Możliwości uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej w trakcie pobytu pacjenta w domu. Mając na uwadze powyższe, przekazujemy podstawowe informacje w tym zakresie. I. PODSTAWOWA OPIEKA ZDROWOTNA Świadczenia w POZ udzielane są świadczeniobiorcom, którzy dokonali wyboru lekarza poz, pielęgniarki poz, położnej poz poprzez złożenie odpowiedniej deklaracji wyboru a także osobom uprawnionym do świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji. Świadczenia w podstawowej opiece zdrowotnej udzielane są świadczeniobiorcom (pacjentom) w warunkach ambulatoryjnych, a w przypadkach uzasadnionych medycznie w warunkach domowych. A) Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, zwany dalej "lekarzem POZ", planuje i realizuje opiekę lekarską nad świadczeniobiorcą w zakresie udzielanych przez niego świadczeń opieki zdrowotnej, z uwzględnieniem miejsca udzielania świadczenia (w warunkach ambulatoryjnych i domowych). Lekarz POZ koordynuje udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej. W ramach udzielania świadczeń opieki zdrowotnej lekarz POZ współpracuje z: pielęgniarką podstawowej opieki zdrowotnej i położną podstawowej opieki zdrowotnej, innymi świadczeniodawcami, zgodnie z potrzebami swoich podopiecznych; przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz zdrowia. W zakresie działań mających na celu rozpoznanie chorób lekarz POZ: planuje i koordynuje postępowanie diagnostyczne, stosownie do stanu zdrowia świadczeniobiorcy; informuje świadczeniobiorcę o możliwościach postępowania diagnostycznego w odniesieniu do jego stanu zdrowia oraz wskazuje podmioty właściwe do jego przeprowadzenia; przeprowadza badanie podmiotowe oraz przedmiotowe z wykorzystaniem technik dostępnych w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej, wykonuje testy lub zleca wykonanie badań dodatkowych, kieruje świadczeniobiorcę na konsultacje specjalistyczne w celu dalszej diagnostyki i leczenia, w przypadku gdy uzna to za konieczne; kieruje świadczeniobiorcę do jednostek lecznictwa zamkniętego w przypadku gdy uzna to za konieczne; orzeka o stanie zdrowia świadczeniobiorcy w oparciu o osobiste badanie i dokumentację medyczną.
W zakresie działań mających na celu leczenie chorób lekarz POZ m.in : zleca i monitoruje leczenie farmakologiczne; wykonuje zabiegi i procedury medyczne; kieruje świadczeniobiorcę do wykonania zabiegów i procedur medycznych do innych świadczeniodawców; kieruje do oddziałów lecznictwa stacjonarnego, a także do zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych i opiekuńczo-leczniczych oraz do oddziałów paliatywnohospicyjnych; kieruje do pielęgniarskiej długoterminowej opieki domowej; integruje, koordynuje lub kontynuuje działania lecznicze podejmowane w odniesieniu do jego podopiecznego przez innych świadczeniodawców w ramach swoich kompetencji zawodowych. W zakresie działań mających na celu usprawnianie świadczeniobiorcy lekarz POZ m.in.: zleca wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych przez świadczeniodawców; zleca wydanie podopiecznemu przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych zgodnie z odrębnymi przepisami. B) Pielęgniarka podstawowej opieki zdrowotnej, zwana dalej "pielęgniarką POZ" planuje i realizuje kompleksową opiekę pielęgniarską i pielęgnacyjną nad świadczeniobiorcą w miejscu zamieszkania. W ramach udzielania świadczeń opieki zdrowotnej pielęgniarka POZ współpracuje z m.in.: z lekarzem POZ i w porozumieniu z lekarzem wykonuje świadczenia lecznicze; pielęgniarką opieki długoterminowej domowej; innymi świadczeniodawcami zgodnie z potrzebami podopiecznych; przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz zdrowia; rodziną (opiekunami) pacjenta. Świadczenia pielęgnacyjne, realizowane przez pielęgniarkę poz obejmują m.in.: realizację opieki pielęgnacyjnej u pacjentów w różnych stanach zdrowia i choroby zgodnie z aktualną wiedzą medyczną i współczesnymi standardami opieki pielęgniarskiej; wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych zgodnie z odrębnymi przepisami; przygotowywanie i aktywizowanie do samoopieki i samopielęgnacji w chorobie i niepełnosprawności. Świadczenia diagnostyczne obejmują m.in.: wykonywanie badania fizykalnego; wykonywanie podstawowych pomiarów życiowych i ich ocenę oraz interpretację; ocenę stanu ogólnego chorego oraz procesu jego zdrowienia; ocenę jakości życia i wydolności psychofizycznej pacjenta; wykonywanie testów diagnostycznych poza laboratorium w oparciu o zestawy i aparaturę przeznaczoną do wykonywania oznaczeń w miejscu zamieszkania podopiecznego; ocenę i monitorowanie
bólu; ocenę wydolności pielęgnacyjno-opiekuńczej rodziny; pobieranie materiału do badań diagnostycznych zgodnie z odrębnymi przepisami. Świadczenia lecznicze pielęgniarki poz obejmują m.in.: udzielanie pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i w nagłych zachorowaniach, w tym prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej; podawanie leków różnymi drogami i technikami zleconymi przez lekarza oraz zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym wykonywanie iniekcji dożylnych, podskórnych, śródskórnych oraz wykonywanie wlewów dożylnych; zakładanie opatrunków na rany, odleżyny, oparzenia; cewnikowanie pęcherza u kobiet; płukanie pęcherza; wykonywanie wlewów/wlewek doodbytniczych; wykonywanie zabiegów pielęgnacyjno-leczniczych w stomiach, przetokach i ranach trudno gojących się w porozumieniu z lekarzem; wykonywanie inhalacji; stawianie baniek; dobór technik karmienia w zależności od stanu chorego; Świadczenia rehabilitacyjne, realizowane przez pielęgniarkę poz obejmują zaś: rehabilitację przyłóżkową w celu zapobiegania powikłaniom wynikającym z procesu chorobowego i długotrwałego unieruchomienia; usprawnianie ruchowe; drenaż ułożeniowy, prowadzenie gimnastyki oddechowej; ćwiczenia ogólnousprawniające; ułożenie i przemieszczanie chorego w łóżku. C) Położna podstawowej opieki zdrowotnej zwana położną POZ. Położna POZ realizuje kompleksową pielęgnacyjną opiekę położniczo-neonatologicznoginekologiczną. W realizacji świadczeń opieki zdrowotnej położna POZ współpracuje z: lekarzem ginekologiem (położnikiem) udzielającym świadczeń specjalistycznych w zakresie jej zadań; lekarzem POZ i w porozumieniu z lekarzem wykonuje świadczenia lecznicze; pielęgniarką POZ; pielęgniarką POZ środowiska nauczania i wychowania; pielęgniarką opieki długoterminowej domowej; położną zatrudnioną w specjalistycznej poradni położniczoginekologicznej; innymi świadczeniodawcami zgodnie z potrzebami świadczeniobiorców; przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz zdrowia. Świadczenia diagnostyczne, realizowane przez położną POZ obejmują: przeprowadzanie wywiadu środowiskowego/rodzinnego; monitorowanie rozwoju ciąży fizjologicznej; wykonywanie badania położniczego u kobiet; ocenę relacji rodziny z noworodkiem; monitorowanie przebiegu połogu i rozwoju noworodka i niemowlęcia do drugiego miesiąca życia; obserwację i ocenę rozwoju psychoruchowego noworodka i niemowlęcia oraz adaptacji do środowiska zewnętrznego; wykonywanie pomiarów u kobiety i
noworodka oraz ocenę tych pomiarów; ocenę poziomu bilirubiny w oparciu o topografię zażółcenia oraz pobieranie materiałów do testów na fenyloketonurię i hypotyreozę u noworodków; wykonywanie testów diagnostycznych poza laboratorium w oparciu o zestawy i aparaturę przeznaczoną do wykonywania oznaczeń w miejscu zamieszkania świadczeniobiorcy; pobieranie materiału do badań diagnostycznych zgodnie z odrębnymi przepisami. Świadczenia pielęgnacyjne realizowane przez położną POZ obejmują: planowanie, realizację i ocenę opieki pielęgnacyjnej nad: a) kobietą w okresie ciąży, porodu, połogu, b) noworodkiem i niemowlęciem do drugiego miesiąca życia, c) kobietą ze schorzeniami ginekologicznymi; przygotowanie i wspieranie rodziny w opiece świadczonej na rzecz noworodka, niemowlęcia i kobiety; przygotowanie kobiety do samoopieki i samopielęgnacji. Świadczenia lecznicze położnej POZ to m.in.: udzielanie pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i w nagłych zachorowaniach, w tym prowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej; udzielanie pomocy położniczej i neonatologicznej w stanach nagłych do czasu przybycia lekarza; przyjmowanie porodu nagłego w warunkach domowych; zabezpieczenie naciętego lub pękniętego krocza; udzielanie pomocy w okresie laktacji; wykonywanie zabiegów leczniczych zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym: podawanie leków różnymi drogami i technikami zleconymi przez lekarza zgodnie z odrębnymi przepisami, w tym wykonywanie iniekcji domięśniowych, dożylnych, śródskórnych oraz wykonywanie wlewów dożylnych, zdejmowanie szwów, cewnikowanie pęcherza moczowego u kobiet, usuwanie cewnika, płukanie pęcherza, wykonywanie wlewów/wlewek doodbytniczych, płukanie pochwy, leczenie i opatrywanie oparzeń, ran, odleżyn we współpracy z pielęgniarką POZ, wykonywanie zabiegów z zastosowaniem ciepła i zimna, Świadczenia rehabilitacyjne realizowane przez położną POZ obejmują: ćwiczenia usprawniające w ciąży, połogu i schorzeniach ginekologicznych; wykonywanie drenażu ułożeniowego u kobiety; prowadzenie gimnastyki oddechowej, relaksacyjnej, przygotowującej do porodu oraz połogu.
D) Nocna i świąteczna wyjazdowa opieka lekarska i/lub pielęgniarska Niezależnie od świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej realizowanych od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00 świadczeniobiorca może skorzystać ze świadczeń w ramach tzw. nocnej i świątecznej wyjazdowej opieki lekarskiej i/lub pielęgniarskiej w POZ. Świadczeniami nocnej i świątecznej wyjazdowej opieki lekarskiej i/lub pielęgniarskiej w POZ są świadczenia opieki zdrowotnej udzielane w domu świadczeniobiorcy, odpowiednio przez lekarza lub pielęgniarkę w przypadku nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia świadczeniobiorcy, a także świadczenia udzielane w związku z potrzebą zachowania ciągłości leczenia, pozostające w zakresie zadań świadczeniodawcy POZ. Świadczenia są udzielane od poniedziałku do piątku w godzinach od 18.00 do 8.00 dnia następnego oraz w soboty, niedziele i inne dni ustawowo wolne od pracy od 8.00 do 8.00 dnia następnego. W ramach nocnej i świątecznej wyjazdowej opieki lekarskiej i/lub pielęgniarskiej w POZ, świadczeniodawca jest zobowiązany do: zapewnienia świadczeniobiorcy niezbędnej pomocy medycznej, zapewnienia świadczeniobiorcy ciągłości leczenia poprzez wskazanie ośrodków i miejsc, w których proces przywracania zdrowia może być kontynuowany; orzekania i opiniowania o stanie zdrowia w uzasadnionych przypadkach; zapewnienia świadczeniobiorcy ciągłości pielęgnacji i pielęgniarskich zabiegów leczniczych. II. RATOWNICTWO MEDYCZNE W stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego tj. stanie polegającym na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogorszenia zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia świadczenia udzielane są przez jednostki systemu ratownictwa medycznego tj. np. zespoły ratownictwa medycznego Wojewódzkich Stacji Pogotowia Ratunkowego.
III. AMBULATORYJNE ŚWIADCZENIA SPECJALISTYCZNE Świadczeniodawcy realizujący umowy w rodzaju: ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne zobowiązani są do udzielania świadczeń w poradniach specjalistycznych lub w przypadkach uzasadnionych klinicznie w domu chorego. IV. REHABILITACJA LECZNICZA Każdy świadczeniodawca realizujący świadczenia w warunkach ambulatoryjnych ma obowiązek udzielania świadczeń również w warunkach domowych. Przez określenie Rehabilitacja w warunkach ambulatoryjnych należy rozumieć świadczenia udzielane przez lekarza specjalistę rehabilitacji medycznej/balneologii i medycyny fizykalnej lub zespół osób uprawnionych do udzielania ww. świadczeń. Świadczenia z zakresu Rehabilitacji w warunkach ambulatoryjnych mogą być udzielane w formie: 1. porady lekarskiej w warunkach ambulatoryjnych oraz porady lekarskiej rehabilitacji leczniczej dla noworodków i niemowląt, 2. porady fizjoterapeutycznej, przez co należy rozumieć świadczenie rehabilitacyjne realizowane przez specjalistę fizjoterapii, wykonywane w warunkach ambulatoryjnych i domowych, polegające na: badaniu czynnościowym narządu ruchu i zaplanowaniu postępowania fizjoterapeutycznego. 3. zabiegu fizjoterapeutycznego. Szczególnym zakresem świadczeń rehabilitacyjnych realizowanych w trybie ambulatoryjnym jest tzw.: Rehabilitacja w warunkach domowych, przez co należy rozumieć udzielanie świadczeń w miejscu zamieszkania/przebywania pacjenta, zawierających fizjoterapię i edukację zdrowotną pacjenta i jego rodziny. Rehabilitacją w warunkach domowych powinny być objęte osoby rokujące poprawę (lokomocja, samoobsługa), które ze względu na brak możliwości samodzielnego przemieszczania się nie mogą dotrzeć do placówek udzielających świadczeń w warunkach ambulatoryjnych, a wymagają rehabilitacji/fizjoterapii. Rehabilitacja domowa powinna być realizowana u pacjentów z zaburzeniami funkcji narządu ruchu spowodowanymi m.in: ogniskowymi uszkodzeniami mózgu (stany po zatorach mózgowych, udarach krwotocznych mózgu, urazach) do 12 miesięcy od ostrego incydentu mózgowego,
uszkodzeniem rdzenia kręgowego do 12 miesięcy od powstania uszkodzenia, chorobami zwyrodnieniowymi stawów biodrowych lub kolanowych po zabiegach endoprotezoplastyki stawu (do 6 miesięcy po operacji), urazami kończyn dolnych (do 6 miesięcy po urazie), ciężkimi uszkodzeniami centralnego i obwodowego układu nerwowego, chorobami przewlekle postępującymi (np. miopatie, choroba Parkinsona, rdzeniowy zanik mięśni), osobom w stanie wegetatywnym (z wyjątkiem osób objętych świadczeniami w rodzaju opieka długoterminowa oraz objętych opieką przez pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej w ramach pielęgniarskiej opieki środowiskowej). W zależności do wskazań lekarskich program usprawniania pacjenta realizowany jest przez fizjoterapeutę 3 razy w tygodniu lub częściej w zależności od potrzeb zdrowotnych pacjenta, nie mniej niż jedną godziną dziennie. W trakcie prowadzonej rehabilitacji domowej, fizjoterapeuta współpracuje z pielęgniarką środowiskową/ pielęgniarką opieki długoterminowej, która po zakończeniu procesu usprawniania przejmuje opiekę nad pacjentem. Cykle rehabilitacji trwające do 4 tygodni mogą być powtarzane co 12 tygodni w zależności od stanu pacjenta. W uzasadnionych medycznie przypadkach rehabilitacja w warunkach domowych może być realizowana powyżej 4 tygodni. Skierowanie do poradni rehabilitacyjnej lub bezpośrednio na zabiegi fizjoterapetyczne wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego. W przypadku skierowania na zabiegi fizjoterapeutyczne przez lekarza innego niż lekarz ze specjalizacją z rehabilitacji medycznej, balneoklimatologii i medycyny fizykalnej (a więc np. lekarz specjalista medycyny rodzinnej), magister rehabilitacji/fizjoterapii ustala szczegółowy program rehabilitacji zgodny ze stanem zdrowotnym pacjenta. V. OPIEKA DŁUGOTERMINOWA 1. Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze udzielane w warunkach domowych realizowane są w zakresach świadczeń: 1) świadczenia zespołu długoterminowej opieki domowej dla pacjentów wentylowanych mechanicznie; 2) świadczenia zespołu długoterminowej opieki domowej dla dzieci wentylowanych mechanicznie;
3) świadczenia w pielęgniarskiej opiece długoterminowej. 2. Świadczenia opieki paliatywno hospicyjnej udzielane w warunkach domowych realizowane są w zakresach świadczeń: 1) świadczenia w hospicjum domowym; 2) świadczenia w hospicjum domowym dla dzieci. 3. Świadczenia opieki paliatywno hospicyjnej udzielane w warunkach ambulatoryjnych realizowane są w zakresie świadczeń: 1) porada w poradni medycyny paliatywnej. Ad. 1. Świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze: Tryb kierowania do świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w warunkach domowych: a) Podstawą do objęcia opieką pacjentów wentylowanych mechanicznie przez zespół długoterminowej opieki domowej jest skierowanie lekarza oddziału szpitalnego. Do skierowania należy dołączyć: kartę informacyjną leczenia szpitalnego; wyniki badań będących w posiadaniu pacjenta lub jego rodziny/ opiekunów; kwalifikację do leczenia wydaną przez lekarza specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii. b) Dokumentacją wymaganą do objęcia chorego pielęgniarską opieką długoterminową jest: skierowanie, według określonego wzoru, wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego oraz kwalifikacja pielęgniarki opieki długoterminowej, według określonego wzoru. Okres objęcia chorego pielęgniarską opieką długoterminową jest uzależniony od stanu zdrowia pacjenta. Ocena jego stanu samoobsługi odbywa się co 6 miesięcy. W przypadku gdy pacjent uzyskał więcej niż 40 pkt wg zmodyfikowanej skali Bartel, Narodowy Fundusz Zdrowia nie finansuje dalszego objęcia pielęgniarską opieką długoterminową.
Zasady udzielania świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w warunkach domowych: 1. Świadczenia zespołu długoterminowej opieki domowej dla pacjentów wentylowanych mechanicznie; świadczenia zespołu długoterminowej opieki domowej dla dzieci wentylowanych mechanicznie: 1) zespół długoterminowej opieki domowej realizuje opiekę nad obłożnie chorymi z niewydolnością oddechową, wymagającymi stosowania inwazyjnej, prowadzonej przy pomocy respiratora (przez rurkę tracheostomijną), bądź nieinwazyjnej (prowadzonej przez różnorodne ustniki, maski czy kaski), ciągłej lub okresowej terapii oddechowej, niewymagającej hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii lub pobytu w zakładach opieki całodobowej, wymagającymi jednak stałego specjalistycznego nadzoru lekarza, profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji. Chorzy powinni wyrazić świadomą zgodę na ten typ leczenia, a w przypadku dzieci zgodę powinien wyrazić opiekun prawny. Zgoda ta jest elementem dokumentacji medycznej. 2) świadczeniami zespołu długoterminowej opieki domowej mogą być objęci chorzy, którzy mają zapewnione odpowiednie warunki domowe i przeszkoloną rodzinę (opiekunów prawnych) w zakresie obsługi aparatury medycznej i udzielania pierwszej pomocy, tak aby podczas stosowania terapii mogło być zapewnione bezpieczeństwo pacjenta. 3) do obowiązków zespołu długoterminowej opieki domowej należy: a) wyposażenie chorych w niezbędny sprzęt medyczny, b) stworzenie chorym i ich najbliższym poczucia bezpieczeństwa poprzez zabezpieczenie dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej przez 24 h na dobę we wszystkie dni w tygodniu. 4) pakiet świadczeń dla pacjentów wentylowanych mechanicznie obejmuje: a) świadczenia lekarskie, pielęgniarskie i rehabilitacyjne; b) zapewnienie realizacji badań diagnostycznych umożliwiających właściwą terapię oddechową w warunkach domowych, w tym: pełny zakres badań obrazowych w tym: RTG, USG; badanie potencjałów wywołanych; badania równowagi kwasowo zasadowej krwi w pełnym zakresie. 5) świadczeniami zespołu długoterminowej opieki domowej mogą być objęci pacjenci: a) z udokumentowanym zakończonym leczeniem przyczynowym oraz
b) w pełni zdiagnozowani (wykonano wszelkie niezbędne badania diagnostyczne, uzasadniające rozpoznanie i potwierdzające niemożność stosowania innej formy terapii niż ciągła wentylacja). 2. Świadczenia w pielęgniarskiej opiece długoterminowej: 1) pielęgniarska opieka długoterminowa jest to opieka nad obłożnie i przewlekle chorymi przebywającymi w domu. Pacjenci objęci pielęgniarską opieką długoterminową nie wymagają hospitalizacji w oddziałach lecznictwa stacjonarnego, a ze względu na istniejące problemy zdrowotne wymagają systematycznej i intensywnej opieki pielęgniarskiej udzielanej w warunkach domowych i realizowanej we współpracy z lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej do którego złożona jest deklaracja wyboru. 2) celem pielęgniarskiej opieki długoterminowej jest: a) zapewnienie pacjentom obłożnie chorym świadczeń pielęgniarskich w warunkach domowych; b) przygotowanie chorego (i jego rodziny) do samoopieki i samopielęgnacji, w tym kształtowanie umiejętności w zakresie radzenia sobie z niepełnosprawnością. 3) do zadań pielęgniarskiej opieki długoterminowej należy: a) realizacja świadczeń pielęgnacyjnych zgodnie z procesem pielęgnowania; b) pomoc w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych związanych z samodzielnym funkcjonowaniem w środowisku domowym; c) edukacja zdrowotna osób objętych opieką oraz członków ich rodzin; d) pomoc w pozyskiwaniu sprzętu medycznego i rehabilitacyjnego, niezbędnego do właściwej pielęgnacji i rehabilitacji chorego w domu. 4) do pielęgniarskiej opieki długoterminowej mogą być zakwalifikowani pacjenci przewlekle chorzy, niezdolni do samoopieki, którzy w ocenie wg zmodyfikowanej skali Barthel uzyskali od 0 do 40 pkt i wymagają bezwzględnie realizacji przynajmniej jednego z wymienionych świadczeń pielęgniarskich przez okres powyżej 2 tygodni: a) kroplowego wlewu dożylnego wynikającego ze stałego zlecenia lekarskiego związanego z prowadzonym procesem leczenia; b) wykonywania zabiegów pielęgnacyjno leczniczych w stomiach, przetokach, odleżynach, troficznych owrzodzeniach podudzi i trudno gojących się ranach; c) karmienia przez zgłębnik i przez przetokę; d) płukania pęcherza moczowego; e) pielęgnacji w związku z założoną rurką tracheotomijną;
f) zakładania i usuwania cewnika (stałe zlecenie lekarskie). 5) pielęgniarska opieka długoterminowa realizuje świadczenia na obszarze o promieniu do 30 km od siedziby świadczeniodawcy określonej w umowie lub komórki organizacyjnej określonej w rejestrze. 6) pielęgniarska opieka długoterminowa nie może być realizowana dla chorych: a) objętych opieką przez hospicjum domowe; b) objętych opieką przez inne stacjonarne zakłady opieki długoterminowej; c) objętych opieką przez zespół długoterminowej opieki domowej dla pacjentów/dzieci wentylowanych mechanicznie; d) w ostrej fazie choroby psychicznej; e) objętych opieką przez pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej w ramach pielęgniarskiej opieki środowiskowej. 7) pielęgniarka opieki długoterminowej zobowiązana jest do współpracy i informowania lekarza podstawowej opieki zdrowotnej i pielęgniarki środowiskowej / rodzinnej, do których pacjent złożył deklaracje wyboru, o rozpoczęciu i zakończeniu udzielania świadczeń oraz o istotnych zmianach w stanie zdrowia świadczeniobiorcy, w tym takich, które skutkują ustaniem przyczyn kwalifikujących pacjenta do pielęgniarskiej opieki długoterminowej. Ad 2 Świadczenia opieki paliatywno hospicyjnej realizowane w warunkach domowych: Świadczenia opieki paliatywno hospicyjnej to wszechstronna, całościowa opieka nad pacjentami chorującymi na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu, postępujące choroby. Opieka ta sprawowana jest nad pacjentem w schyłkowym okresie życia i ma na celu zapobieganie i uśmierzanie bólu i innych objawów somatycznych, łagodzenie cierpień psychicznych, duchowych i socjalnych. Świadczenia opieki paliatywno hospicyjnej obejmują również wspomaganie rodziny chorych w czasie trwania choroby jak i w okresie osierocenia, po śmierci chorego. W celu objęcia pacjenta opieką paliatywną konieczne jest: skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego; zgoda pacjenta lub jego rodziny na objęcie opieką paliatywno hospicyjną wyrażona na piśmie; w przypadku dzieci, przez rodziców/opiekunów prawnych, a po 16 roku życia także przez chore dziecko. wskazanie medyczne, które określa lekarz ubezpieczenia zdrowotnego.
Ad 3. Świadczenia opieki paliatywno hospicyjnej realizowane w warunkach ambulatoryjnych: 1) W ramach poradni medycyny paliatywnej udzielane są: a) porady lekarskie, psychologiczne; b) porady lekarskie, wizyty pielęgniarskie w domu chorego; c) wsparcie rodzinie chorego z uwzględnieniem zespołowego podejścia do chorego i jego rodziny. 2) porada w poradni medycyny paliatywnej jest to świadczenie lekarza specjalisty obejmujące: a) badanie podmiotowe; b) badanie przedmiotowe; c) ordynację leków (w tym leków przeciwbólowych); d) zapewnienie niezbędnych badań diagnostycznych; e) zlecanie zabiegów pielęgnacyjnych; f) kierowanie do szpitala, do zakładów opieki zdrowotnej udzielających świadczeń opieki paliatywno hospicyjnej w warunkach stacjonarnych; g) wydawanie niezbędnych w procesie leczenia orzeczeń i opinii o stanie zdrowia pacjenta; h) wizytę domową. 3) opieka sprawowana jest nad chorymi, którzy mogą przybyć do poradni lub, ze względu na ograniczoną możliwość poruszania się, ale stabilny stan ogólny, wymagają wizyt domowych; 4) porady/wizyty domowe nie powinny być realizowane częściej niż dwa razy w tygodniu. Chorzy, którzy wymagają częstszych wizyt lub ciągłej opieki w miejscu zamieszkania powinni być kierowani do hospicjum domowego; VI. ŚWIADCZENIA OPIEKI PSYCHIATRYCZNEJ I LECZENIA UZALEŻNIEŃ Świadczenia w warunkach ambulatoryjnych udzielane są: 1) w poradniach; W przypadkach uzasadnionych klinicznie, świadczeniodawca zobowiązany jest do udzielania (w ramach wizyty domowej) świadczeń w miejscu zamieszkania pacjenta.
2) przez zespoły leczenia środowiskowego/ domowego. Zespół leczenia środowiskowego/ domowego (ZLŚ) wykonuje zadania poprzez: porady diagnostyczne i terapeutyczne, kontrolne, psychologiczne; wizyty domowe/ środowiskowe; sesje psychoterapii indywidualnej/ rodzinnej, grupowej, sesje wsparcia psychospołecznego. W skład zespołu leczenia środowiskowego/domowego wchodzą: lekarz specjalista psychiatra; psychoterapeuta, psycholog kliniczny; pracownik socjalny lub inny pracownik z doświadczeniem w pracy środowiskowej. W świadczeniach zespołu leczenia środowiskowego/ domowego udział wizyt/ porad domowych / środowiskowych, udzielanych w miejscu stałego przebywania pacjenta lub innym miejscu poza siedzibą zespołu / oddziału jest nie mniejszy niż 50%. W wizytach/ poradach domowych/ środowiskowych uczestniczy zespół składający się z: lekarza psychiatry, lekarza w trakcie specjalizacji z psychiatrii lub psychologa, pielęgniarki lub pracownika socjalnego z doświadczeniem w pracy środowiskowej. Do leczenia środowiskowego pacjent musi być skierowany z poradni zdrowia psychicznego lub ze szpitala (oddziału psychiatrycznego) po uprzedniej hospitalizacji. VII. ŚWIADCZENIA ODRĘBNIE KONTRAKTOWANE 1. Leczenie tlenem w warunkach domowych Do przewlekłego leczenia tlenem w warunkach domowych przy pomocy koncentratora tlenu kwalifikowani są pacjenci z przewlekłymi nienowotworowymi chorobami płuc w okresie niewydolności oddechowej. Najczęściej są to pacjenci z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, rozstrzeniami oskrzeli, zwłóknieniem płuc, mukowiscydozą. Kwalifikacji pacjentów do ww. świadczenia dokonuje lekarz specjalista z oddziału chorób płuc w trakcie pobytu pacjenta w szpitalu. Warunkiem kwalifikacji pacjenta do DTL ( (leczenie tlenem w warunkach domowych) jest przestrzeganie przez niego bezwzględnego zakazu palenia tytoniu. Palenie niweluje korzystne efekty leczenia tlenem, stwarza także zagrożenie pożarem lub wybuchem.
Oczekiwanym efektem prowadzonego leczenia tlenem w warunkach domowych jest poprawa samowystarczalności chorych, poprawa ich jakości życia, zmniejszenie liczby hospitalizacji, zmniejszenie częstości infekcji oddechowych oraz przedłużenie życia chorych. Zgodnie z zasadami udzielania świadczeń źródłem tlenu jest atestowany koncentrator tlenu wypożyczany pacjentowi. Chory zatem otrzymuje koncentrator tlenu oraz przewody tlenowe nieodpłatnie sam zaś opłaca koszty energii elektrycznej zużywanej przez aparat. Rzecznik Praw Pacjenta