Głos GEDIGOWIE. Radzionkowski. Czy warto było? Radzionkowskie rody KRZYSZTOF BANEK. Gazeta Mieszkańców Wydaje RTSK

Transkrypt

1 Gazeta Mieszkańców Wydaje RTSK Nr 01/474 Głos Radzionkowski rok XXI ISSN Styczeń/Luty 2012 Czy warto było? Rozmowa z Pawłem Bombą, przewodniczącym Radzionkowskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. GR Czy warto było panie przewodniczący walczyć wtedy o samodzielność skoro dziś Radzionków nie jest taki jak z tamtych snów? Paweł Bomba Warto było, za wszelką cenę, niczego nie żałuję. Sny zwykle są inne od rzeczywistości, zderzenie marzeń z realiami czasem są daleko rozbieżne. Warto było poświęcić wszystko za to, co dziś jest szansą dla miasta, rozczarowaniem zaś jest szansy tej niewykorzystywanie. I całkiem szczerze trafił pan w sedno mam takie myśli czy warto było To jest chwila, a potem znów budzi się we mnie racjonalne myślenie oczywiście, że warto daj spokój emocjom, spróbuj naprawić to, co nie jest OK To fragment rozmowy całość w następnym numerze GR. Awarie zdarzają się, owszem, ale czy na taki przypadek w Radzionkowie nie istnieje system zachowań miejskich struktur?! SKANDAL W ROJCY Czytaj na stronie 5 cena: 1,50 zł KRZYSZTOF BANEK - KANDYDATEM RTSK NA RADNEGO W MARCOWYCH WYBORACH UZUPEŁNIAJĄCYCH. Radzionkowskie rody GEDIGOWIE Pisząc historię rodu Gediga miałem na celu przekazać chociaż w wielkim skrócie całemu pokrewieństwu cząstkę ustnej tradycji. Alfred Gediga Str. 14

2 pokazujemy Radzionków takim jakim jest! Radni przyjęli budżet na 2012 rok KRZYSZTOF BANEK DOM DLA CIEBIE! BEZ FAJERWERKÓW, POŁOŻENIE I WIELKOŚĆ DZIAŁEK I SŁUSZNIE Działki położone są w Radzionkowie przy ulicy M. Dąbrowskiej w rejonie skrzyżowania z ul. Miłą. Teren nachylony jest w kierunku południowo-wschodnim. Wjazd na teren projektowanego osiedla prowadzi bezpośredni z ul. M. Dąbrowskiej a dojazd do poszczególnych działek z wydzielonych dróg dojazdowych stanowiących własność Gminy. Teren znajduje się w otoczeniu zabudowy jednorodzinnej w bliskiej odległości rekreacyjnych terenów Księżej Góry w skład których wchodzą: otwarte kąpielisko z placem zabaw, boiskiem do gry w piłkę nożną sztuczną nawierzchnią i oświetleniem, kortami tenisowymi, placem zabaw dla dzieci oraz terenami spacerowymi. Działki przeznaczone do zabudowy posiadają powierzchnię od 400m2 dla zabudowy bliźniaczej do 700m2 dla zabudowy wolnostojącej. 22 grudnia zeszłego roku radni przyjęli budżet miasta Radzionków na 2012 rok. W głosowaniu za było 14 radnych, jeden z radnych wstrzymał się od głosu. Tegoroczny budżet przewiduje: dochody gminy w wysokości ,78 zł oraz dochody majątkowe w wysokości ,02 zł. Ustalono wydatki w wysokości: ,82 zł i wydatki majątkowe w wysokości ,97 zł. PROJEKTOWANY RODZAJ ZABUDOWY W celu zróżnicowania oferty przewiduje się budowę domów wolnostojących i domów w zabudowie bliźniaczej. Będą to domy dwukondygnacyjne z garażem znajdującym się wewnątrz budynku. Wykonane będą z bloczków ceramicznych Porotherm (Poromur) lub bloczków gazobetonowych w zależności od decyzji klienta oraz ocieplone styropianem gr 14cm. Dach płaski lub pochyły kryty dachówką. Przewidywana wielkość domu od 120m2 do 150m2. Na obecnym etapie dla budynków wolnostojących istnieje możliwość wyboru projektu domu z oferty przedstawionej przez developera. Działki wyposażone będą w sieć wodno-kanalizacyjną, elektryczną i gazową oraz ogrodzone. OFERTA DEVELOPERA Zabudowa osiedla znajduje się w fazie projektowania, dlatego istnieje możliwość wprowadzenie zmian w jego zagospodarowaniu w zależności od wymagań i upodobań przyszłych klientów. Wszystkich zainteresowanych zakupem nieruchomości w tym rejonie Radzionkowa prosimy o kontakt telefoniczny pod numerem lub w celu przedstawienia swoich wizji przyszłego domu a my postaramy się do nich dostosować. Planowany czas realizacji inwestycji od r. do r Inwestor: Devevloper i Recykling Sp. z o.o. ul. Młodego Górnika 2d, Zabrze, tel , "MAG" s.j. Przerób złomu, handel wyrobami hutniczymi, roboty ślusarskie, tokarskie i spawalnicze, wykonywanie zbrojeń, demontaż konstrukcji przemysłowych, złomowanie samochodów, roboty budowlane, usługi dla ludności. Zakład przetwarzania sprzętu elektrycznego i elektronicznego Radzionków, ul. Nieznanego Żołnierza 26a, tel , fax Naprawa zawieszeń Geometria kół Wulkanizacja Tłumiki Mechanika Sprzedaż opon i inne poleca się inż. Damian Tyczka KANDYDATEM NA RADNEGO ROK ZAŁOŻENIA 1984 FIRMA USŁUGOWO-HANDLOWA TYCZKA Radzionków, ul.nakielska 12 tel Zaplanowano nadwyżkę budżetową w wysokości ,96 zł, która ma zostać przeznaczona w całości na spłatę kredytów i wykupu obligacji miejskich. Ponad 77 tysięcy złotych utworzono na rzecz wydatków związanych z zarządzaniem kryzysowym. Z opłat związanych z koncesjami na sprzedaż alkoholu do kasy miasta ma wpłynąć 346 tysięcy złotych, która to kwota w całości przeznaczona ma zostać na zadania zawarte w gminnym programie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych i przeciwdziałanie narkomanii. Z budżetu państwa Radzionków dostanie kwotę ,60 z tytuły dotacji. Z czynszów komunalnych kasa otrzyma 850 tys. zł, z opłat za wieczyste użytkowanie itp., 480 tys. zł a z mandatów i grzywien 25 tys. zł. Zasadnicza kwota dochodu naszego miasta z odpisów od podatków od osób prawnych, od osób fizycznych to prawie 23,9 mln zł, w tym od osób fizycznych prawie 12,5 mln zł, subwencje głównie na oświatę 8,6 mln zł, od nieruchomości ok., 8,9 mln zł, od środków transportu 334 ty, zł, od targowiska 293 tys, zł, z podatku od czynności prawnych 700 tys. zł, opłaty za posiadanie psa to 17,5 tys, zł. Na pomoc społeczną z budżetu państwa Radzionków otrzyma , 00 zł. Zaplanowano wpływy ze sprzedaży mienia komunalnego na kwotę 6,2 mln zł. Wydatki: na drogi publiczne przeznaczone zostało prawie 7,3 mln zł, na remonty mieszkaniowych zasobów komunalnych 370 tys. zł, utrzymanie urzędu miasta kosztować nas będzie prawie 6,5 mln zł, a rada miasta 210 tys. zł, oświata pochłonie ok. 15,3 mln zł, kultura ok. 1,7 mln zł a MOSiR prawie 1,3 mln. zł zł., promocja miasta 210 tys. zł, kolonie dla dzieci ok. 21 tys. zł Na gospodarkę komunalną wydamy ogółem zł, w tym: na oczyszczanie miasta Ok. 950 tys. zł, na zieleń 141 tys. zł, na oświetlenie ulic 765 tys. zł. xxx To jedynie wybrane tematy z obszernego dokumentu jakim jest uchwała budżetowa. Debata nad tym dokumentem w trakcie sesji rady miasta nie była ekscytująca, kilka pytań zadali jedynie radni RTSK Piotr Tobór i Erhard Reiss. Ciekawe wystąpienie miał za to radny Stefan Hajda z rządzącej koalicji, który m.in. stwierdził, iż wobec takich działów jak ochrona zdrowia czy kultura, sport ma pozycję bardzo mocną Nie będziemy interpretować tego fragmentu, pozostawiamy to Czytelnikom. Jaki jest ten budżet? Do szczegółowych analiz będziemy sięgali w kolejnych numerach GR. Jedno jest pewne, budżet uchwalony przez radnych przez nich samych na wniosek burmistrza miasta będzie jeszcze wielokrotnie zmieniany. Jedni nazywają to dynamicznym podejściem do budżetu, inni chaotycznym podejściem do gospodarki finansowej miasta. Jednym słowem, w tym budżecie nie ma fajerwerków, nie ma ambitnych przedsięwzięć, jak wcześniej, co tylko na dobre miastu może wyjść. Zadłużenie miasta sięga ok. 30 % względem przychodów, to są dane zbliżone do oficjalnych. mg W związku z rezygnacją z mandatu radnego złożoną przez Barnarda Skibińskiego oraz ogłoszeniem przez Państwową Komisję Wyborczą terminu wyborów uzupełniających 4 stycznia, w trakcie cotygodniowego spotkania członków Radzionkowskiego Towarzystwa Społeczno Kulturalnego zarząd stowarzyszenia podjął decyzję, iż kandydatem na radnego w okręgu nr 14 będzie Krzysztof Banek członek zarządu RTSK i jeden z liderów ruchu RTSK W poprzednich wyborach samorządowych w tym okręgu otrzymał 150 głosów. Okręg 14 obejmuje następujące ulice: Ks. Knosały od 1 do 20, Brzechwy, Rowową, Kruczkowskiego, E. Plater, Stoińskiego, Wrodarczyka, Franiela, Chełmska, Norwida 1 23 nieparzyste, Norwida 2 50 A parzyste. Oto co powiedział GR tuż po nominacji: Bardzo się cieszę z tej decyzji władz RTSK. Traktuję ją jako docenienie mojej aktywności i dobrego wyniku w poprzednich wyborach samorządowych. Nie zapomniałem o swoich wyborcach, których miałem okazje odwiedzać podczas kampanii w 2010 r., ich problemach i wielu próśb, które do dziś czekają na realizację. O sobie mogę powiedzieć, że jestem rodowitym mieszkańcem Radzionkowa, kawalerem, aczkolwiek znalazłem już swoją drugą połówkę w życiu. Mój tato Stefan jest budowlańcem, moja śp. mama Halina przez większość życia pracowała na radzionkowskiej poczcie przy kościele parafialnym, siostra Joanna to uczennica LO w Radzionkowie a przy okazji zapalona siatkarka Sokołu Rojca Radzionków. Ukończyłem studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach uzyskując tytuł magistra politologii specjalność polityka samorządowa, a pracę magisterską obroniłem z tematyki funduszy europejskich na rynku pracy. Od 7 lat pracuję w tarnogórskim Urzędzie Pracy, gdzie pełnię funkcję inspektora ds. dotacji i refundacji. Interesuję się polityka społeczną i samorządowa, ochroną zdrowia i historią. Lubię aktywnie spędzać wolny czas, wychodzę z założenia, że ruch to zdrowie. Kandyduję bo mam ku temu wykształcenie, kompetencje i doświadczenie zawodowe, które chciałbym jak najlepiej wykorzystać w służbie publicznej, teraz w swym mieście rodzinnym. Wierzę w to, że dzięki mojemu energicznemu zaangażowaniu nie tylko w sprawy mojego okręgu ale i miasta wspólnie z obecnymi radnymi oraz mieszkańcami mogę dużo pozytywnego dać od siebie w pracę rady miasta. Jak i w codziennym życiu jestem nastawiony na kooperację, współdziałanie dla wszystkich fajnych projektów dla miasta tak też widzę swoją misję jeśli zostanie mi powierzone to wielkie zaufanie ale i odpowiedzialność. Głos Radzionkowski Wydawca: Radzionkowskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne ul. Św. Wojciecha 15, Radzionków Redaguje zespół, red. nacz. Grzegorz Bylica Druk Mikopol Radzionków, Dział łączności z czytelnikami: Dział ogłoszeń: Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Za treść ogłoszeń redakcja nie odpowiada 3

3 BAJANIE O BYTOMSKIM ELEKTRONIKU, GDY TYMCZASEM MOŻE ZNIKNĄĆ W TYM ROKU UZNANA SZKOŁA ŚREDNIA W RADZIONKOWIE SENTYMENTY I INTERESY 3 stycznia o godz ze zdumieniem usłyszeliśmy w TVN24 informację, jakoby absolwent tej szkoły, burmistrz okolicznego Radzionkowa chciałby ją przejąć Rzecz dotyczyła strajku młodzieży w bytomskim elektroniku związana z poważnymi planami likwidacji szkoły przez bytomskich radnych. Zapytany przez nas rzecznik prasowy magistratu Jarosław Wroński stwierdził, iż reporter TVN24 podparł się pewnie informacją w Życiu Bytomskim, gdzie Gabriel Tobor dywagował na ten temat w związku z niejasnymi losami radzionkowskiego Zespołu Szkół Techniczno Humanistycznych przy ul. Knosały. Ta szkoła z kolei ma zostać w planach starostwa powiatowego w Tarnowskich Górach połączona z Zespołem Szkół Techniczno Ekonomicznych przy ul. Nałkowskiej. Na Knosały wiec wedle rzecznika znalazłoby się miejsce dla uczniów bytomskiego elektronika. Szkoda byłoby tej placówki, która wychowała wielu naukowców stwierdził burmistrz Radzionkowa dr Gabriel Tobor taką informację w TV3 z kolei usłyszeliśmy w dziesięć minut później W komentarzu Radzionków przejąłby szkołę na swój budżet a szkoła pozostałaby w miejscu, gdzie dziś się znajduje, czyli w Bytomiu! Wieczorem znów w wiadomościach TV3 burmistrz Radzionkowa potwierdził chęć przejęcia bytomskiej szkoły i ulokowania jej w ZSTH na Knosały, której budynek od września ma być wolny Następnego dnia radni Bytomia przegłosowali likwidację szkoły. xxx List do Redakcji Przy okazji zwracamy uwagę na postępowanie starostwa powiatowego w Tarnowskich Górach próby likwidacji ZSTH wydają się mało celowe, względy finansowe owszem ale można zlikwidować każdą szkołę w powiecie będzie mniej wydatków dla powiatu, tylko dlaczego właśnie tę tak zwaną u Musika, skoro osiąga ona wyniki maturalne wyższe niż średnia krajowa i obok renomowanych liceów tarnogórskich należy do wiodących w powiecie? Obecnie klasyfikuje się ją pośród 30 najlepszych techników w regionie! W starostwie ustaliliśmy, iż decyzja w sprawie wygaszania szkoły w zasadzie już w gronie zarządu powiatu zapadła. Wyrok na szkołę zapadł po ubiegłorocznym naborze zamiast 28 w klasie przyszło się uczyć jedynie 24 Rozważa się m.in. reorganizację szkoły połączenie ze szkołą w Rojcy. Aliści; nie ma jeszcze uchwały zarządu powiatu, nie było więc oficjalnych konsultacji społecznych, potem jeszcze głosować winna nad decyzją rada powiatu. Zgodnie z przepisami wszystkie te kroki powinny być zakończone do końca lutego. Śmiemy wątpić, czy powiat zdąży uczcie się dzieciaki spokojnie! xxx Temat Księżogórska najbardziej chybiony pomysł obecnych władz. Kto będzie jeździł do Bytomia przez Holewinę? Na pewno nie mieszkańcy Górki! Zamiast budować drogę w optymalnym kierunku czyli na południe, ma być budowana droga w kierunku dokładnie odwrotnym. Dlaczego? Może z powodu niemożności dogadania się z kimkolwiek w Piekarach, a może dlatego, że tak wygodniej władzom miasta. Nie wiadomo. Na pewno logicznie nie da się tego wyjaśnić. Natomiast można wyobrazić sobie skutki: odcięcie miasta od parku, konieczność wycięcia wielu drzew i ograniczenie powierzchni i tak niedużego parku. Zwiększenie ruchu przyjazdowego na Księżą Górę, co już jest uciążliwe, tym bardziej, że ruch odbywa się głównie po zatłoczonej i nieprzystosowanej do takiego natężenia ulicy Zejera. Czy ktoś w Urzędzie zrobił analizę w jakim kierunku wyjeżdżają mieszkańcy do pracy? ile procent jedzie w stronę Bytomia, ile w stronę Tarnowskich Gór, a ile w stronę Świerklańca? Na pewno nie. Bo po co? Przecież władza wie lepiej. (dane do wiadomości redakcji) Nasze zdumienie nie maleje mimo sprzecznych informacji. Rozumiemy, iż pan burmistrz jest osobą sentymentalną, kiedyś z sentymentu przejął zadanie od powiatu prowadzenia i utrzymywania liceum, był pan burmistrz jego dyrektorem. To nic, że gmina Radzionków zamiast powiatu dokłada do szkoły kilkaset tysięcy złotych rocznie. Teraz z sentymentu do szkoły w Bytomiu, którą skończył zastanawia się, czy by jej nie wziąć pod swe opiekuńcze skrzydła. To wszystko bardzo szlachetne, ale kosztuje nas wszystkich nie tylko pana burmistrza, bo to także nasze pieniądze, duże pieniądze Z prawnego punktu widzenia nie jest możliwe przejęcie zadania prowadzenia tej szkoły przez gminę Radzionków z siedzibą w Bytomiu, Bytom także nie pozbyłby się subwencji w wysokości 400 zł na głowę ucznia. Rozumielibyśmy gdyby władze miasta walczyły o pozostawienie w spokoju ZSTH a nie na jej gruzach chciałyby tworzyć bytomską kolonię. Ale znów jest głośno o Radzionkowie, tyle że znów bez sensu ag Spółdzielnia Mieszkaniowa Nasz Dom w Bytomiu Bytom, ul. Szymały 126 ogłasza II przetarg nieograniczony na najem lokalu użytkowego położonego w pawilonie przy ul. Knosały 61 A segm. D w Radzionkowie Lokal o powierzchni 78,80 m 2 wyposażony jest w instalację elektryczną, wodną-kanalizacyjną, Cena wywoławcza za najem 1 m 2 pow. lokalu wynosi 7,00 zł/ netto Wadium 1.000,00 zł. Przed przystąpieniem do przetargu należy zapoznać się z warunkami szczegółowymi przetargu, które otrzymać można w siedzibie Spółdzielni pokój nr 32 Pisemne oferty należy składać do dnia r. do godz w budynku Zarządu Spółdzielni pokój nr 32 oraz wpłacić wadium w podanej wysokości w terminie do r. do godz Przetarg odbędzie się r. o godz w budynku Spółdzielni pokój nr 13. Zarząd Spółdzielni zastrzega sobie prawo unieważnienia przetargu bez podania przyczyn. Awarie zdarzają się, owszem, ale czy na taki przypadek w Radzionkowie nie istnieje system zachowań miejskich struktur?! SKANDAL W ROJCY 4 stycznia, sądny dzień w Rojcy. Ogłoszenia na słupach mówiły, iż nie będzie wody między 9.00 a Jest godzina nie leci nadal. Co ustaliliśmy, jedna ekipa zaangażowana przez ZGK, która wzięła się do roboty po kilku godzinach uciekła z placu boju, druga wezwana awaryjnie pracowała z marnym skutkiem do późnej nocy. Żadnej informacji ani cystern ani szczekaczki, która powiadomiłaby wściekłych rojczan co i kiedy? Za to mieszkańcy Rojcy gremialnie ruszyli do sklepów wpierw okolicznych potem Real, Lidl itp w poszukiwaniu niegazowanej wody mineralnej. Jutro rano nie będzie chleba w Rojcy i nie tylko tam, piekarze złorzeczą, zdziwilibyśmy się, gdyby nie wystąpili z roszczeniem wobec miasta, ludzie nie mają co do czajnika nalać nie mówiąc już o kąpieli. To zimna kąpiel dla nowego wiceburmistrza Bernarda Skibińskiego, bo burmistrza Tobora pewnie takie drobiazgi nie interesują. To skandal i tyle, kompletna niemoc i brak komunikacji z mieszkańcami. Awarii nie sposób uniknąć, owszem ale czy można ją zaplanować? Kto przeprosi ludzi? I jeszcze jedno, wiadomo, że awarie się zdarzają, wiadomo też, że radzionkowska sieć wodno kanalizacyjna jest w bardzo złym stanie, ale dla odpowiedzialnych za to nie ma problemu. Remontujemy sieć mówi się w urzędzie nakłady są znaczne, nie tak dawno opublikowano materiał mówiący ile to pieniędzy bodaj kilka milionów włożono w tę dziedzinę gospodarki miasta. Albo więc kasę zmarnowano, albo stanowczo za mało wydano. xxx Jest po 22.15, telefon redakcyjnie nie milknie, nie będziemy cytować tego, co wysłuchujemy, nietrudno się domyśleć. A jutro pewnie będzie zwykły dzień, nic się nie stało powiedzą piarowskie służby miasta, nikt nie odpowie głową za ten skandal, zwyczajnie, tak jak to u nas... Ważne aby promować miasto, mniej ważne, aby w nim normalnie się żyło. RED. Nowy przewodniczący rady miasta i zastępca burmistrza Roszady na górze w klimacie tajemniczości i wyższej matematyki W trakcie sesji budżetowej dokonano istotnych zmian we władzach miasta. Wpierw z mandatu radnego oraz funkcji przewodniczącego rady miasta zrezygnował Bernard Skibiński, potem odbyły się wybory nowego przewodniczącego rady, którym został poprzedni wiceprzewodniczący Dariusz Wysypoł. Od stycznia tego roku Bernard Skibiński został zastępcą burmistrza Radzionkowa. Obydwaj panowie są reprezentantami Inicjatywy Obywatelskiej. Gratulujemy awansów, życzymy sukcesów. Nowy wiceburmistrz ma 56 lat, ostatnio pracował w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w Tarnowskich Górach, jest absolwentem Górnośląskiej Wyższej Szkoły Handlowej w Katowicach na kierunku Administracja, uczelni mającej swój wydział zamiejscowy w Radzionkowie. Nowy przewodniczący rady miasta ma 40 lat, pracuje w bytomskim PEC-u. Jest absolwentem Politechniki Śląskiej w Gliwicach Wydziału Mechanicznego oraz Politechniki Częstochowskiej, na kierunku Zarządzanie i Marketing. Posiada także inne, liczne kwalifikacje. xxx Słowo komentarza, ogromnie nas dziwi tryb ustąpienia z funkcji przewodniczącego rady i powołania nowego. Nie wiemy z jakich przyczyn ten punkt nie znalazł się w programie obrad, nie znalazł się w porządku obrad sesji przegłosowanym przez radnych przed przystąpieniem do pracy! Dlaczego zgłoszono te, ważne przecież zmiany chyłkiem, tuż przed z a k o ń c z e n i e m sesji? Doprawdy trudno to zrozumieć, czyżby do ostatniej chwili trwały negocjacje wśród koalicji? Nie wyszło to dobrze panowie! Okoliczności powołania przewodniczącego też były nieco groteskowe. W pierwszym głosowaniu Dariusz Wysypoł pokazujemy Radzionków takim jakim jest! otrzymał 7 głosów za, 0 przeciw, 2 głosy wstrzymujące się, jego kontrkandydat Erhard Reiss 2 głosy za, 6 przeciw, 1 głos wstrzymujący się. Na 15 głosujących radnych 6 oddało głosy nieważne, tak więc w pierwszym głosowaniu nie wybrano przewodniczącego bowiem żaden z kandydatów nie osiągnął bezwzględnej większości głosów. Dziwi jednakowoż tak spora cyfra głosów nieważnych Zarządzono więc drugie głosowanie, nie reasumpcję, w którym było już planowo. red do Redakcji Dzisiaj, niezależnie od siebie, kilka osób opowiedziało mi o swoich przygodach związanych z naszą przychodnią. Oto w skrócie czego dotyczyły: są duże problemy związane z rejestracją do lekarza pierwszego kontaktu, czasem proponowane są wizyty za 3-4 dni. Proponuje się też np. innego lekarza, jednak dla wielu chorych jest to propozycja nie do zaakceptowania panie pracujące w recepcji są niezbyt uprzejme, nierzadko robią pacjentom niestosowne uwagi, lub nawet pokrzykują na chorych nie ukrywając, że to one tam rządzą pan kierownik przychodni raczej nie panuje nad całością, nie dość że audiencje ( zgodnie z ustawą ) ma raz w tygodniu, to jeszcze na ogół interwencje u niego nic nie dają w przychodni zatrudniani są (chyba przez zasiedzenie) lekarze, do których pacjenci nie chcą chodzić, a ci, którzy są poważani przez pacjentów, nie dają rady przyjąć wszystkich chorych warunki w przychodni są takie, jak za króla Ćwieczka Na razie niezadowoleni po prostu odchodzą na Stroszek, na Rojcę, do Tarnowskich Gór. Ale chyba to nie chorzy powinni odchodzić, ale niekompetentny personel. Może należałoby zacząć od menagera? Jest źle, dla Radzińczan to nie jest tajemnica, choć może Pan Burmistrz o tym nie wie, bo sam korzysta z innej przychodni? Może należałoby zlikwidować ten NZOS, a w jego miejsce zaprosić prywatną firmę mającą kontrakt z NFZ? Wtedy pewnie panie w recepcji byłyby bardziej uprzejme i życzliwe, a lekarze chętniejsi do leczenia? Problem jest złożony i trudny, ale coś z tym trzeba zrobić, bo sytuacja jest coraz gorsza, a zamiatanie problemu pod dywan to nie jest dobre rozwiązanie. (dane znane redakcji) 4 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty

4 pokazujemy Radzionków takim jakim jest! Wigilia RTSK Okres przedświąteczny obfitował w spotkania rodzinne i wśród przyjaciół. Ponad 20 letnia tradycyjna wigilia RTSK zebrała spore grono ludzi, jako wspólnoty skupionej wokół swoich wspólnych wartości. Jak co roku były wspomnienia i snucie planów na nowy rok, serdeczne życzenia szczęścia Przewodniczący RTSK Paweł Bomba podsumował mijający rok, który zaliczył do udanych, albowiem RTSK przeszła niezbędną przemianę skupiając wokół siebie osoby doświadczone życiowo i młodzież. ab Gdzie kucharek sześć tam jest co zjeść, czyli nasz kącik kucharski. Od kuchni Na długie, jesienno-zimowe wieczory, najlepsze są grube tomiska literatury ulubionej. Ja uwielbiam relaksować się przy Magdzie Szabó (wspaniała węgierska pisarka, która zachwyciła mnie, kiedy byłam nastolatką i pierwszy raz przeczytałam Tajemnicę Abigel), sięgam również po ciepłe opowieści spod pióra Małgorzaty Musierowicz (a w dzień Wigilii obowiązkowo muszę przeczytać chociaż fragment Noelki i na deser ostatnie fragmenty Opowieści wigilijnej Dickensa) oraz po książki kucharskie! Najbardziej na świecie kocham jeść i zaraz po tym gotować. Gotowanie i pieczenie to dla mnie antidotum na wszelkie smutki, chandry i złe dni. Mam swoje ulubione przyprawy, zioła w doniczkach na parapecie w kuchni i całą półkę książek i czasopism kulinarnych. Moja ulubiona to po prostu Kuchnia Nigelli Lawson. Oprócz wspaniałych zdjęć, przepisów prostych i przyjemnych, jest jeszcze gawędziarski wręcz styl opowiadania o potrawach autorki. Na początku mówi o rzeczach niezbędnych w swojej kuchni, które to wskazówki mogą przydać się początkującym kucharzom i tym, którzy tworzą od podstaw swoją kuchnię podpowiada, gdzie najwygodniej trzymać sprzęty kuchenne, proponuje własne rozwiązania. Potem następuje już część właściwa litania wspaniałych potraw, które aż chce się przyrządzać. Czarci tort na smutki, pizza na miękkim spodzie dla zabieganych a głodnych, risotto w ramach kuchennej terapii to wszystko naprawdę działa. Poza tym, cenną rzeczą są wskazówki, jak wykorzystać resztki, ile daną potrawę można przechować w lodówce lub zamrażarce oraz jak usprawnić pracę, przygotowując wcześniej któreś etapy. Sięgam często również po starą książkę z okresu PRL-u. Autorzy: inż. Zofia Czerny, doc. dr Władysław Kierst, mgr Maria Strasburger, mgr Maria Kapuścińska, inż. Krystyna Wolf. Tytuł: Zdrowo i smacznie. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa Wydanie IV. To książką, którą wręcz ukradłam mamie, która znowuż książkę tę zabrała chyba z własnego domu. Stara, wielka kniga, która najpierw mówi o podstawach, mówi o wartościach odżywczych konkretnych grup produktów i podaje przepisy na rzeczy, o których dzisiaj już trochę zapominamy, robiąc kolejny raz spaghetti bolońskie ze słoika i zamawiając pizzę. Z pewnością ich zalecenia nie spodobałyby się współczesnym dietetykom i dietetyczkom (muszę zapytać koleżankę-dietetyczkę!), ale warto sobie przypomnieć kuchnię polską, trochę odtłuszczoną, bo tytuł zobowiązuje i przecież smaczną! Poza książkami kucharskimi, najbardziej chyba lubię opisy jedzenia w literaturze. Jeśli Pan Tadeusz jest dla Państwa tylko przykrym wspomnieniem z czasów, kiedy nauczyciele wymagali przeczytania i zachwycania się, a Państwa przekorna natura uczniowska broniła się przed pięknem naszej narodowej epopei rękami i nogami, zachęcam do powrotu. Podejrzewam, że w domach prawie każdego Polaka jest przynajmniej jeden egzemplarz tego wspaniałego dzieła naszego wieszcza, a do sięgnięcia może zachęcą te wspaniałe, najwspanialsze opisy bigosu np.: W kociołkach bigos grzano; w słowach wydać trudno Bigosu smak przedziwny, kolor i woń cudną; Słów tylko brzęk usłyszy i rymów porządek, Ale treści ich miejski nie pojmie żołądek. Aby cenić litewskie pieśni i potrawy, Trzeba mieć zdrowie, na wsi żyć, wracać z obławy. Przecież i bez tych przypraw potrawą nie lada Jest bigos, bo się z jarzyn dobrych sztucznie składa. Bierze się doń siekana, kwaszona kapusta, Która, wedle przysłowia, sama idzie w usta; Zamknięta w kotle, łonem wilgotnych okrywa Wyszukanego cząstki najlepsze mięsiwa; I praży się, aż ogień wszystkie z niej wyciśnie Soki żywne, aż z brzegów naczynia war pryśnie I powietrze dokoła zionie aromatem. Bigos już gotów. (Adam Mickiewicz, Wybór Pism. Warszawa 1951.) Ach, gdyby przygotowanie wyśmienitego bigosu było takie proste! Ale, czyż nie smakowicie czyta się Pana Tadeusza? Pomyślmy, jakie przysmaki przygotowywano w Soplicowie z grzybobrania? A jakie przysmaki podane były na weselu Zosi i Tadeusza? Zachęcam do powrotu, smakowitego powrotu do lektury i może ugotowania wyśmienitego bigosu? Zuzanna Cieśla TA WSTRĘTNA DEMAGOGIA Ciekawych czasów dożyliśmy. Polska zmienia się a w miejsce staromodnie brzmiących fraz typu rozwój społeczeństwa, ochrona najsłabszych i wykluczonych, wprowadza się do terminologii socjologicznej żywcem wzięte z biznesu określenia: zarządzanie kryzysem, zarządzanie zmianą, czy kapitałem ludzkim. I słusznie, bo dziś ojczyzna to nasz zbiorowy biznes jakby powiedział Norwid, gdyby przyszło mu żyć w naszych czasach. I jak onegdaj sobie nie poradził w życiu, tak dziś pewnie samozatrudniłby się i pisał teksty dla kabaretu Mumio i narzekał, bo zabraliby mu w 2012 roku 50 procentowe koszty uzyskania przychodu, jak tym twórcom, co zarabiają powyżej 80 tysięcy złotych rocznie, a on płodny był Istnienie kryzysu światowego jest faktem obiektywnym, dzieje się on na naszych oczach i urasta do pierwszorzędnego dla nas problemu na co dzień, bo media tym żyją bezkrytycznie paplając od rana do nocy. W naszym kraju, gaworzą politycy rządzący, kryzysu nie ma, ale po to by go nie było w przyszłości musimy zaciskać pasa, to znaczy państwo musi zarabiać więcej a my mniej. Albo też więcej i dłużej pracować do emerytury i w trakcie zawodowej kariery. Minione święto Trzech Króli ozłocone Spółdzielnia Mieszkaniowa Nasz Dom w Bytomiu Bytom, ul. Szymały 126 ogłasza II przetarg nieograniczony na: 1. zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej obejmującej działki oznaczone nr ewiden. 989/15 i 926/15 o łącznej pow. 778 m 2 położonej przy ul. Okólnej 29 A w Bytomiu wraz z prawem własności posadowionego na niej pawilonu użytkowego o powierzchni 304,10 m 2 Cena wywoławcza zbycia ,00 zł Wysokość wadium 4.000,00 zł lub 2. najem pawilonu użytkowego przy ul. Okólnej 29 A w Bytomiu o powierzchni 304,10m 2 Stawka wywoławcza najmu 7,00 zł/m 2 netto Wysokość wadium 3.500,00 zł W pierwszej kolejności rozpatrywane będą oferty zakupu. Przed przystąpieniem do przetargu należy zapoznać się z warunkami szczegółowymi przetargu, które otrzymać można w siedzibie Spółdzielni pokój nr 32 Pisemne oferty należy składać do dnia r. do godz w budynku Zarządu Spółdzielni pokój nr 32 oraz wpłacić wadium w podanej wysokości w terminie do r. do godz Przetarg odbędzie się r. o godz w budynku Spółdzielni pokój nr 13. Zarząd Spółdzielni zastrzega sobie prawo unieważnienia przetargu bez podania przyczyn. zostało łzami pracodawców, którzy ubolewali ileż to dóbr można było tego dnia wytworzyć, gdyby nie był to dzień wolny od pracy. Pracownicy, jak sądzę byli innego zdania za wyjątkiem jednej trzeciej zatrudnionych na tak zwanych umowach śmieciowych wynalazku niepolskim, ale w jakimś szczególnym zbiegu okoliczności w Europie pod względem ilości takich umów przodujemy. Widmo kryzysu jest korzystne dla polityków. Zarządzają oni kryzysem w ten sposób, iż cokolwiek by głupiego nie zrobili, to łatwo wytłumaczyć nadchodzącym krachem. Przywitaliśmy rok 2012 skandalem lekowym i protestem pieczątkowym. Lekarze grożą palcem ustawodawcy i rządowi, pan premier jak car wpierw gani bojarów, potem mówi, że załatwi, po czym wybywa na wakacje. Na razie trwa pat, i wedle zadowolonych twarzy w TV pacjent na tym nie straci, gdy tymczasem okazuje się, iż do racjonalizacji rynku lekowego pacjenci dołożą ok. 300 milionów złotych rocznie a NFZ zaoszczędzi kolejne 700 milionów złotych. Słusznie jesteśmy w europejskiej czołówce konsumentów leków, bliscy lekomanii a tak mamy potrzebny dla stabilizacji finansowej państwa miliard. Przy okazji wychodzą inne sprawy w zeszłym roku do laryngologa wszedłem z ulicy, w tym roku poczekam 2 tygodnie zapalenie gardła samo przejdzie albo zaniemówię bez straty dla państwa. Żona zamiast udać się do swego specjalisty od tarczycy w styczniu pójdzie w maju, ileż przez te kilka miesięcy guzki mogą podrosnąć, bez przesady, niech nie marudzi i zobaczy sobie film M. Moora pt. Chorować w USA, co i czytelnikom polecam. Na dodatek nawet nie będzie można złego słowa powiedzieć białemu personelowi albowiem sejm wyposażył go w prawny immunitet obraza równać się będzie obrazie funkcjonariusza państwowego np. policjanta sąd gotowy. Dlaczegóż nie obejmie się ochroną prawną na ten przykład kontrolerów biletów robotę mają równie niebezpieczną jak pielęgniarki. A propos sądu pan minister sprawiedliwości teolog chce sądzić boiskowych chuliganów doraźne i natychmiast przeprowadzając telebimowe transmisje na żywo z sali sądowej wprost na stadiony! Pan minister wprost nawiązuje do pewnego procesu sprzed 2 tysięcy lat w temacie bliskim jego zainteresowaniom czy jednak z tamtego procesu nie wyciąga żadnych wniosków!?.. Rosną ceny prądu, gazu i paliw, wiadomo wszystko zdrożeje głównie żywność, ale jak biją na alarm media stajemy się narodem grubasów, a to niezdrowe rząd wychodzi swym obywatelom naprzeciw, by tyle nie żarli i byli zdrowsi. Zdrożeją papierosy i gorzałą i słusznie patrz wyżej. Zdrożeją mandaty drogowe też słusznie, bo jeździmy źle i często na bani jak będzie drożej, to znikną niebezpieczne dziury w jezdni, będziemy jeździć tylko po jednym piwie a przed znakiem ograniczającym prędkość do 40 km/h zwalniać będziemy do 30 A tak w ogóle to jesteśmy za ambitni, weźmy takich małolatów uczyć im się zachciewa, przynajmniej niektórym. I może myślą, że mogą sobie za friko studiować na dwóch kierunkach? O nie, za drugie studia od tego roku zapłacisz gówniarzu! Nieco młodsi okupują zamykane szkoły, za to jeszcze młodsi promienieją szczęściem, bo zabierani są z przedszkola dokładnie o 13-tej, albowiem za każdą minutę później rodzice płacą jak za zboże. A najmłodsi niech nie drą buziek, gdy mamusia przyniesie im śpioszki z lumpeksu, bo za nowe zapłaci już z 23 procentowym VAT-em. Nie zapłacą zaś za ipady posłowie co to jest 2 miliony złotych w ramach racjonalizacji gospodarki papierem w sejmie wyposaży się naszych wybrańców narodu w fajne gadżety do zabawy. Dołoży się do tego 2500 biletów na Euro 2012, poza losowaniem oczywiście dla tzw. erki, czyli ludzi władzy i okolic i to już jest demagogia, czas więc kończyć, na dziś. Grzegorz Bylica SERDECZNE ŻYCZENIA URODZINOWE Dla Księdza Eugeniusza Krawczyka Proboszcza Parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Rojcy Z okazji urodzin składamy Księdzu Proboszczowi najserdeczniejsze życzenia Bożego Błogosławieństwa i nieustających Jego łask. Na dalszą drogę niech Bóg obdarza Księdza Proboszcza opieką, daje zdrowie, wspiera i prowadzi, a wierni niech obdarzają życzliwością i szacunkiem. Z wyrazami szacunku Przewodniczący Paweł Bomba, Członkowie Zarządu: Antoni Tomczyk, Damian Tyczka, Tadeusz Mazur, Wojciech Tobór, Adam Sznajder, Dawid Dzionsko, Krzysztof Banek, radni oraz członkowie i sympatycy Radzionkowskiego Towarzystwa Społeczno Kulturalnego. Tarnowskie Góry, 1 grudnia 2009 r. 6 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty

5 V. G. Soque pierwsza e-bookowa autorka z Radzionkowa Przeczytaj księgę, jakiej jeszcze nie czytałeś! Zanurz się w magicznych wersetach Księgi Wszechrzeczy, odkryj nieznane dotąd przestworza międzyziemskiego świata i razem z bohaterami powieści zdejmij klątwy Białego Księcia! Odkryj świat, którego jeszcze nikt nie odkrył! Poznaj historię, o której jeszcze nikt nie słyszał! Przeczytaj księgę, jakiej jeszcze nie czytałeś! A gdy słowa wedrą się do twego umysłu klątwa ustąpi Zło przegra walkę o twoją duszę V.G. Soque Pewnego listopadowego dnia dotarła do mnie informacja mailowa, zachęcająca do przeczytania e-booka Księga Wszechrzeczy. Gdy zobaczyłam nazwisko autorki książki, od razu skojarzyłam francuskie brzmienie nazwiska z Wiktorią Sok absolwentką gimnazjum i radzionkowskiego liceum. Ucieszyłam się też, że do mojej kolekcji Młodych nieprzeciętnych dołączy Wiktoria. Pamiętam ją dokładnie z gimnazjum. Nad wyraz skromna, przemiła dziewczyna o nieprzeciętnej wiedzy i stylu. Już w pierwszej klasie zwróciła moją uwagę na lekcjach religii. Jej zainteresowania wykraczały poza program, interesowała się historią, sama postanowiła, że nauczy się francuskiego stąd moje wcześniejsze skojarzenie. Już wtedy byłam pewna, że dziewczyna postawi sobie wysoką poprzeczkę. Dzisiaj Wiktoria chodzi na wykłady w języku francuskim! Jest studentką politologii w Międzynarodowej Szkole Nauk Politycznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Rozpoczyna studia magisterskie. To nieprzeciętna studentka. Pełni funkcję wiceprzewodniczącej Samorządu Studenckiego, działa w Centrum Naukowo Badawczym przy MSNP. Jak zaczęła się przygoda z książką. W wieku 10 lat napisała pierwszą książkę, której się dzisiaj wstydzi. Mówi, że to była totalna dziecinada. Z perspektywy czasu nazywa ją też beznadzieją, ale były to początki pisarstwa. Co ją inspirowało do pisania? Otóż zawsze czuła potrzebę pisania, fascynowała ją twórczość. Pisała jednak do szuflady. Fantastyczna wyobraźnia, kraina smoków, aniołów, urodziwych elfów to były jej tematy. Jako dziecko prosiła mamę i babcię o książki.. Mama i babcia spełniały jej prośbę. Dzisiaj Wiktoria ma pokaźną kolekcję bajek i baśni dla dzieci. W wieku 19 lat dziewczyna usiadła do napisania nowej powieści, jednak po napisaniu jednej strony zapał minął i dopiero po roku przerwy wróciła do kontynuowania dzieła. Jednak była to już zupełnie inna powieść. W międzyczasie kontaktowała się z krytykiem literackim. Przesłała mu swoje teksty. I co ciekawe te teksty, które nie zdobyły żadnego wyróżnienia w konkursach literackich były na wysokim poziomie. Jak powstał e-book? Wiktoria wysłała swoją powieść do pani redaktor dr Katarzyny Krzan, która uznała, że książka ma to coś i chciałaby ją wydać w formie e-booka. To był bodaj najpiękniejszy moment w życiu młodej pisarki. Potrzebna była jeszcze okładka. Jako, że nasza bohaterka takowego talentu nie posiada, poprosiła swoją koleżankę Monikę Pitas, też młodą nieprzeciętną byłą absolwentkę gimnazjum, a dziś studentkę Wydziału Grafiki Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie o zaprojektowanie okładki. To było nie lada wyzwanie dla Moniki. Praca przy okładce trwała trzy miesiące. Malowała ją farbami, a potem skanowała. Składanie na komputerze trwało dwa miesiące. Efektem była piękna okładka do e-booka. Ma ona swoją wymowę symboliczną. Książka, wpisana jest w krajobraz tak, że jest ziemią światem. Wspaniale nawiązuje do tytułu Księga Wszechrzeczy. Wiktoria zaprasza czytelników Głosu Radzionkowskiego do przeczytania fragmentów książki, zamieszczonych na stronie: Maria Kielar-Czapla Postscriptum Wcześniejsze sukcesy Wiktorii: W gimnazjum dziewczyna zdobyła II miejsce w Konkursie filozoficznym, I miejsce w konkursie o Unii Europejskiej. W 2004 roku II miejsce w konkursie historycznym Odzyskanie przez Polskę niepodległości, W 2005 roku zdobyła wyróżnienie w lokalnym konkursie wiedzy Radzionków moje miejsce na ziemi, i w konkursie na opowiadanie Otwieramy drzwi do świata wyobraźni zajęła III miejsce, w konkursie literackim Legendy Radzionkowa była czwartą spośród 5 laureatów. W liceum brała udział w Europejskim Programie Comenius Szkolnym Projekcie Shoah. Fragment e-booka Księga Wszechrzeczy W każdym z nas jest drzewo drzew. -Co to może znaczyć? zastanowiła się Luiza. Julia zaś potrząsnęła ramionami, wydymając usta. Drzwi zaczęły samoistnie się otwierać, ukazując coraz szerszą, czarną szparę, naznaczoną gdzie niegdzie bladymi światełkami. -Wchodźcie! zakomenderowała ciotka, popychając drzwi opuszkami palców. Z wnętrza dochodził jakiś cichy szelest i tajemnicza woń, przywodząca na myśl zapach świeżo ściętej trawy. Bladożółte lampki fruwały leniwie w powietrzu. Natomiast spod podłogi dochodziło basowe dudnienie, przypominające bieg przerażonego stada słoni. Ni stąd ni zowąd w pomieszczeniu pojawiła się biała kula światła. Stanęła na chwilkę, jakby chciała się rozejrzeć, później otoczyła pętelką Luizę, Julię i na samym końcu ciotkę. Następnie wirując w powietrzu niczym nakręcony bąk, wzięła zamach i uderzyła z impetem w podłogę. Posadzka pękła. Z powstałej w ten sposób dziury poczęły wynurzać się korzenie. Grube, brązowoczarne pnącza zaczęły splatać się w warkocze, piętrząc ku górze aż utworzyły pień, z którego następnie wyrastały gałęzie. Białe światło drzemiące jeszcze przed chwilą w posadzce, przesuwało się ku górze nasycając tajemnicze drzewo witalnością i odsłaniając stopniowo jego piękno. Wtem kula światła rozprysła się na tysiące kawałków, prześlizgując kolejno przez golusieńkie konary, wystrzeliwujące kolorowe liście, przypominające wyglądem płatki kwiatów. Rozległ się szelest, drzewo pochyliło się w prawo, później w lewo, jakby poruszane silnym wiatrem. Kolorowe płatki zaczęły przeobrażać się powoli w zielone liście, a bladożółte lampiony wiszące w powietrzu podwoiły swą liczbę, po czym zawisły na gałęziach niczym dorodne owoce. Następnie zaczęły obracać się wokół własnej osi, coraz szybciej i szybciej, zmieniając kolor na krwistoczerwony, ciemnofioletowy aż w końcu przemieniły się w małe, ludzkie głowy, otoczone złocistą poświatą. W Salonie Drzewa rozległy się chichoty, dyskusje oraz kłótnie przodków i ich potomków. -Oto ród Gasparowów! oznajmiła z dumą ciotka Kunegunda, stając przed drzewem i witając się ze swymi pradziadkami oraz prababciami. W jej oczach szkliły się łzy wzruszenia. [ ]-Nasz ród powstał w roku tysięcznym, kiedy zamieszkujący trzy wieże elfowie, postanowili oddać władzę nad granicami światów ludziom. Protoplastami zostali najznamienitsi współcześni magowie, w których żyłach płynęła nie tylko ludzka, ale i elficka krew. A założycieli tych rodów wybierała Księga Wszechrzeczy Świadoma Istota, chroniona przez Święte Drzewo. I tak założono ród Gasparowów, pochodzących z południa Europy, wojowniczych Sandżarów, pochodzących z dalekiego wschodu i europejskich Teodozjuszy. Protoplastą naszego rodu została niespełna czternastoletnia Aurelia Aurea Gasparow, której matka wywodziła się z elfickiego rodu Ammidajów, a ojciec Gaspar Gasparow był jednym z trzech największych ówczesnych magów. Mimo młodego wieku Aurelia Aurea była nieprzeciętnie potężną czarodziejką, przewodzącą Bractwu Elduru, strzegącą wszystkich tajemnic Świętego Drzewa oraz potrafiącą jak nikt inny w historii okiełznać wszystkie żywioły. Jednak nie dane jej było żyć długo. Zmarła w wieku dwudziestu dziewięciu lat, tuż po narodzinach córki Kunegundy dodała z dumą ciotka, szczycąc się tym, że nosi imię córki kobiety, która zapoczątkowała jej ród. V.G Soque Oto krótka treść filmu: Śląsk jest pod niemieckim panowaniem. Młody chłopak Jorguś główny bohater filmu podejmuje pracę w kopalni srebra, aby utrzymać swoje rodzeństwo.warunki postawione przez niemieckiego sztygara nie pozwalają Jorgusiowi na wydajną pracę. W złym stanie ciała i ducha spotyka go w ciemnościach kopalni jej duch legendarny Skarbnik, który pomaga chłopcu w zamian za podzielenie się zarobionymi pieniędzmi. Uczciwość, sprawiedliwość, honor a nader wszystko wiara to najważniejsze wartości przekazane w filmie. Mam wielki podziw dla młodych i nie mogę przejść obojętnie obok zauważonego talentu i nieprzeciętności, postanowiłam porozmawiać z młodymi twórcami Piotrem Sterą i Dawidem Jagusiem. Zdziwił mnie ich młody wiek to licealiści. Jak się zaczęła wasza przygoda z filmem? Wszystko zaczęło się jak jeszcze byliśmy dziećmi, kiedy przy pomocy prostej kamery próbowaliśmy nagrywać materiały video. Nasza historia toczy się już od kilku lat. Przez ten czas wszystko czego się nauczyliśmy zawdzięczamy sobie i ludziom zajmującym się filmem zawodowo, którzy w przeróżny sposób nam pomagali. Obecnie reprezentujecie wytwórnię filmową BOX Picture. Tak, to grupa młodych twórców sztuki filmowej, których celem jest realizacja produkcji filmowych. Prywatnie jesteśmy przyjaciółmi, którzy od dziecięcych lat pasjonują się filmem. Obecnie wkraczamy w stricte profesjonalną realizację filmową. Jakie są Wasze plany na przyszłość? Obecnie rozpoczęliśmy pracę nad superprodukcją Szukając nowego życia. Jest to historia o miłości syna do ojca. Bohaterem filmu będzie chłopak imieniem Karol, który od najmłodszych lat wychowuje się w dzielnicy typowych slumsów. Gatunkowo jest to dramat na pełny metraż. Takie działanie jest z pewnością bardzo kosztowne. Skąd czerpiecie środki? Aktualnie poszukujemy funduszy na realizację tego ambitnego dzieła filmowego. Koszt realizacji wynosi około 100 tys. zł. Liczymy na organizacje i ludzi dobrej woli, którzy chcą zaangażować się finansowo w tworzenie dzieła filmowego i pomóc młodym ludziom. I stąd prezentacje i prowadzenie warsztatów filmowych w szkołach itp. Warsztaty filmowe to przede wszystkim forma naszej działalności charytatywnej. W ten sposób chcemy pokazać młodym ludziom, jak wygląda praca nad filmem i na planie filmowym. Podoba mi się taki sposób myślenia. Młodzi ludzie zainteresowani filmem mogą skorzystać z cennych uwag i propozycji. Dziękuję za rozmowę i życzę Wam z całego serca, abyście odnosili kolejne sukcesy i wciąż wznosili sie ponad przeciętność. Maria Kielar-Czapla pokazujemy Radzionków takim jakim jest! KORNIKA CZAS NA REWANŻ! 25 lutego br. podczas gali KSW 18 w Płocku w ringu stanie dwóch doskonałych Zawodnioków: Fin Niko Puhakka i reprezentant Polski Artur Sowiński stawką będzie pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej! Artur Sowiński Kornik, radzionkowianin trenuje w Silesian Cage Club Katowice u Tomasza Brondera. Od dawna marzył o walce z bardzo groźnym Finem, wcześniej przypomnijmy wygrał z Paulem Reedem, pokonał Cengiza Danę i znokautował Macieja Jewtuszkę. Puhakka to uznana w Europie marka. W Polsce walczył dwukrotnie wygrał wszystko pokonał Borysa Mańkowskiego, Danny ego van Bergena i Macieja Górskiego. W europejskim rankingu wagi lekkiej zajmuje trzecią lokatę. Obaj zawodnicy już ze sobą walczyli; w czerwcu 2010 roku na gali Fight Festival. minimalnie lepszy na punkty okazał się Fin. Kornik zapowiada, że tym razem będzie inaczej Trzymamy kciuki, transmisję z gali będzie można pewnie zobaczyć w Polsacie Sport. AB Filmowa opowieść o Duchu kopalni w Radzionkowie Sala ośrodka dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej w Radzionkowie wypełniła się wychowankami. Byłam tam i ja. Ku memu zdziwieniu ujrzałam młodzieńców, którzy przygotowywali salę na projekcję swojego filmu. Wychowankowie mieli okazje zobaczyć Legendę o duchu kopalni Skarbniku. Postscriptum Jeszcze raz klikam na link filmu, by wczuć się w atmosferę filmu... PO ŚMIERCI MATKI ŁĄCZYMY SIĘ W BÓLU Z NASZYM PRZYJACIELEM ERHARDEM REISSEM Członkowie RTSK KAFELKOWANIE, KOMPLEKSOWE REMONTY ŁAZIENEK Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty

6 pokazujemy Radzionków takim jakim jest! MKS Sokół Radzionków okiem: prezesa, trenera i zawodniczki. Czasem skrzydła opadają Rozmowa z Bronisławem Mościńskim prezesem klubu. GR: Dzień dobry, dziękuje, że zgodził się pan na rozmowę. Na początek chciałbym zapytać o kwestie typowo organizacyjne. Jak zatem brzmi obecnie nazwa drużyny? Bronisław Mościński: Nazwa klubu brzmi Młodzieżowy Klub Sportowy Sokół Radzionków. W związku z tym nasuwa się pytanie dlaczego z nazwy klubu usunięto człon Rojca? Ostatnie wymaganie Urzędu Miasta są takie, aby w nazwie klubu był Radzionków. Na ostatnim zebraniu członków klubu dyskutowaliśmy na ten temat. Chodziło o to, aby nazwę klubu uprościć, a przy tym aby słowo Radzionków w tej nazwie się znalazło, zatem w demokratycznym głosowaniu Członkowie Klubu uznali, że nazwa klubu będzie brzmieć MKS Sokół Radzionków. Oprócz obecnie obowiązującej nazwy, głosujący mieli do wyboru obowiązująca do tej pory nazwę MKS Sokół Rojca oraz MKS Sokół Radzionków Rojca. Proszę powiedzieć gdzie obecnie Sokół trenuje i rozgrywa mecze? Sprawa wygląda tak; rozpoczęliśmy treningi w sierpniu w nowej hali w Radzionkowie i częściowo trenowaliśmy w hali szkolnej przy ul. Nałkowskiej 2. Niestety terminy odnośnie nowej hali w Radzionkowie, które narzuciła nam dyrekcja MOSiR-u nijak nie odpowiadały naszym potrzebom szkoleniowym, wystarczy tylko dodać, że zawodniczki pierwszej drużyny mogły tylko raz w tygodniu trenować w warunkach meczowych, a juniorki i kadetki mogły trenować raz tygodniu w hali, lecz w ogóle nie mogły rozgrywać tam meczy, gdyż nie było dla nas wolnych terminów. Ponadto, jeśli już mieliśmy terminy, to mogliśmy trenować jedynie na 1/3 powierzchni, co mijało się z celem, gdyż mecze są rozgrywane na całej hali. Koszty jako klub byśmy wytrzymali, jednak po co mieliśmy płacić za wynajem 1/3 hali. Uznaliśmy zatem, iż ze względów przede wszystkim sportowych, treningowych, a następnie finansowych, z początkiem tego roku przenieśliśmy wszystkie zajęcia i wszystkie mecze do hali w Rojcy. Wspomniał pan o kosztach, czyli rozumiem, że ponosiliście normalne koszty związane z wynajmem hali, wg cennika MOSiR-u? Tak, musieliśmy płacić normalne stawki, takie jakie są przewidziane w regulaminie. Koniec końców nie udało Wam się dojść do porozumienia z MOSiR-em? Powiem, tak, może to się wydać śmieszne, ale moim zdaniem z hali sportowej zrobiła się hala sportowa do piłki nożnej. Próbowaliśmy rozmawiać parę razy i za każdym razem wskazywano nam takie a nie inne terminy, takie a nie inne terminy, takie a nie inne godziny, to się mijało z celem, gdyż jeden trening odbywał się na Rojcy, a drugi trening w hali MOSiR-u. Wiązało się to również z problemami technicznymi, gdyż nie mamy takiej ilości piłek, aby można je mieć i w hali w Rojcy i w hali w Radzionkowie, więc każdorazowo piłki musiały być przewożone z jednej hali do drugiej. Mało tego nie mamy w hali w Radzionkowie nawet pomieszczenia, gdzie moglibyśmy złożyć sprzęt potrzebny do treningów np. piłki lekarskie i dodatkowe urządzenia. Wszystko, nawet tabliczki ze zmianami zawodniczek czy tabliczki wynikowe trzeba było przewozić tam i z powrotem, co wiązało się z dodatkowymi kłopotami technicznymi. Było trzeba angażować dodatkową osobę do transportu tego wszystkiego. Czyli obwinia pan Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji o taki stan rzeczy? Rozmowy są trudne A gdzie w tym wszystkim są kibice? Jeżeli chodzi o kibiców, to na hali w Radzionkowie frekwencja była spora. Liczba widzów oscylowała w granicach setki. Odczuwaliśmy zainteresowanie meczami Sokoła, wielu ludzi nas pytało o mecze. Prowadziliśmy akcję rozwieszania plakatów. Na hali w Rojcy niestety nie ma warunków technicznych do przyjęcia kibiców. Przychodzi dziesięciu kibiców, to musi usiąść na parapetach. A ja przychodzą już po rozpoczęciu spotkania to z kolei przeszkadzają, więc zaprzestaliśmy na ten okres kampanię informacyjną w Internecie i na plakatach, gdyż nie ma sensu sprowadzać tutaj grup kibiców. Natomiast w hali MOSiR-u było coraz większe zainteresowanie spotkaniami Sokoła. Były już nawet grupy prowadzące doping podczas spotkań. Myślę, że to w dalszym ciągu by się rozwijało, gdybyśmy mieli możliwość trenowania w warunkach meczowych Z jakich środków utrzymywany jest Sokół? Naszym podstawowym źródłem finansowania jest miasto. Miasto w 80% finansuje potrzeby klubu. Ponadto jest sponsor strategiczny firma O&S Computer Soft, która 10 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty

7 pokazujemy Radzionków takim jakim jest! w bardzo dużym stopniu nam pomaga. Zawarliśmy umowę sponsorską i obecnie drużyna seniorek występuje w rozgrywkach III ligi pod nazwą O&S Sokół Radzionków. Ta umowa dotyczy tylko pierwszej drużyny? Tak, to tyczy się tylko drużyny seniorek. Przejdźmy do kwestii sportowo organizacyjnych. Ile obecnie działa w Sokole drużyn? W sumie trenują w klubie cztery grupy, tj.: grupa Naborowa, grupa kadetek, grupa juniorek i grupa seniorek. Pod koniec ubiegłego roku w klubie trenowało w sumie 81 zawodniczek, lecz jest liczba płynna. 80% dziewczyn w klubie to mieszkanki Radzionkowa. Grupa Naborowa trenuje od roku i w wkrótce przystąpi do rozgrywek w kategorii młodziczek. W ubiegłym roku do rozgrywek po raz pierwszy przystąpiła grupa kadetek, która debiutowała w rozgrywkach rangi mistrzowskiej. Tradycyjnie natomiast w rozgrywkach uczestniczą zespoły juniorek i seniorek. Proszę powiedzieć Naszym czytelnikom jak obecnie wygląda sytuacja sportowa drużyny seniorek, na jakim etapie obecnie są rozgrywki III ligi Siatkówki Kobiet? W grudniu zakończyliśmy pierwszy etap rozgrywek grupowych. Byliśmy w grupie m.in. z drużynami: MKS Dąbrowa Górnicza, Płomień Sosnowiec, MCZK Czeladź, MOSM Tychy, Uniwersytet Śląski. W tej grupie zajęliśmy szóste miejsce na dziesięć drużyn. Wiązało się to, po pierwsze z brakiem możliwości dobrego przygotowania się do sezonu pod względem sportowym, w związku z wspomnianymi już problemami z halą sportową, po drugie z dużymi problemami kadrowymi. Przed sezonem dwie zawodniczki doznały kontuzji i do tej pory nie trenują. W trakcie sezonu dwie kolejne zawodniczki ubyły z podstawowego składu. Zmuszeni zatem byliśmy wstawić do pierwszego składu dwie kadetki, co znacznie obniżyło poziom sportowy, ale mam nadzieje że to zaprocentuje, zwłaszcza, że te dziewczyny już się wkomponowały w zespół. Ponadto do zespołu włączone zostały cztery juniorki, co również z pewnością przyniesie korzyści w przyszłości. Głównie problemy kadrowe spowodowały, że obecnie Sokół jest w grupie walczącej o miejsca od 7 do 16. Czyli jesteście w grupie walczącej o utrzymanie? Można, tak powiedzieć, jednak w tej grupie jesteśmy w górnej części i mam nadzieję, że zakończymy sezon w pierwszej dziesiątce. A ja to wygląda długofalowo, czy w kolejnych sezonach zamierzacie walczyć o awans do wyższej klasy, czy III liga to jest na razie szczyt Waszych możliwości? Po zakończeniu rozgrywek chcemy dokonać konsolidacji zawodniczek. Chcemy zorganizować dla dziewcząt obóz, aby dobrze przygotowały się do nowego sezonu. Ponadto mam nadzieję, że wrócą do składu kontuzjowane zawodniczki, które już wcześniej decydowały o obliczu tej drużyny, więc myślę, że w nowym sezonie będziemy się mogli włączyć do walki o awans, tym bardziej, że nawet z takimi problemami kadrowymi wygrywaliśmy z czołowymi drużynami tej ligi. Potencjał w tej drużynie jest. Mamy nowego trenera, jest młody, ambitny, ma duże możliwości i wierzę, że poprowadzi nasz zespół ku dobrym rezultatom. Ja osobiście spodziewam się, że jeżeli nie za rok, to najpóźniej za dwa lata będziemy w już II lidze. Tego panu i całej drużynie życzymy. Dziękuję bardzo za rozmowę. Również dziękuję bardzo. *** Rozmowa z Piotrem Podobą trenerem Sokoła Radzionków GR: Witam, jak pan ocenia pod względem sportowym obecny sezon Sokoła Radzionków? Pierwszą rundę w wykonaniu Sokoła spędziłem jako kibic oglądając mecze w wykonaniu dziewczyn. Problem rozpoczął się już w wrześniu, gdy przydarzyły się kontuzje i trzeba było na szybko zmieniać pozycję poszczególnym zawodniczkom, które przez 3 4 miesiące trenowały nie na swoich nominalnych pozycjach, co odbiło się na wynikach w pierwszej rundzie. Nie udało się wygrać tylu spotkań ile drużyna sobie założyła, ale nie ma się czemu dziwić skoro dziewczyna przez całe życie trenowała na pozycji przyjmującej, nagle staje się środkową to nie można wymagać cudów. Pierwsza runda nie wyszła tak jakbyśmy tego chcieli, natomiast zobaczymy jak to będzie się układało w rundzie drugiej. W związku z tym jaki jest cel na tą rundę? Walczycie w grupie słabszej, tzw. grupie spadkowej. Założenie jest takie, że jeżeli będzie dysponowali tą grupą dziewczyn jaką mamy, zawodniczki nie będą musiały zmieniać pozycji, to chcielibyśmy wygrać 6-7 spotkań. Wiadomo, że cel podstawowy to jest utrzymanie się, ale nie można być minimalistą trzeba patrzeć w górę. Mamy do rozegrania 10 spotkań, jeśli wygramy 6 7 spotkań to będę zadowolony. Jedynie drużyna BKS-u Aluprof Bielsko Biała II wydaje się być poza naszym zasięgiem. Bardzo realna jest lokata ok. 10 miejsca. Jak pan ocenia potencjał tego zespołu, czy którąś z zawodniczek by pan wyróżnił? Grę prowadzą dwie zawodniczki, tj. Sylwia Lniany i Agnieszka Adamek, które w sumie zdobywają procent punktów całej drużyny. Na te zawodniczki zawsze można liczyć i jak na razie nas nie zawodzą. Pozostałe zawodniczki również dają z siebie wszystko. W pierwszych dwóch meczach zdobyliśmy cztery punkty, co jest satysfakcjonującym wynikiem A jak wygląda wprowadzanie do składu młodsze zawodniczki, czy przyglądacie się zespołowi juniorek? Tak, teraz w drugiej rundzie dołączyliśmy do kadry cztery zawodniczki z grupy juniorek. Jest to dla nas ważne, aby mieć ławkę rezerwową, rywalizacja w zespole musi być. Jeżeli mamy w zespole tylko 6-7 dziewczyn, wówczas nie ma tej jakże potrzebnej w drużynie rywalizacji. Teraz, gry dołączyły młodsze dziewczyny, te bardziej doświadczone czują oddech na plecach i muszą dawać z siebie wszystko to jest z korzyścią dla całego zespołu teraz i na pewno również w przyszłości. A jak na wasze poczynania wpłynął fakt, że musieliście się przenieś na stałe do sali w Rojcy, zwłaszcza jeśli chodzi o rozgrywanie meczy? Czy to ma wpływ na wyniki przekonamy się po zakończeniu sezonu, gdyż dopiero rozegraliśmy dwa mecze w Rojcy. Natomiast jest dla nas troszeczkę łatwiej, gdyż dziewczyny są przyzwyczajone do tej sali, mają już wkodowane punkty orientacyjne, punkty odniesienia. Na nowej hali MOSiR-u orientacja przestrzenna nie jest jeszcze tak dograna, więc powrót na salę w Rojcy jest pewnym ułatwieniem, zwłaszcza, że w Radzionkowie nie mogliśmy trenować na całej sali. Jaki sens ma trenowanie na 1/3 i tak punkty odniesienia są całkiem inne, gdyż boisko jest w poprzek, a nie wzdłuż. Gdybyśmy mieli całą salę w Radzionkowie miało by to sens, a tak co innego jest przestrzeń 1:3, a co innego cała hala. W tym wypadku sala w Rojcy jest dla nas ułatwieniem. GR: Dziękuję za rozmowę. Trener: To ja Dziękuję. *** Rozmowa z Agnieszką Adamek kapitanem zespołu Sokół Rojca. GR: Proszę na początek opowiedzieć parę słów o sobie, ile lat trenuje już pani siatkówkę? Agnieszka Adamek: Ja akurat jestem w tej drużynie od samego początku, czyli od roku Cały czas gram na pozycji rozgrywającej, z początku może trochę mniej, gdyż koleżanki, były ode mnie wyższe i silniejsze, jednak z upływem lat grałam coraz częściej i jestem już w Sokole 12 lat. A jak to się stało, że trafiła pani do Sokoła? Miałam wtedy 9 lat, w tym czasie powstawała w Sokole sekcja siatkówki, którą prowadził znajomy mojego taty i to właśnie tata przyprowadził mnie na pierwszy trening. Ponadto ja też zaczynałam się interesować siatkówką i tak się to potoczyło. Skoro trenuje już pani w Sokole tyle lat, proszę powiedzieć, jakimi sukcesami indywidualnymi może się pani pochwalić oraz jakie sukcesy macie jako drużyna? Jeśli chodzi o indywidualne wyróżnienia, to częściej się zdarzały w czasach juniorskich, gdzie na kilku turniejach otrzymałam statuetkę dla najlepszej rozgrywającej. Jednak największy sukces, to wyróżnienie na turnieju finałowym, kiedy awansowałyśmy do III ligi. Wówczas również zostałam wyróżniona jako najlepsza rozgrywająca. Natomiast jeśli chodzi o największe osiągnięcia całej drużyny Sokoła to na pewno awans do III ligi trzy lata temu, co było sporym osiągnięciem. Poza tym dużym sukcesem było trzykrotne zwycięstwo w międzynarodowym turnieju rozgrywanym w Niemczech. Jak obecnie wygląda sytuacja w klubie, jak układa się współpraca z trenerem, jak wygląda atmosfera w zespole? W tym sezonie bardzo dużo się pozmieniało, w wcześniejszych latach wyglądało to zdecydowanie inaczej. Teraz drużyna została w znaczący sposób przeorganizowana. Z podstawowego składu lat poprzednich zostały trzy dziewczyny, z czego tylko dwie grają na swoich nominalnych pozycjach. Skład w tym sezonie został zdziesiątkowany, już w zeszłym sezonie mieliśmy tego typu problemy. Mieliśmy bardzo dużo kontuzji, praktycznie w dwóch pierwszych meczach odpadły nam cztery zawodniczki z pierwszego składu. Od tego czasu ciągle borykamy się z tego typu problemami. Ponadto w tym sezonie mieliśmy już dwie zmiany trenera, co też w jakiś sposób wpływa na poczynania zespołu. Obecnie sytuacja powoli się Posłowi do sztambucha stabilizuje. Jak więc ocenia pani ten sezon, czy to, że znaleźliście się w grupie walczącej o miejsca od 7 do 16 jest dla was rozczarowaniem? Powiem tak, obecny sezon od początku przebiegał nie tak jak powinien. Przygotowania do sezonu rozpoczęliśmy dopiero na początku września, co na tym poziomie jest kiepskim pomysłem, gdyż zawsze przygotowania rozpoczynaliśmy od połowy sierpnia, a tym samym przygotowania były zupełnie inne. Ponadto na początku sezonu przyszła nowa trenerka, w związku z tym bardzo dużo rzeczy się pozmieniało. Część dziewczyn już latem miało kontuzje, więc kadra uszczupliła się już na samym początku. W tym sezonie rozgrywki rozpoczęły się bardzo wcześnie, a co za tym idzie miałyśmy bardzo mało czasu na przygotowanie. Ponadto również w czasie sezonu skład się zmieniał. Owszem miałyśmy kilka naprawdę dobrych spotkań, jednak z drugiej strony było dużo takich meczy gdzie zagrałyśmy poniżej poziomu młodzieżowego. To wszystko wynikało z powodu braku takiego prawdziwego okresu przygotowawczego oraz z faktu, że nie grałyśmy od początku w tym składzie jaki mamy obecnie. W poprzednich sezonach było tak, że wyjściowa szóstka była stała i przez trzy lata grałyśmy w takim samym ustawieniu. W obecnym sezonie było zdecydowanie inaczej, co z pewnością miało wpływ na nasze wyniki. A czy fakt, że zmieniłyście miejsce treningów i rozgrywania meczy miał wpływ na Wasze poczynania i wyniki? Od początku, jak zaczynałyśmy trenować i grać dla Sokoła trenowałyśmy na Rojcy. W związku z tym my uczyłyśmy się tutaj i szybkości i dynamizmu gry, więc ta gra w naszym wykonaniu wyglądała zupełnie inaczej. Na większych halach grywałyśmy na wyjazdach w meczach ligowych, więc nie było problemu w momencie gdy przeniosłyśmy się na halę w Radzionkowie. Jednak, po powrocie na Rojcę jest nam na pewno łatwiej niż innym drużynom, ponieważ gramy tutaj już bardzo długo. Nie zmienia to jednak faktu, że moim zdaniem mecze na nowej hali, były rozgrywane z większą pompą, przychodzili kibice, wiec nasze spotkania wzbudzały jakieś tam zainteresowania. Uważam zatem, że fakt, iż mecze były rozgrywane w nowej hali były dużym plusem, zwłaszcza jeśli chodzi o kibiców, którzy systematycznie przychodzili na te spotkania, a wiec szkoda tego trochę. Zresztą od początku były problemy z tą nową halą, choć mówiono nam wtedy dziewczyny to jest hala dla Was, będziecie grały, super, zobaczcie jacy jesteśmy świetni Na zakończenie proszę powiedzieć, czego Wam życzyć? Mniej kontuzji, zdecydowanie. Dziękuję bardzo. Dziękuję bardzo. Rozmawiał: Adam Sznajder Ogłoszenie płatne Zainspirowani wywiadem z Panem posłem Głogowskim w tygodniku Gwarek z dnia br. postanowiliśmy skreślić tę parę słów. Na wstępie wszystkim czytelnikom należy się wyjaśnienie, że żaden z nas jak do tej pory nie został wykluczony z PO. Pan Głogowski albo nie zna zapisów statutu Platformy Obywatelskiej RP, albo celowo wprowadza opinię publiczną w błąd. Nie mniej dziękujemy tygodnikowi Gwarek, że za jego pośrednictwem mogliśmy dowiedzieć się o podjętych przez posła decyzjach. Nasze wyjście z Klubu Radnych PO w Radzie Powiatu motywowane było przede wszystkim sposobem i stylem sprawowania władzy przez działaczy PO w szczególności przez Pana Głogowskiego i Pana Szczęsnego. Co do stylu i klasy Pana posła to wskazany wyżej wywiad oddaje istotę sprawy. Wypowiedzi Pana Głogowskiego dyskredytujące i poniżające jednego z nas możemy skomentować tylko w jeden sposób. To nie przystoi zwykłym obywatelom, a co dopiero mówić o osobie, która od wielu lat reprezentuje naszą społeczność w Sejmie RP. Nikt nie ma prawa do deptania godności innych, nawet gdy są oni jego przeciwnikami politycznymi. Obecna elita PO w Powiecie Tarnogórskim naszym zdaniem, nie jest w stanie zaproponować niczego sensownego mieszkańcom a tym bardziej przedstawić jakąkolwiek wizję pomyślnego rozwoju naszej powiatowej społeczności. W tarnogórskiej PO nie odbyła się ani jedna konwencja programowa, której owocem byłoby przedstawienie propozycji celów i kierunków rozwoju naszego powiatu. Sprawy strategiczne dla powiatu budowa drogi ekspresowej S11, szybkie połączenie kolejowe z Katowicami, dokończenie likwidacji odpadów niebezpiecznych po Zakładach Chemicznych, budowa infrastruktury turystycznej wokół jeziora Chechło-Nakło i wiele innych leżą odłogiem. Zadajemy zatem pytanie: Kto zdaniem Pana posła ma się nimi zająć? Bezpłodność programowa oraz wodzowski styl sprawowania władzy partyjnej z dodatkiem arogancji i cynizmu, to główne powody odejścia ze środowiska tarnogórskiej PO wielu naszym zdaniem wartościowych osób. Podobnie jak my, tak: Adam Morawiec, Jakub Chmiel, Teresa Korab, Bogusław Hajda, Jolanta Tuszyńska, Antoni Tuszyński, Roman Kowolik, Andrzej Fiała, Stanisław Torbus i jeszcze wielu innych zauważyli, że w tarnogórskiej PO nie są potrzebni. Tam potrzebny jest jeden panujący lider w osobie Pana Głogowskiego i jego zaufani klakierzy z naczelnym klakierem Przewodniczącym Zarządu Powiatowego PO Piotrem Szczęsnym. Taki styl nie pasuje do partii z założenia demokratycznej i swoim postępowaniem Panowie Głogowski i Szczęsny skazują PO w Powiecie Tarnogórskim na polityczny margines. Wspomniany styl sprawowania władzy i upartyjnienie symbolizuje również sytuację w samorządzie powiatowym. Przez ponad rok Zarząd Powiatu koncentrował się głównie na krytyce swoich poprzedników (również z PO), maskując w ten sposób brak własnej inicjatywy i niemoc podejmowania trudnych decyzji. Przykładem jest przeznaczenie w 2011 roku 2,5 mln zł z kredytu zaciągniętego na spłatę zadłużenia szpitala powiatowego, na bieżące wydatki administracyjne. Kolejny przykład to projekt budżetu powiatu na 2012 rok. Zapewniamy Pana posła, że w budżecie powiatu na 2012 rok, który na szczęście nie został uchwalony, dochody są wyraźnie zawyżone i jak nie zostaną zrealizowane to powiatowi grozi kolejna dziura budżetowa. Skuteczne zarządzanie polega na tym, że uczymy się na popełnionych w przeszłości błędach. Obecny Zarząd Powiatu, który tak chętnie wytyka te błędy, nie ma jednak zamiaru się na nich uczyć i z uporem forsuje nierealny budżet. Jako nieformalny szef PO w powiecie ma Pan poseł okazję zapobiec kolejnej dziurze budżetowej w samorządzie powiatowym. Tym razem informujemy Pana o tym publicznie, żeby później nie było tłumaczenia, że nie miał Pan pełnego obrazu sytuacji a radni PO byli osnuci mgłą. Józef Korpak Artur Maligłówka Tomasz Nawrat Radni Powiatu Tarnogórskiego 12 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty

8 pokazujemy Radzionków takim jakim jest! Radzionkowskie rody GEDIGOWIE Pisząc historię rodu Gediga miałem na celu przekazać chociaż w wielkim skrócie całemu pokrewieństwu cząstkę ustnej tradycji. Alfred Gediga Nadszedł dzień, aby nie tylko całe pokrewieństwo, ale i czytelnicy Głosu Radzionkowskiego poznali przekaz ustny sprzed pokoleń historię rodu Gedigów. Za mną spotkanie z panem Bolesławem Gedigą, znanym w parafii św. Wojciecha kościelnym, wkrótce dziewięćdziesięciolatkiem, zacnym przedstawicielem swojego rodu, który we wspomnieniach potomnych sięga aż siedmiu pokoleń i jego córką Haliną. Przede mną Krótka historia rodu Gediga napisana przez jego kuzyna 93 letniego Alfreda Gediga w 1996 roku. To intrygujące i niebywałe, że mogę czerpać wiedzę, dotyczącą rodu u tak sędziwych przedstawicieli. Przypomnę panią Klarę Gajda, dziewięćdziesięciolatkę, Marię Górnicką, która już niebawem ukończy dziewięćdziesiąty pierwszy rok życia. Te osoby są skarbnicą wiedzy, są historią (cytuję Marię Górnicką). Obok nich nie można przejść obojętnie. To ludzie, których należy ocalić od zapomnienia, a ich przekaz pielęgnować. W przedstawionej sadze skorzystam z historii rodu Gedigów z zapisków Alfreda, by przetrwały nie tylko w rodzinie, ale i pod strzechami radzionkowian poprzez Głos Radzionkowski. Pan Alfred Gediga włożył w swoje dzieło życia wiele pracy. Nie tylko stworzył drzewo genealogiczne, ale opisał dokładnie pochodzenie swego rodu na podstawie ustnego przekazu swego ojca Józefa. Nie sposób ukazać całości w jednym artykule i opisać wszystkich przedstawicieli rodu na przestrzeni siedmiu pokoleń, dlatego skupię się na sprawach dla rodu najistotniejszych z uwzględnieniem osób, które miały i mają styczność z Radzionkowem. Ukażę obraz rodu, który ma swoją historię, i którego przedstawiciele dbają o to, aby nie poszła ona w zapomnienie. Sięgnijmy więc do przekazu ustnego ojca Alfreda Józefa, sprzed 56 lat i do kroniki, którą spisał Alfred w 1996 roku oraz do opowieści Bolesława i jego córki Haliny. Nazwisko Gediga Zacznę od nazwiska Gediga. Alfred wspomina, że jego ojciec Józef w czasie pierwszej wojny światowej, będąc w koszarach niemieckich i przy orkiestrze był nazywany Gedig bez końcowego a. Brzemienia Gediga zaczęto prawdopodobnie używać po przybyciu pierwszych Gedigów na Śląsk w 1806 roku. Słowiańskie nazwiska kończyły się bowiem na a. słowo Gediga pochodzi od niemieckiego przymiotnika gediegen, co tłumaczy się jako solidny, porządny, gruntowny, szczery, prawdziwy, doskonały. Po roku 1920 spotkać się można z pisownią Gediga i Giedyga. Opisywany ród został przy nazwisku Gediga, które od pokoleń tak właśnie brzmi. Z Osterrode do Koźla Anno Domini 1806 Na przełomie XVII i XIX wieku historia nie była zbyt ciekawa: wojny, rozbiory, rewolucja francuska, podboje Napoleona, zesłania na Sybir, legiony, itp. Te trudne lata stworzyły niejako zwyczaj wędrowania, opuszczania ojczyzny i poszukiwania zawodu w dalekim świecie. Był to tzw. Wander (z niemieckiego wędrówka). Młodzi ludzie chcieli Komunia Bolesława nauczyć się zawodu u dobrego mistrza z dala od swego kraju. Alfred pisze: Tak też uczyniło w 1809 roku dwóch braci z miasta Osterrode Ci dwaj młodzieńcy nazywali się Chrystian i Jan Gediga. ( ) Od trudnej, pieszej wędrówki okazała się lepsza jazda na wojskowym, konnym w owych czasach wozie. Młodzi wędrowcy porozumiewali się pewnie z żołnierzami w taborach wojskowych, bo z nimi przyjechali nad rzekę Odrę, do Bierawy, gdzie obozowało wojsko francuskie. Tu znaleźli schronienie u pewnego zasobnego mieszczanina, który był mistrzem budownictwa (Baumeister) więc Paulina, Edward Gediga (rodzice Bolesława) wyuczyli się za mistrzów budowlanych. Po praktyce nie wzięli swych toreb wędrownych, aby wrócić do ojczystych stron, ale ożenili się i pozostali w Bierawie. Chrystian i Jan byli pierwszym znanym pokoleniem rodu Gedigów według ustnego przekazu. Mogli mieć w tym czasie lat. Jako mistrzowie budownictwa zostawili po sobie pamiątkę-drewniany most łukowy, który zbudowali wówczas na Odrze w Koźlu. Dziś już ten most nie istniej. Poza tym wyremontowali kościół w Bierawie. Bracia ożenili się i mieli dzieci. Dzieci Chrystiana Józef, Aleksander, Feliks i Filip to jego synowie. Czy miał córki? Tego nie przekazano. Józef, Aleksander i Filip przeprowadzili się do Bierawy. Filip miał tam restaurację na rynku. Feliks przybył do Dziergowic, gdzie trudnił się kupiectwem. Józef i Aleksander zmarli w wieku 76 i 74 lat. Wspomnę o Aleksandrze, który ożenił się i miał dwóch synów muzyków i córkę, która wyszła za mąż za człowieka o nazwisku Kukiełka. Ich syn był misjonarzem w Ameryce i jak wspomina Alfred, w 1930 roku odwiedził swoich krewnych o nazwisku Gediga, mieszkających w Radzionkowie. Konstanty syn Józefa i wnuk Chrystianam mówiono na niego Konstant urodził się w 1859 roku. Alfred Gedyga Magdalena Gediga (żona Bolesława) Pracował na kopalni Radzionków i był muzykiem. Grał na klarnecie. Ożenił się z Marianną Chlubek ze starego Koźla. Zamieszkał na ul. św. Wojciecha u Pełki. Alfred zanotował, że znał go osobiście. Oboje byli bardzo pobożnymi ludźmi. Nie mieli jednak potomstwa. Przyjęli jako swoją Emilię dziecko młodszej siostry Marty, która bardzo wcześnie zmarła. Alfred przypomina sobie, ze w latach jego rodzice zabierali dzieci na tzw. niedzielne podwieczorki do wuja Konstanta i cioci. Co pamięta z tamtych chwil? Najbardziej utkwiły mu pokoje wyczyszczone na połysk i dyliny (podłoga) białe, jak mleko. Alfred wspomina, że razem z synem gospodarza i dziećmi lokatorów kładł się na owe dyliny bez obuwia koło gorącego żeleźnioka (piec węgłowy) a wujek Konstant opowiadał o dawnych dziejach i o utopcach, których rzekomo miało być bardzo dużo w okolicy Bierawy, gdzie jest wiele stawów, rzek i starych młynów. O utopcach w tej okolicy pisał miesięcznik Skarb rodziny, wydawany na Śląsku w połowie XX wieku pisze Alfred. Dzieci Jana To Jan, Tomasz i Józef. O dalszych losach nie ma wiadomości. Alfred Gediga bardzo dokładnie opisuje wszelkie koligacje krewnych z kolejnych linii. Jednak nie mają one związku z Radzionkowem, dlatego opuszczę te fragmenty kroniki rodzinnej. Wspomnę o potomku Jana-Gediga, nie znanym z imienia, który był budowniczym i pierwszym dyrektorem kopalni Katowice. W Kronice jest zapisek: przy głębieniu szybu pierwsze odrzucenie ziemi on wykonał szpadlem. Herman ( ) dziadek Alfreda Gedigi mieszkał w Bierawie po lewej stronie rzeki. Był rolnikiem, murarzem i dobrze Rodzina Bolesława grał na klarnecie Dzieci Hermana Edward jego najstarszy syn żył 90 lat. Z zawodu był muzykiem. Ożenił się z Pauliną Malajka ze starego Koźla. Przyprowadził się do Radzionkowa, gdzie podjął pracę na kopalni Buchacz. Jego syn Alfons nie wrócił z wojny. Z Radzionkowem złączyła go żona, z domu Mateja z Rojcy. Synem Alfonsa był Krystian Gediga, którego z pewnością pamiętają mieszkańcy Radzionkowa, ponieważ w latach sześćdziesiątych pełnił funkcję przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Radzionkowie. Stefania córka Alfonsa wyszła za mąż za Różanka. Józef drugi syn Edwarda ożenił się z Agnieszką Miś. Pracował w Bytomiu Karbiu w biurze celnym na kolei. Małżeństwo zrodziło dzieci: Bogusław archeolog, profesor zwyczajny dr habilitowany Instytutu Archeologii i Etnologii PAN. Jak podaje Wikipedia jest specjalistą w zakresie archeologii pradziejowej, sztuki i religii wczesnośredniowiecznej. Pracował w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Instytucie Archeologii i Etnologii PAN we Wrocławiu. W latach był kierownikiem Pracowni Archeologii Śląska. Członek Komitetu Nauk Pra i Protohistorycznych PAN (w latach członek Prezydium, następnie przewodniczący Komisji Metod i Teorii Badań Archeologicznych), Komisji Archeologicznej Oddz. PAN Wrocław (przewodniczący), przewodniczący Rady Muzealnej Muzeum w Biskupinie, członek Rady Ochrony Dziedzictwa Archeologicznego przy Ministrze Kultury (rzeczoznawca Ministra Kultury w zakresie opieki nad zabytkami), członek korespondent Niemieckiego Instytutu Archeologiczny. Autor ponad 200 dzieł o tematyce archeologicznej. Profesor Gediga jest kawalerem Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski, oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski. Bogusław mieszka we Wrocławiu. Irena po mężu Bugaj jest zootechnikiem w Byczynie koło Kluczborka. Henryk trzeci syn Edwarda urodzony w 1905 roku ma wykształcenie rolnicze i był inspektorem w majątku rolnym. Ożenił się z Anną Rusek z Pszowa. Mieli dwóch synów: Tadeusza i Aleksandra. Aleksander był znanym sportowcem reprezentantem Rodzina Bolesława Polski w siatkówce w latach i wielokrotnym mistrzem kraju z AZS AWF Warszawa, wybitnym trenerem, wychowawcą i nauczycielem akademickim. Znajomi wspominają go jako wspaniałego zawodnika podczas rozgrywek Ursynowskiej Ligi Czwórek. Imponował wszystkim swoją postawą na boisku. Waleczność, poświęcenie, rozumienie ducha gry i ogromna kultura osobista. Kiedy w obronie dokonywał cudów, kiedy wyciągał niesamowite piłki, tarzając się po parkiecie, wszyscy zadawali sobie pytanie czy w tym wieku jest to możliwe? 2-3 lata przed śmiercią zapowiedział zakończenie swojego uczestnictwa w Ursynowskiej Lidze Czwórek. Zmarł w Warszawie w 2009 roku. Maria (Mika) czwarte dziecko Edwarda. Wyszła za mąż za Antoniego Boncola z Rudnych Piekar. Mieli czworo dzieci: Bronisławę, po mężu Musioł, Bolesława, Małgorzatę i Henryka. Paweł piąte z kolei dziecko Edwarda, poszedł ochotniczo do wojska do Jastrzębia Zdroju, aby tam wyuczyć się na muzyka. W wojsku nauczył się grać na trąbce i puzonie. Ożenił się z Martą Jasiok z Radzionkowa. Mieli sklep spożywczy, który prowadził. Po wojnie jednak pracował na kopalni Radzionków. Mieli pięcioro dzieci: Edwarda, Paulinę, Huberta, Agnieszkę i Elżbietę. Szósty Wilhelm żonaty z Elżbietą Nowak z Chorzowa. Ich potomni to: Ryszard, Katarzyna. Maria, Jan, Jerzy. Nikt jednak z dzieci nie zamieszkał w Radzionkowie Bolesław Gediga siódme najmłodsze dziecko Edwarda Bolesław mój rozmówca wspomina: Ukończyłem szkołę podstawową jedynkę. Jako dziecko 14 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty

9 mieszkałem z rodzicami u Gawletów na ul. św. Wojciecha, w domu kojarzonym od zawsze ze sklepem monopolowym. Matka prowadziła wówczas ten sklep i drugi na Górce u Kalinowskiego. Wówczas był to sklep spożywczy. Ojciec Edward pracował na kopalni Buchacz czyli Radzionków. Życie w tamtych latach nie należało do łatwych. Starsi bracia, będąc w ostatniej klasie, uciekli przez granicę na Brynicy do Częstochowy, do Polski. Chodzili tam go gimnazjum i każdy kształcił się w swojej dziedzinie. Jeden z braci był celnikiem kolejowym na granicy czeskiej, drugi brat Henryk udał się na Ukrainę, gdzie prowadził kołchoz, był zarządcą ludźmi. Sytuacja na Ukrainie nie była wesoła. Henryk był stale pod obstrzałem. Nawet podczas snu broń była obok niego, w każdej chwili do użycia. Po jakimś czasie powrócił do Polski i zamieszkał w Pszowie. W czasie wojny był w niewoli, walczył też pod Monte Cassino. Podobno jako pierwszy wszedł na Monte Cassino. Matka była handlarką szmuglerką. Jej brat miał na tzw. Bizyji restaurację. Tam dowozila swoje towary i sprzedawała. Podczas okupacji było nam bardzo ciężko. Po ukończeniu szkoły podstawowej chcia- Aleksander Gediga łem zostać misjonarzem oblatem. Uczęszczałem do Niższego Oblackiego Seminarium w Lublińcu, ale kłopoty zdrowotne nie pozwalały mi na ukończenie tych seminaryjnych studiów. Wyuczyłem się za instalatora hydraulika. Majster, u którego pobierałem nauki był wojewodą w Tarnowskich Górach czyli wówczas w Niemczech. Nazywał się Kunnert. Potem pobierałem jeszcze nauki u Musioła też w Tarnowskich Górach na ul. Sobieskiego. Aby zdać egzamin na czeladnika, a potem na majstra, musiałem jechać do Wrocławia wspomina. Jego pracą praktyczną, którą musiał wykonać (dwa egzemplarze) był kociołek tzw. mikser z blachy miedzianej, a w języku niemieckim tzw. Schneekesel (ubijacz piany). Bolesław miał jeszcze jedno zadanie musiał zaśpiewać niemiecki hymn Deutschland, Deutschland... Uczynił to niechętnie, bo był Polakiem i nie umiał zbyt niemieckiego. Mimo, że jego przodkowie przyszli z Niemiec, Gediga urodził się już w Polsce i Polakiem pozostanie do końca swoich dni. Jest z tego dumny i nigdy nic od Niemców nie chciał w ramach odszkodowań za czasy wojny. Bolesław chciał zrezygnować z pracy w Tarnowskich Górach u Kunnerta, jednak ów nie chciał zwalniać tak dobrego pracownika. Nie wypadało się sprzeciwić wojewodzie. W końcu bracia zaproponowali mu pracę na kolei w Tarnowskich Górach. Przyjął się jako księgowy, potem pracował jako kierownik magazynu w Tarnowskich Górach i Bytomiu. Bolesław ożenił się z Magdaleną Imiołczyk. Była to jego sąsiadka. Bolesław z rodziną mieszkał wówczas w domu z wieżyczką KOMUNIKAT Zakład Gospodarki Komunalnej w Radzionkowie informuje mieszkańców Radzionkowa o zmianie godzin pracy Zakładu z dniem 1 lutego 2012 r. na następujące: GODZINY OTWARCIA poniedziałek, wtorek czwartek od godz do środa od godz do piątek od godz do KASA CZYNNA poniedziałek, wtorek czwartek od godz do środa od godz do piątek od godz do na ul. Sienkiewicza. Jak doszło do zapoznania się z przyszła żoną pytam. Otóż matka Bolesława złamała rękę. Nie wiedziała, gdzie ma się zwrócić po pomoc. W sąsiedztwie mieszkało pięć sióstr. Imiołczykówna, jedna z nich przyszła, aby pomóc w sprzątaniu, gotowaniu itp. Właśnie to była przyszła żona Magda. Od razu spodobała się Bolkowi i tak się zaczęła ich znajomość. Po ślubie Bolek ciężko zachorował na skręt kiszek. Leczył się w szpitalu na Gallenbergu w Tarnowskich Górach. Żona Magdalena była szwaczką. Potrafiła bardzo pięknie szyć. Uczyła się szycia u swojej siostry Anny, która miała zakład krawiecki u Hetmańczyka w domu z krzyżem i kwiaciarnią na ul. św. Wojciecha. Po ślubie Gedigowie zamieszkali przy ul. Klasztornej. Wcześniej mieszkali u Hajdy nad dawnym Plastusiem. Żona Bolesława zmarła w 1990 roku. Przeżyli razem 45 lat. Od czasów, kiedy Bolesław zaniemógł i praktycznie się nie może poruszać samodzielnie, zamieszkał u córki Haliny. Bolek kościelny Jeszcze za proboszcza ks. Teofila Szczerbowskiego Bolesław zaczął pracować przy kościele św. Wojciecha w Radzionkowie. Pomagał za czterech proboszczów: ks. Teofila Szczerbowskiego, ks. Konrada Seligmana, ks. Ernesta Grajcke, ks. Stefana Cyganka i ks. dra Jana Grzesicy. Bolesław wykonywał nie tylko pracę fizyczną, pomagając jako kościelny, troszczył się również o Kościół, pisany z du- Bolesław Gediga żej litery. Kiedy zostały poczynione starania o budowę nowego kościoła św. Stanisława na Sójczym Wzgórzu, podał proboszczowi pomysł, aby przed pierwszą mszą świętą parafianie modlili się dziesiątkę różańca w intencji powstania nowego kościoła. I wymodlono się. Gediga nadzorował również przy powstaniu kościoła w Orzechu. Oprócz tego był kuratorem sądowym, był radnym w Radzionkowie, udzielał się w komitecie rodzicielskim. Był społecznikiem na każde zawołanie cdn Maria Kielar-Czapla Drodzy Przedstawiciele rodów, z którymi dane mi było się spotkać! Powitał nas Nowy Rok. Każda kartka z kalendarza wyznaczać będzie nam nowe zadania i dostarczać będzie nowych zdarzeń. Niech będzie to rok spełnionych pragnień i nadziei. Niech czuwa nad Wami Boża Opatrzność, bowiem wtedy będziecie bezpiecznie i pewnie przeżywać każdy dzień. Radujcie się zdrowiem i niech będzie to rok pomyślny dla Was i waszych najbliższych. Pozdrawiam Was i dziękuję za możliwość poznania Was i historii Waszego rodu. Za tych zaś, którzy odeszli ofiaruję modlitwę. Maria Kielar-Czapla Mądrość jest umiejętnością uczynienia swej wiedzy użyteczną. Umiejętne zaś opisanie jej równe jest mądrości. Józef Korpak Nierówność W minionym ustroju Polski nazywanym obecnie przez niektórych okresem PRL-u, a przez innych Komuną zdecydowana większość społeczeństwa posiadała jednakowy status materialny. Obowiązywała zasada równości. Oczywiście było wiele wyjątków od tej zasady, nie mniej partyjni liderzy, przywódcy klasy robotniczej głosili hasło każdemu według jego potrzeb. Wychodzono z założenia, że skoro potrzeby jednej osoby ludzkiej nie różnią się prawie wcale od potrzeb innych ludzi to zaspokojenie tych potrzeb należy realizować w jednakowy sposób. Najbardziej obrazowo przedstawiała się realizacja potrzeb materialnych i tak np. przy budowie mieszkań obowiązywał jednakowy standard określany symbolami M1, M2, M3, M4 itd. Dla wszystkich było oczywiste, że jak ktoś ma mieszkanie M2 w Katowicach to taki sam metraż będzie miało mieszkanie M2 w Pucku, Zamościu czy Opolu. Bardzo często budynki, w których znajdowały się owe mieszkania też były jednakowe bo jeden projekt architektoniczny stanowił standard dla całego kraju. Podobna sytuacja dotyczyła wielu dziedzin min. samochodem dla każdego przedstawiciela klasy robotniczej miał być fiat 126 p. I rzeczywiście popularne maluchy dominowały na naszych ulicach od lat 70-tych aż do końca XX wieku. Ta równość była czasem bardzo frustrująca, szczególnie wtedy, gdy w jedynym domu towarowym w danej miejscowości była dostawa odzieży. Zdarzało się, że następnego dnia Panie chodziły w tych samych sukienkach a Panowie w tych samych szaketach tj. marynarkach. W obecnym ustroju gospodarki rynkowej już się to nie zdarza. Dlaczego? Bo w gospodarce rynkowej naczelną zasadą, oprócz wolności gospodarczej, jest nierówność. Głównym głosicielem nierówności był austriacki ekonomista Friedrich August von Hayek, który uważał, że nierówność ma zasadnicze znaczenie. Głosił, że ekonomiczna przewaga jednych nad drugimi staje się warunkiem postępu dla wszystkich, bowiem bogaci przecierając ścieżki, dają możliwość innym, a wiedza raz zdobyta przez nielicznych staje się dostępna dla wszystkich. W koncepcji Hayek a równość to świadoma rezygnacja z przewodzenia, średnie tempo rozwoju wzrasta przecież dzięki ludziom poruszającym się najszybciej, umiejącym nadać kierunek postępu i przewodzić większości. Tyle teoria, a jak wygląda praktyka. Nierówność, czyli gospodarkę rynkową praktykujemy od ponad 20 lat i większość z nas jednak oczekiwałaby określenia pewnych granic owej nierówności. Jak się bowiem okazuje bogaci nie zawsze dają możliwości innym, a wiedza raz osiągnięta nie staje się z automatu dostępna dla wszystkich. Ludzi poruszających się szybciej jest naprawdę niewielu a całej reszcie, która ledwo słaniając się na nogach idzie z tyłu nie ma kto pomóc. Po co zatem nierówność? Przecież oprócz społecznych kłopotów potęguje ona jeszcze jakże znane i oczywiste uczucie zawiści wobec tych, którzy poruszają się szybciej, posiadają więcej i mają szczęście w życiu. Myślę, że dla wielu z nas owa nierówność powoduje, że istnieje ciągła potrzeba niesienia pomocy drugiemu człowiekowi, szczególnie tym, którzy znaleźli się na tzw. marginesie społeczeństwa. Tak więc owa nierówność daje każdemu szansę, aby się wykazać, aby Tego dnia, przed obradami rady powiatu Inicjatywa i Ruch Samorządowy zwołali w Tarnowskich Górach konferencję prasową. Krystyna Kosmala, Andrzej Fiała z IO oraz Józef Korpak, Tomasz Nawrat i Joachim Ganszyniec argumentowali powołanie nowej koalicji oraz niezbędność odwołania dotychczasowych władz rady powiatu nie radzeniem sobie ze sprawami formalnymi, z kierowaniem radą i jej bieżącymi pracami oraz nieustanne próby marginalizowania głosów i inicjatyw dotychczasowej opozycji. Dwukrotne weto koalicji IO i RS wobec uchwalenia budżetu powiatu na 2012 rok spowodowany zaś był tym, co mieści się we fragmencie oświadczenia Józefa Korpaka powiela on rzekome błędy z okresu ale wtedy jeszcze można było domknąć budżet wobec niewykonania dochodów poprzez kredyt. Dziś już tak nie można.. Zdaniem nowej większości Tomasz Głogowski W Sejmie Nowa koalicja w radzie powiatu tarnogórskiego Zmiany w powiecie, czy ostatnie? W końcu grudnia zeszłego roku w radzie powiatu tarnogórskiego został utworzony nowy klub radnych - Ruch Samorządowy, który zasilili byli radni Platformy Obywatelskiej - Józef Korpak Tomasz Nawrat i Artur Maligłówka oraz Joachim Ganszyniec, który do tej pory należał do ugrupowania Przyjazny Samorząd. Na czele RS stanął były starosta tarnogórski Józef Korpak. Tuż po tym fakcie RS utworzył z Inicjatywą Obywatelską Powiatu Tarnogórskiego koalicję w radzie powiatu i posiadł większość 13 radnych. Wpierw odwołano wiceprzewodniczących rady, powołując Joachima Ganszyńca na wiceprzewodniczącego a 10 stycznia br. dokonano reszty przewodniczącym rady powiatu został Andrzej Fiała. VII kadencja Sejmu rozkręciła się już na dobre, ruszyły prace nad ustawami. Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej wysłał mnie na trudny odcinek i rekomendował na funkcję Wiceprzewodniczącego Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich. Oznacza to, że będę miał w tej kadencji więcej pracy, niż w poprzedniej, ale po pierwsze Przewodniczącemu się nie odmawia, a po drugie akurat lubię pracować. *** Drugą sejmową komisją, w której będę pracować w tej kadencji będzie (podobnie jak w poprzedniej) będzie Komisja do spraw Unii Europejskiej. Nieoczekiwanie staje się ona jednym z głównych frontów walki politycznej. Kilkoro posłów Prawa i Sprawiedliwości przy każdej okazji głosi na jej posiedzeniach tezy o tym, że Polska nie jest suwerennym krajem, a jedynie rozpad Unii Europejskiej może przywrócić niepodległość naszej ojczyźnie. Poziom bredni i braku logiki w tych wystąpieniach poraża. Do tego wątku będę chciał powrócić w jednym z kolejnych tekstów w Głosie Radzionkowskim. *** Przełom roku to przede wszystkim praca nad budżetem państwa. Trudna, mozolna i wymagająca dużego skupienia. Jej zwieńczeniem jest zawsze wielogodzinne głosowanie przez Sejm poprawek zgłoszonych do budżetu. Opozycja ma się fajnie i korzysta z okazji do zaprezentowania swoistego koncertu życzeń czyli zgłaszania mnóstwa poprawek do budżetu. Oczy- pomóc, aby spełniać dobre uczynki. Jak mówi obecny papież Benedykt XVI nie ma takiego sprawiedliwego porządku państwowego, który mógłby sprawić, że posługa miłości bliźniego byłaby zbędna. Zawsze będzie istniało cierpienie, które potrzebuje pocieszenia i pomocy. wiście zgodnie z zasadami uchwalania budżetu wnioskodawcy muszą podać źródło ich finansowania i tak czynią. Tyle, że dla większości poprawek zgłaszane jest jedno źródło finansowania: zmniejszenie dotacji państwa dla ZUS-u. Przegłosowanie pojedynczo każdej z poprawek nie wstrząsnęłoby systemem emerytalnym, ale przejęcie ich wszystkich uniemożliwiałoby m.in. przeprowadzenie waloryzacji emerytur. *** Na kończącym się posiedzeniu Sejmu (tekst piszę na sali plenarnej) posłowie Klubu PO spotkali się także z ministrem zdrowia Bartoszem Arłukowiczem. Większość z nas przeczuwało istnienie drugiego dna w proteście części organizacji lekarskich. Dowiedzieliśmy się m.in. że wszyscy polscy lekarze mają od 2007 r. w umowach z NFZ-em zapis o tym, że będą ponosić konsekwencje za wystawienie recept osobom nieuprawnionym (a więc od czterech lat funkcjonuje zapis, przeciw któremu teraz wybuchł protest!). Ustawa dotycząca refundacji leków reguluje funkcjonowanie rynku leków, w którym obraca się wielkimi pieniędzmi. Warto przyjrzeć się bliżej, kto chce ją rozwalić. Powołując się oczywiście na dobro pacjentów. Zawsze będzie samotność. Zawsze będą sytuacje materialnej potrzeby, w których konieczna jest pomoc konkretnej osobie. Nierówność zatem oprócz rozwoju ekonomicznego daje każdemu człowiekowi szansę rozwoju duchowego. Czy potrafimy tą szansę wykorzystać? obecny zarząd odznacza się bezradnością i brakiem pomysłu na rozwiązywanie problemów powiatu Koalicja liczy dziś 13 radnych, wystarczająco dużo, by zmienić władze rady powiatu, za mało, aby zmienić zarząd. ab 16 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty

10 Paweł Bomba NASZYM WŁADZOM PRZYDAŁBY SIĘ PRYSZNIC. Woda, woda, woda. To słowo odmieniane przez wszystkie przypadki nie schodziło ostatnio z ust mieszkańców Rojcy. Wszystko zaczęło się od kilku awarii na przełomie października i listopada, które pozbawiły wody część mieszkańców tej dzielnicy. Kulminacyjny moment nastąpił 4 stycznia br., kiedy to mieszkańcy całej Rojcy pozbawieni zostali wody od godz. 9 rano do godz. 21 czy jeszcze dłużej w zależności od ulicy, przy której zamieszkują.. W następnych dniach, niczym po trzęsieniu ziemi, następowały wtórne przerwy w dostawie wody będące wynikiem tej z 4 stycznia Ktoś powie awarie są i będą, tym bardziej, że w Radzionkowie sieć wodociągowa jest w złym stanie technicznym a Gmina nie ma chęci zmiany tego stanu. Otóż pragnę wyjaśnić, że przerwa w dostawie wody nie była spowodowana awarią a planową robotą związaną z włączeniem do sieci nowego przyłącza i zgodnie z informacjami na kartkach rozwieszonych po mieście trwać miała w godzinach od 9.00 do I tu nasuwa się pierwsze pytanie do Burmistrza. Panie Burmistrzu dlaczego karki te napisane były w sposób uniemożliwiający identyfikację ich autora? Nie napisano ich na papierze firmowym, brak było jakiejkolwiek pieczątki czy podpisu. A jak Pan wie przeciętny dziesięciolatek na byle jakim komputerze potrafi taki tekst wydrukować w ciągu 5 minut i dla hecy rozwiesić po mieście. Zainteresowanym zwracam uwagę, że zgodnie paragrafem 38 pkt. 1 obowiązującego w gminie regulaminu dostawy wody o planowanej przerwie w jej dostawie należy powiadomić odbiorców z wyprzedzeniem co najmniej 72 godzinnym! Jest i drugie pytanie. Ponieważ nie była to awaria a planowa robota to było więc dużo czasu, by się do niej perfekcyjnie przygotować. Przecież bez wyłączania wody można zrobić wykop, określić stan techniczny przewodu oraz zgromadzić siły i środki zapewniające błyskawiczne wykonanie przyłączenia. Tłumaczenia dyrektora ZGK, że wybrana firma nie potrafiła sobie dać z tym rady, są co najmniej dziwne. Przecież wystarczyło zatrudnić firmę wodociągową z prawdziwego zdarzenia a nie firmę przysłowiowego szwagra. Ktoś powie i po co ten hałas? W końcu można skorzystać do gotowania z wody butelkowanej. Zgoda. I tak też mieszkańcy Rojcy zrobili. Ale oprócz tego woda potrzebna jest na cele socjalnobytowe, p.pożarowe, produkcyjne np. piekarze wiedzą o czym piszę, ale nie tylko oni jak mieli upiec chleb, czym spłukać miskę klozetową po wizycie w WC i skąd strażacy brali by wodę do gaszenia pożaru? Banalne pytania, pytania retoryczne. Do wyżej wspomnianych skutków braku wody dochodzi jeszcze konieczność czyszczenia urządzeń zasilanych wodą (spłuczki, krany, filtry, zmywarki, pralki itp.), wątpliwa przyjemność spożywania zanieczyszczonej wody oraz spuszczanie wody do kanalizacji wody w celu przepłukania instalacji. Być może koszt tej ostatniej czynności, dla pojedynczego odbiorcy nie jest zbyt duży, ale jeżeli powtarza się wielokrotnie to stanowi dość znaczną sumę w domowym budżecie. Ponadto koszt zużytej w ten sposób wody przez wszystkich mieszkańców Rojcy stanowi znaczący przychód dla ZGK, a mimo tego ceny wody i tak rosną. Wszystko wskazuje na to jednak, iż być może w otoczeniu radzionkowskich władz są osoby o innej wrażliwości I tu kolejna seria pytań do p. Burmistrza. Dlaczego Pana zastępca parę godzin wobec awarii był bierny? Nie widział nigdy dziury w ziemi, czy też pękniętej rury? Dlaczego w tym czasie, widząc bezradność dyrektora ZGK, nie zorganizował dowozu wody beczkowozami? Jakie kroki w tym kierunku zrobiło Centrum Zarządzania Kryzysowego oprócz udzielania mądrych odpowiedzi na telefony mieszkańców? W końcu bez wody było około 40% mieszkańców miasta! W każdej firmie tego rodzaju złamanie przepisów, w tym przepisów stwarzających zagrożenie utraty życia i zdrowia mieszkańców, grozi surowymi konsekwencjami do zwolnienia włącznie. A w gminie Radzionków nie. Noworoczny spokój, aż do następnej awarii. I o to mają do Pana największe pretensje mieszkańcy Rojcy. Jestem przekonany, że zaraz odezwie się chór pańskich nadwornych heroldów starających się zrzucić winę za zaistniałą sytuację na siły wyższe. A to woda była za mokra, ziemia za twarda, rura za miękka itp. Panie Burmistrzu jak już wspomniałem awarie są i będą. Rażąca bezradność podległych Panu urzędników jest jednak nie do przyjęcia i nie może pozostać bez echa. Widząc ich zachowanie w dniu 4 stycznia. możemy przypuszczać, że w obliczu innej poważnej sytuacji kryzysowej przyjdzie nam ewakuować się z miasta. Uprzedzamy Pana, że po kolejnej przerwie w dostawie wody doprowadzimy do jej zbadania przez sanepid w celu stwierdzenia czy to co leci z kranu nadaje się do spożycia. Dlaczego to My mamy ponosić skutki bezczynności Pana i pańskich urzędników wysoko opłacanych z naszych podatków? 18 Głos Radzionkowski Nr 01/474 Styczeń/Luty 2012

11