Surowce do produkcji biogazu



Podobne dokumenty
Biogazownia w Zabrzu

Katarzyna Sobótka. Mazowiecka Agencja Energetyczna Sp. z o.o. Specjalista ds. energii odnawialnej. k.sobotka@mae.mazovia.pl

Szkolenie dla doradców rolnych

PODSTAWOWE INFORMACJE DOTYCZĄCE WDRAŻANIA INSTALACJI BIOGAZOWYCH W POLSCE

EVERCON sp. z o.o. ul. 3 Maja 22, Rzeszów tel. 17/ , evercon@evercon.pl BIOGAZOWNIE 2011 ROK

PODSTAWOWE INFORMACJE DOTYCZĄCE WDRAŻANIA INSTALACJI BIOGAZOWYCH W POLSCE

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Biogaz i biomasa -energetyczna przyszłość Mazowsza

BIOGAZOWNIA JAKO ELEMENT GOSPODARKI ODPADAMI- ASPEKTY PRAKTYCZNE. Poznao

Biogazownia rolnicza w perspektywie

Produkcja biogazu w procesach fermentacji i ko-fermentacji

Biogazownie w energetyce

Analiza potencjału gmin do produkcji surowców na cele OZE Projektowanie lokalizacji biogazowni rolniczych

CEDRES, Centrum Ekorozwoju i Gospodarki Odnawialnymi Źródłami Energii

Pozyskiwanie biomasy z odpadów komunalnych

SUBSTANCJA POFERMENTACYJNA JAKO NAWÓZ. dr Alina Kowalczyk-Juśko Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Wydział Nauk Rolniczych w Zamościu

Potencjał produkcji biogazu w Małopolsce

Rolniczy potencjał surowcowy produkcji biopaliw zaawansowanych w Polsce

POTENCJALNE MOŻLIWOŚCI ROZWOJU BIOGAZOWNI JAKO CEL NA NAJBLIŻSZE LATA NA PRZYKŁADZIE WOJEWÓDZTWA ZACHODNIOPOMORSKIEGO

Potencjał metanowy wybranych substratów

Potencjał produkcji biogazu w Małopolsce

Energia ukryta w biomasie

Wykorzystanie biomasy na cele energetyczne w UE i Polsce

BIOGAZOWNIE ROLNICZE W PRACACH ITP ORAZ Bio-GEPOIT

Biogazownie Rolnicze w Polsce

Biogaz z odpadów jako alternatywne paliwo dla pojazdów. Biogas from wastes as an alternative fuel for vehicles

Biogazownie w Polsce alternatywa czy konieczność

Biomasa jako źródło energii odnawialnej Dr inż. Tomasz Piechota Katedra Agronomii Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

POLSKA IZBA GOSPODARCZA ENERGII ODNAWIALNEJ POLSKA GRUPA BIOGAZOWA. Paweł Danilczuk

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA 1) z dnia r.

Cennik na odpady inne niż komunalne i niebezpieczne na rok 2013.

Cennik na odpady inne niż komunalnie i niebezpieczne na rok 2011.

Cennik na odpady inne niż komunalnie i niebezpieczne na rok 2010.

Cennik na odpady inne niż komunalne i niebezpieczne na rok 2014.

Możliwości wykorzystania potencjału biomasy odpadowej w województwie pomorskim. Anna Grapatyn Korzeniowska Gdańsk, 10 marca 2011 r.

November 21 23, 2012

POTENCJAŁ WYKORZYSTANIA ODPADÓW BIODEGRADOWALNYCH NA CELE ENERGETYCZNE W WOJEWÓDZTWIE POMORSKIM

Geoinformacja zasobów biomasy na cele energetyczne

BADANIA BIODEGRADACJI SUROWCÓW KIEROWANYCH DO BIOGAZOWNI

Cennik na odpady inne niż komunalne i niebezpieczne na rok 2015.

Przydatność Beta vulgaris L. jako substratu biogazowni rolniczej

Wykorzystanie energii z odnawialnych źródeł na Dolnym Śląsku, odzysk energii z odpadów w projekcie ustawy o odnawialnych źródłach energii

PROJEKTOWANIE DOSTAWY REALIZACJA ROZRUCH

BIOGAZOWNIA JAKO ROZWIĄZANIE PROBLEMU OGRANICZENIA ODPADÓW BIODEGRADOWALNYCH W GMINIE

MATERIAŁY SZKOLENIOWE

Spis treści. Wykaz ważniejszych skrótów i symboli... XIII VII

Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego. Oddział Cukrownictwa. Działalność naukowa. Oddziału Cukrownictwa IBPRS. dr inż.

Każdego roku na całym świecie obserwuje się nieustanny wzrost liczby odpadów tworzyw sztucznych pochodzących z różnych gałęzi gospodarki i przemysłu.

ANALIZA BAZY SUROWCOWEJ DO PRODUKCJI BIOGAZU W POWIECIE STRZELIŃSKIM

Odnawialne źródła energii

Poferment z biogazowni rolniczej nawozem dla rolnictwa

Wykorzystanie biowęgla w procesie fermentacji metanowej

Dostępne technologie mikro i małych instalacji odnawialnych źródeł energii

ROLNICZE ZAGOSPODAROWANIE ŚCIEKU POFERMENTACYJNEGO Z BIOGAZOWNI ROLNICZEJ - OGRANICZENIA I SKUTKI. Witold Grzebisz

Szkolenie dla doradców rolnych

Konwersja biomasy do paliw płynnych. Andrzej Myczko. Instytut Technologiczno Przyrodniczy

Przetwarzanie odpadów i produktów roślinnych w biogazowniach - aspekty ekonomiczne

Zawartość składników pokarmowych w roślinach

Spis treści. Wykaz ważniejszych skrótów i symboli

Biogazownie rolnicze w Polsce doświadczenia z wdrażania i eksploatacji instalacji

Rodzaj odpadu Ilość Proces R/D Sposób i miejsce magazynowania Odpady niebezpieczne Kwas siarkowy i siarkawy

Uwarunkowania prawne i ekonomiczne produkcji biogazu rolniczego w Polsce

SUBSTRATY DLA BIOGAZOWNI ROLNICZYCH

POTENCJAŁ ENERGETYCZNY ROLNICTWA GMINY BEJSCE

Surowce do produkcji biogazu

BIOETANOL Z BIOMASY KONOPNEJ JAKO POLSKI DODATEK DO PALIW PŁYNNYCH

Kiszonka z sorga, czyli jaka pasza?

SYSTEMY ENERGETYKI ODNAWIALNEJ B.22 PODSUMOWANIE

Potencjał biomasy do produkcji biogazu w województwie wielkopolskim

Szkolenie z zakresu stosowania nawozów BLOK 5

PROJEKT BIOGAZOWNI W CUKROWNI P&L GLINOJECK S.A.

Bałtyckie Forum Biogazu

Grodków i Gminy Otmuchów, w wysokościach określonych w załączniku nr 2 do niniejszego

Andrzej Curkowski Instytut Energetyki Odnawialnej

Model i zasady inwestowania w projekty biogazowe na przykładzie Programu Energa BIOGAZ.

Dobór jednorocznych roślin uprawianych dla produkcji energii odnawialnej.

ZAŁĄCZNIKI DECYZJI DELEGOWANEJ KOMISJI (UE) /

ROZWÓJ BIOGAZOWNI W POLSCE

Zasady i cele stosowania dodatków kiszonkarskich

11. Przyjmowanie odpadów od osób fizycznych jest odpłatne według stawek określonych w Cenniku za przyjmowanie odpadów - załącznik nr 3.

Surowce do produkcji biogazu uproszczona metoda obliczenia wydajności biogazowni rolniczej

Stanisław Wójtowicz KUKURYDZA I SORGO JAKO CELOWE SUBSTRATY DO PRODUKCJI BIOGAZU

Produkcja biogazu z odpadów organicznych w europejskim przemyśle żywności i napojów

Przegląd biogazowni rolniczych.

Biogazownie w Wielkopolsce: potencjał i możliwości rozwoju

Biomasa uboczna z produkcji rolniczej

Kierunki zmian legislacyjnych w odniesieniu do biomasy na cele energetyczne.

Sprawa okazuje się jednak nieco bardziej skomplikowana, jeśli spojrzymy na biomasę i warunki jej przetwarzania z punktu widzenia polskiego prawa.

DLACZEGO NIE POWINNO SIĘ SPRZEDAWAĆ I SPALAĆ SŁOMY. Zagospodarowanie resztek pożniwnych i poprawienie struktury gleby

WPŁYW DOGLEBOWEJ APLIKACJI DYGESTATU NA UZYSKANE WYNIKI PRODUKCJI ROŚLINNEJ W PORÓWNANIU DO NAWOŻENIA TRADYCYJNEGO

Biomasa jako paliwo. dr Jerzy Dowgiałło Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Departament Bezpieczeństwa Żywności i Weterynarii. Kraków 30 maja 2006

Potencjał biomasy nowe kierunki jej wykorzystania

Biogazownie rolnicze. Zespół Szkół Rolniczych im W. Witosa w Legnicy. Technikum rolnicze kl. 3R

Energia z odpadów komunalnych. Karina Michalska Radosław Ślęzak Anna Kacprzak

ANALIZA WYDAJNOŚCI ORAZ SKŁADU BIOGAZU W BIOGAZOWI O MOCY 1MW

Środowiskowa ocena cyklu życia procesu produkcji energii elektrycznej z biogazu rolniczego na przykładzie wybranej biogazowni. Izabela Samson-Bręk

I. Promowanie wykorzystania biomasy pochodzenia rolniczego na cele energetyczne

ENNEREG Międzynarodowa Konferencja Transfer wiedzy w dziedzinie zrównoważonego wykorzystania energii

Standardyzacja ocen substratów oraz zasady doboru składu mieszanin dla biogazowni rolniczych z uwzględnieniem oddziaływao inhibicyjnych.

Transkrypt:

Surowce do produkcji biogazu Rosnące zainteresowanie produkcją biogazu sprawia, że do jego produkcji wykorzystuje się coraz więcej substratów, zarówno odpadowych, jak i celowo wytwarzanych, szczególnie w rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym. Naturalnym źródłem metanu są odchody zwierzęce, obornik i gnojowica, dlatego odpady te są dobrym surowcem do produkcji biometanu w biogazowniach rolniczych. Ze względu na niskie stężenie substancji organicznych w gnojowicy uzasadnione jest uzupełnianie wsadu różnymi substratami (kosubstratami) organicznymi, dostępnymi na lokalnym rynku. Mogą to być odpady z produkcji roślinnej i zwierzęcej, przemysłu spożywczego, a także biomasa z celowych upraw. Standardowym surowcem w biogazowni rolniczej jest gnojowica, która jednak charakteryzuje się małą wydajnością biogazu. Zastosowanie kosubstratów umożliwia właściwe obciążenie komory fermentacyjnej, optymalizuje kinetykę procesu fermentacji metanowej poprzez lepszą konfigurację proporcji węgla do azotu, podnosząc jej efektywność i opłacalność ekonomiczną. Wpływ składu substratów na ilość i skład biogazu Ilość i skład biogazu zależy głównie od składu chemicznego poddawanych fermentacji związków organicznych, temperatury prowadzenia procesu i czasu przetrzymania substratów w reaktorze. Z 1 kg węglowodanów powstaje średnio 0,42 m3 CH4, z białek 0,47 m3 CH4, tłuszczów 0,75 m3 CH4. Mimo, iż najwięcej biogazu można uzyskać z rozkładu tłuszczów (tab. 2.), należy pamiętać, iż związki te charakteryzują się długim czasem rozkładu. Badania nad kinetyką wytwarzania biogazu pozwoliły stwierdzić, że najszybciej zużywane są substraty węglowodanowe, zaś najwolniej tłuszcze. Odpowiednio szybkość wytwarzania metanu jest największa w przypadku surowców zawierających polisacharydy, a najmniejsza w przypadku tłuszczów. Przyjmuje się, że w przypadku surowców roślinnych etapem limitującym szybkość fermentacji metanowej jest hydroliza surowca. Wykorzystanie zhydrolizowanych substratów powoduje, że czas procesu ulega znacznemu skróceniu, zaś etapem decydującym o szybkości wytwarzania biogazu jest w takim przypadku metanogeneza. Z kolei końcowa wydajność metanu jest

najwyższa w przypadku surowców tłuszczowych, a najmniejsza w przypadku węglowodanowych. Biorąc pod uwagę fakt, że stopień redukcji tłuszczów jest znacznie wyższy od stopnia redukcji węglowodanów, uzyskuje się większą maksymalną ilość metanu z jednostki masy surowca tłuszczowego niż węglowodanowego. Dla krótkich czasów prowadzenia fermentacji najwięcej metanu uzyskuje się w przypadku surowców węglowodanowych. Kinetyka wytwarzania metanu dla różnych substratów w fermentacji okresowej [Szewczyk, 2006]. Linią przerywaną zaznaczono zmiany ilości substratów, linią ciągłą ilość powstającego biometanu. Poza wyżej wymienionymi substancjami pokarmowymi do wzrostu mikroorganizmów w komorze fermentacyjnej potrzebne są również rozpuszczalne formy potasu, sodu, żelaza, magnezu i wapnia oraz pierwiastki śladowe, takie jak: molibden, mangan, miedź, cynk, kobalt, nikiel, selen i wolfram. Substraty stosowane najczęściej w biogazowniach, takie jak surowce i odpady z rolnictwa czy osady ściekowe, zawierają odpowiednie ilości wymienionych pierwiastków, niekiedy jednak pojawia się potrzeba uzupełnienia substratów o mikroelementy. Wybrane odpady z przemysłu rolno-spożywczego Naturalnym źródłem metanu są odchody zwierzęce, obornik i gnojowica, dlatego odpady te są dobrym surowcem do produkcji biometanu w biogazowniach rolniczych. W Polsce w latach 80-tych XX w. powstało kilka biogazowni wykorzystujących właśnie odchody zwierzęce do produkcji biogazu. Były to instalacje zrealizowane przez Instytut Budownictwa, Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Warszawie, o objętości komór fermentacyjnych 25-150 m3. Ich mała wydajność, a także problemy ekonomiczne przedsiębiorstw, w których funkcjonowały, doprowadziły do ich zamknięcia. Te pierwsze krajowe doświadczenia pozwoliły ocenić, że beztlenowa fermentacja samych odchodów zwierzęcych jest nieefektywna ze względu na niskie stężenie substancji organicznej w gnojowicy, dlatego uzasadnione jest uzupełnianie wsadu różnymi substratami (kosubstratami) organicznymi, dostępnymi na lokalnym rynku. Mogą to być odpady z produkcji roślinnej i zwierzęcej, przemysłu spożywczego, a także biomasa z celowych upraw. Zastosowanie kosubstratów umożliwia właściwe obciążenie komory fermentacyjnej, optymalizuje kinetykę procesu fermentacji metanowej poprzez lepszą konfigurację proporcji węgla do azotu, podnosząc jej efektywność i opłacalność ekonomiczną. Podstawową charakterystykę i wartość energetyczną wybranych substratów odpadowych pochodzących z rolnictwa i gałęzi przemysłu przetwarzającego te surowce przedstawia tabela.

Odpady organiczne z produkcji spożywczej: odpady warzyw i owoców, odpady z mleczarni (tłuszcze, serwatka, odpady z zakładowych oczyszczalni), gliceryna, wysłodziny gorzelniane, browarniane i cukrownicze przedstawiają wysoki potencjał energetyczny, są tanim surowcem dla biogazowni gdyż w wielu przypadkach wymagają od ich producentów (np. rzeźni) kosztownej utylizacji. Szczególnie zakłady przetwórstwa spożywczego powinny być zainteresowane zagospodarowaniem odpadów własnej produkcji, które w myśl obowiązujących przepisów muszą być utylizowane jako uciążliwe dla środowiska i ich bezpośrednie składowanie nie jest możliwe. Do takich odpadów należą resztki poubojowe, w tym zawartość żwaczy zwierząt, krew, resztki tłuszczowe, odpady rybne. Zakłady przetwórcze ponoszą znaczne koszty z tytułu ich utylizacji, które to koszty mogłyby istotnie zwiększyć efektywność ekonomiczną biogazowni. Gałęzią gospodarki, przejawiającą żywe zainteresowanie produkcją biogazu, jest przemysł cukrowniczy. W cukrowniach rozpatrywane są możliwości produkcji biogazu z uciążliwych odpadów (wody z odstojników, osadów z oczyszczania i mycia buraków), ewentualnie produktów ubocznych zagospodarowywanych obecnie przez rolnictwo: melasy i wysłodków. Równocześnie w niektórych cukrowniach, w których proces produkcji został już wstrzymany, lub są one w trakcie likwidacji, prowadzone są prace nad ewentualnym uruchomieniem w nich produkcji biogazu z wykorzystaniem korzeni i liści buraków jako podstawowych surowców. Takie przestawienie produkcji pozwoliłoby utrzymać uprawę buraków w kraju, co ma duże znaczenie w kontekście właściwej agrotechniki, zmianowania i zachowania żyzności gleby. Fermentacja metanowa zalecana jest dla następujących rodzajów odpadów (zgodnie z katalogiem odpadów): Odpady z rolnictwa, sadownictwa, upraw hydroponicznych, rybołówstwa, leśnictwa, łowiectwa oraz przetwórstwa żywności: -osady z mycia, czyszczenia i przygotowywania surowców, -odpadowa tkanka zwierzęca, -odpadowa masa roślinna, -odchody zwierzęce, -odpady z gospodarki leśnej,

-odpady z upraw hydroponicznych, -surowce i produkty nieprzydatne do spożycia i przetwórstwa z przemysłu mleczarskiego, piekarniczego, cukrowniczego, z produkcji napojów alkoholowych i bezalkoholowych -osady z zakładowych oczyszczalni ścieków, -odpady z destylacji spirytualiów; Odpady z przemysłu skórzanego, futrzarskiego i tekstylnego: - osady z zakładowych oczyszczalni ścieków; Partie produktów nieodpowiadające wymaganiom oraz produkty przeterminowane lub nieprzydatne do użytku: -niektóre odpady organiczne, -produkty spożywcze przeterminowane lub nieprzydatne do spożycia; Odpady komunalne -odpady z targowisk, -szlamy ze zbiorników bezodpływowych służących do gromadzenia nieczystości. Oprócz wymienionych powyżej rodzajów odpadów, do produkcji biogazu można wykorzystać np. te, które obecnie stosowane są jako pasza (np. wysłodki z cukrowni), w przypadku opłacalności takiego zagospodarowania. Powstanie rynku substratów biogazowych w Polsce (a wcześniej oczywiście samych biogazowni), samoistnie ureguluje relacje pomiędzy wykorzystaniem paszowym a energetycznym wybranych odpadów. Nie należy upatrywać w biogazowniach zagrożenia dla podaży pasz, a jedynie jeden z konkurencyjnych kierunków wykorzystania niektórych produktów ubocznych. Należy pamiętać, że przy obecnym stanie technologii do produkcji biogazu nie nadają się surowce biomasowe o dużej zawartości części trudno rozkładalnych biochemicznie celuloza i lignina, które bardziej nadają się do spalania niż do fermentacji metanowej. Organizacja zaplecza surowcowego Budowa biogazowni rolniczej jest inwestycją wieloletnią, dlatego wymaga opracowania długoterminowych planów, obejmujących m.in. zapewnienie dostępności substratów do procesu fermentacji. Często o podjęciu decyzji o budowie biogazowni decyduje znaczna produkcja odpadów powstających w chowie zwierząt gospodarskich lub ptactwa: gnojowicy i obornika. Szczególnie gnojowica wykorzystywana jest często w biogazowniach rolniczych. W tym przypadku należy przewidzieć wielkość produkcji tych kosubstratów, możliwość ich przechowywania i dostarczania do biogazowni. Jeżeli ferma zwierząt położona jest w bezpośredniej bliskości biogazowni możliwy jest transport gnojowicy rurociągiem, jeżeli zaś nie należy rozpatrzyć sposób transportu substratów, zakupu odpowiednich pojazdów, a co za tym idzie uwzględnić te koszty w ogólnym bilansie inwestycji. Niekiedy zachodzi konieczność wcześniejszego przygotowania odpadów z produkcji zwierzęcej. Szczególnie dotyczy to odpadów z rzeźni, które wymagają higienizacji (dezaktywacji mikrobiologicznej), przeprowadzanej najczęściej poprzez przetrzymywanie w temperaturze 70oC przez ok. 1 godz. Jest to metoda stosowana np. w oczyszczalniach ścieków w przypadku odpadów kategorii I zagrożenia biologicznego. Z kolei stosowanie obornika jako kosubstratu wymaga jego rozdrobnienia i homogenizacji (ujednolicenia) poprzez staranne wymieszanie. Mimo konieczności odpowiedniego przygotowania substratów powstających w produkcji zwierzęcej, jest to stabilne źródło surowców, najczęściej ulegające niewielkim wahaniom sezonowym, o dobrze rozpoznanym składzie i wydajności biogazu. W gospodarstwach prowadzących specyficzną produkcję, istnieją różne opcje pozyskania kosubstratów odpadowych. W przypadku produkcji np. biodiesla powstają odpady w postaci makuchów i frakcji glicerynowej, które w odpowiednich proporcjach nadają się do wykorzystania w

biogazowniach. Również gorzelnie rolnicze i browary mogą dostarczyć wysokowydajnych substratów biogazowych: wywaru, młóta (wysłodzin) czy kiełków. Oprócz biomasy w obrębie własnego gospodarstwa należy zapoznać się z możliwością pozyskania wysokowydajnych kosubstratów odpadowych (z przemysłu rolno-spożywczego, zakładów tłuszczowych, odpadków kuchennych itp.). W przypadku występowania w niedużej odległości tego typu odpadów niezbędne jest ustalenie, jak długo kosubstrat ten będzie dostępny, czy jednostka nie zamierza zaprzestania produkcji, czy nie jest planowana radykalna zmiana charakteru produkcji, która może wpływać na skład substratu itp. W przypadku dużych gospodarstw, dysponujących odpowiednią powierzchnią gruntów ornych, które nastawione są na produkcję biogazu nie tyle z odpadów, co raczej z celowych surowców, wystarczy dobrać rośliny do uprawy oraz zapewnić ich odpowiednie przygotowanie (najczęściej do postaci kiszonki). Wielkość produkcji biomasy zależy od powierzchni posiadanego gruntu i jego jakości, gatunku rośliny, jaką planujemy uprawiać oraz zastosowanej agrotechniki (nawożenia, ochrony). Najczęściej wykorzystywanym w biogazowniach surowcem roślinnym jest kiszonka z kukurydzy zbieranej w różnych fazach dojrzałości ziarna. Popularność ta wynika przede wszystkim z wysokiej wydajności biomasy tego gatunku i dużej plastyczności ekologicznej. Ponadto uprawa kukurydzy jest znana rolnikom, a dostępność maszyn i urządzeń powszechna. Jednak kukurydza nie jest jedynym gatunkiem, który można przeznaczać jako surowiec w biogazowniach. Nadają się do tego celu również korzenie i liście buraków, zwłaszcza półcukrowych i pastewnych ze względu na wysoki plon i znaczącą zawartość węglowodanów; liście i produkty uboczne buraka cukrowego (wysłodki, melasa), kiszonka ze słonecznika, żyta, sorga, lucerny, traw łąkowych i z uprawy polowej oraz kiszonki z mieszanek zbożowo-strączkowych. Ograniczenie produkcji biogazu wyłącznie do jednego surowca będzie błędem z punktu widzenia prawidłowego zmianowania. Wprawdzie kukurydza jest dość odporna na uprawę w monokulturze, jednak plany długoterminowe muszą uwzględniać zastosowanie innych roślin energetycznych. Oprócz wyboru gatunku lub gatunków do uprawy, należy zaplanować agrotechnikę rośliny, bilansując nakłady i zysk energii, jaki uzyskamy z plantacji. Należy zwrócić uwagę na ostrożne wykorzystanie chemicznych środków ochrony roślin, które zastosowane bezpośrednio przed zbiorem mogą kumulować się w biomasie, powodując zahamowanie procesów fermentacji w komorach biogazowni. W przypadku konieczności zakupu substratów do biogazowni należy starannie przeprowadzić analizę ekonomiczną przedsięwzięcia. Konieczna jest precyzyjna analiza kosztów samego zakupu, jak też miejsca gromadzenia biomasy i odległości od biogazowni, gdyż koszty transportu stanowią bardzo istotny składnik bilansu ekonomicznego przy większości metod konwersji biomasy na energię. Analizując potencjalne źródło biomasy spoza gospodarstwa należy wziąć pod uwagę jej skład chemiczny i mikrobiologiczny, wilgotność, stan rozdrobnienia itp. modernizując równocześnie wszystkie czynności manipulacyjne, jakie będziemy musieli wykonać przed zastosowaniem jej jako substratu w biogazowni (np. rozdrabnianie, higienizacja itp.). Źródło : http://www.peosa.pl