Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Wykład Laureata doktoratu honoris causa prof. zw. dr hab. med. Andrzeja Kurnatowskiego Prof. dr hab. med. Aleksander Pruszczyński - twórca łódzkiej szkoły patomorfologów Magnificencjo, Panie Dziekanie. Drogi Promotorze, Wielce Szanowni Państwo Profesorowie, Panie, Panowie! Czuję się wysoce uhonorowany i jestem bardzo szczęśliwy, że na wniosek Wydziału Lekarsko- Dentystycznego, Senat Uniwersytetu Medycznego w Łodzi nadał mi godność doktora honoris causa. Z tej okazji pragnę bardzo gorąco podziękować Władzom naszej Uczelni, mojemu Promotorowi profesorowi Wielisławowi Papierzowi i wszystkim tym, którzy przyczynili się do tego wspaniałego wyróżnienia. Moje wzruszenie jest tym większe, że w Zakładzie Anatomii Patologicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Łódzkiego, równo przed 60 laty rozpoczynałem swą pracę nauczycielską, początkowo jako hospitant. Jest mi także szczególnie miło, że dzisiejsza uroczystość odbywa się w tej sali, noszącej imię mojego Nauczyciela profesora Aleksandra Pruszczyńskiego. W tej to sali przez 40 lat uczestniczyłem w posiedzeniach Rady Wydziału Lekarskiego, początkowo jako przedstawiciel asystentów i przez 9 lat, będąc dziekanem, prowadziłem obrady Rady Wydziału Lekarskiego. Tu obroniłem swą rozprawę doktorską i tu odbyło się moje kolokwium habilitacyjne. Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 59

Wiele z tego co osiągnąłem zawdzięczam Profesorowi Aleksandrowi Pruszczyńskiemu twórcy Łódzkiej Szkoły Patomorfologów, dlatego też postanowiłem w tym, tak dla mnie uroczystym dniu, jako tradycyjny wykład przedstawić Państwu sylwetkę naszego Mistrza, który w znaczącym stopniu przyczynił się do rozwoju patomorfologii w powojennej Polsce i stworzył Łódzką Szkołę Patomorfologów. Profesor dr hab. med. Aleksander Pruszczyński - twórca łódzkiej szkoły patomorfologów Profesor Aleksander Pruszczyński urodził się 15 grudnia 1902 roku w Warszawie. Także w stolicy uzyskał świadectwo dojrzałości, odbył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego i w roku 1929 uzyskał dyplom doktora wszech nauk lekarskich. W latach 1929-1933 oraz 1935-1939 pełnił czynności starszego asystenta w Zakładzie Anatomii Patologicznej Wydziału Lekarskiego w Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 1933-1936 był asystentem na Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala Wolskiego w Warszawie. Tuż przed wybuchem drugiej wojny światowej (1938-1939) pracował jako asystent wolontariusz w II Klinice Chorób Wewnętrznych, kierowanej przez wybitnego internistę prof. dr. med. Witolda Orłowskiego. Podczas okupacji do wybuchu powstania warszawskiego brał udział w tajnym nauczaniu medycyny w Uniwersytetach: Warszawskim, Ziem Zachodnich i w Prywatnej Szkole Pomocniczego Personelu Sanitarnego, której dyrektorem był doc. Jan Zaorski. Po upadku powstania, do wyzwolenia, pracował jako lekarz Ubezpieczalni Społecznej w Ćmielowie. Po wojnie powrócił do Warszawy i podjął pracę na stanowisku starszego asystenta w Zakładzie Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Warszawskiego, kierowanym przez prof. dr. med. Ludwika Paszkiewicza. W lipcu 1945 roku został docentem. 24 lipca 1946 roku, dekretem Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, został mianowany profesorem nadzwyczajnym anatomii patologicznej i kierownikiem Katedry Anatomii Patologicznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Łódzkiego. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w marcu 1957 roku. 60 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Profesor pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji, był między innymi: prodziekanem, a następnie dziekanem Wydziału Stomatologicznego UŁ, prorektorem ds. nauki w AMŁ (przez trzy kadencje), kierownikiem Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej, kierownikiem Katedry Anatomii Patologicznej WAM, delegatem Ministra Zdrowia ds. stypendiów naukowych. Działał w kilku komisjach PAN, był prezesem Łódzkiego Oddziału Towarzystwa Histochemików Polskich i prezesem Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Anatomopatologów. Pracował jako członek Komitetów Redakcyjnych: Patologii Polskiej i Annales Academiae Medicae Lodzensis oraz był członkiem rad instytutów działających w Akademii Medycznej w Łodzi. Działalność naukową rozpoczął będąc studentem IV roku. Pracował wówczas jako wolontariusz w Zakładzie Anatomii Patologicznej Uniwersytetu Warszawskiego. Jego pierwsze publikacje dotyczyły nowotworów gonad męskich i żeńskich. Później prowadził badania dotyczące patomorfologii i patomechanizmów choroby nowotworowej, chorób wątroby, zwłaszcza jej marskości, oraz zmian chorobowych w układzie krążenia. Szczególnie cenne były prace dotyczące nowotworów i ich powstawania. Profesor Aleksander Pruszczyński od dawna twierdził, że choroba nowotworowa jest wieloprzyczynowa, a w jej powstawaniu odgrywają rolę zarówno uwarunkowania genetyczne, jak i różne czynniki wewnątrzustrojowe i zewnątrzustrojowe, a więc nie należy przypisywać powstania tej choroby tylko jednej przyczynie, najczęściej zewnątrzpochodnemu czynnikowi rakotwórczemu, do czego skłaniali się wówczas niektórzy badacze. Wiele cennych myśli i poglądów prof. Aleksandra Pruszczyńskiego dotyczących nowotworów jest aktualnych także dziś. Formalnie profesor Pruszczyński był autorem ponad 50 publikacji, w rzeczywistości zaś miał swój udział w prawie 500 ogłoszonych drukiem pracach, które ukazały się w tym okresie, kiedy był kierownikiem Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej UŁ, a później AM w Łodzi. Zawsze doradzał swym współpracownikom, jak wykonywać badania, niezależnie od tego, czy był oficjalnie współautorem. Wszystkie nasze prace czytał i szybko nanosił niezbędne poprawki. Zwracane nam maszynopisy zawsze zawierały szereg cennych uwag merytorycznych i językowych. We wrześniu 1946 roku, kiedy profesor Aleksander Pruszczyński przystępował do organizowania Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej, wchodzących w skład Uniwersytetu Łódzkiego, miał do pomocy jedynie trzech współpracowników. Byli to: adiunkt - dr med. Witold Niepołomski, starszy asystent - lekarz Józef Szamborski i młodszy asystent - absolwent medycyny Andrzej Piotrowski. Na siedzibę tworzonej Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej przydzielono piętrowy budynek znajdujący się przy ul. Kopcińskiego 22. Wprawdzie było trochę sprzętu i odczynników do prowadzenia działalności diagnostycznej, lecz całkowicie brak było jakichkolwiek pomocy dydaktycznych. Ogromny wysiłek ze strony niewielkiego zespołu nauczającego, wymienionego powyżej, oraz pomoc profesora Ludwika Paszkiewicza umożliwiły rozpoczęcie zajęć dydaktycznych i pracy usługowej już w październiku 1946 roku. Przez pewien czas Zakład nie miał warunków do nauczania histopatologii brakowało mikroskopów i sali do ćwiczeń. Z pomocą przyszedł wówczas profesor Stefan Bagiński, który umożliwił prowadzenie zajęć mikroskopowych w kierowanym przez siebie Zakładzie Histologii i Embriologii, mieszczącym się w gmachu przy ul. Narutowicza 60. W początkach lat pięćdziesiątych Katedra i Zakład Anatomii Patologicznej otrzymały wiele pomieszczeń w budynkach przy ul. Narutowicza 96. Poprawiło to znacznie warunki do pracy dydaktycznej, naukowej i usługowej. Powstały nowe pracownie naukowe: Pracowania Hodowli Tkanek zorganizowana przez Olgę Mioduszewską i Pracownia Neuropatologii stworzona przez Andrzeja Głuszcza oraz zorganizowane przeze mnie onkologii doświadczalnej i fotograficzna. Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 61

Pierwsza siedziba Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej przy ul. Kopcińskiego 22 Budynek przy ul. Narutowicza 96, w którym Zakład Anatomii Patologicznej zajmował całe III piętro 62 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Rola Profesora Aleksandra Pruszczyńskiego polegała początkowo na przygotowaniu współpracowników do pracy dydaktycznej i naukowej, a często także na wytyczaniu kierunków badań. Zapoznawał ich ze sposobem planowania prac doświadczalnych i z konstrukcją publikacji wyników badań, zaś jako wybitny znawca języka polskiego dbał także o należyty sposób wypowiadania swych myśli przez autora. Przedkładane Profesorowi do wglądu teksty prac, przygotowywanych do druku, były przez naszego Nauczyciela bezzwłocznie czytane, a z Jego uwagami mogliśmy zapoznać się bardzo szybko, niekiedy nawet już po kilku godzinach. Profesor był znakomitym wykładowcą. Do tego stopnia potrafił zainteresować studentów patomorfologią, że wielu Jego słuchaczy starało się zostać pracownikami Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej, początkowo pracując jako hospitanci. Dr med. Witold Niepołomski wśród hospitantów. Stoją od lewej: 1. Mirosław Wieczorek, 2. Cyryl Szczerbicki, 3. Maryla Wagner, 4. Euzebiusz Krykowski, 5. dr med. Witold Niepołomski, 6. Leszek Misiewicz, 7. Anna Szadowska (z d. Wojaczyńska), 8. Zdzisław Zimnicki, 9. Wanda Kapuścińska, 10. Helena Niedzielska (z d. Kuwałek), 11. Janina Srebrna, 12. Józef Ziółkowski, 13. Leszek Rybiński (Sroka), 14. Krystyna Kasprzak (z d. Piotrowicz), 15. lek. Andrzej Piotrowski, 16. Krystyna Czaplarska. (Fot. Andrzej Kurnatowski) W latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku pracę usługową wykonywali lekarze, których było zaledwie kilku, zaś obowiązki dydaktyczne spoczywały na studentach, pracujących na etatach asystenckich lub laboranckich. Sytuację kadrową Zakładu najlepiej zilustrują dane ze Składu osobowego i spisu wykładów na rok akademicki 1950-1951, wydanego przez Akademię Medyczną w roku 1951 (s. 56). Wielu uczniów i współpracowników prof. Aleksandra Pruszczyńskiego uzyskało stopnie doktorskie i habilitowało się. Profesor był promotorem 17 rozpraw doktorskich - Józefa Szamborskiego (1949), Wandy Niepołomskiej (1951), Andrzeja Piotrowskiego (1951), Henryka Kozłowskiego (1958), Andrzeja Kurnatowskiego (1958), Eugeniusza Małdyka (1958), Zenona Torzeckiego (1958), Leszka Woźniaka (1958), Hanny Lipińskiej (1959), Andrzeja Głuszcza Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 63

Pracownicy Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej w roku 1950 (skład osobowy AM z 1951 roku): - kierownik: prof. dr Aleksander Pruszczyński, - adiunkt: lek. Andrzej Piotrowski, - starsi asystenci: lek. Wanda Niepołomska, dr Zygmunt Ruszczewski, - młodsi asystenci: abs. Tadeusz Prochowski, abs. Leszek Woźniak, abs. Eugeniusz Małdyk, abs. Henryk Kozłowski, abs. Zenon Torzecki, stud. Leszek Rybiński, stud. Bohdan Ruwiński, stud. Anna Wojaczyńska, stud. Adam Grynsztajn, stud. Jarosław Wierciński, stud. Wanda Kapuścińska, stud. Mieczysław Szozda, stud. Alfred Vogel, stud. Wiesława Kotnowska, stud. Andrzej Kurnatowski, stud. Ryszard Zawadzki, stud. Hanna Sobis-Grodzka, - laboranci: Aleksander Abramowicz, Anna Bojanowska, Olga Orłowska, Zygmunt Makarski, Stefan Szendzikowski, Marian Witkowski, Anna Vendt. (1960), Olgi Orłowskiej Mioduszewskiej (1963), Stefana Szendzikowskiego (1963), Hanny Sobis (1964), Adama Grynsztajna (1964), Jarosława Wiercińskiego (1964), Anny Wojaczyńskiej Szadowskiej (1964), Aleksandra Abramowicza ( 1966) - i opiekunem 11 habilitacji - Witolda Niepołomskiego (1952) habilitacje 3, doktoraty - 21, Zenona Torzeckiego (1961) d 9, Henryka Kozłowskiego (1962) h 1, d 3, Eugeniusza Małdyka (1962) h 1, d - 4, Edwarda Waniewskiego (1962) h 2, d 5, Andrzeja Głuszcza (1963) d 1, Andrzeja Kurnatowskiego (1963) h 5, d 7, Leszka Woźniaka (1964) h 4, d 16, Olgi Mioduszewskiej (1966) d 2, Stefana Szendzikowskiego (1966) d 2, Macieja Pruszczyńskiego (1971) d 2. Wyżej wymienieni uczniowie prof. Aleksandra Pruszczyńskiego byli opiekunami 16 habilitacji oraz promotorami 72 doktoratów. Także niektórzy klinicyści swe prace doktorskie czy habilitacyjne wykonywali w Zakładzie kierowanym przez prof. Pruszczyńskiego. Klinicyści, którzy część patomorfologiczną swych rozpraw doktorskich wykonali w katedrze kierowanej przez prof. Aleksandra Pruszczyńskiego: Józef Borsuk - laryngolog, Józef Sieroszewski - ginekolog, Mieczysław Dzierżanowski ginekolog, Henryk Prochacki dermatolog, Czesław Maśliński (rozprawa doktorska i na stopień kandydata nauk medycznych) patofizjolog, Wiesława Torzecka - internista. Klinicyści, którzy część patomorfologiczną swych rozpraw habilitacyjnych wykonali w katedrze kierowanej przez prof. Aleksandra Pruszczyńskiego: Kazimierz Ereciński pediatra, Kazimierz Sroczyński pediatra, Stanisław Kmita - laryngolog, Józef Brosuk laryngolog, Wiesława Torzecka internista, Zdzisław Ruszczak dermatolog. W pewnym okresie w Zakładzie kierowanym przez profesora Aleksandra Pruszczyńskiego pracowało aż 7 docentów. 64 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Prof. Aleksander Pruszczyński i jego docenci Od lewej: siedzą - Leszek Woźniak, Olga Mioduszewska (z d. Orłowska), prof. Aleksander Pruszczyński, Edward Waniewski, stoją - Andrzej Głuszcz, Stefan Szendzikowski, Andrzej Kurnatowski, Zenon Torzecki. Do uczniów i współpracowników prof. Pruszczyńskiego, którzy zrobili karierę naukową, po uzyskanym podczas pracy w Katedrze Anatomii Patologicznej stopniu doktora nauk medycznych należą: profesorowie: Józef Szamborski (Warszawa), Anna Wojaczyńska-Szadowska (Łódź), Janusz Alwasiak (Łódź), Hanna Sobis (Louvain - Belgia), Bolesław Lach (Ottawa - Kanada). Mirosław Wieczorek był w Zakładzie hospitantem. Po studiach przeniósł się do Katowic i w Śląskiej AM doktoryzował się, habilitował i uzyskał tytuł profesora. Prof. dr hab. med. Józef Szamborski Prof. dr hab. med. Anna Szadowska Prof. dr hab. med. Janusz Alwasiak Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 65

Prof. dr med. Hanna Sobis Prof. dr med. Bolesław Lach Prof. dr hab. med. Mirosław Wieczorek Myślę, że w kilku słowach warto przedstawić osiągnięcia uczniów prof. Aleksandra Pruszczyńskiego. Prof. zw. dr hab. med. Witold Niepołomski W Śląskiej Akademii Medycznej był kierownikiem Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej, dziekanem Wydziału Lekarskiego, kierownikiem Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej i przez 3 kadencje rektorem tej Uczelni. Był też specjalistą wojewódzkim ds. patomorfologii i sprawował funkcję przewodniczącego śląskich oddziałów kilku towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Patologów. Doktor honoris causa Śląskiej Akademii Medycznej i członek honorowy Polskiego Towarzystwa Patologów. Promotor 21 rozpraw doktorskich i opiekun 3 habilitacji. Za zasługi na polu naukowym, dydaktycznym, lekarskim i organizacyjnym został wyróżniony między innymi: Krzyżami: Komandorskimi, Oficerskim OOP, Krzyżem i Kawalerskim OOP, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz tytułem honorowym i medalem Zasłużony Nauczyciel PRL. 66 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Prof. zw. dr hab. n. med. Zenon Torzecki Był dziekanem Wydziału Lekarskiego AM w Łodzi, prodziekanem Wydziału Lekarskiego AMŁ, dyrektorem Instytutu Patologii AMŁ. Przez wiele lat był konsultantem wojewódzkim ds. patomorfologii. Promotor 9 rozpraw doktorskich. Przez wiele lat był członkiem Rady Narodowej m. Łodzi, był nawet jej wiceprzewodniczącym. Za pracę zawodową i społeczną odznaczony między innymi: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim OOP, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a w Korei otrzymał Order Sztandaru Państwowego III klasy. Laureat Nagrody m. Łodzi. Prof. nadzw. dr hab. med. Henryk Kozłowski Po odejściu z Katedry i Zakładu Anatomii Patologicznej w Łodzi, był w Gdańskiej Akademii Medycznej prodziekanem Wydziału Lekarskiego i kierownikiem Samodzielnej Pracowni Diagnostyki Laboratoryjnej i Patomorfologii Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych. Autor ponad 60 publikacji. Promotor trzech doktoratów i opiekun jednej habilitacji. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Honorową Odznaką Związku Młodzieży Wiejskiej i Odznaką Honorową ZSP. Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 67

Prof. zw. dr hab. med. Eugeniusz Małdyk Był dyrektorem Instytutu Reumatologii w Warszawie, kierownikiem Zakładu Anatomii Patolgicznej Instytutu Reumatologicznego w Warszawie, członkiem CKK, członkiem Komitetu Patofizjologii Komórki PAN, prezesem Polskiego Towarzystwa Reumatologicznego, członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Patologów. Opublikował 140 prac. Autor dwóch podręczników i współautor dalszych dziesięciu. Promotor czterech rozpraw doktorskich i opiekun jednego przewodu habilitacyjnego. Odznaczony m. in.: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim OOP, Brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyźnie oraz Odznaką Za wzorową Pracę w Służbie Zdrowia. Prof. zw. dr hab. med. Edward Waniewski Był kierownikiem Katedry Anatomii Patologicznej WAM w Łodzi, a następnie kierownikiem Zakładu Patomorfologii w Centralnym Szpitalu Klinicznym WAM w Warszawie. Autor ponad 140 publikacji, promotor 5 doktoratów i opiekun 2 habilitacji. Długoletni członek Zarządu 68 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Głównego Polskiego Towarzystwa Patologów, członek honorowy tego Towarzystwa. Otrzymał nagrodę I stopnia przyznaną przez Ministra Obrony Narodowej. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Kawalerskim OOP i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Doc. dr hab. med. Andrzej Głuszcz Był organizatorem i kierownikiem Pracowni Neuropatologii w Katedrze Anatomii Patologicznej Akademii Medycznej w Łodzi. Zorganizował także Pracownię Neuropatologii w Uniwersytecie w Rotterdamie, gdzie dwukrotnie pracował po kilka miesięcy. Autor licznych publikacji z zakresu neuropatologii i współautor dwóch podręczników dla słuchaczy średnich szkół medycznych. Znany na świecie autor podziału glejaków. W roku 1970 Senat AMŁ podjął decyzję o powołaniu docenta Głuszcza na stanowisko profesora nadzwyczajnego. Przedwczesna jego śmierć uniemożliwiła ten awans. Prof. zw. dr hab. med. Andrzej Kurnatowski Sylwetka tego ucznia profesora Pruszczyńskiego została już przedstawiona przez prof. Wielisława Papierza. Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 69

Prof. zw. dr hab. med. Leszek Woźniak Był prodziekanem Wydziału Lekarskiego, prorektorem i pierwszym demokratycznie wybranym rektorem Akademii Medycznej w Łodzi. Po odejściu z Katedry kierowanej przez prof. Aleksandra Pruszczyńskiego zajmował stanowisko kierownika Międzywydziałowego Ośrodka Naukowo-Badawczego, a następnie kierował Zakładem, przekształconym później w Katedrę Onkologii. Wybitny znawca nowotworów skóry, autor 216 publikacji naukowych i współautor 6 podręczników oraz 2 skryptów. Pełnił szereg funkcji w towarzystwach naukowych i społecznych. Między innymi był prezesem ZG Polskiego Towarzystwa Onkologicznego, przewodniczącym Łódzkiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Anatomopatologów, przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Onkologii w Warszawie, Prezesem Regionalnego Społecznego Komitetu Walki z Rakiem i prezesem stowarzyszenia Hospicjum Łódzkie. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Onkologicznego, Polskiego Towarzystwa Patologów i Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Doktor honoris causa Akademii Medycznej w Łodzi. Laureat Nagrody m. Łodzi. Odznaczony między innymi Krzyżami: Kawalerskim, Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Edukacji Narodowej i wyróżniony tytułami honorowymi oraz medalami: Zasłużony Lekarz PRL i Zasłużony Nauczyciel PRL. Prof. nadzw. dr hab. med. Olga Mioduszewska 70 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Pracowała w Zakładzie Anatomii Patologicznej przez 17 lat i utworzyła w nim Pracownię Hodowli Tkanek. Z Zakładu przeszła do Ośrodka Onkologicznego w Łodzi, gdzie kierowała pracownią Histopatologiczną. Od roku 1971 pracowała w Instytucie Onkologii w Warszawie. Jest autorką wielu publikacji dotyczących patologii nowotworów. Najważniejsze prace dotyczą chłoniaków. Stworzyła ośrodek konsultacyjny i szkoleniowy dla lekarzy i techników. Była promotorem 2 doktoratów. Otrzymała nagrodę PAN. Jest odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi i Honorową Odznaką m. Łodzi. Prof. nadzw. dr hab. med. Stefan Szendzikowski Po uzyskaniu stopnia naukowego docenta, przeszedł do pracy w Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi, gdzie sprawował funkcję kierownika Zakładu Patomorfologii. Był autorem licznych publikacji, które głównie dotyczyły patomorfologii zatruć przemysłowych. Był promotorem 2 rozpraw doktorskich. Prof. nadzw. dr hab. med. Maciej Pruszczyński W roku 1985 wygrał konkurs na stanowisko profesora w Instytucie Patologii Uniwersytetu w Nijmegen. Jest autorem ponad 140 publikacji. Zajmuje się między innymi patologią ortope- Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 71

dyczną i guzami tkanek miękkich. W badaniach posługuje się immunohistochemią, mikroskopią elektronową transmisyjną, skaningową i analityczną, patologią molekularną, diagnostyką cytogenetyczną i molekularną nowotworów. Był promotorem 2 doktoratów, promotorstwa dwóch dalszych zrzekł się po wyjeździe z Polski. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Przytoczone przeze mnie krótkie dane dotyczące losów uczniów Profesora Aleksandra Pruszczyńskiego świadczą o tym, że wysiłek naszgo Mistrza, włożony w nasze szkolenie, nie poszedł na marne. Profesor cieszył się szacunkiem swoich uczniów i wielką sympatią studentów, do których miał ojcowski stosunek, a w ankietach studenckich, oceniających popularność profesorów, zawsze zajmował pierwsze miejsce. Nie można w krótkim wykładzie przedstawić wielkiego dzieła, jakiego dokonał profesor Aleksander Pruszczyński, można jednak porównać naszego Nauczyciela do dobrego rolnika, którego siew wydał obfity plon. Prof. zw. dr hab. med. Andrzej Kurnatowski 72 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 73

74 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 75

76 Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13

Kronikarz 2008/2009 R. 7 nr 13 77