Z ŻYCIA PRZED- SZKOLA TWÓRCZOŚĆ DZIECKA KĄCIK DLA DZIECI DZIECIĘCA MATEMATYKA CZĘŚĆ II METODA RUCHU ROZWIJAJĄCE- GO WERONIKI SHERBORNE

Transkrypt

1 NASZ ADRES Tel.: Redaktor wydania: Fax: Wioleta Milewska UL. SIENNICKA 19 B E mail: WARSZAWA przedszkole291@gmail.com Strona internetowa: W tym numerze: Z ŻYCIA PRZED- SZKOLA 2-3 Numer 15 CZERWIEC 2014 TWÓRCZOŚĆ DZIECKA 3-5 SZANOWNI RODZICE! Nauczyciel prosi, aby dzieci przypomniały przysłowie związane z kwietniem. Dz.:,,W kwietni jak w pletni. Dzieci bawią się swobodnie na dywanie. W pewnym momencie dziewczynka śpiewa :,,Nie, nie kocham go w ogóle. Miłość trudna jest. - Na zajęciach dotyczących zawodów. N.:,,Kim chcesz zostać, gdy będziesz dorosły? Dz. 1:,,To moja tajemnica. Dz. 2.:,,Strażaczką. Dzieci oceniają ile waży nauczyciel. Dz. : 17 stopni :) KĄCIK DLA DZIECI DZIECIĘCA MATEMATYKA CZĘŚĆ II METODA RUCHU ROZWIJAJĄCE- GO WERONIKI SHERBORNE ZABAWY DLA DZIECI ZŁOTE MYśLI DZIECI Bardzo serdecznie witam wszystkich czytelników oraz zachęcam do zapoznania się z treścią ostatniej w tym roku szkolnym gazetki. W tym numerze polecam artykuł dotyczący Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne oraz dalszą część dziecięcej matematyki. Zachęcam również do zapoznania się z artykułem dotyczącym arteterapii oraz,,złotymi myślami dzieci. Przypominamy, że gazetka jest wydawana raz na kwartał. Jej sugerowana cena wynosi 2 zł. Pieniądze zostaną przeznaczone na zakup papieru i tuszu do drukarki. Jeżeli mają Państwo jakieś uwagi do treści zawartych w gazetce lub propozycje własnych artykułów bardzo prosimy o kontakt z jej redaktorem. ŻYCZĘ MIŁEGO CZYTANIA:) Życzę miłego czytania oraz udanych urlopów. Redaktor Redaktor

2 r. w naszym przedszkolu zostało wystawione przedstawienie przez dzieci z gr. IV z okazji Pierwszego Dnia Wiosny r. rozpoczęliśmy zbiórkę elektrośmieci r. w gr. II odbyły się zajęcia otwarte dla rodziców r.-,,Motyle wystawiły dla rodziców przedstawienie z okazji nadejścia wiosny r. grupa I zorganizowała zajęcia warsztatowe dla rodziców p.t.,,symbole wielkanocne r. dzieci z gr. IV były na konkursie teatralnym w Centrum Promocji Kultury w Dzielnicy Praga Południe r. gr. IV była na zajęciach warsztatowych p.t.,,stoliczku nakryj się. w Zamku Królewskim r.-,,Misie były w pobliskiej bibliotece przy ul. Paca r. w gr. III odbyło się integracyjne spotkanie warsztatowe dla rodziców o tematyce wielkanocnej r. gr. II była w Centrum Promocji Kultury w Dzielnicy Praga Południe na przedstawieniu w wykonaniu aktorów wrocławskiego Teatru OCH ART p.t.,,król Maciuś Pierwszy r. w gr. II odbyły się zajęcia otwarte dla rodziców r.-,,Motyle były w Szkole Podstawowej przy ul. Międzyborskiej r.-,,Biedronki były na wycieczce w Planetarium mieszczącym się w Centrum Promocji Kopernik r.-,,Żabki były w Pałacu Ślubów na Starym Mieście r. gr. II była w bibliotece przy ul. Paca r. gr. III oraz IV były na Olimpiadzie Przedszkolaków. Nasze dzieci zajęły II miejsce!!! r. w naszym przedszkolu został wystawiony teatrzyk o tematyce ekologicznej r. dzieci z gr. IV wystawiły przedstawienie p.t.,,witajcie w naszej bajce" w Przedszkolu,,Niezapominajka" r.-,,Motyle wystawiły przedstawienie p.t.,,witajcie w naszej bajce" dla Szkoły Podstawowej nr r. z okazji Dnia Matki w gr. II odbyły się zajęcia otwarte dla Mam r.-,,Żabki były w Straży Pożarnej r. gr. III oraz IV były w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie na spotkaniu przyrodniczym p. t.,,król Ogrodnik r. dzieci z gr. II oraz IV były w Szkole przy ul. Międzyborskiej na olimpiadzie sportowej. ( gr. II jako kibice; gr. IV jako uczestnicy olimpiady). Dzieci z gr. IV zajęły I miejsce!!! r. w grupie I odbył się Dzień Mamy oraz Taty r.-,,Biedronki były na wycieczce w Zamku Królewskim. Kolorowe kąty Przed rozpoczęciem zabawy powieś w każdym kącie pokoju balony w innym kolorze, każdy kąt to inny kolor. W czasie zabawy gra muzyka a dzieci chodzą po pokoju w jej rytm. Gdy muzyka przestaje grać, wołasz np. czerwony" i wszystkie dzieci musza pobiec do odpowiedniego miejsca. Domino Domino to gra polegająca na łączeniu takich samych elementów. Jubilat staje w środku koła i mówi: Jestem pierwszym elementem domina. Proszę do siebie kogoś kto, tak jak ja, lubi wesołe piosenki. Kto pierwszy chwyci jubilata za rękę wygrywa i teraz on zaprasza kogoś o podobnych upodobaniach. Ostatnia osoba zamyka krąg i łączy nas wszystkich. Figurka Dzieci tańczą w parach w rytm muzyki. Gdy muzyka ucichnie, tańczące pary zastygają w bezruchu tworząc "skamieniałą figurkę". mgr Aleksandra Balzam Str. 2 Str. 15

3 NASZE PLANY:,,Zwierzęca pantomima r. z okazji Dnia Ojca w gr. II odbędą się zajęcia otwarte dla Tatusiów r. w naszym przedszkolu odbędzie się Piknik Rodzinny r.- odbędzie się Zakończenie Roku Szkolnego w gr. III oraz gr. IV r. zostanie zorganizowana wycieczka dla wszystkich przedszkolaków z okazji Dnia Dziecka r.- w gr. I oraz gr. II odbędzie się Zakończenie Roku Szkolnego. Przygotuj karteczki z obrazkami zwierząt (możesz je powycinać z magazynów i przykleić na kartki). Poproś jedno dziecko (za każdym razem inne), aby wylosowało kartkę i spróbowało pokazać PRZEDRUK: DWUMIESIĘCZNIK,,PRZYJACIEL NR 1/2012 (32) (bez słów i odgłosów) wylosowane zwierzątko. Przygotuj po jednej kartce ze zwierzątkiem dla każdego dziecka. Wyścig gazet W tej grze wszystkie dzieci stoją w rzędzie naprzeciwko ściany i dostają po dwa kawałki gazety, na których mogą stanąć, jedna noga na każdym. Na hasło Start!" zawodnicy zaczynają poruszać się w kierunku ściany. jeśli ktoś jakąś częścią ciała dotknie podłogi, musi zaczynać od początku. Moc, która drzemie w procesie tworzenia, daje dziecku satysfakcję i spełnienie. Twórcza aktywność pozwala zwiększyć poczucie wartości i wiary we własne możliwości, odblokować napięcia, uwolnić ukrywane emocje oraz komunikować się ze światem zewnętrznym. Sztuka to język uniwersalny. Proces tworzenia, nie dotyczy tylko dorosłych ale także dziecka. Nie jest ważny wytwór sztuki jako dzieło, nie jest istotne, czy nos jest prosty lub oko we właściwym miejscu liczy się proces powstawania, zaangażowanie dziecka na tym etapie, kiedy powstaje dzieło małego artysty. Bez fałszu Zdaniem Marii Tyszkowej: dziecko, które tworzy i przeżywa dzieła sztuki, zyskuje szanse zwielokrotnienia tych przeżyć, jakich dostarcza mu świat realny, a zarazem chwilowego uwolnienia się od presji praw i wymagań w tym świecie obowiązujących. Str. 14 Str. 3

4 Rysowanie wyzwala w dzieciach reakcje spontaniczne, odsłania osobowość. Moc, która drzemie w procesie tworzenia, daje dziecku satysfakcję i spełnienie. Szczerość i prostota dzieci wyraża się w rysunku istnieniem tego, co je wzrusza w ich życiu, zadziwia, zachwyca, co chcą poznać jeszcze raz i jeszcze raz przeżyć, nad czym rozmyślają ( ). W rysunkach nie ma fałszu i przemyśleń, dziecko bezpośrednio i na gorąco wyraża swobodny obraz i swój emocjonalny stosunek do niego. Pojęcie arteterapii Kapłani egipscy leczyli ziołami i stosowali muzykoterapię. W starożytnej Grecji holistyczne ośrodki przywracały zdrowie i równowagę. Jedną z metod leczenia była sztuka. W latach powojennych sztuka zaczęła służyć medycynie w rehabilitacji. Formy wizualne tworzone przez pacjentów poddawane były interpretacji i konsultacji pod kątem znaczeń i symboli. Tak powstawały rysunki diagnostyczne. Kiedy Amerykanie zainteresowali się psychoanalizą uznano, że sztuka jest ważnym ogniwem w procesie terapeutycznym. Pomaga przepracować problemy, dociera do wypieranych emocji. Arteterapia to terapia przez sztukę, leczenie przez sztukę. Jako metoda oddziaływania wykorzystująca rożne techniki plastyczne i nie tylko ma na celu dostarczenie odprężenia, uwolnienie od napięć i odblokowanie emocji. Po raz pierwszy terminu użył w 1942 roku brytyjski artysta Adrian Hill. Arte (jęz. franc.) jest odpowiednikiem słowa ars, które pochodzi z języka łacińskiego, oraz słowa art z języka angielskiego i oznacza twórczość. Słowo terapia z kolei pochodzi od greckiego słowa therapeia i oznacza leczenie, przywracanie zdrowia i harmonii bez stosowania środków farmakologicznych. Pojęcie arteterapii w szerokim znaczeniu obejmuje muzykoterapię, choreoterapię, biblioterapię oraz działania terapeutyczne przy pomocy teatru, filmu, sztuk plastycznych, takich jak malarstwo, rzeźba grafika. W węższym znaczeniu arteterapia jest wykorzystaniem technik plastycznych i wytworów w terapii i diagnozowaniu zaburzeń psychicznych i emocjonalnych. Arteterapia ma również zastosowanie u ludzi zdrowych, ale nieprzystosowanych, konfliktowych, jako metoda odprężenia, uwalniająca od nadmiaru napięć. Brytyjskie Zgodnie z założeniami MRR pracujemy bez przyboru i muzyki, które rozpraszają, nadają niezgodny z wewnętrznym rytm i narzucają zmiany z zewnątrz. Konstruując zajęcia opieramy się na analizie ruchu wg R. Labana i pracujemy wg schematu: powitanie grupy, zabawa budująca świadomość osoby, ciała i otaczającej przestrzeni, zabawa/ćwiczenie oparte na relacji,,z (dziecko jest bierne, pod opieką partnera), następnie oparte na relacji,,przeciwko (obydwaj partnerzy silni i aktywni, dziecko uczy się stosowania siły bez agresji, wypróbowuje własną energię) i,,razem (silni i aktywni partnerzy współpracują, energię ukierunkowują na wspólne działanie), po czym następuje pożegnanie grupy. Pojmując, które aspekty ruchu uwzględnia dane ćwiczenie, możemy zaplanować sesję według indywidualnych potrzeb i możliwości psychofizycznych danego dziecka. Dostosowując zajęcia do potrzeb i możliwości dzieci pełno i niepełnosprawnych w naszym przedszkolu stosuje się zajęcia indywidualne terapii psychologicznej, integracji sensorycznej, zajęcia w małej grupie podczas muzykoterapii, w dużej grupie przy okazji zajęć z gimnastyki korekcyjnej i zorganizowanych zajęć z całą grupą, prowadzonych przez nauczycieli-wychowawców. Tworzy się pary dziecko nauczyciel, dziecko rodzic (podczas systematycznych spotkań z rodzicami w oddziale II), dziecko starsze dziecko (podczas zajęć integrujących dwa oddziały dzieci), dziecko inne dziecko ( różniące się poziomem rozwoju, jak również stopniem zaburzenia i funkcjonowania psychomotorycznego). Prowadzone działania z dziećmi w naszym przedszkolu, oparte na pierwszym, krajowym poziomie szkolenia, są początkiem naszej,,przygody z Metodą Ruchu Rozwijającego, dają wstępne doświadczenia i konstrukcje zajęć, wykorzystujące różne formy aktywności od kołysania po kręcenie w kocu. Są inspiracją dla innych pedagogów i rozwijają naszą kreatywność w relacjach z dziećmi i innymi ludźmi. Nawiązaliśmy kontakt z trenerem metody, panem Darkiem Okrzesikiem i mamy nadzieję na udział w niedługim czasie w szkoleniu drugiego poziomu. Wykorzystane materiały: - szkoleniowe, - Bogdanowicz M., Okrzesik D. (2012) Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia, - Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M. (1992, wyd. piąte 2003) Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka, Warszawa: WSiP, Str. 4 mgr Magdalena Karczewska Str. 13

5 Wedle Spitza okres przed końcem trzeciego i piątego miesiąca u niemowlęcia to kluczowy czas dla nawiązania fizycznych więzów z matką pozwalających na harmonijny rozwój i budowanie zdrowych relacji w dorosłości. Znane są objawy choroby sierocej, polegające na rytmicznym kołysaniu się dziecka w przód i tył, trzy etapy reakcji na rozłączenie z matką protest, rozpacz i jej ignorowanie, wiązane z zaburzeniami łaknienia i wycofania się z kontaktu. Ciepło dorosłego, bliskość i czułość daje dziecku poczucie bezpieczeństwa i przynależności do rodziny, umacnia jego poczucie własnej wartości i pozytywny obraz siebie samego. Z tych właśnie powodów prosta w swej strukturze, uniwersalna i naturalna Metoda Ruchu Rozwijającego cieszy się dużym uznaniem w świecie. Doświadczenia ruchowe są szczególnie ważne u dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych, które mają trudności w odniesieniu się do własnego ciała i do innych ludzi. Metoda znajduje zastosowanie również u dzieci z zaburzeniami mowy, afazją, dziećmi ze szczególnym uzdolnieniem i innych. Laban twierdził, że ruch to wyraz inwencji i doświadczeń dziecka, to pierwotne i fundamentalne działanie. Stowarzyszenie Arteterapeutów definiuje je jako formę psychoterapii, która wykorzystuje do komunikacji media artystyczne. W naszym kraju metodę szerzył jako pierwszy prof. Stefan Szuman, pedagog, psycholog i lekarz. Nie będę wnikać w podstawy naukowo-medyczne i terapeutyczne. Zastanówmy się, jak to się dzieje, że dzieci tak chętnie malują, rysują, lepią itd. Proces twórczy Na proces twórczy składają się: fantazja, czyli wyobraźnia, nastrój i chęci, aby coś zmalować. Do tych chęci możemy dziecko nakłonić. I warto to robić. W procesie twórczym biorą udział m.in. takie zmysły jak: wzrok, dotyk, słuch. Nasza pociecha rozwija się, a my możemy obserwować, jak to się dzieje. Ponieważ dziecko przeżywa, rysując, warto być przy nim, kiedy to robi, aby później rozumieć, co stworzyło. Tylko wówczas będziemy wiedzieć, co przedstawia rysunek. Po kilku minutach dzieci zapominają o rysunku i przechodzą do kolejnej zabawy. W procesie twórczym u dzieci najważniejsza jest ekspresja i sam akt tworzenia. Dzięki rysunkom możemy odczytać, jak dziecko interpretuje świat, swoje uczucia i jaki jest jego stosunek do otoczenia. Kolor w twórczości plastycznej dziecka Barwa ma decydujące znaczenie. Rodzimy się synestetami, co oznacza, że bodźce ze świata zewnętrznego odbieramy jednocześnie na wielu kanałach. Widzimy dźwięki, słyszymy kolory, postrzegamy kształty jako smaki. W czasie rozwoju nasz mózg redukuje pewne połączenia, zmysły ustalają się. Czasem jednak pewne połączenia pozostają. Wiemy też, że widzenie barw uzależnione jest od wieku dziecka i jego predyspozycji. Wrażliwość na barwy jest tym, co wrażliwość na dźwięki. W pewnej mierze wrodzona, ale zależna od wpływu otoczenia i środowiska. Możemy ów talent w dziecku rozwinąć lub zdusić. Z badań wynika, że w pierwszym miesiącu życia widzimy kolory: żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony, turkusowy, niebieski, seledynowy, purpurowy. W drugim odróżniamy barwę żółtą od zieleni, w trzecim żółtą od czerwieni. Rudolf Von Laban ( ) propagator tańca wyzwolonego, autor kinetografii (skale, symbole ruchowe), innowator nauki tańca, choreografii, edukacji i ruchu, twórca gimnastyki ekspresyjnej i twórczej. autor Bogusława Chmielewska Z wykształcenia magister sztuki (Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu, obecnie Uniwersytet Artystyczny). Str. 12 Str. 5

6 Celem metody jest wspomaganie prawidłowego rozwoju dzieci, rozwijanie przez ruch orientacji i świadomości swojego ciała, otaczającej przestrzeni, nawiązywanie relacji, nauka dzielenia przestrzeni z innymi, akceptacja siebie i innych, twórcze działanie, korygowanie zaburzeń poprzez ruch, który wg Labana jest odzwierciedleniem naturalnych potrzeb dziecka, szczególnie zaś potrzeby aktywności. Brak ruchu prowadzi do stresu, zahamowań i napięć, a co za tym idzie do izolacji od otoczenia, utraty wiary w siebie i zamykania się we własnym świecie. Ujawniające się od początku życia naturalne potrzeby dziecka zaspokajane są przez rodziców poprzez wzajemny kontakt fizyczny, najpierw przez tulenie, kołysanie, następnie głaskanie, masaże, baraszkowanie. Metoda Ruchu Rozwijającego w dużej mierze wykorzystuje owe skłonności dziecięce i ich realizację. Psychologiczny mechanizm przytulania i kontaktu fizycznego wzmacnia matczyny instynkt reakcji na potrzeby dziecka, pobudza chęć opiekowania się i potrzebę karmienia potomstwa, oddziaływane holistycznie na psychikę, umysł i fizyczność dziecka. Znane są wielu obserwacje amerykańskich pediatrów wedle, których dotyk i tulenie maleństw miało dobroczynny wpływ na ich rozwój, zdrowie a nawet zdolność do przeżycia w trudnych warunkach (brak matki, schroniska). Podobnie eksperymenty Harlowa ukazywały, iż ograniczenie realizacji potrzeb istot do pokarmu i ciepłego miejsca nie gwarantuje odnalezienia się ich w przyszłości w dorosłej społeczności. Bliski kontakt z matką kształtuje mechanizmy emocjonalne pozwalające na wykształcenie prawidłowych kontaktów międzyludzkich. Str. 6 Str. 11

7 POKOLORUJ OBRAZEK W dniach r. w naszej placówce pan Dariusz Okrzesik przeprowadził szkolenie kadry pedagogicznej z zakresu,,metody Ruchu Rozwijającego (Developmental Movement ) fizjoterapeutki, Weroniki Sherborne. Metoda ta była opracowana w Wielkiej Brytanii w oparciu o teorię R. Labana (nauczyciel i współpracownik W. Sherborne) i na podstawie własnych, długoletnich doświadczeń w pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Dariusz Okrzesik - psycholog, absolwent Uniwersytetu Gdańskiego (Psychologia) i Akademii Wychowania Fizycznego w Gdańsku (odnowa biologiczna i fizjoterapia). Posiada uprawnienia lidera do szkoleń z upoważnienia International Sherborne Co-operation (certyfikat ISCO) w Anglii. Od 18 lat prowadzi grupy dla dzieci i młodzieży o różnym stopniu niepełnosprawności i ich rodziców Metodą Ruchu Rozwijającego W.Sherborne. Od 7 lat prowadzi zajęcia warsztatowe dot. tej metody dla studentów i dla nauczycieli. Str. 10 Źródło zbiory własne Str.7

8 - metalowe przedmioty (np. klucz, widelec, nożyczki); - przedmioty wykonane z tkanin (np. ręcznik, szalik, serwetka); - przedmioty papierowe (np. książka, gazeta, pudełko, kartka) Realizacja programu "Dziecięcej matematyki" gwarantuje, że wspomaganie rozwoju umysłowego zakończy się sukcesem, a edukacja matematyczna będzie dla dzieci przyjazna. Stosowanie go przeze mnie od lat w pracy z dziećmi- przynosi nadspodziewanie dobre wyniki kształcenia. Uzyskaliśmy znaczny przyrost dziecięcych kompetencji. Nasze dzieci kończące edukację przedszkolną są o wiele lepsze przygotowane do szkoły w porównaniu do rówieśników nie objętych tym programem. Rozumują operacyjnie lepiej od rówieśników i chętnie rozwiązują trudne intelektualnie zadania. Potrafią się przez dłuższy czas koncentrować się na zadaniach wymagających wysiłku intelektualnego. Interesują się wszystkim co wiąże się z liczeniem. Potrafią liczyć do trzydziestu, do stu a nawet jeszcze dalej. Nie mają kłopotów z rozróżnieniem prawidłowego liczenia od błędnego i potrafią określić, jakich prawidłowości trzeba przestrzegać. Sprawnie dodają i odejmują w pamięci. Układają i rozwiązują zadania z treścią i są tym żywo zainteresowane. Doskonale orientują się w przestrzeni. Te wyniki kształcenia udaje się osiągnąć w trakcie interesujących dla dzieci zajęć, pełnych zabawy i radosnych przeżyć. Program Dziecięca matematyka : zapewnia dzieciom sukcesy w nauce matematyki; sprawia, że nauka matematyki jest przyjemna dla dziecka, nie trzeba przymuszać dziecka do odrabiania zadań; kształtuje takie cechy umysłu, dzięki którym dziecko może sprostać wymaganiom stawianym przez nauczyciela na lekcjach matematyki; kształtuje odporność emocjonalną dzieci; dopasowuje treści kształcenia do rzeczywistych możliwości dzieci, dzięki czemu wspomagany jest rozwój umysłowy dziecka. Pragnę przybliżyć Państwu zabawy, jakie organizujemy z dziećmi podczas zajęć. Zabawy te są świetnym sposobem na spędzanie czasu rodziców z dziećmi. Proponuję zabawę - "Zgadnij o czym myślę?" Zapewne wielu z Państwa zna ją z dzieciństwa. Na stoliku układamy różne przedmioty, po pięć: - z plastiku, w różnych kolorach (np. kubek do zębów, grzebień, pudełko); - drewniane (np. łyżka, deska do krojenia, klocek); - naczynia ze szkła (np. słoik, talerzyk, wazonik); Str. 8 Rodzic zwraca się do uczestników zabawy: " na stolikach są różne przedmioty, przyjrzyjcie się im, zabawimy się w zgadywanie. Zamknę oczy, Tymek wybierze jeden przedmiot, pokaże go nam i położy ponownie na stole; ja spróbuję odgadnąć, jaki to przedmiot. Zamykam oczy...już otwieram, zaczynam zgadywanie. - czy to jest przedmiot ze szkła? "Nie". To znaczy, że nie może to być: słoik, talerzyk, wazonik... Bo to wszystko jest ze szkła; - czy to jest przedmiot z drewna? "Nie". To znaczy, że nie może to być: łyżka, deska do krojenia, klocek... Bo to wszystko jest z drewna; - czy to jest przedmiot z metalu? "Tak". Może to być: klucz, widelec, nożyczki... - czy to służy do jedzenia? "Tak" - to jest widelec. Czy ten przedmiot wybrał Tymek? Brawa dla Mamy. Zagrajmy jeszcze raz. Zamykam oczy. Ula wybierze jeden przedmiot i odłoży na miejsce... Zaczynam odgadywać. Jakbym wymieniała nazwy wszystkich przedmiotów, to trwałoby to do wieczora. Muszę inaczej. Przedmioty maja kolory. Spytam o kolor. Czy Ula wybrała przedmiot w kolorze białym? "Nie" To nie może być: kartka, serwetka... itd. (wymieniam białe przedmioty). Czy ten przedmiot jest zielony? "Nie" To nie może być więc... (wymieniam zielone przedmioty). Może ten przedmiot jest czerwony? "Tak" Jeżeli jest czerwony, to może to być...(wymieniam wszystkie czerwone przedmioty). Już wiem jakiego jest koloru, spytam z czego jest Czy ten przedmiot zrobiony jest z tkaniny? "Tak" Już wiem: to jest czerwony szalik. Odgadłam. Brawo dla Mamy. Definiowanie przedmiotów dla dzieci jest pasjonujące, chociaż bardzo trudne. Celem zabawy jest klasyfikowanie, różnicowanie cech różnych przedmiotów. Próby definiowania wybranych obiektów przez podanie cech charakterystycznych. Wyodrębnianie zbiorów rzeczy, a także ich podzbiorów. Warto organizować dzieciom takie zabawy. Można odgadywać przedmioty rozłożone na stole. mogą być to również obrazki różnych zwierząt. Inną wersją tej zabawy jest odgadywanie osób, zwierząt, przedmiotów pomyślanych przez jedną z osób. Zabawy te sprzyjają także rozwojowi mowy, tworzeniu pojęć. Jest to dodatkowy argument przemawiający za koniecznością powtarzania ich. Życzę udanej zabawy z dziećmi serdecznie pozdrawiam mgr Jolanta Ładziak Str. 9