Uchwała Nr.../09 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia roku

Uchwała Nr.../09 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia... 2009 roku Druk 33/8 w sprawie odpowiedzi na skargę wniesioną przez Prokuratora Okręgowego w Słupsku do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na uchwałę Nr LXIII/863/06 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia 25 października 2006 r. w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Słupska, częściowo zmienioną przez uchwałę Nr VI/53/07 Rady Miejskiej w Słupsku z 31 stycznia 2007 r. Na podstawie art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.: Dz.U. z 2004 r. Nr 162 poz. 1692; Dz.U. z 2005 r. Nr 94 poz. 788, Nr 169 poz. 1417, Nr 250 poz. 2118; Dz. U. z 2006 r. Nr 38 poz. 268, Nr 208 poz. 1536, Nr 217 poz. 1590; Dz. U. z 2007 r. Nr 120 poz. 818, Nr 121 poz. 831, Nr 221 poz. 1650; Dz. U. z 2008 r. Nr 190 poz. 1171, Nr 216 poz. 1367) Rada Miejska w Słupsku uchwala, co następuje: 1 Rada Miejska w Słupsku wnosi o oddalenie w całości skargi z dnia 30 grudnia 2008 r. wniesionej przez Prokuratora Okręgowego w Słupsku do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na uchwałę Nr LXIII/863/06 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia 25 października 2006 r. w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Słupska, częściowo zmienioną przez uchwałę Nr VI/53/07 Rady Miejskiej Miejskiej w Słupsku z 31 stycznia 2007 r. 2 1. Rada Miejska w Słupsku upoważnia Prezydenta Miasta Słupska do sporządzenia odpowiedzi na skargę, o której mowa w 1, oraz do reprezentowania Rady Miejskiej w Słupsku w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w sprawie z tej skargi. 2. Niniejsze pełnomocnictwo upoważnia Prezydenta Miasta Słupska do podejmowania wszystkich czynności w postępowaniu sądowo-administracyjnym oraz do ustanawiania pełnomocników procesowych będących radcami prawnymi lub adwokatami. Wykonanie uchwały powierzam Prezydentowi Miasta Słupska. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. 3 4 Przewodniczący Rady Miejskiej w Słupsku Zdzisław Sołowin

UZASADNIENIE 1. Przedstawienie istniejącego stanu Aktualnie obowiązuje uchwała Nr LXIII/863/06 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia 25 października 2006 r. w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Słupska, częściowo zmieniona przez uchwałę Nr VI/53/07 Rady Miejskiej w Słupsku z 31 stycznia 2007 r. 2. Wyjaśnienie potrzeb i celu podjęcia uchwały 1)Zgodnie z art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm) obowiązek udzielenia odpowiedzi na skargę Prokuratora Okręgowego z dnia 30 grudnia 2008 r. wniesioną do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gdańsku na uchwałę wymienioną w ust. 1. 2)Podjęcie obrony wobec skargi. 3)Zarzuty podniesione przez Prokuratora dotyczące naruszenia przez postanowienia regulaminu przepisów prawnych poprzez przekroczenie upoważnienia ustawowego lub powtórzenie przepisów ustawowych nie są uzasadnione. 4)Szczegółowo argumenty przemawiające za oddaleniem skargi przedstawia projekt odpowiedzi na skargę sporządzony przez radcę prawnego Józefa Dudra. 3. Wykazanie różnic między dotychczasowym a projektowanym stanem prawnym Brak 4. Charakterystyka przewidywanych skutków społecznych i gospodarczych Zapobieżenie stwierdzeniu nieważności uchwały 5. Skutki finansowe, związane z wejściem w życie uchwały nie dotyczy 6. Źródła finansowania. nie dotyczy.

Załącznik do uzasadnienia do Uchwały Nr.../09 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia... 2009 roku PROJEKT Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku 80-219 Gdańsk Al. Zwycięstwa 16/17 Skarżący: Organ, którego uchwała została zaskarżona: Prokurator Okręgowy w Słupsku Rada Miejska w Słupsku 76-200 Słupsk Plac Zwycięstwa 3 Odpowiedź Rady Miejskiej w Słupsku na skargę Prokuratora Okręgowego w Słupsku z 30 grudnia 2008 r. na uchwałę Nr LXIII/863/06 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia 25 października 2006 r. w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Słupska, częściowo zmienioną przez uchwałę Nr VI/53/07 Rady Miejskiej Miejskiej w Słupsku z 31 stycznia 2007 r. Rada Miejska w Słupsku wnosi o oddalenie skargi w całości. Ponadto wnosi o zasądzenie od skarżącego na rzecz Rady kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego Rady. Uzasadnienie W skardze z dnia 30 grudnia 2008 r. na uchwałę Nr LXIII/863/06 Rady Miejskiej w Słupsku z dnia 25 października 2006 r. w sprawie regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Słupska, częściowo zmienioną przez uchwałę Nr VI/53/07 Rady Miejskiej w Słupsku z 31 stycznia 2007 r., skarżący Prokurator Okręgowy w Słupsku zarzucił, że niektóre postanowienia regulaminu, stanowiącego załącznik do uchwały, wykraczają poza upoważnienie ustawowe lub powtarzają przepisy ustawowe. Zarzucając wymienione naruszenia prawa, skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały (regulaminu) w całości. Zarzuty i wniosek skargi nie są uzasadnione. Postanowienia regulaminu nie wykraczają poza upoważnienia ustawowe. Regulamin nie powtarza również przepisów ustawowych, w szczególności w sposób, który może być uznany za istotne naruszenie prawa.

Zakaz powtarzania przez przepisy uchwał rad gmin przepisów ustawowych nie jest zakazem bezwzględnym. W szczególności powtórzenie jest dopuszczalne, jeżeli powtórzenie czyni akt prawa miejscowego czytelnym i zrozumiałym. Powtórzenie przez przepisy regulaminu przepisów ustawowych znajduje uzasadnienie, jeśli zważyć, że każde niewykonanie obowiązków określonych w regulaminie, wydanym na podstawie art. 4 ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ( Dz. U. z 2005 r. Nr 236 poz. 2008), dalej: ustawa o czystości, jest wykroczeniem art. 10 ust. 2 ustawy o czystości. Powtórzenie w regulaminie w szczególności wymagań z art. 4 ust. 1 ustawy o czystości ma sens, ponieważ przekształca obowiązki o charakterze administracyjnym w obowiązki (czyny) zagrożone odpowiedzialnością wykroczeniową, proszę porównać Wojciech Radecki, Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Komentarz, wydawnictwo ABC 2008, s. 174, 175. Zarzuty skarżącego dotyczące przekroczenia upoważnienia ustawowego lub powtórzenia przepisów ustawowych dotyczące poszczególnych przepisów regulaminu nie są uzasadnione; nawet jednak gdyby były usprawiedliwione, to nie mogłyby powodować nieważności uchwały i regulaminu w całości. Mogłaby być rozważana co najwyżej nieważność konkretnego postanowienia regulaminu, które narusza prawo. Formułując zarzuty skarżący odnosi je do paragrafów uchwały, co nie jest ścisłe, gdyż faktycznie chodzi o paragrafy regulaminu, który stanowi załącznik do uchwały, choć w szerszym znaczeniu stanowi uchwałę. Zarzut naruszenia przez 2 regulaminu art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o czystości przez powtórzenie zasad zbierania i odbierania zużytych baterii i przeterminowanych leków, określonych w ustawie o 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2005 r. Nr 180 poz. 1495) oraz w rozporządzeniu Ministra Środowiska z 9 kwietnia 2003 r. w sprawie sporządzania planów gospodarki odpadami (Dz. U. z 2003 r. Nr 66, poz. 620) jest nieuzasadniony. Art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o czystości zobowiązuje do określenia w regulaminie wymagań w zakresie prowadzenia na terenie nieruchomości selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych, odpadów niebezpiecznych, odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów. 2 regulaminu w granicach upoważnienia z art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o czystości określa rodzaje odpadów komunalnych, których dotyczy selektywne zbieranie i odbieranie. Wymieniony przepis regulaminu nie określa zasad zbierania i odbierania zużytych baterii i przeterminowanych leków. W związku z tym zarzut powtórzenia w tym zakresie przepisu ustawowego jest bezprzedmiotowy. Nieuzasadniony jest również zarzut powtórzenia rozporządzenia Ministra Środowiska z 9 kwietnia 2003 r. w sprawie sporządzania planów gospodarki odpadami (Dz. U. z 2003 r. Nr 66, poz. 620). W przypadku rozporządzenia Ministra Środowiska z tego powodu, że materia rozporządzenia i regulaminu są różne; przepisy rozporządzenia 2

dotyczą gospodarowania odpadami na poziomie całej jednostki samorządu terytorialnego (województwa, powiatu, gminy), natomiast postanowienia regulaminu dotyczą selektywnego zbierania i odbierania odpadów z nieruchomości. Zarzut naruszenia przez 4 ust. 5 i 6 regulaminu art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o czystości przez powtórzenie zasad zbierania i odbierania zużytych baterii i przeterminowanych leków, określonych w ustawie o 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Z 2005 r. Nr 180 poz. 1495) oraz w rozporządzeniu Ministra Środowiska z 9 kwietnia 2003 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 66, poz. 620) w sprawie sporządzania planów gospodarki odpadami jest nieuzasadniony. Jak wspomniano, art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o czystości zobowiązuje do określenia w regulaminie wymagań w zakresie prowadzenia na terenie nieruchomości selektywnego zbierania i odbierania odpadów komunalnych, w tym powstających w gospodarstwach domowych, odpadów niebezpiecznych, odpadów wielkogabarytowych i odpadów z remontów. Po pierwsze, w skardze nie wskazano, jakie konkretnie przepisy zostały powtórzone. Po drugie powtórzenie nie występuje. W przypadku rozporządzenia Ministra Środowiska z tego powodu, że materia rozporządzenia i regulaminu są różne, co zostało przedstawione przy odparciu zarzutu wobec 2 regulaminu. Także ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym nie reguluje tej materii, ponieważ dotyczy obowiązków producentów, importerów i sprzedawców sprzętu. Powtórzenie przepisów ustawowych może być rozważane w związku z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, pracy i Polityki Społecznej z 23.12.2003 r. w sprawie rodzajów odpadów, których zbieranie lub transport nie wymaga zezwolenia (Dz. U. z 2004 r. Nr 16, poz. 154 ze zm.). Jednak powtórzenie przepisów tego rozporządzenia również nie występuje, ponieważ rozporządzenie zezwala na zbieranie zużytych baterii i przeterminowanych leków, kwestionowane postanowienia regulaminu wskazują miejsca selektywnego zbierania tych odpadów. Zarzut naruszenia art. 4 ust. 2 pkt 1 lit.b ustawy o czystości poprzez powtórzenie w 6 i 7 odpowiednio art. 5 ust. 1 pkt 4 i art. 5 ust. 3 ustawy o czystości nie jest uzasadniony ze względu na celowość przekształcenia obowiązku ustawowego w obowiązek regulaminowy zagrożony odpowiedzialnością wykroczeniową z art. 10 ust. 2 ustawy o czystości. Zarzut naruszenia art. 4 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o czystości poprzez powtórzenie w 8 regulaminu art. 5 ust. 2 ustawy o czystości nie jest uzasadniony, ponieważ przepis regulaminu wykonuje przepis ustawy poprzez jego konkretyzację. Rodzajowo określony w ustawie podmiot zarząd drogi został w regulaminie skonkretyzowany przez wskazanie, że obowiązek dotyczy określonej jednostki organizacyjnej Miasta, tj. Zarządu Dróg Miejskich w Słupsku, pełniącej funkcje zarządu drogi. Można sobie teoretycznie wyobrazić, że 8 regulaminu został ograniczony do podania, że zarządem drogi jest Zarząd Dróg Miejskich w Słupsku, ale wówczas postanowienie nie będzie jasne i czytelne w zakresie utrzymania czystości i porządku na ulicach oraz zbierania i pozbywania się odpadów zgromadzonych w urządzeniach do tego przeznaczonych i utrzymanie tych 3

urządzeń w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym; pozbycia się błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń uprzątniętych z chodników przez właścicieli nieruchomości przyległych do drogi publicznej; uprzątnięcie i pozbycie się błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników, jeżeli zarząd drogi pobiera opłaty z tytułu postoju lub parkowania pojazdów samochodowych na takim chodniku. Wskazanie w 8 regulaminu konkretnie Zarządu Dróg Miejskich w Słupsku jest uzasadnione również ze względu na art. 19 ust. 5 a i art. 21 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Z 2007 r. Nr 19 poz. 115 ze zm.), ponieważ powołane przepisy dopuszczają, że zarządca drogi, czyli w konkretnym wypadku Prezydent Miasta, zarządza i administruje ulicami bezpośrednio, a nie przy pomocy powołanej w tym celu jednostki organizacyjnej zarządu dróg. Zarzut naruszenia art. 4 ust. pkt 1 lit. b ustawy o czystości przez częściowe powtórzenie w 9 regulaminu art. 5 ust. 5 ustawy o czystości nie jest uzasadniony. Postanowienie znajduje uzasadnienie i jest potrzebne dla zapewnienia regulaminowi czytelności przez wymienienie wszystkich podmiotów obowiązanych do zapewnienia czystości i porządku na terenie Miasta. Wymieniony przepis regulaminu czyni czytelnymi w szczególności przepisy paragrafów 6 8 regulaminu. Zarzut naruszenia art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o czystości poprzez przekroczenie delegacji ustawowej przez określenie w 13 regulaminu normatywów odpadów oraz uregulowanie kwestii związanych ze sposobem ustalania ilości odpadów produkowanych na terenie nieruchomości jest nieuzasadniony. Skarżący błędnie zinterpretował 13 regulaminu. Wymieniony przepis wykonuje i mieści się w granicach upoważnienia z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy o czystości. Powołany przepis ustawy zobowiązuje do określenia w regulaminie wymagań w zakresie rodzaju i minimalnej pojemności urządzeń przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości oraz na drogach publicznych, warunków rozmieszczania tych urządzeń i ich utrzymania w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, przy uwzględnieniu: a) średniej ilości odpadów komunalnych wytwarzanych w gospodarstwach domowych bądź w innych źródłach b) liczby osób korzystających z tych urządzeń. Normatywy kwestionowane przez skarżącego to nic innego, jak średnie ilości wytwarzanych odpadów komunalnych w gospodarstwach domowych w innych źródłach, które art. 4 ust. 12 pkt 2 nakazuje uwzględnić przy określeniu rodzaju i minimalnej pojemności urządzeń przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości i drogach publicznych. Regulaminowe unormowanie sposobu ustalenia ilości odpadów produkowanych na terenie nieruchomości nie przekraczają upoważnienia ustawowego, ponieważ służą ustaleniu minimalnej pojemności urządzeń do zbierania odpadów komunalnych. Jest zrozumiałe, że regulamin nie może ustalić konkretnie pojemności urządzeń dla wszystkich nieruchomości z powodu ich różnorodności, ze względu na ilość wytwarzanych odpadów. We wszystkich wypadkach, gdy było to możliwe 4

postanowienie konkretnie określające minimalną pojemność urządzeń do zbierania odpadów zostało w regulaminie wprowadzone. W pozostałych wypadkach w regulaminie przyjęto wynikowy sposób określenia minimalnej pojemności urządzeń do zbierania odpadów określając zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o czystości przesłanki: średnią ilość odpadów komunalnych wytwarzanych w gospodarstwach domowych bądź w innych źródłach i liczbę osób korzystających z tych urządzeń. Zarzut naruszenia art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy o czystości poprzez przekroczenie w 25 delegacji ustawowej i częściowe powtórzenie art. 77 Kw nie jest uzasadniony. Art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy o czystości upoważnia i zobowiązuje do określenia w regulaminie obowiązków osób utrzymujących zwierzęta domowe, mających na celu ochronę przed zagrożeniem i uciążliwością dla ludzi oraz przed zanieczyszczeniem miejsc służących do publicznego użytku. Zarzut, że konkretyzacja w 25 regulaminu środków mających na celu ochronę przed zagrożeniem lub uciążliwością dla ludzi i przed zanieczyszczeniem terenu przeznaczonych do wspólnego użytku ze strony psów stanowi powtórzenie art. 77 Kw nie jest trafny. Płaszczyzny i przedmiot regulacji regulaminu utrzymania czystości i porządku oraz Kodeksu wykroczeń są różne. Regulamin określa obowiązki o charakterze administracyjnym, które mogą być wykonywane w drodze decyzji i następnie w trybie przymusowym w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Kodeks wykroczeń określa odpowiedzialność za wykroczenia. Określenie w regulaminie środków ochrony przed zagrożeniem, uciążliwością lub zanieczyszczeniem powodowanym przez psy nie może być z tego powodu uznane za powtórzenie regulacji ustawowej. Wyprowadzając zarzut powtórzenia w 25 regulaminu art. 77 Kw skarżący nie dostrzegł, że w wymienionym przepisie Kodeks wykroczeń występują dwa rodzaje środków ostrożności. Za Wojciechem Radeckim, powołany Komentarz, s.178, 179 Rada powtarza, ze w art. 77 Kw znajdujemy zróżnicowanie między środkami ostrożności zwykłymi i nakazanymi. Te nakazane, to właśnie środki ochrony określone w regulaminie. Mogą one dotyczyć stosowania kagańców, prowadzenia psów na smyczy, umieszczenia ostrzeżeń itp. Istotne przy tym, że jeżeli tego rodzaju środki zostaną ujęte w regulaminie, to jego niezastosowanie stanowi wykroczenie z art. 10 ust 2 ustawy o czystości w wyniku eliminacji wykroczenia z art. 77 Kw. Zarzut naruszenia art. 4 ust. 2 pkt 8 ustawy o czystości w 31 regulaminu przez nieokreślenie obszarów podlegających obowiązkowej deratyzacji nie jest uzasadniony. Art. 4 ust. 2 pkt 8 zobowiązuje do wyznaczenia obszarów i terminu przeprowadzenia deratyzacji. Terminy przeprowadzenia deratyzacji 31 określił expresis verbis. W zakresie obszaru deratyzacji zamiarem uchwałodawcy było objęcie deratyzacją całego obszaru Miasta i regulamin tę normę wyraża. Po pierwsze, przez nałożenie obowiązku deratyzacji na każdego właściciela nieruchomości ( właściciel nieruchomości obowiązany jest do przeprowadzenia corocznej deratyzacji ). Po drugie, wyznaczenie obszaru całego miasta do deratyzacji wynika z obszaru obowiązywania regulaminu, którym jest obszar Miasta (Gminy Miejskiej 5

Słupsk). Nie budzi wątpliwości, że obszaru całego Miasta dotyczy np. 3, 6, 12-26 regulaminu. Wynika to w szczególności z 1 uchwały Nr LXIII/863/06 i 1 regulaminu, które stanowią, że regulamin dotyczy utrzymania czystości i porządku na terenie miasta Słupska. W tych warunkach nie powinno być wątpliwości, że obszar deratyzacji został w regulaminie wyznaczony i jest nim obszar całego Miasta. Przy ocenie obszaru deratyzacji wyznaczonego w regulaminie należy uwzględnić łacińską paremię Iuciviler est nisi tota cege perspecta una aliqua particula eius proposita iudicare vel respondere, która zakazuje wyrokować na podstawie części aktu prawnego z pominięciem jego całości. Z przestawionych względów wniosek o oddalenie skargi w całości jest uzasadniony. 6