Projekt wytycznych do opracowania mapy hydrograficznej zlewni Bugu

Transkrypt

1 Unia Europejska Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego Budowa polsko białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu Projekt NEB/PL/LUB/2.1/06/66 Projekt wytycznych do opracowania mapy hydrograficznej zlewni Bugu Autorzy: - Paweł Błaszczyk Koordynator - Teresa Zań Kierownik merytoryczny - Wojciech Sobolewski ekspert kluczowy Listopad 2007r.

2 Partnerzy projektu: Instytut Ochrony Środowiska Partner Wiodący Główny Partner Finansowy Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie Partner Zwykły Brzeski Obwodowy Komitet Zasobów Naturalnych i Ochrony Środowiska Partner Zwykły Wołyński Zarząd Urządzeń i Gospodarki Wodnej w Łucku Partner Zwykły Sfinansowano ze środków: Unia Europejska Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego Unia Europejska Fundusz TACIS/CBC Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Lublinie Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Białymstoku oraz Partnerów Projektu

3 Spis treści: I. Zakres zagadnień objętych wytycznymi II. Cele opracowania... 4 III. Ramowa Dyrektywa Wodna i systemy informacji geograficznej (GIS)... 5 IV. Definicja mapy hydrograficznej i forma jej realizacji V. Zasady tworzenia mapy hydrograficznej zlewni Bugu:... 9 VI. Zakres tematyczny treści mapy VII. Prace przygotowawcze VIII. Prace redakcyjne IX. Prezentacja danych geograficznych, kompozycja kartograficzna Spis załączników: Załącznik 1: Elementy RDW mające znaczenie dla GIS Załącznik 2: Tabela zbiorów danych GIS i warstw wymaganych przez RDW 20 Załącznik 3: Słownik danych.. 28 Załącznik 4: Systemy jednoznacznego kodowania identyfikacyjnego 43 Załącznik 5: Topologiczne zasady dla warstw GIS. 56 Załącznik 6: Szczegółowe specyfikacje dla metadanych 58 Załącznik 7: Zlewnia Bugu opisana współrzędnymi geograficznymi i współrzędnymi układu jednostrefowego zdefiniowanego w Projekcie wytycznych Załącznik 8: Schemat organizacji prac nad Mapą Hydrograficzną dorzecza Bugu. 72 Załącznik 9: Wzory wybranych znaków umownych 73 Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 3

4 I. Zakres zagadnień objętych wytycznymi. 1. Wytyczne określają zasady tworzenia mapy hydrograficznej zlewni Bugu. 2. W szczególności w wytycznych ustalono: pojęcie mapy hydrograficznej zakres tematyczny i przestrzenny opracowania, sposób zapisu informacji przestrzennych w bazie danych układy współrzędnych topograficznych i sposób podziału mapy na arkusze, zasady i kolejność sporządzania warstw mapy numerycznej sposoby prezentacji danych tworzących treść mapy. II. Cele opracowania 3. Celem generalnym jest opracowanie wspólnej mapy hydrograficznej całej zlewni Bugu dla potrzeb zarządzania zasobami wodnymi. 4. Cele bezpośrednie: a) Aktualizacja układu sieci rzecznej zlewni Bugu, ze szczególnym uwzględnieniem odcinków źródłowych rzek oraz ich fragmentów przekształconych antropogenicznie, gdzie wody płyną wieloma korytami. b) Ustalenie różnic w stosowanych obecnie nazwach cieków i opracowanie w zespole międzynarodowym propozycji jednolitego systemu nazw cieków w zlewni Bugu. c) Stworzenie podstaw do szczegółowych analiz hydrograficznych, takich jak: weryfikacja przebiegu niepewnych odcinków działów wodnych i wyznaczenie działów wodnych strefowych na obszarach mało zróżnicowanych hipsometrycznie (np. Polesie) oraz identyfikacja miejsc zmiany przebiegu działów wodnych pod wpływem melioracji i działalności górniczej (np. Pobuże Małe Polesie) hierarchizacja sieci rzecznej i jednoznaczne określenie rzędu cieków tworzących sieć rzeczną zlewni Bugu, zgodnie z zasadami klasycznego systemu numeracji, w którym rzeka główna to ciek pierwszego rzędu, a dopływy to rzeki wyższego rzędu. ustalenie miejsc przerzutu i ilości przerzucanej wody miedzy zlewnią Bugu i sąsiednimi systemami rzecznymi, ocena wielkości poboru wody na potrzeby gospodarki. Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 4

5 d) Opracowanie założeń jednolitego w skali zlewni systemu zarządzania wodami. 5. Celem pośrednim opracowania jest nawiązanie współpracy oraz wymiana informacji między instytucjami zajmującymi się hydrologią i gospodarką wodną w Polsce, na Białorusi i na Ukrainie, a także zdobycie doświadczenia w tworzeniu opracowań geoinformatycznych o charakterze transgranicznym. III. Ramowa Dyrektywa Wodna i systemy informacji geograficznej (GIS). 6. Pojęcia podstawowe dotyczące GIS: Mapa jest geograficzną reprezentacją części powierzchni Ziemi. Ramowa Dyrektywa Wodna odwołuje się do wielu map, z których każda posiada konkretną treść tematyczną. Mapa może się składać z jednego lub więcej zbiorów danych zawierających typ danych geograficznych. Dzięki oprogramowaniu GIS mapy mogą być zapisywane w formie cyfrowej. Z danych numerycznych można skomponować i wydrukować mapę analogową. Dane geograficzne to dane opisujące obiekty i zjawiska, które można przedstawić przez odniesienie do powierzchni ziemi. Zbiory danych geograficznych są danymi cyfrowymi wchodzącymi w skład systemów informacji geograficznej GIS. Terminy zbiór danych geograficznych, warstwa informacyjna lub warstwa tematyczna są używane jako synonimy oznaczające zbiór cyfrowych danych geograficznych. Może on być reprezentowany jako piksele, punkty, linie, krzywe i wieloboki (poligony) lub kombinacje tych elementów. Tabela reprezentuje zawartość bazy danych opisowych. Systemy informatyczne wymagają organizacji zbiorów danych w jedną lub więcej tabel. Kolumny tabeli są odpowiednikiem pól bazy danych, a wiersze tabeli, to poszczególne rekordy bazy danych. Aby informacje z różnych źródeł były porównywalne, tabele te muszą mieć podobną strukturę. Dane w tabelach można zapisywać korzystając ze wspólnych typologii takich jak geometria (np. punkty, linie, wieloboki, sieci), łańcuchy (ciągi) znaków (np. nazwy, kody), liczby lub daty (np. data poboru próbki). 7. Ramowa Dyrektywa Wodna wymaga od Państw Członkowskich Unii Europejskiej dostarczania znacznych ilości informacji w formie map (zał. 1, 2). Najlepszym sposobem dostarczania większości wymaganych informacji jest forma warstw tematycznych systemu informacji geograficznej. Wynika to z faktu, że większość danych należy przedstawiać w ich kontekście przestrzennym. Wdrożenie Dyrektywy wymaga zestawienia danych Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 5

6 geograficznych zarówno w celu przygotowania planów gospodarowania wodą w dorzeczach jak i sprawozdawania Komisji. W pierwszym przypadku techniki GIS są konieczne do opracowania różnych warstw informacyjnych (np. charakterystyk dorzeczy i części wód, stanu chemicznego i ekologicznego części wód). Natomiast w przypadku drugim GIS będzie narzędziem służącym do przygotowywania i dostarczania danych geograficznych potrzebnych do celów sprawozdawczych. 8. Dyrektywa określa, jakie informacje należy przedstawiać w formie map, jednak nie podaje specyfikacji technicznych tych map. Grupa robocza ds. GIS Wspólnego Ośrodka Badań w ramach Wspólnej Strategii Wdrażania opracowała takie specyfikacje i przedstawiła je w formie poradnika Wytyczne w zakresie wdrażania elementów Systemu Informacji Geograficznej Ramowej Dyrektywy Wodnej, który ma pomóc Państwom Członkowskim w takim przygotowaniu warstw GIS, aby były one zgodne ze wspólnym i uzgodnionym standardem. Ma to pomóc w kompilacji obrazu w skali całej Europy. Będzie to także krok w kierunku utworzenia zintegrowanej infrastruktury danych przestrzennych dotyczących Europy. 9. Warstwy GIS dostarczane przez różne obszary dorzeczy (lub kraje) będą łączone w obraz europejski, dlatego też za ważne uznano uzgodnienie europejskiego systemu kodowania dorzeczy, części wód, stacji monitoringu i presji. W przeszłości wszystkie Państwa Członkowskie wdrożyły własne systemy kodowania obiektów zgodne ze swoimi specyficznymi wymaganiami. W tej sytuacji Grupa Robocza proponuje w krótkim terminie wdrożyć system zapewniający jednoznaczne identyfikatory obiektów w całej Europie, co pozwoli na utrzymanie systemów krajowych przy ich połączeniu na poziomie europejskim. Zaleca się wdrożenie (obok systemu krajowego) systemu kodowania obiektów opartego na systemie Pfafstettera (zał. 4). Podejście to uważa się za pierwszy krok w kierunku opracowania europejskiego systemu kodowania obiektów. 10. Dyrektywa jednoznacznie wymaga informowania, konsultowania się i uczestnictwa publicznego, co będzie pomocne w sprawniejszym i efektywniejszym wdrożeniu przyjętych założeń. W szczególności, artykuł 14 Ramowej Dyrektywy Wodnej promuje aktywne uczestnictwo wszystkich zainteresowanych stron w opracowywaniu planów gospodarowania wodą w dorzeczach oraz wymaga od Państw Członkowskich informowania społeczeństwa i konsultacji z nim. Te ostatnie wymogi można efektywnie spełnić za pomocą map cyfrowych, technologii GIS i odpowiednio zaprojektowanych serwisów internetowych. Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 6

7 IV. Definicja mapy hydrograficznej i forma jej realizacji. 11. Mapa hydrograficzna przedstawia aktualny obraz obiegu wody i warunków, które go kształtują na obszarze opracowania. W szczególności ukazuje ona przebieg cieków naturalnych i sztucznych oraz rozmieszczenie jezior i sztucznych zbiorników wodnych, a także definiuje obszary zasilania cieków oraz zbiorników wód powierzchniowych i podziemnych poprzez wyznaczenie granic zlewni w postaci topograficznych działów wodnych. Pożądane jest także, aby opracowanie zawierało informacje o źródłach, obszarach podmokłych i okresowo zalewanych z wyznaczeniem tzw. wody 100-letniej, przepuszczalności gruntów i głębokości występowania pierwszego poziomu wód podziemnych. 12. Przy opracowaniu mapy hydrograficznej zlewni Bugu należy dążyć do wdrożenia specyfikacji danych przestrzennych w zakresie treści warstw tematycznych (zał. 2) i struktury baz danych (zał. 3) zalecanej przez Grupę Roboczą do spraw GIS. 13. Mapa obejmuje obszar całej zlewni Bugu (około 39 tys. km 2 ) na terenie Polski (około 50% powierzchni), Białorusi (około 23%) i Ukrainy (około 27%). 14. Opracowanie jest wykonywane jako mapa numeryczna i towarzysząca jej baza danych opisowych. Jako format zapisu danych numerycznych na etapie wykonywania opracowania przyjmuje się ESRI shapefile. 15. Wszystkie dane numeryczne będą zapisywane w bazie danych GIS jako dane bez odwzorowania kartograficznego, opisane współrzędnymi geograficznymi. Geodezyjnym systemem odniesienia będzie WGS Taki sposób zapisu umożliwi łatwą transformację danych do dowolnego układu współrzędnych płaskich (1992, UTM i innych). 16. W czasie prac nad mapą polskiej części zlewni Bugu będzie stosowany układ współrzędnych płaskich 1992, obowiązujący na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z 8 sierpnia 2000 roku (Dz.U. Nr 70, poz. 821), zdefiniowany następująco: Jako geodezyjny system odniesienia w układzie współrzędnych płaskich prostokątnych 1992 przyjęto GRS Układ 1992 jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów powierzchni Ziemi odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania kartograficznego Gaussa-Krügera. Układ 1992 określają następujące parametry: a) południk osiowy L = 19 długości geograficznej wschodniej, b) układ tworzy pas południkowy o szerokości obejmującej cały obszar kraju, c) współczynnik zmiany skali w południku osiowym, Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 7

8 d) punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = m, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = m. 17. Przy opracowaniu map białoruskiej i ukraińskiej części zlewni Bugu zaleca się stosowanie strefy 34 i 35 układu współrzędnych płaskich UTM (Universal Transverse Mercator) lub innego układu o znanych parametrach, umożliwiającego prawidłową transformację danych przestrzennych do powszechnie stosowanych układów współrzędnych. Definicja układu UTM jest następująca: Jako geodezyjny system odniesienia przyjęto WGS Układ UTM jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów powierzchni Ziemi odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii poprzecznego odwzorowania kartograficznego Mercatora. 34 strefę układu UTM określają następujące parametry: a) południk osiowy L = 21 długości geograficznej wschodniej, b) strefa 34 to pas południkowy który obejmuje swoim zasięgiem obszar położony między 18 i 24 stopniem długości geograficznej wschodniej, c) współczynnik zmiany skali w południku osiowym, d) punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = 0 m, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = m. Definicja strefy 35 układu UTM różni się od strefy 34 jedynie południkiem osiowym L = 27 długości geograficznej wschodniej. Strefa obejmuje swoim zasięgiem obszar położony między 24 i 30 stopniem długości geograficznej wschodniej. Wszystkie pozostałe parametry pozostają bez zmian. 18. Mapy zbiorcze dla zlewni Bugu powinny być wykonywane w jednostrefowym, obejmującym cały obszar opracowania, układzie współrzędnych płaskich. Zaleca się zastosowanie układu opartego na odwzorowaniu poprzecznym Mercatora, dla którego przyjęto WGS 1984, jako geodezyjny system odniesienia. Proponowany tu układ współrzędnych jest wzorowany na pojedynczej strefie układu UTM i ma następujące parametry: a) południk osiowy L = 23 długości geograficznej wschodniej, b) układ tworzy pas południkowy między 20 i 26 stopniem długości geograficznej wschodniej i obejmuje swoim zasięgiem całą zlewnię Bugu, c) współczynnik zmiany skali na południku osiowym wynosi , Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 8

9 d) punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = 0 m, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = m. Ilustrację proponowanego układu współrzędnych przedstawiono w załączniku (zał. 7). V. Zasady tworzenia mapy hydrograficznej zlewni Bugu: 19. Mapa hydrograficzna zlewni Bugu jest opracowaniem numerycznym spełniającym następujące warunki: jest zrealizowana jako baza danych przestrzennych i opisowych, która może być elementem systemu informacji geograficznej (GIS) zlewni Bugu, rozumianego jako zespół pięciu elementów składowych w postaci: danych, sprzętu komputerowego, wyspecjalizowanego oprogramowania GIS, personelu wyszkolonego w zakresie geoinformatyki oraz metod przetwarzania danych geograficznych. dane przestrzenne posiadają strukturę złożoną z warstw tematycznych, cechy obiektów tworzących każdą warstwę tematyczną mapy numerycznej, są zawarte w bazie danych opisowych, stanowiącej integralną część tej warstwy, system umożliwia wymianę danych z innymi bazami danych, a w szczególności z innymi systemami informacji geograficznej, istnieje możliwość konwersji danych przestrzennych między różnymi układami współrzędnych topograficznych, zastosowane rozwiązania pozwolą na wykonanie jednolitych wydruków map zbiorczych obszaru zlewni Bugu oraz wydruków arkuszy odpowiadających zasięgiem arkuszom mapy topograficznej w układach współrzędnych płaskich 1992 dla polskiej części zlewni, lub arkuszy mapy topograficznej w innych układach współrzędnych dla obszarów leżących poza Polską. System oznaczania godłami poszczególnych arkuszy wydruku powinien być zgodny z oznaczeniami odpowiednich arkuszy mapy topograficznej. 20. Mapa jest opracowaniem bazującym na istniejących źródłach danych przestrzennych i opisowych. Podstawą opracowania dla polskiej części zlewni jest numeryczna Mapa Podziału Hydrograficznego Polski (MPHP). Tworzenie mapy polega na integracji danych pochodzących z różnych źródeł, ich weryfikacji i aktualizacji, oraz na tworzeniu map wynikowych stanowiących możliwie najbardziej aktualny zbiór informacji dotyczący obiektów hydrograficznych w zlewni Bugu. Numeryczna forma realizacji mapy umożliwia Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 9

10 dokonywanie bieżącej aktualizacji bazy danych również w późniejszych etapach jej rozwoju i użytkowania. 21. Zasady topologiczne, które obowiązują przy tworzeniu warstw tematycznych mapy hydrologicznej zlewni Bugu są przedstawione w załączniku (zał. 5). 22. Rozbudowa treści opracowania odbywa się poprzez pozyskiwanie nowych warstw tematycznych. 23. Dane źródłowe do mapy są pozyskiwane w postaci numerycznej lub drukowanej od instytucji dysponujących aktualnymi i wiarygodnymi informacjami na temat rzek i zlewni na obszarze opracowania. 24. Prace terenowe na etapie tworzenia mapy i w trakcie jej użytkowania ograniczają się do weryfikacji danych niepewnych. Jako dane niepewne traktować należy takie odcinki rzek, których przebieg nie jest udokumentowany w danych źródłowych lub informacje w różnych źródłach są rozbieżne. 25. Weryfikacja terenowa danych powinna polegać na odnalezieniu właściwych obiektów (odcinków cieku), wyznaczeniu ich przebiegu przy użyciu odbiornika GPS poprzez zapisanie współrzędnych punktów charakterystycznych, czyli punktu początkowego, punktów zmiany kierunku biegu koryta i punktu końcowego. Pomiary powinny być uzupełnione (w miarę możliwości) wywiadem z ludnością miejscową, właścicielem lub zarządcą obiektu, aby zdobyć informacje, czy kontrolowany odcinek jest fragmentem głównego koryta cieku, czy funkcjonuje stale, czy okresowo, jakie nazwy lokalne stosowane są dla tego cieku, jak prowadzona jest gospodarka wodna na danym obszarze itp. Weryfikację terenową przeprowadzają specjaliści wykonujący prace nad mapą w uzgodnieniu z konsultantami - ekspertami zewnętrznymi. Eksperci zewnętrzni mogą brać udział w pracach terenowych. VI. Zakres tematyczny treści mapy. 26. Na mapę hydrograficzną zlewni Bugu w pierwszym (podstawowym) etapie jej opracowania złożą się następujące warstwy tematyczne: warstwa liniowa opisująca rzeki z zapisaną w bazie danych nazwą (lub nazwami), określonym rzędem rzeki i innymi informacjami (przeniesionymi z bazy danych MPHP), warstwa liniowa opisująca inne cieki, stanowiąca uzupełnienie informacji o wodach powierzchniowych płynących (kanały i rowy) z zapisaną w bazie danych nazwą i innymi informacjami (przeniesionymi z bazy danych MPHP), Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 10

11 warstwa liniowa opisująca cieki nie uwzględnione MPHP, warstwa poligonowa opisująca jeziora i sztuczne zbiorniki wód powierzchniowych z określeniem rzędnej zwierciadła wody, powierzchni i głębokości maksymalnej (przy średnim stanie wody) o ile dane takie są dostępne oraz innymi informacjami (przeniesionymi z bazy danych MPHP), warstwa poligonowa opisująca zlewnie ograniczone topograficznymi działami wodnymi, opisane w bazie danych takimi parametrami, jak nazwa i rząd cieku (lub odcinka cieku) zasilanego z tej zlewni, powierzchnia, długość działu wodnego oraz w miarę możliwości danymi topograficznymi (np. średnia wysokość terenu) i hydrograficznymi (np. odpływ jednostkowy) o ile dane takie są dostępne oraz innymi informacjami (przeniesionymi z bazy danych MPHP), warstwa liniowa zawierająca odcinki działów wodnych stanowiących granice zlewni z podaniem w opisie rzędu działu wodnego i innymi informacjami (przeniesionymi z bazy danych MPHP). 27. Opracowanie mapy hydrograficznej zlewni Bugu w formie numerycznej umożliwi w dalszych etapach pracy nad mapą i w okresie jej użytkowania rozbudowę struktury bazy danych opisowych i pełne dostosowanie jej do potrzeb zarządzania zasobami wodnymi. Proste z technicznego punktu widzenia będzie także dołączanie do systemu geoinformatycznego kolejnych warstw tematycznych, w celu dostosowania jej do struktury przedstawionej w załączniku (zał. 2). 28. Tłem do prezentowania informacji zawartych w warstwach tematycznych i bazach danych numerycznej mapy hydrograficznej jest barwny podkład topograficzny w postaci rastrowej lub wektorowej. VII. Prace przygotowawcze 29. Mapa hydrograficzna zlewni Bugu jest opracowywana przez specjalistów z dziedziny hydrologii, gospodarki wodnej i geoinformatyki, pod merytorycznym nadzorem konsultantów naukowych dysponujących odpowiednią wiedzą, doświadczeniem i znajomością terenu. Poszczególne elementy treści mapy opracowuje się na podstawie zebranych materiałów źródłowych. Schemat organizacyjny prac przedstawiono w załączniku (zał. 8). 30. Prace przygotowawcze polegają na zgromadzeniu materiałów źródłowych obejmujących polską część zlewni Bugu i utworzeniu systemu informacji geograficznej (GIS), stanowiącego podstawę do opracowania numerycznej mapy całej zlewni. Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 11

12 31. Warstwy tematyczne źródłowego zbioru danych MPHP przyjętego za podstawę opracowania dla polskiej części zlewni Bugu wymagają weryfikacji i aktualizacji przed zintegrowaniem ich z danymi pochodzącymi od białoruskich i ukraińskich uczestników projektu i przed wykorzystaniem ich do tworzenia wynikowej mapy hydrograficznej zlewni. 32. Podstawą weryfikacji danych zaczerpniętych z MPHP są szczegółowe informacje uzyskane od instytucji administrujących zlewniami wchodzącymi w skład obszaru opracowania. Dane od administratorów zlewni są uzyskiwane w postaci map przedstawiających przebieg koryt cieków oraz innych materiałów, w postaci tabel i tekstów zawierających informacje, które mogą być wykorzystane do tworzenia bazy danych opisowych. 33. Mapy uzyskane w postaci wektorowej powinny być włączone do tworzonego systemu geoinformatycznego. Podobnie należy postąpić z mapami skanowanymi, po ich przetransformowaniu do właściwego układu współrzędnych topograficznych. Mapy drukowane z naniesionymi aktualizacjami mogą być bezpośrednio wykorzystane w pracach redakcyjnych. Niezależnie od tego powinny one zostać poddane skanowaniu, transformacji do właściwego układu współrzędnych topograficznych i zapisowi w postaci cyfrowej, aby baza danych numerycznych zawierała kompletne dane źródłowe. VIII. Prace redakcyjne 34. Pierwszy etap prac redakcyjnych nad mapą hydrograficzną zlewni Bugu obejmuje analizę mapy wektorowej opisującej sieć rzeczną, która jest jedną z warstw informacyjnych MPHP. Przy opracowaniu mapy zachowany zostaje system kodowania zlewni oraz inne informacje zapisane w bazach danych MPHP. 35. Analiza danych polega na porównaniu treści numerycznej mapy sieci rzecznej z aktualnymi mapami uzyskanymi od instytucji administrujących zlewniami wchodzącymi w skład obszaru opracowania. W trakcie analizy w szczególności należy zwrócić uwagę na punkt początkowy każdego cieku, przebieg koryta rzecznego i stosowaną nazwę. Wszelkie różnice należy rejestrować w nowo utworzonej informacyjnej warstwie tematycznej. W przypadku funkcjonowania kilku nazw cieku, np. nazw lokalnych, należy je zapisać w dodatkowym polu bazy danych opisowych nowo tworzonej warstwy, zatytułowanym inne_nazwy. 36. Tworzenie nowej warstwy tematycznej polega na edycji obiektów pochodzących ze zbioru danych MPHP. Edycja obejmuje łączenie fragmentów cieków lub ich skrócenie oraz Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 12

13 zmiany przebiegu koryt, tak, aby odzwierciedlały stan aktualny, a także opisanie każdego cieku nazwą stosowaną przez administratorów zlewni. 37. W drugim etapie prac nad mapą, nowo utworzony zbiór danych powinien zostać przekazany konsultantom naukowym, posiadającym wiedzę hydrograficzną i doświadczenie w pracy terenowej w celu zweryfikowania zmian wprowadzonych w stosunku do danych MPHP. Konsultanci zaakceptują zaktualizowaną numeryczną mapę sieci rzecznej lub zaproponują wprowadzenie dalszych zmian. Na tym etapie prac przewidziane są wyjazdy terenowe w celu rozstrzygnięcia wszelkich wątpliwości pojawiających się w trakcie analizy danych i edycji map. 38. Efektem prac redakcyjnych będzie aktualna mapa numeryczna sieci rzecznej polskiej części zlewni Bugu. W przypadku zgłoszenia konieczności wprowadzenia zmian przez konsultantów naukowych powstaną dwie mapy: mapa numeryczna sieci rzecznej opisująca przebieg cieków i ich nazwy w układzie stosowanym przez administratorów zlewni, mapa numeryczna sieci rzecznej zweryfikowana przez konsultantów, stanowiąca propozycję rozstrzygnięcia wątpliwości w przebiegu cieków i ujednolicenia stosowanych nazw. 39. Zakres prac redakcyjnych nad mapami opisującymi białoruską i ukraińską część zlewni Bugu zostanie ustalony po przeprowadzeniu konsultacji z zagranicznymi uczestnikami projektu i zapoznaniu się z udostępnionymi przez nich danymi źródłowymi. 40. Dane numeryczne opracowane przez białoruskich i ukraińskich uczestników projektu są przekazywane polskiemu partnerowi. Dane powinny być zapisane w ustalonym formacie (ESRI shapefile) i opisane współrzędnymi geograficznymi zgodnie z zapisem w rozdziale IV, punkt 15 niniejszej instrukcji. Polski uczestnik projektu wykonuje integrację map polskiej, białoruskiej i ukraińskiej części zlewni w celu uzyskania spójnej bazy danych opisującej obiekty hydrograficzne całego obszaru objętego opracowaniem. 41. Dalsze prace nad mapą zlewni Bugu, obejmujące rozbudowę treści i aktualizację, odbywają się po jej przekazaniu do użytkowania. Prace nad rozwojem i aktualizacją mapy prowadzone są przez polskich, białoruskich i ukraińskich uczestników projektu według tego samego schematu organizacyjnego, który został zastosowany przy tworzeniu pierwotnej wersji opracowania. 42. Zaleca się, aby dane numeryczne zgromadzone w systemie informacji geograficznej zlewni Bugu zostały uzupełnione o metadane, których specyfikacja jest przedstawiona w załączniku (zał. 6). Metadane są opracowywane przez te same osoby i instytucje, które tworzyły warstwy informacyjne GIS. Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 13

14 IX. Prezentacja danych geograficznych, kompozycja kartograficzna 43. Prezentacja informacji geograficznych zgromadzonych w systemie geoinformatycznym zlewni Bugu odbywa się poprzez przygotowanie kompozycji kartograficznej, której treść może być zróżnicowana, w zależności od bieżących potrzeb użytkowników systemu. Kompozycje mogą swym zasięgiem odpowiadać arkuszom mapy topograficznej 1 : Mogą być także mapami przeglądowymi w mniejszej skali, obejmującymi obszar całej zlewni Bugu lub jej części. 44. Kompozycja jest prezentowana bezpośrednio na ekranie monitora komputerowego. Może ona być zapisana w postaci obrazu na dowolnym nośniku danych (CDR, DVD) lub wydrukowana na papierze. 45. Obraz kartograficzny ma następujące właściwości: posiada strukturę warstwową odpowiadającą warstwom tematycznym numerycznej bazy danych; kolejność ułożenia warstw jest taka, by jedne warstwy nie przesłaniały innych (konieczne jest umieszczanie najniżej w strukturze obrazu warstw poligonowych, następnie liniowych, a na samej górze warstw punktowych); elementy poszczególnych warstw tematycznych mają swoją reprezentację w postaci znaków umieszczonych na mapie; znakiem nazywamy tu grupę obiektów wektorowych, która swoim kształtem, położeniem i wielkością tworzy obraz zgodny z wzorem zawartym w zestawie znaków umownych przyjętym dla danej mapy. 46. Przy tworzeniu kompozycji kartograficznych arkuszy mapy hydrograficznej zlewni Bugu zaleca się stosowanie zestawu znaków umownych zawartego w załączniku (zał. 9), który jest wzorowany na znakach umownych wprowadzonych w Wytycznych technicznych GIS-3, Mapa Hydrograficzna Polski w skali 1 : w formie analogowej i numerycznej, opracowanych przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii w 2004 roku. Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 14

15 Załącznik 1 Elementy RDW mające znaczenie dla GIS (oryginalny tekst Ramowej Dyrektywy Wodnej) (poniżej przedstawiono oryginalną treść załącznika I do Wytycznych w zakresie wdrażania elementów Systemu Informacji Geograficznej Ramowej Dyrektywy Wodnej ) Niniejszy załącznik podaje te fragmenty Dyrektywy, które w sposób pośredni lub bezpośredni odnoszą się do przekazywania map albo danych w formacie zgodnym z GIS. Dla kompletności, zacytowano wyjątki z artykułów 3, 5, 13 i 20 i podano je kursywą. Nie mają one bezpośredniego odniesienia do map ani do GIS, natomiast tworzą podstawę dla bardziej szczegółowych specyfikacji w kolejnych załącznikach. Artykuł 3: Koordynacja uzgodnień administracyjnych na obszarach dorzeczy 1. Państwa Członkowskie określą poszczególne dorzecza leżące na terytorium ich kraju oraz, do celów niniejszej dyrektywy, przydzielą je do określonych obszarów dorzeczy. Małe dorzecza mogą być łączone z większymi dorzeczami lub z sąsiednimi małymi dorzeczami, w celu utworzenia, gdzie jest to stosowne, jednego obszaru dorzecza. Jeżeli wody podziemne nie pokrywają się w pełni z określonym dorzeczem, zostaną one zidentyfikowane i przydzielone do najbliższego lub najbardziej odpowiedniego obszaru dorzecza. Wody przybrzeżne zostaną zidentyfikowane i przydzielone do najbliższego lub najbardziej odpowiedniego obszaru lub obszarów dorzeczy. Artykuł 5: Charakterystyki obszaru dorzecza, przegląd wpływu działalności człowieka na środowisko i analiza ekonomiczna korzystania z wody 1. Każde Państwoa Członkowskie zapewnia, że dla każdego obszaru dorzecza lub części międzynarodowego obszaru dorzecza leżącego na jego terytorium: - analiza charakterystyk, - przegląd wpływu działalności człowieka na stan wód powierzchniowych i podziemnych, oraz - analiza ekonomiczna korzystania z wody są podejmowane zgodnie ze specyfikacjami technicznymi wymienionymi w załącznikach II i III oraz że są wykonane najpóźniej w ciągu 4 lat, licząc od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy. [ ] Artykuł 13: Plany gospodarowania wodami w dorzeczu [ ] 4. Plan gospodarowania wodami w dorzeczu zawiera informacje podane w załączniku VII. [ ] Artykuł 20: Dostosowania techniczne do dyrektywy 1. Załączniki I, III oraz pkt załącznika V mogą być dostosowywane do postępu naukowo - technicznego zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21, przy uwzględnieniu okresów przeglądów i uaktualnień planów gospodarowania wodami w dorzeczach, o których mowa w art. 13. W miarę potrzeby, Komisja może przyjąć wytyczne co do wdrożenia załączników II i V zgodnie z procedurami ustanowionymi w art Dla potrzeb przesyłania i przetwarzania danych, w tym danych statystycznych i kartograficznych, do celów ust. 1 mogą zostać przyjęte formaty techniczne zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 21. Aneks I: Informacje wymagane na liście właściwych władz Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 15

16 Zgodnie z wymaganiami art. 3 ust. 8, Państwa Członkowskie przedstawią następujące informacje o władzach właściwych w poszczególnych obszarach dorzeczy leżących na ich terytoriach oraz w leżących na ich terytoriach częściach międzynarodowych obszarów dorzeczy. [ ] (ii) Geograficzny zasięg obszaru dorzecza nazwy głównych rzek na obszarze dorzecza wraz z dokładnym opisem granic takiego obszaru dorzecza. Informacja ta powinna być miarę możliwości dostępna do wprowadzenia do geograficznych systemów informatycznych (GIS) i/lub geograficznego systemu informacji Komisji (GISCO). Aneks II 1.1 Charakterystyka rodzajów wód powierzchniowych Państwa Członkowskie określą lokalizację i granice wód powierzchniowych oraz przeprowadzą wstępną charakterystykę wszystkich takich wód zgodnie z poniższą metodyką. Państwa Członkowskie mogą dla celów takiej wstępnej charakterystyki pogrupować wody powierzchniowe. [ ] (vi) Państwa Członkowskie przekażą Komisji mapę lub mapy (w formacie GIS) geograficznego umiejscowienia tych rodzajów, zgodnie ze stopniem zróżnicowania wymaganego w systemie A. Aneks IV: Obszary chronione 2. W streszczeniu rejestru wymaganego jako element planu zagospodarowania dorzecza znajdą się mapy wskazujące na umiejscowienie każdego z obszarów chronionych oraz opis praw wspólnotowych, krajowych lub lokalnych, na mocy których zostały one ustanowione. Aneks V: 1. Status wód powierzchniowych [ ] 1.3. Monitoring ekologicznego i chemicznego stanu wód powierzchniowych Sieć monitoringu wód powierzchniowych powinna zostać stworzona zgodnie z wymaganiami art. 8. Sieć monitoringowa powinna zostać zaprojektowana tak, aby dawała spójny i kompleksowy przegląd ekologicznego i chemicznego stanu panującego w każdym z dorzeczy oraz powinna pozwalać na klasyfikowanie rodzajów wód powierzchniowych w pięciu klasach zgodnych z normatywnymi definicjami w sekcji 1.2. Państwa Członkowskie zabezpieczą mapę lub mapy obrazujące sieć monitoringu wód powierzchniowych w planie zagospodarowania dorzecza Klasyfikacja i prezentacja stanu ekologicznego [ ] Prezentacja wyników monitoringu i klasyfikacja stanu i potencjału ekologicznego (i) Dla wód powierzchniowych [ ] Państwa Członkowskie dostarczą mapę każdego obszaru dorzecza obrazującą klasyfikację stanu ekologicznego dla każdej jednostki wód powierzchniowych, w kolorze dla zgodnie z drugą kolumną poniższej tabeli dla odzwierciedlenia klasyfikacji statusu ekologicznego danej jednostki wód powierzchniowych [ ] Klasyfikacja stanu ekologicznego Kod barwny Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 16

17 Bardzo dobry Dobry Umiarkowany Słaby Zły Niebieski Zielony Żółty Pomarańczowy Czerwony (ii) Dla wysoce zmienionych, sztucznych wód powierzchniowych [ ] Państwa Członkowskie dostarczą mapę każdego obszaru dorzecza obrazującą klasyfikację potencjału ekologicznego dla każdej jednostki wód powierzchniowych, w kodzie barwnym, dla sztucznych wód powierzchniowych zgodnie z drugą poniższej tabeli, a dla silnie zmodyfikowanych części wód zgodnie z trzecią kolumną poniższej tabeli [ ] Klasyfikacja potencjału ekologicznego Wody powierzchniowe sztuczne Kod barwny Wysoce zmienione wody powierzchniowe Dobry Umiarkowany Słaby Zły Pasy zielone i jasnoszare Pasy żółte i jasno-szare Pasy pomarańczowe i jasno-szare Pasy czerwone i jasnoszare Pasy zielone i ciemnoszare Pasy żółte i ciemnoszare Pasy pomarańczowe i ciemno-szare Pasy czerwone i ciemnoszare (iii) Państwa Członkowskie powinny także oznaczyć czarną kropką na mapie te wody powierzchniowe, w których brak osiągnięcia dobrego stanu lub potencjału ekologicznego został spowodowany brakiem spełnienia przynajmniej jednej normy jakości środowiska związanej z zanieczyszczeniami syntetycznymi lub nie syntetycznymi (według z reżimu przestrzegania przyjętego przez Państwa Członkowskie) Prezentacja wyników monitoringu i klasyfikacji stanu chemicznego [ ] Dla każdego obszaru dorzecza Państwa Członkowskie zobowiązane są do przygotowania map przedstawiających stan chemiczny poszczególnych jednostek wód powierzchniowych, według kod barwnego podanego w drugiej kolumnie poniższej tabeli klasyfikacji stanu chemicznego wód powierzchniowych: Klasyfikacja stanu chemicznego Dobry Poniżej dobrego Kod barwny Niebieski Czerwony 2. Wody podziemne [ ] Sieć monitoringowa wód podziemnych Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 17

18 [ ] Państwa Członkowskie dostarczą mapę lub mapy pokazujące sieć monitoringu wód podziemnych w planie gospodarowania wodami w dorzeczu [ ] Interpretacja i prezentacja stanu jakościowego wód podziemnych Państwa Członkowskie dostarczą mapę przeprowadzonej oceny stanu jakościowego wód podziemnych według poniższego kodu barw: Dobry: zielony Zły: czerwony Interpretacja i prezentacja stanu chemicznego wód podziemnych [ ] Uwzględniając punkt 2.5 Państwa Członkowskie dostarczą mapę stanu chemicznego wód podziemnych zgodnie z poniższym kodem barw: Dobry: zielony Zły: czerwony Państwa Członkowskie zobowiązane są także do oznaczenia czarną kropką na mapie tych wód podziemnych, które wykazują stały i istotny trend wzrostu stężenia dowolnych zanieczyszczeń wynikających z działalności człowieka. Niebieską kropką należy zaznaczyć zaobserwowane odwrócenie takiej tendencji. Mapy te należy włączyć do planu gospodarowania wodami w dorzeczu. 2.5 Prezentacja stanu wód podziemnych Państwa Członkowskie ujmą w planie gospodarowania wodami w dorzeczu mapy pokazujące dla każdej jednostki wód powierzchniowych lub ich zbiorowisk zarówno ich stan jakościowy, jak i chemiczny zgodnie ze kodem barwnym wymaganym w punktach i Państwa Członkowskie mogą zadecydować o nieutworzeniu odrębnych map dla punktów i 2.4.5, jednak w takim przypadku mają obowiązek do wskazania na mapie wymaganej punktem i zgodnie z jego treścią, tych wód powierzchniowych, które wykazują znaczną i trwałą tendencję wzrostową stężenia wszelkich zanieczyszczeń lub odwrócenie takiej tendencji. Aneks VII: Plany zagospodarowania dorzecza A. Plany zagospodarowania dorzecza powinny zawierać następujące elementy: 1. ogólny opis cech obszaru dorzecza wymaganych na mocy art. 5 i aneksu II, który powinien obejmować: 1.1. dla wód powierzchniowych: - mapa lokalizacji i granic wód powierzchniowych, - mapa ekoregionów i rodzajów wód powierzchniowych w dorzeczu, - określenie warunków odniesienia dla rodzajów wód powierzchniowych; 1.2. dla wód podziemnych: - mapa lokalizacji i granic wód podziemnych; 2. wykaz znaczących presji i wpływów działalności człowieka dla stanu wód powierzchniowych i podziemnych, w tym: - szacowane zanieczyszczenie ze źródeł punktowych, - szacowane zanieczyszczenie ze źródeł rozproszonych, w tym zasadnicze cechy użytkowania ziemi - szacowana presja na ilościowy stan wód, w tym ujęcia wód, Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 18

19 - analiza pozostałych czynników antropopresji na stan wód; 3. określenie i mapy obszarów chronionych zgodnie z wymaganiami art. 6 i Aneksu IV; 4. mapa sieci monitoringowych założonych dla potrzeb art. 8 i Aneksu V oraz prezentacja w formie mapy wyników programów monitoringowych, przeprowadzonych zgodnie z tymi zapisami, a dotyczącymi stanu: 4.1. wód powierzchniowych (ekologiczny i chemiczny); 4.2. wód podziemnych (chemiczny i ilościowy); 4.3. obszarów chronionych; [ ] B. Wszystkie aktualizacje planu gospodarowania wodami w dorzeczu, począwszy od pierwszej powinny także zwierać: [ ] 1. ocenę postępów w osiąganiu celów ekologicznych, w tym prezentację w formie mapy wyników monitoringu za okres obowiązywania poprzedniego planu oraz uzasadnienie ewentualnego braku osiągnięcia celów związanych ze środowiskiem; [ ] Budowa polsko - białorusko - ukraińskiej polityki wodnej w zlewni Bugu 19

20 Załącznik 2 Tabela zbiorów danych GIS i warstw wymaganych przez Ramową Dyrektywę Wodną (poniżej przedstawiono oryginalną treść załącznika II do Wytycznych w zakresie wdrażania elementów Systemu Informacji Geograficznej Ramowej Dyrektywy Wodnej ) Mapa nr Tytuł mapy 1 Obszar dorzecza - zarys Kod warstwy Warstwa Inne warstwy Definicja D1, (D3) Aneks I, ii) Geograficzny zakres obszaru dorzecza obejmuje nazwy głównych rzek na obszarze dorzecza wraz z dokładnym opisem granic tego obszaru SW1 Obszar dorzecza art. 2, Aneks I, ii) Obszar dorzecza to obszar lądu i morza składający się z jednego lub więcej sąsiadujących dorzeczy wraz ze związanymi z nimi wodami podziemnymi i przybrzeżnymi morskimi określony w art. 3 (1) jako główna jednostka zarządzania dorzeczami. SW2 Dorzecze, zlewnia art. 2, Aneks I, ii) Dorzecze oznacza obszar lądowy, z którego całość wód spływu powierzchniowego przepływa przez kolejne strumienie, rzeki i ewentualnie jeziora i wpada do morza jednym ujściem, w tym lejkowatym lub typu delta. Zlewnia oznacza obszar lądowy, z którego całość wód spływu powierzchniowego przepływa przez kolejne strumienie, rzeki i ewentualnie jeziora i uchodzi do konkretnego miejsca innego cieku (zwykle jeziora lub rzeki). SW3 Rzeki główne Rzeki główne obszaru dorzecza użyte w opisie ogólnym (wybrane z SW4) 2 Właściwe władze SW1, SW3, D4, D7 Obszar właściwych władz Aneks I Obszar zarządzany przez właściwe władze, 20 Atrybuty (pełna lista - patrz: Słownik danych) Nazwa obszaru dorzecza, kod europejski Nazwa obszaru dorzecza, nazwa dorzecza / zlewni Kod krajowy Kod europejski Nazwa rzeki Europejski identyfikator rzeki Nazwa właściwych władz Dokładność położenia Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Skala raportowania 1: Większe dostępne skale: 1: lub 1: Zalecana 1: Większe dostępne skale: 1: lub 1: Uwagi Warstwa wymagana przez RDW w formacie cyfrowym. Granice obszaru dorzecza nie są oparte wyłącznie na granicach zlewni i w związku z tym są oddzielone od warstwy dorzecza / zlewni Definicja jak w art.2, Nr 14 RDW np., Mozela (G), Drawa (A) nie tylko wybrane rzeki z SW4, ale także generalizacja Jeśli terytorium właściwych władz jest niewielkie, to może być konieczna skala raportowania 1: Termin raportow ania do KE

21 Mapa nr Tytuł mapy 3 Części wód powierzchniowych kategorie - 4 Część wód powierzchniowych - rodzaje - Kod warstwy SW4 SW4a Warstwa Części wód powierzchniowych - rzeki - jeziora - wody przejściowe - wody przybrzeżne oznaczone jako sztuczne części wód powierzchniowych body lub silnie zmodyfikowany część wód powierzchniowych Rodzaje wód powierzchniowych, rozróżnione dla każdej kategorii Inne warstwy D1, D4, (D3), (D5) SW4, D1, D4, Definicja część obszaru dorzecza należąca do Państwa Członkowskiego Aneks II - 1.1, 1.2, VII Podział wód powierzchniowych odbywa się najpierw według ich kategorii, a więc: rzek, jezior, wód przejściowych lub przybrzeżnych; lub sztuczne wody powierzchniowe lub silnie zmodyfikowane części wód. W każdej kategorii podział opiera się na typie (system A lub B) Aneks II vi jak na mapie nr 3 Atrybuty (pełna lista - patrz: Słownik danych) Adres właściwych władz Nazwa obszaru dorzecza Kategoria (rzeka, jezioro, wody przejściowe, wody przybrzeżne) Nazwa Kod europejski Kod krajowy Rodzaj i liczba wartości, na której oparte są atrybuty może być różnicowana według kategorii oraz obszarów dorzecza Dokładność położenia Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m n.d. (powiązana z warstwą SW4) Skala raportowania Zalecana: 1: Minimalna: 1: Zalecana: 1: Minimalna: 1: Uwagi 1) Mapy rodzajów opisanych w Aneksie II ) Mapa części wód powierzchniowych opisanych w Aneksie VII - A.1.1 3) Mapa ekoregionu i rodzajów opisanych w Aneksie VII - A.1.1 Kategorie są opisane. Warstwa wymagana przez RDW w formacie cyfrowym. 1) Mapy rodzajów opisanych w Aneksie II ) Mapa wód powierzchniowych opisanych w Aneksie VII - A.1.1 3) Mapa ekoregionu i rodzajów opisanych w Aneksie VII - A.1.1 Rozróżnienie według rodzaju (system A/B) jest wciąż dyskutowane przez inne grupy robocze, wynik ma wpływ na warstwę SW4. Warstwa wymagana Termin raportow ania do KE 2009 (*)

22 Mapa nr Tytuł mapy 5 Części wód podziemnych 6 Sieć monitoringowa wód powierzchniowych Kod warstwy Warstwa Inne warstwy Definicja Atrybuty (pełna lista - patrz: Słownik danych) D6 Ekoregiony Kody ekoregionów Nazwa ekoregionu GW1 SW5 a SW5 b SW5 c SW5 d SW5 e Części wód podziemnych Punkty monitoringu operacyjnego W tym Stanowiska monitoringu w obszarach chronionych siedlisk i gatunków Stanowiska monitoringu diagnostycznego Stanowiska monitoringu ujęć wody pitnej z wód powierzchniowych Badawcze stanowiska monitoringowe Referencyjne stanowiska monitoringowe SW1, SW3, (SW2) D1, D4, SW4 D1, D4, D5, (D2) Aneks II - 2.1, VII Lokalizacja i granice części wód podziemnych Lokalizacja i granice części wód podziemnych Aneks V - 1.3, VII - 4 Sieć monitoringu wód powierzchniowych w planie zagospodarowania dorzecza, sieć zawiera także punkty w obszarach chronionych (mapa 12) Aneks V , V Aneks V Aneks V Aneks V Aneks II (iv) Nazwy części wód podziemnych Identyfikatory części wód podziemnych Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Dokładność położenia Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Skala raportowania Zalecana: 1: Minimalna: 1: Zalecana: 1: Minimalna: 1: Uwagi przez RDW w formacie cyfrowym. Ekoregiony wymagane wyłącznie dla map opisanych w Aneksie VII A.1.1 można także interpretować jako atrybuty SW4. Kody europejskie - w miarę dostępności ewentualnie w rozbiciu na kategorie W tym Stanowiska monitoringu w obszarach chronionych siedlisk i gatunków (Aneks V ) oraz stanowiska kalibracji pośredniej Termin raportow ania do KE 2009 (*)

23 Mapa nr Tytuł mapy 7 Stan i potencjał ekologiczny części wód powierzchniowych Kod warstwy Warstwa Inne warstwy SW4, D1, D4, D8 Definicja Aneks V Dla kategorii wód powierzchniowych stan ekologiczny części wód klasyfikuje się stosując niższą z wartości dla wyników monitoringu biologicznego i fizykochemicznego odpowiednich elementów jakościowych sklasyfikowanych według klucza: bardzo dobry niebieski; dobry zielony; umiarkowany żółty; słaby pomarańczowy; zły - czerwony. Klasyfikacja potencjału ekologicznego wysoce zmienionych oraz sztucznych części wód definiowana jest w podobny sposób. Atrybuty (pełna lista - patrz: Słownik danych) SW4 b Stan ekologiczny jak wyżej Kod europejski części wód powierzchniowych Stan ekologiczny: bardzo dobry, dobry, umiarkowany, słaby, zły SW4 c Potencjał ekologiczny Klasyfikacja potencjału ekologicznego dla każdej części wód (sztucznych lub wysoce zmienionych części wód). SW4 d Zły stan lub potencjał spowodowany zanieczyszczeniami (nie) syntetycznymi Aneks V iii Części wód, w których nieosiągnięcie dobrego stanu lub potencjału ekologicznego spowodowane jest niespełnieniem jednej lub więcej norm środowiskowych ustalonych dla danej części wód w zakresie konkretnych zanieczyszczeń syntetycznych i nie syntetycznych. Kod europejski części wód powierzchniowych Potencjał ekologiczny: Dobry lub powyżej, umiarkowany, słaby, zły Kod europejski części wód powierzchniowych Niezgodny: T/N Dokładność położenia n.d. (powiązana z warstwą SW4) n.d. (powiązana z warstwą SW4) n.d. (powiązana z warstwą SW4) Skala raportowania Zalecana: 1: Minimalna: 1: Uwagi Tabela związana z warstwą SW4 (części wód powierzchniowych) Tabela związana z warstwą SW4 (części wód powierzchniowych ) Tabela związana z warstwą SW4 (wody powierzchniowe) Termin raportow ania do KE Stan chemiczny wód powierzchniowych SW4 D1, D4, D8 Aneks V Mapa każdego obszaru dorzecza pokazująca stan chemiczny poszczególnych obszarów dorzecza według klucza dobry - niebieski; poniżej dobrego - czerwony Zalecana: 1: Minimalna: 1:

24 Mapa nr Tytuł mapy Kod warstwy Warstwa Inne warstwy Definicja Atrybuty (pełna lista - patrz: Słownik danych) Dokładność położenia Skala raportowania Uwagi Termin raportow ania do KE SW4 e Stan chemiczny jak wyżej Kod europejski części wód powierzchniowych Stan chemiczny: Dobry lub poniżej dobrego n.d. (powiązana z warstwą SW2) Tabela związana z warstwą SW4 (części wód powierzchniowych) 9 Stan wód podziemnych GW1, SW1, SW3, D1, D4, (D2) Aneks V 2.5, VII 4.2 Państwa Członkowskie zobowiązane są do zawarcia w planie zagospodarowania dorzecza map dla każdej części lub grupy części wód podziemnych zarówno ich stan jakościowy, jak i chemiczny, według klucza barw zgodnego z wymaganiami punktów i Państwa Członkowskie mają prawo nie tworzyć odrębnych map dla wymagań punktów i 2.4.5, jednak w takich przypadkach są zobowiązane do wskazania zgodnie z wymogami punktu na mapie wymaganej zapisami tego punktu tych części wód, które wykazują znaczącą i trwałą tendencję wzrostową stężenia dowolnego rodzaju zanieczyszczenia albo odwrócenie takiej tendencji. Zalecana: 1: Minimalna: 1: GW1 a Ilościowy stan części wód podziemnych Aneksy V , V - 2.5, VII Ilościowy stan części wód podziemnych: Dobry: zielony Zły: czerwony Kod europejski części wód podziemnych Stan ilościowy: Dobry lub słaby n.d. (powiązana z warstwą GW1) Tabela związana z warstwą GW1 (Części wód podziemnych) 24

25 Mapa nr Tytuł mapy Kod warstw y Warstwa Inne warstwy Definicja Atrybuty Dokładność położenia Skala raportowania Uwagi Termin raportowania do KE GW1 b Stan chemiczny części wód podziemnych Aneks V 2.4.5, V 2.5, VII 4.2 Stan chemiczny części wód podziemnych: Dobry: zielony Zły: czerwony Kod europejski części wód podziemnych Stan chemiczny: Dobry lub słaby n.d. (powiązana z warstwą GW1) Tabela związana z warstwą GW1 (Części wód podziemnych) GW1 c Trend zanieczyszczeń Części wód podziemnych podlegające znaczącemu i trwałemu rosnącemu trendowi, stężenia dowolnego zanieczyszczenia spowodowanego działalnością człowieka (czarna kropka). Odwrócenie tendencji (niebieska kropka) Kod europejski części wód podziemnych Tendencja zanieczyszeń: Rosnąca lub odwrócona n.d. (powiązana z warstwą GW1) Tabela związana z warstwą GW1 (Części wód podziemnych) Poziom pewności tendencji 10 Sieć monitoringowa wód podziemnych GW1, SW1, SW3, D1, D4, (D2) Aneks V 2.2, V 2.3, VII - 4 Sieć monitoringowa poziomu wód podziemnych; Sieć monitoringu diagnostycznego (chemiczna); Zalecana: 1: Minimalna: 1: Operacyjna sieć monitoringowa (chemiczna). GW2a Sieć monitoringowa poziomu wód podziemnych Aneks V Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m GW2 b Operacyjna sieć monitoringowa - chemiczna Aneks V Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m GW2 c Sieć monitoringu diagnostycznego - chemiczna Aneks V Nazwa stanowiska Kod europejski Nazwa lub kod krajowy Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m 25

26 Mapa nr Tytuł mapy Kod warstw y Warstwa Inne warstwy Definicja Atrybuty Dokładność położenia Skala raportowania Uwagi Termin raportowania do KE 11 Obszary chronione Aneksy IV, VII - 3 PA1 PA2 Obszary chronione ze wzgl. na wodę pitną Obszary chronionych gatunków morskich (skorupiaków) o znaczeniu gospodarczym GW1 D1, D4, SW1,SW3 SW1, SW4, D1, Mapy obejmujące następujące rodzaje obszarów chronionych zostały opisane w warstwach (poniżej) (i) wyznaczone obszary ujęć wody pitnej do konsumpcji przez człowieka zgodnie z art. 7; (ii) wyznaczone obszary ochrony gatunków morskich o znaczeniu gospodarczym; Identyfikator lub Nazwa obszaru chronionego Rodzaj obszaru chronionego Identyfikator lub Nazwa obszaru chronionego Rodzaj obszaru chronionego Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Zalecana: 1: Minimalna: 1: Dla każdej warstwy może być potrzebna inna mapa 2009 PA3 Wody rekreacyjne SW1, SW4, D1, D4 (iii) części wód określone jako wody rekreacyjne, w tym obszary określone jako kąpieliska zgodnie z dyrektywą 76/160/EWG Identyfikator lub Nazwa obszaru chronionego Rodzaj obszaru chronionego Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m PA4 Obszary wrażliwe na zmiany poziomu substancji biogennych SW1, SW4, D1, (iv) obszary wrażliwe na niedobory substancji biogennych, w tym obszary określone jako strefy narażone zgodnie z dyrektywą 91/676/EWG (dyrektywa azotanowa) obszary określone jako obszary wrażliwe zgodnie z dyrektywą 91/271/EWG (dyrektywa o oczyszczaniu ścieków miejskich) Identyfikator lub Nazwa obszaru chronionego Rodzaj obszaru chronionego Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m Ewentualnie 2 warstwy PA5 Obszary ochrony siedlisk (FFH) SW1, SW4, D1, (v) Obszary wyznaczone dla ochrony siedlisk i gatunków, w których utrzymanie i poprawa stanu wód stanowi istotny czynnik ich ochrony; obejmują odpowiednie stanowiska programu Natura 2000 zgodnie z dyrektywami 92/43/EWG (siedliska) i 79/409/EWG (ptaki). Identyfikator lub Nazwa obszaru chronionego Rodzaj obszaru chronionego Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m PA6 Obszary ochrony ptaków SW1, SW4, D1, jak wyżej Identyfikator lub Nazwa obszaru chronionego Rodzaj obszaru chronionego Zalecana: 125 m Minimalna: 1000 m 26