Infrastruktura instytucjonalna nowej gospodarki a rozwój krajów posocjalistycznych 1

Transkrypt

1 Marcin Piatkowski Asystent Dyrektora ds. Naukowych Centrum Badawcze Transformacji, Integracji i Globalizacji TIGER WSPiZ im. Leona Koźmińskiego mpiatek@tiger.edu.pl Web site: Infrastruktura instytucjonalna nowej gospodarki a rozwój krajów posocjalistycznych 1 Gorączka nowej gospodarki skończyła się. Pęknięty balon giełdowy wprowadził tak potrzebny realizm do debaty o ekonomicznych skutkach nieustającej rewolucji technologicznej, której obecnie największą siłą napędową są nowe technologie informatyczne i telekomunikacyjne (information and communications technologies ICT), najlepiej uosabiane przez Internet. Cykl koniunkturalny ma się dobrze, bezrobocie rośnie, a ceny akcji spadły. Ekonomiczna nirwana nowej gospodarki nie zmaterializowała się. Towarzyszący jej cudzysłów jest wciąż potrzebny. Wpływ nowej gospodarki, rozumianej jako kompleks nowych zjawisk, zależności i procesów ekonomicznych opartych głównie na ICT, które przenikają całą gospodarkę i wpływają na zmianę jej działania i modeli gospodarowania, na gospodarkę światową, pomimo ogromnego poruszenia, jakie wywołała, okazał się do tej pory być niewielki. Nowa gospodarka rzeczywiście przyczyniła się do szybszego rozwoju w końcu lat 90-tych kilku wysokorozwiniętych gospodarek, takich jak USA, Australia, Irlandia, Finlandia czy Szwecja. Jednak wkład ICT we wzrost krajów rozwijających się i krajów posocjalistycznych był i jest minimalny, zwłaszcza z perspektywy makroekonomicznej. Pomimo tego, w długim okresie nowa gospodarka wydaje się stwarzać ogromny potencjał na szybszy wzrost gospodarczy i w konsekwencji wyższy poziom życia w krajach rozwijających się i posocjalistycznych 2. Przyśpieszenie tempa wzrostu wydajności i produkcji 1 Artykuł powstał na podstawie referatu pt. Infrastruktura instytucjonalna nowej gospodarki a nadrabianie zaległości rozwojowych przez kraje posocjalistyczne przedstawionego w czasie międzynarodowej konferencji Nowa gospodarka i stare problemy. Perspektywy szybkiego wzrostu w krajach posocjalistycznych, WSPiZ, marca Pełny tekst referatu w języku angielskim dostępny jest jako TIGER Working Paper No, 16, April 2002, na 2 Pojęcia kraje/gospodarki transformacji oraz kraje/gospodarki posocjalistyczne będą używane zamiennie. W niniejszym opracowaniu grupa krajów posocjalistycznych liczy 27 państw: Albania, Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Bośnia Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Estonia, Jugosławia, Macedonia, Gruzja, Węgry,

2 mogłoby umożliwić tym ostatnim skrócenie okresu potrzebnego do dogonienia krajów rozwiniętych. Relatywnie niski poziom rozwoju gospodarczego w połączeniu z zacofaniem technologicznym paradoksalnie stwarza dużą szansę przyśpieszenia rozwoju. Dzięki wchłanianiu, naśladowaniu i stosowaniu wiedzy, projektów, idei, narzędzi, rozwiązań organizacyjnych oraz najnowocześniejszych technologii wypracowanych w bogatych krajach, gospodarki posocjalistyczne powinny rozwijać się szybciej niż gospodarki rozwinięte. Kraje transformacji mogą więc stanąć przed szansą przeskakiwania kolejnych etapów rozwoju technicznego, a tym samym znacznie zwiększyć tempo wzrostu gospodarczego. Niematerialny, bazujący na wiedzy charakter nowej gospodarki, który umożliwia szybsze i łatwiejsze upowszechnianie nowości, może jeszcze bardziej przyśpieszyć ten proces absorpcji. Jednak korzyści z nowej gospodarki nie da się czerpać automatycznie. Jej potencjał może pozostać nie wykorzystany, jeśli nie powstanie odpowiednia infrastruktura instytucjonalna, która umożliwi absorpcję, upowszechnianie i produktywne wykorzystywanie innowacyjnych technologii. Zastanówmy się więc, jakie wstępne warunki instytucjonalne muszą spełnić gospodarki posocjalistyczne, aby móc wykorzystać potencjał drzemiący w nowej gospodarce? Jaki jest aktualny stopień gotowości tych krajów do wykorzystania ICT? Czy kraje te mogą dokonać technologicznego skoku pomimo wywodzących się z przeszłości problemów słabej infrastruktury materialnej, nie przystosowania kwalifikacji zawodowych, braku regulacji i dojrzałych instytucji, niedoborów kapitału czy wreszcie niedostatecznej znajomości języka angielskiego? Nie będzie nowej gospodarki bez właściwej infrastruktury instytucjonalnej Indeks Nowej Gospodarki Ani stara, ani nowa gospodarka nie będzie się rozwijać bez zaplecza w postaci niezbędnych instytucji. Instytucje decydują o efektywności alokacji zasobów w gospodarce, tworząc szczególne bodźce ekonomiczne. Jakość instytucji w dużej mierze wyjaśnia różnice Kazachstan, Kirgistan, Łotwa, Litwa, Mołdawia, Polska, Rumunia, Rosja, Słowacja, Słowenia, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina i Uzbekistan.

3 między poziomem wydajności i tempa rozwoju gospodarczego w różnych krajach (North 1990, Bank Światowy 2002). Jak dobrze więc są przygotowane poszczególne kraje transformacji do wykorzystania nowej gospodarki? Na to pytanie ma odpowiedzieć stworzony w niniejszym opracowaniu Indeks Nowej Gospodarki (New Economy Indicator - NEI), którego celem jest oszacowanie na podstawie poziomu rozwoju infrastruktury instytucjonalnej nowej gospodarki perspektyw skorzystania z nowej gospodarki przez 27 krajów posocjalistycznych dla uzyskania szybszego tempa wzrostu gospodarczego i dogonienia krajów rozwiniętych. NEI składa się z dziesięciu czynników, które uważa się na podstawie wyników różnych projektów badawczych (OECD 2001, MFW 2001, Bank Światowy 1998/99) za najbardziej istotne z punktu widzenia wdrażania i produktywnego wykorzystywania zdobyczy postępu technicznego. Czynnik Zmienna Źródło 1. Jakość przepisów i Efektywność i zakres systemu prawnego EBOiR egzekwowania umów 2. Infrastruktura Ilość stacjonarnych linii telefonicznych na EBOiR 100 mieszkańców 3. Otwartość handlu Eksport plus import do PKB EBOiR 4. Rozwój rynków finansowych Szeroki pieniądz (M3) do PKB EBOiR 5. Wydatki na badania i rozwój Roczne wydatki na badania i rozwój do Eurostat PKB 6. Jakość kapitału ludzkiego Indeks edukacyjny 1999 HDI (UNDP) 7. Elastyczność rynku pracy Wskaźnik bezrobocia EBOiR 8. Elastyczność rynku Indeks polityki ochrony konkurencji EBOiR produktów 9. Przedsiębiorczość Udział sektora prywatnego w PKB EBOiR 10. Stabilność makroekonomiczna Inflacja EBOiR Miara poziomu rozwoju infrastruktury instytucjonalnej nowej gospodarki zostanie wyrażona poprzez ważoną sumę wartości wszystkich dziesięciu zmiennych dla każdego kraju. Przyjęto założenie, że zmiennym jakości przepisów i egzekwowania prawa, rozwoju finansowego, otwartości handlu, infrastruktury, wydatków na badania i rozwój oraz kapitału ludzkiego

4 zostaną przypisane wagi dwa razy większe niż pozostałym zmiennym (które zostały pomnożone przez 0.5), ponieważ uznano je za najważniejsze dla nowej gospodarki 3. Konstrukcja wskaźników opiera się na wskaźniku konkurencyjności opracowanym przez Zinnesa, Eilata i Sachsa (2001, str. 322) i przedstawia się następująco: - zmienne wybrano w sposób gwarantujący, że każda z nich w stosunku do głównej koncepcji przyjmuje albo wyłącznie wartości dodatnie, albo wyłącznie wartości ujemne; - jeżeli zmienne są skorelowane ujemnie (jak inflacja), mnoży się je przez 1, zgodnie z zasadą, że zawsze więcej to lepiej ; - zmienne są standaryzowane 4. NEI można uzupełnić o dodatkowe zmienne takich trudnych do kwantyfikacji czynników, jak swobody polityczne i stabilność systemu politycznego (demokracja, wolności obywatelskie, pomoc państwa dla rozwoju Internetu), kultura (otwartość na innowacje), korupcja, religia, struktura etniczna czy wreszcie znajomość języka angielskiego. Jednak z uwagi na wybitnie jakościowy charakter tych zmiennych i w celu uproszczenia NEI zmienne te nie zostały do niego włączone. Niemniej jednak wpływ czynników politycznych, społecznych i kulturowych na wzrost gospodarczy oraz w kontekście niniejszego opracowania na absorpcję nowych technologii z pewnością pozostaje atrakcyjnym polem do dalszych badań. Spójrzmy teraz na wyniki obliczeń NEI: 3 Z uwagi na brak lub ograniczony dostęp do potrzebnych danych, zmienne zostały określone wyłącznie na podstawie obserwacji dostępnych dla całej próby obejmującej wszystkie kraje. Chociaż właściwszą miarą zmiennej infrastruktury byłaby, na przykład, liczba hostów internetowych lub liczba komputerów osobistych na daną grupę mieszkańców, jednak jedynymi danymi dostępnymi dla pełnej próby krajów transformacji była liczba stacjonarnych linii telefonicznych. Innymi słowy dla każdej zmiennej użyto najlepszych danych, jakie były dostępne. 4 Od każdej liczby odejmuje się średnią dla próby, a następnie wynik dzieli przez standardowe odchylenia dla próby. Powoduje to, że średnia wynosi zero, a odchylenie standardowe wynosi jeden dla wszystkich krajów w próbie. Dzięki temu wszystkie wyniki są porównywalne i mogą być sumowane.

5 Kraj Miejsce NEII Ocena NEII Przepisy prawa i ich egzekwowanie Infrastruktura Otwartość handlu System finansowy Wydatki na badania i rozwój Kapitał ludzki Elastyczność rynku pracy Elastyczność rynku produktów Przedsiębiorczość Stabilność makroekonomiczna Słowenia 1 10,1785 1,0846 1,7629 0,4393 1,2911 3,2527 1,1878 0,5269 1,0033 0,4107 0,3792 Czechy 2 9,4404 0,4310 1,3205 1,0642 2,4531 2,6677-0,2700 0,3573 1,4730 1,3349 0,3826 Węgry 3 7,3497 1,0846 1,5654 0,8087 0,8867 0,3669 0,8963 0,3361 1,4730 1,3349 0,3381 Estonia 4 7,2152 0,8232 1,1783 1,7600 0,9481 0,1329 1,1878-0,1728 1,0033 1,0268 0,5126 Słowacja 5 6,6799-0,0266 0,8228 1,2058 1,9975 1,0688 0,3132-0,6074 1,4730 1,3349 0,3963 Polska 6 3,7016 1,0846 0,4436-1,3954 0,6768 0,5618 1,1878-0,3000 1,4730 0,7188 0,3929 Bułgaria 7 2,9908 1,0846 1,0914 0,0268 0,3595 0,0159 0,0216-0,6074 0,3769 0,7188 0,2937 Łotwa 8 2,3387 1,0846 0,7596-0,5181-0,0040-0,5301 0,8963-0,1092 0,3769 0,4107 0,6221 Litwa 9 1,6368 0,8232 0,8702-0,2410-0,3265-0,0621 0,8963-0,3424-1,6586 0,7188 0,6357 Chorwacja 10 1,3759 0,8232 1,2731-0,7521 0,8765-0,5301-0,5615-0,4166 0,3769 0,1027 0,4305 Rosja 11 1,0092-0,0266-0,0541-0,8690-0,6643 1,3418 0,6047 0,2619 0,3769 0,7188-0,0039 Kazachstan 12 0,2158 1,0846-0,7572 0,0299-0,7258-0,5301 0,6047 0,6541-0,0928 0,1027 0,3552 Ukraina 13-0,2864-0,4842-0,1015 0,2238-0,5620-0,5301 0,6047 0,8449 0,3769 0,1027-0,1989 Mołdawia 14-0,8892 0,4310-0,6071 0,0145-0,4698-0,5301 0,0216 1,0570-0,0928-0,5134 0,0508 Kirgistan 15-1,4902 0,1695-1,0100-0,3519-0,9049-0,5301 0,6047 0,6965-0,0928 0,1027 0,3587 Rumunia 16-1,7719 0,6271-0,2911-0,8690-0,3162-0,3351-0,5615 0,1771 0,3769 0,1027-0,7086 Armenia 17-2,6630-0,2227-0,3701-1,0076-0,7616-0,5301 0,6047 0,1347-1,6586 0,1027 0,6699 Macedonia 18-2,7710-0,2881 0,2382 0,2977-0,3316-0,5301-1,1447-2,1127-0,0928-0,2054 0,3860 Turkmenistan 19-3,3181-2,6414-0,9626 1,6768-0,4698-0,5301 0,6047 1,2902-1,6586-2,0536 0,4305 Białoruś 20-3,6276-1,7916 0,4515 0,8303-1,0022-0,5301 0,6047 1,0676-0,0928-2,3617-2,9936 Tadżykistan 21-3,7250-1,5301-1,3182 2,3048-1,0585-0,5301-0,5615 1,0252-0,5625-1,1295-1,3961 Gruzja 22-4,0096-0,6803-0,6940-1,0414-1,1199-0,5301-0,2700 0,1983-0,0928 0,1027 0,4442 Azerbejdżan 23-4,5110-0,6803-0,8599-0,7459-0,9152-0,5301-0,5615-0,1304-0,0928-0,8214 0,6084 Uzbekistan 24-4,5665-0,2227-1,0811-0,1241-0,8998-0,5301-1,7278 1,2266-0,0928-0,8214-0,2742 Albania 25-5,1069-0,6803-1,2076-1,6602 1,6085-0,5301-2,8940-0,4908-0,5625 1,0268 0,5400 Bośnia 26-7,2454-1,3340-0,8520-0,5335-0,0961-0,5301-1,1447-2,9608-1,6586-1,4375 0,5468 Jugosławia 27-8,1505-0,0266-1,6105-0,5735-0,4698-0,5301-1,1447-1,6039-1,6586-1,1295-3,1988

6 Najbardziej zaawansowane w transformacji kraje posocjalistyczne prowadzą w rankingu Najwyższe miejsce w rankingu zajęła Słowenia, a za nią Czechy, Węgry, Estonia, Słowacja i Polska. W dole tabeli znalazły się Uzbekistan, Albania, Bośnia i Hercegowina oraz Jugosławia. Wyniki wydają się potwierdzać intuicję: najbardziej rozwinięte kraje w procesie transformacji uplasowały się na czołowych miejscach. Państwa, w których w procesie transformacji osiągnięto najmniejszy postęp (Gruzja, Azerbejdżan, Uzbekistan, Albania) lub gdzie wojna zasiała spustoszenia w gospodarce, jak w Bośni i Hercegowinie i Jugosławii, zajęły ostatnie pozycje. Wyniki NEI są w dużej mierze zgodne z wynikami Raportu o konkurencyjności na świecie (Global Competitiveness Report GCR), opublikowanym przez Światowe Forum Gospodarcze (2001). Jak można było oczekiwać, wskaźnik NEI oznaczający gotowość wykorzystania nowej gospodarki wykazuje korelację z konkurencyjnością. Sugeruje to, że fundamentalna infrastruktura instytucjonalna odpowiedzialna za rozwój tak nowej, jak i starej gospodarki jest w dużej mierze taka sama. Ponieważ obie gospodarki opierają się na tych samych fundamentach, nie ma nowej czy starej gospodarki jest tylko jedna gospodarka, w której stare recepty na rozwój nadal są ważne. Tabela 1 Ranking krajów posocjalistycznych w Raporcie o konkurencyjności na świecie (GCR) i wg NEI* GCR NEI 1. Węgry Słowenia 2. Estonia Czechy 3. Słowenia Węgry 4. Czechy Estonia 5. Słowacja Słowacja 6. Polska Polska 7. Litwa Bułgaria 8. Łotwa Łotwa 9. Rumunia Litwa 10. Bułgaria Chorwacja 11. Rosja Rosja 12. Ukraina Kazachstan * GCR klasyfikuje jedynie dwanaście gospodarek posocjalistycznych Obliczyliśmy również wskaźnik NEI dla nieważonych sum wartości wszystkich zmiennych. Tabela poniżej przedstawia, że ranking NEI oparty na sumach nieważonych jest w dużej mierze podobny:

7 Tablica 2 Rankingi dla ważonego i nieważonego wskaźnika NEI* Ważony NEI Nieważony NEI 1. Słowenia Słowenia 2. Czechy Czechy 3. Węgry Węgry 4. Estonia Estonia 5. Słowacja Słowacja 6. Polska Polska 22. Gruzja Tadżykistan 23. Azerbejdżan Uzbekistan 24. Uzbekistan Azerbejdżan 25. Albania Macedonia 26. Bośnia Bośnia 27. Jugosławia Jugosławia * pierwsze i ostatnie sześć krajów Podobne wyniki w obu kalkulacjach dowodzą również, że wyniki rankingu są uzasadnione: gdyby zmiany wag zmiennych powodowały istotne zmiany NEI, mogłoby to oznaczać, że ranking ma charakter przypadkowy, co nie ma tutaj miejsca. Podsumowanie Wydaje się, że nowa gospodarka stwarza znaczący potencjał, który mogą wykorzystać kraje transformacji w celu osiągnięcia długoterminowego wzrostu, trwałego i szybkiego rozwoju społeczno-ekonomicznego oraz dogonienia krajów rozwiniętych. Wykorzystanie tego potencjału nie jest jednak automatyczne: wydaje się, że zanim kraje te będą mogły odnieść pożytki z nowej gospodarki musi istnieć dostateczna infrastruktura instytucjonalna. Indeks Nowej Gospodarki (NEI) wykazał, że kraje najbardziej zaawansowane w procesie są również najlepiej przygotowane do skorzystania z owoców rewolucji informatycznej. Te kraje, w których proces przechodzenia od gospodarki planowej do gospodarki rynkowej przebiega wolniej znalazły się na dole tabeli. Kraje te ryzykują, że znajdą się w pułapce technologicznej, w której z uwagi na niedostateczną jakość infrastruktury instytucjonalnej inwestycje w nowe technologie mogą przynosić niższy zwrot od inwestycji w starsze technologie. Tym samym starsze technologie mogą przeważać nad nowszymi. Różne tempo przyjmowania innowacji technologicznych, wynikające z różnej jakości infrastruktury może przyczyniać się wraz z tradycyjną starą gospodarką do pogłębienia

8 rozbieżności tempa wzrostu gospodarczego, a tym samym zwiększyć polaryzację dochodów w krajach transformacji. Kraje najbardziej zaawansowane (liderzy jak Estonia, Czechy, Węgry, Polska i Słowenia) dzięki ICT mają szansę rozwijać się znacznie szybciej, podczas gdy wzrost gospodarczy w krajach zostających z tyłu (Azerbejdżan, Bośnia i Hercegowina, Jugosławia i Tadżykistan) może być bardzo powolny. Polaryzacja dochodów w krajach w okresie przejściowym może nasilać się z uwagi na wpływ zbliżającego się przystąpienia dziesięciu z nich do Unii Europejskiej, gdyż akcesja do UE powinna stopniowo zwiększyć wartość wszystkich zmiennych indeksu NEI we wszystkich nowych państwach członkowskich. Pomoc finansowa ze strony UE na rzecz nowych państw członkowskich, która ma wynosić ok. 40 mld EUR w latach , wraz z postępami w przyjmowaniu acquis communataire będzie służyła poprawie infrastruktury instytucjonalnej nowej gospodarki 5. Potencjalne możliwości wykorzystania nowej gospodarki dla szybkiego długoterminowego wzrostu gospodarczego i nadrabiania zaległości przez kraje posocjalistyczne będą uzależnione od poziomu rozwoju infrastruktury instytucjonalnej. Wpływa na nią przede wszystkim polityka gospodarcza i strategia kraju. Wskaźnik NEI pokazuje, że należy położyć o wiele większy nacisk na propagowanie upowszechnienia, przyswojenia i produktywnego wykorzystania innowacji. Wszystkie zmienne mają znaczenie dla nowej gospodarki, lecz nie tylko na równi liczą się one również w starej gospodarce. Dzieje się tak dlatego, że w rzeczywistości jest tylko jedna gospodarka, która czego dowodzi cała historia ludzkości od zawsze łączyła stare z nowym. Tradycyjne recepty na rozwój są nadal ważne: inwestycje w kapitał fizyczny i ludzki długo jeszcze będą najważniejszym czynnikiem szybkiego wzrostu. W perspektywie długofalowej, wzrost będzie również uzależniony od tempa zastępowania starego przez nowe. Rewolucja informatyczna może przyspieszyć proces wymiany. Twierdzenie to jest prawdziwe zwłaszcza w odniesieniu do krajów transformacji. Skok technologiczny nie nastąpi jednak bez odpowiednich instytucji. Ich szybkie tworzenie jest receptą na dogonienie krajów rozwiniętych.. 5 Np. Polska ma otrzymać 1 mld EUR w roku 2002 i 2003, a następnie 6,5 mld EUR rocznie wyłącznie na inwestycje infrastrukturalne (JPMorgan 2002).

9 Bibliografia 1. EBOiR (2001), Transition Report Londyn: Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju. 2. MFW (2001), World Economic Outlook (WEO), The Information Technology Revolution. Waszyngton: Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Rozdział III, październik. 3. North, D.C. (1990), Institutions, Institutional Change, and Economic Performance, Cambridge, UK: Cambridge University Press. 4. OECD (2001), The New Economy: Beyond the Hype. Paris: Organisation for Economic Co-operation and Development. 5. Bank Światowy (2002), World Development Report Building Institutions for Markets. Washington. 6. (1998), World Development Report 1998/99. Knowledge for Development. Washington. 7. (1997), World Development Report The State in a Changing World. Washington. 8. UNDP (2001), Human Development Report 2001, United Nations Development Programme, 9. Światowe Forum Gospodarcze (2001), Global Competitiveness Report , str. 21, pobrany ze strony Zinnes, C., Eilat, Y. i Jeffrey Sachs (2001), Benchmarking competitiveness in transition economies, Economics of Transition, Volume 9 (2) 2001,