IN S T Y T U T T E C H N IC Z N Y P AŃST W O W A W YŻSZA SZKOŁA ZAW O D O W A W N O W Y M SĄCZU

Transkrypt

1 Rekomendacje Instytutowej Komisji ds. Jakości Kształcenia w Instytucie Technicznym PWSZ dotyczące definiowania przedmiotowych efektów kształcenia z wykorzystaniem aplikacji Plany i programy studiów Poniższa instrukcja została opracowana w oparciu o materiały udostępniane przez zespół ekspertów bolońskich i stanowi propozycję (jedną z możliwych interpretacji) opisu procesu kształcenia w ramach przedmiotu/modułu. Należy ją traktować, jako narzędzie pomocnicze lub przykład, a nie, jako wzorzec. Instrukcja przeznaczona jest dla pracowników PWSZ w Nowym Sączu korzystających z aplikacji Plany i programy studiów. Karina Janisz Link do aplikacji Plany i programy studiów : Uwaga: Należy zalogować się loginem i hasłem udostępnionym przez administratora aplikacji Instytutu, w którym realizowany jest kierunek studiów. Przydział kart przedmiotów prowadzącemu realizowany jest przez kierownika zakładu. Prowadzący otrzymuje mail informujący o konieczności wypełnienia przydzielonych kart przedmiotu. Po zalogowaniu do aplikacji widoczna jest lista przydzielonych kart przedmiotów. Prace rozpoczynamy od wyboru karty przedmiotu, poprzez zaznaczenie pola przy jej numerze. Następnie wybieramy tryb pracy tworzonej karty przedmiotu i wciskamy przycisk Dalej. Dostępne są następujące tryby pracy: Utwórz nową - tworzymy nową kartę przedmiotu od początku. Utwórz z szablonu - jeżeli wcześniej utworzono kartę przedmiotu dla danego przedmiotu (ale tylko w obrębie tego samego kierunku). Wybieramy z listy dostępnych kart tą, którą chcemy zastosować, jako szablonu. Opcja ta służy m.in. do kopiowania kart pomiędzy specjalnościami lub pomiędzy różnymi formami studiów (stacjonarna, niestacjonarna). Utwórz z pliku - jeśli mamy plik źródłowy karty przedmiotu (format.gz lub.xml), możemy wczytać plik i edytować kartę przedmiotu. W przypadku, gdy wczytamy plik źródłowy ze starego generatora (format.gz) do opracowywanej karty przedmiotu zostaną przeniesione treści z kroku (punktu): 4, 6 i 11. KARTA PRZEDMIOTU, czyli opis procesu kształcenia dla przedmiotu (modułu) obejmuje następujące elementy: 1. INFORMACJE O PRZEDMIOCIE 2. FORMĘ ZAJĘĆ, LICZBĘ GODZIN ZDEKLAROWANĄ W PLANIE STUDIÓW 1 S t r o n a

2 3. CELE PRZEDMIOTU 4. WYMAGANIA WSTĘPNE 5. EFEKTY KSZTAŁCENIA W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH 6. TREŚCI PROGRAMOWE 7. NARZĘDZIA DYDAKTYCZNE/ METODY PROWADZENIA ZAJĘĆ 8. OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA 9. SPOSOBY I KRYTERIA OCENY 10. MACIERZ REALIZACJI PRZEDMIOTU 11. WYKAZ LITERATURY 12. PROWADZĄCY PRZEDMIOT (IMIĘ, NAZWISKO, ADRES ) 13. ZATWIERDZENIE KARTY PRZEDMIOTU DO REALIZACJI Wyjaśnienia i instrukcje do poszczególnych punktów (kroków) KARTY PRZEDMIOTU: Punkt 1. Informacje o przedmiocie i Punkt 2. Forma zajęć, liczba godzin zdeklarowana w planie studiów Punkty 1 i 2 generują się automatycznie w KARCIE PRZEDMIOTU. Punkt 3. Cele przedmiotu Cele kształcenia (przedmiotu) określają to, co będzie realizowane w trakcie trwania procesu kształcenia i są definiowane z punktu widzenia nauczyciela akademickiego. Jest to rodzaj intencji nauczyciela dotyczący informacji, które zostaną przedstawione studentom, czego nowego będą się mogli dowiedzieć i jakich nabędą umiejętności. Można zdefiniować jeden ogólny cel lub kilka szczegółowych (najlepiej w takiej samej liczbie jak liczba efektów kształcenia z pkt. 5) Wprowadzenie każdego celu przedmiotu, należy potwierdzić przyciskiem Dodaj. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. Punkt 4. Wymagania wstępne Wprowadzamy wymagany zakres treści, przedmiotów lub efektów niezbędny dla realizacji danego przedmiotu. Wprowadzenie treści, należy potwierdzić przyciskiem Dodaj. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. 2 S t r o n a

3 Punkt 5. Efekty kształcenia w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych Efekty kształcenia stawiamy w centrum naszej uwagi. Osiągnięciu i potwierdzeniu efektów kształcenia podporządkowujemy proces dydaktyczny i organizację kształcenia. Efekty kształcenia (EK) określają, co uczący się (student) powinien wiedzieć, rozumieć i potrafić wykonać po zakończeniu procesu uczenia się w ramach przedmiotu/modułu, itp. Efekty kształcenia zostały ujęte w trzech kategoriach: - Wiedzy - zasób powiązanych ze sobą faktów, zasad, teorii i doświadczeń przyswojonych przez osobę uczącą się; - Umiejętności - zdolność wykorzystania wiedzy oraz wyćwiczonych sprawności do wykonywania zadań oraz rozwiązywania problemów; - Kompetencji społecznych - zdolność do autonomicznego i odpowiedzialnego wykonywania powierzonych zadań; gotowość do uczenia się przez całe życie; sprawność komunikowania się; umiejętność współdziałania z innymi w roli zarówno członka jak i lidera zespołu. KAŻDY EFEKT KSZTAŁCENIA MUSI MIEĆ WSZYSTKIE PONIŻSZE CECHY: S specific szczegółowy, konkretny efekty kształcenia powinny być szczegółowo opisane, dotyczyć konkretnych oczekiwań, co do tego, jaką wiedzę i umiejętności student powinien osiągnąć po zakończeniu przedmiotu. M measurable mierzalny do każdego zdefiniowanego efektu kształcenia muszą później pojawić się jasne kryteria jego oceny czy i jakim stopniu został osiągnięty. A acceptable/accurate akceptowalny/trafny każdy efekt powinien być przedyskutowany i skonsultowany z wytycznymi zewnętrznymi dla przedmiotu R realistic realistyczny możliwy do osiągnięcia poprzez realizację przedmiotu (zdefiniowane efekty kształcenia nie mogą się odnosić do działań (treści, form dydaktycznych), których dany przedmiot nie obejmuje. T time-scaled Efekty kształcenia dla danego przedmiotu powinny być osiągalne w zdefiniowanym przez program czasie. Uwaga: Do opisu przedmiotowych efektów kształcenia nie należy używać słów typu: wiedzieć, znać, rozumieć, być świadomym, doceniać, ponieważ nie są mierzalne, nie są konkretne, nie są szczegółowe. Przy definiowaniu efektów kształcenia (EK) należy, zatem: 1) rozpoczynać opis każdego EK czasownikiem w stronie czynnej ( Student, który zaliczył przedmiot: wymienia kryteria, definiuje, wylicza, analizuje, przedstawia, wyjaśnia itp.); 2) używać raczej jednego czasownika przy formułowaniu jednego EK (np. Student identyfikuje rodzaje struktur niezawodnościowych ); 3) unikać czasowników o znaczeniu zbyt ogólnym, niejasnym, takich jak: wiedzieć, rozumieć, uczyć się, zaznajamiać się z, być świadomym itp. (wykaz pomocnych czasowników do formułowania efektów kształcenia zawiera dodatek A do niniejszego opracowania); 3 S t r o n a

4 4) unikać zdań skomplikowanych; jeżeli to konieczne, lepiej użyć więcej niż jednego zdania, by bardziej jednoznacznie zdefiniować EK; 5) upewnić się, że EK przedmiotu/modułu odnoszą się do kierunkowych EK (lista tych efektów znajduje się pod linkiem Efekty kształcenia w prawym górnym roku widoku strony generatora kart przedmiotów); 6) EK muszą być możliwe do zmierzenia i zaobserwowania; EK, dla których nie można opracować metody sprawdzenia, czy zostały osiągnięte są błędem merytorycznym; 7) EK powinny być możliwe do oceny; (sposób ich weryfikacji i oceny musi być dokładnie opisany w karcie) UWAGA: należy pamiętać o odpowiedzialności nauczyciela akademickiego za zweryfikowanie osiągniętych efektów przez studenta! 8) przy formułowaniu EK należy wziąć pod uwagę czas, podczas którego EK mają być osiągnięte. EK nie mogą być sformułowane zbyt ambitnie (powinny być możliwe do osiągnięcia przez najsłabszego studenta). Należy sprawdzić, czy w zakładanym czasie i przy dostępnych środkach osiągnięcie EK jest możliwe; 9) definiując EK, należy zastanowić się, w jaki sposób będą one oceniane, np. w jaki sposób stwierdzimy, czy student osiągnął zakładane EK. Jeśli EK są zdefiniowane ogólnie, trudno będzie je skutecznie ocenić. Jeżeli natomiast zakładane EK zdefiniowane są zbyt szczegółowo, ich liczba może być za długa. Zaleca się, aby dla przedmiotu/modułu zdefiniować niewielką liczbę istotnych efektów kształcenia (za optymalną uznaje się od czterech do ośmiu EK). Przed wprowadzeniem efektu kształcenia należy wybrać właściwą kategorię: wiedza, umiejętności, kompetencje. Wprowadzenie każdego efektu, należy potwierdzić przyciskiem Dodaj. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. Punkt 6. Treści programowe Definiując treści należy zastanowić się, czy wszystkie zaplanowane treści programowe mają swoje odzwierciedlenie w efektach kształcenia i czy wszystkie zdefiniowane efekty kształcenia znalazły odzwierciedlenie w treściach programowych przedmiotu. Treści programowe należy zdefiniować dla każdej formy zajęć tj. oddzielenie dla wykładu, ćwiczeń itd. z uwzględnieniem liczby godzin przewidzianych dla każdej formy. Egzaminy nie powinny być ujęte w treściach programowych. Liczba godzin wprowadzonych wyświetlona kolorem czerwonym oznacza, że nie zgadza się ona z liczbą godzin zdeklarowaną w planie studiów. Wpis potwierdzamy przyciskiem Dodaj. W celu naniesienia korekty, wpisujemy właściwy tekst, a następnie przycisk Koryguj. W celu usunięcia pola, wciskamy Usuń. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku 4 S t r o n a

5 Punkt 7. Narzędzia dydaktyczne/ metody prowadzenia zajęć Narzędzia dydaktyczne/ metody prowadzenia zajęć stanowią zamknięty katalog (w postaci listy rozwijalnej), obejmujący: burzę mózgów, ćwiczenia laboratoryjne, ćwiczenia projektowe, debata, dyskusja, e-learning konsultacje praca w grupach praca z podręcznikiem, prezentacje multimedialne, sesje rozwiązywania problemu, studium przypadku, symulacje laboratoryjne, wykłady, zadania tablicowe, inne Należy wybrać z tej listy te, które pozwolą na osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia i wybór zatwierdzić przyciskiem Dodaj. Warto przemyśleć, czy zaplanowane metody i narzędzia dydaktyczne są odpowiednie dla osiągnięcia założonych efektów kształcenia i czy użycie zaplanowanych metod i narzędzi nie przyniesie dodatkowych niezapisanych jeszcze efektów kształcenia. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. Punkt 8. Obciążenie pracą studenta W PWSZ w Nowym Sączu przyjęto, że 1 ECTS = średnio 25 godzin pracy studenta i obejmuje godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim (wynikające z planu, konsultacje, egzaminy) i godziny bezkontaktowe (przygotowanie do zajęć itp.). Na przykład dla przedmiotu, któremu w planie studiów przydzielono 30 godz. i przypisano 2 pkt. ECTS średnie obciążenie pracą wynosi ok. 50 godz. Szacowanie nakładu pracy studenta dla tego przedmiotu wygląda następująco: 5 S t r o n a

6 FORMA AKTYWNOŚCI Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim: 32 - wynikające z planu studiów 30 - pozostałe 2 w tym: konsultacje przedmiotowe 2 egzaminy i zaliczenia w sesji 0 inne: Godziny bez udziału nauczyciela akademickiego 18 wynikające z nakładu pracy studenta w tym: - przygotowanie do zajęć, w tym 0 studiowanie lit. - opracowanie wyników 10 - przygotowanie raportu 8 inne: Sumaryczna liczba godzin dla przedmiotu wynikająca 50 z całkowitego nakładu pracy studenta Sumaryczna liczba punktów ECTS dla przedmiotu 2 Przydzielając liczbę godzin na egzaminy i zaliczenia w sesji należy sprawdzić w planie studiów, czy z danego przedmiotu jest egzamin. Uwaga: godziny kontaktowe (wynikające z planu i pozostałe) powinny stanowić, co najmniej 50% całkowitego obciążenia pracą (średnio dla całego programu kształcenia). Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. 0 0 Punkt 9. Sposoby i kryteria oceny W ramach tego punktu KARTY PRZEDMIOTU mamy dwie zakładki: Sposoby oceny i Kryteria oceny. W zakładce Sposoby oceny należy określić metody sprawdzania osiągnięcia zakładanych efektów kształcenia. Należy przemyśleć: jak student zademonstruje osiągnięcie określonych efektów; jak ocenić, czy student osiągnął założone efekty kształcenia i w jakim stopniu i czy osiągnięcie każdego efektu kształcenia jest w dostatecznym stopniu sprawdzalne. Na sposoby oceny składają się: ocena formująca i ocena podsumowująca. Ocena formująca wspomaga przede wszystkim proces uczenia się. Jej wyniki powinny służyć nie tylko studentowi, ale również prowadzącemu zajęcia w celu bieżącej analizy efektywności stosowanych metod dydaktycznych. Ocena podsumowująca (sumatywna) - to ocena podsumowująca stopień osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia (ocena końcowa). 6 S t r o n a

7 Każda z ocen zdefiniowana jest przez listę wybieralną, i tak: Na ocenę formującą składają się: Aktywność na zajęciach, Ćwiczenie praktyczne, Kolokwium, Obserwacja Odpowiedź ustna, Portfolio, Projekt indywidualny, Projekt zespołowy, Referat, Sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych, Test, Zadanie tablicowe; Na ocenę podsumowującą składają się: Aktywność na zajęciach, Egzamin pisemny, Egzamin praktyczny, Egzamin ustny, Kolokwium, Obserwacja, Portfolio, Referat, Średnia ważona z ocen formujących, Test, Zaliczeni pisemne, Zaliczenie ustne. Należy wybrać z listy rozwijalnej te, które pozwolą na zmierzenie zakładanych efektów kształcenia. Każdy wpis potwierdzamy przyciskiem Dodaj. Następnie należy podać Warunki zaliczenia przedmiotu - opis słowny, a następnie wcisnąć Dodaj. Uwaga: uzyskanie pozytywnej oceny z przedmiotu oznacza osiągnięcie wszystkich efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu. W celu wprowadzenia korekty w Warunkach zaliczenia przedmiotu, wprowadzamy zmiany i wciskamy przycisk Koryguj. W celu usunięcia wpisanego warunku - Usuń. Dodatkowy opis jest też możliwy na początku tego kroku (pkt. 9) pole nieobowiązkowe. Z kolei w zakładce Kryteria oceny, należy zdefiniować szczegółowe warunki uzyskania określonej oceny dla każdego efektu kształcenia. 7 S t r o n a

8 Uwaga: Nie jest właściwą formą definiowanie kryteriów ocen typu: na ocenę 3.0 student opanował 50% obowiązującego materiału. Przykładowe kryteria ocen to: ocena 5.0: projekt wykonany bez błędów, posiadający, co najmniej dwa rozwiązania, atrakcyjnie zreferowany; ocena 3.0: projekt wykonany bez rażącego błędu, posiadający jedno dopuszczalne rozwiązanie. Znacznie trudniej jest zdefiniować kryteria ocen dla efektów kształcenia w ramach kompetencji społecznych (postaw). Jedną z metod, którą można polecić, jest uproszczona metoda portfolio (analiza postępów studenta w czasie realizacji przedmiotu, analiza podejścia studenta do przedmiotu np. staranność przygotowania esejów, sprawozdań laboratoryjnych etc.), całościowa ocena aktywności studenta na zajęciach. Po wypełnieniu kryteriów na każdą ocenę dla danego efektu należy zatwierdzić przyciskiem Zapisz. Po wprowadzeniu ewentualnych zmian należy wcisnąć przycisk Zapisz dla efektu, w którym te zmiany wprowadzono. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. Punkt 10. Macierz realizacji przedmiotu Macierz realizacji przedmiotu ma formę tabeli sprawdzająco - podsumowującej składającej się z sześciu kolumn. Kolumna "Efekt kształcenia" zawiera numer efektu kształcenia zgodny z wpisem w kroku 5. W kolumnie "Odniesienie danego efektu do szczegółowych efektów zdefiniowanych dla programu" należy wybrać symbol kierunkowego efektu kształcenia zdefiniowanego dla całego programu studiów. Należy pamiętać, że efekty kształcenia zdefiniowane dla przedmiotu są uszczegółowieniem efektów kierunkowych. W kolumnie "Cel przedmiotu" wskazujemy/wybieramy cel przedmiotu (z kroku 3), który realizuje dany efekt kształcenia. W kolumnie "Treści programowe" - wybieramy treści programowe (z kroku 6), którymi jest realizowany dany efekt kształcenia. W kolumnie "Narzędzia dydaktyczne" - wybieramy narzędzia dydaktyczne / metody prowadzenia zajęć (z kroku 7), które służą osiągnięciu efektu kształcenia. W kolumnie "Sposoby oceny" - wybieramy sposób oceny (z kroku 9), który pozwala na sprawdzanie danego efektu kształcenia. Uwaga: wszystkie wcześniej zdefiniowane cele, treści, narzędzia, sposoby oceny powinny być zaznaczone w macierzy. Za pomocą macierzy weryfikujemy np. czy wszystkie cele są realizowane, czy właściwie dobrano treści programowe, czy wskazano i wykorzystano narzędzia i sposoby oceny dla realizacji i oceny każdego efektu kształcenia. 8 S t r o n a

9 Za pomocą przycisku Zapisz zatwierdzamy/zapisujemy zmiany. Wciskając przycisk Kontynuuj bez macierzy - można wygenerować kartę przedmiotu bez macierzy, przejść przez pozostałe kroki, a następnie wydrukować kartę. Mając taki wydruk łatwiej wypełnić macierz i ponownie wygenerować pełną kartę przedmiotu. Uwaga: postawienie kursora myszki na znaczniku w macierzy realizacji przedmiotu pozwoli wyświetlić pełny opis efektu, celu, narzędzi, treści i sposobu oceny (w formie dymku ). Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. Punkt 11. Wykaz literatury Literatura dla przedmiotu została podzielona na dwie grupy: literatura podstawowa i literatura uzupełniająca. Wprowadzamy wymagane dane, a następnie wciskamy przycisk Dodaj. W celu naniesienia korekty, wprowadzamy właściwy tekst, a następnie - Koryguj. W celu usunięcia pola - Usuń. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. Punkt 12. Prowadzący przedmiot (imię, nazwisko, adres ) W tym kroku wskazujemy: osobę odpowiedzialna za przedmiot i osoby prowadzące przedmiot. Wybieramy z listy osoby prowadzące przedmiot, a następnie przycisk - Dodaj znajdujący się przy liście rozwijanej. W szczególnym przypadku można dodać osobę niebędącą na liście. W tym celu wprowadzamy jej dane w odpowiednich polach, a następnie wciskamy odpowiadający tej opcji przycisk Dodaj. Przycisk Dalej powoduje przejście do następnego kroku. Podsumowanie W ostatnim kroku mamy dostępne dwie opcje: - po naciśnięciu przycisku Pobierz plik PDF można pobrać kartę w formie pliku PDF i zapisać na dysku (zalecana opcja); 9 S t r o n a

10 Uwaga: W każdej chwili można zapisać plik źródłowy (format.gz) po wybraniu z menu opcji zapisz plik źródłowy. Ten plik może być przekazany innej osobie i wczytany w generatorze poprzez opcję utwórz z pliku. - po naciśnięciu przycisku Dodaj do obiegu, zostanie wykonane sprawdzenie formalne karty i jeśli karta będzie kompletna, zostanie wysłana do kierownika zakładu; Uwaga: Po wysłaniu karty do obiegu nie będzie możliwa jej ponowna edycja. Utworzona karta, ale niewysłana do obiegu znajduje się w zakładce: Utworzone (karta nie jest wprowadzona do obiegu). Utworzona karta wysłana do obiegu znajduje się w zakładce: Oczekujące na zaakceptowanie, a po akceptacji kierownika zakładu w zakładce Zaakceptowane. Uwaga dodatkowa 1 Otrzymują Państwo ponadto dwie tabele: 1. Pokrycie przedmiotów efektami kierunkowymi, (czyli informacja o tym, jakie efekty kierunkowe realizuje przydzielony Państwu przedmiot), oraz 2. Tabela realizacji efektów kierunkowych przez przedmioty, w której są widoczne wszystkie przedmioty realizujące dany efekt kierunkowy. Obie informacje są istotne dla formułowanie efektów przedmiotowych. Pierwsza stanowi podstawę do uszczegółowienia i sprecyzowania efektów kształcenia dla przedmiotu. Natomiast druga pozwala zorientować się, jakie inne przedmioty realizują dany efekt kierunkowy tak, aby nie dublować efektów w ramach kilku przedmiotów. Istotna jest też kolejność przedmiotów w planie studiów pozwalająca na pokazanie przyrostu wiedzy i umiejętności w ramach danego efektu kierunkowego. Przykładowo dla programu kształcenia na kierunku Inżynieria mechaniczna (tabela poniżej) mamy efekt kierunkowy K_W01 (formułować i stosować aparat matematyczny do opisu zagadnień mechanicznych i procesów technologicznych), który jest realizowany przez 3 przedmioty (Matematyka, Podstawy mechaniki technicznej, Zaawansowane zagadnienia mechaniki). Znak + w tym przypadku mówi o ważności (priorytet) przedmiotu dla realizacji kierunkowego efektu kształcenia. 1 Opracowano na podstawie publikacji: Tomasz Saryusz-Wolski - Budowa programu studiów na bazie efektów kształcenia(nauki techniczne) 10 S t r o n a

11 KIERUNKOWE EFEKTY KSZTAŁCENIA Przedmiot priorytet Po ukończeniu programu studiów absolwent potrafi: K_W01 Formułować i stosować aparat matematyczny Matematyka + do opisu zagadnień mechanicznych i procesów Podstawy mechaniki + technologicznych technicznej Zaawansowane zagadnienia ++ mechaniki K_W02 Można, zatem sformułować następujące efekty kształcenia dla tych przedmiotów. Matematyka: EK1. Student po zakończeniu przedmiotu rozwiązuje układy równań liniowych EK2. Student po zakończeniu przedmiotu stosuje poznane metody liczenia całek nieoznaczonych w geometrii, fizyce i mechanice EK3.. Podstawy mechaniki technicznej: EK1. Student po zakończeniu przedmiotu identyfikuje (opisuje) podstawowe problemy z dziedziny statyki i kinematyki przy użyciu poznanego wcześniej aparatu matematycznego EK2. Student po zakończeniu przedmiotu formułuje i rozwiązuje układy równań równowagi EK3. Zaawansowane zagadnienia mechaniki EK1. Student po zakończeniu przedmiotu analizuje problemy z zakresu dynamiki punktu materialnego i ciała sztywnego EK2. Student po zakończeniu przedmiotu rozwiązuje problemy techniczne w oparciu o prawa mechaniki EK 3. Student po zakończeniu przedmiotu projektuje eksperymenty dotyczące statyki, kinematyki oraz dynamiki układów mechanicznych. itd. 11 S t r o n a

12 SPIS CZASOWNIKÓW UŻYWANYCH DO OPISU WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI ORAZ KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH 2 WIEDZA W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: Dodatek A definiować, dobierać, formułować, nazywać, objaśniać, odtwarzać, opisać, podsumować, rozpoznać, rozpoznawać, rozróżniać, scharakteryzować, tłumaczyć, wskazać, wybrać, wyliczać, wymieniać, wytłumaczyć, zaproponować, zdefiniować, zidentyfikować. UMIEJĘTNOŚCI W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: analizować, decydować, dobierać, eksploatować, formułować, inicjować, interpretować, kalkulować, kontrolować, koordynować, korzystać, łączyć, montować, nakreślać, obliczać, obsługiwać, oceniać, opracowywać, organizować, planować, podejmować, posłużyć się, postępować, prowadzić, przeprowadzić, przeprowadzać, przygotować, rozwiązywać, rozwijać, skrytykować, sporządzać, stosować, strukturyzować, szacować, tworzyć, uporządkować, użytkować, wdrażać, weryfikować, współpracować, wykonywać, wykorzystywać, wyszukiwać, zaprezentować, zaprojektować, zastosować, zatwierdzić, zinterpretować, zorganizować. POSTAWA/ KOMPETENCJE SPOŁECZNE W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktywna postawa w/do..., chętny do., dbałość o..., kreatywność, otwartość na, postępowanie zgodne z, postępowanie zgodne z zasadami etyki, postrzeganie relacji, świadomość, wrażliwość na, wyrażanie ocen, zdeterminowany, zdolność do, zorientowanie na 2 Opracowano w oparciu o publikację - Jerzego. Bolałek: Spis czasowników 12 S t r o n a

13 INSTYTUTOWA KOMISJA DS. JAKOŚCI KSZTAŁCENIA INSTYTUT TECHNICZNY PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W NOWYM SĄCZU EFEKTY KSZTAŁCENIA TAKSONOMIE (SPIS CZASOWNIKÓWi) DOMENA KOGNITYWNA dot. WIEDZY taksonomia Blooma-Andersona Andersona TWORZENIE nowych idei i produktów. konstruować, tworzyć, projektować, pisać, rozwijać, formułować, montować, składać. uzasadniać, kompilować, budować, formułować, uogólniać, modyfikować, organizować, planować, podsumowywać OCENIANIE (u. tworzenia sądów iwydawania opinii) ANALIZOWANIE oceniać, analizować, ułożyć, testować, rozpoznać, rozdzielać, podkreślać (u.rozróżniania poszczególnych składowych informacji) organizować, produkować, wybierać, wdrażać, obliczać, budować, rozwijać, interpretować STOSOWANIE (u. wykorzystania nabytych informacji w nowy sposób) klasyfikować, wyjaśniać, wybrać, przetłumaczyć, zakwalifikować, rozpoznać, zilustrować ROZUMIENIE (u. interpretowania idei i koncepcji) ZAPAMIETYWANIE (umiejętność przywołania informacji). powtarzać, przywoływać, wymieniać, kopiować, odtwarzać, reprodukować Np. nauczyciel akademicki po zakończeniu czeniu szkolenia tworzy nowe opisy efektów kształcenia przedmiotu 13 S t r o n a

14 DOMENA PSYCHOMOTORYCZNA (umiejętności) taksonomia B-A TWORZENIE nowych wzorców Działanie w sytuacjach nietypowych Działanie w sytuacjach typowych WYKONYWANIE (u. mechanicznego wykonywania zadań).. budować, komponować, konstruować, projektować, zapoczątkowywać adaptować, zmieniać, reorganizować, rewidować, odmieniać czasowniki podobne jak przy wykonywaniu lecz poprzedzone przymiotnikami charakteryzującymi większy stopień profesjonalizmu składać, rozmontowywać, skalować, operować, szkicować, mierzyć ODTWARZANIE (umiejetność naśladowania) kopiować, śledzić, naśladować PRZYGOTOWANIE (gotowość do działania POSTRZEGANIE (umiejętność używania zmysłów). rozpoczynać, ukazywać, poruszać, reagować, zachęcać wybierać, rozróżniać, opisywać Np. nauczyciel akademicki po zakończeniu szkolenia projektuje nowe metody kształcenia odpowiednie dla nowo zdefiniowanych efektów kształcenia 14 S t r o n a

15 DOMENA AFEKTYWNA (uczucia, postawy) taksonomia Blooma-Andersona CHARAKTERYZO WANIE (nabycie stałych cech zachowania) ORGANIZOWANIE (umiejętność tworzenia spójnego systemu) WARTOŚCIOWANIE (umiejętność oceny zjawisk i zachowań) ODPOWIADANIE (umiejętność reagowania).. kwalifikować, weryfikować, ukazywać, wpływać, proponować integrować, zawierać, aranżować, modyfikować, układać, zarządzać, porządkować wyjaśniać, śledzić, formułować, usprawiedliwiać, dzielić, prowokować dyskusje odpowiadać, asystować, pomagać, dyskutować, wygłaszać OTRZYMYWANIE (gotowość do słuchania) pytać, opisywać, śledzić, identyfikować Np. nauczyciel akademicki po zakończeniu szkolenia weryfikuje programy kształcenia w zależności od zmieniających się potrzeb gospodarczych i społecznych i Opracowano w oparciu o publikację Marii Ziółek: Definiowanie efektów kształcenia dla programów studiów i przedmiotów/modułów 15 S t r o n a