Szanowny Pan Andrzej Seremet Prokurator Generalny RP

Transkrypt

1 Warszawa dnia listopada 2012r. Szanowny Pan Andrzej Seremet Prokurator Generalny RP WNIOSEK Działając w imieniu Sojuszu Lewicy Demokratycznej Patrii politycznej wpisanej do Rejestru Partii Politycznych prowadzony przez Sąd Okręgowy w Warszawie, niniejszym wnoszę o skorzystanie z ustawowych moŝliwości określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (tj. Dz. U z Dz. U. z 2008 r. Nr 7, poz. 39 ze zm.), jako naczelnego organu prokuratury, organu ochrony prawnej w RP, której zadaniem prócz ścigania przestępstw jest strzeŝenie praworządności, tj.: zlecenie organom państwa posiadającym uprawnienia policyjne lustracji środowisk faszyzujących, nacjonalistycznych o utajnionych strukturach i przynaleŝności mieniących się spadkobiercami Obozu Narodowo Radykalnego organizacji zdelegalizowanej decyzją Władz II Rzeczypospolitej Polski w lipcu 1934 roku; podjęcie czynności sprawdzających przez jednostki powszechne prokuratury, czy zachowania oraz wygłaszane treści przez uczestników tzw. marszu niepodległości 2012 w Warszawie w dniu 11 listopada 2012 roku nie wyczerpują znamion przestępstwa polegającego na propagowaniu symboli faszystowskich oraz nawoływaniu do nienawiści na tle róŝnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych. Uzasadnienie Działalność organizacji społecznych, która stoi w oczywistej sprzeczności z art. 13 Konstytucji RP, mówiącego iŝ zakazane jest istnienie partii politycznych 1

2 i innych organizacji odwołujących się w swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i komunizmu, a takŝe tych, których program lub działalność zakłada lub dopuszcza nienawiść rasową i narodowościową, stosowanie przemocy w celu zdobycia władzy lub wpływu na politykę państwa albo przewiduje utajnienie struktur lub członkostwa." - winna spotkać się z bezwzględną reakcją demokratycznego Państwa prawnego. Celowość podjęcia wnioskowanych procedur wynika z propagowania nienawiści na tle rasowym oraz ideologii nazistowskiej jak równieŝ stosowania przemocy w celu wpływu na politykę państwa. Dowód: - Liczne nagrania telewizyjne oraz fotoreportaŝe dostępne w zasobach archiwalnych Telewizji Publicznej, Telewizji Polsat, Telewizji TVN; ilustrujące zajścia które miały miejsce w Warszawie podczas marszu niepodległości 2011 w Warszawie w dniu 11 listopada 2011 roku oraz marszu niepodległości 2012 w Warszawie w dniu 11 listopada 2012 roku - Cyt. Celem Marszu Niepodległości jest ukazanie Polakom właśnie, Ŝe tej niepodległości w dniu dzisiejszym nie posiadamy Ŝe nasze państwo zaleŝne jest od decyzji chorego tworu ponadnarodowego, jakim jest Unia Europejska. śe nasze państwo rządzone jest od 1989 roku przez antynarodową bandę, nastawioną tylko na zdobycie i utrzymanie władzy, dbającą tylko o własne korzyści, własne interesy, interesy swojej partii politycznej, obronę systemu i własnego majątku. śe nasze państwo rządzone jest przez antynarodową bandę, której nie zaleŝy z kolei na Polsce, Polakach i polskości, uwaŝając ją zresztą za nienormalność, nie dbającą o suwerenność i niepodległość naszej Ojczyzny, a co zatem idzie o jej wielkość. Marsz Niepodległości chce więc zjednoczyć wszystkich ludzi, którzy nie zgadzają się z obecnym stanem rzeczy chcą odzyskania Polski z łap sprzedajnego i antynarodowego systemu i stworzenia Wielkiej Polski. ( ) Jak równieŝ: Cyt. Władza, która przestraszyła się tysięcy wolnych Polaków na ulicach Warszawy w tamtym roku, zdecydowała się na organizację własnego marszu Razem dla Niepodległej. Zdała sobie sprawę z braku skuteczności w próbie rozbicia Marszu i jego popularności w narodzie polskim policyjnymi prowokacjami czy kłamliwym 2

3 przekazem medialnym. Organizatorem marszu obecnej władzy jest prezydent Rzeczpospolitej Okrągłego Stołu Bronisław Komorowski. Według załoŝenia ma być to wspólny marsz 11 listopada ( ) ponad podziałami politycznymi ( ) wspólny hołd dla suwerennego państwa polskiego. Jest to nic innego jak najpodlejsza w świecie propaganda. Jak o składaniu hołdu suwerennemu państwu polskiemu moŝe mówić człowiek, który jest najzwyklejszą w świecie marionetką, stojącą na czele państwa pozbawionego suwerenności? Oraz Cyt. Tak jak wielokrotnie juŝ pisałem My, narodowcy ( ) Chcemy państwa, które stanie na straŝy suwerenności i niepodległości. Chcemy państwa, w którym Polak będzie Panem we własnym domu i będzie czuł Ŝe jest we własnym domu Polsce. Chcemy Polski dla Polaków i Polaków dla Polski. I nie boimy się tego powiedzieć wprost ba, nie boimy się wykrzyczeć tego politykom prosto w ich obłudne twarze. ( ) My chcemy w końcu silnej Polski, z którą będzie liczył się świat Wielkiej Polski!. - fragmenty artykułu pt.: CEL MARSZU NIEPODLEGŁOŚCI zamieszczonego na stronie internetowej : l-marszu-niepodlegoci&catid=52:idea-narodowa oraz Obóz Narodowo Radykalny (dalej: ONR ), który jest współorganizatorem zgromadzeń o których mowa powyŝej, jest organizacją, która nie posiada centrali. Wiele odłamów działa zupełnie nieformalnie jako regionalne Brygady. ada Górnośląska - // ada Lubelska - ada Pomorska - orska&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Kujawsko-Pomorska - // 3

4 orska&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Mazowiecka - owiecka&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Świętokrzyska - krzyska&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Dolnośląska olska&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Opolska - ada Małopolska - polska&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Lubuska - ada Zachodniopomorska - // ada Warmińsko-Mazurska - // ada Wielkopolska - kopolska&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Łódzka - ada Podlaska - aska&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Podkarpacka - karpacka&catid=12%3akontakty&itemid=18 ada Częstochowska - ochowska&catid=12%3akontakty&itemid=18 źródło: ONR, nie jest organizacją, stronnictwem czy stowarzyszeniem lub partią. Wszystkie te formy działalności społecznej powodują ograniczenia, zamykają się w ściśle określonych ramach prawno-ustrojowych - ONR jest ruchem społecznym, formuła ta nie narzuca, nie zamyka, jest wolna, ale zarazem 4

5 powoduje utajnienie struktur i członkostwa co stoi w raŝącej sprzeczności z obowiązującym w Polsce prawem. Na podkreślenie zasługuje stanowisko jakie prezentowała Pani prokurator Maria Białek podczas rozprawy przed opolskim Sądem Rejonowym z wniosku prokuratury okręgowej o rozwiązanie stowarzyszenia Obóz Narodowo- Radykalny (ONR) z siedzibą w Brzegu (Opolskie) w 2009 r., Ŝe brzeskie stowarzyszenie jest jedyną formalną strukturą ogólnopolskiego ruchu o charakterze narodowym, a fakt formalnego istnienia stowarzyszenia pozwala jego członkom i sympatykom na oficjalny udział w róŝnego rodzaju uroczystościach oraz Ŝe delegalizacja ONR uniemoŝliwi takie sytuacje w przyszłości" oceniła. W 2009 roku ostatecznie - Sąd w Opolu zdelegalizował Obóz Narodowo- Radykalny z Brzegu uzasadniając, Ŝe ideologia stowarzyszenia i zachowania członków propagują nienawiść rasową. - Wolność do zakładania stowarzyszeń nie ma charakteru nieograniczonego, nie wolno zakładać grup, które głoszą nienawiść rasową. Brzeski ONR swoim zachowaniem otwarcie nawiązuje do ideologii ONRu powstałego w 1934 roku. Organizacji skrajnie prawicowej i antysemickiej, która ostatecznie uznana została za nielegalną - uzasadniała sędzia Irena Majcher. źródło: delegalizacja_to_ogranicze nie_wolnosci_w_polsce.html Stronach internetowych zarówno centrali ONR jak i regionalnych struktur publikowane są teksty nawołujące do nienawiści rasowej w tym przede wszystkim, Program Obozu Narodowo-Radykalnego z dnia 14 kwiecień 1934, organizacji zdelegalizowanej przez władze II RP. Dowód: Cyt. W Państwie Polskim prawa publiczne posiadać mogą tylko ci, którzy są dziedzicami cywilizacji polskiej lub godni są stać się jej współtwórcami. Ludność ruska i białoruska winna posiadać pełne prawa obywatelskie. śyd nie moŝe być obywatelem 5

6 Państwa Polskiego i póki jeszcze ziemie polskie zamieszkuje - powinien być traktowany jedynie jako przynaleŝny do państwa Cyt. OdŜydzenie miast i miasteczek polskich jest niezbędnym warunkiem zdrowego rozwoju gospodarstwa narodowego. - fragmenty Programu Obozu Narodowo-Radykalnego zamieszczone na stronie internetowej: =105&Itemid=103 w tym kontekście wartym przytoczenia są równieŝ zapisy Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Na gruncie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka granice praw organizacji, określają przede wszystkim art. 11 Konwencji gwarantujący wolność zrzeszania się, jej art. 10 zabezpieczający wolność wypowiedzi oraz art. 17 ustanawiający zakaz naduŝycia praw gwarantowanych przez Konwencję. Dwa pierwsze z wymienionych przepisów ustanawiają podstawy funkcjonowania zrzeszeń w państwach demokratycznych. Wolność zrzeszania się zapewnia organizacjom ochronę przed ingerencją ze strony państwa oraz prawo do istnienia ram prawnych pozwalających im na działanie, zaś wolność wypowiedzi swobodę głoszenia poglądów przez ich członków. Za ingerencję w te prawa będzie więc uznane zarówno przymusowe rozwiązanie istniejącej organizacji, jak i odmowa jej zarejestrowania lub nałoŝenie na nią lub jej członków sankcji za przynaleŝność do organizacji lub rozpowszechnianie jej programu. Zasady dopuszczalności ingerencji w wolność zrzeszania się lub wolność wypowiedzi wyznaczają ustępy drugie art. 10 i 11 Konwencji. W myśl tych przepisów ograniczenie gwarantowanych przez nie praw jest moŝliwe gdy spełnione są łącznie następujące warunki: 6

7 1. zastosowane ograniczenie jest przewidziane przez prawo 1, co oznacza zarówno konieczność istnienia norm prawa krajowego, na których oparto ingerencję, jak i spełnianie przez te normy wymogu dostępności i przewidywalności dla ich adresatów oraz tego, aby zapewniały wystarczającą ochronę przed arbitralnym działaniem władzy publicznej 2 ; 2. zastosowane ograniczenie musi mieć ma na celu ochronę jednej z wartości wymienionych w tych przepisach - w wypadku wolności zrzeszania się ochronę bezpieczeństwa państwowego lub publicznego, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwu, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób; w wypadku wolności wypowiedzi dodatkowo takŝe ochronę integralności terytorialnej państwa, ochronę dobrego imienia innych osób, zapobieŝenie ujawnieniu informacji poufnych oraz zagwarantowanie powagi i bezstronności władzy sądowej; 3. ograniczenie musi być konieczne w demokratycznym społeczeństwie dla ochrony przynajmniej jednej z wymienionych wartości. W orzecznictwie wskazuje się, Ŝe warunek ten jest spełniony w sytuacji, gdy za ograniczeniem przemawia pilna potrzeba społeczna (pressing social need), powody wprowadzenia ograniczenia są istotne i wystarczające (relevant and sufficient) a zastosowane środki są proporcjonalne do celów, którym słuŝą 3. Poza przepisami gwarantującymi wymienione wolności istotne znaczenie dla oceny dopuszczalności rozwiązania organizacji uznanych za skrajne ma treść art. 17 Konwencji. Przepis ten stanowi, Ŝe Ŝadne postanowienie Konwencji nie moŝe być interpretowane jako przyznające jakiemukolwiek państwu, grupie lub osobie prawo do podjęcia czynności lub dokonania aktu mającego na celu 1 (zob. np. wyrok ETPCz z dnia 26 kwietnia 1979 r., w sprawie The Sunday Times przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, skarga nr 6538/74, Zob. szerzej wyrok ETPCz z dnia 26 kwietnia 1979 r., w sprawie The Sunday Times przeciwko Zjednoczonemu Królestwu, skarga nr 6538/74, 49; R. Mizerski, Test legalności w systemie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Warszawa 2009, s zob. np. wyrok ETPCz z dnia 9 kwietnia 2002 r., Yazar i inni przeciwko Turcji, skargi nr 22723/93, 22724/93 i 22725/93, 51; wyrok ETPCz (Wielkiej Izby) z dnia 13 lutego 2003 r., w sprawie Refah Partisi i inni przeciwko Turcji, skargi nr 41342/98, 41343/98 i 41344/98, 106; wyrok ETPCz z dnia 30 czerwca 2009 r., w sprawie Herri Batasuna i Batasuna przeciwko Hiszpanii, skargi nr 25803/04 i 25817/04, 84. 7

8 zniweczenie wymienionych w Konwencji praw lub wolności albo ich ograniczenie w szerszym zakresie, niŝ same to przewidują. Art. 17 Konwencji wymierzony jest w działalność osób lub grup politycznych mających na celu zniszczenie demokracji i jak podkreśla się w doktrynie stanowi nawiązanie do koncepcji demokracji zdolnej do obrony. W praktyce jego stosowanie przez ETPCz odbywa się na dwa sposoby. Po pierwsze odwołanie się do art. 17 moŝe prowadzić do uznania, Ŝe dane działanie, które nosi znamiona naduŝycia prawa w rozumieniu tego przepisu, w ogóle nie podlega ochronie na gruncie Konwencji. Nie mieści się w ramach wykonywania chronionych przez nią wolności i w konsekwencji nie podlega ochronie ze stronie ze strony Trybunału 4. Po drugie, odwołanie się do art. 17 moŝe mieć charakter pomocniczy przy ocenie dopuszczalności ograniczenia wolności wypowiedzi lub zrzeszania się na gruncie ustępu drugiego art. 10 lub 11 Konwencji 5. Odwołanie to słuŝy wzmocnieniu argumentacji przemawiającej za dopuszczalnością ograniczenia praw podmiotu, który propaguje cele wskazane w art. 17 Konwencji. PowyŜsze czyni wniosek uzasadnionym. Krzysztof Gawkowski Sekretarz Generalny SLD 4 Tzw. technika wykluczenia (L. Garlicki [w:] Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, t. 1. Komentarz do artykułów 1-18, red. L. Garlicki, Warszawa 2010, s. 814.) czy teŝ "gilotyny (zob. I. Kamiński, Kilka uwag o art. 17 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (glos w dyskusji), [w:] Mowa nienawiści a wolność słowa. Aspekty prawne i społeczne, red. R. Wieruszewski i in., Warszawa 2010, s. 181 oraz S. van Drooghenbroeck, L article 17 de la Convention européenne des droits de l homme: incertain et inutile? [w:] Pas de liberté pour les ennemis de la liberté? Groupements liberticides et droit, red. H. Dumont i in., Bruksela 2000, s. 180.) 5 Tzw. technika absorpcji (zo. (L. Garlicki [w:] Konwencja, t.1, s. 814). 8