PL B1 ZAKŁADY METALOWE DEZAMET SPÓŁKA AKCYJNA, NOWA DĘBA, PL BUP 26/07

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1 (21) Numer zgłoszenia: (51) Int.Cl. F41C 27/06 ( ) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (22) Data zgłoszenia: (54) Granatnik modułowy (73) Uprawniony z patentu: ZAKŁADY METALOWE DEZAMET SPÓŁKA AKCYJNA, NOWA DĘBA, PL (43) Zgłoszenie ogłoszono: BUP 26/07 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono: WUP 05/10 (72) Twórca(y) wynalazku: JÓZEF GACEK, WARSZAWA, PL ROBERT KAMIŃSKI, WARSZAWA, PL PAWEŁ KOŁODZIEJCZYK, NOWA DĘBA, PL GRZEGORZ KOWALIK, TARNOBRZEG, PL RYSZARD WOŹNIAK, WARSZAWA, PL MIROSŁAW ZAHOR, WARSZAWA, PL (74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Kędzierska Józefa PL B1

2 2 PL B1 Opis wynalazku Przedmiotem wynalazku jest granatnik modułowy, jednostrzałowy, dostosowany do amunicji granatnikowej z dwukomorowym układem miotającym, zapewniającej słabe oddziaływanie siły odrzutu broni na strzelca. Ze względu na uniwersalność konstrukcji i bogaty asortyment stosowanej amunicji, granatnik modułowy może stanowić uzbrojenie wojska, policji, służb porządkowych oraz innych formacji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo osób i mierna. Granatniki jednostrzałowe są zaliczane do środków wyspecjalizowanych broni strzeleckiej. Broń tego typu jest coraz powszechniej stosowana na świecie zarówno w wojsku, jak i w innych formacjach odpowiedzialnych za bezpieczeństwo. Wśród znanych granatników jednostrzałowych wyróżnia się granatniki samodzielne oraz granatniki podwieszane pod karabinkami i karabinami. Wszystkie znane dotychczas granatniki jednostrzałowe charakteryzują się tym, że mają jednolity korpus z chwytem pistoletowym i osadzone w korpusie: lufę, mechanizm spustowo-uderzeniowy z językiem spustowym oraz mechanizm ryglujący lufę w położeniu zamkniętym. W wersji granatnika samodzielnego korpus ma w przedniej części dodatkowy uchwyt, zaś w tylnej części ma kolbę. Najpopularniejszym rozwiązaniem konstrukcyjnym granatnika samodzielnego jest amerykański 40 mm granatnik samodzielny M 79 wyposażony w lufę otwieraną do góry, podobnie jak w pistoletach sygnałowych czy niektórych strzelbach śrutowych, z centrycznie umieszczoną dźwignią ryglową do otwierania lufy i suwakiem bezpiecznika nastawnego. Otwarcie lufy odbywa się przez obrót dźwigni ryglowej w prawo, co nie jest zbyt wygodne dla strzelców leworęcznych. Ta wada została wyeliminowana w niemieckim 40 mm granatniku samodzielnym HK69A1, w którym obrotowy rygiel lufy jest umieszczony centrycznie a lufa jest otwierana do góry po jego odchyleniu do tyłu, zaś dźwignie bezpiecznika nastawnego są rozmieszczone obustronnie. W innym znanym granatniku samodzielnym, na przykład singapurskim 40 mm CIS 40GL, lufa jest otwierana na lewą stronę, przy czym dźwignia otwierająca lufę oraz dźwignia bezpiecznika nastawnego jest umieszczona z prawej strony szkieletu granatnika, w związku z czym jest bronią przydatną tylko dla strzelców praworęcznych. Po odłączaniu kolby granatnika możliwe jest jego podwieszenie pod karabinkiem przy użyciu odpowiedniego adaptatora. W wojskach niemal na całym świecie są również powszechnie stosowane granatniki podwieszane. Znany na przykład z opisu patentowego USA nr granatnik podwieszany, przystosowany do przyłączania do karabinka M16, ma lufę otwieraną do załadowania naboju przez jej przesunięcie do przodu i ryglowaną obrotowym ryglem pełniącym funkcję chwytu półpistoletowego. Ten znany granatnik ma ponadto iglicę napinaną ręcznie za pomocą napinacza umieszczonego w tylnej części szkieletu granatnika, oraz ma język spustowy usytuowany na cięgnie umieszczonym z prawej strony gniazda magazynka karabinka pod który granatnik jest podwieszony. Dzięki temu spusty obu broni są obsługiwane tym samym palcem strzelca. Najbardziej znanym granatnikiem podwieszanym na świecie jest 40 mm granatnik M203, przystosowany do podwieszania również pod karabinki rodziny M16. Ten znany granatnik ma lufę przesuwaną do ładowania do przodu oraz ma rygiel, którego przycisk jest umieszczony z lewej strony szkieletu granatnika, co jest niezbyt wygodne dla strzelców leworęcznych. Granatnik ma ponadto dźwignię bezpiecznika nastawnego usytuowaną symetrycznie wewnątrz jego osłony. Podstawowymi wadami granatników z lufami przesuwnymi do ładowania do przodu jest utrudnione posługiwanie się nimi w niektórych pozycjach strzeleckich, a także niemożliwość użycia nabojów o długości znacznie odbiegającej od długości typowej amunicji granatnikowej. Znany z kolei polski 40 mm granatnik podwieszany wz.1974 Pallad, przeznaczony do mocowania pod karabinkami typu AK, ma nieruchomą lufę oraz wahliwy zamek otwierany do dołu, bardzo utrudniający ładowanie nabojów o większej długości od typowej amunicji granatnikowej. Wymaga to odpięcia magazynka karabinka, pod którym granatnik jest podwieszony. Granatnik ten jest w zasadzie przystosowany dla strzelców praworęcznych, gdyż dźwignię do otwierania i zamykania zamka oraz wycięcie do ładowania broni i przycisk bezpiecznika samoczynnego ma umieszczoną z prawej strony. Z kolei z lewej strony szkieletu granatnika jest usytuowana dźwignia bezpiecznika nastawnego oraz dźwignia spustowa, która jest uruchamiana kciukiem lewej dłoni. Z niemieckiego opisu patentowego nr DE znany jest natomiast granatnik podwieszany przystosowany do mocowania pod karabinami HK. Ma on lufę otwieraną do dołu oraz rygiel lufy i napinacz iglicy umieszczone centralnie. Niesymetrycznie, z lewej strony szkieletu, granatnik ma zamontowany przycisk spustowy, co jest poręczniejsze dla strzelców praworęcznych. Zdecydowanie nieko-

3 PL B1 3 rzystną cechą dla użytkownika, zwłaszcza podczas strzelania w pozycji leżącej lub z okopu, wydaje się otwieranie lufy w dół, wymagające obrotu lufy o znaczny kąt, aby przemieścić jej wlot poza dnem magazynka karabinu, pod który granatnik jest podwieszony. Znacznie wygodniejszy w użyciu jest granatnik podwieszany AG36 znany z niemieckiego opisu patentowego nr DE , przystosowany do montowania pod karabinkami G36 i G36K. Podobnie jak w granatniku CIS 40GL ma on lufę otwieraną na lewą stronę. Wewnątrz osłony spustu jest umieszczony przycisk dźwigni rygla lufy, a skrzydełka bezpiecznika nastawnego są umieszczone obustronnie. Mechaniczne przyrządy celownicze do tego granatnika, przedstawione w opisie patentowym niemieckim nr DE , są mocowane śrubami za pomocą odpowiedniego wspornika z prawej lub lewej strony łoża karabinka w odpowiednich otworach szkieletu granatnika. Mimo dużej symetrii konstrukcji otwieranie lufy granatnika na lewą stronę wymusza ładowanie i rozładowanie broni lewą ręką, co może nie być dogodne dla wszystkich strzelców. Granatnik znany z kolejnego niemieckiego opisu patentowego nr DE stanowi wersję rozwojową granatnika G36, bardziej od niego uniwersalną. Granatnik ten ma zmodyfikowany szkielet, do którego górnej części mogą być mocowane śrubami adaptatory, przedni i tylny, służące do podwieszania granatnika, na przykład pod karabinkiem M16 lub subkarabinkiem M4. Możliwe jest użycie kolejnego adaptatora tylnego, umożliwiającego podwieszenie granatnika pod karabinek zbudowany w bezkolbowym układzie konstrukcyjnym, tzw. bull-pup", na przykład AUG 77. Zamiast adaptatora można również użyć odpowiedniej kolby, dzięki czemu możliwe jest użycie granatnika jako samodzielnego. Rozwiązanie to nie eliminuje jednak podstawowych wad granatnika przedstawionego w opisach patentowych nr DE i DE Granatnik modułowy według wynalazku charakteryzuje się tym, że ma co najmniej trzy wymienne zespoły modułowe: zespół lufy, zespół komory spustowej i zespół kolby, połączone w całość szkieletem granatnika. Szkielet granatnika jest bryłą symetryczną względem poziomej płaszczyzny symetrii przechodzącej przez oś lufy, jego szkielet ma w przedniej części wsporniki do mocowania w znany sposób obejmy lufy, zaś w tylnej części ma płytę oporową. Wsporniki szkieletu granatnika i obsada kolby mają usytuowane obustronnie, naprzeciwległe, elementy do przyłączania zespołu komory spustowej oraz akcesoriów i adaptatorów. Zespół lufy ma lufę z nasadą ryglową u jej wlotu i ma znaną obejmę od strony wylotu, zaś zespół komory spustowej ma szkielet komory spustowej łączący w całość znane elementy mechanizmu spustowo-uderzeniowego z językiem spustowym oraz ma obustronnie umieszczone dźwignie ryglowe. Nasada ryglowa lufy ma wycięcia i występy, współpracujące z elementami ryglującymi lufę w położeniu zamkniętym. Zespół komory spustowej ma chwyt pistoletowy w wersji standardowej lub skróconej. Również według wynalazku granatnik modułowy ma co najmniej dwa wymienne zespoły modułowe: zespół lufy i zespół komory spustowej, połączone w całość szkieletem granatnika. Szkielet granatnika jest bryłą, symetryczną względem poziomej płaszczyzny symetrii przechodzącej przez oś lufy. Zespół lufy ma lufę z nasadą ryglową u jej wlotu i ma znaną obejmę od strony wylotu, zaś zespół komory spustowej ma szkielet komory spustowej łączący w całość znane elementy mechanizmu spustowo-uderzeniowego z językiem spustowym oraz ma obustronnie umieszczane dźwignie ryglowe. Nasada ryglowa lufy ma wycięcia i występy współpracujące z elementami ryglującymi lufę w położeniu zamkniętym. Zespół komory spustowej ma chwyt pistoletowy w wersji standardowej lub skróconej. Szkielet granatnika ma adaptatory do przyłączania granatnika do karabinków i karabinów. Granatnik modułowy według wynalazku jest granatnikiem jednostrzałowym, który poprzez wykorzystanie odpowiednich wymiennych modułów, umożliwia w zależności od potrzeb uzyskanie konstrukcji albo granatnika samodzielnego albo granatnika podwieszanego. Granatnik modułowy według wynalazku może być bardzo szybko odłączony lub przyłączony do szyny umieszczonej w dolnej części łoża karabinka. Po przyłączeniu kolby i celownika mechanicznego granatnik podwieszany staje się granatnikiem samodzielnym. Dzięki konstrukcji granatnika modułowego według wynalazku możliwe jest szybkie uzyskanie broni dostosowanej do innych typów amunicji granatnikowej, zarówno wojskowej (najczęściej kalibru 40 mm), jak i policyjnej (najczęściej kalibru 37 i 38 mm). W tym przypadku należy jedynie wymienić zespół lufy, w którym częścią odmienną od bazowej jest tylko lufa. Konstrukcja granatnika modułowego umożliwia także jego łatwą modernizację i dostosowywanie do różnorodnych potrzeb i wymagań.

4 4 PL B1 Dużą zaletą granatnika modułowego jest możliwość otwierania jego lufy w bok, na prawą lub na lewą stronę, w zależności od wymagań strzelców prawo- lub leworęcznych. Symetryczna budowa zespołu lufy, a zwłaszcza szkieletu granatnika, umożliwia przyłączenie z drugiej strony zespołu lufy komory spustowej, celownika mechanicznego, szyn do mocowania optycznych przyrządów celowniczych i innych akcesoriów oraz specjalizowanych adaptatorów, umożliwiających przyłączenie granatnika w wersji podwieszanej do odpowiedniego typu karabinka lub karabinu. Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia odmianę granatnika modułowego o nazwie granatnika samodzielnego, z chwytem w wersji standardowej, w widoku ogólnym, fig. 2 - odmianę granatnika modułowego o nazwie granatnika podwieszanego pod karabinek, z chwytem w wersji skróconej, w widoku ogólnym, fig. 3 - zespół komory spustowej z chwytem w wersji skróconej, w widoku ogólnym, fig. 4 - zespół komory spustowej z chwytem w wersji standardowej, w widoku ogólnym, fig. 5 - zespół lufy w widoku ogólnym, fig. 6 - zespół kolby w widoku ogólnym, fig. 7 - podstawę z szyną do mocowania celowniczych przyrządów optycznych w granatniku samodzielnym, w widoku ogólnym, fig. 8 - adaptator przyłączeniowy w granatniku podwieszanym, w widoku ogólnym, fig. 9 - celownik mechaniczny w widoku ogólnym, fig 10 - zespół lufy otwieranej na lewą stronę, połączony z zespołem komory spustowej szkieletem granatnika, w widoku perspektywicznym a fig. 11 przedstawia zespół lufy otwieranej na prawą stronę, połączony z zespołem komory spustowej szkieletem granatnika, w widoku perspektywicznym. P r z y k ł a d I. Jak pokazano na rysunku granatnik modułowy według wynalazku, noszący nazwę granatnika samodzielnego, składa się z trzech podstawowych wymiennych zespołów modułowych: zespołu 1 lufy, zespołu 2A komory spustowej, oraz zespołu kolby 3, połączonych za pomocą szkieletu 4 granatnika. Do górnej powierzchni szkieletu 4 granatnika jest przymocowana podstawa 5 z szyną do mocowania optycznych przyrządów celowniczych, celownik mechaniczny 6, zaś do dolnej powierzchni szkieletu jest przymocowana dodatkowa szyna 7 z dodatkowym chwytem 8 lub łożem 9. Zespół 1 lufy składa się z lufy 10, która u jej wlotu ma nasadę ryglową 11, zaś od strony jej wylotu ma obejmę 12. Ten zespół 1 jest ruchomo, w znany sposób, połączony ze szkieletem 4 granatnika za pomocą pionowej osi 13 osadzonej w otworach uch bocznych szkieletu 4 granatnika i obejmy 12 lufy 10. To połączenie umożliwia otwieranie na bok lufy 10 w celu jej załadowania. Nasada ryglowa 11 lufy 10, ma na obwodzie dwa przeciwległe płaskie ścięcia, dolne i górne, z których każde ma dwa boczne wzdłużne wycięcia ryglowe 14 oraz usytuowany centralnie występ ryglowy 15. Zespół 2A komory spustowej składa się ze szkieletu 16 komory spustowej łączącego w całość wszystkie elementy tego zespołu 2A. Do szkieletu 16 komory spustowej są przymocowane nakładki 17 stanowiące chwyt pistoletowy granatnika, zaś w jego wnętrzu jest umieszczony mechanizm spustowo-uderzeniowy z językiem spustowym 18. W poprzecznym otworze w tylnej części zespołu 2A komory spustowej jest umieszczony trzon bezpiecznika nastawnego, którego skrzydełka 19 są usytuowane po obu stronach zespołu 2A komory spustowej. W położeniu granatnik zabezpieczony" cały mechanizm spustowo-uderzeniowy jest unieruchamiany za pośrednictwem suwaka spustu. Po obu stronach zespołu 2A komory spustowej są umieszczone dźwignie ryglowe 20 posiadające występy współpracujące z wycięciami ryglowymi 14 nasady ryglowej 11 lufy 10. Szkielet 4 granatnika łączący wszystkie wymienne zespoły modułowe w całość składa się z płyty oporowej 21 pełniącej funkcję zamka (mieści iglicę wraz ze sprężyną), przechodzącej w tylnej części w obsadę 22 kolby 3 oraz z dwóch wsporników 23, górnego i dolnego, które w przedniej części mają boczne ucha z otworami do mocowania obejmy 11 lufy 10 za pomocą pionowej osi 13. Szkielet 4 granatnika ma ponadto wkładkę usztywniającą 24 umieszczoną od strony uch wsporników 23 i osi 13. W pobliżu płyty oporowej 21 znajdują się poprzeczne wycięcia 25 pełniące rolę opór ryglowych, współpracujące z występami ryglowymi 15 nasady ryglowej 11 lufy 10, przenosząc osiowe obciążenia lufy w trakcie strzału. W położeniu zamkniętym lufa 10 jest ryglowana występem jednej z dwóch dźwigni ryglowych 20, umieszczonych po obu stronach zespołu 2A komory spustowej. We wspornikach 23 i w obsadzie 22 kolby 3 są wykonane gwintowane otwory służące do przyłączania zespołu 2A komory spustowej, podstawy 5 celownika, celownika mechanicznego 6, dodatkowych szyn 7 do akcesoriów lub adaptatorów. W tylnej części szkieletu 4 granatnika jest usytuowane gniazdo do którego jest przykręcony zespół 3 kolby. P r z y k ł a d II Granatnik modułowy również według wynalazku, o nazwie granatnika podwieszanego, składa się z dwóch podstawowych wymiennych zespołów modułowych: zespołu 1 lufy i zespołu 2B komory

5 PL B1 5 spustowej, połączonych za pomocą szkieletu 4 granatnika. Zespół 1 lufy składa się z lufy 10, która u jej wlotu ma nasadę ryglową 11, zaś od strony jej wylotu ma obejmę 12. Ten zespół 1 jest ruchomo, w znany sposób, połączony ze szkieletem 4 granatnika za pomocą pionowej osi 13 osadzonej w otworach uch bocznych szkieletu 4 granatnika i obejmy 12 lufy 10. To połączenie umożliwia otwieranie na bok lufy 10 w celu jej załadowania. Nasada ryglowa 11 lufy 10, ma na obwodzie dwa przeciwległe płaskie ścięcia, dolne i górne, z których każde ma dwa boczne wzdłużne wycięcia 14 oraz usytuowany centralnie występ ryglowy 15. Zespół 2A komory spustowej składa się ze szkieletu 16 komory spustowej łączącego w całość wszystkie elementy tego zespołu 2A. Do szkieletu 16 komory spustowej są przymocowane nakładki 17 stanowiące chwyt pistoletowy granatnika, zaś w jego wnętrzu jest umieszczony mechanizm spustowo-uderzeniowy z językiem spustowym 18. W poprzecznym otworze w tylnej części zespołu 2A komory spustowej jest umieszczony trzon bezpiecznika nastawnego, którego skrzydełka 19 są usytuowane po obu stronach zespołu 2A komory spustowej. W położeniu granatnik zabezpieczony" cały mechanizm spustowo-uderzeniowy jest unieruchamiany za pośrednictwem suwaka spustu. Po obu stronach zespołu 2A komory spustowej są umieszczone dźwignie ryglowe 20 posiadające występy współpracujące z wycięciami 14 nasady ryglowej 11 lufy 10. Szkielet 4 granatnika łączący wszystkie wymienne zespoły modułowe w całość składa się z płyty oporowej 21 pełniącej funkcję zamka (mieści iglicę wraz ze sprężyną), przechodzącej w tylnej części w obsadę 22 kolby 3 oraz z dwóch wsporników 23, górnego i dolnego, które w przedniej części mają boczne ucha z otworami do mocowania obejmy 11 lufy 10 za pomocą pionowej osi 13. Szkielet 4 granatnika ma ponadto wkładkę usztywniającą 24 umieszczoną od strony uch wsporników 23 i osi 13. W pobliżu płyty oporowej 21 znajdują się poprzeczne wycięcia 25 pełniące rolę opór ryglowych, współpracujące z występami ryglowymi 15 nasady ryglowej 11 lufy 10, przenoszące osiowe obciążenia lufy w trakcie strzału. W położeniu zamkniętym lufa 10 jest ryglowana występem jednej z dwóch dźwigni ryglowych 20, umieszczonych po obu stronach zespołu 2A komory spustowej. Do górnej powierzchni szkieletu 4 granatnika jest przymocowany adaptator 26 do podwieszania pod dowolny karabinek lub karabin wyposażony w łoże 27 z szyną montażową zgodną ze standardem MIL- STD W tylnej części szkieletu 4 granatnika znajduje się korek zaślepiający gniazdo do przykręcenia zespołu 3 kolby. W obu w/w odmianach wynalazku szkielet 4 granatnika jest bryłą symetryczną względem poziomej płaszczyzny symetrii, która przechodzi przez oś iglicy pokrywającą się z osią lufy 10. Zespoły 2A i 2B komór spustowych są również symetryczne, ale względem płaszczyzny pionowej przechodzącej przez oś lufy 10 w poz. zamkniętej. Dzięki temu zespoły 2A i 2B komór spustowych mogą być przyłączane do szkieletu 4 granatnika z jego dwóch stron, co umożliwia otwieranie lufy 10 bądź na prawą, bądź na lewą stronę, w zależności od potrzeb użytkownika. W taki sam sposób są przyłączane pozostałe elementy i zespoły granatnika. Otwarcie lufy 10 w bok odbywa się przez jej obrót wokół pionowej osi 13 osadzonej w otworach uch szkieletu 4 granatnika i obejmy 12 lufy 10. Ponieważ dźwignie ryglowe 20 oraz skrzydełka 19 bezpiecznika nastawnego są rozmieszczone po obu stronach granatnika, jest on w pełni przystosowany zarówno dla strzelców prawo- jak i leworęcznych. Jest to szczególnie istotne dla granatnika podwieszanego, przewidywanego do przyłączania również do karabinków zbudowanych w bezkolbowym układzie konstrukcyjnym bull-pup". Granatnik modułowy według wynalazku ma ponadto kurkowy mechanizm uderzeniowy oraz mechanizm spustowy wyłącznie z samonapinaniem, co znacząco podnosi bezpieczeństwo użytkowania granatnika. Modułowa budowa granatnika według wynalazku umożliwia konstruowanie wyspecjalizowanych środków broni strzeleckiej z otwieraną lufą na lewą i prawą stronę, co ma istotne znaczenie zwłaszcza w dziedzinie ergonomii. Zgodnie z trendami światowymi w dziedzinie konstrukcji broni szczególną uwagę zwraca się bowiem na to, aby broń była przystosowana zarówno dla strzelców prawo-, jak i leworęcznych, przy zachowaniu warunków bezpieczeństwa użytkowania, dogodności eksploatacyjnej i wysokiej niezawodności broni. Ponadto wynalazek umożliwia szybką i dowolną konfigurację granatników w zależności od rodzaju wykonywanych zadań bojowych i typu stosowanej amunicji.

6 6 PL B1 Zastrzeżenia patentowe 1. Granatnik modułowy, znamienny tym, że ma co najmniej trzy wymienne zespoły modułowe: zespół (1) lufy, zespół ( 2A, 2B ) komory spustowej i zespół (3) kolby, połączone w całość szkieletem (4 ) granatnika. 2. Granatnik według zastrz. 1, znamienny tym, że jego szkielet (4) jest bryłą, symetryczną względem poziomej płaszczyzny symetrii przechodzącej przez oś lufy (10). 3. Granatnik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jego szkielet (4) ma w przedniej części wsporniki (23) do mocowania w znany sposób obejmy (12) lufy (10), zaś w tylnej części ma płytę oporową (21). 4. Granatnik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że wsporniki (23) szkieletu (4) granatnika i obsada (22) kolby (3) mają usytuowane obustronnie, naprzeciwległe, elementy do przyłączania zespołu (2A, 2B ) komory spustowej oraz akcesoriów (6, 7, 8, 9) i adaptatorów (5, 26). 5. Granatnik według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół (1) lufy ma lufę (10) z nasadą ryglową (11) u jej wlotu i ma znaną obejmę (12) od strony wylotu. 6. Granatnik według zastrz. 1, znamienny tym, że zespół (2A, 2B) komory spustowej ma szkielet (16) komory spustowej, ma obustronnie umieszczone dźwignie ryglowe (20) i jest symetryczny względem pionowej płaszczyzny symetrii przechodzącej przez oś lufy (10) w położeniu zamkniętym. 7. Granatnik według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że nasada ryglowa (11) lufy (10) ma wycięcia (14) i występy (15), współpracujące z elementami(20, 25) ryglującymi lufę (10) w położeniu zamkniętym. 8. Granatnik według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że zespół (2A) komory spustowej ma chwyt pistoletowy (17) w wersji standardowej. 9. Granatnik według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że zespół (2B) komory spustowej ma chwyt pistoletowy w wersji skróconej. 10. Granatnik modułowy, znamienny tym, że ma co najmniej dwa wymienne zespoły modułowe: zespół (1) lufy i zespół ( 2A, 2B) komory spustowej, połączone w całość szkieletem (4) granatnika. 11. Granatnik według zastrz. 10, znamienny tym, że jego szkielet (4) jest bryłą, symetryczną względem poziomej płaszczyzny symetrii przechodzącej przez oś lufy (10). 12. Granatnik według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że jego szkielet (4) ma w przedniej części wsporniki (23) do mocowania w znany sposób obejmy (12) lufy (10), zaś w tylnej części ma płytę oporową (21). 13. Granatnik według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że wsporniki (23) szkieletu (4) granatnika i obsada (22) kolby (3) mają usytuowane obustronnie, naprzeciwległe, elementy do przyłączania zespołu (2A, 2B) komory spustowej oraz akcesoriów (6, 7, 8, 9) i adaptatorów (5, 26). 14. Granatnik według zastrz. 10, znamienny tym, że zespół (1) lufy ma lufę (10) z nasadą ryglową (11) u jej wlotu i ma znaną obejmę (12) od strony wylotu. 15. Granatnik według zastrz. 10, znamienny tym, że zespół (2A, 2B) komory spustowej ma szkielet (16) komory spustowej, ma obustronnie umieszczone dźwignie ryglowe (20) i jest symetryczny względem pionowej płaszczyzny symetrii przechodzącej przez oś lufy (10) w położeniu zamkniętym. 16. Granatnik według zastrz. 10 albo 14, znamienny tym, że nasada ryglowa (11) lufy (10) ma wycięcia (14) i występy (15), współpracujące z elementami (20, 25) ryglującymi lufę (10) w położeniu zamkniętym. 17. Granatnik według zastrz. 10 albo 15, znamienny tym, że zespół (2A) komory spustowej ma chwyt pistoletowy (17) w wersji standardowej. 18. Granatnik według zastrz. 10 albo 15, znamienny tym, że zespół (2B) komory spustowej ma chwyt pistoletowy w wersji skróconej 19. Granatnik według zastrz. 10, znamienny tym, że jego szkielet (4) ma adaptatory (26) do przyłączania go do karabinków i karabinów.

7 PL B1 7 Rysunki

8 8 PL B1

9 PL B1 9

10 10 PL B1 Departament Wydawnictw UP RP Cena 2,00 zł.