zaskocz zniszcz zniknij Gershon Ben Keren KRAV MAGA BELLONA

Transkrypt

1 zaskocz zniszcz zniknij KRAV MAGA Gershon Ben Keren BELLONA

2 KRAV MAGA

3 zaskocz zniszcz zniknij KRAV MAGA Gershon Ben Keren Przełożył Michał Kompanowski BELLONA Warszawa

4 Tytuł oryginalny: Krav Maga: Real World Solutions to Real World Violence Typografia okładki i stron tytułowych: Marcin Adamczyk Redakcja merytoryczna: Jacek Biernacki Redaktor prowadzący: Joanna Proczka Redaktor techniczny: Beata Jankowska Korekta: Joanna Kłos, Bogusława Jędrasik Wydawca ani autor książki nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek straty, urazy czy uszkodzenia spowodowane zastosowaniem technik opisanych w niniejszej książce ani też za postępowanie karne lub inne procedury przeciwko osobom lub organizacjom, które zastosowały takie techniki. Sztuki walki mogą być niebezpieczne zarówno dla trenującego, jak i dla otoczenia, jeśli nie zadba się o odpowiednie bezpieczeństwo. W razie wątpliwości, czy zalecane manewry są bezpieczne, warto skonsultować się z wykwalifikowanym instruktorem sztuk walki. Jako że trening krav magi jest bardzo wysiłkowy, zaleca się konsultację z lekarzem. Copyright by Bellona Spółka Akcyjna, Warszawa 2017 Copyright Gershon Ben Keren, 2014 Originally published by Tuttle Publishing, an imprint of Periplus Editions (HK) Ltd. Zapraszamy na strony Dołącz do nas na Facebooku Nasz adres: Bellona SA ul. Bema 87, Warszawa Księgarnia i Dział Wysyłki: tel , , faks biuro@bellona.pl ISBN Nr

5 Spis treści Przedmowa... 9 Wstęp Czym jest krav maga Krav maga yashir Gershon Ben Keren Część I. Podstawowe umiejętności (pozycje, ruchy, bloki i uderzenia).. 19 Pozycje i ruchy Fazy ataku Pozycja neutralna Kluczowe elementy pozycji neutralnej Kontrola dystansu Przyjęcie odpowiedniej pozycji Przyjęcie odpowiedniej pozycji przy wielu napastnikach Ruchy Pozostałe pozycje Uderzenia, ciosy pięścią, kopnięcia i rzuty Wyprzedzające kombinacje Uderzenie w oko Kopnięcie w krocze Ustawianie napastnika w niekorzystnej pozycji Ciosy proste zadawane ręką wysuniętą do przodu i trzymaną z tyłu

6 Przełamujące uderzenie łokciem Kopnięcie kolanem Rzuty i obalenia Rozstrzygnięcie System bloków krav maga yashir Blokowanie uderzeń z różnych kierunków/blok Jednoczesne blokowanie i wyprowadzanie uderzeń Obrona przed ciosami prostymi i uderzeniami Obrony otwartą dłonią Przejmowanie kontroli nad napastnikiem Blokowanie przedramieniem do wewnątrz Rozstrzygnięcie Część II. Scenariusze samoobrony Ataki z użyciem broni Różne rodzaje ataków z bronią w ręku Podobieństwa pomiędzy rozbrojeniem albo przejęciem kontroli nad osobą trzymającą pistolet i nóż Rozbrojenie osoby trzymającej nóż Rabusie Zachowanie potencjalnej ofiary Nóż przystawiony od przodu do dolnej części korpusu Broń palna przystawiona do korpusu od przodu Nóż przystawiony do pleców (nisko) Broń palna przystawiona do pleców (nisko) Nóż przystawiony do żeber (nisko) Broń palna przystawiona do żeber (nisko) Trzymanie się scenariusza Obrona przed atakiem z użyciem noża w pozycji plecami do ściany Obrona przed atakiem z użyciem broni palnej w pozycji plecami do ściany Konsekwencje czynów Zastraszanie i zastraszacze Nóż przyłożony do gardła od przodu Broń palna przyłożona do twarzy lub głowy Porwania i zakładnicy Nóż przyłożony do krtani zakładnika zza pleców

7 Zaprzeczenie, zawahanie i pętla decyzyjna Ochrona osób trzecich nóż przyłożony do krtani zza pleców Nóż przyłożony zza pleców do boku szyi Nóż przyłożony do boku szyi Broń palna przyłożona do boku głowy Wykorzystanie ułożenia ciała do obezwładnienia napastnika stawiającego opór Broń palna przyłożona zza pleców do głowy zakładnika Zakładnik przytrzymywany ramieniem zza pleców (szyja) Postępowanie w przypadku cofnięcia broni Zakładnik przytrzymywany ramieniem zza pleców (górna część korpusu) Podejmowanie decyzji w stresującej sytuacji Ataki z użyciem noża Cios wymierzony w dolną część tułowia sztych Blok 360 z wyprowadzeniem uderzenia i odejściem Obrona 360 z przejęciem kontroli Cios wymierzony w dolną część tułowia z pociągnięciem zza pleców Cios wymierzony w dolną część tułowia z szarpnięciem za ubranie Cios wymierzony w dolną część tułowia z szarpnięciem za ubranie przy ścianie Szybkie i trudne do zablokowania cięcia Kontrola otoczenia improwizowana broń i przeszkody Improwizowana broń Część III. Atak bez użycia broni i dynamiczne elementy przemocy Wstęp Duszenie zza pleców Efektywne duszenie zza pleców Dynamiczne czynniki bójki Chwyt głowy pod ramię od przodu/gilotyna Zapobieganie gilotynie Duszenie boczne z wykorzystaniem ubrania Oswobodzenie z duszenia założonego od przodu Zakładanie gilotyny Walka w klinczu

8 Obrona przed atakami z użyciem kolan w klinczu Ucieczka z klinczu i duszenie jedną ręką Obrona przed chwytem głowy pod ramię z boku Ucieczka z chwytu bocznego Wnioski końcowe Podziękowania

9 Część I Podstawowe umiejętności (pozycje, ruchy, bloki i uderzenia) Pozycje i ruchy Walka uliczna nie jest w rzeczywistości walką, lecz napaścią. Osoby, które atakują innych na ulicy, nie chcą z nimi walczyć, a jedynie okraść, skrzywdzić bądź zgwałcić. Walka wiąże się z dawaniem przeciwnikowi szans na obronę, a wszyscy napastnicy nie lubią czynnego oporu. To najważniejsza cecha ulicznej przemocy, a jednocześnie główna różnica dzieląca ją od szkoleń sportów walki i sparingów, w których przeciwnicy uczestniczą dobrowolnie. Rzeczywista przemoc jest zawsze narzucana napastnik nie zapyta cię raczej o zgodę i zazwyczaj dochodzi do niej w miejscach bądź okolicznościach ograniczających ruchy ofiary, uniemożliwiających natychmiastową ucieczkę oraz dających przewagę atakującemu. Szansa na zajęcie odpowiedniej pozycji tworzy się jedynie w wypadku zaobserwowania oznak poprzedzających atak, takich jak słowna agresja bądź przyspieszenie kroku potencjalnego napastnika. Dla przykładu zajęcie pozycji neutralnej jest możliwe w fazie poprzedzającej konflikt (patrz poniżej). 19

10 Fazy ataku Wszystkie ataki można podzielić na pięć faz. Faza bezkonfliktowa charakteryzuje się brakiem sygnałów zapowiadających atak. W fazie uświadomienia nie mamy pewności, czy niebezpieczeństwo zagraża nam bezpośrednio, choć nasz organizm zaczyna wytwarzać adrenalinę. W fazie poprzedzającej konflikt upewniamy się co do intencji napastnika, rozpoznając oznaki zapowiadające fizyczną napaść, na przykład agresję słowną. Faza konfliktu obejmuje sam atak, faza następująca po konflikcie zaś wszystko, co wydarza się po jego zakończeniu (wycofanie się z miejsca zdarzenia, szukanie pomocy medycznej bądź pomocy prawnej itp.). Pozycja neutralna W większości wypadków napaść poprzedzana jest agresją słowną. W zależności od motywów kierujących napastnikiem oraz jego stanu emocjonalnego możliwe jest rozładowanie sytuacji i zapobiegnięcie konfliktowi bez fizycznego kontaktu z agresorem. 20

11 Mowa ciała oraz komunikacja werbalna napastnika udzielają wskazówek informujących o gotowości do ataku. Jeśli na pytanie, co mogę zrobić, by wyjaśnić tę sytuację, agresor nie udzieli odpowiedzi, zacznie mamrotać pod nosem bądź powtarzać zaczepkę, szykuje się do ataku. Celem pozycji neutralnej jest polepszenie własnego położenia przy jednoczesnym nieprowokowaniu agresji. Zajęcie bardzo agresywnej postawy może skłonić napastnika do sięgnięcia po nóż lub broń palną. W sytuacji zagrożenia nie warto okazywać strachu i bojaźliwości. Ułożenie naszego ciała powinno komunikować agresorowi, że nie dążymy do konfliktu, aczkolwiek jesteśmy pewni, że poradzimy sobie z zagrożeniem. O ile to możliwe, powinniśmy za wszelką cenę unikać fizycznego kontaktu z agresorem, próbować zniechęcić go do ataku oraz rozładować napięcie. Jeśli ocenimy, że nasze próby nie przynoszą pożądanego rezultatu, a ataku nie można uniknąć, powinniśmy zająć pozycję pozwalającą na wyprowadzenie pierwszego, wyprzedzającego ciosu. 21

12 Kluczowe elementy pozycji neutralnej Pozycja neutralna ma dwa cele. Po pierwsze, komunikuje napastnikowi, że nie jesteśmy dla niego zagrożeniem. Po drugie, przygotowuje do fizycznej konfrontacji. Jeśli napastnik zachowuje się w stosunku do nas agresywnie werbalnie i cieleśnie nie powinniśmy grozić mu pięściami i próbować zastraszyć, gdyż nasza postawa może skłonić go do sięgnięcia po nóż lub pistolet (osoby sięgające po broń zazwyczaj robią z niej użytek). Właściwa postawa powinna komunikować pewność siebie i brak zagrożenia. Większość agresorów jest przyzwyczajona do zastraszania innych osób i inne zachowanie może wymusić ponowną ocenę sytuacji. Głowa powinna znajdować się bezpośrednio nad biodrami, co zapewni stabilność pozycji. Głowa wychylona do przodu bądź do tyłu nie zaburzy balansu, lecz zmniejszy stabilność pozycji i zwiększy ryzyko obalenia na podłoże. Wysunięte ramiona ochraniają przestrzeń na wprost, tworząc ziemię niczyją utrudniającą napastnikowi zadawanie ciosów. 22

13 Postawa powinna komunikować opanowanie i brak zagrożenia. Otwarte dłonie (gest ten oznacza w wielu kulturach Stop i Nie szukam kłopotów ) wysyłają agresorowi mylący sygnał. W połączeniu z wyprostowanymi plecami i dominującym ułożeniem ciała tworzą obraz, z którym większość napastników spotyka się bardzo rzadko osoby niewystraszonej, a jednocześnie nieagresywnej. Pozycja neutralna umożliwia jednocześnie obronę przed atakiem, a także wyprowadzenie wyprzedzającego ciosu. Rzecz jasna, nie sposób jej zająć, gdy napastnik przypuści atak z zaskoczenia. Niemniej jednak, gdy ktoś zaczyna nam grozić bądź zachowywać się w stosunku do nas agresywnie, powinniśmy bezzwłocznie ją przyjąć. 1. Stopa po stronie ręki niedominującej powinna być wysunięta do przodu. W ten sposób ręka dominująca pozostanie bliżej ciała, skąd można nią zadać mocniejszy cios (dla uproszczenia opisów i ułatwienia zrozumienia w dalszych przykładach rękę prawą uznawać będziemy za rękę dominującą). 2. Stopy powinny znajdować się w przeciwległych narożnikach umownego prostokąta z palcami zwróconymi w kierunku napastnika ułożenie stóp determinuje ułożenie bioder, a ruchy bioder nadają siłę zadawanym ciosom. Taka pozycja zapewnia stabilność w wypadku ataku od przodu, z boku lub od tyłu (należy zawsze zakładać, że napastników jest więcej). 3. Głowa powinna znajdować się bezpośrednio nad biodrami, gdyż jej ułożenie wyznacza punkt ciężkości ciała. Gdy wychylamy głowę do przodu bądź do tyłu, narażamy się na utratę 23

14 równowagi, co czyni nas podatnymi na ataki ze wspomnianych kierunków. Z tej samej przyczyny ciężar ciała powinien być rozłożony równomiernie na obie stopy. Pamiętajmy, by unieść głowę i wyprostować plecy dzięki temu wydamy się bardziej opanowanymi i pewnymi siebie. 4. Nogi powinny być aktywne, czyli umożliwiać wykonanie ruchów bez konieczności przesuwania ciężaru ciała. Kolana powinny być zgięte, a mięśnie rozluźnione, by umożliwić wykonanie natychmiastowego ruchu. 5. Ciężar ciała powinien spoczywać na palcach stóp. Palce służą do przemieszczania, a pięty do wyhamowywania ruchów. Nie unoś pięt za wysoko, by w razie potrzeby móc je szybko opuścić na podłoże na przykład przed zadaniem mocnego ciosu. 6. Ramiona powinny być wyprostowane, a dłonie otwarte i skierowane stroną wewnętrzną do napastnika. W przeciwieństwie do pięści takie ułożenie dłoni jest w wielu kulturach postrzegane jako gest nieagresywny (i mający znaczenie Stop lub Nie podchodź ). Kontrola dystansu Jeśli znajdujemy się w bliskiej odległości od potencjalnego napastnika, ten będzie mógł nas chwycić bez konieczności wykonania dodatkowych ruchów. Z tego powodu powinniśmy zawsze zachowywać bezpieczny dystans do agresora, zmuszając go tym samym do wykonania ruchu poprzedzającego atak. Gdy napastnik wykonuje ruch w naszym kierunku, powinniśmy wykonać analogiczny ruch w tył bądź w bok, utrzymując początkowy dystans. W przeciwnym wypadku znajdziemy się w zasięgu ciosu i zostaniemy zmuszeni do odparcia szybkiego uderzenia ręką. Mając na 24

15 Wymuszenie dodatkowego ruchu poprzedzającego atak da nam większe pole manewru niż obrona przed szybkim ciosem ręką. Jeśli doprowadzimy do sytuacji, w której agresor będzie w stanie nas chwycić bądź uderzyć bez konieczności wykonania ruchu, ograniczymy sobie szanse na właściwe oszacowanie zagrożenia oraz momentu, w którym napastnik przechodzi do ataku. uwadze, że akcja jest lepsza od reakcji, powinniśmy zmusić napastnika do zmiany ułożenia ciała, zanim wyprowadzi on pierwszy cios. Wymuszenie dodatkowego ruchu poprzedzającego atak da nam większe pole manewru niż obrona przed szybkim ciosem ręką. Jeśli doprowadzimy do sytuacji, w której agresor będzie w stanie nas chwycić bądź uderzyć bez konieczności wykonania ruchu, ograniczymy sobie szanse na właściwe oszacowanie zagrożenia oraz momentu, w którym napastnik przechodzi do ataku. Najprostszym sposobem na utrzymanie właściwego dystansu jest dbanie o to, by spoglądając na klatkę piersiową napastnika, 25

16 Gdy napastnik znajduje się w zasięgu ciosu, może nas chwycić bądź uderzyć bez konieczności wykonywania dodatkowego ruchu. W takim wypadku będziemy zmuszeni do reakcji na ruch ręki, który jest znacznie szybszy i trudniejszy do zauważenia niż ruch całego ciała, a tym samym trudniejszy do skontrowania. widzieć fragment podłoża przed jego wysuniętą do przodu stopą. Jeśli agresor trzyma w dłoni nóż, należy dodać do dystansu długość ostrza, gdyż broń zwiększa zasięg ciosu. W sytuacji zagrożenia powinniśmy utrzymywać dystans, który da napastnikowi przeświadczenie, że zdoła go pokonać w jednym ruchu. Jeśli znajdziemy się w większej odległości od agresora, ten zbliży się do nas i zaatakuje. Jeśli nie zdołamy zapobiec konfliktowi, powinniśmy wykorzystać atak i zmusić napastnika do zajęcia niekorzystnej dla niego pozycji. Kontrola dystansu powinna wymusić na napastniku przesunięcie środka ciężkości ciała do przodu przed wyprowadzeniem pierwszego ciosu. Wychylony do przodu agresor staje się 26

17 bardziej podatny na kontratak. Przesunięcie środka ciężkości ciała spowalnia dodatkowo ruchy ciała i opóźnia wyprowadzenie kolejnych ciosów. Przyjęcie odpowiedniej pozycji Oprócz kontroli dystansu powinniśmy jednocześnie kontrolować ruchy wykonywane przez napastnika, schodząc cały czas z linii ciosów. Siła uderzeń zależy od ułożenia naszych bioder najmocniejsze ciosy zadajemy, gdy biodra znajdują się na wprost przeciwnika. Zajęcie takiej pozycji umożliwia również wykonanie szybkiego ataku poprzez skrócenie dystansu i wykorzystanie ciężaru przemieszczającego się ciała, który dodatkowo zwiększa siłę uderzenia. Stojąc na wprost napastnika, wchodzimy w zasięg ataków wszystkich broni (dłoni, stóp, kolan itp.) i wystawiamy się na najsilniejsze ciosy. Unikaj stawania w pozycji na wprost bioder przeciwnika, gdyż od nich zależy siła uderzeń. 27

18 Przemieszczając się w bok, schodzimy z linii ciosów, a jednocześnie zmuszamy napastnika do wykonania dodatkowych ruchów poprzedzających atak. W trakcie wykonywania obrotu przeciwnik staje się podatny na nasze ciosy. Wymuszając na nim wykonanie dodatkowych ruchów, spowalniamy również prędkość wyprowadzanych przez niego uderzeń. Wykonując krok w bok, schodzimy z linii ciosu. Zamierzający nas zaatakować napastnik musi wówczas przenieść ciężar ciała oraz wykonać obrót, aby ponownie stanąć naprzeciwko nas. Przyjęcie odpowiedniej pozycji oraz kontrola dystansu zmuszają napastnika do wykonania trzech ruchów poprzedzających atak: 1. Przeniesienia ciężaru ciała przed wykonaniem obrotu. 2. Wykonania obrotu przed wykonaniem kroku. 3. Wykonania kroku w naszym kierunku przed wyprowadzeniem ciosu. 28

19 prosto brutalnie skutecznie Krav maga to najbardziej nowoczesny system samoobrony na świecie Bez względu na okoliczności musisz wiedzieć, jak się skutecznie bronić. Od szybkości działania zależą twoje szanse na przeżycie. Decyduj od razu, a nie zastanawiaj się, co zrobić. Pamiętaj, że lepiej być napastnikiem niż ofiarą. Nie poddawaj się bez względu na twardą rzeczywistość. Krav maga zrodziła się w latach czterdziestych XX wieku w Izraelu, otoczonym ze wszystkich stron przez wrogie narody, które odmawiały mu prawa do istnienia. W życiu każdego człowieka zdarzają się okresy, gdy konflikt staje się nieunikniony, bo nie jesteśmy w stanie zaakceptować konsekwencji niepodejmowania walki. Gdy dochodzi do takiej sytuacji, powinniśmy dążyć do jak najszybszego rozstrzygnięcia, również poprzez zastosowanie rozwiązań siłowych. Patronat medialny ISBN Nr ksiegarnia.bellona.pl