ABX Pentra. HbA1c WB. Odczynnik do oznaczania in vitro stężeń hemoglobiny A1c (HbA1c). A11A01702

Transkrypt

1 (Hemolizat) Nr ref.: A11A01702 Objętość R1: 1 x 23 ml Objętość R2: 1 x 23 ml Objętość R3: 1 x 110 ml Objętość R4: 2 x 21 ml Objętość R5: 1 x 25 ml ABX Pentra Hemolizat Odczynnik do oznaczania in vitro stężeń hemoglobiny A1c (HbA1c). 2006/12/06 A93A01052J PL A11A x 23 ml Form-0846 Rev. 2 Zastosowania kliniczne (1,7) Hemoglobina glikowana (glikohemoglobina), a zwłaszcza jedna z jej frakcji HbA1c jest produktem nieenzymatycznego przyłączenia N- końcowej grupy aminowej β łańcucha betaglobiny do cząsteczki glukozy. Stężenie HbA1c jest proporcjonalne do stężenia glukozy we krwi i odzwierciedla przeciętne, dzienne stężenie glukozy we krwi w przeciągu dwóch ostatnich miesięcy poprzedzających pobranie krwi do analizy. Najnowsze badania wskazują na fakt, że regularny pomiar stężenia HbA1c może doprowadzić do zasadniczych zmian w leczeniu cukrzycy, jak również do lepszego sterowania metabolizmem, odzwierciedlającego się w zmniejszonych wartościach stężenia HbA1c. Stosowana obecnie diagnostyczna metoda in vitro pozwala przeprowadzić ilościową analizę stężenia hemoglobiny A1c (HbA1c), umożliwiającą zdiagnozowanie cukrzycy, we krwi pacjenta. Tego typu pomiary można stosować do długofalowej kontroli cukrzycy. Metoda stosowana w oznaczeniach HbA1c stanowi wyrażoną procentowo część całkowitej zawartości hemoglobiny. Aby oznaczyć stężenie THb (hemoglobiny całkowitej) używając metody spektrofotometrii, różne typy hemoglobiny muszą zostać przełożone na jeden typ o jednolitym spektrum absorcji. Stężenie HbA1c oraz hemoglobiny całkowitej (THb) w µmol próbki stanowi podstawę do obliczenia wskaźnika HbA1c/THb, nie może jednak stanowić jedynej podstawy dla diagnozy. Zasada (8): Mierzy się stężenie HbA1c oraz hemoglobiny całkowitej, a wskaźnik definiuje się jako procentową zawartość HbA1c. W celu oznaczenia stężenia procentowego HbA1c, używa się pięciu odczynników: odczynnika przeciwciał (R1) rozcieńczonego rozcieńczalnikiem I (R5), odczynnika aglutynacji (R2), odczynnika hemolizy (R3) oraz odczynnika hemoglobiny całkowitej (R4). Próbka krwi pełnej mieszana jest ręcznie z odczynnikiem hemolizy (R3) (w proporcji 1:40 ): Erytrocyty są poddawane lizie, zaś łańcuch hemoglobiny jest hydrolizowany przy pomocy proteaz wchodzących w skład odczynnika. Odczynnika hemoglobiny całkowitej (R4) używa się w celu oznaczenia stężenia hemoglobiny całkowitej. Metoda opiera się na konwersji wszystkich postaci hemoglobiny w zasadową hematynę w roztworze zasadowym niejonowego detergentu, tak jak opisano w pierwszej procedurze opracowanej przez Wolf i in. Reakcja jest wyzwalana przez dodanie próbki krwi, poddanej wstępnej reakcji z odczynnikiem hemoglobiny całkowitej (R4), co powoduje zielone zabarwienie roztworu. Przekształcanie różnych typów hemoglobiny w alkaliczną hematynę o zdefiniowanym spektrum absorpcji pozwala obliczyć stężenie hemoglobiny całkowitej. Hemoglobinę mierzy się metodą punktów krańcowych przy długości fali 600 nm. Stężenia hemoglobiny są wprost proporcjonalne do wzrostu obserwowanej absorbancji. 1 x 23 ml 1 x 110 ml 2 x 21 ml 1 x 25 ml HORIBA ABX BP Montpellier - cedex 4 - France Do pomiaru hemoglobiny właściwej HbA1c służy test hamowania aglutynacji cząstek lateksowych. Aglutynina (polimer syntetyczny zawierający wiele kopii immunoreaktywnej części HbA1c) powoduje aglutynację cząsteczek lateksu pokrytych mysimi przeciwciałami monoklonalnymi, specyficzną dla hemoglobiny HbA1c. Jeżeli próbka nie zawiera hemoglobiny HbA1c, aglutynacji ulegnie aglutynina zawarta w odczynniku aglutynacji (R2) oraz mikrocząsteczki opłaszczone odczynnikiem przeciwciał (R1). Aglutynacja powoduje wzrost absorbancji w zawiesinie. Obecność hemoglobiny HbA1c w próbce spowalnia tempo aglutynacji, ponieważ HbA1c konkuruje z odczynnikiem aglutynacji (R2) w punktach przyłączania przeciwciał na mikrocząsteczkach. Im większa ilość hemoglobiny HbA1c w próbce, tym wolniej postępuje aglutynacja. Reakcja jest mierzona według absorbancji przy długości fali 600 nm, przy czym tempo aglutynacji służy do wyliczenia stężenia na podstawie krzywej kalibracji. Następnie przy użyciu wartości HbA1c i hemoglobiny całkowitej w µmol obliczana jest procentowa zawartość HbA1c. Odczynniki ABX Pentra to zestaw składający się z kilku odczynników. Zawartość zestawu: Odczynnik 1: Odczynnik przeciwciał 1 x 23 ml Odczynnik 2: Odczynnik aglutynacji 1 x 23 ml Odczynnik 3: Odczynnik hemolizy 1 x 110 ml Odczynnik 4: Odczynnik hemoglobiny całkowitej 2 x 21 ml Odczynnik 5: Rozcieńczalnik I 1 x 25 ml

2 Odczynnik przeciwciał (R1) Zawiera: cząsteczki sprzężone z mysimi przeciwciałami HbA1c; albumina surowicy bydlęcej; bufor; związki powierzchniowo czynne; konserwanty. Odczynnik aglutynacji (R2) Zawiera: kowalencyjny hapten wiążący polimery; albuminę surowicy bydlęcej; bufor; konserwant; związek powierzchniowo czynny. Odczynnik hemolizy (R3) Zawiera: pepsynę świni; bufor; konserwant. Ten odczynnik jest także sprzedawany osobno jako produkt o numerze ref. A11A Odczynnik hemoglobiny całkowitej (R4) Zawiera: wodorotlenek sodu; związek powierzchniowo czynny. ABX Pentra HbA1C WB Cal, Nr ref. A11A01703 (do oddzielnego zakupu),1 x 8 ml + 5 x 2 ml Hemoglobinę całkowitą kalibruje się przy użyciu kalibratora ABX Pentra Cal (CAL 1) według docelowej wartości hemoglobiny całkowitej. Charakterystyki kalibratorów i odczynników nie są zależne od ich serii i poddawane są wewnętrznej kontroli jakości w firmie ABX. Do kalibracji metody HbA1c służy kalibrator ABX Pentra Cal, zawierający sześć poziomów stężenia HbA1c. Opisane tu procedury kalibracji są zgodne z certyfikacją NGSP/DCCT. Pozycje kalibratorów na statywie próbkowym kalibratorów: Rozcieńczalnik I (R5) Zawiera: konserwant; NaCl. Odczynniki ABX Pentra należy stosować zgodnie z niniejszą ulotką. Firma HORIBA ABX nie może zagwarantować właściwego działania odczynnika, jeśli zostanie on użyty w inny od podanego sposób. Sposób użycia Odczynnik przeciwciał (R1): 1. Zmieszaj 3 części odczynnika przeciwciał (R1) z 2 częściami rozcieńczalnika I (R5) 2. Przed pierwszym użyciem pozwól mieszance ustabilizować się przez około godzinę w chłodzonej komorze odczynnikowej analizatora ABX Pentra 400. Wszystkie pozostałe odczynniki: odczynnik aglutynacji (R2), odczynnik hemolizy (R3) oraz odczynnik hemoglobiny całkowitej (R4) są od razu gotowe do użycia. 1. Dokładnie wymieszaj odczynniki odwracając ich pojemniki, po czym wlej je do butelki odczynnikowej. 2. Przed pierwszym użyciem pozwól odczynnikom ustabilizować się przez pół godziny w chłodzonej komorze odczynnikowej analizatora ABX Pentra 400. Patrz schemat niżej (sektor B i C zostały przedstawione jako przykład): Odczynnik hemoglobiny całkowitej Odczynnik 4 Odczynnik aglutynacji Odczynnik 2 Odczynnik przeciwciał Odczynnik 1 (rozcieńczony) W hemolizacie zarówno próbki, jak i kontrole muszą być rozcieńczone w proporcji 1:41 odczynnikiem hemolizy (R3). Powoli wymieszaj (tak, aby nie spienić) i zanim wykonasz oznaczenia w analizatorze, odstaw na pięć minut w temperaturze pokojowej (do uzyskania zielonkawego zabarwienia). 1. CAL 1 (200 µl) 2. woda fizjologiczna 3. CAL 2 (150 µl) 4. CAL 3 (150 µl) 5. CAL 4 (150 µl) 6. CAL 5 (150 µl) 7. CAL 6 (150 µl) Uwaga: powyższa pozycja kalibratora CAL 1 została podana jako przykład, kalibrator ten może też zostać umieszczony na pozycji 8, 9 lub 10. Kontrola W celu przeprowadzenia wewnętrznej kontroli jakości użyj: ABX Pentra HbA1C WB Control, Nr ref. A11A01704 (do oddzielnego zakupu) Kontrola normalna: 2 x 0,25 ml (liofilizat) Kontrola patologiczna: 2 x 0,25 ml (liofilizat) Oznaczenie kontroli należy przeprowadzać raz dziennie i/lub po każdej kalibracji. Częstość przeprowadzania kontroli oraz przedziały ufności powinny być ustalone w oparciu o laboratoryjne wytyczne oraz mające zastosowanie w danym kraju przepisy. Wynik kontroli musi zawierać się w zdefiniowanych normach. Każde laboratorium powinno wypracować sposób postępowania, w przypadku gdy oznaczenia kontrolne nie będą mieścić się w wyznaczonych normach. Wymagane komponenty niewchodzące w skład produktu Zautomatyzowany kliniczny analizator biochemiczny Standardowy sprzęt laboratoryjny woda fizjologiczna Do pobrania krwi pełnej zaleca się użycie pipety z tłokiem. Kalibrator Do celów kalibracji należy używać:

3 Próbka (9) Przy tej metodzie można użyć próbek krwi żylnej lub włośniczkowej. Dopuszcza się stosowanie jako koagulantów kwasu etylenodiaminotetraoctowego (K2-EDTA) i heparyny amonowej (NH 4 - heparyna). Próbki krwi pełnej pobrane z K 2 -EDTA lub NH 4 -heparyną można przechowywać w temperaturze do -70 C przez okres maksymalnie sześciu miesięcy, w temperaturze 5 C do maksymalnie dwóch tygodni, lub w temperaturze 25C i więcej przez maksymalnie jeden tydzień. Zamrożone próbki należy rozmrażać w temperaturze pokojowej, a następnie powoli wymieszać przed użyciem. Dokładnie wymieszaj próbki krwi tuż przed wykonaniem oznaczeń, aby mieć pewność co do dokładności wyników pomiaru THb. Zakres norm (4,11,13,14) Każde laboratorium powinno zweryfikować zgodność swoich wartości kalibracyjnych z wartościami referencyjnymi NGSP. Technika ta uzyskała aprobatę NGSP dla stężeń hemoglobiny HbA1c w przedziale 4-6% jako wartości standardowych u osób bez cukrzycy. Według zaleceń ADA (American Diabetes Association), celem terapeutycznym jest utrzymanie tych wartości na poziomie < 7%,. Wszystkie uzyskane przez pacjenta wyniki winny jednak być interpretowane w świetle jego całościowych badań klinicznych. Ograniczenia metody (10): U większości pacjentów poziom hemoglobiny zawiera się między 4,4 mmol/l a 14,4 mmol/l. W publikacjach specjalistycznych można jednak wyczytać, że stężenie hemoglobiny u pacjentów z poważną anemią może wynosić mniej niż 4,4 mmol/l, zaś u pacjentów z policytemią może ono przekraczać 14,4 mmol/l. W przypadku pacjentów wykazujących takie symptomy, u których poziom hemoglobiny wykracza poza zakres pomiaru, oznaczenia powinny być wykonywane inną metodą. Każdy stan organizmu mający wpływ na cykl życia czerwonych krwinek (np. anemia hemolityczna bądź inne choroby hemolityczne, ciąża bądź znaczna utrata krwi...) prowadzi do obniżenia intensywności kontaktu tych komórek z glukozą i w rezultacie do spadku procentowego stężenia hemoglobiny glikowanej (Ghb). Wyniki procentowe Ghb nie są miarodajne w przypadku pacjentów cierpiących na chroniczną utratę krwi i wykazujących wynikłą z tego zmienność długości życia erytrocytów. Zmierzenie tą metodą próbki zawierającej hemoglobinę C i S może zwrócić wynik sięgający nawet 40% spodziewanej wartości HbA1c. Próbki o wysokich stężeniach hemoglobiny F (przekraczających 10%) mogą przy tej metodzie dawać wyniki HbA1c niższe od oczekiwanych. Dlatego też nie można porównywać wyników hemoglobiny A1c uzyskanych za pomocą tego badania na próbkach zawierających formy S, C i F (w ilości ponad 10%) z normalnymi bądź nienormalnymi wartościami podawanymi w literaturze. Wykazano, że w przypadku użycia opisywanej tu metody, próbka zawierająca hemoglobinę E nie powoduje zakłóceń pomiarów HbA1c. Niniejszego odczynnika nie testowano jednak pod kątem zakłóceń ze strony hemoglobiny karbamylowanej bądź acetylowanej. Na wyniki nie ma także wpływu niestabilna frakcja hemoglobiny glikowanej (miejsca dokowania glukozy Schiff do hemoglobiny A lub A1c), ponieważ przeciwciało to jest specyficzne dla stabilnej ketoaminy. Przechowywanie i data ważności Chronić przed nadmiernym ciepłem, światłem i mrozem. Trwałość na półce (odczynnika fabrycznie zamknięty i po otwarciu): Odczynniki zachowują stabilność do upływu daty ważności podanej na etykiecie, o ile są przechowywane w temperaturze 2 C - 8 C w oryginalnym opakowaniu i chronione przed zanieczyszczeniem. Sposób przeprowadzania pomiaru Opis sposobu przeprowadzania pomiarów przy użyciu innych urządzeń automatycznych niż analizator ABX Pentra 400 jest dostępny na życzenie klienta. Postępowanie z odpadami Proszę postępować zgodnie z lokalnymi regulacjami prawnymi. Ogólne środki ostrożności 1. Odczynnik przeznaczony wyłącznie do celów profesjonalnej diagnostyki in vitro. 2. Odczynnik przeciwciał (R1) : Do przygotowania tego produktu użyto składników pochodzenia ludzkiego. Każdy dawca materiału na niniejszy produkt przeszedł testy na antygen powierzchniowy wirusa zapalenia wątroby typu B (HBsAg) oraz C (HCV), a także na przeciwciała wirusów HIV-1 i HIV-2. Testy te dały wynik negatywny (brak aktywności). UWAGA: Ponieważ żaden test nie jest w stanie całkowicie wykluczyć obecności wirusa HIV, zapalenia wątroby typu B lub C ani innych źródeł zakażenia, niniejsze produkty należy traktować równie ostrożnie, jak potencjalnie zakaźne próbki krwi pobrane od pacjentów. W przypadku bezpośredniego kontaktu z roztworem kontrolnym należy postępować zgodnie z zaleceniami lokalnych władz służby zdrowia. Produkt drażniący. S24: Unikać zanieczyszczenia skóry. S37: Nosić odpowiednie rękawice ochronne. R43: Może powodować uczulenie w kontakcie ze skórą. 3. Odczynnik aglutynacji (R2) : Produkt drażniący. S24: Unikać zanieczyszczenia skóry. S37: Nosić odpowiednie rękawice ochronne. R43: Może powodować uczulenie w kontakcie ze skórą. 4. Odczynnik przeciwciał (R1), odczynnik aglutynacji (R2), odczynnik hemolizy (R3), odczynnik hemoglobiny całkowitej (R4): Unikać zanieczyszczenia oczu, skóry i odzieży. Po pracy z produktem dokładnie umyć ręce wodą. Nie połykać. 5. Rozcieńczalnik I (R5): Produkt drażniący. R36/38: Działa drażniąco na oczy i skórę. R43: Może powodować uczulenie w kontakcie ze skórą. 6. Fiolki odczynnikowe należy wyrzucić po zużyciu odczynnika. 7. Należy uważnie zapoznać się z kartą charakterystyki substancji (MSDS) dołączoną do odczynnika. Wydajność przy użyciu w analizatorze ABX Pentra 400 Dane przedstawione poniżej pochodzą z oznaczeń przeprowadzonych przy użyciu analizatora ABX Pentra 400. Liczba oznaczeń: 345 oznaczeń

4 Maksymalna długość przechowywania odtworzonego roztworu lateksowego: Trwałość odtworzonego roztworu lateksowego wynosi 2 miesiące, o ile po odtworzeniu jest on przechowywany w temperaturze między 2 C a 8 C. Użyj jedynie potrzebnej ilości, resztę odczynnika niezwłocznie z powrotem umieść w chłodzonym miejscu. Objętość próbki (bo przygotowaniu): Hb: 25 µl/test HbA1c : 2.5 µl/test Wykrywalność: Wykrywalność ustalono zgodnie z zaleceniami procedury Valtec (15) i dla hemoglobiny całkowitej wynosi ona 1,22 µmol/l. Dokładność i precyzja: Powtarzalność (precyzja w trakcie pracy urządzenia) Urządzenie przeprowadza dwudziestokrotnie oznaczenia dla 3 próbek o niskim, średnim oraz wysokim stężeniu oraz dla 2 kontroli, zgodnie z zaleceniami procedury Valtec (15). Wartość średnia % CV % Kontrola normalna Kontrola patologiczna Próbka Próbka Próbka Odtwarzalność Urządzenie przez 20 dni (2 serie na dzień) przeprowadzało podwójne oznaczenia dla dwóch próbek o wysokim i niskim stężeniu oraz dla 2 kontroli - zgodnie z procedurą EP5-A opracowaną przez NCCLS (16). Wartość średnia % CV % Kontrola normalna Kontrola patologiczna Próbka Próbka Liniowość oraz zakres wartości pomiaru: Liniowość odczynnika ustalono zgodnie z zaleceniami NCCLS, EP6-P (17). Dolna granica liniowości: dla hemoglobiny całkowitej: 5 µmol/l dla HbA1c: 1.34 µmol/l Górna granica liniowości: dla hemoglobiny całkowitej: 125 µmol/l dla HbA1c: 7.80 µmol/l Uwaga: jeżeli stężenie HbA1c jest wyższe niż najwyższy kalibrator (7,80 µmol/l), nie rozcieńczaj próbki. Oblicz maksymalną możliwą wartość na podstawie stężenia HbT i podaj wraz z wynikiem pomiaru, wyrażając go jako wyższy niż.... Przykład: jeżeli stężenie HbT ustalone przez urządzenie wynosi 54,00 µmol/l, oblicz wartość w następujący sposób: 7,80/54,00 x 100 = 14,44% HbA1c. Wynik: wyższy niż 14,44% HbA1c. Korelacja: 99 próbek pobranych od pacjentów skorelowano z komercyjnym odczynnikiem, służącym jako punkt odniesienia, zgodnie z zaleceniami NCCLS, procedura EP9-A (18). Równanie dla otrzymanej linii allometrycznej wygląda następująco: Y = 1,09 x + 0,32 przy współczynniku korelacji r 2 = 0,976. Czynniki zakłócające: Triglicerydy: Bilirubina całkowita: Bilirubina bezpośrednia: Glukoza: Stabilność kalibracji: Odczynnik jest kalibrowany w dniu 0. Stabilność kalibracji jest kontrolowana poprzez wykonanie testów na 2 próbkach kontrolnych. Stabilność kalibracji wynosi 4 tygodnie. Uwaga: Ponowną kalibrację odczynnika zaleca się w przypadku zmiany jego serii, zmiany zawiesiny cząsteczek lateksu oraz w przypadku, gdy wyniki kontroli jakości wykroczą poza założony zakres. Stosunek NGSP a : Y = (100*967*X-377)/1000 Uwaga: X = HbA1c/HbT. 7 mmol/l 353 µmol/l 368 µmol/l 167 mmol/l Wersja aplikacji do pomiaru HbA1c (A1c-H): 3.00 Wersja aplikacji do pomiaru hemoglobiny całkowitej (THb-H): 5.00 Ostrzeżenie Użytkownik ma obowiązek sprawdzić, czy niniejszy dokument dotyczy używanego odczynnika. Bibliografia 1. Mayer TK and Freedman ZR: Protein glycosylation in diabetes mellitus: A review of laboratory measurements and of their clinical utility. Clin. Chim. Acta 127; (1983). 2. Baynes JW.Bunn HF, Goldstein DE, et al : National Diabetes Group; Report of the expert committee on glucosylated hemoglobin. Diabetes Care 7; (1984). 3. Koenig RJ, Peterson CM, Kilo C. et al: Hemoglobin A1c as an indicator of the degree of glucose intolerance in diabetes. Diabetes 25; (1976). 4. Nathan DM, Singer DE, Hurxthal K, and Goodson JD: The clinical information value of the glycosylated hemoglobin assay. NE J. Med. 310; (1984). 5. McCarren M: DCCT; and it works: Intensive therapy reduces the risk of diabetic eye, kidney, and nerve disease. Diabetes forecast (September 1993). 6. Larsen ML, Horder M, and Mogensen EF: Effect of long-term monitoring of glycosylated hemoglobin levels in insulin-dependent diabetes mellitus. NE. J. Med. 323; (1990). 7. Nathan DM: Hemoglobin A 1c. Infatuation or the real thing? NE J. Med. 323; (1990). 8. Wolf HU, Lang W, and Zander R; Alkaline haematin D-575, a new tool for the determination of haemoglobin as an alternative to the cyanhaemoglobin method. Clin. Chim. Acta. 136; (1984). a. Modyfikacja indeksu od I do J: modyfikacja stosunku na podstawie nowej certyfikacji NGSP.

5 9. National Committee for Clinical Laboratory Standards Procedures for the Collection of Diagnostic Blood Specimens by Skin Puncture-third edition; approved standard. NCCLS publication H4-A3. Villanova, PA: NCCLS; Knowles BJ, Haigh WB, and Michaud GC: A monoclonal antibodybased immunoassay for hemoglobin A 1c. Diabetes 35; Supplement: 94A (1986). 11. Goldstein DE, Little RR, Wiedmayer HM, et al: Glycated hemoglobin: Methodologies and clinical applications Clin. Chem. 32; (1986). 12. Ellis G. Diamandis EP, Giesbrecht EE, et al. An automated «high pressure» liquid chromatographic assay for hemoglobin A 1c. Clin. Chem. 30: (1984). 13. Burtis CA, Ashwood ER, red. Tietz Textbook of Clinical Chemistry, 2 nd edition, WB Saunders Company, Philadelphia, PA. p.2021 (1994). 14. Diabetes Care 2002; 25 (suppl. 1); Vassault A., Grafmeyer D. Naudin C. et al., Protocole de validation de techniques (document B), Ann. Biol. Clin., 1986, 44, Evaluation of Precision Performance of Clinical Chemistry Devices, Approved Guideline, NCCLS document EP5-A, Vol. 19, No. 2, february Evaluation of the Linearity of Quantitative Analytical Methods, Proposed Guideline, NCCLS document EP6-P, Vol. 6, No. 18, september Method Comparison and Bias Estimation Using Patient Samples, Approved Guideline, 2 nd ed., NCCLS document EP9-A2, Vol. 22, No. 19, 2002.

6