Kilka słów NA POCZ TEK

Transkrypt

1

2

3 w tym miesiącu: 4 Z POLSKI 5 ZE ŚWIATA 6 Z DALEKIEGO KRAJU 6 AKTORÓW ROZMOWY W GARDEROBIE Piotr Adamczyk i Tomasz Karolak, specjalnie dla Was, poprowadz¹ swoj¹ rubrykê w Magazynie Na pocz¹tek przybli amy Wam sylwetki aktorów, kórzy zgodzili siê na rozmowê z nami. 8 IRLANDZKI PERYSKOP 10 TEMAT NUMERU Polsk¹ grupê motocyklow¹ mo na spotkaæ na irlandzkich drogach. Dlaczego je d ¹ na motorach? Kim s¹ i jak wygl¹da ich ycie, gdy gasz¹ silniki swoich maszyn? 14 HISTORIA 18 *na ok³adce: Filip przed motorem swojego taty (zdjêcie: Marcin Wilkowski) Adres: 1A Market Place Carrickfergus BT38 7AW info@linkpolska.com Redaktor naczelny/editor: Jakub Świderek, , jakub@linkpolska.com Reklama/Advertising Aneta Patriak, , aneta@linkpolska.com Polski Magazyn w Irlandii Pó³nocnej Polish Magazine in Northern Ireland Zespó³ redakcyjny/ Magazine team Sylwia Stankiewicz, Pawe³ Bruger, Piotr Miś redakcja@linkpolska.com Wspó³praca/Contributors Piotr Poraj Poleski, Piotr Adamczyk, Tomasz Karolak, Maryna Tomaszewska, Wojtek Beśka, Tomasz Kurkowski, Pawe³ Piechnik, Barbara Snowarska, Katja Sztuba, Marcin Wilkowski (fotografia) FOTOGALERIA To ostatni moment na dokumentacjê ycia polskiej wsi przed zmianami jakie niesie ze sob¹ cz³onkostwo w Uni Europejskiej. Prezentujemy dokument Tomasza Tomaszewskiego, fragment eseju, który w przysz³ości bêdzie świadectwem przemian naszych czasów. 18 CO Z G OSIKIEM? G³osik zmieni³ swoje oblicze. W rok 2008 wkraczamy z magazynem Sk¹d te zmiany? Przedstawiamy Link Polska Media Group. 20 PORADNIK 22 KULTURA 24 SPORT 26 TURYSTYKA Nowy York - miasto, które nie śpi 28 LINKCafé 31 OG OSZENIA DROBNE 34 WA NE ADRESY Specjalnie dla Link Polska/ Special contributor Tomasz Tomaszewski Dzia³ graficzny/art Room Irena Laskowska irka@linkpolska.com Wydawca/Publisher Link Polska Limited Dyrektor/Director Ewa Grosman Druk/Print GPS Colour Graphics Ltd. Redakcja i wydawca nie ponosz¹ odpowiedzialności za treśæ og³oszeñ, reklam i informacji. Redakcja nie zwraca materia³ów niezamówionych i zastrzega sobie prawo do skracania i redagowania tekstów. Nades³ane materia³y przechodz¹ na w³asnośæ redakcji, co jednocześnie oznacza przeniesienie na redakcjê magazynu Link Polska praw autorskich z prawem do publikacji w ka - dym obszarze. Przedruk materia- ³ów publikowanych w magazynie Link Polska mo liwy tylko za zgod¹ redakcji. Jakub Świderek Kilka słów NA POCZ TEK są ludzie, którzy mówią o swoich marzeniach. Są też tacy, którzy poprzeczkę podnoszą wysoko i swoje marzenia realizują. Praca nad magazynem Głosik była wielkim wyzwaniem i lekcją, którą nie sposób przecenić. Konsekwencją tej lekcji są narodziny magazynu Link Polska, który z przyjemnością Wam prezentujemy. Inspiracja jest niezbędna do realizacji nowych projektów. My mieliśmy szczęście spotkać na naszej drodze autorytety. Ludzi, którzy subtelnym wsparciem popychają nas do przodu. No i oczywiście Wy, nasi czytelnicy. Wasze uwagi na temat naszej pracy są bezcenne. Czerpaliśmy energię z podziękowań za to, że Głosik istnieje. Czerpaliśmy też energię od tych, dla których Głosik nigdy nie był dość dobry. Magazyn Link Polska oraz nowy, rozbudowany portal internetowy to nowe wyzwania, które będą wymagały od nas ciężkiej pracy i konsekwencji. I tu znowu wielka Wasza rola. Nasze media są dla Was i bez Waszej aktywnej współpracy nie wyobrażamy sobie dalszego rozwoju. Bądźcie kreatywni, bo przestrzeń, którą stwarza Link Polska Media Group jest wielka. Pierwszy numer miesięcznika Link Polska jest już w Waszych rękach. Wkrótce spotkamy się w sieci. Rok 2008 będzie rokiem wielu wydarzeń kulturalnych, w których organizację również będziemy się angażować. Tam spotkamy się osobiście. Jakub Świderek redaktor naczelny 3

4 z kraju p r a s ó w k a Do Sejmu trafi rządowy projekt ustawy o abolicji podatkowej, który powstał na podstawie przedwyborczego programu Platformy Obywatelskiej Powrót do domu - czytamy w dzienniku Polska. Abolicja ta ma objąć wszystkie osoby, które od maja 2004 roku legalnie pracowały za granicą w tych krajach Unii Europejskiej, z którymi Polska nie ma lub nie miała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Płatności, która według Polski - jest ogromnym podatkowym haraczem. Abolicja ta była kluczowym elementem programu wyborczego Platformy Obywatelskiej, a ma ona działać tak: po powrocie Polacy będą składać w Urzędzie Skarbowym jednostronną deklarację zawierającą informację w jakim czasie pracowali, w którymś z tych państw i prośbę o umorzenie zaległych podatków. Abolicja obejmie wszystkich mówi gazecie poseł PO Jakub Szulc nie będziemy sprawdzać kto, ile i jak zarabiał, a jedynie to, czy pracował legalnie. Rumuni okradają konta Anglików za pomocą polskich bankomatów donosi Gazeta Wyborcza. Straty wynoszą miliony złotych, a pokrywają je polskie banki, bo ich bankomaty nie mają odpowiednich zabezpieczeń przed oszustami. Jak to działa? Każda karta debetowa (Debit Card) w UK posiada, oprócz łatwego do podrobienia paska magnetycznego, również odpowiedni mikroprocesor, który weryfikuje informacje zawarte na pasku. Jest to zachodni bankowy system zabezpieczeń przed oszustami. Większość bankomatów w Polsce jednak nie posiada oprogramowania do odczytu informacji z takiego chipu i do wypłaty pieniędzy wystarczy jedynie pasek magnetyczny. Dlatego oszuści z Rumunii wybrali właśnie nasz kraj. Wystarczy, że wspólnik z UK wyśle swojemu współpracownikowi w Polsce pasek magnetyczny i PIN brytyjskiej karty. Łatwo je uzyskać montując specjalne czytniki do kart oraz kamerkę internetową w bankomacie. Ten z kolei wypłaca pieniądze w Polsce (najczęściej niewielkie sumy, do 1500 PLN, aby nie budzić podejrzeń), a za transakcję obciążany jest polski bank lub operator sieci bankomatów. Rumuński proceder przybrał rozmiary przestępczości zorganizowanej, którą zajęła się już polska policja. Członkowie gangów plądrują bankomaty w całej Polsce już od kilku miesięcy. Według dokumentów policji ok. 90 procent zatrzymanych pochodzi z jednej rumuńskiej miejscowości zdradza Gazecie policjant z Komendy Głównej Policji. W razie wpadki na komisariatach natychmiast pojawiają się ich prawnicy, a tropy ich mocodawców prowadzą do Londynu zaznacza dziennik. Nowy rz¹d w Brukseli Rażąca, amatorska i prymitywnie nacjonalistyczna tak ocenia politykę zagraniczną byłego polskiego rządu Jarosława Kaczyńskiego tygodnik The Economist. Takie bezlitosne podsumowanie gazeta wysnuwa przy okazji debiutu nowego rządu Donalda Tuska w Parlamencie Europejskim. Gdyby nie druga wojna światowa w Polsce mielibyśmy o 28 mln mieszkańców więcej, dlatego powinniśmy dostać więcej głosów w Parlamencie Europejskim - takie argumenty przytaczał Kaczyński w lipcu 2007 roku na obradach Parlamentu. To tylko jeden z wielu przykładów dziwacznego zachowania polskiego premiera na arenie międzynarodowej. Zdecydowanie lepiej jest za to odbierany nowy polski rząd. Gabinet Donalda Tuska może osiągnąć więcej nie będąc takim dziwacznym jak jego poprzednik. Warszawa to rozumie czytamy w gazecie. Nowy minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski mówi, że Polska powraca do uczestnictwa w głównym nurcie polityki europejskiej. Pierwszym krokiem ma być wznowienie rozmów z najbliższymi sąsiadami, począwszy od Niemiec i Rosji. Mianowanie nowego rządu w Polsce Europa przyjęła więc z ulgą, jako dobrą wiadomość. Co się zmieni w polskiej polityce zagranicznej? Czy polskie interesy narodowe będą teraz realizowane przy pomocy kulturalnych rozmów w Europarlamencie? zastanawia się The Economist. Po rażących ekscesach Kaczyńskich Bruksela oczekiwałaby takiej zmiany. W dyplomacji styl robi różnicę mówi minister Sikorski. W Europie również dodaje The Economist. Zmiana w polskim systemie emerytalnym Obniżenie wieku emerytalnego mężczyzn z 65 do 60 lat zapowiada polskie Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej. Jest to odpowiedź tego resortu na wyrok Trybunału Konstytucyjnego. 30 października 2007 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł (Dz.U. nr 200, poz. 1445), że mężczyźni, którzy posiadają tak samo długi staż pracy jak kobiety, ale niemogący w tym samym wieku co one przechodzić na emeryturę, są dyskryminowani. Resort pracy już zapowiada nowelizację przepisów, aby uniknąć fali pozwów do sądu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Mieliby je składać ubezpieczeni, którym ZUS odmawia pomimo orzeczenia Trybunału prawa do wcześniejszej emerytury, ponieważ nie dysponuje odpowiednim zapisem prawnym. Dzięki znowelizowanym przepisom mężczyźni urodzeni w latach nie będą musieli walczyć o świadczenia w sądzie, ponieważ emerytura będzie im się należeć prawnie. Warunkiem jednak jest co najmniej 35-letni staż pracy. Do tej pory mężczyźni urodzeni w latach z 35-letnim stażem pracy, bez orzeczenia o niezdolności do pracy musieli czekać do ukończenia 65 roku życia, aby przejść na emeryturę. Na tę zmianę w przyszłorocznym budżecie trzeba będzie znaleźć 2,2 mld złotych. Resortowi pracy zależy, aby nowy rząd przedstawił odpowiedni projekt nowelizacji w Sejmie w trybie pilnym, jeszcze na początku tego roku. Nie skorzystają z tego jednak osoby urodzone po 1948 roku, ponieważ przepisy o prawie do wcześniejszej emerytury wygasną do końca 2008 roku. 4

5 ze świata Papie w Irlandii? Wicepremier Irlandii Północnej Martin McGuinness zapowiedział w mediach pierwszą wizytę papieża w Ulsterze. Czy jednak tak się stanie? Wiceszef rządu pojednania, a niegdyś dowódca IRA, wyraził nadzieję na przyjazd Benedykta XVI do Ulsteru przy okazji uroczystości nadania godności kardynalskiej katolickiemu arcybiskupowi Armagh w Rzymie. Trzecim irlandzkim kardynałem został 68-letni abp Sean Brady. Kardynał Brady już wcześniej wyrażał nadzieję na przyjazd Benedykta XVI do Irlandii. Popiera go również prezydent Republiki Irlandii Mary McAleese. Pani prezydent, obecna również na uroczystościach w Rzymie, zauważyła jednak, że papieża powinny zaprosić władze kościelne, nie świeckie. Leniwi emigranci Tłumaczenie dokumentów oraz tablic drogowych utrudnia integrację osób niemówiących po angielsku uważa brytyjska minister ds. społeczności lokalnych i samorządów Hazel Blears. Opinię taką pani minister wygłosiła w reakcji na praktykowane obecnie w Wielkiej Brytanii tłumaczenie wszystkiego od dokumentów urzędowych, tablic drogowych aż po ulotki władz lokalnych. Sprawia to, według niej, że większość emigrantów nie uczy się angielskiego. Zaapelowała więc do instytucji publicznych o ograniczenie tłumaczeń i położenie nacisku na integrację. Brytyjskie media donoszą, że władze lokalne wydają co roku na tłumaczenia 25 milionów funtów, państwowa służba zdrowia (NHS) przeznacza na to co najmniej 55 mln. Obecny rząd brytyjski jest coraz częściej krytykowany przez opozycję, która domaga się zaostrzenia polityki emigracyjnej. Premierowi i jego ministrom zarzuca się, że błędnie oszacował liczbę imigrantów i nie przekazuje władzom lokalnym wystarczających funduszy na wydatki związane z nowymi przybyszami. Rząd uważa, że napływ pracowników z zagranicy był korzystny dla gospodarki, ale według krytyków nadmiernie obciążył usługi publiczne. Nowy serwis Google Google Inc planuje otwarcie serwisu, w którym użytkownicy komputerów będą mogli przechowywać pliki ze swoich twardych dysków. Zasada działania miałaby być prosta: użytkownicy będą przechowywać na serwerach Google pliki, które normalnie przechowują na swoich twardych dyskach, jak pliki tekstowe, cyfrową muzykę, klipy wideo czy zdjęcia donosi internetowe wydanie Wall Street Journal. Każdy użytkownik będzie mógł uzyskać do nich dostęp z dowolnego komputera lub innego urządzenia mobilnego podłączonego do Internetu, wprowadzając wybrane wcześniej hasło. Po uzyskaniu dostępu katalog z naszymi danymi byłby widoczny na komputerze, jako dodatkowy dysk twardy. Według Wall Street Journal Google zamierza uruchomić ten projekt w ciągu najbliższych kilku miesięcy. Część tego nowego serwisu będzie bezpłatna, ale za dodatkowe miejsce na pliki firma Google będzie pobierać opłaty. Nie wiadomo jeszcze w jakich wysokościach przedstawiciele firmy odmawiają jak na razie komentarzy w tej sprawie. p r a s ó w k a Dziennik Daily Telegraph donosi, że w Anglii każdego roku umiera ponad 90 tys. pacjentów szpitali na skutek błędów lekarskich, infekcji i innych komplikacji. Gazeta powołuje się na badania, według których od 8,7 do 10 procent szpitali zatrudnia personel popełniający błędy, przy czym połowa z tych pomyłek jest możliwa do uniknięcia. Badanie przeprowadził prof. Trevor Sheldon w jednym ze szpitali w Anglii, ale uważa, że wyniki są reprezentatywne dla całego kraju. Przeanalizował on karty pacjentów tego szpitala za okres około sześciu miesięcy, a pobyt w szpitalu określił ryzykownym jak skoki na bungee. W latach w angielskich szpitalach przebywało 9,1 mln pacjentów, z czego 910 tys. padło ofiarami błędów lekarskich, 91 tys. przypadków prowadziło do śmierci. Przyczyną takiego stanu rzeczy, według prof. Sheldona, jest m.in. zbyt szybkie diagnozowanie. Najpierw mieliśmy znaki drogowe po polsku, później polską radiostację oraz operatorów linii 999 mówiących po polsku. Teraz agenci nieruchomości kierują swe oferty do Polaków, korzystając z napływu emigrantów do Wielkiej Brytanii donosi dziennik Daily Mail z właściwym dla siebie obiektywizmem opisując wprowadzenie ofert po polsku oraz zatrudnienie polskiego tłumacza przez jednego z właścicieli agencji nieruchomości z hrabstwa Lancashire w północnej Anglii. GNL Property Management zaczęła umieszczać informacje po polsku na tablicach ogłoszeniowych swoich domów o treści: Mieszkania do wynajęcia dla każdego. Na każdą kieszeń. Mówimy po polsku. Jej szef, Graham Lightbown, decyzję podjęcia tego kroku uzasadnia dużym zapotrzebowaniem na mieszkania wśród przebywających tam Polaków. Zauważyłem, że jest wielu Polaków, którzy nie znają angielskiego lub znają ten język słabo. Właściciele domów często to wykorzystują i wynajmują takim emigrantom domy w fatalnym stanie za niebotyczne sumy mówi Graham. Postanowiliśmy się tym zająć rzetelnie. Prowadzę tę firmę od 1994 roku i podczas pierwszej dużej fali migracji z Azji również umieszczaliśmy ogłoszenia w językach zrozumiałych dla nowych przybyszów - dodaje. Dziennik Daily Mail znany jest z tendencyjnych artykułów o nieco nawet rasistowskim charakterze. Jest to jednak wydawnictwo wielkonakładowe, co świadczy o tym, że opinie w nim wyrażane podziela wielu Brytyjczyków, głównie z niższych warstw społecznych. 5

6 lz dalekiego kraju Piotr Poraj Poleski - polski dziennikarz telewizyjny, dokumentalista. Od pocz¹tku swojej kariery zawodowej zwi¹zany z Telewizj¹ Polsk¹. Autor ponad 350 programów o tematyce medycznej, zdrowotnej, ekonomicznej, politycznej, prewencyjnej i o nowych technologiach. Laureat wielu nagród dziennikarskich, m.in. nagrody MediaPrize Fundacji Josepha Pulitzera. Tekst do przyjaciela czytelnika wgości przychodzi się zazwyczaj z fajnym prezentem, dobrą nalewką, kwiatem lub czymś, co może zjednać zapraszającego, zadbać o jego dobre samopoczucie. Rolą dziennikarza, komentatora, publicysty jest przychodzić w gości do swojego czytelnika z jedynym prezentem, który darowuje się z ogromnego szacunku z prawdą. To zamierzam robić mój drogi, czytający ten tekst przyjacielu. Nie będę pisał o tym, co w kraju, bo nie mogę Ci podarować własnej opinii, tak jak i Ty jestem teraz ciągle za granicą i informacje krajowe traktuję trochę na zasadzie ciekawostki. Dystans powoduje, że nie żyję nimi, choć nie są mi obojętne. To może teraz mniej poważnie (bo wstęp już za mną). W tej mojej rubryczce brykać będę śmiało tekstem i komentować rzeczy nieskomentowane jeszcze. Może będą poważniejsze lub lekkie z natury, lecz ze względu na Ciebie mam nadzieję, że nie będą to kompletne bzdury (ale te rymy częstochowskie mi jeszcze wychodzą). Opinie, opinie i komentarze W sercu i duszy najpierw rozważę Aby nie zalać Cię jakąś papką Może, hej, może pójdzie mi gładko Potem opiszę real i dodam to, co się składa na całkowity total To właśnie będą te białe kruki Felietony, myśli czyste, banialuki Może rap i rymy częstochowskie nie wychodzą mi tak jak Peji, Ronsonowi lub innemu DJ-owi, ale chyba to akurat pozytywnie, bo i tak w tym tekście powyżej znalazło się kilka stwierdzeń, które dla nich byłyby niezrozumiałe. Ale, ale piszę do Ciebie tekst spod palmy z Fort Lauderdale i powiem Ci, że czuję się jak old timer playboy wśród uroczych, eleganckich, osiemdziesięcioletnich dam, które co rano zapraszają mnie przy śniadaniu na spacer ich Mustangiem po Miami Beach lub przyjacielsko zagadują na temat zakupu laptopa i najnowszych modeli ipodów, które szwankują im po dwóch dniach używania. Wtedy nachodzi mnie refleksja, bo widzę niestety ich bogatą samotność, bogaty brak zainteresowania ze strony rodziny i niestety przewrotną, bogatą tęsknotę za rodziną, wnuczkami, dziećmi czy prostym zainteresowaniem. Nawet, jak bym chciał okazać je wszystkim mieszkającym tu w hotelu Lagomar Paniom przynajmniej po minucie - nie starczyłoby mi roku. Czasem samotność wśród tłumu staje się niezwykle dotkliwa i całe życie zawodowe z udaną karierą i pieniędzmi staje się nikomu niepotrzebne. Pogoń za pieniądzem i chęć wracania na łono rodziny razem ze zdobyczami materialnymi życia, to ma sens, ale pogoń za pieniędzmi i spełnieniem bez możliwości odwrotu i wyraźnego celu staje się na starość ogromną pułapką i prowadzi do przypadkowych, szybko wymienianych zdań, szybkiej irytacji i śmieszności. Należy o tym pamiętać, szczególnie jak się jest na emigracji, bo przecież mentalnie pozostajemy do końca tym, kim jesteśmy, materialnie się rozwijamy, dążymy do zaspokojenia swojego celu, którym często jest udane życie rodzinne, lecz niekiedy staje się za późno na dzieci, na rodzinę, na pogodzenie, na powrót. To pułapka wyjechanych. Ale dość tego filozofowania! Po pierwsze, moim naczelnym zadaniem jest pisanie felietonów z przymrużeniem oka, po drugie, nie będę w nich dumał i nauczał, a po trzecie, szczęśliwego Nowego Roku i ciekawego Linka, bo przecież o niego tu chodzi. Właśnie się narodził. Trzeba to oblać. A napisał to ten, który popełnia wszystkie wyżej opisane grzechy. 2 aktorów 11 pytañ Jak z perspektywy czasu wspomina Pan lipcowy pobyt w Belfaście? PIOTR ADAMCZYK: Ogromne zaskoczenie. L¹duj¹c w Belfaście mia³em wra enie, e wyl¹dowa³em w odleg³ym polskim mieście. Szybki Dzwon. Tak razem z Tomkiem Karolakiem i z Tomkiem Kotem nazwaliśmy Belfast i z uśmiechem to teraz wspominamy. Z alem obserwowa³em, e tak wielu wpania³ych Polaków wyjecha³o z kraju, ale mam nadziejê, e kiedyś wróc¹ z otwartymi umys³ami, z doświadczeniami zachodniej Europy, z chêci¹ tworzenia czegoś nowego, lepszego w Polsce. TOMASZ KAROLAK: By³a to moja pierwsza wizyta na Wyspach Brytyjskich i z niecierpliwości¹ czeka³em na kontakt z t¹ kultur¹. Festiwal Filmów Polskich zaskoczy³ mnie dobr¹ organizacj¹. Mile zaskoczy³o te ciep³e przyjêcie filmu Testosteron. Czu³em te pewien dreszczyk zwi¹zany z histori¹ Belfastu, ale wyraźne d¹ enie kraju do normalności na ka dej p³aszczyźnie sprawia, e dobrze siê tam poczu³em. Poza tym spotka³em wielu Polaków. Polski jêzyk s³yszy siê na ka dym kroku. Czu³em, e jestem tam potrzebny, e jest potrzeba pokazywania polskich filmów czy sztuk. Czy Belfast czymś Pana zaskoczy³? PIOTR ADAMCZYK: Szczerze mówi¹c spodziewa³em siê miasta têtni¹cego yciem. Tymczasem rzuci³y mi siê w oczy puste ulice. TOMASZ KAROLAK: Belfast ma niezwyk³y klimat. Przede wszystkim jest to miasto, które siê mocno rozwija. Ja jednak podró uj¹c przyjmujê kontekst historyczny. Mimo braku imponuj¹cej architektury, w Irlandii Pó³nocnej czuæ tradycjê wielowiekow¹. Imponuj¹ce pó³nocne wybrze e dope³nia ten klimat. Bardzo lubiê miasta portowe. Wkrótce po pobycie w Belfaście objecha³em basen morza śródziemnego. Jaka jest Pana dotychczasowa najwa niejsza rola? PIOTR ADAMCZYK: Odpowiedź jest oczywista - Karol Wojty³a. Wci¹ yjê konsekwencjami tej roli. Przez ludzi, których dziêki niej pozna³em, zmieni³em siê, zmieni³o siê moje ycie. Po tej roli mój świat siê powiêkszy³, bo film pokazywany jest na ca³ym świecie milionom ludzi. Wszêdzie spotyka mnie ludzka wdziêcznośæ, yczliwośæ. TOMASZ KAROLAK: Ka da rola jest dla mnie wa na. Wola³bym myśleæ, e tej najwa niejszej jeszcze nie zagra³em. Czy jest rola, o której Pan marzy, któr¹ chcia³by Pan zagraæ w przysz³ości? PIOTR ADAMCZYK: Pewnie zakoñczy³bym ju swoj¹ drogê zawodow¹, gdyby nie by³o ju ról, które chcia³bym zagraæ. Chyba, jak ka dy aktor, marzê 6

7 aktorow rozmowy w garderobie AKTORÓW ROZMOWY W GARDEROBIE TO NOWA RUBRYKA, KTÓREJ AUTORAMI BÊD LUBIANI POLSCY AKTORZY: PIOTR ADAMCZYK I TOMASZ KAROLAK. NASI BOHATEROWIE Z RADOŚCI PRZYJÊLI ZAPROSZENIE DO WSPÓ PRACY, ZA CO IM SERDECZNIE DZIÊKUJEMY. DZISIAJ W WYWIADACH, KTÓRYCH UDZIELILI SPECJALNIE DLA MAGAZYNU LINK POLSKA, PRZEDSTAWIAMY WAM ICH SYLWETKI. o Hamlecie Ale nie, nie mam a tak sprecyzowanych marzeñ. Film Naznaczony, nad którym teraz pracujê, jest pewnego rodzaju spe³nieniem chêci gry w filmie sensacyjnym i tajemniczym zarazem. TOMASZ KAROLAK: Nie mam sprecyzowanych planów, co do takiej roli. Bardzo chcia³bym zagraæ w produkcji o wczesnym średniowieczu w Polsce, w filmie kostiumowym. Czy ma Pan jakieś doświadczenia emigracyjne? PIOTR ADAMCZYK: Przez 4 miesi¹ce, bêd¹c na stypendium, mieszka³em w Londynie. Spêdzi³em du o czasu we W³oszech, graj¹c w filmie. Moje doświadczenia emigracyjne s¹ ubogie. Du o podró ujê, ale to turystyka nie emigracja. Mam rodzinê i wielu przyjació³, którzy mieszkaj¹ miêdzy innymi we Francji, Stanach czy w Australii. TOMASZ KAROLAK: Nigdy nie mieszka³em za granic¹. W ogóle dośæ późno wyjecha³em za granicê po raz pierwszy. Wychowywa³em siê w czasach elaznej kurtyny, gdy podró e zagraniczne nie by³y tak powszechne. Pierwsze moje wyjazdy to NRD, Rumunia, Bu³garia. Nigdy nie ci¹gnê³o mnie do ycia emigranta. Co myśli Pan o obecnej, polskiej wielkiej emigracji do UK i Irlandii? PIOTR ADAMCZYK: Polacy, których tu spotka³em, to ludzie, którzy nie id¹ na ³atwiznê, bior¹ sprawy we w³asne rêce, choæby wi¹za³o siê to z ryzykiem i wyrzeczeniami. Efektem pracy takich osób jest miêdzy innymi wydanie tego magazynu. TOMASZ KAROLAK: Oczy otworzy³y mi siê w Irlandii. Teraz wiem, e polski emigrant to niekoniecznie handlarz czy rzezimieszek, tak, jak zwyk³o siê myśleæ w Polsce. W Irlandii zobaczy³em, e to mo e byæ si³a napêdowa innej gospodarki. Zobaczy³em, e Irlandczycy lubi¹ Polaków. Mam oczywiście nadziejê, e czêśæ Polaków wróci z emigracji. Inni pewnie dopiera wyjad¹. Wydaje mi siê, e to, co obserwujemy teraz, to dopiero pocz¹tek wielkiego zjawiska nowej emigracji Polaków. Jest Pan osob¹ popularn¹. Pisz¹ o Panu kolorowe magazyny. Jaki ma Pan stosunek do plotek na swój temat? PIOTR ADAMCZYK: Nie obchodz¹ mnie dopóki inni nie s¹ w to zaanga owani. Osoby publiczne szybko uodparniaj¹ siê na takie rzeczy. Jednak, gdy prasa pisze o moim nowym romansie, tylko dlatego, e widziano mnie z kole ank¹, dla niej i jej rodziny mo e to byæ bolesne. Ludzie wci¹ wierz¹, e to, co zosta³o wydrukowane musi byæ prawd¹. Zaskakuje mnie niekompetencja dziennikarzy. Dziwi mnie te fakt, e tego typu plotki trafiaj¹ do tak szerokiego krêgu czytelników. Martwi mnie to, ale ju nie denerwuje. TOMASZ KAROLAK: Nie zatrzymujê siê nad rzeczami, których sam nie autoryzujê. Inne rzeczy to czêsto wymys³y i bzdury. Ja na to nie reagujê. Uwa am, e lepiej tego nie ruszaæ, bo po co ma siê potem roznosiæ zapach Jak d³ugo zna Pan Tomasza Karolaka? PIOTR ADAMCZYK: Od dawna. Pierwsze rozmowy odbyliśmy na studiach. Ja studiowa³em w Warszawie, Tomek w Krakowie. Spotkaliśmy siê dziêki wymianie studenckiej. Potem nasze drogi siê rozesz³y. Jednak, jako jeden z nielicznych kolegów, Tomek utrzymywa³ ze mn¹ sta³y kontakt, zauwa a³ moj¹ pracê. Dzwoni³ i gratulowa³, czasem krytykowa³, gdy mu siê coś nie podoba³o. Ceniê go za prawdomównośæ. Nasz¹ wspóln¹ przygod¹ by³a gra w filmie Testosteron i kolejne filmy, w których graliśmy razem. Jak d³ugo zna Pan Piotra Adamczyka? TOMASZ KAROLAK: Od wielu lat. Spotkaliśmy siê jeszcze jako m³odzi kandydaci do szko³y aktorskiej. On jest z Warszawy a ja z Krakowa, co daje nam ró ne spojrzenia na świat, na film. Jesteśmy trochê jak ogieñ i woda. On intelektualista, a ja z pochodzenia rolniczo-ch³opskiego (śmiech). Dwa ró ne typy, które siê uzupe³niaj¹. Ostatnio spotkaliśmy siê na dwóch planach filmowych w Testosteronie i w Nie p³acz kochanie. Czy jest coś wyj¹tkowego, co ceni Pan w Tomaszu Karolaku-aktorze? PIOTR ADAMCZYK: Tomek jest aktorem o wyj¹tkowej vis comica, która śmieszy, gdy gra role komediowe, umie jednak z niej zrezygnowaæ, gdy grana przez niego postaæ ma byæ z krwi i kości. Za ka dym razem jest autentyczny dla widza, wiarygodny. To jest jego czar i wyj¹tkowośæ. Jest aktorem świadomym. Wielu aktorów gra na siebie, traktuj¹ scenê jako miejsce pojedynku z innym aktorem. Praca z Tomkiem to nie pojedynek, to wzajemne podawanie sobie r¹k, jak we wspinaczce. Czy jest coś wyj¹tkowego, co ceni Pan w Piotrze Adamczyku-aktorze? TOMASZ KAROLAK: Piotrek jest aktorem z niezwyk³¹ klas¹. To jest prawdopodobnie powód, dla którego móg³ zagraæ dwie wielkie role, Papie a i Szopena. Jego wewnêtrzna klasa i niebywa³a kultura jest w typie arystokracji. Ostatnio udowadnia te, e ma wielki talent komediowy, ale te role te gra z w³aściw¹ dla siebie klas¹. Co Pan s¹dzi o pomyśle Waszej wspólnej rubryki w magazynie Link Polska ( Aktorów rozmowy w garderobie )? PIOTR ADAMCZYK: Chcia³bym uprzedziæ czytelników, e my nie mamy doświadczenia w pisaniu. Proszê wiêc wybaczyæ nam b³êdy. W naszej rubryce bêdziemy szczerze przybli aæ godne uwagi tematy kulturalne. TOMASZ KAROLAK: Chcia³bym, eby by³a to forma listów pisanych do siebie. Coś w rodzaju rozmów aktorów przeprowadzanych w garderobach. Chcia³bym, eby by³o śmiesznie, ale nie tylko. Chcemy podzieliæ siê naszymi spostrze eniami zwi¹zanymi ze światem kultury w Polsce. Podobne wywiady to dla Pana przyjemnośæ czy tylko zawodowy obowi¹zek? PIOTR ADAMCZYK: Nie lubiê udzielaæ wywiadów. Uwa am je za dziwn¹ formê dziennikarsk¹. Udajemy, e gawêdzimy sobie we dwójkê, tymczasem obaj doskonale wiemy, e rozmawiamy z tysi¹cami czytelników. I takich wielu, wielu tysiêcy yczê magazynowi Link Polska. Pośrednio tak e Tomkowi Karolakowi i sobie. Obiecujemy nie nudziæ. TOMASZ KAROLAK: Nie udzielam wielu wywiadów. Wywiad to trochê sztuczna forma wypowiedzi. Gdybym by³ filozofem, kimś, kto kszta³tuje gusta w kraju, zgadza³bym siê na wiêcej rozmów. Zgodzi³em siê na wywiad z Tob¹, bo Was znam. Poza tym w zwi¹zku z nasz¹ rubryk¹ chcia³bym, eby czytelnicy poznali mnie lepiej. Z regu³y jednak nie zgadzam siê na wywiady o moim yciu prywatnym. Dziêkujê za rozmowê. JŚ 7

8 irlandzki peryskop Zdjęcie miesiąca: Magazyn Link Polska zaprasza wszystkich do nadsy³ania propozycji swoich zdjêæ wykonanych w Irlandii wraz z krótkim komentarzem autora na adres: redakcja@linkpolska.com. Na autorów zdjêæ wybranych do publikacji w rubryce Zdjêcie miesi¹ca czekaj¹ nagrody! Nades³ane zdjêcia przechodz¹ na w³asnośæ redakcji, co jednocześnie oznacza przeniesienie na redakcjê magazynu Link Polska praw autorskich z prawem do publikacji w ka dym obszarze. NEWRY Z³amano prawa pracownicze Dzieci zachodniego Belfastu. Czêsto widywa³em je skacz¹ce po przystankach. JŚ BELFAST Belfast walczy z rakiem Od niedawna w Belfaście istnieje nowoczesne centrum badań nad rakiem.centrum badań chorób nowotworowych przy Queen s Hospital w Belfaście zostało otwarte 28 listopada 2007 roku. Ta warta ponad 25 milionów funtów placówka jest jedną z najnowocześniejszych i wiodących w Europie. Jednorazowo może pracować tu 300 naukowców z całego świata. Ich zadaniem jest poszukiwanie nowych rozwiązań i metod leczenia nowotworów w różnych stadiach rozwoju. Polacy zwolnieni z pracy na jednej z farm pieczarek w pobliżu Newry walczą o swoje prawa. Ich wniosek o rewizję został przyjęty przez Trybunał Pracowniczy w Belfaście. Wniosek o rewizję dotyczy dyskryminacji rasowej, złamania warunków umowy, niewypłacenia wynagrodzenia pobierania opłat z wynagrodzenia bez upoważnienia, prawa do płatnego urlopu oraz nieprzepisowego zwolnienia z pracy. Byliśmy na każde zawołanie - mówi Sławek, jeden z poszkodowanych Polaków, dodając, że przełożeni potrafili w nocy budzić ich uderzeniami w karawan, w którym mieszkali. Według oskarżycieli, ich korespondencja była otwierana zanim jeszcze dotarła do adresata. Polacy musieli pracować nawet 80 godzin tygodniowo, podczas gdy wynagrodzenie, które otrzymywali, pokrywało tylko 39 godzin. Jak opowiada jeden z poszkodowanych, w najbardziej nasilonym okresie konfliktu pracowników z właścicielem farmy doszło nawet do rękoczynów. Podczas wizyty właściciela farmy w karawanie Polaka, i kłótni o umowę, którą pracodawca rzekomo chciał odebrać, doszło do szarpaniny, po której Polak został oskarżony o agresywne zachowanie względem pracodawcy. Polacy nie byli zapisani do związków zawodowych, więc te odmówiły angażowania się w sprawę. Spór rozstrzygnie sąd. IRLANDIA PÓ NOCNA, REKLAMA Choæ informacja o Crimestoppers widnieje na Land Roverach policyjnych to pamiêtaæ nale y, e jest to niezale na organizacja wspó³pracuj¹ca zarówno z policj¹, jak i z innymi organizacjami zwalczaj¹cymi ró nego rodzaju przestêpstwa fot. JŚ Anonimowo bezpieczniej Decydując się na życie w Irlandii Północnej, Polacy również biorą na siebie odpowiedzialność za bezpieczeństwo społeczeństwa, w którym żyją powiedział Trevor Annon, prezes Crimestoppers, zachęcając do korzystania z numeru Crimestoppers to niezależna organizacja mająca na celu wspieranie policji i innych organizacji w zwalczaniu przestępczości w Irlandii Północnej. Linia telefoniczna Crimestoppers: przeznaczona jest dla osób, które mogą posiadać informacje o przestępstwach, jednak z jakiś powodów nie chcą ujawnić swoich danych. Telefony linii Crimestoppers odbierają eksperci, którzy nie pytają o imię ani miejsce pobytu rozmówcy. Rozmowy nie są też nagrywane, a osoba korzystająca z usługi Crimestoppers pozostaje zupełnie anonimowa. Crimestoppers jest obecne w Irlandii Północnej od 10 lat, lecz na świecie działa już od 1976 roku. Organizacja narodziła się w Nowym Meksyku (USA) i dzisiaj odnosi sukcesy w ponad 20 krajach. Należy pamiętać, że Crimestoppers jest niezależną organizacją charytatywną, która nie zajmuje się nagłymi wypadkami. Aby uzyskać natychmiastowe wsparcie należy skontaktować się z policją, korzystając z numeru alarmowego: 999. Więcej informacji na temat Crimestoppers uzyskać można na stronie 8

9 irlandzki peryskop BELFAST 25 za protekcjê Emigranci z Europy Wschodniej mieszkający w Północnym Belfaście zostali zastraszeni, napisał Sunday Life. Zażądano od nich 25 funtów tygodniowo za tak zwaną protekcję. Z końcem roku doszło do dwóch niepokojących incydentów w północnym Belfaście. Jak podaje Sunday Life, do wyłudzenia pieniędzy od emigrantów dopuścili się byli członkowie jednej z organizacji bojówkarskich. Poszkodowani odmówili rozmowy z dziennikarzami, obawiając się dalszych szykan ze strony przestępców. Nieoficjalnie wiadomo, że sprawa dotyczyła zarówno grupy Polaków oraz Litwinów. DUNGIVEN Impreza z no em Dwóch Polaków dźgniętych nożem to wynik spotkania świątecznego w Dungiven. Jeden z nich w ciężkim, ale stabilnym stanie, trafił do szpitala. Do zdarzenia doszło na spotkaniu świątecznym zorganizowanym dla społeczności polskiej z okręgu Dungiven. Podczas spotkania przyszła grupa ludzi z zewnątrz, Litwinów i prawdopodobnie Rumunów, którzy byli uzbrojeni w noże. Był to więc zamierzony atak powiedziała BBC Anne Brolly z Glenshane Community Development, organizatora imprezy. Podkreśla ona również, że to było pierwsze tego typu zdarzenie w Dungiven, dlatego bardzo zaniepokoiło lokalnych mieszkańców. Było w nie zamieszanych około 30 osób. BELFAST Projekt artystyczno-medialny trwa Whose voice is it anyway to nazwa projektu, o którym pisaliśmy w marcowym numerze magazynu Głosik. Projekt Anthony ego Haugheya i Susanny Bosch, wykładowców Uniwersytetu Ulster, jest pewnego rodzaju odpowiedzią na niedostępność dużych mediów dla przeciętnego odbiorcy. Udział w projekcie daje możliwość własnej wypowiedzi w wybranej przez siebie formie filmowej. Projekt zaczął się od zajęć teoretycznych prowadzonych przez doświadczonego filmowca Kevina Duffy ego. Wykłady dotyczyły obsługi kamer, prowadzenia wywiadów i edycji materiałów. Obecnie powstaje między innymi dokument filmowy o polskiej grupie motocyklowej, seria międzynarodowych programów kulinarnych oraz dokument o obcokrajowcach mieszkających w Krakowie. MW BELFAST, REKLAMA Naprawiamy samochód Mechanik samochodowy to zawód na Wyspach niezwykle pożądany, szczególnie wśród naszych rodaków. Wiadomo, że życie tutaj bez samochodu jest bardzo trudne, a naprawy w zakładach często kosztują bardzo dużo. Natomiast nasi rodacy to naród zdecydowanie zmotoryzowany. Minęły już czasy pedałowania na rowerze wśród zimna i słoty. Większość z nas porusza się teraz samochodami i tutaj powstaje luka rynkowa do zapełnienia przez naszych rodzimych mechaników. Przecież samochody się psują, a mało kto kupuje nowy. Jak się okazuje, w Irlandii Północnej istnieją już zakłady napraw samochodów z częściowo lub w całości polską obsługą. Znaleźliśmy jeden z nich w Belfaście, a właściwie na jego obrzeżach, w Dunmurry. Auto Clinic, bo tak się ten zakład nazywa, jest prowadzony przez Michała Jaciubka od ponad roku i zatrudnia wyłącznie Polaków. Chociaż wydawać by się mogło, że jest nastawiony tylko na polską klientelę, to jednak Irlandczycy również chętnie w Auto Clinic naprawiają samochody. Dlaczego? Stawiamy na jakość wykonania mówi Michał, który zawód wykonuje od 15 lat No i staramy się, aby nasze ceny zawsze były niższe niż u konkurencji, dlatego na brak pracy nie możemy narzekać. Rzeczywiście. Pomimo że zakład mieści się teraz w niezbyt dużej hali przystosowanej do obsługi 3 samochodów w tym samym czasie, to jednak widać, że interes szybko się rozrasta. Posiadamy jeszcze jedną halę, w której wykonujemy kompleksowe usługi blacharsko lakiernicze mówi Michał i za kilka miesięcy w całości przenosimy tam zakład. Wszystko jeszcze w fazie remontu, ale już widać, że przemyślane i zaplanowane zaplecze biurowe, specjalnie wydzielona komora do lakierowania samochodów, zaplecze socjalne, kilka stanowisk dla remontowanych samochodów, cały sprzęt nowy, na podłodze terakota. Przed zakładem ciężarówka do pomocy drogowej, oprócz niej samochód służbowy do doraźnej pomocy... BRU 9

10 TEMAT NUMERU Trudno jest byæ dziewczyn¹ motocyklisty - mówi Ania - czasami mam wra enie, e jestem na drugim miejscu. NIEDZIELA RAZEM, NIEDZIELA OSOBNO Niedziela to jedyny dzień w tygodniu, który Daniel może spędzić w całości z żoną Izą i z dziećmi. Nie zawsze jednak zostaje w domu, bo niedziela to dla Daniela również dzień drogi. Wsiada na motocykl i znika gdzieś na irlandzkich trasach. Często zabiera 7-letniego syna Kubę. Gdy pytam mamę Kuby, co czuje żona i matka, gdy widzi swoich mężczyzn odjeżdżających na motocyklu, Iza przez chwilę milczy, w jej oku kręci się łza. Gdy Daniel kupił motocykl byłam bardzo zadowolona, bo spełniło się jego marzenie mówi zatroskanym głosem martwię się jednak, gdy zabiera Kubę, bo może zdarzyć się wypadek. Daniel za- pewnia jednak, że zabierając syna na motor jest niezwykle ostrożny, nie daje ponieść się adrenalinie. Sam Kuba, mimo niegroźnego wypadku, w którym brał już udział, wciąż lubi wyprawy z tatą. Obecnie jego marzeniem jest posiadanie quada, natomiast marzeniem jego taty jest, aby quada synowi kupić. Gdy spotkałem Daniela w drodze, z ciężkim motorem, w skórzanych ubraniach, wyglądał jak typowy macho. Gdy spotkałem go po raz drugi w jego domu, odkryłem w nim innego człowieka. Dobry ojciec, kochający mąż, odpowiedzialna głowa rodziny. Na kubku, z którego pił kawę podczas naszej rozmowy, nadrukowany był sympatyczny kotek. Daniel wygląda na pewnego siebie mężczyznę, który realizuje swoje zamierzenia. Jego doświadczenia emigracyjne nauczyły go, jak zadbać o siebie i o swoją rodzinę. Pracuje w logistyce. Zdecydował się na życie w Irlandii i planuje tutaj zostać. Śmieje się jednak, że gdy był w Holandii też tak mówił, a jednak zmienił miejsce pobytu. Tutaj trzyma go więcej. Jego synowie chodzą do lokalnej szkoły w Armagh. W Armagh też kupił dom i wygląda na to, że osiedlił się na dłużej. Odskocznią od stabilizacji jest motor. Daniel z dumą opowiada o swoich synach: Fajnie by było, gdybyśmy za kilka lat mogli razem pojeździć. Ja usiadłbym na swój motocykl, a mój syn na swój. Marzeniem Daniela jest, aby jego żona również 10

11 TEMAT NUMERU MOTOCYKL NA PIERWSZYM MIEJSCU tekst: Jakub Świderek zdjêcia: Marcin Wilkowski Motocykl to odskocznia od wszystkiego mówi Daniel (pierwszy od lewej) Polsk¹ grupê motocyklow¹ spotkaæ mo na na irlandzkich drogach. Ró ni ludzie z ró nych środowisk, których ³¹czy pasja do ciê kich maszyn odnaleźli swój w³asny sposób na ycie na emigracji. MOTORCYCLES ABOVE ALL ELSE! A Polish motorcyclist group can nowadays be seen on Irish roads. Different people from different circles, united by their passion for heavy machines, have found their own way of living having emigrated. The adventure of the Polish motorbike group began in the April 07 issue of G³osik magazine. Zenek, a 26 year-old motorcyclist from Newry, in his interview for the magazine, encouraged other Polish fans of two wheels - to join him for a ride. Currently there are over 20 people in the group. I hope the number will increase to 50 members in the near future. - says Zenek. Full translation coming soon on 11

12 TEMAT NUMERU jeździła na motorze. Iza jednak nie odnajduje się w tej roli. Odczuwa strach, gdy Daniel przyspiesza. Jednak mimo obaw, które w sobie nosi, Iza wykazuje wielką kobiecą mądrość. Nawet, gdybym mogła zabronić im jazdy na motorze, nie zrobiłabym tego, bo wiem, że wówczas byliby nieszczęśliwi. Pasja Daniela do motocykli rozpoczęła się przypadkiem, gdy jego kolega pozwolił mu jeden poprowadzić. Daniel jednak długo nie kupował własnej maszyny. Dopiero w Irlandii zdecydował się na jej nabycie. Paradoksalnie zachęciła go do tego żona. Daj zaliczkę i masz motor - powiedziała Iza, gdy zobaczyła błysk w oku Daniela, podczas gdy on oglądał motocykl. Początkowo jeździł sam, potem przyłączył się do polskiej grupy motocyklowej. Nie potrafię wytłumaczyć fenomenu jazdy w grupie mówi Daniel po prostu tworzy się wyjątkowa atmosfera. POLSKA GRUPA MOTOCYKLOWA Przygoda polskiej grupy motocyklowej rozpoczęła się w kwietniowym numerze magazynu Głosik. Zenek, 26-letni motocyklista z Newry, zdecydował się na rozmowę i publikację, bo chciał zachęcić innych Polaków, miłośników dwóch kółek, do wspólnych wypraw. Obecnie w grupie jest ponad 20 osób. Mam nadzieję, że grupa będzie zwiększać się z miesiąca na miesiąc. Może za jakiś czas będzie to 50 osób - mówi Zenek. Wśród kolegów Zenka są ludzie z różnych środowisk, mniej lub bardziej wykształceni. Łączy ich wszystkich jedna rzecz pasja do motorów, poznawanie nowych ludzi i nowych miejsc. Spotykamy się i jest praktycznie jeden temat - mówi Zenek, który przyjechał z atrakcyjną, tajemniczą dziewczyną. Reakcje ludzi na motocyklistów są bardzo różne. Jedni odnoszą się do grupy entuzjastycznie, podziwiają motocykle, chcą dowiedzieć się więcej o ich właścicielach. Są też tacy, którzy uważają, że motocykliści stanowią zagrożenie na drodze, nazywają ich dawcami nerek. Trzeba liczyć się z dużym ryzykiem, ale zginąć można również przechodząc przez pasy - komentuje Zenek, dodając, że jeden z jego kolegów miał niedawno wypadek. Szczęśliwie obeszło się bez poważnych urazów. Poszkodowany potrzebował jednak trochę czasu, aby ochłonąć i ponownie usiąść na motor. Zenek mówi też, że kierowcy puszek, jak nazywane są przez motocyklistów samochody, często traktują dwukołowców, jako niższych w hierarchii użytkowników dróg. Z rozmowy z Zenkiem wynika, że jego ogólne doświadczenia z Irlandczykami nie są najlepsze. Opowiada o tym, że na co dzień Irlandczycy klepią go po ramieniu i uśmiechają się, podczas gdy ich intencje nie zawsze są dobre. Jeśli chodzi o jazdę na motocyklu, pochodzenie nie ma znaczenia - stwierdza jednak - motocykl może być pomostem między ludźmi. Z Polakami jeździ Słowak, jeździło dwóch Niemców. Dla Irlandczyków Jak twierdz¹ motocykliści, w grupie tworzy siê wyj¹tkowa atmosfera Dokument filmowy o polskich motocyklistach na drogach Irlandii Pó³nocnej nakrêcony w ramach projektu Whose voice is it anyway, o którym pisaliśmy w numerze marcowym magazynu G³osik, ju wkrótce w też jest miejsce w grupie. Trochę w cieniu mężczyzn na motocyklach pozostają ich kobiety, które również przyjechały na spotkanie. Anna, ładna dziewczyna o blond włosach, która jeździ na motocyklu ze swoim chłopakiem Bogdanem, mówi, że trudno jest być dziewczyną faceta na motorze. Czasami mam wrażenie, że jestem na drugim miejscu - śmieje się, dodając jednak, że nie boi się, że może stracić swojego mężczyznę na rzecz innej kobiety. Jazda na motorze to dla Anny duże przeżycie, choć przyznaje, że siedząc z tyłu można się zmęczyć. Stwierdza też, że na początku ciężko jej się było przyzwyczaić do kasku, z którym nie mogła się rozstawać. No i wciąż się boi, gdy Bogdan przyspiesza. Najwyraźniej jednak emocje i adrenalina związana z szybką jazdą są silniejsze niż strach, bo Anna wygląda na szczęśliwą dziewczynę. Starszy syn Daniela ju jeździ na motocyklu z tat¹. M³odszy, Filip, wci¹ czeka na swoj¹ kolej MOTOCYKL NIE WYBACZA B ÊDÓW W życiu chyba każdego mężczyzny ujawnia się potrzeba ucieczki i izolacji, dla której bardzo dobrym rozwiązaniem jest jazda na motocyklu. Ta odskocznia od wszystkiego, jak powiedział Daniel, zapewnia poczucie niezależności. Wolność, jazda, prędkość to rzeczy, które wyliczył Zenek, gdy zapytałem go, czym chciałby zachęcić innych do zakupu motocykla. Motocykl jednak nie wybacza błędów i dla młodych, niedoświadczonych kierowców mocny silnik może okazać się zgubny. Daniel, Zenek i ich inni koledzy mają już doświadczenie i wiedzą na co mogą sobie pozwolić na drodze. Na pewno więc decydując się na zakup motoru w Irlandii Północnej warto skontaktować się z motocyklistami z polskiej grupy. Jeśli chcesz skontaktowaæ siê z Zenonem, motocyklist¹ z polskiej grupy, zadzwoñ pod numer: If you want to get in touch with Zenon, Polish motocyclist, call:

13

14 historia Koniczynowy miecz Piotr Miś W większości przypadków zewnętrznego zagrożenia i związanej z nim katastrofy wychodziła Europa obronną ręką w stylu bojowo-bohaterskim. W 732 roku dzielnie dokazywał Karol Młot, gromiąc niemiłosiernie Arabów pod Poitiers na terenie dzisiejszej Francji. W 1683 roku wykazał się Jan III Sobieski, rozwiewając tureckie nadzieje na uroczy wieczorek przy wiedeńskiej kawce. Pozazdrościł mu później rodak, Józef Piłsudski, roznosząc na ułańskich szablach bolszewickie zagony w 1920 roku pod Warszawą. Irlandczycy wybrali inną, sympatyczniejszą drogę, wyciągając kontynent z tarapatów przy pomocy zwyczajnej książki. W szystko to za sprawą mnichów, którzy oddaleni od wojennego zamętu na kontynencie, jaki nastał po upadku Imperium Romanum w V i VI wieku po Chrystusie, stworzyli godne uznania centra kulturalne w licznych klasztorach Zielonej Wyspy. Powstanie owych ośrodków było możliwe dzięki ubocznemu położeniu ich krajowego matecznika i kompletnemu deficytowi tutejszych miast. Zamiast więc iść za przykładem rzymskim, budując hierarchię biskupią w oparciu o miasto, utworzyli opactwa. Skupieni w nich mnisi przechodzili gruntowną edukację opartą o wszystkie kluczowe osiągnięcia starożytnej cywilizacji. Zgłębianie Wergiliusza, Horacego, Owidiusza oraz analiza homerowej Iliady i Odysei należały do ich bazowych zajęć codziennych. Gwiazdy literackie starożytności zainspirowały też rozwój pisarstwa w języku ojczystym. Spisywano stare sagi iryjskie i tworzono nowe poematy, psalmy, żywoty świętych. Stało się to podstawą rozwoju piśmiennictwa w ogóle i przyczyniło do powstania wielu bogato zdobionych, tak zwaną półuncjałą irlandzką, ksiąg. Pierwszy zachowany rękopis iryjski, domniemanego Fionn, Krak i Wanda Fionn Mac Cumhail, mityczny wojownik irlandzki, mógł być, jak wskazują niektórzy badacze, inspiracją do powstania mitu o legendarnym założycielu Krakowa, Kraku, oraz jego córce Wandzie, tej samej, co to Niemiec się nie podobał. Postać pochodzi z cyklu feniańskiego, opowiadanego przez barda Osjana, który to z kolei był ulubieńcem i źródłem inspiracji tak Dantego, jak i rodzimego Słowackiego. Fionn, zarówno król, jak i heros był wodzem grupy wojowników i myśliwych określających się mianem fenian. Po siedmioletniej nauce u napotkanego na brzegu rzeki Boyne poety złowił sobie Łososia Wiedzy, też magicznego, i nie zważając na to, ugotował nieboraka. Przystępując do takiej kolacji skaleczył się w kciuk, który dzięki jego ssaniu dał mu mądrość owego gotowanego stworzenia. Dzięki niej dowiedział się jak pokonać zabójcę swego ojca, Goala, tudzież zdobył inne cenne umiejętności. Do jego kluczowych osiągnięć należało zbudowanie Grobli Olbrzyma (spolszczonej już przez naszych emigrantów na Kozły ), jako drogi do Szkocji. Innym razem rzucał w swego przeciwnika ziemią irlandzką znacznych rozmiarów, która jako swoisty chybiony pocisk spadła w morze, dając początek wyspie Man oraz jezioru Lough Neagh, skąd ziemię zaczerpnął. Podobno pojawiły się badania geologiczne próbujące wykluczyć prawdziwość początków wyspy i Grobli, ale bez wątpienia muszą całkowicie mijać się z prawdą. Wiadomo bez cienia wątpliwości, że sprawcą w obu przypadkach był Fionn i jego nadludzkie zdolności. autorstwa św. Kolumby, pochodzi jeszcze z VI wieku. Technika ta miała się później rozwinąć w Księdze z Durrow, Ewangeliarzu z Lindisfarne czy osławionej Księdze z Kells, dostępnych dzisiaj turystycznie w dublińskim Trinity College. Dzięki temu najstarsze księgi na kontynencie europejskim pochodzą z Irlandii. W czasie, gdy mnisi oddawali się w spokoju pasji bibliotecznej, reszta tego, co można było wówczas nazywać Europą, czyli Imperium Rzymskie, nie miało lekko. Podlegało bowiem najazdom barbarzyńców, a ci nie należeli do szczególnie okrzesanych. Wiedzeni zapałem piromanów puszczali z dymem liczne osady na kontynencie, i co ważne, tutejsze biblioteki. Sprawiło to, że Europa stanęła przed widmem przekształcenia swej populacji w gromadę łowców reniferów, co najwyżej pastuchów. W takim kształcie stawała się łatwym łupem bardziej wysublimowanych organizmów społecznych, które miały nadejść w niedalekiej przyszłości. Gromada pastuchów chętnie przyjęłaby bowiem wyższą cywilizację. Inaczej sprawa ma się z kulturą świadomą swej odrębności i dorobku, ta jest w stanie bronić swych zdobyczy, także mieczem. Iryjscy braciszkowie przekazali osiągnięcia europejskiego antyku następnym pokoleniom przez ich zachowanie w swych klasztorach i twórcze rozwinięcie, a także przez misję chrystianizacyjną, której podjęli się w tym czasie. Dzięki niej półdziką już niemal Europę przywrócili ponownie chrześcijaństwu, co jest ich kolejną zasługą. Obok krzyża nieśli pradawne księgi, rozpowszechniając ich przesłanie. Pokojowi apostołowie docierali do dzisiejszej Anglii, Francji i Włoch, a w późniejszym okresie nie pomijali i Polski. Jedna z takich ksiąg, przepisana w VIII wieku Ewangelia autorstwa iryjskiego zakonnika, który rezydował we francuskim Reims, znajduje się obecnie w Gnieźnie i stanowi jeden z najcenniejszych polskich zabytków piśmienniczych. Zasięg oddziaływania kulturalno-misyjnego był tak szeroki, że nasz uczony, Władysław Semkowicz, wywodzi imiona Mieszka I, zwanego też Dagome, właśnie z języka iryjskiego. Jeśli istnieje coś, co można określić tożsamością Europejczyka, to kształtują to bez wątpienia takie wydarzenia, jak Poitiers, Wiedeń, Warszawa oraz z całą pewnością biblioteczna działalność irlandzkich mnichów. Bezgraniczna Europa Od nowego roku Polska weszła do strefy Schengen, korzystając z bezgranicznego ruchu między państwami wspólnotowymi. Tymczasem pomysł jest raczej odgrzaniem dawnych obyczajów niż jakimś novum. Granice pojawiły się po raz pierwszy w starożytnym Rzymie (tzw. limes), gdzie starano się opierać je o przeszkody naturalne. Jeśli nie było konkretniejszych, jak rzeka (np. Ren) określało się terytorium na zasadzie: Do tamtych gór ziemia należy do mnie. Podobny brak precyzji był chętnie wykorzystywanym powodem wojen. Po krachu imperium naturalna granica pojawia się dopiero około XVII w., głównie we Francji i wiąże się z powstaniem państwa narodowego. Mimo wszystkich tych ustaleń ruch osobowy między państwami europejskimi, jak również handel, nie były ograniczane administracyjnie, a już z pewnością nie było żadnych paszportów (aż do XIX w). Największa wymiana międzynarodowa panowała na uniwersytetach. Polacy studiowali często we francuskiej Sorbonie, angielskim Oxfordzie czy uczelniach włoskich, a na Jagiellonce nie brakowało Węgrów i Niemców. To, co otrzymaliśmy niedawno w ramach UE znane już było naszym przodkom kilkaset lat temu. 14

15 fotogaleria Tomasz Tomaszewski Up and Down in Collective Poland POLSKA WIEŚ przechodzi obecnie przemiany na skalê niespotykan¹ w powojennej historii naszego kraju. Rolnicy, którzy jeszcze do niedawna wystêpowali przeciwko wejściu do Unii Europejskiej, s¹ dzisiaj jej najwiêkszymi entuzjastami i wygl¹da na to, e - jako grupa spo³eczna - to w³aśnie oni zyskali najwiêcej. Obraz polskiej wsi zmienia siê bardzo szybko. Zacz¹³em wiêc pracê nad esejem fotograficznym pokazuj¹cym te przemiany - w³aśnie teraz, zanim jeszcze wszystko upodobni siê do krajobrazu Europy Zachodniej. Bêdzie to dokument dla naszego pokolenia, ebyśmy pamiêtali, jak¹ drogê przebyli polscy rolnicy oraz dla pokoleñ nastêpnych, aby mog³y uczyæ siê polskiej historii na wiarygodnych przyk³adach. Na tym pozytywnym tle, pe³nym przyk³adów udanych inwestycji i dobrze prosperuj¹cych gospodarstw, warto przypomnieæ, jednocześnie zapomniany ju przez wiêkszośæ z nas, fenomen zwany PGR. Pañstwowe gospodarstwa rolne, propagandowa wizytówka PRL, chocia w rzeczywistości ca³kowicie niewydolne, przedstawiane przez nieomal pó³ wieku jako zwyciêstwo gospodarki socjalistycznej nad bur uazyjn¹, sta³y siê symbolem systemu i razem z nim uleg³y likwidacji. Te dawne maj¹tki polskie i niemieckie, przejête po Drugiej Wojnie, po raz drugi w stosunkowo nied³ugim czasie, za ycia zaledwie jednego pokolenia, przechodz¹ równie gwa³town¹ zmianê, wielki historyczny eksperyment, który dla wielu ludzi w nim uczestnicz¹cych przeradza siê w dramat, a dla innych, choæ znacznie mniej licznych, staje siê szans¹ na pozytywn¹ odmianê dotychczasowej egzystencji. Oto przyk³ady pierwszych zdjêæ, jakie powsta³y podczas kilku krótkich podró y, AT PRESENT, the Polish countryside is undergoing a transformation on a scale that has not been observed in the post-war history of our country. Farmers, who have recently been against becoming part of the European Union, are today its greatest enthusiasts and it seems that as a social group they are the ones who are enjoying the most benefit from it. The image of the Polish countryside is changing very rapidly. Therefore, I felt the need to start working on a photo essay showing these transformations immediately - before everything starts to resemble the landscape of Western Europe. It will be a document for our generation to help us remember what Polish farmers have undergone and for further generations so that they can learn Polish history from reliable examples. These are the examples of the first photos which were taken during the few short journeys which I embarked on throughout Poland in Full translation coming soon on 15

16 fotogaleria Up and Down in Collective Poland, Polska 16

17 Up and Down in Collective Poland, Polska fotogaleria 17

18 CO Z G OSIKIEM? G³osik zmienia swoje oblicze. Po 18 miesi¹cach obecności na rynku prasowym Irlandii Pó³nocnej przyszed³ czas na kolejny krok. Link Polska Media Group to nowa platforma medialna, ³¹cz¹ca w sobie tradycyjny druk i multimedia. magazyn Głosik jest pierwszym i wciąż jedynym polskim magazynem w Irlandii Północnej. Jego historia rozpoczęła się 18 miesięcy temu, gdy wydawca, Ewa Grosman, założycielka firmy Connect, zauważyła potrzebę utworzenia podobnej publikacji na rynku prasowym Irlandii Północnej. W trakcie rozeznania rynku, które przeprowadzałam w związku z rozwojem mojej firmy konsultingowej, zauważyłam, iż pracodawcy, firmy usługowe, organizacje rządowe i społeczne nie miały możliwości dotarcia do polskiej mniejszości narodowej. Także nasi rodacy mieli problemy z uzyskaniem informacji, nie tylko z powodu braku znajomości języka, ale również w związku ze znalezieniem się w nowej sytuacji, w obcym kraju. Najłatwiejszym sposobem rozwiązania tego problemu było stworzenie magazynu o charakterze społecznym. Decyzja o założeniu pisma była dość spontaniczna. Równie spontaniczne było nadanie magazynowi nazwy Głosik Glossy czy Small Voice brzmią miej infantylnie, ale cóż, gdzieś musieliśmy zacząć powiedziała Ewa Grosman. Głosik miesiąc po miesiącu zdobywał nowych czytelników. Rozpoczęło się od 5 tys. egzemplarzy miesięcznie. Lista dystrybucji zaczęła się jednak rozszerzać, bo wszędzie tam, gdzie bywali Polacy pojawiała się potrzeba dostarczania magazynu. W rezultacie doprowadziło to do zwiększenia nakładu do 7 tys. kopii, czytanych przez około 21 tys. Polaków w Irlandii Północnej. Głosik nie mógł pozostać niezauważony i szybko stał się czymś w rodzaju communications channel łącznikiem między polską i lokalną społecznością. Magazyn przez cały czas pozostawał bezpłatny. Dzięki temu rodziła się pewność, że każdy jeden numer, który opuścił drukarnię, nie marnował się i trafiał w ręce czytelników. I to był głosikowy atut w kwestii pozyskiwania reklamodawców, bo Polacy w liczbie ponad 30 tys. stanowią dla lokalnych przedsiębiorców z Irlandii Północnej dużą grupę nowych potencjalnych odbiorców. Aby Głosik mógł pozostać bezpłatny, redakcja zdecydowała, że część jego przestrzeni zostanie przeznaczona pod powierzchnię reklamową. Nie wszystkim czytelnikom podobał się pomysł komercjalizacji magazynu. Głosik jednak obronił się i ostatecznie zachował swój charakter, a jego atuty doceniły nie tylko ściśle komercyjne firmy, ale również organizacje rządowe i pozarządowe. Tak było w przypadku wyborów w Irlandii Północnej, kiedy to Electoral Commission zachęcała Polaków do oddania swojego głosu. Tak też było w przypadku serii reklam Nigdy nie pij, kiedy prowadzisz ( Never ever drink and drive ) czy kampanii informacyjnej dotyczącej opłat za wodę ( Water charges ). Policja Irlandii Północnej (PSNI) wykorzystała głosikową przestrzeń i zaprosiła Polaków do rekrutacji w swoje szeregi. Ogłoszenia dotyczące zatrudnienia zawsze znajdowały specjalne miejsce na łamach magazynu i przysłużyły się wielu czytelnikom, którzy właśnie dzięki Głosikowi mogli znaleźć zatrudnienie. Oczywiście nie można zapomnieć o firmach prowadzonych przez Polaków dla Polaków, które też zawsze mogły liczyć na wsparcie redakcji. Z założenia Głosik miał być magazynem informacyjno poradniczym. Sekcja Poradnik zawsze cieszyła się dużą popularnością, co nie dziwi. Redakcja magazynu starała się jednak zachować również czyste formy dziennikarskie. W jednej ze stałych rubryk zagościł na przykład fotoreportaż, gatunek dziennikarski, który niestety coraz rzadziej odnajduje przestrzeń dla siebie w prasie drukowanej. Bez wątpienia największym sukcesem tej rubryki i całego magazynu była publikacja fotoeseju Cyganie, inni ludzie tacy jak my autorstwa światowej sławy fotografa Tomasza Tomaszewskiego, którego inny esej Polska PGR opublikowany jest w niniejszym numerze magazynu Link Polska. Frankie Queen to kolejny, tym razem irlandzki fotograf, który zagościł w rubryce Fotoreportaż oraz udzielił ekskluzywnego wywiadu dla polskich czytelników. Głosik starał się kierować uwagę swoich dziennikarzy w kierunku różnych środowisk. Gościł zarówno w biurze szefa Komisji Europejskiej w Irlandii Północnej Eddiego McVeigh oraz w domu motocykli- 18

19 What about G³osik? G³osik is changing its face. After 18 months on the Northern Ireland press market, the time has come to take the next step. Link Polska is a new Media Group that joins traditional print and multi - media. Apart from the monthly magazine Link Polska - which is a continuation of the G³osik magazine, the new media will be accessible through Current affairs, advice, features, culture, galleries and tourism are just few of the articles you will be able to see on the new website. Furthermore the Polish radio station Link Polska FM and Link Polska TV will be available via As a result of the development of the magazine, we have decided not only to make use of new technologies, but also to enter new markets. This is the reason why we set up Link Polska Media Group - to include media activities related to the magazine, portal, on-line radio, a TV station and the photo agency. We are also planning to organize media workshops and cultural events on a regular basis. said Ewa Grosman, Link Polska director. sty Zenona Miśtaka. Relacjonował lipcowe marsze oranżystów oraz marcowe pochody z okazji Dnia Świętego Patryka. Magazyn opowiadał o blaskach i cieniach emigracji... Głosik nie ograniczał się tylko do działalności wydawniczej. Tydzień Kultury Polskiej zorganizowany przez redakcję magazynu oraz Stowarzyszenie Polskie w Irlandii Północnej był przykładem aktywności wydawnictwa w dziedzinie promowania kultury i integracji. Wystawy fotografii, malarstwa i rysunku, koncerty muzyki młodzieżowej i poważnej, piknik i w końcu Festiwal Filmów Polskich, który swoją obecnością uatrakcyjniły gwiazdy polskiego kina - Piotr Adamczyk, Tomasz Karolak i Tomasz Kot. Oprócz wydarzeń kulturalnych Głosik organizuje konkurs Small Voice Business Awards i corocznie przyznaje nagrody lokalnym przedsiębiorcom nominowanym przez ich polskich pracowników. Rok 2008 również zapowiada się obficie w wydarzenia, jednak to już nie Głosik będzie zachęcał czytelników do aktywnego udziału w organizowanych imprezach. Doświadczenie, które zdobyła redakcja magazynu w przeciągu 18 miesięcy, rozmowy ze specjalistami mediów oraz z czytelnikami przekonały wydawcę magazynu Głosik do zmiany nazwy i rozszerzenia działalności medialnej. Link Polska Media Group to platforma medialna, która oprócz miesięcznika Link Polska zajmującego miejsce po Głosiku będzie aktywna również w Internecie - to adres na bieżąco uaktualnianej strony internetowej. Aktualności, porady, felietony, kultura, galerie, turystyka, to tylko niektóre propozycje w sieci. Docelowo na będzie można posłuchać polskiej stacji radiowej Link Polska FM oraz obejrzeć Link Polska TV, tematyczną telewizję interaktywną z programami do odtworzenia 24 godziny na dobę. Magazyn Link Polska również różni się od magazynu Głosik. Przede wszystkim zmienił się papier i rozmiar. Do stałych współpracowników dołączyli nowi. Między innymi nową rubrykę Z dalekiego kraju poprowadzi Piotr Poraj Poleski, dziennikarz i dokumentalista TVP, laureat wielu konkursów, który otrzymał Nagrodę Media- Prize Fundacji Josepha Pulitzera za adaptację książki Iona Pacepy Czerwone Horyzonty. W magazynie Link Polska wciąż jednak będzie przestrzeń dla młodych, początkujących dziennikarzy, którzy mogą proponować redakcji swoje teksty. Link Polska to wciąż porady dla Polaków mieszkających w Irlandii, informacje z Polski i ze świata, reportaże, wywiady, felietony, kultura i rozrywka nie tylko emigracja. Redaktorem naczelnym magazynu został Jakub Świderek, uprzednio dziennikarz magazynu Głosik. Dobrą wiadomością dla czytelników jest fakt, iż magazyn Link Polska pozostanie bezpłatny. Rozszerzona zostanie natomiast oferta dla reklamodawców, bo oprócz tradycyjnych reklam w magazynie udostępniona zostanie również przestrzeń w sieci. Wraz z rozwojem pisma, zdecydowaliśmy się na szersze wykorzystanie nowych technologii, przede wszystkim Internetu, oraz wkroczenie na nowe rynki. Dlatego też stworzyliśmy Link Polska Media Group, która obejmie działania medialne związane z magazynem, portalem, internetową stacją radiową i telewizyjną oraz agencją fotograficzną. Planujemy również organizację warsztatów medialnych oraz imprez kulturalnych. W związku z powyższym odważyliśmy się na zmianę nazwy magazynu powiedziała Ewa Grosman. JŚ 19

20 poradnik K³opotów nie nale y nikomu yczyæ. Zdarza siê jednak, e czasem w nie popadamy. Co zrobiæ, jeśli mamy zatarg z pracodawc¹, bankiem lub jak¹kolwiek inn¹ instytucj¹, od której oczekujemy uznania naszych racji? Dok¹d siê udaæ z k³opotami mieszkaniowymi, edukacyjnymi czy innymi problemami emigracyjnymi? Pierwsze kroki powinniśmy skierowaæ do Biura Porad Obywatelskich (Citizens Advice Bureau). Poznaj swoje prawa - Citizens Advice Bureau opracowa³: Pawe³ Bruger citizens Advice Bureau (CAB) powstało już w 1939 roku, jako niezależna instytucja doradcza, działająca na zasadzie wolontariatu. Ponieważ większość nierozwiązanych problemów w spornych sprawach wynika głównie z nieznajomości należnych obywatelom praw, CAB powołano z myślą o zwykłych obywatelach właśnie. Głównym założeniem biura jest darmowa i bezstronna pomoc, poradnictwo oraz pośredniczenie w rozmowach spornych stron, a nawet reprezentowanie obywatela w sądzie. CAB posiada wiele placówek na terenie Wielkiej Brytanii, w samym tylko Belfaście takich biur jest aż siedem. Wraz z napływem dużej ilości obywateli spoza Wielkiej Brytanii, Citizens Advice Bureau spotkało się z nowymi problemami. Obywatele krajów należących do Unii Europejskiej, w tym Polski, mają w UK takie same prawa i obowiązki, jak ludność lokalna, jednak wiele kłopotów, w które popadają, bierze się z niewystarczającej znajomości języka angielskiego. Dlatego CAB coraz częściej i coraz chętniej zatrudnia w swoich placówkach również polskich pracowników, których zadaniem jest pomoc naszym rodakom. Jednym z nich jest Alicja Matwiejczuk, na co dzień pracująca w biurze na Shankill Road (2 dni w tygodniu) oraz przy Suffolk and Andersonstown w Belfaście (3 dni w tygodniu). Większość spraw, którymi się zajmujemy dotyczy problemów z pracodawcami i niewypłacaniem przez nich należytych wynagrodzeń (minimalna stawka płacy od 1 października 2007 roku wynosi 5,52 funta/godzinę dla pracowników w wieku 22 lata i powyżej przyp. aut.) lub płatnych urlopów mówi Alicja. Wiele spraw dotyczy również wypadków przy pracy czy dyskryminacji na tle rasowym. Niestety bardzo często zdarza się, że nasi rodacy są niedoinformowani w podstawowych kwestiach. Ostatnio wiele przypadków dotyczyło nielegalnej pracy. Zdarza się, że ktoś pracuje, nawet latami, u jednego pracodawcy, a później starając się, na przykład, o Child Benefit (bo urodziło mu się dziecko) okazuje się, że nie ma on nawet National Insurance Number (brytyjskiego odpowiednika polskiego NIP-u) i nie jest zarejestrowany w Home Office (tutejszym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych). Pracuje więc nielegalnie i nie jest uprawniony do żadnych świadczeń. Wówczas staramy się taką sprawę rozwiązywać od początku: najpierw należy taką osobę zgłosić do Department of Work And Pensions, gdzie zostanie mu przydzielony osobisty numer NIN, dopiero później możemy wysyłać odpowiednie podania o świadczenia dodaje Alicja. CAB zajmuje się również mediacjami między konsumentem a instytucją, niekiedy reprezentuje obywatela nawet w sądzie. Bywa, że ktoś bierze kredyt, który, jak wiadomo, banki przyznają chętnie, a później okazuje się, że nie jest go w stanie spłacić. Bank straszy sądem, a klient przychodzi do nas z prośbą o pomoc. Wtedy podejmujemy się mediacji między obiema stronami Alicja podaje kolejny przykład. Wiele spraw, które pomagamy rozwiązać wiąże się też z zasiłkami Tax Credits. Polacy mają problem z ich uzyskaniem, poprawnym wypełnieniem dokumentów oraz z powstałymi z tego powodu nadpłatami (overpayment). Pojawia się coraz więcej przypadków, gdzie w dokumentach podano nieprawidłowe dane, zasiłki przyznano i wypłacano. Teraz HM Revenue & Customs (Urząd Podatkowy i Celny) dopatrzył się nieścisłości i nadpłatę należy oddać. Czasami suma jest wysoka, sięga nawet 6 tys. GBP. Dobrze by było, aby nasi rodacy korzystali z usług CAB przy wypełnianiu tego rodzaju kwestionariuszy, aby uniknąć nadpłat i nieprzyjemności związanych z ich zwrotem podsumowuje polska pracownica biura. Jednak nie tylko aż tak poważnymi sprawami zajmuje się ta instytucja. Doradcy CAB pomagają wypełniać rozmaite formularze czy pisać oficjalne listy, np. do pracodawcy lub urzędu. CAB udziela porad face-to-face, czyli doradca spotyka się osobiście z potrzebującym pomocy obywatelem i dokonuje wstępnego rozeznania w jego sprawie, po czym podejmuje się pomocy w jak najszerszym zakresie. Najpierw jednak należy umówić się na spotkanie. Można tego dokonać telefonicznie lub poprzez wcześniejszy, osobisty kontakt z dowolnym biurem. Można także skontaktować się z pracownikiem CAB przez stronę internetową: Tam również znajdziemy adresy i numery telefonów wszystkich biur CAB na terenie Irlandii Północnej. Citizens Advice Bureau w całej Wielkiej Brytanii planuje wkrótce uruchomienie specjalnej infolinii w naszym rodzimym języku. Początkowo będzie ona czynna 2 3 dni w tygodniu, docelowo ma działać cały czas. CAB chętnie zatrudnia również polskich wolontariuszy. Chociaż praca ta jest wykonywana za darmo, to ma jednak wiele pozytywnych aspektów - przede wszystkim nabieramy doświadczenia w poradnictwie prawnym, a po odbyciu praktyki oraz przejściu odpowiedniego szkolenia możemy zostać przyjęci do pracy na stałe, za wynagrodzeniem. 20