DEKLARACJA PROGRAMOWA. Szanowni Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej

Transkrypt

1 DEKLARACJA PROGRAMOWA Szanowni Obywatele Rzeczypospolitej Polskiej Uzyskana wolność 25 lat temu, to był czas przebudowy systemu totalitarnego na system demokratyczny. Pomimo poprawienia dobrobytu wielu milionów obywateli, Polska nadal nie jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli, jak zapisano w art. 1 naszej konstytucji. W ojczyźnie naszej nadal nie są realizowane zasady wolności i sprawiedliwości społecznej zgodnie ze standardami Unii Europejskiej, a obywatele mają ograniczoną władzę zwierzchnią, aby skutecznie kontrolować działalność organów stanowiących, zarządzających i sądowniczych w państwie. Nie godzimy się na jawne i ukryte bezrobocie kilku milionów obywateli! Szczególnie nie godzimy się na bezrobocie i brak perspektyw życiowych dla młodzieży! Nie godzimy się na pracę kilku milionów obywateli poniżej dwóch tysięcy złotych brutto miesięcznie! Czas ukrócić kłótnie elit politycznych dbających głównie o interes partii i swoich funkcjonariuszy! Czas zakończyć populistyczne licytacje PO i PiS, które prowadzą do dalszego zadłużenia państwa! Dług publiczny budżetu państwa przez politykę zadłużenia osiągnął 850 mld złotych, to jest 50% produktu krajowego brutto, a deficyt budżetu jest na poziomie 40 mld rocznie. Nie godzimy się na dalsze zadłużanie państwa, a tym samym politykę ograbiania obywateli obecnych i przyszłych pokoleń przez grupy finansowe obsługujące zadłużenie, gdyż jest to sprzeczne z ideą solidarności i sprawiedliwości społecznej! Ruch na rzecz JOW i Bezpartyjni Samorządowcy, czerpiąc z dobrych doświadczeń reformy samorządowej opartej o JOW i zapisy praw obywatelskich w konstytucji wspiera działania na rzecz zwierzchniej władzy narodu, a więc wszystkich obywateli, jak to jest zapisane w art. 4 ust.1 konstytucji. Idąc po nowy kontrakt społeczny pytamy was Obywatele, czy godzicie się na zmiany ustrojowe w postaci dalszej decentralizacji państwa oraz przypisania bezpośredniej odpowiedzialności posłów, radnych, zarządu NBP, rady polityki pieniężnej, sędziów i prokuratorów, naruszających zasady solidarności i sprawiedliwości społecznej.

2 Założenia programowe Ruchu na rzecz JOW i Bezpartyjnych Samorządowców Ruch na rzecz JOW i Bezpartyjni Samorządowcy wspomagając działania Pawła Kukiza w wyborach Prezydenckich kierowali się głównie ideą JOW i chęcią dokonania zmian ustrojowych. Odmiennie od Pawła Kukiza uważamy, że obywatele powinni znać kierunki działań zmierzające do zmiany systemu politycznego i gospodarczego, w celu wprowadzenia zwierzchniej władzy narodu. Świadomi tego przedstawiamy następujące założenia programowe: - zmiany ustrojowe (zmiany systemowe) uwzględniające zwierzchnią władzę narodu (obywateli), - zapewnienie wzrostu gospodarczego, poprzez programy inwestycyjne i pomoc UE, - zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego przez efektywne wykorzystanie własnych zasobów naturalnych, w zgodzie z ochroną środowiska, - zapewnienie każdemu obywatelowi pracy i podniesienie najniższego wynagrodzenia krajowego do 15 złotych brutto na godzinę lub 2500 złotych na miesiąc, - zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego do godnego życia dla wszystkich obywateli. 1. Wprowadzenie bezpośredniej odpowiedzialności przed obywatelami, posłów i radnych, poprzez wprowadzenie wyborów większościowych w jednomandatowych okręgach wyborczych. Zaprzestanie finansowania partii z budżetu państwa, aby znieść przewagę partii politycznych nad komitetami obywatelskimi. 2. Dokonać dalszej decentralizacji zadań administracji rządowej, poprzez przypisanie zadań publicznych i odpowiednich środków samorządom terytorialnym. Należy zlikwidować powiaty, które utworzono z

3 naruszeniem zasady pomocniczości (powiaty przejęły zadania, które mogą wykonywać gminy). Powiaty w obecnej formie są jedynie ukrytą formą finansowania aparatów partyjnych, których utrzymanie to około 1,5 mld złotych. Należy też rozwiązać Powiatowe Biura Pracy, a środki na likwidację skutków bezrobocia przekazać gminom, które w rzeczywistości bezpośrednio najbardziej odczuwają sytuację na rynku pracy. Gminom przypisać zadanie organizatora działalności gospodarczej bez ograniczania form i przedmiotu tej działalności. Przez likwidację powiatów obywatel odzyska bezpośredni wpływ na działanie administracji samorządowej (państwowej). Reformę likwidacji powiatów można przeprowadzić w sposób łagodny poprzez przekształcenie ich w związki gmin, a gminy same wypowiedzą się, czy chcą nadal utrzymywać kosztowną strukturę służącą partiom politycznym. W samorządach województw też są ukryte formy finansowania aparatów partyjnych, dlatego wprowadzenie systemu okręgów jednomandatowych jest konieczne i możliwe bez zmiany konstytucji. Nie godzimy się na koncepcję PiS-u, aby w czasie kadencji powtórzyć wybory proporcjonalne do województw i powiatów, bo jest to oczywisty brutalny sposób na dalsze utrzymanie wpływu aparatów partyjnych. Decentralizacja zadań publicznych przyczyni się do ograniczenia biurokracji. 3. Zmiana działania systemu sądownictwa i prokuratury jest konieczna ze względu na nieprzestrzeganie przez sędziów i prokuratorów przepisów prawa oraz nadużywanie prawa przeciw obywatelom. Prokuratorzy i sędziowie powinni ponosić odpowiedzialność osobistą, w tym materialną za rozstrzygnięcia i wyroki z naruszeniem prawa lub z przekroczeniem prawa. W tym celu należy dokonać lustracji kadr sądowniczych. Należy też odpowiednio zmienić przepisy obowiązującego prawa tak, aby realizować zasadę solidarności i sprawiedliwości społecznej.

4 4. Niezależność Prezesa NBP, Zarządu NBP, Rady Polityki Pieniężnej w kreowaniu polityki pieniężnej państwa doprowadziła do nadmiernego preferowania prywatnych grup kapitałowych. Pomysł na wzrost gospodarczy, poprzez wzmacnianie prywatnego kapitału kosztem zadłużenia państwa oraz zadłużenia obywateli jest nieracjonalny i niezgodny z zasadami solidarności i sprawiedliwości społecznej. Zatem funkcjonariusze działający na niekorzyść skarbu państwa i obywateli powinni mieć przypisaną odpowiedzialność polityczną i prawną. 5. Zapewnienie wzrostu gospodarczego co najmniej do poziomu 8% rocznie, poprzez stworzenie mechanizmu do wzrostu inwestycji głównie w zakresie wytwarzania nowych dóbr. Tylko odpowiedni wzrost gospodarczy daje nam możliwość zbliżenia się do poziomu warunków życia w Europie Zachodniej. Polska osiągnęła znaczny wzrost gospodarczy dzięki gospodarce rynkowej, prywatyzacji mienia, taniej sile roboczej, inwestycjom krajowych i zagranicznych inwestorów, przystąpieniu do Unii Europejskiej, wolnemu przepływowi ludzi, towarów i usług. Regulatorem wzrostu gospodarczego są podatki, czyli budżet państwa. Rząd i Sejm mając do dyspozycji budżet w niezadawalający sposób stymulował wzrost gospodarczy kierując się zasadą, że wzrost osiągniemy poprzez niewidzialną rękę rynku i kapitał prywatny oparty w znacznej części na giełdzie. Polityka rządów ograniczona głównie do realizowania wydatków na cele publiczne z pominięciem możliwości regulacji wzrostu gospodarczego doprowadziła do kolosalnego zadłużenia obecnego i przyszłych pokoleń obywateli. Pomysł tworzenia kapitału prywatnego na bazie długu publicznego okazał się fatalnym rozwiązaniem, bo obecny rząd w obawie przed przekroczeniem konstytucyjnego zapisu zadłużenia 3/5 PKB, przejął środki wolnych funduszów emerytalnych. Postulowane przez inwestorów (kapitalistów) zmniejszenie opodatkowania i kosztów pracy w celu przyśpieszenia rozwoju gospodarczego jest niezgodne z zasadami

5 solidarności i sprawiedliwości społecznej, a także prowadzi wprost do przekroczenia konstytucyjnego progu zadłużenia państwa. NBP i budżet państwa ma stymulować rozwój gospodarczy poprzez zachęty finansowe w postaci tanich kredytów. Budżet państwa powinien stosować do tych kredytów gwarancje i dopłaty do odsetek tak, aby kredyty inwestycyjne dla firm, obywateli i samorządów były na poziomie nie wyższym niż 1%. Takie wspieranie inwestorów spowoduje wzrost przychodu do budżetu państwa i do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS), co najmniej na poziomie 40% środków zainwestowanych. Zatem koszty w postaci gwarancji oraz dopłat do oprocentowania kredytów stanowią pomoc dla inwestorów z podatków, a państwo uzyskuje znacznie większy wzrost środków do budżetu. Wzrost gospodarczy można też stymulować poprzez wzrost popytu wewnętrznego, ale możliwości są ograniczone ewentualnym wzrostem inflacji. Roczny wzrost gospodarczy w wysokości 8% oznacza, że PKB powinno wzrastać w każdym roku co najmniej o kwotę 140 mld złotych. Podatki od wzrostu gospodarczego wpłyną na zrównoważenie budżetu i powstrzymania spirali zadłużenia. 6. Następnym mechanizmem wzrostu gospodarczego jest nowa perspektywa finansowa UE. Oprócz środków pomocowych, UE planuje udzielenie pożyczek na kwotę 300 mld euro na 1% dla wszystkich państw UE, w celu rozwoju gospodarczego Europy, co oznacza, że NBP będzie miał ułatwione zadanie w zakresie polityki pieniężnej i stymulowania wzrostu gospodarczego. 7. Zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego poprzez wykorzystanie własnych zasobów naturalnych w zgodzie z ochroną środowiska, kierując się efektywnością finansową. Gospodarka paliwowo energetyczna to co najmniej połowa PKB. Energetykę opartą na węglu kamiennym i brunatnym należy całkowicie zmodernizować poprzez wprowadzenie nowych technologii bezpiecznych dla środowiska, aby Polska przestała być największym trucicielem w Europie. Należy zmienić nieefektywną

6 politykę wspomagania produkcji paliw ze zbóż i kukurydzy, a także budowy nieefektywnych ekonomicznie źródeł energii, w tym wiatraków. Konkurencyjnym paliwem do węgla, etanolu i oleju rzepakowego jest biomasa w postaci peletów i metanu. Koszt uzyskania 1m 3 metanu z biomasy to 40 groszy, a gaz ten zakupujemy od Rosji obecnie po 1,20 złotego. Produkcja energii ze źródeł odnawialnych jest wypełnieniem zobowiązań unijnych. Z uwagi na nadprodukcję żywności, którą trudno wyeksportować, należy co najmniej 6 mln hektarów przeznaczyć na produkcję paliw odnawialnych. Z 6 mln hektarów można uzyskać 60 mld m 3 metanu co dałoby nam pełne zaspokojenie energetyczne. W ten sposób Polska uzyska bezpieczeństwo energetyczne i byłaby poważnym eksporterem tego paliwa. Inwestycje w energetyce są kapitałochłonne, dlatego inwestorzy prywatni podejmują się tych inwestycji tylko przy gwarancjach rządowych. Głównymi inwestorami powinny być Spółki Skarbu Państwa i Samorządów. W energetyce jest pożądana decentralizacja, a więc udział samorządów z tego względu jest konieczny. Zatem obywatele wspólnot uzyskaliby lepsze zaspokojenie potrzeb w zakresie paliw i energii. 8. Zapewnić każdemu obywatelowi pracę poprzez duży wzrost gospodarczy, a także działań samorządów (wspólnot obywateli). Podnieść kwotę minimalnego najniższego wynagrodzenia do 15 złotych brutto na godzinę lub 2500 złotych brutto na miesiąc. Podniesienie najniższego wynagrodzenia dla kilku milionów obywateli jest krytykowane ze względu na możliwość wzrostu bezrobocia, ale działania związane z decentralizacją państwa i stymulowanie wzrostu gospodarczego zapewnią zatrudnienie wszystkich chętnych do pracy obywateli. Podniesienie minimalnego wynagrodzenia skutecznie wpłynie na zakończenie ery dzikiego kapitalizmu. Podniesienie minimalnego wynagrodzenia skutecznie podniesie dochody najmniej zarabiających i jest lepszą metodą

7 niż propozycja zmiany podstawy opodatkowania, która objęłaby wszystkich podatników. 9. Rozwój gospodarczy korzystnie wpłynie na wzrost wynagrodzeń i zatrudnienia, co następnie spowoduje wzrost środków do budżetu państwa i środków na FUS. Aktualnie wydatki realizowane przez fundusz są na poziomie 210 mld złotych, z czego wpłaty obywateli, pracodawców i budżetu państwa są w proporcji 1/3. Dopiero wzrost dochodów podatkowych i na ubezpieczenie da możliwość wzrostu świadczeń emerytalnych lub skrócenie okresu pracy. Obecnie wielu emerytów dorabia na poprawę warunków bytowych, a przy zapewnieniu zatrudnienia wszystkich chętnych obywateli ta możliwość zwiększy się. 10. Zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego (szeroko rozumianego) wszystkich obywateli jest nakazem konstytucyjnym i powinien być realizowany przez wspólnoty obywateli (samorządy) zgodnie z zasadą solidarności i sprawiedliwości społecznej. Ogólne zarysy stawianych celów są bardzo ambitne, a szczegóły powinny być wypracowane w dyskusji programowej. Do realizacji tego programu potrzebne jest poparcie co najmniej 20% głosujących, dlatego program powinien być poddany pod dyskusję publiczną w mediach informacyjnych, na spotkaniach z samorządami gminnymi, a szczególnie na spotkaniach z młodzieżą na uczelniach, bo ta młodzież ma duży potencjał opiniotwórczy.