PYTANIA TESTOWE (88 pyt.)

Transkrypt

1 PYTANIA TESTOWE (88 pyt.) 1. Ekonomia zajmuje się: a) wszelkimi działaniami człowieka; b) głównie związkami między polityką a gospodarką; c) przede wszystkim gospodarczą działalnością człowieka; d) badaniem, dlaczego jedni są bogaci, a inni ubodzy; e) wszystkie odpowiedzi są dobre. 2. Do zasobów czynników produkcji zaliczamy: a) gospodarkę rynkową i planowaną; b) tylko kapitał i pracę; c) pracę, ziemię, kapitał i postęp techniczny determinujący ich produktywność; d) tylko postęp techniczny; e) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna. 3. Sądy pozytywne w ekonomii to: a) wszelkie sądy na temat gospodarki; b) stwierdzenia charakteryzujące rzeczywistość gospodarczą; c) zalecenia, co należy czynić, żeby było lepiej w gospodarce; d) komunikat prezesa Głównego Urzędu Statystycznego o stopie inflacji w Polsce; e) recenzja decyzji Rady Polityki Pieniężnej o obniżce podstawowych stóp procentowych, dokonana przez głównego ekonomistę PKO BP. 4. Prawdą jest, że model homo oeconomicus: a) zakłada, iż celem człowieka jest realizacja celu gospodarczego przy danych ograniczeniach; b) odwołuje się do cechy racjonalności działania; c) jest podstawowym założeniem w ekonomii; d) opiera się na nim funkcjonowanie rynku konkurencji doskonałej; e) wszystkie powyższe. 5. Ograniczone zasoby gospodarcze w gospodarce rynkowej świadczą, iż: a) gospodarka nie może osiągać wzrostu gospodarczego każdego roku; b) występowanie inflacji jest nieuchronne; c) gospodarka nie może produkować ponad możliwości produkcyjne; d) konsumenci muszą przy swoich wyborach brać pod uwagę koszty alternatywne; e) żadne z powyższych. 6. Do sądów normatywnych należą: a) podział dochodu i bogactwa w Polsce jest niesprawiedliwy; b) wszystkie podatki są złe; c) ceny ustalone na rynku konkurencji doskonałej będą niższe niż na rynku monopolistycznym; d) im większe zaangażowanie państwa w gospodarkę, tym gorzej dla gospodarki; e) rząd powinien zmniejszyć podatki płacone przez żeglarzy. 7. Do podstawowych wskaźników makroekonomicznych należą: a) tempo zmian PKB; b) stopa inflacji; c) średnie wynagrodzenie w VW Poznań; d) stopa bezrobocia; e) wydajność pracy, czyli globalna produkcja podzielona przez wielkość zatrudnienia. 8. Do zadań Narodowego Banku Polskiego należą: a) emisja pieniądza; b) odpowiedzialność za stabilność pieniądza krajowego;

2 c) pomaganie biednym ludziom; d) powstrzymanie kraju przed zaciąganiem długu publicznego; e) kontrolowanie podaży pieniądza. 9. Najbardziej powszechną miarą inflacji jest: a) stopa procentowa NBP; b) indeks cen konsumpcyjnych (CPI); c) kurs walutowy PLN do USD; d) średnia stopa oprocentowania depozytów w bankach komercyjnych; e) żadne z powyższych. 10. Wzrost gospodarczy jest mierzony poprzez pozytywną zmianę wskaźnika: a) podaży pieniądza; b) realnego PKB; c) salda bilansu handlowego; d) indeksu cen konsumpcyjnych; e) salda budżetu państwa. 11. Politykę monetarną prowadzi w Polsce: a) rząd; b) Komisja Nadzoru Bankowego; c) Narodowy Bank Polski; d) sejm; e) sejm i senat. 12. Wysoka koniunktura w gospodarce charakteryzuje się: a) niskim bezrobociem; b) deflacją; c) zrównoważeniem finansów publicznych; d) wysokim tempem wzrostu produkcji globalnej; e) wszystkie powyższe. 1. Na wielkość PKB w cenach rynkowych składają się m.in. następujące składniki: a) wydatki na konsumpcję; b) wydatki inwestycyjne; c) rządowe zakupy dóbr i usług; d) wydatki budżetowe na zasiłki dla bezrobotnych; e) eksport brutto. 2. Na wielkość PKB w cenach czynników produkcji składają się m.in. następujące składniki: a) stypendia ufundowane przez Premiera RP dla uzdolnionej młodzieży; b) stypendia ufundowane przez Prezydenta RP dla ubogich uczniów i studentów; c) płace pracowników sfery budżetowej; d) renty dla właścicieli za dzierżawienie gruntów; e) emerytury i renty inwalidzkie. 3. Produkt krajowy brutto od produktu krajowego netto pozwala odróżnić: a) przyjęty do obliczeń rodzaj cen: bieżące lub stałe; b) wartość amortyzacji; c) wartość dochodów netto z zagranicy; d) wartość podatków pośrednich netto; e) parytet siły nabywczej. 4. Produkt narodowy brutto od produktu krajowego brutto pozwala odróżnić: a) przyjęty do obliczeń rodzaj cen: bieżące lub stałe; b) wartość amortyzacji; c) wartość dochodów netto z zagranicy; d) wartość podatków pośrednich netto; e) parytet siły nabywczej.

3 5. Realny produkt krajowy brutto to: a) PKB skorygowany o dochody netto z własności za granicą; b) PKB skorygowany o podatki pośrednie netto; c) PKB skorygowany o wielkość zużycia majątku produkcyjnego; d) PKB skorygowany o wpływ inflacji; e) PKB przeliczony na jednego mieszkańca. 6. PKB w cenach czynników produkcji od PKB w cenach rynkowych pozwala odróżnić: a) przyjęty do obliczeń rodzaj cen: bieżące lub stałe; b) wartość amortyzacji; c) wartość dochodów netto z zagranicy; d) wartość podatków pośrednich netto; e) parytet siły nabywczej. 7. Podatki pośrednie netto to: a) podatki pośrednie pomniejszone o transfery; b) podatki pośrednie pomniejszone o dotacje do produkcji; c) podatki pośrednie pomniejszone o rządowe zakupy dóbr i usług; d) podatki pośrednie skorygowane o amortyzację; e) żadna z powyższych odpowiedzi. 8. Przyrost potencjału produkcyjnego gospodarki jest możliwy, gdy: a) inwestycje brutto są mniejsze od amortyzacji; b) inwestycje brutto są równe amortyzacji; c) inwestycje brutto są większe od amortyzacji; d) saldo zmiany zapasów jest ujemne; e) saldo handlu zagranicznego jest dodatnie. 9. Transferem z budżetu państwa jest / są: a) zasiłki dla bezrobotnych; b) wydatki ponoszone na budowę infrastruktury technicznej (np. dróg); c) ulokowanie wolnych środków budżetu na rachunku bankowym; d) dotacja dla FUS na poczet bieżącej wypłaty rent i emerytur; e) wynagrodzenia pracowników ministerstwa finansów. 10. Według Systemu rachunków międzynarodowych dochód narodowy to inaczej: a) produkt krajowy brutto w cenach rynkowych; b) produkt krajowy netto w cenach czynników produkcji; c) produkt narodowy brutto w cenach czynników produkcji; d) produkt narodowy netto w cenach czynników produkcji; e) produkt narodowy netto w cenach czynników produkcji pomniejszony o zyski niepodzielone, podatki bezpośrednie powiększone o transfery. 11. Zamkniętą gospodarkę rynkową bez udziału państwa cechują następujące wydatki całkowite (w mld j.p.): konsumpcja równa jest 2100, a inwestycje 700. PKB w cenach rynkowych wynosi wówczas: a) 700; b) 1400; c) 2100; d) 2800; e) znając wyłącznie wartość konsumpcji oraz inwestycji, nie można obliczyć PKB poprzez sumowanie wydatków. 12. Według danych do zadania, 11 PKB w cenach czynników produkcji wynosi: a) 700; b) 1400; c) 2100; d) 2800;

4 e) dysponując powyższymi danymi, nie można obliczyć PKB w cenach czynników produkcji. 13. Według metody SNA produktem finalnym jest: a) wydobyta w Polsce ruda miedzi sprzedana kontrahentom chińskim; b) manicure wykonany w renomowanym salonie kosmetycznym w Poznaniu; c) skonsumowany przez delegację obcokrajowców biorącą udział w targach Polagra obiad w poznańskiej restauracji; d) płyta DVD, na której nagrano film rozpowszechniany jako bonus, demonstrujący możliwości zestawu komputerowego nowosądeckiej firmy SumitpO; e) nowa pralka Amica zainstalowana w pralni świadczącej usługi na rzecz lokalnej społeczności Jeżyc. 14. Na wartość PKB w danym okresie składają się m.in.: a) wartość produktów i usług wytworzonych w szarej strefie ; b) wydatki na filtry wykorzystywane do walki z zanieczyszczeniem powietrza; c) wartość czasu wolnego obywateli; d) wzrost wartości majątku w wyniku deprecjacji waluty krajowej; e) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna. 15. Zjedzone podczas wycieczki rowerowej przez Kaszuby jeżyny, które zebrałeś w lesie zeszłej jesieni, stanowiły: a) dobro finalne; b) dobro pośrednie; c) dobro wolne; d) dobro, którego całkowita wartość jest równa wartości dodanej; e) mamy za mało danych, aby rozstrzygnąć, czy było to dobro finalne, czy pośrednie. 16. W Polsce do PNN w cenach czynników produkcji są wliczane m.in.: a) wartość domu na drzewie, zbudowanego na wiosnę przez pana Kowalskiego dla swoich dzieci; b) koszt akcji ratowniczej, zorganizowanej przez jednostkę straży pożarnej w Ujściu na drodze krajowej nr 11; c) efekty zewnętrzne towarzyszące rozprzestrzenianiu się Internetu w Polsce; d) pirackie płyty DVD z kasowymi filmami sprzedawane na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie; e) wykład z ekonomii wygłoszony w należącej do państwa Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. 17. Realny PKB per capita: a) oznacza wielkość produkcji wytworzonej przez całe społeczeństwo; b) nie uwzględnia wydatków zagranicznych inwestorów w Polsce; c) nie uwzględnia wartości dóbr finalnych wytwarzanych przez państwo; d) nie informuje o zróżnicowaniu dochodów; e) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawdziwa. 18. Na wartość polskiego PNB wytworzonego w roku 2004 składały się m.in.: a) transferowany do Polski zysk fabryki skuterów należącej do pewnego poznaniaka od jakiegoś czasu inwestującego w Żytomierzu; b) całkowita wartość sprzedaży komputerów nowosądeckiej firmy SumitpO, będących przecież dobrami finalnymi; c) wynagrodzenie robotnika BudMax-u w 2003 r. przywiezione przez niego z Niemiec do rodzinnego Poznania; d) stypendium wypłacone w 2004 r. przez rząd Wielkiej Brytanii pewnemu studentowi Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza na studia w Edynburgu; e) wszystkie powyższe odpowiedzi. 19. W ubiegłym roku suma dochodów właścicieli czynników produkcji pewnego kraju, który nie handluje z zagranicą, wyniosła 100. Podatki pośrednie były równe 15, subsydia 0,

5 amortyzacja wyniosła 20, dochody pierwotne netto sektora zagranica osiągnęły poziom 10. Wówczas: a) wszystkie poniższe odpowiedzi są poprawne; b) dochód narodowy wyniósł 90, a PNB w cenach rynkowych 125; c) PKB w cenach rynkowych wyniósł 115, a PNB w cenach czynników produkcji 110; d) PNN w cenach rynkowych wyniósł 105, a PKB w cenach czynników produkcji 100; e) produkt narodowy jest większy od krajowego. 20. Dobrem finalnym są: a) dobra konsumowane w gospodarstwach domowych; b) dobra inwestycyjne instalowane w przedsiębiorstwach; c) dobra podlegające spożyciu w sektorze państwowym; d) produkty eksportowane; e) wszystkie powyższe kategorie. 1. Poznany krótkookresowy model keynesowski determinant dochodu narodowego charakteryzuje się: a) elastycznymi cenami; b) niepełnym wykorzystaniem czynników wytwórczych; c) sztywnymi cenami i pełnym wykorzystaniem czynników wytwórczych; d) sztywnymi cenami i bezrobociem przymusowym; e) pełnym wykorzystaniem czynników wytwórczych. 2. Równowaga w modelu keynesowskim: a) występuje zawsze; b) występuje, gdy wszystkie czynniki produkcji są zatrudnione; c) może mieć miejsce przy produkcji mniejszej od potencjalnej; d) występuje, gdy popyt globalny równy jest produktowi; e) żadne z powyższych. 3. W modelu keynesowskim wydatki gospodarstw domowych kształtują się zgodnie z: a) hipotezą dochodu permanentnego; b) hipotezą dochodu relatywnego; c) teorią cyklu życia; d) hipotezą dochodu absolutnego; e) żadne z powyższych. 4. Oszczędności planowane są równe planowanym inwestycjom, gdy: a) popyt globalny jest równy produktowi; b) oszczędności rzeczywiste równe są inwestycjom rzeczywistym; c) rosną zapasy w przedsiębiorstwach; d) występuje równowaga; e) rośnie produkt potencjalny. 5. Paradoks zapobiegliwości polega na: a) wzroście produktu potencjalnego na skutek wzrostu rzeczywistych oszczędności; b) spadku produktu potencjalnego na skutek wzrostu planowanych oszczędności; c) spadku rzeczywistych inwestycji na skutek wzrostu planowanych oszczędności; d) spadku produktu rzeczywistego na skutek wzrostu planowanych oszczędności; e) nie zmienieniu się rzeczywistych oszczędności pomimo wzrostu planowanych oszczędności. 1. Włączenie państwa zbierającego podatki (stawka podatkowa t) i dokonującego wydatków (G) do modelu keynesowskiego powoduje: a) zmniejszenie wartości mnożnika; b) zwiększenie wrażliwości gospodarki na zmiany popytu; c) przesunięcie krzywej popytu globalnego w górę;

6 d) zmniejszenie dochodu rozporządzalnego; e) wszystkie powyższe odpowiedzi. 2. Otwarcie gospodarki w modelu keynesowskim powoduje: a) zwiększenie wartości mnożnika; b) zmniejszenie wrażliwości gospodarki na zmiany popytu; c) przesunięcie krzywej popytu globalnego w dół; d) zmniejszenie nachylenia krzywej popytu globalnego; e) wszystkie powyższe odpowiedzi. 3. Jeżeli gospodarka zachowuje się zgodnie z równoważnością ricardiańską, to wzrost wydatków rządowych powoduje: a) zmniejszenie eksportu netto; b) zwiększenie oszczędności prywatnych; c) napływ oszczędności z zagranicy; d) ograniczenie środków na inwestycje; e) zwiększenie emisji obligacji. 1. W pewnej gospodarce produkcja faktyczna wynosi 8000 jp., a produkcja potencjalna 9000 jp. Jak w tej gospodarce w długim okresie zmieni się faktyczna produkcja oraz przeciętny poziom cen (PPC), gdy wydatki inwestycyjne wzrosną o 400 jp., przy krańcowej skłonności do konsumpcji równej 0,8? a) faktyczna produkcja nie zmieni się, a PPC wzrośnie; b) zarówno faktyczna produkcja, jak i PPC spadną; c) faktyczna produkcja wzrośnie, a PPC nie zmieni się; d) faktyczna produkcja wzrośnie, a PPC spadnie; e) faktyczna produkcja i PPC wzrosną. 2. Pionowy przebieg krzywej zagregowanej podaży oznacza, że: a) przeciętny poziom cen jest stały; b) gospodarka zwykle funkcjonuje na granicy pełnego wykorzystania możliwości produkcyjnych; c) negatywny szok popytowy powoduje spadek przeciętnego poziomu cen; d) realny dochód narodowy nie zależy od poziomu cen; e) w gospodarce trwale może utrzymywać się nierównowaga (nadwyżka popytu bądź nadwyżka podaży) na rynku towarów i usług. 3. Horyzontalny przebieg odcinka krzywej zagregowanej podaży oznacza, że: a) przy danym poziomie cen i płac przedsiębiorcy są gotowi dostarczyć dowolną ilość produkcji, pod warunkiem, że znajdzie ona nabywców; b) równowaga na rynku towarów i usług może wystąpić przy niepełnym wykorzystaniu czynników wytwórczych; c) makroekonomiczne szoki popytowe nie wpływają na poziom cen; d) keynesiści kwestionują prawdziwość mikroekonomicznego prawa popytu rynkowego; e) wszystkie powyższe odpowiedzi są poprawne. 4. Które z poniższych stwierdzeń pasuje do keynesowskiego opisu sposobu funkcjonowania gospodarki? a) równowaga w gospodarce jest przywracana przez zmianę wielkości produkcji; b) w gospodarce dominują rynki, na których ceny są lepkie;

7 c) wpływanie przez państwo na realną wielkość popytu globalnego wywoła w gospodarce jedynie dostosowania cenowe; d) popyt globalny zależy od bieżących dochodów czynników produkcji; e) wydatki inwestycyjne przedsiębiorstw zależą jedynie od poziomu przeciętnej rynkowej stopy procentowej. 5. Które z poniższych stwierdzeń pasuje do neoklasycznego opisu sposobu funkcjonowania gospodarki? a) równowaga w gospodarce przywracana jest poprzez zmianę realnej wielkości produkcji; b) z reguły w gospodarce występuje bezrobocie przymusowe; c) wielkość produkcji faktycznej jest na ogół niższa od wielkości produkcji potencjalnej; d) w gospodarce dominują rynki bez mechanizmów przywracających równowagę rynkową; e) równowaga na rynku kapitałowym przywracana jest przez zmianę poziomu rynkowej stopy procentowej. 6. Poniższe stwierdzenia dotyczą rynku pracy w przeciwstawnych modelach makroekonomicznych. Które z nich są prawdziwe? a) w modelu popytowym zasób pracy z reguły nie jest w pełni wykorzystany; b) w modelu neoklasycznym elastyczne płace dostosowują się do wielkości zatrudnienia; c) w modelu popytowym wielkość zatrudnienia zależy od wielkości popytu na pracę; d) w modelu neoklasycznym występuje bezrobocie dobrowolne; e) w modelu keynesowskim płace są sztywne (lepkie). 1. Argumentami przemawiającymi za teorią konwergencji są: a) prawo rosnących przychodów; b) wzrost efektywności czynników wytwórczych wywołany wzrostem wartości technicznego uzbrojenia pracy; c) transfer technologii; d) prawo malejących przychodów; e) wszystkie z powyższych. 2. Stopa zmian PKB per capita w roku 2004 w porównaniu z rokiem wcześniejszym wynosi 5%. Oznacza to, że: a) w kraju mógł wystąpić wzrost gospodarczy; b) jedyną tego przyczyną był realny wzrost PKB; c) jedyną tego przyczyną był wzrost liczby ludności; d) jedyną tego przyczyną był spadek liczby ludności; e) jedyną tego przyczyną był realny spadek PKB. 3. Na wzrost podaży pracy będzie miał wpływ: a) przyrost demograficzny; b) lepsza opieka medyczna; c) wprowadzenie obowiązkowej nauki dla każdego do 25 roku życia; d) napływ legalnych imigrantów; e) wydłużenie obowiązkowego czasu pracy z 7 do 9 godzin dziennie. 4. Stopa zmian realnego PKB w roku 2004 w porównaniu z rokiem wcześniejszym wyniosła 2,4%. Oznacza to, że: a) w kraju odnotowano wzrost gospodarczy; b) pogorszył się poziom życia obywateli tego kraju przy niezmienionej liczbie ludności; c) realny PKB per capita też musiał spaść; d) w kraju jest recesja gospodarcza; e) z całą pewnością PKB nominalny w 2004 r. jest taki sam jak rok wcześniej. 5. Do wzrostu wydajności pracy może się przyczynić: a) spadek technicznego uzbrojenia pracy;

8 b) wzrost doświadczenia nabywanego w pracy; c) spadek liczby zatrudnionych przy stałej wartości kapitału rzeczowego; d) zmiana systemu wynagrodzenia ze stałego na akordowe; e) wysłanie pracowników na kursy podnoszące ich kwalifikacje. 6. Do spadku wydajności pracy może się przyczynić: a) usprawnienie organizacji pracy; b) zatrudnienie czwartego pracownika do biura, gdzie są tylko trzy biurka i trzy komputery; c) zużycie ekonomiczne i techniczne koparki, która została wycofana z użycia, a w zamian operator otrzymał łopatę; d) wzrost technicznego uzbrojenia pracy; e) zwolnienie wszystkich doświadczonych pracowników i zatrudnienie nowych, podejmujących dopiero swoją pierwszą pracę. 7. Wydajność pracy: a) mierzona jest PKB per capita; b) wyraża się stosunkiem wartości produkcji do liczby zatrudnionych przy wytwarzaniu dochodu narodowego w jednostce czasu; c) wyraża się stosunkiem liczby zatrudnionych przy wytwarzaniu dochodu narodowego do wartości produkcji w jednostce czasu; d) jest to wielkość kapitału przypadająca na jednego zatrudnionego; e) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna. 8. Ekstensywny wzrost gospodarczy: a) nie przyczynia się do podniesienia poziomu życia mieszkańców; b) jest spowodowany przede wszystkim zwiększaniem się efektywności zużycia czynników produkcji; c) jest spowodowany przede wszystkim zwiększeniem nakładów czynników produkcji; d) oznacza wyposażenie nowo zatrudnionych pracowników w tę samą wartość kapitału rzeczowego jak poprzednich pracowników, zatem poziom technicznego uzbrojenia pracy się nie zmienia; e) żadna z powyższych odpowiedzi nie jest poprawna. 9. Zwykle przyśpieszeniu wzrostu gospodarczego sprzyjają: a) wzrost tempa inflacji; b) większe inwestycje prywatnych przedsiębiorstw; c) zagraniczne inwestycje bezpośrednie; d) inwestycje państwa w kapitał ludzki; e) wydatki państwa na infrastrukturę. 10. Jeżeli zasoby kapitału wynoszą 1000 mld zł, wydajność pracy wynosi 5000 zł, a zatrudnienie kształtuje się na poziomie 10 mln, to produkt narodowy wynosi: a) 100 mln zł; b) 10 mld zł; c) 50 mld zł; d) 20 mld zł; e) żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa. 11. Jeżeli zasoby kapitału wynoszą 1000 mld zł, wydajność pracy wynosi 5000 zł, a zatrudnienie kształtuje się na poziomie 10 mln, to techniczne uzbrojenie pracy wynosi: a) 100 zł; b) 2000 zł; c) zł; d) zł; e) żadna z odpowiedzi nie jest prawidłowa.

9 12. Na wzrost produkcji potencjalnej może mieć wpływ: a) wzrost udziału w PKB wydatków budżetowych na emerytury i renty; b) wydłużenie wieku produkcyjnego; c) wielka powódź, która zniszczyła rafinerie naftowe, wytwarzające np. 15% zapotrzebowania na ropę przez dany kraj; d) rozpowszechnienie się dostępu do Internetu (stacjonarnego i mobilnego); e) wyższe inwestycje prywatne i państwowe w infrastrukturę. 13. Prawdziwe są stwierdzenia na temat modelu Solowa: a) jego rdzeniem jest makroekonomiczna funkcja produkcji, która uzależnia poziom produkcji od nakładów czynników produkcji i postępu technicznego; b) odwołuje się w swoich założeniach do ekonomii neoklasycznej; c) wyjaśnia znaczenie oszczędności, przyrostu demograficznego i postępu technicznego dla procesów długookresowego wzrostu gospodarczego; d) po przekroczeniu pewnego poziomu stopy wzrostu kraj wkracza na ścieżkę zrównoważonego wzrostu gospodarczego; e) jest rozwinięciem keynesowskich modeli wzrostu gospodarczego. 14. Prawdziwe są stwierdzenia na temat modelu Solowa: a) wzrost gospodarczy jest wywołany np. efektem postępu technicznego i organizacyjnego, co nazywane jest resztą Solowa; b) wzrost gospodarczy następuje poprzez wzrost nakładu zasobów naturalnych i pracy oraz poprzez podniesienie poziomu ich produktywności; c) kiedy gospodarka znajduje się na ścieżce zrównoważonego wzrostu, to zmiana technicznego uzbrojenia pracy wynosi 0; d) wydajność pracy jest zależna od technicznego uzbrojenia pracy; e) wszystkie powyższe zdania są prawdziwe. 15. Do czynników popytowych określających poziom dochodu narodowego zaliczamy: a) wielkość zatrudnienia oraz poziom nakładów kapitałowych; b) wydatki inwestycyjne, wydatki rządowe, konsumpcyjne i eksport netto; c) tempo wzrostu wydajności pracy oraz tempo wzrostu nakładów kapitałowych; d) wielkość zasobu pracy i kapitału oraz ich produktywność; e) żadna z wymienionych odpowiedzi nie jest prawidłowa. 16. Prawdą jest, że model Harroda: a) jest modelem jednoczynnikowym; b) mówi o stopie gwarantowanej, która wyraża wzrost produkcji przy niepełnym wykorzystaniu czynników produkcji i pełnym zatrudnieniu; c) jest modelem dwuczynnikowym; d) mówi, że jeśli naturalna stopa wzrostu równa się stopie gwarantowanej i stopie faktycznej, to gospodarka jest w stanie równowagi dynamicznej; e) odwołuje się do założeń ekonomii neoklasycznej. 17. Prawdą jest, że model Kaleckiego: a) jest modelem podażowym; b) jest modelem popytowym; c) uwzględnia się w nim tylko inwestycje netto; d) mówi o istnieniu dodatnich efektów zwiększania dochodu wskutek podejmowania działań innowacyjnych i inwestycyjnych; e) odwołuje się do założeń makroekonomii keynesowskiej. 1. W fazie ożywienia: a) tempo zmian konsumpcji jest większe niż tempo zmian inwestycji; b) zwiększa się kapitał rzeczowy;

10 c) spada popyt na pracę; d) pojawia się nierównowaga popytowa; e) tempo zmian produkcji jest większe niż tempo zmian popytu globalnego. 2. Polityka stabilizacyjna: a) jeśli jest niewłaściwa, to może sama przyczynić się do nadmiernych wahań koniunkturalnych; b) może być prowadzona przez rząd; c) jej coraz szersze stosowanie przyczyniło się do spłaszczenia wahań koniunkturalnych po II wojnie światowej; d) obejmuje politykę monetarną i fiskalną; e) wszystkie z powyższych. 3. Polityczny cykl koniunkturalny polega m.in. na: a) podwyższaniu cen i obciążeń w okresie wyborów; b) wstrzymywaniu podwyżek cen i obciążeń przed wyborami; c) stosowaniu ekspansywnej polityki fiskalnej i monetarnej przed wyborami, a po wyborach restrykcyjnej; d) obniżaniu podatków po wyborach zgodnie z obietnicami przedwyborczymi; e) żadna z wymienionych odpowiedzi. 4. Długookresowe cykle koniunkturalne trwające po około 50 lat noszą nazwę cykli: a) Smitha; b) Kondratiewa; c) Friedmana; d) Juglara; e) Kitchina. 5. Łączny efekt inwestycji w modelu mnożnika-akceleratora: a) obejmuje tylko efekt popytowy; b) obejmuje tylko efekt podażowy; c) obejmuje efekt popytowy i podażowy; d) wpływa na zmianę kapitału rzeczowego; e) żadna z powyższych. 6. Według hipotezy monetarnej, główną przyczyną kryzysu z lat było: a) załamanie popytu inwestycyjnego; b) ograniczenie podaży pieniądza; c) spisek Demokratów; d) nadmiar podaży pieniądza; e) spadek kursów giełdowych. 7. Cykl koniunkturalny charakteryzuje się następującymi cechami: a) są to okresowe wahania potencjalnej produkcji wokół linii trendu produkcji faktycznej w danym okresie; b) państwo może przeciwdziałać poprzez stosowanie tylko polityk oddziałujących na stronę podażową gospodarki; c) jedną z przyczyn jego powstawania mogą być czynniki wewnętrzne związane immanentnie z samym systemem gospodarczym; d) może być wywołany przez zmiany demograficzne, odkrycia nowych złóż surowców nieodnawialnych, plamy na Słońcu; e) naturalnymi granicami wahań produkcji, wyznaczającymi potencjalne szczyty i dna cykli, są odpowiednio: pełne wykorzystanie zdolności wytwórczych i minimalny poziom inwestycji. 8. Teoria mnożnika akceleratora mówi że: a) spadek PKB powoduje, z pewnym opóźnieniem, zwielokrotniony spadek inwestycji indukowanych; b) wzrost PKB powoduje, z pewnym opóźnieniem, zwielokrotniony wzrost inwestycji indukowanych;

11 c) zmiana krańcowej stopy zysku powoduje zmiany w popycie inwestycyjnym; d) wartość mnożnika inwestycyjnego zależy m.in. od wielkości przyrostu popytu inwestycyjnego; e) wszystkie z powyższych. 9. Zwolenników monetarystycznej teorii cykli koniunkturalnych charakteryzuje: a) postawa przeciwna polityce antycyklicznej; b) pogląd, że zmiany po stronie podażowej gospodarki wywołują wahania; c) pogląd, że źródłem wahań koniunkturalnych jest brak stabilności monetarnej; d) pogląd, że znaczne wahania w planowanych inwestycjach są źródłem wahań koniunkturalnych; e) są zwolennikami interwencji państwa w gospodarkę. 10. Zgodnie z keynesowską teorią cyklu koniunkturalnego przyczynami cyklu są: a) czynniki wewnętrzne związane z systemem gospodarczym; b) zmiany polityki gospodarczej rządu związane z wyborami; c) niestabilna polityka monetarna; d) innowacje epokowe warunkujące cykle Kondratiewa; e) wahania wewnętrznego popytu inwestycyjnego określone przez wahania stopy zysku. 11. Zgodnie z teoriami neoklasycznymi przyczynami cyklu koniunkturalnego są: a) czynniki zewnętrzne wobec systemu gospodarczego, takie jak: zmiany polityczne, odkrycia nowych złóż surowców nieodnawialnych, plamy na Słońcu; b) zmiany polityki gospodarczej rządu związane z wyborami; c) szoki podażowe; d) innowacje epokowe; e) wahania wewnętrznego popytu inwestycyjnego określone przez wahania stopy zysku. 12. Poglądy keynesistów wyróżnia przekonanie, że: a) tylko orientacja wolnorynkowa oraz polityka monetarna jest narzędziem regulacji cykli koniunkturalnych; b) rząd może, dostosowując swoje wydatki i politykę podatkową, wpływać na zmniejszenie wahań koniunkturalnych; c) polityka fiskalna jest prowadzona wspólnie przez rząd i bank centralny; d) ekspansywna polityka fiskalna może pobudzić niską koniunkturę gospodarczą; e) wzrost wydatków rządowych może jedynie stymulować inflację, a nie wzrost gospodarczy. 1. Inflacja: a) to sytuacja, gdy wzrasta cena jakiegoś dobra w gospodarce; b) to proces wzrostu przeciętnego poziomu cen w gospodarce; c) można ją mierzyć przy pomocy m.in. deflatora PKB; d) może mieć charakter popytowy i wówczas najskuteczniej przeciwdziałać jej można poprzez stosowanie ekspansywnej polityki fiskalnej; e) ze względu na kryterium tempa wyróżnia się m.in. monetarną i kosztową. 2. Prawdziwe są stwierdzenia na temat inflacji, że: a) zgodnie z teorią popytową główną przyczyną inflacji jest m.in. zła polityka rządu; b) ekspansywna polityka monetarna może nie wywołać inflacji w krótkim okresie, ale pod warunkiem niepełnego wykorzystania czynników produkcji; c) szkody wywołane przez inflację obejmują zwykle m.in. niekontrolowane zmiany wysokości dochodów poszczególnych grup społecznych oraz wyższe ryzyko działalności gospodarczej; d) ze względu na tempo inflacji wyróżnia się inflację: pełzającą, kroczącą, galopującą i hiperinflację; e) nie ma znaczenia dla skutków inflacji, czy jest ona oczekiwana przez podmioty, czy też nie. 3. Prawdziwe są stwierdzenia na temat inflacji, że:

12 a) zgodnie z teorią monetarystyczną inflacja jest zjawiskiem pieniężnym; b) koncepcja luki inflacyjnej zakłada wzrost popytu globalnego ponad poziom dochodu narodowego przy pełnym wykorzystaniu czynników produkcji; c) inflacja wywołuje tylko negatywne skutki; d) im wyższe tempo inflacji, tym bardziej zniekształcone są informacje płynące z rynku; e) jeśli inflacja jest w pełni oczekiwana, to nie wywołuje tak wielu negatywnych skutków jak w przypadku nieoczekiwanej. 4. Wzrost gospodarczy występuje, gdy zwiększa się: a) produkcja; b) produkcyjne możliwości gospodarki; c) PKB nominalny; d) popyt globalny; e) stopa inflacji. 5. Inflacja może być mierzona przez: a) wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI); b) deflator PKB; c) indeks cen producenckich; d) porównanie bieżącego realnego PKB z realnym PKB z okresu wcześniejszego; e) porównanie różnicy między cenami z bieżącego roku a roku poprzedniego; 6. Dochód realny może być obliczony przez dochód pieniężny skorygowany o: a) zmianę tempa wzrostu gospodarczego; b) zmianę w stawce podatkowej; c) deflator PKB; d) zmianę w stopach procentowych; e) wskaźnik inflacji. 7. W gospodarce, która osiągnęła pełne zatrudnienie, hamowaniu inflacji nie będą sprzyjać: a) wyższe stopy procentowe; b) niższa podaż pieniądza; c) wyższe płace; d) wyższe wydatki rządowe; e) wyższe stopy podatków bezpośrednich. 8. Konsekwencją wysokiej inflacji jest m.in.: a) stawianie dłużników w korzystniejszej sytuacji od kredytodawców; b) stawianie kredytodawców w korzystniejszej sytuacji od dłużników; c) zmniejszanie się wpływów do budżetu z tytułu podatków; d) zachęcanie podmiotów do oszczędzania; e) skłanianie konsumentów do powstrzymywania się od konsumpcji. 9. Kiedy zwiększa się inflacja, to: a) wrasta popyt na kredyt; b) spada popyt na pieniądz; c) ludzie się bogacą, bo mają więcej pieniędzy; d) realny PKB wzrasta; e) spada wartość pieniądza. 10. W ciągu roku nastąpił wzrost nominalnego PKB o 8% i wzrost indeksu cen konsumpcyjnych o 5%. Liczba ludności się nie zmieniła. W przybliżeniu nastąpiła zmiana w realnym PKB per capita: a) +13%; b) +3% c) 3%; d) +5%; e) nie można stwierdzić.

13 11. Przyjmijmy, iż średnia inflacja wynosi 4% rocznie. Jednakże podmioty gospodarcze (konsumenci, przedsiębiorstwa) przewidują, że poziom inflacji wzrośnie średniorocznie o więcej niż 4% w ciągu najbliższych dwóch lat. Ta sytuacja ceteris paribus może spowodować: a) spadek tempa inflacji; b) żadnych zmian w inflacji faktycznej, lecz wzrost bezrobocia; c) wzrost produkcyjności w przedsiębiorstwach; d) wzrost inwestycji; e) przyśpieszenie tempa wzrostu inflacji w gospodarce. 12. Pracownicy wynegocjowali podwyżkę płac o 12%. W tym samym czasie indeks CPI wzrósł o 12%. Wynika z tego, że realne płace: a) nie można nic stwierdzić; b) spadły o 1 pkt procentowy; c) nie zmieniły się; d) wzrosły o ok. 10%; e) wzrosły o 24%. 13. Do wzrostu dochodu narodowego, nie wywołującego przy tym wzrostu inflacji, na pewno przyczyni się: a) wzrost inwestycji w sektorach produkcji i usług; b) redukcja stóp procentowych; c) wzrost wydajności pracy; d) wzrost importu; e) wzrost wydatków konsumpcyjnych. PYTANIA PRAWDA/FAŁSZ Mikroekonomia jest częścią ekonomii poświęconą powiązaniom danej gospodarki z gospodarką światową. Procesy gospodarcze to procesy produkcji, wymiany, podziału i konsumpcji dóbr. 3. Aby model ekonomiczny był dobry, musi zawierać dokładny opis rzeczywistości gospodarczej. 4 Ekonomia dostarcza wiedzy o zjawiskach i procesach gospodarczych i mechanizmach nimi rządzących. 5. Statystyczny charakter praw ekonomicznych przejawia się w tym, że ekonomiści często odwołują się do danych i opracowań statystycznych. 6. Obiektywnie prawdziwe są opinie ekonomistów, z którymi wszyscy się zgadzają. 7. Gospodarka rozwija się w wyniku zwiększania nakładów pracy i kapitału oraz postępu technicznego. 8. Kiedy występuje wzrost gospodarczy, bezrobocie rośnie. 9. Jeśli w gospodarce występuje proces spadku przeciętnego poziomu cen, to mamy do czynienia z deflacją.

14 10. Stopa bezrobocia to stosunek liczby bezrobotnych do liczby zatrudnionych. 11. Jeśli produkcja i zatrudnienie rosną szybko, to gospodarka jest w okresie ożywienia. 12. Wahania koniunktury gospodarczej są regularne i mogą być przewidziane z dużą dokładnością. 1. Sumowanie wartości produkcji finalnej oraz sumowanie wartości dodanej jest tą samą metodą szacowania PKB. 2. PKB otrzymany poprzez sumowanie wartości dodanej oraz przez sumowanie dochodów czynników produkcji dają tę samą wartość. 3. PKB otrzymany przez sumowanie wartości produktów finalnych oraz przez sumowanie wydatków daje tę samą wartość. 4. Sumowanie wartości dodanej oraz sumowanie dochodów czynników produkcji jest tą samą metodą szacowania PKB. 5. Wydatki na domy i mieszkania nabywane na rynku pierwotnym są jedynym rodzajem wydatków gospodarstw domowych, które nie są składnikiem konsumpcji. 6. Wielkość wydatków inwestycyjnych w całości zwiększa zasób kapitału. 7. PKB to zarówno wyrażona w jednostkach pieniężnych wartość dóbr i usług wyprodukowanych w określonym czasie, jak i suma wartości dodanych wytworzonych w tym czasie w sektorach instytucjonalnych. 8. PKB w cenach rynkowych to zarówno wartość dochodów czynników produkcji, jak i suma wartości dodanych wytworzonych w sektorach instytucjonalnych w danym okresie obliczeniowym. 9. PKB wzrasta, gdy kupujemy nowe i używane mieszkania, gdyż są to wydatki inwestycyjne. 10. Jeżeli Fiat Auto Poland sprzeda samochody, ich wartość wejdzie do szacunku PKB niezależnie od tego, czy kupią je Polacy, czy cudzoziemcy. 11. Jeśli przedsiębiorstwo transportowe zastąpi stary samochód nowym, nie wpłynie to na wartość PKB, gdyż całkowita liczba samochodów nie zmieni się. 12. Jeżeli Fiat Auto Poland sprzeda mniej samochodów niż wyprodukuje, to spowoduje to mniejszy wzrost PKB niż gdyby sprzedano wszystkie wytworzone samochody. 13. Aprecjacja waluty krajowej powoduje, że dobra zagraniczne stają się tańsze w porównaniu z dobrami krajowymi. 14. Samochód użytkowany w przedsiębiorstwie podobnie jak praca nie jest dobrem pośrednim. 15. PKB nie obejmuje wartości żadnych dóbr pośrednich poza tymi, które zostały zużyte do produkcji dóbr finalnych. 16. W gospodarce otwartej PNB różni się od PKB tym samym, czym PKB w gospodarce otwartej od PKB w gospodarce zamkniętej.

15 17. W 2004 r. zamknięta gospodarka wytworzyła tylko 4 dobra, których cena jednostkowa wynosiła 2 jp. W 2005 r. wyprodukowano 3 dobra po 3 jp. za sztukę. Deflator PKB wynosi zatem Volkswageny z Antoninka podrożały, ale wartość ich sprzedaży nie zmieniła się. W tej sytuacji ceteris paribus deflator PKB się zwiększy. 19. Świadczenie usług pomocy sąsiedzkiej, podobnie jak produkcja dóbr w szarej strefie, nie przyczynia się do wzrostu poziomu życia obywateli. 20. Wytwarzanie dóbr w szarej strefie i przemyt towarów powodują, że zastosowanie jako miernika realnego PKB jest przyczyną zawyżenia rzeczywistych efektów pracy społeczeństwa. 1.W modelu keynesowskim o wielkości produkcji decyduje przede wszystkim wielkość popytu globalnego. 2.MPS+MPC = Nieplanowane zmiany zapasów są dla przedsiębiorstw sygnałem braku równowagi. 4. Oszczędności planowane są zawsze równe planowanym inwestycjom. 5. Oszczędności faktyczne są zawsze równe faktycznym inwestycjom. 6. Nachylenie krzywej popytu globalnego uzależnione jest od poziomu wydatków autonomicznych. 7. Spadek MPS prowadzi do wzrostu mnożnika. 8. Jednym z podstawowych założeń modelu keynesowskiego jest elastyczność cen. 9. MPC informuje, jaką część z całości swoich dochodów gospodarstwa domowe skłonne są przeznaczyć na konsumpcję. 10. W punkcie równowagi planowany popyt i produkcja są sobie równe. 11. Wzrost planowanych oszczędności prowadzi do wzrostu produkcji. 12. Zmiana konsumpcji autonomicznej nie ma wpływu na mnożnik. 13. Wzrost MPC prowadzi do przesunięcia krzywej popytu globalnego w górę. 14. Spadek planowanych inwestycji prowadzi do spadku faktycznych inwestycji w punkcie równowagi. 15. Wzrost planowanych inwestycji przesuwa w górę krzywą oszczędności 1.Wzrost wydatków rządowych prowadzi do wzrostu produktu (dochodu) w punkcie równowagi, ceteris paribus. 2.Zmiana stawki podatkowej powoduje zmianę nachylenia krzywej popytu globalnego (AD), ceteris paribus.

16 3. W budżecie państwa występuje deficyt, gdy popyt globalny w gospodarce jest mniejszy od produktu potencjalnego. 4. Spadek deficytu budżetu państwa doprowadzi do spadku popytu globalnego i spadku produktu rzeczywistego. 5. Zgodnie z równoważnością ricardiańską nie ma różnicy między finansowaniem wzrostu wydatków rządowych poprzez wzrost dochodów podatkowych a finansowaniem ich poprzez emisję obligacji. 6. Jednym z argumentów przeciw równoważności ricardiańskiej są niższe koszty kredytu udzielanego państwu w porównaniu do kosztów kredytu podmiotów prywatnych. 7. Wzrost wydatków budżetowych i wzrost dochodów budżetowych o tę samą kwotę nie powodują zmian wielkości produkcji. 8. Wzrost wydatków budżetowych, ceteris paribus, prowadzi do wzrostu popytu globalnego i poprzez efekty mnożnikowe do wzrostu produktu, a także wpływów podatkowych. Jest więc teoretycznie możliwe, że wzrost wydatków budżetowych spowoduje obniżenie deficytu budżetowego. 9. Wzrost wydatków rządowych o jednostkę prowadzi do wzrostu produktu w punkcie równowagi o więcej niż jednostkę. Mechanizm ten nazywa się mnożnikiem zrównoważonego budżetu. 10. Jeżeli w bilansie handlowym występuje nadwyżka, to popyt globalny w takiej gospodarce jest wyższy niż byłby w gospodarce zamkniętej. 11. Produkt w gospodarce otwartej będzie równy produktowi w gospodarce zamkniętej tylko wtedy, gdy eksport netto wyniesie zero. 12. Handel zagraniczny może przyczyniać się do przenoszenia zmian koniunktury gospodarczej z kraju do kraju. 13. Zmiana skłonności do importu prowadzi do zmiany mnożnika. 1.Zależność między przeciętnym poziomem cen a realnym dochodem narodowym, rozumianym jako suma składników zagregowanego popytu, jest dodatnia. 2.Krzywa zagregowanej podaży jest rosnącą funkcją cen i kosztów produkcji. 3. Przedmiotem sporu pomiędzy zwolennikami podejścia neoklasycznego i keynesowskiego jest przebieg krzywej zagregowanego popytu. 4. Zgodnie z modelem keynesowskim mechanizm rynkowy koryguje natychmiast jakiekolwiek odchylenia od stanu równowagi rynkowej przy pełnym zatrudnieniu. 5. Zgodnie z modelem neoklasycznym oszczędności, traktowane jako rezygnacja z bieżącej konsumpcji, automatycznie przekształcają się w inwestycje. 6. W syntezie neoklasycznej pozytywny makroekonomiczny szok popytowy wywołuje w pierwszej kolejności wzrost produkcji ponad poziom potencjalny, a następnie, w miarę upływu czasu i dostosowań cenowych, produkcja wraca do poziomu potencjalnego, lecz przy niższym poziomie cen.

17 7. W gospodarce funkcjonującej przy niepełnym wykorzystaniu czynników wytwórczych, pozytywny makroekonomiczny szok popytowy wywołuje dostosowania ilościowe prowadzące do wzrostu produkcji faktycznej. 8. W gospodarce funkcjonującej na granicy pełnego wykorzystania czynników wytwórczych negatywny szok podażowy prowadzi do spadku przeciętnego poziomu cen. 9. Efektywny popyt maleje wraz ze wzrostem krańcowej skłonności do oszczędzania. 10. Pieniądz jest neutralny wówczas, gdy zmiana jego podaży nie wpływa na realny produkt, zatrudnienie (bezrobocie), relacje cen oraz poziom stopy procentowej. 1.Z modelu Solowa wynika, że wzrost produkcji jest całkowicie określony przez wzrost nakładów pracy i kapitału. 2. Gospodarka znajduje się na ścieżce wzrostu zrównoważonego, kiedy faktyczne inwestycje są równe inwestycjom niezbędnym do utrzymania wartości technicznego uzbrojenia pracy na stałym poziomie. 3. Zatrudnienie jest jednym z czynników wzrostu gospodarczego. 4. Wydajność pracy, czyli wielkość kapitału przypadająca na 1 pracownika, zależy m.in. od wykształcenia, motywacji, doświadczenia. 5. Spadający popyt na pracę przyczynia się do przyśpieszania wzrostu gospodarczego. 6. Hipoteza konwergencji mówi, że w krajach o wyższym PKB na 1 zatrudnionego nastąpi wyższy wzrost gospodarczy. 7. Zmiany w technologii mogą spowodować zmiany potencjalnego PKB. 8. Wydłużenie wieku aktywności zawodowej mężczyzn do 75 roku i kobiet do 70 wpłynie na spadek zasobu siły roboczej. 9. Przy stałej podaży jednego z czynników produkcji oraz przy założeniu ciągłego postępu technicznego nie jest możliwy trwały wzrost gospodarczy. 10. Wzrost technicznego uzbrojenia pracy wpływa na wzrost wydajności pracy. 11. Wyższe tempo przyrostu naturalnego przyczynia się do wzrostu zasobu siły roboczej, a także wzrostu jego wydajności. 12. Koncepcja wzrostu zerowego sugeruje, że optymalnym rozwiązaniem dla krajów wysoko rozwiniętych jest wysokie tempo wzrostu PKB, ponieważ wzrost dochodów z produkcji będzie przeznaczany na ochronę środowiska, w efekcie czego będzie zerowa jego degradacja. 13. Wydajność pracy, czyli wielkość produktu przypadająca na jednego pracownika w danej jednostce czasu, zależy m.in. od szybkości jego uczenia się, wykształcenia oraz wartości kapitału rzeczowego, jaki ma on do dyspozycji. 14. Przyśpieszeniu wzrostu gospodarczego w długim okresie sprzyjają: stymulowanie prac badawczo-rozwojowych, zagraniczne inwestycje bezpośrednie, wzrost tempa inflacji.

18 15. Jeśli Pan pracujący w telekomunikacyjnym biurze obsługi klienta nauczy się pisać na klawiaturze z szybkością chociaż 70 znaków na minutę, a nie 30 jak dotychczas, to zwiększy się jego wydajność i zmniejszy niezadowolenie potencjalnych klientów. 16. Do dwóch głównych determinant wzrostu gospodarczego w ustabilizowanych gospodarkach krajów wysoko rozwiniętych należą: wzrost wydajności pracy związany z wyższymi kwalifikacjami i doświadczeniem pracowników oraz wzrost nakładów pracy przy mniejszych inwestycjach i malejącym technicznym uzbrojeniu pracy. 17. W wyniku postępu technicznego wielkość produkcji zwiększa się (ceteris paribus). 18. Główną przyczyną wzrostu gospodarczego w krajach wysoko rozwiniętych jest wzrost nakładów pracy. 19. Postęp techniczny oznacza tylko zwiększanie się nakładów czynników produkcji. 20. Argumentami przemawiającymi za teorią konwergencji są m.in.: możliwość wzrostu efektywności czynników wytwórczych poprzez wzrost wartości technicznego uzbrojenia pracy, prawo rosnących przychodów oraz transfer technologii. 21. Główną determinantą wzrostu gospodarczego w krajach słabo rozwiniętych wchodzących na ścieżkę konwergencji jest wzrost wydajności pracy. 22. W modelu Solowa, przy danej stopie amortyzacji kapitału, poziom produkcji na jednego pracownika zależy od stopy oszczędności i stopy przyrostu ludności. 23. Rozwój gospodarczy i wzrost gospodarczy oznacza to samo. 24. Roczna stopa wzrostu realnego PKB w kraju wyniosła 5%. Jednocześnie stopa przyrostu demograficznego wyniosła 6%. Oznacza to, że poziom życia obywateli się poprawił, bo wzrósł PKB per capita. 25. W modelu Harroda sytuacja, w której G w > G f < G n, oznacza uruchamianie się w gospodarce mechanizmu depresyjnego 1.Szoki podażowe są wywołane np. przez duże zmiany technologiczne, wahania cen surowców i wahania poziomu płac. 2.Faza kryzysu charakteryzuje się nadprodukcją. 3. Teoria mnożnika-akceleratora mówi, że poziom inwestycji w gospodarce zależy od tempa zmian DN i że zmiana DN powoduje, z pewnym opóźnieniem, zwielokrotnione zmiany inwestycji indukowanych. 4. Amplituda wahań koniunkturalnych obrazuje rozpiętość między fazą recesji a fazą ożywienia. 5. Według teorii cykli politycznych, przed wyborami partie rządzące, dążąc do reelekcji, stosują restrykcyjną politykę pieniężną i fiskalną w celu wzrostu zatrudnienia i pobudzenia gospodarki. 6. Działania stabilizacyjne państwa nie mają wpływu na amplitudę wahań koniunkturalnych. 7. W klasycznym cyklu koniunkturalnym w fazie ożywienia występuje górny punkt zwrotny.

19 8. W fazie depresji tempo wzrostu PKB jest niskie, a może być nawet ujemne. 9. Osłabienie koniunktury w jednym kraju może być łagodzone przez wymianę międzynarodową. 10. W fazie ożywienia wzrostowi ulegają wszystkie wskaźniki gospodarcze. 11. Wysoka koniunktura w kraju X, który jest największym importerem dóbr z kraju Y, może przyczynić się do polepszenia się koniunktury gospodarczej w kraju Y. 12. W wyniku dyfuzji techniki powstaje na początku dysproporcja pomiędzy globalną podażą a globalnym popytem. 13. W fazie ożywienia wzrost produkcji dóbr konsumpcyjnych wymaga dodatnich inwestycji netto. 14. Dno cyklu koniunkturalnego to punkt, w którym kończy się depresja, a zaczyna rozkwit. 15. W klasycznym cyklu, w fazie rozkwitu zaczyna występować nierównowaga podażowa. 16. W fazie depresji zmniejsza się wartość kapitału rzeczowego na skutek jego zużycia ekonomicznego i zbyt niskich inwestycji odtworzeniowych. 17. Teoria mnożnika-akceleratora mówi, że do uzyskania efektu popytowego inwestycji konieczny jest absolutny przyrost inwestycji, a więc, jeśli ΔI = 0, to ΔY = 0 i ΔC = Według jednej z teorii, cykl koniunkturalny mogą wywoływać czynniki z otoczenia pozaekonomicznego. 19. Cykl klasyczny charakteryzował się wyższą intensywnością wahań i był dłuższy niż cykl zdeformowany (współczesny). 20. Według teorii innowacji, warunkiem koniecznym rozwoju gospodarczego jest istnienie ciągłego strumienia innowacji i związanych z nimi inwestycji. 21. Naturalnymi granicami wahań produkcji, wyznaczającymi potencjalne szczyty i dna cykli, są odpowiednio: pełne wykorzystanie zdolności wytwórczych i minimalny poziom inwestycji. 22. Przenoszenie się faz niskiej koniunktury międzynarodowego cyklu koniunkturalnego następuje za pośrednictwem handlu zagranicznego i wpływa pozytywnie na eksport netto. 23. Źródła cyklu koniunkturalnego tkwią zarówno w globalnej podaży, jak i globalnym popycie. 24. Wielkość zamówień na maszyny i urządzenia, liczba pozwoleń na budowę domów mieszkalnych, indeksy giełdowe i stopa bezrobocia to wskaźniki koniunktury gospodarczej, których wzrost jest pozytywnym sygnałem wzrostu gospodarczego.

20 25. Według teorii realnego cyklu koniunkturalnego, wahania koniunkturalne są definiowane jako zmiany potencjalnego poziomu produkcji. 1.Przeciwdziałanie inflacji założone w Planie Balcerowicza polegało m.in. na zwiększeniu realnej podaży pieniądza, wprowadzeniu podatku od ponadnormatywnych wynagrodzeń. 2.Wśród przyczyn inflacji kosztowej wymienić należy przede wszystkim wyższy poziom popytu globalnego nad poziomem produkcji potencjalnej, wzrost wynagrodzeń pracowników niezwiązanych ze wzrostem ich wydajności pracy. 3. Hipoteza oczekiwań adaptacyjnych została włączona do analizy zależności inflacja-bezrobocie przez Miltona Monetara. 4. W przypadku inflacji nieoczekiwanej wzrost cen powoduje przepływ dochodów od posiadaczy stałych dochodów do przedsiębiorców sprzedających swe towary po wyższych cenach i do państwa uzyskującego wyższe dochody z tytułu podatków. 5. Szkody powodowane inflacją obejmują zwykle m.in. niekontrolowane zmiany wysokości dochodów poszczególnych grup społecznych oraz zmniejszanie się wpływów do budżetu, spowodowane kosztem zdzieranych zelówek. 6. Hamowaniu inflacji wywołanej przez czynniki monetarne sprzyja ekspansywna polityka monetarna oraz polityczna i ekonomiczna niezależność banku centralnego. 7. Wśród przyczyn inflacji popytowej wymienić należy przede wszystkim wystąpienie luki inflacyjnej, wzrost cen surowców importowanych. 8. W długim okresie krzywa Phillipsa przebiega pionowo i przecina oś odciętych w punkcie odpowiadającym naturalnej stopie bezrobocia. 9. Inflacja zjada dochody realne i może spowodować jeżeli jest wysoka zubożenie społeczne. 10. Według monetarystycznej teorii inflacji, produkcja i zatrudnienie to wielkości makroekonomiczne, które zmieniają się pod wpływem zmiany ilości pieniądza. 11. Krótkookresowa krzywa Phillipsa pokazuje odwrotną zależność pomiędzy stopą inflacji a stopą bezrobocia. 12. Hipoteza oczekiwań racjonalnych mówi, iż podmioty kształtują swoje oczekiwania inflacyjne wyłącznie na podstawie danych dotyczących wcześniejszych poziomów inflacji, dlatego też mogą się pomylić co do faktycznego poziomu inflacji. 13. Według hipotezy oczekiwań adaptacyjnych, podmioty kształtują swoje oczekiwania inflacyjne na podstawie danych dotyczących wcześniejszych poziomów inflacji oraz bieżących informacji o sytuacji makroekonomicznej. 14. W gospodarce centralnie zarządzanej występowała inflacja tłumiona.

21 15. Hipoteza oczekiwań racjonalnych stanowi, że oczekiwania podmiotów są doskonałe i podmioty się nigdy nie mylą. 16. Z przyjęcia hipotezy oczekiwań adaptacyjnych wynika, iż stopa bezrobocia może się zmienić ze względu na fakt, iż podmioty opierały swoje oczekiwania tylko i wyłącznie na podstawie danych z przeszłości i niewłaściwie sformułowały swoje oczekiwania inflacyjne. 17. Koszty wydawania przez wielkie domy towarowe coraz to nowych katalogów, które informują o aktualnym poziomie cen oferowanych towarów, stanowią rodzaj kosztu zmienianych jadłospisów. 18. Realna stopa procentowa jest to różnica między nominalną stopą procentową a stopą inflacji. 19. Szybkość obiegu pieniądza jest to liczba transakcji obsługiwanych przez jednostkę pieniądza w ciągu pewnego okresu. 20. Koszty inflacji rosną wraz ze wzrostem inflacji nieoczekiwanej.