Autoagresja wśród gimnazjalistów O P R A C O W A N I E : M G R A N N A G R Y G N Y
Definicja Autoagresja jest formą agresji, którą rozładowuje się na sobie. Osoby o skłonnościach autoagresywnych nie wyładowują napięcia emocjonalnego na innych osobach, tylko na sobie. Są to osoby skłonne do działań destrukcyjnych, które są formą radzenia sobie z problemami.
Samookaleczenie
Dlaczego o samookaleczeniach??? Samookaleczenia to poważny problem, pewne źródła podają, że dotyka aż 10% nastolatków. Większą skłonność do takich zachowań przejawiają dziewczęta. Statystyki pokazują, że na pięcioro okaleczających się nastolatków przypadają cztery dziewczyny i jeden chłopak. Problem autoagresji jest często niedostrzegany, gdyż dzieci, które to robią potrafią świetnie ukryć ślady.
Przyczyny Młodzi ludzie, u których pojawiają się trudne emocje (wstyd, poczucie winy, wściekłość, zazdrość), próbują z nimi walczyć, jedną z form walki jest zadawanie sobie bólu. To kara a zarazem pokuta, która uwalnia emocje. Na początku chodziło o ulżenie sobie, uspokojenie. Potem trochę zaczęło się to zmieniać. Kiedy zaczęłam mieć problemy z odżywianiem, autoagresja stała się raczej karą. Nie udało mi się trzymać diety cięłam się. Żeby mieć nauczkę na przyszłość. Żeby sobie pokazać, jak bardzo się nienawidzę.
Przyczyny Ból, jaki towarzyszy okaleczeniu ciała, jednym przynosi emocjonalną ulgę, a drudzy zaczynają dzięki niemu czuć, że żyją. Zuzia pierwszy raz pocięła się mając 13 lat. W moim pokoju. Chciałam zrobić to już wcześniej, ale się bałam. Aż w końcu stało się. Czułam niesamowitą ulgę. Patrząc na krew wypływającą z moich nadgarstków widziałam jak spływają moje kłopoty. Bo tak na prawdę, gdy się potniesz skupiasz się na tym bólu fizycznym, a nie psychicznym
Przyczyny Autoagresja działa na zasadzie powtarzalności: Napięcie rozładowanie napięcia (np. poprzez samookaleczenie) i po pewnym czasie kumulowanie się napięć. W przypadku, kiedy ktoś okalecza się właśnie po to, by poczuć ulgę, faktycznie nie odczuwa bólu. Tniesz się i nie czujesz już cierpienia, nienawiści, smutku, tylko spokój. Myślę, że właśnie, dlatego tak ciężko jest skończyć z autoagresją. Bo kiedy wiesz, że możesz poczuć ulgę w sposób łatwy i niemalże natychmiastowy, nie chcesz, bądź już nie potrafisz znaleźć innych sposobów na rozładowanie emocji. To uzależnia -Agata
Przyczyny U części samookaleczających się osób, sam akt jest osobliwą formą zwrócenia na siebie uwagi albo wołania o pomoc nastolatków nie radzących sobie z presją otoczenia i własnymi problemami. Często okaleczający się mają zaburzone poczucie własnej wartości i autonomii. Dlatego jedynym miejscem gdzie mogą wyładować swoje emocje jest ich ciało, które jest ich jedyną własnością
Przyczyny Autoagresja u dzieci i młodzieży najczęściej wynika z nieumiejętności radzenia sobie z problemami domowymi (rozwód, alkoholizm, kłótnie z rodzicami), a także z niewłaściwych postaw rodzicielskich (odrzucenia, zaniedbania, nadopiekuńczości, nadmiernych wymagań). Wszystko zaczęło się od problemów w domu. Ciągłe kłótnie z macochą, wzajemna nienawiść, być może też niemożność sprostania wymaganiom, które rodzice przede mną postawili tłumaczy. Mam problem z wyrażaniem uczuć, szczególnie tych negatywnych, nie lubię mówić o swoich problemach. Siłą rzeczy emocje nieuwalniane na zewnątrz kumulowały się, problemów robiło się coraz więcej. Okazało się, że żyletka i samookaleczenia to doskonały sposób na pozbywanie się negatywnych uczuć Agata lat 18
Przyczyny Samookaleczenie może być również próbą przestraszenia kogoś, szantażu, wymuszenia czegoś. Coraz częściej można spotkać się z samookaleczeniem się młodzieży dla,,szpanu.
Formy samookaleczenia Najczęściej spotykaną formą samookaleczeń jest nacinanie skóry głównie na obszarze przedramienia i ramienia, rzadziej nóg, przy użyciu ostrych narzędzi, takich jak : żyletka, szkło, nóż. Do innych sposobów zadawania sobie ran należą : drapanie np. szpilką, gryzienie, pocieranie. Rzadziej spotykane formy samouszkodzeń to wyrywanie sobie włosów i rzęs oraz bardzo intensywne szorowanie skóry, doprowadzające do zdarcia naskórka.
Pomoc Aby zapobiec takim sytuacjom należy budować atmosferę zaufania, poczucia bezpieczeństwa, swobodnej komunikacji między rodzicami a dziećmi, uczyć dzieci radzenia sobie z własnymi problemami. Jeśli okaże się, że dziecko robi sobie sznyty, nie wolno na nie krzyczeć i potępiać, należy okazać mu współczucie. Nawet najbardziej zbuntowany nastolatek oczekuje od rodziców zainteresowania, przytulenia, rozmowy. Trzeba pamiętać, że samookaleczenie jest dla niego doraźną metodą radzenia sobie z problemami.
Pomoc Ponadto należy jak najszybciej zawędrować do psychologa. Rodzice nie powinni nagłaśniać problemu, zadawać dziecku tysiąca pytań, denerwować się, zakazywać, zapowiadać kary i sankcje za. Nie warto też szukać przyczyny na własną rękę, bo zbyt długo będą trwały te poszukiwania, a skutek nie zawsze taki, jaki będzie planowany. Z pomocą psychologa szybciej uda się dziecku pomóc.
Pomoc Prawdopodobnie do psychologa trafią też rodzice, bo ten problem najczęściej dotyczy wszystkich, a nie tylko dziecka. Ono pokazuje, że jest problem, ale sam problem często tkwi w relacjach, a nie tylko w dziecku. Czym szybciej udamy się do psychologa tym większa szansa, że rozwiążemy problem w krótszym czasie. Jednakże pomoc jest trudna, gdyż nastolatek najczęściej nie będzie chciał z niej skorzystać.
Samobójstwa
Definicja Samobójstwo jest aktem zabicia siebie, zamierzonym, zainicjowanym, wykonanym przez osobę, która ma pełną wiedzę i oczekuje (przewiduje) jego śmiertelny skutek. WHO, 1998 r.
Czynniki ryzyka okres dojrzewania Młody człowiek w bardzo trudnej sytuacji doświadcza silnych emocji, takich jak: lęk, gniew, żal, wstyd i upokorzenie, poczucie winy i smutek. Po pewnym czasie te emocje mogą doprowadzić do stanu permanentnego przeciążenia emocjonalnego i depresji. Przy braku wsparcia i pomocy nastolatek może uznać swoją sytuację za beznadziejną i zacząć poszukiwać drogi ucieczki od cierpień poprzez zachowania samobójcze.
Sygnały ostrzegawcze wycofywanie się z kontaktów z rodziną i przyjaciółmi, odwracanie się od nich; zainteresowanie lub wręcz zaabsorbowanie śmiercią; wyraźne zmiany osobowości i poważne zmiany nastroju;
Sygnały ostrzegawcze trudności z koncentracją; trudności w szkole, obniżenie jakości pracy i ocen; zmiana dotychczasowych zwyczajów dotyczących jedzenia i snu; utrata zainteresowania rozrywkami;
Sygnały ostrzegawcze częste uskarżanie się na fizyczne dolegliwości, które nie mają wyraźnej przyczyny somatycznej (bóle głowy, bóle żołądka, ciągłe zmęczenie, nieustanne znudzenie); utrata zainteresowań dla rzeczy i spraw, które do tej pory były ważne; rozmawianie o samobójstwie lub jego planowanie;
Sygnały ostrzegawcze wzrost impulsywności, nagłe impulsywne działania, jak akty agresji i przemocy; zachowania buntownicze lub ucieczkowe, absencja w szkole; odrzucanie pomocy; poczucie, że udzielenie pomocy jest już niemożliwe; oskarżanie się, poczucie winy; wypowiadanie komunikatów na temat beznadziejności,
Sygnały ostrzegawcze odrzucanie otrzymywanych pochwał lub nagród; dużą zmienność nastroju i emocji, nagłe przechodzenie z depresji do stanu pogody i zadowolenia; rozdawanie kolegom swoich ulubionych przedmiotów; oddawanie domowych zwierzaków w dobre ręce ;
Sygnały ostrzegawcze sporządzanie testamentu, pożegnania; wypowiadanie komunikatów: Jestem niczym, Nie warto się mną zajmować, Chciałbym umrzeć, Zamierzam się zabić, Nie powinnam się urodzić, Lepiej, żeby mnie nie było, Mogłoby mi się coś przydarzyć ; ślady po samouszkodzeniach lub próbach samobójczych.
Sygnały ostrzegawcze Warto podkreślić, że sygnały ostrzegawcze często mogą być na tyle niespecyficzne, że łatwo je przeoczyć lub znaleźć dla nich inne wytłumaczenie niż skłonności samobójcze.
Rodzaje samobójstw To be demonstracyjne, mają charakter wołania o pomoc, u ich podłoża nie leży rzeczywiste, głębokie pragnienie śmierci. Są częste u osób młodych, z zaburzeniami osobowości (antyspołeczna, borderline). Mogą mieć charakter impulsywny; najczęściej przecięcie nadgarstków, połknięcie mało toksycznych leków.
Rodzaje samobójstw To be or not to be pragnienie pozbawienia się życia jest znaczne, próby samobójcze poważne, jednak perspektywa uzyskania realnej pomocy może skłonić do zaniechania podjęcia próby samobójczej. Mogą być skutkiem poważnych kryzysów życiowych (problemy rodzinne, szkolne, w kontaktach z rówieśnikami), depresji, schizofrenii.
Rodzaje samobójstw Not to be najpoważniejszy rodzaj samobójstw. U ich podłoża leży głębokie pragnienie przerwania dotychczasowej egzystencji. Są bardzo dobrze zaplanowane i najczęściej skuteczne (skok z wysokości, powieszenie się, rzucenie pod pociąg, połknięcie trucizny itp.), z minimalną możliwością udaremnienia czynu przez otoczenie. Przyczyną może być całkowita utrata dotychczasowych celów życiowych, ciężka depresja, kalectwo czy nieuleczalna choroba somatyczna.
Dziękuję za uwagę