PL B ,EP, Wilfer Hans-Peter,Markneukirchen,DE BUP 06/02. Misztak Irena, PATPOL Sp. z o.o

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: (51) Int.Cl. G10G 5/00 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: (54) Stojak do instrumentów muzycznych (30) Pierwszeństwo: ,EP, (76) Uprawniony i twórca wynalazku: Wilfer Hans-Peter,Markneukirchen,DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 06/02 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 07/08 (74) Pełnomocnik: Misztak Irena, PATPOL Sp. z o.o. PL B1 (57) 1. Stojak do instrumentów muzycznych, posiadających korpus i szyjkę, szczególnie do gitar albo gitar basowych, przy czym stojak posiada ramowy korpus i dwa umieszczone na nim wzdłuż długości stojaka elementy podpierające, które są równoległe do siebie i służą jako podparcie dla korpusu instrumentu muzycznego, przy czym na ramowym korpusie jest umieszczony również element oporowy z powierzchnią służącą do oparcia szyjki instrumentu muzycznego, znamienny tym, że element oporowy (18) jest usytuowany w zasadzie równolegle do dwóch elementów podpierających (14, 15) i tym, że usytuowane wzdłuż jego długości elementy podpierające (14, 15) są zwymiarowane w taki sposób, że większa liczba instrumentów muzycznych jest ustawiona główną płaszczyzną zarówno prostopadle do elementów podpierających (14, 15), jak również prostopadle do przewidzianej powierzchni podporowej elementu oporowego (18) z zachowaniem odstępów między nimi wzdłuż długości elementów podpierających (14, 15).

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest stojak do instrumentów muzycznych posiadających korpus oraz szyjkę, szczególnie do gitar albo gitar basowych. Stojaki do instrumentów muzycznych, szczególnie gitar albo gitar basowych, są już dostępne na rynku. W znanych stojakach równoległe elementy podpierające dla korpusu instrumentu są przeważnie prostopadłe do czynnej powierzchni elementu oporowego dla szyjki instrumentu. Taki stojak do gitar jest w wielu przypadkach niepraktyczny. Stojaki tego rodzaju przeznaczone dla kilku gitar są rozbudowane konstrukcyjnie i zajmują dużo miejsca. Poza tym przy odkładaniu instrumentu na stojak wymagana jest przy tradycyjnych modelach dokładność jego ułożenia, co w gorączkowej atmosferze występów estradowych nie zawsze jest możliwe. Przedmiotem wynalazku jest stojak do instrumentów muzycznych posiadających korpus i szyjkę, szczególnie do gitar albo gitar basowych, przy czym stojak posiada ramowy korpus i dwa umieszczone na nim wzdłuż długości stojaka elementy podpierające, które są równoległe do siebie i służą jako podparcie dla korpusu instrumentu muzycznego, przy czym na ramowym korpusie jest umieszczony również element oporowy z powierzchnią służącą do oparcia szyjki instrumentu muzycznego. Istota niniejszego wynalazku polega na tym, że element oporowy dla szyjki instrumentu muzycznego ze swoją czynną powierzchnią styku jest usytuowany w zasadzie równolegle do dwóch biegnących w kierunku długości stojaka elementów podpierających dla korpusu instrumentu. Gitara albo gitara basowa jest przy tym w taki sposób pozycjonowana na umieszczonych w pewnej odległości od siebie elementach podpierających, że jej główna płaszczyzna jest usytuowana prostopadle zarówno do elementów podpierających korpus jak również do powierzchni oporowej elementu oporowego dla szyjki instrumentu. Przy stojaku według wynalazku gitara jest wkładana względnie wyjmowana ruchem odbywającym się w zasadzie w głównej płaszczyźnie gitary. Przy tym ma miejsce również ruch obrotowy wokół osi prostopadłej do głównej płaszczyzny gitary. Korzystną formą wykonania wynalazku jest stojak dla kilku instrumentów. Biegnące w kierunku długości stojaka elementy podpierające są zwymiarowane w taki sposób, że kilka instrumentów z zachowaniem odstępów między nimi może być wstawionych wzdłuż biegnących w kierunku długości stojaka elementów podpierających. Gitary są ustawione jedna za drugą, co jest rozwiązaniem zajmującym mało miejsca i równocześnie estetycznym. Biegnące w kierunku długości stojaka elementy podpierające są wykonane jako elementy ciągłe, tak że jeden element podpierający podpiera - przynajmniej częściowo - kilka gitar. Elementy podpierające mogą być również podzielone na kilka odcinków częściowych w zależności od ilości ustawionych na nich instrumentów. W szczególnie korzystnej formie wykonania wynalazku powierzchnia styku albo linia styku elementu oporowego dla szyjki instrumentu w rzucie na płaszczyznę elementów podpierających korpus instrumentu leży na zewnątrz obydwu elementów podpierających. Jeśli stojak jest tak ustawiony, że płaszczyzna elementów podpierających w zasadzie jest usytuowana poziomo, to instrumenty muzyczne opierają się szyjką na elemencie oporowym przy określonym odchyleniu od pionu, co wskutek działania siły ciężkości gwarantuje stabilne położenie instrumentu na stojaku i estetyczny wygląd stojaka z gitarami. W dalszej korzystnej formie wykonania, biegnące w kierunku długości stojaka elementy podpierające są od strony końców połączone ze sobą za pomocą odcinków bocznych. Osiąga się przez to zamkniętą formę dla biegnących równolegle do siebie elementów podpierających. Boczne odcinki zapewniają boczną osłonę stojaka i chronią składowane w nim instrumenty. Elementy podpierające są usytuowane w takiej odległości jeden od drugiego, że instrumenty muzyczne nie tylko od góry do nich przylegają ale również zanurzają się w obszarze między nimi, co również stabilizuje położenie instrumentów. Odległość między wzdłużnymi elementami podpierającymi wynosi w przypadku gitar albo gitar basowych od 8 do 40 cm, a przeważnie mieści się w przedziale między 20 a 30 cm. W dalszej korzystnej formie wykonania na ramowym korpusie albo w obszarze wzdłużnych elementów podpierających są umieszczone urządzenia zawiasowe, które pozwalają na odchylenie względem elementu oporowego dla szyjki instrumentu przynajmniej zewnętrznego elementu podpierającego korpus instrumentu, przy czym obrót następuje wokół osi równoległej w zasadzie do elementów podpierających. Dzięki temu można stojak złożyć, tak że zajmuje mniej miejsca w transporcie i składowaniu, co obniża koszty eksploatacji. W pewnej konkretnej formie wykonania na elemencie oporowym dla szyjki instrumentu są umieszczone urządzenia rozdzielające, które biegnący w kierunku długości stojaka element oporowy,

3 PL B1 3 rozdzielają na kilka pododcinków odpowiadających ilości składowanych instrumentów ułatwiając użytkownikowi zachowanie odstępów między instrumentami. W pewnej konkretnej formie wykonania ramowy korpus posiada ramę podpierającą odchyloną w pozycji użytkowej od pionu. Do tej ramy z jednej strony są przymocowane elementy oporowe dla szyjki instrumentu a z drugiej strony elementy podstawy albo urządzenia mocujące do ściany. Stojak do instrumentów muzycznych jest w zasadzie pomyślany jako urządzenie stawiane na powierzchni podłogi. Po modyfikacji jest również odpowiedni do mocowania na ścianie, przy czym w przypadku zastosowania do gitar należy zadbać o zachowanie odpowiedniego odstępu od ściany. W szczególnie celowej, stabilnej a mimo to łatwej do produkcji formie wykonania ramowy korpus i/albo biegnące wzdłuż stojaka elementy podpierające i/albo element oporowy są wykonane z rur o kołowym przekroju poprzecznym. W celu ochrony instrumentów i/albo w celu lepszego ich zabezpieczenia przed poślizgami bocznymi, wzdłużnie elementy podpierające i/albo element oporowy są wyposażone przynajmniej częściowo w powłoki ze spienionego tworzywa sztucznego o stosunkowo wysokim współczynniku tarcia. Boczne poślizgi mogą być ograniczone względnie wyeliminowane przez odpowiednio ukształtowane urządzenia rozdzielające. W stojaku według wynalazku dwa elementy podpierające spełniają podwójną funkcję. Po pierwsze służą jako podparcie dla korpusu instrumentu muzycznego a po drugie stanowią usztywnienie ramowego korpusu stojaka. Przedmiot wynalazku został przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia formę wykonania stojaka do instrumentów muzycznych, z umieszczoną w nim gitarą basową, w widoku bocznym, fig. 2 - stojak według fig. 1 w widoku z góry, bez gitary, fig. 3 - przekrój stojaka według fig. 1 wzdłuż linii III-III, fig. 4 - widok czołowy stojaka według fig. 1, fig. 5 - stojak według fig. 1 w pozycji złożonej, fig. 6 - pierwszą alternatywną formę wykonania stojaka według fig. 1, fig. 7 - drugą alternatywną formę wykonania stojaka według fig. 1, fig. 8 - trzecią alternatywną formę wykonania stojaka według fig. 1. Na fig. 1 jest przedstawiona forma wykonania stojaka do instrumentów muzycznych w widoku bocznym, przy czym w stojaku znajduje się gitara basowa. Stojak 1 posiada ramowy korpus 13 z elementami podstawy 29, 30 oraz ramą podpierającą wykonaną tu w zasadzie w formie litery U. Rama podpierająca 28 w kształcie U jest za pomocą urządzeń zawiasowych 21, 22 połączona z elementami podstawy 29, 30. Dwa równoległe biegnące wzdłuż stojaka elementy podpierające 14 r 15 są połączone za pomocą odcinków bocznych 19, 20 tworząc czterokątny pierścień 36 z zaokrąglonymi narożami. Pierścień 36 w obszarze swoich bocznych odcinków 19, 20, przeważnie za pomocą połączeń śrubowych, jest zamocowany na elementach podstawy 29, 30, tak że stabilność ramowego korpusu 13 jest podwyższona przez wdłużne elementy podpierające 14, 15. Z wynalazku wynika podwójna funkcja wzdłużnych elementów podpierających a mianowicie podpieranie umieszczonych w stojaku instrumentów oraz usztywnienie ramowego korpusu 13. W celu ochrony znajdujących się w stojaku instrumentów oraz w celu zabezpieczenia ich przed ześlizgiwaniem się na boki, pierścień 36 jest obłożony spienionym tworzywem sztucznym superlon. Jak pokazano na fig. 1 jedną lub kilka gitar basowych składających się z korpusu 11 i szyjki 12 można osadzić na pierścieniu 36 w taki sposób, że gitary swoją główną płaszczyzną są ustawione prostopadle do biegnących w kierunku długości stojaka elementów podpierających 14, 15. Korpus 11 gitary albo gitary basowej w mniejszej formie wykonania zostaje osadzony na swobodnie wybranych miejscach podparcia 16, 17 na wzdłużnych elementach podpierających 14, 15. Wkładanie i wyjmowanie gitary następuje w zasadzie w kierunku leżącym w głównej płaszczyźnie gitary, ewentualnie przy równoczesnym jej odchyleniu wokół osi obrotu prostopadłej do głównej płaszczyzny gitary. W omawianej formie wykonania, w obszarze ramy podpierającej leżącym dalej od elementów podstawy 29, 30 na środkowym ramieniu ramy w kształcie U jest również wykonany biegnący wzdłuż długości stojaka element oporowy 18 usytuowany równolegle do wzdłużnych elementów podpierających 14, 15. Element oporowy 18 stanowi górną powierzchnię lub linię podparcia dla instrumentu ustawione na stojaku. O element oporowy 18 opiera się szyjka instrumentu. Na wzdłużnym elemencie oporowym 18 mogą być umieszczone urządzenia rozdzielające 23, 24, 25, które biegną w zasadzie prostopadle do elementu oporowego 18 i które w przypadku stojaka dla kilku instrumentów wyznaczają gniazda dla poszczególnych instrumentów. Równocześnie urządzenia rozdzielające mogą służyć do bocznej stabilizacji stanowiąc dodatkowe oparcie dla gitary.

4 4 PL B1 Na fig. 2 stojak według fig. 1 jest przedstawiony w widoku z góry. Dobrze widać bardzo charakterystyczny pierścień 36, składający się z biegnących w kierunku długości stojaka elementów podpierających 14, 15 oraz z odcinków bocznych 19, 20, stanowiący razem podparcie dla kilku instrumentów. Równocześnie pierścień 36 służy jako element usztywniający dla ramowego korpusu 13. Również opisane już wykonanie wzdłużnego elementu oporowego 18 z urządzeniami rozdzielającymi 23, 24, 25 dla kilku gitar staje się za pomocą fig. 2 lepiej zrozumiałe. Między urządzeniami rozdzielającymi 23, 24, 25 są utworzone pododcinki 26, 27, które są przewidziane do wstawiania instrumentów. W zależności od ukształtowania instrumentu do jednego pododcinka 26, 27 można ewentualnie włożyć kilka instrumentów. Wtedy jednak zwiększa się niebezpieczeństwo wzajemnych uszkodzeń przy wkładaniu i wyjmowaniu instrumentów ze stojaka. Element oporowy 18 wraz z usytuowanymi prostopadle względem niego urządzeniami rozdzielającymi 23, 24, 25 tworzy dla każdego pododcinka 26, 27 boczne ograniczenia i zapobiega przewróceniu się gitary w stojaku w kierunku równoległym do elementów podpierających 14, 15. Urządzenia rozdzielające 23, 24, 25 w celu podwyższenia siły przyczepności oraz ochrony instrumentów przed uszkodzeniem są wyposażone w powłoki z tworzywa sztucznego 34. Na fig. 3 stojak według fig. 1 jest przedstawiony w przekroju, przy czym pierścień 36 jak również ramowy korpus są wykonane z rur, przeważnie rur metalowych. Na metalowe rury pierścienia 36 są nałożone - jak już wspomniano - powłoki z tworzywa sztucznego 33. Środkowe ramię ramy podpierającej 28 stanowiące element oporowy 18 jest również osłonięte powłoką z tworzywa sztucznego 34. Do odchylania ramy podpierającej 28 względem elementów podstawy 29, 30 z przymocowanym do nich pierścieniem 36 są przewidziane - jak już wspomniano - urządzenia zawiasowe 21, 22. Urządzenia zawiasowe obejmują kołnierz z otworem umieszczony na elementach podstawy 29, 30. Drugi kołnierz z odpowiednim otworem jest umieszczony na końcach ramion ramy podpierającej w kształcie U 28. Otwory tych czterech kołnierzy leżą na jednej osi i są parami połączone za pomocą sworzni z gwintem. Leżące w jednej linii otwory względnie sworznie z gwintem tworzą oś obrotu A, wokół której może wychylać się rama podpierające 28 względem elementów podstawy 29, 30. Na fig. 4 stojak według fig. 1 - dla lepszego wyjaśnienia - jest przedstawiony w widoku czołowym, z którego wynika jasno ukształtowanie ramy podpierającej 28 w kształcie litery U. Na fig. 5 jest przedstawiony stojak w pozycji złożonej, w której pierścień 36 służy jako oparcie dla ramy podpierającej 28. W pozycji rozłożonej końce ramion ramy podpierającej U 28 tworzą zderzaki opierające się na elementach podstawy 29, 30. Przy tym geometria końców ramy podpierającej 28 i elementów podstawy 29, 30 jest zwymiarowane w taki sposób, że zewnętrzne ramiona ramy podpierającej 28 w rozłożonej pozycji stojaka tworzą z płaszczyzną pierścienia 36 kąt większy od 90, przeważnie kąt od 91 do 96. Na fig. 6 jest przedstawiona alternatywna forma wykonania stojaka mocowanego do ściany. Do ramy podpierającej 28 są przymocowane elementy mocujące do ściany 31, 32, które umożliwiają zamocowanie stojaka na ścianie. Przy tym musi być zachowany wystarczający odstęp od ściany. Przeważnie stojak za pomocą pokazanych tu urządzeń mocujących do ściany 31, 32 jest przytwierdzany do powierzchni czołowej regału albo tym podobnych konstrukcji. Na fig. 7 jest przedstawiona druga alternatywna forma wykonania. Jak już wyjaśniono poprzednio, w istocie wynalazku mieści się również rozwiązanie, w którym biegnące w kierunku długości stojaka elementy podpierające 14, 15 są lekko odchylone od siebie na przykład posiadają skierowane na zewnątrz zagłębienia 35. Za pomocą tych skierowanych na zewnątrz zagłębień 35 w pierścieniu 36 gitary albo gitary basowej jeszcze lepiej ustalone są w założonej pozycji, przez co unika się niezamierzonych zmian pozycji gitar umieszczonych w stojaku. Jak widać to z fig. 8, nie jest założeniem wynalazku, że elementy podpierające 14, 15 muszą biec równolegle do siebie po linii prostej. Idea wynalazku jest również zachowana, gdy elementy podpierające biegną po dopasowanych do siebie krzywiznach, na przykład po łuku koła. Przedstawiony na fig. 8 stojak dzięki ukształtowaniu w formie ćwiartki koła nadaje się do umieszczenia w narożniku pomieszczenia. Dalszą formą wykonania zbliżoną do przedstawionej na fig. 8 może być stojak w kształcie pełnego koła, przy czym może się on składać z kilku umieszczonych jeden za drugim pierścień 36 albo może stanowić całkowicie zamkniętą strukturę, w której elementy podpierające 14, 15 tworzą zamknięte koło bez odcinków bocznych 19, 20.

5 PL B1 5 Zastrzeżenia patentowe 1. Stojak do instrumentów muzycznych, posiadających korpus i szyjkę, szczególnie do gitar albo gitar basowych, przy czym stojak posiada ramowy korpus i dwa umieszczone na nim wzdłuż długości stojaka elementy podpierające, które są równoległe do siebie i służą jako podparcie dla korpusu instrumentu muzycznego, przy czym na ramowym korpusie jest umieszczony również element oporowy z powierzchnią służącą do oparcia szyjki instrumentu muzycznego, znamienny tym, że element oporowy (18) jest usytuowany w zasadzie równolegle do dwóch elementów podpierających (14, 15) i tym, że usytuowane wzdłuż jego długości elementy podpierające (14, 15) są zwymiarowane w taki sposób, że większa liczba instrumentów muzycznych jest ustawiona główną płaszczyzną zarówno prostopadle do elementów podpierających (14, 15), jak również prostopadle do przewidzianej powierzchni podporowej elementu oporowego (18) z zachowaniem odstępów między nimi wzdłuż długości elementów podpierających (14, 15). 2. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że dwa elementy podpierające (14, 15) stanowią usztywnienie ramowego korpusu (13). 3. Stojak według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że usytuowane wzdłuż jego długości elementy podpierające obejmują usytuowany bliżej elementu oporowego (18), wewnętrzny element podpierający (14) oraz usytuowany dalej od elementu oporowego (18) zewnętrzny element podpierający (15), przy czym element oporowy (18) w rzucie na płaszczyznę elementów podpierających (14, 15) leży na zewnątrz obydwu elementów podpierających (14, 15). 4. Stojak według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że usytuowane w kierunku długości stojaka elementy podpierające (14, 15) są połączone ze sobą od strony końców za pomocą odcinków bocznych (19, 20). 5. Stojak według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jeden lub kilka przebiegających wzdłuż długości stojaka elementów oporowych (18) jest usytuowanych równolegle do usytuowanych wzdłuż długości stojaka elementów podpierających (14, 15), tworząc oparcie dla szyjki instrumentu. 6. Stojak według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że biegnące wzdłuż długości stojaka elementy podpierające (14, 15) są rozstawione w odległości od 8 do 40 cm od siebie, przeważnie od 20 do 30 cm. 7. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że na ramowym korpusie (13) albo w obszarze biegnących wzdłuż długości stojaka elementów podpierających (14, 15) są umieszczone urządzenia zawiasowe (21, 22), które pozwalają na odchylanie przynajmniej zewnętrznego elementu podpierającego (15) względem elementu oporowego (18) wokół osi obrotu (A) równoległej do elementów podpierających. 8. Stojak według zastrz. 1, znamienny tym, że na biegnącym wzdłuż długości stojaka elemencie oporowym (18) są umieszczone urządzenia rozdzielające (23, 24, 25), które rozdzielają na kilka pododcinków (26, 27) element oporowy (18) przewidziany dla kilku instrumentów muzycznych. 9. Stojak według zastrz. 1 albo 7, znamienny tym, że ramowy korpus (13) posiada w pozycji pracy odchyloną od pionu ramę podpierającą (28), do której z jednej strony jest przymocowany jeden lub kilka elementów oporowych (18) biegnących wzdłuż długości stojaka a z drugiej strony są przymocowane elementy podstawy (29, 30) lub urządzenia mocujące do ściany. 10. Stojak według zastrz. 1 albo 7, znamienny tym, że ramowy korpus (13) i biegnące wzdłuż długości stojaka elementy podpierające (14, 15) i biegnący wzdłuż długości stojaka element oporowy (18) są wykonane z rur o kołowym przekroju poprzecznym. 11. Stojak według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że biegnące wzdłuż długości stojaka elementy podpierające (14, 15) i biegnący wzdłuż długości stojaka element oporowy (18) przynajmniej częściowo są wyposażone w powłoki z piankowego tworzywa sztucznego (34) o stosunkowo wysokim współczynniku tarcia statycznego.

6 6 PL B1 Rysunki

7 PL B1 7

8 8 PL B1

9 PL B1 9

10 10 PL B1 Departament Wydawnictw UP RP Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.