Jak budować program (curriculum) na bazie efektów uczenia się zdefiniowanych dla obszaru studiów muzycznych
Curriculum Program nauczania i jego rozwój co to jest i po co to jest? Efekty kształcenia, system punktów kredytowych i zapewnienie jakości
Efektywnie zaprojektowany program nauczania powinien charakteryzować się następującymi właściwościami i być: dobrze wyważony: różne komponenty programu posiadają różną wagę, ale każdy z nich jest właściwie oszacowany. pełny, ale nie przeładowany: przeładowany program nauczania, dostarczany w ramach dostępnych źródeł finansowania, doprowadzi do nadmiaru elementów możliwych do wyboru przez studentów. W niektórych zajęciach studenci będą uczestniczyć, w innych nie, ponieważ nie mogą uczestniczyć we wszystkim. W takich sytuacjach strata jest oczywista. elastyczny: możliwy do adaptowania w stosunku do różnych potrzeb studentów; odpowiadający na zmieniające się priorytety i gotowy do przystosowania się do przyszłych wymagań zawodowych. progresywny: zachęcający studentów do rozwoju ich samodzielności w miarę przechodzenia przez kolejne etapy programu, często rozpoczynający się strukturalnym i w głównej mierze obowiązkowym modelem studiów, stopniowo przechodząc do takiego, w którym wolny wybór odgrywa podstawową rolę ukierunkowany na studenta (student centred): uznający, że dla każdego studenta program nauczania jest czymś więcej niż zbiorem wykładów i zajęć, które oferuje instytucja ale jest totalną sumą wszystkiego, czego student uczy się i przyswaja podczas pobytu w uczelni. ukierunkowany na proces uczenia się: selekcjonujący metody nauczania i metody oceniania na bazie weryfikacji w jaki sposób program nauczania zachęca do procesów uczenia się, a później demonstruje, że zamierzone cele zostały osiągnięte.
Projektowanie programu nauczania: podejście holistyczne - części i całość Proces uczenia się studenta musi mieć strukturę i jednocześnie brać pod uwagę zintegrowany rezultat końcowy. Dlatego program musi być wyważony i pełny, ale nie przeładowany oraz ukierunkowany na studenta i procesy uczenia się Głównym elementem rozważań musi być pytanie: jakiego rodzaju skończonego, zintegrowanego muzyka instytucja ma nadzieję wykreować? Druga lista ta jest w zasadzie tym, co można by nazwać zestawem kompetencji albo, jeśli wyrażona w nomenklaturze specyficznych i wymiernych umiejętności, które każdy student powinien posiąść, listą Efektów kształcenia (Learning Outcomes).
Efekty kształcenia - Efekty kształcenia są coraz częstszym sposobem opisu celów przedmiotu nauczania albo całego programu. - Efekty kształcenia reprezentują subtelną, ale ważną zmianę w sposobie myślenia o edukacji od tego, co jest nauczane do tego, czego student się nauczył. - Efekty kształcenia powinny być ukierunkowane na studenta (student-centred) i zachęcają do również ukierunkowanego na studenta podejścia do problematyki nauczania. - Efekty kształcenia nie przenoszą całej odpowiedzialności za proces uczenia się na studenta. - Efekty kształcenia opisują co absolwent (successful student) powinien być zdolny robić po ukończeniu swoich studiów. Dokładniej opisują co każdy typowy absolwent powinien być zdolny zrobić. W rezultacie opisują to, czym jest minimum dla każdego absolwenta. - Efekty kształcenia opisują do jakiego miejsca student powinien dojść w momencie zakończenia swoich studiów, a nie w jaki sposób ma tam dotrzeć. - Efekty kształcenia zakładają projektowanie programów nauczania umożliwiających ich osiąganie w obrębie dostępnych możliwości czasowych.
Efekty kształcenia zostały stworzone przez AEC, a język w nich użyty został drobiazgowo dopasowany do treści dokumentów związanych z opisem wyższego szkolnictwa w Europie (dotyczyło to zwłaszcza tzw. Opisów dublińskich5 i proponowanych Europejskich Struktur Ramowych Kwalifikacji (European Qualification Framework EQF).
Efekty kształcenia Efekty kształcenia konstytuują związek pomiędzy Opisami Dublińskimi i indywidualnymi programami studiów. Efekty kształcenia są opisane poprzez kompetencje praktyczne, kompetencje oparte na wiedzy i kompetencje ogólne, które przeciętny student powinien nabyć po ukończeniu każdego cyklu studiów. Poprzez odniesienie się do efektów kształcenia w indywidualnym programie nauczania, istota i zawartość programowa studiów stają się bardziej zrozumiałe i przejrzyste.
Shared Dublin Descriptors zakładają uzyskanie określonego poziomu kompetencji przy ukończeniu poszczególnych cykli studiów, które dotyczą przede wszystkim zdolności do: demonstrowania umiejętności, wiedzy i orientacji artystycznej (knowledge and understanding) (A) wykorzystania swoich umiejętności, wiedzy i orientacji artystycznej w różnych kontekstach (applying knowledge and understanding) (B) analizowania, krytycznej interpretacji i formułowania oryginalnych opinii i sądów (making judgements) (C) komunikowania się w różnych aspektach (communications skills) (D) rozwijania (poszerzania)swoich kwalifikacji (umiejętność uczenia się learning skills) (E) W Efektach kształcenia mamy wyraźne odniesienia do wspomnianych wyżej kompetencji. Poszczególne efekty w sposób drobiazgowy badano pod względem możliwości ich adaptowania do wymagań Opisów Dublińskich.
Association Européenne des Conservatoires, Académies de Musique et Musikhochschulen (AEC) AEC Bologna Declaration Working Group Studia I i II stopnia wyższej edukacji muzycznej Cechy charakterystyczne, metody nauczania i efekty kształcenia Charakterystyka studiów I i II stopnia: programy i metody nauczania
Efekty kształcenia: wprowadzenie Studia I stopnia Ponieważ program nauczania na studiach I stopnia jest dośćściśle ustalony i obejmuje szerokie spektrum wiedzy, możliwe jest wyodrębnienie pewnej liczby dziedzin, w których efekty nauczania u wszystkich studentów będą prawdopodobnie zbliżone zarówno w obrębie jednej uczelni, jak również w różnych uczelniach podobnego typu. Studia II stopnia Ponieważ program nauczania na studiach II stopnia cechuje indywidualizacja (przynajmniej częściowa) procesu kształcenia, przy czym program zakłada zawężenie zakresu dyscyplin przy równoczesnym pogłębieniu studiów nad nimi, dużo trudniej jest na tym poziomie zdefiniować efekty nauczania. Niemniej, ogólnie rzecz ujmując, w obrębie studiów II stopnia można wyróżnić trzy kategorie studiów polegających na: -dalszym rozwoju osobowości i kwalifikacji artystycznych studenta, -dalszym rozwoju kwalifikacji o charakterze teoretyczno-badawczym, -połączeniu kwalifikacji artystycznych i teoretycznych.
Studia I stopnia -Program nauczania powinien umożliwić osiągnięcie podstawowego poziomu profesjonalnego w zawodzie muzyka poprzez dostarczenie studentowi wiedzy ogólnej, jak również wspieranie go w dążeniu do intensywnego rozwoju w jego zasadniczej specjalności. -Pogram nauczania powinien być możliwie ściśle ustalony i zawierać wiele elementów obligatoryjnych. -Proces nauczania powinien być ukierunkowany i nadzorowany, przy jednoczesnym zachęcaniu studenta do rozwijania własnej indywidualności. Studia II stopnia -Program nauczania powinien przygotować studenta do pracy w zawodzie muzyka na wysokim poziomie artystycznym i umożliwić specjalizowanie się w dyscyplinach wymagających dalszych studiów. Jego celem jest pogłębienie i rozwinięcie wiedzy oraz umiejętności studenta związanych ze ściśle określoną specjalnością. -Program nauczania powinien być elastyczny i powinien umożliwiać indywidualny tok studiów. -Kształcenie studenta powinno być w przeważającej mierze indywidualne: nadzór pedagoga powinien polegać przede wszystkim na indywidualnym ukierunkowywaniu postępów studenta.
Praktyczne efekty kształcenia umiejętności Studia I stopnia Studia II stopnia Umiejętności w zakresie ekspresji artystycznej -Absolwenci powinni umieć tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne oraz dysponować umiejętnościami potrzebnymi do ich wyrażenia. B (+C) Umiejętności w zakresie ekspresji artystycznej -Absolwentów powinna cechować wysoko rozwinięta osobowość artystyczna, umożliwiającą tworzenie, realizowanie i wyrażanie własnych koncepcji artystycznych. B (+C)
Umiejętności w zakresie repertuaru -Absolwenci powinni znać i, jeżeli to możliwe, wykonywać reprezentatywny repertuar związany z głównym kierunkiem studiów (specjalnością). W trakcie studiów powinni nabyć doświadczenia w wykonywaniu repertuaru w różnych stylach. B Umiejętności w zakresie repertuaru -Absolwenci powinni na bazie doświadczeń związanych ze studiami I stopnia móc budować obszerny repertuar, pogłębiając go w obszarze swojej specjalności. -Absolwenci powinni wykazywać się swobodą w interpretowaniu utworów reprezentujących różne style muzyczne i jednocześnie doskonalić się w jednym, wybranym przez siebie stylu. B
Umiejętności pracy w zespole -Absolwenci powinni być przygotowani do współdziałania z innymi muzykami w różnego typu zespołach. B Umiejętności pracy w zespole -Studenci zaangażowani w trakcie studiów II stopnia w działalność zespołów muzycznych powinni po ukończeniu tych studiów być zdolni do podjęcia wiodącej roli w takich zespołach. B (+C)
Umiejętności ćwiczenia i pracy podczas prób -Absolwenci powinni opanować efektywne techniki ćwiczenia, umożliwiające im ciągły rozwój poprzez samodzielną pracę. -W trakcie studiów powinni przyswoić sobie dobre nawyki dotyczące techniki i postawy, umożliwiające im operowanie ciałem w sposób najbardziej wydajny i bezpieczny (z punktu widzenia fizjologii). B (+C +E) Umiejętności ćwiczenia i pracy podczas prób, czytania nut, słuchowe, twórcze i odtwórcze -Programy nauczania na studiach II stopnia zakładają, że studenci już posiedli te umiejętności. Absolwenci studiów II stopnia powinni mieć pewność, że wszelkie ewentualne trudności w tym zakresie zostały przezwyciężone. Poprzez dalsze indywidualne studia powinni kontynuować rozwijanie tych umiejętności w stopniu wystarczającym do utrzymania i poszerzania zdolności do tworzenia, realizowania i wyrażania swoich koncepcji artystycznych. B (+C +D +E)
Umiejętności czytania nut -Absolwenci powinni opanować umiejętności umożliwiające im przekazanie dzieła muzycznego w pełni, a zatem przekazanie jego materiału dźwiękowego, formy i zawartych w nim idei. Przykładowo powinni opanować czytanie nut w stopniu wystarczającym zarówno dla zrozumienia muzyki, jak i dla biegłego czytania a vista. B
Umiejętności słuchowe, twórcze i odtwórcze -Absolwenci powinni osiągnąć biegłość w zakresie słuchowego rozpoznawania materiału muzycznego, zapamiętywania go i operowania nim. B Umiejętności werbalne -Absolwenci powinni umieć swobodnie wypowiadać się (ustnie i pisemnie) na temat interpretowania muzyki, jej tworzenia i odtwarzania. B (+C +D) Umiejętności werbalne -Absolwenci specjalności, które zakładają to w swoich programach, powinni posiadać umiejętność tworzenia rozbudowanych prezentacji słownych w formie pisemnej bądź ustnej. B
Umiejętności dotyczące publicznych wykonań -Absolwenci powinni przyswoić sobie formy zachowań związane z występami publicznymi. D Umiejętności dotyczące publicznych wykonań -Absolwenci powinni w sposób wysoce odpowiedzialny podchodzić do występów estradowych i wykazywać się umiejętnością nawiązania kontaktu z publicznością poprzez wierne, płynne i przekonujące oddanie idei dzieła muzycznego. D (+C)
Umiejętności improwizacyjne -Absolwenci powinni zdobyć umiejętności kształtowania i tworzenia muzyki w sposób umożliwiający odejście od zapisanego tekstu nutowego. B (+D) Umiejętności improwizacyjne -W przypadku, gdy improwizacja jest związana ze specjalnością studiów i jest ujęta w programie nauczania, absolwenci powinni osiągnąć wysoki poziom biegłości w improwizowaniu. B (+C)
Umiejętności pedagogiczne (jeżeli dotyczą kierunku studiów) -Otrzymawszy podstawowe wykształcenie pedagogiczne na studiach I stopnia, studenci powinni mieć kwalifikacje do uczenia w zakresie swojej specjalności na różnych poziomach edukacji muzycznej. B + C + D Umiejętności pedagogiczne (jeżeli dotyczą kierunku studiów) -Jeżeli pedagogika figuruje w programie nauczania studiów II stopnia jako kontynuacja kursu na studiach I stopnia, studenci powinni osiągnąć wysoki poziom umiejętności związanych z teoretycznymi i praktycznymi zastosowaniami pedagogiki. B + C + D
Teoretyczne efekty kształcenia wiedza Studia I stopnia Studia II stopnia (jeżeli dotyczy kierunku studiów i pozostaje w zgodzie z indywidualnym charakterem programu nauczania)
Znajomość repertuaru i materiału muzycznego -Absolwenci powinni znać podstawowy repertuar związany ze swoją specjalnością i przynajmniej niektóre jego bardziej szczegółowe obszary, jak również (gdy zachodzi taka potrzeba) repertuar instrumentów pokrewnych. A -Absolwenci powinni znać elementy dzieła muzycznego oraz rozumieć ich wzajemne relacje, a także znać wzorce budowy formalnej utworów. A Znajomość repertuaru i materiału muzycznego -Absolwenci powinni, poprzez indywidualną pracę i poszukiwania, osiągnąć gruntowną znajomość repertuaru związanego z ich specjalnością. A -Absolwenci powinni umieć zastosować swoją wiedzę dotyczącą elementów dzieła muzycznego i muzycznych wzorców formalnych do wyrażania własnych koncepcji artystycznych. B
Wiedza i zrozumienie kontekstu sztuki muzycznej - Absolwenci powinni znać i rozumieć podstawowe linie rozwojowe w historii muzyki oraz mieć orientację w piśmiennictwie związanym z tymi zagadnieniami. - Absolwenci powinni wykazywać się znajomością stylów muzycznych i związanych z nimi tradycji wykonawczych. Wiedza i zrozumienie kontekstu sztuki muzycznej - Absolwenci powinni dysponować poszerzoną wiedzą na temat kontekstu historycznego muzyki i jej związków z innymi dziedzinami współczesnego życia oraz nadal samodzielnie rozwijać tę wiedzę w sposób odpowiadający ich specjalności.
- Absolwenci powinni mieć szeroką orientację w zakresie problematyki związanej z technologiami stosowanymi w muzyce (w ujęciu całościowym) i być świadomi rozwoju technologicznego związanego z ich specjalnością. - Na podstawie wiedzy o stylach muzycznych i związanych z nimi tradycjach wykonawczych absolwenci powinni umieć konstruować programy, które są spójne i właściwe z punktu widzenia wykonawstwa. B
- Absolwenci powinni posiadać pewien zakres wiedzy dotyczący finansowych, marketingowych i prawnych aspektów zawodu muzyka. - Absolwenci powinni być świadomi powiązań i zależności pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi elementami studiów. A - Absolwenci powinni wykazywać głębokie zrozumienie wzajemnych relacji pomiędzy teoretycznymi i praktycznymi aspektami ich studiów, a także wykorzystywać tę wiedzę dla dalszego artystycznego rozwoju. B + C (+D)
Umiejętności improwizacyjne - Absolwenci powinni znać i rozumieć pewien zakres wzorców, leżących u podstaw improwizacji. A (+B) Umiejętności improwizacyjne - Jeżeli improwizacja jest związana ze specjalnością i zawarta w programie nauczania, absolwenci powinni dysponować szeroką wiedzą dotyczącą wzorców leżących u podstaw improwizacji, umożliwiającą swobodne ich stosowanie w różnorakich kontekstach. A + B
Umiejętności pedagogiczne (jeżeli dotyczą kierunku studiów) - Absolwenci powinni być zaznajomieni w podstawowym zakresie z najważniejszymi koncepcjami pedagogiki i jej stroną praktyczną, zwłaszcza jeżeli ich specjalność jest związana z edukacją muzyczną. A Umiejętności pedagogiczne (jeżeli dotyczą kierunku studiów) - Jeżeli pedagogika figuruje w programie nauczania studiów II stopnia jako kontynuacja kursu na studiach I stopnia, absolwenci powinni wykazać się głębokim zrozumieniem i wysokim poziomem opanowania teorii pedagogiki. A(+B+C+D
Ogólne efekty kształcenia Studia I stopnia Studia II stopnia (jeżeli dotyczy kierunku studiów i pozostaje w zgodzie z indywidualnym charakterem programu nauczania)
Niezależność -Absolwenci powinni umieć podejmować samodzielne, niezależne prace, wykazując się przy tym: -zbieraniem, analizowaniem i interpretowaniem informacji, -rozwijaniem idei i formułowaniem krytycznej argumentacji, -wewnętrzną motywacją i własną organizacją pracy. E + C + D Niezależność -Opierając się na umiejętnościach nabytych na studiach I stopnia, absolwenci powinni stać się w pełni samodzielni, zdolni do integrowania nabytej wiedzy oraz podejmowania w zorganizowany sposób nowych, rozbudowanych i kompleksowych działań, także w warunkach ograniczonego dostępu do potrzebnych informacji. E (+B +C)
Uwarunkowania psychologiczne W różnych sytuacjach absolwenci powinni być zdolni do efektywnego wykorzystania: -wyobraźni, -intuicji, -emocjonalności, -zdolności twórczego myślenia i twórczej pracy w trakcie rozwiązywania problemów, -zdolności elastycznego myślenia, adaptowania się do nowych i zmieniających się okoliczności, -umiejętności kontrolowania swoich zachowań i w razie potrzeby przeciwdziałania lękom i stresom, jak również sprostania warunkom związanym z publicznymi występami. BC Uwarunkowania psychologiczne -Opierając się na umiejętnościach nabytych w trakcie studiów I stopnia, absolwenci powinni zyskać pewność siebie i w sposób świadomy oraz poparty doświadczeniem wykorzystywać w różnych sytuacjach mechanizmy psychologiczne wspomagające ich działania. E
Krytycyzm Absolwenci powinni: -wykazywać umiejętność samooceny, -być zdolni do konstruktywnej krytyki w stosunku do działań innych osób, -być zdolni do podjęcia refleksji na temat społecznych, naukowych i etycznych aspektów związanych z własną pracą.e Krytycyzm -Opierając się na umiejętnościach nabytych w trakcie studiów I stopnia absolwenci powinni całkowicie przyswoić sobie umiejętność krytycznej oceny. C (+E)
Komunikacja społeczna Absolwenci powinni wykazać się umiejętnościami efektywnego komunikowania się i życia w społeczeństwie, co w szczególności dotyczy: -pracy zespołowej w ramach wspólnych projektów i działań, -negocjowania i organizowania, -integracji z innymi osobami w różnych przedsięwzięciach kulturalnych, -prezentowania zadań w przystępny sposób, -zastosowania technologii informacyjnych (IT). D (+C +B) Komunikacja społeczna Opierając się na umiejętnościach nabytych w trakcie studiów I stopnia absolwenci powinni osiągnąć popartą doświadczeniem pewność w komunikowaniu się i umiejętnośćżycia w społeczeństwie, co w szczególności powinno przejawiać się poprzez: -inicjowanie i pracę z innymi osobami przy wspólnych projektach i działaniach, -przewodniczenie pewnym działaniom, pracę zespołową, prowadzenie negocjacji i właściwą organizację działań, -integrację z innymi osobami w ramach różnych przedsięwzięć kulturalnych, -prezentowanie skomplikowanych zadań w przystępnej formie.d
Efekty kształcenia AEC a instytucjonalne Efekty kształcenia Zadaniem twórców instytucjonalnych programów nauczania jest zapewnienie, że ich własne Efekty kształcenia będą spójne z bardziej ogólnymi Efektami kształcenia AEC. Jedynie pod tym warunkiem mogą być pewni, że Efekty będą również spójne z ramami i standardami ustanowionymi dla wszelkich dyscyplin w Europejskiej Przestrzeni Wyższego Szkolnictwa.
Kwestie do rozpatrzenia przy projektowaniu programu nauczania za pomocą Efektów kształcenia - Czy istnieje jeden lub wiele Efektów kształcenia, które student może osiągnąć poprzez uczęszczanie na dane zajęcia lub przedmiot? - Jeśli nie, dlaczego planujemy włączenie danych zajęć lub przedmiotu do programu nauczania? (Jeśli jednak okaże się, że istnieje rzeczywiście ważny powód, dla którego dane zajęcia lub przedmiot powinny być włączone, warto może wrócić do Efektów kształcenia i zobaczyć, czy nie został opuszczony jakiś istotny element) - Jeśli istnieje przynajmniej jeden Efekt kształcenia, który odnosi się do danych zajęć lub przedmiotu, w jaki sposób pomagają one w osiągnięciu tego Efektu przez studenta? - Jeśli określono sposób, w jaki dane zajęcia lub przedmiot pomagają w osiągnięciu Efektu, czy sposób, w jaki dane zajęcia czy przedmiot są oceniane pomaga zmierzyć postępy studenta w procesie osiągania danego Efektu? Jeśli nie, w jaki sposób można by ten stan rzeczy zmienić? - Kiedy sprawdziliśmy już wszystkie proponowane zajęcia i przedmioty, czy istnieje jakikolwiek Efekt kształcenia, który nie jest właściwie pokryty? - Jeśli tak, jakie inne zajęcia lub przedmioty należy dodać? - I jeśli miałyby zaistnieć dodatkowe zajęcia, jakie zajęcia albo przedmioty bylibyśmy gotowi usunąć, ograniczyć albo połączyć, aby znaleźć miejsce w ramach dostępnego Projekt budżetu współfinansowany i/albo czasu ze (ilości środków godzin Unii Europejskiej lekcyjnych) w dla ramach elementów, Europejskiego które należałoby Funduszu dodać? Społecznego
Użycie efektów kształcenia w projektowaniu programów PROGRAM NAUCZANIA Wykłady i przedmioty Przedmiot Podstawowy (instrument główny) Zespół Kameralny Orkiestra Przedmioty history czne (historia muzyki historia sztuki) Teoria muzyki, analiza form muzycznych Kształcenie słuchu Przygotowanie zawodowe
PROGRAM NAUCZANIA Wykłady i przedmioty Przedmiot podstawowy (instrument główny) Zespół kameralny Orkiestra Przedmioty historyczne (historia muzyki, historia sztuki) Teoria muzyki, analiza form muzycznych Kształcenia słuchu Przygotowanie zawodowe Efekt kształcenia 1 Umiejętności w zakresie ekspresji artystycznej Efekt kształcenia 2 Umiejętności w zakresie repertuaru Efekt kształcenia 3 Umiejętności pracy w zespole Efekt kształcenia 4 Umiejętności ćwiczenia i pracy podczas prób Efekt kształcenia 5 Umiejętności czytania nut Efekt kształcenia 6 Umiejętności słuchowe, twórcze i odtwórcze + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + Efekt kształcenia 7 Umiejętności werbalne + + Efekt kształcenia 8 Umiejętności dotyczące publicznych wykonań + + +
Semestry, lata i progresywny program nauczania Kategoria 1 (kontynuowalne) Kategoria 2 (konsekutywne - następujące po sobie) Kategoria 3 (wcześniej osiągalne) Rok 4 Rok 3 Zajęcia albo przedmiot wykładane przez 4 lata programu powinny pomóc studentom w osiągnięciu przez nich odpowiednich Efektów kształcenia na końcu programu. Należy ustalić kamienie milowe (deskryptory) osiągnięć dla każdego roku studiów/semestru Zajęcia albo przedmiot na roku IV, bazujące na roku I, II i III ustanawiają zestaw standardów zaliczeniowych, co oznacza, że odpowiednie Efekty kształcenia dla danego programu zostały osiągnięte Zajęcia albo przedmiot na roku III, bazujące na roku I i II przygotowują studenta do późniejszych lat studiów Rok 2 Zajęcia albo przedmiot na roku II, bazujące na roku I przygotowują studenta do późniejszych lat studiów Zajęcia albo przedmiot na roku II, bazujące na roku I, ustanawiają zestaw standardów zaliczeniowych, co oznacza, że odpowiednie Efekty kształcenia dla danego programu zostały już osiągnięte Rok 1 Zajęcia albo przedmiot Zajęcia albo przedmiot Projekt współfinansowany ze środków na Unii roku Europejskiej I przygotowują w ramach studenta Europejskiego na roku I Funduszu przygotowują Społecznego studenta do późniejszych lat studiów do późniejszych lat studiów
Umiejętności w zakresie ekspresji artystycznej: Absolwenci powinni umieć tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne oraz dysponować umiejętnościami potrzebnymi do ich wyrażenia. EFEKT KSZTAŁCENIA 1: UMIEJETNOŚCI W ZAKRESIE EKSPRESJI ARTYSTYCZNEJ Rok 4 Kamień milowy (deskryptor) 4: Absolwenci powinni umieć tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne oraz dysponować umiejętnościami potrzebnymi do ich wyrażenia Rok 3 Kamień milowy (deskryptor) 3: Po ukończeniu trzeciego roku studiów studenci powinni zaczynać przekształcać swoje intencje artystyczne w koncepcje twórcze ogarniające całe utwory muzyczne oraz rozwinąć niezbędne umiejętności umożliwiające im bezkonfliktowo integrować aspekty zarówno techniczne jak i wyobrażeniowe. Rok 2 Kamień milowy (deskryptor) 2: Po ukończeniu drugiego roku studiów studenci powinni być zdolni do sformułowania swych intencji artystycznych oraz posiadać rozwinięte umiejętności umożliwiające im ich realizację, albo umieć twórczo i z dużą sprawnością techniczną reagować na sugestie swojego nauczyciela. Rok 1 Kamień milowy (deskryptor) 1: Po ukończeniu pierwszego roku studiów studenci powinni posiadać wystarczające umiejętności Projekt warsztatowe współfinansowany i techniczną ze środków sprawność, Unii Europejskiej umożliwiające w ramach im skoncentrowanie Europejskiego Funduszu się na rozwoju Społecznego swych umiejętności związanych z ekspresją artystyczną.
Efekty kształcenia, typowy student, przedmioty obowiązkowe i fakultatywne Wszystkie Efekty kształcenia spełnione przynajmniej do poziomu progowego Niektóre Efekty kształcenia spełnione na wyższym poziomie niż progowy Rok 3 Program obowiązkowy Elementy opcjonalne (zajęcia fakultatywne) Rok 2 Program obowiązkowy Elementy opcjonalne (zajęcia fakultatywne) Rok 1 Program obowiązkowy
Użycie punktów kredytowych w projektowaniu programu nauczania Punkty kredytowe są użytecznym narzędziem umożliwiającym ukazanie jak w łatwy i czytelny sposób można porównać zakres (i w ten sposób objętość) jednego elementu programu nauczania z innym i w jaki sposób cały program nauczania stanowi o zakresie studiów, które są do udźwignięcia przez studenta i porównywalny z programami nauczania w innych instytucjach. Punkty kredytowe są miarą ilości czasu, który student musi poświęcić na opanowanie każdego elementu programu, a nie jak ważnym jest ten element w pewnym wyższym, prawie moralnym sensie.
ECTS i standardowa jednostka kredytowa PROGRAM NAUCZANIA (60 PUNKTÓW KREDYTOWYCH) Wykłady i przedmioty Przedmiot podstawowy Zespoły kameralne Orkiestra Studia historyczne Teoria/ analiza Kształcenie słuchu Przygotowanie zawodowe Ogółem punktów kredytowych 24 6 6 6 6 6 6 Punkty kredytowe w semestrze II Punkty kredytowe w semestrze I 12 (jednostka standardowa x 4) 12 (jednostka standardowa x 4) 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3
PROGRAM NAUCZANIA (60 PUNKTÓW KREDYTOWYCH) Wykłady i przedmioty Przedmiot podstawowy Zespoły kameralne Orkiestra Studia historyczne Teoria/ analiza Kształcenie słuchu Przygotowanie zawodowe Ogółem punktów kredytowych 21 6 9 6 6 6 6 Punkty kredytowe w semestrze II Punkty kredytowe w semestrze I 9 (jednostka standardowa x 3) 12 (jednostka standardowa x 4) 3 6 3 3 3 3 3 3 3 3 3 3
Korzyści ze standaryzacji 1. Wymienność elementów programu nauczania 2. Równowago obciążenia praca wszystkich studentów realizujących indywidualnąścieżkę nauczania. W ten sposób każda grupa studentów może wybrać nieco innąścieżkę studiów, ale wszyscy będą realizowali program, który do pewnego stopnia jest pełny, ale nie przeładowany. 3. Możliwość usunięcia pewnego elementu programu i zastąpienia go innym
Punkty kredytowe i poziomy Punkty kredytowe i Efekty kształcenia Przez wprowadzenie pewnego rodzaju szczebli struktur ramowych kwalifikacji, na których kluczowe kwalifikacje są umiejscawiane, systemy takie umożliwiają nie tylko porównanie poziomu, który powinien być osiągnięty przy końcu każdego cyklu kształcenia, ale również dostarczają pewna liczbę pośrednich poziomów w ramach danej kwalifikacji, szczególnie w obrębie pierwszego, trwającego minimum trzy lata, cyklu wyższych studiów. Wiele systemów punktów kredytowych mapuje (umiejscawia) pierwszy cykl studiów w kontekście trzech poziomów kształcenia.
Trzyletnie studia I st. Typ uczenia się 3 Student syntetyzuje umiejętności, fakty, pojęcia itd. stosując je w zintegrowany sposób w bardziej złożonych sytuacjach związanych z procesem uczenia się 2 Student asymiluje umiejętności, fakty, pojęcia itd. oraz osiąga biegłość w operowaniu nimi 1 Student nabywa umiejętności, poznaje fakty, pojęcia itd.
Czteroletnie studia I stopnia Typ uczenia się Rok 4 Student zazwyczaj uczęszcza na przedmioty reprezentujące Poziom 3 Rok 3 Student zazwyczaj uczęszcza na przedmioty reprezentujące Poziom 2 i 3, ale może również rozpocząć uczęszczanie na przedmioty nie pokryte na poprzednich latach studiów, zaczynające się na Poziomie 1 Rok 2 Student uczęszcza na przedmioty na Poziomie II. Pewne obszary nie pokryte na I roku studiów mogą się rozpocząć od nowa na Poziomie 1. W wypadku gdy student jest już zaawansowany w jakimś obszarze, możliwe jest uczęszczanie na pewne elementy programu studiów na Poziomie 3 Rok 1 Student zazwyczaj studiuje przedmioty tylko na Poziomie 1
Punkty kredytowe, przedmioty fakultatywne i polityka finansowa Przedmiot nie jest oferowany Jedna grupa Dwie grupy Trzy grupy 1-4 studentów + 5-9 studentów + 10-14 studentów + 15-19 + studentów
Przegląd i uaktualnianie zaprojektowanego programu - rozwój programu nauczania Czy dany Efekt kształcenia ciągle odpowiada oczekiwaniom związanym z sylwetką kończącego swoje studia artysty-muzyka - w chwili obecnej i, jeśli można to przewidzieć, w następnych pięciu (albo więcej) latach? Czy ogólny model Efektów kształcenia odpowiada opisowi doskonałego, kompletnego muzyka, którego mamy nadzieję wyedukować zarówno teraz, jak i w następnych pięciu lub więcej latach? I, w terminach typu artysty-muzyka, którego mamy nadzieję wyedukować, czy nasza instytucjonalna misja uległa zmianie w ostatnich pięciu latach na przykład w zakresie stylów muzycznych i ich rodzajów, które w naszym odczuciu powinniśmy pokryć ofertą edukacyjną? Czy istnieją jakieś Efekty kształcenia nieobecne w ogólnym modelu, które powinny być obecnie dodane?
Przegląd programu nauczania i zewnętrzne zapewnienie jakości Indywidualne instytucjonalne Efekty kształcenia a ogólne Efekty kształcenia
Ukierunkowanie na studenta - tradycje i ideały Pojęcie ukierunkowania na studenta częściowo zawiera fundamentalną konceptualną zmianę od nauczania do uczenia się i większej koncentracji na idei, że student jest czynnikiem aktywnym, poszukującym wiedzy, umiejętności itd., a nie pasywnym odbiorcą treści nauczania, o których zadecydowali inni uważając, że są w najlepszym interesie studenta. W tym względzie idee dotyczące nauczania ukierunkowanego na studenta i ukierunkowania na procesie uczenia się (a nie nauczania) są ze sobąściśle powiązane.
Plan studiów studenta Optymalną rzeczą byłoby gdyby każdy student w sposób podobny, ale indywidualny, sprecyzował jakiego rodzaju absolwentem chciałby być (jakiego rodzaju osobiste Efekty kształcenia chciałby osiągnąć) i jakie wykłady, zajęcia i przedmioty najbardziej pomogłyby mu do tego dojść (co jest synonimem - przy pomocy jakiego indywidualnego programu nauczania).