ABX Pentra Fructosamine

Transkrypt

1 2013/06/18 A93A01334APL A11A x 14 ml 6 x 6 ml Pentra C400 Odczynnik diagnostyczny do oznaczania ilościowego in vitro stężenia białka glikowanego (fruktozaminy) w surowicy krwi lub osoczu metodą kolorymetryczną. QUAL-QA-TEMP-0846 Rev.8 Wersja aplikacji Surowica, osocze: Fructo (do użytku poza Stanami Zjednoczonymi) 1.xx Zastosowanie (do użytku poza Stanami Zjednoczonymi) jest odczynnikiem diagnostycznym do ilościowego oznaczania in vitro stężenia białka glikowanego (fruktozaminy) w surowicy i osoczu krwi ludzkiej metodą kolorymetrii. Znaczenie kliniczne Stężenie fruktozaminy jest uśrednionym w czasie wskaźnikiem długotrwałego stężenia glukozy we krwi i pozwala na kontrolę stopnia wyrównania glikemii w cukrzycy (1). Oznaczanie poziomu fruktozaminy jest właściwą alternatywą dla oznaczania stężenia hemoglobiny glikowanej A1c u pacjentów z wariantami hemoglobiny. Stężenie białek glikowanych (glikohemoglobiny, glikoalbuminy lub całkowitych białek glikowanych) stosuje się powszechnie w kontroli poziomu glukozy u chorych na cukrzycę. Inne metody oznaczania stężenia fruktozaminy, takie jak chromatografia powinowactwa oraz metoda z zastosowaniem kwasu tiobarbiturowego są bardziej skomplikowane, czasochłonne i trudne do zastosowania do porównań międzylaboratoryjnych (1, 2). Niniejsze oznaczenie opiera się na metodzie z zastosowaniem błękitu nitrotetrazoliowego (3). Pozwala on na proste, precyzyjne i łatwe do zautomatyzowania oznaczenie nieenzymatycznej glikacji białek surowicy krwi. Ponieważ białka surowicy krwi zachowują zdolności reakcyjne krócej niż hemoglobina (półokres trwania albuminy - 19 dni, czas życia erytrocytów - ok. 120 dni), oznaczanie stężenia fruktozaminy pozwala na kontrolę stopnia wyrównania glikemii w krótszym okresie (od 1 do 3 tygodni) niż hemoglobiny glikowanej (od 6 do 8 tygodni) (4). Zmiany stężenia fruktozaminy w surowicy krwi wskazują na zwiększone zaburzenia równowagi w metabolizmie. Można to stwierdzić zanim jeszcze wystąpi zmiana w stężeniu HbA1c. Po zastosowaniu leczenia, poziom stężenia fruktozaminy spada gwałtowniej niż poziom HbA1c (5). Metoda Do próbki dodano odczynniki R1 + R2 (NBT - bufor reakcji). Niniejszy test kolorymetryczny opiera się na zdolności ketoamin do redukowania błękitu nitrotetrazoliowego (NBT) w środowisku zasadowym. Szybkość tworzenia się formazanu jest wprost proporcjonalna do stężenia fruktozaminy. Obecność oksydazy moczanowej w odczynniku eliminuje wszelkie zakłócenia ze strony kwasu moczowego. Dodanie detergentu eliminuje efekt matrycy. Do pomiaru szybkości reakcji wykorzystuje się fotometrię przy długości fali 546 nm. Odczynniki jest produktem gotowym do użycia. 1 / 5

2 Odczynnik 1 + Odczynnik 2: Błękit nitrotetrazoliowy Cholan sodowy KCI Bufor fosforan potasu Bufor węglan potasu, ph 10,3 0,57 mmol/l 4,9 mmol/l 49 mmol/l 49 mmol/l 250 mmol/l Oksydaza moczanowa (Arthrobacter sp.) 2,8 ku/i Detergent 2,1% Produktu należy używać zgodnie z niniejszą ulotką. Producent nie może zagwarantować właściwego działania produktu, jeżeli zostanie on użyty w sposób inny od podanego. Postępowanie z kasetą 1. Oznacz kasetę specjalnie przeznaczonymi do tego celu naklejkami z kodem kreskowym (603). 2. Używając załączonego lejka, przenieś zawartość fiolki R2 do fiolki R1. 3. Z powrotem zatkaj fiolkę i wykonaj homogenizację mieszanki, powoli odwracając fiolkę. Roztworu można używać po 30 minutach. 4. Przenieś odczynnik do komory odczynnikowej 1 (o pojemności 30 ml) załączonej kasety 30/10 (patrz rysunek poniżej). Komora 2 tej samej kasety pozostanie pusta. Postępowanie z preparatem 1. Używając załączonego lejka, przenieś zawartość fiolki R2 do fiolki R1. 2. Z powrotem zatkaj fiolkę i wykonaj homogenizację mieszanki, powoli odwracając fiolkę. Roztworu można używać po 30 minutach. 3. Napełnij fiolkę odczynnikową o pojemności 15, 10 lub 4 ml objętością odczynnika wymaganą do całodziennej pracy. 4. Umieść fiolkę na pozycji 1 w jednym z dostępnych obszarów roboczych. Używaj następującego sprzętu: fiolka odczynnikowa o poj. 15 ml fiolka odczynnikowa 10 ml + pasujący adapter fiolka odczynnikowa 4 ml + pasujący adapter 5. Jeżeli odczynnik zawiera pianę, usuń ją za pomocą plastikowej pipety. 6. Załóż na kasetę zatyczkę ochronną nr ref. GBM Umieść kasetę odczynnikową na dostępnej pozycji rotora odczynnikowego w chłodzonej komorze analizatora Pentra C400. Nieznaczne zabarwienie roztworu nie wpływa na wynik analizy. Ważne: Odczynnik pozostały w pojemniku pod koniec dnia należy usunąć. Kalibrator R1 + R2 Do celów kalibracji należy używać: Fructo Cal, nr ref. A11A01680 (do oddzielnego zakupu) 3 x 1 ml (liofilizat) 5. Jeżeli odczynnik zawiera pianę, usuń ją za pomocą plastikowej pipety. 6. Umieść statyw odczynnikowy w chłodzonej komorze na odczynniki analizatora Pentra C400. Nieznaczne zabarwienie roztworu nie wpływa na wynik analizy. Ważne: Odczynnik pozostały w pojemniku pod koniec dnia należy usunąć. Kontrola Do wewnętrznej kontroli jakości należy używać: Fructo Control N, nr ref. A11A01681 (wymaga osobnego zakupu) 3 x 1 ml (liofilizat) Fructo Control P, nr ref. A11A01682 (wymaga osobnego zakupu) 3 x 1 ml (liofilizat) 2 / 5

3 Oznaczenie kontroli powinno być przeprowadzane raz dziennie i/lub po wykonaniu kalibracji. Częstość przeprowadzania kontroli oraz przedziały ufności powinny być ustalone w oparciu o wytyczne laboratoryjne oraz przepisy obowiązujące w danym kraju. Należy przestrzegać krajowych, regionalnych i lokalnych wytycznych dotyczących materiałów do kontroli jakości. Wynik kontroli musi zawierać się w zdefiniowanych przedziałach ufności. Każde laboratorium powinno wypracować sposób postępowania w przypadku, gdy wyniki wykroczą poza wyznaczone przedziały. Wymagane komponenty niewchodzące w skład produktu Zautomatyzowany kliniczny analizator biochemiczny: Pentra C400 Kalibrator: Fructo Cal, nr ref.a11a01680 Kontrole: Fructo Control N, nr ref.a11a01681, i Fructo Control P, nr ref.a11a01682 Standardowy sprzęt laboratoryjny. Próbka Surowica. Osocze heparynizowane lub z zawartością EDTA. Firma HORIBA Medical nie prowadziła testów dla antykoagulantów innych niż wymienione na liście i w związku z tym nie zaleca ich używania dla potrzeb tego oznaczenia. Stabilność (6): W temperaturze C: 3 dni W temperaturze 2-8 C: 2 tyg. W temperaturze -20 C: 2 mies. Należy unikać wielokrotnego zamrażania i rozmrażania. Po rozmrożeniu dokładnie wymieszać. Próbki zawierające osad przed przeprowadzaniem analiz należy odwirować. Zakres odniesienia (7, 8) Oznaczono stężenie fruktozaminy u 555 zdrowych pacjentów w wieku od 20 do 60 lat. Po przeprowadzeniu wyżej wymienionego badania, zakres prawidłowy ustalono na µmol/l dla zdrowych dorosłych osób. W grupie pacjentów ze źle uregulowaną cukrzycą, przeciętna wartość stężenia fruktozaminy wynosiła 396 µmol/l (zakres odniesienia: µmol/l). Stężenie fruktozaminy powyżej normy wskazuje na hiperglikemię, która wystąpiła w okresie poprzednich 1 do 3 tygodni lub dłuższym. Ponieważ uzyskanie wyniki mogą zależeć od wieku, diety, płci i rozmieszczenia geograficznego, każde laboratorium winno opracować swoje własne zakresy odniesienia. Wartości podane w niniejszej ulotce mają wyłącznie charakter orientacyjny. W celach diagnostycznych, należy zawsze porównywać wyniki oznaczenia stężenia fruktozaminy z wywiadem chorobowym oraz wynikami badań klinicznych i uzupełniających. Uwaga (9, 10): W przypadkach rozwodnienia krwi (na przykład w ciąży), użyteczne może być ustalenie zależności pomiędzy stężeniem fruktozaminy a białkami całkowitymi. Fruktozamina względna (µmol/l) = fruktozamina oznaczona (µmol/l) x 72 (g/l) / stężenie białek całkowitych (g/l) Nie zaleca się korygowania stężeń w oparciu o poziom albuminy. Nieprawidłowy skład białek osocza (dysproteinemia) może spowodować błędny wynik oznaczenia. Przechowywanie i stabilność Odczynniki w nieotwieranych fiolkach zachowują stabilność do upływu daty ważności podanej na etykiecie, o ile są przechowywane w temperaturze 2-8 C i chronione przed światłem. Po odtworzeniu preparat zachowuje stabilność przez 28 dni pod warunkiem, że jest przechowywany w temperaturze 2-8 C. Uszkodzenie opakowania W przypadku zniszczenia opakowania ochronnego, nie należy używać odczynnika, jeżeli uszkodzenie mogło wpłynąć na jego właściwości. 3 / 5

4 Postępowanie z odpadami Należy postępować zgodnie z lokalnie obowiązującymi przepisami. Ogólne środki ostrożności Niniejszy odczynnik jest przeznaczony wyłącznie do profesjonalnej diagnostyki in vitro. Nie połykać. Unikać zanieczyszczenia skóry i błon śluzowych. Przy pracy należy stosować standardowe laboratoryjne środki ostrożności. Fiolki odczynnikowe są jednorazowego użytku i należy je utylizować zgodnie z lokalnymi przepisami. Należy uważnie zapoznać się z kartą charakterystyki (MSDS) dołączoną do odczynnika. Nie używać produktu, jeżeli można zaobserwować zmianę jego cech biologicznych, chemicznych lub fizycznych, co wskazuje na jego nieprzydatność do użytku. Wydajność przy użyciu w analizatorze Pentra C400 Dane przedstawione poniżej to wartości uzyskiwane na analizatorach HORIBA Medical. Liczba oznaczeń: ok. 600 Objętość próbki: 10 µl/oznaczenie Wykrywalność: Wykrywalność ustalono zgodnie z zaleceniami procedury Valtec (11) i wynosi ona 13 µmol/l. Trafność i precyzja: Powtarzalność (precyzja w trakcie pracy urządzenia) Przeprowadzane jest 20 oznaczeń dla 3 próbek o niskim, średnim oraz wysokim stężeniu oraz dla 2 kontroli, zgodnie z zaleceniami procedury Valtec (11). Wartość średnia µmol/l CV % Próbka kontrolna 1 267,75 1,97 Próbka kontrolna 2 525,55 1,24 Próbka 1 264,00 2,13 Wartość średnia µmol/l CV % Próbka 2 404,50 1,61 Próbka 3 539,60 1,46 Powtarzalność (precyzja całkowita) 2 próbki (o stężeniu niskim i wysokim) i 2 kontrole poddaje się podwójnym oznaczeniom przez 20 dni (2 serie dziennie) zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP5-A (12). Wartość średnia µmol/l CV % Próbka kontrolna 1 257,96 3,08 Próbka kontrolna 2 488,96 2,60 Próbka 1 343,09 3,90 Próbka 2 450,48 3,67 Zakres pomiaru: Oznaczenie potwierdziło zakres pomiaru od 13 do 900 µmol/l, z automatycznym rozcieńczeniem następczym do 1800 µmol/l. Liniowość odczynnika ustalono do wartości 900 µmol/l, stosując zalecenia CLSI (NCCLS), procedura EP6-P (13). Korelacja: 100 pobrane od pacjenta próbki (surowicy i osocza) koreluje się z komercyjnie dostępnym odczynnikiem, służącym jako wzorzec, zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP9-A2 (14). Równanie dla otrzymanej linii allometrycznej (9) jest następujące: Y = 0,98 X + 3,34 (µmol/l) przy współczynniku korelacji r 2 = 0,99. Czynniki zakłócające: Hemoglobina: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 278 µmol/l (480 mg/dl). Triglicerydy: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do stężenia Intralipid (świadczącego o lipemii) wynoszącego 7 mmol/l (612,5 mg/dl). Bilirubina całkowita: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 150 µmol/l (8,8 mg/dl). Bilirubina bezpośrednia: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 105 µmol/l (6,0 mg/dl). Young podaje także inne ograniczenia, a w szczególności listę leków oraz zmiennych przedanalitycznych, które według obecnego stanu wiedzy wpływają na wyniki tej metody (15, 16). 4 / 5

5 Stabilność kalibracji: Odczynnik jest kalibrowany w dniu 0. Stabilność kalibracji jest kontrolowana przez wykonanie testów na 2 próbkach kontrolnych. Stabilność kalibracji wynosi 21 dni. Uwaga: Ponowną kalibrację odczynnika zaleca się w przypadku zmiany jego serii oraz w przypadku, gdy wyniki kontroli jakości wykroczą poza założony zakres. 14. Method Comparison and Bias Estimation Using Patient Samples. Approved Guideline, 2 nd ed., CLSI (NCCLS) document EP9-A2 (2002) 22 (19). 15. Young DS. Effects of Drugs on Clinical Laboratory Tests. 4 th Edition, Washington, DC, AACC Press (1997) 3: Young DS. Effects of Preanalytical Variables on Clinical Laboratory Tests. 2 nd Edition, Washington, DC, AACC Press (1997) 3: Wersja aplikacji: 1.xx Ostrzeżenie Użytkownik ma obowiązek sprawdzić, czy niniejszy dokument dotyczy używanego odczynnika. Bibliografia 1. Armbruster DA. Clin. Chem. (1987) 33: Furth AJ. Anal. Biochem. (1988) 175: Johnson RN, Metcalf PA, Baker JR. Clin. Chim. Acta. (1983) 127: Tahara Y, Shima K. Diabetes Care (1995) 18: Martina WV, Martijn EG, van der Molen M, Schermer JG, Muskiet FA. J. Clin. Chem. (1993) 39: Schleicher ED, Vogt BW. Clin. Chem. (1990) 36: Guder WG, Narayanan S, Wisser H, Zawta B. List of analytes preanalytical variables. Broschure im samples: From the patient to the laboratory. Darmstadt: GIT Verlag (1996). 8. Schleicher ED, Olgemöller B, Wiedenmann E, Gerbitz KD. Clin. Chem. (1993) 39: Passing H, Bablock W. A new biometrical procedure for testing the equality of measurements from two different analytical methods. J. Clin. Chem. Clin. Biochem. (1983) 21: Bablock W et al. A general regression procedure for method transformation. J. Clin. Chem. Clin. Biochem. (1988) 26: Vassault A, Grafmeyer D, Naudin C et al. Protocole de validation de techniques (document B). Ann. Biol. Clin. (1986) 44: Evaluation of Precision Performance of Clinical Chemistry Devices. Approved Guideline, CLSI (NCCLS) document EP5-A (1999) 19 (2). 13. Evaluation of the Linearity of Quantitative Analytical Methods. Proposed Guideline, CLSI (NCCLS) document EP6-P (1986) 6 (18). 5 / 5

6