Twierdza Kłodzko
Twierdza Kłodzko to jeden z najlepiej zachowanych obiektów tego typu nie tylko w Polsce ale i w Europie, której losy są ściśle powiązane z miastem, na którego historię miało wpływ położenie geograficzne. Umiejscowienie Kłodzka na ważnym szlaku handlowym pomiędzy północą i południem - jakim był Szlak Bursztynowy
Historia Twierdzy Już w X wieku w miejscu górującej obecnie nad miastem pruskiej twierdzy istniał gród warowny- Cladzco. W XIII wieku gród zaczyna przekształcać się w komfortowy zamek stanowiący od XVI wieku siedzibę władców Hrabstwa Kłodzkiego. W tym też okresie zamek zostaje przebudowany. Na zlecenie Ernesta Bawarskiego pod kierunkiem architekta Lorenza Krischke powstaje tzw. zamek dolny.
Na zlecenie Ernesta Bawarskiego pod kierunkiem architekta Lorenza Krischke powstaje tzw. zamek dolny. W roku 1622 (okres wojny 30-letniej), wojska cesarsko- austriackie zdobywają miasto i zamek, a znany wrocławski fortyfikator Walenty Sabisch szkicuje pierwszy projekt modernizacji twierdzy. W latach 1690-1702, wzniesiono tzw. dzieło koronowe, Jabłonki, Ludmiły i Wacława.
Były one podstawą umocnień twierdzy, osłaniające Górę Forteczną od północy i wschodu. Natomiast od południa i zachodu wybudowano bastiony Alarmowy i Dzwonnik oraz półbastion Orzeł. Kompleks tych umocnień otaczał położony na szczycie zamek, był on częściowo dostosowany do systemu umocnień. Bastiony zostały osłonięte rawelinami Polnym i Jabłonką oraz fosą. Tym samym odbudowano i zmodernizowano zamek nadając mu bardziej współczesny kształt.
W 1742 roku twierdza poddana została Prusakom, którzy zajęli tereny Dolnego Śląska w konsekwencji wojny siedmioletniej. Plany Fryderyka II obejmowały umocnienie nowo zdobytych terenów poprzez budowę twierdz i warowni. W ten sposób powstała cała linia umocnień: Szczecin, Głogów, Wrocław, Świdnica, Srebrna Góra, Kłodzko, Nysa. Tak więc za panowania Fryderyka II rozbudowano i ufortyfikowano ją znacząco, na pierwszy plan wysuwając jej obronny charakter. W roku 1743 fortyfikator, znawca francuskiej szkoły fortyfikacyjnej, generał Gerhard Cornelius de Wallrave, z pochodzenia Holender, sporządził nowe projekty dla miasta Kłodzka.
Twierdza, i jej systemy obronne były bardzo dobrze zaopatrzone w wiele korytarzy, które ciągnęły się na wiele tysięcy metrów.
Twierdza Kłodzko w czasie II wojny światowej. W czasie II wojny światowej, w latach 1940-1943 twierdza była filią obozu Gross-Rosen, umieszczano w niej jeńców wojennych, dezerterów z armii niemieckiej oraz podejrzanych o działania na szkodę Rzeszy. Znajdowało się tu ciężkie więzienie dla więźniów politycznych (więziony i stracony był tu m.in. Władysław Planetorz (1910-1944), działacz Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech), miejsce kaźni i obóz pracy. Więziono tu Rosjan, Francuzów, Włochów, Belgów, Czechów, Finów i Anglików.
Koniec II wojny światowej. W 1944 roku na terenie twierdzy uruchomiono ewakuowane z Łodzi z powodu przesuwania się frontu zakłady AEG, gdzie produkowano części do pocisków V-1 oraz aparatury elektryczne do łodzi podwodnych (U-Bootów) i lotnictwa. W lutym 1945 roku, w obliczu zbliżającego się frontu, Niemcy rozpoczęli ewakuację fabryki do Turyngii. Co ciekawe, robotnicy zlokalizowanej na twierdzy fabryki wydawali pismo satyryczne zatytułowane "Pchła".
Twierdza Kłodzko dzisiaj
W 1960 roku, zabytek został udostępniony publicznie. Obecnie dostępna dla turystów wraz z odcinkiem trasy podziemnej wynoszącej około 1 km. Od 2006 roku, na Twierdzy Kłodzkiej działa grupa rekonstrukcyjna. Grupa odtwarza żołnierzy 47 regimentu piechoty pruskiej z 1806 roku. Pod koniec sierpnia 2006 roku, po raz pierwszy odbyły się Dni Twierdzy Kłodzkiej, których stałym punktem jest rekonstrukcja bitwy z okresu wojen napoleońskich.
Koniec.