. Na uzasadnione żądanie organu krajowego lub Komisji dystrybutor współpracuje z tym organem lub Komisją we wszelkich działaniach podjętych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które udostępnił na rynku. 145 Artykuł 20 ustęp 2 2. W odniesieniu do homologacji typu układu, homologacji typu komponentu i homologacji typu oddzielnego zespołu technicznego zastosowanie ma tylko jednostopniowa homologacja typu. 2. Nie naruszając wymogów aktów prawnych wymienionych w załączniku IV, w odniesieniu do homologacji typu układu, homologacji typu komponentu i homologacji typu oddzielnego zespołu technicznego zastosowanie ma tylko jednostopniowa homologacja typu. 146 Artykuł 20 ustęp 4 4. Homologacji typu UE w odniesieniu do ostatniego etapu kompletacji udziela się dopiero po zweryfikowaniu przez organ udzielający homologacji, czy pojazd, któremu udzielono homologacji typu, na ostatnim etapie spełnia w chwili udzielenia homologacji wszystkie mające zastosowanie wymagania techniczne. Weryfikacja ta obejmuje sprawdzenie dokumentacji pod względem wszystkich wymogów objętych zakresem homologacji typu UE w odniesieniu do niekompletnego typu pojazdu udzielonej w ramach procedury wielostopniowej, nawet jeśli udzielono jej dla innej kategorii pojazdu. 4. Homologacji typu UE w odniesieniu do ostatniego etapu kompletacji udziela się dopiero po zweryfikowaniu przez organ udzielający homologacji, czy pojazd, któremu udzielono homologacji typu, na ostatnim etapie spełnia w chwili udzielenia homologacji wszystkie mające zastosowanie wymagania techniczne, zgodnie z procedurami określonymi w załączniku XVII. Weryfikacja ta obejmuje sprawdzenie dokumentacji pod względem wszystkich wymogów objętych zakresem homologacji typu UE w odniesieniu do niekompletnego typu pojazdu udzielonej w ramach procedury wielostopniowej, w tym jeśli udzielono jej dla innej kategorii pojazdu. Obejmuje ona również sprawdzenie, czy działanie układów, którym udzielono homologacji typu oddzielnie, nadal jest zgodne z tymi homologacjami typu po wbudowaniu tych układów w cały pojazd.

224 C 298/214 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 147 Artykuł 20 ustęp 5 5. Wybór procedury homologacji typu, o której mowa w ust. 1, nie wpływa na mające zastosowanie istotne wymogi, z którymi homologowany typ pojazdu musi być zgodny w chwili udzielenia homologacji typu całego pojazdu. 5. Wybór procedury homologacji typu, o której mowa w ust. 1, nie wpływa na żadne mające zastosowanie wymogi, z którymi homologowany typ pojazdu musi być zgodny w chwili udzielenia homologacji typu całego pojazdu. 148 Artykuł 20 ustęp 6 a (nowy) 6a. Producent udostępnia organowi udzielającemu homologacji tyle pojazdów, części lub oddzielnych zespołów technicznych, ile zgodnie z odpowiednimi aktami prawnymi jest koniecznych do przeprowadzenia wymaganych badań. 149 Artykuł 21 ustęp 2 2. W odniesieniu do konkretnego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego można złożyć tylko jeden wniosek i tylko w jednym państwie członkowskim. 2. W odniesieniu do konkretnego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego można złożyć tylko jeden wniosek i tylko w jednym państwie członkowskim. Po złożeniu wniosku producentowi nie zezwala się na przerwanie procedury i złożenie innego wniosku dotyczącego tego samego typu do innego organu udzielającego homologacji lub innych służb technicznych. Ponadto w przypadku odmowy udzielenia homologacji typu lub niepomyślnego wyniku badania w służbie technicznej producentowi nie zezwala się na złożenie innego wniosku dotyczącego tego samego typu do innego organu udzielającego homologacji lub innej służby technicznej. 150 Artykuł 22 ustęp 1 litera a a) dokument informacyjny określony w załączniku I w odniesieniu do jednostopniowej lub mieszanej homologacji typu albo w załączniku III w odniesieniu do homologacji typu krok po kroku; a) dokument informacyjny określony w załączniku I w odniesieniu do jednostopniowej lub mieszanej homologacji typu całego pojazdu albo w załączniku III w odniesieniu do homologacji typu całego pojazdu krok po kroku lub w odpowiednich aktach prawnych w przypadku homologacji układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego;

225 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/215 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 151 Artykuł 22 ustęp 1 litera d d) wszelkie dodatkowe informacje wymagane przez organ udzielający homologacji w ramach procedury rozpatrywania wniosku. d) wszelkie dodatkowe informacje wymagane przez organ udzielający homologacji w ramach procedury homologacji typu. 152 Artykuł 22 ustęp 2 2. Folder informacyjny dostarcza się w formacie elektronicznym, który zostanie określony przez Komisję, ale może on również zostać dostarczony w formie papierowej. 2. Folder informacyjny dostarcza się w formacie elektronicznym. 153 Artykuł 23 ustęp 1 akapit 1 Do wniosku o udzielenie homologacji typu krok po kroku, poza folderem informacyjnym, o którym mowa w art. 22, dołącza się kompletny zestaw świadectw homologacji typu UE, w tym sprawozdań z badań, wymaganych zgodnie z mającymi zastosowanie aktami wymienionymi w załączniku IV. Do wniosku o udzielenie homologacji typu krok po kroku, poza folderem informacyjnym, o którym mowa w art. 22, dołącza się kompletny zestaw świadectw homologacji typu UE, w tym sprawozdań z badań i dokumentów zawierających informacje, wymaganych zgodnie z aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV. 154 Artykuł 23 ustęp 1 akapit 2 W przypadku wystąpienia o homologację typu układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego zgodnie z mającymi zastosowanie aktami wymienionymi w załączniku IV organ udzielający homologacji musi mieć dostęp do folderu informacyjnego do czasu udzielenia homologacji typu całego pojazdu lub odmowy jej udzielenia. W przypadku wystąpienia o homologację typu układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego zgodnie z aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV organ udzielający homologacji musi mieć dostęp do folderu informacyjnego i dokumentów informacyjnych do czasu udzielenia homologacji typu całego pojazdu lub odmowy jej udzielenia.

226 C 298/216 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 155 Artykuł 23 ustęp 2 akapit 1 Do wniosku o udzielenie mieszanej homologacji typu, poza folderem informacyjnym, o którym mowa w art. 22, dołącza się świadectwa homologacji typu UE, w tym sprawozdania z badań, wymagane zgodnie z mającymi zastosowanie aktami wymienionymi w załączniku IV. Do wniosku o udzielenie mieszanej homologacji typu, poza folderem informacyjnym, o którym mowa w art. 22, dołącza się świadectwa homologacji typu UE, w tym sprawozdania z badań i dokumenty informacyjne, wymagane zgodnie z aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV. 156 Artykuł 23 ustęp 3 akapit 1 litera a a) na pierwszym etapie te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE, które są istotne dla stanu kompletacji pojazdu podstawowego; a) na pierwszym etapie te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE i sprawozdań z badań, które są istotne dla stanu kompletacji pojazdu podstawowego; 157 Artykuł 23 ustęp 3 akapit 1 litera b b) na etapie drugim i kolejnych te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE, które są istotne dla bieżącego stanu kompletacji, wraz z kopią świadectwa homologacji typu UE pojazdu wydanego na poprzednim etapie wytworzenia oraz pełnymi danymi dotyczącymi wszelkich zmian i uzupełnień dokonanych przez producenta w pojeździe. b) na etapie drugim i kolejnych te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE, które są istotne dla bieżącego stanu kompletacji, wraz z kopią świadectwa homologacji typu UE całego pojazdu wydanego na poprzednim etapie wytworzenia oraz pełnymi danymi dotyczącymi wszelkich zmian i uzupełnień dokonanych przez producenta w pojeździe. 158 Artykuł 23 ustęp 3 akapit 2 Informacje określone w lit. a) i b) mogą zostać dostarczone zgodnie z art. 22 ust. 2. Informacje określone w lit. a) i b) muszą zostać dostarczone zgodnie z art. 22 ust. 2.

227 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/217 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 159 Artykuł 23 ustęp 4 akapit 1 Organ udzielający homologacji oraz służby techniczne muszą posiadać dostęp do oprogramowania i algorytmów pojazdu. Organ udzielający homologacji oraz służby techniczne muszą posiadać dostęp do oprogramowania, sprzętu i algorytmów pojazdu, wraz z dokumentacją lub innymi informacjami pozwalającymi na właściwy i odpowiedni poziom zrozumienia układów, w tym procesu projektowania systemowego i koncepcji systemowej, i funkcji takiego oprogramowania i sprzętu umożliwiających pojazdowi spełnienie wymogów niniejszego rozporządzenia. W okresie ważności homologacji typu UE zapewnia się dostęp do oprogramowania, sprzętu i algorytmów pojazdu, aby umożliwić sprawdzenie, czy wymogi niniejszego rozporządzenia są przestrzegane podczas okresowej kontroli. Po wygaśnięciu świadectwa homologacji typu i w przypadku nieprzedłużenia ważności tego świadectwa dostęp jest nadal udzielany na żądanie. Informacje ujawniane w tych konkretnych celach nie mogą mieć charakteru naruszającego poufność informacji zastrzeżonych i własności intelektualnej. Składając wniosek o homologację, producent przekazuje organom udzielającym homologacji i służbie technicznej w ujednoliconym formacie wersję oprogramowania sterującego układami i komponentami związanymi z bezpieczeństwem oraz ustawienia i kalibracje związane z emisjami. W celu wykrycia późniejszych niezgodnych z prawem zmian w tym oprogramowaniu służba techniczna jest uprawniona do oznaczenia oprogramowania przez ustawienie odpowiednich parametrów. 160 Artykuł 24 ustęp 2 litera d d) w przypadku homologacji typu całego pojazdu zgodnie z procedurami krok po kroku, mieszaną lub wielostopniową, organ udzielający homologacji sprawdza, zgodnie z art. 20 ust. 4, czy układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne są objęte oddzielnymi homologacjami typu zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie w chwili udzielenia homologacji typu całego pojazdu. d) w przypadku homologacji typu całego pojazdu zgodnie z procedurami krok po kroku, mieszaną lub wielostopniową, organ udzielający homologacji sprawdza, zgodnie z art. 20 ust. 4, czy układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne są objęte oddzielnymi ważnymi homologacjami typu zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie w chwili udzielenia homologacji typu całego pojazdu.

228 C 298/218 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 161 Artykuł 24 ustęp 4 akapit 2 Pakiet informacyjny zawiera spis treści wyraźnie wskazujący wszystkie strony i format każdego z dokumentów oraz chronologiczny zapis etapów przeprowadzania homologacji typu UE. Pakiet informacyjny może być prowadzony w formie elektronicznej i zawiera spis treści wyraźnie wskazujący wszystkie strony i format każdego z dokumentów oraz chronologiczny zapis etapów przeprowadzania homologacji typu UE. 162 Artykuł 24 ustęp 5 5. Organ udzielający homologacji odmawia udzielenia homologacji typu UE, jeśli stwierdzi, że typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, mimo że jest zgodny z obowiązującymi wymogami, stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub może poważnie zaszkodzić środowisku lub zdrowiu publicznemu. W takim przypadku niezwłocznie przesyła on organom udzielającym homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisji szczegółową dokumentację wyjaśniającą powody jego decyzji i zawierającą dowody potwierdzające jego ustalenia. 5. Organ udzielający homologacji odmawia udzielenia homologacji typu UE, jeśli stwierdzi, że typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, mimo że jest zgodny z obowiązującymi wymogami, stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa lub może poważnie zaszkodzić środowisku lub zdrowiu publicznemu. W takim przypadku niezwłocznie przesyła on organom udzielającym homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisji szczegółową dokumentację wyjaśniającą powody jego decyzji i zawierającą dowody potwierdzające jego ustalenia. 163 Artykuł 24 ustęp 6 akapit 1 Zgodnie z art. 20 ust. 4 i 5, w przypadku procedur krok po kroku, mieszanej lub wielostopniowej organ udzielający homologacji odmawia udzielenia homologacji typu UE, jeśli stwierdzi, że układy, części lub oddzielne zespoły techniczne nie są zgodne z wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV. Zgodnie z art. 20, w przypadku procedur krok po kroku, mieszanej lub wielostopniowej, organ udzielający homologacji odmawia udzielenia homologacji typu UE, jeśli stwierdzi, że układy, części lub oddzielne zespoły techniczne nie są zgodne z wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

229 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/219 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 164 Artykuł 25 ustęp 1 1. Organ udzielający homologacji w terminie jednego miesiąca od wydania świadectwa lub zmiany świadectwa homologacji typu UE wysyła organom udzielającym homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisji kopię świadectwa homologacji typu UE wraz z załącznikami, w tym sprawozdania z badań, o których mowa w art. 23, dla każdego typu pojazdu, układu, komponentu i zespołu technicznego, któremu udzielił homologacji. Kopia ta jest przesyłana za pośrednictwem wspólnego bezpiecznego elektronicznego systemu wymiany danych lub w formie zabezpieczonego pliku elektronicznego. 1. Organ udzielający homologacji w terminie jednego miesiąca od wydania świadectwa lub zmiany świadectwa homologacji typu UE przekazuje do internetowej bazy danych informacje obejmujące kopię świadectwa homologacji typu UE wraz z załącznikami, w tym sprawozdania z badań, o których mowa w art. 23, dla każdego typu pojazdu, układu, komponentu i zespołu technicznego, któremu udzielił homologacji. 165 Artykuł 25 ustęp 3 3. Na wniosek organu udzielającego homologacji innego państwa członkowskiego lub Komisji organ udzielający homologacji, który wydał homologację typu UE, wysyła wnioskującemu organowi udzielającemu homologacji w terminie jednego miesiąca od otrzymania tego wniosku kopię świadectwa homologacji typu UE, wraz z załącznikami, za pośrednictwem wspólnego bezpiecznego elektronicznego systemu wymiany danych lub w formie zabezpieczonego pliku elektronicznego. skreśla się 166 Artykuł 25 ustęp 4 4. Organ udzielający homologacji niezwłocznie informuje organy udzielające homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisję o każdej odmowie udzielenia lub cofnięciu homologacji typu UE, podając przyczyny swojej decyzji. 4. Organ udzielający homologacji niezwłocznie informuje organy udzielające homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisję o każdej odmowie udzielenia lub cofnięciu homologacji typu UE, podając przyczyny swojej decyzji. Organ udzielający homologacji aktualizuje również te informacje w internetowej bazie danych.

230 C 298/220 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 167 Artykuł 26 ustęp 1 litera d d) w przypadku homologacji typu całego pojazdu wypełniony wzór świadectwa zgodności. d) w przypadku homologacji typu całego pojazdu wypełniony wzór świadectwa zgodności typu pojazdu. 168 Artykuł 28 ustęp 1 1. Zgodność z wymogami technicznymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu i w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV wykazuje się poprzez odpowiednie badania prowadzone przez wyznaczone służby techniczne zgodnie z odpowiednimi aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV. 1. Do celów homologacji typu UE organ udzielający homologacji weryfikuje zgodność z wymogami technicznymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu i w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku IV poprzez odpowiednie badania prowadzone przez wyznaczone służby techniczne. Format sprawozdań z badań musi być zgodny z ogólnymi wymogami określonymi w załączniku V dodatek Artykuł 28 ustęp 2 2. Producent udostępnia organowi udzielającemu homologacji pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które zgodnie z odpowiednimi aktami wymienionymi w załączniku IV są konieczne do przeprowadzenia wymaganych badań. 2. Producent udostępnia odnośnym służbom technicznym oraz organowi udzielającemu homologacji pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które zgodnie z odpowiednimi aktami wymienionymi w załączniku IV są konieczne do przeprowadzenia wymaganych badań.

231 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/221 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 170 Artykuł 28 ustęp 3 a (nowy) 3a. Wymagane badania przeprowadza się zgodnie z odpowiednimi aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV. Jeżeli w procedurach badań określonych w odpowiednich aktach prawnych przewidziany jest zakres wartości, służby techniczne mogą wyznaczać parametry i warunki stosowane do przeprowadzenia odpowiednich badań, o których mowa w ust. 1. W przypadku homologacji typu całego pojazdu organy zapewniają, aby pojazdy wybrane do badań w jak najmniejszym stopniu spełniały odnośne kryteria oraz aby badania te nie prowadziły do uzyskania wyników, które są systematycznie rozbieżne z osiągami uzyskiwanymi, gdy pojazdy te są eksploatowane w warunkach, których można w sposób uzasadniony oczekiwać podczas normalnego działania i użytkowania. 348 Artykuł 28 ustęp 3 b (nowy) 3b. W celu weryfikacji zgodności z art. 3 ust. 10 oraz art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 715/2007 Komisja, organy udzielające homologacji typu oraz służby techniczne mogą odejść od standardowych procedur badań oraz zakresu wartości i powinny dokonywać niespodziewanych zmian warunków i parametrów, w szczególności wykraczając poza wartości i procedury określone w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV. 171 Artykuł 29 ustęp 2 2. Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu całego pojazdu, sprawdza statystycznie istotną liczbę próbek pojazdu i świadectw zgodności pod względem ich zgodności z art. 34 i 35 oraz sprawdza poprawność danych w świadectwach zgodności. 2. Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu całego pojazdu, sprawdza odpowiednią i statystycznie istotną liczbę próbek pojazdu i świadectw zgodności pod względem ich zgodności z art. 34 i 35 oraz sprawdza poprawność danych w świadectwach zgodności.

232 C 298/222 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 172 Artykuł 29 ustęp 4 4. W celu sprawdzenia, czy pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny jest zgodny z homologowanym typem, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, przeprowadza kontrole lub badania wymagane dla homologacji typu UE, na próbkach pobranych u producenta, w tym również w zakładzie produkcyjnym. 4. W celu sprawdzenia, czy pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny jest zgodny z homologowanym typem, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, przeprowadza kontrole lub badania wymagane dla homologacji typu UE, na próbkach pobranych u producenta, w tym również w zakładzie produkcyjnym. Organ udzielający homologacji przeprowadza pierwszą taką kontrolę w ciągu roku od dnia wydania świadectw zgodności. Organ udzielający homologacji przeprowadza kolejne kontrole co najmniej raz w roku w określonych przez siebie losowych odstępach czasowych. 173 Artykuł 29 ustęp 4 a (nowy) 4a. Przeprowadzając badania sprawdzające zgodnie z ust. 2 i 4, organ udzielający homologacji wyznacza inną służbę techniczną niż służba, która była wykorzystywana podczas pierwotnego badania homologacji typu. 174 Artykuł 29 ustęp 5 5. Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE i stwierdza, że producent nie produkuje już pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych zgodnie z homologowanym typem, lub stwierdza, że świadectwa zgodności przestały być zgodne z art. 34 i 35, chociaż produkcja jest kontynuowana, podejmuje środki niezbędne do zapewnienia właściwego stosowania procedury zgodności produkcji lub cofa homologację typu. 5. Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE i który stwierdza, że producent nie produkuje już pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych zgodnie z homologowanym typem, z wymogami niniejszego rozporządzenia lub wymogami aktów prawnych wymienionych w załączniku IV, lub który stwierdza, że świadectwa zgodności przestały być zgodne z art. 34 i 35, chociaż produkcja jest kontynuowana, podejmuje środki niezbędne do zapewnienia właściwego stosowania ustaleń dotyczących zgodności produkcji lub cofa homologację typu. Organ udzielający homologacji może podjąć decyzję o wprowadzeniu wszystkich niezbędnych środków ograniczających zgodnie z art. 53 i 54.

233 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/223 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 175 Artykuł 30 ustęp 1 1. Państwa członkowskie określają strukturę opłat krajowych na potrzeby pokrycia kosztów ich homologacji typu i działań nadzoru rynku, jak również badań w zakresie homologacji typu oraz badań i inspekcji zgodności produkcji przeprowadzanych przez służby techniczne, które zostały przez nie wyznaczone. 1. Państwa członkowskie zapewniają, aby koszty ich działań związanych z homologacją typu i nadzorem rynku zostały pokryte. Państwa członkowskie mogą wprowadzić strukturę opłat lub mogą finansować takie działania z budżetów krajowych bądź mogą zastosować obie metody jednocześnie. Służby techniczne nie pobierają opłat bezpośrednio. 176 Artykuł 30 ustęp 2 2. Opłaty krajowe są pobierane od producentów, którzy złożyli wniosek o homologację typu w danym państwie członkowskim. Służby techniczne nie pobierają opłat bezpośrednio. 2. W przypadku zastosowania struktury opłat opłaty krajowe są pobierane od producentów, którzy złożyli wniosek o homologację typu w danym państwie członkowskim. Jeżeli struktura opłat ma zastosowanie do zgodności produkcji, opłaty krajowe są pobierane od producenta przez państwo członkowskie, w którym odbywa się produkcja. 177 Artykuł 30 ustęp 3 3. Struktura opłat krajowych obejmuje również koszty inspekcji i badań sprawdzających zgodność, przeprowadzanych przez Komisję zgodnie z art. 9. Kwoty te stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w budżecie ogólnym Unii Europejskiej zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia finansowego ( 26 ). 3. Komisja zapewnia, aby koszty inspekcji i badań zleconych przez Komisję zgodnie z art. 9 zostały pokryte. W tym celu wykorzystywany jest budżet ogólny Unii Europejskiej. ( 26 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2015 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z , s. 1).

234 C 298/224 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 178 Artykuł 30 ustęp 4 4. Państwa członkowskie informują szczegółowo inne państwa członkowskie oraz Komisję o swojej strukturze opłat krajowych. Pierwsze powiadomienie następuje w dniu [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia + 1 rok] r. O kolejnych aktualizacjach struktur opłat krajowych powiadamia się inne państwa członkowskie oraz Komisję corocznie. 4. Państwa członkowskie informują szczegółowo inne państwa członkowskie oraz Komisję o swoim mechanizmie finansowym lub mechanizmach finansowych. Pierwsze powiadomienie następuje w dniu [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia + 1 rok] r. O kolejnych aktualizacjach struktur opłat krajowych powiadamia się inne państwa członkowskie oraz Komisję corocznie. 179 Artykuł 30 ustęp 5 5. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu określenia dopłat uzupełniających, o których mowa w ust. 3, mających zastosowanie do opłat krajowych, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. skreśla się 180 Artykuł 31 ustęp 5 5. Jeżeli organ udzielający homologacji stwierdzi, że zmiany szczegółowych danych zawartych w pakiecie informacyjnym są tak istotne, że nie mogą być objęte rozszerzeniem istniejącej homologacji typu, odmawia zmiany homologacji typu UE i żąda, by producent wystąpił o nową homologację typu UE. 5. Jeżeli organ udzielający homologacji stwierdzi, że zmiany szczegółowych danych zawartych w pakiecie informacyjnym nie mogą być objęte rozszerzeniem istniejącej homologacji typu, odmawia zmiany homologacji typu UE i żąda, by producent wystąpił o nową homologację typu UE.

235 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/225 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 181 Artykuł 32 ustęp 2 akapit 1 litera b a (nowa) ba) wyniki badania sprawdzającego przeprowadzonego przez Komisję lub organy nadzoru rynku wykazują niezgodność z którymikolwiek unijnymi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa lub ochrony środowiska; 182 Artykuł 33 ustęp 1 1. Homologacje typu pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wydaje się na ograniczony okres 5 lat bez możliwości przedłużenia. Datę wygaśnięcia wskazuje się w świadectwie homologacji typu. Po wygaśnięciu świadectwa homologacji typu, może ono zostać odnowione na wniosek producenta jedynie w przypadku, gdy organ udzielający homologacji stwierdził, że typ pojazdu, układu, komponentu i oddzielnego zespołu technicznego spełnia wszystkie wymogi odpowiednich aktów prawnych dla nowych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych tego typu. 1. Homologacje typu pojazdów kategorii M1 i N1, a także układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wymienionych zgodnie z ust. 1a wydaje się na ograniczony okres siedmiu lat, a w przypadku pojazdów kategorii N2, N3, M2, M3 i O na ograniczony okres dziesięciu lat. Datę wygaśnięcia wskazuje się w świadectwie homologacji typu UE. Przed wygaśnięciem świadectwa homologacji typu może ono zostać odnowione na wniosek producenta jedynie w przypadku, gdy organ udzielający homologacji stwierdził, że typ pojazdu jako całość spełnia wszystkie wymogi odpowiednich aktów prawnych dla nowych pojazdów tego homologowanego typu, w tym protokołów badań. Jeżeli organ udzielający homologacji stwierdzi, że niniejszy akapit ma zastosowanie, nie jest wymagane powtarzanie badań, o których mowa w art. 28. Aby umożliwić organowi udzielającemu homologacji realizację jego zadań, producent składa wniosek nie wcześniej niż 12 miesięcy, a najpóźniej sześć miesięcy przed upływem ważności świadectwa homologacji typu UE.

236 C 298/226 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 183 Artykuł 33 ustęp 1 a (nowy) 1a. Homologacje typu układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wydaje się z zasady na czas nieokreślony. Ponieważ niektóre układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne mogą z uwagi na swój charakter lub cechy techniczne wymagać częstszego aktualizowania, odnośne homologacje typu wydaje się na okres siedmiu lat. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 88 stanowiących uzupełnienie niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie wykazu układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, dla których ze względu na charakter tych układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych homologacje typu muszą być wydawane jedynie na czas określony. 184 Artykuł 33 ustęp 2 litera b b) jeżeli nastąpi dobrowolne trwałe zaniechanie produkcji pojazdów zgodnych z homologowanym typem pojazdu; b) jeżeli nastąpi dobrowolne trwałe zaniechanie produkcji pojazdów zgodnych z homologowanym typem pojazdu, które w każdym przypadku uznaje się za zaistniałe, jeżeli żaden pojazd odnośnego typu nie został wyprodukowany w ciągu poprzednich dwóch lat; 185 Artykuł 34 ustęp 4 4. Osoba lub osoby upoważnione do podpisywania świadectw zgodności są pracownikami producenta i są należycie upoważnione do przyjmowania w imieniu producenta pełnej odpowiedzialności prawnej w odniesieniu do projektu i konstrukcji pojazdu lub zgodności jego produkcji. 4. Osoba lub osoby upoważnione do podpisywania świadectw zgodności są pracownikami producenta i są należycie upoważnione do przyjmowania w imieniu producenta odpowiedzialności prawnej w odniesieniu do projektu i konstrukcji pojazdu lub zgodności jego produkcji.

237 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/227 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 186 Artykuł 36 ustęp 3 a (nowy) 3a. Podmioty gospodarcze wprowadzają do obrotu wyłącznie pojazdy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które są oznaczone w sposób zgodny z niniejszym rozporządzeniem. 187 Artykuł 38 ustęp 3 3. Jeżeli nie podjęto działań niezbędnych do dostosowania aktów prawnych, o których mowa w ust. 1, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego, które udzieliło tymczasowej homologacji typu UE, w drodze decyzji zezwolić na rozszerzenie tymczasowej homologacji typu UE. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust Jeżeli nie podjęto działań niezbędnych do dostosowania aktów prawnych, o których mowa w ust. 1, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego, które udzieliło tymczasowej homologacji typu UE, w drodze decyzji zezwolić na przedłużenie ważności tymczasowej homologacji typu UE. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust Artykuł 40 ustęp 2 2. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwolnieniu wszystkich typów pojazdów, o których mowa w ust. 1, z jednego lub większej liczby istotnych wymogów określonych w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, pod warunkiem że określą one stosowne wymogi alternatywne. 2. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwolnieniu wszystkich typów pojazdów, o których mowa w ust. 1, z obowiązku spełnienia jednego lub większej liczby wymogów określonych w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, pod warunkiem że określą one stosowne wymogi alternatywne. 189 Artykuł 40 ustęp 2 a (nowy) 2a. Ponadto należy zapewnić większą elastyczność MŚP o małej produkcji, które nie są w stanie spełniać tych samych kryteriów dotyczących ograniczeń czasowych co duże przedsiębiorstwa produkcyjne.

238 C 298/228 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 190 Artykuł 41 ustęp 3 akapit 2 a (nowy) Jeżeli w terminie trzech miesięcy, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie zostanie zgłoszony sprzeciw, krajową homologację typu uznaje się za przyjętą. 191 Artykuł 42 ustęp 1 1. Państwa członkowskie udzielają homologacji indywidualnej UE pojazdowi, który spełnia wymagania określone w dodatku 2 do części I załącznika IV lub, w przypadku pojazdów specjalnego przeznaczenia, w części III załącznika IV. 1. Państwa członkowskie udzielają homologacji indywidualnej UE pojazdowi, który spełnia wymagania określone w dodatku 2 do części I załącznika IV lub, w przypadku pojazdów specjalnego przeznaczenia, w części III załącznika IV. Przepis ten nie ma zastosowania do pojazdów niekompletnych. 192 Artykuł 42 ustęp 2 2. Wniosek o homologację indywidualną UE pojazdu składa producent, właściciel pojazdu lub jego przedstawiciel, pod warunkiem że przedstawiciel ten ma siedzibę w Unii. 2. Wniosek o homologację indywidualną UE pojazdu składa właściciel pojazdu, producent lub przedstawiciel producenta, pod warunkiem że przedstawiciel ten ma siedzibę w Unii. 193 Artykuł 43 ustęp 1 1. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwolnieniu określonego pojazdu, niezależnie od tego, czy jest to jedyny egzemplarz pojazdu, z obowiązku spełniania wymogów jednego lub wielu przepisów niniejszego rozporządzenia lub istotnych wymogów określonych w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, pod warunkiem że wprowadzą stosowne wymogi alternatywne. 1. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwolnieniu określonego pojazdu, niezależnie od tego, czy jest to jedyny egzemplarz pojazdu, z obowiązku spełniania wymogów jednego lub wielu przepisów niniejszego rozporządzenia lub wymogów określonych w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, pod warunkiem że wprowadzą stosowne wymogi alternatywne.

239 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/229 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 194 Artykuł 43 ustęp 2 2. Wniosek o krajową homologację indywidualną pojazdu składa producent, właściciel pojazdu lub jego przedstawiciel, pod warunkiem że przedstawiciel ten ma siedzibę w Unii. 2. Wniosek o krajową homologację indywidualną pojazdu składa właściciel pojazdu, producent lub przedstawiciel producenta, pod warunkiem że przedstawiciel ten ma siedzibę w Unii. 195 Artykuł 43 ustęp 6 akapit 1 Format świadectwa krajowej homologacji indywidualnej pojazdu odpowiada wzorowi świadectwa homologacji typu UE określonemu w załączniku VI i zawiera przynajmniej informacje niezbędne do wypełnienia wniosku o rejestrację przewidziane w dyrektywie Rady 1999/37/WE ( 28 ). Format świadectwa krajowej homologacji indywidualnej pojazdu odpowiada wzorowi świadectwa homologacji typu UE określonemu w załączniku VI i zawiera przynajmniej informacje znajdujące się we wzorze homologacji indywidualnej UE pojazdu określonym w załączniku VI. ( 28 ) Dyrektywa Rady 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz.U. L 138 z , s. 57). 196 Artykuł 44 ustęp 3 3. Państwo członkowskie zezwala na udostępnienie na rynku, rejestrację lub dopuszczenie pojazdu, któremu inne państwo członkowskie udzieliło krajowej homologacji indywidualnej pojazdu zgodnie z art. 43, chyba że to państwo członkowskie ma uzasadnione powody, aby sądzić, że stosowne wymogi alternatywne, na podstawie których pojazd uzyskał homologację, nie są równoważne jego własnym wymaganiom. 3. Państwo członkowskie zezwala na udostępnienie na rynku, rejestrację lub dopuszczenie pojazdu, któremu inne państwo członkowskie udzieliło krajowej homologacji indywidualnej pojazdu zgodnie z art. 43, chyba że to państwo członkowskie ma uzasadnione powody, aby sądzić, że stosowne wymogi alternatywne, na podstawie których pojazd uzyskał homologację, nie są równoważne jego własnym wymaganiom lub że pojazd nie spełnia tych wymagań.

240 C 298/230 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 197 Artykuł 45 ustęp 1 1. Procedury przewidziane w art. 43 i 44 mogą mieć zastosowanie do określonego pojazdu podczas kolejnych etapów jego kompletacji zgodnie z wielostopniową homologacją typu. 1. Procedury przewidziane w art. 42 i 43 mogą mieć zastosowanie do określonego pojazdu podczas kolejnych etapów jego kompletacji zgodnie z wielostopniową homologacją typu. W przypadku pojazdów homologowanych w ramach wielostopniowej homologacji typu stosuje się załącznik XVII. 198 Artykuł 45 ustęp 2 2. Procedury określone w art. 43 i 44 nie mogą zastąpić etapu pośredniego w zwykłej kolejności stosowanej w ramach wielostopniowej homologacji typu i nie mogą mieć zastosowania w celu otrzymania homologacji pojazdu w pierwszym etapie. 2. Procedury określone w art. 42 i 43 nie zastępują etapu pośredniego w zwykłej kolejności stosowanej w ramach wielostopniowej homologacji typu i nie mają zastosowania w celu otrzymania homologacji pojazdu w pierwszym etapie. 199 Artykuł 46 ustęp 1 akapit 2 Pojazdy niekompletne mogą być udostępniane na rynku lub dopuszczane, ale organy krajowe odpowiedzialne za rejestrację pojazdów mogą odmówić wydania zezwolenia na ich rejestrację i użytkowanie na drogach. Pojazdy niekompletne mogą być udostępniane na rynku, ale organy krajowe odpowiedzialne za rejestrację pojazdów mogą odmówić wydania zezwolenia na ich rejestrację, dopuszczenie i użytkowanie na drogach. 201 Artykuł 47 ustęp 1 akapit 2 Pierwszy akapit stosuje się również do pojazdów, które znajdowały się na terytorium Unii i nie zostały jeszcze udostępnione na rynku ani zarejestrowane czy dopuszczone, zanim ich homologacja typu UE utraciła ważność. Pierwszy akapit stosuje się również do pojazdów, które znajdowały się na terytorium Unii i nie zostały jeszcze zarejestrowane czy dopuszczone, zanim ich homologacja typu UE utraciła ważność.

241 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/231 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 202 Artykuł 47 ustęp 3 akapit 1 Producent, który chce udostępnić na rynku, zarejestrować lub dopuścić pojazdy z końcowej partii produkcji zgodnie z ust. 1 składa w tym celu wniosek do organu krajowego państwa członkowskiego, które udzieliło homologacji typu UE. Wniosek ten określa wszelkie powody natury technicznej lub ekonomicznej, które uniemożliwiają tym pojazdom spełnianie nowych wymogów homologacji typu i zawiera numer VIN przedmiotowych pojazdów. Producent, który chce udostępnić na rynku, zarejestrować lub dopuścić pojazdy z końcowej partii produkcji zgodnie z ust. 1 składa w tym celu wniosek do organu udzielającego homologacji typu państwa członkowskiego, które udzieliło homologacji typu UE. Wniosek ten określa wszelkie powody natury technicznej lub ekonomicznej, które uniemożliwiają tym pojazdom spełnianie nowych wymogów homologacji typu i zawiera numer VIN przedmiotowych pojazdów. 203 Artykuł 47 ustęp 3 akapit 2 Zainteresowany organ krajowy w terminie trzech miesięcy od otrzymania tego wniosku podejmuje decyzję, czy udzielić zezwolenia na wprowadzanie do obrotu, rejestrację i dopuszczenie tych pojazdów na terytorium danego państwa i określa liczbę pojazdów, dla których może zostać przyznane pozwolenie. Zainteresowany krajowy organ udzielający homologacji typu w terminie trzech miesięcy od otrzymania tego wniosku podejmuje decyzję, czy udzielić zezwolenia na wprowadzanie do obrotu, rejestrację i dopuszczenie tych pojazdów na terytorium danego państwa i określa liczbę pojazdów, dla których może zostać przyznane pozwolenie. 204 Artykuł 47 ustęp 4 4. Jedynie pojazdy z końcowej partii produkcji posiadające ważne świadectwo zgodności, które utrzymało swą ważność przez co najmniej trzy miesiące po dacie wydania, ale dla których homologacja typu utraciła ważność na mocy art. 33 ust. 2 lit. a), mogą być udostępniane na rynku, rejestrowane lub dopuszczane w Unii. 4. Jedynie pojazdy z końcowej partii produkcji posiadające ważne świadectwo zgodności, które utrzymało swą ważność przez co najmniej trzy miesiące po dacie wydania, ale dla których homologacja typu utraciła ważność na mocy art. 33 ust. 2 lit. a), mogą być rejestrowane lub dopuszczane w Unii. 205 Artykuł 47 ustęp 6 6. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję numerów VIN pojazdów, w odniesieniu do których udzieliły zezwolenia dotyczącego udostępnienia na rynku, rejestracji lub dopuszczenia zgodnie z niniejszym artykułem. 6. Państwa członkowskie prowadzą ewidencję numerów VIN pojazdów, w odniesieniu do których udzieliły rejestracji lub dopuszczenia zgodnie z niniejszym artykułem.

242 C 298/232 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 206 Artykuł 49 tytuł Procedura postępowania na poziomie krajowym z pojazdami, układami, komponentami lub oddzielnymi zespołami technicznymi stwarzającymi poważne zagrożenie Krajowa ocena dotycząca pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, w odniesieniu do których istnieje podejrzenie, że stanowią poważne zagrożenie lub wykazują brak zgodności 207 Artykuł 49 ustęp 1 1. Organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego, które podjęły działania zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i art. 8 niniejszego rozporządzenia lub mają wystarczające powody, aby sądzić, że dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny objęty niniejszym rozporządzeniem stwarza poważne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub innych aspektów ochrony interesów publicznych objętych niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie informują o tym organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji. 1. W przypadku gdy, na podstawie działań w zakresie nadzoru rynku lub informacji przekazanych przez organ udzielający homologacji, producentów bądź w ramach złożonych skarg, organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego mają powody, aby sądzić, że dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny objęty zakresem niniejszego rozporządzenia stwarzają poważne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub innych aspektów ochrony interesów publicznych objętych zakresem niniejszego rozporządzenia bądź nie są zgodne z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, te organy nadzoru rynku dokonują oceny danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego pod kątem spełniania wszystkich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Odpowiednie podmioty gospodarcze w pełni współpracują z organami nadzoru rynku. 208 Artykuł 49 ustęp 2 akapit 1 Organ udzielający homologacji, o którym mowa w ust. 1, dokonuje oceny w odniesieniu do danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego pod kątem spełnienia wszystkich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Odpowiednie podmioty gospodarcze w pełni współpracują z organami udzielającymi homologacji i organami nadzoru rynku. skreśla się

243 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/233 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 209 Artykuł 49 ustęp 2 akapit 1 a (nowy) Art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 ma zastosowanie do oceny ryzyka produktu. 210 Artykuł 49 ustęp 2 akapit 3 Art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 ma zastosowanie do środków ograniczających, o których mowa w akapicie drugim. skreśla się 211 Artykuł 49 ustęp 3 3. Właściwy organ udzielający homologacji informuje Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny, o której mowa w ust. 1, oraz działaniach wymaganych od danego podmiotu gospodarczego. skreśla się 212 Artykuł 49 a (nowy) Artykuł 49a Krajowa procedura postępowania z pojazdami, układami, komponentami lub oddzielnymi zespołami technicznymi stwarzającymi poważne zagrożenie lub wykazującymi brak zgodności 1. W przypadku gdy po przeprowadzeniu oceny, o której mowa w art. 49, organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego uznają, że dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny stwarza poważne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub innych aspektów ochrony interesów publicznych objętych niniejszym rozporządzeniem lub nie jest zgodny z tym rozporządzeniem, niezwłocznie żądają od odnośnego podmiotu gospodarczego wprowadzenia wszelkich odpowiednich środków naprawczych w celu zapewnienia, aby dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, w momencie wprowadzenia go do obrotu, zarejestrowania lub dopuszczenia, nie stwarzał już takiego zagrożenia ani nie wykazywał braku zgodności.

244 C 298/234 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 2. Podmiot gospodarczy, zgodnie z obowiązkami, o których mowa w art , zapewnia przyjęcie wszystkich odpowiednich środków naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które wprowadził do obrotu, zarejestrował lub dopuścił w Unii. 3. W przypadku gdy podmiot gospodarczy nie przyjmie odpowiednich środków naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1, bądź w przypadku gdy zagrożenie wymaga pilnego podjęcia działań, organy krajowe przyjmują wszystkie odpowiednie tymczasowe środki ograniczające w celu zakazania lub ograniczenia udostępnienia na rynku, rejestracji lub dopuszczania odnośnych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych na swoim rynku krajowym lub ich wycofania z obrotu lub od użytkowników. Art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 stosuje się do środków ograniczających, o których mowa w niniejszym ustępie. 213 Artykuł 50 tytuł Procedury powiadamiania i sprzeciwu związane ze środkami ograniczającymi podejmowanymi na poziomie krajowym Środki naprawcze i ograniczające na szczeblu UE 214 Artykuł 50 ustęp 1 akapit 1 Organy krajowe niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o środkach ograniczających podjętych zgodnie z art. 49 ust. 1 i 5. Państwo członkowskie, które przyjmuje środki naprawcze i ograniczające zgodnie z art. 50 ust. 1 i 3, niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie za pomocą systemu elektronicznego, o którym mowa w art. 22 rozporządzenia (WE) nr 765/2008. To państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia także organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji.

245 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/235 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 215 Artykuł 50 ustęp 1 akapit 2 Przekazane informacje obejmują wszystkie dostępne szczegóły, w szczególności dane niezbędne do identyfikacji pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych niespełniających wymogów, informacje na temat ich pochodzenia, charakteru występującej niezgodności i wynikającego z niej zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania podjętych krajowych środków ograniczających, a także argumentów przedstawionych przez odpowiedni podmiot gospodarczy. 2. Przekazane informacje obejmują wszystkie dostępne szczegóły, w szczególności dane niezbędne do identyfikacji odnośnych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, informacje na temat ich pochodzenia, charakteru niezgodności i zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania podjętych krajowych środków naprawczych i ograniczających, a także argumentów przedstawionych przez odpowiedni podmiot gospodarczy. Wskazują one także, czy zagrożenie wynika z którejkolwiek z poniższych przyczyn: a) niespełniania przez pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne wymogów związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem osób, ochroną środowiska lub innymi aspektami ochrony interesów publicznych objętymi zakresem niniejszego rozporządzenia; b) niedociągnięć w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku IV. 216 Artykuł 50 ustęp 2 2. Organ udzielający homologacji, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wskazuje, czy niezgodność wynika z jednej z poniższych sytuacji: skreśla się a) niespełniania przez pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne wymogów związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem osób, ochroną środowiska lub innymi aspektami ochrony interesów publicznych objętymi zakresem niniejszego rozporządzenia; b) niedociągnięć w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

246 C 298/236 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 217 Artykuł 50 ustęp 3 3. Państwa członkowskie, inne niż państwo członkowskie wszczynające procedurę, w terminie jednego miesiąca od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1, informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich przyjętych środkach ograniczających i przekazują wszelkie dodatkowe informacje, którymi dysponują, dotyczące niezgodności danych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, a w przypadku sprzeciwu wobec zgłoszonego środka krajowego przedstawiają swoje zastrzeżenia. skreśla się 218 Artykuł 50 ustęp 3 a (nowy) 3a. W przypadku gdy w terminie jednego miesiąca od powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, inne państwo członkowskie lub Komisja nie zgłoszą sprzeciwu wobec środka naprawczego lub ograniczającego przyjętego przez dane państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony. Pozostałe państwa członkowskie zapewniają bezzwłoczne przyjęcie podobnych środków naprawczych lub ograniczających w odniesieniu do danych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych. 219 Artykuł 50 ustęp 4 4. W przypadku gdy w terminie jednego miesiąca od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1, jedno spośród pozostałych państw członkowskich albo Komisja zgłosi sprzeciw wobec środka ograniczającego podjętego przez państwo członkowskie, Komisja poddaje ten środek ocenie zgodnie z art W przypadku gdy w terminie jednego miesiąca od powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, jedno spośród pozostałych państw członkowskich albo Komisja zgłosi sprzeciw wobec środka naprawczego lub ograniczającego przyjętego przez państwo członkowskie lub w przypadku gdy Komisja uzna środek krajowy za sprzeczny z przepisami Unii, Komisja niezwłocznie konsultuje się z odnośnymi państwami członkowskimi oraz z odpowiednim podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi.

247 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/237 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 220 Artykuł 50 ustęp 5 5. W przypadku gdy w terminie jednego miesiąca od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1, inne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłoszą sprzeciwu wobec środka ograniczającego podjętego przez państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony. Pozostałe państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie podobnych środków ograniczających w odniesieniu do danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego. 5. Na podstawie wyników tych konsultacji Komisja przyjmuje akty wykonawcze dotyczące ujednoliconych środków naprawczych lub ograniczających na szczeblu Unii. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. Komisja kieruje te akty wykonawcze do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o nich odpowiednie podmioty gospodarcze. Państwa członkowskie bezzwłocznie stosują te akty wykonawcze. Powiadamiają one o tym fakcie Komisję. 221 Artykuł 50 ustęp 5 a (nowy) 5a. W przypadku uznania przez Komisję krajowego środka za nieuzasadniony przyjmuje ona akty wykonawcze wymagające od odnośnego państwa członkowskiego wycofania lub zmiany takiego środka. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust Artykuł 50 ustęp 5 b (nowy) 5b. W przypadku gdy środek krajowy zostaje uznany za uzasadniony, a ryzyko braku zgodności jest przypisane niedostatkom w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, Komisja proponuje: a) w przypadku gdy dotyczy to aktów prawnych, niezbędne zmiany danego aktu; b) w przypadku gdy dotyczy to regulaminów EKG ONZ, projekt niezbędnych zmian do odpowiednich regulaminów EKG ONZ zgodnie z przepisami załącznika III do decyzji Rady 97/836/WE.

248 C 298/238 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 223 Artykuł 51 Artykuł 51 skreśla się Unijna procedura w sprawie środków ochronnych 1. W przypadku gdy w ramach procedury określonej w art. 50 ust. 3 i 4 zgłoszono sprzeciw wobec środka ograniczającego podjętego przez państwo członkowskie lub w przypadku gdy Komisja uzna środek krajowy za sprzeczny z przepisami Unii, Komisja niezwłocznie poddaje ten środek krajowy ocenie po konsultacji z państwami członkowskimi i odpowiednim podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje decyzję określającą, czy dany środek krajowy jest uzasadniony. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o niej odpowiednie podmioty gospodarcze. Państwa członkowskie niezwłocznie wykonują decyzję Komisji i informują o tym Komisję. 2. Jeżeli Komisja uzna środek krajowy za uzasadniony, wszystkie państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia wycofania z obrotu na swoim rynku pojazdu, układów, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego niespełniającego wymogów i informują o tym Komisję. Jeżeli Komisja uzna krajowy środek za nieuzasadniony, zainteresowane państwo członkowskie wycofuje lub dostosowuje środek zgodnie z decyzją Komisji, o której mowa w ust W przypadku gdy środek krajowy zostaje uznany za uzasadniony i przypisany niedostatkom w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, Komisja proponuje następujące odpowiednie środki: a) w przypadku gdy dotyczy to aktów prawnych, Komisja proponuje niezbędne zmiany danego aktu; b) w przypadku gdy dotyczy to regulaminów EKG ONZ, Komisja przygotowuje projekt niezbędnych zmian do odpowiednich regulaminów EKG ONZ zgodnie z przepisami załącznika III do decyzji Rady 97/836/WE.

249 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/239 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 224 Artykuł 51 a (nowy) Artykuł 51a Środki naprawcze i ograniczające w następstwie działań Komisji w zakresie nadzoru rynku 1. W przypadku gdy po przeprowadzeniu kontroli zgodnie z art. 9 Komisja uzna, że dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny stwarza poważne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub innych aspektów ochrony interesów publicznych objętych niniejszym rozporządzeniem lub nie jest zgodny z tym rozporządzeniem, niezwłocznie żąda od odnośnego podmiotu gospodarczego wprowadzenia wszelkich odpowiednich środków naprawczych w celu zapewnienia, aby dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, w momencie wprowadzenia go do obrotu, zarejestrowania lub dopuszczenia, nie stwarzał już takiego zagrożenia ani nie wykazywał braku zgodności. W przypadku gdy podmiot gospodarczy nie podejmie odpowiednich środków naprawczych w terminie, o którym mowa w akapicie pierwszym, bądź w przypadku gdy zagrożenie wymaga pilnego podjęcia działań, Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające wszelkie unijne środki naprawcze i ograniczające, które uzna za niezbędne na szczeblu Unii. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. Komisja kieruje tę akty wykonawcze do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o nich odpowiednie podmioty gospodarcze. Państwa członkowskie bezzwłocznie stosują te akty wykonawcze. Powiadamiają one o tym fakcie Komisję. 2. W przypadku gdy zagrożenie lub brak zgodności wynikają z niedostatków w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, Komisja proponuje: a) w przypadku gdy dotyczy to aktów prawnych, niezbędne zmiany danego aktu; b) w przypadku gdy dotyczy to regulaminów EKG ONZ, projekt niezbędnych zmian do odpowiednich regulaminów EKG ONZ zgodnie z przepisami załącznika III do decyzji Rady 97/836/WE.

250 C 298/240 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 225 Artykuł 52 Artykuł 52 skreśla się Spełniające wymogi pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne stwarzające poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub mogące poważnie zaszkodzić zdrowiu lub środowisku 1. W przypadku gdy po przeprowadzeniu oceny zgodnie z art. 49 ust. 1 państwo członkowskie stwierdza, że pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne stwarzają poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub mogą poważnie zaszkodzić środowisku lub zdrowiu publicznemu, mimo że spełniają mające zastosowanie wymogi lub są odpowiednio oznakowane, wymaga ono, aby odpowiedni podmiot gospodarczy podjął wszystkie odpowiednie środki naprawcze w celu zapewnienia, aby wprowadzane do obrotu, rejestrowane lub dopuszczane pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne nie stwarzały już zagrożenia, lub podejmuje ono środki ograniczające w celu wycofania pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych z obrotu lub od użytkowników w rozsądnym terminie, w zależności od charakteru zagrożenia. Państwo członkowskie może odmówić rejestracji takich pojazdów, dopóki podmiot gospodarczy nie przyjmie wszystkich odpowiednich środków naprawczych. 2. Podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie odpowiednich środków naprawczych w odniesieniu do wszystkich pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, o których mowa w ust Państwo członkowskie w terminie jednego miesiąca od wystąpienia z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, przekazuje Komisji i pozostałym państwom członkowskim wszystkie dostępne informacje, w szczególności dane niezbędne do identyfikacji danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, pochodzenia oraz łańcucha dostaw pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, informacje o charakterze stwarzanego zagrożenia oraz o charakterze i czasie trwania podjętych krajowych środków ograniczających. 4. Komisja niezwłocznie przeprowadza konsultacje z państwami członkowskimi i odpowiednim podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi, a w szczególności z organem udzielającym homologacji, który udzielił homologacji typu, i dokonuje oceny podjętego środka krajowego. Na podstawie tej oceny Komisja decyduje, czy uznać środek krajowy, o którym mowa w ust. 1, za uzasadniony, a w razie potrzeby proponuje odpowiednie środki. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

251 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/241 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 5. Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o niej odpowiednie podmioty gospodarcze. 226 Artykuł 53 Artykuł 53 skreśla się Przepisy ogólne dotyczące niezgodnych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych 1. Jeżeli pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, którym towarzyszy świadectwo zgodności lub które są opatrzone znakiem homologacji, są niezgodne z homologowanym typem lub z niniejszym rozporządzeniem lub zostały homologowane na podstawie nieprawidłowych danych, organy udzielające homologacji, organy nadzoru rynku lub Komisja mogą wprowadzić niezbędne środki ograniczające zgodnie z art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 w celu zakazu lub ograniczenia udostępniania na rynku, rejestracji lub dopuszczania niezgodnych z wymogami pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, lub w celu wycofania ich z obrotu lub od użytkowników, włącznie z cofnięciem homologacji typu przez organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, do czasu wprowadzenia przez odpowiedni podmiot gospodarczy wszystkich właściwych środków naprawczych w celu przywrócenia zgodności pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych. 2. Do celów ust. 1 rozbieżności w szczegółowych danych zawartych w świadectwie homologacji typu UE lub pakiecie informacyjnym uznaje się za niezgodność z homologowanym typem. 227 Artykuł 54 tytuł Procedury powiadamiania i sprzeciwu dotyczące niezgodnych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych Homologacja typu UE niespełniająca wymogów

252 C 298/242 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 228 Artykuł 54 ustęp 1 1. Jeżeli organ udzielający homologacji lub organ nadzoru rynku stwierdzi, że pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne są niezgodne z niniejszym rozporządzeniem lub homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych lub pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, którym towarzyszy świadectwo zgodności lub które są opatrzone znakiem homologacji, są niezgodne z homologowanym typem, może on wprowadzić wszelkie stosowne środki ograniczające zgodnie z art. 53 ust Jeżeli organ udzielający homologacji stwierdzi, że homologacja typu, której udzielono, jest niezgodna z przepisami niniejszego rozporządzenia, odmawia uznania takiej homologacji. Organ udzielający homologacji informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o organie, który udzielił homologacji typu UE. 229 Artykuł 54 ustęp 2 2. Organ udzielający homologacji lub organ nadzoru rynku lub Komisja zwraca się również do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu UE, o sprawdzenie, czy pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne znajdujące się w produkcji nadal odpowiadają homologowanemu typowi lub, w stosownych przypadkach, czy przywrócono zgodność pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które są już wprowadzone do obrotu. 2. Jeżeli w terminie jednego miesiąca od powiadomienia organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, potwierdzi brak zgodności homologacji typu, ten organ udzielający homologacji cofa homologację typu. 230 Artykuł 54 ustęp 3 3. W przypadku homologacji typu całego pojazdu, jeżeli niezgodność pojazdu wynika z niezgodności układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, wniosek, o którym mowa w ust. 2, należy również skierować do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla tego układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego. skreśla się

253 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/243 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 231 Artykuł 54 ustęp 4 4. W przypadku wielostopniowej homologacji typu, jeżeli niezgodność pojazdu skompletowanego wynika z niezgodności układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego będącego częścią pojazdu niekompletnego lub z niezgodności samego pojazdu niekompletnego, wniosek, o którym mowa w ust. 2, należy również skierować do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla tego układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego lub pojazdu niekompletnego. skreśla się 232 Artykuł 54 ustęp 5 5. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1 4, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, dokonuje oceny w odniesieniu do danych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych pod kątem spełnienia wszystkich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Organ udzielający homologacji sprawdza również dane, na podstawie których udzielono homologacji. Odpowiednie podmioty gospodarcze w pełni współpracują z organem udzielającym homologacji. skreśla się 233 Artykuł 54 ustęp 6 6. W przypadku stwierdzenia niezgodności przez organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, organ ten niezwłocznie żąda od podmiotu gospodarczego wprowadzenia wszelkich odpowiednich środków naprawczych w celu przywrócenia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego oraz, w razie potrzeby, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, wprowadza środki, o których mowa w art. 53 ust. 1, jak najszybciej, a najpóźniej w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania wniosku. skreśla się

254 C 298/244 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 234 Artykuł 54 ustęp 7 7. Władze krajowe wprowadzające środki ograniczające zgodnie z art. 53 ust. 1 niezwłocznie informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie. skreśla się 235 Artykuł 54 ustęp 8 akapit 1 Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od zgłoszenia środków ograniczających wprowadzonych przez organ udzielający homologacji lub organ nadzoru rynku zgodnie z art. 53 ust. 1, zostanie wniesiony sprzeciw przez inne państwo członkowskie w odniesieniu do zgłoszonego środka ograniczającego lub Komisja stwierdzi niezgodność zgodnie z art. 9 ust. 5, Komisja niezwłocznie przeprowadza konsultacje z państwami członkowskimi i właściwym podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi, a w szczególności z organem udzielającym homologacji, który udzielił homologacji typu, i dokonuje oceny wprowadzonego środka krajowego. Na podstawie tej oceny Komisja może podjąć decyzję o wprowadzeniu niezbędnych środków ograniczających przewidzianych w art. 53 ust. 1 w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od zgłoszenia odmowy udzielenia homologacji typu przez organ udzielający homologacji organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, wniesie sprzeciw, Komisja niezwłocznie przeprowadza konsultacje z państwami członkowskimi, a zwłaszcza z organem udzielającym homologacji, który udzielił homologacji typu, oraz odnośnym podmiotem gospodarczym. 236 Artykuł 54 ustęp 8 a (nowy) 8a. Na podstawie tej oceny Komisja przyjmuje akty wykonawcze zawierające jej decyzję dotyczącą tego, czy odmowa udzielenia homologacji typu UE przyjęta na mocy ust. 1 jest uzasadniona. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

255 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/245 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 237 Artykuł 54 ustęp 8 b (nowy) 8b. W przypadku gdy w następstwie przeprowadzenia przez Komisję kontroli zgodnie z art. 9 Komisja uzna, że homologacja typu, której udzielono, jest niezgodna z niniejszym rozporządzeniem, Komisja niezwłocznie konsultuje się z państwami członkowskimi, a zwłaszcza z organem udzielającym homologacji, który udzielił homologacji typu, oraz z odnośnym podmiotem gospodarczym. Po przeprowadzeniu takich konsultacji Komisja przyjmuje akty wykonawcze zawierające jej decyzję dotyczącą tego, czy homologacja typu, której udzielono, jest zgodna z niniejszym rozporządzeniem. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust Artykuł 54 ustęp 9 9. Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od otrzymania zgłoszenia o środkach ograniczających wprowadzonych zgodnie z art. 53 ust. 1 inne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłoszą sprzeciwu wobec środka ograniczającego wprowadzonego przez państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony. Pozostałe państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie podobnych środków ograniczających w odniesieniu do danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego. 9. W przypadku produktów objętych homologacją typu niespełniającą wymogów, które są już dostępne na rynku, zastosowanie mają przepisy art Artykuł 55 [ ] skreśla się 240 Artykuł 56 [ ] skreśla się

256 C 298/246 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 241 Artykuł 57 Artykuł 57 skreśla się Przepisy ogólne dotyczące wycofywania pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych 1. Producent, któremu udzielono homologacji typu całego pojazdu i który jest zobowiązany do wycofania pojazdów od użytkowników zgodnie z art. 12 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 2, art. 49 ust. 1, art. 49 ust. 6, art. 51 ust. 4, art. 52 ust. 1, art. 53 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, niezwłocznie informuje o tym organ udzielający homologacji, który udzielił mu homologacji typu całego pojazdu. 2. Producent układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, któremu udzielono homologacji typu UE i który jest zobowiązany do wycofania układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych od użytkowników zgodnie z art. 12 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 2, art. 49 ust. 1, art. 49 ust. 6, art. 51 ust. 4, art. 52 ust. 1 i art. 53 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, niezwłocznie informuje o tym organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE. 3. Producent proponuje organowi udzielającemu homologacji, który udzielił homologacji typu, zestaw odpowiednich środków zaradczych służących przywróceniu zgodności pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych oraz, w stosownych przypadkach, usunięciu poważnego zagrożenia, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008. Organ udzielający homologacji przeprowadza ocenę w celu sprawdzenia, czy zaproponowane środki są wystarczające i terminowe oraz niezwłocznie informuje o proponowanych środkach zaradczych organy udzielające homologacji pozostałych państw członkowskich i Komisję. 242 Artykuł 58 [ ] skreśla się

257 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/247 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 243 Artykuł 59 Artykuł 59 skreśla się Prawo podmiotów gospodarczych do wysłuchania, powiadamianie o decyzjach i środkach odwoławczych 1. Oprócz przypadków, gdy z powodu poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzi, bezpieczeństwa lub środowiska konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań, umożliwia się danemu podmiotowi gospodarczemu zgłoszenie organowi krajowemu uwag w odpowiednim okresie przed przyjęciem przez organy krajowe państw członkowskich środka na mocy art Jeżeli działanie podjęto bez wysłuchania podmiotu gospodarczego, podmiotowi temu jak najszybciej umożliwia się zgłoszenie uwag, po czym organ krajowy bezzwłocznie poddaje środek przeglądowi. 2. We wszelkich środkach przyjętych przez organy krajowe określa się dokładnie powody ich przyjęcia. Jeżeli środek skierowany jest do określonego podmiotu gospodarczego, o środku tym powiadamia się bezzwłocznie ten podmiot, załączając jednocześnie informację o środkach odwoławczych przysługujących na mocy przepisów danego państwa członkowskiego oraz o związanych z tymi środkami terminach. Jeżeli środek ma zasięg ogólny, jest on odpowiednio publikowany w krajowym dzienniku urzędowym lub w równoważnym publikatorze. 3. Środek przyjęty przez organy krajowe uchyla się lub zmienia niezwłocznie po tym, jak podmiot gospodarczy wykaże, że podjął skuteczne działania naprawcze. 244 Artykuł 60 ustęp 3 akapit 2 Ten akt delegowany określa daty rozpoczęcia obowiązkowego stosowania regulaminu EKG ONZ lub zmian do niego i w stosownych przypadkach zawiera przepisy przejściowe. Ten akt delegowany określa daty rozpoczęcia obowiązkowego stosowania regulaminu EKG ONZ lub zmian do niego i w stosownych przypadkach zawiera przepisy przejściowe oraz, zwłaszcza do celów homologacji typu, datę pierwszej rejestracji i dopuszczenia pojazdów oraz udostępnienia na rynku układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, gdy mają one zastosowanie.

258 C 298/248 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 245 Artykuł 63 ustęp 1 1. Producent nie może dostarczyć żadnych informacji technicznych dotyczących szczegółowych danych na temat typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach delegowanych lub wykonawczych przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia, które są niezgodne ze szczegółowymi danymi dotyczącymi typu homologowanego przez organ udzielający homologacji 1. Producent nie może dostarczyć żadnych informacji technicznych dotyczących szczegółowych danych na temat typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, w aktach delegowanych lub wykonawczych przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia lub w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, które są niezgodne ze szczegółowymi danymi dotyczącymi typu homologowanego przez organ udzielający homologacji. 246 Artykuł 65 ustęp 1 akapit 1 Producenci zapewniają niezależnym podmiotom nieograniczony i znormalizowany dostęp do informacji z OBD i innych urządzeń i narzędzi, w tym wszelkiego stosownego oprogramowania, oraz do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów. Producenci zapewniają niezależnym podmiotom nieograniczony, znormalizowany i niedyskryminacyjny dostęp do informacji z OBD i innych urządzeń i narzędzi, w tym pełne odniesienia i dostępne pliki do pobrania odnośnego oprogramowania i informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów. Informacje te podaje się w przystępny sposób w formie możliwych do odczytu maszynowego i przetworzenia elektronicznego zbiorów danych. Niezależne podmioty mają dostęp do usług zdalnej diagnostyki, z których korzystają producenci, autoryzowane punkty sprzedaży i stacje obsługi. 247 Artykuł 65 ustęp 2 akapit 2 Informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów są udostępniane na stronach internetowych producentów w znormalizowanym formacie lub, jeżeli nie jest to wykonalne ze względu na charakter informacji, w innej odpowiedniej formie. W szczególności dostęp ten udzielany jest w sposób niedyskryminacyjny w porównaniu z informacją i dostępem udzielonym autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi. Informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów są udostępniane na stronach internetowych producentów w znormalizowanym formacie lub, jeżeli nie jest to wykonalne ze względu na charakter informacji, w innej odpowiedniej formie. Dla niezależnych podmiotów innych niż stacje obsługi informacje podaje się również w formacie pozwalającym na odczyt maszynowy, możliwym do przetworzenia za pomocą ogólnodostępnych narzędzi informatycznych i oprogramowania, co pozwala niezależnym podmiotom realizować działania związane z ich działalnością w łańcuchu dostaw na rynku wtórnym.

259 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/249 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 248 Artykuł 65 ustęp 3 a (nowy) 3a. Na potrzeby OBD pojazdu, diagnostyki, naprawy i konserwacji bezpośredni strumień danych o pojeździe udostępniany jest poprzez znormalizowane łącze określone w regulaminie ONZ nr 83, załącznik XI, dodatek 1, pkt oraz w regulaminie ONZ nr 49, załącznik 9B. 249 Artykuł 65 ustęp Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić i uzupełnić załącznik XVIII w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych lub zapobiec nieprawidłowościom poprzez aktualizację wymogów dotyczących dostępu do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów oraz poprzez przyjęcie i włączenie norm, o których mowa w ust. 2 i Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić i uzupełnić załącznik XVIII w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych lub zapobiec nieprawidłowościom poprzez aktualizację wymogów dotyczących dostępu do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów oraz poprzez przyjęcie i włączenie norm, o których mowa w ust. 2 i 3. Komisja jest także uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 88 w celu zmiany niniejszego rozporządzenia poprzez utworzenie załącznika XVIIIA, aby uwzględnić rozwój technologiczny w dziedzinie wymiany danych cyfrowych korzystających z bezprzewodowej sieci rozległej, zapewniając tym samym niezależnym podmiotom stały bezpośredni dostęp do danych w pojeździe i zasobów oraz neutralność projektu technicznego wobec konkurencji. 250 Artykuł 66 ustęp 2 2. Ostateczny producent jest odpowiedzialny za dostarczanie niezależnym podmiotom informacji o całym pojeździe. 2. W przypadku wielostopniowej homologacji typu ostateczny producent jest odpowiedzialny za udostępnienie informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów w odniesieniu do własnego etapu bądź własnych etapów produkcji oraz odesłania do wcześniejszego etapu lub etapów.

260 C 298/250 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 251 Artykuł 67 ustęp 1 1. Producent może pobierać opłaty w uzasadnionej i proporcjonalnej wysokości za dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów innych niż informacje, o których mowa w art. 65 ust. 8. Opłaty te nie mogą zniechęcać do korzystania z dostępu do informacji poprzez nieuwzględnienie zakresu, w jakim niezależny podmiot z nich korzysta. 1. Producent może pobierać opłaty w uzasadnionej i proporcjonalnej wysokości za dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów innych niż informacje, o których mowa w art. 65 ust. 9. Opłaty te nie mogą zniechęcać do korzystania z dostępu do informacji poprzez nieuwzględnienie zakresu, w jakim niezależny podmiot z nich korzysta. 252 Artykuł 69 ustęp 3 3. Jeżeli niezależny podmiot lub stowarzyszenie handlowe reprezentujące niezależne podmioty złożyło skargę do organu udzielającego homologacji dotyczącą nieprzestrzegania przez producenta przepisów art , organ udzielający homologacji przeprowadza kontrolę w celu sprawdzenia zgodności producenta z wymogami. 3. Jeżeli niezależny podmiot lub stowarzyszenie handlowe reprezentujące niezależne podmioty złożyło skargę do organu udzielającego homologacji dotyczącą nieprzestrzegania przez producenta przepisów art , organ udzielający homologacji przeprowadza kontrolę w celu sprawdzenia zgodności producenta z wymogami. Organ udzielający homologacji zwraca się z wnioskiem do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu całego pojazdu, o zbadanie skargi, a następnie zwraca się do producenta pojazdu o przekazanie dowodu, że jego system jest zgodny z przepisami rozporządzenia. Wyniki tego badania przekazuje się krajowemu organowi udzielającemu homologacji oraz niezależnemu podmiotowi lub odnośnemu stowarzyszeniu branżowemu w terminie trzech miesięcy od daty złożenia wniosku. 253 Artykuł 71 ustęp 1 1. Organ udzielający homologacji typu wyznaczony przez państwo członkowskie zgodnie z art. 7 ust. 3, zwany dalej organem udzielającym homologacji typu odpowiada za ocenę, wyznaczanie, zgłaszanie i monitorowanie służb technicznych, w tym, w stosownych przypadkach, podwykonawców lub podmiotów zależnych tych służb technicznych. 1. Organ udzielający homologacji typu wyznaczony przez państwo członkowskie zgodnie z art. 7 ust. 3 lub jednostka akredytująca zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008, zwany(a) dalej organem wyznaczającym, odpowiada za ocenę, wyznaczanie, zgłaszanie i monitorowanie służb technicznych w odnośnym państwie członkowskim, w tym, w stosownych przypadkach, podwykonawców lub podmiotów zależnych tych służb technicznych.

261 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/251 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 254 Artykuł 71 ustęp 2 2. Organ udzielający homologacji typu jest tworzony, organizowany i zarządzany tak, by chroniona była jego obiektywność i bezstronność oraz by uniknąć wszelkich konfliktów interesów ze służbami technicznymi. 2. Organ wyznaczający jest tworzony, organizowany i zarządzany tak, by chroniona była jego obiektywność i bezstronność oraz by uniknąć wszelkich konfliktów interesów ze służbami technicznymi. 255 Artykuł 71 ustęp 3 3. Organ udzielający homologacji typu organizuje się tak, aby zgłoszenie służby technicznej było przeprowadzane przez pracowników innych niż pracownicy, którzy przeprowadzili ocenę tej służby technicznej. 3. Organ wyznaczający organizuje się tak, aby zgłoszenie służby technicznej było przeprowadzane przez pracowników innych niż pracownicy, którzy przeprowadzili ocenę tej służby technicznej. 256 Artykuł 71 ustęp 4 4. Organ udzielający homologacji typu nie wykonuje żadnych działań wykonywanych przez służby techniczne i nie świadczy usług konsultingowych na zasadach komercyjnych lub konkurencyjnych. 4. Organ wyznaczający nie wykonuje żadnych działań wykonywanych przez służby techniczne i nie świadczy usług konsultingowych na zasadach komercyjnych lub konkurencyjnych. 257 Artykuł 71 ustęp 5 5. Organ udzielający homologacji typu gwarantuje poufność informacji, które otrzymuje. 5. Organ wyznaczający gwarantuje poufność informacji, które otrzymuje.

262 C 298/252 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 258 Artykuł 71 ustęp 6 6. Organ udzielający homologacji typu musi mieć do dyspozycji kompetentnych pracowników, których liczba jest wystarczająca do właściwego wykonywania zadań przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu. 6. Organ wyznaczający musi mieć do dyspozycji kompetentnych pracowników, których liczba jest wystarczająca do właściwego wykonywania zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu. 259 Artykuł 71 ustęp 8 8. Organ udzielający homologacji typu jest poddawany wzajemnej ocenie przez dwa organy udzielające homologacji typu innych państw członkowskich co dwa lata. skreśla się Państwa członkowskie sporządzają roczny plan ocen wzajemnych, zapewniając stosowną rotację oceniających i ocenianych organów udzielających homologacji typu, i przedkładają go Komisji. Ocena wzajemna obejmuje wizytę na miejscu w służbie technicznej podlegającej ocenianemu organowi. Komisja może uczestniczyć w ocenie i decydować o swoim udziale na podstawie analizy oceny ryzyka. 260 Artykuł 71 ustęp 9 9. Wynik oceny wzajemnej przekazywany jest wszystkim państwom członkowskim i Komisji, a streszczenie wyniku podawane jest do wiadomości publicznej. Jest ona omawiana przez forum ustanowione w art. 10 na podstawie oceny wyników przeprowadzonej przez Komisję i wydanych zaleceń. skreśla się

263 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/253 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 261 Artykuł 71 ustęp Państwa członkowskie przekazują Komisji i innym państwom członkowskim informacje na temat sposobów realizacji zaleceń ze sprawozdania z oceny wzajemnej. skreśla się 262 Artykuł 72 ustęp 1 litera b b) kategoria B: nadzorowanie badań, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu i w aktach wymienionych w załączniku IV, w przypadku gdy badania te są prowadzone w obiektach producenta lub strony trzeciej; b) kategoria B: nadzorowanie badań, włącznie z ich przygotowywaniem, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu i w aktach wymienionych w załączniku IV, w przypadku gdy badania te są prowadzone w obiektach producenta lub strony trzeciej; badania są przygotowywane i nadzorowane przez inspektora ze służb technicznych; 263 Artykuł 72 ustęp 3 3. Służba techniczna jest powoływana na mocy prawa krajowego danego państwa członkowskiego i posiada osobowość prawną, z wyjątkiem akredytowanej wewnętrznej służby technicznej producenta, o której mowa w art Służba techniczna jest powoływana na mocy prawa krajowego danego państwa członkowskiego i posiada osobowość prawną, z wyjątkiem służby technicznej należącej do organu udzielającego homologacji typu i z wyjątkiem akredytowanej wewnętrznej służby technicznej producenta, o której mowa w art Artykuł 73 ustęp 5 5. Pracownicy służby technicznej dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji, które uzyskują w trakcie wykonywania swoich zadań na mocy niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem w odniesieniu do organu udzielającego homologacji lub w przypadkach wymaganych na mocy prawa Unii lub prawa krajowego. 5. Pracownicy służby technicznej dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji, które uzyskują w trakcie wykonywania swoich zadań na mocy niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem w odniesieniu do organu wyznaczającego lub w przypadkach wymaganych na mocy prawa Unii lub prawa krajowego.

264 C 298/254 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 265 Artykuł 74 ustęp 1 wprowadzenie 1. Służba techniczna musi być w stanie wykonywać wszystkie rodzaje czynności, w odniesieniu do których ubiega się o wyznaczenie zgodnie z art. 72 ust. 1. Wykazuje ona organowi udzielającemu homologacji typu, że: 1. Służba techniczna musi być w stanie wykonywać wszystkie rodzaje czynności, w odniesieniu do których ubiega się o wyznaczenie zgodnie z art. 72 ust. 1. Wykazuje ona organowi wyznaczającemu lub, w przypadku akredytacji, krajowej jednostce akredytującej, że: 266 Artykuł 75 ustęp 1 1. Za zgodą wyznaczającego organu udzielającego homologacji typu służby techniczne mogą zlecać podwykonawstwo niektórych czynności, do których wykonywania zostały wyznaczone zgodnie z art. 72 ust. 1, lub powierzać ich wykonanie podmiotowi zależnemu. 1. Za zgodą organu wyznaczającego lub, w przypadku akredytacji, krajowej jednostki akredytującej, służby techniczne mogą zlecać podwykonawstwo niektórych czynności, do których wykonywania zostały wyznaczone zgodnie z art. 72 ust. 1, lub powierzać ich wykonanie podmiotowi zależnemu. 267 Artykuł 75 ustęp 2 2. W przypadku gdy służba techniczna zleca podwykonawcom określone zadania związane z kategoriami czynności, do których wykonania została wyznaczona, lub korzysta w tym celu z usług podmiotu zależnego, zapewnia ona, aby podwykonawca lub podmiot zależny spełniały wymogi określone w art. 73 i 74, oraz informuje o tym organ udzielający homologacji typu. 2. W przypadku gdy służba techniczna zleca podwykonawcom określone zadania związane z kategoriami czynności, do których wykonania została wyznaczona, lub korzysta w tym celu z usług podmiotu zależnego, zapewnia ona, aby podwykonawca lub podmiot zależny spełniały wymogi określone w art. 73 i 74, oraz informuje o tym organ wyznaczający lub, w przypadku akredytacji, krajową jednostkę akredytującą. 268 Artykuł 75 ustęp 4 4. Służby techniczne przechowują do wglądu organu udzielającego homologacji typu odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kompetencji podwykonawcy lub podmiotu zależnego oraz wykonywanych przez nich zadań. 4. Służby techniczne przechowują do wglądu organu wyznaczającego lub, w przypadku akredytacji, krajowej jednostki akredytującej odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kompetencji podwykonawcy lub podmiotu zależnego oraz wykonywanych przez nich zadań.

265 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/255 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 269 Artykuł 75 ustęp 4 a (nowy) 4a. Podwykonawcy służb technicznych są zgłaszani do organu udzielającego homologacji typu, a ich nazwy są publikowane przez Komisję. 270 Artykuł 76 ustęp 2 litera c a (nowa) ca) podlega audytowi zgodnie art. 80, przy czym wspólna komisja audytorów zastępuje organ udzielający homologacji typu w całym tekście i wykonuje odnośne zadania; audyt jest przeprowadzany zgodnie z lit. a), b) i c); 271 Artykuł 76 ustęp 3 3. Komisja nie musi być powiadamiana o wewnętrznej służbie technicznej do celów art. 78, ale producent, którego ta służba techniczna jest częścią, lub krajowa jednostka akredytująca przekazuje informację o jej akredytacji organowi udzielającemu homologacji typu na jego wniosek. 3. Komisję powiadamia się o wewnętrznej służbie technicznej zgodnie z art Artykuł 77 ustęp - 1 (nowy) - 1. Kandydująca służba techniczna przedkłada formalny wniosek organowi udzielającemu homologacji państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ubiega się o wyznaczenie, zgodnie z załącznikiem V dodatek 2 część 4. Kandydująca służba techniczna ubiega się o wyznaczenie do czynności, które są wyszczególnione we wniosku zgodnie z art. 72 ust. 1.

266 C 298/256 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 273 Artykuł 77 ustęp 1 akapit 1 Przed wyznaczeniem służby technicznej organ udzielający homologacji typu ocenia ją zgodnie z listą kontrolną oceny obejmującą przynajmniej wymogi wymienione w załączniku V dodatek 2. Ocena obejmuje ocenę na miejscu w obiektach służby technicznej ubiegającej się o wyznaczenie, oraz, w stosownych przypadkach, w obiektach podmiotu zależnego lub podwykonawcy, znajdujących się w Unii lub poza Unią. Zanim organ udzielający homologacji typu wyznaczy służbę techniczną, organ udzielający homologacji typu lub jednostka akredytująca, o której mowa w art. 71 ust. 1, ocenia ją zgodnie ze zharmonizowaną listą kontrolną oceny obejmującą przynajmniej wymogi wymienione w załączniku V dodatek 2. Ocena obejmuje ocenę na miejscu w obiektach służby technicznej ubiegającej się o wyznaczenie, oraz, w stosownych przypadkach, w obiektach podmiotu zależnego lub podwykonawcy, znajdujących się w Unii lub poza Unią. 274 Artykuł 77 ustęp 1 akapit 2 Przedstawiciele organów udzielających homologacji typu z co najmniej dwóch innych państw członkowskich, przy współpracy z organem udzielającym homologacji typu państwa członkowskiego, w którym kandydująca służba techniczna ma siedzibę, i wraz z przedstawicielem Komisji, tworzą zespół ds. oceny wspólnej i uczestniczą w ocenie kandydującej służby technicznej, w tym w ocenie na miejscu. Wyznaczający organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w którym kandydująca służba techniczna ma siedzibę, zapewnia tym przedstawicielom terminowy dostęp do dokumentów niezbędnych do oceny kandydującej służby technicznej. 1b. W przypadku gdy oceny dokonuje organ udzielający homologacji, przedstawiciel Komisji uczestniczy w pracach wspólnego zespołu oceniającego wraz z organem wyznaczającym, który dokonuje oceny kandydującej służby technicznej, w tym oceny na miejscu. W celu wykonania tego zadania Komisja zleca świadczenie usług niezależnych audytorów osobom trzecim w drodze otwartego zaproszenia do składania ofert. Audytorzy wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Audytorzy przestrzegają zasady poufności w celu ochrony tajemnicy handlowej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Państwa członkowskie udzielają wszelkiej niezbędnej pomocy oraz dostarczają całą dokumentację i zapewniają wsparcie, o które zwracają się audytorzy, aby umożliwić im realizację powierzonych zadań. Państwa członkowskie zapewniają audytorom dostęp do wszelkich obiektów lub ich części oraz do informacji, w tym do systemów komputerowych i oprogramowania, istotnych dla wykonania ich zadań. (Na początku art. 77 zmieniona została kolejność i numeracja ustępów).

267 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/257 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 275 Artykuł 77 ustęp 1 a (nowy) 1a. W przypadku gdy oceny dokonuje jednostka akredytująca, kandydująca służba techniczna dostarcza organowi udzielającemu homologacji ważny certyfikat akredytacji oraz odnośne sprawozdanie z oceny potwierdzające spełnienie wymogów ustanowionych w załączniku V dodatek 2 dotyczących działań, w odniesieniu do których kandydująca służba techniczna ubiega się o wyznaczenie. (Na początku art. 77 zmieniona została kolejność i numeracja ustępów). 276 Artykuł 77 ustęp 1 c (nowy) 1c. W przypadku gdy służba techniczna wystąpiła z wnioskiem o wyznaczenie przez kilka organów udzielających homologacji typu zgodnie z art. 78 ust. 3, ocenę przeprowadza się tylko raz, pod warunkiem że obejmuje ona zakres wyznaczenia służby technicznej. (Na początku art. 77 zmieniona została kolejność i numeracja ustępów). 277 Artykuł 77 ustęp 5 5. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o nazwiskach przedstawicieli organu udzielającego homologacji typu, którzy mogą być wezwani do każdej oceny wspólnej. 5. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o nazwiskach przedstawicieli organu wyznaczającego, którzy mogą być wezwani do każdej oceny wspólnej.

268 C 298/258 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 278 Artykuł 77 ustęp 7 akapit 1 Organ udzielający homologacji typu przekazuje Komisji i organom wyznaczającym innych państw członkowskich sprawozdanie z oceny wraz z dokumentacją potwierdzającą kompetencje służby technicznej oraz wprowadzonymi mechanizmami umożliwiającymi regularne monitorowanie służby technicznej i zapewnienie ciągłego spełniania przez nią wymogów niniejszego rozporządzenia. Organ wyznaczający przekazuje Komisji i organom wyznaczającym innych państw członkowskich sprawozdanie z oceny wraz z dokumentacją potwierdzającą kompetencje służby technicznej oraz wprowadzonymi mechanizmami umożliwiającymi regularne monitorowanie służby technicznej i zapewnienie ciągłego spełniania przez nią wymogów niniejszego rozporządzenia. 279 Artykuł 77 ustęp 7 akapit 2 Powiadamiający organ udzielający homologacji typu przedstawia ponadto dowody na to, że dysponuje kompetentnym personelem w celu monitorowania służby technicznej zgodnie z art. 71 ust. 6. Organ wyznaczający przedkładający sprawozdanie z oceny przedstawia ponadto dowody na to, że dysponuje kompetentnym personelem w celu monitorowania służby technicznej zgodnie z art. 71 ust Artykuł 77 ustęp 8 8. Organy udzielające homologacji typu innych państw członkowskich oraz Komisja mogą dokonać przeglądu sprawozdania z oceny i dokumentacji, zadawać pytania lub wyrażać zastrzeżenia oraz zwrócić się o dodatkową dokumentację w terminie jednego miesiąca od otrzymania sprawozdania z oceny i dokumentacji. 8. Organy wyznaczające innych państw członkowskich oraz Komisja mogą dokonać przeglądu sprawozdania z oceny i dokumentacji, zadawać pytania lub wyrażać zastrzeżenia oraz zwrócić się o dodatkową dokumentację w terminie jednego miesiąca od otrzymania sprawozdania z oceny i dokumentacji. 281 Artykuł 77 ustęp 9 9. Organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma siedzibę, ustosunkowuje się do pytań, zastrzeżeń i wniosków o dodatkową dokumentację w terminie czterech tygodni od ich otrzymania. 9. Organ wyznaczający państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma siedzibę, ustosunkowuje się do pytań, zastrzeżeń i wniosków o dodatkową dokumentację w terminie czterech tygodni od ich otrzymania.

269 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/259 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 282 Artykuł 77 ustęp Organy udzielające homologacji typu innych państw członkowskich lub Komisja mogą indywidualnie lub wspólnie skierować zalecenia do organu udzielającego homologacji typu w państwie członkowskim, w którym kandydująca służba techniczna ma siedzibę, w terminie czterech tygodni od otrzymania odpowiedzi, o której mowa w ust. 9. Organ udzielający homologacji typu uwzględnia te zalecenia przy podejmowaniu decyzji o wyznaczeniu służby technicznej. Jeżeli organ udzielający homologacji typu postanowi o niestosowaniu się do zaleceń skierowanych przez inne państwa członkowskie lub Komisję, uzasadnia swoją decyzję w terminie dwóch tygodni od jej podjęcia. 10. Organy wyznaczające innych państw członkowskich lub Komisja mogą indywidualnie lub wspólnie skierować zalecenia do organu wyznaczającego w państwie członkowskim, w którym kandydująca służba techniczna ma siedzibę, w terminie czterech tygodni od otrzymania odpowiedzi, o której mowa w ust. 9. Organ wyznaczający uwzględnia te zalecenia przy podejmowaniu decyzji o wyznaczeniu służby technicznej. Jeżeli organ wyznaczający postanowi o niestosowaniu się do zaleceń skierowanych przez inne państwa członkowskie lub Komisję, uzasadnia swoją decyzję w terminie dwóch tygodni od jej podjęcia. 283 Artykuł 78 ustęp 2 akapit 1 W ciągu 28 dni od zgłoszenia państwo członkowskie lub Komisja mogą wnieść pisemne zastrzeżenia, przedstawiając swoje argumenty, dotyczące bądź służby technicznej, bądź jej monitorowania przez organ udzielający homologacji typu. Jeżeli państwo członkowskie lub Komisja wniosą zastrzeżenia, zawiesza się skuteczność zgłoszenia. W takim przypadku Komisja konsultuje się z zaangażowanymi stronami oraz podejmuje decyzję w drodze aktu wykonawczego, czy zawieszenie zgłoszenia może zostać uchylone, czy też nie. Ten akt wykonawczy przyjmowany jest zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. W ciągu jednego miesiąca od zgłoszenia państwo członkowskie lub Komisja mogą wnieść pisemne zastrzeżenia, przedstawiając swoje argumenty, dotyczące bądź służby technicznej, bądź jej monitorowania przez organ wyznaczający. Jeżeli państwo członkowskie lub Komisja wniosą zastrzeżenia, zawiesza się skuteczność zgłoszenia. W takim przypadku Komisja konsultuje się z zaangażowanymi stronami oraz przyjmuje akty wykonawcze w celu podjęcia decyzji, czy zawieszenie zgłoszenia może zostać uchylone, czy też nie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust Artykuł 78 ustęp 3 3. Tę samą służbę techniczną może wyznaczyć kilka organów udzielających homologacji typu i mogą ją zgłosić Komisji państwa członkowskie tych organów udzielających homologacji typu niezależnie od kategorii czynności, które ta służba techniczna wykonuje zgodnie z art. 72 ust Tę samą służbę techniczną może wyznaczyć kilka organów wyznaczających i mogą ją zgłosić Komisji państwa członkowskie tych organów wyznaczających niezależnie od kategorii czynności, które ta służba techniczna wykonuje zgodnie z art. 72 ust. 1.

270 C 298/260 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 285 Artykuł 78 ustęp 4 4. Jeżeli akt wykonawczy wymieniony w załączniku IV zobowiązuje organ udzielający homologacji typu do wyznaczenia konkretnej organizacji lub właściwego organu, do prowadzenia czynności niewymienionych w kategoriach czynności, o których mowa w art. 72 ust. 1, państwo członkowskie dokonuje zgłoszenia, o którym mowa w ust Jeżeli akt wykonawczy wymieniony w załączniku IV zobowiązuje organ wyznaczający do wyznaczenia konkretnej organizacji lub właściwego organu, do prowadzenia czynności niewymienionych w kategoriach czynności, o których mowa w art. 72 ust. 1, państwo członkowskie dokonuje zgłoszenia, o którym mowa w ust Artykuł 79 ustęp 1 akapit 1 W przypadku gdy organ udzielający homologacji typu stwierdza lub otrzymuje informację, że służba techniczna przestała spełniać wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, organ ten ogranicza, zawiesza lub cofa wyznaczenie, stosownie do wagi niespełnienia tych wymogów. W przypadku gdy organ wyznaczający stwierdza lub otrzymuje informację, że służba techniczna przestała spełniać wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, organ ten ogranicza, zawiesza lub cofa wyznaczenie, stosownie do wagi niespełnienia tych wymogów. 287 Artykuł 79 ustęp 1 akapit 2 Organ udzielający homologacji typu niezwłocznie powiadamia Komisję i inne państwa członkowskie o zawieszeniu, ograniczeniu lub cofnięciu zgłoszenia. Organ wyznaczający niezwłocznie powiadamia Komisję i inne państwa członkowskie o zawieszeniu, ograniczeniu lub cofnięciu zgłoszenia.

271 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/261 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 288 Artykuł 79 ustęp 3 akapit 1 Organ udzielający homologacji typu powiadamia inne organy udzielające homologacji typu i Komisję, jeżeli niespełnianie wymogów przez służbę techniczną ma wpływ na świadectwa homologacji typu wydane na podstawie sprawozdań z badań i inspekcji wydanych przez służbę techniczną, której dotyczy zmiana w zgłoszeniu. Organ wyznaczający powiadamia inne organy wyznaczające i Komisję, jeżeli niespełnianie wymogów przez służbę techniczną ma wpływ na świadectwa homologacji typu wydane na podstawie sprawozdań z badań i inspekcji wydanych przez służbę techniczną, której dotyczy zmiana w zgłoszeniu. 289 Artykuł 79 ustęp 3 akapit 2 W ciągu dwóch miesięcy od powiadomienia o zmianach w zgłoszeniu organ udzielający homologacji typu przedkłada Komisji i innym organom udzielającym homologacji typu sprawozdanie ze swoich ustaleń dotyczących niespełniania wymogów. Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wprowadzonych już do obrotu, wyznaczający organ udzielający homologacji typu poleca danym organom udzielającym homologacji typu zawieszenie lub cofnięcie w rozsądnym terminie wszystkich nienależnie wydanych świadectw. W ciągu dwóch miesięcy od powiadomienia o zmianach w zgłoszeniu organ wyznaczający przedkłada Komisji i innym organom wyznaczającym sprawozdanie ze swoich ustaleń dotyczących niespełniania wymogów. Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wprowadzonych już do obrotu, organ wyznaczający poleca danym organom udzielającym homologacji typu zawieszenie lub cofnięcie w rozsądnym terminie wszystkich nienależnie wydanych świadectw. 290 Artykuł 79 ustęp 4 wprowadzenie 4. Inne świadectwa wydane na podstawie sprawozdań z badań i inspekcji wydanych przez służbę techniczną, której zgłoszenie zostało zawieszone, ograniczone lub cofnięte, pozostają ważne w następujących okolicznościach: 4. Świadectwa homologacji typu wydane na podstawie sprawozdań z badań i inspekcji wydanych przez służbę techniczną, której zgłoszenie zostało zawieszone, ograniczone lub cofnięte, pozostają ważne w następujących okolicznościach:

272 C 298/262 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 291 Artykuł 79 ustęp 4 litera a a) w przypadku zawieszenia zgłoszenia, pod warunkiem, że w ciągu trzech miesięcy od zawieszenia organ udzielający homologacji typu, który wydał świadectwo homologacji typu, potwierdzi na piśmie organom udzielającym homologacji typu innych państw członkowskich oraz Komisji, że przejmuje funkcje danej służby technicznej w okresie zawieszenia; a) w przypadku zawieszenia wyznaczenia, pod warunkiem że w ciągu trzech miesięcy od zawieszenia organ udzielający homologacji typu, który wydał świadectwo homologacji typu, potwierdzi na piśmie organom udzielającym homologacji typu innych państw członkowskich oraz Komisji, że przejmuje funkcje danej służby technicznej w okresie zawieszenia; 292 Artykuł 79 ustęp 4 litera b b) w przypadku ograniczenia lub cofnięcia zgłoszenia, przez okres trzech miesięcy od ograniczenia lub cofnięcia. Organ udzielający homologacji typu, który wydał świadectwa, może przedłużyć ważność tych świadectw na kolejne trzymiesięczne okresy, na maksymalny łączny okres dwunastu miesięcy, pod warunkiem że w tym okresie przejmie on funkcje służby technicznej, której zgłoszenie zostało ograniczone lub cofnięte. b) w przypadku ograniczenia lub cofnięcia wyznaczenia, przez okres trzech miesięcy od ograniczenia lub cofnięcia. Organ udzielający homologacji typu, który wydał świadectwa, może przedłużyć ważność tych świadectw na kolejne trzymiesięczne okresy, na maksymalny łączny okres dwunastu miesięcy, pod warunkiem że w tym okresie przejmie on funkcje służby technicznej, której zgłoszenie zostało ograniczone lub cofnięte. 293 Artykuł 79 ustęp 6 6. Wyznaczenie służby technicznej może zostać odnowione tylko po tym, jak organ udzielający homologacji typu sprawdzi, czy służba techniczna nadal spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia. Ocenę taką przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w art Wyznaczenie służby technicznej może zostać odnowione tylko po tym, jak organ wyznaczający sprawdzi, czy służba techniczna nadal spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia. Ocenę taką przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w art. 77.

273 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/263 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 294 Artykuł 80 ustęp 1 akapit 1 Organ udzielający homologacji typu stale monitoruje służby techniczne w celu zapewnienia zgodności z wymogami określonymi w art , 84 i 85 oraz załączniku V dodatek 2. Organ wyznaczający lub, w przypadku akredytacji, krajowa jednostka akredytująca stale monitoruje służby techniczne w celu zapewnienia zgodności z wymogami określonymi w art , 84 i 85 oraz załączniku V dodatek Artykuł 80 ustęp 1 akapit 2 Służby techniczne dostarczają na żądanie wszystkie istotne informacje i dokumenty wymagane do umożliwienia organowi udzielającemu homologacji typu weryfikacji zgodności z tymi wymogami. Służby techniczne dostarczają na żądanie wszystkie istotne informacje i dokumenty wymagane do umożliwienia organowi wyznaczającemu lub, w przypadku akredytacji, krajowej jednostce akredytującej weryfikacji zgodności z tymi wymogami. 296 Artykuł 80 ustęp 1 akapit 3 Służby techniczne informują bezzwłocznie organ udzielający homologacji typu o wszelkich zmianach, w szczególności dotyczących ich pracowników, infrastruktury, podmiotów zależnych lub podwykonawców, które mogą mieć wpływ na spełnianie wymogów określonych w art , 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V lub na ich zdolność do realizacji zadań dotyczących oceny zgodności w odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, do których zostały one wyznaczone. Służby techniczne informują bezzwłocznie organ wyznaczający lub, w przypadku akredytacji, krajową jednostkę akredytującą o wszelkich zmianach, w szczególności dotyczących ich pracowników, infrastruktury, podmiotów zależnych lub podwykonawców, które mogą mieć wpływ na spełnianie wymogów określonych w art , 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V lub na ich zdolność do realizacji zadań dotyczących oceny zgodności w odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, do których zostały one wyznaczone.

274 C 298/264 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 297 Artykuł 80 ustęp 3 akapit 1 Organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w których służba techniczna ma siedzibę, zapewnia, aby służba techniczna wykonywała swoje obowiązki określone w ust. 2, o ile nie ma uzasadnionej przyczyny dla zaniechania tego. Organ wyznaczający państwa członkowskiego, w których służba techniczna ma siedzibę, zapewnia, aby służba techniczna wykonywała swoje obowiązki określone w ust. 2, o ile nie ma uzasadnionej przyczyny dla zaniechania tego. (Numeracja we wniosku Komisji jest nieprawidłowa; dwa ustępy zostały opatrzone numerem 3 ). 298 Artykuł 80 ustęp 3 akapit 4 Służba techniczna lub organ udzielający homologacji typu mogą wystąpić o poufne traktowanie informacji przekazywanych organom innego państwa członkowskiego lub Komisji. Służba techniczna lub organ wyznaczający mogą wystąpić o poufne traktowanie informacji przekazywanych organom innego państwa członkowskiego lub Komisji. (Numeracja we wniosku Komisji jest nieprawidłowa; dwa ustępy zostały opatrzone numerem 3 ). 299 Artykuł 80 ustęp 3 akapit 1 Co najmniej co 30 miesięcy organ udzielający homologacji typu ocenia, czy każda podległa mu służba techniczna nadal spełnia wymogi określone w art , 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V. Ocena taka obejmuje wizytę na miejscu w każdej podległej jej służbie technicznej. Co najmniej co trzy lata organ wyznaczający ocenia, czy każda podległa mu służba techniczna nadal spełnia wymogi określone w art , 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V, oraz przedkłada ocenę odpowiedzialnemu państwu członkowskiemu. Ocenę taką przeprowadza zespół ds. oceny wspólnej wyznaczony zgodnie z procedurą opisaną w art. 77 ust. 1 4 i obejmuje ona wizytę na miejscu w każdej podległej jej służbie technicznej. (Numeracja we wniosku Komisji jest nieprawidłowa; dwa ustępy zostały opatrzone numerem 3 ).

275 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/265 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 300 Artykuł 80 ustęp 3 akapit 2 W ciągu dwóch miesięcy po zakończeniu tej oceny służby technicznej, państwa członkowskie przekazują Komisji i innym państwom członkowskim sprawozdania z tych działań monitorujących. Sprawozdania zawierają streszczenie oceny, które podawane jest do wiadomości publicznej. Wynik oceny przekazywany jest wszystkim państwom członkowskim i Komisji, a streszczenie wyniku podawane jest do wiadomości publicznej. Jest ona omawiana przez forum ustanowione na mocy art. 10. (Numeracja we wniosku Komisji jest nieprawidłowa; dwa ustępy zostały opatrzone numerem 3 ). 301 Artykuł 81 ustęp 1 akapit 1 Komisja bada wszystkie przypadki, w których przedłożono jej zastrzeżenia dotyczące kompetencji służby technicznej lub ciągłego spełniania przez tę służbę techniczną wymogów i obowiązków, którym podlega ona na mocy niniejszego rozporządzenia. Komisja może wszcząć takie dochodzenie również z własnej inicjatywy. Komisja we współpracy z organem udzielającym homologacji typu odnośnego państwa członkowskiego bada wszystkie przypadki, w których przedłożono jej zastrzeżenia dotyczące kompetencji służby technicznej lub ciągłego spełniania przez tę służbę techniczną wymogów i obowiązków, którym podlega ona na mocy niniejszego rozporządzenia. Komisja może wszcząć takie dochodzenie również z własnej inicjatywy. 302 Artykuł 81 ustęp 2 2. Komisja konsultuje się z organem udzielającym homologacji typu państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma swoją siedzibę, w ramach dochodzenia, o którym mowa w ust. 1. Organ udzielający homologacji typu tego państwa członkowskiego przekazuje Komisji, na jej żądanie, wszelkie istotne informacje dotyczące działalności danej służby technicznej oraz spełniania przez nią wymogów dotyczących niezależności i kompetencji. 2. Komisja współpracuje z organem udzielającym homologacji typu państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma swoją siedzibę, w ramach dochodzenia, o którym mowa w ust. 1. Organ udzielający homologacji typu tego państwa członkowskiego przekazuje Komisji, na jej żądanie, wszelkie istotne informacje dotyczące działalności danej służby technicznej oraz spełniania przez nią wymogów dotyczących niezależności i kompetencji. 303 Artykuł 82 ustęp 4 4. Wymiana informacji jest koordynowana przez forum, o którym mowa w art Wymiana informacji jest koordynowana przez forum ustanowione na mocy art. 10.

276 C 298/266 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 304 Artykuł 83 ustęp 1 1. Jeżeli wyznaczenie służby technicznej opiera się na akredytacji w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 765/2008, państwa członkowskie zapewniają, aby organ udzielający homologacji typu przekazywał krajowej jednostce akredytującej, która udzieliła akredytacji danej służbie technicznej, zgłoszenia incydentów oraz inne informacje, które odnoszą się do kwestii będących pod kontrolą służby technicznej, jeżeli informacje te są istotne dla oceny działalności służby technicznej. 1. Jeżeli wyznaczenie służby technicznej opiera się również na akredytacji w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 765/2008, państwa członkowskie zapewniają, aby organ udzielający homologacji typu przekazywał krajowej jednostce akredytującej, która udzieliła akredytacji danej służbie technicznej, zgłoszenia incydentów oraz inne informacje, które odnoszą się do kwestii będących pod kontrolą służby technicznej, jeżeli informacje te są istotne dla oceny działalności służby technicznej. 305 Artykuł 84 ustęp 2 litera a a) umożliwiać swojemu organowi udzielającemu homologacji obserwowanie działalności służby technicznej podczas oceny zgodności; a) umożliwiać swojemu organowi udzielającemu homologacji lub zespołowi ds. oceny wspólnej, o którym mowa w art. 77 ust. 1, obserwowanie działalności służby technicznej podczas badań do celów homologacji typu; 306 Artykuł 88 ustęp 2 2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 34 ust. 2, art. 55 ust. 2 i 3, art. 56 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. 2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 7a, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 33 ust. 1a, art. 34 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

277 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/267 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 307 Artykuł 88 ustęp 3 3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 34 ust. 2, art. 55 ust. 2 i 3, art. 56 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. 3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 7a, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 33 ust. 1a, art. 34 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych. 308 Artykuł 88 ustęp 3 a (nowy) 3a. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. 309 Artykuł 88 ustęp 5 5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 34 ust. 2, art. 55 ust. 2 i 3, art. 56 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. 5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 7a, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 33 ust. 1a, art. 34 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2 wchodzi w życie tylko wtedy, kiedy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub kiedy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

278 C 298/268 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 353 Artykuł 89 nagłówek Sankcje Sankcje i zobowiązania 310 Artykuł 89 ustęp 1 1. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji za niedopełnienie przez podmioty gospodarcze i służby techniczne zobowiązań określonych w artykułach niniejszego rozporządzenia, w szczególności w art , 72 76, 84 i 85 oraz wprowadzają wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. 1. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji za niedopełnienie przez podmioty gospodarcze i służby techniczne zobowiązań określonych w artykułach niniejszego rozporządzenia oraz wprowadzają wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W szczególności sankcje muszą być proporcjonalne do liczby niezgodnych pojazdów zarejestrowanych na rynku danego państwa członkowskiego lub liczby niezgodnych układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wprowadzonych do obrotu na rynku danego państwa członkowskiego. 311 Artykuł 89 ustęp 2 litera a a) składanie fałszywych oświadczeń w trakcie procedur homologacyjnych lub procedur prowadzących do wycofania od użytkowników; a) składanie fałszywych oświadczeń w trakcie procedur homologacyjnych lub procedur prowadzących do wprowadzenia środków naprawczych lub ograniczających zgodnie z rozdziałem XI; 312 Artykuł 89 ustęp 2 litera b b) fałszowanie wyników badań dotyczących homologacji typu; b) fałszowanie wyników badań dotyczących homologacji typu lub nadzoru rynku, w tym udzielanie homologacji na podstawie nieprawidłowych danych;

279 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/269 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 313 Artykuł 89 ustęp 2 litera c a (nowa) ca) nienależyte wypełnienie przez służby techniczne wymagań dotyczących ich wyznaczenia; 354 Artykuł 89 ustęp 2 litera c b (nowa) cb) jeżeli za pomocą badań lub inspekcji do celów sprawdzenia zgodności bądź alternatywnych metod stwierdzono, że pojazdy, komponenty, układy lub oddzielne zespoły techniczne nie spełniają wymogów homologacji typu określonych w niniejszym rozporządzeniu lub innym akcie prawnym wymienionym w załączniku IV lub że homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych. 314 Artykuł 89 ustęp 3 litera b b) udostępnianie na rynku pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych podlegających homologacji bez uzyskania takiej homologacji lub fałszowanie w tym celu dokumentów lub oznakowań. b) udostępnianie na rynku pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych podlegających homologacji bez uzyskania takiej homologacji lub fałszowanie w tym celu dokumentów, świadectw zgodności, tabliczek znamionowych lub znaków homologacji. 315 Artykuł 89 ustęp 5 5. Państwa członkowskie corocznie przedkładają Komisji sprawozdanie dotyczące nałożonych sankcji. 5. Państwa członkowskie wysyłają powiadomienie o nałożonych sankcjach do internetowej bazy danych ustanowionej na mocy art. 25. Powiadomienia wysyłane są w terminie jednego miesiąca od nałożenia sankcji.

280 C 298/270 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 355 Artykuł 89 ustęp 5 a (nowy) 5a. Jeżeli stwierdzono, że pojazdy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne nie spełniają wymogów homologacji typu określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w jakimkolwiek akcie prawnym wymienionym w załączniku IV, podmioty gospodarcze powinny ponosić odpowiedzialność za wszelkie szkody wyrządzone właścicielom odnośnych pojazdów na skutek tej niezgodności lub w następstwie wycofania. 316 Artykuł 90 ustęp 1 akapit 1 Jeżeli weryfikacja zgodności przez Komisję, o której mowa w art. 9 ust. 1 i 4 lub art. 54 ust. 1, wykaże niezgodność pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, Komisja może nałożyć grzywny administracyjne na dany podmiot gospodarczy w związku z naruszeniem niniejszego rozporządzenia. Nałożone grzywny administracyjne muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W szczególności grzywny muszą być proporcjonalne do liczby niezgodnych pojazdów zarejestrowanych na rynku Unii lub liczby niezgodnych układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych udostępnionych na rynku Unii. Jeżeli weryfikacja zgodności przez Komisję, o której mowa w art. 9 ust. 1 i 4 lub art. 54 ust. 1, lub przez organy nadzoru rynku, o których mowa w art. 8 ust. 1, wykaże niezgodność pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, Komisja może nałożyć grzywny administracyjne na dany podmiot gospodarczy w związku z naruszeniem niniejszego rozporządzenia. Nałożone grzywny administracyjne muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W szczególności grzywny muszą być proporcjonalne do liczby niezgodnych pojazdów zarejestrowanych na rynku Unii lub liczby niezgodnych układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych udostępnionych na rynku Unii. 317 Artykuł 90 ustęp 1 akapit 2 Grzywny administracyjne nałożone przez Komisję nie mogą uzupełniać sankcji nałożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 89 dla tego samego naruszenia przepisów i nie mogą przekraczać EUR za jeden niezgodny pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny. Grzywny administracyjne nałożone przez Komisję nie mogą uzupełniać sankcji nałożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 89 dla tego samego naruszenia przepisów. Grzywny administracyjne nałożone przez Komisję nie mogą przekraczać EUR za jeden niezgodny pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny.

281 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/271 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 318 Artykuł 91 ustęp 1 punkt 3 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Artykuł 5 ustęp 2 akapit 1 a (nowy) 3a) w art. 5 po ust. 2 lit. c) dodaje się akapity w brzmieniu: Producenci ubiegający się o homologację typu UE dla pojazdu, w którym zastosowano BES, AES lub urządzenie ograniczające skuteczność działania określone w niniejszym rozporządzeniu lub rozporządzeniu (UE) 2016/646, przedkładają organowi udzielającemu homologacji typu wszystkie informacje, w tym uzasadnienia techniczne, których organ udzielający homologacji typu może w uzasadniony sposób wymagać, aby mógł ustalić, czy BES lub AES jest urządzeniem ograniczającym skuteczność działania oraz czy można zastosować odstępstwo od zakazu stosowania urządzeń ograniczających skuteczność działania na podstawie niniejszego artykułu. Organ udzielający homologacji nie wydaje homologacji typu UE, dopóki nie skończy przeprowadzać oceny i nie stwierdzi, że typ pojazdu nie jest wyposażony w zakazane urządzenie ograniczające skuteczność działania zgodnie z niniejszym artykułem i rozporządzeniem (WE) nr 692/ Artykuł 91 ustęp 1 punkt 6 Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Artykuł 11 a ustęp 1 litera b a (nowa) ba) zapotrzebowanie na paliwo oraz wartości CO 2 określone w rzeczywistych warunkach jazdy są podawane do wiadomości publicznej.

282 C 298/272 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 346 Artykuł 91 ustęp 1 punkt 6 a (nowy) Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Artykuł 14 a (nowy) (6a) dodaje się art. 14a w brzmieniu: Artykuł 14a Przegląd Komisja dokonuje przeglądu wartości granicznych emisji określonych w załączniku I w celu poprawy jakości powietrza w Unii oraz osiągnięcia unijnych wartości granicznych dotyczących jakości powietrza, a także poziomów zalecanych przez WHO, oraz w razie potrzeby przedstawia wnioski dotyczące nowych neutralnych pod względem technologicznym granicznych wielkości emisji Euro7 mających zastosowanie do wszystkich pojazdów M1 i N1 wprowadzonych do obrotu w Unii Załącznik XII punkt 1 kolumna 2 Jednostki Jednostki Załącznik XII punkt 2 kolumna 2 Jednostki Jednostki

283 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/273 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 500 do dnia 31 października 2016 r. 500 do dnia 31 października 2016 r. 250 od dnia 1 listopada 2016 r. 250 od dnia 1 listopada 2016 r Załącznik XIII część I tabela Nr pozycji Opis Wymagania dotyczące osiągów Procedura badania Wymagania dotyczące oznaczania Wymagania dotyczące oznaczania pakowania 1 [ ] 2 3 Nr pozycji Opis Wymagania dotyczące osiągów Procedura badania Wymagania dotyczące oznaczania Wymagania dotyczące oznaczania pakowania 1 Katalizatory gazów spalinowych i ich substraty Emisje NOx Normy EURO Typ i wersja pojazdu 2 Turbosprężarki Emisje CO2 i NOx Normy EURO Typ i wersja pojazdu 3 Układy sprężające mieszankę paliwowo-powietrzną inne niż turbosprężarki Emisje CO2 i NOx Normy EURO Typ i wersja pojazdu 4 Filtry cząstek stałych (DPF) PM Normy EURO Typ i wersja pojazdu

284 C 298/274 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 322 Załącznik XVIII punkt 2 wprowadzenie 2. Dostęp do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów (Nie dotyczy polskiej wersji językowej) 323 Załącznik XVIII punkt 2 podpunkt W odniesieniu do pojazdów kategorii objętych zakresem rozporządzenia nr 595/2009/WE, do celów pkt 2.6.2, jeżeli producenci korzystają z narzędzi diagnostycznych i badawczych zgodnie z normą ISO Modułowy interfejs komunikacyjny pojazdu (MVCI) i normą ISO Otwarty format wymiany danych diagnostycznych (ODX) w swoich sieciach franczyzowych, pliki ODX są udostępniane niezależnym podmiotom za pośrednictwem stron internetowych producenta Do celów pkt 2.6.2, jeżeli producenci korzystają z narzędzi diagnostycznych i badawczych zgodnie z normą ISO Modułowy interfejs komunikacyjny pojazdu (MVCI) i normą ISO Otwarty format wymiany danych diagnostycznych (ODX) w swoich sieciach franczyzowych, pliki ODX są udostępniane niezależnym podmiotom za pośrednictwem stron internetowych producenta. 324 Załącznik XVIII punkt 2 podpunkt 2.8 a (nowy) 2.8a. Na potrzeby OBD pojazdu, diagnostyki, naprawy i konserwacji bezpośredni strumień danych o pojeździe udostępniany jest poprzez port szeregowy znormalizowanego łącza danych określony w załączniku 11 dodatek 1 pkt regulaminu EKG ONZ nr 83 oraz w załączniku 9B ust regulaminu EKG ONZ nr 49.

285 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/275 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 325 Załącznik XVIII punkt 6 podpunkt 6.1 ustęp 3 Informacje o wszystkich częściach pojazdu, w które jest on wyposażony przez producenta pojazdu zgodnie z numerem VIN i dodatkowymi kryteriami, takimi jak rozstaw osi, moc wyjściowa silnika, wyposażenie lub opcje, i które można wymienić na części zamienne oferowane przez producenta pojazdu autoryzowanym stacjom obsługi lub punktom sprzedaży lub osobom trzecim przy pomocy odniesienia do numeru części z oryginalnego wyposażenia, udostępnia się w bazie danych łatwo dostępnej dla niezależnych podmiotów. Informacje o wszystkich częściach pojazdu, w które jest on wyposażony przez producenta pojazdu zgodnie z numerem VIN i dodatkowymi kryteriami, takimi jak rozstaw osi, moc wyjściowa silnika, wyposażenie lub opcje, i które można wymienić na części zamienne oferowane przez producenta pojazdu autoryzowanym stacjom obsługi lub punktom sprzedaży lub osobom trzecim przy pomocy odniesienia do numeru części z oryginalnego wyposażenia, udostępnia się w formie możliwych do maszynowego odczytu i przetworzenia elektronicznego zbiorów danych w bazie danych dostępnej dla niezależnych podmiotów. 326 Załącznik XVIII punkt 6 podpunkt Forum w sprawie dostępu do informacji o pojazdach, o którym mowa w art. 70, określa parametry dla spełnienia tych wymogów zgodnie z aktualnym stanem wiedzy. W tym celu niezależne podmioty uzyskują akredytację i autoryzację w oparciu o dokumenty wykazujące, że prowadzą legalną działalność gospodarczą i nie były skazane za działalność przestępczą Forum w sprawie dostępu do informacji o pojazdach, o którym mowa w art. 70, określa parametry dla spełnienia tych wymogów zgodnie z aktualnym stanem wiedzy. W tym celu niezależne podmioty uzyskują akredytację i autoryzację w oparciu o dokumenty wykazujące, że prowadzą legalną działalność gospodarczą i nie były skazane za odnośną działalność przestępczą.

286 C 298/276 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 327 Załącznik XVIII punkt 6 podpunkt W przypadku pojazdów objętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 595/2009 przeprogramowania sterowników dokonuje się zgodnie z ISO , SAE J2534 albo TMC RP1210B, stosując sprzęt niezastrzeżony. Można również stosować interfejs w postaci Ethernetu, portu szeregowego lub sieci lokalnej (LAN) oraz media alternatywne, jak płyta kompaktowa (CD), płyta DVD lub pamięci półprzewodnikowe wykorzystywane w urządzeniach informacyjno-rozrywkowych (np. systemy nawigacyjne, telefon), ale pod warunkiem że nie jest wymagane żadne zamknięte oprogramowanie komunikacyjne (np. sterowniki lub dodatkowe moduły) ani chroniony patentem sprzęt komputerowy. W celu zatwierdzania zgodności aplikacji producenta i interfejsów komunikacyjnych pojazdów (VCI) zgodnych z normami ISO , SAE J2534 lub TMC RP1210B producent oferuje zatwierdzanie niezależnie stworzonych VCI lub wynajem i informacje dotyczące specjalistycznego sprzętu niezbędnego producentowi VCI do samodzielnego dokonania takiego zatwierdzenia. Opłaty za takie zatwierdzanie lub informacje i sprzęt komputerowy podlegają warunkom określonym w art. 67 ust Przeprogramowania sterowników dokonuje się zgodnie z ISO lub SAE J2534 lub TMC RP1210, stosując sprzęt niezastrzeżony. Jeżeli przeprogramowanie lub diagnostyka przeprowadzane są z wykorzystaniem łącza DoIP zgodnego z normą ISO 13400, muszą być zgodne z wymogami norm, o których mowa w akapicie pierwszym. W przypadku gdy producenci pojazdów używają dodatkowych, zastrzeżonych protokołów komunikacji, to specyfikacje tych protokołów muszą zostać udostępnione niezależnym podmiotom. W celu zatwierdzania zgodności aplikacji producenta i interfejsów komunikacyjnych pojazdów (VCI) zgodnych z normami ISO , SAE J2534 lub TMC RP1210 producent oferuje w ciągu sześciu miesięcy od udzielenia homologacji typu zatwierdzanie niezależnie stworzonych VCI oraz środowisko badania, w tym informacje dotyczące specyfikacji protokołu komunikacji oraz wynajem specjalistycznego sprzętu niezbędnego producentowi VCI do samodzielnego dokonania takiego zatwierdzenia. Opłaty za takie zatwierdzanie lub informacje i sprzęt komputerowy podlegają warunkom określonym w art. 67 ust. 1. Należy zapewnić zgodność z wymogami albo poprzez zobowiązanie CEN do opracowania odpowiednich norm zgodności, albo poprzez użycie istniejących norm takich jak SAE J Opłaty za takie zatwierdzanie lub informacje i sprzęt komputerowy podlegają warunkom określonym w art. 67 ust. 1.

287 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/277 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 328 Załącznik XVIII punkt 6 podpunkt 6.8 a (nowy) 6.8a. Jeżeli informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdu dostępne na stronie internetowej producenta nie zawierają określonych istotnych informacji, umożliwiających odpowiednie projektowanie i produkcję dodatkowych układów zasilania paliwami alternatywnymi, wówczas zainteresowany producent dodatkowych układów zasilania paliwami alternatywnymi musi mieć dostęp do informacji określonych w ust. 1, 3 i 4 dokumentu informacyjnego zamieszczonych w załączniku I, zwracając się z odpowiednim wnioskiem bezpośrednio do producenta. Odpowiednie dane kontaktowe muszą być wyraźnie podane na stronie internetowej producenta, a informacje należy dostarczyć w ciągu 30 dni. Informacje takie należy dostarczać tylko dla dodatkowych układów zasilania paliwami alternatywnymi objętych regulaminem EKG ONZ nr 115 lub komponentów zmodyfikowanych układów napędowych wykorzystujących paliwa alternatywne, które stanowią część układów objętych regulaminem EKG ONZ nr 115 i należy je przedstawić wyłącznie na wniosek wyraźnie określający dokładną specyfikację modelu pojazdu, którego dotyczy, i wyraźnie potwierdzający, że informacje są konieczne do opracowania dodatkowych układów zasilania paliwami alternatywnymi lub komponentów objętych regulaminem EKG ONZ nr Załącznik XVIII punkt 7 a (nowy) 7a. Producenci pojazdów udostępniają za pośrednictwem serwisu internetowego lub do pobrania elektroniczny zbiór danych zawierający pełny wykaz numerów VIN (lub wymagany podzbiór) i skorelowaną indywidualną specyfikację oraz parametry konfiguracyjne, które były pierwotnie zintegrowane w pojeździe.

288 C 298/278 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 330 Załącznik XVIII punkt 7 b (nowy) 7b. Przepisy dotyczące bezpieczeństwa układu elektronicznego 7b.1. Każdy pojazd wyposażony w komputer kontroli emisji zanieczyszczeń musi być wyposażony w środki zapobiegające wprowadzaniu w nim zmian, z wyjątkiem modyfikacji dopuszczonych przez producenta. Producent musi dopuszczać możliwość modyfikacji, jeśli są one konieczne do celów diagnostyki, obsługi technicznej, kontroli, modernizacji lub naprawy pojazdu. Programowalne kody komputerowe lub parametry operacyjne są odporne na ingerencję osób niepowołanych oraz zapewniają poziom ochrony przynajmniej tak dobry jak ten przewidziany w postanowieniach ISO z dnia 15 marca 2001 r. (SAE J2186 z października 1996 r.). Wszelkie usuwalne układy pamięci przeznaczone do wzorcowania muszą być umieszczone w szczelnej obudowie, zamontowane w zaplombowanym pojemniku lub chronione algorytmami elektronicznymi, a jakiekolwiek zmiany mogą być w nich dokonywane wyłącznie przy użyciu specjalistycznych narzędzi i procedur. Tego rodzaju ochrona może być dozwolona jedynie w przypadku funkcji bezpośrednio związanych z kalibracją emisji lub zapobieganiem kradzieży pojazdu. 7b.2. Zaprogramowanych komputerowo parametrów pracy silnika nie wolno zmieniać bez zastosowania specjalistycznych narzędzi i procedur (np. przylutowanych lub obudowanych części komputerowych bądź zaplombowanej (lub zalutowanej) części obudowy komputera). 7b.3. W przypadku mechanicznych pomp wtrysku paliwa, w które są wyposażane silniki o zapłonie samoczynnym, producenci muszą podjąć odpowiednie kroki w celu zabezpieczenia ustawień maksymalnej dawki paliwa przed ingerencją osób niepowołanych w czasie użytkowania pojazdu. 7b.4. Producenci mogą zwrócić się do organu homologacyjnego o zwolnienie ich z obowiązku spełnienia jednego ze wspomnianych wymogów ust. 8 w odniesieniu do pojazdów, co do których istnieje małe prawdopodobieństwo, że mogą wymagać zabezpieczenia. Przy rozpatrywaniu wniosku o wspomniane zwolnienie kryteria oceniane przez organ homologacyjny obejmują aktualną dostępność podzespołów rejestrujących pracę pojazdu, osiągi pojazdu oraz przewidywaną wielkość sprzedaży pojazdu.

289 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/279 Wtorek, 4 kwietnia 2017 r. 7b.5. Producenci wykorzystujący programowalne układy kodów komputerowych (np. kasowana elektrycznie programowalna pamięć przeznaczona tylko do odczytu, EEPROM) muszą zabezpieczyć je przed nieupoważnionym przeprogramowaniem. Producenci stosują udoskonalone strategie zapobiegania nieuprawnionemu manipulowaniu oraz funkcje zabezpieczania zapisu wymagające elektronicznego dostępu do komputera zewnętrznego utrzymywanego przez producenta, do którego muszą mieć również dostęp niezależne podmioty, przy zastosowaniu zabezpieczeń przewidzianych w ust. 6.2 oraz pkt 6.4. Metody zapewniające pożądany poziom ochrony przed nieuprawnionym dostępem są zatwierdzane przez organ udzielający homologacji. 331 Załącznik XVIII dodatek 2 podpunkt każdy dodatkowy system informacji o protokole konieczny dla przeprowadzenia pełnej diagnostyki będącej uzupełnieniem norm określonych w pkt załącznika 9B do regulaminu EKG ONZ nr 49, obejmujący dodatkowe informacje o protokołach sprzętu i oprogramowania, identyfikację parametrów, funkcje przesyłu, wymogi utrzymania aktywności lub warunki błędu; każdy dodatkowy system informacji o protokole konieczny dla przeprowadzenia pełnej diagnostyki będącej uzupełnieniem norm określonych w pkt załącznika 9B do regulaminu EKG ONZ nr 49 oraz w pkt załącznika 11 do regulaminu EKG ONZ nr 83, obejmujący dodatkowe informacje o protokołach sprzętu i oprogramowania, identyfikację parametrów, funkcje przesyłu, wymogi utrzymania aktywności lub warunki błędu; 332 Załącznik XVIII dodatek 2 podpunkt szczegółowe informacje dotyczące sposobu uzyskania i interpretacji wszystkich kodów usterki niezgodnych z normami określonymi w pkt załącznika 9B do regulaminu EKG ONZ nr 49; szczegółowe informacje dotyczące sposobu uzyskania i interpretacji wszystkich kodów usterki niezgodnych z normami określonymi w pkt załącznika 9B do regulaminu EKG ONZ nr 49 oraz w pkt załącznika 11 do regulaminu EKG ONZ nr 83;

290 C 298/280 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0101 Brak sprzeciwu wobec aktu delegowanego: Podstawowe dokumenty informacyjne dotyczące produktów inwestycyjnych sprzedawanych detalicznie w pakietach i ubezpieczeń Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie niewyrażania sprzeciwu wobec rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 8 marca 2017 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/ 2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) przez ustanowienie regulacyjnych standardów technicznych w zakresie prezentacji, treści, przeglądu i zmiany dokumentów zawierających kluczowe informacje oraz warunków spełnienia wymogu przekazania takich dokumentów (C(2017) /2602(DEA)) (2018/C 298/23) Parlament Europejski, uwzględniając rozporządzenie delegowane Komisji (C(2017)01473) ( zmienione rozporządzenie delegowane ), uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 14 września 2016 r. w sprawie rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 30 czerwca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/ 2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) przez ustanowienie regulacyjnych standardów technicznych w zakresie prezentacji, treści, przeglądu i zmiany dokumentów zawierających kluczowe informacje oraz warunków spełnienia wymogu przekazania takich dokumentów (C(2016) /2816(DEA)) ( 1 ), uwzględniając pismo Komisji z dnia 22 marca 2017 r., w którym Komisja zwraca się do Parlamentu o oświadczenie, że nie wyrazi on sprzeciwu wobec zmienionego rozporządzenia delegowanego, uwzględniając pismo Komisji Gospodarczej i Monetarnej z dnia 28 marca 2017 r. skierowane do przewodniczącego Konferencji Przewodniczących Komisji, uwzględniając art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1286/2014 z dnia 26 listopada 2014 r. w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych (PRIIP) ( 2 ), w szczególności jego art. 8 ust. 5, art. 10 ust. 2, art. 13 ust. 5 i art. 31, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2340 z dnia 14 grudnia 2016 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1286/2014 w sprawie dokumentów zawierających kluczowe informacje, dotyczących detalicznych produktów zbiorowego inwestowania i ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych w odniesieniu do daty rozpoczęcia jego stosowania ( 3 ), uwzględniając art. 13 oraz art. 10 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE ( 4 ), rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE ( 5 ) oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE ( 6 ), ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0347. ( 2 ) Dz.U. L 352 z , s. 1. ( 3 ) Dz.U. L 354 z , s. 35. ( 4 ) Dz.U. L 331 z , s. 12. ( 5 ) Dz.U. L 331 z , s. 48. ( 6 ) Dz.U. L 331 z , s. 84.

291 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/281 uwzględniając pismo przewodniczących europejskich urzędów nadzoru wystosowane dnia 22 grudnia 2016 r. w następstwie przekazanego pisemnie dnia 10 listopada 2016 r. wniosku Komisji, w którym powiadamia ona o swoim zamiarze zmiany projektu regulacyjnych standardów technicznych przedstawionego wspólnie przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB), Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) i Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) na mocy art. 8 ust. 5, art. 10 ust. 2 i art. 13 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1286/2014, uwzględniając zalecenie Komisji Gospodarczej i Monetarnej dotyczące decyzji, uwzględniając art. 105 ust. 6 Regulaminu, uwzględniając brak sprzeciwów zgłoszonych w terminie określonym w art. 105 ust. 6 tiret trzecie i czwarte Regulaminu, który upłynął w dniu 4 kwietnia 2017 r., A. mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 14 września 2016 r. Parlament Europejski wyraził sprzeciw wobec rozporządzenia delegowanego Komisji z dnia 30 czerwca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie (UE) nr 1286/2014 oraz zwrócił się do Komisji o przedstawienie zmienionego rozporządzenia delegowanego, które uwzględni wyrażone przez niego zastrzeżenia w odniesieniu do niejasnego traktowania PRIIP o większej liczbie opcji, do niewystarczającego uwzględnienia faktu, że inwestorzy indywidualni mogą stracić pieniądze również przy niekorzystnych scenariuszach dotyczących niektórych produktów, a także w odniesieniu do braku szczegółowych wytycznych w zakresie wykorzystania ostrzeżenia przed błędnym zrozumieniem ; B. mając na uwadze, że w rezolucji z dnia 14 września 2016 r. Parlament Europejski przypomniał, że przewodniczący Komisji Gospodarczej i Monetarnej i zespół negocjacyjny Parlamentu skierowali do Komisji pismo w dniu 30 czerwca 2016 r., zwracając się do Komisji o zbadanie, czy wdrożenie rozporządzenia (UE) nr 1286/2014 powinno zostać odroczone; C. mając na uwadze, że przepisy zmienionego rozporządzenia delegowanego są spójne z celami Parlamentu wyrażonymi w jego rezolucji z dnia 14 września 2016 r., a następnie podczas nieformalnego dialogu w ramach prac przygotowawczych do przyjęcia zmienionego rozporządzenia delegowanego; D. mając na uwadze, że w zmienionym rozporządzeniu delegowanym wyjaśnia się, że twórcy PRIIP o większej liczbie opcji obejmujących konkretne warianty inwestycyjne, jakimi są przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) lub fundusze niebędące UCITS wspomniane w art. 32 rozporządzenia (UE) nr 1286/2014, nie będą musieli przekazywać wszystkich informacji wymaganych w ramach PRIIP i zamiast tego będą upoważnieni do korzystania z dokumentów zawierających kluczowe informacje dla inwestorów UCITS stanowiących odpowiedni sposób dostarczania inwestorom indywidualnym bardziej szczegółowych informacji przed zawarciem umowy; E. mając na uwadze, że choć podstawowe obliczenia dotyczące trzech ujętych uprzednio scenariuszy wyników wciąż opierają się na danych historycznych, do zmienionego rozporządzenia delegowanego dodano dodatkowy czwarty scenariusz wyników; mając na uwadze, że celem tego scenariusza warunków skrajnych jest określenie znacznych niekorzystnych skutków danych produktów, które nie są uwzględnione w istniejącym scenariuszu niekorzystnym ; F. mając na uwadze, że wykorzystywanie ostrzeżenia przed błędnym zrozumieniem zostało wyjaśnione poprzez włączenie w jego zakres stosowania tych PRIIP, które są uznawane za produkty złożone na mocy dyrektywy 2014/65/ UE w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz dyrektywy (UE) 2016/97 w sprawie dystrybucji ubezpieczeń; G. mając na uwadze, że proponowana część dokumentu zawierającego kluczowe informacje zatytułowana Co to za produkt? została zmieniona, a część zatytułowana Jakie są ryzyka i możliwe korzyści obejmuje przedstawienie kosztów administracyjnych w stosunku do elementów biometrycznych ubezpieczeniowych produktów inwestycyjnych; H. mając na uwadze, że w rozporządzeniu (UE) 2016/2340 odroczono datę rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) nr 1286/2014 o 12 miesięcy do dnia 1 stycznia 2018 r.; 1. oświadcza, że nie wyraża sprzeciwu wobec zmienionego rozporządzenia delegowanego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie i Komisji. Środa, 5 kwietnia 2017 r.

292 C 298/282 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0103 Niektóre aspekty prawa spółek***i Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (tekst jednolity) (COM(2015)0616 C8-0388/ /0283(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza ujednolicenie) (2018/C 298/24) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0616), uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 50 ust. 1 i art. 50 ust. 2 lit. g) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0388/2015), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 27 kwietnia 2016 r. ( 1 ), uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych ( 2 ), uwzględniając art. 103 i 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0088/2017), A. mając na uwadze opinię konsultacyjnej grupy roboczej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, zgodnie z którą wniosek ogranicza się do zwykłego ujednolicenia istniejących tekstów, bez zmiany co do istoty; 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2015)0283 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie niektórych aspektów prawa spółek (tekst jednolity) (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, dyrektywy (UE) 2017/1132.) ( 1 ) Dz.U. C 264 z , s. 82. ( 2 ) Dz.U. C 102 z , s. 2.

293 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/283 P8_TA(2017)0104 Ratyfikacja protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienie do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie ratyfikacji przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienia do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych (13806/2015 C8-0410/ /0135(NLE)) (Zgoda) (2018/C 298/25) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (13806/2015), uwzględniając Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS z 1996 r.), uwzględniając protokół z 2010 r. do konwencji SNS z 1996 r., uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 100 ust. 2 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8 0410/2015), uwzględniając decyzję Rady 2002/971/WE z dnia 18 listopada 2002 r. upoważniającą państwa członkowskie, w interesie Wspólnoty, do ratyfikowania lub przystąpienia do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS) ( 1 ), uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r. ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję wstępną z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji Rady ( 3 ), uwzględniając działania podjęte przez Komisję w dniu 4 października 2016 r. w następstwie rezolucji wstępnej, uwzględniając opinię w formie pisma w sprawie właściwej podstawy prawnej dla przedmiotowego projektu decyzji Rady przyjętą przez Komisję Prawną w dniu 19 lutego 2016 r. ( 4 ) oraz załączoną do sprawozdania wstępnego Komisji Prawnej (A8-0191/2016), uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4, a także art. 108 ust. 7 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej (A8-0076/2017), 1. wyraża zgodę na ratyfikację przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz na przystąpienie do niego, z wyłączeniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich. ( 1 ) Dz.U. L 337 z , s. 55 ( 2 ) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0259. ( 4 ) PE

294 C 298/284 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0105 Ratyfikacja protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienie do niego, w odniesieniu do aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie ratyfikacji przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz przystąpienia do niego, z uwzględnieniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych (14112/2015 C8-0409/ /0136(NLE)) (Zgoda) (2018/C 298/26) Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (14112/2015), uwzględniając Międzynarodową konwencję o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS z 1996 r.), uwzględniając protokół z 2010 r. do konwencji SNS z 1996 r., uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 81 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0409/2015), uwzględniając protokół nr 22 w sprawie stanowiska Danii załączony do traktatów, uwzględniając decyzję Rady 2002/971/WE z dnia 18 listopada 2002 r. upoważniającą państwa członkowskie, w interesie Wspólnoty, do ratyfikowania lub przystąpienia do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych z 1996 r. (konwencja SNS) ( 1 ), uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r. ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję wstępną z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie projektu decyzji Rady ( 3 ), uwzględniając działania podjęte przez Komisję w dniu 4 października 2016 r. w następstwie rezolucji wstępnej, uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4, a także art. 108 ust. 7 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Prawnej (A8-0078/2017), 1. wyraża zgodę na ratyfikację przez państwa członkowskie w interesie Unii Europejskiej protokołu z 2010 r. do Międzynarodowej konwencji o odpowiedzialności i odszkodowaniu za szkodę związaną z przewozem morskim substancji niebezpiecznych i szkodliwych, oraz na przystąpienie do niego, z uwzględnieniem aspektów związanych ze współpracą sądową w sprawach cywilnych; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich. ( 1 ) Dz.U. L 337 z , s. 55. ( 2 ) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 14 października 2014 r., 1/13, ECLI:EU:C:2014:2303. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0260.

295 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/285 P8_TA(2017)0106 Stosowanie przepisów dorobku Schengen w obszarze Systemu Informacyjnego Schengen w Chorwacji * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie stosowania przepisów dorobku Schengen w obszarze Systemu Informacyjnego Schengen w Republice Chorwacji (COM(2017)0017 C8-0026/ /0011(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 298/27) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2017)0017), uwzględniając art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z dnia 9 grudnia 2011 r. ( 1 ), w związku z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0026/2017), uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0073/ 2017), 1. zatwierdza wniosek Komisji; 2. zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament; 3. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 112 z , s. 21.

296 C 298/286 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0107 Wyroby medyczne ***II Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. dotyczące stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w sprawie przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (10728/4/2016 C8-0104/ /0266(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie) (2018/C 298/28) Parlament Europejski, uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (10728/4/2016 C8-0104/2017), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 14 lutego 2013 r. ( 1 ), uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu ( 2 ) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0542), uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 67a Regulaminu, uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0068/2017), 1. zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu; 2. stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; 4. zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. ( 1 ) Dz.U. C 133 z , s. 52. ( 2 ) Teksty przyjęte w dniu 2 kwietnia 2014 r.: P7_TA(2014)0266.

297 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/287 P8_TA(2017)0108 Wyroby medyczne do diagnostyki in vitro ***II Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie stanowiska Rady przyjętego w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/ UE (10729/4/2016 C8-0105/ /0267(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie) (2018/C 298/29) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (10729/4/2016 C8-0105/2017), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 14 lutego 2013 r. ( 1 ), uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu ( 2 ) dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2012)0541), uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 67a Regulaminu, uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0069/2017), 1. zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu; 2. przyjmuje do wiadomości oświadczenia Komisji załączone do niniejszej rezolucji; 3. stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; 5. zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. ( 1 ) Dz.U. C 133 z , s. 52. ( 2 ) Teksty przyjęte w dniu 2 kwietnia 2014 r.: P7_TA(2014)0267.

298 C 298/288 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ Oświadczenie Komisji w sprawie przepisów dotyczących informacji i porad w zakresie badań genetycznych w art. 4 rozporządzenia w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro Nie później niż pięć lat od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia i w ramach przeglądu funkcjonowania art. 4, przewidzianego w art. 111 rozporządzenia, Komisja przedstawi sprawozdanie dotyczące doświadczeń państw członkowskich z realizacji obowiązków, o których mowa w art. 4, w zakresie informacji i doradztwa w kontekście stosowania badań genetycznych. W szczególności Komisja przedstawi sprawozdanie na temat stosowania różnych praktyk w świetle podwójnego celu realizowanego przez rozporządzenie, jakim jest zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa pacjentów oraz zagwarantowanie sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Oświadczenie Komisji w sprawie badań genetycznych wykorzystywanych do celów związanych ze stylem życia i dobrostanem W odniesieniu do badań genetycznych przeznaczonych do celów związanych z dobrostanem lub ze stylem życia Komisja podkreśla, że wyroby niemające celu medycznego, łącznie z przeznaczonymi do utrzymania lub poprawy, bezpośrednio lub pośrednio, zdrowego stylu życia, jakości życia i dobrostanu osób fizycznych, nie są objęte art. 2 (definicje) rozporządzenia w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro. Komisja zamierza jednak monitorować, na podstawie działań w zakresie nadzoru rynku prowadzonych przez państwa członkowskie, szczególne kwestie bezpieczeństwa, które mogłyby być związane z użytkowaniem tych urządzeń.

299 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/289 P8_TA(2017)0109 Fundusze rynku pieniężnego ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie funduszy rynku pieniężnego (COM(2013)0615 C7-0263/ /0306(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/30) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0615), uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0263/2013), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 21 maja 2014 r. ( 1 ), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego przyjętą na sesji plenarnej w dniach 10 grudnia 2013 r. ( 2 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 7 grudnia 2016 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0041/2015), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu ( 3 ); 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2013)0306 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ w sprawie funduszy rynku pieniężnego (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/1131.) ( 1 ) Dz.U. C 255 z , s. 3. ( 2 ) Dz.U. C 170 z , s. 50. ( 3 ) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte dnia 29 kwietnia 2015 r. (Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0170).

300 C 298/290 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0110 Prospekt emisyjny publikowany w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z ofertą publiczną lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych (COM(2015)0583 C8-0375/ /0268(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/31) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0583), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0375/2015), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 17 marca 2016 r. ( 1 ), uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 16 marca 2016 r. ( 2 ), po konsultacji z Komitetem Regionów, uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 20 grudnia 2016 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A8 0238/2016), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu ( 3 ); 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2015)0268 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ w sprawie prospektu, który ma być publikowany w związku z ofertą publiczną papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na rynku regulowanym oraz uchylenia dyrektywy 2003/71/WE (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/1129.) ( 1 ) Dz.U. C 195 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. C 177 z , s. 9. ( 3 ) Niniejsze stanowisko zastępuje poprawki przyjęte w dniu 15 września 2016 r. (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0353).

301 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/291 P8_TA(2017)0111 Wieloletnie ramy finansowe na lata *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (14942/2016 C8-0103/ /0283(APP)) (Specjalna procedura ustawodawcza zgoda) (2018/C 298/32) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/ 2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (COM(2016)0604), uwzględniając projekt rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (EU, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (14942/2016) oraz sprostowanie Rady (14942/2016 COR2), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (C8-0103/2017), uwzględniając porozumienie co do zasady, zawarte w Radzie w dniu 7 marca 2017 r., dotyczące rewizji wieloletnich ram finansowych na lata ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie przygotowania powyborczej rewizji WRF na lata : uwagi Parlamentu poprzedzające wniosek Komisji ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata ( 3 ), uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji ( 4 ), uwzględniając art. 86 oraz art. 99 ust. 1 i ust. 4 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Budżetowej (A8-0110/2017), 1. wyraża zgodę na projekt rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata w postaci załączonej do niniejszej rezolucji; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym. ( 1 ) 7030/2017 i 7031/2017 COR1. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0309. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0412. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0112.

302 C 298/292 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. ZAŁĄCZNIK: Projekt rozporządzenie Rady (UE, Euratom) 2017/ zmieniający rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1311/2013 określające wieloletnie ramy finansowe na lata (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on końcowej wersji aktu prawnego, rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2017/1123.)

303 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/293 P8_TA(2017)0113 Uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w prawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej decyzję (UE) 2015/435 w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki (COM(2016)0607 C8-0387/ /2233(BUD)) (2018/C 298/33) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0607 C8-0387/2016), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 1 ), w szczególności jego art. 6 i 13, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 2 ), w szczególności jego pkt 14, uwzględniając porozumienie co do zasady, zawarte w Radzie w dniu 7 marca 2017 r., dotyczące rewizji wieloletnich ram finansowych na lata ( 3 ), uwzględniając decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/435 z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 grudnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki w 2014 r. ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie przygotowania powyborczej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata wkład Parlamentu przed wnioskiem Komisji ( 6 ), a także rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych na lata ( 7 ), uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0104/2017), A. mając na uwadze, że w roku 2014 Parlament Europejski i Rada uruchomiły margines na nieprzewidziane wydatki na kwotę EUR w środkach na płatności; mając na uwadze, że uruchomienie marginesu na nieprzewidziane wydatki obejmowało kwotę w wysokości 350 mln EUR w związku z oczekiwaniem na porozumienie dotyczące traktowania płatności w odniesieniu do instrumentów specjalnych; B. mając na uwadze, że zdecydowano o kompensacji kwoty EUR w latach oraz zwróceniu się do Komisji o przedstawienie w odpowiednim czasie wniosku dotyczącego pozostałej kwoty wynoszącej 350 mln EUR; C. mając na uwadze, że zgodnie ze średnioterminową prognozą dotyczącą płatności, przedstawioną w kontekście śródokresowego przeglądu / śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych, w latach należy spodziewać się presji na pułapy rocznych płatności; D. mając na uwadze, że budżet na rok 2017 wykazuje margines poniżej pułapu płatności w wysokości 9,8 mld EUR, co pozwala na kompensację pełnej kwoty uruchomionej w 2014 r.; ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. C 373 z , s. 1. ( 3 ) 7030/2017 i 7031/2017 COR1. ( 4 ) Dz.U. L 72 z , s. 4. ( 5 ) Dz.U. C 294 z , s. 65. ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0309. ( 7 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0412.

304 C 298/294 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 1. z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji przedstawiony w ramach pakietu dotyczącego śródokresowego przeglądu / śródokresowej rewizji wieloletnich ram finansowych; 2. uważa, że kompensacja całkowitej kwoty w wysokości EUR, uruchomionej w 2014 r., względem marginesu poniżej pułapu płatności na rok 2017 umożliwi większą elastyczność w drugiej połowie okresu obowiązywania wieloletnich ram finansowych i przyczyni się do zapobieżenia nowemu kryzysowi związanemu z płatnościami; 3. podkreśla, że wykluczenie pozostałej kwoty w wysokości 350 mln EUR z mechanizmu kompensacji stanowi potwierdzenie od dawna zajmowanego przez Parlament stanowiska, zgodnie z którym środki na płatności, przeznaczone na instrumenty specjalne, należy obliczać poza pułapami wieloletnich ram finansowych; 4. z zadowoleniem przyjmuje zawarte w Radzie porozumienie co do zasady, dotyczące załączonej decyzji, gdyż jest ono zgodne z interpretacją Parlamentu; 5. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zarządzenia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji.

305 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/295 Środa, 5 kwietnia 2017 r. ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY zmieniająca decyzję (UE) 2015/435 w sprawie uruchomienia marginesu na nieprzewidziane wydatki (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/1331.)

306 C 298/296 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0114 Preliminarz dochodów i wydatków na rok budżetowy 2018 sekcja I Parlament Europejski Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2018 (2017/2022(BUD)) (2018/C 298/34) Parlament Europejski, uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 ( 1 ), w szczególności jego art. 36, uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 2 ), uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 3 ) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. zmieniające regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej ( 4 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2017 ( 5 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 października 2016 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017 ( 6 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017, zatwierdzonego przez komitet pojednawczy w ramach procedury budżetowej ( 7 ), uwzględniając sprawozdanie sekretarza generalnego dla Prezydium dotyczące sporządzenia wstępnego projektu preliminarza budżetowego Parlamentu na rok budżetowy 2018, uwzględniając wstępny projekt preliminarza budżetowego sporządzony przez Prezydium w dniu 3 kwietnia 2017 r. zgodnie z art. 25 ust. 7 oraz art. 96 ust. 1 Regulaminu, uwzględniając projekt preliminarza budżetowego sporządzony przez Komisję Budżetową zgodnie z art. 96 ust. 2 Regulaminu, uwzględniając art. 96 i 97 Regulaminu, ( 1 ) Dz.U. L 298 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. C 373 z , s. 1. ( 4 ) Dz.U. L 287 z , s. 15. ( 5 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0132. ( 6 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0411. ( 7 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0475.

307 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/297 uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0156/2017), Środa, 5 kwietnia 2017 r. A. mając na uwadze, że niniejsza procedura jest trzecią procedurą budżetową przeprowadzoną całkowicie w nowej kadencji i dotyczy piątego roku wieloletnich ram finansowych na lata ; B. mając na uwadze, że budżet na rok 2018, zgodnie z propozycją zawartą w sprawozdaniu sekretarza generalnego, jest przygotowywany w kontekście zwiększenia pułapu dla działu V w porównaniu z 2017 r., co pozostawi większy margines dla wzrostu i inwestycji, a także umożliwi dalsze wdrażanie strategii politycznych na rzecz oszczędności i poprawy efektywności; C. mając na uwadze, że sekretarz generalny zaproponował siedem celów priorytetowych dla budżetu na 2018 r., a mianowicie: rozpoczęcie kampanii informacyjnej w związku z wyborami w 2019 r., konsolidacja zastosowanych środków bezpieczeństwa, kontynuacja wieloletnich przedsięwzięć z zakresu nieruchomości, inwestowanie w cyfryzację i komputeryzację procedur, dalsze wdrażanie środków koniecznych do wprowadzenia języka irlandzkiego jako w pełni oficjalnego języka, analiza potencjalnego wpływu Brexitu i zachęcanie do ekologicznego podejścia do transportu; D. mając na uwadze, że sekretarz generalny zaproponował we wstępnym projekcie preliminarza budżetowego Parlamentu na rok 2018 budżet w wysokości EUR, co oznacza ogólny wzrost o 3,26 % w stosunku do budżetu na rok 2017 i stanowi 19,06 % środków działu V WRF na lata ; E. mając na uwadze, że w celu wzmocnienia projektów w zakresie bezpieczeństwa, uiszczenia opłat za użytkowanie wieczyste budynku im. ADENAUERA i rozpoczęcia kampanii informacyjnej w związku z wyborami w 2019 r. zaproponowane zostały przez sekretarza generalnego dodatkowe inwestycje nadzwyczajne, których koszt wyniesie 47,6 mln EUR; F. mając na uwadze, że prawie 68 % budżetu to wydatki podlegające indeksacji, odpowiadające głównie wynagrodzeniom oraz dodatkom dla posłów i pracowników, jak również budynkom, które dostosowywane są zgodnie z regulaminem pracowniczym, indeksacją sektorową lub stopą inflacji; G. mając na uwadze, że sprawozdanie Parlamentu zatytułowane Kobiety w Parlamencie Europejskim opublikowane dnia 8 marca 2017 r. z okazji Międzynarodowego Dnia Kobiet wskazuje na brak równowagi płci na stanowiskach kierowniczych w Parlamencie, gdzie 83,3 % stanowisk zastępców sekretarza generalnego i dyrektorów generalnych zajmują mężczyźni, a 16,7 % kobiety, 70,2 % stanowisk dyrektorów w Parlamencie zajmują mężczyźni, a 29,8 % kobiety oraz 65,9 % stanowisk kierowników działów w Parlamencie zajmują mężczyźni, a 34,1 % kobiety; H. mając na uwadze, że Karta praw podstawowych Unii Europejskiej zobowiązuje Unię do poszanowania różnorodności językowej i zakazuje dyskryminacji ze względu na język, dając tym samym obywatelom Unii prawo do używania każdego z 24 języków urzędowych Unii w korespondencji z instytucjami unijnymi, które mają obowiązek udzielenia odpowiedzi w tym samym języku; I. mając na uwadze, że Parlament podkreślił już w swojej rezolucji z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2016 ( 1 ), że budżet na rok 2016 r. powinien być określony w oparciu o realistyczne przesłanki i zgodny z zasadą dyscypliny budżetowej oraz z zasadą należytego zarządzania finansami; J. mając na uwadze, że wiarygodność Parlamentu Europejskiego jako organu władzy budżetowej zależy w dużej mierze od jego zdolności do kontroli własnych wydatków; K. mając na uwadze, że wiarygodność Parlamentu Europejskiego zależy w dużej mierze od jego zdolności do rozwijania demokracji na szczeblu unijnym; ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0172.

308 C 298/298 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. Ramy ogólne 1. podkreśla, że budżet przeznaczony dla Parlamentu w 2018 r. powinien pozostać na poziomie poniżej 20 % działu V; zauważa, że poziom preliminarza na 2018 r. wynosi 18,88 %, co stanowi wartość niższą niż uzyskana w 2017 r. (19,26 %), a także jest najniższym udziałem wydatków w dziale V w minionych piętnastu latach; 2. apeluje o spełnienie wniosków z ust. 15 swojej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2017 oraz ust. 98 swojego sprawozdania z dnia 26 października 2016 r. dotyczącego stanowiska Rady w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017, w których wymaga się, aby metoda ustanawiania budżetu Parlamentu na podstawie aktualnych potrzeb, a nie na podstawie metody współczynnikowej, została zastosowana po raz pierwszy podczas procedury budżetowej na rok budżetowy 2018; 3. zauważa, że kwota przeznaczona na nadzwyczajne wydatki i inwestycje w 2018 r. wynosi 47,6 mln EUR, czyli pozostaje na tym samym poziomie co w 2017 r.; uważa, że kampania informacyjna w związku z wyborami w 2019 r. może być traktowana jako wydatek nadzwyczajny; 4. zauważa, że 75 % środków przeznaczonych na kampanię informacyjną w związku z wyborami w 2019 r. zostało włączonych do wstępnego projektu preliminarza budżetowego na 2018 r., ponieważ większość umów zostanie podpisana w 2018 r.; 5. podkreśla, że największa część budżetu Parlamentu jest ustalana w oparciu o obowiązki statutowe lub umowne i podlega corocznej indeksacji; 6. zatwierdza porozumienie w sprawie poziomu preliminarza na 2018 r. zawarte z Prezydium w dniu 28 marca 2017 r.; zmniejsza poziom wydatków o 18,4 mln EUR w stosunku do początkowej pozycji Prezydium; ustanawia ogólny poziom swego preliminarza na 2018 r. na kwotę EUR, co stanowi całkowity wzrost o 2,3 % w stosunku do budżetu na rok 2017; 7. podkreśla, że do podstawowych zadań Parlamentu Europejskiego należy stanowienie prawa, reprezentowanie obywateli i monitorowanie prac innych instytucji; 8. podkreśla rolę Parlamentu w budowaniu europejskiej świadomości politycznej i promowaniu unijnych wartości; 9. podkreśla, że w porównaniu z propozycją sekretarza generalnego, potrzebne są oszczędności, oraz że usilnie zachęca się do podejmowania wszelkich wysiłków na rzecz dążenia do bardziej efektywnego i przejrzystego wykorzystania środków publicznych; Przejrzystość i dostępność 10. z zadowoleniem przyjmuje odpowiedź na wniosek przedstawiony przez Komisję Budżetową w jej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2017 ( 1 ) oraz powtórzony w jej rezolucji w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu ogólnego Unii na rok budżetowy 2017 ( 2 ) dotyczący średnio- i długoterminowego planowania budżetu, w tym jasnego rozróżnienia między inwestycjami a wydatkami operacyjnymi związanymi z funkcjonowaniem Parlamentu i jego obowiązkami statutowymi (w tym w odniesieniu do wynajmu i zakupów); 11. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie grupy roboczej ds. procedur ustalania preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu; zauważa, że Parlament wezwał do rozważenia przeprowadzenia kolejnego przeglądu przepisów dotyczących wewnętrznych procedur budżetowych ( 3 ); podkreśla, że członkowie Prezydium i Komisji Budżetowej muszą otrzymywać odpowiednie informacje odnoszące się do procedury opracowania preliminarza budżetowego w odpowiednim czasie, muszą one być czytelne i posiadać odpowiedni poziom szczegółowości, tak aby Prezydium i Komisja Budżetowa mogły podejmować decyzje na podstawie kompleksowego obrazu sytuacji i potrzeb budżetu Parlamentu; ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0132. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0411. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0484.

309 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/299 Środa, 5 kwietnia 2017 r. 12. ponownie wzywa sekretarza generalnego do zaproponowania takiego sposobu zaprezentowania obywatelom budżetu na stronie internetowej Parlamentu, aby zapewnić odpowiedni poziom szczegółowości oraz aby budżet był czytelny i przyjazny użytkownikowi, dzięki czemu wszyscy obywatele będą mogli lepiej zrozumieć działania Parlamentu, jego priorytety oraz odnośną dynamikę wydatków; 13. uważa, że grupy odwiedzających to jeden z kluczowych instrumentów służących zwiększaniu wiedzy obywateli na temat działań prowadzonych przez Parlament; z zadowoleniem przyjmuje zmienione przepisy dotyczące grup odwiedzających i uważa, że ryzyko sprzeniewierzenia środków zmniejszyło się dzięki wprowadzeniu nowych i bardziej restrykcyjnych przepisów; w związku z tym zachęca Prezydium, wraz z jego grupą roboczą ds. informacji i komunikacji, do przeglądu środków budżetowych przewidzianych na grupy odwiedzających zaproszone przez posłów, z uwzględnieniem stopy inflacji w ostatnich latach, która wpłynęła na wzrost kosztu takich wizyt; uważa, że chociaż te kwoty nie mają pokrywać wszystkich kosztów ponoszonych przez grupy odwiedzających, a są traktowane raczej jak dopłata, nie można ignorować faktu, że część pokrywanych kosztów zmniejszy się, jeśli dodatek nie będzie dostosowywany zgodnie z inflacją; zwraca się do Prezydium o uwzględnienie faktu, że ta rozbieżność nieproporcjonalnie wpływa na grupy odwiedzających z mniej zamożnych środowisk społeczno-gospodarczych, które posiadają bardzo ograniczone własne środki finansowe; Bezpieczeństwo i cyberbezpieczeństwo 14. odnotowuje bieżące działania na rzecz wzmocnienia bezpieczeństwa Parlamentu w odniesieniu do budynków, wyposażenia i personelu, cyberbezpieczeństwa i bezpieczeństwa komunikacji; zwraca się do sekretarza generalnego i Prezydium o dalszą realizację kompleksowej koncepcji bezpieczeństwa, tak aby w dalszym ciągu zapewniać poprawę bezpieczeństwa Parlamentu z punktu widzenia strukturalnego, operacyjnego i kulturowego; ponownie przypomina o potrzebie poprawy wydajności usług informatycznych świadczonych na rzecz Parlamentu przez inwestowanie w szkolenie personelu, ale również przez lepszy dobór wykonawców w oparciu o wzmocnioną ocenę ich usług i zdolności informatycznych; 15. uważa, że niedawne wydarzenia pokazują, że gwałtownie zwiększyło się prawdopodobieństwo ataków cybernetycznych, a technologia wykorzystywana do przeprowadzania takich ataków często jest bardziej zaawansowana niż środki cyberbezpieczeństwa stosowane do walki z nimi; uważa, że narzędzia informatyczne stały się ważnymi instrumentami dla posłów i personelu w wykonywaniu ich pracy, niemniej jednak są one podatne na takie ataki; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje włączenie bezpieczeństwa cybernetycznego w parlamentarne ogólne ramy zarządzania strategicznego oraz uważa, że pozwoli to instytucji lepiej chronić swoje aktywa i informacje; 16. ubolewa, że mimo zainstalowania systemu SECure (SECEM) Parlament nie jest w stanie otrzymywać poufnych i jawnych briefingów od innych instytucji; ubolewa, że Parlament nie jest w stanie samodzielnie wypracować własnego systemu obsługi informacji niejawnych i zauważa, że prowadzone są obecnie negocjacje z innymi instytucjami w tej sprawie; oczekuje, że negocjacje te pomogą określić najlepsze sposoby umożliwienia Parlamentowi otrzymywania poufnych i jawnych briefingów; wzywa sekretarza generalnego, aby przedstawił Komisji Budżetowej więcej informacji dotyczących ostatnich postępów w tych negocjacjach, zanim Parlament przystąpi do czytania budżetu jesienią 2017 r.; 17. z zadowoleniem przyjmuje wysiłki mające na celu dalszą cyfryzację i komputeryzację procedur; w związku z tym zachęca do wprowadzenia większych możliwości wykorzystywania bezpiecznego podpisu cyfrowego w procedurach administracyjnych, aby ograniczać zużycie papieru i oszczędzać czas; 18. z zadowoleniem przyjmuje podpisanie protokołu ustaleń między rządem belgijskim a Parlamentem Europejskim, Radą, Komisją, Europejską Służbą Działań Zewnętrznych i innymi instytucjami mającymi siedzibę w Brukseli, w sprawie kontroli w zakresie poświadczenia bezpieczeństwa, przeprowadzanych w odniesieniu do wszystkich pracowników zatrudnionych przez wykonawców zewnętrznych, którzy chcą uzyskać dostęp do instytucji UE; zachęca sekretarza generalnego do rozważenia celowości rozszerzenia stosowania protokołu ustaleń na urzędników, asystentów parlamentarnych i stażystów, aby umożliwić niezbędną weryfikację bezpieczeństwa przed ich zatrudnieniem; Polityka w zakresie nieruchomości 19. przypomina, że ostatnia średnioterminowa strategia w zakresie nieruchomości została przyjęta przez Prezydium w 2010 r.; zastanawia się, dlaczego podczas bieżącej kadencji Prezydium nie przedstawiło długoterminowej strategii dotyczącej budynków Parlamentu, pomimo wcześniejszych rezolucji Parlamentu; wzywa sekretarza generalnego i wiceprzewodniczących, aby jak najszybciej przedstawili Komisji Budżetowej nową średnioterminową strategię polityczną w zakresie nieruchomości, zanim Parlament przystąpi do czytania budżetu jesienią 2017 r.;

310 C 298/300 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 20. ponawia apel o przejrzyste podejmowanie decyzji dotyczących polityki w zakresie nieruchomości, na podstawie wcześnie podawanych informacji, z należytym uwzględnieniem art. 203 rozporządzenia finansowego; wzywa do udostępnienia w związku z tym większej ilości informacji na temat rozbudowy żłobka WAYENBERG; 21. wzywa do udostępnienia większej ilości informacji na temat projektu remontu budynku Paul Henri Spaak (PHS), w szczególności wszelkich opinii niezależnych wykonawców zewnętrznych dotyczących możliwych opcji dla budynku PHS, który jest eksploatowany jedynie od 25 lat; apeluje do sekretarza generalnego o jak najszybsze przedstawienie Komisji Budżetowej wyników takiego badania; podkreśla, że istniejący budynek nie spełnia wymagań statyczności dla budynku pełniącego funkcje parlamentarne, o podwyższonym bezpieczeństwie, który musi przetrwać zewnętrzne wstrząsy bez zawalenia się; krytykuje fakt, że budynek PHS nie spełnia nawet minimalnych norm współczesnych wymogów statyczności i zauważa, że konieczne było już przeprowadzenie szeregu czynności w celu zagwarantowania jego stabilności; w związku z tym pilnie wzywa Prezydium i administrację Parlamentu do pracy nad przyszłymi rozwiązaniami dla budynku PHS, aby chronił życie przebywających w nim osób i zapewniał im bezpieczne warunki pracy; odnotowuje poziom środków zaproponowany przez sekretarza generalnego w 2018 r. na badania, projekty przygotowawcze i prace, a także na wsparcie zespołu zarządzającego projektem; wyraża zaniepokojenie z powodu ewentualnych nieporozumień w odniesieniu do kwot, które mają zostać przeznaczone na badania i przeprowadzki; pilnie wzywa Prezydium i sekretarza generalnego do przedstawienia Komisji Budżetowej informacji w sprawie wszelkich dalszych kroków oraz do jak najszybszego, nie później niż w lipcu 2017 r., dostarczenia jasnego zestawienia kosztów; przypomina, że w każdym wypadku konieczne jest wprowadzenie najnowocześniejszej, energooszczędnej architektury; apeluje o ocenę wpływu remontu na Dział Wizyt i Seminariów, dostępność sali obrad oraz innych pomieszczeń i biur; 22. uważa, że 2018 r. będzie kluczowym rokiem dla budynku Konrad Adenauer (KAD), ponieważ zakończą się wtedy prace we wschodnim skrzydle budynku i rozpoczną się prace w części zachodniej; zauważa z zaniepokojeniem, że budżet przydzielony na zarządzanie tym ogromnym projektem musiał zostać zmieniony w celu wzmocnienia zespołów monitorujących postępy prac; zauważa stosowaną praktykę przesuwania niewykorzystanych środków pod koniec roku ( ramassage ), aby wesprzeć bieżące projekty budowlane; uważa, że choć może to być pragmatyczne rozwiązanie pozwalające zmniejszyć kwotę odsetek, pozostaje ono jednak w sprzeczności z przejrzystością budżetu Parlamentu w odniesieniu do projektów budowlanych i mogłoby nawet zachęcać do przeszacowywania budżetu w niektórych dziedzinach; 23. zwraca się do właściwych wiceprzewodniczących i do sekretarza generalnego o przedstawienie Komisji Budżetowej sprawozdania z postępów realizacji projektu i szacunkowych kosztów ukończenia prac w budynku KAD; EMAS 24. przypomina, że Parlament zobowiązał się do zmniejszenia do 2020 r. emisji CO 2 o 30 % na EPC względem poziomów z 2006 r.; 25. w związku z tym uznaje za sprawę najwyższej wagi, by Parlament wyznaczył nowe, stanowiące większe wyzwanie cele ilościowe, które powinny być regularnie mierzone przez właściwe służby; 26. przypomina o zobowiązaniu Parlamentu w związku z dyrektywą 2012/27/UE w sprawie efektywności energetycznej, że podejmie się bez uszczerbku dla obowiązujących przepisów budżetowych i przepisów dotyczących zamówień stosowania do budynków stanowiących ich własność i przez nie zajmowanych tych samych wymogów, co wymogi dotyczące budynków instytucji rządowych państw członkowskich na mocy art. 4 i 5 tej dyrektywy, w związku z dużym wyeksponowaniem budynków i wiodącą rolą, jaką Parlament powinien odgrywać w odniesieniu do charakterystyki energetycznej budynków; podkreśla pilną konieczność wypełnienia tej deklaracji zwłaszcza w celu zachowania własnej wiarygodności w kontekście przeprowadzanych obecnie przeglądów dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków i dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej; 27. z zadowoleniem przyjmuje utworzenie grupy roboczej ds. mobilności, która powinna prowadzić prace w sposób integracyjny i która powinna być wyraźnie upoważniona do działania; podkreśla, że Parlament musi przestrzegać wszystkich obowiązujących przepisów regionalnych w miejscach pracy, również w tym obszarze; popiera promowanie wykorzystywania bezpośredniego połączenia kolejowego ustanowionego między budynkami Parlamentu w Brukseli i lotniskiem; zachęca właściwe służby do dokonania ponownej oceny składu i wielkości własnej floty samochodowej w tym kontekście; apeluje do Prezydium o niezwłoczne opracowanie mechanizmu zachęt do korzystania z rowerów na potrzeby dojazdów w relacji praca-dom; zwraca uwagę, że takie mechanizmy zostały już przyjęte w innych instytucjach, mianowicie w Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym;

311 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/301 Kampania informacyjna przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019 r. Środa, 5 kwietnia 2017 r. 28. z zadowoleniem przyjmuje kampanię informacyjną, która w użyteczny sposób przyczynia się do wyjaśnienia obywatelom powodu istnienia Unii i Parlamentu; podkreśla, że kampania ta powinna mieć na celu między innymi wyjaśnienie roli Unii Europejskiej, uprawnień Parlamentu Europejskiego, jego funkcji, w tym wyboru przewodniczącego Komisji, oraz wpływu na życie obywateli; 29. zauważa, że prace przygotowawcze dotyczące kampanii informacyjnej w związku z nadchodzącymi wyborami europejskimi w 2019 r. mają rozpocząć się już w tym roku; z zadowoleniem przyjmuje skrócenie do dwóch lat okresu przedwyborczego, w którym prowadzona jest kampania informacyjna, który to okres przed wyborami europejskimi w 2014 r. trwał trzy lata; 30. odnotowuje, że całkowita kwota wydatków na kampanię informacyjną dotyczącą wyborów w 2019 r. jest szacowana na 25 mln EUR w 2018 r. i 8,33 mln EUR w 2019 r., przy czym w 2018 r. potrzebna jest wyższa kwota zobowiązań finansowych; podkreśla znaczenie takich kampanii informacyjnych, w szczególności biorąc pod uwagę obecną sytuację w Unii; 31. uważa, że Dyrekcja Generalna ds. Komunikacji (DG COMM) powinna podjąć działania w oparciu o zalecenia zawarte w ocenie europejskiej kampanii wyborczej w 2014 r. ( 1 ) oraz priorytetowo traktować gromadzenie danych dotyczących pojedynczych projektów zrealizowanych w ramach kampanii w oparciu o wcześniej określone kluczowe wskaźniki, w celu oceny ich wpływu, dokładnie rozważając pierwotne przyczyny niezwykle niskiej frekwencji w wyborach w 2014 r.; Kwestie dotyczące posłów 32. z zadowoleniem przyjmuje prace Sekretariatu Generalnego Parlamentu Europejskiego, sekretariatów grup politycznych i biur poselskich na rzecz wspierania posłów w wykonywaniu ich mandatu; zachęca do dalszego rozwoju tych usług, które zwiększają możliwości posłów w zakresie kontroli prac Komisji i Rady oraz reprezentowania obywateli; 33. przyjmuje do wiadomości usługi doradcze i analizy oferowane posłom i komisjom przez Biuro Analiz Parlamentu Europejskiego (EPRS) i departamenty tematyczne; przypomina, że wniosek o przystąpienie do takiej oceny i przedstawienie Komisji Budżetowej jej wyników został przyjęty w wyniku głosowania na sesji plenarnej w dniu 14 kwietnia 2016 r. ( 2 ); przypomina, że przy tworzeniu EPRS w 2013 r. przewidziano śródokresową ocenę skuteczności współpracy EPRS z departamentami tematycznymi; ponownie zwraca się do sekretarza generalnego o przeprowadzenie takiej oceny i przedstawienie Komisji Budżetowej jej wyników, zanim Parlament przystąpi do czytania budżetu jesienią 2017 r.; przypomina, że ocena ta powinna zawierać propozycje działań umożliwiających dopilnowanie, by wsparcie świadczone przez EPRS było lepiej dopasowane do postępów prac odnośnych komisji tematycznych oraz aby nie pokrywało się z ich działaniami i nie prowadziło do współzawodnictwa pomiędzy poszczególnymi służbami; ponadto oczekuje, że ocena będzie obejmować szczegółowe informacje dotyczące wiedzy fachowej z zewnątrz, zewnętrznych badań i zewnętrznego wsparcia w odniesieniu do działalności badawczej Parlamentu, z uwzględnieniem liczby i kosztów badań i wiedzy fachowej zapewnionych przez wewnętrzne służby Parlamentu i podmioty zewnętrzne; odnotowuje cztery konkretne projekty opracowywane w perspektywie średnioterminowej przez Bibliotekę Parlamentu Europejskiego, a mianowicie bibliotekę cyfrową, lepsze zaplecze dla badań naukowych, porównawcze źródła prawa i otwartą bibliotekę; uważa, że dzięki tym projektom możliwe jest zapewnienie lepszego wsparcia zarówno dla posłów, jak i dla pracowników, a także ułatwienie dostępu zewnętrznym społecznościom badawczym oraz obywatelom; odnotowuje znaczenie tych projektów oraz potrzebę włączenia ich do prac legislacyjnych prowadzonych przez posłów i personel; 34. przypomina decyzję podjętą przez Parlament w ramach procedury budżetowej PE na 2017 r., ustanawiającą służbę odpowiedzialną za tłumaczenia na międzynarodowy język migowy wszystkich debat plenarnych i wzywa administrację do bezzwłocznego wdrożenia tej decyzji; ( 1 ) Badanie Deloitte, grudzień 2015 r. ( 2 ) Zob. ust. 22. swojej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r. (P8_TA(2016)0132).

312 C 298/302 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 35. zauważa, że niedawno zmieniony Regulamin ( 1 ) ograniczył ilość wyjaśnień ustnych dotyczących stanowiska zajętego w głosowaniu, jakie posłowie mogą złożyć na każdej sesji plenarnej, do maksymalnie trzech, lecz jest nadal zaniepokojony dodatkowymi kosztami tłumaczenia ustnego oraz tłumaczenia pisemnego zapisów wyjaśnień generowanymi przez te wyjaśnienia; zwraca się do sekretarza generalnego o przedstawienie szczegółowego zestawienia kosztów związanych z ustnymi wyjaśnieniami dotyczącymi stanowiska zajętego w głosowaniu; wskazuje, że dostępne są alternatywne rozwiązania, takie jak pisemne wyjaśnienia dotyczące sposobu głosowania, jak również wiele mechanizmów przekazu społecznego, z których posłowie mogą korzystać w budynkach Parlamentu, aby wyjaśnić swoje stanowisko w głosowaniu; wzywa do tego, aby jako środek tymczasowy przesunąć ustne wyjaśnienia dotyczące stanowiska zajętego w głosowaniu na zakończenie porządku obrad każdego dnia sesji plenarnej, po wystąpieniach jednominutowych i innych punktach porządku obrad; 36. przypomina, że posłowie mają obowiązek informowania administracji o wszelkich zmianach w swych deklaracjach interesów; 37. nie zgadza się, że potrzebna jest wymiana mebli w biurach posłów i ich asystentów w Brukseli; uważa, że większość tych mebli jest w dobrym stanie oraz że w związku z tym nie ma potrzeby ich wymiany; jest zdania, że meble należy wymieniać wyłącznie wtedy, gdy istnieje ku temu uzasadniony powód; 38. w ramach przygotowań do dziewiątej kadencji Parlamentu wzywa sekretarza generalnego do przedstawienia Prezydium bardziej szczegółowego wykazu wydatków podlegających zwrotowi w ramach kosztów ogólnych, przypomina o zasadzie niezależności mandatu; podkreśla, że posłowie, którzy sobie tego życzą, mogą publikować informacje o swoich wydatkach w ramach kosztów ogólnych na swoich osobistych stronach internetowych; ponawia apel o większą przejrzystość w kwestii zwrotu kosztów ogólnych z wykorzystaniem najlepszych praktyk stosowanych przez krajowe delegacje w Parlamencie i w państwach członkowskich; uważa, że posłowie powinni również mieć możliwość udostępniania na stronie internetowej Parlamentu odniesień do stron, na których publikują aktualnie informacje o swoich wydatkach; ponownie stwierdza, że zwiększenie przejrzystości zwrotu kosztów ogólnych nie powinno wymagać dodatkowego personelu w administracji Parlamentu; 39. podkreśla, że obecna linia budżetowa na pomoc parlamentarną jest odpowiednia i nie jest potrzebne jej zwiększenie powyżej poziomu indeksacji wynagrodzeń; 40. przypomina o wniosku, przyjętym na posiedzeniu plenarnym we wspomnianej powyżej rezolucji Parlamentu z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2017, o przegląd przepisów regulujących zwrot kosztów podróży służbowych związanych z przejazdami między trzema miejscami pracy Parlamentu i ponoszonych przez akredytowanych asystentów parlamentarnych, aby dostosować je do przepisów mających zastosowanie do reszty personelu, oraz ubolewa, że do tej pory nie podjęto w tym zakresie żadnych działań; wzywa Prezydium do zajęcia się tą kwestią bez dalszej zwłoki; jednocześnie podkreśla, że obowiązujące pułapy zwrotu kosztów podróży służbowych dla akredytowanych asystentów parlamentarnych (120/140/160 EUR) nie były korygowane od 2011 r. oraz że rozbieżności między akredytowanymi asystentami parlamentarnymi i pozostałym personelem dalej wzrosły do co najmniej 40 % po wprowadzeniu nowych pułapów zatwierdzonych przez Radę dnia 9 września 2016 r. i stosowanych do tej pory wyłącznie w odniesieniu do urzędników od dnia 10 września 2016 r.; w związku z tym apeluje do Prezydium o podjęcie niezbędnych działań, aby zlikwidować te nierówności; 41. podkreśla, że wyeliminowanie tych rozbieżności w kosztach wyjazdów służbowych nie wymaga zwiększenia linii budżetowej na pomoc parlamentarną; 42. apeluje o przejrzyste i odpowiednie korzystanie ze zwrotu kosztów podróży służbowych przez posłów i zaleca zachęcanie do korzystania z klasy ekonomicznej zarówno w przypadku transportu lotniczego, jak i kolejowego; 43. apeluje do Konferencji Przewodniczących i Prezydium, aby rozważyły ponownie możliwość towarzyszenia posłom podczas oficjalnych delegacji i misji parlamentarnych przez akredytowanych asystentów parlamentarnych, z zastrzeżeniem pewnych warunków, o co postulowało już kilku posłów; jest zdania, że posłowie powinni decydować, czy ich asystenci powinni towarzyszyć im podczas oficjalnych delegacji, wykorzystując na ten cel środki ze swojej puli na pomoc parlamentarną; ( 1 ) Teksty przyjęte w dniu 13 grudnia 2016 r., P8_TA(2016)0484 art. 183 ust. 1 Regulaminu.

313 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/303 Kwestie dotyczące personelu Środa, 5 kwietnia 2017 r. 44. zgodnie z pkt 27 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r., który przewiduje stopniową redukcję personelu o 5 % we wszystkich instytucjach, organach i agencjach między 2013 a 2017 r., podkreśla, że ze względu na konkretne potrzeby, które pojawiły się w Parlamencie w 2014 i 2016 r., osiągnięto porozumienie z Radą w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2016 ( 1 ), w którym przewidziano utrzymanie środków corocznej redukcji liczby personelu w Parlamencie do 2019 r.; 45. zauważa, że chociaż grupy polityczne zostały zwolnione z obowiązku wdrożenia środków corocznej redukcji personelu począwszy od 2014 r. ( 2 ), porozumienie pojednawcze w sprawie budżetu na 2017 r. doprowadziło do redukcji stanowisk w planie zatrudnienia sekretariatu Parlamentu ze względu na nieprzestrzeganie przez Radę umowy dżentelmeńskiej; 46. przypomina, że cel zakładający 5-procentową redukcję zatrudnienia nie dotyczy ogólnej liczby pracowników grup politycznych na mocy decyzji podjętych w odniesieniu do lat budżetowych: 2014, 2015, 2016 i 2017; 47. uważa, że likwidacja 136 stanowisk w sekretariacie generalnym w 2016 r. może powodować trudności w świadczeniu usług przez administrację Parlamentu; zwraca się do sekretarza generalnego o dostarczenie bardziej szczegółowych informacji dotyczących środków redukcji liczby personelu w ubiegłym roku, a także o dokonanie oceny skutków decyzji budżetowych dla funkcjonowania instytucji; 48. w świetle środków redukcji personelu z zadowoleniem przyjmuje propozycję przekształcenia 50 stałych stanowisk AST w 50 stałych stanowisk AD, mające znikomy wpływ na budżet; odnotowuje ponadto propozycję przekształcenia trzech czasowych stanowisk AST w trzy czasowe stanowiska AD w gabinecie przewodniczącego; 49. apeluje do Prezydium o zapewnienie poszanowania praw socjalnych i emerytalnych akredytowanych asystentów parlamentarnych oraz dostępności środków finansowych, w szczególności w odniesieniu do tych akredytowanych asystentów parlamentarnych, którzy są zatrudniani przez posłów bez przerwy przez dwie ostatnie kadencje parlamentarne; w związku z tym zachęca administrację do przedstawienia wniosku uwzględniającego decyzję dotyczącą przeprowadzenia wcześniejszych wyborów w 2014 r. oraz czas przeznaczony na procedurę rekrutacji przy obliczaniu dziesięcioletniego okresu służby określonego w regulaminie pracowniczym; 50. apeluje do Prezydium o zaproponowanie procedury zwalniania za obopólną zgodą posłów i akredytowanych asystentów parlamentarnych; 51. uważa, że w okresie, w którym zasoby finansowe i ludzkie unijnych instytucji będą prawdopodobnie ulegać zmniejszeniu, ważne jest, aby same instytucje były w stanie zatrudnić i zatrzymać najzdolniejszych pracowników, a tym samym sprostać złożonym wyzwaniom w sposób zgodny z zasadami budżetowania wynikowego; 52. jest zdania, że usługi tłumaczenia ustnego i pisemnego mają zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania Parlamentu, i uznaje jakość oraz wartość dodaną usług świadczonych przez tłumaczy ustnych; ponownie podkreśla stanowisko Parlamentu wyrażone w wyżej wymienionej rezolucji z dnia 14 kwietnia 2016 r., a mianowicie że sekretarz generalny powinien dokonywać dalszych propozycji racjonalizatorskich, takich jak rozszerzenie wykorzystania usług tłumaczenia pisemnego i ustnego na żądanie, w szczególności dla intergrup Parlamentu, zbadanie potencjalnego zwiększenia wydajności dzięki wykorzystaniu najnowszych technologii językowych ułatwiających pracę tłumaczy ustnych oraz dokonanie oceny wpływu zmienionych ram dla tłumaczy ustnych na poprawę efektywnego gospodarowania zasobami i produktywności; 53. z zadowoleniem przyjmuje kontynuację działań podjętych przez Parlament na rzecz wprowadzenia języka irlandzkiego jako w pełni oficjalnego języka do dnia 1 stycznia 2021 r.; w związku z tym zauważa, że w 2018 r. nie będą potrzebne dodatkowe stanowiska; zwraca się jednakże do sekretarza generalnego o przeprowadzenie dalszych konsultacji z posłami irlandzkimi, tak aby możliwe było efektywne gospodarowanie zasobami bez naruszania praw zagwarantowanych posłom; ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0407. ( 2 ) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0437. Teksty przyjęte, P8_TA(2014)0036. Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0376. Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0411.

314 C 298/304 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 54. wzywa sekretarza generalnego, aby w oparciu o istniejące umowy o współpracy między Parlamentem Europejskim, Komitetem Regionów i Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym określił inne obszary, w których istnieje możliwość dzielenia funkcji zaplecza administracyjnego; wzywa dodatkowo sekretarza generalnego do przeprowadzenia analizy możliwości osiągnięcia podobnej synergii funkcji i usług zaplecza administracyjnego między Parlamentem, Komisją i Radą; Europejskie partie polityczne i fundacje polityczne 55. przypomina, że europejskie partie i fundacje polityczne przyczyniają się do formowania europejskiej świadomości politycznej i zwiększania zrozumienia przez obywateli powiązania między procesem politycznym na szczeblu krajowym i europejskim; 56. uważa, że niedawne kontrowersje związane z finansowaniem niektórych europejskich partii politycznych i niektórych fundacji politycznych odsłoniły słabości istniejących systemów zarządzania i kontroli; 57. uważa, że wejście w życie rozporządzeń (UE, Euratom) nr 1141/2014 ( 1 ) i (UE, Euratom) nr 1142/2014 ( 2 ) dostarczy dodatkowych mechanizmów kontroli, takich jak obowiązek rejestracji w Urzędzie ds. Europejskich Partii Politycznych i Europejskich Fundacji Politycznych; uważa jednak, że istnieje możliwość dalszego ulepszenia tych środków; zwraca uwagę, że partie i fundacje zaczną ubiegać się o finansowanie w oparciu o nowe przepisy w roku budżetowym 2018; 58. zwraca uwagę, że odnotowano szereg kwestii dotyczących obecnego systemu współfinansowania, w którym wkłady i dotacje z budżetu Parlamentu zarówno dla partii, jak i dla fundacji nie mogą przekroczyć 85 % kwalifikujących się wydatków, a pozostałe 15 % ma być pokryte ze środków własnych; zauważa na przykład, że braki składek członkowskich i darowizn są często równoważone wkładami niepieniężnymi; Inne kwestie 59. odnotowuje trwający dialog między Parlamentem Europejskim i parlamentami krajowymi; wzywa do jego wzmocnienia, aby osiągnąć lepsze zrozumienie wkładu Parlamentu Europejskiego i Unii w państwach członkowskich; 60. odnotowuje wniosek dotyczący badań i opinii zewnętrznych w celu wsparcia działań komisji i innych organów politycznych w zakresie analizy potencjalnego wpływu Brexitu, w tym konsekwencji budżetowych dla Parlamentu; kwestionuje konieczność zamawiania zewnętrznych badań i opinii zamiast opierać się na bogactwie usług badawczych w Parlamencie; podkreśla, że do czasu zakończenia negocjacji w sprawie wyjścia Zjednoczonego Królestwa z Unii Zjednoczone Królestwo pozostaje pełnoprawnym członkiem Unii i w mocy pozostają wszystkie prawa i obowiązki wynikające z członkostwa; podkreśla w związku z tym, że jest mało prawdopodobne, aby decyzja Zjednoczonego Królestwa o wystąpieniu z Unii miała wpływ na budżet Parlamentu na 2018 r.; 61. przypomina o swojej wspomnianej powyżej rezolucji z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie lokalizacji siedzib instytucji Unii Europejskiej ( 3 ), w której informowano, że zgodnie z szacunkami koszty wynikające z geograficznego rozproszenia Parlamentu wynoszą od 156 do 204 mln EUR, co stanowi 10 % budżetu Parlamentu; podkreśla, że skutki środowiskowe geograficznego rozproszenia siedzib Parlamentu szacuje się na tys. ton emisji CO 2 ; podkreśla negatywny odbiór społeczny tego rozproszenia i w związku z tym podtrzymuje swoje stanowisko, aby opracować plan przeniesienia Parlamentu do jednej siedziby; ( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1141/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie statusu i finansowania europejskich partii politycznych i europejskich fundacji politycznych (Dz.U. L 317 z , s. 1). ( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1142/2014 z dnia 22 października 2014 r. zmieniające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 w odniesieniu do finansowania europejskich partii politycznych (Dz.U. L 317 z , s. 28). ( 3 ) Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0498.

315 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/ przypomina o rezolucji Parlamentu z dnia 14 kwietnia 2016 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu na rok budżetowy 2017; apeluje o wdrożenie współpracy ze stacjami telewizyjnymi, mediami społecznościowymi i innymi partnerami w celu ustanowienia europejskiego węzła medialnego do celów szkoleniowych dla młodych dziennikarzy; 63. wzywa sekretarza generalnego i Prezydium do zaprowadzenia kultury budżetowania zadaniowego w całej administracji Parlamentu zgodnie z podejściem opartym na usprawnieniu zarządzania w celu zwiększenia efektywności i jakości w wewnętrznych pracach instytucji; o o o 64. uchwala preliminarz budżetowy na rok budżetowy 2018; Środa, 5 kwietnia 2017 r. 65. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji i preliminarza budżetowego Radzie i Komisji.

316 C 298/306 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0115 Projekt budżetu korygującego nr 1/2017 towarzyszący wnioskowi o uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie stanowiska Rady dotyczącego projektu budżetu korygującego nr 1/2017 do budżetu ogólnego na rok budżetowy 2017 towarzyszącego wnioskowi w sprawie uruchomienia Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii (07003/2017 C8-0130/ /2018(BUD)) (2018/C 298/35) Parlament Europejski, uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 ( 1 ), w szczególności jego art. 41, uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2017, w formie przyjętej ostatecznie w dniu 1 grudnia 2016 r. ( 2 ), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 3 ) ( rozporządzenie w sprawie WRF ), uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 4 ), uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej ( 5 ), uwzględniając projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. przyjęty przez Komisję dnia 26 stycznia 2017 r. (COM(2017)0046), uwzględniając stanowisko dotyczące projektu budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. przyjęte przez Radę dnia 3 kwietnia 2017 r. i przekazane Parlamentowi Europejskiemu dnia 3 kwietnia 2017 r. (07003/2017 C8-0130/2017), uwzględniając art. 88 i 91 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0155/2017), A. mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. jest związany z uruchomieniem Funduszu Solidarności Unii Europejskiej (FSUE) na kwotę EUR w związku z powodziami, które miały miejsce w Zjednoczonym Królestwie w okresie od grudnia 2015 r. do stycznia 2016 r., suszą i pożarami, które miały miejsce na Cyprze w okresie od października 2015 r. do czerwca 2016 r., i pożarami, które miały miejsce na Maderze (Portugalia) w sierpniu 2016 r.; ( 1 ) Dz.U. L 298 z , s. 1. ( 2 ) Dz.U. L 51 z ( 3 ) Dz.U. L 347 z , s ( 4 ) Dz.U. C 373 z , s. 1. ( 5 ) Dz.U. L 168 z , s. 105.

317 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/307 Środa, 5 kwietnia 2017 r. B. mając na uwadze, że projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. służy formalnemu wprowadzeniu tej korekty do budżetu Unii na rok 2017; C. mając na uwadze, że Komisja proponuje w związku z tym skorygować budżet Unii na rok 2017 i podwyższyć poziom środków w artykule Wspieranie państw członkowskich w przypadku poważnych klęsk żywiołowych istotnie wpływających na warunki życia, środowisko naturalne lub gospodarkę ; D. mając na uwadze, że FSUE jest specjalnym instrumentem określonym w rozporządzeniu w sprawie WRF, a odpowiednie środki na zobowiązania oraz środki na płatności należy ująć w budżecie poza pułapami przyjętymi w WRF; 1. podkreśla pilną potrzebę wypłaty pomocy finansowej za pośrednictwem FSUE regionom dotkniętym klęskami żywiołowymi; 2. przyjmuje do wiadomości projekt budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. przedstawiony przez Komisję; 3. zatwierdza stanowisko Rady dotyczące projektu budżetu korygującego nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r.; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do ogłoszenia, że budżet korygujący nr 1 do budżetu ogólnego na 2017 r. został ostatecznie przyjęty oraz do zarządzenia jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz parlamentom narodowym.

318 C 298/308 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0116 Uruchomienie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji: EGF/2017/000 TA 2017 Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2017/000 TA 2017 Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji) (COM(2017)0101 C8-0097/ /2033(BUD)) (2018/C 298/36) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0101 C8-0097/2017), uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1309/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji ( ) i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 ( 1 ) (rozporządzenie w sprawie EFG), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 2 ), w szczególności jego art. 12, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 3 ) (porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r.), w szczególności jego pkt 13, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2016/000 TA 2016 Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji) ( 4 ), uwzględniając procedurę rozmów trójstronnych przewidzianą w pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r., uwzględniając pismo Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0157/2017), A. mając na uwadze, że Unia opracowała instrumenty ustawodawcze i budżetowe w celu udzielenia dodatkowego wsparcia pracownikom dotkniętym skutkami poważnych zmian w strukturze światowego handlu lub światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz z myślą o ułatwieniu im powrotu na rynek pracy; B. mając na uwadze, że pomoc Unii dla zwolnionych pracowników powinna mieć charakter dynamiczny i powinno się jej udzielać jak najszybciej i jak najskuteczniej, zgodnie ze wspólną deklaracją Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji przyjętą na posiedzeniu pojednawczym w dniu 17 lipca 2008 r., a także przy należytym uwzględnieniu porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. w odniesieniu do przyjmowania decyzji o uruchomieniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG); ( 1 ) Dz.U. L 347 z , s ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. C 373 z , s. 1. ( 4 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0112.

319 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/309 Środa, 5 kwietnia 2017 r. C. mając na uwadze, że przyjęcie rozporządzenia w sprawie EFG odzwierciedla porozumienie osiągnięte przez Parlament i Radę w sprawie ponownego wprowadzenia kryterium uruchomienia z powodu kryzysu, zwiększenia wkładu finansowego Unii do 60 % łącznych szacunkowych kosztów proponowanych działań, poprawy skuteczności rozpatrywania wniosków o uruchomienie EFG przez Komisję oraz przez Parlament i Radę dzięki skróceniu czasu oceny i zatwierdzania, w sprawie rozszerzenia zakresu kwalifikowalnych działań i beneficjentów poprzez włączenie osób samozatrudnionych i osób młodych oraz w sprawie finansowania środków zachęcających do podejmowania własnej działalności gospodarczej; D. mając na uwadze, że maksymalny roczny budżet dostępny dla EFG wynosi 150 mln EUR (w cenach z 2011 r.), oraz mając na uwadze, że zgodnie z art. 11 ust. 1 rozporządzenia w sprawie EFG na pomoc techniczną z inicjatywy Komisji można udostępnić 0,5 % tej kwoty (tj EUR w 2017 r.) w celu sfinansowania działań przygotowawczych, monitorowania, gromadzenia danych oraz tworzenia bazy wiedzy, a także w celu sfinansowania wsparcia administracyjnego i technicznego, działań informacyjnych i komunikacyjnych oraz działań w zakresie audytu, kontroli i oceny niezbędnych do wykonania rozporządzenia w sprawie EFG; E. mając na uwadze, że Parlament Europejski wielokrotnie podkreślał konieczność zapewnienia większej wartości dodanej i skuteczności EFG jako unijnego instrumentu wsparcia skierowanego do zwalnianych pracowników oraz zwiększenia jego wpływu na zatrudnialność beneficjentów; F. mając na uwadze, że proponowana kwota w wysokości EUR stanowi około 0,18 % maksymalnego rocznego budżetu dostępnego na EFG w 2017 r., czyli o EUR mniej niż w 2016 r.; 1. zgadza się na zaproponowane przez Komisję środki, które będą finansowane jako pomoc techniczna zgodnie z art. 11 ust. 1 i 4 oraz art. 12 ust. 2, 3 i 4 rozporządzenia w sprawie EFG; 2. z zadowoleniem przyjmuje obniżenie w 2017 r. kwoty wniosku o finansowanie pomocy technicznej w ramach EFG w porównaniu z 2016 r.; jest zdania, że należy oceniać takie wnioski jako procent rocznych kwot wykorzystanych na EFG w poprzednich latach, a nie tylko porównywać je z maksymalną kwotą, jaką można wydać w danym roku; 3. uznaje znaczenie monitorowania i gromadzenia danych; przypomina, jak ważne są solidne szeregi statystyczne zestawione w odpowiednim formacie, aby były łatwo dostępne i zrozumiałe; z zadowoleniem przyjmuje przyszłe wydanie dwurocznych sprawozdań z 2017 r. i apeluje o zapewnienie ich publicznego i szerokiego rozpowszechnienia w całej Unii; 4. przypomina znaczenie strony internetowej poświęconej EFG, dostępnej dla wszystkich obywateli Unii; podkreśla znaczenie wielojęzyczności przy ogólnej komunikacji ze społeczeństwem; apeluje o bardziej przyjazne dla użytkownika otoczenie internetowe i zachęca Komisję, by zapewniła bardziej wartościowe treści swoich publikacji i działań audiowizualnych zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia w sprawie EFG; 5. z zadowoleniem przyjmuje nieustanną pracę nad znormalizowanymi procedurami dotyczącymi wniosków o wkład z EFG i zarządzania nimi z zastosowaniem funkcji systemu elektronicznej wymiany danych (SFC 2014), który umożliwia uproszczenie i szybsze rozpatrywanie wniosków, a także lepszą sprawozdawczość; zauważa, że Komisja ułatwiła prowadzenie operacji finansowych EFG poprzez utworzenie interfejsu między SFC a systemem rachunkowości i informacji finansowej ABAC; zauważa, że konieczne są tylko dalsze usprawnienia i korekty ewentualnych zmian, co de facto ogranicza wkład EFG na rzecz tego rodzaju wydatków; 6. zauważa, że procedura polegająca na włączeniu EFG do SFC2014 trwa od wielu lat, a związane z nią koszty ponoszone z budżetu EFG są stosunkowo wysokie; z zadowoleniem przyjmuje obniżenie kosztów w porównaniu z latami ubiegłymi, co odzwierciedla fakt, że projekt osiągnął teraz etap, na którym wymaga jedynie dalszego usprawniania i dostosowania; 7. przypomina o znaczeniu tworzenia sieci kontaktów i wymiany informacji na temat EFG, aby rozpowszechniać najlepsze praktyki; w związku z tym popiera sfinansowanie dwóch posiedzeń grupy eksperckiej osób kontaktowych do spraw EFG oraz dwóch seminariów poświęconych wdrażaniu EFG i umożliwiających nawiązywanie kontaktów; oczekuje, że ta wymiana informacji przyczyni się także do lepszego i bardziej szczegółowego informowania o pomyślnie zakończonych wnioskach w państwach członkowskich, zwłaszcza o wskaźniku ponownego zatrudnienia beneficjentów;

320 C 298/310 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. 8. zwraca uwagę, że Komisja zamierza zainwestować kwotę EUR z dostępnego budżetu w ramach pomocy technicznej, aby zorganizować dwa posiedzenia grupy eksperckiej osób kontaktowych do spraw EFG; odnotowuje również, że Komisja zamierza zainwestować EUR w celu promowania tworzenia sieci kontaktów dzięki seminariom między państwami członkowskimi, organami wykonawczych EFG i partnerami społecznymi; z zadowoleniem przyjmuje gotowość Komisji do zaproszenia członków jej grupy roboczej ds. EFG do udziału w ostatnim seminarium dotyczącym EFG i umożliwiającym nawiązywanie kontaktów, które odbyło się w Mons; wzywa Komisję, by w dalszym ciągu zapraszała Parlament na takie posiedzenia i seminaria zgodnie z odnośnymi postanowieniami porozumienia ramowego w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim a Komisją Europejską ( 1 ); 9. podkreśla potrzebę dalszego zacieśniania wzajemnych kontaktów wszystkich osób zajmujących się wnioskami w sprawie EFG, w tym zwłaszcza partnerów społecznych i zainteresowanych stron na szczeblu regionalnym i lokalnym, w celu osiągnięcia jak największego efektu synergii; podkreśla, że należy zintensyfikować interakcje między krajowymi osobami kontaktowymi a regionalnymi lub lokalnymi partnerami ds. realizacji, a uzgodnienia w zakresie komunikacji i wsparcia oraz przepływy informacji (podział wewnętrzny, zadania i obowiązki) powinny być wyraźnie objaśnione i powinni się na nie zgodzić wszyscy zainteresowani partnerzy; 10. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 11. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 304 z , s. 47.

321 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/311 ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Środa, 5 kwietnia 2017 r. w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EGF/2017/000 TA 2017 Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji) (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/742.)

322 C 298/312 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0117 Uruchomienie Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uruchomienia środków z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii (COM(2017)0045 C8-0022/ /2017(BUD)) (2018/C 298/37) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2017)0045 C8-0022/2017), uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2012/2002 z dnia 11 listopada 2002 r. ustanawiające Fundusz Solidarności Unii Europejskiej ( 1 ), uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata ( 2 ), w szczególności jego art. 10, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami ( 3 ), w szczególności jego pkt 11, uwzględniając pismo Komisji Rozwoju Regionalnego, uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0154/2017), 1. z zadowoleniem przyjmuje decyzję jako znak solidarności Unii z obywatelami i regionami Unii dotkniętymi przez klęski żywiołowe; 2. zatwierdza decyzję załączoną do niniejszej rezolucji; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady niniejszej decyzji i zapewnienia jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z załącznikiem Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 311 z , s. 3. ( 2 ) Dz.U. L 347 z , s ( 3 ) Dz.U. C 373 z , s. 1.

323 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/313 ZAŁĄCZNIK DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Środa, 5 kwietnia 2017 r. w sprawie uruchomienia środków z Funduszu Solidarności UE w celu udzielenia pomocy Zjednoczonemu Królestwu, Cyprowi i Portugalii (Tekst tego załącznika nie został powtórzony w tym miejscu, ponieważ odpowiada on ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/741.)

324 C 298/314 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0118 Zautomatyzowana wymiana danych daktyloskopijnych na Łotwie * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych daktyloskopijnych na Łotwie oraz zastępującej decyzję 2014/911/UE (13521/2016 C8-0523/ /0818(CNS)) (Konsultacja) (2018/C 298/38) Parlament Europejski, uwzględniając projekt Rady (13521/2016), uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0523/2016), uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej ( 1 ), w szczególności jej art. 33, uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0089/ 2017), 1. zatwierdza projekt Rady; 2. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament; 3. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 210 z , s. 1.

325 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/315 P8_TA(2017)0119 Zautomatyzowana wymiana danych DNA na Słowacji, w Portugalii, na Łotwie, Litwie, w Republice Czeskiej, Estonii, na Węgrzech, Cyprze, w Polsce, Szwecji, na Malcie i w Belgii * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych DNA w Słowacji, Portugalii, na Łotwie, Litwie, w Republice Czeskiej, Estonii, na Węgrzech, Cyprze, w Polsce, Szwecji, na Malcie i w Belgii oraz zastępującej decyzje 2010/689/UE, 2011/472/UE, 2011/715/UE, 2011/887/UE, 2012/58/UE, 2012/299/UE, 2012/ 445/UE, 2012/673/UE, 2013/3/UE, 2013/148/UE, 2013/152/UE i 2014/410/UE (13525/2016 C8-0522/ /0819(CNS)) (Konsultacja) (2018/C 298/39) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając projekt Rady (13525/2016), uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0522/2016), uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej ( 1 ), w szczególności jej art. 33, uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0091/ 2017), 1. zatwierdza projekt Rady; 2. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament; 3. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 210 z , s. 1.

326 C 298/316 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0120 Zautomatyzowana wymiana danych daktyloskopijnych na Słowacji, w Bułgarii, Francji, Republice Czeskiej, na Litwie, w Niderlandach, na Węgrzech, Cyprze, w Estonii, na Malcie, w Rumunii i Finlandii * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych daktyloskopijnych na Słowacji, w Bułgarii, Francji, Republice Czeskiej, na Litwie, w Niderlandach, na Węgrzech, Cyprze, w Estonii, na Malcie, w Rumunii i Finlandii oraz zastępującej decyzje 2010/682/UE, 2010/758/UE, 2011/355/UE, 2011/434/UE, 2011/888/UE, 2012/ 46/UE, 2012/446/UE, 2012/672/UE, 2012/710/UE, 2013/153/UE, 2013/229/UE i 2013/792/UE (13526/2016 C8-0520/ /0820(CNS)) (Konsultacja) (2018/C 298/40) Parlament Europejski, uwzględniając projekt Rady (13526/2016), uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0520/2016), uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej ( 1 ), w szczególności jej art. 33, uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0092/ 2017), 1. zatwierdza projekt Rady; 2. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament; 3. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 210 z , s. 1.

327 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/317 P8_TA(2017)0121 Zautomatyzowana wymiana danych rejestracyjnych pojazdów w Finlandii, Słowenii, Rumunii, Polsce, Szwecji, na Litwie, w Bułgarii, na Słowacji i Węgrzech * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów w Finlandii, Słowenii, Rumunii, Polsce, Szwecji, na Litwie, w Bułgarii, Słowacji i na Węgrzech oraz zastępującej decyzje 2010/ 559/UE, 2011/387/UE, 2011/547/UE, 2012/236/UE, 2012/664/UE, 2012/713/UE, 2013/230/UE, 2013/692/UE i 2014/264/UE (13529/2016 C8-0518/ /0821(CNS)) (Konsultacja) (2018/C 298/41) Środa, 5 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając projekt Rady (13529/2016), uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0518/2016), uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej ( 1 ), w szczególności jej art. 33, uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0095/ 2017), 1. zatwierdza projekt Rady; 2. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament; 3. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 210 z , s. 1.

328 C 298/318 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Środa, 5 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0122 Zautomatyzowana wymiana danych rejestracyjnych pojazdów na Malcie, Cyprze i w Estonii * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady w sprawie zautomatyzowanej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów na Malcie, Cyprze i w Estonii oraz zastępującej decyzje 2014/731/UE, 2014/743/UE i 2014/744/UE (13499/2016 C8-0519/ /0822(CNS)) (Konsultacja) (2018/C 298/42) Parlament Europejski, uwzględniając projekt Rady (13499/2016), uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0519/2016), uwzględniając decyzję Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej ( 1 ), w szczególności jej art. 33, uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0090/ 2017), 1. zatwierdza projekt Rady; 2. zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament; 3. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji. ( 1 ) Dz.U. L 210 z , s. 1.

329 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/319 P8_TA(2017)0128 Hurtowe rynki usług roamingu ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w odniesieniu do przepisów w zakresie hurtowych rynków usług roamingu (COM(2016)0399 C8-0219/ /0185(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/43) Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0399), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0219/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 października 2016 r. ( 1 ), po konsultacji z Komitetem Regionów, uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 8 lutego 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A8-0372/2016), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0185 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w odniesieniu do przepisów w zakresie hurtowych rynków usług roamingu (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/920.) ( 1 ) Dz.U. C 34 z , s. 162.

330 C 298/320 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 6 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0129 Wykaz państw trzecich, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz tych, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Ukraina) ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 6 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Ukraina) (COM(2016)0236 C8-0150/2016) 2016/0125(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/44) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0236), uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 77 ust. 2 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0150/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 2 marca 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Spraw Zagranicznych i opinię Komisji Prawnej (A8-0274/2016), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0125 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 6 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 539/2001 wymieniające państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (Ukraina) (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/850.)

331 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/321 P8_TA(2017)0133 Znak towarowy Unii Europejskiej ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (tekst jednolity) (COM(2016)0702 C8-0439/ /0345(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza ujednolicenie) (2018/C 298/45) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0702), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 118 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0439/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie szybszej metody pracy nad urzędową kodyfikacją tekstów prawnych ( 1 ), uwzględniając art. 103 i 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0054/2017), A. mając na uwadze opinię konsultacyjnej grupy roboczej służb prawnych Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, zgodnie z którą wniosek ogranicza się do zwykłego ujednolicenia istniejących tekstów, bez zmiany co do istoty; 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0345 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/ w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (tekst jednolity) (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/1001.) ( 1 ) Dz.U. C 102 z , s. 2.

332 C 298/322 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0134 Konwencja z Minamaty w sprawie rtęci *** Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci (05925/2017 C8-0102/ /0021(NLE)) (Zgoda) (2018/C 298/46) Parlament Europejski, uwzględniając projekt decyzji Rady (05925/2017), uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 192 ust. 1 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0102/2017), uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4, a także art. 108 ust. 7 Regulaminu, uwzględniając zalecenie Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (A8-0067/2017), 1. wyraża zgodę na zawarcie Konwencji z Minamaty w sprawie rtęci; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych.

333 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/323 P8_TA(2017)0135 Rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2016/1164 w zakresie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczących państw trzecich (COM(2016)0687 C8-0464/ /0339(CNS)) (Specjalna procedura ustawodawcza konsultacja) (2018/C 298/47) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2016)0687), uwzględniając art. 115 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0464/2016), uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności przez Pierwszą i Drugą Izbę parlamentu Niderlandów i Riksdag, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości, uwzględniając inne uwagi zgłoszone przez Senat Republiki Czeskiej, Radę Federalną Niemiec, Kortezy Generalne Hiszpanii i Zgromadzenie Republiki Portugalii w sprawie projektu aktu ustawodawczego, uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach ( 1 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 grudnia 2015 r. z zaleceniami dla Komisji dotyczącymi wprowadzenia przejrzystości, koordynacji i konwergencji do polityki opodatkowania osób prawnych w Unii ( 2 ), uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2016 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego i innych środków o podobnym charakterze lub skutkach ( 3 ), uwzględniając decyzję Komisji z dnia 30 sierpnia 2016 r. w sprawie pomocy państwa SA (2014/C) (ex 2014/ NN) (ex 2014/CP) udzielonej przez Irlandię na rzecz Apple, a także otwarte dochodzenia Komisji w sprawie domniemanej pomocy Luksemburga na rzecz firm McDonald s i Amazon; uwzględniając trwające prace Komisji śledczej do zbadania zarzutów naruszenia prawa Unii i niewłaściwego administrowania w jego stosowaniu w odniesieniu do prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania, uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0134/2017), ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0408. ( 2 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0457. ( 3 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0310.

334 C 298/324 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 1. zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji; 2. zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 293 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; 3. zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament; 4. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do wniosku Komisji; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 (4) Dyrektywa (UE) 2016/1164 tworzy ramy prawne mające na celu rozwiązanie problemu rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych. (4) Dyrektywa (UE) 2016/1164 tworzy po raz pierwszy ramy prawne mające na celu rozwiązanie problemu rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, które nie eliminują kompleksowo i systematycznie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, a ich zakres ogranicza się do Unii. 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 a (nowy) (4a) U podstaw inicjatywy BEPS leży również deklaracja przywódców grupy G20 ze szczytu w Petersburgu w dniach 5 6 września 2013 r., w której wyrażono chęć zapewnienia, aby zyski były opodatkowane w miejscu, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza generująca te zyski i w którym tworzona jest wartość. W praktyce wymagałoby to wprowadzenia jednolitego opodatkowania z zastosowaniem wzoru podziału dochodów podatkowych między państwa. Cel ten nie został osiągnięty.

335 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/325 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 (5) Konieczne jest ustanowienie przepisów neutralizujących w sposób kompleksowy rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych. Z uwagi na fakt, że dyrektywa (UE) 2016/1164 obejmuje tylko te rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, które powstają w relacjach pomiędzy systemami opodatkowania osób prawnych w państwach członkowskich, Rada ECOFIN wydała w dniu 20 czerwca 2016 r. oświadczenie, w którym zwróciła się do Komisji o przedstawienie do października 2016 r. wniosku w sprawie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych z udziałem krajów trzecich w celu zapewnienia zasad spójnych z zasadami zalecanymi w sprawozdaniu OECD dotyczącym działania 2 w kontekście erozji podstawy opodatkowania i przenoszenia zysków oraz nie mniej skutecznych niż te zasady, z myślą o wypracowaniu porozumienia przed końcem 2016 r. (5) Ważną rolę odgrywa ustanowienie przepisów neutralizujących w sposób kompleksowy rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych i oddziałów. Z uwagi na fakt, że dyrektywa (UE) 2016/1164 obejmuje tylko te rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, które powstają w relacjach pomiędzy systemami opodatkowania osób prawnych w państwach członkowskich, Rada ECOFIN wydała w dniu 20 czerwca 2016 r. oświadczenie, w którym zwróciła się do Komisji o przedstawienie do października 2016 r. wniosku w sprawie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych z udziałem krajów trzecich w celu zapewnienia zasad spójnych z zasadami zalecanymi w sprawozdaniu OECD dotyczącym działania 2 w kontekście erozji podstawy opodatkowania i przenoszenia zysków oraz nie mniej skutecznych niż te zasady, z myślą o wypracowaniu porozumienia przed końcem 2016 r. 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 a (nowy) (5a) Skutki rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych należy również przeanalizować z punktu widzenia krajów rozwijających się, zaś Unia Europejska i jej państwa członkowskie powinny dążyć do wspierania krajów rozwijających się w radzeniu sobie z takimi skutkami.

336 C 298/326 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 (6) Z uwagi na fakt, że [, między innymi, w motywie 13 dyrektywy (UE) 2016/1164 stwierdzono, że] zasadnicze znaczenie ma dalsze prowadzenie prac nad innymi rozbieżnościami w kwalifikacji struktur hybrydowych, takimi jak te dotyczące stałych zakładów, niniejsza dyrektywa musi również uwzględniać rozbieżności w kwalifikacji stałych zakładów hybrydowych. (6) Z uwagi na fakt, że [, między innymi, w motywie 13 dyrektywy (UE) 2016/1164 stwierdzono, że] zasadnicze znaczenie ma dalsze prowadzenie prac nad innymi rozbieżnościami w kwalifikacji struktur hybrydowych, takimi jak te dotyczące stałych zakładów, w tym nieuwzględnionych stałych zakładów, dyrektywa (UE) 2016/1164 musi również uwzględniać rozbieżności w kwalifikacji stałych zakładów hybrydowych. Uwzględniając takie rozbieżności, należy też wziąć pod uwagę zalecane zasady zawarte w projekcie do dyskusji publicznej OECD z dnia 22 sierpnia 2016 r. dotyczącym działania nr 2 BEPS rozbieżności w kwalifikacji struktur oddziałów. 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 (7) W celu zapewnienia kompleksowych ram zgodnych z częścią sprawozdania OECD dotyczącego BEPS poświęconą rozbieżnościom w kwalifikacji struktur hybrydowych dyrektywa (UE) 2016/1164 musi również obejmować przepisy dotyczące przeniesień hybrydowych, importowanych rozbieżności w kwalifikacji i rozbieżności w kwalifikacji związanych z podwójną rezydencją podatkową, aby uniemożliwić podatnikom wykorzystywanie pozostałych luk prawnych. (7) W celu zapewnienia ram, które są zgodne ze sprawozdaniem OECD w ramach BEPS poświęconym rozbieżnościom w kwalifikacji struktur hybrydowych i nie mniej skuteczne od niego, podstawowe znaczenie ma również to, by dyrektywa (UE) 2016/1164 obejmowała przepisy dotyczące przeniesień hybrydowych i importowanych rozbieżności oraz by uwzględniała pełen zakres sytuacji podwójnego odliczenia, aby uniemożliwić podatnikom wykorzystywanie pozostałych luk prawnych. Zasady te powinny zostać ujednolicone i w jak największym stopniu skoordynowane między państwami członkowskimi. Państwa członkowskie powinny rozważyć wprowadzenie sankcji wobec podatników, którzy wykorzystują rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych.

337 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/327 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 a (nowy) (7a) Należy ustanowić przepisy mające na celu zaprzestanie stosowania przez indywidualne jurysdykcje różnych okresów rozliczeniowych w deklaracjach podatkowych, co powoduje rozbieżności w wynikach podatkowych. Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby podatnicy deklarowali płatności we wszystkich odnośnych jurysdykcjach w rozsądnym czasie. Organy krajowe powinny ponadto zbadać wszystkie przyczyny rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, a także usuwać ewentualne luki i zapobiegać agresywnemu planowaniu podatkowemu, zamiast koncentrować się wyłącznie na gromadzeniu wpływów podatkowych. 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 (8) Zważywszy, że dyrektywa (UE) 2016/1164 zawiera przepisy dotyczące rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych występujących pomiędzy państwami członkowskimi, do niniejszej dyrektywy należy włączyć przepisy dotyczące rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych występujących w relacjach z państwami trzecimi. Przepisy te powinny mieć zatem zastosowanie do wszystkich podatników podlegających podatkowi od osób prawnych w państwie członkowskim, w tym stałych zakładów podmiotów będących rezydentami w państwach trzecich. Konieczne jest uwzględnienie wszystkich rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, w przypadku których przynajmniej jedna ze stron jest podatnikiem będącym osobą prawną w państwie członkowskim. (8) Zważywszy, że dyrektywa (UE) 2016/1164 zawiera przepisy dotyczące rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych występujących pomiędzy państwami członkowskimi, do niniejszej dyrektywy należy włączyć przepisy dotyczące rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych występujących w relacjach z państwami trzecimi. Przepisy te powinny mieć zatem zastosowanie do wszystkich podatników podlegających podatkowi od osób prawnych w państwie członkowskim, w tym stałych zakładów podmiotów będących rezydentami w państwach trzecich. Konieczne jest uwzględnienie wszystkich rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych lub powiązanych uzgodnień, w przypadku których przynajmniej jedna ze stron jest podatnikiem będącym osobą prawną w państwie członkowskim.

338 C 298/328 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9 (9) Przepisy dotyczące rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych powinny rozstrzygać przypadki, gdy rozbieżności są wynikiem kolizji przepisów podatkowych dwóch (lub większej liczby) jurysdykcji. Przepisy te nie powinny jednak wpływać na ogólne cechy systemu podatkowego danej jurysdykcji. (9) Zasadnicze znaczenie ma, aby przepisy dotyczące rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych były automatycznie stosowane do płatności transgranicznych z odliczeniem dokonanym po stronie płatnika, bez konieczności wykazania motywu unikania zobowiązań podatkowych, i powinny rozstrzygać przypadki, gdy rozbieżności wynikają z podwójnego odliczenia, spornej kwalifikacji prawnej instrumentów finansowych, płatności i podmiotów lub spornego przydziału płatności. Z uwagi na fakt, że rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych mogą prowadzić do podwójnego odliczenia lub do odliczenia bez rozpoznania przychodu, konieczne jest opracowanie przepisów stanowiących, że dane państwo członkowskie albo odmawia odliczenia płatności, kosztów lub strat, albo nakazuje podatnikowi ujęcie płatności w jego dochodzie podlegającym opodatkowaniu. 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9 a (nowy) (9a) Rozbieżności dotyczące stałych zakładów zachodzą wówczas, gdy różnice pomiędzy przepisami dotyczącymi podziału dochodu i kosztów między różne części tego samego podmiotu jurysdykcji w sprawie stałych zakładów i przepisami jurysdykcji państwa siedziby prowadzą do rozbieżności w wynikach podatkowych, w tym w sytuacjach, w których rozbieżność wynika z faktu nieuwzględnienia stałego zakładu wskutek stosowania przepisów jurysdykcji obowiązującej w miejscu prowadzenia oddziału. Takie sytuacje rozbieżności mogą prowadzić do nieopodatkowania bez rozpoznania przychodu, podwójnego odliczenia lub odliczenia bez rozpoznania przychodu i należy je w związku z tym wyeliminować. W przypadku nieuwzględnionych stałych zakładów państwo członkowskie, w którym podatnik jest rezydentem, powinno wymagać od podatnika ujęcia w dochodzie podlegającym opodatkowaniu dochodu, który w innym przypadku byłby przypisany do stałego zakładu.

339 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/329 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 (10) Aby zapewnić proporcjonalność, należy regulować wyłącznie te przypadki, w których zachodzi poważne ryzyko unikania opodatkowania przez wykorzystanie struktur hybrydowych. Właściwe jest zatem objęcie zakresem dyrektywy rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych istniejących między podatnikiem a jego przedsiębiorstwami powiązanymi oraz rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych wynikających z uzgodnienia strukturalnego z udziałem podatnika. skreśla się 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11 (11) Aby definicja terminu przedsiębiorstwo powiązane była wystarczająco szeroka na potrzeby przepisów dotyczących rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, powinna ona również obejmować podmiot, który do celów rachunkowości wchodzi w skład tej samej skonsolidowanej grupy, przedsiębiorstwo, na którego zarządzanie podatnik ma znaczny wpływ, oraz odwrotnie przedsiębiorstwo mające znaczny wpływ na zarządzanie podatnikiem. skreśla się 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12 (12) Rozbieżności, które dotyczą hybrydowego charakteru podmiotów, powinny być regulowane przepisami tylko wówczas, gdy jedno z przedsiębiorstw powiązanych posiada co najmniej skuteczną kontrolę nad pozostałymi powiązanymi przedsiębiorstwami. W odniesieniu do takich przypadków powinien zatem istnieć wymóg, aby przedsiębiorstwo powiązane posiadało lub było posiadane przez podatnika lub inne przedsiębiorstwo powiązane poprzez wynoszący co najmniej 50 % udział w prawach głosu, kapitale lub uprawnieniu do otrzymania zysków. skreśla się

340 C 298/330 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 (15) Z uwagi na fakt, że rozbieżności w kwalifikacji podmiotów hybrydowych w relacjach z państwami trzecimi mogą prowadzić do podwójnego odliczenia lub do odliczenia bez rozpoznania przychodu, konieczne jest ustanowienie przepisów stanowiących, że dane państwo członkowskie albo odmawia odliczenia płatności, kosztów lub strat, albo nakazuje podatnikowi uwzględnienie płatności w jego dochodzie podlegającym opodatkowaniu, stosownie do przypadku. (15) Z uwagi na fakt, że rozbieżności w kwalifikacji podmiotów hybrydowych w relacjach z państwami trzecimi prowadzą w szeregu przypadków do podwójnego odliczenia lub do odliczenia bez rozpoznania przychodu, konieczne jest ustanowienie przepisów stanowiących, że dane państwo członkowskie albo odmawia odliczenia płatności, kosztów lub strat, albo nakazuje podatnikowi uwzględnienie płatności w jego dochodzie podlegającym opodatkowaniu, stosownie do przypadku. 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 (17) Przeniesienia hybrydowe mogą prowadzić do odmiennego traktowania pod względem podatkowym, jeśli w wyniku przeniesienia instrumentu finansowego na podstawie uzgodnienia strukturalnego dochód bazowy z tytułu tego instrumentu jest traktowany jako dochód uzyskany jednocześnie przez więcej niż jedną stronę tego uzgodnienia. Dochód bazowy jest to dochód związany z przeniesionym instrumentem i pochodzący z tego instrumentu. Ta różnica w traktowaniu pod względem podatkowym może prowadzić do odliczenia bez rozpoznania przychodu lub do uzyskania w dwóch różnych jurysdykcjach ulgi podatkowej z tytułu tego samego podatku u źródła. Należy zatem wyeliminować tego typu rozbieżności. W przypadku odliczenia bez rozpoznania przychodu powinny mieć zastosowanie takie same przepisy jak te mające na celu neutralizację hybrydowego instrumentu finansowego lub rozbieżności w kwalifikacji podmiotów hybrydowych prowadzących do odliczenia bez rozpoznania przychodu. W przypadku podwójnej ulgi podatkowej zainteresowane państwo członkowskie powinno ograniczyć korzyści płynące z ulgi podatkowej proporcjonalnie do dochodu netto podlegającego opodatkowaniu związanego z dochodem bazowym. (17) Przeniesienia hybrydowe mogą prowadzić do odmiennego traktowania pod względem podatkowym, jeśli w wyniku przeniesienia instrumentu finansowego dochód bazowy z tytułu tego instrumentu jest traktowany jako dochód uzyskany jednocześnie przez więcej niż jedną stronę tego uzgodnienia. Dochód bazowy jest to dochód związany z przeniesionym instrumentem i pochodzący z tego instrumentu. Ta różnica w traktowaniu pod względem podatkowym może prowadzić do odliczenia bez rozpoznania przychodu lub do uzyskania w dwóch różnych jurysdykcjach ulgi podatkowej z tytułu tego samego podatku u źródła. Należy zatem wyeliminować tego typu rozbieżności. W przypadku odliczenia bez rozpoznania przychodu powinny mieć zastosowanie takie same przepisy jak te mające na celu neutralizację hybrydowego instrumentu finansowego lub rozbieżności w kwalifikacji podmiotów hybrydowych prowadzących do odliczenia bez rozpoznania przychodu. W przypadku podwójnej ulgi podatkowej zainteresowane państwo członkowskie powinno ograniczyć korzyści płynące z ulgi podatkowej proporcjonalnie do dochodu netto podlegającego opodatkowaniu związanego z dochodem bazowym.

341 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/331 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19 (19) Importowane rozbieżności powodują przeniesienie skutków rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych od stron znajdujących się w państwach trzecich do jurysdykcji państwa członkowskiego za pomocą instrumentu niehybrydowego, osłabiając w ten sposób skuteczność przepisów, które mają neutralizować rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych. Płatność podlegająca odliczeniu w jednym państwie członkowskim może zostać wykorzystana do sfinansowania kosztów na podstawie uzgodnienia strukturalnego, u którego podstaw leży rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych pomiędzy państwami trzecimi. Aby zapobiec takim importowanym rozbieżnościom, konieczne jest włączenie do niniejszej dyrektywy przepisów, które nie pozwalają na odliczenie płatności, jeżeli odpowiedni dochód z tytułu tej płatności jest potrącany, bezpośrednio lub pośrednio, od odliczenia, którego źródłem są rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych prowadzące do podwójnego odliczenia lub odliczenia bez rozpoznania przychodu pomiędzy państwami trzecimi. (19) Importowane rozbieżności powodują przeniesienie skutków rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych od stron znajdujących się w państwach trzecich do jurysdykcji państwa członkowskiego za pomocą instrumentu niehybrydowego, osłabiając w ten sposób skuteczność przepisów, które mają neutralizować rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych. Płatność podlegająca odliczeniu w jednym państwie członkowskim może zostać wykorzystana do sfinansowania kosztów na podstawie uzgodnienia strukturalnego, u którego podstaw leży rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych pomiędzy państwami trzecimi. Aby zapobiec takim importowanym rozbieżnościom, konieczne jest włączenie do dyrektywy przepisów, które nie pozwalają na odliczenie płatności, jeżeli odpowiedni dochód z tytułu tej płatności jest potrącany, bezpośrednio lub pośrednio, od odliczenia, którego źródłem są rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych lub powiązanych uzgodnień prowadzące do podwójnego odliczenia lub odliczenia bez rozpoznania przychodu pomiędzy państwami trzecimi.

342 C 298/332 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 21 (21) Celem niniejszej dyrektywy jest zwiększenie odporności całego rynku wewnętrznego na rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych. Cel ten nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające samodzielnie, z uwagi na fakt, że krajowe systemy opodatkowania osób prawnych nie są jednolite, a działania podejmowane niezależnie przez państwa członkowskie doprowadziłyby tylko do powielenia obecnej fragmentacji rynku wewnętrznego w zakresie podatków bezpośrednich. Sprzyjałoby to zatem utrwaleniu obecnych niewydolności i zakłóceń w przypadku interakcji pomiędzy różnymi środkami krajowymi. Sytuacja taka doprowadziłaby do braku koordynacji. Ze względu na transgraniczny charakter rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych i konieczność przyjęcia rozwiązań, które są efektywne w przypadku całego rynku wewnętrznego, cel ten można skuteczniej osiągnąć na szczeblu Unii. Unia może zatem przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Ustanawiając wymagany poziom ochrony rynku wewnętrznego, niniejsza dyrektywa ma na celu jedynie zapewnienie w niezbędnym zakresie koordynacji działań wewnątrz Unii, która jest konieczna do osiągnięcia jej celów. (21) Celem niniejszej dyrektywy jest zwiększenie odporności całego rynku wewnętrznego na rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych. Cel ten nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające samodzielnie, z uwagi na fakt, że krajowe systemy opodatkowania osób prawnych nie są jednolite, a działania podejmowane niezależnie przez państwa członkowskie doprowadziłyby tylko do powielenia obecnej fragmentacji rynku wewnętrznego w zakresie podatków bezpośrednich. Sprzyjałoby to zatem utrwaleniu obecnych niewydolności i zakłóceń w przypadku interakcji pomiędzy różnymi środkami krajowymi. Sytuacja taka doprowadziłaby do braku koordynacji. Ze względu na transgraniczny charakter rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych i konieczność przyjęcia rozwiązań, które są efektywne w przypadku całego rynku wewnętrznego, cel ten można skuteczniej osiągnąć na szczeblu Unii. Unia może zatem przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej, włącznie ze zmianą podejścia jak do odrębnych podmiotów na rzecz bardziej jednolitego podejścia do opodatkowania przedsiębiorstw wielonarodowych. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Ustanawiając wymagany poziom ochrony rynku wewnętrznego, niniejsza dyrektywa ma na celu jedynie zapewnienie w niezbędnym zakresie koordynacji działań wewnątrz Unii, która jest konieczna do osiągnięcia jej celów. 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 21 a (nowy) (21a) Należy uwypuklić spójność z zaleceniami zawartymi w publikacji OECD pt. Neutralising the Effects of Hybrid Mismatch Arrangements, Action Final Report [Neutralizowanie skutków rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, Działanie Sprawozdanie końcowe], w celu zagwarantowania jasnego i skutecznego wdrażania.

343 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/333 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 23 (23) Komisja powinna ocenić wdrożenie niniejszej dyrektywy cztery lata po jej wejściu w życie i przedstawić Radzie stosowne sprawozdanie. Państwa członkowskie powinny przekazać Komisji wszelkie informacje, które są niezbędne do tej oceny, (23) Komisja powinna oceniać wdrożenie niniejszej dyrektywy co trzy lata po jej wejściu w życie i przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie odnośne sprawozdanie. Państwa członkowskie powinny przekazać Komisji wszelkie informacje, które są niezbędne do tej oceny, 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 23 a (nowy) (23a) Państwa członkowskie powinny mieć obowiązek udostępnienia wszelkich istotnych informacji poufnych i najlepszych praktyk w celu zwalczania rozbieżności podatkowych oraz zapewnienia, aby dyrektywa (UE) 2016/1164 została wdrożona w jednolity sposób. 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt - 1 (nowy) Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 1 ustęp 1 a (nowy) -1) w art. 1 dodaje się ustęp w brzmieniu: Przepisy art. - 9a mają też zastosowanie do wszystkich podmiotów, które są traktowane przez państwa członkowskie jako przejrzyste do celów podatkowych.

344 C 298/334 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera a Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 4 akapit 3 a) pkt 4 akapit trzeci otrzymuje brzmienie: Dla celów art. 9 przedsiębiorstwo powiązane oznacza również podmiot, który do celów rachunkowości finansowej wchodzi w skład tej samej skonsolidowanej grupy co podatnik, przedsiębiorstwo, na którego zarządzanie podatnik ma znaczny wpływ, lub przedsiębiorstwo mające znaczny wpływ na zarządzanie podatnikiem. W przypadku gdy rozbieżność dotyczy podmiotu hybrydowego, definicja przedsiębiorstwa powiązanego zostaje zmieniona w taki sposób, że wymóg 25 % zastępuje się wymogiem 50 % ; skreśla się 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera a a (nowa) Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 4 akapit 3 aa) w pkt 4 uchyla się akapit trzeci; 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 akapit 1 wprowadzenie 9) rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych oznacza sytuację między podatnikiem a przedsiębiorstwem powiązanym lub uzgodnienia strukturalne między stronami w różnych jurysdykcjach podatkowych, w przypadku których różnice w klasyfikacji prawnej instrumentu finansowego lub podmiotu lub w traktowaniu obecności handlowej jako stałego zakładu prowadzą do poniższych rezultatów: 9) rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych oznaczają sytuację między podatnikiem a innym podmiotem, gdy dowolny z wymienionych niżej rezultatów można przypisać różnicy w klasyfikacji prawnej instrumentu finansowego lub dokonywanej z tytułu tego instrumentu płatności bądź gdy dowolny z tych wymienionych niżej rezultatów wynika z różnic w uznawaniu płatności dokonanych na rzecz podmiotu hybrydowego czy stałego zakładu lub przez nie poniesionych lub w uznawaniu kosztów lub strat takiego podmiotu czy zakładu lub z różnic w uznawaniu zakładanej płatności dokonanej między dwoma częściami tego samego podatnika lub w uznawaniu obecności handlowej jako stałego zakładu:

345 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/335 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 akapit 1 litera b b) odliczenie płatności od podstawy opodatkowania ma miejsce w jurysdykcji, w której płatność ma swoje źródło, bez odpowiadającego mu ujęcia do celów podatkowych tej samej płatności w drugiej jurysdykcji ( odliczenie bez rozpoznania przychodu ); b) odliczenie płatności od podstawy opodatkowania ma miejsce w każdej jurysdykcji, w której płatność traktuje się jak płatność realizowaną ( jurysdykcja płatnika ) bez odpowiadającego mu ujęcia do celów podatkowych tej samej płatności w każdej innej jurysdykcji, w której płatność traktuje się jak płatność otrzymaną ( jurysdykcja odbiorcy płatności ) ( odliczenie bez rozpoznania przychodu ); 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 akapit 1 litera c c) w przypadku różnic w traktowaniu obecności handlowej jako stałego zakładu, nieopodatkowanie dochodu, który ma swoje źródło w jednej jurysdykcji, bez odpowiedniego ujęcia dla celów podatkowych tego samego dochodu w drugiej jurysdykcji ( nieopodatkowanie bez rozpoznania przychodu ). c) w przypadku różnic w uznawaniu obecności handlowej jako stałego zakładu, nieopodatkowanie dochodu, który ma swoje źródło w jednej jurysdykcji, bez odpowiedniego ujęcia dla celów podatkowych tego samego dochodu w drugiej jurysdykcji ( nieopodatkowanie bez rozpoznania przychodu ); 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 akapit 1 litera c a (nowa) ca) płatność na rzecz podmiotu hybrydowego lub stałego zakładu prowadząca do odliczenia bez rozpoznania przychodu, w przypadku gdy rozbieżność może zostać przypisana różnicom w uznawaniu płatności dokonanych na rzecz stałego zakładu lub podmiotu hybrydowego;

346 C 298/336 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 akapit 1 litera c b (nowa) cb) płatność powodująca odliczenie bez rozpoznania przychodu w wyniku płatności na rzecz nieuwzględnionego stałego zakładu. 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 akapit 2 Rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych zachodzą jedynie w zakresie, w jakim te same płatności odliczone, koszty poniesione lub straty odnotowane w dwóch jurysdykcjach przekraczają kwotę dochodu, który jest ujęty w obydwu jurysdykcjach i który można przypisać temu samemu źródłu. Rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych wynikające z różnic w uznawaniu płatności, kosztów lub strat podmiotu hybrydowego lub zakładu stałego lub z różnic w uznawaniu zakładanej płatności między dwoma częściami tego samego podatnika zachodzą jedynie w zakresie, w jakim odliczenia w jurysdykcji, w której płatność ma swoje źródło, potrąca się od pozycji nieujętej w żadnej z jurysdykcji, w których pojawiła się rozbieżność. Jeżeli jednak płatność prowadząca do takiej rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych skutkuje również rozbieżnością w kwalifikacji struktur hybrydowych, którą można przypisać różnicom w kwalifikacji prawnej instrumentu finansowego lub płatności dokonanej z tytułu danego instrumentu lub która wynika z różnic w uznawaniu płatności dokonywanych na rzecz podmiotu hybrydowego lub stałego zakładu, dana rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych zachodzi tylko w zakresie, w jakim płatność prowadzi do odliczenia bez rozpoznania przychodu.

347 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/337 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 akapit 3 wprowadzenie Rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych obejmuje także przeniesienie instrumentu finansowego w ramach uzgodnienia strukturalnego obejmującego podatnika, w przypadku gdy dochód bazowy z tytułu przeniesionego instrumentu podatkowego jest traktowany do celów podatkowych jako dochód uzyskany równocześnie przez więcej niż jedną ze stron uzgodnienia, które są rezydentami do celów podatkowych w różnych jurysdykcjach, co prowadzi do poniższych rezultatów: Rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych obejmuje także przeniesienie instrumentu finansowego obejmujące podatnika, w przypadku gdy dochód bazowy z tytułu przeniesionego instrumentu podatkowego jest traktowany do celów podatkowych jako dochód uzyskany równocześnie przez więcej niż jedną ze stron uzgodnienia, które są rezydentami do celów podatkowych w różnych jurysdykcjach, co prowadzi do poniższych rezultatów: 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b a (nowa) Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 a (nowy) ba) dodaje się punkt w brzmieniu: 9a)»podmiot hybrydowy«oznacza podmiot lub uzgodnienie uznawane na mocy przepisów jednej jurysdykcji za osobę do celów podatkowych, której dochody lub wydatki traktowane są jako dochody lub wydatki co najmniej jednej innej osoby na mocy przepisów innej jurysdykcji; 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera b b (nowa) Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 9 b (nowy) bb) dodaje się punkt w brzmieniu: 9b)»nieuwzględniony stały zakład«oznacza uzgodnienie traktowane jako powodujące powstanie stałego zakładu na mocy przepisów jurysdykcji siedziby głównej, które nie jest traktowane jako powodujące powstanie stałego zakładu na mocy przepisów jurysdykcji, której podlega stały zakład;

348 C 298/338 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 1 litera c Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 11 11) uzgodnienie strukturalne oznacza uzgodnienie obejmujące rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych, gdzie rozbieżność ta jest wliczona w warunki uzgodnienia, lub uzgodnienie, którego celem było stworzenie rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, chyba że nie można zasadnie oczekiwać, że podatnik lub przedsiębiorstwo powiązane byli świadomi rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych, i nie mieli oni udziału w korzyściach podatkowych wynikających z tych rozbieżności. skreśla się 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 ustęp 1 litera c a (nowa) Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 2 punkt 11 a (nowy) ca) dodaje się punkt w brzmieniu: 11a)»jurysdykcja płatnika«oznacza jurysdykcję, w której ma siedzibę podmiot hybrydowy lub stały zakład lub w której płatność uznaje się za dokonaną; 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 3 Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 9 ustęp 1 1. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych między państwami członkowskimi prowadzi do podwójnego odliczenia tych samych płatności, kosztów lub strat, odliczenie przyznawane jest wyłącznie w państwie członkowskim, w którym płatność ma swoje źródło, poniesiono koszty lub odnotowano straty. 1. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych prowadzi do podwójnego odliczenia tych samych płatności, kosztów lub strat, odliczenia nie przyznaje się w państwie członkowskim będącym jurysdykcją inwestora.

349 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/339 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych dotycząca państwa trzeciego prowadzi do podwójnego odliczenia tych samych płatności, kosztów lub strat, zainteresowane państwo członkowskie odmawia odliczenia takich płatności, kosztów lub strat, chyba że uczyniło to już państwo trzecie. Jeżeli odliczenie zostanie przyznane w jurysdykcji inwestora, odliczenia nie przyznaje się w jurysdykcji płatnika. W zakresie, w jakim dotyczy to państwa trzeciego, ciężar dowodu w zakresie wykazania, że państwo trzecie odmówiło odliczenia, spoczywa na podatniku. 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 3 Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 9 ustęp 2 2. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych między państwami członkowskimi prowadzi do odliczenia bez rozpoznania przychodu, państwo członkowskie płatnika odmawia odliczenia takiej płatności. 2. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych prowadzi do odliczenia bez rozpoznania przychodu, odliczenia nie przyznaje się w państwie członkowskim będącym jurysdykcją płatnika danej płatności. Jeżeli odliczenie zostanie przyznane w jurysdykcji płatnika, odnośne państwo członkowskie wymaga od podatnika ujęcia kwoty płatności, która w innym przypadku powodowałaby powstanie rozbieżności, w dochodzie w jurysdykcji odbiorcy płatności. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych dotycząca państwa trzeciego prowadzi do odliczenia bez rozpoznania przychodu: (i) jeżeli dana płatność ma swoje źródło w państwie członkowskim, wówczas to państwo członkowskie odmawia odliczenia; lub (ii) jeżeli dana płatność ma swoje źródło w państwie trzecim, zainteresowane państwo członkowskie wymaga od podatnika, aby uwzględnił ją w podstawie opodatkowania, chyba że państwo trzecie odmówiło już odliczenia lub zażądało uwzględnienia tej płatności.

350 C 298/340 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 3 Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 9 ustęp 3 3. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych między państwami członkowskimi dotycząca stałego zakładu prowadzi do nieopodatkowania bez rozpoznania przychodu, państwo członkowskie, w którym podatnik jest rezydentem do celów podatkowych, wymaga od podatnika, aby uwzględnił w podstawie opodatkowania dochód przypisany stałemu zakładowi. 3. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych dotyczy dochodu nieuwzględnionego stałego zakładu niepodlegającego opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym podatnik jest rezydentem do celów podatkowych, dane państwo członkowskie nakłada na podatnika wymóg ujęcia w dochodzie podlegającym opodatkowaniu dochodu, który w innym przypadku zostałby przypisany nieuwzględnionemu stałemu zakładowi. W zakresie, w jakim rozbieżność w kwalifikacji struktur hybrydowych dotycząca stałego zakładu znajdującego się w państwie trzecim prowadzi do nieopodatkowania bez rozpoznania przychodu, zainteresowane państwo członkowskie wymaga od podatnika, aby uwzględnił w podstawie opodatkowania dochód przypisany stałemu zakładowi znajdującemu się w tym państwie trzecim. 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 3 Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 9 ustęp 3 a (nowy) 3a. Państwa członkowskie nie zgadzają się na odliczenie płatności przez podatnika w zakresie, w jakim taka płatność bezpośrednio lub pośrednio finansuje podlegający odliczeniu koszt, prowadząc za sprawą transakcji lub szeregu transakcji do rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych.

351 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/341 Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 3 Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 9 ustęp 4 4. W zakresie, w jakim płatność podatnika na rzecz przedsiębiorstwa powiązanego w państwie trzecim jest bezpośrednio lub pośrednio potrącana od płatności, kosztów lub strat, które wskutek rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych podlegają odliczeniu w dwóch różnych jurysdykcjach poza Unią, państwo członkowskie podatnika odmawia odliczenia od podstawy opodatkowania płatności podatnika na rzecz przedsiębiorstwa powiązanego w państwie trzecim, chyba że jedno z tych państw trzecich odmówiło już odliczenia płatności, kosztów lub strat, które podlegałyby odliczeniu w dwóch różnych jurysdykcjach. 4. W zakresie, w jakim płatność podatnika na rzecz podmiotu w państwie trzecim jest bezpośrednio lub pośrednio potrącana od płatności, kosztów lub strat, które wskutek rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych podlegają odliczeniu w dwóch różnych jurysdykcjach poza Unią, państwo członkowskie podatnika odmawia odliczenia od podstawy opodatkowania płatności podatnika w państwie trzecim, chyba że jedno z tych państw trzecich odmówiło już odliczenia płatności, kosztów lub strat, które podlegałyby odliczeniu w dwóch różnych jurysdykcjach. 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 3 Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 9 ustęp 5 5. W zakresie, w jakim odpowiednie ujęcie do celów podatkowych podlegającej odliczeniu płatności podatnika na rzecz przedsiębiorstwa powiązanego znajdującego się w państwie trzecim jest bezpośrednio lub pośrednio potrącane od płatności, która wskutek rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych nie jest uwzględniana przez odbiorcę płatności w jego podstawie opodatkowania, państwo członkowskie podatnika odmawia odliczenia od podstawy opodatkowania płatności podatnika na rzecz przedsiębiorstwa powiązanego w państwie trzecim, chyba że jedno z zainteresowanych państw trzecich odmówiło już odliczenia takiej nieuwzględnionej płatności. 5. W zakresie, w jakim odpowiednie ujęcie do celów podatkowych podlegającej odliczeniu płatności podatnika w państwie trzecim jest bezpośrednio lub pośrednio potrącane od płatności, która wskutek rozbieżności w kwalifikacji struktur hybrydowych nie jest uwzględniana przez odbiorcę płatności w jego podstawie opodatkowania, państwo członkowskie podatnika odmawia odliczenia od podstawy opodatkowania płatności podatnika w państwie trzecim, chyba że jedno z zainteresowanych państw trzecich odmówiło już odliczenia takiej nieuwzględnionej płatności.

352 C 298/342 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 3 a (nowy) Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł - 9 a (nowy) 3a) dodaje się artykuł w brzmieniu: Artykuł - 9a Rozbieżności w kwalifikacji odwróconych struktur hybrydowych Jeżeli co najmniej jeden podmiot powiązany niebędący rezydentem i posiadający udziały w zyskach podmiotu hybrydowego zarejestrowanego lub posiadającego siedzibę w państwie członkowskim znajduje się pod jurysdykcją czy jurysdykcjami, które uważają dany podmiot hybrydowy za podlegający opodatkowaniu, dany podmiot hybrydowy uznaje się za rezydenta tego państwa członkowskiego i obejmuje się go podatkiem w zakresie, w jakim dany dochód nie podlega opodatkowaniu na mocy przepisów danego państwa członkowskiego czy innej jurysdykcji. ; 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 ustęp 1 punkt 4 Dyrektywa (UE) 2016/1164 Artykuł 9a ustęp 1 W zakresie, w jakim płatności, koszty lub straty podatnika, który jest rezydentem do celów podatkowych zarówno w państwie członkowskim, jak i w państwie trzecim, podlegają zgodnie z prawem danego państwa członkowskiego i państwa trzeciego odliczeniu od podstawy opodatkowania w obu jurysdykcjach, i te płatności, koszty lub straty mogą być potrącone w państwie członkowskim podatnika od podlegającego opodatkowaniu dochodu, który nie jest uwzględniony w tym państwie trzecim, państwo członkowskie podatnika odmawia odliczenia takich płatności, kosztów lub strat, chyba że uczyniło to już państwo trzecie. W zakresie, w jakim płatności, koszty lub straty podatnika, który jest rezydentem do celów podatkowych zarówno w państwie członkowskim, jak i w państwie trzecim, podlegają zgodnie z prawem danego państwa członkowskiego i państwa trzeciego odliczeniu od podstawy opodatkowania w obu jurysdykcjach, i te płatności, koszty lub straty mogą być potrącone w państwie członkowskim podatnika od podlegającego opodatkowaniu dochodu, który nie jest uwzględniony w tym państwie trzecim, państwo członkowskie podatnika odmawia odliczenia takich płatności, kosztów lub strat, chyba że uczyniło to już państwo trzecie. Odmowa odliczenia obejmuje także sytuacje, w których podatnik jest bezpaństwowcem do celów podatkowych. Ciężar dowodu w zakresie wykazania, że państwo trzecie odmówiło odliczenia płatności, kosztów lub strat, spoczywa na podatniku.

353 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/343 P8_TA(2017)0136 Porozumienie między Królestwem Danii a Europolem o współpracy operacyjno-strategicznej * Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady zatwierdzającej zawarcie przez Europejski Urząd Policji (Europol) porozumienia między Królestwem Danii a Europolem o współpracy operacyjno-strategicznej (07281/2017 C8-0120/ /0803(CNS)) (Konsultacja) (2018/C 298/48) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając projekt Rady (07281/2017), uwzględniając art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, zmienionego traktatem z Amsterdamu, oraz art. 9 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0120/2017), uwzględniając decyzję Rady 2009/371/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiającą Europejski Urząd Policji (Europol) ( 1 ), w szczególności jej art. 23 ust. 2, uwzględniając decyzję Rady 2009/935/WSiSW z dnia 30 listopada 2009 r. określającą wykaz państw trzecich i organizacji, z którymi Europol zawiera porozumienia ( 2 ), zmienioną decyzją wykonawczą Rady (UE) 2017/290 ( 3 ), uwzględniając decyzję Rady 2009/934/WSiSW z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie przyjęcia przepisów wykonawczych regulujących stosunki Europolu z partnerami, w tym wymianę danych osobowych i informacji niejawnych ( 4 ), w szczególności jej art. 5 i 6, uwzględniając oświadczenie przewodniczącego Rady Europejskiej, przewodniczącego Komisji i premiera Danii z dnia 15 grudnia 2016 r., w którym podkreślono potrzeby operacyjne, ale również wyjątkowy i przejściowy charakter przewidywanego porozumienia między Europolem a Danią, uwzględniając wspomniane oświadczenie, w którym podkreślono, że przewidywane porozumienie jest uzależnione od stałego członkostwa Danii w Unii i w strefie Schengen, spoczywającego na Danii obowiązku pełnego wdrożenia do prawa duńskiego dyrektywy (UE) 2016/680 ( 5 ) w sprawie ochrony danych w sprawach policyjnych do dnia 1 maja 2017 r. oraz od zobowiązania Danii do stosowania orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i uznania kompetencji Europejskiego Inspektora Ochrony Danych, uwzględniając Protokół nr 22 załączony do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając wynik referendum przeprowadzonego w Danii w dniu 3 grudnia 2015 r. w związku z Protokołem nr 22 załączonym do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, ( 1 ) Dz.U. L 121 z , s. 37. ( 2 ) Dz.U. L 325 z , s. 12. ( 3 ) Dz.U. L 42 z , s. 17. ( 4 ) Dz.U. L 325 z , s. 6. ( 5 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z , s. 89).

354 C 298/344 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie projektu decyzji wykonawczej Rady zmieniającej decyzję 2009/935/WSiSW w odniesieniu do wykazu państw trzecich i organizacji, z którymi Europol zawiera porozumienia ( 1 ), a w szczególności biorąc pod uwagę wniosek, o którym mowa w ust. 4 tej rezolucji, w sprawie ustanowienia pięcioletniego terminu wygaśnięcia przyszłego porozumienia pomiędzy Europolem a Danią, tak by zapewnić jego przejściowy charakter z myślą o zawarciu trwalszego porozumienia; uwzględniając art. 78c Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A8-0164/ 2017), 1. zatwierdza projekt Rady; 2. zwraca się do Rady o poinformowanie go, jeśli uzna ona za stosowne odejście od tekstu przyjętego przez Parlament; 3. zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do tekstu przyjętego przez Parlament; 4. wzywa Radę i Komisję, aby dopilnowały, by w ramach oceny, jaką należy przeprowadzić zgodnie z art. 25 porozumienia między Królestwem Danii a Europolem o współpracy operacyjno-strategicznej, regularnie informowano Parlament Europejski i konsultowano się z nim, w szczególności za pośrednictwem grupy ds. wspólnej kontroli parlamentarnej Europolu, jaka ma zostać powołana zgodnie z art. 51 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/794 ( 2 ); 5. wzywa wszystkie zaangażowane strony, aby wykorzystały wszelkie możliwości przewidziane prawem pierwotnym i wtórnym w celu ponownego zaproponowania Danii pełnego członkostwa w Europolu; 6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie, Komisji i Europolowi. ( 1 ) Teksty przyjęte, P8_TA(2017)0023. ( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europol), zastępujące i uchylające decyzje Rady 2009/371/WSiSW, 2009/934/WSiSW, 2009/935/ WSiSW, 2009/936/WSiSW i 2009/968/WSiSW (Dz.U. L 135 z , s. 53).

355 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/345 P8_TA(2017)0137 Mianowanie członka Trybunału Obrachunkowego Ildikó Pelcz-Gáll Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie powołania Ildikó Gáll-Pelcz na członka Trybunału Obrachunkowego (C8-0110/ /0802(NLE)) (Konsultacja) (2018/C 298/49) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0110/2017), uwzględniając art. 121 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0166/2017), A. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; B. mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 12 kwietnia 2017 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego; 1. wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Ildikó Gáll-Pelcz na członka Trybunału Obrachunkowego; 2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

356 C 298/346 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0139 Utworzenie Programu wspierania reform strukturalnych na lata ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1303/2013 oraz (UE) nr 1305/2013 (COM(2015)0701 C8-0373/ /0263(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/50) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2015)0701), uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 175 i art. 197 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0373/2015), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 16 marca 2016 r. ( 1 ), uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 7 kwietnia 2016 r. ( 2 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 15 lutego 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Rozwoju Regionalnego oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej, Komisji Budżetowej, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Rybołówstwa, jak również Komisji Kultury i Edukacji (A8-0374/2016), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2015)0263 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 1303/2013 i (UE) nr 1305/2013 (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/825.) ( 1 ) Dz.U. C 177 z , s. 47. ( 2 ) Dz.U. C 240 z , s. 49.

357 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/347 P8_TA(2017)0140 Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego (COM(2016)0543 C8-0352/ /0259(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/51) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0543), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 167 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0352/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 12 października 2016 r. ( 1 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 15 lutego 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Kultury i Edukacji oraz opinię Komisji Budżetowej (A8-0340/2016), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zatwierdza wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady załączone do niniejszej rezolucji; 3. przyjmuje do wiadomości oświadczenie Komisji załączone do niniejszej rezolucji; 4. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0259 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego (2018) (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, decyzji (UE) 2017/864.) ( 1 ) Dz.U. C 88 z , s. 7.

358 C 298/348 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. ZAŁĄCZNIK DO REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ WSPÓLNE OŚWIADCZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Zgodnie z art. 9 niniejszej decyzji pula środków finansowych na organizację Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego w 2018 r. wynosi 8 mln EUR. W celu sfinansowania przygotowania Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego kwota 1 mln EUR będzie pochodzić z istniejących środków przewidzianych w budżecie na rok Budżet na rok 2018 będzie zawierał w odrębnej linii budżetowej rezerwę w wysokości 7 mln EUR na Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego. Z tej kwoty 3 mln EUR będzie pochodzić ze środków przewidzianych obecnie na program Kreatywna Europa, a 4 mln EUR zostanie przesuniętych z innych istniejących zasobów, bez wykorzystania istniejących marginesów oraz nie naruszając uprawnień władzy budżetowej. OŚWIADCZENIE KOMISJI Komisja przyjmuje do wiadomości porozumienie współustawodawców o ustanowieniu puli środków finansowych w wysokości 8 mln EUR zgodnie z art. 9 decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego (2018 r.). Komisja przypomina, że władza budżetowa jest uprawniona do zatwierdzenia kwoty środków w budżecie rocznym zgodnie z art. 314 TFUE.

359 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej C 298/349 P8_TA(2017)0141 Unijny program wspierania określonych działań w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 258/2014 w sprawie ustanowienia unijnego programu wspierania określonych działań w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych na lata (COM(2016)0202 C8-0145/ /0110(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/52) Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0202), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0145/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 25 maja 2016 r. ( 1 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 15 marca 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu Europejskiego, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A8-0291/2016), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0110 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 258/2014 w sprawie ustanowienia unijnego programu wspierania określonych działań w dziedzinach sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych na lata (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/827.) ( 1 ) Dz.U. C 303 z , s. 147.

360 C 298/350 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej Czwartek, 27 kwietnia 2017 r. P8_TA(2017)0142 Program Unii służący zwiększeniu zaangażowania konsumentów w proces kształtowania polityki w dziedzinie usług finansowych ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia programu Unii służącego wsparciu szczególnych działań mających na celu zwiększenie zaangażowania konsumentów i innych użytkowników końcowych usług finansowych w proces kształtowania polityki Unii w dziedzinie usług finansowych na lata (COM(2016)0388 C8-0220/ /0182(COD)) (Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie) (2018/C 298/53) Parlament Europejski, uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0388), uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 169 ust. 2 lit. b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0220/2016), uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 października 2016 r. ( 1 ), uwzględniając wstępne porozumienie zatwierdzone przez właściwą komisję na podstawie art. 69f ust. 4 Regulaminu oraz zobowiązanie przedstawiciela Rady, przekazane pismem z dnia 15 marca 2017 r., do zatwierdzenia stanowiska Parlamentu, zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej. uwzględniając art. 59 Regulaminu, uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinię Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (A8-0008/2017), 1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu; 2. zwraca się do Komisji o ponowne przedłożenie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie; 3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym. P8_TC1-COD(2016)0182 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 27 kwietnia 2017 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/ w sprawie ustanowienia unijnego programu służącego wsparciu szczególnych działań zwiększających zaangażowanie konsumentów i innych użytkowników końcowych usług finansowych w proces kształtowania unijnej polityki w dziedzinie usług finansowych na lata (Jako że pomiędzy Parlamentem i Radą osiągnięte zostało porozumienie, stanowisko Parlamentu odpowiada ostatecznej wersji aktu prawnego, rozporządzenia (UE) 2017/826.) ( 1 ) Dz.U. C 34 z , s. 117.

361

362

363

364 ISSN (wydanie elektroniczne) ISSN (wydanie papierowe) PL