Teza Laska: Lasek twierdzi, że polscy eksperci dokonali oględzin wraku:

Transkrypt

1 Kłamstwa dr Laska Dr Maciej Lasek przewodniczący Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych (pełni tę funkcję od 15.II.2012 r.). Wcześniej w PKBWL pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego. Natomiast w Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (tzw. komisji Millera) pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego podkomisji lotniczej W wywiadzie w Gazecie Wyborczej z 3-4.XI.2012 r. pt. Polecicie? Tak, polecimy. Tak to się zaczyna [inny tytuł w wersji internetowej: Maciej Lasek: I wybuch i rzekome polecenie zejścia na 50 m - to wszystko są kłamstwa smoleńskie, patrz: uznaje, że komisja Millera nie popełniła żadnych błędów. Podtrzymuje stare stwierdzenia i oceny mimo braku podstawowych ekspertyz, badań, symulacji i dowodów. Teza Laska: Lasek twierdzi, że polscy eksperci dokonali oględzin wraku: Cytat z Macieja Laska: Tak, i to sami, a nie jako osoby towarzyszące Rosjanom. ( ) Rosjanie przeprowadzali swoje prace, a nasi eksperci dokumentowali i robili swoje pomiary. W raporcie kończącym pracę komisji są m.in. zdjęcia, na których widać, jak koledzy dokonują pomiaru wysunięcia trzonów układów sterowniczych. Pobierali też różne próbki. Cały materiał, który tam zebrali, stanowił bardzo ważny element naszych badań.

2 Fakty: W całym Raporcie Millera nie ma ani słowa o jakichkolwiek (poza oglądem zewnętrznym) badaniach wraku samolotu ani o pobieraniu próbek do badań laboratoryjnych przez polskich ekspertów 1. Nie ma też raportu z tych badań w aneksach i przypisach ani też w materiałach opublikowanych we wrześniu 2011 r 2. Nie wspomina się też o tym w dokumencie sporządzonym przez Komisję Millera a znanym pod nazwą Uwagi RP do Raportu MAK 3 z grudnia 2010 r. A przede wszystkim: w lutym 2011 r. dr. inż Maciej Lasek wraz z 12 innymi członkami komisji Millera wysłał list do ministra Cezarego Grabarczyka, w którym napisał m.in.:...nagły i nieuzgodniony, zarówno z zespołem doradców, jak również ze stroną rosyjską wyjazd Pana Edmunda Klicha ze Smoleńska w trakcie prac grupy polskich specjalistów na miejscu zdarzenia uniemożliwił stronie polskiej dokończenie tych prac, w tym badania wraku samolotu Tu-154M 4. Również pan płk Edmund Klich w swojej książce Moja czarna skrzynka stwierdza, że eksperci polscy nie przebadali wraku, i to ich obarcza odpowiedzialnością za niedopełnienie obowiązków. 5 Klich tak odpowiada dziennikarzowi na pytania o badanie wraku: Red.: Nie mógł Pan po prostu nakazać zbadania wraku? W końcu pełnił Pan Uwagi Rzeczypospolitej Polskiej jako: państwa rejestracji i państwa operatora do projektu Raportu końcowego z badania wypadku samolotu Tu-154M nr boczny 101, który wydarzył się w dniu 10 kwietnia 2010 r., opracowanego przez Międzypaństwowy Komitet Lotniczy MAK. Warszawa 19 grudnia 2010 r. 4 Pismo 13 członków Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego skierowane 2 lutego 2011 roku do Ministra Infrastruktury Cezarego Grabarczyka i Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Tomasza Arabskiego (cytowane m.in. w: Biała Księga smoleńskiej tragedii. Warszawa, czerwiec-lipiec 2011 r., załącznik nr 124, str. 239.) 5 Patrz m.in. Biała Księga smoleńskiej tragedii, 28 miesięcy po Smoleńsku. Raport Zespołu Parlamentarnego. Sierpień 2012 r., E. Klich: Moja czarna skrzynka. O Katastrofie Smoleńskiej rozmawia Michał Krzymowski. Warszawa 2012.

3 funckję akredytowanego a Wierzbicki (mowa o szefie zespołu technicznego komisji przyp.zp) był Pana doradcą? Klich: Powiedziałem mu w obecności Grochowskiego, jego szefa:'prosze przygotować plan pracy'.on odmówił, a ten go poparł.co miałem zrobić? Pobić go? Red.:Wierzbicki w ogóle znał się na konstrukcji tupolewa? Klich: Z tego co wiem, w Smoleńsku nie było nikogo, kto w tej dziedzinie byłby specjalistą. Red.:Czy to znaczy, że Polacy w ogóle nie chodzili do wraku? Klich: Jeśli chodzili, to niewiele z tego wynikało. W czerwcu zrobiłem odprawę w Moskwie, na której omawialiśmy wyniki pracy. Wierzbicki przedstawił na niej tylko tyle, ile mu przekazali Rosjanie. Lasek twierdzi, że polscy eksperci pobrali próbki wraku: Też. Są opisane w jednym z załączników do raportu: m.in. fragmenty ubrań, parasolka, banknot, nadpalona książka. Fakty: Żaden z wymienionych przedmiotów nie stanowi próbki wraku i żaden nie został pobrany i przebadany przez komisję Millera. Rzeczy te wzięte 'na chybił trafił zostały przekazane przez prokuraturę do badania w Wojskowym Instytucie Chemii i Radiometrii dopiero w czerwcu 2011 r. WICiR, który je badał nie posiada certyfikatu badania materiałów wybuchowych a próbki nie zostały pobrane i opisane zgodnie z przepisami KPK (m.in. nie wiadomo z jakich miejsc katastrofy pochodzą i co się z nimi działo do czasu poddania badaniom). Komisja Millera przejęła po prostu tę 'ekspertyzę' od prokuratury i udaje, że to jej własne badania. Tymczasem jeszcze w grudniu 2010 r. w Uwagach do Raportu MAK stwierdzano, że Strona rosyjska w Raporcie (mowa o raporcie Anodiny-przyp. ZP) nie przekazała szczegółowych informacji

4 o czynnościach dochodzeniowych prowadzonych na miejscu wypadku. Dane na temat ekspertyz balistycznych i pirotechnicznych są faktycznie nie do zweryfikowania przez stronę polską ze względu na nieudostepnienie przez stronę rosyjską materiałów źródłowych. (Uwagi str. 95). Trzeba powtórzyc, że Komisja Millera nie dokonała żadnych badań wraku ani rzeczy ofiar a w szczegolności nie zwróciła się do prokuratury o zbadania i ekspertyzy z sekcji zwłok i badań ciał ofiar na okoliczność eksplozji materiału wybuchowego. Lasek twierdzi, że nie było ingerencji w zapisy czarnych skrzynek Kolejnym dowodem była analiza czarnych skrzynek z kokpitu. Gdy otrzymaliśmy kopie ich zapisu, przesłuchaliśmy je, ale jednocześnie przekazaliśmy do ABW i policyjnego Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego, żeby zrobić dwie ekspertyzy. ( ) Oczywiście. I potwierdziły, że nikt nie ingerował. Fakty: Komisja Millera nigdy nie miała dostępu do orginałów czarnych skrzynek przetrzymywanych po dziś dzień w Moskwie. Kopie jakie otrzymał minister Miller po przewiezieniu ich do Polski w dniu 31 maja 2010 r. zostały odrzucone przez sekratarz Państwowej Komisji Wypadków Lotniczych jako nie zabezpieczone we własciwy sposób. I rzeczywiście okazało się, że brak na nich kluczowych 16 sekund zapisu, po które Miller musiał wracać do Moskwy. Gdy przywiózł nową kopię okazało się, że zapis jest tak zaszumiony w trakcie przegrywania przez Rosjan, że nie nadaje się do analizy i znowu trzeba było jechać do Moskwy. Dopiero za trzecim razem uzyskano kopię, która mogła zostać poddana badaniom, ale co oczywiste jej wiarygodność jest wątpliwa.

5 Analiza tej kopii została zrealizowana przez Instytut Sehna w Krakowie dopiero trzy miesiące po ukazaniu się Raportu Millera i w zasadniczych miejscach ukazuje jego fałszerstwa. Dotyczy to m.in. obecności gen. Andrzeja Błasika w kokpicie, słów wypowiadanych przez poszczególne osoby w kokpicie (Instytut Sehna wskazuje, że słowa przypisywane gen. Błasikowi wypowiedział w istocie drugi pilot, mjr Robert Grzywna), dźwięku uderzenia w brzozę (Instytut Sehna wskazuje, że w ogóle takiego dźwięku nie było a w tym czasie odnotowano dźwiek przesuwających się przedmiotów!), i wielu innych słow, zdań i dźwięków w tym dotyczących np. komendy odejścia na drugi krąg. Z kolei analiza Zespołu Parlamenatrnego wskazuje, że poszczególne wypowiedzi z polskich transkrypcji są od siebie odległe o inny odstęp czasu niż te same wypowiedzi z transkrypcji rosyjskiej, co wskazuje, że zapisem lub kopiami zapisu manipulowano. Lasek twierdzi, że nie było wybuchu punktowego: Sprawdzaliśmy, czy nie wystąpiły charakterystyczne odkształcenia konstrukcji samolotu. Robili to specjaliści, którzy badali niejeden wypadek lotniczy - i to najczęściej wojskowy, gdzie przy zderzeniu z ziemią następuje eksplozja materiałów wybuchowych przewożonych przez samolot. Wojsko ma duże doświadczenie w tego typu badaniach, np. wybuchu bomby przenoszonej pod Su-22 na poligonie w Nadarzycach, kiedy zginął pilot. I właśnie koledzy, którzy są w tym wyszkoleni, byli w Smoleńsku. Nie znaleźli żadnego dowodu na punktowy wybuch, czyli coś połączonego z falą ciśnieniową, z nadtopieniami. Specjaliści wojskowi nie znaleźli w Smoleńsku żadnego dowodu na punktowy wybuch, czyli coś połączonego z falą ciśnieniową, z nadtopieniami.

6 Fakty: Komisja Millera nie dokonała żadnych analiz tej kwestii. Tymczasem specjaliści Zespołu Parlamentarnego, w tym dr inż. Gregory(Grzegorz) Szuladziński, mający 40-letnie doświadczenie w badaniu eksplozji wielkich konstrukcji stalowych, dr inż. Wacław Berczyński, konstruktor Boeinga, prof. Wiesław Binienda, ekspert NASA i dziekan Wydziału Inżynierii Cywilnej na Uniwersytecie Akron w USA, prof. dr hab. Jan Obrębski, prof. zwyczajny Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej oraz wielu innych badaczy po dokładnych analizach trajektorii lotu, kształtu zachowanych szczątków samolotu, zwłaszcza tylnej części kadłuba, rozrzutu szczątków, uszkodzeń ciał ofiar, zapisów skrzynki parametrów lotu ATM-QAR i symulacji numerycznych jednoznacznie stwierdziło, że przyczyną katastrofy były eksplozje, które miały miejsce w powietrzu. Jest charakterystyczne, że dr inż. Lasek nie podaje na potwierdzenie swoich tez ani jednego nazwiska specjalisty badającego szczątki Tu-154 M i wykluczającego eksplozje. On sam na tym się nie zna, a wraku nie badał. Lasek twierdzi, że prowadzono poszukiwania wybuchów na miejscu: Sprawdzaliśmy, czy nie wystąpiły charakterystyczne odkształcenia konstrukcji samolotu. Robili to specjaliści, którzy badali niejeden wypadek lotniczy - i to najczęściej wojskowy, gdzie przy zderzeniu z ziemią następuje eksplozja materiałów wybuchowych przewożonych przez samolot. Najpierw oglądamy szczątki. W przypadku tupolewa nie znaleźliśmy niczego, choćby przy tym sławetnym przecięciu skrzydła, co wskazywałoby na wybuch. Ewidentnie wszystko było pogięte Fakty: Lasek nie podaje żadnego nazwiska specjalisty uwiarygodniającego te stwierdzenia. Inaczej rzecz się ma z badaniami Zespołu Parlamentarnego,

7 którego eksperci przedstawili publicznie swoje eksperymenty, badania i wyliczenia. W omawianej w tym punkcie kwestii szczególne znaczenie mają badania prof. Biniendy, który dokonał pracochłonnych i kompetentnych analiz komputerowych, sprawdzając zachowanie się samolotu uderzającego grzbietem w podłoże o parametrach takich jak smoleńskie. Taki samolot nie rozpada się na tysiące części, jak w Smoleńsku, a większość pasażerów ma szansę przeżyć. Binienda przywołuje też liczne przykłady katastrof w warunkach analogicznych do smoleńskich, gdy nie doszło do takich zniszczeń samolotu a wielu pasażerów przeżyło. Wystarczy spojrzeć na znane części samolotu Tu-154M nr 101, w tym np. na tylną część kadłuba między skrzydłami a ogonem, by zrozumieć, że tylko wybuch mógł tak wywinąć na zewnątrz burty samolotu. Dr Lasek i jego koledzy nie zadali sobie minimum trudu, by przeanalizować części wraku, bo po prostu nie analizowali nawet ich zdjęć. Gdyby to uczynili, zobaczyliby nie tylko kesony śródpłacia wywinięte na zewnątrz, ale także np. osmalenia farby blach resztek salonki prezydenta, rozerwaną na zewnątrz tytanową konstrukcję nad kołami podkokpitowymi, wyrwane na zewnątrz panele podłogi śródpłacia, a przede wszystkim odstrzeloną falą uderzeniową część ogonową oraz wyrwane na zewnątrz fragmenty statecznika pionowego i poziomego. Całościowa analiza, zwłaszcza lewego skrzydła i jego zniszczeń oraz jego fragmentów rozrzuconych mniej więcej na przestrzeni 500 m, a zebranych przez ekspertów Zespołu Parlamentarnego, jest przedstawiona w raporcie 28 miesięcy po Smoleńsku 6. Lasek twierdzi, że przyczyną katastrofy była brzoza: dla nas zderzenie z brzozą było i jest całkowicie oczywiste, a dowody jednoznaczne. ( ) Tak, charakterystyczne odkształcenie pokrycia, tzw miesięcy po Smoleńsku. Raport Zespołu Parlamentarnego. Sierpień 2012 r.

8 harmonijka, które ewidentnie wskazuje, jak skrzydło było niszczone. A to brzózka przycięta przez skrzydło tupolewa - to zdjęcie jest w naszym raporcie. Rośnie przy bliższej radiolatarni [ok. 1 km przed progiem pasa]. Nic innego nie mogło ściąć tej brzózki - wokół jest wysoka sucha trawa i nie ma śladu, by ktoś podjechał i ściął drzewko. Na tym zdjęciu jest odcięte przez brzozę skrzydło, końcówka skrzydła... Gdzie tu są wywinięte części, które mogłyby wskazywać na eksplozję? Niektóre elementy są wywinięte wręcz do dołu, nie do góry. Fakty: Zdjęcie częsci lewego skrzydła dowodzi przede wszystkim, że zostało ono rozerwane od wewnątrz eksplozją, która rozrzuciła górne i dolne poszycie na odległość ponad 40 m. Z kolei końcówka skrzydła pokazywana przez dra Laska charakteryzuje się tym, że rozdarta jest od tyłu, a ma nienaruszaną krawędź natarcia. Jak mogło się to stać, jeśli skrzydło uderzyło w brzozę, jest tajemnicą dra Laska. Dr Lasek powołuje się na zdjęcie brzózki obok bliższej radiolatarni i na zdjęcie 'pancernej brzozy' ściętych jego zdaniem przez Tu-154M, ale nie podaje żadnego dowodu na to, że tak się stało. Zniszczenia drzew mogły zostać równie dobrze dokonane przez Ił-76, który godzinę wcześniej leciał podobnym torem i podchodził do lądowania, ostatecznie jednak odlatując do Moskwy. Szkody w drzewostanie mogły zostać wyrządzone także przez blachy odpadające od rozpadającego się na skutek eksplozji Tu-154M. Przywoływane przez dra Laska fotografie terenu i drzew nie zostały wykonane przez komisję Millera, żadne z zamieszczonych w raporcie tej komisji zdjęć terenu i drzew nie jest podpisane jako wykonane przez KBWLLP, a większość umieszczonych tam fotografii tych obiektów została zaczerpnięta z bloga Siergieja Amielina, zresztą bez jego zgody. Jeśli komisja Millera dysponowała wiarygodnymi zdjęciami, dlaczego ich nie zamieściła w swoim Raporcie i czemu dr Lasek mówi o nich dopiero

9 teraz? Nie ma żadnej dokumentacji potwierdzającej fakt zrobienia ich w tamtym czasie. Istnieją zaś w dyspozycji Zespołu Parlamentarnego opisy miejsca zdarzenia, w tym brzozy (i jej okolic), w którą miał uderzyć Tu-154M z godzin (czasu miejscowego w Smoleńsku) 10 kwietnia 2010 r. Wynika z nich, że szczątki samolotu znajdowano wówczas na ponad 100 m przed brzozą, na której wisiały resztki spadających na nią blach, a szczątki samolotu leżały też na stojącej opodal szopie. Wszystko to świadczy o tym, że na teren ten spadły części rozpadającego się samolotu, a nie że był to skutek uderzenia skrzydła w brzozę, w takim bowiem przypadku blachy znalazłyby się dużo dalej od miejsca uderzenia, a nie na brzozie lub w jej najbliższym otoczeniu. Hipotezę tę potwierdzają zapisy z polskiej czarnej skrzynki (ATM-QUAR), które przesądzają o tym, że Tu-154M nie uderzył w brzozę. Z ekspertyzy ATM znajdującej się w dyspozycji prokuratury i udostępnionej badaczom uczestniczącym października 2012 r. w Konferencji Smoleńskiej wynika bowiem, że katastrofa zaczęła się między godz. 8:40:58 a 8:40:59 czasu astronomicznego FDR, gdy czujniki odnotowały skokowy wzrost wibracji silników, najpierw nr 3, potem nr 1 a ostatecznie groźny wzrost drgań podstawy silnika nr 2 7. Dopiero o godz. 8:40:59,5 samolot przeleciał nad miejscem, gdzie rosła brzoza, a skrzydło oderwało się od samolotu o godz. 8:41:01, a więc 1,5 sekundy po minięciu miejsca, w którym rośnie brzoza, co odpowiada mniej więcej 114 metrom od tego miejsca czyli stało się to bezpośrednio nad miejscem gdzie znaleziono skrzydło. Wszystkie te dane zawarte są w opracowanej przez ATM ekspertyzie skrzynki i stanowi oficjalny dokument prokuratury. Jak słusznie stwierdza dr Lasek, skrzynka ATM-QAR jest polskiej produkcji, jej zapis jest bardziej precyzyjny niż zapis rejestratorów analogowych, a odczytu dokonywali polscy konstruktorzy tej skrzynki. 7 Ekspertyza ATM, str. 45,81.

10 Analizę tę potwierdza także symulacja zawarta w załączniku 4.11 do podpisanego przez dra Laska protokołu badania zdarzenia lotniczego przez komisję Millera 8, gdzie pokazano, iż w momencie hipotetycznego uderzenia w brzozę na wysokości 5 metrów nad ziemią zegary wysokości barycznej samolotu wskazują, że znajduje się on na wysokości ok. 18 metrów nad poziomem gruntu a więc kilka metrów nad brzozą. Dr Lasek publicznie w rozmowie z red. Anitą Gargas potwierdził wiarygodność tych zapisów zegara barycznego a teraz udaje, że nie rozumie, iż oznacza to, że samolot przeleciał powyżej brzozy. Uderzenie w brzozę wykluczają też analizy prof. Biniendy oraz prof. Chrisa Ciszewskiego, przedstawione na posiedzeniach Zespołu Parlamentarnego i podczas Konferencji Smoleńskiej w dniach października 2012 r. Wszystko to razem falsyfikuje hipotezę pancernej brzozy i raz na zawsze kompromituje jej zwolenników. Lasek twierdzi, że zeznania załogi Jaka są niewiarygodne i poza zeznaniami chor. R. Musia i por. A. Wosztyla nie ma żadnego dowodu, że załoga jaka dostała komendę o zejściu na 50 m.: Nasza komisja dysponowała zapisami rejestratora dźwięku jaka-40 ( ) W żadnym z zapisów nie pada komenda: "możecie zejść na 50 m". Jest mowa wyłącznie o 100 m. Lądowanie jaka i słaba znajomość języka rosyjskiego przez jego załogę wprowadziły dodatkowe zdenerwowanie na wieży. Kontrolerzy nie mogli wykluczyć, że załoga tupolewa również nie zdoła prawidłowo prowadzić korespondencji po rosyjsku. ( ) Nie ma. A przesłuchaliśmy całą załogę jaka. 8 Protokół badania zdarzenia lotniczego nr 192/2010/11 wypadku ciężkiego (katastrofy) samolotu Tu-154M nr 101 Warszawa, r., podpisany r. Załącznik nr 4 Technika lotnicza i jej eksploatacja. Załącznik nr 4.11 Wizualizacja lotu Flightscape (płyta DVD)

11 Nie będę mówił, co zeznała, to jest objęte tajemnicą. Nie ma też dowodu na manipulację danymi, bo trzy magnetofony - z jaka, z tupolewa i z wieży - potwierdzają to samo. Dr Lasek świadomie lub z braku kompetencji wprowadza w błąd czytelników. W momencie, gdy magnetofon Jaka-40 nagrywał korespondencję między wieżą a Tu-154M, polski samolot stał już na płycie lotniska a jego czarna skrzynka i rejestrator zapisu głosu nie działały. Wiarygodność czarnej skrzynki (CVR) Tu- 154M jest wątpliwa po manipulacjach dokonanych przez Rosjan, których świadectwem jest brak 16 sekund nagrania na jednej z kopii przekazanych Polsce. Rejestrator głosu przywoływany przez dr Laska nie mógł w ogóle nagrać tej rozmowy słyszalnej przez radiostację Jaka 40. Przebieg korespondencji odbieranej i prowadzonej przez radiostację Jaka 40 na lotnisku w Smoleńsku był rejestrowany jedynie przez magnetofon MS-61, który następnie był odsłuchiwany przez załogę po powrocie do Polski. Obecnie od ponad roku znajduje się w Instytucie Sehna, który go analizuje.oczywiście słowa te powinny znajdować się w zapisie korespondencji wieży. Trudno się jednak dziwić, że Rosjanie nie byli zainteresowani pozostawieniem odczytu swojej winy. Warto przy okazji wskazać, że strona polska nie dysponuje udokumentowanymi kopiami tych rozmów a jedynie zapisami pozyskanymi prywatnie, tak, że nikt oficjalnie nie ręczy za ich wiarygodność. W tej sytuacji nie stanowią one żadnego dowodu. Tymczasem świadectwo chorążego Musia ma charakter procesowy i zostało złożone pod przysięgą. To samo dotyczy relacji porucznika Wosztyla, który dodatkowo w dniu 30 października 2012 r. w obecności dziesiątków kamer na posiedzeniu Zespołu Parlamentarnego powtórzył, że 10 kwietnia 2010 r. słyszał wydaną przez smoleńskie stanowisko kontroli lotów komendę zejścia do 50 metrów dla Tu-154M. Por. Artur Wosztyl podtrzymał swoją relacje publicznie, mimo bezprzykładnego nacisku ze strony Prokuratora

12 Generalnego Andrzeja Seremeta, który stwierdził, że A. Wosztyl oraz R. Muś wycofali się ze swoich zeznań. W istocie nic takiego nie miało miejsca: chorąży R. Muś do swej tragicznej smierci mówił o 50 metrach, a por. A. Wosztyl publicznie podtrzymał swoje zeznanie. Lasek twierdzi, że samolot był sprawny do zderzenia z brzozą: Dokumentacja i zapisy czarnych skrzynek. Wszystkie zapisy parametrów lotu wskazują, że do zderzenia z brzozą samolot był w stu procentach sprawny. Fakty: To twierdzenie jest fałszywe. Zapis awarii zawarty w skrzynce ATM-QAR, czyli właśnie w skrzynce parametrów lotu 9, mówi że w miejscu gdzie rosła brzoza samolot znalazł się o godz. 8:40:59,5, tymczasem awaria silnika nr 1 na skutek skokowego wzrostu wibracji podstawy silnika zaczęła się między godz. 8:40:58 a 8:40:59, więc na 1,5-05 sekundy wcześniej 10. Dr Lasek albo w istocie nie zapoznał się z ekspertyza ATM-QAR albo świadomie okłamuje czytelników, przyzwyczajony, że od dwu lat nikt poza nim i jego kolegami nie miał dostępu do tych dokumentów. Tak jednak już nie jest. Ekspertyza ta jest także w dyspozycji Zespołu Parlamentarnego, więc dalej już oszukiwać opinii publiczne się nie da. Rozpad samolotu rozpoczął około sekundę wcześniej niż samolot dotarł w pobliże miejsca, gdzie rosła brzoza. Skrzynka ATM-QUAR jest najlepszym dowodem tego, że brzoza nie miała nic wspólnego z tragedią smoleńską a pani Anodina i pan Lasek po prostu kłamią. 9 Ekspertyza ATM, str Ekspertyza ATM, str. 81.

13 Lasek twierdzi, że załoga popełniała błędy skutkujące schodzeniem poniżej bezpiecznej wysokości i zbyt szybkim zniżaniem Tu-154M nr 101: Dr Lasek przypisuje to skutkom posługiwania się wysokościomierzem radiowym zamiast barycznego. Fakty: Teza o posługiwaniu się przez załogę wysokościomierzem radiowym zamiast barycznego oparta jest na kłamliwym przypisaniu odczytywania wysokości przez gen. Błasika. Wiemy już, że jest to nieprawda, a rozstrzyga o tym ekspertyza Instytutu Sehna, która autorytatywnie (a nie w sposób fakultatywny czy domniemany, jak twierdzi dr Lasek) wykluczyła, by to gen. Błasik wydawał jakiekolwiek komendy pilotom. Wszystkie słowa przypisane gen. Błasikowi przez komisję Millera w istocie wypowiadał drugi pilot mjr Robert Grzywna, który korzystał z wysokościomierza barycznego, a nie radiowego. Dodajmy, że gen. Błasika w ogóle nie było w kokpicie, o czym poza ekspertyzą Instytutu Sehna świadczy także miejsce znalezienia jego ciała nie w okolicach kokpitu a przy salonce generalskiej. Nie ma zatem żadnego dowodu na obecność gen. Błasika w kokpicie, są tylko insynuacje ludzi, którzy chcą go spotwarzyć. Trzeba też przypomnieć dr. Laskowi, że jak wynika z ekspertyzy ATM-QAR, której autorytet jest dlań rozstrzygający, radiowysokościomierz uległ ostatecznej awarii mniej więcej na 7 sekund przed uderzeniem samolotu w ziemię (czyli ok. 500 m przed tym miejscem) więc nie mógł być w jakikolwiek sensowny sposób używany przez pilotów. Dr Lasek kręci, sugerując, że gen. Błasikowi dwie wypowiedzi, nienależące według naszych odsłuchów do żadnego z członków załogi zostały (nie wiadomo przez kogo) przypisane. Tymczasem odpowiedzialność za przypisanie tych wypowiedzi gen. Błasikowi spoczywa na całej Komisji Millera (w tym na dr. inż. Macieju Lasku osobiście), bo to właśnie członkowie tej komisji (w tym dr Lasek) bez żadnych zastrzeżeń przyjęli, podpisali i upowszechnili posiłkujące się tym

14 ustaleniem: raport końcowy z r. oraz protokół z badania zdarzenia lotniczego z r. wraz z załącznikami, z których załącznik nr 8 11 jako specjaliści dokonujący odpisu podpisali członkowie tej komisji: ppłk. pil. mgr inż. Robert Benedict i mjr rez. mgr inż. Jerzy Skrzypek. Lasek podważa ekspertyzę IES i sugeruje, że była błędna: Komisja, wskazując na jego bierną postawę, jednoznacznie oceniła ją jako właściwą. Generał nie ingerował w żaden sposób w działania załogi, zostawił pilotowanie jej dowódcy. To dowódca jest najważniejszą osobą na pokładzie, on zna całość sytuacji. Wypowiedzi przypisane gen. Błasikowi mogły być formą zwrócenia uwagi w celu wyrwania załogi z błędnego działania, bo wskazują 200 i 100 m jako punkty graniczne - tu się nic nie dzieje, nic nie widać. Jeśli zaś przyjąć, jak zaproponował Instytut Sehna, że o 200 i 100 m mówił drugi pilot, to brak reakcji kapitana po wypowiedzeniu 100 m i dalsze zniżanie się było jeszcze większym błędem niż ten, który wskazaliśmy w raporcie. Świadczyłoby o świadomym łamaniu zasad bezpieczeństwa. Jednak odsłuch rejestracji tła w kokpicie wykonuje się z pewnym prawdopodobieństwem i również w ekspertyzie Instytutu Sehna nie wykluczono błędnego odczytu treści wypowiedzi i przypisania do konkretnych osób. Fakty: Eskpertyza Instytutu Sehna nie jest żadną propozycją. W przypadku obu wypowiedzi ( 250 metrów oraz 100 metrów ) komisja Milera, w tym dr Lasek, przypisała je gen. A. Błasikowi w sposób pewny (a nie jedynie przypuszczalny), zaś ekspertyza Instytuta Sehna stwierdziła w sposób pewny (a nie jedynie przypuszczalny), że wypowiedział je mjr R. Grzywna. Znamienny jest fakt, że dr Lasek nie zadał sobie trudu przypomnienia sobie, jak brzmiała 11 Odpis korespondencji pokładowej z rejestratora fonicznego MARS-BM samolotu Tu-154M nr 101 zarejestrowanej w dniu roku.

15 komenda, na temat której się wypowiada, więc zamiast słów 250 metrów przytacza 200 metrów. Próby dalszego dodatkowego atakowania gen. Błasika podejmowane przez p. Laska, by uwiarygodnić swoje kłamstwa, pokazują jak nisko mogą upaść ludzie zacietrzewieni w szkalowaniu bliźnich. Lasek sugeruje, że nie było eksplozji: Żadnych nadtopień nie było, a jedyne osmalenia mogły być efektem krótkotrwałego pożaru paliwa po zderzeniu z ziemią. Żeby można było wysuwać takie teorie, trzeba przebadać całość materiału. To chyba prof. Obrębski mówił też o wyrwanych nitach jako potwierdzeniu wybuchu. Polecam każdemu, by zobaczył próbę statyczną konstrukcji metalowej. W momencie niszczenia nitowanej konstrukcji następują takie koncentracje naprężeń, że nity są wyrywane i latają jak pociski. Fakty: W tej i następnych uwagach Lasek myli autorów poszczególnych ekspertyz zespołu parlamentarnego, dr. Berczyńskiemu przypisując tezy prof. Obrębskiego, dr. Szuladzińskiemu tezy prof. Biniendy a prof. Biniendzie tezy dr. Nowaczyka. Podobnie niekompetentne i nie związane z rzeczywistością są tezy p. Laska o kształcie wraku, jego kadłuba i części samolotu, a zwłaszcza podłoża. Ta kwestia ma szczególne znaczenie, gdyż samolot nie wyżłobił żadnej bruzdy czy innego głębszego śladu w miękkim podłożu i jest to istotny dowód, iż nie uderzył w ziemię w sposób opisywany przez dra Laska i zwolenników pancernej brzozy. Udowodnił to prof. Binienda w swoich symulacjach komputerowych pokazujących, że takie uderzenie musiałoby pozostawić widoczny ślad na ziemi. Lasek kpi z czytelników, próbując przekonać ich, że właśnie miękkość podłoża zdecydowała, iż takiego śladu nie ma. Tymczasem w istocie powinien tam być lej głębokości ponad 1 metra, spowodowany

16 uderzeniem kadłuba. Nie ma go jednak, gdyż części samolotu spadły na ziemię a nie uderzyły w nią przetaczając się po powierzchni torem ślizgowym. Lasek nie podejmuje merytorycznej dyskusji z naukowcami Zespołu Parlamentarnego i obradującymi podczas Konferencji Smoleńskiej. Wynika to z braku kompetencji i wiedzy na temat przebiegu katastrofy i sposobu jej badania, a przede wszystkim kluczowych dowodów, jakimi są m.in. ekspertyza ATM-QAR, zapis wskaźników barycznych samolotu, eskpertyza Instytutu Sehna, wyniki sekcji zwłok oraz badania prowadzone przez ubiegłe dwa lata przez Zespół Parlamentarny. Lasek autorytatywnie, choć bezpodstawnie wypowiada się na nawet tematy medyczne: Nie ma żadnych dowodów na eksplozję. Żadnych. Teorii wybuchu zaprzecza też sekcja zwłok ministra Wassermanna [przeprowadzona po ekshumacji w 2011 r.]. Nie wykazała pęknięcia błony bębenkowej ucha (to oczywiście informacja z mediów, bo nie miałem dostępu do wyników tych badań), a musiałoby do tego dojść podczas eksplozji. Fakty: Dr Lasek wypowiada się na temat sekcji zwłok na podstawie informacji prasowych, co jest niedopuszczalne w dyskusji naukowej. Tymczasem do dnia dzisiejszego nie istnieje całościowa ekspertyza żadnej z dokonanych w Polsce sekcji zwłok, w tym także ministra Zbigniewa Wassermanna, która na żądanie rodziny ma zostać uzupełniona m.in. badaniami pirotechnicznymi, które

17 wykonano dopiero w dniach 17 września i 12 października 2012 r. 12 Wyniki tych badań mają być znane dopiero za ok. sześć miesięcy. Warto przypomnieć, że wiarygodne informacje na temat tych badań wskazują, że odnaleziono bardzo liczne ślady materiału wybuchowego zarówno na fotelach Tu-154M jak i na jego skrzydle. Nie mogą więc te ślady pochodzić ani z okresu II Wojny Światowej ani od żołnierzy przewożonych tym samolotem do i z Iraku oraz Afganistanu. Trudno bowiem wyobrazić sobie, by biegali oni po skrzydłach samolotu tylko po to, by usatysfakcjonować wyobraźnię panów Kalisza czy Laska. Odnalezienie licznych sladów materiału wybuchowego w kabinie Tupolewa i na jego skrzydłach potwierdza ekspertyzy naukowców współpracujących z Zespołem Parlamentarnym, że do katastrofy doszło na skutek eksplozji spowodowanej przez osoby trzecie. Oznacza to, że doszło do zamordowania Prezydenta Lecha Kaczyńskiego i polskiej elity zmierzającej na uroczystości w Katyniu by oddać hołd polskim oficerom ofiarom ludobójstwa komunistycznego. 12 informacje nt. ekshumacji min. Wassermanna: Wassermanna,wid, ,wiadomosc.html