ABX Pentra Fructosamine CP

Transkrypt

1 2019/04/25 A93A01430APL ml 5,5 ml ABX Pentra 400 Odczynnik diagnostyczny do oznaczania ilościowego in vitro stężenia białka glikowanego (fruktozaminy) w surowicy krwi lub osoczu metodą kolorymetryczną. QUAL-QA-WORI-5542 Rev.1 Wersja aplikacji Surowica, osocze: Fructo2 (do użytku poza Stanami Zjednoczonymi) 2.xx Zastosowanie (do użytku poza Stanami Zjednoczonymi) jest odczynnikiem diagnostycznym do ilościowego oznaczania in vitro stężenia białka glikowanego (fruktozaminy) w surowicy i osoczu krwi ludzkiej metodą kolorymetrii. Znaczenie kliniczne Stężenie fruktozaminy jest uśrednionym w czasie wskaźnikiem długotrwałego stężenia glukozy we krwi i pozwala na kontrolę stopnia wyrównania glikemii w cukrzycy (1). Oznaczanie poziomu fruktozaminy jest właściwą alternatywą dla oznaczania stężenia hemoglobiny glikowanej A1c u pacjentów z wariantami hemoglobiny. Stężenie białek glikowanych (glikohemoglobiny, glikoalbuminy lub całkowitych białek glikowanych) stosuje się powszechnie w kontroli poziomu glukozy u chorych na cukrzycę. Inne metody oznaczania stężenia fruktozaminy, takie jak chromatografia powinowactwa oraz metoda z zastosowaniem kwasu tiobarbiturowego są bardziej skomplikowane, czasochłonne i trudne do zastosowania do porównań międzylaboratoryjnych (1, 2). Niniejsze oznaczenie opiera się na metodzie z zastosowaniem błękitu nitrotetrazoliowego (3). Pozwala on na proste, precyzyjne i łatwe do zautomatyzowania oznaczenie nieenzymatycznej glikacji białek surowicy krwi. Ponieważ białka surowicy krwi zachowują zdolności reakcyjne krócej niż hemoglobina (półokres trwania albuminy - 19 dni, czas życia erytrocytów - ok. 120 dni), oznaczanie stężenia fruktozaminy pozwala na kontrolę stopnia wyrównania glikemii w krótszym okresie (od 1 do 3 tygodni) niż hemoglobiny glikowanej (od 6 do 8 tygodni) (4). Zmiany stężenia fruktozaminy w surowicy krwi wskazują na zwiększone zaburzenia równowagi w metabolizmie. Można to stwierdzić zanim jeszcze wystąpi zmiana w stężeniu HbA1c. Po zastosowaniu leczenia, poziom stężenia fruktozaminy spada gwałtowniej niż poziom HbA1c (5). Metoda (6, 7, 8) Analiza metodą kolorymetryczną w oparciu o reakcję z nitrobłękitem tetrazolowym. Test kolorymetryczny stężenia fruktozaminy (białka glikowanego) opiera się na zdolności ketoamin do redukcji nitrobłękitu tetrazolu w środowisku zasadowym. Tempo powstawania formazanu jest wprost proporcjonalne do stężenia fruktozaminy, a jego pomiaru dokonuje się metodą fotometryczną. Odczynniki jest produktem gotowym do użycia. Odczynnik 1 (R1): Nitrobłękit tetrazolu Oksydaza moczanowa (bakteryjna) 1,2 mmol/l 12 μkat/l Niewchodzący w reakcje bufor ph 7,5 1 / 5

2 Odczynnik 1 (R1): Substancja stabilizująca Środki powierzchniowo czynne Odczynnik 2 (R2): Bufor węglanowy 1,5 mol/l, ph 10,4 należy używać zgodnie z niniejszą ulotką. Producent nie może zagwarantować właściwego działania produktu, jeżeli zostanie on użyty w sposób inny od podanego. Postępowanie z preparatem 1. Wyjmij obie zatyczki kasety. 2. Jeżeli odczynnik zawiera pianę, usuń ją za pomocą plastikowej pipety. 3. Załóż na kasetę zatyczkę ochronną (GBM0969). 4. Umieść kasetę w odpowiedniej chłodzonej komorze odczynnikowej. Kalibrator Do celów kalibracji należy używać: ABX Pentra Fructo Cal (A11A01680) (do oddzielnego zakupu) 3 x 1 ml (liofilizat) Kontrola Do wewnętrznej kontroli jakości należy używać: ABX Pentra Fructo Control N (A11A01681) (do oddzielnego zakupu) 3 x 1 ml (liofilizat) ABX Pentra Fructo Control P (A11A01682) (do oddzielnego zakupu) 3 x 1 ml (liofilizat) Oznaczenie kontroli powinno być przeprowadzane raz dziennie i/lub po wykonaniu kalibracji. Częstość przeprowadzania kontroli oraz przedziały ufności powinny być ustalone w oparciu o wytyczne laboratoryjne oraz przepisy obowiązujące w danym kraju. Należy przestrzegać krajowych, regionalnych i lokalnych wytycznych dotyczących materiałów do kontroli jakości. Wynik kontroli musi zawierać się w zdefiniowanych przedziałach ufności. Każde laboratorium powinno wypracować sposób postępowania w przypadku, gdy wyniki wykroczą poza wyznaczone przedziały. Wymagane wyposażenie niewchodzące w skład produktu Zautomatyzowany kliniczny analizator biochemiczny: ABX Pentra 400 Kalibrator: ABX Pentra Fructo Cal (A11A01680) Kontrole: ABX Pentra Fructo Control N (A11A01681) ABX Pentra Fructo Control P (A11A01682) Standardowy sprzęt laboratoryjny. Próbka Surowica. Osocze heparynizowane lub z zawartością EDTA. Firma HORIBA Medical nie prowadziła testów dla antykoagulantów innych niż wymienione na liście i w związku z tym nie zaleca ich używania dla potrzeb tego oznaczenia. Stabilność (9): W temp C: 3 dni W temp. 4-8 C: 2 tyg. W temp. -20 : 2 mies. Należy unikać wielokrotnego zamrażania i rozmrażania. Po rozmrożeniu dokładnie wymieszać. Próbki zawierające osad przed przeprowadzaniem analiz należy odwirować. Zakres odniesienia (8, 10) Oznaczono stężenie fruktozaminy u 555 zdrowych pacjentów w wieku od 20 do 60 lat. Po przeprowadzeniu wyżej wymienionego badania, zakres prawidłowy ustalono na µmol/l dla zdrowych dorosłych osób. W grupie pacjentów ze źle uregulowaną cukrzycą, przeciętna wartość stężenia fruktozaminy wynosiła 396 µmol/l (zakres odniesienia: µmol/l). Stężenie fruktozaminy powyżej normy wskazuje na hiperglikemię, która wystąpiła w okresie poprzednich 1 do 3 tygodni lub dłuższym. Ponieważ uzyskanie wyniki mogą zależeć od wieku, diety, płci i rozmieszczenia geograficznego, każde laboratorium winno opracować swoje własne zakresy odniesienia. Wartości podane w niniejszej ulotce mają wyłącznie charakter orientacyjny. 2 / 5

3 W celach diagnostycznych, należy zawsze porównywać wyniki oznaczenia stężenia fruktozaminy z wywiadem chorobowym oraz wynikami badań klinicznych i uzupełniających. Uwaga (11): W przypadkach rozwodnienia krwi (na przykład w ciąży), użyteczne może być ustalenie zależności pomiędzy stężeniem fruktozaminy a białkami całkowitymi. Fruktozamina względna (µmol/l) = fruktozamina oznaczona (µmol/l) x 72 (g/l) / stężenie białek całkowitych (g/l) Nie zaleca się korygowania stężeń w oparciu o poziom albuminy. Nieprawidłowy skład białek osocza (dysproteinemia) może spowodować błędny wynik oznaczenia. Przechowywanie i stabilność Stabilność przed otwarciem: Zachowuje stabilność do daty ważności podanej na etykiecie pod warunkiem przechowywania w temperaturze 2-8 C. Stabilność po otwarciu: Przejdź do rozdziału Wydajność przy użyciu w analizatorze ABX Pentra 400. Postępowanie z odpadami Należy postępować zgodnie z lokalnie obowiązującymi przepisami. Ogólne środki ostrożności Niniejszy odczynnik jest przeznaczony wyłącznie do profesjonalnej diagnostyki in vitro. Wyłącznie do stosowania z przepisu lekarza. Ten odczynnik został sklasyfikowany jako szkodliwy w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. Odczynnik 1 (R1): Niebezpieczeństwo H318: Powoduje poważne uszkodzenie oczu. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ ochronę oczu/ochronę twarzy. P305 + P351 + P338: W PRZYPADKU DOSTANIA SIĘ DO OCZU: Ostrożniepłukać wodą przez kilka minut. Wyjąć soczewki kontaktowe, jeżeli są i można jełatwo usunąć. Nadal płukać. P310: Natychmiast skontaktować się z OŚRODKIEM ZATRUĆ lub lekarzem. Zawartość: izotridekanol, etoksylowany Odczynnik 2 (R2): Ostrzeżenie H315: Działa drażniąco na skórę. H319: Działa drażniąco na oczy. P280: Stosować rękawice ochronne/odzież ochronną/ ochronę oczu/ochronę twarzy. P264: Umyć dokładnie ręce po użyciu. P302 + P352: W PRZYPADKU KONTAKTU ZE SKÓRĄ: Umyć dużą ilością wody z mydłem. P332 + P313: W przypadku wystąpienia podrażnienia skóry: Zwrócić się o pomoclekarską. P337 + P313: W przypadku utrzymywania się działania drażniącego na oczy: Zasięgnąć porady/zgłosić się pod opiekę lekarza. P362 + P364: Zanieczyszczoną odzież zdjąć i wyprać przed ponownym użyciem. Nie zasysać ustami przy pipetowaniu. Nie wolno uzupełniać odczynników. Nie połykać. Unikać zanieczyszczenia skóry i błon śluzowych. Przy pracy należy stosować standardowe laboratoryjne środki ostrożności. Kasety odczynnikowe są kasetami jednorazowego użytku, należy je utylizować zgodnie z lokalnymi przepisami. Należy uważnie zapoznać się z kartą charakterystyki (MSDS) dołączoną do odczynnika. Nie używać produktu, jeżeli można zaobserwować zmianę jego cech biologicznych, chemicznych lub fizycznych, co wskazuje na jego nieprzydatność do użytku. Użytkownik ma obowiązek sprawdzić, czy niniejszy dokument dotyczy używanego w danym przypadku odczynnika. Wydajność w analizatorze ABX Pentra 400 Surowica, osocze (nie dopuszczone do użytku w Stanach Zjednoczonych) Dane przedstawione poniżej to wartości uzyskiwane na analizatorach HORIBA Medical. Liczba oznaczeń: 200 oznaczeń Stabilność robocza odczynników Po otwarciu kaseta z odczynnikiem umieszczona w chłodzonej komorze analizatora ABX Pentra 400 zachowuje stabilność przez 60 dni. Objętość próbki: 10 µl/oznaczenie 3 / 5

4 Wykrywalność Granicę wykrywalności określa się zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP17-A2 (12) i wynosi ona 3,68 µmol/l. Granica oznaczalności Granicę oznaczalności określa się zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP17-A2 (12) i wynosi ona 6,17 µmol/l. Trafność i precyzja Powtarzalność (precyzja w obrębie jednego oznaczenia) Powtarzalność wg zaleceń procedury Valtec (13) z próbkami poddanymi 20 oznaczeniom: 2 kontrole 5 próbki (poziomy niskie / średnie / wysokie) Wartość średnia µmol/l CV % Próbka kontrolna 1 289,0 1,02 Próbka kontrolna 2 504,8 2,82 Próbka 1 112,3 4,02 Próbka 2 211,2 1,94 Próbka 3 418,3 1,54 Próbka 4 586,9 1,83 Próbka 5 837,1 1,33 Odtwarzalność (precyzja całkowita) Odtwarzalność wg zaleceń CLSI (NCCLS), procedura EP05-A3(14) z próbkami poddawanymi podwójnym oznaczeniom przez 20 dni (2 serie dziennie): 2 kontrole 5 próbki (poziomy niskie / średnie / wysokie) Wartość średnia µmol/l CV % Próbka kontrolna ,0 Próbka kontrolna ,4 Próbka ,1 Próbka ,2 Próbka ,2 Próbka ,1 Próbka ,9 Zakres pomiaru Analiza potwierdziła zakres pomiaru od 72,7 µmol/l do 900 µmol/l. Zakres pomiaru jest rozszerzony do 1800 µmol/l z automatycznym rozcieńczeniem następczym. Liniowość odczynnika ustalono na wartość do 900 µmol/l, zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP6-A (15). Korelacja Próbki pobrane od pacjenta: Surowica Liczba próbek pobranych od pacjenta: 134 Próbki koreluje się z komercyjnie dostępnym odczynnikiem, używanym jako wzorzec, zgodnie z zaleceniami CLSI (NCCLS), procedura EP09-A3(16). Wartości zawierały się w przedziale od 76,8 µmol/l do 858,2 µmol/l. Równanie dla otrzymanej linii allometrycznej (17) jest następujące: Y = 1,02 X + 2,10 (µmol/l) przy współczynniku korelacji r 2 = 0,998. Czynniki zakłócające Hemoglobina: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 54 µmol/l (94 mg/dl). Triglicerydy: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do stężenia triglicerydów 4,97 mmol/l (435 mg/dl). Bilirubina całkowita: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 48,9 µmol/l (2,86 mg/dl). Bilirubina Nie obserwuje się znaczącego bezpośrednia: wpływu do 20 µmol/l (1,18 mg/dl). Kwas askorbinowy: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 175 µmol/l (3,08 mg/dl). Ibuprofen: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 2,43 mmol/l (50,1 mg/dl). Acetaminofen: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 1324 µmol/l (20 mg/dl). Kwas acetylosalicylowy: Nie obserwuje się znaczącego wpływu do 3,62 mmol/l (65,16 mg/dl). Young podaje także inne ograniczenia, a w szczególności listę leków oraz zmiennych przedanalitycznych, które według obecnego stanu wiedzy wpływają na wyniki tej metody (18, 19). Stabilność kalibracji Odczynnik jest kalibrowany w dniu 0. Stabilność kalibracji jest kontrolowana przez wykonanie testów na 2 próbkach kontrolnych. Stabilność kalibracji wynosi 21 dni. 4 / 5

5 Uwaga: Ponowną kalibrację odczynnika zaleca się w przypadku zmiany jego serii oraz w przypadku, gdy wyniki kontroli jakości wykroczą poza założony zakres. Bibliografia 1. Armbruster DA. Clin. Chem. (1987) 33: Furth AJ. Anal. Biochem. (1988) 175: Johnson RN, Metcalf PA, Baker JR. Clin. Chim. Acta. (1983) 127: Tahara Y, Shima K. Diabetes Care (1995) 18: Martina WV, Martijn EG, van der Molen M, Schermer JG, Muskiet FA. J. Clin. Chem. (1993) 39: Schleicher ED, Vogt BW. Clin. Chem. (1990) 36: Siedel J, Vogt B, Kerscher L, et al. Serum fructosamine assay: two different color reagents compared with reference to a HPLC-procedure. Clin. Chem. (1988) 34: Kruse-Jarres JD, Jarausch J, Lehmann P, et al. A new colorimetric method for the determination of fructosamine. Lab. Med. (1989) 13: Use of Anticoagulants in Diagnostic Laboratory Investigations. WHO publication WHO/DIL/LAB/99.1 Rev.2: 32 (2002). 10. Melzi d'eril GV, Bosini T, Solerte SB, et al. Performance and clinical significance of the new fructosamine assay in diabetic patients. Wien Klin Wochenschr Suppl (1990) 180: Henrichs HR, ed. European Fructosamine Workshop. Wien Klin Wochenschr Suppl (1990): Evaluation of detection capability for clinical laboratory measurement procedures. Approved Guideline, 2 nd ed., CLSI (NCCLS) document EP17-A2 (2012) 32 (8). 13. Vassault A, Grafmeyer D, Naudin C et al. Protocole de validation de techniques (document B). Ann. Biol. Clin. (1986) 44: Evaluation of Precision of Quantitative Measurement Procedures. Approved Guideline, CLSI (NCCLS) document EP05-A3 (2014) 24 (25). 15. Evaluation of the Linearity of Quantitative Analytical Methods. Approved Guideline, CLSI (NCCLS) document EP6-A (2003) 23 (16). 16. Measurement Procedure Comparison and Bias Estimation Using Patient Samples. Approved Guideline, 3 rd ed., CLSI (NCCLS) document EP09-A3 (2013) 33 (11). 17. Passing H, Bablock W. A new biometrical procedure for testing the equality of measurements from two different analytical methods. J. Clin. Chem. Clin. Biochem. (1983) 21: Young DS. Effects of Drugs on Clinical Laboratory Tests. 4 th Edition, Washington, DC, AACC Press (1997) 3: Young DS. Effects of Preanalytical Variables on Clinical Laboratory Tests. 2 nd Edition, Washington, DC, AACC Press (1997) 3: / 5

6