Farmakoterapia betahistyn¹ zaburzeñ przedsionkowych w niewydolnoœci kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych i podstawnej

Transkrypt

1 50 Otorynolaryngologia 2007, 6(1), Farmakoterapia betahistyn¹ zaburzeñ przedsionkowych w niewydolnoœci kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych i podstawnej Pharmacological treatment with betahistine of vestibular disorders in vertebro-basilar insufficiency KATARZYNA PAWLAK-OSIÑSKA, HENRYK KA MIERCZAK Katedra i Klinika Otolaryngologii Collegium Medicum im. L. Rydygiera UMK Wprowadzenie. Niewydolnoœæ kr¹ enia mózgowego skutkuje groÿnymi powik³aniami, w tym zaburzeniami ze strony narz¹du s³uchu i równowagi. Leczenie farmakologiczne obejmuje zastosowanie betahistyny, jako leku wazodilatacyjnego oraz modyfikuj¹cego transmisjê neuronaln¹. Cel pracy. Celem pracy by³a ocena wp³ywu leczenia betahistyn¹ na zaburzenia przedsionkowe, bêd¹ce wynikiem niewydolnoœci kr¹ enia krêgowo-podstawnego. Materia³ i metody. Badania przeprowadzono u 50 chorych w wieku od 40 do 78 lat (œrednia 51,4 lata). Betaserc stosowano w dawce 2x 24 mg. U ka dego chorego wykonywano badanie elektronystagmograficzne/videonystagmograficzne (ENG/VNG) przed podjêciem leczenia oraz po up³ywie 1 miesi¹ca i 2 miesiêcy terapii. Wyniki. Na podstawie oceny reakcji wzrokowo-okoruchowych i przedsionkowo-okoruchowych przed i po terapii wykazano ustêpowanie oczopl¹su szyjnego, zmniejszenie czêstoœci wystêpowania oczopl¹su kierunkowo-spojrzeniowego i przewagi kierunkowej w próbie cieplnej wg Bruningsa. Wyniki ENG/VNG ulega³y dalszej normalizacji w trakcie kontynuowania leczenia w drugim miesi¹cu. Wnioski. Betaserc stosowany w dawce 2x24 mg wykaza³ skuteczne dzia³anie w zaburzeniach przedsionkowych pochodzenia naczyniowego, wiêksz¹ po 2 miesi¹cach terapii. Badania obiektywne uk³adu przedsionkowego mog¹ s³u yæ do monitorowania poprawy stanu zdrowia i byæ wskaÿnikiem okreœlenia czasu potrzebnego dla terapii. S³owa kluczowe: niewydolnoœæ krêgowo-podstawna, zaburzenia przedsionkowe, elektronystagmografia, videonystagmografia Introduction. Vertebro-basilar insufficiency could result in serious intracranial pathological reactions, including vestibular and audiological symptoms. Betahistine seems to be helpful in pharmacological treatment of vertigo resulted from its vasodilatative and neuronal transmission modification effect. Aim. The aim of the study was to estimate the therapeutic effect of betahistine in patients with otoneurological symptoms due to vertebrobasilar insufficiency. Material and methods. Fifty patients aged (mean 51.4) were tested. Betaserc was used in the dose 2x24mg a day. Electronystagmography/videonystagmography (ENG/VNG) was performed before treatment and after 1 and 2 months of therapy. Results. Cervical nystagmus, gaze nystagmus and directional preponderance were the most frequent pathological finding that were improved after Betaserc treatment. The ENG/VNG results were better after 2 months of therapy than after are month only. Conclusions. Betaserc in the dose 2x24mg was observed to be effective choice in vertebro-basilar insufficiency treatment, with a significant efficacy achieved after 2 months of treatment. Objective assessment of vestibular system allows for monitoring illness improvement and is useful in indicating the time necessary for the therapy. Key words: vertebro-basilar insufficiency, vestibular disorders, electronystagmography, videonystagmography Otorynolaryngologia 2007, 6(1): Nades³ano: Zakwalifikowano do druku: Adres do korespondencji / Address for Correspondence Katarzyna Pawlak-Osiñska ul. M.Sk³odowskiej-Curie 9, Bydgoszcz tel/fax osinskak1@wp.pl

2 Pawlak-Osiñska K, KaŸmierczak H. Farmakoterapia Betahistyn¹ zaburzeñ przedsionkowych w niewydolnoœci kr¹ enia WSTÊP Do najgroÿniejszych powik³añ zaburzeñ kr¹- enia mózgowego nale ¹ zawa³ mózgu, krwiak wewn¹trzczaszkowy i krwotok podpajêczynówkowy [1-3]. Œmiertelnoœæ z powodu krwawienia podpajêczynówkowego jest nadal bardzo wysoka; walka z innymi powik³aniami jest coraz bardziej skuteczna, szczególnie z powodu w³aœciwej terapii nadciœnienia têtniczego (wzrost ciœnienia rozkurczowego powy ej 130 mmhg stanowi bezpoœrednie zagro enie encefalopati¹, czêsto pod postaci¹ obrzêku mózgu) [1]. Z punktu widzenia otolaryngologa niewydolnoœæ kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych i podstawnej dotyczyæ mo e zaburzeñ audiologicznych i przedsionkowych. Wœród czynników predysponuj¹cymi do wyst¹pienia naczyniopochodnych zaburzeñ mózgowych wymienia siê przede wszystkim nadciœnienie têtnicze, zaburzenia kr¹ enia wieñcowego, cukrzycê, zwê enie têtnicy szyjnej wewnêtrznej i têtnicy mózgu œrodkowej (tak e przez zmiany mia d ycowe) [1]. Objawy otoneurologiczne towarzysz¹ce niewydolnoœci kr¹ enia mózgowego to najczêœciej bóle g³owy, szumy uszne, niedos³uch, zawroty g³owy i zaburzenia równowagi z towarzysz¹cymi zaburzeniami widzenia (mroczki przed oczyma), bólami karku, parestezjami koñczyn górnych i niekiedy utrat¹ przytomnoœci. Leczenie niewydolnoœci kr¹ enia mózgowego oparte jest na przyczynie jej wyst¹pienia. St¹d powszechnie stosuje siê leki rozszerzaj¹ce naczynia, antyagregacyjne, obni aj¹ce ciœnienie œródczaszkowe (szczególnie czêsty jest obrzêk mózgu w przypadku towarzysz¹cej cukrzycy), wp³ywaj¹ce na parametry fizyczne krwinki czerwonej, cytoprotekcyjne chroni¹ce przed skutkami niedokrwienia [1,4]. Du e nadzieje wi¹ e siê z u yciem antagonistów serotoniny jako ochrony przez rozleg³ym zniszczeniem tkanki mózgowej. Natomiast skutecznoœæ sterydoterapii w du ych dawkach pozostaje nadal w sferze doœwiadczeñ klinicznych. Do leków rozszerzaj¹cych naczynia i modyfikuj¹cych transmisjê neuronaln¹ nale y Betahistyna. Posiada ona konfiguracjê podobn¹ do histaminy, dzia³a jako agonista receptorów H1 i antagonista receptorów H3 [5]. Dodatkowo posiada aktywnoœæ serotoninopodobn¹ [6, 7]. W zaburzeniach otoneurologicznych oprócz jej bezpoœredniego dzia³ania rozszerzaj¹cego naczynia, cenna wydaje siê funkcja przyspieszania kompensacji oœrodkowej [7-10]. W badaniach in vitro obserwuje siê tak e bezpoœredni wp³yw betahistyny na aktywnoœæ neuronów aferentnych ucha wewnêtrznego [11]. Zmniejszenie ich pobudliwoœci ³¹cznie z moduluj¹cym wp³ywem na j¹dra przedsionkowe pnia mózgu wydaje siê kluczowym aspektem farmakodynamiki betahistyny. Celem pracy by³a ocena wp³ywu Betahistyny w preparacie Betaserc na zaburzenia przedsionkowe, bêd¹ce wynikiem zaburzenia kr¹ enia krêgowo-podstawnego. MATERIA I METODA Analizie poddano 50 chorych (28 kobiet i 22 mê czyzn) w wieku od 40 do 78 lat (œrednia wieku 51,4 lat) z rozpoznanym przez neurologów zaburzeniem kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych i podstawnej. Podstaw¹ rozpoznania by³o badanie podmiotowe i przedmiotowe oraz testy dodatkowe: ultrasonograficzne badanie têtnic dog³owowych metod¹ Dopplera, badanie obrazowe g³owy, badanie radiologiczne krêgos³upa szyjnego, badania laboratoryjne, w tym poziom glukozy i lipidogram. Przeprowadzona ocena by³a badaniem retrospektywnym. Analizowano historie choroby pacjentów, którzy zostali skierowani do badania elektronystagmograficznego lub videonystagmograficznego (ENG/VNG) po rozpoznaniu niewydolnoœci kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych wed³ug kryteriów przedstawionych powy- ej. Chorzy zostali zakwalifikowani do analizy, jeœli nieprawid³owe wyniki badania ENG/VNG zosta³y rutynowo poddane monitorowaniu co najmniej 2 razy tj. po up³ywie 1 i 2 miesiêcy od rozpoczêcia leczenia i jeœli leczeniem tym by³o zastosowanie Betasercu w monoterapii i dawce 2x 24 mg/doba. Poniewa badanie nie by³o randomizowane, stad do oceny stanu narz¹du przedsionkowego wykorzystano obiektywn¹ analizê odruchów wzrokowo-okoruchowych i przedsionkowo-okoruchowych przy u yciu elektronystagmografii (ENG) lub videonystagmografii (VNG- Ulmer Synapsys). Dodatkowo brano pod uwagê dolegliwoœci subiektywne, maj¹c jednak e na uwadze, e jest to tylko orientacyjna ocena samopoczucia pacjenta i mo e byæ obci¹ ona b³êdem autosugestii. Na podstawie badania ENG/VNG oceniano oczopl¹s samoistny z fiksacj¹ i bez niej, ruchy sakadowe ga³ek, oczopl¹s wahad³owy, oczopl¹s optokinetyczny poziomy przy prêdkoœci stymulacji 20o/ s, oczopl¹s po³o eniowy wed³ug kryteriów Nylena, oczopl¹s kierunkowo-spojrzeniowy, oczopl¹s szyjny w próbie Greinera oraz próbê kaloryczn¹ wed³ug Brüningsa w poszukiwaniu niedow³adu kana³owego, przewagi kierunkowej i nadpobudli-

3 52 Otorynolaryngologia 2007, 6(1), woœci. Dodatkowo badanie ENG/VNG analizowano pod k¹tem obecnoœci nieregularnoœci zapisu. Wyniki osób chorych przed leczeniem zestawiono z rezultatami 40 osób otoneurologicznie zdrowych, które stanowi¹ grupê kontroln¹ ustanowion¹ jako model porównawczy do wszystkich testów w pracowni otoneurologicznej. WYNIKI Wyniki badania ENG/VNG przed terapi¹, po 1 miesi¹cu jej trwania i po 2 miesi¹cach od jej rozpoczêcia przedstawia tabela I. Wœród nieregularnoœci zapisu dominowa³y ruchy ga³ek typu petit, oczopl¹s przerywany, fale kwadratowe i ruchy p³ywaj¹ce ga³ek. Najczêœciej spotykan¹ patologi¹ w badaniu VNG/ENG przed rozpoczêciem leczenia by³ oczopl¹s szyjny, zaburzenia próby wahad³a i oczopl¹s kierunkowospojrzeniowy. Wœród oczopl¹su po³o eniowego dominowa³ typ I wg klasyfikacji Nylena tj oczopl¹s kierunkowozmienny. 18 chorych podczas pierwszej wizyty pozostawa³o w fazie ostrej tj. stanie ca³kowitego braku kompensacji zaburzeñ przedsionkowych. Notowano u nich oczopl¹s samoistny, po³o eniowy, u 9 os³abienie pobudliwoœci b³êdnika, a u 12 przewagê kierunkow¹. Po 3 miesi¹cach terapii najwiêksz¹ poprawê spostrzegano odnoœnie wycofywania siê oczopl¹su szyjnego, ale tak e kierunkowo-spojrzeniowego, patologicznej próby wahad³a. U 5 chorych kompensacja po 3 miesi¹cach leczenia by³a wci¹ niezadowalaj¹ca z powodu obecnoœci oczopl¹su samoistnego. Natomiast najlepszy miernik centralnych procesów wyrównawczych tj. przewaga kierunkowa oczopl¹su cieplnego zniknê³a ca³kowicie u 3 chorych, a u 7 istotnie siê zmniejszy³a. Jest to korzystny wynik odnoœnie czasu leczenia przewaga kierunkowa mo e byæ obserwowana nawet po wielu latach od momentu ostrego uszkodzenia przedsionkowego. Subiektywn¹ ocenê zawrotów g³owy przeprowadzono w oparciu o 4 stopnie kliniczne Silvoniemi ego: 0 brak objawów, 1 chwilowe napadowe zawroty zwi¹zane z ruchem g³owy, 2 lekkie zawroty o charakterze wirowania otoczenia, zwi¹zane z ruchem g³owy b¹dÿ cia³a, niestabilnoœæ chodu, mo liwe nudnoœci, 3 mocne zawroty g³owy o charakterze wirowania otoczenia, po³¹czone z niewielkimi zaburzeniami równowagi, zdecydowane uczucie nudnoœci, 4 silne zawroty, zaburzenia równowagi, niemo noœæ poruszania siê, nudnoœci, wymioty. Odpowiedzi w analizowanej grupie chorych po 1 miesi¹cu i po 2 miesi¹cach leczenia Betasercem obrazuje tabela II. Tabela II. Subiektywna ocena porównawcza nasilenia zawrotów g³owy po jednym i dwóch miesi¹cach leczenia preparatem Betaserc Stopieñ kliniczny Przed Po 1 miesi¹cu Po 2 miesi¹cach nasilenia zawrotów terapi¹ terapii terapii g³owy wg Silvoniemego 0 0 % 64% 80% I 58% 26% 12% II 32% 6% 6% III 10% 4% 2% Tabela I. Patologiczne wyniki badania ENG/VNG w grupie kontrolnej oraz u pacjentów z niewydolnoœci¹ kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych i podstawnej przed i po terapii Betasercem Liczba osób Patologiczna reakcja okoruchowa Grupa osóbgrupa chorych Grupa chorych Grupa chorych zdrowych przed leczeniem po 1 miesi¹cu terapii po 2 miesi¹cach terapii Oczopl¹s samoistny z fiksacj¹ Oczopl¹s samoistny bez fiksacji Ruchy sakadowe ga³ek Oczopl¹s wahad³owy Oczopl¹s optokinetyczny Oczopl¹s po³o eniowy wg Nylena Typ I Typ II Typ III Oczopl¹s szyjny Oczopl¹s kierunkowo-spojrzeniowy Niedow³ad kana³owy Przewaga kierunkowa Nadpobudliwoœæ przedsionkowa Nieregularnoœæ oczopl¹su

4 Pawlak-Osiñska K, KaŸmierczak H. Farmakoterapia Betahistyn¹ zaburzeñ przedsionkowych w niewydolnoœci kr¹ enia DYSKUSJA Betaserc jest lekiem czêsto wybieranym do terapii zawrotów g³owy. Niniejsze opracowanie mia- ³o zobrazowaæ, jak przedstawia siê jego skutecznoœæ w wybranym zespole przedsionkowym, który jest czêsto rozpoznawany i dotyczy coraz szerszej grupy pacjentów od osób bardzo m³odych do chorych w wieku podesz³ym. Choroby naczyniowe, do których zalicza siê niewydolnoœæ kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych i podstawnej, zajmuj¹ wci¹ pierwsze pozycje w statystyce najwiêkszej œmiertelnoœci i zapadalnoœci w populacji polskiej. Na podstawie retrospektywnej oceny monitorowania reakcji wzrokowo-okoruchowych i przedsionkowo-okoruchowych, bêd¹cych obiektywnym odzwierciedleniem patologii narz¹du przedsionkowego nale y stwierdziæ, e wycofywanie siê nieprawid³owych odruchów œwiadczy o skutecznoœci leczenia preparatem Betaserc. Najwiêksz¹ poprawê zaobserwowano w czêstotliwoœci wystêpowania oczopl¹su szyjnego, który uwa any jest za wiarygodny objaw potwierdzaj¹cy patologiê szyjnopochodn¹, w tym o etiologii naczyniowej. W analizowanych zapisach ENG/ VNG dodatni test skrêtu szyi notowano pocz¹tkowo u 94% chorych. Nale y nadmieniæ, e u wszystkich chorych (100%), którzy zostali zakwalifikowani do analizy retrospektywnej obserwowano nieprawid³owoœci w badaniu ultrasonograficznym têtnic dog³owowych b¹dÿ w badaniu TK g³owy. Zmiany te polega³y na nieprawid³owoœciach anatomicznych têtnic szyjnych, zaburzeniach spektrum przep³ywu krwi w têtnicach szyjnych lub krêgowych, pogrubieniu œcian naczyñ szyjnych, odk³adaniu siê blaszek mia d ycowych w naczyniach dog³owowych, zwê eniu naczyñ lub zwapnieñ w wewn¹trzczaszkowych odcinkach têtnic szyjnych wewnêtrznych. Obserwowane zmiany stanowi¹ dla specjalistów neurologów obrazowe potwierdzenie etiologii naczyniowej zespo³u zawrotów g³owy, któremu czêsto towarzysz¹ inne objawy otoneurologiczne. Te dodatkowe symptomy nie by³y tematem pracy, jednak e przeprowadzono subiektywn¹ ocenê nasilenia zawrotów g³owy. Zanotowano, e u wiêkszoœci chorych poprawa samopoczucia nast¹pi³a ju po 1 miesi¹cu terapii preparatem Bestaserc. Jedynie 20% chorych nie potwierdzi³o wycofywania siê zawrotów po tym czasie. Z punktu widzenia mechanizmu dzia³ania zastosowanego preparatu korzystne wydaje siê równie zaobserwowanie ustêpowania oczopl¹su kierunkowo-spojrzeniowego pocz¹tkowo obecnego u 50% chorych, a ostatecznie notowanego u 26% pacjentów. Mo e to, wraz z zanikaniem przewagi kierunkowej oczopl¹su cieplnego, œwiadczyæ o korzystnym wp³ywie hamuj¹cym betahistyny na j¹dra przedsionkowe pnia mózgu, co wczeœniej wykazali Unemoto i wsp. [7] w badaniach doœwiadczalnych. Wycofywanie siê objawów centralnych zaburzeñ przedsionkowych obserwowano równie w badaniach klinicznych dotyczy³o to przewagi kierunkowej w teœcie cieplnym, sk³adowej pionowej oczopl¹su po³o eniowego i reakcji wzrokowo-okoruchowych: oczopl¹su optokinetycznego, wahad³owego i ruchów sakadowych ga³ek [10, 11]. Próbê potwierdzenia naczyniowego aspektu dzia³ania betahistyny podj¹³ Deng i wsp. [12] oceniaj¹c skutecznoœæ leczenia na podstawie ultrasonografii Dopplerowskiej naczyñ dog³owowych. Wyniki nie s¹ jednoznaczne z powodu zastosowania leczenia skojarzonego- kierunek monitorowania wydaje siê jednak godny uwagi. Autorzy niniejszej pracy nie œledzili dzia³añ ubocznych stosowania betahistyny. Z raportu postmarketingowego producenta Betasercu, prowadzonego przez ponad 35 lat obecnoœci preparatu na rynku farmaceutycznym wynika, e efekty uboczne s¹ bardzo rzadkie. Nale ¹ do nich reakcje skórne, zaburzenia o³¹dkowo-jelitowe, niekiedy podniesienie poziomu transferaz w¹trobowych, astma lub spazm oskrzelowy i, obserwowane jedynie w 2 przypadkach, reakcje anafilaktyczne [13]. adne z dzia³añ niepo ¹danych nie stanowi³o zagro- enia ycia i by³o odwracalne. WNIOSKI 1. Na podstawie badania elektro/videonystagmograficznego wykazano wycofywanie siê patologicznych reakcji wzrokowo-okoruchowych i przedsionkowo-okoruchowych u pacjentów leczonych preparatem Betaserc 24 mg podawanym 2 razy na dobê z powodu zawrotów g³owy na tle niewydolnoœci kr¹ enia w rejonie unaczynienia têtnic krêgowych i podstawnej. 2. Subiektywna samoocena pacjentów ujawni³a mniejsze nasilenie zawrotów g³owy ju po 1 miesi¹cu terapii u wiêkszoœci analizowanych chorych. 3. Wiêksz¹ poprawê notowano po 2 ni po 1 miesi¹cu terapii. Na podstawie analizy wyników leczenia za w³aœciwe nale y uznaæ zastosowanie dawki dobowej 48 mg przez okres co najmniej 1-2 miesiêcy.

5 54 Otorynolaryngologia 2007, 6(1), Piœmiennictwo 1. Lefkovitz DS, Toole JF. Cerebrovascular disease update. (w) Current Neurology. Appel SH (red.). Year Book Medical Publishers Inc, Chicago London1986; Cormick WF. Vascular diseases. (w) The clinical neurosciences. Rosenberg RM (red.). Churchill Livingstone, New York Edinburgh London Melbourne 1983; III Humphrey PRD. Cerebrovascular disease. (w) Neurology. Russel RW, Wiles CM (red.). Year Book Medical Publisher Inc. Chicago Illinois 1985; Tarchalska-Kryñska B. Zawroty g³owy farmakoterapia. Przewodnik lekarza 2000; Prell GD, Greek JP. Histamine as a neuroregulator. Ann Rev Neurosci 1986; 9: Chavez H, Vega R, Soto E. Histamine (H3) receptors modulate the excitatory amino acid receptor response of the vestibular afferents. Brain Res 2005; 1064: Unemoto M, Sasa M, Takaori S, Ito J, Matsuoka I. Inhibitory effect of betahistine on polysynaptic neurons in the lateral vestibular nucleus. Arch Otorhinolaryngol 1982; 236: Arrang JM, Gargarg M, Quach TT, Tuong DM, Yeramian E, Schartz JC. Actions of betahistine and histamine receptors in the brain. Eur J Pharmacol 1985; 111: Tighilet B, Lacour M. Betahistine dihydrochloride treatment facilities vestibular compensation in the cat. J Vestib Res 1995; 5: Kantor I, Jurkiewicz D. Ocena zastosowañ dichlorowodorku betahistyny w leczeniu zawrotów g³owy o ró nej etiologii na podstawie badañ wideonystagmograficznego. Pol Merk Lek 2006; 20: KaŸmierczak H, Pawlak-Osiñska K, KaŸmierczak W. Betahistine in vertebrobasilar insufficiency. Int Tinnitus J 2004; 10: Deng Y, Zhu HQ, Deng GB, Tan C. A clinical study on the effect of Yinxing Damo combined with betahistine hydrochloride injection on vertebral basilar artery ischemic vertigo. Chin J Integr Med 2005; 11: Jeck-Thole S, Wagner W. Betahistine: a retrospective synopsis of safety data. Drug Saf 2006; 29: