VIII. Zawieszenie postępowania

Kazus VIII.1 VIII. Zawieszenie postępowania Julian złożył do Starosty wniosek o wydanie pozwolenia na budowę domu jednorodzinnego. Do wniosku została doręczona decyzja z 1 października o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W trakcie postępowania do Starosty wpłynęło pismo podpisane przez Jonasza sąsiada Juliana. W piśmie Jonasz poinformował starostę, że wniósł skargę do sądu administracyjnego na decyzję o warunkach zabudowy z 1 października. Sprawa nie została jeszcze rozpoznana przez sąd. Proszę ocenić sytuację w świetle przepisów KPA. Kazus VIII.2 Józef wystąpił do Komendanta Miejskiego Policji z wnioskiem o wydanie pozwolenia na broń myśliwską. Kilka dni po złożeniu wniosku postrzelił się śmiertelnie przy czyszczeniu broni. O fakcie tym zawiadomił Komendanta syn Józefa Janusz, który jednocześnie stwierdził, że jest jedynym spadkobiercą Józefa, w braku innych bliskich krewnych, a w związku z tym chce wstąpić w miejsce zmarłego ojca do toczącego się postępowania, gdyż odziedziczył broń, której dotyczy pozwolenie. Zaznaczył, że nie dysponuje jeszcze postanowieniem sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, ale złożył już stosowny wniosek w tej sprawie. Jak powinien w tej sytuacji postąpić Komendant? Kazus VIII.3 Spółka złożyła wniosek do Starosty o wydanie pozwolenia na budowę magazynu. Wśród dokumentów koniecznych do rozpatrzenia wniosku złożyła oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz akt notarialny umowę sprzedaży działki, na której przedsięwzięcie miało być realizowane. W toku rozpoznawania sprawy do Starosty wpłynęło pismo podpisane przez zbywcę działki. Z pisma wynikało, że wniósł on do sądu pozew o uznanie umowy sprzedaży za nieważną z uwagi na to, że złożył oświadczenie woli o jej zbyciu, działając pod wpływem błędu. Do pisma doręczono pozew. Jak w tej sytuacji powinien postąpić organ? Proszę przygotować projekt ewentualnego pisma organu w tej kwestii. Art. 32 ust. 4 ustawy Prawo budowlane: Pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto: 1) złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym; 1a) [ ]; 2)złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. 1

Kazus VIII.4 Postanowieniem z 20 stycznia Prezydent Miasta odmówił zawieszenia postępowania w sprawie wymeldowania Iwony K. z pobytu stałego w lokalu przy ul. S. w L., uzasadniając swoje rozstrzygnięcie tym, że toczące się postępowanie cywilne, dotyczące ustalenia wstąpienia w stosunek najmu spornego lokalu, nie stanowi zagadnienia wstępnego dającego podstawę do zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie o wymeldowanie, w trybie art. 97 1 pkt 4 k.p.a. W zażaleniu na powyższe postanowienie strona podniosła, że rozstrzygnięcie sprawy cywilnej o wstąpienie w stosunek najmu jej zdaniem ma istotne znaczenie i winno być uwzględnione przy wydaniu decyzji o wymeldowanie. Postanowieniem z 29 lutego Wojewoda utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że przed Sądem Rejonowym zawisła sprawa z powództwa Iwony K. o wstąpienie w stosunek najmu lokalu przy ul. S. w L. po zmarłym dziadku strony postępowania. W ocenie organu, toczące się postępowanie cywilne o wstąpienie w stosunek najmu, nie ma związku z postępowaniem administracyjnym o wymeldowanie. W postępowaniu administracyjnym w trybie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności, sprawa o wymeldowanie rozstrzygana jest na podstawie ustaleń faktycznych dotyczących faktycznego zamieszkiwania osoby w spornym lokalu, a nie na podstawie rozstrzygnięcia sporu o prawo do tego lokalu. Wyłączną przesłanką wymeldowania jest ustalenie przez organ ewidencyjny, czy osoba w nim zameldowana opuściła sporny lokal, niezależnie od tego, czy posiada do niego uprawnienia, czy takowych uprawnień nie posiada W rozpatrywanej sprawie nie można było zawiesić postępowania również w trybie określonym w art. 98 1 k.p.a., ponieważ jest to możliwe tylko wówczas, gdy wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte. Iwona K. nie jest stroną, na której żądanie zostało wszczęte postępowanie. W skardze do sądu administracyjnego Iwona K. wniosła o uchylenie postanowień organów obydwu instancji. Skarżąca nie zgodziła się ze stanowiskiem organów, że tocząca się sprawa sądowa jest bez znaczenia dla postępowania zmierzającego do wymeldowania skarżącej z lokalu. Proszę ocenić sytuację z punktu widzenia przepisów KPA. Kazus IX.1 IX. Umorzenie postępowania Konrad wyciął bez zezwolenia drzewo na swojej posesji. Wójt wszczął z urzędu postępowanie w celu nałożenia grzywny (kary administracyjnej), zgodnie z przepisami ustawy o ochronie przyrody. Konrad złożył wniosek o umorzenie postępowania, na podstawie art. 105 2 KPA, argumentując, że jest jedyną stroną postępowania, a interes społeczny nie zostanie naruszony, bo drzewo i tak zostało już wycięte, a zamiast tego posadził w innym miejscu na swojej działce 10 młodych drzewek. Czy dopuszczalne jest uwzględnienie tego wniosku? Art. 83 ustawy o ochronie przyrody. 1. Usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek: 2

1) posiadacza nieruchomości - za zgodą właściciela tej nieruchomości; 2) właściciela urządzeń, o których mowa w art. 49 1 Kodeksu cywilnego - jeżeli drzewa lub krzewy zagrażają funkcjonowaniu tych urządzeń. [ ] Art. 88. 1. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za: 1) usunięcie drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia; 2) usunięcie drzewa lub krzewu bez zgody posiadacza nieruchomości; 3) zniszczenie drzewa lub krzewu; 4) uszkodzenie drzewa spowodowane wykonywaniem prac w obrębie korony drzewa; 5) usunięcie drzewa pomimo sprzeciwu organu, o którym mowa w art. 83f ust. 8, i bez zezwolenia, o którym mowa w art. 83f ust. 16; 6) usunięcie drzewa bez dokonania zgłoszenia, o którym mowa w art. 83f ust. 4, lub przed upływem terminu, o którym mowa w art. 83f ust. 8. 2. Kara, o której mowa w ust. 1, jest nakładana na posiadacza nieruchomości, albo właściciela urządzeń, o których mowa w art. 49 1 Kodeksu cywilnego, albo na inny podmiot, jeżeli działał bez zgody posiadacza nieruchomości. Kazus IX.2 Mariusz wystąpił do Starosty o udzielenie pozwolenia na przebudowę budynku gospodarczego na kotłownię oraz budowę komina wolnostojącego na wyżej opisanej nieruchomości. Decyzją z dnia 2 marca 2016 r. Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę. W wyniku rozpatrzenia odwołania Mateusza, właściciela działki sąsiedniej, decyzją z dnia 17 kwietnia 2017 r. Wojewoda uchylił decyzję Starosty i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Sytuacja powtórzyła się dwukrotnie. W toku kolejnego ponownego rozpatrywania sprawy do Starosty wpłynęło pismo Mateusza, z którego wynika, że Mariusz w międzyczasie zrealizował inwestycję. Oględziny przeprowadzone przez pracowników organu potwierdziły ten fakt. Proszę ocenić sytuację. Kazus IX.3 W dniu 12 czerwca 2015 r. kontrolerzy Wojewódzkiej Inspekcji Transportu Drogowego przeprowadzili kontrolę drogową ciężarówki należącej do Spółki A, świadczącej usługi transportu drogowego. Kontrolerzy stwierdzili szereg naruszeń, które opisali w protokole kontroli. W następstwie tych ustaleń, decyzją z dnia 10 września 2015 r. WITD nałożył na Spółkę karę pieniężną w wysokości 10.000 złotych. Spółka wniosła odwołanie, ale Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję WITD (decyzja z 1 grudnia 2015 r.). Spółka wniosła skargę do sądu administracyjnego. WSA wyrokiem z dnia 1 czerwca 2016 r. oddalił skargę. W wyniku skargi kasacyjnej Spółki Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 1 lipca 2017 r. uchylił wyrok WSA i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, wyrokiem z dnia 10 października 2017 r. WSA uchylił decyzję GITD z 1 grudnia 2015 r. oraz decyzję WITD z 10 września 2015 r. Od wyroku nie wniesiono skargi kasacyjnej, w związku z tym stał się prawomocny. Sprawa trafiła do ponownego rozpatrzenia przez WITD, który decyzją z 1 grudnia 2017 r. ponownie nałożył na Spółkę karę pieniężną. Proszę ocenić sytuację, uwzględniając poniższe przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1907, ze zm.). 3

Art. 92a. 1. Podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 10.000 złotych za każde naruszenie. [ ] Art. 92c. 1. Nie wszczyna się postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 92a ust. 1, na podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem, a postępowanie wszczęte w tej sprawie umarza się, jeżeli: 1) okoliczności sprawy i dowody wskazują, że podmiot wykonujący przewozy lub inne czynności związane z przewozem nie miał wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot nie mógł przewidzieć, lub 2) za stwierdzone naruszenie na podmiot wykonujący przewozy została nałożona kara przez inny uprawniony organ, lub 3) od dnia ujawnienia naruszenia upłynął okres ponad 2 lat. Przykłady X. Współdziałanie organów przy wydawaniu decyzji USTAWA z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia Art. 15. 1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymaga uzyskania koncesji, określającej zakres i formy prowadzenia tych usług. 2. Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, o którym mowa w art. 3 pkt 2, jeżeli nie dotyczy obszarów, obiektów i urządzeń określonych w art. 5 ust. 5. Art. 16. 1. Organem koncesyjnym, właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług oraz cofania koncesji na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia jest minister właściwy do spraw wewnętrznych. 2. Przed udzieleniem koncesji organ koncesyjny zasięga opinii komendanta wojewódzkiego Policji, właściwego ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, a przed wydaniem decyzji, o których mowa w ust. 1, innych niż udzielenie koncesji, organ koncesyjny może zasięgnąć opinii tego komendanta. USTAWA z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Art. 18. 1. Sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży, zwanego dalej "organem zezwalającym". 1a. (uchylony). 2. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na podstawie wniosku przedsiębiorcy. 3. Zezwolenia, o których mowa w ust. 1, wydaje się oddzielnie na następujące rodzaje napojów alkoholowych: 1) do 4,5% zawartości alkoholu oraz na piwo; 2) powyżej 4,5% do 18% zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa); 4

3) powyżej 18% zawartości alkoholu. 3a. Zezwolenia, o których mowa w ust. 3, organ zezwalający wydaje po uzyskaniu pozytywnej opinii gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych o zgodności lokalizacji punktu sprzedaży z uchwałami rady gminy, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 2. [ ] Kazus X.1 Jacek, prowadzący sklep spożywczy, złożył w dniu 2 października do Wójta wniosek o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, do 4,5% zawartości alkoholu oraz na piwo, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Po wszczęciu postępowania Wójt, pismem z 9 października, zwrócił się do gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych o wyrażenie opinii w sprawie zgodności lokalizacji punktu sprzedaży z uchwałami rady gminy. Ponieważ komisja zwlekała z wydaniem opinii, 2 listopada Wójt wydał decyzję odmowną, argumentując, że nie może wydać zezwolenia nie mając opinii komisji, nie ma środków prawnych żeby zdyscyplinować komisję, a musi załatwić sprawę przez w terminie miesiąca, zgodnie z art. 35 k.p.a. Proszę ocenić sytuację. 5