Koszty rewaloryzacji. Rodzaj ogrodzenia

Transkrypt

1 PYTANIA/UWAGI Koszty rewaloryzacji ODPOWIEDZI W Wieloletnim Planie Inwestycyjnym zapisane zostały następujące kwoty na realizację zadania inwestycyjnego: zł w 2011 roku, zł w 2012 roku zł w 2013 roku Rodzaj ogrodzenia Ptactwo Prace w zakresie zieleni 1. Ze względu na wartość zabytkową filarów barokowej bramy i widoczne oznaki jej niszczenia, konieczne są prace konserwatorskie połączone z rekonstrukcją metalowych skrzydeł bramy oraz aŝurowego ogrodzenia, na długości istniejącego cokołu od strony ul. Bohaterów Getta, a takŝe budowa ogrodzenia parku zgodnie z wytycznymi dotyczącymi jego przebiegu oraz formy, które zostaną opisane w Regulaminie konkursu na projekt rewaloryzacji Ogrodu Krasińskich. 2. Integralnym elementem historycznego ogrodzenia, była brama od strony pl. Krasińskich, której odtworzenie jest postulowane. Miejsce połączenia ogrodzenia z południową ścianą Pałacu Rzeczypospolitej (Krasińskich) wskazuje zachowany w niej relikt - dwa groty ogrodzenia, oraz archiwalne plany i zdjęcia lotnicze. 3. Przy północnym naroŝniku pałacu sugerowane jest wprowadzenie analogicznego jak wyŝej ogrodzenia, poniewaŝ nie istnieje juŝ zabudowa z 1939 r. 4. Konieczna jest rekonstrukcja charakterystycznego, niskiego, metalowego ogranicznika gazonów i parteru na osi głównej, widocznego na większości archiwalnych fotografii, występującego równieŝ na terenie Ogrodu Saskiego. Był to rodzaj niskiego płotku, wysokości ok. 0.5 m, zbudowanego z metalowych aŝurowych elementów nośnych w kształcie wygiętych pastorałów, połączonych metalowym płaskownikiem. Wszelkie działania rewaloryzacyjne i modernizacyjne będą przeprowadzone z najwyŝszym poszanowaniem fauny zamieszkującej Ogród Krasińskich. 1. W części historycznej, naleŝy zachować i uczytelnić fazę przebudowy parku z przełomu XIX i XX wieku wg projektu Franciszka Szaniora: część południową, dołączoną do Ogrodu Krasińskich po wojnie naleŝy zaplanować w formach współczesnych; dopuszczalne jest nawiązanie do istniejących tu wcześniej ogrodów pałacowych. Przy odtwarzaniu historycznych osi widokowych obowiązuje zasada etapowości w usuwaniu drzew koniecznych do odsłonięcia widoku. Oznacza to, Ŝe w przypadku, gdy wśród drzew przeznaczonych do usunięcia znajdzie się egzemplarz cenny, naleŝy go pozostawić do jego naturalnej śmierci i nie zastępować nowym drzewem. 2. Konieczne jest odtworzenie głównej osi widokowej, łączącej dwa zachowane elementy kompozycji barokowej: dominantę pałacu i zabytkową bramę. W tym celu naleŝy usunąć przysłaniające ją drzewa, posadzone w okresie powojennym, oraz zredukować rozrośnięte korony okazów starodrzewu, dawniej tworzących kulisy. 3. Na terenie historycznej kompozycji konieczna jest rekonstrukcja elementów projektowanych przez Szaniora, a nieuwzględnionych w powojennej odbudowie, tj. placyku z altaną widokową 4. NaleŜy dąŝyć do odtworzenia, zaprojektowanych przez Szaniora, powiązań widokowych pomiędzy ogrodową elewacją pałacu a naturalistyczną kompozycją parku, oraz pomiędzy układem dróg i poszczególnymi wnętrzami parkowymi. 5. Zgodnie z projektem Szaniora, przypałacowa część parku powinna spełniać funkcję reprezentacyjnego salonu ogrodowego, kompozycyjnie powiązanego z elewacją pałacu. Konieczne jest odtworzenie historycznego kształtu gazonu z podwyŝszonym, kobiercowym kwietnikiem wokół fontanny oraz dekoracji parteru na osi głównej w stylu historyzmu, w oparciu o zachowaną ikonografię. 6. W koncepcji rewaloryzacji dla historycznej części Ogrodu Krasińskich sugerowane jest nawiązanie do układu warstwic, zaznaczonego na archiwalnych planach z początku XX w., na których część centralna

2 była obniŝona o ok. 1 m w stosunku do obrzeŝy parku (wnętrze 3 zdjęcie w załączniku). 7. Postulowane jest przywrócenie typowej dla parków naturalistycznych falistości terenu w środkowej części parku, która w opisie projektu Szaniora stanowiła wklęsłą polankę przyozdobioną wyniesionymi ponad poziom grupami drzew i krzewów, które nadal rosną wyŝej od poziomu trawnika. Z uwagi na priorytet ochrony starodrzewu, konieczne jest pozostawienie wokół drzew istniejącego poziomu gruntu, Ŝeby nie naruszać ich systemu korzeniowego. 8. W związku z zalecaną rekonstrukcją kwietnika wokół fontanny, naleŝy odpowiednio uformować powierzchnię półkolistego gazonu przy ogrodowej elewacji pałacu. Teren wokół fontanny i wąski pas na obrzeŝu gazonu powinny być podwyŝszone, przy jednoczesnym wprowadzeniu zagłębienia na kwietnik w wewnętrznej części gazonu, na podstawie archiwalnych planów i zdjęć. 9. W koncepcji programowo-przestrzennej rewaloryzacji Ogrodu Krasińskich, postulowana jest ochrona zachowanego drzewostanu, tworzącego szaniorowską kompozycję, pochodzącego z róŝnych faz rozwoju załoŝenia parkowego oraz zapewnienie mu właściwej pielęgnacji i optymalnych warunków do dalszej egzystencji. 10. Z duŝą troską naleŝy traktować najstarsze zachowane okazy drzew rosnące w parku jeszcze przed przebudową szaniorowską oraz starodrzew posadzony zgodnie z projektem, tworzący naturalistyczną kompozycję. Najstarsze drzewa zostały zaznaczone w analizie wiekowej drzewostanu. NaleŜy zwrócić uwagę na okaz robinii akacjowej, o charakterystycznym pokroju, rozpoznawalny na większości archiwalnych zdjęć, w kulisach głównej osi widokowej obecnie podparty z uwagi na zachwianą statykę. 11. Postulowane jest dosadzenie drzew w miejscach ubytków w historycznej kompozycji. Konieczne jest skorzystanie z informacji o gatunkach drzew i miejscu, w którym rosły, zamieszczonych m.in. w parkowej dokumentacji ewidencyjnej z 1987 r., zawierającej plan z inwentaryzacją drzewostanu oraz w szczegółowej inwentaryzacji szaty roślinnej w Ogrodzie Krasińskich z 2002 r. 12. Przy planowaniu dosadzeń roślinności konieczne jest uczytelnienie kompozycji Szaniora przez nawiązanie do rozmieszczenia struktur roślinnych maskujących skrzyŝowania i rozgałęzienia dróg oraz tworzących kulisy widoków na kopii jego projektu. NaleŜy pamiętać, Ŝe projekt znany z reprodukcji nie został w pełni zrealizowany, m.in. nie posadzono grup iglaków. Dlatego w koncepcji rewaloryzacji historycznej kompozycji naleŝy odnieść się do fotoplanu i zdjęć stereoskopowych z 1935 r. ze zbiorów Archiwum Państwowego m.st.. Warszawy pokazujących faktyczne rozmieszczenie form drzew i krzewów w kompozycji parkowej, róŝniące się od projektu Szaniora zróŝnicowaniem gatunkowym. 13. W koncepcji naleŝy znaleźć odpowiednie miejsce dla gatunków wymienionych w opisie parku z 1922 r.: Gingko biloba, Taxus baccata, Liriodendron tulipifera, Magnolia pod pałacem, dwa Platanus acerifolia w środkowej alei, Pterocarya fraxinifolia, Catalpa ovata, Eleagnus angustifolia, Gleditsia triacanthos. Postulowane jest posadzenie wymienionego w wykazie Skrzydłorzecha kaukaskiego (Pterocarya fraxinifolia) nad strumieniem, w miejscu wskazanym na planie z 1987 r. (wnętrze 14 zdjęcie w załączniku). 14. Zalecana jest rekonstrukcja formowanych Ŝywopłotów grabowych po obu stronach parteru na osi, będących charakterystycznym elementem projektów Szaniora, w miejscu istniejących Ŝywopłotów z głogu, z częściowymi ubytkami (wnętrze 7a i 7b zdjęcie w załączniku). 15. Konieczne jest odtworzenie nasadzenia krzewów wokół placu zabaw dla dzieci w historycznym kształcie, osłaniającego jego teren od strony parku (wnętrze 12 zdjęcie w załączniku). WaŜnym elementem są krzewy kwitnące w rozgałęzieniach dróg, wzbogacające kompozycję parkową, zwłaszcza lilaki charakterystyczne dla Ogrodu Krasińskich. 16. Przy doborze gatunkowym trzeba pamiętać, Ŝe w końcu XIX wieku

3 w parkach miejskich wprowadzane były nowe odmiany i rzadkie gatunki, które obok wartości estetycznej posiadały równieŝ wartość dendrologiczną. W procesie rewaloryzacji naleŝy stosować historyczne gatunki i odmiany drzew i krzewów, sadzonych w parkach na przełomie XIX/XX wieku. Niedopuszczalne jest sadzenie w historycznej części parku nowych, obecnie powstających odmian roślin krajowych i importowanych. Na terenie parku moŝna wprowadzić oznaczenia z nazwami gatunków i odmian roślin, zalecane przez Szaniora w parkach miejskich. 17. W projekcie rewaloryzacji szaty roślinnej, konieczne jest wprowadzenie drzew i krzewów iglastych, stosowanych przez planistę jako uzupełnienia w zestawieniach gatunkowych. 18. Konieczne jest wprowadzenie roślin iglastych, stosowanych w kompozycjach krajobrazowych, z grupą świerków wokół grotykaskady, jako charakterystycznym elementem, przypominającym krajobraz górski (analogicznie do Parku Skaryszewskiego). 19. W koncepcji rewaloryzacji istotne jest, wprowadzenie w ramach uzupełnień ubytków, tych samych gatunków drzew. W przypadku niedostatecznych informacji, przy odtworzeniach kompozycji powinny być sadzone drzewa, które utrzymują charakter kompozycji naturalistycznej i były dostępne w okresie przebudowy ogrodu. Wskazane jest poszukanie analogii w gatunkach drzew i krzewów pochodzących z Plantacji Miejskich, sadzonych na przełomie XIX/XX wieku w parkach warszawskich, które podlegały Szaniorowi, sprawującemu w latach funkcję Głównego Ogrodnika Miasta. 20. Ze względu na zbliŝony czas zakładania Parku Ujazdowskiego i przebudowy Ogrodu Krasińskich oraz duŝe analogie obu układów kompozycyjnych, moŝliwe jest zasugerowanie się doborem gatunkowym zastosowanym w Parku Ujazdowskim, jak równieŝ typowymi zestawieniami gatunkowych w innych projektach Szaniora. 21. W doborze gatunkowym, mającym uzupełnić historyczną kompozycję, naleŝy zrezygnować z gatunków krótkowiecznych, takich jak topole i klony jesionolistne. Podstawę powinny stanowić gatunki typowe dla siedliska grądowego. 22. Postulowane jest usunięcie topoli posadzonej w okresie powojennym, która ze względu na znaczne rozmiary jest elementem dysharmonijnym w części przypałacowej (wnętrze 7b zdjęcie w załączniku). 23. W związku z postulowanym odtworzeniem historycznego kwietnika, trzy tulipanowce, posadzone w okresie powojennym na terenie gazonu przed ogrodową elewacją pałacu, są wskazane do przesadzenia w inne miejsce na terenie parku. Ze względu na dobry stan zdrowotny oraz występowanie tego gatunku w opisie parku z 1922 r. drzewa te powinny być zaadaptowane w kompozycji parkowej. Jednocześnie w przypadku niemoŝności przesadzenia postulowane jest usunięcie tulipanowca (nr inwent. 390), rosnącego krzywo i zbyt blisko drugiego drzewa, oraz pozostawienie tylko dwóch drzew: nr inwent. 391 i 395, o ładnym pokroju i wkomponowanie ich w układ gazonu. 24. Całkowite usunięcie Ŝywopłotu z ligustra wokół stawu jest konieczne, poniewaŝ jest to element niezgodny z naturalistycznym charakterem układu wodnego, zasłaniający widok na lustro wody. 25. W oparciu o materiały archiwalne i opis planu Szaniora, postulowane jest odtworzenie nasadzeń kwiatowych podkreślających wejścia do parku, a pominiętych w powojennej odbudowie Ogrodu Krasińskich: kwietnika w stylu arabeski na wprost bramy od strony ul. Bohaterów Getta, oraz drugiego w formie kosza kwiatowego na osi nieistniejącej bramki do ogrodu d. Wód Mineralnych. 26. Przy rekonstrukcji typowych dla historyzmu form kwietników w sąsiedztwie pałacu: gazonu z nasadzeniem kobiercowym w kształcie kolistych medalionów wokół fontanny oraz parteru na osi z kobiercowymi zdobieniami i obramowaniem z bluszczu, naleŝy przyjąć jako podstawę archiwalne fotografie.

4 27. Przy rekonstrukcji parteru na osi, naleŝy dokonać wyboru pomiędzy: formą z przebudowy parku z końca XIX w., z wgłębnikiem, koszami kwiatowymi i wypełnieniem z jasnego kruszywa, a późniejszą, uproszczoną formą z pierwszego dwudziestolecia XX w. NaleŜy odtworzyć jako waŝny element kompozycji parteru nasadzenie czterech Ŝywotników, umiejscowionych symetrycznie względem głównej osi i ornamentu w kształcie krzyŝa, które są widoczne na wszystkich fotografiach centralnej części parku, z okresu r. 28. Regularny kwietnik na osi głównej, przed frontem pałacu, powinien nawiązywać do historycznej formy sprzed 1937 r., udokumentowanej na archiwalnych fotografiach. 29. Dobór gatunków roślin do obsadzenia kwietników dywanowych, proponuje się określić na zasadzie analogii i podobieństw, w oparciu o historyczne wzorniki publikowane na przełomie XIX/XX w. 30. W miejscach zacienionych zalecane jest wprowadzenie runa parkowego zamiast trawników, z roślinności okrywowej zimozielonej takiej jak bluszcz, barwinek lub innej występującej w naturalnych zbiorowiskach grądu, występującego w XIX-wiecznych parkach krajobrazowych. Wpływ badań na zakres planowanych zmian Plac zabaw Kwestia psów (miejsce wyprowadzenia, kosze na odchody) Badania przed usuwaniem drzew W chwili obecnej dysponujemy mapą akustyczną opracowaną dla obszaru Ogrodu Krasińskich. Mapa ta zostanie przekazana projektantom, którzy na jej podstawie będą mogli odpowiednio zaprojektować roślinność tak, aby ograniczała uciąŝliwości związane z arteriami komunikacyjnymi, sąsiadującymi z Ogrodem Krasińskich. 1. NaleŜy przywrócić historyczny plac w kształcie trójliścia, wraz z otaczającym go masywem krzewów, izolującym go od kompozycji parkowej. WyposaŜenie tego placu zabaw powinno nawiązywać do zabytkowego charakteru parku, i być przeznaczone dla dzieci młodszych. Całość wyposaŝenia, poza względami estetycznymi i dopasowaniem ich do wyposaŝenia Ogrodu Krasińskich, musi spełniać wszystkie normy dotyczące urządzeń stosowanych na placach zabaw dla dzieci i posiadać stosowne certyfikaty bezpieczeństwa. 2. NaleŜy pozostawić tylko jedno dawne wejście na plac zabaw od strony obwodnicy parkowej i zlikwidować drugie, funkcjonujące obecnie od strony stawu. Narusza ono historyczną kompozycję tej części parku, wymaga przysłonięcia nasadzeniami krzewów. 3. Ze względu na małą powierzchnię historycznego placu zabaw, wskazane jest ograniczenie jego programu do dzieci z młodszej grupy wiekowej (wszystkie urządzenia zabawowe projektowane na jego terenie muszą posiadać certyfikaty bezpieczeństwa zgodne z obowiązującymi normami w tym zakresie). 4. Postulowane jest przeniesienie istniejącego wyposaŝenia placu do powojennej części parku przy ul. Barokowej, gdzie w okresie powojennym funkcjonował plac zabaw. Ogród Krasińskich, szczególnie jego historyczna część, nie moŝe być miejscem do wyprowadzenia psów. W częściach powojennych być moŝe znajdą się kosze na psie odchody. /Na marginesie, bez związku z tematem rewaloryzacji: Zgodnie z Regulaminem utrzymania czystości i porządku na terenie miasta stołecznego Warszawy, odchody moŝna umieszczać nie tylko w specjalnie oznakowanych pojemnikach, lecz równieŝ w koszach ulicznych/parkowych lub pojemnikach na niesegregowane odpady komunalne./ Zespół projektowy, którego praca, zostanie przez Sąd konkursowy uznana za najlepszą, w ramach wykonywania dokumentacji budowlanowykonawczej wykona inwentaryzację istniejącej zieleni, a następnie projekt gospodarki istniejącą zielenią. W przypadku wystąpienia takiej konieczności, zostaną wykonane ekspertyzy dendrologiczne.

5 Kawiarnia Ekspertyza środowiskowa Miejsce dla młodzieŝy Mała architektura Kto jest gospodarzem? Nawierzchnia mineralna Dla kogo park? Na terenie Ogrodu Krasińskich nie jest planowane wybudowanie nowej kawiarni. Z uwagi na to, Ŝe budynek tzw. schronu Starzyńskiego nie jest w administrowaniu ZTP, nie moŝemy wypowiadać się co do jego przyszłej funkcji. JeŜeli zaistnieje konieczność wykonania jakichkolwiek dodatkowych badań lub ekspertyz będą one zlecone. W chwili obecnej nie widzimy konieczności wykonywania dodatkowych badań, ekspertyz lub opracowań. Nie jest planowane utworzenie jakiegoś specjalnego miejsca dla młodzieŝy. W rejonie placu zabaw, proponowanego przy ul. Barokowej, oraz na terenach przyległych do działki tzw. schronu Starzyńskiego, dopuszczana jest lokalizacja terenów rekreacyjnych do gier terenowych. Alejka biegnąca w południowej części parku powinna posiadać nawierzchnię utwardzoną, umoŝliwiającą jazdę na rowerach, rolkach itp. oraz uprawianie innych form aktywności ruchowych. Zalecane jest zastosowanie historycznego wzoru ławek, z drewnianymi siedziskami i oparciami połączonymi z Ŝeliwnymi odlewami nóg, zbliŝonego do zachowanych w parku i widocznych na przedwojennych fotografiach. Forma istniejących latarni parkowych nawiązuje do dawnych latarni gazowych z początku XX w., dlatego po konserwacji, remoncie oraz unowocześnieniu, takie źródła światła powinny pozostać w części Ogrodu dodanej po wojnie. Natomiast w części historycznej, bardziej wskazane byłyby latarnie wzorowane na gazowych modelach z 1856 roku, lecz w wersji elektrycznej. Latarnie takie, są ustawione w Warszawie w Alejach Ujazdowskich, wzdłuŝ Ogrodu Botanicznego i Łazienek Królewskich. NaleŜy wymienić betonowe kosze na śmieci na kosze dopasowane do zabytkowego charakteru parku, mogą nawiązywać do lekkiej formy koszy z 1938 r. Ogród Krasińskich pozostaje w administrowaniu Zarządu Terenów Publicznych. Ze względu na stan zachowania kaligraficznego układu dróg, wyznaczającego podział na wnętrza parkowe, konieczne jest jego uczytelnienie i przywrócenie historycznych nawierzchni, z zastosowaniem współczesnych technologii. Na drogach parkowych naleŝy wprowadzić przepuszczalne nawierzchnie, podobne do stosowanych w parkach na przełomie XIX/XX wieku, z wymodelowanymi spadkami, bez wprowadzania krawęŝników i obrzeŝy betonowych. NaleŜy zachować obniŝenie drogi względem trawników. W reprezentacyjnej, przypałacowej części parku, wokół parteru na osi głównej, konieczne jest odtworzenie przepuszczalnych nawierzchni mineralnych z zastosowaniem jasnego kruszywa (wg archiwalnych fotografii). Konieczne jest usunięcie zdegradowanych, powojennych nawierzchni bitumicznych i betonowych, z alejek oraz placów parkowych, nieodpowiednich w zabytkowym parku. Rewaloryzacja historycznego układu dróg parkowych, winna być oparta o adaptację istniejącej podbudowy dawnych nawierzchni, bez korytowania tras dróg. Wskazane jest zachowanie zróŝnicowania dróg projektowanych przez Szaniora: najszersza droga o szerokości 10 m wokół kwietnika z fontanną, obwodnica wokół parku i droga, łącząca dawne wejścia od strony Placu Krasińskich i ul. Świętojerskiej o szerokości 6 m. Pozostałe drogi wyodrębniające wnętrza parkowe: szerokość 4 m. Ogród Krasińskich jest parkiem miejskim z przewaŝająca funkcją spacerowo-wypoczynkową. Przeznaczony jest dla wszystkich mieszkańców Warszawy oraz dla odwiedzających stolicę turystów.

6 Przyszłość zachodniej części parku Kto podejmie decyzje? Do całościowej koncepcji rewaloryzacji Ogrodu Krasińskich, naleŝy równieŝ włączyć plac przed pałacem od strony pl. Krasińskich, w zakresie uporządkowania, zadbania o istniejący układ murawy oraz nasadzenia bylin i krzewów (ewentualne uzupełnienia, wymiana roślin źle rosnących itp.). Zarząd Terenów Publicznych planuje w drugiej połowie kwietnia, ogłoszenie konkursu na wykonanie koncepcji modernizacji Ogrodu Krasińskich. Sąd konkursowy, w którego składzie są m.in. architekci krajobrazu, architekci, planiści, dokona wyboru najlepszej pracy. W trakcie spotkania pokonkursowego oraz dyskusji, wszyscy zainteresowani będą mogli zapoznać się z przyjętymi rozwiązaniami, zgłosić swoje uwagi lub sugestie. Autor zwycięskiej pracy zostanie zaproszony do negocjacji z ZTP w celu wykonania dokumentacji budowlano-technicznej, która po stosownych uzgodnieniach, będzie podstawą do wykonania robót budowlanych. Wszelkie dodatkowe informacje oraz wytyczne będzie moŝna znaleźć na stronie Zarządu Terenów Publicznych w dniu ogłoszenia konkursu tj. ok. 19 kwietnia 2011 roku. Zapraszamy!